Als de kuip al volgelopen is door de regen, moet je dan maar Bachten de Kupe in de regen wandelen
Bachten de Kupeis een gebied in West-Vlaanderen, dat geklemd ligt tussen de rivier de IJzer, de Belgische kust en de Franse grens, vandaar de West-Vlaamse benaming Bachten de Kupe (achter de kuip, de IJzer). Een uniek kans om vandaag te streek te verkennen. Jammer genoeg zit het weer niet mee vandaag, maar daar trekken de fervente wandelaars niets vandaan. We begeven ons naar het meest authentieke dorp van Vlaanderen met name Izenberge. Je zou denken dat de organisatie van deze tocht in handen is van een wandel vereninging uit de buurt, maar nee hoor. De organiserende club is in handen van Wandelclub Gistel. Er wordt vandaag gestart in het Openluchtmuseum Bachten De Kupe, net achter de kerk. Een Oude dorp met huisjes die ons tonen hoe het vroeger eruit zag. Vooral landbouw stond centraal, dat is te zien aan de hoeveelheid landbouwmachines. De keuze aan afstanden is beperkt vandaag. Je kiest voor de 7,6km, 17,4km of voor de grootste afstand met name 25km. De eerste deel van de tocht bestaat uit een plaatselijk lusje die we samen afleggen met de kleinste afstand. We verlaten de dorpskern via de kerk van O.L.V. van Barmhartigheid, om net na een hotel in de vorm van het kasteel linksaf te gaan. Via enkele betonwegen, is de tijd aangebroken voor het 1ste stukje onverhard. We spelen zelf voor grasmachine om het gras plat te duwen, daar het minder sompig is, wat mooi meegenomen is. Izenberge is omringd door verschillende dorpjes, zoals Vinkem er één is. We komen een heldenhuldezerkje van Joe English dat door hemzelf ontworpen was. Hij was frontsoldaat die in het legerhospitaal L'Océan te Vinkem stierf aan een slecht verzorgde blindedarmontsteking. Een paar meter verder staat voor dat hospitaal ook hun gedenkteken. Het Hospitaal dat aanvankelijk was ondergebracht in het gelijknamige hotel op de zeedijk van De Panne, werd na aanhoudende beschietingen in de zomer van 1917 overgebracht naar Vinkem. Weldra bereiken we weer het dorp waar we de 8km aankomen, en wij nu de wandelaars vergezellen van de 17km. Even buiten de dorpskern ligt een wegeltje die we bewandelen, en genoodzaakt zijn om de modder op te zoeken daar enkele stukken onder water staat. We komen onderweg een vreemd toestand tegen. Een auto die goed verscholen is voor een verwoekerde huis, waardoor je hem bijna niet ziet. Ondertussen wandelen we op grondgebied Alveringem en maken een korte passage door dit dorp die zijn gemeentehuis gelegen is bij het Hof van Wyckhuize. Het is tijd om naar de oeren te gaan. Nee, niet de meisjes van plezier maar een gehucht dat hier zo noemt. Eerst komen we langs waar het geboortehuis stond van priester/dichter Seraphin Dequidt. Het oud gemeentehuis van dit gehucht is nu een dorpscafé De Leute(West-Vlaams voor het plezier, de sfeer). We passeren de St.-Apolloniakerk met zijn militair kerkhof om hier onze terugweg aan te vatten. We krijgen nu de wind op kop die hier vrij spel heeft tussen de bomen. We steken de N8 over, waar langs deze drukke baan in Tearoom De Arend de controlepost is ingericht. Hier stond even verder de school van de Koningin, die we kunnen lezen op de rechthoekige sokkel uit gewapend beton. We wandelen verder om Beavoorde binnen te wandelen, bekend om zijn kasteel. We bewandelen een pastoriewegel, die jammer genoeg geschapen is in een modderstrook om terug te belanden in de Joe Englishstraat die we in het begin van dit parcours al eens gedaan hebben. Nog even wandelen naast de kasseien om terug te belanden in het openluchtmuseum nu het gestopt is met regenen.
Je kunt ook gaan kruwen zonder een visnet meet te nemen.
Na de geslaagde editie van vorig jaar ruilt wandelclub W.T.C. Nieuwpoort hun thuisbasis om deze tocht in te richten in hun buurgemeente Oostduinkerke. De start neemt men in feestzaal Witte Burg. Uit de keuze van 4 afstanden, kies ik voor de tocht van 27,8km. Eerst vertrekken we met zijn allen langs de achterkant van de kerk om even een bouwhindernis om te wandelen voordat we slingeren tot we belanden aan de ingang van natuurreservaat Doornpanne. Wij, alleen met de stappers van de 14km wandelen door het reservaat waar we ook grasduiners tegen komen. We trotseren het 1ste gedeelte van de Hoge Blekker(de hoogste duin van de kust), maar gaan helemaal niet naar de top. We dalen af om te wandelen richting de zee. Via de appartementsblokken in Koksijde-Bad gaat het naar het strand waar we deze volgen terug naar Oostduinkerke. Onderweg komen we vreemde dingen tegen, waaronder het kunstwerk van Beaufort 09 en zelfs een blauw konijn. We belanden na enkele straten terug in de starzaal die vandaag dient als rustpost. Na de rustpost wandelen we, zonder eerst afscheid te nemen van de kleinste afstand, nu aan de voorkant van de kerk(met zijn Jezusbeeld)of een straat te nemen die we enige tijd volgen. Via het loze vissertjespad wandelen we naast het Hannecartbos. De 14km gaat rechtdoor, de 21&de grootste afstand gaan het bos in. Eens uit het bos zijn we zo goed als in Nieuwpoort. We volgen de heeraangelegde Louispad, die bij elke inrichting van deze wandelclub deels word gedaan. Omdat het grote vakantie is, is de club genoodzaakt om hun vaste controlepost te verleggen. Dit hebben ze even verder gevonden, waar een plaatselijk cafeetje zijn deuren wil opendoen voor de wandelaars. Het is hier dat wij alleen een klein(van zon 3km)plaatselijk lusje doen. We zoeken de dijk op en gaan naar rechts om op de havengeul op te wandelen. Even verder gaat het naar rechts met een passage door het Mauritspark om terug te wandelen naar de rustpost. Samen met de andere afstand zoeken we weer de dijk op, maar gaat het nu naar links. Via de paardevissersweg gaat het gestaag bergop, voordat we de afdaling nemen tot het reservaat Ter Yde. We wandelen door het mulle zand tussen de fauna&flora om terug de wandelaars te begroeten van de 14km. We maken het bocht van 180° om eerst bergop te gaan waar we boven in de verte de zee kunnen zien. We gaan richting de zee, niet helemaal tot op het strand, maar volgen het voetwegeltje die ons brengt naar de zeedijk van Oostduinkerke. Waar de mensen genieten van oude visserslieden, en enkele kruwers(want vandaag vond hier ook het Vlaams kampioenschap kruwen plaats) die terug komen van de zee, gaat het linksaf aan het astridplein. Nu zijn we de laatste rechte lijn ingedoken en gaat het via de laan die Oostduinkerke-bad met Oostduinkerke-dorp verbind om de laatste meters af te leggen.
