De verplaatsing gebeurt vandaag via de bus daar ik met menige clubleden ga
wandelen in Gooik bij de wandelclub 'De Heidetochten Kester-Gooik'. Het is
bijna half tien als ik start en toch nog kies voor de 41km om te wandelen naar
Sint Kwintens Lennik waarin een kappeletje mij bekend voorkomt daar ik vorig
jaar hier gewandeld heb bij de Lennikse Windheren. OP onverharde paden &
weides met soms grote plassen gaat het naar Schepdaal voor de 1ste rustpost.
Hier leggen de 3 grote afstanden een plaatselijke lusje af(de 50km zelf 2 lussen)
waar we wandelen naar een spoorwegviaduct gevolgd door het bosje er achter.
Hier word ik aangesproken door een bepijler van de organiserende club die nu al
bezig is met de wegmarkeringen weg te doen wat wel heel vroeg is. Gelukkig zei
hij me waar ik naartoe moet wandelen om het bos te verlaten. Ik ben beland in
Dilbeek waar de 32km al eerder terug wandelt naar de rustpost en wij samen met
de 50km de Snikberg op wandel, een typisch voorbeeld van dit landschap hier. We
wandelen door een klein stukje private bos die gevolgd word door een schuur die
we rechts zien en bij iedere 'Thuis'-kijker heel bekend zal zijn met name Hof
ter Smissen terwijl het hoekje om de volgende rustpost in een cafeetje ons
wacht. We wandelen door de Wolfsputten waar het ontzettend naar look ruikt die
hier als daslook in overvloed groeit. We wandelen nu het centrum gedeelte door
met zijn mooie stadhuis in de vorm van een kasteel alsookde Sint-Ambrosiuskerk passeren voordat we de
stad verlaten en deze inruilen voor Sint-Anna-Pede waar tegenover de Sint
Annakerk een kopie hangt van een schilderij gemaakt door Pieter Breughel. Het
is voor ons ook de tijd om terug te wandelen naar de spoorwegviaduct om
eventjes later weer de rustpost te bereiken. Vanaf hier pikken we de andere
afstanden weer op waar aan het einde een beeldje vinden genoemd naar 'Sint
Maarten in de velden' om tegen de wind te wandelen met soms modderstroken in
Elzeringen of ook de Tuitenberg op klimmen richting O.L.V. Lombeek waar de
laatste rustpost is dichtbij de kerk. Mede afstanden kiezen hun eigen weg maar
allen passeren ze het kasteel van Saffelberg waar een sompig smal strookje aan
de achterzijde goed onder water staat. Links zien we de begraafplaats die we
aan het begin van deze wandeling ook hebben gepasseerd wetend dat we dus niet
ver meer zijn van de startzaal die even na de Lourdesgrot &
Sint-Niklaaskerk ligt. Ik heb nog tijd over en beslis dus nog om het parcours
van de rolstoelen er bovenop te doen wat ik toch doe twijfelen of dit wel voor
hen geschikt is daar het grotendeels onverhard is door het Lomberegveld om dat
terug te keren naar Gooik.
Het is zeker niet de laatste Euraudax wandeling dit jaar, er volgen er nog
vele en zelfs deze nog met grote afstanden. Ondanks de concurrentie met die
50km van Zedelgem is er ook die vrije waar we in groep wandelen startend vanuit
Marke. Het eerste wat opvalt is dat de startzaal is in een zaaltje achter een
café in een straat waar er wegenwerken zijn. Ten tweede is dat we vandaag maar
met een klein groepje de tocht zullen afwerken met name 39 wandelaars die om
9uur starten. We passeren de kerkplein om rechts de Vagevuurstraat in te
wandelen waar men ook het beschermd monument 'Heilige Theresiakapel' aan de
linkerzijde kan opmerken. We wandelen door een nieuw aangelegde natuurstrook om
ter hoogte van de E403 na 9 kilometer getrakteerd worden op een stukje
broodpudding bij de 1ste wagenrust. We passeren de oude tramstatie
om links in de velden de pannenfabriek te herkennen om nadien Aalbeke in te
wandelen waar we t.h.v. het Vanhauwaertskapelleke links gaan en voor ons het
houtimport bedrijf van de familie Vandecasteele te zien krijgen. De zon komt
eindelijk tevoorschijn boven ons waar we eens de Hoogmolen halt houden in de
kantine van K.F.C. Aalbeke sport om een drankje te bestellen. We verlaten het
dorp om de Autosnelweg over te wandelen waar we links het monument "De
Sjouwer" kunnen opmerken. We duiken het Preshoekbos in, het stadsrandbos
van Kortrijk, om onze voetjes nog eens het onverharde voor te schotelen om
daarna de startzaal op te zoeken na de 1ste lus van 25km. Met nog
slechts 24 wandelaars(waaronder één nieuwe) zijn we vertrokken voor die andere
lus die ons nu te wachten staat. We wandelen de andere kant op naast de spoorlijn
tot quasi aan het station waar we na het verbodshart aan een gevel een stuk poëzie
kunnen lezen met als titel "Nog een dag" van Achilles Surinx. Als we
het gerechtsgebouw passeren gaan we het drukke centrum in waar je 'druk'
letterlijk mag nemen daar het volle ambiance is met de paasfoor op en omliggend
de markt voor het gemeentehuis die ook het Belfort omringen. Aan het Onze Lieve
Vrouwekerk met de gravenkapel vinden we het beeld "De Jeugd" om het
centragedeelte achter ons te laten om door de Groeningepoort te wandelen waar
wen achter de 2 guldensporenhet "Groeningemonument"
vind n.a.v. de viering 600 jaar Guldensporenslag. Via de Sint Janskerk verlaten
we nu Kortrijk eventjes om de wagenrust mee te pikken t.h.v. de Kapel ter Bede
aan de schoorsteen van de Koramic Group. Blijkbaar wandelen we na de rust een
oude spoorweg op te merken aan het naambordje 'Luypaertbrug' die dezelfde vorm
geeft als al die andere borden die men vind in de stations. Met de
wind(-molens)in de rug wandelen we door Harelbeke waar men ook denkt aan
recycleren daar men bezig is met iets op te stellen die een grote staart moet
voorstellen gemaakt uit PMD-materiaal. We pikken een klein stukje Zwevegem mee
vooraleer weer Kortrijk in te wandelen maar nog niet het drukke gedeelte ervan.
Aan het sportcomplex de Lange Munte steken we de parking schuin over om door
het schooldomein van de Kulak te wandelen om aan het einde ervan in tearoom 't
Schuttershof halt te houden. Eens bijgetanktwandelen we het reservaat de Kleiputten door wat ook het laatste stukje
natuur zal worden. Het nieuwe AZ in nog in volle steigers die ligt aan het
Kennedybos om de expresweg over te wandelen via een brug om te kriskras door de
villa's, waar er sommige te koop zijn, in schril contrast met de sociale wijken
erna. We nemen het pad naast de Markebeek en zien een gedicht 'Dag Wolkje' van
Ann Tant aan het uiteinde. We passeren nog een kapelletje met aan de overzijde
het kasteel van Blommegem vooraleer aan de kerk links te gaan om de startzaal
weer in te wandelen waar Ronny Debeuckelaere beloond word met een guldenspoor
voor het behalen van zijn 3de schelp.
Om mijn gouden arend te behalen moet ik op de Euraudax-kalender een beetje
puzzelen om een tocht van 75kilometer te vinden. Zo moest ik vandaag de
verplaatsing maken naar Hamme om daar pas om 21.30u de groep te vergezellen.
Daar ik niet de streek ken moest ik eventjes zoeken waar de startzaal is maar
ben nog veel te vroeg daar de wandelaars die bezig zijn met hun 125km nog
moeten aankomen en hun spaghetti nog moeten benuttigen. Het is met vertraging
tien na tien geworden waar we om te beginnen Hamme in- en uitwandelen om te
stappen naar de wagenrust aan één van de talrijke visvijvers. We zoeken in het
donker de Schelde op waar we aan de overkant de veerdienst Sint-Amands kunnen
opmerken door de straatverlichting. We volgen het stukje van de Schelde volgen
vanuit Mariekerke naar Moerzeke om beide wagenrusten die hier te vinden zijn te
voldaan. We wandelen door Moerzeke tot aan een parochiezaal waar organisator
Frank ons ene trakteert. We wandelen terug het dorpsgedeelte van Hamme door waar
we ook kunst-beelden(o.a. 'de spinner')tegenkomen voor we de startzaal binnen
gaan om onze soep te benuttigen. Als sommigen een hazenslaapje achter de rug
hebben wandelen we verder nog eventjes de nacht in naar de schorren van de
Durme waar de bevoorrading weer genomen mag worden vooraleer tijd te maken voor
onze ontbijt. De fluohesjes mogen achter gelaten worden als we rond de klok van
half acht starten aan de laatste lus van 25km. We steken de Durme over via de
Mirabrug(bekend dankzij de speelfilm Mira)om naast de koolputten en het water
te wandelen tot een bezoekje te brengen in Sombeke. We wandelen door het
Eekhoekbos,en passeren een kasteel met alpaca's terwijl menige mountainbikers
ons tegemoet komen. We wandelen over de E17 terug om nu te kriskrassen door de
villawijken daar waar ook een wagenrust is. Eens de krachten bijgevuld wandelen
we op de oude spoorwegbedding die nu een bospad is geworden om opnieuw de Demer
te vergezellen tot de laatste wagenrust. Wij zijn solidair met onze collega's
en ondersteunen hen die het moeilijk hebben voor de laatste kilometers waar we
ook andere wandelaars tegemoet komen die gekozen hebben voor een andere
wandeling die hier ook is georganiseerd. Het laatste stukje van deze wandeling
is ook hetzelfde als het begin van deze lus en weten we waar we naartoe moeten
om de startzaal te bereiken.
"1,2,3,.....4de
100 kilometerwandelingetje die ik vandaag zal doen"
Als we een stappenteller
zouden meedragen de komende uren zou de gewenste aangeraden voetstappen aan de
aankomst tellen daar we weer aan een 100km- wandeltocht meedoen van Euraudax.
Alles gebeurt voor de 3de
editie van de 20h rond de streek Berlare-Zele waar we 4 lessen afleggen van
25km om steeds terug te keren/vertrekken in de feestzaal "De Dreef". Ondanks
de concurrentie met de 'Klypetocht' te Ronse zijn we met maar liefst 110
wandelaars vertrokken onder lentetemperaturen voor de 1ste lus. Via onverharde paden al dan
niet omhoog of omlaag vermijden we de drukke wegen en te profiteren van het nu
nog licht is om zoveel mogelijk deze wegen op te zoeken. We gaan het hekken van
het Kasteelpark door met zijn kasteel alsook aan de achterzijde dienstgebouwen
in rocococostijl om via de uitgang terug te zijn aan de startzaal voor de
eerste bevoorradingspost waar we getrakteerd worden op rozijnenbrood met chocolademelk.
Al dan niet met de hulp van een baankapitein kan iedereen weer bij de groep
aansluiten om balancerend op de balken toegang te krijgen tot het domeinbos
Blarenhoek die we ruimschoots doorwandelen. Een witte kapelletje met name
'Bareldonkkapel' leid ons naar de volgende wagenrust om daarna het monument
'Turfteler' aan het Donkmeer te zien om nu naast het Donkmeer /Eendenkooi. De Eendenkooi is de verblijfplaats van vele (water)vogels
en je vindt er reigers en ooievaars. Vroeger werden er door middel van
een eendenkooi wilde eenden gevangen, maar sinds 1961 is de
"Eendenkooi" een dierenpark en wandeldomein. Eens het meer voorbij
maken we tijd voor de koude schotel te benuttigen in de feestzaal te zien. Het
is hier ook de tijd om Conny te feliciteren met haar 5de schelp. Voor
wie vind dat 25km te weinig is het vertrekken geblazen voor de 2de lus van de
dag. We wandelen de kasteeldreef op niet naar een kasteel maar terug een stukje
Berlarebroek meepikkend voor we nu dan toch langs de Schelde wandelen. Rechts
zien we de dorpskern van Uitbergen terwijl we de Uitbergenbrug op- en
afwandelen netjes op een rij op het paadje rond het waterzuiveringstation. Is
het nu al dan niet door het paadje maar de groep is uitgetrokken met het gevolg
dat de staart halt moet houden aan de spooroverweg om de trein te laten passeren.
De leiders laten even het tempo temperen om iedereen weer te laten aansluiten
om te Schellebelle, die zich noemt als "Mooiste dorpsnaam van
Vlaanderen" even nog naast het spoor te wandelen gevolgd door een satéstokje
te nemen en die te laten smaken . Wanneer we de zon onder zien gaan en deze
door velen op de plaat word geklikt moet nu ook ik toch een plaspauze inlassen &
maak ik er gebruik van om het fluo-vestje aan te doen want veiligheid is
prioritair! voordat we rusten t.h.v.het
station van Wichelen. We wandelen langs het overstromingsgebied Broekmeersen om
de brug over het water die we aan het begin van de lus ook al deden dezelfde
weg weer bewandelen tot aan de feestzaal en iedereen kan genieten van de soep
en avondmaal. Wanneer 5minuten na het fluitsignaal iedereen zich nog de laatste
kledingstukken nog aandoen zijn de eersten weer vertrokken voor de andere helft
van deze tocht. Toch meer dan de helft van de wandelaars hebben nog goesting om
er nog een lus bij te doen en trekken zich op om toch nog maar 50km te
wandelen. We wandelen naast de kerk, door de wijk met zijn vele
nieuwbouwwoningen om voor maar even Zele door te wandelen steeds in contact
houdend met de spoorlijn. Een ding hebben we nog te goed met name ons dessert
die we kunnen benuttigen bij Willyken thuis. Daar het nu al een tijdje donker
is zal verharde wegen nu grotendeels bewandeld moeten worden zo ook terug bij
het Donkmeer met zijn vele cafeetjes. Nu gaan we terug naar de feestzaal om
tijd maken voor het ontbijt waar iedereen een geschenkje + handdoekje zien
liggen bij hun plaats . De inrichters konden dankzij gulle sponsors een tombola
houden onder de deelnemers van de 100km om enkelen gelukkig te maken met een extra
prijsje variërend van waterbidons, restaurantbonnen tot rugzakken al heeft de
trekking enig volharding nodig daar vele afgeroepen nummers niet van kracht
zijn. De grote massa vind 75km wel genoeg geweest, het zijn alleen de 65 cracks die niet schrikken om nog de laatste
lus aan te vatten. Een onverhard paadje brengt ons naar de grote dijk die we
eventjes volgen tot aan de wagenrust aan de overkant van de rotonde. We
wandelen door de dorpskern van Zele waar de pintjes nog niet leeg zijn maar de
kermis wel verlaten ondanks het O°C kunnen zien op een thermometer van een
plaatselijke apotheek. De vermoeidheid steekt bij velen toe en gaan sommigen
collectief nog langs de kant om alle extra vocht achter te laten want er wacht
ons nog de laatste langste verbindingsstuk van 11km tot aan de laatste
wagenrust aan de kerk van Avermaat waar we de mensen die ons aan alle
wagenrusten ons heel goed verwend hebben bedanken voor hun inspanningen. De
hemel is aan het ontwaken wanneer we Berlare nu definitief niet meer verlaten
en na Jacqueline met haar 11de Gouden Arend, het voltallige team van baankapitein Hans ook alle
wandelaars die de 100km volbracht hebben te feliciteren.
