"Mijn aller, aller eerste 100km-
wandeling.......in Nederland!"
Al doe ik jaren meerdere 100km- tochten maar nu pas is
het mijn eerste in het buitenland met name de "Bossche 100" startend
vanuit 's Hertogenbosch. Na de lange treinreis stonden er aan het station
medewerkers die treinreizigers naar de startzaal brachten ook al was die niet
ver vandaan. In de startzaal na het ophalen van mijn formulieren + t-shirt zag
ik enkele bekenden die ook gekozen hebben om hier aan deel te nemen. Het is
precies de 30ste editie dit jaar en daardoor voor het parcours
hetzelfde traject gekozen als de eerste editie. Om 22u wandelen we in
groepsverband gedurende 4km achter de voorloper door het centrum van deze stad,
alsook langs de Moerasdraak . Eens we zijn los gelaten wandelen we de Bossche
Broek door gevolgd door een passage van het Sterrenbosch waar een beetje na het
uiteinde de 1ste wagenrust is grondgebied Sint-Michielsgestel.
Nederland is ook bekend om zijn vele dijken en daarop wandelen we meerdere keren
op weg naar Berlicium. op een graspaadje naast een slootje pletten we het gras
voor de achtervolgers die het makkelijker krijgen straks vooraleer ze ook
kunnen uitrusten aan de volgende bevoorradingspunt. Al slingerend door het bos
naast de camping moeten we bukken door het Kruipgat(tunnel) onder de A59 al voor
we laveren tussen de grote ijsplekken vooraleer Rosmalen binnen te wandelen
waar in de kantine van voetbalclub OJC Rosmalen de eerste hoofdrust is. Al is
het 02.00u toch moeten we wachten tot iedereen hier is om dan weer te kunnen
vertrekken om 04.00u, dus tijd genoeg om de soep met bijhorende broodje te
verorberen en voor sommigen eventueel een hazenslaapje te maken of kiezen voor
een extra lusje hier te doen voor hun Long Distance. Bij Empel gaan we
vervolgens de dijk op door de Uiterwaarden waar de groep in 2 is gebroken daar
er geen enkele pijl te zien was en de meeste de eersten zijn gevolgd op intuïtie
maar bij de volgende wagenrust op de Maasboulevard zijn we weer samen. Al duurt
het niet lang of we wandelen weer in zeer kleine groepjes of zoals ik alleen
naar Bruchem om geen zin te hebben in boerenworst met stoemp en liever kies
voor eigen bevoorrading in mijn rugzak. Op een onverhard gevroren tractorpad is
het weer van dat 'misgelopen' te danken aan de bepijling daar ze nog niet de
kneepjes kennen zoals bij ons. De zon begint stilletjes boven te komen die voor
een mooi rood gloedlandschap zorgt als we de dijk op wandelen met meerdere
molens. Het is hier op de dijk van Nederhemert-noord, bij de volgende wagenrust
dat we een oversteek maken met een veerdienst, dat is toch de bedoeling. Daar
de stuurman niet aanwezig zijn en anders lang moeten wachten kruipen we als
smokkelwaar in een bestelwagen(ongehoord)die ons met een ommetje over het water
brengt. Een paar hectometers verder moeten we weer over het water zien te komen
met een veerboot maar de stuurman heeft geen zin om voor 9uur zich te begeven
naar ons. Wij dus met velen wachten in de koude en grapjes makend of beklach
tot eindelijk de veerboor van de Bergsche Maasveren ons aan de overkant brengt.
De Mastdijk naast de molen leid ons naar de stadshaven van Heusden waar hoofdrust
2 in het pannenkoekenbakker(tearoom)is gelegen en daar door de grote problemen
met de veerdiensten met een vertraging van 20 minuten gezamenlijk starten voor
de resterende 39km op papier maar de organisatie heeft besloten om het traject
in te korten. Vanuit de Vismarkt verlaten we het dorpje van de provincie
Brabant. Mijn wandeltempo moet rond de 8km/u blijven als we door Loonse- en
Drunense duinen wandelen waar we de harde stukken opzoeken zowel door het zand
als bospaden tot aan de laatste hoofdrust in de kapschuur van café 'Drie
Linden'. Snel wat ik niet meer nodig heb in mijn rugzak steken om minder
gewicht mee te pikken want het is weer snel vertrekken(nu moeten we niet
wachten)als ik mijn ideale trein weer wil halen. Het dorpje Cromvoirt wandel ik
nu door maar jàwel hoor, weer te ver gelopen en dit allemaal te danken aan de
slechte bepijling. Ik kan het niet meer op één hand tellen de hoeveelste keer
dit is en daar ik geen terreinkennis heb ben ik genoodzaakt terug te keren tot
het laatste pijltje dat ik gezien heb. En dit is aan het kruisbeeld waar we
rechts moesten tot aan de voorlaatste bevoorradingspost die aan de andere kant
van de centrum is. We volgen de fietspaden kenmerkend aan het fietsend
Nederland en wandelen de laatste bevoorradingspunt voorbij wegens geen tijd en
passeren het vroegere concentratiekamp van Vucht vooraleer we de skyline van s'
Hertogenbosch na lange tijd weer zien. Door de wijken door bereiken we terug de
startzaal na 106km over bijna 12u wandeltijd(15.20u) plaatselijke tijd)en
dringend mijn diploma met bijhorend Bossche Bol(grote slagroomsoes)op haal en
tegelijkertijd na het afstempelen van mijn wandelboekje vraag of er iemand mij
zeer dringend naar het station wil voeren om de trein niet te missen. Toch zal
ik nog eens goed overwegen om nog een keer deel te nemen aan deze wandeltocht.
Euraudax heeft de eer de eerste 100kilometer wandeling van 2017 op de
agenda te zetten. De 100km van Schilde is aan zijn 21ste editie toe
toch is het de laatste keer dat Frank Rottiers deze laat plaats vinden vanuit
Schilde. We, dat zijn naast mij nog 68 anderen, verlaten de startzaal Mano om
te wandelen langs de drukke baan direct al in het donker tussen de villa-
wijken van SInt-Gravenwezel. Wanneer we de dorpskern van Schoten ingaan via de Willem
Churchilllaan waar we
het stadhuis passeren staat er een beeldje n.a.v. de 100ste editie
van de Scheldeprijs die hier telkens eindigt. Aan het kapelleke 'Aan d'
onbevlekte maagd en Moeder Gods Maria gaan we naar de Westkaai waar we het
beeld van "Een op een meerpaal gezeten schipper"(de visser met zijn pijp) tegenkomenonderweg naar onze allereerste stop in zaal
'Bart' te Merksem waar we kunnen genieten van een snee rozijnenbrood met een
kop koffie. Na de stop wandelen we voor bij Hof van Rosendael, een onderdeel
van het gemeentepark van Merksem. Het Hofke is een overgebleven onderdeel van een veel
groter gebouw dat in 1944 werd gebombardeerd door de geallieerden. Het
slot werd in 1637 gebouwd als buitenhuis voor de rijke familie
Roosendael. In de 19e eeuw werd het een armenhuis. Er werden speeltuigen
geplaatst voor kinderen. Het bevat ook een kasteel omringd door water en
sportvelden. We steken het Albertkanaal over om dit keer niet via de Scheldekaaien
te wandelan daar deze zijn afgesloten wegens de springtij en zijn we
genoodzaakt om op de baan te wandelen en vinden aan de overkant(al moet je goed
kijken in het donker)het MAS te zien. Dit wil zeggen dat we de
provinciehoofdstad Antwerpen binnen wandelen waar er veel wegenwerken aan de
gang zijn. Na de caférust tegenover de stadsschouwburg leid de baankapitein Frank
Rottiers niet alleen het traject maar speelt ook als gids en geeft uitleg bij
al die bezienswaardigheden zoalshet
Steen met daarvoor de meest bekende woord van afgelopen jaren nl. "Lange
Wapper". Het is niet het tracé waar wel het monument die hier sinds 1962
staat. Lange Wapper is
een ietwat ludiek spook uit de Antwerpse folklore. Eén van zijn fratsen bestond
erin dat hij zich zo lang kon maken dat hij door de vensters van de hoogste
verdiepingen kon binnenkijken. Zo staat hij ook afgebeeld. De legende wil dat
deze kwelgeest vooral 's nachts te voorschijn kwam en dan dronkaards
achtervolgde. Eerst liep hij als klein mannetje achter hen aan, maar hij kon
zich almaar groter maken, tot hij boven de huizen uitstak. Toen de dronkaard
dan hijgend en zwetend thuiskwam, keek Lange Wapper door zijn raam naar binnen.
Soms vermomde hij zich ook als een klein kind om moedermelk te kunnen drinken.
Maar als de moeder hem weer in zijn bedje wilde leggen, liet hij zichzelf zo
groot worden dat hij niet meer in de kamer paste. Een andere legende die met
Lange Wapper verbonden is, verklaart waarom er zoveel Mariabeelden op de gevels
van de huizen in het centrum staan. De Antwerpenaars die Lange Wapper omwille
van zijn pesterijen beu waren, ontdekten dat de kwelgeest absoluut niet van
Maria hield. Ze plaatsten daarom allemaal Mariabeeldjes op de gevels van hun
huizen. De beeldjes deden Lange Wapper almaar verder wegvluchten, tot hij
uiteindelijk in de Schelde viel en verdronk. We passeren verder ook het
toneelhuis, Onze-Lieve-Vrouwekathedraal en
natuurlijk ook het stadhuis in Renaissancestijl.
We blazen even uit bij een drankje om nog het Rubenshuis te passeren om op de
Meir, de duurste straat van België op te wandelen. Na de Sint-Carolus
Borromeuskerk en de stadsbibliotheek(is het nu toeval of niet)doorwandelen we
het schipperskwartier met de verlichte ramen waar daarachter vrouwen klanten
lokken en hier definitief het centrumgedeelte afsluiten. Nu het een keer rustig
is aan het sportpaleis beginnen de magen te knorren, hoog tijd om ons ontbijt
te nuttigen in de zaal te Merksem. We merken op dat we halfweg op onze
wandeltocht zijn en passeren het standbeeld van Joske, Joske wie???Joske
Vermeulen, Trammezantlei 122 in Schoten. Een zaklamp is nu echt nodig want we
wandelen door het domein Peerdebos met het kasteel van Brasschaat met zijn
basiliek alsook een bruggetje die heel voorzichtig word overwonnen daar deze
heel glad is en goed moeten vast klampen aan de reling.. Wanneer we het
sportcomplex De Zeurt in Schoten halt houden voor een chiptje en bekertje
frisdrank mogen we onze fluo-vestjes stilletjes opbergen daar het ochtendlicht
boven de horizon komt. Wel wel wel, waar belanden we hier nu terug? Het is het
exacte paadje die we gisterenavond ook hebben bewandeld en nu begint de zon
volop te schijnen op weg naar de wagenrust. We wandelen Sint-Gravenwezel binnen
waar we riante villa's op onze traject komen en op zoek gaan naar beschutting
van de bomen want het water staat hoge bij vele wandelaars daar ze een plasstop
moeten inlassen. Door de struiken zien de aandachtige wandelaars het
"Kasteel van 's Gravenwezel". Het is even na de klok van 10.45u en we zijn beland
in de startzaal al is het niet de finish maar het is tijd al om de middagmaal
te benuttigen. Deze bestaat uit tomatensoep, kervelstoemp met chipolata &
een ijsje als dessert al laten er deze inruilen voor een middagdutje. Zo als de
magen zijn gevuld rest er ons nog 1/4 van de afstand waar we tegenover de zaal
het Vennebos inwandelen waar we bunkers passeren voordat we het Domein
Rivierenhof doorwandelen met zijn kasteel maar toch op onze stappen moeten
keren daar de wandelpaadjes grotendeels onder water staan. Het is tijd om
Oelegem(Ranst)binnen te wandelen om aan de molen voor de laatste keer een café
binnen te gaan. Je kan zien dat dit nog nieuw is daar de eigenaars de kneepjes
van het vak nog niet goed in de handen hebben daar we lang moeten wachten op
onze bestelling en zelfs een 8tal collega's geen drankje hebben kunnen
benuttigen door de trage bedoening. 87km hebben we al achter de rug waar we
steeds flirten met de grens van Schilde langs de brede boulevards waar we in de
verte de kop van de groep voor de mensen achteraan steeds kleiner zien worden.
We maken nog even de tijd om achter de supermarkt de laatste krachten in te
nemen alsook de laatste ballast te lossen om deze keer niet door het bos weer
in te wandelen maar nog even nog een blokje te maken al zijn we ruimschoots
eerder arriveren en iedereen(67 van de 69 vertrokkene)proficiat wensen met in
het bijzonder 2 collega's die hun zoveelste gouden arend hebben behaald.
Natuurlijk mogen we de mensen van de wagenrust en de baan- en wegkapiteins die
voor onze veiligheid bij deze wandeling hebben gezorgd niet vergeten te
bedanken voordat we terug huiswaarts onze bed gaan opzoeken.
Begonnen het nieuwe wandeljaar met
25km in Lot afgelopen donderdag en de komende tochten gaan we er niet onder bij
de Euraudax- wandelingen. Vandaag staat het dubbele op het menu al moet ik
eerst ruim 2uur met de tram komen daar ik van de andere kant van de Belgische
Kust moet komen om in Heist te arriveren. Een voordeel is dat de startzaal
dichtbij de halte is in tegenstelling van de vorige jaren daar het nog een
eindje wandelen was. De voorspelde weerberichten hadden het weer eens mis daar
het aan de kust vannacht niet heeft gevroren en zelfs al 5°C was af te lezen. 2
lussen van 25km ga ik vandaag ga doen in groep al worden er eerst door velen
beste wensen volbracht daar het de 1ste Euraudax- wandeling van 2017
voor de meesten is. Om 9 uur trekken 92 wandelbenen zich op gang vanuit het
Zwitserse chalet en duiken achter de startzaal het Directeur-generaal
Willemspark alias "Het bosje van Heist" in en wandelen richting de
dijk al is het oppassen dat we met onze klikken- en- klakken niet op de grond
vallen door sommige gladde ijsplekken tijdens de afdaling van de Nieuwe
Wandelaar. Bij het uitwandelen van 'Park 58' komen we voorbij de 46,83m hoge
watertoren om halt te houden bij de spooroverweg om de trein voorrang heeft ten
opzichte van de wandelaars. Aan het sportcomplex bevind zich ook het
duinenwatermeer, de walhalla voor de beoefenaars van waterskiën,die we rond
wandelen al moeten we meerdere keren vélo roepen daar er hier ook montainbikers
passeren. Nadat we het station van Knokke zijn gepasseerd wandelen we naar het
Zegemeer of krabbenvijver genoemd. We zoeken de dijk op en passeren de
kunstwerken die witte gezichten voorstellen om even verder aan het toerismekantoor
halt te houden voor de eerste wagenrust waar we getrakteerd worden om warme
wijn of koffie met stukjes bloedworst. Tussen de villa's vind men ook paadjes
der nationaliteiten, zo te denken aan Poolpad, Britspad bijvoorbeeld die we doorwandelen
op weg naar de zoveelste keer, de dijk! Ik zoek het zand op terwijl de groep
kiest voor het verharde want onverhard zijn we nog niet tegen gekomen en moet
mijn clubnaam natuurlijk alle eer aandoen. De Zwinduinen en- polders heten ons
welkom daar we tussen de zwinbosjes wandelen op de verhakkelde schelpenpaadjes
of houten bruggetjes op weg naar 't Zoute voor de 2de wagenrust op
de Oosthoekplein. Na een 10- tal minuutjes trekken we weer op gang langs het
kunstwerk met de boomwortels en zoeken het Koningsbos op om de verbinding te
maken tussen de verschillende woonwijken om stilletjes aan via het Caddiepad
tussen de golfcourts het centrumgedeelte op te zoeken. Ook hier hebben ze een
schaatspiste gelegd vlak voor het gemeentehuis en wandelen we door en volgen tegelijkertijd
de pijltjes van wandelclub 'WNZB Knokke-Heist' die morgen hun wandeltocht inrichten
en de wandelaars ook door het Willemspark leiden maar wij steken af naar de
startzaal om ons middagmaal te benuttigen. Om 14u15 starten aan de 2de
25km waar we de visserskapel in stelling passeren richting het Heldenplein met
een mooi monument uitspringt en dan hebben we het niet over de kerststal. De
Sashul en vuurtorenweiden is ook bekend voor de meesten die hier soms komen
wandelen en dat doen wij ook dus op weg naar de haven van Zeebrugge. Vanaf hier
is het nog 8 kilometer tot Blankenberge en naar daar gaan we naartoe in quasi
rechte lijn door de mistige miezerige weeromstandigheden. Halfweg het pad
t.h.v. het reservaat houden we halt voor een plakje cake met koffie om daarna
contact houdend met de trambaan de dijk op te zoeken van Blankenberge en
herkennen we de Pier. Nu keren we terugwaarts aan de andere kant van de trambaan
daar ze denken dat het pad door natuurgebied de Fonteintjes te modderig zou
zijn. Ah, zand vinden we gelukkig terug die ons brengt naar de dijk van
Zeebrugge en de plaatselijke inwoners aan milieuvervuiling doen op het strand
door hun kerstbomen te verbranden. De duisternis treed toe als we door de containerhaven
wandelen op weg naar café Rembrandt voor de laatste rustplaats. Een rondje door
de jachthaven met de bekende Westhinder hebben ze in het parcours in gestoken
omdat we anders te vroeg binnen zouden zijn al zoeken we opnieuw de dijk op
voor de laatste meters op weg naar de startzaal. Nu nog die lange terugreis
aanvatten maar met de veelvouden van 25km- tochten komen we stilletjes in vorm
voor de eerste 100km- tochten die eraan komen.
