Al was de nacht voor vele clubleden
een uurtje korter echter kan deze ingehaald worden tijdens de verplaatsing voor
de bus uitstap naar Braine-le-Château waar de wandelclub Les Marcheurs du Hain
en dit voor de 42ste keer hun lentetocht inrichten. Je kan de
vertrekplaats zelf in de 3 talen (Nederlands: Kasteelbrakel/ Frans: Braine-le-Château & Waals: Brinne-Tchestea)
vermelden daar het op de taalgrens ligt. We zijn vroeg aangekomen zodat ik toch
nog kan kiezen voor de afstand van 39km en zetten voet richting het dorpsplein
waar de schandpaal staat gaan we aan de Gisant de Maximilien de Hornes(kerk) linksaf
naast de wallen van het kasteel Robiano omligt door het beekje Le Hain. Vanaf
de beschermde Moulin Banal/ Banmolen maken we voor het eerst kennis met het
vals platte zowel verhard als onverhard afdalen naar het dorpje Wauthier-Braine
waar in de Maison Rurale vlak naast de kerk, de 1ste rustpost is
bevestigd. We zijn al goed opgewarmd dus mag het eerste laagje kledij worden
afgedaan terwijl we niet zoveel wandelaars meer zien. We zetten voet richting
het dorpje Ittre waar ook het middelpunt van België staat tegenover het stadhuis.
Vanaf de rustpost staan voor wij als grootste afstand 2 plaatselijke lussen
ingepland waar we voor die eerste alleen samen wandelen met da wandelaars van
de 30km goed aan de kant blijvend op de drukke baan die we ruilen voor een
bosweg naar een privé boerderij om daar de afdaling in te zetten naar de
stuwdam waar het kanaal Charleroi-Brussel vloed. We wandelen aan beide kanten
van het water om via de brug terug naar boven moeten daar het dorpje Ittre een
pak hoger is gelegen. De 2de lus vanaf Ittre is alleen bestemd voor
de wandelaars van de grootste afstand daar het lijkt alsof we op bedevaart zijn
naar Compostella daar een stuk van ons traject ook voor caminostappers wordt
afgelegd. We pikken een klein stukje van Vlaanderen mee waar deze ochtend ook
een balletje wordt geslaan terwijl wij de juiste pijlen moeten volgen die hier
dikwijls worden getoond, die ons lijdt met passages rond grote weiden totdat we
het beekje herkennen die we daarnet ook hebben gedaan toen we voor het eerst
Ittre binnen wandelden. Met de andere afstanden wandelen we voorbij de Eglise
Saint Remy naast het kasteel om het dorp nu definitief vaarwel te zeggen
toepasselijk via de Rue de la Montagne d.w.z. dat het dus klimmen is geblazen
via een open veld om ons smal te maken of we raken niet door de ingangetjes van
het Bois du Chapitre die vervolgd wordt aan de andere kant van de drukke baan,
door het Bois de la Taille dAulne, op en neer laverend van de ene kant naar de
andere kant van de modderpoeltjes. Ondertussen zijn we terug aan het wandelen
in Braine-le-Chateau om terug te belanden aan het dorpsplein om goed op te
letten daar we aankomen via de achterkant. Blijkbaar goede benen vandaag
doordat ik nog ruim 2 uur tijd heb voordat onze bus vertrekt dus besluit ik om
af te ronden nog het traject van de 5km nog te doen. Deze afstand hebben
hetzelfde begin met name de kerk als kasteel van dit dorpje om na het smal
paadje afscheidnemend van de andere afstanden om het droog beekje Ry des Fonds
op te merken vooraleer eventjes buiten het dorpje te wandelen om op de stappen
terug te keren via het oude stationsgebouw alsook het Monument aux morts des
deux guerres passeren om dan aan te komen in de startzaal waar blijkbaar ook de
Olympic stappers hier naartoe kwamen met de bus.
Al moeten ze de concurrentie aangaan
met een 50km- toch te Zedelgem toch wen ik me naar Marke daar er een
Euraudax-wandeling is. De kleinere afstanden behalen voor je Gouden Arend gaat makkelijker
dan de grotere afstanden maar als je voor de volgende toch 50km- tochten moet
bezitten kan je ze alvast sparen. Vanaf het station van Kortrijk word ik opgehaald
door een medewerker die me brengt naar de stamkroeg van de organisatie met name
t Schuttershof waar we om 9u vertrekken met 35man voor de 1ste lus.
Niet groot zou je zeggen maar het moet niet altijd een groot nest zijn alsook
makkelijker overzicht te hebben van de groep. We verlaten de stad om te
wandelen naast de Markebeek op de Engelse Wandeling, daarmee bedoel ik de
straatnaam om het fietspaadje te volgen over de autosnelweg naar het Algemeen
Ziekenhuis, een klein (???) gebouwtje mag je zeggen. In alle soorten gebouwen
vind je hier vestigingen van grote firmas die hier een plaats hebben ingenomen
wellicht om de werkmogelijkheid te bevorderen maar ze pakken wel veel groen in.
Netjes achter elkaar wandelend op een paadje wandelen we nu in groot
grondgebied Kortrijk waar het crematoriumgebouw een naam als uitzicht heeft
wat toch een raar begrip geeft, maar te zwijgen over de locatie dat net naast
sportcomplex Lange Munte is gebouwd. Aan dat sportcomplex maken we 5 minuten
tijd voor de 1ste wagenrust van de dag om nadien weer te vertrekken doorheen
Zwevegem waar we de oude spoorweg bewandelen de windmolens tegemoet. 3,6km van
hiervandaan ligt het centrum van Kortrijk maar vooraleer we daar citytrippen is
het eerst tijd om uit te rusten in de te warme eetzaal van de jeugdherberg
Groeninghe waar ze bio-cola reserveren i.p.v. gewone cola die toch niet te
bevallen is. Het gedicht over opa&bezorgde oma aan de gevel gelezen is het
tijd om nu naar het centrum te trekken van de guldensporenstad via de Sint-Jan
Baptistkerk volgend door een passage van het gemeentepark waar het "Groeningemonument"
n.a.v. de viering 600 jaar Guldensporenslag juist voor een Guldenspoor staat.
Om het park te verlaten moet men wandelen door de Groeningepoort om de
overbrugging te maken naar het Begijnhof gelegen op een paar stappen van de
Grote Markt met zijn Belfort. Daar waar wielrenner Arnaud Demare met zijn
ploegmakkers klaar maken om een tochtje te fietsen demarreren wij via het
gemeentehuis als verschillende rechtbanken naar de stadsgrens. Kortijk word
beschermd door de Leie die wij een tijdje volgend tot we weleer weer in Marke
zijn om een einde te maken aan de 1ste lus van 25km. Voor de 2de
lus is de groep gehalveerd want rond de klok van 14:20u zijn we weer vertrokken
met amper 18 man, geen tijd nemend om een kaarsje te branden voor de goede
afloop in de Heilige Theresiakapel die we links voorbij passeren. Kriskrassend
door de woonwijken zoeken we de autostrade op om eerst het onverharde paadje te
doen om dan de autosnelweg over te steken via het fietspaadje die we nog
herkennen van de eerste lus. Tegenover het AZ vindt men het stadsgroen
Marionetten dat een ecologisch als recreatief natuurgebied is waar de
scoutsleden heel graag gebruik van maken. Op het hoogste punt van het
stadsgroen vindt men het uitzichtpunt De Libel waar men in het lijf de vele
torens van Kortrijk kan zien als doorheen wandelen. Het is tijd om terug te
keren naar Marke niet voor het einde maar voor een stukje broodpudding bij de
WR naast de autosnelweg. We wandelen door het reservaat Preshoek waar de zon
het moeilijker krijgt om te stralen zeker nadat we gerust hebben in een café
net tegenover de kerk van Lauwe. We steken de lont aan, niet die van het kanon,
maar om het laatste deel van deze wandeldag. Rond de visvijver wandelend zoeken
we de Leie op, onderbroken door natuurgebied Leiekant/ t Schrijverke waar ook
een Prikkelpad loopt. De laatste stappen ingezet moeten we gewoon de baan
dwarsen want de straat die we inwandelen is de straat waar ook de startlocatie
is bevestigd.
Zeldzaam & ongewoon zijn ze te
vinden onder de ultrawalkers als we het hebben over de afstand 125km. Dit kan alleen
maar van toepassing zijn als je komt meewandelen in groep bij één van de
Euraudaxorganisaties. Er is er maar één dit jaar in België, dus moeten we de
verplaatsing maken via Sint-Niklaas naar Hamme waar Frank Rottiers zijn
thuisgrond Merksem dus heeft omgeruild. Als 125km te veel was voor u kon je ook
kiezen voor de 25, 50 of 100km. Daar waar afgelopen weekend nog de
Wuitenscavalcade was zijn nog niet alle confettirestanten weggewaaid. Nu is er
een witte soort vlokjes die de straten overstelpt daar wij, 82 wandelaars in
zijn totaliteit, dus dik aangekleed zijn gestart vanuit De Bierhoeve
zaterdagochtend 11u waar hier dichtbij ook de Oude Durme loopt het onverharde op
kronkelend voor een eindje. Ons landje is dik bezaaid met kapelletjes waar wij
dus ook zullen tegenkomen op ons traject en de barokke Sint-Jozefkapel met
houtsculpturen is er één van die staat in het gehucht St-Anna. Vanaf de 1ste
wagenrust zullen we geen water meer zien tijdens de verbindsteden Zele en
Zogge. De O.L.V. Hulp der Christenenkerk hebben we daarnet ook gezien maar het
is pas aan de 2de passage dat we halthouden voor de bevoorrading.
Daarvoor staat er een diertje met toepasselijke titel 'Zogge Ku(n)st' waar de
plaatsnaam Zogge wordt gelinkt aan de benaming zeug voor een vrouwelijk zwijn.
Dit dier komt trouwens ook voor op de Zogse feestvlag.Het varken heeft gouden lippen in bladgoud op
het varkenslijf. Op het plateau staat volgend geschrift: "Om je gemoed te
sussen, moet je mijn billen kussen. Want zonder zorgen of schulden worden je lippen
verguld". De felicitatie kussen zijn voor morgenmiddag pas want we hebben
nog een hele karwei te gaan. 1093 padden hebben dankzij de nodige aanpassingen
van de gemeente een veilige oversteek gekregen beter dan vroeger toen hier nog
de oude spoorwegbedding liep naar Hamme. 1/4de van het traject
hebben we achter de rug nadat we ons broodje hebben opgegeten alsook de
fluohesjes hebben aangetrokken al is het nog niet donker maar des temeer we
meer opvallen in het verkeer. De seingevers zorgen ook voor onze veiligheid
toch? Vanaf nu zal het moeilijk worden daar tussen Frank als baankapitein vooraan
& de laatste man achteraan slechts maar één is over gebleven die zal dus
meerdere keren van achteren naar voren lopen waarschijnlijk hadden ze geen
signalisatiemateriaal meer voor de nog betrouwbare signaleurs die vandaag
meewandelen. Er bestaan in dit landje waar tussen 2 gemeentenamen slechts één
letter verschillend dat is ook van toepassing voor Grembergen. Het is eindelijk
donker geworden als we op het jaagpad wandelen naast de Schelde om halt te
houden op het dorpsplein voor de 1ste caférust tijdens dit traject.
Nadat we enkele nieuwsfeiten daarbinnen hebben opgevangen vertrekken we terug
maar plots stoppen we. Wat is er gebeurd Frank? Verkeerd gelopen blijkbaar
waardoor we een stukje terug moeten om de juiste straat te nemen naar Hamme
waar de slotstukje hetzelfde is al daarnet. 50km (op papier) achter de rug dus
tijd voor het avondmaal die bestaat uit een spaghetti met rijstpap als dessert.
Het is nog altijd zaterdagavond om precies te zijn 21:45u als we vertrekken
voor de langste lus waar je stilletjes kan denken of de stadsgrens heel lang
loopt want we wandelen steeds Hamme in en uit waar zelfs wijnbouw wordt gedaan
aan de boorden van de Schelde die we nu enige tijd zullen volgen. Het vervangen
van het wegdek vordert niet op daar de kraan tijdens de 2 passages niet
gevorderd is. Een pak centwafels is zo groot dat we het niet helemaal kunnen opeten
dus pakken we de hele pak of overblijvende mee naar de parochiezaal in het
gehucht H. Familie waar Frank ons een drankje trakteert waar thee erg populair
is wellicht door de koude buiten maar ook de aanbieding aan hazenslaapjes. Eens
terug de vriezer buiten komen we meerdere keren naambordjes van Hamme tegen,
wellicht hebben ze ere te veel aangekocht. Enkele mensen van de startzaal
hebben speciaal hun slaap uitgesteld zodat ze ons kunnen bedienen van een
kommetje soep die wel erg goed gekruid is. Na de langste lus is het nu tijd
voor de kortste lus van een goede 15km rond de oude durmedijk. Eens we terug
via de driebeukige Sint-Pietersbandenkerk centrum Hamme doorwandelen is het
weer licht geworden zodat we de beelden die de wegeltjes opfleuren goed kunnen
bezichtigen. Ondertussen is het zondagmorgen geworden wanneer we het ontbijt
achter de rug hebben waar we dus de hesjes weer mogen opbergen in de valiezen
die de grootte van het zaaltje achterin de tearoom nog kleiner maakt als die al
was. We zijn al over de 100km maar toch wacht er nog een laatste lus waar de Durme
een grote rol zal zijn zowel in het begin als het einde. We wandelen de Durme
over via de Mirabrug die haar naam en bekendheid kreeg dankzij de speelfilm
Mira, de verfilming uit 1971 van het boek De teleurgang van de Waterhoek van
Stijn Streuvels. Doorheen de koolputten waar gewerkt wordt zien we eventjes
verder voor ons de Sint-Rochuskerk
te Sombeke waar ook een beeld staat van kunstschilder Edmond Verstraeten
tegenover café Roxy die speciaal voor ons open hebben gedaan. We wandelen nu
langs de chickere villas van het dorpje Waaswunster om met een passage door
het Eekhoekbos eindelijk weer een stukje onverhard tot aan de wagenrust. Naast
ons rijden hier ook mountainbikers vandaag een tochtje en word er veel vaak
fietsers omgeroepen om iedereen te verwittigen. Dit doen ze net als ons op de
oude spoorwegbedding waar nu niets meer van te herkennen is op het naambordje
na. Ik herinner me nog van een vorige editie dat we nog alpacas zullen tegen
komen maar helaas niet dit jaar wegens de late tijdschema. Stilletjes aan
verlaten we Waasmunster waar hier gisteren een Aktivia- wandeltocht doorliep,
te herkennen aan hun pijltjes, om de Durme weer op te zoeken die we een tijdje
zullen volgen met onderweg nog de laatste bevoorrading vooraleer de Mirabrug
weer te nemen richting de Kaaiplein om eventjes verder de startzaal te
bereiken. Wie ook eens een 100km in groep wil doen kan dit al over 2 weken al
te Schilde ook georganiseerd door de inrichter vandaag Frank of voor diegene de
afstand veel te groot is de Euraudax wandeling te Koksijde (zeker een aanrader
!!!) op 8 April in hun agenda moeten zetten daar het een nieuwe organisatie is.
