Na vanavond zitten noodgedwongen alle 100km-
tochten van 2018 erop en dit doen we net zoals de eerste dit jaar bij de
wandelfamilie Euraudax, vandaag diegene van Kuurne-Ieper die uitwijken naar
Zonnebeke. Ruim op tijd vooraf komen we één per één binnen in café De Dreve om
ons in te schrijven voor 1 lus van 50km of meerdere die zullen kiezen voor de
samensmelting van beide lussen. Wanneer we het fluitsignaal horen trekken we
met een 30- tal op gang om het Polygoonbos in te duiken waar aan het uiteinde
een soldaat op wacht staat paraat met zijn geweer. We hebben het hier over het
monument 'Black Watch Memorial' aan het kruispunt bovenop de autosnelweg. Naast
het Polygoonbos vind je ook het Nonnebos waar we deze nu rond wandelen richting
Bellewaerdepark die ten volle draait. Wanneer we door de signaalgevers de zeer
drukke baan veilig kunnen over steken duiken we het provinciedomein
Gasthuisbossen waar de herfst zijn eer in het hoog houdt door de vallende
bladeren/kastanjes alsook de uitschietende paddenstoelen. Eens het domein
uitgestapt nemen we een banaan aan omdat we toch na 7 kilometer krachten moeten
op doen voor de nog vele volgende kilometers. Om de hoek vinden we Hill 60, één
van de vele herdenkingssites die men vind rond de vredesstad Ieper. In 1914 veroveren de Duitse troepen
de heuvel op de Fransen. De Britten nemen de sector over en het ondergrondse
gevecht begint. Allicht is het hier dat op 17 februari 1915 de eerste Britse
dieptemijn tot ontploffing gebracht. Bij een volgende ondergrondse actie op 17
april 1915 komt de heuvel in Britse handen. De ondergrondse oorlogsvoering
duurt tot begin juni 1917 (Derde Slag bij Ieper). Veel soldaten die werkten en
vochten in de donkere tunnels zijn er ook gestorven en liggen nog steeds
naamloos in de klei begraven. Hill 60 is een begraafplaats zonder grafstenen. De volgende natuurdomein is voor mij ook
bekend daar ik al vele malen door het provinciedomein Palingbeek waar men her
en der met water ondergezette kraters vindt. De eerste mooi onderhouden
Commonwealth War Graves begraafplaats is die van Spoilbank Cemetery(1915). De naam van deze begraafplaats
verwijst naar de oevers die werden opgeworpen bij het uitgraven van het nooit
voltooide kanaal Ieper-Komen. De begraafplaats lag nabij 'Kingsway' en werd
vaak ook 'Chester Farm Lower Cemetery' (vlakbij lag Chester Farm) of 'Gordon
Terrace Cemetery' genoemd. Hier werden veel manschappen van het '2nd Suffolks
Regiment' begraven, die het leven lieten bij de verdediging van 'The Bluff'. Er
liggen nu 520 militairen begraven, waaronder 436 Britten (waarvan 113
ongeïdentificeerd), 68 Australiërs (waarvan 6 ongeïdentificeerd) en 16
Canadezen (waarvan 6 ongeïdentificeerd). 11 militairen, waarvan aangenomen
wordt dat ze onder naamloze grafstenen begraven liggen, worden herdacht op een
'special memorial'.
We haasten
ons om vlug door de dorpskern van Voormezele, om toch de kalmere wegen op te
zoeken op weg naar de volgende bevooradingspunt die is gepland aan het 'Klein
Vierstraat British Cemetery(Kemmel 1914-1918)' genoemd naar het nabij gelegen
gehucht Vierstraat. Hier vinden 779 Britse, 8 Canadese, 8 Australische, 7 Nieuw-Zeelandse,
1 Zuid-Afrikaanse, 1 Brits West-Indische, 1 Chinese & 17 Franse soldaten
hun eeuwige rust. Het is toch verwarmend dat we een gesneuvelde soldaat van
38jaar broederlijk naast zijn kameraad van 19jaar zien liggen. Links zien we de
Kemmelberg maar naar daar wandelen zou wellicht nog meerdere kilometers op onze
teller hebben gestaan en wandelen we de oldtimers tegemoet naast de wijnranken,
maar toch enkele stappen moeten zetten daar de GPS niet altijd de juiste weg
aanduid, gelukkig zijn er meer die de weg weten om onverhard te klimmen naar de
top van de Baneberg. Die berg is een uitstolpje van de Rode Berg waar aan de
andere kant van de weg een bos vindt waar me kan inwandelen, wat we ook even
doen, vooraleer halthouden in taverne/feestzaal 'Wielewaal' gelegen tussen de
Rode- & Vidaigneberg voor het verorberen van een breughelmaaltijd. Na 40
minuten wandelen we terug met ondertussen onze fluo- hesjes aan naar de top van
de Rode Berg die we ook meteen afdalen met een stuk van 12%. Achter elkaar op
het onverharde paadje richting het Scherpenbergbos waar we stukjes herkennen
die we daarnet nog deden maar dan in tegengestelde richting. Wanneer we door De
Klijte doorwandelen wordt het stillaan echt donker en blijkt het alsof ze
bespaard hebben op straatverlichting daar we door vele pikdonkere stukken
moeten wandelen. Als je de streek zo goed al op je duimpje kent weet je dat we
nu naast Dikkebusvijver wandelen met daar niet ver vandaan ook het Tortelbos,
nu te donker om door te wandelen in groep. Het hoekje om zien we de skyline van
het verlichte Ieper maar wandelen we door rond Zillebekevijver waar aan de
parking we ons laten bevoorraden. Als je een voetballiefhebber bent maar geen
idee heeft naar de tussenstanden van het voetbal moet wel achteraan in de groep
wandelen daar Jos ons laat mee genieten van het radiosignaal op zijn mobieltje.
In quasi rechte lijn wandelen we terug richting Zonnebeke waar we aan het
uiteinde iets te zien is. Op Clapham Junction(een plaats hier genoemd naar het
bekende treinstation te Londen) staan 2 monumenten, met name 2 obelisken, de
ene voor het "Gloucestershire Regiment"(vooraan) en de andere voor de
"18th Division"(andere kant van de straat). De soldaat heeft zijn
plaats nog niet verlaten in het donkere maar dit doen wij ook niet tijdens de
warme maaltijd waar we konden kiezen uit vol-au-vent of karbonade met
aardappelen. Het is inmiddels zondag geworden wanneer we onze bagage terug in
de remorque leggen daar ze kan vervoerd worden naar de volgende post. Een
zaklampje bovenhalen is voordeliger wanneer we terug, nu maar met zen 30 meer,
door het Polygeenbos verder wandelen naar het heksendorpje zonder eerst een
zelfportret maken van een collega(zie je wel dat ik durf)wandelaarster. We
laten de heksenaren rustig genieten van hun nachtactiviteit, maar rusten zit er
voor ons nog niet in daar we zeker nog de ganse nacht wandelen is wat me moeten
doen. Met Geluwe, Vijfwegen, Moorsele& Wevelgem kan je zeggen dat we op
grondgebied groot Kortrijk nu zijn. Sommige van onze collegas moeten zich een
beetje thuis zijn daar hun wandelclub zoals, 12u van Lauwe of WSK Marke hier
vandaan zijn. Niet ver van de kerk van Marke vandaan vind je café
Schuttershof, tevens ook de startzaal van een andere organisatie van deze
club, waar we tijd maken voor ons ontbijt en/of hazenslaapje. Het is hier dat
we afscheid moeten nemen van één van de mensen die instaat voor de organisatie
daar ze zich niet meer fit voelt. We trekken ons op gang voor de laatste lus
van een goede 25km naar het centrum van Lauwe, daar waar de kermis nog gesloten
is terwijl de bakker de voorbereidingen treft om zijn winkel open te doen. We
wandelen naast de Leie aan beide kanten vooraleer we getrakteerd worden op een
rijstpapje. Via de Sint Jan Baptistekerk komt de zon op in Geluwe boven het
gemeentepark die we door wandelen richting de gehuchten t Zwaantje &
Molenhoek om te zoeken naar de brug over de autostrade. Waarom?, zou je nu
zeggen! Wel, het is daar dat we de laatste kans krijgen om ons te bevoorraden
om toch nog onze tank te vullen, want met een lege maag zal dat moeilijker en
moeilijker worden. We volgen een stukje van de Heksenwandelpad om aan de andere
kant van Beselare te komen. Ik ken de laatste meters zo goed al uit mijn hoofd
daar ik weet welke wegen we moeten nemen om terug het Polygoonbos in te duiken,
maar eerst een groot klaprozenveld kunnen opmerken aan de rechterkant. Naar
rechts en nu altijd maar rechtdoor naar de andere kant van het bos waar we
uitkomen aan café De Dreve waar Frank Rottiers (al !!!!) zijn 71ste
Gouden Arend mag ontvangen, je moet het maar doen hé. Met dit verslagje maak ik
een einde aan de wandeltocht nadat ik eerst mijn nachtrust heb ingehaald.
Oudenaarde aan de voet van de Vlaamse
Ardennen waar gezweet / gepuf, gevloek over die hellingen & verbazing over
het panoramisch landschap een paar karakteristieken zijn over deze streek. Euraudax
Lede onder leiding van Jeroen & Etienne richten voor de 2de keer
hun Bonenklakkerstocht, ditmaal tijdens de week. Hoe komen ze aan die naam van
de tocht? Wel, de inwoners van Oudenaarde worden bonenklakkers genoemd. In
vroegere tijden verdienden vele bewoners de kost met het aan de man brengen van
gepofte bomen op talrijke evenementen in Oost-Vlaanderen en daarbuiten. Wanneer
bonen gepoft worden, klakken ze open, hetgeen Bonenklakkers verklaart.
Verzamelen wordt geblazen in de brasserie van het Centrum Ronde van Vlaanderen
waar alles over deze wielerklassieker te vinden is. Wanneer de beiaardsklokken
om 10u luiden trekken we ons op gang tussen de baankapitein Jeroen & laatste
man Etienne richting de Grote Markt waar deze wordt verfraaid en stappen naast
de stedelijke bibliotheek door het begijnhof. De organisatoren hadden wellicht
maximum een 20- tal deelnemers verwacht, maar door het mooi weer en wellicht
door het decor zijn er dat 49 geworden. Over de Schelde heen zoeken we het
onverharde van natuureducatief gebied t Spei op naar het dorpje naast
Oudenaarde met name Leupegem. Wanneer we de groep tezamen hebben genomen kunnen
we door de seingevers snel de drukke baan over steken waar we merken dat hier vroeger
ook een station gelegen maar deze is nu een gezinswoning geworden. De opwarming
is begonnen wanneer we via de Vlaamse Ardennnendreef bergop gaat op smalle
wegen naar het gehucht Edelare die aan de voet ligt van de Volkegemberg die we
langs de zijkant rechts laten liggen. We gaan naar de top van de Wolvenberg en
zijn we boven zonder we het beseffen. In de verte zien we de dorpskern met zijn
kerk van Mater, gelukkig duiken we het Bos t Ename in waar we nu al pijltjes
herkennen van wandelclub Hanske de Krijger die hier in de buurt dit weekend een
wandeling inrichten. Dit stukje groen is
een Natuurhistorisch bos dat reeds van in de Middeleeuwen nauw verbonden was
met het havenstadje Ename, en later met de abdij van Ename. Het bos heeft
steeds een belangrijke rol gespeeld in het dagelijkse leven in Ename. Nu vormt
verschillende soorten trappen nu ook een decor in dit landschap. Terwijl een
werknemer de stilte doorbreekt met zijn bosmaaier maken we tijd om na 9,5km
eventjes te rusten bij de wagenrust waar de deelnemers worden bevoorraad. We
zien voor ons de kerk van Mater als mikpunt dat dit het hoogste punt van deze
tocht is zegt Jeroen tegen me net na de tussenstop. Trapsgewijs gaat het naar
boven tot aan de Kapel St. Amelberga waar we even wachten op de laatsten die
nog steeds bezig zijn aan hun opwarming. Naast de begraafplaats wandelend
dokkeren we over de kasseien van de Ruiterstraat, iets minder snel dan de toekomende
voertuigen om te wandelen door het Volkegembos, aan het uiteinde laverende
tussen de grote plassen waar we tijd maken voor onze lunchpakket aan Tearoom suikerbakkerij brasserie
Jan Van Gent. Jan van Gent was oorspronkelijk een rondreizende kraam dat op Vlaamse
kermissen en bedevaarten peperkoek en snoepgoed te koop aanbood. Vandaag is het
nog altijd een familiebedrijf met een stevige reputatie als artisanale confiserie,
tea- room & brasserie. Onlangs vierde de ze in 2012 hun 200ste
verjaardag die vandaag wordt opengehouden door hun zesde generatie. We trekken
ons weer op gang dwars door Maarkedal waar we de Eikenberg afdalen, vroeger nog
volledig met kasseien aangelegd, nu aan beide kant kan kiezen voor asfalt. Het
volgende wat op onze menu staat is de kleine puist(want alles is hier plat
hé)is de Ladeuze in verschillende fases beginnend met afdalen om dan voor de
meesten kleinere stapjes te zetten. In Leupegem merken we een straatnaambordje Ten
Berge en rarara dan moet het wel omhoog, gedaan met de opwarming! Het is wel
het laatste stukje vals plat zegt Jeroen en dalen af kijkend naar beneden want
her en der liggen er losliggende stenen, de ene al groter dan de andere. We
zijn opnieuw beland aan het oud stationsgebouw niet ver van de Sint-Amanduskerk
te Leupegem. Waar een fietsend koppel even vlug trapt als wij stappen duiken we
net zoals het begin door het t Sprei waar dit stukje goed is verkend geweest
door Jeroen & Etienne afgelopen vrijdag want je kan hier gemakkelijk
rondjes blijven maken voordat je de uitgang gevonden heeft. We steken de
Schelde over onder het gejoel van kindergeluiden die zich rot amuseren op de
kermis die tijdens deze periode ook plaats vindt. Daar hebben we geen tijd voor
daar we liever kiezen voor een drankje nadat we eerst de organisatoren puike
complimenten geven met hun uitgewerkte wandeltocht.
Wie van de drie 100km- tochten krijgt vandaag de
eer?
Naast de
Nacht van West-Vlaanderen, Door Vlaamse Velden is er ook die van Euraudax
Torhout en die laatste is dit weekend aan de beurt waar we in groep wandelen
gedurende 20h. Om 14h zaterdagmiddag starten we met 57 medewandelaars vanaf
café Heidelberg het station tegemoet en Torhout al snel verlaten. We hebben
niet voor het eerst dit jaar afspraak met een passage door het Groenhovebos maar
toch maken we er een plaatselijk lusje in. Daar waar er een jumping plaatsvindt
blijven we wachten of er al dan niet de voorspelde buien zullen vallen op weg
naar de 1ste wagenrust(WR) op het Rozenplein. Via het Moereveld
passeren we het Bakvoordekapel en volgen een stukje van het Maerkeveld- wandelroute
naar het gehucht Don Bosco waar even verder naast een landbouwer de volgende WR
plaats vindt. Het centrum van Torhout is rechts gelegen maar we wandelen nog
even door t' Hoge om de oude spoorweg over te wandelen om stilletjes aan weer
naar de startzaal gaan om vlug ons fluohesje meet te graaien. Naar aanleiding
van 35-jarig bestaan van Euraudax-Torhout vindt in zaal Turfhauwe te
Lichtervelde ons avondmaal of zeg maar een feestmaal plaats bestaande uit
visragoût en kalkoenborst met groentjes vergezeld van water en/of wijn. We
wandelen stilletjes de nacht inmat als decor het hoevegedeelte met onderweg ook
kapelletjes waar na de brug over de autosnelweg Wingene-Zwevezele aandoen tot
aan de Landsman waar gekozen kan worden voor de WR of het cafeetje binnen gaan
bewakend door een rode hond. Op macadamwegen wandelen we terug naar Torhout via
het Groenhovebos, nu verharde gedeelte, naar de startzaal waar de belegde
broodjes ons laten smaken. Het is tijd om te beginnen aan de 3de lus
te beginnen opnieuw richting het station om nog verder te wandelen naar
Ruddervoorde > Veldegem(voor de WR aan de kerk)om via Zedelgem waar net voor
de passage van het industriepark de voeten net niet hoog genoeg werden gehouden
en zo rapper valt en de teller nu al staat op 3. Om ook door de industriezone te wandelen waar
we vooral naast maïsvelden wandelen tot aan de WR te Zedelgem. Wanner we een
bakkerij passeren in het gehucht Driekoningen neem ik wellicht als eerste een
exemplaar van 'de zondag' mee om bij te nemen om op de hoogte te blijven van
het laatste nieuws van gisteren. Na het ontbijt zijn we niet compleet meer daar
anderen hebben gekozen voor een kleinere afstand. Het zal niet meer lang duren
wanneer het weer licht wordt tijdens onze laatste lus die begint traditioneel
weer richting het station complex, het centra door naar de ingang van de oude
spoorweg(Groene 62)die we blijven volgen tot even na de derde brug om deze te
verlaten netjes op een rij en merken dat tussen de kop en de staart er een
verschil is van 2min. 40sec. We zijn beland in Ichtegem waar de WR is op het
eigendom van één van de medewerkers. Als we op onze afstand blaadje kijken
merken dat het de bedoeling was dat we hier straks weer terug keren maar door
de te grote achterstand van het tijdschema hebben de organisatoren besloten om
de voorziene lus weg te schrappen en deze te ruilen voor een langere pauze die
trouwens ook een drink is gegeven door een deelnemer die zijn 24ste
Gouden Arend heeft behaald. Nog een goede 8 kilometer wachten ons nog richting
de finish, wandelend door het Wijnendalebos, daar waar vroeger een munitiedepot
was gelegen maar niet langs het kasteel. We wandelen nog een keer door het
gehucht Don Bosco voor we via het gemeentepark Rivierenhof, gemeenteplein het
perron onder wandelen naar onze startzaal.
