Op vakantie gaan om de zon op te
zoeken, dit weekend zéker niet hoor want met temperaturen even boven de 35°C is
het ten zwaarste aangeraden om zware inspanningen te doen maar toch moet ik
naar Nederbrakel om er een 100km van Euraudax te doen. Net voor we vertrokken
had Danny een mededeling dat deze 11ste editie tevens ook de laatste is. Het
dorpje uit zoeken we al snel het bos op tot aan de top van La Houppe (Vloesberg).
We verlatende provincie Henegouwen d.m.v. het Bos Ter Bijst in Schorisse. De
trappen op in het Knuffelbos leidt ons naar het natuurgebied de Burreken voor
de volgende wagenrust. Een voordeel van om 11u te starten wilt zeggen dat het
alleen maar zal afkoelen naarmate de avond vordert. Over warm besproken, het is
tijd voor het avondmaal maar nog niet voor het dessert. We wandelen naar de
dorpskern waar menig massa is verzameld voor de kermis waar wij ons door murwen
op zoek naar de Dwars door Brakelpad, vals plat naar de Toepkapel. Nadat we
genoten hebben van het rijsttaartje is het nog niet gedaan met klimmen want met
de Valkenberg als afdaling van de Berendries is het donker geworden als we voor
de laatste keer binnenstappen in het stamcafé van Danny met name The Corner
in Sint-Maria-Oudenhove (Zottegem). Weer op stap vertelde hij dat we nu alleen
maar bergaf gaat maar toch gaat de Elverenberg omhoog. We wandelen terug de
dorpskern in waar de kermis nog altijd aan de gang is, waar wij in
tegenstelling via het park Rijdtmeersen terug in de startzaal zijn voor het
ontbijt. Echter zijn we hier 2 Franssprekende als Eddy Goeman aan et opwachten.
Eddy krijgen we echter niet te contacteren maar tijdens de laatste lus krijgt
één van de collegas een telefoontje dat hij nadat gevallen was ergens is gaan aankloppen
om hen te komen ophalen. Wij dus bezig aan de laatste lus waar de zon stilaan
aan het opkomen is wat een mooi beeld is. We houden halt voor een banaan aan de
kerk van Everbeek Beneden. Van die van Beneden moeten we ook naar die van Boven
dus een klein stukje opwaarts maar wel terug de natuur opzoekend. Het slot van
de wandeling zoeken we terug de Toepkapel op waar kort erachter links een
steile afdaling nemen naar het busstation om via het centrum de laatste meters
af te leggen door de Rijdtmeersen naar de startzaal.
Geen enkele druppel de afgelopen 24h
is er hier gevallen terwijl in het binnenland er een overvloed aan was. Weeral
is gebleken dat de weervoorspellers er grandioos naast zaten & daardoor de
meeste Euraudax-fans de verplaatsing niet zaten zitten naar Adinkerke toe waar
Euraudax Westkust o.l.v. Coulier B zijn 2de zandloperstocht organiseert
bestaand uit 2 lussen van 25km, of afzonderlijk af te leggen. De naam van de
tocht speelt zich uit daar we in een bepaalde tijd in groep moeten uitoefenen tegelijkertijd
ook in het zand zullen lopen. Vanuit het gemeenschapshuis is de eerste 2km
verhard vooraleer we wandelen door de Krakeelduinen direct gevolgd door de
passage van domein De Westhoek. Als het echt zomer is waan je hier in de Sahara
daar tussen de duinhellingen de wind geen kans krijgt, mede daardoor dat het
hier in de volksmond zo wordt genoemd. In de laatste week kregen ze te horen
gekregen dat ze geen toestemming kregen om even halt te houden op het terrein van
de camping, dus wandelen we er vlug door. Aan de kust is het allemaal plat hoor
je meermaals in de volksmond, daar hebben ze hier een klein puistje in het
parcours ingepland om toegang te krijgen tot de Dune du Perroquet op weg naar
het strand van Bray-Dunes. De grens zijn we dus over gestoken om halt te houden
aan het infokantoor. Terug het strand op zoek naar een garnaal, niet in de zee,
maar wel op een bunker. Vele bunkers merken we ook op als we wandelen in de
Dune Marchand waar echt mul zand ver te zoeken is. Het eerste dorpje net over
de grens is Ghyvelde waar nadat we halt hebben gehouden achtereen-volgend Dune
Fossile als de Cabourduinen door wandelen om met kleine wijziging in het
Garzebekeveld door de modder te vermijden een einde hebben aan traject 1. Met
zijn 16 zijn we vertrokken aan de andere lus, die minder lastig is dan de
vorige. Het stationsgebouw achter ons latend, Plopsaland tegemoet zoeken we het
Calmeybos op die ons toegang heeft aan Domein Westhoek. Tijdens de 1ste
lus al een stukje meegepikt van dit maar nu korter. Het is tijd om zeelucht in
ons te nemen alsook voor een laatste keer nog het strand te zien tot aan het
borstbeeld van Leopold I. Eventjes de binnenwegjes door om makkelijk de 93
treden te nemen naar het hoogste punt in het centrum om door de winkelstraat
gans de dijk af te wandelen. De Houtsaegerduinen kunnen we ook al afschrapen
van de To Do-list, daar waar de Zuid-Abdijmolen met zijn neus naar de Hoge
Blekker staat. We doen hem maar half want bergjes hebben we wel genoeg gehad
zeker? Het terrasje opzoekend van cafetaria van het zwembad om even te verpozen
vooraleer we wandelen rond de militaire basis waar vroeger een wandelpaadje
liep voor de vakantiegangers van defensie die naar het strand wilden. De
Noorduinen als Kerkepannebos brengen ons terug naar De Panne waar er als
verassing nog een keer het bordje moeilijk wordt omhoog wordt gehouden om een
steile wand omhoog moeten. Via de Oosthoekduinen/Calmeynbos passeren we terug
Plopsaland om hetzelfde stukje als het begin doen, dus weten waar de finish is.
De zomer is in het land m.a.w. lichter wandelkledij, insmeren van voldoende zonnecrème,
voldoende drank(liefst water)drinken, veel schaduw opzoeken, al zal dat
laatste moeilijk worden daar we in Wallonië gaan wandelen op clubuitstap. Les
Marcheurs de la Sylle heeft voor onze buschauffeur een plaatsje gereserveerd
zodat we niet ver moeten naar de startzaal. Vlug inschrijven want normaal mocht
je maar tot 08:30 starten voor de 43km maar daar ik een goed wandeltempo kan
aanhouden zal ik geruim op tijd binnen zijn straks. Hier in tegenstelling tot
Vlaanderen geen landschap die verdwenen is door al dat beton dus volop de
natuur opzoeken naar het stadje Silly waar ook de 1ste als straks de
laatste rustpostlocatie is. De grotere afstanden wandelen nog verder onverharde
niet gemaaide stukjes onverhard naar de dorpjes Gondregnies, Gages &
Thoricourt. De hoogste temperaturen van de dag hebben we intussen bereikt &
is het sporadisch zoeken naar andere wandelaars op het heuvelachtig
traject, het krioelt hier wel van geparkeerde autos maar waarom? Hoe dichter
we erbij komen wordt de oplossing gegeven met name de vele toeschouwers voor
Pairi Daiza.
Pairi Daiza(tot en met 2009 Paradisio
of Parc Paradisio is een dierenpark in Cambron-Casteau, dat op 11 mei 1994 zijn
deuren opende. Pairi Daiza neemt deel aan 89 EEP's voor het behoud en de
bescherming van bedreigde diersoorten. Zo heeft de Chinese overheid in 2014
twee Chinese reuzenpanda's, Hao & Xing Hui, voor een periode van 15 jaar uitgeleend aan
het park. In 2016 resulteerde dat in de geboorte van een jong, dat de naam Tian
Bao kreeg.De drie panda's verblijven alle drie in het park. In 2007 bezochten meer dan
635.000 personen dit park die de komende jaren steeds meer werd bezoekt met in
2018 zo'n 2 miljoen.(bron Wikipedia)
Weer vertrokken na het plaatselijke
lusje rond Thoricourt passeren we de Château zoekend naar de juiste ingang van
het Bois de Silly. De Brouwerij van dat dorpje is gesloten vandaag maar om de
hoek was er dus die rustpost waar we in het begin ook zijn binnen gewandeld. Nu
nog wandelen naar het station van Silly die op zon kilometer van het dorpje
Bassilly ligt waar de kaatssport wordt beoefend, niet door de 786 deelnemende
wandelaars,voordat we de airco opzoeken
in de bus op weg naar (niet alleen dromenland) de Belgische Kust.
