"druk, druk druk......zowel op de
grote markt als tijdens de wandeling"
Hoogdag in Geraardsbergen vandaag met de feestelijke opening van het
toeristisch seizoen op de dag van de Geraardsbergse Mattentaart. De
paddenstappers dragen hun steentje bij door het ontvangen jaarlijks van
duizenden wandelaars op hun tocht van het jaar met hun Mattentaartentocht die
tevens ook de 7de manche is van 'Sportief Wandelen'. Na de
inschrijvingsverplichtingen zijn we gestart vanuit de grote startzaal in het
Atheneum en wandelen we langs het spoor op bospaden in de Korte Lake, een
eerste natuurgebied dat word bewandeld. De pijltjes brengen ons naar de Dender
die we eventjes volgen. Aan de Maj. Van Lierdebrug komen we allemaal weer samen
nadat we ze eerder verlaten hebben. Het Boerlarebos staat voor iedereen op het
programma maar voor een paar afstanden is het maar een heel klein stukje voor
de afstand van14, 16, 32 & 42km. Via het Bourengbos word er hoogte gewonnen
en steken we de grens over in het stadje Boureng waar er kan gerust worden in
het schuurtje van centrum Sint-Antoon. Via het aangeplante wensbos pikken we
weer een klein stukje Boerlarebos mee waar in deze tijd van het jaar blauwe of
witte boshyacinten het pad opkleurt. We zijn ondertussen weer in Vlaanderen met
name Overboelare waar aan de spoorweg de 22km al naar de rustpost gaat en wij
nog een omeweggetje moeten doen om ook in de rustpost van het Sint-Catharinacollege
te Moerbeke buiten kunnen op rust komen. Het is tijd om weer afkoeling te
zoeken en één van de hier liggende bossen in wandelen. Als we aan het einde van
de Karkoolbos zijn is het tijd dat ieder grote afstand zijn eigen weg verder
vervolgt. Bij zijn beland aan de top van de Bosberg die we afdalen gelukkig
niet op de kasseien maar via het onverhard paadje ernaast. We dalen nog steeds
verder af in het Moerbekebos en passeren de Hof ten Steenborre voordat we nu
weer naar de top van de Bosberg moeten. Het is zuchten tijdens al dat beklim in
het Raspaillebos tot aan de rustpost 'El Faro'. Tijdens het stukje terug pikken
we nog een klein stukje van het bos mee voordat we door het verblind zijn van
de zon een stukje moeten terug keren daar we een pijltje hebben over het hoofd
gezien. Via het weideveld ruiken we goed de daslook in het Kluysbos onderweg
terug naar Moerbeke. Eerst gaan we nog door de Markvallei. De Markvallei is een
nog vrijwel ongeschonden gebied langs het beekje Mark die we helemaal rond
wandelen en halt kunnen houden in de rustpost. We wandelen terug naar het
kerkje waar de splitsing was en wandelen stilletjes richting Geraardsbergen. Daar
waar de 22km in Onkerzeele rechtdoor gaan, is het voor de 2 grote afstanden de
natuur opzoeken op brede en smalle paadjes en alle stukjes groen opzoeken ook
al is het tussen 2 drukke banen. We wandelen nu echt het centra binnen waar op
de Grote Markt begroet worden door de reuzen en in het bezoekerscentrum Vlaamse
Ardennen(Permanensje)een halve mattentaart word aangeboden met een tasje koffie
bij het buiten gaan. Ik hoor het al: Waar blijft de Muur?; Staat hij dit jaar
niet op het programma?;
Laten we hem aan de kant liggen?
Sommigen wel, de afstanden 6, 10 en 14 mogen na de Markt terug zonder deze
stevige kuitenbijter. Anderen krijgen hem tijdens de finale te
verwerken. Wie zich niet gespaard zal hebben, zal het weten
maar boven op de kapel krijgt men een mooi vergezicht. We dalen af om nog een
passage via het gemeenteparkje om nog even de Dender te volgen om de spoorwegbrug
over te gaan waar we een eind kunnen maken aan deze wandeling.
Vandaag is het de moment of je moet weer 10 jaar wachten.
Dat is zo het geval voor de 100km wandeltocht georganiseerd door 'Les
Sans-Soucis Ghlin' startend vanuit Baudour. Het is voor mij ook de 1ste
kennismaking met deze lange wandeling in Wallonië, dat je toch ook een keer
moet ontdekken. Na de inschrijfverplichtingen zie ik makkers terug die vorige
week net zoals ik dezelfde 100km-wandeltocht hebben gedaan in Aalst van
Euraudax. Om 20u is het al donker en met fluovestjes geeft het een mooi zicht
in het bos van Baudour. Nu het nog kan wensen we iedereen die we willen veel
succes want nog geen halfuur later als we het bos verlaten hebben zijn er
groepjes gevormd of zelfs zoals ik alleen aan het wandelen. Hier word ook zware
nijverheid gedaan want aan de linkerzijde zien we het grote verlichte complex
als we Baudour niet meer zullen zien tot morgen. Als we het 2de kerkje voorbij
wandelen, deze die van Hautrage vind de eerste checkpoint plaats in de Maison
Villageoise. Hier komen we nog eens halfweg en zelfs nog bijna aan het einde
maar dat is nog ver af. De Schelde loopt ook door Wallonië door en volgen we
naar Ville-Pommeroel waar in het schooltje we kunnen bijtanken. Ook dit klein
dorpje heeft een station gekregen van de NMBS, een luxe voor de weinige
bewoners. Via het dorpsplein gaan we het dorpje uit terug langs het water maar
nu langs de 'La Heine' waar één van de parcoursmeester de bewegwijzering nog
eens controleert. Het is weer rusten geblazen in de Ferme Noyelle te
Montroeul-sur-Haine. We gaan door de poort en bewandelen een schuin
landbouwwegel te herkennen aan de tractorsporen. Na de rustpost(1x) te Thulin horen
we veel gezoem van de vele windmolens die we onderweg tegen komen. We passeren
ook het monument met de uitstekende palen van het "Memorial La Bataille
d'Audregnies"als we de rustpost gaan opzoeken In het plaatselijke lusje
krijgen we na de eerst kasseien ook het debuut van het klimmen maar geen
wegwijzer meer te zien. Jà lap zeg, ik ben te ver gewandeld dus terugkeren naar
het laatste herkenningspunt. De stenen komen hier uit de grond dus goed
schijnen met de zaklamp om niet te struikelen is de boodschap. Nadat we Thulin
nu definitief verlaten hebben wandelen we een stuk bos door met vele plassen en
mijn sokken nat zijn geworden. Gelukkig is het niet ver meer tot de post
halfweg waar we andere kousen kunnen aandoen en kunnen genieten eventueel van
een omelet. Wat me hier wel opvalt is dat er maar weinig wandelaars gepasseerd zijn,
daar mijn bagage als 5de gaat vertrekken, dus zijn er nog velen achter mij.
Hopla het is weer van dat, weer te ver gelopen. Ik ben de tel kwijt maar qua bepeiling
is het niet zo top hier of moet die man van daarstraks dit stuk nog doen. We
wandelen langs de villas tot we wandelen in het bos van Stambruges en halt
houden in de chalet die midden in het bos staat. Straks komen we hier nog 2x langs
maar eerst gaan we nog richting Beloeil waar we een kop soep krijgen en opvang
hoeveel mensen er al hebben opgegeven tijdens het telefoontje van één van de
medewerkers. Het fluovestje mag opgeborgen worden en de zaklamp mogen we
stilletjes aan veranderen door een paraplu want het begint te miezeren. Hier
kennen ze ook een soort van Bos van Wallers uit Paris-Roubaix, maar dit maal
het bos van Stambruges daar we op een lange kasseistrook meten wandelen tijdens
het plaatselijke lus rond de chalet met onderweg de kapel van Erconpuch met vooraan
de boom met sjaals ingenageld. Eens deze een 3de x hebben gedaan passeren we
langs de rotsen en gaan op en neer door de regen naar het dorpje Hautrage waar
we terug belanden waar ook de 1ste rustpost was. Alléz, de laatste kilometers
staan voor de boeg waar we stilletjes ook de dagstappers mondjesmaat ons mogen
verzamelen. De laatste keer dat we kunnen bevoorraden is bestemd voor de
wandelaars die nog snelle suikers nodig hebben, op de rustpost op net geen
kilometer van de aankomst. Ik neem geen energie meer en stap gezwind, al is dit
veel gezegd tot aan de startzaal waar ik nog voor de klok van 11u ben
gearriveerd en meer dan 100km op de afstandteller staat. Nu wacht er mij nog
een lange terugreis van ruim 3 uur voor ik een dutje kan doen.
Euraudax Belgium kende afgelopen jaren bij hun
organisatieseen magere deelnemers
opkomst, maar stilletjes aan begint de opmars. Vandaag organiseert Euraudax
Affligem een 20h- wandeltocht vanuit Aalst. Men moet niet volledig de 20h uit
te wandelen maar men kan kiezen om na elke lus van 25km te stoppen. De echte
Die-hards hebben net zoals ik geen schrik om de volle pot te doen. We zijn met
82 wandelaars vertrokken, benieuwdhoeveel er straks nog zullen zijn. Bij vorige soort van wandeltochten
heb ik opgemerkt dat de deelnemers na geruime tijd afslanken. We zijn gestart
en het duurt niet lang voor we Aalst uit zijn en Vlaams-Brabantse wegen
opwandelen zoals de gemeente Hekelgem ook deel van uitmaakt. De meeste
onverharde stroken doen we aan zolang het nog klaar is. We wilden een strook
bewandelen maar daar had iemand anders liever niet. De reden was dat er een
paardeneventing plaats vind en de organisator niet wilt dat we de wedstrijd
beletten. We wandelen gewoon verder, maar mocht er een paard met ruiter aankomen
kaan we gewoon netjes aan de kant. Sommige paarden hadden niet veel zin om te
springen, daar hij een 3de poging nodig had om de hindernis te trotseren. We
wandelen Essene in en voor de kerk staat het beeldhouwwerk van "De
Papeter" net voor we halt houden voor de eerste wagenrust aan het
parochiezaal. We krijgen alle soorten trajecten voorgeschoteld onderweg. Is het
nu kleine wegeltjes, kasseien, bos- of weidepaden, we komen ze allemaal tegen
op weg naar de wagenrust voor de begraafplaats. Gebabbeld word er op dit
ogenblik maar weinig dat komt omdat we de Eksterberg beklimmen. Blijkbaar Ligt
Hekelgem/Affligem op zeer hoge hoogte. De Oude witte molen ligt ook al op een
top om deze te passeren. Voor het eerst zien we de zon die ons een beetje doet
opwarmen terwijl we in Erembodegem wandelen op weg naar de startzaal De Kring
waar we tijd nemen om onze broodje op te smukkelen. Met 66 wandelaars vatten we
de volgende 25km aan waar we via de oude Zeebergbrughet Somergembos in wandelen. Bos is veel
gezegd, laten we het houden op een soort van stadsparkje waar we doorwandelen.
Links zin we de witte Kluiskapel maar het gaat naar rechts langs een hoppeveld
voor een kasteel. We laveren tussen de grote plassen om toch geen natte voeten
te hebben als we richting de kerkplein van Meldert wandelen voor onze
wagenrust. Hop, de kasseien laten we rechts liever liggen en wandelen het bos
in en merken dat er al een elastiek is gevormd dit ook wegens de talrijke
plaspauzes. De zon gaat nu definitief onder dus tijd om de fluohestjes aan te
doen maar.....het is de moeite om hem niet aan te doen daar het tijd is om te
genieten van het avondmaal halfweg deze wandeling. We kunnen genieten van een groentesoepje
gevolgd door een schotel van kippenblokjes met kroketjes en gestoofde worteltjes
gevolgd door een cornetto.Ondertussen
word Temmerman Willy gehuldigd daar hij zijn 1ste gouden schelp heeft behaald. Wanneer
we buiten verzamelen is het echt donker dus een klein lampje is nuttig voor de
60 wandelaars die beginnen aan de kortste van 4 lussen. Na het wandelen tussen
de populieren wandelen we Erembodegem door langs de autosnelweg. Sommige dorpnamen
heb ik nog nooit van gehoord, neem nu Teralfene daar we het plaatsnaambord van
passeren. Aan het rondpunt merken we de kookketel van Affligem gemaakt door het
VTI. We hebben de wagenrust al achter de rug wanneer we het station van
Sint-Katelijne- Lombeek voorbij gaan. Het spoor speelt de volgende periode een
grote rol op weg naar Liedekerke. We passeren het overstromingsgebied van
Denderleeuw langs het water en het onfris ruikt dat afkomt van een fabriek die
kadavers verwerkt. Aan het viaduct houden we even halt om te lozen en bij te
tanken. De Oude denderweg brengt ons rarara..... naar de Dender die we aan de
linkerzijde blijven volgen tot aan de startzaal voor het ontbijt of sommigen
een dutje. Van de 82 die gestart zijn deze morgen zijn 59 dapperen gestart om
de laatste lus te doen. Het begin is hetzelfde als de 2de lus met een passage
door het Somergembos, waar we moeten vechten om niet te slaap wandelen. De
straten gaan bergop tot aan de 2x kerkplein Meldert maar nu in donkere en
rustige omstandigheden. De Paasklokken hebben blijkbaar hun werk al gedaan.
Koud is het alleszins want aan de ruiten van de auto's merken we een kleine
vrieslaagje onderweg naar de laatste wagenrust bij de Patronaat te Hekelgem.
Nog een goede 6 kilometer wacht er ons waar bijna aan het einde van de
wandeling de zon zien opkomen en iedereen feliciteren met hun prestaties. Ann
Baert krijgt daar bovenop nog een extra applausje daar zij nog gehuldigd word
voor haar 3de gouden arend. Nu nog de trein nemen om zo snel mogelijk mijn bed
op te zoeken. De paaseierenraap is voor enkele uurtjes later.
