Door niet aangevraagde congé gekregen hebben kan ik mijn wandeling van
zondag verschuiven naar vandaag daar het zondag slecht weer zal zijn en
plezanter is om in drogere omstandigheden te wandelen al flirten we met het
vriespunt. De Kreketrekkers uit Kortemark organiseren in hun stad de
'Hapkintocht' genoemd naar het streekbiertje van anno 1877. Vanuit de startzaal
OC De Kouter bestaat de tochten vandaag uit 3 lussen met steeds een kortere en
langere versie, opgeteld dus kom je aan je afstand die je wil. Ik begin deze
wandeling met lus A waar we wandelen naar het woon- en zorgcentrum Godtsvelde
om aan de achterkant ervan te wandelen richting het spoor. Aan het spoor was er
vroeger een conservenfabriek, maar daar is er nu weinig nog van te merken,
alleen nog de waterputten die vandaag toch bevroren zijn gedeeltelijk rond te
wandelen. We passeren het station om rechtdoor te wandelen naar de
Krekelmeersen of wachtbekkens waar de langere versie een beetje langer over
doet. Eens hieruit wandelen we richting de Sint-Batholomeuskerk zonder het
kerkhof niet vergeten naast te wandelen om weldra weer te belanden in de
startzaal. We beginnen direct aan lus B waar het allemaal wegdek zal zijn met
onderweg de Koutermolen die toch eens verfraaid zal mogen worden. Via de wijken
komen we terug langs het woon- en zorgcentrum richting de zaal waar we kunnen
beginnen aan de laatste lus. Via het voetbalveld wandelen we Kortemark buiten op
de Kortemarkstraat om een klein stukje Torhouts grondgebied te wandelen al is
deze snel voorbij. Het Moereveldpad ligt juist aan de grens en dit klein stukje
graspaadje pikken we ook mee om de Spanjaardbeek links te zien liggen. We
wandelen weer Kortemark in en dit doen we als slot weer hetzelfde als het einde
van lus A vanaf de Krekelmeersen.
"Waarschijnlijk de enige van de reeks die we
in het sneeuw zullen afleggen."
Euraudax, Wat is dit precies? Dat betekend dat men in groep aan een
gemiddelde snelheid van om en bij de 6km/u wandelt over 25 tot zelfs 200km. Al
is pas half Januari, toch staat voor mij al de tweede 100kilometer wandeling op
de agenda. De 100km van Stembert is aan zijn 320ste editie toe maar
tevens ook de laatste in deze vorm. Voor mij is het reizen van de ene kant van
België naar de andere kant met de trein waar steeds dichter bij Verviers(op
zo'n 5km van startlocatie)het witter begint uit te zien. Er is al een pak volk
in de startzaal maar gelukkig is er nog een plaatse vrij om de
valies&rugzak neer te zetten om ons vlug in te schrijven en tijdens de
voorbereiding een oog wenken op het parcoursblaadje. Om 14u zijn we gestart en
duurt het niet lang voordat we al warm hebben want we gaan steeds op en neer
naar Andrimont waar ondertussen de Waalse pers beelden van ons maakt voor hun
verslag. De Château d'Ottomont met zijn tuin passeren we voorlangs waar de
kinderen van de nabije buurt tijd hadden om een sneeuwpop te maken word het
voor ons rust geblazen op het dorpsplein voor de kerk voor de 1ste
wagenrust( afkorting=WR)van de dag. Tussen de brokken sneeuwresten wandelen we
gezamenlijk de dorpjes Chaineux alsook Battice uit langs de oude spoorweg tot
de plaats waar het oude station was van Herve voor de volgende WR. De
duisterheid is een feit en dat wil zeggen dat we nu voor ruime tijd het harde
wegdek gaan volgen om veiliger te wandelen voor de andere weggebruikers. We
wandelen het stadje Dison binnen, een stadje 20km te oosten van Luik met zo'n
15.000 inwoners die een karakter heeft van zowel een stads- als plattelands
gemeente want op het infobord op het plein staat ook te lezen dat 65% van het
grondgebied bestaat uit landbouwgebied. In het donker wandelen heeft ook een
mooier beeld aan de St. Fiacrekerk die we vast te leggen op onze
fototoestellen. We steken de Pont Parotte over om de grootstad Verviers in te
wandelen met onder meer de winkelstraat waar voor de C&A de WR is
gevestigd. De winkels zijn ondertussen al gesloten en wandelen door de Rue du
Collège waar we het beeld van de wolverkoper die aan de wolhandelaars
stalen (die te zien zijn in zijn rechterhand) voorstelde van wol afkomstig uit Australië, de Kaap en
zelfs Argentinië. We komen terug aan in de startzaal waar we ons kunnen
benuttigen aan een kop soep en sommige al droge sokken moeten aandoen. We
wandelen door de sneeuw en worden soms gehinderd door autobestuurders die denken
dat de weg van hen alleen is de dorpjes Jehanster als Heusy door tijdens het
lusje van 23km vooral we na de
trappenpartij naar de top wandelen waar de startzaal is gelegen om nu langer
tijd maken om ons avondmaal(al is het half twee s' nachts)te benuttigen. Rond
de klok van drieën staan we weer paraat om te gaan wandelen om eerst af te
dalen naar het centra van Verviers om te wandelen naast de Vesder(rivier) om al
snel halt te houden aan de WR. Nu wandelen we terug via het gemeentehuis en het
station terug naar de voetbalkantine te Petit-Rechain die we daarnet ook hebben
gebruikt als caférust. We hebben 66km op de teller al moest het al 75km maar
voor de veiligheid hebben gekozen en daardoor de afstandkilometers een beetje
minder zijn dan voorzien. Nu duiken we voor het eerst tijdens onze tocht onder
het vriespunt en zijn er soms gladde plekken dat ondervind ook een toch ervaren
wegkapitein die kort na elkaar 2x kennis maakt met de grond maar gelukkig niet
erg. We moeten niet lang wachten op de volgende valpartij en kiezen dan
noodgedwongen om op de grote weg te wandelen in plaats van het voetpad tijdens
de oplopende Avenue tot aan de startzaal voor het ontbijt. Het is ochtend maar
toch nog koud als we beginnen aan de laatste lus met nog 101 van de 106
wandelaars en dat wil zeggen dat we nu het enige stuk onverhard met name Le
Chemin des Echaliers die bedekt is door een sneeuwtapijt door Limbourg om
traditioneel tijdens elke editie hier de deelnemer Jacky Servais aan de laatste
wagenrust zijn gitaar boven haalt om de groep te laten zingen. Nu zijn we echt
aan de laatste kilometer begonnen en zien we voor ons de kerk die we rond
wandelen want daarachter ligt...........de finish.
Euraudax, Wat is dit precies? Dat betekend dat men in groep aan een
gemiddelde snelheid van om en bij de 6km/u wandelt over 25 tot zelfs 200km. Al
is pas 8 Januari, toch staat de eerst 100kilometer wandeling op de agenda. De
100km van Schilde is aan zijn 20ste editie toe toch is het de enige
langeafstandstocht die op een vrijdag is gepland op de jaarkalender van
Euraudax. We verlaten de Mano om te wandelen langs de drukke baan direct al in
het donker om te wandelen tussen de villa wijken van SInt-Gravenwezel. Wanneer
we de dorpskern van Schoten ingaan is niet onze zaklampen die veel licht geven
maar de zwaailichten van de hulpdiensten daar er een verkeersaccident aan de
hand was. Dat belet ons niet om een andere weg te nemen daar we gewoon via de Churchilllaan het stadhuis passeren
waar ook restanten te zien zijn van de finishlijn waar bij koerskenners gekend
is daar hier de Scheldeprijs eindigt. Aan het kapelleke 'Aan d' onbevlekte
maagd en Moeder Gods Maria gaan we naar de Westkaai waar we het beeld van
"Een op een meerpaal gezeten schipper"(de visser met zijn pijp)
tegenkomenonderweg naar onze
allereerste stop in zaal 'Bart' te Merksem waar we kunnen genieten van een snee
rozijnenbrood met een kop koffie. Na de stop wandelen we voor bij Hof van
Rosendael, een onderdeel van het gemeentepark van Merksem. Het
Hofke is een overgebleven onderdeel van een veel groter gebouw dat in
1944 werd gebombardeerd door de geallieerden. Het slot werd in 1637
gebouwd als buitenhuis voor de rijke familie Roosendael. In de 19e eeuw
werd het een armenhuis. Er werden speeltuigen geplaatst voor
kinderen. Het bevat ook een kasteel omringd door water en sportvelden. We
steken het Albertkanaal over om via de kaaien aan de overkant(al moet je goed
kijken in het donker)het MAS te zien. Dit wil zeggen dat we de
provinciehoofdstad Antwerpen binnen wandelen. Na de caférust tegenover de
stadsschouwburg leid de baankapitein Frank Rottiers niet alleen het traject
maar speelt ook als gids en geeft uitleg bij al die bezienswaardigheden zoals het Steen met daarvoor de meest bekende woord
van afgelopen jaren nl. "Lange Wapper". Het is niet het tracé waar
wel het monument die hier sinds 1962 staat. Lange Wapper is een ietwat ludiek spook uit de
Antwerpse folklore. Eén van zijn fratsen bestond erin dat hij zich zo lang kon
maken dat hij door de vensters van de hoogste verdiepingen kon binnenkijken. Zo
staat hij ook afgebeeld. De legende wil dat deze kwelgeest vooral 's nachts te
voorschijn kwam en dan dronkaards achtervolgde. Eerst liep hij als klein
mannetje achter hen aan, maar hij kon zich almaar groter maken, tot hij boven
de huizen uitstak. Toen de dronkaard dan hijgend en zwetend thuiskwam, keek
Lange Wapper door zijn raam naar binnen. Soms vermomde hij zich ook als een
klein kind om moedermelk te kunnen drinken. Maar als de moeder hem weer in zijn
bedje wilde leggen, liet hij zichzelf zo groot worden dat hij niet meer in de
kamer paste. Een andere legende die met Lange Wapper verbonden is, verklaart
waarom er zoveel Mariabeelden op de gevels van de huizen in het centrum staan.
De Antwerpenaars die Lange Wapper omwille van zijn pesterijen beu waren,
ontdekten dat de kwelgeest absoluut niet van Maria hield. Ze plaatsten daarom
allemaal Mariabeeldjes op de gevels van hun huizen. De beeldjes deden Lange
Wapper almaar verder wegvluchten, tot hij uiteindelijk in de Schelde viel en
verdronk. We passeren verder ook het toneelhuis, Onze-Lieve-Vrouwekathedraal en
natuurlijk ook het stadhuis in Renaissancestijl.
We blazen even uit bij een drankje om nog het Rubenshuis te passeren om op de
Meir, de duurste straat van België op te wandelen. Na de Sint-Carolus
Borromeuskerk en de stadsbibliotheek(is het nu toeval of niet)doorwandelen we
het glazen straatje waar we definitief het centrumgedeelte afsluiten. Nu het
een keer rustig is aan het sportpaleis beginnen de magen te knorren, hoog tijd
om ons ontbijt te nuttigen in de zaal te Merksem. We merken op dat we halfweg
op onze wandeltocht zijn en passeren het standbeeld van Joske, Joske
wie???Joske Vermeulen, Trammezantlei 122 in Schoten. Een zaklamp is nu echt
nodig want we wandelen door het domein Peerdebos op de voet gevolgd door het
kasteel van Brasschaat met zijn basiliek & zijn kasteel. Wanneer we het
sportcomplex De Zeurt halt houden voor een chiptje en bekertje frisdrank mogen
we onze fluo-vestjes stilletjes opbergen daar het ochtendlicht boven de horizon
komt. Wel wel wel, waar belanden we hier nu terug? Het is het exacte paadje die
we gisterenavond ook hebben bewandeld en nu begint het net te druppelen op weg
naar de wagenrust. We wandelen Sint-Gravenwezel binnen waar we riante villa's
op onze traject komen en op zoek gaan naar beschutting want het water staat
hoge bij vele wandelaars daar ze een plasstop moeten inlassen. Door de struiken
zien de aandachtige wandelaars het "Kasteel van 's Gravenwezel".
Het is even na de klok van 10.30 u en we zijn beland in de startzaal al is het
niet de finish maar het is tijd al om de middagmaal te benuttigen. Deze bestaat
uit soep, koolstoemp met chipolata & een ijsje als dessert al laten er deze
inruilen voor een middagdutje. Daar
bovenop krijgen we van Frank een paars t-shirt overhandigt die direct word
aangedaan om een groepsfoto te maken. Zo als de magen zijn gevuld rest er ons
nog 1/4 van de afstand waar we tegenover de zaal het Vennebos inwandelen waar
we bunkers passeren voordat we het Domein Rivierenhof doorwandelen met zijn
kasteel en verschillende boomstamfiguren. Het is tijd om Oelegem(Ranst)binnen
te wandelen om aan het kerkplein voor de laatste keer een café binnen te gaan.
87km hebben we al achter de rug waar we steeds flirten met de grens van Schilde
langs de brede boulevards waar we in de verte de kop van de groep voor de
mensen achteraan steeds kleiner zien worden. We maken nog even de tijd om
achter de supermarkt de laatste krachten in te nemen alsook de laatste ballast
te lossen om deze keer niet door het bos weer in te wandelen maar nog even nog
een blokje te maken al zijn we ruimschoots een halfuur eerder gearriveerd en
iedereen proficiat wensen met in het bijzonder Marion Hofbauer die haar 11de
gouden arend heeft behaald. Natuurlijk mogen we de mensen van de wagenrust en
de baan- en wegkapiteins die voor onze veiligheid bij deze wandeling hebben
gezorgd niet vergeten te bedanken voordat we terug huiswaarts onze bed gaan
opzoeken.
Vooraleerst wensen Wandelsport Vlaanderen en al de verslaggevers als
fotografen van de wandelgazette u allen veel wandelplezier in 2016. WSJV Nacht
van Vlaanderen krijgt als eer de 1ste te zijn om in dit nieuwe jaar een tocht te organiseren
die deel uitmaakt van de nieuwe federatie. We gaan ons niet echt forceren met
grote afstanden te doen, daar krijgen we nog weekends genoeg voor en zeker voor
sommigen een korte en wellicht een zware nacht. Het is daarom dat deze
wandeling ook al enkele jaren 'Katertocht' duizenden wandelaars mogen begroeten.
We kiezen voor de 20km waar we nog in
het duister via de zijkant van de Sint-Pietersbandenkerk op het
stadsplein terecht komen. Ambiance is er nog in een café naast het gemeentehuis
daar de muziek nog niet stil heeft gelegen. Het duurt niet lang of we nemen afscheid van de andere
afstanden en wij eventjes langs de buitenrand wandelen om dan toch via
stadspark Ravenhof weer samen zijn om via het sportcomplex naar de rustpost te
gaan in de kantine van torhout km 1992. De wandelaars van de 7km zijn al ruimschoots over hun traject en zetten
weg naar de startzaal. De andere afstanden krijgen een plaatselijke lusje op
hun menu waar wij alleen als grootste afstand richting het Groenhovebos en
daardoor ook wandelen. Een onverhard buurtwegel waar de samensmelting is met
het zicht op een toren brengt ons naar de Venteweg die naast de expresweg
bevind om via de oude spoorwegbedding terug naar de rustpost te gaan. Na de
rust word er aan de Scheldeplein gesplitst en moeten we uitkijken dat we op
tijd rechts afslaan of we gaan weer naar het Groenhovebos. Na de
Nachtegaalstraat wandelen we nog door het stationcomplex om terug te belanden
in de vertrekzaal om ons te trakteren op de door organiserende club gratis
aangeboden jenevertje en boterlukke.