"Voor de meesten is thier ni plât!"

Oudenaarde aan de voet van de Vlaamse Ardennen waar gezweet / gepuf, gevloek over die hellingen & verbazing over het panoramisch landschap een paar karakteristieken zijn over deze streek. Euraudax Lede onder leiding van Jeroen & Etienne richten voor de 2^de keer hun “Bonenklakkerstocht”, ditmaal tijdens de week. Hoe komen ze aan die naam van de tocht? Wel, de inwoners van Oudenaarde worden bonenklakkers genoemd. In vroegere tijden verdienden vele bewoners de kost met het aan de man brengen van gepofte bomen op talrijke evenementen in Oost-Vlaanderen en daarbuiten. Wanneer bonen gepoft worden, klakken ze open, hetgeen ‘Bonenklakkers’ verklaart. Verzamelen wordt geblazen in de brasserie van het Centrum Ronde van Vlaanderen waar alles over deze wielerklassieker te vinden is. Wanneer de beiaardsklokken om 10u luiden trekken we ons op gang tussen de baankapitein Jeroen & laatste man Etienne richting de Grote Markt waar deze wordt verfraaid en stappen naast de stedelijke bibliotheek door het begijnhof. De organisatoren hadden wellicht maximum een 20- tal deelnemers verwacht, maar door het mooi weer en wellicht door het decor zijn er dat 49 geworden. Over de Schelde heen zoeken we het onverharde van natuureducatief gebied ’t Spei op naar het dorpje naast Oudenaarde met name Leupegem. Wanneer we de groep tezamen hebben genomen kunnen we door de seingevers snel de drukke baan over steken waar we merken dat hier vroeger ook een station gelegen maar deze is nu een gezinswoning geworden. De opwarming is begonnen wanneer we via de Vlaamse Ardennnendreef bergop gaat op smalle wegen naar het gehucht Edelare die aan de voet ligt van de Volkegemberg die we langs de zijkant rechts laten liggen. We gaan naar de top van de Wolvenberg en zijn we boven zonder we het beseffen. In de verte zien we de dorpskern met zijn kerk van Mater, gelukkig duiken we het Bos ’t Ename in waar we nu al pijltjes herkennen van wandelclub Hanske de Krijger die hier in de buurt dit weekend een wandeling inrichten. Dit stukje groen is een Natuurhistorisch bos dat reeds van in de Middeleeuwen nauw verbonden was met het havenstadje Ename, en later met de abdij van Ename. Het bos heeft steeds een belangrijke rol gespeeld in het dagelijkse leven in Ename. Nu vormt verschillende soorten trappen nu ook een decor in dit landschap. Terwijl een werknemer de stilte doorbreekt met zijn bosmaaier maken we tijd om na 9,5km eventjes te rusten bij de wagenrust waar de deelnemers worden bevoorraad. We zien voor ons de kerk van Mater als mikpunt dat dit het hoogste punt van deze tocht is zegt Jeroen tegen me net na de tussenstop. Trapsgewijs gaat het naar boven tot aan de Kapel St. Amelberga waar we even wachten op de laatsten die nog steeds bezig zijn aan hun opwarming. Naast de begraafplaats wandelend dokkeren we over de kasseien van de Ruiterstraat, iets minder snel dan de toekomende voertuigen om te wandelen door het Volkegembos, aan het uiteinde laverende tussen de grote plassen waar we tijd maken voor onze lunchpakket aan Tearoom – suikerbakkerij – brasserie “Jan Van Gent”. Jan van Gent was oorspronkelijk een rondreizende kraam dat op Vlaamse kermissen en bedevaarten peperkoek en snoepgoed te koop aanbood. Vandaag is het nog altijd een familiebedrijf met een stevige reputatie als artisanale confiserie, tea- room & brasserie. Onlangs vierde de ze in 2012 hun 200^ste verjaardag die vandaag wordt opengehouden door hun zesde generatie. We trekken ons weer op gang dwars door Maarkedal waar we de Eikenberg afdalen, vroeger nog volledig met kasseien aangelegd, nu aan beide kant kan kiezen voor asfalt. Het volgende wat op onze menu staat is de kleine puist(want alles is hier plat hé)is de Ladeuze in verschillende fases beginnend met afdalen om dan voor de meesten kleinere stapjes te zetten. In Leupegem merken we een straatnaambordje ‘Ten Berge’ en rarara dan moet het wel omhoog, gedaan met de opwarming! Het is wel het laatste stukje vals plat zegt Jeroen en dalen af kijkend naar beneden want her en der liggen er losliggende stenen, de ene al groter dan de andere. We zijn opnieuw beland aan het oud stationsgebouw niet ver van de Sint-Amanduskerk te Leupegem. Waar een fietsend koppel even vlug trapt als wij stappen duiken we net zoals het begin door het ’t Sprei waar dit stukje goed is verkend geweest door Jeroen & Etienne afgelopen vrijdag want je kan hier gemakkelijk rondjes blijven maken voordat je de uitgang gevonden heeft. We steken de Schelde over onder het gejoel van kindergeluiden die zich rot amuseren op de kermis die tijdens deze periode ook plaats vindt. Daar hebben we geen tijd voor daar we liever kiezen voor een drankje nadat we eerst de organisatoren puike complimenten geven met hun uitgewerkte wandeltocht.

Aantal deelnemers: 49