Mijn 1ste Gouden Arend komt steeds dichter, dichter........en
dichter maar het is niet alleen dat ik gekozen heb voor de 20h(100km)van Brakel
om mijn lijst vol te maken maar ook omdat Brakel thuis is waar de Vlaamse
Ardennen de mensen verwelkomt die van klimmen houden. Het Duo
Danny(Spitaels)&Danny(Van der Hoeven)verwelkomen vanuit sporthal De Rijdt
te Nederbrakel hoofdzakelijk de wandelaars die Euraudax trouw blijven al vind
men ook hier en daar een gelegenheidswandelaar uit de buurt, ook al hebben ze
de MESA pas achter de rug. Om 11u zijn we met 67 gestart en wandelen we door
het recreatiepark
'de Rijdtmeersen' om te wandelen
richting het Brakelbos waar men naast een kapelletje de herdenkingskruis vind
die werd opgericht in 1782 ter nagedachtenis van de hier vermoorde Livina
Bruggelinck, een meisje uit de Bosstraat. Tjen, ken ik dit kappelletje hier
niet ergens van? Natuurlijk, tijdens de Mega-Sloebertocht van 14 dagen geleden zijn
we Kapel van Houppe in gehucht D'Hoppe ook tegengekomen toen juist na de
rustpost in het hutje daar achter. Nu zijn we hier weer waarmee we de taalgrens
hebben over gestoken en verder door het Brakelbos de weg vervolledigen nu aan
de andere kant waarna we dalend het bos uit aan Ferme du Géron halt houden voor
de 1ste WR(wagenrust)waar menige zich het kippenborstje laten
smaken. Vreemde kunstwerken komen wij tegen op een voetwegeltje vooraleer we
Ellezelles achter ons laten kijkend door een bril naar het mooie landschap
langs beide kanten. We vatten de bosklim aan tot aan de radar om de rustpost
mee te pikken en niet zeuren als we een modderstrook onder de voeten krijgen
daar onze schoenen al een laagje hebben gekregen en bijna Nadia zonet niet haar
wandelschoenen moet achterlaten anders kon ze p haar sokken de startzaal
inwandelen waar we nu terug zijn na de eerste en tevens ook de langste lus en
ons broodje al op ons wacht. Na goed 35 minuten staan we buiten weer te
verzamelen waaronder het groepje van WSV Wetteren dit maal de meesten met een
paraplu want de donkere wolken komen steeds dichter naar ons toe, hoe lang
blijft het nog eventjes droog? We wandelen naar het dorpje Michelbeke, benieuwd
of Herman De Croo ook naar de dorpsfeesten zal gaan die vandaag worden gehouden
juist voor de kerk. Michelbeke is ook de plaats waar de Berendries ligt, bij
menig wielerliefhebber wel bekend. Het is deze klim die we beklimmen langs de
zijkant door het stukje bos met aan het einde een bronzen beeld van een fietser
al is zijn achterwiel half gebroken. Een paardenkar dat ons voorbij
huppelt/rijd is blijkbaar voor toeristen makkelijker als hulmiddel i.p.v.
wandelschoenen om zo eerder de top te bereiken, dus heffen we onze voeten hoger
op al gaat het voor de ene vlotter dan de andere om zo ook de top te bereiken die
we dan snel afdalen langs het voetbalveld van E.C.Oudenhove waar we beloond
worden met een ijsje door de medewerkers van de wagenrusten. Als grasmachine's
op de akkervelden wanen we naar de top van de Potaardestraat direct gevolgd
door de Woeseberg waar een Oriëntatietafel is gepland waar men Ronse rechts, de
Brabantse heuvels links en zowat halverwege de Kapelmuur op de Muur van
Geraardsbergen kan ontwaren. Ja, het is van dat!, de paraplu's mogen open want
de eerste druppels vallen naar beneden nu we aan de WR te Sint-Maria-Lierde
zijn toegekomen. Maar we krijgen ook bezoek van K3 die speciaal "Alle
kleuren van de regenboog" komen zingen, al thans de verbeelding ervan als
we naar de hemel kijken. Gevloek, gelach, verschot en zelfs valpartij komen we
tegen als de ketting van de groep weer sluit bij een grote modderpoel waar de
laatste nog een tijdje stil staan als de voorsten al weer weg zijn gelukkig
blijft Danny op een dame wachten die een beetje schrik heeft maar gelukkig kent
hij de weg die wij ook doen via het Jansveld naar de Sint-Pieter-in-de-Bandenkerk waar wegenwerken aan de gang zijn om zo de
startzaal te bereiken om ons diner te laten smaken en iemand te feliciteren
voor het behalen van zijn 14de schelp. Om het dessert te krijgen
moeten we onze fluohesjes aandoen om een plaatselijke lus te wandelen van om en
bij 9km rond de startzaal. Al is het goed donker geworden toch zal het taartje
rap verteerd zijn daar we golvende wegen bewandelen met in het begin nog enkele
modder-strookjes richting de stamkroeg van Danny S. met name "The
Corner" om nadien de Berendries ditmaal af te dalen en het dorpsfeest nog
altijd bezig is blijkbaar toen we daarnet ook gepasseerd waren. De Valkenberg
ligt hier ook maar dalend word hij gedaan naar de startzaal voor het ontbijt of
een hazenslaapje. Even voor 3u zondagmorgen vatten we de laatste lus aan
waaronder 42 die voor de volle pot hebben gekozen. We passeren het fietswielen-
rondpunt om vermoedelijk de laatste echte klim nl. Fayte- helling om de
helderheid terug te verwelkomen en wakker blijven nog even de boodschap is niet
slaapwandelen of je beland in de berm. Deze laatste lus draait tot 2
verschillende gemeentenamen maar toch één dorp zijn wat je zo dadelijk zal
zien, maar ik kan zeggen dat het niet Nieuwpoort is dat hier gewezen word. Beetje bij beetje gaat we vals plat naar de WR in
Everbeek-Beneden voor een puddinkje en een bekertje frisdrank. Van de stad
"beneden" moeten we dus ook naar die van "boven" waar het
luchtruim aan het ophelderen is wanneer we dus Everbeek-Boven eventjes rusten.
We kunnen weer goed zien, al heeft de ene meer moeite met zijn ogen op te
houden dan de andere, dus kunnen we weer de natuur induiken dat was de
bedoeling toch maar daar Danny gevraagd heeft om het paadje te willen maaien is
deze niet gedaan en zijn we genoodzaakt Danny te volgen via een omleiding op
het Dwars door Brakel- pad naar de Toepkapel waar Danny & Jean Pol ons
trakteren n.a.v. het behalen van hun 5de gouden arend. We dalen af
naar het station van Nederbrakel waar op het stationsplein een beeld staat ter
ere van de mijnwerkers vooraleer we de startzaal opzoeken voor een geslaagde
20h van Brakel
Euraudax wandelingen heb
ik al gedaan in België, maar Lucia vroeg me in het begin van het jaar of ik het
niet zien zitten om met andere wandelaars een Euraudax wandeling mee te pikken
in het buitenland. Het is een vorm van kleine citytrip maar dan
gedeeltelijk op sportieve vlakte met twee dagen wandelen van tochten om en bij
de 50km. De laatste weken was het bang afwachten of mijn trein naar de
verzamelplaats aan het station van Brussel-Noord wel zou rijden met die
aangekondigde treinstaking. Gelukkig hadden de spoorvakbonden mij gehoord en
bliezen ze de staking af, dus stond ik vrijdagmorgen rond de klok van elf uur
op het perron om de trein nemen tot Brussel. Alleszins dat was toch het plan,
maar de treinconducteur sprak door de luidsprekers dat we in het station van
Gent St.-Pieters moesten uitstappen daar de trein niet verder kon rijden daar
er een probleem was met een seinhuis op de lijn Gent-Brussel(achteraf was er
sprake van sabotage door brandstichting). Op de borden kijkend niet alleen
blijkbaar stonden er lange vertragingen van meer dan een uur of zelfs treinen
die zijn afgeschaft. Nu zoeken welk trein er nu eerst zal rijden en was het op
die trein duidelijk dat ik juist niet op tijd zal zijn om de afgesproken
plaats.........of toch geluk hebben want blijkbaar had de bus die ons ging
transporteren een vertraging opgelopen hier naartoe. De firma Eurolines zal
niet alleen wij maar ook de reizigers die naar London willen ons voeren tot
over de kanaal, dus snel de valiezen posteren in de bagageruimte en een
plaatsje zoeken tussen mijn wandelmakkers om richting de Eurotunnel te reizen.
Eens daar werden we eerst uitverkoren tussen de andere bussen om langs de kant
te gaan staan en uit te stappen om een grenscontrole te doen persoonlijk maar
ook onze bagages en dit zelfs 2x kort na elkaar voor de Franse & Engelse
douaniers. Zo hebben we vertraging gelopen maar gelukkig zijn er 2 treinen die
kort na elkaar vertrekken om met de bus in de treinwagons te rijden wat toch
precisiewerk vraagt. Het is geen gewone trein waar men een goed uitzicht geeft,
dus moesten we op de bus blijven zitten wachten of met momenten door het klein
venstertje tijdens het uitstrekken van de benen kijken waar er niet veel te
zien was natuurlijk. Vanaf nu is het gedaan met in onze taal te praten voortaan
is Engels voornamelijk de voertaal de komende dagen. Het is al donker wanneer
we het Charlton Hotel bereiken om in te
Checken en nog even een drankje gaan benuttigen voor de nachtrust ons wacht, al
was die niet stil.
Wandeldag 1:
Veel heb ik niet geslapen deze nacht, aanpassing van andere
slaapomgeving weet je wel. Dus van de tijd gebruik maken om het begin van deze
verhaal uit te typen vooraleer aan te schuiven voor het ontbijtje bij velen bekend
wat dat in houd in dit land. Ik laat het aan mij voorbij gaan en kies voor de
granen om krachten binnen te hebben wanneer we verzamelen aan de Leas Cliff
Hall op de zeedijk waar ook andere bekende wandelaar verzamelen zodat we met 40
kunnen vertrekken onder miezerige omstandigheden aan de wandeldag van 51km.
Nadat we het station Folkstone Central hebben gepasseerd gaat het gestaag
bergop waar we het dorpje Folkestone achter ons in het dal ligt. Hier vind je
geen knooppunten waar je makkelijker je route kan uit-stippelen maar het is
toch plezanter om via kaart & gps de onverharde openbare voetpaden beter
gekend als de Public Foothpad te gaan opzoeken en dat doen we ook beginnend met
de Folkestone Downs al moet je de modder er vandaag bijnemen. In de open velden
gaan we over de houten bruggetjes en door de poortjes terwijl we kunnen
genieten van al die uitzichten in dit niet volgebouwd land. Aan het Lyminge
winkeltje te Aschford waar Danny iedereen trakteert met een jenevertje n.a.v.
zijn verjaardag vandaag, proost. Het is bijna tijd voor de lunch maar eerst
word er nog door een weide gewandeld waar de dieren voor het zeggen hebben tot
ik plots zie dat Polleke zijn eigen tempo moet kiezen maar ik ben vriendelijk
samen met een wandelcollega hem te vergezellen al moesten we wel even bellen
naar Lucia om te weten welke weg we moeten bewandelen die leid naar de pub
"The Rose and Crown" even voorbij de The Parish Churge of St. Mary
the Virgin in het stadje Elham. Ondertussen is de match bezig tussen België vs
Ireland waar een fervente supporter zijn middagmaal voor de buis laat
benuttigen. Het duurt even voordat iedereen kan beginnen met zijn middagmaal
vooral voor diegene die steak hebben besteld, of vegetarische balletjes in
tomatensaus met tagliatelle voor niet te lang gewacht te hebben. Het is hier in
dit dorpje dat we rond de klok van 15u Engelse tijd afscheid nemen van Polleke
daar hij maar 2 dagen de 25km zal doen. Voor ons gaat het weer direct bergop de
publieke weidepaden door kenmerkend met zijn houten bruggetjes en/of poortjes
die ons zelfs door een bos doet wandelen. Het voordeel dat je hebt door van
achteraan de groep te wandelen als die op een sliert is geworden is dat je geen
extra meters moet terug wandelen als de baankapitein Ruud een foute vergissing
heeft gemaakt waar het niet de juiste kant op ging, zodat iedereen weer kan
aansluiten. Via de Railway Hill komen we terecht in het dorpje Kingston om te
rusten in de pub om verder te trekken naar Bishops Bourne waar we een niet goed
onderhouden begraafplaats tegenkomen nadat we door een poortje zijn gewandeld
waar bovenaan 'Ye that would life + fear not to die' staat vermeld. Daar
trekken de massa schapen zich niet veel van aan in het veld er achter bij het
Bourne Park en rennen gewoon prettig rond als ze zien wat voor vreemde snuiters
hun rust komen verstoren. We passeren St. Peter, Church of England, Leck om een
drankje te benuttigen in de pub waar Ruud zegt dat het weer tijd is om te
vertrekken wij eventjes nog kijken of de vrije trap tijdens de slotminuten van
de match IJsland vs Hongarije in het doel al dan niet verdwijnt, helaas voor de
Hongaren. Voor ons zien we de St. Marys church van Patrixbourne maar plots
worden we met volle vaart ingehaald door een Keniaanse(dat denken we toch)loper
op blote voeten zelfs en dit op niet al te best asfalt. We dalen via de
Pilgrims Way met één licht geblesseerde (voetbal-)collega af richting de
dorpskern van Canterbury waar we nog even tijd maken om ene te drinken in
wellicht het enige drukste café hier want zoveel volk, de ene al vreemder
gekleed als de andere, dat er hier binnen zit. We zijn ruim anderhalf uur
achter op schema en heeft Ruud beslist om de lus door het centrum te laten
vallen en te wandelen naast de stadsmuur met de The Fitzsimmons Memorial on top
of the Dane John Mount naar het station Canterbury East tot in Dover waar we de
bus nog op moeten naar Folkestone waar we het hotel opzoeken voor de
nachtoverbrugging.
Wandeldag 2:
Het is vroeg dag voor mij daar een goede nachtrust nog niet ter sprake
was maar gelukkig de laptop bij en daar bovenop nog een goede
internetverbinding neem ik tijd om alles te bekijken wat er in de wereld is
gebeurt en lees dat men in België aan het Noordstation een aanslag heeft kunnen
verijdelen die zou plaats gevonden hebben in het Belgische fandorp tijdens de
match van de Rode Duivels gisteren tegen Ierland die ze trouwens gewonnen hebben
met 3-0 al wisten we dat al tijdens onze tocht. Nadat we de vaste ontbijt
achter de kiezen hebben verzamelen we weer om 9u aan de kiosk maar ditmaal met
één deelnemer minder daar het voor onze superfan de gevolgen van het ongelukje
gisteren toen hij met zijn knie tegen een amsterdammertjes is aangelopen nog
niet helemaal in orde is. Nadat we eerst in het station een treinticketje
hebben voorzien hemmen we ook tegelijkertijd een klimticketje genomen want het
gaat weer omhoog en dit op dezelfde weg die we gisteren ook aan begonnen zijn
maar nu gaat het verder naar de top. De beloning is een mooi uitzicht over het
stadje Folkestone met in de achtergrond de zee. We wandelen 'The Battle of
Britain Memorial' door met onder meer een beeldhouwwerk waar een pillot met
zijn hoed af kijkt naar de zee om zijn verdriet te verwerken die zijn collega's
hebben moeten ondergaan van het Royal Air Force Squadron en dit zijn er een
heleboel te zien aan al hun namen op de memorial wall. Ook Sir Keith Park staat
hier als borstbeeld, wie was hij dan? Keith Rodney Park(Nieuw-Zeeland),
15 juni1892
Auckland,
6 februari1975)
was een Nieuw-Zeelands soldaat, een vliegende aas
tijdens de Eerste Wereldoorlog en tijdens de Tweede Wereldoorlog commandant bij
de Royal Air Force. Hij was
betrokken bij twee luchtslagen tijdens de Tweede Wereldoorlog namelijk, de Slag om Engeland
en de Slag om Malta. De Duitsers
noemde hem the Defender of London. Na een goede 6 kilometer te hebben
afgewandeld is het tijd om halt te houden voor een drankje aan het Cliff Top
Café waar ondanks de mist een mooi uitzicht hebben over de zee en zijn
kleirotsen. Vanaf hier volgen we nu voor de rest van de wandeling zal blijken
de kustlijn op de krijtrotsen met onderweg ook de Abbots Cliff sound mirror
waar we de snelweg over wandelen via een brug langs het Archcliffe Fort
richting het stadje Dover bekend om zijn overzetboten. 'Over een uur spreken we
weer af aan de bloemenkroon' dus is het tijd om iets te gaan zoeken waar we ons
middagmaal kunnen gaan benuttigen. We verlaten het centragedeelte en zoeken de
kustlijn weer op waar Charles Stewart Rolls ons begroet in volle ornaat.
Charles Stewart Rolls was een automobiel- en luchtvaartpionier, die samen met
Frederick Henry Royce het bedrijf Rolls-Royce Limited heeft opgericht. Als
piloot was hij in 1910 de eerste die een non-stop dubbele oversteek over het
Kanaal volbracht. Links zien we enorme hoge krijtrotsen nadat we even achterom
hebben gekeken om een foto te nemen van Dover Castle en ons hebben opgeladen
want nu is volle bak omhoog de krijtrotsen op langs de druk bezochte
wandelpaadjes die we even verlaten soms voor een kijkje te gaan nemen bij de
afgrond want daar vind men de mooiste stukken. Aan een poortje bovenaan is even
tellen/kijken of iedereen nog mee is en niemand is achter is gebleven want de
kans is groot hier met al dat pracht en praal.De South Foreland lighthouse komen we erlangs voorbij om even af te
dalen naar St. Margaret's Bay waar 3 collega's gehuldigd worden voor het
behalen van hun Gouden Arend of schelp en daarvoor bedankt worden door de ganse
groep o.l.v. organisator Ruud. Als tegenprestatie geven zijn een gratis drankje
in de Pub waar we lekker buiten zitten genietend van het zonnetje. Nog even
gaan de 25 kilometer wandelaars met ons mee op de England Coast Path waar we
het moment of the dover patrol links van ons zien en afdalen naar Walmer waar
we ter hoogte van het kasteel "tot straks of tot morgen" zeggen tegen
hen en wij de dijk blijven volgen met onderweg banken tegen komen waar
slachtoffers worden herinnerd door iets op de leuning in te graveren. We houden
halt in 'The Sir Norman Wisdom'-pub te Deal genoemd naar de acteur van de
komische films zoals Trouble in the
store en Early Bird.
Eens bijgetankt laten we de kiezelsteentjes van het strand naast ons daar het
niet handig is om te wandelen en blijven we deze nog eventjes volgen om nadien
door de golfcourts te wandelen waar in tegenstelling tot gisteren geen
golfballetjes op te rapen zijn, richting onze aankomstplaats van deze wandeldag
te Sandwich, toch een komische naam vind ik. Het begint stilletjes af te koelen
daar de avond stilletjes aan het vallen is en even na de klok van 20u locale
tijd nog eventjes wachten op de bus die ons zal brengen naar Folkestone daar
een deel van de treinsporen onder water staan en genoodzaakt zijn deze te
nemen. We zoeken nu iets voor te eten en wij blijkbaar niet alleen want de
pizzeria in onze basiskamp doet goede zaken met al die Euraudaxers hier. Nadat
we in de bar van het hotel onze pizza laten smaken hebben en een laatste
drankje, al hebben sommige plaatselijke bewoners al teveel op, hebben benuttigd
laten we de eigenaar van het hotel zijn sluitingswerk doen en zoeken we de
kamers op waar we een beetje kunnen uitslapen daar we pas om 10u de taxi's
komen die Lucia heeft kunnen regelen i.p.v. opnieuw het paadje te doen naast de
spoorweg, bij ons wel gekend.
Terugreis:
Vandaag nemen we afscheid in typisch Belgisch weer van Folkestone,
zonder niet voor het laatste de typische Engelse ontbijt te nemen in onze hotel
waar ook de valiezen weer gepakt mogen worden om deze allemaal weer te
verzamelen in de lobby waar we wachten op de colonne. Die brengen ons naar de
plaats waar de bus van Eurolines even voor ons laat wachten met name bijna een
uur, dus snel de valiezen in de autokoffer zetten om dan verspreid in de bus de
verplaatsing te maken richting de Euro Channel. De grenscontrole aan Engelse
kant gaat een pak sneller dan de heenreiswaar we gewoon onze paspoort moeten laten zien. Nu begint het wachten,
en wachten, en wachten, en........wachten voor lange tijd dat allemaal door elektriciteitsproblemen
in de tunnel waar we pas rond half vijf locale tijd kunnen inrijden. Door de
warmte is het niet uit te houden in de bus tijdens de treinreis en wachten we
buiten tot we aan de overkant zijn. Toepasselijk of niet maar de buschauffeur
(een rare kwezel te denken aan zijn reisstijl)laat ons tijdens de busreis de
film "Mission Impossible" tonen al kan het geen kwaad terwijl het
verkeer op zijn slakkengangetje gaat tot even naar Calais, waardoor we dus veel
later toekomen aan het station van Brussel-Noord. Ondertussen is gebleken dat ik
mijn laatste trein heb moeten laten schieten gelukkig zijn Lucia&Johan mijn
reddende engels en brengen ze me, al moeten ze een groot omweg maken, mij naar
mijn thuisstadje, een Grote Dank U!!!
"Na 4 jaar gaan we
nog een keer de sloeber uithangen!"
Naast hun jaarlijkse klassieker
nodigen de Scheldestappers uit Zingem elke 100km- stappers om de 4 jaar uit om
deel te nemen aan de "Mega Sloebertocht". Starten word niet meer
gedaan vanuit de kantine van voetbalclub Zingem maar nu vanuit de Sporthal
tegenover het station van Munkzwalm. Na mijn startnummer 111 en wegbeschrijving
heb opgehaald leg ik mijn bagage op de desbetreffende plaats en wandel ik naar
buiten waar we even voor de klok van 21u gestart zijn voor onze opdracht
beginnend met een plaatselijke lus van om en bij de 40km rond de startzaal. We volgen
de Zwalmbeek richting Nederzwalm, en we meanderen via kleine wandelpaadjes naar
Meilegem, waar we na 6,5km onze eerste rustplaats bereiken. We trekken verder
richting Kaaihoeve en slalommen via wegeltjes tussen bos en water tot in
Dikkelvenne. Hier volgt ons eerste klimmetje (een opwarmertje) naar de Sint-Christianakapel
boven op de Rotse. We dalen terug af en begeven ons naar de markt van Gavere
voor de volgende rustpost. In de volledige duisternis blijven we de Schelde volgen
en begeven ons naar Asper langs goed begaanbare autoluwe verkavelingwegen en
boerenlossen om via het Meuleke t Dal ( een windmolen uit de jaren 1150) het
domein Axelwalle aan te doen, om de Schelde terug over te steken via de
Ohiobrug die bewaakt word door de Bizons. We trekken naar het 47 hectaren groot
natuurgebied De Reytmeersen in Welden om stilletjes aan terug onze startzaal te
bereiken. Hier maken we tijd rond de klok van 2u zaterdagmorgen om na een
zoektocht tussen al die sportzakken de juiste te vinden vooraleer onze 2
koffiekoeken te laten smaken. Vanaf hier krijgen we het gezelschap van de
stappers die gekozen hebben om de 60km van de gewone "Sloebertocht"
te doen al mogen zij pas starten vanaf 6u.Via de Zwalm bereiken we het waterzuiveringstation
waar we ons de natuur inschieten naar een mooi stukje bos naar het
Mijnwerkerspad, waar we t.h.v. een splitsingsaanduiding schuin rechts naar
beneden klauteren, om na een 500- tal meter terug het pad bereiken. In het
donker zien we hem voor ons liggen met name de Berendries die we naar boven
klimmen om via een smalle GR-route naar
beneden te lanceren (door bos en dal) tot aan het Kasteel waarna we via het
Mijnwerkerspad onze volgende rustpost (De Vierklaver) bereiken . We hebben nu
53 km afgelegd dat wil zeggen dat we al ruim over de helft zijn en vanaf nu
kunnen aftellen. Ondertussen verteren we terug enkele hellingen, komen we de
wondermooie natuur ingewandeld, hebben we fantastische vergezichten en komen we
na 62 km aan in de voetbalkantine van Zegelsem. Vooraleer deze te bereiken
hebben ze, al is het niet voor de eerste keer, bespaard op de bepeiling daar we
eerst juist moest gegokt moesten hebben vooraleer een bevestiging te krijgen
dat we op het juiste traject zitten. Nu volgt een korte lus van 4 km naar onze
volgende halte, een vierkantshoeve in Opbrakel, waar we onze bagage terugvinden
en een zakje chips krijgen. Van hieruit vertrekken we naar Le Pays Des
Collines met zijn bossen, zijn ups en downs, en zijn prachtige natuur. We doen
het Livierenbos aan, we beklimmen de Mont De Rhode, en trekken door Brakelbos
naar La Cabanne Sylvie(de hut van Sylvie) in Flobecq waar de rustpost is
gevestigd. We hebben nu 3/4de van de wandeltocht erop zitten
afgelegd. Verderop trekken we door een privédomein dat nog nooit bewandeld
geweest is. Onze volgende objectief is het Bos Ter Rijst, een 30 hectare groot
bos, waarna we Schorisse binnen komen, om via idyllische landwegeltjes onze
volgende, maar gekende, halte De Wante te bereiken. Hier vond tijdens de
vorige editie van de Mega-Sloebertocht in het schooltje het ontbijt/bagage
plaats en halfweg waren, nu zijn we al 83 km ver, en zijn een 5 tal km
verwijderd van ons volgende hoogtepunt: de Brouwerij Roman. We kunnen de
schoorsteen van de brouwerij al zien al gaat het eerst via een kasseiwegeltje
de andere kant van de grote baan naar de poort die we instappen rond half tien
al laten de uitbaters ons niet wachten daar de post normalitair maar open ging
om 11u.Via Sint Kornelis Horebeke, waar we nog enkele zeer mooie paadjes bedekt
met brandnetels voor de voeten krijgen, en soms halt moeten houden voor de
tegenkomende montainbikers, komen we via een zeer mooi privébosje dichterbij
onze laatste rustpost in Sint Denijs Boekel. De kasseien van de Molenberg trotserend we nu
ook nog aan het einde van de tocht maar eerst nog het paadje bewandelt te
hebben die we gisterenavond in het begin ook hebben gedaan om de bekende bierwagen waar een gratis Adriaan
Brouwer biertje of frisdrank wordt aangeboden aan alle wandelaars van beide
wandeldagen, dat ons nog voldoende power moet geven om de laatste 600 meter te
overbruggen.
En zo bereiken we het eindpunt, waar we een flinke lel te geven op de koebel en
waar meer ons een dikke proficiat wacht
en ons rode t-shirt kunnen ophalen.
Al is de verleiding groot om naar de wandeling die de Brugse Globetrotters inricht
te gaan, toch moet ik naar Oostkamp daar ik een 25 kilometerwandeling nodig heb
voor mijn Gouden Arend. Vanuit café Oud-Stuivenberge die niet ver van het
station is kan men ook kiezen om even na 14u de 2de 25km mee te
wandelen, maar daar ik in de vooravond nog ergens verwacht word heb ik gekozen
voor de eerste lus. Met zen 33 schat ik zijn we vertrokken richting het
stationsgebouw om te passeren naast het kasteeldomein Gruuthuse waarna we
kriskrassen door de woonwijken voor en achter het Boudewijn Seapark tot aan de
wagenrustbij het monument voor
burgerslachtoffers bombardementen Sint-Michiels en slachtoffers twee
wereldoorlogen aan de bibliotheek. Na 8min op rust te hebben gekomen wandelen
we verder door het stationsgebouw richting 't Zand waar de wekelijkse markt
bezig is niet ver van het concertgebouw vandaan. Dit wil ook het teken zeggen
dat we effectief pal in het centrum zijn van in het Venetië van het Noorden al
wandelen we naast de drukke winkelcentra via de Sint-Salvatorskerk. Onder de
Hallen door belanden we op de Grote Markt met in het midden het duo Jan Breydel
en Pieter de Coninck die uitkijken naar het Belfort. Door een mistig
decorlandschap wandelen we verder naar de Burg, Het Sint-Janshospitaal, naast
de bootjes op de Reien naar het Begijnhof waar we de rust respecteren. Met een
passage door het Minnewaterpark maken we weer tijd voor de wagenrust eventjes
verder op de parking aan de jachthaven. Het kanaal Gent-Oostende zal nu grotendeels
ons gezelschap houden voor de laatste deel van deze lus al moeten we deze ook
even oversteken aan de fabrieken van Bombardier om naast de begraafplaats van
Steenbrugge te passeren. De Assebroekse Meersen ligt ook op onze route die
uitkomt aan een industriepark die terug leidt naar het Kanaal waar de
Moerbruggebrug juist op tijd naar beneden is gegaan waardoor we ruimschoots op
tijd zijn terug in de startzaal.
