De stormtocht bestaat al een decennia lang in de badstad
Blankenberge. De wandelclub van de Int. 2-daagse toont dus al zo lang dat ze
niet alleen hun internationale 2-daagse wandelevenement kunnen aanbieden, het
klein broertje maakt ook ons het pracht en praal uit deze gemeente. Toch staat
nog niet alles op punt, dit merken we aan de inschrijvingstafel waar ze gebruik
maken om onze lidkaart te scannen in plaats van dit in te vullen. Het is daarom
eventjes aanschuiven om onze kaart te hebben om te kunnen vertrekken voor één
van de drie afstanden. We wandelen door de straatjes in deze centra en komen
onder weg het oud stadhuis en zelfs het huisje van Majutte tegen. Het
schilderachtig vissershuisje met zijn witte puntgeveltje is genoemd naar een
plaatselijke visser die als bijnaam 'Pee Majutte' kreeg. Het is tijd om de dijk
op te zoeken en richting de vuurtoren te wandelen. Het staketsel heeft zijn
beste tijd gemaakt daar ze stilletjes aan afbrokkelt. Gelukkig hebben ze voor
een soort loopbrug gezorgd waar we opwandelen tot het stukje staketsel die nog
voltakt is om naar het tearoom te gaan voor de rustpost. We keren hetzelfde
stukje terug(netjes achter elkaar op een rij)om volledig rond de jachthaven te
wandelen en het strand op te wandelen. Wij, als de stappers van de grootste
afstand krijgen de eer om heel de strand af te wandelen tot aan Wenduine. We
vervolledigen de ganse dijk op de klim aan te vatten naar het torentje om te
wandelen naar het strandpaviljoen voor de volgende knipbeurt. We snuiven nog
meer zeelucht op want we gaan weer het strandzand op al is het jammer vanwege
het miezerig weer maar we moeten ervan profiteren want het zal de laatste keer
zijn vandaag. We ruilen het zand in voor de bospaadjes in de duinbossen De
Haan, deelgebied Wenduine waar we soms worden gestoord door de mountainbikers.
Als we een molen zien weten we dat we het centrum van Wenduine wandelen met zijn mooie gevel van het gemeentehuis. Tijdens het wandelen
op het schelpwegeltje naast de trambaan komen we meerdere keren wandelaars
tegen van de 12km die blijkbaar het pijltje niet gezien hebben en te ver
gewandeld zijn. Ze mogen dus met ons terugkeren tot we de trap afdalen en links
de funderingen zien van de toekomstige fiets- en voetgangersbrug Wrakhout om de
drukken baan binnenkort veilig ver te steken. Nu moeten we dus nog uitkijken
voor het drukke verkeerom op zoek te
gaan naar de rustpost bij de camping. We wandelen op het paadje tussen de stacaravans
om weer aan de vismijn te komen. We wandelen een stukje langs de Blankenbergse
vaart om na een passage door het Tiendepark tijd te maken voor onze gratis
warme glühwein of choco. Nog eventjes de laatste kilometers af te leggen die
ons brengt via het station naar de belle epoque wijk om rond de Sint-Rochuskerk
het hoekje om de Forum weer binnen te wandelen. Aantal deelnemers: 1622
"Wandel mee......met
anderen en wandelclub nacht van vlaanderen."
Op 11 november is het altijd Wandel Mee Dag waarbij je op
veel plaatsen een wandeltocht kan kiezen uit het aanbod vermeld in de Marching.
Mijn voorkeur dit jaar gaat naar Torhout waar wandelclub Nacht van Vlaanderen
de wandelaars 3 afstanden voor ons uitgestippeld hebben. Nog voor we goed
en wel op toerental geraakt waren, mochten we , na een klein ommetje langs de
Burg, alweer halt houden voor een jenevertje in het oude hospitaal Ten Walle,
een welgekomen opwarmertje. Vermoedelijk werd dit hospitaal gesticht in 1229
door Joanna van Constantinopel (1205-1244), de gravin van Vlaanderen. Door de
godsdiensttwisten tijdens de geuzentijd in de 16de eeuw ging het ter ziele,
waarna het in 1661 werd heropgericht. De zusters Augustinessen uit het
hospitaal van Menen bevolkten het hospitaal in 1666. De gebouwen die er nu nog
zijn stammen uit de 17de en 18de eeuw. Tijdens de Franse Revolutie werd het
gebruikt als stapelplaats voor aangeslagen goederen. Later vond de gendarmerie
er onderdak. De zusters werden nadien opnieuw eigenaar van de noordvleugel en
de moestuin. In 1834 werd de oude hospitaalvleugel volledig eigendom van de
stad. In 1840 werd het heringericht als een rusthuis voor ouderlingen. Nadien
werd ten zuiden van de bestaande gebouwen een hospitaal gebouwd. In 1890
tenslotte werd de neogotische kapel gebouwd. In de Eerste en Tweede
Wereldoorlog werd het gebruikt als veldhospitaal. Door de bouw van het
Sint-Rembertziekenhuis, kort na de Tweede Wereldoorlog, verloren de gebouwen
hun hospitaalfunctie. Nu volgt de treinspoor een grote rol daar we eerst op de
oude spoorwegbedding wandelen naast de treinspoor, de spoorbrugtweemaal onder moeten voordat we weer het
centrum doorsnuiven met onder meer het oorlogsgedenkteken voor
de militaire slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog opgericht op het
Conscienceplein.
We doken er onder de spoorweg om via een aaneenschakeling van wijkwegels
Torhout-Oost te doorkruisen, om bij de Ruddervoordewegel te belandden. Een
heerlijke, smalle wegel die zich rond en tussen de mistige velden en akkers
slingert, alvorens terug te draaien richting de woonwijk. Eens deze wijk terug
bereikt, stonden ons nog wat meer wegeltjes en paadjes te wachten, die ons
afleverden aan de campus Houtland voor de rustpost. Vanaf hieruit zijn we
begonnen aan de lussen te beginnen aan de lus met de stappers van de 14km. Een
graspad(die soms erg waterig is) brengt ons eerst naar de vallei van de Koebeek
en de Spanjaardbeek. Het bochtig traject biedt tal van verrassende uitzichten. We
bewandelen nu een stukje van het Moereveldpad waar we de landelijke omgeving
ten westen van Torhout verkennen. Een bont lappendeken van weilanden en akkers
doorsneden met kleine waterlopen zorgt voor een aangenaam, afwisselend
landschap. Men ontmoet er vooral rustige, landelijke weggetjes en tal van
boerderijen. Via de manege&kinderboerderij komen we weer terecht in de
campus. Voor de volgende lus wandelen we nu een stukje alleen te beginnen met
de Pauwwegel aan de achterkant van de campus.We wandelen door de Krommenhaak waar we onderweg enkele schattige
kalfjes tegen komen voordat we het gehucht 'Goede Herder' eventjes doorkruisen
om na de drukke baan te volgen hebben de rustpost voor een laatste maal
binnentreden. Nu gowe tope(West-Vlaams voor 'gaan we samen')de resterende kilometers
aanvatten om via de Kortemarkwegel een passage te hebben door het stadspark
Ravenhof . Aan het einde maken we nog even tijd om één van de talrijke
poëzie-borden nog te lezen tot we weer belanden in de startzaal om ook onze
wapens neer te leggen.
Elke eerste zondag van de maand november organiseert de
Brigandtrotters uit Ingelmunster hun wisselbeker. Het is voor mij ook de eerste
keer dat ik zal kennismaken met al dat schoons in deze omgeving. Vandaag is het
ook nog de laatste kans om deel te nemen aan "Sportief wandelen" van
Aktiviamaar niet getreurd, volgend jaar
krijg je weer de kans. Ik verschoot toch een beetje toen ik zag dat er om 8u al
500wandelaars ingeschreven, dus moet dit toch een echte aanrader zijn
blijkbaar. Eens het sportcomplex verlaten zoeken we al snel het water op. Eens
te brug over wandelen we langs het kanaal Roeselare-Ooigem tot aan de laadkaai
van een fabriek om kleine wegeltjes te wandelen om weer via een speeltuintje
eventjes het kanaal weer opzoeken via een jaagpad. We treden Ingelmunster weer
binnen om een stille weg te nemen die ons zal leiden naar de 1ste
rustpost. Deze stad is dik bebouwd want het zijn allemaal huizen dat we
tegenkomen onderweg naar Izegem. Na de splitsing krijgen we een onverwachte bui
boven onze hoofd, daar toch de zon schijnt om de Emelgembrug niet over te gaan
maar het paadje te kiezen naast de spoorweg. De jeugdbrandweer van Izegem
offeren hun zondagvoormiddag op om toch als eens te proeven wat hun grote
mannen doen als wij voet binnen zetten om het hoekje in de school voor rustpost
2. We moeten eventjes halt houdenvoor
de gesloten slagboom want de trein rijd het station van Izegem binnen. Trap op,
brug over en dan weer trap af om een klein stukje van het kerelspad te wandelen
tot we het kanaal Roeselare-Leie volgen eerst op een sompig stukje(al zijn er
ook slimme mensen die nu al kiezen voor het grasgedeelte)maar geleid door de parcoursmeester
het gras kiezen. Rechts komen we voorbij het kasteel van Ingelmunster waar we
deze niet kunnen zien daar de toegangspoort dicht is, dus zit er niets anders
op dan eerst afscheid te nemen van de 12&17km om het wegeltje te volgen
tussen het natuurgebied Mandelhoek en Brigandswandelpad via de beukendreef tot
aan de volgende rustpost in het Trefpunt St.-Pieter te Emelgem. We krijgen
direct 2 splitsingen achter elkaar waar we als uitkomst hebben dat we nu alleen
wandelen. We volgen de 'juiste weg' in de Goede Buurstraat waar de kolen
wachten om naar de veiling te gaan. We zien andere wandelaars in de verte terug
keren dat wil zeggen dat we een blokje om maken waar we Meulebeke in wandelen
om toch een beetje meer beschutting tegen de regen op te zoeken in
Provinciedomein 't Veld met zijn vele vijvers. Eens uit dit bos zijn we voor
een korte passage in Ardooie om de rustpost op te zoeken in een authentieke
cafeetje op de hoek waar je dit hier niet zou verwachten. We pikken de
wandelaars van de 28km op om naast de preiranken te wandelen om kennis te maken
met het Merelbos. Het Merelbos is een rust- en wandelgebied voor de
plaatselijke omwonenden van iets meer dan 5 hectare. Het is eigendom van de
stad Izegem en werd in 1992-'93 aangeplant. Je kunt er luisteren naar typische
zangvogels als de tjiftjaf en je vindt er algemene vlindersoorten als de
citroenvlinder. Na dezelfde rustpostlocatie als eerder op deze dag rest ons nog
allen een klein stukje van 3km maar. We volgen het Iseghemwegeltje om door de
wijken te wandelen en het laatste onverhard(Oude Aerdeweg)te nemen die ons weer
brengt naar het sportcomplex.
