|
"De enige lange tocht waar we de
slachtoffers gedeeltelijk herdenken!"
Om de 2 jaar wil men in Torhout de
gruwel van de Wereldoorlog herdenken d.m.v. een 100 kilometertocht georganiseerd
door VZW De Nacht met als naam "Door Vlaamse Velden". Waar
traditioneel bij de jaarlijkse NVV gestart word bij het sportcentrum is het
vandaag te doen in de middelbare school even buiten de stad. Als we onze
inschrijvingsdocumenten ophalen herkennen we enkelen die verleden week ook de
Dodentocht al dan iet tot een goed einde gebracht hebben beter bekend als de
die hards. Om 201.15u zijn we in groep gestart achter de mensen van de politie
die ons door het centra waar er kermiskramen staan te begeleiden. Het doet toch
een beetje vreemd aan zo zonder al die toeschouwers die hier een paar maanden
geleden ons nog succes wensten. Eens het centra dus achter ons is wandelen we
direct in de wijk 't Hoge waar we een onverhard wandelpadje te volgen die ons
zoals altijd lijd naar het kasteel van Wijnendale om al ons vocht bij te tanken
nadat we 5km achter de rug hebben alsook de startstempel op onze kaart. Door
het bos wandelen we niet door, dat is alleen bestemd voor de 12km. Wij wandelen
helemaal rond tussen de maïsvelden op grondgebied Ichtegem om de Ruidenberg af
te dalen via een smal bospaadje dicht bij het prikkeldraad weliswaar naar
Edewalle. Met een wafel in de hand wandelen we door het polderlandschap waar de
lichtjes stilletjes aan naar boven gehaald te worden om de bekende
oranje-fluocerende pijltjes te kunnen zien. Wie wil kan het lijflied zingen van
alle lange afstandwandelaars die begint met "Wij zijn de
mannen van de nacht. De mannen die gaan stappen als de anderen ontwaken"
om de overbrugging plezanter te maken tijdens de passage van de vallei van de
Handzamevaart en de Bethoosterse Broeken op weg naar Esen. In tegenstelling tot
2 jaar geleden wandelen we niet naar Diksmuide met zijn Yzertoren die we nu
niet zullen zien ook niet in de verte al is het ook donker. We trotseren de
kasseien de kasseien op de steenstraat waar we op de heuvelrug de Vredesmolen
passeren en afdalen naar Houthuls om op het kerkpleintje ons bijtanken. We
doorwandelen het Vrijbos op met zijn Lourdeskapel naar het militair kerkhof. De
gemeente Madonna zijn we nu aan het toe wandelen, niet om het varken op te
zoeken maar even na het monument ter ere van de seizoenarbeiders café sportman
binnen te wippen om onze energybar op te halen. Via Langemark met zijn Duitse
begraafplaats waar ruim 44 000 Duitse soldaten zijn begraven van wie bijna 25 000
in een massagraf &het gehucht Sint-Jan volgen wij het traject naar de
Vredesstad Ieper waar het toch even zoeken is naar de hoofdpost(bagage)daar de
aanwijzing een verkeerde richting aanduid in een gesloten café. De Site John
McRae passeren we niet dit jaar want we wandelen al vlug de vesten op bovenop
de Menepoort die we achter onze rug keren op weg naar de Grote Markt met zijn
Lakenhalle om na een stukje winkelstraat opnieuw de vesten op te wandelen naar
de Rijselpoort waarmee we de stad verlaten om een stukje Verdronken Weiden te
bewandelen naar Zillebekevijver die we aan de verste kant rond te wandelen tot
aan het OC in 't riet voor een banaan mee te pikken. We wandelen richting Hill
62 maar daar gaan we niet naartoe, het gaat wel naar het Hooge Crater Cemetery
die we passeren om te wandelen naar de leeuw van Bellewaerdepark waar het over
enkele uren meer drukker zal zijn. We zijn ondertussen in Zonnebeke waar we aan
het monument van de paraat staande soldaat(Black Watch Corner) de Polygoon Wood
of beter bekend als het Doelbos doorwandelen tot aan café 'De Dreve' te gast
bij Johan vandewalle, één van de "diggers", een groep enthousiaste
archeologisten die iets heel interessant hebben opgegraven waarvan hij graag
wat meer info heeft aan de wandelaars: In 2006 doen ze tijdens het aanleggen
van een gasleiding een merkwaardige vondst. Dat de stoffelijke resten van 5
Australische soldaten gevonden werden is niet ongebruikelijk, wel dat één van
hen op zorgzame wijze begraven werd naast zijn gevallen makkers. Onderzoek
toont dat het om John Hunter gaat die door zijn jongere broer Jim begraven werd
en op zijn sterfbed in 1975 zou jij bij zijn laatste adam nog geroepen hebben
naar zijn broer John. Lang kunnen we echter niet blijven want we hebben nog
vele kilometers te doen en wandelen terug het bos door om het Memorial Museum
Passchendaele in het stadspark te passeren op weg naar de hoogste punt van
Passendaele waar ook het al bekende "Tyne Cot Cemetery" zich bevind.
Zo'n 12 000 soldaten waarvan grotendeels ongeïdentificeerd vonden hier hun
eeuwige rustplaats. Dit is ook te zien achteraan het kerkhof waar de namen van
35 000 vermiste Britten en Nieuw-Zeelanders die nooit gevonden werden. Na deze
wonderbaarlijke herdenkingsmonument is het gedaan met de plaatsen die ons doen
herdenken aan de Groten Oorlog. Wij hebben nog 25km voor de boeg en ons wandelgroepje
van 9 man waarmee we de tocht hebben aangevangen nu nog bestaat uit 3. We zijn al
82km ver als we Oostnieuwkerke binnen wandelen en hier ook enkele medewerkers
van de plaatselijke wandelclub, de Colliemolen een rustpost bemannen waar zoals
de vorige posten nog stilte voor de storm is op deze vroege zaterdagochtend.
Het is een dorp waar veel gekweekt word want we bewandelen de onverharde
paadjes tussen de serres om de laatste 10tallen kilometers af te leggen.
Hooglede-Gits spreken we meestel aan als één gemeente maar toch passeren we de
2 kerken ervan om steeds rechtdoor te wandelen naar het gehucht St.-Henricus
voor de laatste rustpost waar alsook de dagstappers van de Moerveldetocht ons
toevoegen. Het laatste stukje is het moereveldpad
die we onder de voeten voorgeschoteld krijgen. Alléz, de laatste kilometer is
in gegaan waar we Torhout terug na geruime tijd weer inwandelen en ons
klaarmaken voor....... aan de bel te luiden om onze blijdschap te vertonen.
Aantal deelnemers: ???
|
