Kustwandelhappening 2012(verslag zaterdag als zondag)
"Een tweedaagse wandelhappening terug aangespoeld aan de kust."
Na even weggeweestorganiseert het Aktivia Provinciaal Bestuurskern West-Vlaanderen in samenwerking met Sunparks een wandelweekend. Gestart word er vanuit het vakantiepark te Oostduinkerke. De tocht bestaat uit lussen vanuit de rustpost. IK kies vandaag(zaterdag) om lus 1,2&5 te doen. Maar eerst moeten we wel aan de rustpost komen. We keren de startplaats de rug toe om het eerste stukje onverhard in de Oostvoorduinen op te zoeken. Dit stukje groen ligt naast de plaatselijke begraafplaats. Nog enkele straatjes te bewandelen, onder meer langs de brandweerpost, ligt vlak naast het Visserijmuseum een zaaltje waar de rustpost is ingericht. Voila, vanaf hier kunnen we beginnen aan de lussen. We beginnen met lus 1 die 'polder' genoemd word. We volgen een stukje Finse piste langs de voetbalpleinen om het sportpark Hazebeke te verlaten. We wandelen via de golfcourts(de ene kant is al af, de andere kant bijna)om richting Wulpen te wandelen. Eens daar beland wandelen we een stukje naast op de Conterdijk om via de andere kant van het golfterrein terug te keren, om weldra te belanden in de rustpost. Lus 2(duinpark)passeert eerst de St.-Niklaaskerk om enkele straten die verwijzen naar bloemen te nemen die ons stilletjes aan de zeedijk brengt. Het is hier volop kalm, des te beter zo kunnen we genieten van de zeeomgeving. Via een wandelpaadje, dwarsen we de trambaan om een klim te nemen die ons brengt naar de Schipgatduinen. De ene zandstrook pas afgewerkt of duiken direct in de volgende nl. de Plaatsduinen. We wandelen door het mulle zand om stilletjes aan weer de rustpost op te zoeken. Alléz, we zijn vertrokken voor de langste lus van het weekend, met name lus 5 die Hoge Blekker heet. We gaan steeds rechtdoor richting Koksijde, om rechts duinreservaat Doornpanne te bereiken. We nemen (nu nog niet)de ingang niet, maar gaan links om de paardenwegel te bewandelen. Eens dit achter de rug vind je een paar meter verder de Hoge Blekker, met zijn 33m de hoogste duin van de kust. We gaan omhoog, niet helemaal tot boven, om nu wel het reservaat in te wandelen. Aan het bezoekerscentrum gaan we rechtdoor de andere kant aan te breien. Voor ons zien we de kerk, waarvan we weten dat de rustpost daar niet ver van gelegen is. Voila, de lussen zitten erop voor vandaag. We wandelen de Piet Verhaertstraat in, om het Hannecartbos in te wandelen. We openen het poortje en bewandelen het paadje die niet heel het jaar open is wegens het broedseizoen. Wie de streek kent, weet dat we aan het einde van dit stukje gewoon naar rechts moeten om het vakantiepark te bereiken.
Voor de zondageditie kennen we het begin&einde al, dus hier valt niet meer over te melden. Vanaf de rustpost kiezen we eerst voor lus 3(Doornpanne). Via het Oud gemeentehuis nemen we enkele wijkstraten tot we net zoals gisteren terug belanden bij De doornpanne. Nu gaat het rechtdoor met enkele zandpassages voordat we het bezoekerscentrum bereiken. Het vervolg kennen we nog van gisteren toe we lus 5 deden. Lus 4(Langgeleed genoemd) wandelen we eerst op het fietspad naast het voetbalcomplex, om rustige wegen te zoeken. We wandelen een stukje langs de Langgeleed, een klein grachtje, waar we ook het Oud Munitiedepot naast ons zien liggen. Via de burgweg steken we de drukke baan over,waar we voor de 3x dit weekend Doornpanne WEERAL bereiken. Nu we al naar links zijn geweest, maar ook rechtdoor, kunnen we alleen nog naar rechts. We wandelen net zoals de andere kant op een paardenwegel die we volgen. Het is niet raar of we komen natuurlijk een manege tegen. Nu gaat het rechtdoor tot we voor de laatste maal dit weekend naast Het visserijmuseum de rustpost bereiken. Wat ons nu nog rest is hetzelfde als gisteren.
Aantal deelnemers: Zaterdag 746 wandelaars, Zondag 1265wandelaars.
Door de triestige omstandigheden van de Wereldoorlog kunnen we in de omgeving van Ieper nog her en der overblijfselen zoals kraters vinden. Zo hebben de Heuvellandstappers een weektocht ingericht die daarover vernoemd werd nl. Kratertocht. Ze heten ons welkom in het ontmoetingscentrum te Wijtschate waar we kunnen kiezen uit 4afstanden. Voila, we zijn vertrokken om de wandeltocht aan te vatten van de grootste afstand, waar we straks hier even weer binnenwippen. Bij de 1ste splitsing volgen we een stukje van het kraters -en mijnenwandelroute voordat we stijgen naar het Helleken, het hoogste punt van Wijtschate en genieten er van een wijds zicht over de omgeving. Enkele graspaden en we zijn op de Dries. Waar de sporthal nu staat was vroeger het St.-Josphsgesticht, maar niet meer werd herbouwd na een brand. Voorbij de kerk komen we bij het Kampagnebos (20 ha). In dit bos zijn meerdere relicten uit WOI bewaart. Zo kom je voorbij een grote, als verblijf voor vleermuizen ingerichte bunker en bij het verlaten van het bos is er ook een gemetselde Duitse mijnenschacht Dietrich te zien. Buiten het bos slaan we rechts af. Het kleine bosje voor ons noemt heel toepasselijk Petit-Bois en net voorbij het bos wijst een info-paneel ons op de kraters van Le Petit Bois.
We stijgen verder naar de Vierstraat. Links van ons, tussen de hoevegebouwen liggen de drie kraters van de Hollandse Schuur‟. Voor ons bevindt zich het Kroonaardbos (23 ha groot privé bos).
We wandelen rond een deel van het bos en na het bevrijdingskruis‟ (1944) komen we in het speelbos. Een bunker werd als speelbunker ingericht. Bij de sportzaal komen we weer in de Vierstraat. We wandelen wat verder over de Driesvia het dorpspleintje naar de rustpost in de startzaal.
We vertrekken richting Wulvergem en dalen af in de vallei van de Steenbeek. In een hoeve krijgen we van de club een gratis bekertje koffie of water. We nemen een schuin lopende onverhard wegeltje, waar we de omloop van de 7km dwarsen om te
wandelen richting Kraaiberg. We stijgen amper en toch staan we op een berg; hij is ocharme maar 50 m hoog. We steken de weg Wulvergem-Mesen over en staan in de Enclave van Mesen. Dit, enkele hectaren groot gebied behoort tot Mesen maar is volledig ingesloten door Heuvelland en Waasten. We dalen even in de Douvevallei, komen even op Waals grondgebied en beginnen aan de klim naar Mesen. Het Nieuw-Zeelands Monument is van ver te zien. Deze witstenen obelisk werd opgericht ter ere van de Nieuw-Zeelandse soldaten die hier gevochten hebben of zijn gesneuveld tijdens de verovering van Mesen op 7 juni 1917. Voorbij het park draaien we af naar het Iers Vredespark. De toren symboliseert enerzijds de herdenking van alle soldaten van het Ierse eiland die gesneuveld zijn tijdens de Eerste Wereldoorlog en anderzijds het streven naar verzoening tussen alle inwoners van het Ierse eiland.
Een kerkweg zet ons af bij de Vredesschool(Peach Village)waar we een rustpunt hebben uitgebouwd. We laten de andere afstanden lopen en slaan rechts in; zo wandelen we Mesen binnen. Over het marktplein komen we aan de Sint-Niklaaskerk. We ronden de kerk en dalen de heuvel af. Voorbij een calvarie, vervaardigd in de ateliers van de abdij van Maredsous, komen we op ons eerste pad van de Grote keer. De Grote Keer is een eeuwen oude voettocht langsheen de stadsgrenzen van Mesen. Ze valt samen met de noveen ter ere van O.-L.-Vrouw van Mesen en de relikwie van het Heilig Kruis(te herkennen aan de grote blauw-witte pijlen die we hier her en der zien) en gaat jaarlijks door van 14 tot en met 22 september. Het is daarom dat de club deze week de tocht hebben ingericht daar een groot deel van het traject enkel tijdens deze dagen toegankelijk is en de landbouwers moeten daarvoor de doorgang over hun velden en weiden vrijmaken. Toeval of niet maar in de galgstraat, achter het slachthuis vervoegen we maar voor even weer bij de andere afstanden, maar kiezen al snel voor een volgende portie veld en weide en een avontuurlijke doorsteek van de kleiputten van de beschermde buizenfabriek. Hier krijgen we van een medewerker een appeltje mee. Waar de kleinste afstanden het verder verhard houden kiezen wij voor nog wat extra onverharde paden om tenslotte samen de eindmeet te bereiken.
"We zullen aan het einde Torhout van binnen en buiten kennen."
Nu we nog kans hebben om te genieten van de laatste zomerdag(gelukkig een beetje frisser dan gisteren)pikken we een wandeling mee die staat vermeld staat in de Marching. Is het nu toeval of niet maar tijdens de week van de sportclub richt Wandelclub Nacht van Vlaanderen voor de eerste maal hun Torhout Binnenste Buiten in. Eens aangekomen in Torhout schrijven we ons in bovenaan de kantine van voetbalclub Torhout 1992KM. Als we het plannetje hebben bekeken, kunnen we opmerken als we de 18km bewandelen steeds hier terug keren, dus eigenlijk lusjes trekken. Eerst gaan we het lusje van de 6km bewandelen waar we enkele woonwijken dwarsen, met onderweg een passage van een kapelletje. Hier niet ver af nemen we de ingang van het stadsparkje Rovenhof om het centrum(met zijn stadhuis)binnen te wandelen. We merken aan een rondpunt het kunstwerk op die als naam "Het Nest"krijgt. Na de rustpost vatten we de 2de lus aan onder de spoorwegbrug om het Ruddervoordewegel tussen het maïs te wandelen. Als we de Nachtegaalstraat in gaan zien we links even verder het Groenhovebos, waar we deze keer niet naar toe gaan. We wandelen een stukje langs het spoorcomplex om via het Hendrik Conscienceplein terug belanden op het voetbalterrein. Nu de 6&12km hun tocht hebben beëindigd vatten we voor het slot het laatste maar ook kortste lusje aan. We gaan terug naar het Benny Vansteelant sportcentrum, met daarachter het brandweerkorps gaat het een beetje bergop de Aartrijkestraat in tot we links gebruik maken van het wijkspeelplein de Warande om hier enkele bruggetjes te nemen om onze wandelcollega's te begroeten. We wandelen langs talrijke verkiezingsborden die her en der geplaatst zijn langs de weg om de Industriezone in te wandelen. We dwarsen een gevaarlijke baan om via het sportcomplex onze te tocht te beëindigen in de kantine, waar zelfs de voorzitter een handje toesteekt om de medewerkers een hand onder de riem te steken om hen te bedanken omdat ze hun weekdag hebben opgeofferd om de 504 wandelaars naar hun zin te krijgen.
Vandaag vind in de boterstad Diksmuide voor de 22ste keer een wandel -en fietshappening die bekend staat als de Boterronde. De Tervaetestappers hebben gezorgd dat de wandelaars kunnen kiezen uit 5 afstanden tussen 7&30km. Eens gestart uit de Boterhalle gaan we het hoekje om, waar we eerst moeten wachten aan de overweg om eerst de trein te laten passeren. We maken een passage door de sportvelden om al vlug te wandelen door een industriezone. We zien in de verte voor ons al de IJzertoren maar die zullen we straks misschien van dichterbij zien. We zijn ondertussen aangekomen aan het zaaltje naast het politiekantoor die dienst doet als rustpost. Straks komen we hier nog eens terug als we het informatiebord bekijken. We steken het water over en jà hoor, we passeren het bekendste monument van de streek nl. de IJzertoren. Ernaast loopt de oude spoorweg en die bewandelen we voordat we afscheid nemen van enkele afstanden bij het binnentreden van de industriezone te Kaaskerke. We wandelen een stukje langs het spoor, waar de andere afstanden de brug nemen, volgt de grootste afstand het weggetje volgen die leid naar Lampernisse-Oostkerke. We wandelen de vlae(staat voor woeste open vlakte)in om te belanden in Oostkerke, waar de jeugd zich klaar maakt voor een tochtje te maken op het water. Even verder in taverne 'Lettenburg' laten we de kaart voor een tweede keer afstempelen om in ruil een zakje chips te krijgen. Hier is ook de samensmelting van de wandelaars die daarnet ons verlieten. Even verder gaat ieder zijn eigen weg verder. Ofwel gaat het rechtdoor(21km)rechts(16km), maar wij gaan links voor de 2de keer de Frontzate op. We volgen het paadje tot we weer een pijl tegenkomen die ons aantoont dat we richting een kerk moeten wandelen. Maar eerst nemen we nog een onverhard wegeltje voordat recht tegenover de kerk van Stuivekenskerke in het cafeetje een rustpost plaats vind. Naast de Viconiahoeve maken we tijd om een passage te bewandelen door de Viconia Kleiputten. We wandelen een stukje van daarnet terug om een passage te maken aan het O.L.V. Hoekje te Oud Stuivekenskerke. Nu we gedacht hebben dat we de Frontzate genoeg hebben bewandeld, hebben we verkeerd gegokt, want we maken er nog eens gebruik van om de vaart steeds dichterbij te laten komen. We volgen de IJzer om te wandelen naast de loopgraven van de Dodengang, waarbij we weer belanden in Diksmuide. We maken nog even tijd om nog even halt te houden in het rustpost zaaltje die we aan het begin ook hadden, om bij muziekomlijsting te genieten van een drankje. Alléz, we leggen de resterende kilometers nog af langs de bloemmolens om terug te wandelen langs de IJzer, voor een kort stukje om rechts langs gebruik te maken om het onverhard privéwegeltje van een plaatselijke landbouwer te bewandelen voordat we onder de boog te wandelen om te eindigen terug in de Boterhalle, waar gelukkig genoeg schaduw is om na te genieten net zoals de 1044anderen die hebben deelgenomen aan de wandeling.
