Tientallen jaren leefden we op de Plesj hier in Erembodegem zonder 'Marcel'. Nu merken we het (helaas) als hij eens vakantie neemt. Ook 'onze' schuld.

Ik blogde het al eerder, was gul met mijn lof voor zijn werk. Soms tot jaloezie van andere inwoners van Erembodegem die niet op 'zijn route' wonen. Want eerlijk is eerlijk, als Marcel met zijn karretje rondtrekt, wordt er gekuist. Straat, goot, trottoir: het vuil moet weg van hem. Chapeau, leuk, tof. Gewaardeerd wordt hij en zijn werk ook, niet alleen door de mensen op zijn 'route', die ook nog uitgebreid werd naar verluidt. Zonder morren moet Marcel nu zijn planning een beetje aanpassen, kan hij niet meer elke dag overal passeren. Alle begrip voor.

Vorige week was Marcel blijkbaar met vakantie. Geen probleem, iedereen heeft daar recht op toch. Maar meteen was het op sommige plaatsen al te merken. Helaas. Aan de tunnel aan het station bijvoorbeeld. Zakjes dumpen, halfvolle colaflessen achterlaten, enzovoort.... terwijl er een vuilbak enkele meters verder staat. Toch een grote moeite..... En dat is 'onze' schuld. Ik zeg niet u, beste lezer, maar de 'gewone' mens in het algemeen, die soms te lui is om wat vuil een paar meter tot een vuilbak (die er ook meer mogen staan en regelmatiger geledigd mogen worden) te dragen.

Maar Marcel is dus terug, oef. Tunnel lag er meteen al proper bij, andere straten werden ook deftig geveegd, ondanks de stortbuien. 'Op de Plesj' zijn we opnieuw blij dus, andere buurten gaan weer jaloers zijn. Dus waarom geen tweede 'Marcel' voor Erembodegem, voor die buurten waar het zwerfvuil ook een plaag is, waar de mensen ook graag in een propere straat wonen? En als dan de vakanties, de vrije dagen ietwat op elkaar kunnen afgestemd worden.....

Maar eerst en vooral moeten we met zijn allen wel in eigen boezem kijken en voor eigen deur vegen. En dus zelf niet voor zwerfvuil zorgen. Als de vuilbakken - en die dienen inderdaad niet voor ons huiselijk afval - dan ook nog regelmatig geleegd worden, zijn we al een hele stap verder. Ja toch?

11 juli vandaag. Eerste echte zomermaand bijna halfweg. Denken we toch. Zo zou het eigenlijk moeten zijn. Helaas. We zullen meer moeten bidden tot de weerheiligen Frank, Sabine, Jill, Eva en wie nog allemaal????

Gisteren, zondag: 'doef', benauwd denk ik in schoon Vlaams. Zonneke bij momenten op de afspraak, storende wind helaas ook - wind, geen verkoelend briesje. In huis bleef de warmte hangen, bleef het zwoel; buiten wist je eigenlijk niet goed waar je aan toe was.... Vandaag, maandag, in Erembodegem: soms komt die ster piepen, dan dreigen weer donkere wolken. Tot nu, nog geen drup gevoeld, maar toch de was binnengehaald. Ook omwille van de wind. Soms toch redelijk 'hard'.

'De wereld is om zeep', Urbanus zong het al jaren geleden. Hij krijgt gelijk, vrees ik. Mei, juni - Vlaanderen was bijna verzopen, af en toe een droge dag met een beetje zon uitgezonderd. Nu bijna half juli, nog niet veel soeps, laat ons eerlijk zijn. OK, voor mij moet het geen 30 graden of meer zijn in ons landje, maar een gezapig zonneke, af en toe een briesje, een graadje of 25 (ietsje meer mag) en op een terrasje kunnen genieten...... Daarvoor wil ik bidden.

Schaapjes tellen. Meestal doen we dat (figuurlijk) als we de slaap niet kunnen vatten. Ik doe het 's morgens. Raar? Misschien wel.

Wie me op mijn blog al een beetje gevolgd heeft, weet dat ik nu iets meer dan twee maanden verhuisd ben. Van de rust (overdag toch) aan sporthal Denderdal in Erembodegem naar de andere kant van het station, langs de 'autostrade' - de Rooms-Hofstraat tussen brug en Keppestraat: sommige autobestuurders denken dat toch. Ter info, jongens en meisjes, het is en blijft vooralsnog zone 50!!!!!!!!!!!.

Maar die schaapjes dus. Het stoppen met roken is nog niet gelukt (sorry schat), maar in huis steek ik geen stinkstok meer op - echt waar. Op het terras daarentegen.... En dan kan ik schaapjes tellen. Negen zijn het er. Eind april toch, en nu nog altijd. Soms is het wat zoeken, achter één of andere struik verscholen zit er af en toe nog eentje. Gelukzalig - zo lijkt het toch - grazend. Een paar weken waren ze verhuisd, verplaatst. Naar een andere, naastgelegen wei. Meteen geen overzicht meer voor mij. De eigenaar moest bijzaaien, 'vetten', zorgen dat er genoeg voer was. Hoort er bij. Maar nu zijn ze alle negen terug in mijn zicht, we lijken al een band te hebben. En bij elk sigaretje tel ik ze....

Net als mensen zijn schapen soms rare dieren. Op het ene moment gezapig langs elkaar grazen of luieren op het gras, een seconde later kop tegen kop staan, tonen - of toch willen - wie de sterkste is. Anderzijds, als er een vermeende vijand nadert - soms een hond die ze niet betrouwen- staan de schaapjes schouder-aan-schouder. Klaar om die mogelijke indringer aan te pakken. Die indruk krijg ik toch vanop mijn terrasje.

Och, het is leuk. Die rust, dat uitzicht, aangenaam verstoord door eksters, kraaien, mussen, zelf roodborstjes - jaja, al gezien, lijkt een eeuwigheid geleden. Dus wie me nu nog vraagt of ik het al gewoon ben in de nieuwe woonst: ja, echt waar. En heimwee naar 'de sporthal'? Nee hoor.

OK, we zitten nu voor tv naar de Tour te kijken, maar de voetbalkater van het EK in Frankrijk is nog niet echt verteerd. Is het allemaal de schuld van kampfschwein Wilmots? Wie moet er hem vervangen als bondscoach? Ik heb mijn gedacht.

Ja, eerlijk, ook ik had vragen, bedenkingen bij betaalde opstellingen, vervangingen van bondscoach Wilmots de voorbije matchen. Maar wie ben ik? Een doodgewone voetbalfan, die jaren geleden als journalist de Belgische competitie volgde. Die Marc Wilmots nog heeft zien sjotten, zijn kop voor elke bal heeft zien leggen. Vandaar dat de algemene inzet van de huidige Duivels me een beetje tegensteekt. Maar het ligt niet alleen aan die inzet, laat dat duidelijk zijn. Een ploeg, hoe individueel sterk elk element ook is, moet samen aan één zeel trekken - kijk naar Wales, IJsland. Een ploeg moet ook - en laat ons eerlijk blijven, het zijn toch allemaal 'kinderen' - gestuurd, begeleid worden. Richtlijnen krijgen. Om nog beter te worden. En dat is, mijn inziens, niet gebeurd onder Wilmots.

Dus ander en beter op de bank, aan de zijlijn? Ja, akkoord. Maar wie? Ik lees nu op een website de naam Van Gaal. Enig voordeel aan die man (en dit is een persoonlijk gedacht) Fellaini zal geen Rode Duivel meer zijn.... Heeft er al iemand naar Frankrijk gekeken? Laurent Blanc? Oprotpremie van 22 miljoen gekregen, misschien wil hij wel gratis komen (grapje). De grote analisten (vooral ex-spelers), de alleswetende journalisten (soms nog nooit deftig tegen een bal getrapt) hebben hun mening gezegd, hun gal gespuwd, maar een alternatief heb ik ze nog niet horen uitspreken, aanbrengen. Preud'homme, Van Haezenbrouck? Niets op tegen, maar wel onder contract. Bekwaam? Ik denk het wel. Maar in dat wespennest stappen?

Van mij mogen die experts ook hun kans wagen, en ik ben overtuigd dat - als ze de handen in elkaar slaan - we een deftige coachingstaff kunnen samenstellen: Wesley Sonck, Franky Van der Elst, Gert Verheyen, Imke Courtois en Geert De Vliegher zullen de lijnen uittekenen - de driehoekjes, de ruitjes, de looplijnen.... - en Jan Mulder zal op een stoeltje naast de zijlijn kijken of het goed is. Enig probleem.... wie moet Karl Vannieuwkerke dan uitnodigen?

Ferme vloek, groot ongeloof. Drie maanden na Zaventem 'prijs' in Istanboel. Kunnen we die 'gekken' dan echt niet stoppen?

Hoe krijg je in godsnaam - of dat nu Allah, Jezus, Boeddha of ik weet niet wie is - iemand zo ver om zichzelf op te blazen? Ter ere van wie? Om onschuldige mensen - ze mogen nog een ander geloof hebben - (zwaar, levensgevaarlijk) te verwonden, zelfs te doden. Toch niet met de belofte dat er 72 (of wat is het juiste aantal) maagden in het 'paradijs' op je wachten? Wat dan met de vrouwelijke bommengordeldraagsters? Krijgen die jonge knaapjes, of ..... - ik moet deze blog zedig houden.

Nee, afschuw overheerst. Opnieuw zijn er vaders en moeders die hun kind verliezen, weer gaan kinderen een ouder nooit meer zien. Vloeien er tranen bij onschuldige families die morgen of zo een geliefde moeten begraven. In naam van?

Ik ben christelijk opgevoed, maar ben niet praktiserend, niet kerkelijk. Je mag me misschien zelf een atheist noemen. Maar ik blijf geloven - soms tegen beter weten in - in de goedheid van de mens. Ik heb respect voor ieders geloof en hoop andersom ook. Of mijn buur nu jood, islamiet, hindoe, protestant, katholiek of.... is, het maakt me niet uit. Iedereen mag geloven wat hij of zij wilt, ik verwacht hetzelfde. Helaas worden sommige mensen zo gebrainwasht, gehersenspoeld, 'leugens' wijsgemaakt, ideeën aangepraat dat ze in naam van.... onschuldige mensen de dood injagen, ernstig verwonden.

Ik schreef het al eerder op deze blog, ik herhaal het nogmaals: laat de imams nu eens duidelijke taal spreken, de mogelijke nieuwe 'martelaren' tegenhouden, of dat nu in Turkije, Syrië, of hier in Europa is. Laat ze inzien dat in onze maatschappij iedereen gelijk is voor de wet - ik wil dat toch geloven. Dat iedereen dezelfde kansen krijgt en moet proberen te grijpen. Ongeacht hun godsdienstige overtuiging, hun geloof. Maar met respect voor een ander zijn gedacht, zijn geaardheid, zijn levensstijl - u mag natuurlijk in deze zin zijn door haar vervangen..... Maar nu ben ik vermoedelijk weeral te naïef....

Ja, het was mooi gisterenavond. Wat de Rode Duivels - in die (vind ik toch) lelijke blauwe truitjes - op de groene mat toverden in Toulouse, om je vingers van af te likken. Bij momenten, vele momenten. Al bleef het voor mijn hart ietsje te lang 0-1.

Maar kom, we vergeten die stress, vegen de spons over de gemiste of door die Hongaarse joggingkeeper gestopte kansen. 0-4 stond op het scorebord na afloop. Knap, heel knap. En een uitslag overmoedig door mij gepronostikeerd na de laatste groepsmatch tegen Zweden.... Feestje dus, in huiskamers, cafés, pleinen en bij de Belgen in Frankrijk.

Wat was Hazard meesterlijk. Ik was geen fan van hem in onze nationale ploeg, dat heb ik nooit weggestoken. Ik vond hem te veel het spel vertragen, te weinig werk opknappen voor de rest. Maar gisteren? Amai, chapeau. Dikke chapeau. Ballen recupererend, Hongaarse standbeelden (zo leek het soms) een serieuze valling bezorgend, kwistig met goede passes strooiend en uiteindelijk nog scoren ook. Het was (bijna) perfect. Alleen kon hij het natuurlijk ook niet, al zijn medemaats verdienen een dikke pluim. Courtois voor zijn gepaste (schaarse) reddingen, de hele verdediging die pal stond, Witsel en Nainggolan die onvermoeibaar overal liepen en stoorden, Lukaku als bliksemafleider, De Bruyne die mee profiteerde van het superdagje van zijn maatje en dirigeerde, Mertens die draafde, maar wat ongelukkig was bij het besluiten, de invallers.... Als de Rode Duivels dat nog drie keer kunnen herhalen de komende weken in Frankrijk....

Maar laat ons de voetjes op de grond houden, vrijdag wacht de volgende opdracht: Wales in de kwartfinales. In Lille (Rijsel in het schoon Vlaams), net over de grens. Voor een nieuw Duivels feestje? Laat ons hopen. Maar ook niet vergeten dat in de kwalificatiepoule voor dit EK, die gasten in Brussel 0-0 kwamen spelen, en 'bij hun thuis' ons klopten met 1-0.... Toch geloof ik dat we Bale en co opzij kunnen zetten, zeker als er gespeeld wordt zoals gisteren. Het zal moeilijker lopen, maar ik gok toch op een 1-2-zege.....

Ik kan het niet laten, sorry. Ik heb lang getwijfeld of ik het zou doen, want er is al sinds vrijdagochtend heel vroeg genoeg over gebabbeld, gezeverd, geschreven, 'gecartoond'. Maar toch: mijn gedacht over heel dat Brexit-gedoe.

Veel Britten werden wakker met een kater van jewelste gisteren. Zeker in het Remain-kamp, maar ook bij de (nipt) winnende 'Leavers'. Nipt ja, want 'maar' 51.9 procent van de opgekomen kiezers willen weg uit de EU. Het leek wel of de winnaars het zelf niet verwacht hadden, dat ze alleen maar voor de grap dat referendum hadden gewonnen. Gemaakte beloftes - bv. geld dat nu naar 'Europa' ging zou naar de Britse gezondheidszorg gaan in de toekomst - zullen niet kunnen ingelost worden, heet het plots. Gebieden in Wales en Engeland die het meeste EU-subsidies ontvangen, stemden voor een Brexit - wellicht wisten ze het gewoon niet, werd het hen nooit verteld. Jongeren verloren het van de oudere generatie. Schotland wil zich opnieuw afscheuren van het Vereningd Koninkrijk en in de EU blijven, de Noord-Ieren lonken naar (wel EU-land) Ierland. En plots had die Brexit in Londen ook geen haast, klonk het bij grote voorvechter Johnson....

De beurzen reageerden paniekerig, het Britse pond daalde in waarde, spoedoverleg in alle andere EU-landen. Bedrijfsleiders kregen schrik over hun uitvoermogelijkheden, werknemers vreesden voor hun baan. Niemand leek met dat resultaat rekening te hebben gehouden, de bookmakers hadden toch immers een Remain-zege voorspeld....

Ondertussen voelden sommige partijen in verschillende EU-landen zich ook gesteund, willen ze ook een volksraadpleging over een exit (Frankrijk, Hongarije, Nederland, zelfs hier in Vlaanderen). Politici overal in Europa riepen op tot kalmte, tot overleg, vinden dat de EU meer slagkracht moet krijgen of juist minder.

Maar het belangrijkste wordt mijn inziens vergeten door al die EU-politici: de burger snapt het allemaal niet, ik ook niet. Waarom is de EU echt nodig? Wat doen jullie, buiten wat extra regeltjes opleggen die ons gewone leventje verpesten, zo lijkt het toch. Ok, de grenzen zijn open - leuk als we straks op vakantie vertrekken. We betalen in veel landen met dezelfde munt, handig - al is alles sinds die Euro toch echt duurder geworden, niet? Maar wat er voor de rest in die ivoren torens in Brussel en Straatsburg wordt bedisseld? Griekenland kreeg extra steun, andere landen werden ook geholpen: mooi. Maar met wiens geld? En wat moest de 'gewone man' allemaal inleveren in ruil?

Zo lang de Europese politici, de regeringsleiders niet kunnen aantonen dat 'Europa' nuttig is voor de gewone man/vrouw in de straat van om het even welke EU-lidstaat, zullen exit-stemmers overal te vinden zijn. Dat moet de les zijn van heel dit Brexit-gedoe. De EU moet er zijn voor u en mij, niet voor dikbetaalde politici en ambtenaren. Anders zou ik ook wel eens 'uit' kunnen stemmen - al zal dat niet veel zoden aan de dijk brengen, vrees ik.

Hij is terug thuis, al een tijdje schijnt het. Ik zag hem vandaag, zoals vanouds. Met die glimlach. 'Mieleke'.

Hij is de 80 al gepasseerd, Mieleke. Iedereen die weleens op de Plesj in Erembodegem rondloopt zal hem al gezien hebben, denk ik. Klein manneke, beetje kromgebogen, altijd met een glimlach op zijn gezicht, zo lijkt het toch. Hij heeft zo zijn vaste gewoontes, zijn vaste tafeltjes - of het nu is om een 'witteke' te drinken in één van de cafés of iets te eten in Soetebekje, Klein Offer of frituur.

Begin mei werd hij slachtoffer van een brand bij de buren. Gelukkig passeerde zijn zoon net om Mieleke wakker te maken, de rook hing al binnen, zo is me verteld. Maar rook- en waterschade dwongen hem uit zijn huisje in de Keppestraat, gelukkig maar tijdelijk naar een home. Er is ondertussen opgekuist en Mieleke is terug thuis. En kan weer glimlachend de Plesj rondsjokken. Ik ben blij voor hem.

De sociale media ontploffen, aan de toog, op straat, in de winkels, op het werk wordt er ook volop geklaagd, gesakkerd. Hoe is het in godsnaam mogelijk dat de Rode Duivels gisterenavond hun openingsmatch op het EK 2016 verloren?

Even duidelijk stellen: ik vond het ook niet goed, had ook mijn vragen bij Wilmots' opstelling en strijdplan, keek ook raar op bij zijn eerste vervanging. Anderzijds mogen we niet vergeten dat de tegenstander Italië was, toch geen klein voetballandje. Misschien geen grote namen of vedetten meer in de ploeg, maar wel een (h)echt team, dat (meestal) op toernooien ver geraakt. Het was dus niet tegen Janneke en Mieke, niet tegen de werkmensen van bv. Andorra of straks Gibraltar in de WK-voorronde. De Azzurri waren uitgekookt, speelden in blok en waren zo blij als een kind bij Sinterklaas dat ze het o zo sterkgewaande België klopten.

Heel voetbalminnend België werd deze morgen dus wakker met een kater. Want we gingen toch snel die groepsfase winnend afsluiten en doorstoten tot (minstens) de halve finale? We hebben toch klassespelers in elke linie, van keeper tot spits? Wat kon er ons nu gebeuren? Veel, werd gisteren pijnlijk duidelijk. Als zogenaamde topspelers niet thuisgeven, niet op hun beste positie worden uitgespeeld, elkaar niet lijken te verstaan.... dan is er iets mis. En dan moet de bondscoach durven ingrijpen, waarom niet één van die zogenaamde vedetten op de bank laten, van het veld halen. De Bruyne heeft al veel beter gespeeld, Hazard dribbelde zich vast meters van de zestien, Fellaini durfde geen pas van meer dan twee meter te geven en ga zo maar door. Gelukkig was er Courtois die de hoop op een punt lang levendig kon houden door een paar cruciale reddingen. Ik volgde de match op café en sakkerde net als iedereen toen Lukaku die ene kans naast besloot, toen Origi overkopte. Want we hoopten toch zo vurig dat de Duivels niet gingen verliezen. Helaas.....

Maar kom, even optimistisch. Toen Nederland in 1988 Europees kampioen werd, verloor het ook de eerste wedstrijd. We hebben nog twee matchen (hopelijk meer....) om te tonen dat de Belgen wel degelijk kunnen voetballen, ook in ploeg, als één blok. Het zal nodig zijn, Ierland en Zweden zijn geen doetjes. Geen supervoetballanden - al loopt bij Zweden wel Zlatan Ibrahimovic rond - maar wel stevige blokken. Die de Duivels maar al te graag zullen laten komen, om op counter proberen toe te slaan. Volle match concentratie vereist dus, in alle linies. Een hele match zal er gelopen, gewerkt moeten worden om kansen te creëren, en die dan ook hopelijk te benutten. Dan heb je creatieve spelers nodig en geen statische middenvelders, meneer Wilmots. Dus zet De Bruyne op zijn plaats, plaats Mertens of Carrasco van bij het begin op de flank, gun Hazard aan de andere kant nog eens een kans - het moet er toch ooit uitkomen, nietwaar Eden? Witsel en Nainggolan mogen de brekers op het middenveld blijven, in de defensie moet niet opnieuw geschoven worden, maar als Meunier fit is.... En diep in de spits tegen die kopbalsterke Ieren? Ik geef Lukaku nog heel even het voordeel van de twijfel, in de Engelse competitie lukt het hem wel....

Voor je plezier moet je het niet doen, vind ik: verhuizen. Soms noodzakelijk, soms beter met het oog op...., maar toch altijd een beetje miserie. Ja toch?

Ik ben me nu al enkele weken aan het ergeren over Engie Electrabel. Rekening na verhuis om van achterover te vallen, gereclameerd en dat wordt nu onderzocht, blijkbaar. Dossiernummer gekregen, dus ik wacht ik spanning af. Ondertussen wel al per mail rappel ontvangen, met extra kosten.... grrr. Dus zo net telefoontje gedaan, veel geduld gehad, en na een kwartier toch een 'echte' stem aan de lijn gehad. (Sorry, juffrouw of mevrouw, u kan persoonlijk ook niets aan 'mijn geval' doen). Mails, info allerhande, hadden elkaar gekruist, ik moet die nalatigheidintrest niet betalen (ben benieuwd), ik zal eerstdaags een juiste update krijgen (sic).

Ik wil de werknemers van Electrabel, op de baan of aan de telefoon of...., niet persoonlijk aanvallen, verre van. Evenmin dat ik dat zou willen doen voor een of ander ander bedrijf, overheidsgebonden of niet. Maar ik zou graag willen dat afwikkelingen van contracten allerhande (gas, water, tv, electriciteit,....) bij verhuis simpeler kan verlopen, zonder ellenlange wachttijden aan de telefoon - want via mail is het..................... een hele ramp.

De wereld op zijn kop, ik kan het niet anders omschrijven. Terwijl Vlaanderen, bij uitbreiding het grootste deel van (West-)Europa, kreunde onder de regenbuien - de ene plaats wat meer dan de andere - genoot ik, samen met een leuk gezelschap en iedereen die er was, van de zon in..... Dublin, Ierland.

De Ieren stonden zelf verstomd. 'Nog nooit meegemaakt', klonk het. Vorige zondag toegekomen onder een stralend zonnetje, aangename temperaturen. Vrijdag vertrokken, onder dezelfde omstandigheden. Regen? Niet gezien, geen drup. Mensen die contact hadden met het 'thuisfront' - Erembodegem en omgeving - hielden me op de hoogte: 'Het regent thuis. Beter gezegd: het giet.' Ondertussen zelf met short - gelukkig toch eentje in de valies gestoken - en openstaand hemdje genieten van dat zonnetje. Al moet ik wel toegeven dat als je in een 'schaduwrijke buurt' kwam, het direct wat frisser was. Maar we zochten dus de zonkant op, hé!

Wat ik in Dublin te zoeken had? Niks eigenlijk. Maar 'de Schot van Erembodegem' organiseerde - na Schotland (3x) en een keertje Porto - nu een trip naar Ierland. Iets wat je niet snel op je eentje (of als koppel) doet. Dus wij mee, met 21 al te samen. Toffe bende die op dat groene eiland heel vriendelijke mensen is tegengekomen. Ondanks de werken aan tramlijnen - Dublin lag serieus 'open' daardoor - bleek het een gezellig 'stadje', waar veel al wandelend te bezichtigen is.

Eén ding moet je weten als je met 'reizen-Tom' meetrekt: geplande tijdsschema's worden haast nooit gevolgd. Soms tot ergernis van keuken- en zaalpersoneel voor het diner, maar in de Jury's Inn in de Parnell Street bleef men precies toch glimlachen. En eerlijk, deze keer konden wij er niets aan doen. Via internet was er een busmaatschappij gecontacteerd dat voor de uitstappen naar Colway (kust) en Kilkenny (via de bergen) zou instaan. Naar verluidt met schitterende foto's van de nieuwste bussen op hun website - blijkbaar ook in de brochure op het vliegtuig van Air Lingus. In werkelijkheid......

Op maandag een wit rammelbusje met zetels die naam niet waardig. Oef, dinsdag komt er een geeltje aangereden, zag er beter uit. Tot we instapten... Dieselgeur precies. Zal wel overgaan zeker? Nee dus, het werd nog erger: rook vanonder het dashbord, zodat we na (al bij al toch) korte tijd op een parking van een pub stonden.... En toen kwam er een 'grote' bus, helaas ook geel - bleek later. Makkelijker zittend reden we naar Kilkenny, de bergen zouden we nu op de terugweg doen. Dat gebeurde ook, met hindernissen. Eerst op de autosnelweg aan de kant omdat er 'watertekort' was voor de motor, daarna - toen we toch nog de Wicklow Mountains doorkruist hadden en even voorzien gepauzeerd hadden - in één of ander dorpje.... om dezelfde reden. De chauffeur had het niet nodig gevonden om dat waterpeil nog eens te controleren. Grrrr. Maar kom, we raakten terug in het hotel en kregen nog eten, met de glimlach.

Dat zal ons bijblijven, daarover zullen we herinneringen blijven ophalen als het over Ierland 2016 gaat. Dat schitterend weer vooral, die busjes.... Al bijna vergeten.

Met deze wil ik alle studenten een steuntje in de rug geven. Of ze nu van Erembodegem zijn of elders, of ze aan de unief zitten of op een hogeschool, zelf nog in het middelbaar of lager: veel succes aan iedereen.

Ik zit aan de zijlijn, maar ook met kriebels. Echt waar. Dochter is bezig aan haar eerste jaar, aan de KUL. Januari gaf een min of meer verwacht resultaat, nu volgen straks de volgende zes proeven. Ze heeft er goede moed op, weet wat het probleemvak zou kunnen worden. Als de rest goed afloopt, zal papa een gat in de lucht springen. En dan beginnen duimen voor augustus, september. Ik voel, ik weet dat dochter zich inspant, blokt, wil slagen - met het nodige realisme. Uit de examens van januari heeft ze lessen getrokken - het was haar debuut op dat niveau hé. Nu weet ze - geloof ik echt- beter haar accenten te leggen, beter haar blok in te delen - zowel qua intensiteit, als wat wel en wat niet 'te leren'. En dan rest me niets anders dan te duimen voor een goed resultaat, buiten de voorbije week eens voor eten te zorgen, kan ik ook niet helpen. Helaas. Maar ik wens je het allerbeste toe meisje.

Voor de rest hoop ik dat de blokkers niet te veel last gaan ondervinden van stakingen allerhande. Stress hebben ze sowieso al, heren en dames van de diverse vakbonden. Wellicht hebben jullie ook (klein)kinderen die nu over de boeken zitten, die proberen goede punten, mooie resultaten te halen. Om jullie trots te maken, om aan een mooie toekomst te werken. Fnuik dat dan ook niet door het land plat te leggen, door hen te verhinderen naar hun studiestad te sporen of gewoon bijkomende zenuwen te creëren of ze wel op tijd of hoe op hun examens zullen geraken.

En dan maar hopen dat de Rode Duivels op het EK in Frankrijk niet voor te veel afleiding zorgen, al mag en moet er ook ontspanning zijn op tijd en stond. Maar - zegt de strenge vader nu - studies eerst.

Succes allemaal. Echt waar.

'Straks' weer eentje bij. Opnieuw een blok met vier appartementen. Wordt er in Erembodegem nog gebouwd, wees maar zeker dat het een appartementsgebouw is. Stilaan wordt trop echter teveel. Nee?

Op het Dorp, even voorbij Frituur De Lekpot, waar vroeger de Liberale Mutualiteit gehuisvest was, gaapt nu een 'gat'. Echt groot is het niet, lijkt me. Toch niet voor wat er gepland is. Als ik goed ingelicht ben: een verzekeringskantoor met vier appartementen. Hopelijk met voldoende garages of staanplaatsen, al durf ik daar toch aan twijfelen als ik de oppervlakte zo eens bekijk. Dorp en Hogeweg wordt stilaan een aaneenschakeling van appartementsblokken. Een goede zaak?

Erembodegem is goed gelegen, met station en autosnelweg dichtbij. Ideaal voor pendelaars en voor mensen die Brussel om welke reden dan ook ontvluchten. Hier is het naar verluidt nog betaalbaar, worden er nog geen te zotte bedragen gevraagd. Heb ik me toch laten wijsmaken. Al val ik soms bijna achterover als ik sommige huurprijzen hoor. Maar dat zal wel aan mij liggen.

Het lijkt wel of Erembodegem trendsetter is met al dat 'gebouw'. Want wat was er gisteren in het nieuws? Minister Schauvliege wil tegen 2050 minder beton, meer groen in Vlaanderen. Dus meer mensen op kleinere oppervlakte huisvesten, zo vertaal ik dat idee. Dus zijn we hier in ons dorp al 30 jaar vooruit !!!! Dat meer groen even buiten beschouwing gelaten....

Voor de studiebureaus die aan een Masterplan dokteren voor Erembodegem heb ik een oproep. Zorg aub dat deze Aalsterse deelgemeente leefbaar blijft. Voorzie in uw plannen voldoende parking, verplicht bij elke nieuwbouw minstens één garage of staanplaats per wooneenheid - al zal dat wellicht nog niet voldoende zijn. Laat het weinige groen in de kern zeker blijven - geen 'zotte' bouwprojecten in groene zones dus - en zet de 'kerktuin' open voor iedereen. Probeer het niet-plaatselijke verkeer buiten te houden, het is nu al druk genoeg. Laat die hersencellen maar werken en overtuig ons stadsbestuur van de noodzaak van een Leefbaar Erembodegem, dat niet alleen een 'slaapdorp' mag worden.

Trop is teveel. Worstendraaier en politicus Paul VDB kwam er na zijn ontvoering mee aandraven. En nu ook is het zo: trop is teveel. Waarom?

Het kan me niet meer schelen, ik wil niet meer weten wie nu uiteindelijk verantwoordelijk is. De 'sossen' zoals de huidige regering ons graag wil doen geloven of gewoon deze regering(en) zelf? CD&V, Open-VLD zaten er de voorbije legislaturen toch ook bij? Dat de Walen N-VA niet lusten, weten we al langer. Maar zijn al die stakingen, met helaas bijhorende vernielingen, nu echt nodig?

Tuurlijk, ook ik ben niet blij met al die extra belastingen, welke naam ze ook kregen - Turteltaks en consoorten. Ik kan begrijpen dat mensen daar kwaad, zelf woedend, over zijn. Dat men wil staken voor jobbehoud, voor extra personeel - soms al jaren beloofd (dus van voor deze regering).

Staken is een recht, betogen ook. En dat zou zo moeten blijven. Mits bepaalde regels, vind ik toch. 'Beschadig niets' is er een van, en nog belangrijker in mijn ogen: bezorg uw medeburger geen (of toch zo min mogelijk) last. Want ook zij zijn slachtoffer. Ja toch? Neem nu de cipiers - al jaren zoet gehouden door beloftes, nu zijn ze (zeker in het zuiden des lands (sic) het kotsbeu. Terecht? Wellicht wel. Maar ondertussen mogen we met zijn allen opgelegde boetes van Europa en co betalen omwille van mensonwaardige leefomstandigheden voor de gevangenen, moeten politie en zelf leger de taken, de beveiliging overnemen. Nu al weken. En dan gaan sommigen onder hen het kabinet nog eens kort en klein slaan.... Veel sympathie bij het grote publiek winnen jullie daar niet bij, vrees ik. En is alleen deze regering verantwoordelijk? Ook niet, denk ik.

Maar kom, ik ben aan het zagen. Dinsdag weer een grote vakbondsoptocht in Brussel, tegen de regering. Opnieuw zullen (sommige) mensen die niet anders kunnen dan proberen naar hun werk te gaan slachtoffer zijn, gehinderd, verhinderd worden. Opnieuw zullen ondernemers klagen en zagen, snel uitgerekend hebben hoeveel die dag hun bedrijven gekost heeft. En enkele dagen later zal een of andere minister weer afkomen met een maatregel die extra geld in het laatje moet brengen.....

Met een rood-wit hart - dat dit seizoen helaas te veel gebloed heeft, gelukkig pakte 'mijn' Standard de beker - een welgemeend proficiat naar Brugge, die scone. En ook voor 'onze' vroege succescoach Michel Preud'homme.

Eerlijk? Ik vond het geen mooie kampioenenmatch, vooral omdat de tegenstand nu eens echt niks voorstelde. Twee goede passes naar elkaar bij Anderlecht, dat ging nog net, maar dan???? Zo rond een uur voetbal (sic) lieten ze op tv de verhouding qua kansen zien... 15 of zo voor Brugge, ééntje voor Anderlecht - tussen de palen was de verhouding 8-0.... Dus ja, ik geef toe, Club Brugge is dit seizoen de verdiende kampioen. Niet alleen op basis van deze zondagmiddagmatch - wat kon er eigenlijk nog fout gaan, ik moet er niet aandenken, iedereen was klaar voor het feest, elf jaar later. En de basis werd al langer gelegd, de oogst is er nu echt - na de 'troostprijs' beker vorig seizoen. (Zou dat op Sclessin bepaalde mensen wakker willen maken......)

Een dikke proficiat wil ik bij deze nog geven aan Timmy Simons, de Brugse kapitein. Net als vele andere voetbalwatchers - geef het alsjeblieft toe jongens - stelde ik mij vragen toen hij in 2000 naar Club Brugge trok, vanuit godbetert Lommel - nadat hij daar via KTH Diest beland was. Chapeau Timmy, wat je (daarna) bereikt hebt: titels bij Club Brugge, PSV Eindhoven, sterkhouder bij het Duitse Nürnberg, jaren vaste waarde bij de Rode Duivels. Eind dit jaar word je 40, zeggen de papieren. Op het veld is het niet te merken, al pas je - en nu ben ik aan het zagen - soms wat te veel lepe truckjes toe. Maar dat hoort erbij zeker?

Dus voor al wie blauw-zwart gezind is, support voor Club Brugge, elf jaar gewacht heeft op een nieuwe titel: proficiat. Maak er een leuk feest van - gelukkig hebben die enkele idioten met een 'bommeke' tijdens de match het niet verbrod. Hebben spelers, staff, bestuur mogen vieren op het veld. En ik denk, vermoed dat de binnenstad vanavond en morgen (het is feestdag) op zijn kop zal staan, de toeristen zullen niet begrijpen wat hen overkomt. Maar het is FCB gegund. Dit jaar toch.

Eind september wordt hij 19.... Ondertussen is hij al bezig aan zijn tweede (!) seizoen in de Formule 1, de 'top' van de autosport. En vandaag won hij zijn eerste Grand Prix. Proficiat Max Verstappen, dikke chapeau. Gewoon de 'max'.

Verdomme, deze morgen nog met vriend Otto over die grote kans, die overstap van Max Verstappen gepraat. Beiden hoopten we dat hij dat vertrouwen, zijn vierde plaats op de startgrid, alle eer zou aandoen. Dat hij wat kon met een auto, dat hij lef had, dat hij al bewezen. Maar bij de echte top? En nu.... waaww.

Vader Jos reed in de jaren '90 ook rond in het wereldje, haalde wat ereplaatsen. Moeder Sophie Kumpen was niet vies van een kart, nonkel Anthony staat ook zijn mannetje op het autocircuit. Dan is het dus niet moeilijk dat de appel niet ver van de boom valt. Wordt dan gezegd. En nu in Barcelona, pas overgestapt naar het 'grote' Red Bull: bingo. Eerste zege, met beetje dank aan de botsing van de tenoren van Mercedes. Maar kom, wie maalt daar nu nog over: Max Verstappen stond op het hoogste schavotje. Chapeau. Ja toch???

Op de Nederlandse tv (Studio Sport op NPO1) - waar F1 normaal ook maar een voetnoot waard is - grote euforie. Eerste zege van een landgenoot ooit voor hun. Maar hebben ze wel gelijk? Ja, want Max rijdt met een Nederlandse licentie. Neen, want hij is godverdomme in Hasselt geboren, zijn moeder is een Belgisch-Limburgse, dus???? Laten we Max claimen, meteen zorgen dat hij voor nu en altijd in alle internationale media beschouwd wordt als Belg. In afwachting dat Stoffel Vandoorne zijn verdiend F1-zitje krijgt. Dan hebben we twee Belgen, twee Vlamingen in dat snobistisch wereldje....

Oproep aan al mijn lezers, en anderen: respecteer verkeersregels aub. Eén van de grootste ergernissen in Erembodegem is de verkeerschaos, de overlast aan 'dorpsvreemd' doorgaand verkeer en het gebrek aan parkeerplaatsen. Terecht, maar soms hebben we er zelf ook schuld aan....

Vandaag nog maar eens gezien, door cafébazen op attent gemaakt: het straatje tussen de 'jongensschool' (nu officieel Regenboogschool) en de drie horeca-uitbatingen op de Plesj - normaal enkel voor leveringen (tussen bepaalde uren) en schoolbussen. Vandaag, tussen elf en één, voor sommigen een autostrade, een makkelijke doorsteek tussen kerk en 'Belfius', zelfs vice versa. Niet aan een rustige snelheid, sommige zeker ver boven de 30 per uur. Schoolomgeving???? Ja, normaal gezien staan daar ongeveer halfweg 'amsterdammekes', om dat sluipverkeer onmogelijk te maken. Maar.... school zet die aan de kant voor hun busverkeer en vergeet die paaltjes terug te zetten. Horeca-uitbaters hebben geen 'sleutel', dus..... Veilige schoolomgeving???

Niet enkel dat doorsteken raakt mij. Ook de manier waarop sommigen denken te moeten parkeren, onder andere in dezelfde omgeving. Gehandicaptenplaatsen aan de kerk onterecht innemen, de 'doorsteek' aan school blokkeren, tot voor de deur van 't Soetebekje rijden - als sommigen zouden kunnen, ze rijden binnen..... Als ik de commentaren, de klachten - meestal terecht - lees op Facebook in verband met de ergernissen van de Erembodegemnaars, gaat dat dikwijls over de parkeerproblematiek. Laat ons dan zelf het voorbeeld geven, zorgen dat we zelf geen boete krijgen omdat we met onze wagen verkeerd staan. En wie wel een pv-ke onder zijn ruitenwisser krijgt: eigen schuld, dikke bult. Ja toch?

Mag ik aub vragen aan de sportjournalisten van dienst, of het nu op vrt, vtm of ik weet niet welke zender is, dat ze tenminste weten waarover ze spreken? Dank u wel.

Vandaag eerste 'bergrit' in de Giro, schitterend gewonnen door Tim Wellens. Chapeau, trouwens. Commentaar van Renaat Schotte: "Het is lang geleden dat er een Belg een Giro-etappe won." Hallo? Vorig jaar de slotetappe, verrassend, akkoord: Iljo Keisse. Diezelfde Giro: Philippe Gilbert tot tweemaal toe. Even wou hij zich herpakken, dat een Lotto-renner won. Gisteren, woensdag, snelde de Duitser André Greipel naar de sprintzege. En hij rijdt al enkele jaren in Belgische Lotto-dienst, Renaats euroke viel even later. Ultimo kilometro, dat kan hij tot treurens toe herhalen, maar als kijker, als wielerliefhebber wil ik toch wat meer. Gelukkig is er nog José de Cauwer - eerlijk gezegd ook echt niet mijn favoriete co-commentator, maar wel een kenner - om zaken recht te zetten.

Sorry dat ik nu op de kap zit van de wielerverslaggevers, het is ook niet altijd gemakkelijk live commentaar te geven, om onmiddellijk renner x of y te herkennen. Ook de voetbalverslaggevers kunnen er wat van... Nooit vergeet ik een quote van de betreurde radio-icoon Jan Wauters. Als snotneus zat ik op de perstribune van Sclessin, de thuishaven van Standard Luik, onder hem, terwijl hij live commentaar gaf: " Oei, een schot van x (ik weet niet meer wie) net naast", hoorde ik Jan in de micro zeggen. De bal raakte net niet de hoekschopvlag..... Maar Jan vergaf je dat, omdat hij op de radio het spel levend in de huiskamer bracht, met al de gebreken die erbij hoorden. Doch als je rechtstreeks mee kunt kijken naar koers, voetbal, basket, volley of ik weet niet welke sport, dan verwacht ik toch dat de commentator juiste extra info geeft, de spelers herkent, .............

Ik weet het, ik ben aan het zagen. Noem het gerust afgunst, ik kan daar mee leven. Ik ben opgegroeid in de sportjournalistiek - pa rust in vrede - heb zelf ten velde als op de eindredactie van een krant in het wereldje gezeten. Ook ik maakte fouten, tuurlijk, maar ik denk toch inhoudelijk altijd juist geweest te zijn. En dat mis ik heden ten dage. Niet alleen op tv of radio, ook regelmatig in de geschreven pers.

Stilaan gaat mijn leven opnieuw zijn gewone gang. De verhuis is achter de rug, de deugddoende daagjes in Friesland ook. Nu herbegint de dagelijkse 'sleur', het normale leven.

Maanden verbouwingsstress zijn voorbij. Nee, het is nog niet honderd procent af - is het dat ooit? Er moeten nog 'veel' kleine dingen gebeuren. Maar het ergste is achter de rug. Het wachten op sommige aannemers, het duimen voor het goede weer opdat bepaalde werken zouden kunnen uitgevoerd worden.... Dat is allemaal gedaan. Ook de verhuis is vlot verlopen, waarvoor mijn dank aan alle sterke mannen die geholpen hebben, aan de vrouwen die met stoffer en blik klaarstonden om sporen van vuile schoenen zo snel mogelijk weg te krijgen, om de oude woonst toonbaar aan de verhuurders terug te geven. Dank ook aan mijn vriendin, die in de nieuwe woonst alles een plaatsje heeft gegeven of nog probeert te geven. Daaraan heb ik geen enkele verdienste, shame on me. Ik was meer de taximan, die tussen oud en nieuw pendelde met dozen en andere kleinere dingen die je in de wagen kunt vervoeren. Moet ook gebeuren hé...

Nu begint dus alles weer 'normaal' te worden. Vriendin deze morgen vroeg uit de veren om de trein van kwart voor zes te pakken naar het werk. Het zal gepikt hebben, na die paar weken. Maar ze heeft hare bureau teruggevonden hoor, meldde ze. Zelf heb ik me dus weer aan het schrijven gezet, na mij eerst geërgerd te hebben aan de factuur van Electrabel. Veel minder verbruik van gas en electriciteit, maar toch zo een 350 euro opleggen. Dank u (deze en vorige) regeringen.

Daarnaast op Facebook gezien dat vele medebewoners van Erembodegem meediscussiëren, mee willen denken over de toekomst van onze deelgemeente. Op een oproep van Philip De Smet in de groep Ge zetj van Erembodegem.... wordt veel gereageerd. Zelf werd ik maandag - zoals ik eerder al blogde - aangesproken door Nederlanders van een studiebureau, één van de vier die de stad heeft aangesteld met het oog op een Masterplan voor Erembodegem. En net als ik toen vertelde, blijkt uit die reacties op Facebook dat de meeste mensen het te drukke verkeer - inbegrepen de parkeerproblematiek - in Erembodegem als het grootste probleem beschouwen. Nu zijn er al plannen voor werken aan Hogeweg (najaar 2016?), en later Keppestraat en Rooms-Hofstraat, plannen die die straten smaller moeten maken, met betere en veiligere voetpaden, afgebakende parkeerstroken. Hopen maar dat dat allemaal in dat toekomstig Masterplan gaat passen......

Ik ben terug, op mijn blog. Verhuisperikelen en daarna even bekomen in Friesland, maakt dat ik bijna een maand 'afwezig' was, buiten af en toe op Facebook een melding. Maar vanaf nu vliegen we er terug in.

In het verleden schreef ik al over de mogelijke plannen van de stad Aalst met onze deelgemeente Erembodegem. Vier studiebureaus krijgen de kans, zijn aangeduid om hun ideeën, hun plannen met 'ons dorp' voor te stellen aan het stadsbestuur. Lijkt me geen slecht idee, ik wil het kans op slagen geven. Schreef ik eerder al, met de vrees dat alles weer 'achter onze rug zou geregeld worden'. Maar.....

Deze middag aangesproken door Nederlanders, op een terrasje op de Plesj. Niet alleen, samen met mijn tafelgenoten. Bleek dat zij werken voor één van die kandidaat-bureaus. Gewapend met microfoon en camera - niet voor tv hoor (oef) - vroegen ze onze mening over wat mis is, wat beter kan en wat zeker niet moet veranderen. Ik ben eerlijk geweest, heb herhaald wat ik al eerder op deze blog neerpende. Dat een multifunctionele zaal in Erembodegem - voor de toneelverenigingen, muziekfanfares en -groepen, voor eetfestijnen - zeker welkom zou zijn, maar dat vooral iets moet gedaan worden aan het verkeersprobleem, aan het 'afsnijden'. "De ring rond Aalst is nooit doorgetrokken", merkte die Nederlander (terecht) op. "Dat is van voor mijn tijd hier - ik ben pas in 1992 geland - maar ik vind dat ook spijtig", antwoordde ik eerlijk. "Maar blijkbaar is dat nu onmogelijk om 'groene' redenen." Dat het een oplossing zou kunnen zijn voor de verkeersoverlast in Erembodegem, staat buiten kijf.

Oké, één van de vier adviesbureaus is dus dezer dagen op pad, blijkbaar zijn er mensen (handelaars en anderen) uitgenodigd op een vergadering, wordt er morgen nog gepraat met SK Erembodegem en andere organisaties, als ik het goed begrepen heb. Ik kan dat alleen maar toejuichen, aanmoedigen. Ik hoop dat iedereen vrij zijn mening zegt en mag zeggen en dat er ook rekening mee gehouden wordt, natuurlijk met de nodige compromissen, we zijn in Vlaanderen hé. En als iemand die vaak en graag gaat herbronnen bij onze noorderburen, hoop ik dat deze Nederlanders het goede van in hun steden en dorpen hier kunnen aanpraten aan het stadsbestuur.

Oh ja, wat er zeker niet mag veranderen in Erembodegem volgens mij? De gezelligheid, het thuisgevoel dat ik hier heb. Nu al 24 jaar. Met de groeten van een Limburgse inwijkeling.