Opnieuw een ferme vloek deze middag bij de nieuwsuitzendingen: nu bij Douwe Egberts x-aantal jobs weg. Eerder Axa, Caterpillar, P&V, en noem maar op. En dan moeten we met zijn allen langer werken? En wie is (meestal) grootste slachtoffer? De 50-plussers. Moeten we ons niet eens echt gaan organiseren?

Joepie (sic), de gewone werkmens moet langer werken - een politicus in één van de (veel te vele) parlementen (in ons landje) mag al op 55 pensioen 'trekken', die leeftijdsgrens naar boven halen lukt blijkbaar niet (sic, nog eens). Verworven rechten tellen voor de 'verkozenen des volks' wel, klinkt het. Voor de kiezers: hahaha.  U en ik dus, onze kinderen, mogen blijven werken tot 67 of 40 (of meer) dienstjaren. Grrr. Eerlijk? Ik denk het niet. Ben er zelf zeker van. Maar de heren en dames politici en vakbondslui zullen wel hun uitleg klaar hebben.

Een goed anderhalf jaar geleden werd ik na 28 jaar bedankt voor bewezen diensten, mooi uitgedrukt. Ik (53 nu) ben niet alleen, dat besef ik terdege. Elke dag komen er lotgenoten bij, helaas. En allemaal proberen we terug aan de slag te geraken, terug een betrekking te vinden - elk naar zijn mogelijkheden. Kort samengevat het resultaat van mijn sollicitatiepogingen: een paar proeven en gesprekjes, maar over het algemeen 'we kozen voor een ander profiel' - in mijn ogen (onterecht wellicht volgens werkgevers) synoniem voor te oud. Daarnaast horen we meer en meer over de serieus stijgende kostprijs van verzorgingsinstellingen - rusthuis of serviceflat, ieder met zijn eigen noden - de stijgende gezondheidsfactuur (tja we worden ouder, hebben al een pilletje meer nodig zeker?), en noem maar op. Ook bij deze zaken lijkt de politiek stom te blijven, vinden ze het oninteressant of een te verwaarlozen last, willen ze de kosten, het geld, halen bij u en mij. Tot ze er zelf (of enge kring) mee te maken krijgen zeker?

In Nederland is er een politieke partij 50Plus, die voor de belangen van de '(sorry) ouderen' wil opkomen, die zich met bovenvernoemde zaken wil inlaten, oplossingen wil zoeken. Misschien is het tijd om ook in ons land daarover eens te denken, los van andere politieke thema's, ideeëngoed: een partij die terdege luistert naar de noden van 'ouderen'. Ik wil meedoen. Makkelijk zal het niet worden, noodzakelijk vrees ik wel.

Ik leek vorige week wel een puber die op zijn eerste fuif een meisje probeerde te versieren en (uiteindelijk) een blauwtje opliep. Al ging het nu over totaal iets anders, over een sollicitatie.

Meegedaan aan een schriftelijke proef en dezelfde dag nog bericht dat ik uitgenodigd werd voor een mondeling gesprek. YES, al besefte ik wel dat ik niet de enige zou zijn. Vorige woensdag was het zo ver. Ik hield er een goed gevoel aan over, dacht dat ik het er wel goed vanaf had gebracht. Maar ja, er waren nog andere kandidaten. Donderdag zou ik het verdict horen....

Die ochtend werd ik rond vier wakker, kon niet meer slapen. Dat gesprek spookte door mijn hoofd. Had ik beter dat gezegd, of juist dat niet? Was wat ik vertelde en wat ik als goed aanvoelde, wel goed voor de dames aan de andere kant van de tafel? Twijfels. Maar ja, ik kon er toch niks meer aan verhelpen. Terug de slaap vatten, lukte niet. Het was (bang) afwachten. Wachten op dat telefoontje, die mail.

Ondertussen wel al een leuk smsje van dochterlief, zij dacht haar laatste herexamen succesrijk afgewerkt te hebben. Eerstdaags kent ze de cijfers. Duimen maar. Al ben ik er redelijk gerust in, ze heeft er voor gewerkt, geleerd, geblokt. Maar voor mij bleef het afwachten, tot de late middag. Helaas, er is iemand anders gekozen. Succes aan hem of haar.

Het was even slikken, het is nooit leuk als je afgewezen wordt. Opnieuw die twijfels. Had ik maar..... Doch ik kan de klok niet terugdraaien, ik kan er niets meer aan veranderen. Het zij zo. Maar ik geef niet op, solliciteer naarstig verder. Ooit moet het toch lukken? 53 is toch nog niet te oud? Al ben ik (helaas) niet alleen in deze situatie, dat weet ik ook wel.

Dit weekend Streekbierenfestival in de pastorijtuin van Erembodegem. Als de weergoden niet plots gaan tegenstribbelen - hou dat voorspelde onweer nog wat tegen - kan dat best tof worden. Denk ik.

Twee dingen maken het sowieso leuk, durf ik te wedden. Minstens, want er zijn ook allerlei optredens voorzien. Een lekker streekbiertje (of meer) leren kennen, dat sla ik niet af. Maar ik ben vooral benieuwd naar de tuin. Ik woon nu bijna een kwarteeuw in Erembodegem, maar zag tot nu toe enkel wat bomen boven de muur uitsteken en kon af en toe een glimp opvangen door 'het hek', naast de kerk. Ik hoorde vertellen hoe prachtig, hoe mooi die tuin is. Nu ga ik het eens kunnen zien, joepie. Ik ben echt benieuwd, curieus, nieuwsgierig, enzovoort. Nu het weer nog......

Trouwens, ik hoop dat in de toekomst die tuin meer opengesteld kan worden, gaat worden. Toch zonde dat - als alles wat ik hoorde waaien, waar is - zoiets niet voor jan en alleman, voor u en mij toegankelijk is. Een 'eigen' park in ons dorp, fijn toch? Tuurlijk, moet dat dan ook proper gehouden worden, moet er opgetreden worden tegen overlast en zwerfvuil, .... Maar met wat (sociale) controle moet dat toch kunnen, hoop ik.

Een jaar (en een dag om juist te zijn) geleden begon ik met deze blog. Om mijn frustraties - onder meer over mijn zoektocht naar nieuw werk - mijn belevenissen allerhande, een uitlaatklep te geven. En u leest het, u reageert (soms). Waarvoor dank.

Een uitlaatklep voor mij, soms een wakker-maker voor de maatschappij, voor 'mijn' (dorp) Erembodegem. Zo zou ik zelf deze blog willen samenvatten. En soms wordt dat gewaardeerd, soms niet. Het zij zo. Laat me wel wezen, ik waardeer ieders mening. Positieve feedback is altijd welkom. En als u mij echt niet kan waarderen, niet kan luchten - dat mag, dat kan (al hoop ik dat u dat dan niet (meer) anoniem doet).

Ik heb het voorbije jaar dus geblogd over mijn zoektocht naar een nieuwe jobuitdaging: niet makkelijk, helaas. Maar ik geef niet op - al heb ik (tot deze week) ter zake eventjes 'een pauze' genomen. Op de duur raak je gefrustreerd over dat blijkbaar nieuwe standaardantwoord 'We kozen voor een ander profiel'. Niet leuk, echt niet. Maar - na wat verhuisperikelen en aanverwanten - ik ga er opnieuw voor. Echt.

Daarnaast probeerde ik mijn dochter een hart onder de riem te steken. Voor haar rijbewijs (gelukt in december,  jahoe!!!!!!!!!!!!!),  in haar eerste jaar unief. Nu bezig aan de 'tweede zit' - alhoewel dat systeem niet meer te vergelijken is met 'mijne' (min-of-meer mislukte) tijd, systeem studiepunten dus (ik snap het niet, sorry). Terwijl ik dit 'tik' is ze (hopelijk, maar ik ben overtuigd) 'aan het werk', oefeningen makend (chemie, eikes), of geschiedenis aan het inprenten. De twee herexamens die haar nog wachten. Succes meisje, ik kan niet meer dan duimen (en af en toe voor eten (laten) zorgen). Ik ben nu al fier.

Het meest gelezen, gevolgd worden mijn berichten over het reilen en zeilen in Erembodegem, het gebeuren in mijn achtertuin, de problemen in 'ons dorp'. Met stip - helaas - het 'sluikstorten', niet alleen voor mij een ergernis, maar voor velen. Neem daarbij de plaatselijke verkeersproblematiek - (sommige) vrachtwagens die Erembodegem (gps-gewijs vaak onbewust) als sluiproute gebruiken, parking, en noem maar op. Ik vind het alvast positief dat de 'Aalsterse politiek' die problemen opgepikt heeft. Hoe of waarom? Ik weet het niet, maar ik zal het wel proberen opvolgen. Tot lees?

Nog tot eind van deze maand, dan is het over en uit. Geen drankencentrale meer op de Brusselbaan in Erembodegem. Het zal toch wat wennen worden, denk ik. Het einde van een tijdperk.

Drankencentrale Van Cauter, Drankencentrale R&N, of hoe het ook mag ter boek gestaan hebben de voorbije jaren: eind augustus is het gedaan. Snif. Denk ik toch voor velen uit Erembodegem, Aalst en omstreken. Voor carnavals- en andere verenigingen zal het ook wennen worden. 'Ons' Nellie stopt ermee. Niet gespaard door het leven - echtgenoot Roger jaren geleden plots gestorven, vriend Chris onlangs ook zijn strijd verloren..., zelf is de gezondheid (vooral de gewrichten, botten die langs alle kanten beginnen te kraken, begreep ik vorig weekend) ook niet meer honderd ten honderd. Dus ja, het is te begrijpen dat ze de handdoek 'gooit'. Het kan niet blijven duren hé.

Vorig weekend bezoek verwacht. Dan is het even uitkijken wat we 'in huis' hebben. X drinkt graag Witkap, Y en Z Duvel, een ander....... En dan begon de zoektocht. Naar glazen, naar dat bepaald (bier)merk. Nellie was mijn redder in nood, zowel voor drank als voor glazen.

Nog drie weken (ongeveer), voor wat er nog in huis is. Dan is het gedaan, over en uit. Het vriendelijke 'Hallo, Kurt. Hoe is het manneke?' zal ik moeten missen. Ook al was ik er niet echt een vaste klant, vriendelijk bleef Nellie, die lach was er altijd, dat praatje was meer dan obligate vriendelijkheid.

Nellie, het ga je goed, geniet nog van wat nog komt en nog komen moet.

Ik ergerde me er al eerder aan op mijn blog. Op 'Ge zetj van Erembodegem' is het ook haast dagelijkse kost. In andere gemeenten in ons landje wellicht ook. Sluikstorten. Mensen die de regels over afvalverwerking niet willen naleven. En die mensen zijn van allerlei pluimage.

Deze middag, op 'Ge zetj van Erembodegem', stuurt Silke Van Vaerenbergh een soort oproep. Of we met zijn allen niet zelf de mouwen moeten opstropen, niet zelf initiatief moeten nemen en die vuiligheid moeten gaan opkuisen. Of toch minstens eens moeten overleggen hoe we dat probleem gaan oplossen. Goed bedoeld, daar twijfel ik niet aan. Ook al ben ik geen fan van haar partij, ze heeft een punt. Kunnen niet alle gemeenteraadsleden van Erembodegem - ongeacht kleur - de handen in elkaar slaan om een oplossing voor die vuiligheid te vinden? (En ja, ik pleit nu voor 'mijn' dorp, in andere (deel)gemeenten zal het fenomeen zich ook voordoen, helaas).

Maar zelf gaan opruimen? Ik denk dat dat iets te veel gevraagd is van de gewone man in de straat. Eerlijk, ik sta ook niet te springen. Elke inwoner moet wel bewust gemaakt worden dat sluikstorten niet kan, er moet gezorgd worden dat de 'pakkans' vergroot wordt en, last but not least, ook de 'stad' moet inspanningen doen - lees voldoende vuilbakken plaatsen (niet voor huisvuil!!!!!!!!!!!!), 'nieuwe' inwoners wegwijs maken in de regels qua huisvuil (in blauwe zak mag alleen...) en vooral optreden als de mensen hardleers zijn en blijven. En dat kan, vrees ik, alleen maar met geldboetes. Al zou een verplichte werkstraf - lees opruimen van dat zwerfvuil - misschien nuttiger zijn.

Dus Silke: ik steun je initiatief, ik wil er mee over babbelen, mee oplossingen zoeken. Om 'ons' Erembodegem proper te maken, proper te houden.

Een paar weken geleden schreef ik over mijn nieuwe buren, de rustige grazers in de 'achtertuin'. Negen waren het, een bolletje (soms bol) wol op vier poten, af en toe wat ruziemakend. Nu lopen er nog maar vier schaapjes, snifsnif. Tijd voor wat bezinning?

Wellicht zijn er vijf geslachtofferd op het offerblok van de dieren-consumptie-economie, zijn ze nu of binnenkort - sorry veggies - ingrediënt van één of andere vleesschotel. Dat is helaas nog steeds de realiteit, voor de meerderheid in deze Westerse wereld.

Maar 'mijn' schaapjes dus. Terug van weekje Gardameer en plots nog maar vier te bespeuren. Oesje? Tuurlijk kweekt eigenaar voor de consumptie, tot.... Hebben ze een mooi leven gehad. Denk ik toch, in alle vrijheid grazend, spelend, enzovoort in de wei. Door jan en alleman gerust gelaten, af en toe verwend met extra brood van een passant, met vers gesneden kruid uit een buurtuin. Maar nu.... Nog met vier. En ik kan het me inbeelden, maar toch heb ik de indruk dat ze (soms even) treuren. Dat ze kijken naar dat ene hek, waar hun soulmates door vertrokken zijn. Om even later weer rustig door het groene gras te kuieren en in te grazen.

Dit schouwspel doet me bijwijlen even denken aan ons mensen. De ene al wat gevoeliger dan de andere, maar toch. Ook wij denken - niet constant, soms slijt het een beetje - aan onze geliefden die we 'kwijt' zijn. Uit het oog verloren, of gewoon moeten afstaan - ouderdom, erger nog ziekte. En dat kan jaren geleden zijn, maar soms komt het naar boven, zonder het te beseffen. En dan is het even slikken, even stilstaan bij wat helaas definitief voorbij is. Meestal te vroeg, maar nooit meer terug te draaien.

Sterkte aan iedereen die een naaste, een geliefde heeft moeten afstaan - of er dicht bij is................

Haast en spoed is zelden goed. Mijn moeder heeft het tot vervelens toe tegen mij gezegd. Terecht, wellicht. Vandaag kreeg ze nogmaals gelijk.

Rond tien uur deze morgen, Erembodegem wordt opgeschrikt door een helikopter, die maar blijft rondcirkelen. Nu is een helikopter boven ons dak geen nieuws, zie de veelvuldige problemen op de E40, maar nu was het toch anders. Dat bleef maar duren en Facebook werd wakker, vrijwel onmiddellijk. Vraag op de groep 'Ge zetj van Erembodegem....': weet iemand wat er gaande is? Snel wordt er gereageerd - Pokemon Go-grapjes inbegrepen.

'Zoektocht naar een gewapende man', 'Overvaller van Delhaize gezocht', 'Het is de Delhaize van Erembodegem', 'Nee, die grote Delhaize van Aalst',..... we werden overstelpt door - laat me wel wezen - goedbedoelde FB-berichten. Het was wachten op de nieuwssites. Het Nieuwsblad en TVOost waren het snelst, maar blonken aanvankelijk uit in verwarring. Ja toch? 'Klopjacht op overvaller Delhaize in Erembodegem', zo stond er. Dat interpreteer ik, en blijkbaar vele anderen, dat de overval in Erembodegem gebeurd was. Buren van betreffende winkel reageerden direct: 'niets gezien, niets gehoord, niets abnormaal'. Iemand anders had 'veel combi's aan de 'grote Delhaize' (die aan de Haring, de Parklaan in Aalst) gezien. De link was (onterecht bleek later) gelegd....

Stilaan - twee uurkes later ongeveer - werd de situatie wat duidelijker. Er was een overval op een Louis Delhaize-filiaal in de Jan Bijlstraat in Aalst (niemand die direct kon zeggen waar dat was....) geweest, de gevluchte daders zijn klemgereden/gestopt aan de al eerder vermelde grote Delhaize. Eén (vermoedelijke - ik moet voorzichtig blijven) dader werd meteen gearresteerd, een tweede ging op de loop, dook de bosjes in - op weg naar het Park? Vandaar ook die helikopterzoektocht, die sommige langslapers gewekt heeft.

Met deze blog wil ik enkel en alleen zeggen - vooral naar de media toe: ons informeren is goed, hoe sneller hoe liever, tuurlijk. Maar zorg voor duidelijkheid, zaai niet extra paniek, ongerustheid. Zeker niet in deze tijd. Anderzijds, door de sociale media, willen we extra snel alle mogelijke informatie..... Dus: mensen, posters - ook ik, ik ben eerlijk - denk soms eens twee keer na.....

Ook al ben ik anderhalf jaar niet meer actief op de krant - tegen mijn wil - toch blijft nieuws me boeien, me achtervolgen. Zelfs op vakantie. Nu nog meer dan vroeger. Grrr (soms toch).

Een tiental dagen geleden op vakantie vertrokken. Vrijdagmorgen rond zes uur de auto in, richting Beieren (tussenstop) en dan Gardameer. Eerste wat je hoort, nog niet goed wakker: Nice. Vrachtwagen die op de massa na een vuurwerk voor de Franse feestdag inreed. Al die doden, al die gewonden.... onwezenlijk. Het werd nog wat stiller in de auto, het ongeloof, het onbegrip groter. Op de hotelkamer toch snel beelden, extra informatie gezocht. Vrolijker werd ik er niet van.... 's Anderendaags, tweede etappe naar vakantieoord. De Duitse radioposten unaniem en continu over de staatsgreeppoging in Turkije. De fileproblemen, de lange wachttijden werden meteen ingevuld. Niet met opbeurende berichten. En ook nu weer.... 's avonds zoeken naar meer info, zelfs op de Italiaanse tv-zenders - waar ik nauwelijks iets van begreep, buiten wat beelden....

Tot vorig jaar ging ik dan op zoek naar een (Vlaamse) krant, nu is er die op IPod, IPad, gsm, laptop..... Als je ze kunt downloaden toch (wifi is niet overal het-van-het blijkbaar). Dus 's morgens proberen up-to-date te blijven, het laatste nieuws te weten te komen. En je ergeren, je kwaad maken over al die gebeurtenissen - het luchtige nieuws, de sport als zoetmaker meepakkend. En dan rij je terug richting België, naar huis. En weer hoor je niets anders dan een jonge man die met bijl en mes op een trein in Beieren mensen aanviel - daar reed ik net naar toe hé.... Terug thuis, op een huwelijksfeest vrijdagavond: schietpartij in München, 's anderendaags aanval met een machete, gisteren zondag zelfmoordaanslag met een bom - ook allemaal in Duitsland, in de deelstaat Beieren.

En dan komt die verslaving weer boven, wil ik alles weten. VRT-teletekst is helaas verdwenen, maar op de Nederlandse en Duitse openbare zenders kan ik gelukkig wel nog terecht voor geschreven informatie. CNN, BBC-World, Duitse en Nederlandse zenders passen hun normaal zendschema aan - iets wat VTM en VRT enkel en alleen doen (en goed) als er in ons eigen landje iets ernstigs gaande is. Zo kan ik mijn nieuwsverslaving toch nog een beetje stillen - liever niet met menselijke drama's, sportinfo en leuke 'dingen' zijn wel welkom. Helaas is dat meer en meer minder het geval.

Tientallen jaren leefden we op de Plesj hier in Erembodegem zonder 'Marcel'. Nu merken we het (helaas) als hij eens vakantie neemt. Ook 'onze' schuld.

Ik blogde het al eerder, was gul met mijn lof voor zijn werk. Soms tot jaloezie van andere inwoners van Erembodegem die niet op 'zijn route' wonen. Want eerlijk is eerlijk, als Marcel met zijn karretje rondtrekt, wordt er gekuist. Straat, goot, trottoir: het vuil moet weg van hem. Chapeau, leuk, tof. Gewaardeerd wordt hij en zijn werk ook, niet alleen door de mensen op zijn 'route', die ook nog uitgebreid werd naar verluidt. Zonder morren moet Marcel nu zijn planning een beetje aanpassen, kan hij niet meer elke dag overal passeren. Alle begrip voor.

Vorige week was Marcel blijkbaar met vakantie. Geen probleem, iedereen heeft daar recht op toch. Maar meteen was het op sommige plaatsen al te merken. Helaas. Aan de tunnel aan het station bijvoorbeeld. Zakjes dumpen, halfvolle colaflessen achterlaten, enzovoort.... terwijl er een vuilbak enkele meters verder staat. Toch een grote moeite..... En dat is 'onze' schuld. Ik zeg niet u, beste lezer, maar de 'gewone' mens in het algemeen, die soms te lui is om wat vuil een paar meter tot een vuilbak (die er ook meer mogen staan en regelmatiger geledigd mogen worden) te dragen.

Maar Marcel is dus terug, oef. Tunnel lag er meteen al proper bij, andere straten werden ook deftig geveegd, ondanks de stortbuien. 'Op de Plesj' zijn we opnieuw blij dus, andere buurten gaan weer jaloers zijn. Dus waarom geen tweede 'Marcel' voor Erembodegem, voor die buurten waar het zwerfvuil ook een plaag is, waar de mensen ook graag in een propere straat wonen? En als dan de vakanties, de vrije dagen ietwat op elkaar kunnen afgestemd worden.....

Maar eerst en vooral moeten we met zijn allen wel in eigen boezem kijken en voor eigen deur vegen. En dus zelf niet voor zwerfvuil zorgen. Als de vuilbakken - en die dienen inderdaad niet voor ons huiselijk afval - dan ook nog regelmatig geleegd worden, zijn we al een hele stap verder. Ja toch?

11 juli vandaag. Eerste echte zomermaand bijna halfweg. Denken we toch. Zo zou het eigenlijk moeten zijn. Helaas. We zullen meer moeten bidden tot de weerheiligen Frank, Sabine, Jill, Eva en wie nog allemaal????

Gisteren, zondag: 'doef', benauwd denk ik in schoon Vlaams. Zonneke bij momenten op de afspraak, storende wind helaas ook - wind, geen verkoelend briesje. In huis bleef de warmte hangen, bleef het zwoel; buiten wist je eigenlijk niet goed waar je aan toe was.... Vandaag, maandag, in Erembodegem: soms komt die ster piepen, dan dreigen weer donkere wolken. Tot nu, nog geen drup gevoeld, maar toch de was binnengehaald. Ook omwille van de wind. Soms toch redelijk 'hard'.

'De wereld is om zeep', Urbanus zong het al jaren geleden. Hij krijgt gelijk, vrees ik. Mei, juni - Vlaanderen was bijna verzopen, af en toe een droge dag met een beetje zon uitgezonderd. Nu bijna half juli, nog niet veel soeps, laat ons eerlijk zijn. OK, voor mij moet het geen 30 graden of meer zijn in ons landje, maar een gezapig zonneke, af en toe een briesje, een graadje of 25 (ietsje meer mag) en op een terrasje kunnen genieten...... Daarvoor wil ik bidden.

Schaapjes tellen. Meestal doen we dat (figuurlijk) als we de slaap niet kunnen vatten. Ik doe het 's morgens. Raar? Misschien wel.

Wie me op mijn blog al een beetje gevolgd heeft, weet dat ik nu iets meer dan twee maanden verhuisd ben. Van de rust (overdag toch) aan sporthal Denderdal in Erembodegem naar de andere kant van het station, langs de 'autostrade' - de Rooms-Hofstraat tussen brug en Keppestraat: sommige autobestuurders denken dat toch. Ter info, jongens en meisjes, het is en blijft vooralsnog zone 50!!!!!!!!!!!.

Maar die schaapjes dus. Het stoppen met roken is nog niet gelukt (sorry schat), maar in huis steek ik geen stinkstok meer op - echt waar. Op het terras daarentegen.... En dan kan ik schaapjes tellen. Negen zijn het er. Eind april toch, en nu nog altijd. Soms is het wat zoeken, achter één of andere struik verscholen zit er af en toe nog eentje. Gelukzalig - zo lijkt het toch - grazend. Een paar weken waren ze verhuisd, verplaatst. Naar een andere, naastgelegen wei. Meteen geen overzicht meer voor mij. De eigenaar moest bijzaaien, 'vetten', zorgen dat er genoeg voer was. Hoort er bij. Maar nu zijn ze alle negen terug in mijn zicht, we lijken al een band te hebben. En bij elk sigaretje tel ik ze....

Net als mensen zijn schapen soms rare dieren. Op het ene moment gezapig langs elkaar grazen of luieren op het gras, een seconde later kop tegen kop staan, tonen - of toch willen - wie de sterkste is. Anderzijds, als er een vermeende vijand nadert - soms een hond die ze niet betrouwen- staan de schaapjes schouder-aan-schouder. Klaar om die mogelijke indringer aan te pakken. Die indruk krijg ik toch vanop mijn terrasje.

Och, het is leuk. Die rust, dat uitzicht, aangenaam verstoord door eksters, kraaien, mussen, zelf roodborstjes - jaja, al gezien, lijkt een eeuwigheid geleden. Dus wie me nu nog vraagt of ik het al gewoon ben in de nieuwe woonst: ja, echt waar. En heimwee naar 'de sporthal'? Nee hoor.

OK, we zitten nu voor tv naar de Tour te kijken, maar de voetbalkater van het EK in Frankrijk is nog niet echt verteerd. Is het allemaal de schuld van kampfschwein Wilmots? Wie moet er hem vervangen als bondscoach? Ik heb mijn gedacht.

Ja, eerlijk, ook ik had vragen, bedenkingen bij betaalde opstellingen, vervangingen van bondscoach Wilmots de voorbije matchen. Maar wie ben ik? Een doodgewone voetbalfan, die jaren geleden als journalist de Belgische competitie volgde. Die Marc Wilmots nog heeft zien sjotten, zijn kop voor elke bal heeft zien leggen. Vandaar dat de algemene inzet van de huidige Duivels me een beetje tegensteekt. Maar het ligt niet alleen aan die inzet, laat dat duidelijk zijn. Een ploeg, hoe individueel sterk elk element ook is, moet samen aan één zeel trekken - kijk naar Wales, IJsland. Een ploeg moet ook - en laat ons eerlijk blijven, het zijn toch allemaal 'kinderen' - gestuurd, begeleid worden. Richtlijnen krijgen. Om nog beter te worden. En dat is, mijn inziens, niet gebeurd onder Wilmots.

Dus ander en beter op de bank, aan de zijlijn? Ja, akkoord. Maar wie? Ik lees nu op een website de naam Van Gaal. Enig voordeel aan die man (en dit is een persoonlijk gedacht) Fellaini zal geen Rode Duivel meer zijn.... Heeft er al iemand naar Frankrijk gekeken? Laurent Blanc? Oprotpremie van 22 miljoen gekregen, misschien wil hij wel gratis komen (grapje). De grote analisten (vooral ex-spelers), de alleswetende journalisten (soms nog nooit deftig tegen een bal getrapt) hebben hun mening gezegd, hun gal gespuwd, maar een alternatief heb ik ze nog niet horen uitspreken, aanbrengen. Preud'homme, Van Haezenbrouck? Niets op tegen, maar wel onder contract. Bekwaam? Ik denk het wel. Maar in dat wespennest stappen?

Van mij mogen die experts ook hun kans wagen, en ik ben overtuigd dat - als ze de handen in elkaar slaan - we een deftige coachingstaff kunnen samenstellen: Wesley Sonck, Franky Van der Elst, Gert Verheyen, Imke Courtois en Geert De Vliegher zullen de lijnen uittekenen - de driehoekjes, de ruitjes, de looplijnen.... - en Jan Mulder zal op een stoeltje naast de zijlijn kijken of het goed is. Enig probleem.... wie moet Karl Vannieuwkerke dan uitnodigen?

Ferme vloek, groot ongeloof. Drie maanden na Zaventem 'prijs' in Istanboel. Kunnen we die 'gekken' dan echt niet stoppen?

Hoe krijg je in godsnaam - of dat nu Allah, Jezus, Boeddha of ik weet niet wie is - iemand zo ver om zichzelf op te blazen? Ter ere van wie? Om onschuldige mensen - ze mogen nog een ander geloof hebben - (zwaar, levensgevaarlijk) te verwonden, zelfs te doden. Toch niet met de belofte dat er 72 (of wat is het juiste aantal) maagden in het 'paradijs' op je wachten? Wat dan met de vrouwelijke bommengordeldraagsters? Krijgen die jonge knaapjes, of ..... - ik moet deze blog zedig houden.

Nee, afschuw overheerst. Opnieuw zijn er vaders en moeders die hun kind verliezen, weer gaan kinderen een ouder nooit meer zien. Vloeien er tranen bij onschuldige families die morgen of zo een geliefde moeten begraven. In naam van?

Ik ben christelijk opgevoed, maar ben niet praktiserend, niet kerkelijk. Je mag me misschien zelf een atheist noemen. Maar ik blijf geloven - soms tegen beter weten in - in de goedheid van de mens. Ik heb respect voor ieders geloof en hoop andersom ook. Of mijn buur nu jood, islamiet, hindoe, protestant, katholiek of.... is, het maakt me niet uit. Iedereen mag geloven wat hij of zij wilt, ik verwacht hetzelfde. Helaas worden sommige mensen zo gebrainwasht, gehersenspoeld, 'leugens' wijsgemaakt, ideeën aangepraat dat ze in naam van.... onschuldige mensen de dood injagen, ernstig verwonden.

Ik schreef het al eerder op deze blog, ik herhaal het nogmaals: laat de imams nu eens duidelijke taal spreken, de mogelijke nieuwe 'martelaren' tegenhouden, of dat nu in Turkije, Syrië, of hier in Europa is. Laat ze inzien dat in onze maatschappij iedereen gelijk is voor de wet - ik wil dat toch geloven. Dat iedereen dezelfde kansen krijgt en moet proberen te grijpen. Ongeacht hun godsdienstige overtuiging, hun geloof. Maar met respect voor een ander zijn gedacht, zijn geaardheid, zijn levensstijl - u mag natuurlijk in deze zin zijn door haar vervangen..... Maar nu ben ik vermoedelijk weeral te naïef....

Ja, het was mooi gisterenavond. Wat de Rode Duivels - in die (vind ik toch) lelijke blauwe truitjes - op de groene mat toverden in Toulouse, om je vingers van af te likken. Bij momenten, vele momenten. Al bleef het voor mijn hart ietsje te lang 0-1.

Maar kom, we vergeten die stress, vegen de spons over de gemiste of door die Hongaarse joggingkeeper gestopte kansen. 0-4 stond op het scorebord na afloop. Knap, heel knap. En een uitslag overmoedig door mij gepronostikeerd na de laatste groepsmatch tegen Zweden.... Feestje dus, in huiskamers, cafés, pleinen en bij de Belgen in Frankrijk.

Wat was Hazard meesterlijk. Ik was geen fan van hem in onze nationale ploeg, dat heb ik nooit weggestoken. Ik vond hem te veel het spel vertragen, te weinig werk opknappen voor de rest. Maar gisteren? Amai, chapeau. Dikke chapeau. Ballen recupererend, Hongaarse standbeelden (zo leek het soms) een serieuze valling bezorgend, kwistig met goede passes strooiend en uiteindelijk nog scoren ook. Het was (bijna) perfect. Alleen kon hij het natuurlijk ook niet, al zijn medemaats verdienen een dikke pluim. Courtois voor zijn gepaste (schaarse) reddingen, de hele verdediging die pal stond, Witsel en Nainggolan die onvermoeibaar overal liepen en stoorden, Lukaku als bliksemafleider, De Bruyne die mee profiteerde van het superdagje van zijn maatje en dirigeerde, Mertens die draafde, maar wat ongelukkig was bij het besluiten, de invallers.... Als de Rode Duivels dat nog drie keer kunnen herhalen de komende weken in Frankrijk....

Maar laat ons de voetjes op de grond houden, vrijdag wacht de volgende opdracht: Wales in de kwartfinales. In Lille (Rijsel in het schoon Vlaams), net over de grens. Voor een nieuw Duivels feestje? Laat ons hopen. Maar ook niet vergeten dat in de kwalificatiepoule voor dit EK, die gasten in Brussel 0-0 kwamen spelen, en 'bij hun thuis' ons klopten met 1-0.... Toch geloof ik dat we Bale en co opzij kunnen zetten, zeker als er gespeeld wordt zoals gisteren. Het zal moeilijker lopen, maar ik gok toch op een 1-2-zege.....

Ik kan het niet laten, sorry. Ik heb lang getwijfeld of ik het zou doen, want er is al sinds vrijdagochtend heel vroeg genoeg over gebabbeld, gezeverd, geschreven, 'gecartoond'. Maar toch: mijn gedacht over heel dat Brexit-gedoe.

Veel Britten werden wakker met een kater van jewelste gisteren. Zeker in het Remain-kamp, maar ook bij de (nipt) winnende 'Leavers'. Nipt ja, want 'maar' 51.9 procent van de opgekomen kiezers willen weg uit de EU. Het leek wel of de winnaars het zelf niet verwacht hadden, dat ze alleen maar voor de grap dat referendum hadden gewonnen. Gemaakte beloftes - bv. geld dat nu naar 'Europa' ging zou naar de Britse gezondheidszorg gaan in de toekomst - zullen niet kunnen ingelost worden, heet het plots. Gebieden in Wales en Engeland die het meeste EU-subsidies ontvangen, stemden voor een Brexit - wellicht wisten ze het gewoon niet, werd het hen nooit verteld. Jongeren verloren het van de oudere generatie. Schotland wil zich opnieuw afscheuren van het Vereningd Koninkrijk en in de EU blijven, de Noord-Ieren lonken naar (wel EU-land) Ierland. En plots had die Brexit in Londen ook geen haast, klonk het bij grote voorvechter Johnson....

De beurzen reageerden paniekerig, het Britse pond daalde in waarde, spoedoverleg in alle andere EU-landen. Bedrijfsleiders kregen schrik over hun uitvoermogelijkheden, werknemers vreesden voor hun baan. Niemand leek met dat resultaat rekening te hebben gehouden, de bookmakers hadden toch immers een Remain-zege voorspeld....

Ondertussen voelden sommige partijen in verschillende EU-landen zich ook gesteund, willen ze ook een volksraadpleging over een exit (Frankrijk, Hongarije, Nederland, zelfs hier in Vlaanderen). Politici overal in Europa riepen op tot kalmte, tot overleg, vinden dat de EU meer slagkracht moet krijgen of juist minder.

Maar het belangrijkste wordt mijn inziens vergeten door al die EU-politici: de burger snapt het allemaal niet, ik ook niet. Waarom is de EU echt nodig? Wat doen jullie, buiten wat extra regeltjes opleggen die ons gewone leventje verpesten, zo lijkt het toch. Ok, de grenzen zijn open - leuk als we straks op vakantie vertrekken. We betalen in veel landen met dezelfde munt, handig - al is alles sinds die Euro toch echt duurder geworden, niet? Maar wat er voor de rest in die ivoren torens in Brussel en Straatsburg wordt bedisseld? Griekenland kreeg extra steun, andere landen werden ook geholpen: mooi. Maar met wiens geld? En wat moest de 'gewone man' allemaal inleveren in ruil?

Zo lang de Europese politici, de regeringsleiders niet kunnen aantonen dat 'Europa' nuttig is voor de gewone man/vrouw in de straat van om het even welke EU-lidstaat, zullen exit-stemmers overal te vinden zijn. Dat moet de les zijn van heel dit Brexit-gedoe. De EU moet er zijn voor u en mij, niet voor dikbetaalde politici en ambtenaren. Anders zou ik ook wel eens 'uit' kunnen stemmen - al zal dat niet veel zoden aan de dijk brengen, vrees ik.

Hij is terug thuis, al een tijdje schijnt het. Ik zag hem vandaag, zoals vanouds. Met die glimlach. 'Mieleke'.

Hij is de 80 al gepasseerd, Mieleke. Iedereen die weleens op de Plesj in Erembodegem rondloopt zal hem al gezien hebben, denk ik. Klein manneke, beetje kromgebogen, altijd met een glimlach op zijn gezicht, zo lijkt het toch. Hij heeft zo zijn vaste gewoontes, zijn vaste tafeltjes - of het nu is om een 'witteke' te drinken in één van de cafés of iets te eten in Soetebekje, Klein Offer of frituur.

Begin mei werd hij slachtoffer van een brand bij de buren. Gelukkig passeerde zijn zoon net om Mieleke wakker te maken, de rook hing al binnen, zo is me verteld. Maar rook- en waterschade dwongen hem uit zijn huisje in de Keppestraat, gelukkig maar tijdelijk naar een home. Er is ondertussen opgekuist en Mieleke is terug thuis. En kan weer glimlachend de Plesj rondsjokken. Ik ben blij voor hem.

De sociale media ontploffen, aan de toog, op straat, in de winkels, op het werk wordt er ook volop geklaagd, gesakkerd. Hoe is het in godsnaam mogelijk dat de Rode Duivels gisterenavond hun openingsmatch op het EK 2016 verloren?

Even duidelijk stellen: ik vond het ook niet goed, had ook mijn vragen bij Wilmots' opstelling en strijdplan, keek ook raar op bij zijn eerste vervanging. Anderzijds mogen we niet vergeten dat de tegenstander Italië was, toch geen klein voetballandje. Misschien geen grote namen of vedetten meer in de ploeg, maar wel een (h)echt team, dat (meestal) op toernooien ver geraakt. Het was dus niet tegen Janneke en Mieke, niet tegen de werkmensen van bv. Andorra of straks Gibraltar in de WK-voorronde. De Azzurri waren uitgekookt, speelden in blok en waren zo blij als een kind bij Sinterklaas dat ze het o zo sterkgewaande België klopten.

Heel voetbalminnend België werd deze morgen dus wakker met een kater. Want we gingen toch snel die groepsfase winnend afsluiten en doorstoten tot (minstens) de halve finale? We hebben toch klassespelers in elke linie, van keeper tot spits? Wat kon er ons nu gebeuren? Veel, werd gisteren pijnlijk duidelijk. Als zogenaamde topspelers niet thuisgeven, niet op hun beste positie worden uitgespeeld, elkaar niet lijken te verstaan.... dan is er iets mis. En dan moet de bondscoach durven ingrijpen, waarom niet één van die zogenaamde vedetten op de bank laten, van het veld halen. De Bruyne heeft al veel beter gespeeld, Hazard dribbelde zich vast meters van de zestien, Fellaini durfde geen pas van meer dan twee meter te geven en ga zo maar door. Gelukkig was er Courtois die de hoop op een punt lang levendig kon houden door een paar cruciale reddingen. Ik volgde de match op café en sakkerde net als iedereen toen Lukaku die ene kans naast besloot, toen Origi overkopte. Want we hoopten toch zo vurig dat de Duivels niet gingen verliezen. Helaas.....

Maar kom, even optimistisch. Toen Nederland in 1988 Europees kampioen werd, verloor het ook de eerste wedstrijd. We hebben nog twee matchen (hopelijk meer....) om te tonen dat de Belgen wel degelijk kunnen voetballen, ook in ploeg, als één blok. Het zal nodig zijn, Ierland en Zweden zijn geen doetjes. Geen supervoetballanden - al loopt bij Zweden wel Zlatan Ibrahimovic rond - maar wel stevige blokken. Die de Duivels maar al te graag zullen laten komen, om op counter proberen toe te slaan. Volle match concentratie vereist dus, in alle linies. Een hele match zal er gelopen, gewerkt moeten worden om kansen te creëren, en die dan ook hopelijk te benutten. Dan heb je creatieve spelers nodig en geen statische middenvelders, meneer Wilmots. Dus zet De Bruyne op zijn plaats, plaats Mertens of Carrasco van bij het begin op de flank, gun Hazard aan de andere kant nog eens een kans - het moet er toch ooit uitkomen, nietwaar Eden? Witsel en Nainggolan mogen de brekers op het middenveld blijven, in de defensie moet niet opnieuw geschoven worden, maar als Meunier fit is.... En diep in de spits tegen die kopbalsterke Ieren? Ik geef Lukaku nog heel even het voordeel van de twijfel, in de Engelse competitie lukt het hem wel....

Voor je plezier moet je het niet doen, vind ik: verhuizen. Soms noodzakelijk, soms beter met het oog op...., maar toch altijd een beetje miserie. Ja toch?

Ik ben me nu al enkele weken aan het ergeren over Engie Electrabel. Rekening na verhuis om van achterover te vallen, gereclameerd en dat wordt nu onderzocht, blijkbaar. Dossiernummer gekregen, dus ik wacht ik spanning af. Ondertussen wel al per mail rappel ontvangen, met extra kosten.... grrr. Dus zo net telefoontje gedaan, veel geduld gehad, en na een kwartier toch een 'echte' stem aan de lijn gehad. (Sorry, juffrouw of mevrouw, u kan persoonlijk ook niets aan 'mijn geval' doen). Mails, info allerhande, hadden elkaar gekruist, ik moet die nalatigheidintrest niet betalen (ben benieuwd), ik zal eerstdaags een juiste update krijgen (sic).

Ik wil de werknemers van Electrabel, op de baan of aan de telefoon of...., niet persoonlijk aanvallen, verre van. Evenmin dat ik dat zou willen doen voor een of ander ander bedrijf, overheidsgebonden of niet. Maar ik zou graag willen dat afwikkelingen van contracten allerhande (gas, water, tv, electriciteit,....) bij verhuis simpeler kan verlopen, zonder ellenlange wachttijden aan de telefoon - want via mail is het..................... een hele ramp.