Ik ben Eric Van Oers. Ik woon in Borsbeek bij Antwerpen. Ik ben geboren op 8/02/1964 en ben dus al een tijdje lid van de "Club 45". Ik werk als nachtverpleegkundige in een dialysecentrum. Mijn hobby' zijn vooral lopen, computeren, lezen en fietsen. Af en toe trekken we er op uit om een mooie wandeling te maken. Ik ben gehuwd met Sandra en heb twee kinderen, Ellen en Jordi. In mijn jonge jaren heb ik steeds gevoetbald en daar hield ik een bijnaam aan over : noezeman. Sinds januari 2010 ben ik bij de Antwerpse club Brabo aangesloten. Ik krik nu mijn conditie op tussen de afstandslopers bij de masters.
Na drie jaar is het me gelukt om de 10 Miles te lopen. Lopen is voor mij stilaan een passie aan het worden. Alleen een halve marathon ontbreekt nog. Wie weet.
23-12-2011
Kerstverlof
Normaal gezien zou dit een rustige loopweek worden. Het is me toch iets te rustig geworden op loopgebied. De vooorbereidingen voor de feesten zijn wat meer uitgelopen dan verwacht zodat er van lopen niets in huis is gekomen. Er is vooral veel afstand met de auto afgelegd. De cadeautjes moesten nog worden gehaald en als je overdag thuis bent, wordt je al vlug de postbode van dienst. Nu neem ik in ieder geval een break van twee weken. Hopelijk kan ik na de kerstvakantie onmiddellijk terug van start, want er zijn nog schilderwerken op komst. Normaal zal dat hoogstens twee weken in beslag nemen. Ik zou toch graag de veldloop in februari terug meedoen, kwestie van te zien of mijn tijd beter is dan.
Voor de rest wens ik iedereen PRETTIGE FEESTDAGEN EN EEN VOORSPOEDIG 2012!!!
... vrije dag. Door de felle regen deze morgen en omdat Ellen haar examen half in de voormiddag begon, heb ik maar besloten om een training over te slaan. Volgende week staat er een rustige trainingsweek op het programma. Het zal tevens de laatste loopweek van het jaar worden. Tijdens de vakantie wordt er niet gelopen, kwestie van de anderen ook iets te gunnen. Noezeman
Dinsdag stond dus de tempoloop van 5000 meter tegeb tijd op het programma. Ik had voor mezelf een tijd van 21 minuten vooropgesteld. Toen ik naar bij de piste aankwam, realiseerde ik me dat dit niet voor die avond zou zijn. Er stond een zeer stevige wind over de lengte van de piste. Dat werd dus werken geblazen. Gelukkig was het opgehouden met regenen. Het doel nu was om de tijd van 21'59" van de tabellen te vegen. Bij de start had ik deze keer niet Amy aan mijn zijde. Zij is een marathonloopster en zit in een rustige periode. Voor haar was het kwestie om vooral constante rondetijden te lopen. In de plaats daarvan hoorde ik de voetstappen van Leon, een Nederlander van 25 en boomlang. We wisselden regelmatig af. Alleen deed Leon dit slimmer of anders ben ik een groter werkpaard. Hij kwam gewoonlijk op kop met de wind in de rug. Ik wisselde steeds in de laatste lijn af met de wind pal in het gezicht. Dat maakt je wel sterker en later pluk je daar dan weer de vruchten van. Met nog twee ronden te gaan plaatste ik nog een versnelling en toen hoorde ik geen voetstappen meer achter mij. Dat was het sein om nog eens goed door te trekken. De laatste honderd meter was serieus bijten met die wind. Maar er staat een nieuwe tijd voor de 5000m. Het is weliswaar geen 21' rond, maar die 21'30" mag er ook zijn. Er komen nog trainingen zoals deze en wanneer de wind dan thuis blijft, probeer ik gewoon weer om die 21' te bereiken. Het zal me lukken, daar ben ik zeker van. Donderdag heb ik het op een rustige duurloop van 40 minuten gehouden. Halfweg begon het te regenen, maar toen was ik al nat van het zweet. Het was gewoon genieten. Vrijdag staat een rustige duurloop van 10 kilometer op het menu. De week wordt dus na twee snellere dagen afgesloten met twee tragere dagen. Mooi in evenwicht zou ik zeggen.
Dinsdag - 5000m - 21'30"
Donderdag - 7,5 km - 0:40:00 - 11,25 km/u - 05:20 /km - HS na : 109 bpm
Maandag stond er een rustige duurloop van 5 kilometer gepland. het is echter een duurloop geworden. Ik was wat te snel vertrokken en kwam na de eerste kilometer door in 4'38", te snel natuurlijk. Daarna een beetje op de rem gaan staan, maar het ging zo goed dat ik er toch nog wat tempo in hield. Verder probeerde ik mijn tempo constant te houden. Enkel de laatste kilometer heb ik een rustig tempo aangehouden, kwestie van al een beetje uit te lopen. Hopelijk is deze training een goede voorbereiding op dinsdag. Dan staat er een tempoloop van 5000m op het programma. Ik wil in ieder geval mijn tijd verbeteren. Deze staat al van 2010 genoteerd. Dat zou normaal moeten lukken. Maar de wind die voorspeld is, weet je natuurlijk nooit. Ik hoop om de kaap van 21' te ronden. Ik ben er in ieder geval klaar voor.
5,4 km - 0:26:45 - 12,11 km/u - 04:57 /km - HS na : 99 bpm
Deze week toch nog drie keer kunnen trainen. Zoals gepland ontbrak de dinsdag, maar verder heb ik donderdag en vrijdag de loopschoenen kunnen aantrekken. Donderdag kon ik na mijn nachtdienst niet onmiddellijk gaan slapen. Ellen had examen tot kwart na tien. Dus heb ik van de nood een deugd gemaakt. Ik ben dan maar rustig een toertje van 40 minuten gaan lopen. Eigenlijk viel dit reuze mee. Op geen enkel moment last gehad en tegelijkertijd blijf je goed wakker. Enkel nadat ik de jongedame thuis had gebracht, voelde ik de vermoeidheid pas. Tevreden ben ik in mijn bed gekropen. Vrijdag stond er een duurloop van 60 minuten op het programma. Er stond niet zo veel wind als in het begin van de week. Ik had maar een paar korte stukken wind op kop. Dat viel dus reuze mee. Ik kon goed mijn tempo aanhouden. Ik had voor alle zekerheid een truitje meer aangedaan en de handschoenen werden voor de eerste maal uit de sporttas gehaald. Achteraf was ik blij dat ik dat had gedaan. Beter iets te warm aangekleed dan te weinig. Ik heb er dan een goede zweetbeurt bij gekregen. Beide trainingen werden aan ongeveer dezelfde snelheid afgewerkt. Dat stemt me nog het meest tevreden. Hopelijk blijft die constante er in zitten. Dinsdag kon ik niet trainen omdat Jordi zijn eerste training bij de G-zwemmers had. Het is heel goed meegevallen. Dit blijven we doen. Het is praktisch een uur lang dat die zwemmers bezig zijn. Leuk om te zien dat er veel volk aanwezig was. Zo zie je dat mensen met een mentale handicap ook serieus aan sport kunnen doen. En Jordi heeft nu zijn sport gevonden : het zwemmen. Ik denk dat hierdoor het voetballen een stille dood zal sterven. Dinsdag hebben we ook te horen gekregen dat Jordi is ingeschreven voor de Special Olympics die dit Jaar in Seraing doorgaan van 16 tot en met 19 mei 2012. Nu weten we ook weeral waar we naartoe gaan met het Hemelvaartweekend. We kijken er nu al naar uit. Dat zal spannend worden.
Donderdag : 7,7 km - 0:40:00 - 11,55 km/u - 05:11 /km - HS na : 105 bpm
Vrijdag : 11,6 km - 01:00:00 - 11,60 km/u - 05:10 /km - HS na : 117 bpm
Blij dat de afgelopen week voorbij is. Het was een heen en weer rijden van de ene plaats naar de andere. Gelukkig is er een andere voor in de plaats gekomen. Er zal wel een paar keer vroeg worden opgestaan, want Ellen begint met de examens en papalief zal zich weer eens opofferen om de dochter op tijd thuis te krijgen. Veel zal dat mijn schema niet in de war brengen. De dinsdagavond zal voor mij geen clubavond zijn. Jordi gaat beginnen met de zwemtrainingen. In plaats van de zwemlessen op zaterdag wordt dit dus G-zwemmen op dinsdagavond. We gaan eerst kijken of dit niet te stressvol is voor ons. Anders houden we het voorlopig op zaterdag.
De looptraining van maandag is zeer goed verlopen. Het zou een rustige duurloop van 45 minuten worden na een week te hebben stilgelegen. Zou, want het is iets sneller geworden. Ik had nochtans het gevoel dat ik rustig aan deed. Dat bewijst de hartslag nadien (107 bpm). Ondanks de stevige wind, had ik daar weinig last van. Ik heb deze maar gedurende twee relatief korte stukken vol op de snuit gehad. Verder was het vooral zijdelings en rugwind. De temperatuur was goed en de fijne regen zorgde voor de nodige zuurstof in de lucht. Nadien had ik het gevoel van nog een stuk verder te kunnen, maar dat gevoel heb ik nu al een paar weken. Toch maar mooi het schema volgen zodat kwetsuren uitblijven. Nu maar hopen dat dit zeker nog een tweetal weken blijft duren. Dan staat er op dinsdag een tempoloop van 5000m op het menu en daar wil ik een stuk van mijn besttijd afdoen (21'59"). Benieuwd hoe dat zal verlopen.
8,9 km - 0:45:00 - 11,87 km/u - 05:03 /km - HS na : 107 bpm
Deze week is er van lopen geen sprake. Er valt zo veel te regelen dat er geen tijd over blijft om de benen uit te slaan. Volgende week dus weer paraat.
Na de inspanningen van dinsdag werd het op vrijdag een ontspannen duurloop van 10 km. Ik had het gevoel een rustige duurloop af te werken. Toch heb ik aan een gemiddelde van bijna 11,5 km/u gelopen. Blijkbaar is de conditie goed genoeg om tegen dat tempo ontspannen te lopen. Ik mag zeker niet klagen. De weersomstandigheden waren dan ook ideaal voor mij met het geluk dat het telkens droog bleef. Wat het aantal kilometers dit jaar betreft, de 700 km van 2010 zal ik spijtig genoeg niet kunnen halen. Daarvoor heb ik te lang in de prullenmand gelegen in het voorjaar. Maar als het gevoel zo blijft, zal ik in 2012 met gemak de 1000 km halen. Dat wordt in ieder geval mijn streefdoel. Nu enkel nog de maand december goed doorkomen zonder iets te forceren. Pas in januari komen de langere trainingen er aan. Dan zijn er enkele trainingen van 1u20 tot 1u40 bij. Ik ben benieuwd hoe ik die zal verteren. Ik heb nog nooit langer dan 1u30 gelopen. Hopelijk blijven de benen dan ongedeerd. Maar voorlopig zien we alles zeer positief in. Duimen dat dit zo blijft.
10 km - 0:52:43 - 11,38 km/u - 05:16 /km - HS na : 116 bpm
Nu voel ik echt dat ik een vooruitgang aan het maken ben. Zo is gebleken op de clubtraining van dinsdagavond. Er stond geen 4 x 1600m, maar 5 x 1200m op het programma. Maar op dit moment is het voor mij gelijk wat de trainer voorschotelt. Ik zit momenteel in een goede vorm en ik geniet er gewoon van. En daarom is het lopen gewoon leuk, wat er ook op je afkomt. Deze keer was ik weer op tijd, de tweede keer na elkaar. Toch weer een goed punt gescoord. Na een rustige opwarming met de nodige babbel er bij gingen we van start. Je kon de lopers als het ware in twee groepen verdelen. Je hebt drie snellere lopers en dan komt de rest er achter. Nu was ik echt benieuwd of mijn goed gevoel me niet zou bedriegen. De vorige 1200-reeksen waren geleden van 25/10 en ik was van plan om zo dicht mogelijk de 5 minuten te benaderen. De vorige keer begon ik met 5'10" en werd er geëindigd met 4'52". De eerste keer werd al een mooi strak tempo aangehouden samen met Amy die nu duidelijk mijn looppartner is geworden tijdens de dinsdag. Dit resulteerde al meteen in een tijd van 4'53", een flink stuk onder die 5 minuten. Nu proberen om steeds onder die 5 minuten te blijven. De twee volgende reeksen is dit glansrijk gelukt met een verschil van telkens een seconde. Van gelijmatig lopen gesproken. Toen begon de mist feller op te komen. De coach besliste daarop om de vierde reeks op tijd te lopen, zo snel mogelijk dus zonder je van de anderen iets aan te trekken. Na een goede start voelde ik dat we nog een stuk sneller gingen. De tussentijden gingen een heel stuk naar beneden. Tijdens de laatste ronde nog eens alles uit de kast gehaald om een voor mij schitterende tijd neer te zetten : 4'29" met het gevoel nog iets sneller te kunnen indien ik de laatste 100 meter nog een sprint zou doen. Maar dat is dan voor later. Na deze inspanning mocht de laatste reeks rustiger worden gelopen. In een in/out-systeem (100m traag-100m sneller) werd de laatste 1200m afgewerkt om zo op een ontspannen manier af te sluiten. In ieder geval was ik zeer tevreden van mijn inspanningen. Ik heb weer enorm veel zweet gelaten, maar dat is gezond. Nu maar hopen dat de conditie zijn stijgende curve blijft voortzetten. Na de training werd er gevraagd of ik zin had om in juni 2012 een interclubwedstrijd mee te doen in Roeselare. Ik zou daar dan aan de 1500m deelnemen. Het zegt me wel wat, maar eerst zien of ik dat kan inplannen en of ik het thuisfront kan motiveren.
Lopen in de mist. Het is weer eens iets anders. Het gevoel is ook anders. Wanneer je van de drukke baan bent en door de velden loopt, is het alsof je ver van de bewoonde wereld bent. Er is alleen nog die stilte. Heerlijk om zo te lopen. Deze keer ging ik voor een duurloop van 10 km. Zorgen voor een ontspannen loop, maar toch met een iets hogere snelheid. Het is me goed bevallen. Deze keer ben ik niet te snel vertrokken met een kilometertijd van 5'09", best te doen. Daarna heb ik het tempo ongeveer kunnen aanhouden, de ene keer iets trager en dan weer iets sneller. Maar er was nauwelijks verschil in het gevoel. Hopelijk kan ik dit voortzetten naar de dinsdag toe. Dan krijgen we 4 x 1600m onder de voeten geschoven. Op 26/11 wil de trainer met zijn allen naar Lier afzakken om daar de 10 miles mee te doen. Hoewel ik zeer graag had meegedaan, kan ik niet. We moeten in de late namiddag in Geel zijn en de tijd is iets te krap om daar op tijd te geraken. Misschien voor volgend jaar?
10 km - 0:52:28 - 11,44 km/u - 05:14 /km - HS na : 126 bpm
Nadat maandag een prima training op het gevoel is geweest, had ik vertrouwen in een geslaagde dinsdagavondtraining. Het is inderdaad een zeer goede training geweest.
Er stond deze keer een training van 3 x 2000m op het menu. Hoewel ik er alle vertrouwen in had, was ik toch een beetje gespannen. Het was voor mij dan ook al van 2010 geleden dat ik deze afstand had gelopen en dan ben je altijd benieuwd of je het goed zult doen. Toch raar dat je nog zenuwachtig kunt zijn voor een gewone training, maar dat geeft toch aan dat ik er nog altijd voor ga. Indien dit niet meer het geval zou zijn, dan is het grootste plezier er af. En plezier in het lopen is nog altijd het belangrijkste. Maar het ging prima. De eerste sessie was weer een beetje de kat uit de boom kijken hoewel we een mooi tempo aanhielden. We klokten tenslotte af in 8'37". De tweede sessie werden de ronden in verschillend tempo gelopen wat een iets tragere tijd met zich meebracht : 8'43". Tijdens de laatste sessie wilde ik mijn tempo toch iets strakker houden. Dus tijdens de aflossing probeerde ik telkens het tempo iets hoger te leggen. Aan de tussentijden te zien waren we vooruit op de vorige schema's. Tijdens de laatste ronde heb ik dan nog een beetje doorgetrokken zodat mijn eindtijd van deze reeks uitkwam op 8'24". Ik was er zeer blij om. Ik had gehoopt van minstens een minuut van de vorige tijd af te doen, maar het werd tenslotte een verbetering van 1'40".
De conditie is goed, het lopen gaat me zeer gemakkelijk af. Het is gewoon prettig om mijn trainingen af te werken. Ik ben niet bang om me ferm in het zweet te werken. De geleverde inspanningen worden goed verteerd. Nu maar hopen dat de benen het ook volhouden, maar ik werk de overige trainingen tijdens de rest van de week af aan een rustiger tempo dan vorig jaar, zodat dit probleem waarschijnlijk ook van de baan zal zijn. Nu alleen maar hopen dat we ongeschonden de winter doorkomen.
Vandaag heb ik een duurloop van 10 kilometer puur op het gevoel gelopen. Uit noodzaak eigenlijk, want ik kon mijn horloge niet vinden. Ik dacht dat de dochter ze weer ergens had laten slingeren, maar blijkbaar had zij die afgelopen woensdag aan mij gegeven en ze zat dus nog in mijn jaszak. Maar niet getreurd, op gevoel lopen is iets wat ik graag doe. Gewoon de benen rond laten gaan en de snelheid aanpassen aan de ademhaling. Zolang deze rustig bleef, was er nog ruimte om wat te versnellen. Het was dus een zeer ontspannen training hoewel ik denk dat ik toch boven de 11 km/u zat. Het ging gewoon super vandaag. De omstandigheden waren ideaal : zonnig, een beetje frisser en praktisch geen wind. Meer moet dat niet zijn. Als ik morgen zo tijdens de clubtraining loop, dan worden er weer mooie tijden gelopen. Dan staat er 3 x 2000m op het menu. De vorige 2000m dateert al van 2010 en toen liep ik 10'04". Daar ga ik beslist een eind onder. Daar moet zeker een minuut af. Duimen dus.
Dinsdag weeral moeten haasten om op tijd op de clubtraining te zijn. Helaas is dit weer niet gelukt al scheelde het maar een minuutje. Gevolg : eventjes op de piste opwarmen terwijl de anderen het park waren ingedoken. Gelukkig was er nog iemand die wat later was zodat we met zijn tweetjes waren. Eigenlijk scheelde het niet veel of ik was niet naar de training gegaan. Ik was zeer vermoeid en een beetje misselijk in bed gekropen na de nachtdienst en was dit nog toen ik 's middags opstond. Ik denk dat de vele opgegeten chocolade tijdens de nacht er een beetje voor iets tussen zat. Maar ik was juist op tijd weer in orde, klaar voor de avond.
Dit keer stond er 5 x 1000 op het programma. Ik was benieuwd hoe ver de progressie gevorderd was en of ik mijn reeksen constant kon afwerken. Dat is me toch gelukt met één uitschieter er bij. Nu had ik het geluk dat ik iemand heb gevonden waar ik mij aan kan optrekken. Amy, een jonge dame van half in de twintig (bijna half zo jong als ik), en ik zitten ongeveer op hetzelfde niveau en zij kan goed een constant tempo aanhouden. De eerste twee reeksen heb ik als tempomaker gediend. Het gebeurt tegenwoordig niet veel meer dat de jonge vrouwen achter mij aan lopen . De volgende twee reeksen was het omgekeerd en liep ik achter haar aan. De laatste reeks gingen we nog eens samen doortrekken., ieder om de beurt een ronde op kop. Tijdens de laatste ronde nog een beetje harder doorgeduwd om er tenslotte de laatste honderd meter nog een sprintje uit te persen. Dit resulteerde voor mij in een nieuwe besttijd op de kilometer. Weeral een geslaagde avond en met een zeer tevreden gevoel naar huis.
Na een deugdoende wandelweek in de Limburg zijn we weer vertrokken met het nieuwe winterschema. Nadat ik het naar mijn persoonlijke loopdagen had aangepast, kon ik er mee aan de slag. En het is al meteen meegevallen. Nu waren de weersomstandigheden voor mij wel prima : wat frisser dan de vorige weken en een zeer lichte regenval wat voor de nodige zuurstof zorgde. Met een ontspannen gevoel gestart zodat ik de eerste kilometer al na 4'50 passeerde, te snel natuurlijk. Een beetje gas teruggenomen en puur op het gevoel gelopen, niet naar de klok gekeken. Ik heb me één keer moeten inhouden om de baan over te steken. Hoewel je met fluovest loopt en via het zebrapad oversteekt, is het voor de politie niet nodig om te stoppen. Men gaf zelfs nog gas bij, van een voorbeeldfunctie gesproken. Buiten dat is alles vlot verlopen. Alleen op het einde, na het afklokken, heb ik mijn tijd gecontroleerd en zag dat het goed was. Hopelijk blijft dit zo voortgaan.
6,4 km - 33'39" - 11,41 km/u - 05:14 /km - HS na : 116 bpm
Deze week was het de laatste week van het zomerschema. Het is inderdaad zoals gepland gegaan. Maandag niet gelopen, maar dinsdag toch naar de clubtraining gegaan. Er stond 5 x 1200m op het programma. Dit zijn één van mijn favoriete trainingen. Zulke trainingen met afstanden tussen de 1000m en de 2000m zijn echt wel iets voor mij. Proberen om iedere keer dezelfde tijd te lopen, daar gaat het om. Het moeilijke is om de eerste sessie niet te snel te lopen aangezien er dan nog vier andere volgen. Het waren voor mij, en ook voor de anderen, ideale omstandigheden. Tijdens de opwarming had het een beetje geregend. Hierdoor zat er wat meer zuurstof in de lucht. Daarbij was er nauwelijks wind. Het was een training waar ik zeer tevreden van ben. De tijden lagen dicht bij elkaar. Tijdens de laatste sessie moest ik wel op de tanden bijten om onder de 5 minuten te blijven, maar het is me uiteindelijk toch gelukt. Enkel de eerste sessie bleef ik boven de 5 minuten, de volgende vier telkens eronder. Tijdens de laatste twee sessies moest ik de laatste vijftig meter nog een keer vernsellen. Dat voel je toch op het einde. Vermoeiend maar tevreden onder de douche en naar huis. Donderdag wordt er nog één keer getraind. Ik ga dan een achttal kilometer loslopen, kwestie van de spieren soepel te houden. De coach had de nieuwe schema's niet bij. Hij gaat ze doormailen (gelijk heeft hij, zo spaart hij weer een half bos ). Hopelijk krijg ik het deze week nog te zien om dat dan aan mijn persoonlijke dagen aan te passen. Maar dat zal dan voor na de herfstvakantie zijn. We trekken een weekje naar de Limburg om te wandelen. Misschien neem ik de loopschoenen mee om een paar keer wat kilometertjes los te lopen. Ik heb voor alle zekerheid al een omloopje van 4km uitgetekend. Je weet maar nooit.
Na een tevreden gevoel van vorige week sluit ik deze week met een ietwat wrang gevoel.
Ik heb deze week geen enkele dag gelopen. Nu weet ik dat ik daar zeer goede redenen voor had, maar toch blijft dat toch een beetje nazinderen. De goesting was er zeker, maar de tijd ontbrak gewoon. Als je iets graag doet, dan wil je er ook voor gaan. We zijn enkele keren op stap moeten gaan om een geschikte school voor Jordi te zoeken. In feite hebben we al een keuze gemaakt. Alleen het grote probleem in het bijzonder onderwijs is het enorme plaatsgebrek, een schandvlek die de overheid maar niet uitgewist krijgt. Alle scholen zitten aan het maximum van de leerlingen per klas en dan is het gewoon wachten op die ene plek die vrij komt. Frustrerend, maar er is niets aan te doen.
Volgende week belooft al niet veel beterschap wat de trainingen betreft. In het slechtste geval loop ik twee maal. Indien het wat meevalt, kan ik toch nog een derde training uit mijn hoed tevoorschijn toveren. Dinsdag wil ik in ieder geval naar de clubtraining gaan. Dan zal de coach het nieuwe schema bij hebben voor de winter door te komen. Benieuwd wat dat gaat worden. Nu alleen maar hopen dat er volgende week voldoende wordt gelopen.
Deze week is ook alweer voorbij. En buiten maandag heb ik de rest van de trainingen kunnen afwerken. Na de snelle parkronde van dinsdag was het enkel tijd voor trage duurlopen. Nu had ik niet gedacht dat ik vrijdag nog had kunnen trainen. De loodgieter zou nog langs komen, maar de brave mens was er al om 8u en was een half uurtje later alweer weg. Zodoende had ik nog tijd om te trainen. Donderdag gedurende 40 minuten me lekker in het zweet gewerkt. Ondanks dat er een beetje wind stond, rustig mijn tempo kunnen aanhouden; gewoon om de benen rustig te laten rondgaan. Vrijdag is het dan alsnog een lange duurloop van 1u 25 min. geworden. Alvorens te vertrekken, twijfelde ik nog of ik niet iets onderaan zou doen. Ik dacht dat het redelijk fris zou zijn ondanks het zonnetje dat mooi scheen. Na enkele honderden meters was ik al tevreden dat ik dat niet heb gedaan. Het was gewoon heerlijk om te lopen. Het was gewoon genieten. Nadat de grote baan werd verlaten, heb ik niet veel verkeer meer gezien. Dan is het op die kleine landelijke wegen genieten van de stilte; enkel jouw voetstappen. Meer moet dat niet zijn. Ik heb puur op het gevoel gelopen. Ik heb maar een paar keer mijn tussentijd gecontroleerd, zo ontspannen was het. Als de tijd op het einde dan nog eens goed meevalt, kan je niet anders dan tevreden zijn. Feit is dat het tempo nu gemakkelijk constant blijft. Ik loop nu bijna elke keer met een gemiddelde snelheid van 11km/u, wat ook mijn betrachting is. Volgende week is het weer een soort van rustweek. Het is tevens de laatste week van het zomerschema. Nadien krijgen we een nieuw winterschema. De coach zou graag met de groep enkele crossen doen, maar ik zie dat eerlijk gezegd niet zo zitten vanwege het blessuregevaar. Ik zou in april blessurevrij aan de 10 Miles willen starten en naar de 1u15 willen streven. Als de vorm deze kant blijft uitgaan, heb ik er een goed oog in.
Donderdag : 7,3 km - 0:40:00 - 10,95 km/u - 05:28 /km - HS na : 105 bpm
Vrijdag : 15,5 km - 1:25:00 - 10,94 km/u - 05:29 /km - HS na : 106 bpm
Vorige week enkel nog op donderdag een training afgewerkt. Deze verliep rustig zonder problemen. Vrijdag had Jordi een halve dag school en ben ik hem na de middag gaan halen. Daardoor kwam de training te vervallen. Maandag stond er in de namiddag een duurloop van 60 minuten gepland. Maar eerst nog naar de tandarts geweest. De verdoving werkte langer na dan ik gedacht had. Met een halve onderlip die verdoofd was, zag ik het niet zitten om een inspanning te doen. Je kunt nooit weten wat je overkomt. Dinsdag naar de clubtraining geweest. Ik had me namelijk van week vergist. Het is pas volgende week oudercontact. In plaats van de intervallen te doen, had de coach de parkronde in gedachten. Dit is een parcours van ongeveer 4800m. Ik heb deze training begin juni voor de eerste keer gedaan. Toen liep ik een tijd van 24'22" met toch een beetje de handrem op vanwege mijn beenblessure toen. Ik was benieuwd wat het deze keer zou worden. Het is in ieder geval zeer goed meegevallen. Ik moet wel zeggen dat de snelste lopers er niet waren. Op zich is dat niet erg. Je kijkt alleen naar jezelf en houdt geen rekening met de anderen. Gewoon je ding doen en een zo snel mogelijke tijd lopen. De start verliep goed. Ik liet me niet meeslepen door een paar snelle starters. Er was namelijk iemand nieuw bij en deze moet nog een beetje leren om de afstand te doseren. Halverwege het eerste stuk liepen we hem terug voorbij en haalden we nadien de eerste persoon ook in. We liepen met drie voorop en liepen naast elkaar omdat niemand van elkaar wilde profiteren. Het enige nadeel van de parkronde vind ik dat we twee maal dezelfde weg moeten oversteken. Daar moet je toch uitkijken voor het verkeer. Men stopt wel zodat je via het zebrapad kunt oversteken, maar het onderbreekt toch even je loopritme. Je moet telkens weer optrekken om het gewenste tempo aan te houden. Na ongeveer de helft van het parcours bleven we nog met twee over. Ik versnelde een beetje en de derde man liet een klein gaatje dat hij niet meer kon dichten. Met twee liepen we om de beurt op kop en hielden er een mooi tempo op na. Toen de laatste kilometer begon, voelde ik dat ik nog wat over had in de benen en met nog ongeveer een 600m voor de boeg plaatste ik nog een versnelling en was alleen vertrokken. In de laatste rechte lijn moesten we van de coach nog proberen te versnellen. Met een zeer vermoeid, maar zeer tevreden gevoel ben ik de meet gepasseerd. Met een tijd die 3 minuten beter was dan in juni, kan ik niet anders dan tevreden zijn. Hierdoor merk je dat de conditie terug in stijgende lijn is. Op gezette tijden zullen we deze parkronde afwerken. Ik kijk al uit naar de volgende.
We hebben deze week al de helft van het schema afgewerkt. Dat is al het dubbele van het vorige weektotaal. Maar er was deze week geen coach te bemerken. Spijtig, want vorige week, toen ik er niet was, zijn de nieuwe shirtjes uitgedeeld. Eentje met en eentje zonder mouwtjes. Aangezien ik volgende week niet kan wegens oudercontact, zal ik ze pas over twee weken krijgen. Nog even geduld dus. De training zelf werd dan maar zonder coach afgewerkt, zo werklustig als we zijn. Zelf was ik weer iets te laat. De anderen waren reeds het park in getrokken. Ik heb dan maar een aantal rondjes op de piste gelopen als opwarming. Ondanks dat ik mijn horloge was vergeten thuis, had ik toch een idee hoe ik liep, met dank aan Cois die zijn tijd telkens doorgaf zodat ik ongeveer wist wat mijn tijd was. Vooral op de sessie van de 400den deed ik telkens een stuk van de tijd af. De laatste sessie dook ik zelfs enkele seconden onder de streeftijd. Dus moe maar tevreden naar de douches getrokken nadien. De volgende dag voelden de bovenbenen wat zwaar aan. Maar zulke trainingen kun je een beetje vergelijken met krachttrainingen. Dus is het maar normaal dat je dat de volgende dag voelt. Donderdag kunnen ze recuperen. Dan zijn het weer rustige duurlopen. En zo is dan de week weer achter de rug. Op naar de volgende.
Vorige week is er van lopen niet veel in huis gekomen. Eerlijk gezegd, er is geen enkele meter getraind. Ik kon er niet altijd aan doen. Maandag moest ik naar de tandarts en nadien was het te laat om nog iets deftig te lopen. Dan kwam er op dinsdag de autokeuring bij 's morgens na de nachtdienst. Normaal gezien had ik daarna nog genoeg kunnen slapen. Dat was buiten de wasmachine gerekend. Die had het namelijk op zondag begeven. Men kwam die herstellen op dinsdagnamiddag. Dat betekende dat ik niet kon slapen die dag. Daarom dat ik wijselijk besloot om 's avonds rustig thuis te blijven en op tijd naar bed te gaan. Forceren is nergens goed voor. Donderdag niet veel goesting en vrijdag had Jordi vrijaf dus werd er een mooie fietstocht gepland. Deze week is dus beter begonnen. Ondanks de warmte toch de loopschoenen aangetrokken voor een training van een uur. Er werd weer goed gezweet. Toch proberen om tegen de volgende warme periode (volgend jaar misschien) drinken mee te nemen van zodra er minstens een uur moet worden gelopen. Zo kan ik meteen oefenen om tijdens het lopen te drinken. Daar heb ik nog niet veel ervaring mee. Dat moet kunnen tegen volgende jaar april. Ik kon mijn tempo vlot volhouden tot aan kilometer tien. De laatste 6 minuten moest ik toch een beetje het tempo laten zakken, maar ik heb volgehouden tot het einde. Hoewel ik niet het gevoel had sneller te hebben gelopen dan anders, kwam ik toch boven de 11 kilometer uit in totaal. Toch vond ik mijn hartslag nadien een beetje aan de hoge kant : 138 bpm. Normaal ligt deze een stuk lager, maar daar zal de warmte iets voor tussen zitten. Heel erg vermoeid was ik niet, maar ik heb wel gevoeld dat ik getraind heb en dat is de bedoeling, denk ik.
11,3 km - 1:00:00 - 11,3 km/u - 05:18 /km - HS na : 138 bpm
Deze week voor de eerste keer vier keer kunnen trainen. Normaal was dit een rustweek, maar aangezien ik vorige week maar 1 keer mijn loopschoenen heb kunnen aantrekken, besloot ik dit deel van het schema om te wisselen. Vorige week was dus voor mij de rustweek. Op maandag en donderdag trainde ik wel telkens 10 minuten langer, kwestie van er een normale trainingsduur van te maken. Enkel op vrijdag heb ik hetzelfde aantal minuten gelopen als was doorgegeven. Dinsdagavond kon ik niet naar de clubtraining wegens een dienstvergadering. Daarom ben ik die dag ook maar wat vroeger opgestaan om mijn interval in mijn eentje op de piste af te werken, van doorzetting gesproken. Er stond een reeks van 1000/800/400/200/100 op het programma. Ondanks een stevige wind is dit redelijk vlot verlopen. De 1000 meter werd mooi op schema gelopen (4'05"). Bij de overige afstanden zat ik telkens 1 seconde boven schema of mijn snelste trainingstijd (200 en 100m). Omdat ik dit in mijn eentje moest klaren, was ik hier zeer tevreden over. Tijdens de overige trainingen heb ik steeds een bijna constant tempo gelopen, steeds rond de 11 km/u., twee maal iets boven en één maal iets onder. Ik train nu aan een iets lagere snelheid en het gaat me goed af zo. De benen houden het goed uit. Hopelijk blijft het zo. Ik voel aan mijn rechterbeen wel dat het nog een gevoelige plek is, hoewel ik er geen last van heb. Tijdens het lopen voel ik helemaal niets. Achteraf is er enkel dat gevoel, maar geen enkele pijngewording. Volgende week zal het weer een stuk minder zijn. In het beste geval zal ik twee trainingen kunnen doen. Alleen hoop ik dat ik dinsdag wel kan gaan. Dan is het een training zoals ik ze graag heb : 2000/1500/1000/800/400. Ik kijk er nu al naar uit.
Maandag : 9,3 km - 0:50:00 - 11,16 km/u - 05:22 /km - HS na : 125 bpm
Donderdag : 7,2 km - 0:40:00 - 10,8O km/u - 05:33 :km - HS na : 127 bpm
Vrijdag : 9,2 km - 0:50:00 - 11,04 km/u - 05:26 /km - HS na : 123 bpm
Na dinsdag is er geen enkele kilometer meer op de teller gekomen. Van vrijdag wist ik dat ik het niet zou halen. Eerst een belangrijke afspraak in Mechelen in de voormiddag om dan in de namiddag met schoonmoeder op schok. Donderdag zou de schade wat ingehaald worden. "Zou", want het is er niet van gekomen. Ik had speciaal de wekker wat vroeger gezet; De intentie was er zeker. Maar toen die afliep, vertelde mijn lichaam dat het nog verder wilde slapen. Gehoorzaam als ik ben heb ik braaf naar mijn lichaam geluisterd en de wekker verder gezet. Daarom was er nadien geen voldoende tijd meer om een fatsoenlijke training af te werken. En dan kun je beter andere dingen doen die nog moeten gebeuren. Niet getreurd. Ik ben vastbesloten om volgende week weer aan te knopen met mijn schema. Er zullen nog dagen komen dat ik een training moet overslaan. Het vooropgestelde aantal kilometers voor dit jaar zal heel waarschijnlijk niet gehaald worden. dit zal dan voor volgend jaar zijn.
Maandag door omstandigheden te weinig tijd gehad om nog een training af te werken. Het begint precies stilletjes aan een gewoonte te worden om een training te missen Dinsdag ging het wel door. Interval stond er op het programma : 1200/800/600/400/200. Er waren twee nieuwe mensen. Zij kwamen testen of de club iets voor hen was. Hoewel het beginuur (18u) soms een beetje krap is, lijkt het heun wel aan te staan. Hopelijk blijven ze komen. De trainer was er om ons te vertellen wat we moesten doen, maar daarna vertrok hij voor een afspraak. Voor ons was dat geen probleem. Wij hebben plichtsbewust ons programma afgewerkt, zoals het hoort. Het was weer even wennen voor mij. Hoewel alles goed verliep, voelde ik dat er nog heel wat moet gewerkt worden. Ik was iedere keer content dat ik de finishlijn passeerde. De recuperatie daarentegen is al een stuk beter. Nu gewoon rustig weer opbouwen, dan komt het in orde. Vrijdag weet ik nog niet of de training zal doorgaan. Indien nodig moet er met schoonmoeder naar de winkel. Een mens heeft af en toe zijn verplichtingen waar men niet onderuit kan. Daarom zal ik de training van vrijdag naar donderdag verschuiven. Dan wordt er iets vroeger opgestaan voor een duurloop van 1u25'. Dan loop ik weer een afstand van ongeveer 15 km, wat weer een hele tijd geleden is. Benieuwd wat dat gaat worden.
Deze week was het de bedoeling om de benen weer aan het lopen te wennen. Hoewel dit niet op de ideale manier is gestart (maandag niet kunnen lopen), heb ik toch mijn schema zo goed als volledig kunnen afwerken. De training van maandag heb ik gewoon verschoven naar donderdag. Daardoor kwamen er wel twee langere trainingen na elkaar. Donderdag werd het dus een rustige duurloop van 60 minuten, terwijl het op vrijdag de training 1u15 minuten bedroeg. De beide trainingen werden onder verschillende weersomstandigheden gelopen. Maar bij beide trainingen kon je mijn T-shirt dat ik onderaan had, uitwringen. Op vrijdag was de wind gaan liggen en regende het niet. Het was ook iets warmer, waardoor ik heel wat zweet heb gelaten. Maar beide trainingen werden zonder problemen afgewerkt. Het beoogde tempo werd gemakkelijk aangehouden zonder echt een verval te kennen. Op vrijdag kon ik bijna op het einde nog eventjes versnellen, toen ik wat verloren tijd wilde inhalen nadat ik via de graskant voorzichtig langs een grote plas moest passeren om geen natte voeten te krijgen. Gedurende een honderdtal meters hield ik een iets hoger tempo aan om daarna terug de geplande snelheid aan te houden. Deze week heb ik drie keer gelopen. Misschien komt er nog een vierde keer op zondag. Vrouwlief heeft zich ingeschreven voor zumbalessen. De kinderen zijn naar de jeugdbeweging en dat zou een goede gelegenheid zijn om nog een veertigtal minuten los te lopen. Dan zou ik mijn weekschema volledig hebben kunnen afwerken. Maar nu ben ik al tevreden. Ik heb geen last ondervonden van mijn benen. Hopelijk blijft dit zo.
Donderdag : 11 km - 1:00:00 - 11 km/u - 05:27 /km - HS na : 133 bpm
Vrijdag : 13,4 km - 1:15:00 - 10,72 km/u - 05:35 /km - HS na : 124 bpm
Dinsdag naar de eerste clubtraining geweest na de vakantie. Het was al flink aan het regenen en er stond een steivige wind. Maar dat hield me niet tegen. Die kilo's van het verlof moeten voor de eindejaarsfeesten verdwenen zijn. Ik was een beetje te laat. De eersten waren al naar het park vertrokken voor de opwarming. Dus ik er dan maar in mijn eentje er achter. Opwarming kun je het niet noemen met dit weer. Laten we het dan maar op loslopen hebben. Onder de bomen had je eigenlijk niet veel last van regen en wind. Het was best gezellig lopen. Eenmaal terug in open vlakte voelde je onmiddellijk weer waar je aan toe was. Maar niet getreurd, het is voor mij een leuke training geworden. Er stond 4 x 1000m op het programma. Normaal wacht iedereen elkaar op nadat men zijn sessie heeft afgewerkt om dan samen de joggingronde te lopen. Met dit weer besloot de trainer er een in/out systeem van te maken. Dat wil zeggen dat er niet wordt gestopt na iedere sessie, maar dat men direct aan de joggingronde begint. Zo blijf je in beweging en heb je minder kans om af te koelen. Zeer leuk, maar wel intensief. Het gevolg is ook dat er geen tijden werden genoteerd. Ik vond dit niet erg. Zo kon ik rustig mijn tempo bepalen. Nu waren we maar met vijf. Twee snellere en twee tragere lopers. Gevolg : ik heb de ganse training op mijn eentje gelopen, telkens de wind trotserend. Ik kon mijn tempo redelijk constant houden, hoewel dit niet altijd even gemakkelijk was. Telkens je de bocht uitkwam naar de finisch, kreeg je de wind pal in je gezicht en geen enkele keer me kunnen wegsteken achter iemands rug. Het voordeel is dat je zo sneller aan kracht wint en je snelheid en uithouding vanzelf de hoogte in gaat. En douche achteraf deed enorm deugd.
Deze week twee trainingen gedaan, namelijk op maandag en donderdag. Dinsdag was voor ons het uitzwaaien van de schoolvakantie. Dan doen we altijd iets, blijft gelijk wat. Daardoor kwam de clubtraining wel te vervallen. Ik heb wel netjes de trainer verwittigd zodat ik zeker geen slechte punten krijg. Vrijdag stond er normaal gezien een training van 60 minuten op het programma. Maar er moest zo veel gebeuren op een korte tijd, dat ik wijselijk besloot om niet te trainen, kwestie van mezelf niet in nesten te werken.
Donderdag 1 september, eerste schooldag. Dit betekende niet gaan slapen omdat Jordi naar de school werd gebracht. Na een uurtje was het daar wel voorbij, maar dan moest de echtgenote nog naar het werk. En je weet natuurlijk al wie zich daar dan voor opgeeft om haar op het juiste adres te bezorgen. Dus toen ik thuis kwam, vond ik het te laat om nog onder de lakens te kruipen. Dan maar vlug mijn loopplunje aangetrokken en naar buiten gegaan voor een rustige training van 45 minuten. Het was naar mijn normen veel te warm. Gelukkig stond er nog een licht briesje. Deze training werd zonder problemen afgewerkt. De hartslag was zeker niet te hoog en het hoesten begint ook al minder te worden. We zijn dus op goede weg.
Voorlopig zullen het enkel rustige trainingssessies zijn. Ik heb te lang stil gelegen en wil deze keer niets forceren. Enkel op dinsdagavond zal het tempo iets hoger liggen tijdens de intervaltrainingen, maar dit zal wel gecontroleerd gebeuren. Eerst moet het aantal kilometers worden afgelegd zodat de benen weer aan het lopen kunnen wennen. Daarna kan het tempo weer stilletjes de hoogte ingaan.
1/09 : 8,1 km - 0:45:00 - 10,80 km/u - 05:33 /km - HS na : 124 bpm
Maandag het begin van een nieuwe week. En de planning viel al meteen in het honderd. De poetsvrouw kwam onverwacht niet opdagen zodat ik er zelf aan kon beginnen. Aangezien ik om 16u30 Jordi moest gaan halen van de vakantiewerking, had ik niet veel tijd op overschot. Toch had ik nog op tijd gedaan om daarna nog een training van 50 minuten af te werken. Ik vond het ideaal weer om de beentjes los te gooien. Er stond wel veel wind, maar dat geeft een fris gevoel wanneer deze vol in je snoet blaast. Ondanks de dreigende donkere regenwolken ben ik toch vertrokken. Regen deert me niet, hoewel ik liever droog blijf. Ik ben er gelukkig van bespaard gebleven. Het is een goed begin geworden. Ik had onmiddellijk een goed gevoel in de benen. Alleen die vervelende hoest de eerste twee kilometes speelde me nog parten. Maar dat zal beteren wanneer ik weer een tijdje bezig ben. Ik had het gevoel dat ik hetzelfde tempo aanhield dan vorige donderdag. In het begin bleek dat ook te kloppen, denk ik. Nadien moet dat dan toch een beetje sneller zijn gegaan. Ik heb er toch geen last van ondervonden. Voor alle zekerheid heb ik toch met mijn compressiekousen gelopen. Ik had me voorgenomen om de omloop van 8 km te doen. Toen ik aan het einde was, stonden er toch nog enkele minuten op de timer. Ik was toch een beetje verbaasd, maar ben gewoon verder gelopen. Een goede training. Hopelijk wordt er de rest van de week met hetzelfde gevoel getraind.
9,2 km - 0:50:00 - 11,04 km/u - 05:26 /km - HS na : 128 bpm
Na een leuke vakantie aan het Gardameer heb ik kunnen constateren dat er weer deftig gewerkt moet worden. De conditie heeft er een beetje onder geleden, al moet ik zeggen dat ik daarvoor ook al een tijdje stillag wegens de beenblessure. Die is echter verleden tijd nu (al sinds een week voor de reis, maar toen wegens tijdsgebrek enkel de clubtraining gedaan toen) zodat we er terug kunnen invliegen. Dit jaar zijn de loopschoenen thuis gebleven. Kreeg ik toch de vraag waarom ik mijn schoenen thuis had gelaten. Ik heb daarom twee dingen besloten : volgend jaar gaan de schoenen weer mee en ten tweede hou ik er mee op om nog te proberen vrouwenlogica te volgen, laat staan te begrijpen . De dag na aankomst ben ik uit nieuwsgierigheid op de weegschaal gaan staan om te zien wat de gevolgen van het goede leven in Italië waren. Hoewel ik het een beetje had verwacht, keek ik er toch een beetje van op : bijna 1,5 kg bijgekomen . Hier moet dus serieus gewerkt worden om de conditie en gewicht weer op niveau te krijgen.
Deze week was de bedoeling om twee rustige trainingen in te lassen om te beginnen. Vrijdag besloot ik omwille van het onweer dat het veiliger was om binnen te blijven. Je moet het weer niet uitdagen. Donderdagavond is de training wel doorgegaan. Het werd een rustige jogging van 40 minuten. Ik had meteen het goede ritme vast. Met een gemiddelde van 5'42"/km werd de training vlot afgewerkt. Het was wel redelijk warm. Het is dus tegelijk een goede zweetkuur geworden. Tijdens het lopen op geen enkel moment last gehad van de onderbenen. Alleen de vrijdagmorgen had ik wat last van stijfheid van de dijspieren. Daarom dat ik vrijdag ook nog een training had gepland. Geen nood, maandag zal dit weer onder controle zijn en kunnen we weer gaan opbouwen. Ik ben er gerust in.
Deze week heb ik dan toch mijn beoogde aantal trainingen kunnen afwerken. En ik moet zeggen dat ik tevreden ben over de geleverde prestaties. Eigenlijk ging het zowel op donderdag als op vrijdag redelijk vlot. In tegenstelling tot maandag heb ik geen hoestbuien meer gehad tijdens het lopen. Eenmaal de trainingen weer bezig zijn, wordt dat probleem in feite tot een minimum herleid.
Donderdag vond ik het warmer dan ik verwacht had. Het had toch redelijk wat geregend 's nachts en 's morgens toen ik naar huis reed. Maar toen ik 's middags ging lopen, voelde ik al meteen dat het een kwestie van goed zweten zou worden. Toch had ik deze keer geen last van de warmte. Ik vond onmiddellijk het goede ritme. Ik twijfelde voordien tussen 8 en 10 km, maar tijdens het lopen besloot ik al vlug om terug voor ongeveer 10 km te gaan. Na de 8 km had ik het gevoel om nog een heel eind verder te kunnen, zodoende breidde ik er op het einde nog een grote lus aan.
Vrijdag was het voor mij een ideaal loopweer. Het was iets frisser, maar warm genoeg voor de spieren. Een zeer lichte motregen maakte dat er genoeg zuurstof in de lucht zat en het licht briesje zorgde voor de nodige verkoeling tijdens de inspanning. Het ging zeer vlot. Ik liep zeer ontspannen. Ik voelde dat ik gerust een stuk sneller kon, maar ik heb me bewust ingehouden. Enkel vanaf de vijfde kilometer ben ik, ietwat onbewust?; iets sneller beginnen lopen. Hopelijk blijft dit gevoel verder de goede richting uitgaan de komende weken. Maar dat zal dan na de vakantie gebeuren, denk ik. Daar zal het gewoon genieten worden.
28/07 : 9,8 km - 0:53:14 - 11,05 km/u - 05:25 /km - HS na : 138 bpm
29/07 : 11,1 km - 0:59:20 - 11,22 km/u - 05:20 /km - HS na : 134 bpm
Dinsdag was het dan zo ver. Dit zou een eerste serieuze test worden na de blessure, de parkloop niet meegerekend. Ik dacht dat het maar een reeks 10 x 100m zou worden. Ik had echter het schema niet goed bekeken. Er kwam ook nog een reeks van 5 x 200m bij. Na de opwarming konnen we er aan beginnen. Ik had enkel een beetje last van stijve bovenbenen, niets om zorgen over te maken. Dat gaat vanzelf over door te blijven lopen. De reeksen zouden volgens het systeem "in - out" gebeuren. Dit wil zeggen 10 x 100m snel, afgewisseld door telkens 100m traag. Nadien werd eer 800m gejogd. Daarna werkten we volgens hetzelfde systeem de 200m-reeks af. Met dit systeem blijf je constant lopen en is dit veel leuker dan wanneer je dit doet met telkens een spurtje af te werken en terug naar de start te wandelen. Dit is ook veel vermoeiender. Na de training voel je wel dat je getraind hebt. Maar zo komt de conditie snel weer terug. Voor mij was dit al een geslaagde eerste test. Spijtig dat het binnenkort verlof is, want dit jaar gaan de loopschoenen niet mee op vakantie. Donderdag werk ik in ieder geval nog een training af. Ik twijfel nog tussen 8 en 10 km. Vrijdag komt het er misschien niet van. Er komt in de voormiddag een verzekeringsexpert naar de auto kijken (in april probeerde een fietster de auto te molesteren met een flinke bluts in de zijkant als gevolg). Als deze op tijd weg is, kan ik vrijdag nog wat gaan lopen. We zullen wel zien.
Deze week belooft een mooie trainingsweek te worden. Ze is in ieder geval al goed ingezet. Maandag voor de eerste keer sinds lange tijd weer een training van meer dan 40 minuten gelopen. Dat deed deugd. Er werd wel enorm veel gehoest. Ik heb namelijk de akelige gewoonte om veel last van slijmen te hebben wegens een regelmatige verstopte neus. Dit komt veel voor wanneer ik voor lange tijd stil lig. De eerste drie kilometer had ik er enorm veel last van. Daarna was het over en voelde ik mijn neus langzaam opentrekken. Dat wordt dus zaak om nu regelmatig de baan op te trekken. Hoewel er een redelijke wind stond, gelukkig de eerste helft op kop, vond ik het toch tamelijk warm. Ik heb in ieder geval veel zweet gelaten. Nu was ik toch beniewd hoe de benen dit zouden verwerken. Tijdens het lopen had ik er helemaal geen last van. Hopelijk valt de stijfheid mee op dinsdag. Mijn ademhaling echter was niet echt iets om over naar huis te schrijven. Daaraan voel je toch dat je een hele poos hebt stilgelegen. Ook mijn hartslag op het einde was nog te hoog. Daar is nog werk aan. Toch heb ik mijn vooropgesteld doel bereikt. Ik wilde deze training afwerken tegen 11 km/u. Daar was ik dan ook heel tevreden mee. Als alles volgens plan verloopt, train ik nog op dinsdag, donderdag en vrijdag. Ik kijk er al naar uit.
10,4 km - 0:55:27 - 11,25 km/u - 05:20 /km - HS na : 154 bpm
... komt de conditie terug. Maar er is nog veel werk aan de winkel, heb ik ondervonden. Dinsdag stond er 8 x 1000m op het programma. Dat is een training die ik met plezier afwerk, in normale omstandigheden dan toch. Deze keer ging het nog niet zoals ik het eigenlijk in gedachten heb. De ademhaling lijkt nog niet echt onder controle bij grotere inspanningen. Dan maar een rustiger tempo opgezocht de volgende reeksen. Hoofdzaak is nu voldoende afstand in de benen krijgen om zo de conditie automatisch te verbeteren. Van de benen echter geen last meer gehad. Dat zit dus goed. Aangezien het dinsdag weer de enige loopmogelijkheid was, kunnen ze goed uitrusten voor volgende week. Dan heb ik vrij baan. Iedereen is het huis uit ; de kinderen op kamp en de vrouw gaan werken. Zo heb ik vier dagen voor te lopen. Dat wordt voor mij een week om naar uit te zien. Langzaam weer opbouwen. Ik heb ook al uitgerekend hoeveel kilometers ik nog moet afleggen om dezelfde afstand te verkrijgen als vorig jaar. Al bij al valt het nog mee. Als ik daarboven een kleine inspanning doe, heb ik zelfs de kans om er nog een stuk over te gaan. Alles wat meer is, is positief voor mij. Daarna zien we weer verder. Nu eerst de komende weken doorkomen.
Deze week wegens onvoorziene omstandigheden een looploze week achter de rug. Normaal gezien is het voor mij wel een rustige periode, maar twee keer zou ik toch kunnen lopen. Dinsdag kwam een onverwachte afspraak roet in het eten gooien. Dan zou donderdag de volgende looptraining worden. Maar wanneer men hier boven de sluizen eens goed open zet, kun je het wel vergeten. Ik had enorm veel goesting, maar wanneer het met emmers naar beneden komt, blijf je beter thuis. Beter een weekje overslaan dan doorweekt thuis komen en ferm ziek worden. Trouwens, met de vorige plensbui hebben we met zijn allen de ondergrondse garage kunnen leeg scheppen. Ik vond het daarom beter om de dingen in de gaten te houden. Wat de benen betreft ben ik een heel stuk geruster. Daar zit een goed gevoel in. Ik voel nergens nog iets van een drukgevoel tijdens de kleine spurtjes die af en toe doe. Zo kan ik stilletjes aan weer aan de opbouw van de conditie beginnen. Dinsdag wordt er zeker met de club getraind. Verder zullen we zien wat de mogelijkheden zijn. Zonder blessure met vakantie vertrekken is nu de boodschap zodat we nadien er een lap op kunnen geven. Het najaar belooft dus toch nog goed te komen.
Dinsdag dus weer naar de piste vertrokken. Benieuwd wat het ging worden. Veel volk was er niet komen opdagen. We waren in totaal met vijf. De vakantieperiode zal er voor iets tussen zitten, denk ik. Het inlopen ging heel vlot. Ik voelde helemaal niets aan mijn been. Dat dus al reuze mee. Daarna zijn we naar de ingang van het park gegaan. Normaal stond er een 5000m op tijd op het programma. Maar met die warmte zou het op de piste, in volle zon, niet zo'n goed idee zijn. Onder de bomen zou het veel beter zijn om te lopen. Het parcours is echter iets minder lang, maar dat was niet erg voor mij. Ik moet weer helemaal stilletjes aan opbouwen. Na de start probeerde ik een rustig tempo aan te houden. Ik zou als laatste eindigen, wat normaal is op dit moment. Ik zorgde er wel voor dat de afstand tussen mij en de anderen niet snel vergrootte, wat voor een groot deel is gelukt. Ik voelde toch dat de conditie wat heeft geleden tijdens de blessure. Normaal kan ik heel goed tegen de warmte. Nu voelde ik al redelijk snel dat ik op mijn ademhaling moest letten, wilde ik dit tot een goed einde brengen. Versnellen zat er dus zeker niet in. De benen voelden eigenlijk goed aan tijdens het lopen. Geen enkel moment heb ik hinder ondervonden. Mijn eindtijd viel al bij al nog mee : 24'23" over 4700m. Daar was ik best tevreden mee voor deze eerste keer terug. En omdat er iemand een beetje verkeerd was gelopen, was ik niet de laatste. De volgende morgen ondervond ik een lichte stijfheid in de bovenbenen. Dat is binnen een paar dagen weer verdwenen. Toch voel ik dat de blessureplaats nog wat gevoelig blijft. Het is niet onoverkomelijk, maar toch zal ik moeten opletten dat het niet verergert. Normaal ga ik donderdag weer naar de kinesist, dus dat wordt dan wel aangepakt. Aangezien het dinsdag de enige loopgelegenheid was deze week, heeft dit weer tijd om te recupereren. Tijd om de oefeningen verder te doen. Volgende week kunnen we er dan weer rustig tegenaan.
Hoe mooi je alles kan plannen, tot in de puntjes, des te meer kan er iets mislopen. Maandag zou het de dag van het herstarten van de trainingen. Er moest eerst nog van alles gebeuren. En dat werd in een zeer mooi, afgelijnd schema gepast. Normaal kon er niets misgaan. Maar als je van anderen afhangt, kan dus wel alles in het honderd lopen. Tot en met de kinesist ging alles nog naar wens. De loodgieter kwam nog langs en zou een reparatie in het toilet doen. De nodige stukken waren echter niet voorradig en hij zou in het magazijn gaan kijken. Als hij de stukken had, zou hij bellen om terug langs te komen. Het gevolg was dus dat ik niet van huis kon (was vergeten mijn gsm-nummer te geven). Hierdoor viel de training in het water. En ik had er juist nu een goed gevoel bij. Ik had al eens een paar keer wat geprobeerd en op het werk werd de trap steeds lopend bestegen zonder pijnklachten. Daarom word het de clubtraining op dinsdadagavond de "grote rentree". Het komt net uit. Het is deze keer een tempoloop van 5000 meter; geen intervaltraining. Hierdoor kan ik voor mezelf een eigen tempo opleggen. Rustig herbeginnen is de boodschap. Daarna kan het alleen maar beter worden. Zo zijn we toch nog vroeger bezig dan verwacht.
Vandaag nog een keertje naar de kine geweest. Deze week ben ik drie keer langs geweest en dat voel je toch. Ik heb een heel ontspannen gevoel in mijn been. Op het werk begin ik terug de trap te nemen. Af en toe versnel ik ter controle en ik voel geen pijnlijke druk meer. Dus het kriebelgevoel neemt steeds grotere vormen aan. Van de kinesist heb ik groen licht gekregen om lichtjes te proberen. Dat komt mooi uit, want het schema geeft een rustige weekschema aan. Dit wil zeggen korte trainingen die variëren van 40 tot 50 minuten, een ideale herstart voor mij. Nu worden dit voor mij gewoon loslooptrainingen. Ik wil zeker niets forceren. Het zou zonde zijn om ondanks al het goede werk van de kine, een stap terug te moeten zetten. Maar ik heb goede hoop dat het deze keer goed zit. Alles zit mee voor volgende week. Er wordt mooi weer voorspeld, temperatuur zit goed. Dus maandag wordt er een rustige training in het park afgewerkt. Benieuwd hoe het zal verlopen en hoe het achteraf zal evolueren.
Vrijdag een tweede keer naar de kinesist geweest. Alles loopt volgens schema. Ik heb nu al een meer ontspannen gevoel in mijn been. Mijn voet is vorige keer was losgemaakt en dat kan daarvan de oorzaak zijn. Ik heb er nu al een goed gevoel bij. Ik heb nu een gevoel van "Was ik maar eerder naar de kine gegaan". In de toekomst ga ik daar beter op letten. Verder heb ik deze week niet veel uitgespookt op sportief vlak. Enkel op woensdag heb ik een zwemtraining afgewerkt. Nu rest er nog een volledige rustweek en dan kan ik beginnen uitzien naar een rustige herstart van de trainingen mits de goedkeuring van de kinesist. Maar hij heeft er toch ook een goed oog in. Dus nog even geduld.
Vandaag naar de kinesist geweest. Aangezien hij overtuigd is dat door de kinebehandeling de blessure sneller zal zijn genezen, was de beslissing snel genomen. Ik ga nu een paar keer per week bij hem langs en doe thuis nog wat oefeningen.
Voorlopig houden we het bij twee weken rust om daarna stilletjes aan te proberen terug in gang te schieten. Nu komt het er vooral op aan om geduld te hebben en niet overhaast te werk te gaan. Terloops ook geïnformeerd om eventueel tussendoor eens langs te komen voor een sportmassage. Ik denk dat ik dat in de toekomst regelmatig ga inlassen in mijn schema. Nadelig kan het zeker niet zijn. Dus voor de rest wat kleine klussen thuis doen en wat fietstrainingen inlassen voor de conditie te onderhouden.
Ik ben dinsdag naar de clubtraining geweest om op eigen tempo mijn programma af te werken en niets aantrekken van de anderen. Bij het inlopen verliep alles vlot. Rustig aan en vlotjes kunnen babbelen. Ik voelde een kleine druk, maar geen pijn. Bij de eerste 1600m-sessie ging het ook nog redelijk. De anderen liepen stilletjes aan van mij weg, maar ik kon redelijk constante rondetijden neerzetten. Met een totaaltijd van 7'25" was ik best tevreden. Ik was helemaal niet vermoeid. Tijdens de tweede sessie begon ik halverwege een opkomend drukpijn te voelen. Mijn rondetijden lagen ook een heel stuk hoger nu. Ik geraakt veel moeilijker vooruit. Vooral het starten verliep moeizaam omdat ik gewoonlijk met mijn rechtervoet afzet. De derde sessie heb ik dan wijselijk overgeslagen. In de plaats daarvan heb ik een rondje gejogd. De laatste sessie werd voor mij gewoon een drietal rondjes uitlopen. Dat ging nog net. 's Avonds nog een coldpack op het been gelegd.
Woensdagmorgen voelde ik mijn been zeer goed bij het stappen. Ik kon direct de pijnlijke plek aanwijzen. Gelukkig ging ik in de namiddag zwemmen met Jordi. Zo heb ik de benen wat kunnen loswerken in het water. Ik voelde dat dat deugd deed. Enkel met de benen het zwembad overzwemmen is heus wel vermoeiend. Maar zo onderhoud je de contitie wat toch belangrijk is.
Donderdag maak ik een afspraak met de kinesist om na te gaan wat er mogelijk is van therapie. Ik ben benieuwd wat er uit de bus gaat komen. Maar het staat nu al vast dat ik zeker voor minstens twee weken geen looptrainingen zal doen. Hopelijk mag ik in de plaats daarvan fietsen. Dit zal ik afwisselen met een paar zwemtrainingen. Zo blijft de condite toch nog op peil.
Maandag terug een training van 40 minuten gedaan. Volgens het schema moeten het er 50 zijn, maar ik wil nog niets forceren. Ik ben weer gaan loslopen in het park langs het wandelpad van 4 km. Ditmaal verliep het zonder problemen wat betreft parcourskennis. Verleden week was het de eerste keer dat ik deze ronde liep en moest daarom een paar keer op mijn stappen terugkeren. De gekleurde paaltjes vielen toen nog niet zo goed op. Maar ik heb het voordeel dat ik ergens maar één keer moet zijn geweest om daarna de weg te kennen. Dat zal de natuurlijke coördinatie van de man ergens voor tussen zitten, denk ik . De laatste tien minuten kon ik niet op de piste lopen, aangezien er twee scholen blijkbaar hun sportdag hadden. Dan maar de parklaan eventjes heen en terug gelopen, wat hetzelfde resultaat gaf. Dus al bij al was de opdracht ietwat geslaagd.
Het was minder warm dan vorige week. Het liep veel aangenamer. Ook had ik geen last van het been tijdens het lopen. Zelfs enkele uren nadien was er nauwelijks hinder te merken. Enkel 's avonds laat zeurde mijn been een wat. Ook de hartslag was al een stuk lager. Beetje bij beetje krijgen we weer zicht op een normale trainingsarbeid. Het is nu enkel nog geduld oefenen. Maar het goede gevoel heeft toch de bovenhand.
Normaal gezien ga ik nu dinsdag naar de clubtraining. Er staat 4x1600m op het programma. Maar ik ga deze proberen op mijn eigen tempo af te werken. Misschien sla ik een sessie over, maar dat beslis is wel op het moment zelf. Zeker niet mee doortrekken met de anderen. Anders zitten we weer in de prullenmand en daar moeten we zo lang mogelijk uitblijven.
6,9 km - 0:40:00 - 10,35 km/u - 5:47 /km - HS na : 130 bpm
Verleden week is het dus bij de maandagtraining gebleven. Normaal was ik op dinsdag gaan trainen, maar Sandra haar planning was een beetje in het honderd gelopen, zodat zij iets later thuis was. Aangezien ik op donderdag niet ben gaan slapen na mijn nachtdienst (niet gezond, ik weet dat wel) besloot ik om het rustig aan te doen voor de rest van de week. Maandag was er dus een nieuwe training gepland. Het zou wat loslopen worden gedurende 40 minuten. Normaal is het een rustweek en stond er een training van 35 minuten op het menu. Aangezien het deze week bij maandag en dinsdag zou blijven, dacht ik om de maandagtraining een beetje te verlengen. Ik koos daarvoor de wanderlroute van het park Rivierenhof uit. Dit is een wandeling van 4km op zeer goed beloopbare paden. De eerste 30 minuten verliepen uitstekend. Ik liep constant onder de bomen en had hierdoor geen last van de zon en het warme weer. Maar voor de laatste 10 minuten draaide ik richting atletiekpiste. Het gevolg was dat ik daar in volle zong begon te lopen. Hoewel ik een rustig tempo van iets meer dan 10km/u aanhield, begon het me toch veel te warm te worden. Ik besloot om na 34 minuten de training te stoppen. Het was gewoon te warm. Hierdoor merk ik toch dat de conditie een heel pak minder is dan een maand geleden. Normaal kan ik goed tegen de warmte en loop ik aan dat tempo zonder problemen uit. Maar nu vond ik het verstandiger om voortijdig mijn stretchoefeningen te doen. Ook mijn hartslag was veel te hoog. Ik was wel de tel kwijt geraakt, dus hoe hoog juist weet ik niet. Het wordt hoog tijd dat ik me iets fatsoenlijk aanschaf, zodat ik dit ook beter in de hand kan houden. Tijdens het lopen heb ik geen last ondervonden van mijn been. Het gaat dus de goede kant uit. De pijn kwam nu pas later op de avond opzetten. Dus blijven we nog even verder doen met al de rest. Het zal wel een keer overgaan.
Aangezien ik de vorige dagen niets meer voelde aan mijn been, had ik besloten om maandag terug te beginnen met wat loslopen. Toen ik ontdekte dat we maandag een afspraak hadden, is deze testtraining vooruitgeschoven naar vrijdag. Ik was benieuwd hoe mijn been zich zou gedragen tijdens het loslopen gedurende een achttal kilometer op de piste. De training op zich is toch wat meegevallen. Ik voelde slechts een soort van stijfheid, maar van pijnscheuten was geen sprake. Het waren in ieder geval goede omstandigheden om te lopen : net niet te warm, hoewel dit voor wat loslopen niet echt een rol speelt, een beetje wind waardoor je regelmatig wat verfrissing in je gezicht voelde. Ik heb een redelijk constant tempo kunnen aanhouden. De rondetijden (400m) schommelden tussen 2'09" en 2'19" met regelmatig enkele exacte tijden na elkaar. Dus dat zit wel goed. Alleen moet de hartslag terug naar beneden. Maar ja, wat wil je als je ongeveer een maand niet meer hebt gelopen.
Ik twijfel toch nog of ik dinsdag naar de clubtraining ga. Enkele uren nadien voelde ik toch weer wat opkomen wanneer ik mijn voet wat harder neerzette. Ik heb nu wel een verlengd weekend om te recuperen. Er worden in ieder geval nog coldpacks gelegd en het been wordt ook nog ingesmeerd.
Als ik dinsdag naar de training ga, zal ik waarschijnlijk op mijn eentje de afstanden afwerken. Gewoon rustig weer opbouwen is nu de boodschap. Daarna komt de rest vanzelf. Ik heb nog alle tijd. Als ik nog een wedstrijd loop, zal dit waarschijnlijk in het najaar zijn, misschien weer een 10 miles-wedstrijd of misschien wel een halve marathon. Maar dat zien we dan wel.
8 km - 0:44:49 - 10,71 km/u - 05:36 /km - HS na : 146 bpm
Maandag stond er normaal gezien een fietstraining van ongeveer 25 km op het programma. De werkzaamheden thuis in de voormiddag staken er een stokje voor. Toen er dan kort na de middag nog een regenbui zich kwam aanmelden, dacht ik dat het feestje niet zou doorgaan. Wanneer het een looptraining had geweest, zou ik dat moment toch zijn vertrokken, maar op de fiets ben je niet helemaal in beweging. Gelukkig kon ik een half uurtje later toch aan de training beginnen. Ik heb wel noodgedwongen de training wat moeten inkorten. Ik had nog juist de tijd om een rit van 20km af te werken. Met een kleine versnelling en een ontspannen tempo deed ik er iets minder dan een uur over. Kwestie van de benen soepel rond te draaien, wat toch goed is voor de spieren. Waarschijnlijk zal dit zich herhalen op donderdag en vrijdag. Ik voel zeker beterschap in het been. Zodanig zelfs dat ik waarschijnlijk volgende week een keertje ga proberen om een rustige looptraining in te lassen. Het zou dan een training van een vijftal kilometer op de piste worden. Duimen maar.
Met het herstel zitten we zowat op schema. Er wordt regelmatig met ijspacks gewerkt en het been wordt een paar keer per dag ingesmeerd. Met de kinesist wordt nog eventjes gewacht. Ik voel lichte beterschap. En aangezien ik niet voor geld loop, hebben we alle tijd. Het is alleen jammer dat er nadien weer een heel stuk moet worden opgebouwd. Maar dat is een keuze die moet worden gemaakt. Ik wist eigenlijk wat me te wachten stond, maar ik had het er voor over. Ik weet dat het verstandiger was om de 10 Miles niet te lopen. Het is echter de enige run die zou doen dit voorjaar. Dus was het voor mij niet erg dat het nadien wat langer zou duren eer ik terug in orde was. Nu voel ik nog druk bij het neerzetten van de voet wanneer ik rondtrippel, maar de pijnscheuten zijn toch al verdwenen. Ik denk dat ik nog een volle week, maximaal twee weken loopvrij zal blijven. Ik zal me nog moeten beperken tot mijn fietstrainingen om de conditie te onderhouden. Maar dat is een aangenaam alternatief, zeker met dit weer.
Zondagmorgen met veel zenuwen opgestaan. Stel je voor, op die leeftijd nog zo veel zenuwen hebben. Het zou er dan toch van komen. "Derde keer goede keer", zegt men altijd. In mijn geval was dit zo. De twee vorige jaren kwam er altijd iets tussen (kwetsuur, overlijden) waardoor ik niet kon deelnemen. En ook nu heeft het niet veel gescheeld door mijn beenblessure. Hoewel deze niet helemaal was genezen, wilde ik absoluut proberen. Ik had mijn vooropgestelde tijd al bijgesteld tussen 1u20 en 1u30. Voor de start nog drie clubleden tegengekomen. Ik ben samen met hen in het startvak gaan staan. Toen het startsein werd gegeven en we daarna (redelijk vlot) voorbij de start passeerden, konden we er voor gaan. Ik liet me door de anderen meezuigen. Dat resulteerde in een snelle eerste kilometer : 4'25". Ik schrok er een beetje van. Dit was zelfs onder het schema van 1u15'. Ook de tweede kilometer was redelijk snel. Deze werd gepasseerd na 9 minuten. Het lastigste aan die eerste twee kilometers was het proberen zo behendig mogelijk de tragere voorlopers te passeren zonder deze te hinderen. Voor mijn part mogen zij ook vooraan starten, maar men moet toch een beetje eerlijk zijn tegenover zichzelf om zijn eigen kunnen in te schatten. Zo maak je het jezelf en de snellere lopers alleen maar moeilijker. Vanaf de tweede kilometer was dat probleem opgelost. De wegen werden iets breder en de massa begon uit te rekken zodat je vanzelf meer plaats kreeg. Toen we de Kennedytunnel voorbij waren, kwam het eerste stevige stuk er aan. Daar werd door velen al gezwoegd. Ik ging daar nog een beetje door en zou na de Bolivartunnel een rustiger stuk inlassen. Ik liep niet op 100%. Ik voelde bij elke stap mijn onderbeen. Het was draaglijk, maar ik had schrik om te forceren. Door de massa mensen die rond het parcours staat en je aldoor toeschreeuwt, krijg je wel een boost waardoor je gewoon blijft doorgaan. Halfweg zat ik nog altijd voor op het schema van 1u20'. Op dat moment besloot ik om toch te proberen een tijd onder 1u20' te lopen. Ik zou wel zien wat het ging opleveren. Op één stuk heb ik flink op mijn tanden moeten bijten. Het betrof hier een straat met kasseien. Enkel aan de zijkanten waren er tegels geplaveid voor de fietsers. Dat vond ik persoonlijk een van de moeilijkste stukken. Dan halfweg op de Meir stond er een boog. Ik dacht dat dit het 10km-punt was. Toen ik mijn tijd controleerde en 50 minuten zag verschijnen, dacht ik dat ik mijn voorsprong helemaal kwijt was. Toen in de volgende straat niet ver daarna het bord met 11km stond, had ik door dat ik toch nog op schema zat. Hierdoor heb ik nog wat verdapperd. Na 11,5km was er de tweede waterbevoorrading. Hierdoor heb ik een beetje ingehouden om te kunnen drinken. Dit vond ik het enige minpuntje van de organisatie. Als je je als grote organisatie wilt profileren met een grote uitstraling, is het toch een beetje jammer dat men het water in plastic bekertjes aanbiedt die dan nog door veel lopers worden stuk geknepen bij het aanneme ervan. Ik heb bij de eerste bevoorrading slechts een heel klein beetje kunnen drinken, daarna de mond enkele keren gespoeld en de rest over mijn hoofd gegoten als verfrissing. Bij de tweede bevoorrading ben zelfs even blijven stilstaan om toch te kunnen drinken. Flesjes zou toch handiger zijn. Misschien dat ik voor volgend jaar zelf zo'n riem met flesjes aanschaf, dan ben ik zeker. Net voor de, voor mij persoonlijk toch, zwaarste hindernis- de Konijnenpijp- kreeg ik nog een aanmoediging van de coach. Het doet toch goed als je je naam hoort roepen als aanmoediging. Zeker op dat moment. De afdaling vond ik redelijk vlot gaan. Ik had in het begin helemaal het gevoel niet dat het omlaag ging. Des te meer ondervond ik het terug stijgen. Ik ben hier toch nog redelijk veel lopers voorbijgegaan die mij tijdens de afdaling waren voorbijgestoken. Het stukje net voor de laatste bocht bleef maar duren. Maar ook hier stond enorm veel volk. Wanneer je dan na die bocht de laatste spandoeken ziet hangen, kun je toch nog altijd iets meer uit je lijf halen. Ik wilde kost wat kost geen 20 zien staan op mijn horloge.
Dat is met uiteindelijk gelukt. Met een tijd van 1u19'23" ben ik heel tevreden, zeker voor een eerste keer. Ik weet nu dat ik zonder kwetsuren toch 1u15' aan kan, misschien wel meer op een vlak parcours. Ik was helemaal niet buiten adem. Volgend jaar doe ik hier zeker weer aan mee. Ik vond het gewoon heel leuk om eens door die tunnels te lopen. En buiten die eerst twee kilometers heb ik geen enkel probleem van plaats gehad.
Ook Ellen heeft het er goed van afgebracht. Zij heeft deze wedstrijd ook uitgelopen in een tijd van 1u43'06". Dit was meer dan behoorlijk, zonder al te veel te kunnen trainen door de tussentijdse examens die ze had. Ze heeft wel kunnen ondervinden dat ze nog veel boterhammekens mag eten vooraleer zij haar "ouwe papa" voorbij zal snellen. .
Dinsdag dan toch naar de piste vertrokken voor een laatste test voor zondag. Ik moest weten hoe ik er voor stond. Hoe zou mijn been reageren op het lopen? Al bij al is het positief verlopen.
Dit keer stond er 800/700/600/500/400 op het programma. Er werd niet aan intervaltempo getraind. We moesten deze afstanden afleggen aan het tempo dat we zondag voor ogen hadden. Voordeel is dat er veel rustiger gestart wordt. Zeker geen blokkering van de benen deze keer. Ik heb dit aan een vrij constant tempo kunnen afleggen zonder tekens van vermoeidheid. De trainer moest wel een paar keer mijn loophouding corrigeren. Ik mankte blijkbaar zonder dat ik er erg in had. Ik voelde mijn been wel een beetje trekken, maar het was draaglijk aan dat tempo. Nadien zijn we nog het park ingetrokken voor een grote ronde van 5 km aan hetzelfde tempo ongeveer. Ik had er eerst een beetje schrik voor en wilde op de piste blijven, maar de coach heeft me dan toch overhaald om mee het park in te gaan. De schrik was overbodig. De laatste twee kilometers begon het zelfs vlotter te gaan. Mijn been voelde veel soepeler aan. Ik denk dat het voor zondag wel in orde is. Het zal vooral belangrijk zijn om zeer goed op te warmen. De opwarming is altijd belangrijk, maar deze keer moet het extra goed zijn. Rustig starten is de boodschap om dan op een later tijdstip te beslissen of het tempo wat hoger kan of niet. Maar dat zien we op dat moment wel.
Als alles gaat zoals de training is verlopen, durf ik toch voor een tijd van 1u2O te gaan. Maar met vijf tot tien minuutjes langer onderweg ben ik ook tevreden.
Dus de rest van de week wordt er niet meer gelopen. Ik ga enkel nog op donderdag en vrijdag een fietstraining inlassen om de benen te laten ronddraaien. Ik heb maandag gemerkt dat dit een goed gevoel aan mijn been gaf. Alleen zullen het dit keer rustige tripjes zijn, kwestie van spieren losgooien en lekker ontspannen.
Deze week wordt voor mij een rustige week enerzijds, tegelijkertijd wordt het ook een testweek voor zondag. Op maandag had ik besloten om een fietstraining in te lassen, kwestie van de benen nog wat te sparen. Hierdoor kon ik mijn uithouding eens flink testen zonder daarvoor te veel druk op mijn rechterenkel te zetten.
Het was een goede training. Het is een goed alternatief voor de looptraining voor het geval je een lichte kwetsuur hebt. Maar toch moet ik eveneens de mening van Joggerke bijtreden. Hij schreef in één van zijn verslagen vorig jaar dat er toch niets boven het lopen gaat. Ik begrijp hem nu heel goed. Bij mij kriebelt het ook enorm. Deze fietstraining deed niets tekort voor mijn contiie, maar het lopen is toch aanngenamer. Raar hoe een mens aan iets "verslaafd" kan worden.
Ik had een parcours gepland dat eigenlijk een aaneenschakeling was van twee trainingsomlopen. De totale afstand bedroeg 20,3 km. Tijdens de training stond er veel wind, hoewel het redelijk warm was. Hierdoor moest ik flink doorduwen om mijn tempo aan te houden. Ik wilde toch een gemiddelde van rond de 23 km/u aanhouden. Ondanks een paar keer dat ik moest stoppen voor een rood licht, heb ik deze doelstelling ruimschoots behaald. Met een gemiddelde van 24,66 km/u was ik zeer tevreden. Ik reed vooral langs de velden waar je weinig tot geen beschutting tegen de wind had. Enkel op het laatste stuk had ik de wind een beetje in het voordeel. Maar zo tegen de wind beuken is altijd leuk, of het nu per fiets of te voet is. Werken loont altijd.
Dinsdag ga ik misschien een keertje op de piste proberen om met de groep mee te trainen. Alleen wordt het voor mij geen intervaltraining. Daar ga ik zondag niet voor op het spel zetten. Zodra ik maar iets van weerstand ondervind, stop ik er mee en weet ik dat er dan nog alleen op zondag wordt gelopen. De rest zien we dan wel. Duimen maar voor de goede afloop.
Naar de huisarts geweest om mijn been te laten onderzoeken. Ik moest er langs gaan voor papieren te laten invullen, dus dacht ik om dan maar tegelijkertijd mijn been na te kijken. Nu blijkt dat er een pees vlak boven mijn rechterenkel ontstoken is. Volgens mij nog altijd een gevolg van de veldloop. Dit komt helemaal niet goed uit. Ik denk dat ik volgend jaar de veldloop links laat liggen, veel te hobbelig voor mijn enkels. Ik dacht heel de tijd dat het hoger op mijn scheenbeen was. Blijkt nu dat ik de hele tijd mijn coldpack op de verkeerde plaats heb gelegd . Vanaf nu wordt het ijs leggen, ontstekingsremmers nemen en zo veel mogelijk drukklasten vermijden. Om de conditie op peil te houden, ga ik trainen met de mountainbike. Zo blijven de benen ronddraaien, wat de doorbloeding bevordert en de enkel soepel houdt. Eventueel wordt de kinesist ingeschakeld, maar dat zal ik nog wat aanzien. Ik ben er van overtuigd dat ik zal kunnen meelopen, al wordt het een rustige jogging. Misschien loop ik wel samen met Ellen. Zij heeft zich trouwens ook ingeschreven. Zij zal waarschijnlijk meer dan 1u30' lopen. Als ik dan haar tempo aanhoud, forceer ik niet echt. Maar de strijd is nog niet gestreden. We doen er alles aan om mijn doel te bereiken. Het zal lukken!!
Nog twee weken voor de 10 Miles van Antwerpen. Ik ben vol goede moed naar de atletiekpiste gereden. Ik was benieuwd hoe het zou verlopen. Ik nam me voor om geen gekke dingen te doen en rustig een aantal toertjes te doen. Het zou een rustige 5 km worden, maar in plaats van 12,5 ronden te lopen heb ik er 13 gedaan. Dan had ik voor elke ronde een vergelijkingspunt. De omstandigheden waren zeer goed om rustig te lopen. Qua uithouding was er geen enkel probleem. Ook in mijn linkerbeen was er niets te voelen. Wat mijn rechterbeen betreft, voel ik dat het de goede kant uitgaat, maar dat het helemaal nog niet voorbij is. Al is er geen blokkering meer bij het starten, toch voelde ik in het begin nog wat drukpijn die wel te verdragen was. Na 6 ronden ging het lopen een stuk vlotter. Ik moest mij werkelijk inhouden om mijn been te sparen. Dat was niet gemakkelijk. Ik heb redelijk constant gelopen. De rondetijden schommelden tussen 2'23" en 2'32". Daar ben ik op dit moment dik tevreden mee. Nu is het zaak om vooral rustig te blijven. Daarom doe ik deze twee weken geen intervaltraining meer. Normaal is het interval op dinsdag tijdens de clubtraining, maar ik ga mijn rondjes afwerken, terwijl de anderen zich het zweet uit hun lijf lopen.Gewoon de conditie onderhouden is volgens mij voldoende. Ik weet dat ik de afstand aankan. Ik weet alleen nog niet voor welke tijd ik zal gaan. Dat zien we op dat moment wel.
5,5 km - 0:31:35 - 9,88 km/u - 06:04 /km - HS na : 101 bpm
Vandaag nog eens enkele baantjes getrokken. Het was weer een tijd geleden dat we naar het zwembad zijn geweest. Jordi heeft namelijk 5 weken in de gips gezeten wegens een barst in zijn voorvoet. Aangezien hij er zin in had, kon ik van de gelegenheid gebruik maken om mijn conditie wat op peil te houden. Zwemmen is daar een goed alternatief voor. Wie al eens een zwemtraining achter de rug heeft, kan er van meespreken. Van zwemmen kan je serieus moe worden. Ook moest ik hier geen druk op de benen zetten, wat alleen maar voordelen heeft. Zo verstrijkt de tijd wat sneller. Hopelijk kan ik maandag terug met het lopen beginnen. Dit zal dan telkens op de tartanpiste gebeuren, kwestie van soepel te kunnen lopen. Dus rustig aftellen deze week.
Vandaag is het een week zonder looptrainingen. Maar er is hoop. Ik voel nog steeds mijn been trekken bij het stappen, maar het is niet pijnlijk meer. Ik ga toch nog rustig aan doen deze week. Dat betekent voor de tweede opeenvolgende week geen loopschoenen aantrekken. Waarschijnlijk ga ik een paar keer met de mountainbike op pad, kwestie van de benen los te werken en de conditie wat te onderhouden. Hopelijk kan ik daarna beginnen met los te lopen. Als dat lukt, heb ik nog twee volle weken om de benen terug aan het lopen te laten wennen. Benieuwd of ze zullen protesteren. Ik hoop van niet, want het kriebelt veel te hard. En op zulke momenten is het ner of je de andere joggers sneller en beter opmerkt, wat het des te moeilijker wordt om je in te houden. Maar het is voor mij het beste om toch nog wat geduld te hebben. We stellen gewoon mijn richttijd wat bij. Desnoods houden we het op een rustige loop met een tijd van 1u30 voor ogen, wat nog altijd goed is voor mijn doen. Als we er maar bij zijn. Duimen maar!!
Dinsdag is de training me niet goed bevallen. Tijdens de opwarming had ik geen goed gevoel in het rechterbeen. Toch wilde ik proberen om op de piste de interval mee te doen. Moest het niet gaan, dan kon ik rustig nog wat rondjes afhaspelen. Het zou 10 x 300m worden. De eerste drie sessies waren tegen de tijd. Met tijden van 1'04", 59" en 56" kan ik een beetje tevreden zijn ondanks een slechte start telkens. Ik geraakte steeds slecht weg. Mijn benen waren precies geblokkeerd. Meestal na 100m geraakte ik ietwat op dreef. Daarom weet ik dat ik onder normale omstandigheden sneller kan. De resterende zeven sessies was volgens in en out principe. We begonnen er aan met volle moed, maar al snel voelde ik dat het niet zo goed zat. Ik moest al snel iedereen laten gaan. Dat is mijn gewoonte niet. Na de tweede sessie besloot ik om deze training te onderbreken, wat mij trouwens voor de eerste keer overkomt. Ik was een beetje aangeslagen. Samen met de trainer werd er beslist om rustig een paar rondjes te joggen. Dit deed dan ineens dienst als uitlopen. Deze week en volgende week zal er dus alleen maar gerust worden, afgewisseld met ijscompressen en medicatie.
Dit komt op een zeer ongelegen moment. Het is nu ongeveer drie weken voor de 10 Miles. Ik hoop echt dat ik het nog haal, desnoods wordt er geen tijdschema opgelegd. Dan doen we gewoon mee om een ervaring op te doen en wordt er naar 1u30' gelopen. Als ik 1 week voor de wedstrijd in orde ben, zal dit me wel lukken. De basisconditie zit goed, dat voel ik. Nu gewoon duimen dat het op tijd in orde komt.
Iedereen heeft het zeker gemerkt. De lente heeft zijn intrede gedaan. Een ideaal weertje om een training af te werken. Deze keer stond er een rustige duurloop van 1u10 min op het programma. In het begin protesteerden de benen nog, maar na een paar kilometers werd dit draaglijk. Het zal stilletjes aan moeten beteren. Het komt er nu op aan om niet te forceren, maar toch de afstand onder controle te houden. Het zal een goede evenwichtsoefening zijn, balancerend op een slappe koord. Verder is deze training redelijk vlot verlopen. Ik had het gevoel dat ik nog sneller kon, maar hield wijselijk hetzelfde tempo aan. Hopelijk recuperen de benen goed, zodat ik de intervaltraining rustig mee kan doen. Anders wordt het rustig rondjes lopen. We zullen wel zien. Misschien is het zelfs beter om twee dagen na elkaar te lopen, zodat je meer in beweging blijft en de bloedsomloop zijn werk laat doen. Morgen ben ik al een stuk wijzer.
13,1 km - 1u10 min - 11,28 km/u - 05:20 /km - HS na : 115 bpm
Op de valreep heb ik toch nog een trainingske kunnen doen deze week. Ik wilde absoluut lopen ondanks de tijdnood. Absoluut omdat ik wilde controleren of het gemakkelijker lopen was met de nieuwe kousen. Ik heb dan toch besloten om sportcompressiekousen aan te schaffen. En het is 100% meegevallen. In het begin voelde ik nog wat scheuten, maar dat is ergens normaal daar ik ze voor de eerste maal gebruikte tijdens het lopen. Maar binnen de kilometer voelde ik dat het de goede kant uitgaat. Dat is dus een hele last die van mijn rug valt. Zo gaan we met een gerust gemoed naar 17 april. De training verliep zeer vlot. Ik had eigenlijk niet veel tijd (de dag was weer goed vol geprogrammeerd wegens aantal wensjes van de echtgenote). Eerst voor het eten gezorgd. Daar ik nogal wat brood op overschot had, heb ik dan nog broodpudding gemaakt. Toen ik deze in de oven had gestoken, zag ik de kans schoon om mijn trainingsplunje aan te trekken voor toch nog een kleine training. Normaal moest het 50 minuten zijn, maar nu koos ik gewoon voor een rondje van 5,2 km. Deze inschatting was de juiste, want terug binnen stond er nog 4 minuten op de wekker te lezen. Ik had het gevoel rustig bezig te zijn om de benen wat te sparen. Maar door die kousen had ik eigenlijk weinig tot geen last, waardoor de snelheid toch wat hoger lag dan voorzien : 11,88 km/u. Ik had dit helemaal niet verwacht. Ik voelde wel dat het vlot ging, maar ik had het gevoel dat een stuk trager aan het lopen was. Aangezien ik daarna niet al te veel pijn ondervond (je voelt altijd wel iets), was ik enorm tevreden. De dag was op alle vlakken geslaagd met als afsluiter een heerlijk stuk broodpudding.
5,2 km - 26'16" - 11,88 km/u - 05:03 /km - HS na : 112 bpm
Dinsdag was het een relatief rustige training. Ideaal om na een periode van weinig trainen de draad weer op te nemen. We moesten 12 keer 200m in en out doen. Dus werd er gelopen aan een iets verhoogde snelheid, maar geen sprint. Dit was ideaal voor de benen. Ik voel mijn rechterbeen toch nog altijd. Het is eigenlijk wel straf : vorig jaar mijn linkerbeen en nu mijn rechter, terwijl het linker geen probleem geeft. Tijdens het lopen heb ik er nauwelijks last van. Alleen bij het starten voel ik dat ik niet echt kracht kan zetten op dat been, maar verder gaat dit prima. Het is vooral de volgende dag dat het been gevoelig is. Ik hoop dat dit stilletjes verdwijnt met mijn trainingen in een rustig tempo af te werken. Je bent dan in beweging, maar je forceert niet echt. Ik was al aan het denken om sportcompressiekousen aan te schaffen. Maar dit doe ik enkel als ik zeker weet dat deze zullen helpen. Voorlopig is het dus rustig verder doen. Dinsdag is het al bij al vlot verlopen. Ik merk wel dat 17 april bijna constant door mijn hoofd dwaalt. De zenuwen zullen daar waarschijnlijk een belangrijke rol in spelen. Dit zou mijn eerste grote run zijn en deze keer wil ik dat niet missen. Ik heb me zo goed mogelijk voorbereid. Daar zal het niet aan liggen. Gewoon rustig blijven en alles komt in orde. Daar ben ik zeker van.
Maandag had ik het te druk om de schoenen aan te binden. Ik weet dat het niet zou mogen, maar de tijd ontbrak er echt aan. Gelukkig heb ik vrijdagavond onverwacht een training kunnen afwerken. Ellen traint namelijk ook op vrijdagavond. Aangezien ik verlof had, had ik wel zin om samen met haar te gaan trainen. Uit beleefdheid heb ik dit eerst aan de trainster gevraagd (sms), hoewel ik al wist wat het antwoord zou zijn. Ofwel ben ik een zeer beleefde jongen ofwel heb ik omwille van mijn schoon ogen mogen meedoen. Feit is dat ik nog een mooie training heb kunnen doen. Er stond 4 x 1000m op het programma. De trainster was zoals gewoonlijk te laat. Zodoende begon ik dan maar in mijn eentje aan mijn opwarming (van flinke inzet gesproken). Nadien werden de sessies vlot afgewerkt met tijden die een stukje onder het voorziene schema lagen : 4'32" - 4'29" - 4'21" - 4'21". De laatste twee zeer constant gelopen. Zo heb ik de dochter laten zien dat vaderlief nog lang niet versleten is en dat ze nog veel boterhammekens mag eten vooraleer zij hem voorbijsteekt. Al weet je nooit in het leven.
Deze week zal het nog een rustige week zijn wat betreft het lopen. Er is nog redelijk wat werk te doen thuis. Het komt eigenlijk niet goed uit zo dicht bij de 10 Miles. Maar ja, dit moet ook gebeuren. Vanaf volgende week komt er niets meer tussen. Dan gaan we voluit voor de meet.
Dinsdag een mooie training afgewerkt. We moesten 5 x 1200m afwerken. Ik probeerde er een zo constant mogelijk tempo op na te houden. Ik heb voor de 10 Miles in Antwerpen een tijd tussen 1u15 en 1u20 voor ogen. Zo heb ik in functie hiervan een schema met tussentijden opgemaakt. Voor een training op de piste variëren de rondetijden tussen 1'51" en 1'59. Langzamer vertrekken was dus de boodschap. Na de eerste ronde zat ik redelijk op schema : 1'47". De andere sessies kwam ik die eerste ronde toch ongeveer rond die tijd door, alleen werd deze vanaf de derde sessie iets sneller, rond 1'43". Verder bleef het tempo altijd hetzelfde. Dit resulteerde in de volgende tijden : 5'19" - 5'14" - 5'14" - 5'09" - 5'04". Op geen enkel moment heb ik de indruk gehad dat ik mezelf moest forceren. De laatste twee sessies dacht ik zelfs dat ik trager liep, wat vooral een vals gevoel was aan de tijden te zien. Ik merk dat ik op schema zit wat betreft mijn beoogde tijden. Ik weet dat Antwerpen een iets zwaardere wedstrijd is dan een andere 10 Miles omwille van die drie tunnels die je moet verteren. Maar ik denk toch dat ik die 1u20 zeker moet aankunnen. Ik heb een paar omlopen met een viaduct waar ik ofwel de autosnelweg ofwel een spoorlijn moet passeren. Misschien dat die een paar keer meer ga nemen om dat stijgen en dalen in de benen te hebben. Wie weet wat voor tijd er dan in zit.
Na de training van maandag heb ik terug een goed gevoel gekregen. Ik was een beetje bezorgd wat betreft de benen en vooral mijn rechter onderbeen. Dat bleef wat pijnlijk aanvoelen bij aanraking. Daarom besloot ik in plaats van een uur te trainen gewoon mijn toer van ongeveer 6 km af te werken. De benen trokken nog een beetje, maar van pijn was geen sprake meer. Daardoor kon ik mijn tempo iets hoger en gemakkelijker aanhouden dan vorige week. Niet dat het een hoog tempo was. Gewoon een rustig tempo aangehouden, wat ontspannen lopen. Vanaf nu ga ik proberen aan een tempo te trainen om een bepaalde tijd te kunnen halen in Antwerpen. Op dinsdag staat er op de club een 5 x 1200m op het programma. Ik ga proberen om elke keer dezelfde tijd neer te zetten. Dus geen doortrekkerij, maar een "rustiger" constant tempo aanhouden. Benieuwd of me dat gaat lukken. Stilletjes aan wordt nu de afstand opgetrokken op de andere trainingen, kwestie van de kilometers in de benen te hebben. Misschien ga ik vrijdag voor de afstand. Zondag is het "Oostende - Brugge", een wedstrijd van 10 Miles en enkelen van de club gaan meelopen. Spijtig dat het juist schoolvakantie is, zodat ik moeilijk kan meedoen, maar misschien kan ik dit compenseren door op vrijdag ook deze afstand te lopen, maar dan met een mindere snelheid. We zullen wel zien. Eerst nagaan hoe de benen zich laten gevoelen, daarna wordt er beslist over de afstand. Maar het zal zeker meer dan 10km zijn, dat staat al vast. Afstand trainen is nu de boodschap. Langzaam valt alles in de plooi.
6,2 km - 0:32:14 - 11,54 km/u - 05:11 /km - HS na : 110 bpm
Maandag na de cross stond er normaal een training van 40 minuten op het programma. Ik had echter beslist om er een rustige looptraining van te maken. Gewoon wat loslopen om de beentjes proberen wat soepeler te maken. Ze waren nog heel gevoelig na zondag. Ik ging gewoon mijn toertje van 6 km afwerken met de chrono. Met een gemiddelde snelheid van 10,67 km/u heb ik toch nog meer dan een half uur gelopen, bijna 35 minuten. Eerste luik van het herstel was afgewerkt. Dinsdag wat laat naar de clubtraining vertrokken. Geen nood echter, ik was precies niet de enige. Zo ben ik toch nog met de anderen aan de opwarming kunnen beginnen. Normaal stond er 2 x 3000m op het programma. Maar we mochten dat rustiger aan doen zo kort na de wedstrijd. Na de eerste reeks besloot de trainer wat variatie te brengen. In plaats van die tweede reeks werden er korte sprintjes ingelast. Zeer leuk en achteraf voelden mijn benen beter aan. Normaal stonden er op donderdag en vrijdag een training gepland. Dat is echter buiten de zoon gerekend. We werden door de school gebeld dat er iets niet in orde was met zijn voet. Na het bezoek aan de spoedgevallen wisten we beter : een breuk van een beentje in de voorvoet. Resultaat : in totaal 4 weken gips, waarvan de eerste week niet gesteund mag worden. Daardoor ben ik aangeduid als chauffeur. Het gevolg is dat ik veel minder tijd heb en die trainingen in het water vallen. Noodgedwongen krijgen de benen dan extra rust. Hopelijk kan ik maandag terug aan mijn schema werken. Hoewel er niet gepanikeerd wordt, zal 17 april er snel zijn. Dus kunnen we beter goed voorbereid zijn.
Eindelijk was het dan zover. Mijn eerste wedstrijd. Door de werkzaamheden thuis was mijn voorbereiding verre van ideaal. Ik heb de laatste twee weken slechts 1 keer per week kunnen trainen. Nu weet ik wel dat de basisconditie niet zo snel verdwijnt, maar het is toch altijd beter te kunnen blijven lopen. Maar ik wilde absoluut meelopen. Het kriebelde gewoon te hard. Hoewel ik al een aantal jaartjes tel (47) en het een en ander kan relativeren, was ik toch een beetje zenuwachtig. Stel je voor. Zenuwen krijgen voor een gewone veldloop waar geen grote prijzen te rapen zijn en waar je gewoon meeloopt. Om die zenuwen te verminderen en om de spieren wat op te warmen, ben ik van thuis uit rustig naar de wedstrijd gelopen. Dat is een voordeel wanneer je niet veraf woont. Ellen moest ongeveer een uurtje voor mij lopen. Wij zijn samen vertrokken. Zo kon ik haar aanmoedigen terwijl ik rustig wat rondjes kon inlopen. Voor haar was deze wedstrijd geen onbekende. Zij had vorig jaar al meegedaan als cadet. Nu was het andere koek. Nu is ze eerstejaarsscholier. De afstand is langer (2700m) en de tegenstanders zijn meestal ouder dan zij. Ze heeft voor haar doen toch een verdienstelijke wedstrijd gelopen. Ze eindigde 19de. met een achterstand van bijna 4 minuten op de winnares.
Mijn wedstrijd dan. We moesten een afstand afleggen van in totaal 6750m, verdeeld over 5 ronden van 1350m. Na de opwarming gingen we allemaal aan de start staan. Ik wist niet dat men op die leeftijd zo hevig kon zijn om uit de startblokken te schieten . Ik liet me als het ware meezuigen met de groep om zo snel mogelijk die eerste rechte lijn voorbij te zijn. Ik voelde wel dat dit voor mij een te snelle start was. Ik ben zulke starts niet gewoon. Bij een veldloop start men toch behoorlijk wat sneller dan bij een stratenloop omdat daar de afstand meestal een stuk langer is. Ik probeerde aansluiting te krijgen bij een groepje dat voor mij liep en dat lukte wonderwel. Ik ben daar de twee eerste ronden bij kunnen blijven. Maar ik voelde dat ik door die snelle start een beetje op mijn adem had getrapt en moest daarom de anderen laten gaan. De derde ronde heb ik bewust het tempo een beetje laten zakken en ben op dat tempo blijven doorgaan. Tijdens de laatste twee ronden ben ik dan weer iets sneller beginnen lopen. Ik heb dat tempo tot aan de finish kunnen volhouden. Versnellen zat er echter niet in, merkte ik toen bij het ingaan van de laatste ronde iemand mij voorbijstak. Ik zag ook in dat tijdens die laatste ronde forceren geen enkele zin had. Zowel voor als achter mij gaapte er een leegte, zodat ik een soloronde afwerkte. Op het laatste voel je goed hoe hard je moet knokken om je snelheid terug op te drijven wanneer je een bocht van 180° hebt genomen. dat was vlak voor de laatste rechte lijn nog flink werken. Na de finish was ik behoorlijk moe, maar was toch snel gerecupereerd. Toen ik mijn tijd vernam, was ik toch tevreden : 30'30". Toch nog een gemiddelde van meer dan 13 km/u., niet slecht voor een eerste keer. Eén ding staat vast : volgend jaar duik ik onder de 30 minuten, dat is beloofd. Nu wordt er weer vooruitgekeken en wordt er naar de 10 Miles gewerkt, het volgende doel. Deze veldloop kan gerust als een geslaagde, doorgedreven training worden beschouwd.
Hierna nog enkele foto's (die van Ellen volgen in het bericht hieronder
Nog een glimlach op het gezicht.
Rustig opwarmen
We zijn er klaar voor
Aanklampen
De groepjes veranderen regelmatig van samenstelling
Eindelijk terug gestart. Maandag was er nog te veel te doen, maar voor dinsdag kon er geen beletsel meer zijn. Het kriebelde gewoon te hard. Het grote werk was gedaan, dus om kwart voor zes vertrok ik richting atletiekpiste. Het is te zeggen, nadat ik een ommetje had gemaakt om een wedstrijdshirt te gaan halen. Ik zou dat nog even voor de training doen, het was er trouwens in de buurt. Ik had me echter misrekend op de werken aan het kruispunt iets verderop. Daar moest iedereen op 1 rijvak met aanschuiven als gevolg. Ik had het moeten weten, maar men stoot zijn hoofd graag een keer te veel . Toen ik daarna op de piste aankwam, was de opwarming net gedaan en stonden de anderen klaar om een paar sprintjes van 200m te doen. In feite heb ik alleen die 200den gemist en was mijn opwarming een beetje korter. Maar voor de rest verliep alles vlot. Voor mij werd het dus 2 x 400, 3 x 800 en 2 x 1000. Er werd niets geforceerd met de wedstrijd van zondag in het verschiet. Gewoon proberen constante tijden lopen. Hoewel het bijna twee weken geleden was, had ik er toch een goed gevoel bij. Nu enkel nog wat loslopen deze week en er dan een patat op geven volgende zondag. Benieuwd wat dat gaat worden.
Deze week heb ik een looploze week achter de rug. Ik had gewoon te weinig tijd. Er moest worden geschilderd en dat gaat nu eenmaal voor. Maar het einde is in zicht. De schilderwerken zijn achter de rug. Nu moet er alleen nog een nieuwe vloer worden gelegd. Dat zal in de loop van volgende week gebeuren. Zoals in de andere slaapkamers wordt het een laminaatvloer. Handig om te leggen en makkelijk in onderhoud. De keuze is dan snel gemaakt. Zo kan ik volgende week weer beginnen te trainen. En dat zal nodig zijn wil ik goed aan de start komen van de veldloop van onze eigen club. Deze gaat door op zondag 20 februari. Dit zal dus mijn eerste wedstrijd worden. Toch benieuwd wat het gaat worden. De laatste keer veldloop gaat terug tot in mijn middelbare schooltijd, eventjes geleden dus. De tweede wedstrijd ligt in feite ook al vast. Ik heb me deze week ingeschreven voor de 10 Miles van Antwerpen. Aangezien mijn werkgever het inschrijvingsgeld betaalt, mag ik deze kans niet laten schieten. Dus derde keer goede keer (hoop ik). Die dag gaat Ellen meedoen aan de Ladies Run. Benieuwd hoe zij die 5 km gaat afwerken. Maar dat zien we dan wel. Nu eerst de benen aan het lopen laten wennen. Het is al weer iets meer dan een week geleden. Maandag rustig starten dus, dan komt het wel in orde.
Donderdag dan toch vroeger opgestaan. Ik liet de wekker om 11u aflopen (ik lag er om 8u in). Ik had eerst de neiging om de wekker verder te zetten en me om te draaien, maar ik verplichtte mezelf om op te staan. Van karakter gesproken. Het is wel gemakkelijker als je weet dat je 's avonds terug kunt gaan slapen. Ik besloot om het parcours van 8km te nemen aan een rustig tempo. Donderdag is het "rustig aan-training" als deze wordt ingelast. Dan is de tijd van minder belang. Alles zat wel mee. Goed weer, niet te koud of te warm en overal een droog wegdek. Meer moet een mens niet hebben om content te zijn. De training werd rustig afgewerkt zonder problemen. Na het middageten heb ik mijn schildersplunje aangetrokken om het plafond een laatste laag te geven. Deze fase is ook weeral achter de rug. Volgende week komen de muren aan de beurt.
8 km - 0:42:55 - 11,18 km/u - 05:22 /km - HS na : 113 bpm
Wat word je wanneer blijkt dat de dag niet lang genoeg is om alle plannen van die dag uit te voeren? Gelukkig werd ik er niet van gefrustreerd. Ik was eigenlijk wel op tijd klaar, maar doordat ik daarna nog allerlei dingen moest doen en de tijd wat ontbrak, besloot ik om de clubtraining te laten schieten. Dit kwam vooral door het gevoel van rubberen benen te hebben door steeds trappeke op en af te spelen tijdens het schilderen van het plafond. Maar ik mag niet klagen. De werken blijven op schema. Er zijn nu twee lagen primerverf aangebracht. Donderdag moet ik enkel nog een laag plafondverf er tegenaan gooien en de eerste fase is afgerond. Gelukkig doe ik er ongeveer een uur over om van de ene kant van de kamer naar de andere kant te laveren. Daardoor kan ik eerst nog een training afhaspelen. Ik ben van plan om vroeger op te staan om dan onmiddellijk een rustige training van 8km af te werken. Zo heb ik dan toch nog iets gedaan deze week. Vrijdag zal ik waarschijnlijk niet genoeg tijd hebben, want dan komen de muren aan de beurt. Vanaf volgende week ga ik toch twee keer trainen, al is het maar om de benen in beweging te houden of een beetje te ontspannen. Eerst zien dat ik morgen op tijd uit mijn bed geraak.
Vanaf worden de trainingen wat afgebouwd wat betreft de tijdsduur en de afstanden. Jordi krijgt binnenkort een nieuwe kamer (eindelijk, zal hij denken) en ik ben weer als Chinese vrijwilliger aangeduid om de voorbereidende werken te doen. Vrijdag werd het behangpapier verwijderd. Hoewel dit vlotjes verliep, had ik toch tijd te kort om er een training bij te doen. Op dinsdag blijf ik wel naar de clubtraining gaan. Volgende week zijn het weer reeksen van 1000m, één van mijn favoriete dingen. Daar kun je je eens lekker op uitleven. Op donderdag probeer ik toch om vroeger op te staan om gedurende een 6-tal kilometers te kunnen loslopen. Voor maandag en vrijdag zie ik nog wel. Dat zal afhangen hoe die dag de werken opschieten en of er nadien nog wat tijd over is om een blokje om te lopen. Dus twee keer per week lopen blijft een zekerheid, de rest is in deze periode meegenomen. Het gooit wel mijn voorbereiding voor de veldloop wat in de war, maar de basisconditie gaat volgens mij niet echt verloren. We zien wel wat het wordt.
"Tussen de 13 en 14 minuten". Dat was de tijd die ik te horen kreeg van de trainer. Dat was de tijd die ik moest lopen. Dinsdag was het een tempoloop van 3000m. Ik had me er al een paar weken vooraf op gefocust. Waarschijnlijk omdat ik hier nog geen tijd voor had staan. Dus wist ik ook niet wat ik aan zou kunnen. Ik wilde deze afstand zeker meedoen. Ik ben hiervoor op maandag niet gaan trainen omdat ik wat last had van zware benen. Ik gunde ze een extra dagje rust. Omdat ik de donderdag als extra dag beschouw, haal ik de maandagtraining op donderdag wel in. Er waren eigenlijk niet zo veel mensen komen trainen. We waren met zeven tijdens de parkronde, maar voor de tempoloop waren we met vijf. Twee kwamen nog maar recentelijk uit blessure en deden het daarom wat rustig aan. Na de opwarmingsloop in het park kon het beginnen. Twee jonge gasten trokken vanaf het begin al stevig door. Ik begon in derde positie en hield de tweede in zicht. Toen ik zag dat deze wat kalmer aan deed, heb ik een kleine versnelling geplaatst en ben stilaan naar hem toegelopen. Zo konden we met twee een goed tempo aanhouden met elkaar regelmatig af te lossen. Dat het een mooi tempo was, besefte ik bij het horen van de tussentijd na 1000m : 4'16. Toch even schrikken en denken of dit wel haalbaar was. Maar nu we toch bezig waren, konden we evengoed op ons elan doorgaan. Je hebt dan twee mogelijkheden : ofwel loop je een mooie tijd ofwel loop je je gewoon goed kapot. We konden dit tempo blijkbaar toch goed onderhouden. Enkel de laatste 500m moest ik mijn gezel laten gaan (ik ben dan ook meer dan twee maal zo oud dan hem ). Als bijna 47-jarige voor een groot deel nog in het zog blijven van dat jong geweld, vond ik dit al een prestaite op zich. De laatste ronde heb ik dan nog even alleen doorgetrokken tot aan de meet. Ik moest toch even naar adem happen na de finisch, maar was supercontent van mijn tijd : 12'38", een kleine halve minuut onder het vooropgestelde doel. Dat deed enorm deugd. Als je de eindtijd bekijkt en je trekt daar de tijd van de eerste kilometer af, dan krijg je voor resterende twee kilometers een tijd van telkens 4'11". Toch niet slecht voor zo'n oude , al zeg ik het zelf.
Om de week af te sluiten, verkoos ik om toertjes te gaan tellen op de piste boven een training langs de achterliggende weggetjes tussen de velden. Het had te hard gevroren naar mijn zin om zonder risico's rond te lopen. Op de piste zag het ook wit, maar je bent zeker van een egale ondergrond. Dus dan maar zorgen dat ik de tel niet kwijt zou geraken. Het was tenslotte een rustige duurloop van een uur. Ik had al uitgerekend dat dit tussen de 28 en de 30 rondjes zouden worden, het kopje er bij houden dus. Uiteindelijk heb ik daar geen problemen mee gehad. De training is goed velropen. In het begin had ik wel last van koude handen. Ik had nochtans mijn handschoenen klaargelegd op de kast en daar waren ze blijven liggen. Na 2 kilometer was er van koude handen geen sprake meer en kon ik mij helemaal op het lopen en het tellen concentreren. Ook heb ik speciaal gelet op het neerzetten van de linkervoet. Ik had opgemerkt dat ik regelmatig mijn tenen een beetje introk telkens mijn linkervoet de grond raakte. Ik was mij daar eerst niet van bewust tot ik wat last in dat been kreeg. Nadat ik er op begon te letten, was dit al een heel stuk beter. Nu liet ik de voet goed ontrollen. Verder was ik helemaal alleen aan het lopen. Ik vind dit helemaal niet erg. Dan kijkt er niemand op als je al eens een keer raar begint te doen. Ik kon het tempo goed aanhouden. Tussen kilometer 8 en kilometer 10 deed ik een kleine versnelling. Niet veel, maar toch zo dat het voelbaar was, kwestie van er variatie in te leggen. Nadien teug het tempo van daarvoor aangenomen tot het uur vol was. Volgende week op maandag en vrijdag weer iets langer lopen en op dinsdag staat er een tempoloop van 3000m op het programma. Ik leef er al een beetje naar toe. Hopelijk heb ik dan geen dipje.
11,5 km - 1:00:00 - 11,50 km/u - 05:13 /km - HS na : 104 bpm
Vorige week liep niet zoals ik het wenste. De training van afgelopen dinsdag is daarentegen veel beter verlopen. Hoewel ik serieus last had van een verkoudheid (tijdens de nachtdienst serieus wat gehoest en zakdoeken verbruikt) wilde ik toch mijn training afwerken. Deze avond stond er 4 x 1600m op het menu. De eerste sessie zou ik niet alles geven, maar gewoon tempo aanhouden en proberen dezelfde rondetijden aan te houden. Het tempo bleef er goed in, daar was ik al blij om. De volgende sessie was een soort van aflossing. We liepen per groepjes van vier. Om de 300m moest de voorste zich laten afzakken tot de laatste plaats, enz. Dit was leuk. Het is altijd aangenaam wanneer er op training een afstand op een andere manier wordt gelopen. Reeks nummer drie ging de andere kant uit. Nu moest men om de 100m een sprint naar voor doen terwijl het tempo gelijke tred moest houden aan de traagste loper. Vooral die sprintjes waren kuitenbijtertjes. Dan kwam reeks nummer vier. Dit werd weer een tempoloop. Hoewel ik vorige week, ondanks dat ik mij minder voelde, mijn besttijd op deze afstand had verbeterd, was ik nu benieuwd hoe ik het er deze keer vanaf zou brengen. Ik voelde mij op het laatste een heel stuk beter, dus gingen we er voor. Van bij het begin probeerde ik een beetje aan te klampen bij de eersten. Aangezien zij een heel stuk sneller zijn, moest ik ze al snel laten gaan. Iedere ronde probeerde ik een beetje te versnellen. Daar het de laatste reeks was, konden we ons nog eens goed laten gaan. Op het einde van de laatste ronde hoorde ik plots de stappen van mijn compagnon niet meer. Die laatste ronde zou ik dus alleen moeten afhaspelen. Hoewel in de laatste bocht de wind nog flink in het gezicht blies, ben ik tot op de meet blijven doorgaan. Het resultaat was zeer bevredigend : mijn tijd met 30 seconden scherper gesteld. Mijn pr op de 1600m bedraagt nu 6'31". Daar ben ik best tevreden mee. Nadien merkte ik op dat mijn neus weer helemaal vrij was, de snuitfrequentie was bijna nihil geworden. Goed dat ik toch ben gaan trainen. Zo zie je maar.
Vrijdag tijdens de nachtdienst zo veel gebabbeld dat ik gewoon ben vergeten mijn verslag van de vrijdagtraining neer te pennen. . Dat had normaal een rustige duurloop moeten worden. De wind zorgde er voor dat het een variant op een intervaltraing is geworden. Door enkele malen van richting te veranderen, had ik beurtelings de wind op kop, opzij en in de rug. Op zich niet zo erg. Daar word je sterk van. Maandag heb ik het wel wat rustiger kunnen doen. Het tempo lag toch niet zo veel lager dan vrijdag. Alleen kon ik er nu een mooi constant tempo op na houden. Af en toe had ik precies een trekkend gevoel in mijn linker onderbeen. Dat zal volgens mij toch altijd een zwakke plek blijven. Dit moet ik toch extra verzorgen. Misschien ga ik een keertje extra op de piste lopen en van zodra de omstandigheden het toelaten, weer het park intrekken, kwestie van een betere ondergrond te hebben. Dat is ook beter voor de beentjes. Maar voorlopig zijn er geen problemen. Dinsdag is het weer de intervaltraining op de club. Dan ga ik ondervinden op het dipje van vorige week al voorbij is. Deze keer moeten we 4 x 1600m verwerken. Vorige week heb ik deze zonder te kunnen versnellen afgewerkt. Benieuwd of ik dit nu zal kunnen, want ik heb een beetje last van een verkoudheid. Maar ik zal niet de enige zijn die daar last van heeft.
8,7 km - 0:45:00 - 11,60 km/u - 05:10 /km - HS na : 123 bpm
Eindelijk is het zo ver. Ik ben dan toch naar de winkel kunnen gaan om nieuwe loopschoenen te kunnen kopen. Nadat dochterlief nieuwe schoenen kreeg, moest papa hierdoor eventjes wachten vooraleer hij aan de beurt was. Er moet toch iemand zich opofferen (meestal ben ik dat dan ). Het is uiteindelijk een schoen van Asics geworden : de GT - 2160. Deze kwam als beste uit de bus. Ik heb een viertal schoenen gepast en deze zaten het meest comfortabel rond mijn enkels. Ik had er het beste gevoel bij. Hierdoor wilde ik absoluut 's avonds naar de clubtraining om te testen. De schoenen zijn goedgekeurd. Ik had echter niet zo'n goed gevoel van de training zelf. Ik voelde al redelijk snel dat de conditie een beetje heeft geleden onder de feestdagen. Ik zal een beetje geduld moeten hebben, langzaam weer opbouwen en binnen een paar weken zit het weer snor. Het was een intervaltraining van 400/800/1000/1200/1600. Ik had me voorgenomen om de eerste drie afstanden redelijk rustig aan te pakken met toch een mooi tempo aan te houden, maar niet te forceren. Ik wilde op de twee laatste afstanden goed doortrekken om op deze afstanden mijn tijd scherper te stellen. Bij de 400m was er geen probleem. Tijdens de 800m voelde ik dat het geen superavond zou worden. Ik heb dan maar gewoon de training op een zo constant mogelijk tempo afgelegd. Daar ben ik dan wel in gelukt. De 800m was in twee identieke rondetijden. Van de 1000m was ik toch nog een beetje tevreden met een tijd van 4'03". Met een tijd van 5'25' op de 1200m was ik niet tevreden. Ik kon in de laatste ronde niet echt een versnelling plaatsen. Ik zou dit dan maar proberen in de laatste sessie. Dit is me niet echt gelukt. Ik wist wel dat ik mijn tijd op de 1600m zou scherper stellen zonder zelfs te moeten forceren. Ik heb dan maar gewoon mijn tempo aangehouden. Hoewel ik geen overschot had, liep ik een tijd onder de 7 minuten : 6'55'', een verbetering met 30 seconden. De vorige tijd dateerde wel van van bijna een jaar geleden. Ondertussen is mijn conditie al heel wat beter, zodat een tijdsverbetering logisch was. Ik weet dat het op deze en andere afstanden nog beter kan als ik in iets minder doen toch nog mijn tijden ietwat kan benaderen en eentje verbeter. Dat belooft voor 2011. Daar ben ik zeker van.
Maandag iets voor negenen de deur achter mij dichtgetrokken en de baan op voor een training van 55 minuten. Ik was benieuwd hoe ver mijn benen waren hersteld van de training van afgelopen vrijdag. Tijdens het weekend met redelijk stijve benen rondgelopen. Hoewel ik regelmatig heb gestretch, voelden ze toch nog een beetje zwaar aan. Het was dan ook bijna twee weken geleden. Ik ben dan ook rustig gestart. Het gevoel was redelijk te noemen. Ik voelde inderdaad nog wat stijfheid, maar al bij al viel het nogal mee. Tot aan kilometer 3 was het nog wat trekken, maar nadien verliep het weer soepel. Ik ben daarna een beetje versneld, hoewel ik niet dat gevoel had, bewijs daarvan mijn hartslag van 116 bpm na de training. Later op de dag ook helemaal geen stijfheid gevoeld, enkel een heel klein beetje in de kuiten. In de bovenbenen was de stijfheid helemaal verdwenen. Gewoon deze week een beetje doorbijten en dan gaat vanaf volgende week alles weer even vlot als voorheen. Dinsdag naar de winkel voor nieuwe loopschoenen die ik 's avonds ineens ga uitproberen.
10.7 km - 0:55:00 - 11,67 km/u - 05:08 /km - HS na : 116 bpm
De kop van 2011 is er af. De trainingen zijn weer begonnen. We kunnen, nu de feestdagen achter de rug zijn, weer verder opbouwen voor de zomer. Vanaf nu probeer ik er een vierde training op donderdag in te lassen (hangt af van de goesting om op te staan ). Waarschijnlijk zal me dit wel lukken. De eerste training van dit jaar omvatte eigenlijk een duurloop van 1u20. Omdat mijn laatste training dateerde van 23/12 besloot ik om iets korter te lopen, kwestie van de benen een inloopperiode te gunnen. Het werd dus een training van ongeveer 12 kilometer. Het viel echter reuze mee. Op geen enkel moment heb ik er last van de benen gehad. Ik had meer moeite met de regen. De eerste helft van de training viel het met emmers uit de lucht. Al goed dat ze daarboven de emmers nog vasthielden, wat hadden we dan meegemaakt. Met een leuke tegenwind erbij kun je van een fris gevoel spreken. Goed dat ik mijn handschoenen had aangetrokken. Zo kon ik met de droge kant het water uit mijn ogen wrijven. Ze moesten precies dienst doen als ruitenwissers. Na iets meer dan een half uur was ik halverwege. Toen ik kort daarna terug huiswaarts keerde stopte het met regenen en zat de wind in de rug. Ik heb geprobeerd om niet echt te versnellen. Ik wilde gewoon de afstand halen. Dat is uiteindelijk gelukt. Hopelijk krijg ik mijn schoenen droog tegen maandag. Dan loop ik nog een laatste keer met mijn schoenen. Dinsdag worden nieuwe gekocht. Het jaar is goed begonnen. Hopelijk blijft het in stijgende lijn gaan en kan ik gaan uitkijken naar de cross van de club op 20/02 : Brabocross aan Fort III te Borsbeek.
12 km - 1:05:40 - 11,42 km/u - 05:15 /km - HS na : 127 bpm
zal zich weer eens opofferen om de dochter op tijd thuis te krijgen. Veel zal dat mijn schema niet in de war brengen. De dinsdagavond zal voor mij geen clubavond zijn. Jordi gaat beginnen met de zwemtrainingen. In plaats van de zwemlessen op zaterdag wordt dit dus G-zwemmen op dinsdagavond. We gaan eerst kijken of dit niet te stressvol is voor ons. Anders houden we het voorlopig op zaterdag.
Toch weer een goed punt gescoord. Na een rustige opwarming met de nodige babbel er bij gingen we van start. Je kon de lopers als het ware in twee groepen verdelen. Je hebt drie snellere lopers en dan komt de rest er achter. 
Maar het ging prima. De eerste sessie was weer een beetje de kat uit de boom kijken hoewel we een mooi tempo aanhielden. We klokten tenslotte af in 8'37". De tweede sessie werden de ronden in verschillend tempo gelopen wat een iets tragere tijd met zich meebracht : 8'43". Tijdens de laatste sessie wilde ik mijn tempo toch iets strakker houden. Dus tijdens de aflossing probeerde ik telkens het tempo iets hoger te leggen. Aan de tussentijden te zien waren we vooruit op de vorige schema's. Tijdens de laatste ronde heb ik dan nog een beetje doorgetrokken zodat mijn eindtijd van deze reeks uitkwam op 8'24". Ik was er zeer blij om. Ik had gehoopt van minstens een minuut van de vorige tijd af te doen, maar het werd tenslotte een verbetering van 1'40".
al scheelde het maar een minuutje. Gevolg : eventjes op de piste opwarmen terwijl de anderen het park waren ingedoken. Gelukkig was er nog iemand die wat later was zodat we met zijn tweetjes waren. Eigenlijk scheelde het niet veel of ik was niet naar de training gegaan. Ik was zeer vermoeid en een beetje misselijk in bed gekropen na de nachtdienst en was dit nog toen ik 's middags opstond. Ik denk dat de vele opgegeten chocolade tijdens de nacht er een beetje voor iets tussen zat.
. Hier moet dus serieus gewerkt worden om de conditie en gewicht weer op niveau te krijgen.
Deze week heb ik een looploze week achter de rug. Ik had gewoon te weinig tijd. Er moest worden geschilderd en dat gaat nu eenmaal voor. Maar het einde is in zicht. De schilderwerken zijn achter de rug. Nu moet er alleen nog een nieuwe vloer worden gelegd. Dat zal in de loop van volgende week gebeuren. Zoals in de andere slaapkamers wordt het een laminaatvloer. Handig om te leggen en makkelijk in onderhoud. De keuze is dan snel gemaakt.
