Ik ben Eric Van Oers. Ik woon in Borsbeek bij Antwerpen. Ik ben geboren op 8/02/1964 en ben dus al een tijdje lid van de "Club 45". Ik werk als nachtverpleegkundige in een dialysecentrum. Mijn hobby' zijn vooral lopen, computeren, lezen en fietsen. Af en toe trekken we er op uit om een mooie wandeling te maken. Ik ben gehuwd met Sandra en heb twee kinderen, Ellen en Jordi. In mijn jonge jaren heb ik steeds gevoetbald en daar hield ik een bijnaam aan over : noezeman. Sinds januari 2010 ben ik bij de Antwerpse club Brabo aangesloten. Ik krik nu mijn conditie op tussen de afstandslopers bij de masters.
Na drie jaar is het me gelukt om de 10 Miles te lopen. Lopen is voor mij stilaan een passie aan het worden. Alleen een halve marathon ontbreekt nog. Wie weet.
13-10-2011
Parkronde
Vorige week enkel nog op donderdag een training afgewerkt. Deze verliep rustig zonder problemen. Vrijdag had Jordi een halve dag school en ben ik hem na de middag gaan halen. Daardoor kwam de training te vervallen. Maandag stond er in de namiddag een duurloop van 60 minuten gepland. Maar eerst nog naar de tandarts geweest. De verdoving werkte langer na dan ik gedacht had. Met een halve onderlip die verdoofd was, zag ik het niet zitten om een inspanning te doen. Je kunt nooit weten wat je overkomt. Dinsdag naar de clubtraining geweest. Ik had me namelijk van week vergist. Het is pas volgende week oudercontact. In plaats van de intervallen te doen, had de coach de parkronde in gedachten. Dit is een parcours van ongeveer 4800m. Ik heb deze training begin juni voor de eerste keer gedaan. Toen liep ik een tijd van 24'22" met toch een beetje de handrem op vanwege mijn beenblessure toen. Ik was benieuwd wat het deze keer zou worden. Het is in ieder geval zeer goed meegevallen. Ik moet wel zeggen dat de snelste lopers er niet waren. Op zich is dat niet erg. Je kijkt alleen naar jezelf en houdt geen rekening met de anderen. Gewoon je ding doen en een zo snel mogelijke tijd lopen. De start verliep goed. Ik liet me niet meeslepen door een paar snelle starters. Er was namelijk iemand nieuw bij en deze moet nog een beetje leren om de afstand te doseren. Halverwege het eerste stuk liepen we hem terug voorbij en haalden we nadien de eerste persoon ook in. We liepen met drie voorop en liepen naast elkaar omdat niemand van elkaar wilde profiteren. Het enige nadeel van de parkronde vind ik dat we twee maal dezelfde weg moeten oversteken. Daar moet je toch uitkijken voor het verkeer. Men stopt wel zodat je via het zebrapad kunt oversteken, maar het onderbreekt toch even je loopritme. Je moet telkens weer optrekken om het gewenste tempo aan te houden. Na ongeveer de helft van het parcours bleven we nog met twee over. Ik versnelde een beetje en de derde man liet een klein gaatje dat hij niet meer kon dichten. Met twee liepen we om de beurt op kop en hielden er een mooi tempo op na. Toen de laatste kilometer begon, voelde ik dat ik nog wat over had in de benen en met nog ongeveer een 600m voor de boeg plaatste ik nog een versnelling en was alleen vertrokken. In de laatste rechte lijn moesten we van de coach nog proberen te versnellen. Met een zeer vermoeid, maar zeer tevreden gevoel ben ik de meet gepasseerd. Met een tijd die 3 minuten beter was dan in juni, kan ik niet anders dan tevreden zijn. Hierdoor merk je dat de conditie terug in stijgende lijn is. Op gezette tijden zullen we deze parkronde afwerken. Ik kijk al uit naar de volgende.
We hebben deze week al de helft van het schema afgewerkt. Dat is al het dubbele van het vorige weektotaal. Maar er was deze week geen coach te bemerken. Spijtig, want vorige week, toen ik er niet was, zijn de nieuwe shirtjes uitgedeeld. Eentje met en eentje zonder mouwtjes. Aangezien ik volgende week niet kan wegens oudercontact, zal ik ze pas over twee weken krijgen. Nog even geduld dus. De training zelf werd dan maar zonder coach afgewerkt, zo werklustig als we zijn. Zelf was ik weer iets te laat. De anderen waren reeds het park in getrokken. Ik heb dan maar een aantal rondjes op de piste gelopen als opwarming. Ondanks dat ik mijn horloge was vergeten thuis, had ik toch een idee hoe ik liep, met dank aan Cois die zijn tijd telkens doorgaf zodat ik ongeveer wist wat mijn tijd was. Vooral op de sessie van de 400den deed ik telkens een stuk van de tijd af. De laatste sessie dook ik zelfs enkele seconden onder de streeftijd. Dus moe maar tevreden naar de douches getrokken nadien. De volgende dag voelden de bovenbenen wat zwaar aan. Maar zulke trainingen kun je een beetje vergelijken met krachttrainingen. Dus is het maar normaal dat je dat de volgende dag voelt. Donderdag kunnen ze recuperen. Dan zijn het weer rustige duurlopen. En zo is dan de week weer achter de rug. Op naar de volgende.
Vorige week is er van lopen niet veel in huis gekomen. Eerlijk gezegd, er is geen enkele meter getraind. Ik kon er niet altijd aan doen. Maandag moest ik naar de tandarts en nadien was het te laat om nog iets deftig te lopen. Dan kwam er op dinsdag de autokeuring bij 's morgens na de nachtdienst. Normaal gezien had ik daarna nog genoeg kunnen slapen. Dat was buiten de wasmachine gerekend. Die had het namelijk op zondag begeven. Men kwam die herstellen op dinsdagnamiddag. Dat betekende dat ik niet kon slapen die dag. Daarom dat ik wijselijk besloot om 's avonds rustig thuis te blijven en op tijd naar bed te gaan. Forceren is nergens goed voor. Donderdag niet veel goesting en vrijdag had Jordi vrijaf dus werd er een mooie fietstocht gepland. Deze week is dus beter begonnen. Ondanks de warmte toch de loopschoenen aangetrokken voor een training van een uur. Er werd weer goed gezweet. Toch proberen om tegen de volgende warme periode (volgend jaar misschien) drinken mee te nemen van zodra er minstens een uur moet worden gelopen. Zo kan ik meteen oefenen om tijdens het lopen te drinken. Daar heb ik nog niet veel ervaring mee. Dat moet kunnen tegen volgende jaar april. Ik kon mijn tempo vlot volhouden tot aan kilometer tien. De laatste 6 minuten moest ik toch een beetje het tempo laten zakken, maar ik heb volgehouden tot het einde. Hoewel ik niet het gevoel had sneller te hebben gelopen dan anders, kwam ik toch boven de 11 kilometer uit in totaal. Toch vond ik mijn hartslag nadien een beetje aan de hoge kant : 138 bpm. Normaal ligt deze een stuk lager, maar daar zal de warmte iets voor tussen zitten. Heel erg vermoeid was ik niet, maar ik heb wel gevoeld dat ik getraind heb en dat is de bedoeling, denk ik.
11,3 km - 1:00:00 - 11,3 km/u - 05:18 /km - HS na : 138 bpm
Deze week voor de eerste keer vier keer kunnen trainen. Normaal was dit een rustweek, maar aangezien ik vorige week maar 1 keer mijn loopschoenen heb kunnen aantrekken, besloot ik dit deel van het schema om te wisselen. Vorige week was dus voor mij de rustweek. Op maandag en donderdag trainde ik wel telkens 10 minuten langer, kwestie van er een normale trainingsduur van te maken. Enkel op vrijdag heb ik hetzelfde aantal minuten gelopen als was doorgegeven. Dinsdagavond kon ik niet naar de clubtraining wegens een dienstvergadering. Daarom ben ik die dag ook maar wat vroeger opgestaan om mijn interval in mijn eentje op de piste af te werken, van doorzetting gesproken. Er stond een reeks van 1000/800/400/200/100 op het programma. Ondanks een stevige wind is dit redelijk vlot verlopen. De 1000 meter werd mooi op schema gelopen (4'05"). Bij de overige afstanden zat ik telkens 1 seconde boven schema of mijn snelste trainingstijd (200 en 100m). Omdat ik dit in mijn eentje moest klaren, was ik hier zeer tevreden over. Tijdens de overige trainingen heb ik steeds een bijna constant tempo gelopen, steeds rond de 11 km/u., twee maal iets boven en één maal iets onder. Ik train nu aan een iets lagere snelheid en het gaat me goed af zo. De benen houden het goed uit. Hopelijk blijft het zo. Ik voel aan mijn rechterbeen wel dat het nog een gevoelige plek is, hoewel ik er geen last van heb. Tijdens het lopen voel ik helemaal niets. Achteraf is er enkel dat gevoel, maar geen enkele pijngewording. Volgende week zal het weer een stuk minder zijn. In het beste geval zal ik twee trainingen kunnen doen. Alleen hoop ik dat ik dinsdag wel kan gaan. Dan is het een training zoals ik ze graag heb : 2000/1500/1000/800/400. Ik kijk er nu al naar uit.
Maandag : 9,3 km - 0:50:00 - 11,16 km/u - 05:22 /km - HS na : 125 bpm
Donderdag : 7,2 km - 0:40:00 - 10,8O km/u - 05:33 :km - HS na : 127 bpm
Vrijdag : 9,2 km - 0:50:00 - 11,04 km/u - 05:26 /km - HS na : 123 bpm
Na dinsdag is er geen enkele kilometer meer op de teller gekomen. Van vrijdag wist ik dat ik het niet zou halen. Eerst een belangrijke afspraak in Mechelen in de voormiddag om dan in de namiddag met schoonmoeder op schok. Donderdag zou de schade wat ingehaald worden. "Zou", want het is er niet van gekomen. Ik had speciaal de wekker wat vroeger gezet; De intentie was er zeker. Maar toen die afliep, vertelde mijn lichaam dat het nog verder wilde slapen. Gehoorzaam als ik ben heb ik braaf naar mijn lichaam geluisterd en de wekker verder gezet. Daarom was er nadien geen voldoende tijd meer om een fatsoenlijke training af te werken. En dan kun je beter andere dingen doen die nog moeten gebeuren. Niet getreurd. Ik ben vastbesloten om volgende week weer aan te knopen met mijn schema. Er zullen nog dagen komen dat ik een training moet overslaan. Het vooropgestelde aantal kilometers voor dit jaar zal heel waarschijnlijk niet gehaald worden. dit zal dan voor volgend jaar zijn.
Maandag door omstandigheden te weinig tijd gehad om nog een training af te werken. Het begint precies stilletjes aan een gewoonte te worden om een training te missen Dinsdag ging het wel door. Interval stond er op het programma : 1200/800/600/400/200. Er waren twee nieuwe mensen. Zij kwamen testen of de club iets voor hen was. Hoewel het beginuur (18u) soms een beetje krap is, lijkt het heun wel aan te staan. Hopelijk blijven ze komen. De trainer was er om ons te vertellen wat we moesten doen, maar daarna vertrok hij voor een afspraak. Voor ons was dat geen probleem. Wij hebben plichtsbewust ons programma afgewerkt, zoals het hoort. Het was weer even wennen voor mij. Hoewel alles goed verliep, voelde ik dat er nog heel wat moet gewerkt worden. Ik was iedere keer content dat ik de finishlijn passeerde. De recuperatie daarentegen is al een stuk beter. Nu gewoon rustig weer opbouwen, dan komt het in orde. Vrijdag weet ik nog niet of de training zal doorgaan. Indien nodig moet er met schoonmoeder naar de winkel. Een mens heeft af en toe zijn verplichtingen waar men niet onderuit kan. Daarom zal ik de training van vrijdag naar donderdag verschuiven. Dan wordt er iets vroeger opgestaan voor een duurloop van 1u25'. Dan loop ik weer een afstand van ongeveer 15 km, wat weer een hele tijd geleden is. Benieuwd wat dat gaat worden.
Deze week was het de bedoeling om de benen weer aan het lopen te wennen. Hoewel dit niet op de ideale manier is gestart (maandag niet kunnen lopen), heb ik toch mijn schema zo goed als volledig kunnen afwerken. De training van maandag heb ik gewoon verschoven naar donderdag. Daardoor kwamen er wel twee langere trainingen na elkaar. Donderdag werd het dus een rustige duurloop van 60 minuten, terwijl het op vrijdag de training 1u15 minuten bedroeg. De beide trainingen werden onder verschillende weersomstandigheden gelopen. Maar bij beide trainingen kon je mijn T-shirt dat ik onderaan had, uitwringen. Op vrijdag was de wind gaan liggen en regende het niet. Het was ook iets warmer, waardoor ik heel wat zweet heb gelaten. Maar beide trainingen werden zonder problemen afgewerkt. Het beoogde tempo werd gemakkelijk aangehouden zonder echt een verval te kennen. Op vrijdag kon ik bijna op het einde nog eventjes versnellen, toen ik wat verloren tijd wilde inhalen nadat ik via de graskant voorzichtig langs een grote plas moest passeren om geen natte voeten te krijgen. Gedurende een honderdtal meters hield ik een iets hoger tempo aan om daarna terug de geplande snelheid aan te houden. Deze week heb ik drie keer gelopen. Misschien komt er nog een vierde keer op zondag. Vrouwlief heeft zich ingeschreven voor zumbalessen. De kinderen zijn naar de jeugdbeweging en dat zou een goede gelegenheid zijn om nog een veertigtal minuten los te lopen. Dan zou ik mijn weekschema volledig hebben kunnen afwerken. Maar nu ben ik al tevreden. Ik heb geen last ondervonden van mijn benen. Hopelijk blijft dit zo.
Donderdag : 11 km - 1:00:00 - 11 km/u - 05:27 /km - HS na : 133 bpm
Vrijdag : 13,4 km - 1:15:00 - 10,72 km/u - 05:35 /km - HS na : 124 bpm
Dinsdag naar de eerste clubtraining geweest na de vakantie. Het was al flink aan het regenen en er stond een steivige wind. Maar dat hield me niet tegen. Die kilo's van het verlof moeten voor de eindejaarsfeesten verdwenen zijn. Ik was een beetje te laat. De eersten waren al naar het park vertrokken voor de opwarming. Dus ik er dan maar in mijn eentje er achter. Opwarming kun je het niet noemen met dit weer. Laten we het dan maar op loslopen hebben. Onder de bomen had je eigenlijk niet veel last van regen en wind. Het was best gezellig lopen. Eenmaal terug in open vlakte voelde je onmiddellijk weer waar je aan toe was. Maar niet getreurd, het is voor mij een leuke training geworden. Er stond 4 x 1000m op het programma. Normaal wacht iedereen elkaar op nadat men zijn sessie heeft afgewerkt om dan samen de joggingronde te lopen. Met dit weer besloot de trainer er een in/out systeem van te maken. Dat wil zeggen dat er niet wordt gestopt na iedere sessie, maar dat men direct aan de joggingronde begint. Zo blijf je in beweging en heb je minder kans om af te koelen. Zeer leuk, maar wel intensief. Het gevolg is ook dat er geen tijden werden genoteerd. Ik vond dit niet erg. Zo kon ik rustig mijn tempo bepalen. Nu waren we maar met vijf. Twee snellere en twee tragere lopers. Gevolg : ik heb de ganse training op mijn eentje gelopen, telkens de wind trotserend. Ik kon mijn tempo redelijk constant houden, hoewel dit niet altijd even gemakkelijk was. Telkens je de bocht uitkwam naar de finisch, kreeg je de wind pal in je gezicht en geen enkele keer me kunnen wegsteken achter iemands rug. Het voordeel is dat je zo sneller aan kracht wint en je snelheid en uithouding vanzelf de hoogte in gaat. En douche achteraf deed enorm deugd.
Deze week twee trainingen gedaan, namelijk op maandag en donderdag. Dinsdag was voor ons het uitzwaaien van de schoolvakantie. Dan doen we altijd iets, blijft gelijk wat. Daardoor kwam de clubtraining wel te vervallen. Ik heb wel netjes de trainer verwittigd zodat ik zeker geen slechte punten krijg. Vrijdag stond er normaal gezien een training van 60 minuten op het programma. Maar er moest zo veel gebeuren op een korte tijd, dat ik wijselijk besloot om niet te trainen, kwestie van mezelf niet in nesten te werken.
Donderdag 1 september, eerste schooldag. Dit betekende niet gaan slapen omdat Jordi naar de school werd gebracht. Na een uurtje was het daar wel voorbij, maar dan moest de echtgenote nog naar het werk. En je weet natuurlijk al wie zich daar dan voor opgeeft om haar op het juiste adres te bezorgen. Dus toen ik thuis kwam, vond ik het te laat om nog onder de lakens te kruipen. Dan maar vlug mijn loopplunje aangetrokken en naar buiten gegaan voor een rustige training van 45 minuten. Het was naar mijn normen veel te warm. Gelukkig stond er nog een licht briesje. Deze training werd zonder problemen afgewerkt. De hartslag was zeker niet te hoog en het hoesten begint ook al minder te worden. We zijn dus op goede weg.
Voorlopig zullen het enkel rustige trainingssessies zijn. Ik heb te lang stil gelegen en wil deze keer niets forceren. Enkel op dinsdagavond zal het tempo iets hoger liggen tijdens de intervaltrainingen, maar dit zal wel gecontroleerd gebeuren. Eerst moet het aantal kilometers worden afgelegd zodat de benen weer aan het lopen kunnen wennen. Daarna kan het tempo weer stilletjes de hoogte ingaan.
1/09 : 8,1 km - 0:45:00 - 10,80 km/u - 05:33 /km - HS na : 124 bpm
Maandag het begin van een nieuwe week. En de planning viel al meteen in het honderd. De poetsvrouw kwam onverwacht niet opdagen zodat ik er zelf aan kon beginnen. Aangezien ik om 16u30 Jordi moest gaan halen van de vakantiewerking, had ik niet veel tijd op overschot. Toch had ik nog op tijd gedaan om daarna nog een training van 50 minuten af te werken. Ik vond het ideaal weer om de beentjes los te gooien. Er stond wel veel wind, maar dat geeft een fris gevoel wanneer deze vol in je snoet blaast. Ondanks de dreigende donkere regenwolken ben ik toch vertrokken. Regen deert me niet, hoewel ik liever droog blijf. Ik ben er gelukkig van bespaard gebleven. Het is een goed begin geworden. Ik had onmiddellijk een goed gevoel in de benen. Alleen die vervelende hoest de eerste twee kilometes speelde me nog parten. Maar dat zal beteren wanneer ik weer een tijdje bezig ben. Ik had het gevoel dat ik hetzelfde tempo aanhield dan vorige donderdag. In het begin bleek dat ook te kloppen, denk ik. Nadien moet dat dan toch een beetje sneller zijn gegaan. Ik heb er toch geen last van ondervonden. Voor alle zekerheid heb ik toch met mijn compressiekousen gelopen. Ik had me voorgenomen om de omloop van 8 km te doen. Toen ik aan het einde was, stonden er toch nog enkele minuten op de timer. Ik was toch een beetje verbaasd, maar ben gewoon verder gelopen. Een goede training. Hopelijk wordt er de rest van de week met hetzelfde gevoel getraind.
9,2 km - 0:50:00 - 11,04 km/u - 05:26 /km - HS na : 128 bpm
Na een leuke vakantie aan het Gardameer heb ik kunnen constateren dat er weer deftig gewerkt moet worden. De conditie heeft er een beetje onder geleden, al moet ik zeggen dat ik daarvoor ook al een tijdje stillag wegens de beenblessure. Die is echter verleden tijd nu (al sinds een week voor de reis, maar toen wegens tijdsgebrek enkel de clubtraining gedaan toen) zodat we er terug kunnen invliegen. Dit jaar zijn de loopschoenen thuis gebleven. Kreeg ik toch de vraag waarom ik mijn schoenen thuis had gelaten. Ik heb daarom twee dingen besloten : volgend jaar gaan de schoenen weer mee en ten tweede hou ik er mee op om nog te proberen vrouwenlogica te volgen, laat staan te begrijpen . De dag na aankomst ben ik uit nieuwsgierigheid op de weegschaal gaan staan om te zien wat de gevolgen van het goede leven in Italië waren. Hoewel ik het een beetje had verwacht, keek ik er toch een beetje van op : bijna 1,5 kg bijgekomen . Hier moet dus serieus gewerkt worden om de conditie en gewicht weer op niveau te krijgen.
Deze week was de bedoeling om twee rustige trainingen in te lassen om te beginnen. Vrijdag besloot ik omwille van het onweer dat het veiliger was om binnen te blijven. Je moet het weer niet uitdagen. Donderdagavond is de training wel doorgegaan. Het werd een rustige jogging van 40 minuten. Ik had meteen het goede ritme vast. Met een gemiddelde van 5'42"/km werd de training vlot afgewerkt. Het was wel redelijk warm. Het is dus tegelijk een goede zweetkuur geworden. Tijdens het lopen op geen enkel moment last gehad van de onderbenen. Alleen de vrijdagmorgen had ik wat last van stijfheid van de dijspieren. Daarom dat ik vrijdag ook nog een training had gepland. Geen nood, maandag zal dit weer onder controle zijn en kunnen we weer gaan opbouwen. Ik ben er gerust in.
Deze week heb ik dan toch mijn beoogde aantal trainingen kunnen afwerken. En ik moet zeggen dat ik tevreden ben over de geleverde prestaties. Eigenlijk ging het zowel op donderdag als op vrijdag redelijk vlot. In tegenstelling tot maandag heb ik geen hoestbuien meer gehad tijdens het lopen. Eenmaal de trainingen weer bezig zijn, wordt dat probleem in feite tot een minimum herleid.
Donderdag vond ik het warmer dan ik verwacht had. Het had toch redelijk wat geregend 's nachts en 's morgens toen ik naar huis reed. Maar toen ik 's middags ging lopen, voelde ik al meteen dat het een kwestie van goed zweten zou worden. Toch had ik deze keer geen last van de warmte. Ik vond onmiddellijk het goede ritme. Ik twijfelde voordien tussen 8 en 10 km, maar tijdens het lopen besloot ik al vlug om terug voor ongeveer 10 km te gaan. Na de 8 km had ik het gevoel om nog een heel eind verder te kunnen, zodoende breidde ik er op het einde nog een grote lus aan.
Vrijdag was het voor mij een ideaal loopweer. Het was iets frisser, maar warm genoeg voor de spieren. Een zeer lichte motregen maakte dat er genoeg zuurstof in de lucht zat en het licht briesje zorgde voor de nodige verkoeling tijdens de inspanning. Het ging zeer vlot. Ik liep zeer ontspannen. Ik voelde dat ik gerust een stuk sneller kon, maar ik heb me bewust ingehouden. Enkel vanaf de vijfde kilometer ben ik, ietwat onbewust?; iets sneller beginnen lopen. Hopelijk blijft dit gevoel verder de goede richting uitgaan de komende weken. Maar dat zal dan na de vakantie gebeuren, denk ik. Daar zal het gewoon genieten worden.
28/07 : 9,8 km - 0:53:14 - 11,05 km/u - 05:25 /km - HS na : 138 bpm
29/07 : 11,1 km - 0:59:20 - 11,22 km/u - 05:20 /km - HS na : 134 bpm
Dinsdag was het dan zo ver. Dit zou een eerste serieuze test worden na de blessure, de parkloop niet meegerekend. Ik dacht dat het maar een reeks 10 x 100m zou worden. Ik had echter het schema niet goed bekeken. Er kwam ook nog een reeks van 5 x 200m bij. Na de opwarming konnen we er aan beginnen. Ik had enkel een beetje last van stijve bovenbenen, niets om zorgen over te maken. Dat gaat vanzelf over door te blijven lopen. De reeksen zouden volgens het systeem "in - out" gebeuren. Dit wil zeggen 10 x 100m snel, afgewisseld door telkens 100m traag. Nadien werd eer 800m gejogd. Daarna werkten we volgens hetzelfde systeem de 200m-reeks af. Met dit systeem blijf je constant lopen en is dit veel leuker dan wanneer je dit doet met telkens een spurtje af te werken en terug naar de start te wandelen. Dit is ook veel vermoeiender. Na de training voel je wel dat je getraind hebt. Maar zo komt de conditie snel weer terug. Voor mij was dit al een geslaagde eerste test. Spijtig dat het binnenkort verlof is, want dit jaar gaan de loopschoenen niet mee op vakantie. Donderdag werk ik in ieder geval nog een training af. Ik twijfel nog tussen 8 en 10 km. Vrijdag komt het er misschien niet van. Er komt in de voormiddag een verzekeringsexpert naar de auto kijken (in april probeerde een fietster de auto te molesteren met een flinke bluts in de zijkant als gevolg). Als deze op tijd weg is, kan ik vrijdag nog wat gaan lopen. We zullen wel zien.
Deze week belooft een mooie trainingsweek te worden. Ze is in ieder geval al goed ingezet. Maandag voor de eerste keer sinds lange tijd weer een training van meer dan 40 minuten gelopen. Dat deed deugd. Er werd wel enorm veel gehoest. Ik heb namelijk de akelige gewoonte om veel last van slijmen te hebben wegens een regelmatige verstopte neus. Dit komt veel voor wanneer ik voor lange tijd stil lig. De eerste drie kilometer had ik er enorm veel last van. Daarna was het over en voelde ik mijn neus langzaam opentrekken. Dat wordt dus zaak om nu regelmatig de baan op te trekken. Hoewel er een redelijke wind stond, gelukkig de eerste helft op kop, vond ik het toch tamelijk warm. Ik heb in ieder geval veel zweet gelaten. Nu was ik toch beniewd hoe de benen dit zouden verwerken. Tijdens het lopen had ik er helemaal geen last van. Hopelijk valt de stijfheid mee op dinsdag. Mijn ademhaling echter was niet echt iets om over naar huis te schrijven. Daaraan voel je toch dat je een hele poos hebt stilgelegen. Ook mijn hartslag op het einde was nog te hoog. Daar is nog werk aan. Toch heb ik mijn vooropgesteld doel bereikt. Ik wilde deze training afwerken tegen 11 km/u. Daar was ik dan ook heel tevreden mee. Als alles volgens plan verloopt, train ik nog op dinsdag, donderdag en vrijdag. Ik kijk er al naar uit.
10,4 km - 0:55:27 - 11,25 km/u - 05:20 /km - HS na : 154 bpm
... komt de conditie terug. Maar er is nog veel werk aan de winkel, heb ik ondervonden. Dinsdag stond er 8 x 1000m op het programma. Dat is een training die ik met plezier afwerk, in normale omstandigheden dan toch. Deze keer ging het nog niet zoals ik het eigenlijk in gedachten heb. De ademhaling lijkt nog niet echt onder controle bij grotere inspanningen. Dan maar een rustiger tempo opgezocht de volgende reeksen. Hoofdzaak is nu voldoende afstand in de benen krijgen om zo de conditie automatisch te verbeteren. Van de benen echter geen last meer gehad. Dat zit dus goed. Aangezien het dinsdag weer de enige loopmogelijkheid was, kunnen ze goed uitrusten voor volgende week. Dan heb ik vrij baan. Iedereen is het huis uit ; de kinderen op kamp en de vrouw gaan werken. Zo heb ik vier dagen voor te lopen. Dat wordt voor mij een week om naar uit te zien. Langzaam weer opbouwen. Ik heb ook al uitgerekend hoeveel kilometers ik nog moet afleggen om dezelfde afstand te verkrijgen als vorig jaar. Al bij al valt het nog mee. Als ik daarboven een kleine inspanning doe, heb ik zelfs de kans om er nog een stuk over te gaan. Alles wat meer is, is positief voor mij. Daarna zien we weer verder. Nu eerst de komende weken doorkomen.
Deze week wegens onvoorziene omstandigheden een looploze week achter de rug. Normaal gezien is het voor mij wel een rustige periode, maar twee keer zou ik toch kunnen lopen. Dinsdag kwam een onverwachte afspraak roet in het eten gooien. Dan zou donderdag de volgende looptraining worden. Maar wanneer men hier boven de sluizen eens goed open zet, kun je het wel vergeten. Ik had enorm veel goesting, maar wanneer het met emmers naar beneden komt, blijf je beter thuis. Beter een weekje overslaan dan doorweekt thuis komen en ferm ziek worden. Trouwens, met de vorige plensbui hebben we met zijn allen de ondergrondse garage kunnen leeg scheppen. Ik vond het daarom beter om de dingen in de gaten te houden. Wat de benen betreft ben ik een heel stuk geruster. Daar zit een goed gevoel in. Ik voel nergens nog iets van een drukgevoel tijdens de kleine spurtjes die af en toe doe. Zo kan ik stilletjes aan weer aan de opbouw van de conditie beginnen. Dinsdag wordt er zeker met de club getraind. Verder zullen we zien wat de mogelijkheden zijn. Zonder blessure met vakantie vertrekken is nu de boodschap zodat we nadien er een lap op kunnen geven. Het najaar belooft dus toch nog goed te komen.
Dinsdag dus weer naar de piste vertrokken. Benieuwd wat het ging worden. Veel volk was er niet komen opdagen. We waren in totaal met vijf. De vakantieperiode zal er voor iets tussen zitten, denk ik. Het inlopen ging heel vlot. Ik voelde helemaal niets aan mijn been. Dat dus al reuze mee. Daarna zijn we naar de ingang van het park gegaan. Normaal stond er een 5000m op tijd op het programma. Maar met die warmte zou het op de piste, in volle zon, niet zo'n goed idee zijn. Onder de bomen zou het veel beter zijn om te lopen. Het parcours is echter iets minder lang, maar dat was niet erg voor mij. Ik moet weer helemaal stilletjes aan opbouwen. Na de start probeerde ik een rustig tempo aan te houden. Ik zou als laatste eindigen, wat normaal is op dit moment. Ik zorgde er wel voor dat de afstand tussen mij en de anderen niet snel vergrootte, wat voor een groot deel is gelukt. Ik voelde toch dat de conditie wat heeft geleden tijdens de blessure. Normaal kan ik heel goed tegen de warmte. Nu voelde ik al redelijk snel dat ik op mijn ademhaling moest letten, wilde ik dit tot een goed einde brengen. Versnellen zat er dus zeker niet in. De benen voelden eigenlijk goed aan tijdens het lopen. Geen enkel moment heb ik hinder ondervonden. Mijn eindtijd viel al bij al nog mee : 24'23" over 4700m. Daar was ik best tevreden mee voor deze eerste keer terug. En omdat er iemand een beetje verkeerd was gelopen, was ik niet de laatste. De volgende morgen ondervond ik een lichte stijfheid in de bovenbenen. Dat is binnen een paar dagen weer verdwenen. Toch voel ik dat de blessureplaats nog wat gevoelig blijft. Het is niet onoverkomelijk, maar toch zal ik moeten opletten dat het niet verergert. Normaal ga ik donderdag weer naar de kinesist, dus dat wordt dan wel aangepakt. Aangezien het dinsdag de enige loopgelegenheid was deze week, heeft dit weer tijd om te recupereren. Tijd om de oefeningen verder te doen. Volgende week kunnen we er dan weer rustig tegenaan.
Hoe mooi je alles kan plannen, tot in de puntjes, des te meer kan er iets mislopen. Maandag zou het de dag van het herstarten van de trainingen. Er moest eerst nog van alles gebeuren. En dat werd in een zeer mooi, afgelijnd schema gepast. Normaal kon er niets misgaan. Maar als je van anderen afhangt, kan dus wel alles in het honderd lopen. Tot en met de kinesist ging alles nog naar wens. De loodgieter kwam nog langs en zou een reparatie in het toilet doen. De nodige stukken waren echter niet voorradig en hij zou in het magazijn gaan kijken. Als hij de stukken had, zou hij bellen om terug langs te komen. Het gevolg was dus dat ik niet van huis kon (was vergeten mijn gsm-nummer te geven). Hierdoor viel de training in het water. En ik had er juist nu een goed gevoel bij. Ik had al eens een paar keer wat geprobeerd en op het werk werd de trap steeds lopend bestegen zonder pijnklachten. Daarom word het de clubtraining op dinsdadagavond de "grote rentree". Het komt net uit. Het is deze keer een tempoloop van 5000 meter; geen intervaltraining. Hierdoor kan ik voor mezelf een eigen tempo opleggen. Rustig herbeginnen is de boodschap. Daarna kan het alleen maar beter worden. Zo zijn we toch nog vroeger bezig dan verwacht.
Vandaag nog een keertje naar de kine geweest. Deze week ben ik drie keer langs geweest en dat voel je toch. Ik heb een heel ontspannen gevoel in mijn been. Op het werk begin ik terug de trap te nemen. Af en toe versnel ik ter controle en ik voel geen pijnlijke druk meer. Dus het kriebelgevoel neemt steeds grotere vormen aan. Van de kinesist heb ik groen licht gekregen om lichtjes te proberen. Dat komt mooi uit, want het schema geeft een rustige weekschema aan. Dit wil zeggen korte trainingen die variëren van 40 tot 50 minuten, een ideale herstart voor mij. Nu worden dit voor mij gewoon loslooptrainingen. Ik wil zeker niets forceren. Het zou zonde zijn om ondanks al het goede werk van de kine, een stap terug te moeten zetten. Maar ik heb goede hoop dat het deze keer goed zit. Alles zit mee voor volgende week. Er wordt mooi weer voorspeld, temperatuur zit goed. Dus maandag wordt er een rustige training in het park afgewerkt. Benieuwd hoe het zal verlopen en hoe het achteraf zal evolueren.
Vrijdag een tweede keer naar de kinesist geweest. Alles loopt volgens schema. Ik heb nu al een meer ontspannen gevoel in mijn been. Mijn voet is vorige keer was losgemaakt en dat kan daarvan de oorzaak zijn. Ik heb er nu al een goed gevoel bij. Ik heb nu een gevoel van "Was ik maar eerder naar de kine gegaan". In de toekomst ga ik daar beter op letten. Verder heb ik deze week niet veel uitgespookt op sportief vlak. Enkel op woensdag heb ik een zwemtraining afgewerkt. Nu rest er nog een volledige rustweek en dan kan ik beginnen uitzien naar een rustige herstart van de trainingen mits de goedkeuring van de kinesist. Maar hij heeft er toch ook een goed oog in. Dus nog even geduld.
De anderen waren reeds het park in getrokken. Ik heb dan maar een aantal rondjes op de piste gelopen als opwarming.
Donderdag niet veel goesting
. De dag na aankomst ben ik uit nieuwsgierigheid op de weegschaal gaan staan om te zien wat de gevolgen van het goede leven in Italië waren. Hoewel ik het een beetje had verwacht, keek ik er toch een beetje van op : bijna 1,5 kg bijgekomen 
. Hier moet dus serieus gewerkt worden om de conditie en gewicht weer op niveau te krijgen.
