Ik ben Eric Van Oers. Ik woon in Borsbeek bij Antwerpen. Ik ben geboren op 8/02/1964 en ben dus al een tijdje lid van de "Club 45". Ik werk als nachtverpleegkundige in een dialysecentrum. Mijn hobby' zijn vooral lopen, computeren, lezen en fietsen. Af en toe trekken we er op uit om een mooie wandeling te maken. Ik ben gehuwd met Sandra en heb twee kinderen, Ellen en Jordi. In mijn jonge jaren heb ik steeds gevoetbald en daar hield ik een bijnaam aan over : noezeman. Sinds januari 2010 ben ik bij de Antwerpse club Brabo aangesloten. Ik krik nu mijn conditie op tussen de afstandslopers bij de masters.
Na drie jaar is het me gelukt om de 10 Miles te lopen. Lopen is voor mij stilaan een passie aan het worden. Alleen een halve marathon ontbreekt nog. Wie weet.
17-09-2011
Luisteren naar het lichaam
Na dinsdag is er geen enkele kilometer meer op de teller gekomen. Van vrijdag wist ik dat ik het niet zou halen. Eerst een belangrijke afspraak in Mechelen in de voormiddag om dan in de namiddag met schoonmoeder op schok. Donderdag zou de schade wat ingehaald worden. "Zou", want het is er niet van gekomen. Ik had speciaal de wekker wat vroeger gezet; De intentie was er zeker. Maar toen die afliep, vertelde mijn lichaam dat het nog verder wilde slapen. Gehoorzaam als ik ben heb ik braaf naar mijn lichaam geluisterd en de wekker verder gezet. Daarom was er nadien geen voldoende tijd meer om een fatsoenlijke training af te werken. En dan kun je beter andere dingen doen die nog moeten gebeuren. Niet getreurd. Ik ben vastbesloten om volgende week weer aan te knopen met mijn schema. Er zullen nog dagen komen dat ik een training moet overslaan. Het vooropgestelde aantal kilometers voor dit jaar zal heel waarschijnlijk niet gehaald worden. dit zal dan voor volgend jaar zijn.
Maandag door omstandigheden te weinig tijd gehad om nog een training af te werken. Het begint precies stilletjes aan een gewoonte te worden om een training te missen Dinsdag ging het wel door. Interval stond er op het programma : 1200/800/600/400/200. Er waren twee nieuwe mensen. Zij kwamen testen of de club iets voor hen was. Hoewel het beginuur (18u) soms een beetje krap is, lijkt het heun wel aan te staan. Hopelijk blijven ze komen. De trainer was er om ons te vertellen wat we moesten doen, maar daarna vertrok hij voor een afspraak. Voor ons was dat geen probleem. Wij hebben plichtsbewust ons programma afgewerkt, zoals het hoort. Het was weer even wennen voor mij. Hoewel alles goed verliep, voelde ik dat er nog heel wat moet gewerkt worden. Ik was iedere keer content dat ik de finishlijn passeerde. De recuperatie daarentegen is al een stuk beter. Nu gewoon rustig weer opbouwen, dan komt het in orde. Vrijdag weet ik nog niet of de training zal doorgaan. Indien nodig moet er met schoonmoeder naar de winkel. Een mens heeft af en toe zijn verplichtingen waar men niet onderuit kan. Daarom zal ik de training van vrijdag naar donderdag verschuiven. Dan wordt er iets vroeger opgestaan voor een duurloop van 1u25'. Dan loop ik weer een afstand van ongeveer 15 km, wat weer een hele tijd geleden is. Benieuwd wat dat gaat worden.
Deze week was het de bedoeling om de benen weer aan het lopen te wennen. Hoewel dit niet op de ideale manier is gestart (maandag niet kunnen lopen), heb ik toch mijn schema zo goed als volledig kunnen afwerken. De training van maandag heb ik gewoon verschoven naar donderdag. Daardoor kwamen er wel twee langere trainingen na elkaar. Donderdag werd het dus een rustige duurloop van 60 minuten, terwijl het op vrijdag de training 1u15 minuten bedroeg. De beide trainingen werden onder verschillende weersomstandigheden gelopen. Maar bij beide trainingen kon je mijn T-shirt dat ik onderaan had, uitwringen. Op vrijdag was de wind gaan liggen en regende het niet. Het was ook iets warmer, waardoor ik heel wat zweet heb gelaten. Maar beide trainingen werden zonder problemen afgewerkt. Het beoogde tempo werd gemakkelijk aangehouden zonder echt een verval te kennen. Op vrijdag kon ik bijna op het einde nog eventjes versnellen, toen ik wat verloren tijd wilde inhalen nadat ik via de graskant voorzichtig langs een grote plas moest passeren om geen natte voeten te krijgen. Gedurende een honderdtal meters hield ik een iets hoger tempo aan om daarna terug de geplande snelheid aan te houden. Deze week heb ik drie keer gelopen. Misschien komt er nog een vierde keer op zondag. Vrouwlief heeft zich ingeschreven voor zumbalessen. De kinderen zijn naar de jeugdbeweging en dat zou een goede gelegenheid zijn om nog een veertigtal minuten los te lopen. Dan zou ik mijn weekschema volledig hebben kunnen afwerken. Maar nu ben ik al tevreden. Ik heb geen last ondervonden van mijn benen. Hopelijk blijft dit zo.
Donderdag : 11 km - 1:00:00 - 11 km/u - 05:27 /km - HS na : 133 bpm
Vrijdag : 13,4 km - 1:15:00 - 10,72 km/u - 05:35 /km - HS na : 124 bpm
Dinsdag naar de eerste clubtraining geweest na de vakantie. Het was al flink aan het regenen en er stond een steivige wind. Maar dat hield me niet tegen. Die kilo's van het verlof moeten voor de eindejaarsfeesten verdwenen zijn. Ik was een beetje te laat. De eersten waren al naar het park vertrokken voor de opwarming. Dus ik er dan maar in mijn eentje er achter. Opwarming kun je het niet noemen met dit weer. Laten we het dan maar op loslopen hebben. Onder de bomen had je eigenlijk niet veel last van regen en wind. Het was best gezellig lopen. Eenmaal terug in open vlakte voelde je onmiddellijk weer waar je aan toe was. Maar niet getreurd, het is voor mij een leuke training geworden. Er stond 4 x 1000m op het programma. Normaal wacht iedereen elkaar op nadat men zijn sessie heeft afgewerkt om dan samen de joggingronde te lopen. Met dit weer besloot de trainer er een in/out systeem van te maken. Dat wil zeggen dat er niet wordt gestopt na iedere sessie, maar dat men direct aan de joggingronde begint. Zo blijf je in beweging en heb je minder kans om af te koelen. Zeer leuk, maar wel intensief. Het gevolg is ook dat er geen tijden werden genoteerd. Ik vond dit niet erg. Zo kon ik rustig mijn tempo bepalen. Nu waren we maar met vijf. Twee snellere en twee tragere lopers. Gevolg : ik heb de ganse training op mijn eentje gelopen, telkens de wind trotserend. Ik kon mijn tempo redelijk constant houden, hoewel dit niet altijd even gemakkelijk was. Telkens je de bocht uitkwam naar de finisch, kreeg je de wind pal in je gezicht en geen enkele keer me kunnen wegsteken achter iemands rug. Het voordeel is dat je zo sneller aan kracht wint en je snelheid en uithouding vanzelf de hoogte in gaat. En douche achteraf deed enorm deugd.
Deze week twee trainingen gedaan, namelijk op maandag en donderdag. Dinsdag was voor ons het uitzwaaien van de schoolvakantie. Dan doen we altijd iets, blijft gelijk wat. Daardoor kwam de clubtraining wel te vervallen. Ik heb wel netjes de trainer verwittigd zodat ik zeker geen slechte punten krijg. Vrijdag stond er normaal gezien een training van 60 minuten op het programma. Maar er moest zo veel gebeuren op een korte tijd, dat ik wijselijk besloot om niet te trainen, kwestie van mezelf niet in nesten te werken.
Donderdag 1 september, eerste schooldag. Dit betekende niet gaan slapen omdat Jordi naar de school werd gebracht. Na een uurtje was het daar wel voorbij, maar dan moest de echtgenote nog naar het werk. En je weet natuurlijk al wie zich daar dan voor opgeeft om haar op het juiste adres te bezorgen. Dus toen ik thuis kwam, vond ik het te laat om nog onder de lakens te kruipen. Dan maar vlug mijn loopplunje aangetrokken en naar buiten gegaan voor een rustige training van 45 minuten. Het was naar mijn normen veel te warm. Gelukkig stond er nog een licht briesje. Deze training werd zonder problemen afgewerkt. De hartslag was zeker niet te hoog en het hoesten begint ook al minder te worden. We zijn dus op goede weg.
Voorlopig zullen het enkel rustige trainingssessies zijn. Ik heb te lang stil gelegen en wil deze keer niets forceren. Enkel op dinsdagavond zal het tempo iets hoger liggen tijdens de intervaltrainingen, maar dit zal wel gecontroleerd gebeuren. Eerst moet het aantal kilometers worden afgelegd zodat de benen weer aan het lopen kunnen wennen. Daarna kan het tempo weer stilletjes de hoogte ingaan.
1/09 : 8,1 km - 0:45:00 - 10,80 km/u - 05:33 /km - HS na : 124 bpm
Maandag het begin van een nieuwe week. En de planning viel al meteen in het honderd. De poetsvrouw kwam onverwacht niet opdagen zodat ik er zelf aan kon beginnen. Aangezien ik om 16u30 Jordi moest gaan halen van de vakantiewerking, had ik niet veel tijd op overschot. Toch had ik nog op tijd gedaan om daarna nog een training van 50 minuten af te werken. Ik vond het ideaal weer om de beentjes los te gooien. Er stond wel veel wind, maar dat geeft een fris gevoel wanneer deze vol in je snoet blaast. Ondanks de dreigende donkere regenwolken ben ik toch vertrokken. Regen deert me niet, hoewel ik liever droog blijf. Ik ben er gelukkig van bespaard gebleven. Het is een goed begin geworden. Ik had onmiddellijk een goed gevoel in de benen. Alleen die vervelende hoest de eerste twee kilometes speelde me nog parten. Maar dat zal beteren wanneer ik weer een tijdje bezig ben. Ik had het gevoel dat ik hetzelfde tempo aanhield dan vorige donderdag. In het begin bleek dat ook te kloppen, denk ik. Nadien moet dat dan toch een beetje sneller zijn gegaan. Ik heb er toch geen last van ondervonden. Voor alle zekerheid heb ik toch met mijn compressiekousen gelopen. Ik had me voorgenomen om de omloop van 8 km te doen. Toen ik aan het einde was, stonden er toch nog enkele minuten op de timer. Ik was toch een beetje verbaasd, maar ben gewoon verder gelopen. Een goede training. Hopelijk wordt er de rest van de week met hetzelfde gevoel getraind.
9,2 km - 0:50:00 - 11,04 km/u - 05:26 /km - HS na : 128 bpm
Na een leuke vakantie aan het Gardameer heb ik kunnen constateren dat er weer deftig gewerkt moet worden. De conditie heeft er een beetje onder geleden, al moet ik zeggen dat ik daarvoor ook al een tijdje stillag wegens de beenblessure. Die is echter verleden tijd nu (al sinds een week voor de reis, maar toen wegens tijdsgebrek enkel de clubtraining gedaan toen) zodat we er terug kunnen invliegen. Dit jaar zijn de loopschoenen thuis gebleven. Kreeg ik toch de vraag waarom ik mijn schoenen thuis had gelaten. Ik heb daarom twee dingen besloten : volgend jaar gaan de schoenen weer mee en ten tweede hou ik er mee op om nog te proberen vrouwenlogica te volgen, laat staan te begrijpen . De dag na aankomst ben ik uit nieuwsgierigheid op de weegschaal gaan staan om te zien wat de gevolgen van het goede leven in Italië waren. Hoewel ik het een beetje had verwacht, keek ik er toch een beetje van op : bijna 1,5 kg bijgekomen . Hier moet dus serieus gewerkt worden om de conditie en gewicht weer op niveau te krijgen.
Deze week was de bedoeling om twee rustige trainingen in te lassen om te beginnen. Vrijdag besloot ik omwille van het onweer dat het veiliger was om binnen te blijven. Je moet het weer niet uitdagen. Donderdagavond is de training wel doorgegaan. Het werd een rustige jogging van 40 minuten. Ik had meteen het goede ritme vast. Met een gemiddelde van 5'42"/km werd de training vlot afgewerkt. Het was wel redelijk warm. Het is dus tegelijk een goede zweetkuur geworden. Tijdens het lopen op geen enkel moment last gehad van de onderbenen. Alleen de vrijdagmorgen had ik wat last van stijfheid van de dijspieren. Daarom dat ik vrijdag ook nog een training had gepland. Geen nood, maandag zal dit weer onder controle zijn en kunnen we weer gaan opbouwen. Ik ben er gerust in.
Deze week heb ik dan toch mijn beoogde aantal trainingen kunnen afwerken. En ik moet zeggen dat ik tevreden ben over de geleverde prestaties. Eigenlijk ging het zowel op donderdag als op vrijdag redelijk vlot. In tegenstelling tot maandag heb ik geen hoestbuien meer gehad tijdens het lopen. Eenmaal de trainingen weer bezig zijn, wordt dat probleem in feite tot een minimum herleid.
Donderdag vond ik het warmer dan ik verwacht had. Het had toch redelijk wat geregend 's nachts en 's morgens toen ik naar huis reed. Maar toen ik 's middags ging lopen, voelde ik al meteen dat het een kwestie van goed zweten zou worden. Toch had ik deze keer geen last van de warmte. Ik vond onmiddellijk het goede ritme. Ik twijfelde voordien tussen 8 en 10 km, maar tijdens het lopen besloot ik al vlug om terug voor ongeveer 10 km te gaan. Na de 8 km had ik het gevoel om nog een heel eind verder te kunnen, zodoende breidde ik er op het einde nog een grote lus aan.
Vrijdag was het voor mij een ideaal loopweer. Het was iets frisser, maar warm genoeg voor de spieren. Een zeer lichte motregen maakte dat er genoeg zuurstof in de lucht zat en het licht briesje zorgde voor de nodige verkoeling tijdens de inspanning. Het ging zeer vlot. Ik liep zeer ontspannen. Ik voelde dat ik gerust een stuk sneller kon, maar ik heb me bewust ingehouden. Enkel vanaf de vijfde kilometer ben ik, ietwat onbewust?; iets sneller beginnen lopen. Hopelijk blijft dit gevoel verder de goede richting uitgaan de komende weken. Maar dat zal dan na de vakantie gebeuren, denk ik. Daar zal het gewoon genieten worden.
28/07 : 9,8 km - 0:53:14 - 11,05 km/u - 05:25 /km - HS na : 138 bpm
29/07 : 11,1 km - 0:59:20 - 11,22 km/u - 05:20 /km - HS na : 134 bpm
Dinsdag was het dan zo ver. Dit zou een eerste serieuze test worden na de blessure, de parkloop niet meegerekend. Ik dacht dat het maar een reeks 10 x 100m zou worden. Ik had echter het schema niet goed bekeken. Er kwam ook nog een reeks van 5 x 200m bij. Na de opwarming konnen we er aan beginnen. Ik had enkel een beetje last van stijve bovenbenen, niets om zorgen over te maken. Dat gaat vanzelf over door te blijven lopen. De reeksen zouden volgens het systeem "in - out" gebeuren. Dit wil zeggen 10 x 100m snel, afgewisseld door telkens 100m traag. Nadien werd eer 800m gejogd. Daarna werkten we volgens hetzelfde systeem de 200m-reeks af. Met dit systeem blijf je constant lopen en is dit veel leuker dan wanneer je dit doet met telkens een spurtje af te werken en terug naar de start te wandelen. Dit is ook veel vermoeiender. Na de training voel je wel dat je getraind hebt. Maar zo komt de conditie snel weer terug. Voor mij was dit al een geslaagde eerste test. Spijtig dat het binnenkort verlof is, want dit jaar gaan de loopschoenen niet mee op vakantie. Donderdag werk ik in ieder geval nog een training af. Ik twijfel nog tussen 8 en 10 km. Vrijdag komt het er misschien niet van. Er komt in de voormiddag een verzekeringsexpert naar de auto kijken (in april probeerde een fietster de auto te molesteren met een flinke bluts in de zijkant als gevolg). Als deze op tijd weg is, kan ik vrijdag nog wat gaan lopen. We zullen wel zien.
Deze week belooft een mooie trainingsweek te worden. Ze is in ieder geval al goed ingezet. Maandag voor de eerste keer sinds lange tijd weer een training van meer dan 40 minuten gelopen. Dat deed deugd. Er werd wel enorm veel gehoest. Ik heb namelijk de akelige gewoonte om veel last van slijmen te hebben wegens een regelmatige verstopte neus. Dit komt veel voor wanneer ik voor lange tijd stil lig. De eerste drie kilometer had ik er enorm veel last van. Daarna was het over en voelde ik mijn neus langzaam opentrekken. Dat wordt dus zaak om nu regelmatig de baan op te trekken. Hoewel er een redelijke wind stond, gelukkig de eerste helft op kop, vond ik het toch tamelijk warm. Ik heb in ieder geval veel zweet gelaten. Nu was ik toch beniewd hoe de benen dit zouden verwerken. Tijdens het lopen had ik er helemaal geen last van. Hopelijk valt de stijfheid mee op dinsdag. Mijn ademhaling echter was niet echt iets om over naar huis te schrijven. Daaraan voel je toch dat je een hele poos hebt stilgelegen. Ook mijn hartslag op het einde was nog te hoog. Daar is nog werk aan. Toch heb ik mijn vooropgesteld doel bereikt. Ik wilde deze training afwerken tegen 11 km/u. Daar was ik dan ook heel tevreden mee. Als alles volgens plan verloopt, train ik nog op dinsdag, donderdag en vrijdag. Ik kijk er al naar uit.
10,4 km - 0:55:27 - 11,25 km/u - 05:20 /km - HS na : 154 bpm
... komt de conditie terug. Maar er is nog veel werk aan de winkel, heb ik ondervonden. Dinsdag stond er 8 x 1000m op het programma. Dat is een training die ik met plezier afwerk, in normale omstandigheden dan toch. Deze keer ging het nog niet zoals ik het eigenlijk in gedachten heb. De ademhaling lijkt nog niet echt onder controle bij grotere inspanningen. Dan maar een rustiger tempo opgezocht de volgende reeksen. Hoofdzaak is nu voldoende afstand in de benen krijgen om zo de conditie automatisch te verbeteren. Van de benen echter geen last meer gehad. Dat zit dus goed. Aangezien het dinsdag weer de enige loopmogelijkheid was, kunnen ze goed uitrusten voor volgende week. Dan heb ik vrij baan. Iedereen is het huis uit ; de kinderen op kamp en de vrouw gaan werken. Zo heb ik vier dagen voor te lopen. Dat wordt voor mij een week om naar uit te zien. Langzaam weer opbouwen. Ik heb ook al uitgerekend hoeveel kilometers ik nog moet afleggen om dezelfde afstand te verkrijgen als vorig jaar. Al bij al valt het nog mee. Als ik daarboven een kleine inspanning doe, heb ik zelfs de kans om er nog een stuk over te gaan. Alles wat meer is, is positief voor mij. Daarna zien we weer verder. Nu eerst de komende weken doorkomen.
Deze week wegens onvoorziene omstandigheden een looploze week achter de rug. Normaal gezien is het voor mij wel een rustige periode, maar twee keer zou ik toch kunnen lopen. Dinsdag kwam een onverwachte afspraak roet in het eten gooien. Dan zou donderdag de volgende looptraining worden. Maar wanneer men hier boven de sluizen eens goed open zet, kun je het wel vergeten. Ik had enorm veel goesting, maar wanneer het met emmers naar beneden komt, blijf je beter thuis. Beter een weekje overslaan dan doorweekt thuis komen en ferm ziek worden. Trouwens, met de vorige plensbui hebben we met zijn allen de ondergrondse garage kunnen leeg scheppen. Ik vond het daarom beter om de dingen in de gaten te houden. Wat de benen betreft ben ik een heel stuk geruster. Daar zit een goed gevoel in. Ik voel nergens nog iets van een drukgevoel tijdens de kleine spurtjes die af en toe doe. Zo kan ik stilletjes aan weer aan de opbouw van de conditie beginnen. Dinsdag wordt er zeker met de club getraind. Verder zullen we zien wat de mogelijkheden zijn. Zonder blessure met vakantie vertrekken is nu de boodschap zodat we nadien er een lap op kunnen geven. Het najaar belooft dus toch nog goed te komen.
Dinsdag dus weer naar de piste vertrokken. Benieuwd wat het ging worden. Veel volk was er niet komen opdagen. We waren in totaal met vijf. De vakantieperiode zal er voor iets tussen zitten, denk ik. Het inlopen ging heel vlot. Ik voelde helemaal niets aan mijn been. Dat dus al reuze mee. Daarna zijn we naar de ingang van het park gegaan. Normaal stond er een 5000m op tijd op het programma. Maar met die warmte zou het op de piste, in volle zon, niet zo'n goed idee zijn. Onder de bomen zou het veel beter zijn om te lopen. Het parcours is echter iets minder lang, maar dat was niet erg voor mij. Ik moet weer helemaal stilletjes aan opbouwen. Na de start probeerde ik een rustig tempo aan te houden. Ik zou als laatste eindigen, wat normaal is op dit moment. Ik zorgde er wel voor dat de afstand tussen mij en de anderen niet snel vergrootte, wat voor een groot deel is gelukt. Ik voelde toch dat de conditie wat heeft geleden tijdens de blessure. Normaal kan ik heel goed tegen de warmte. Nu voelde ik al redelijk snel dat ik op mijn ademhaling moest letten, wilde ik dit tot een goed einde brengen. Versnellen zat er dus zeker niet in. De benen voelden eigenlijk goed aan tijdens het lopen. Geen enkel moment heb ik hinder ondervonden. Mijn eindtijd viel al bij al nog mee : 24'23" over 4700m. Daar was ik best tevreden mee voor deze eerste keer terug. En omdat er iemand een beetje verkeerd was gelopen, was ik niet de laatste. De volgende morgen ondervond ik een lichte stijfheid in de bovenbenen. Dat is binnen een paar dagen weer verdwenen. Toch voel ik dat de blessureplaats nog wat gevoelig blijft. Het is niet onoverkomelijk, maar toch zal ik moeten opletten dat het niet verergert. Normaal ga ik donderdag weer naar de kinesist, dus dat wordt dan wel aangepakt. Aangezien het dinsdag de enige loopgelegenheid was deze week, heeft dit weer tijd om te recupereren. Tijd om de oefeningen verder te doen. Volgende week kunnen we er dan weer rustig tegenaan.
Hoe mooi je alles kan plannen, tot in de puntjes, des te meer kan er iets mislopen. Maandag zou het de dag van het herstarten van de trainingen. Er moest eerst nog van alles gebeuren. En dat werd in een zeer mooi, afgelijnd schema gepast. Normaal kon er niets misgaan. Maar als je van anderen afhangt, kan dus wel alles in het honderd lopen. Tot en met de kinesist ging alles nog naar wens. De loodgieter kwam nog langs en zou een reparatie in het toilet doen. De nodige stukken waren echter niet voorradig en hij zou in het magazijn gaan kijken. Als hij de stukken had, zou hij bellen om terug langs te komen. Het gevolg was dus dat ik niet van huis kon (was vergeten mijn gsm-nummer te geven). Hierdoor viel de training in het water. En ik had er juist nu een goed gevoel bij. Ik had al eens een paar keer wat geprobeerd en op het werk werd de trap steeds lopend bestegen zonder pijnklachten. Daarom word het de clubtraining op dinsdadagavond de "grote rentree". Het komt net uit. Het is deze keer een tempoloop van 5000 meter; geen intervaltraining. Hierdoor kan ik voor mezelf een eigen tempo opleggen. Rustig herbeginnen is de boodschap. Daarna kan het alleen maar beter worden. Zo zijn we toch nog vroeger bezig dan verwacht.
Vandaag nog een keertje naar de kine geweest. Deze week ben ik drie keer langs geweest en dat voel je toch. Ik heb een heel ontspannen gevoel in mijn been. Op het werk begin ik terug de trap te nemen. Af en toe versnel ik ter controle en ik voel geen pijnlijke druk meer. Dus het kriebelgevoel neemt steeds grotere vormen aan. Van de kinesist heb ik groen licht gekregen om lichtjes te proberen. Dat komt mooi uit, want het schema geeft een rustige weekschema aan. Dit wil zeggen korte trainingen die variëren van 40 tot 50 minuten, een ideale herstart voor mij. Nu worden dit voor mij gewoon loslooptrainingen. Ik wil zeker niets forceren. Het zou zonde zijn om ondanks al het goede werk van de kine, een stap terug te moeten zetten. Maar ik heb goede hoop dat het deze keer goed zit. Alles zit mee voor volgende week. Er wordt mooi weer voorspeld, temperatuur zit goed. Dus maandag wordt er een rustige training in het park afgewerkt. Benieuwd hoe het zal verlopen en hoe het achteraf zal evolueren.
Vrijdag een tweede keer naar de kinesist geweest. Alles loopt volgens schema. Ik heb nu al een meer ontspannen gevoel in mijn been. Mijn voet is vorige keer was losgemaakt en dat kan daarvan de oorzaak zijn. Ik heb er nu al een goed gevoel bij. Ik heb nu een gevoel van "Was ik maar eerder naar de kine gegaan". In de toekomst ga ik daar beter op letten. Verder heb ik deze week niet veel uitgespookt op sportief vlak. Enkel op woensdag heb ik een zwemtraining afgewerkt. Nu rest er nog een volledige rustweek en dan kan ik beginnen uitzien naar een rustige herstart van de trainingen mits de goedkeuring van de kinesist. Maar hij heeft er toch ook een goed oog in. Dus nog even geduld.
Vandaag naar de kinesist geweest. Aangezien hij overtuigd is dat door de kinebehandeling de blessure sneller zal zijn genezen, was de beslissing snel genomen. Ik ga nu een paar keer per week bij hem langs en doe thuis nog wat oefeningen.
Voorlopig houden we het bij twee weken rust om daarna stilletjes aan te proberen terug in gang te schieten. Nu komt het er vooral op aan om geduld te hebben en niet overhaast te werk te gaan. Terloops ook geïnformeerd om eventueel tussendoor eens langs te komen voor een sportmassage. Ik denk dat ik dat in de toekomst regelmatig ga inlassen in mijn schema. Nadelig kan het zeker niet zijn. Dus voor de rest wat kleine klussen thuis doen en wat fietstrainingen inlassen voor de conditie te onderhouden.
Ik ben dinsdag naar de clubtraining geweest om op eigen tempo mijn programma af te werken en niets aantrekken van de anderen. Bij het inlopen verliep alles vlot. Rustig aan en vlotjes kunnen babbelen. Ik voelde een kleine druk, maar geen pijn. Bij de eerste 1600m-sessie ging het ook nog redelijk. De anderen liepen stilletjes aan van mij weg, maar ik kon redelijk constante rondetijden neerzetten. Met een totaaltijd van 7'25" was ik best tevreden. Ik was helemaal niet vermoeid. Tijdens de tweede sessie begon ik halverwege een opkomend drukpijn te voelen. Mijn rondetijden lagen ook een heel stuk hoger nu. Ik geraakt veel moeilijker vooruit. Vooral het starten verliep moeizaam omdat ik gewoonlijk met mijn rechtervoet afzet. De derde sessie heb ik dan wijselijk overgeslagen. In de plaats daarvan heb ik een rondje gejogd. De laatste sessie werd voor mij gewoon een drietal rondjes uitlopen. Dat ging nog net. 's Avonds nog een coldpack op het been gelegd.
Woensdagmorgen voelde ik mijn been zeer goed bij het stappen. Ik kon direct de pijnlijke plek aanwijzen. Gelukkig ging ik in de namiddag zwemmen met Jordi. Zo heb ik de benen wat kunnen loswerken in het water. Ik voelde dat dat deugd deed. Enkel met de benen het zwembad overzwemmen is heus wel vermoeiend. Maar zo onderhoud je de contitie wat toch belangrijk is.
Donderdag maak ik een afspraak met de kinesist om na te gaan wat er mogelijk is van therapie. Ik ben benieuwd wat er uit de bus gaat komen. Maar het staat nu al vast dat ik zeker voor minstens twee weken geen looptrainingen zal doen. Hopelijk mag ik in de plaats daarvan fietsen. Dit zal ik afwisselen met een paar zwemtrainingen. Zo blijft de condite toch nog op peil.
Maandag terug een training van 40 minuten gedaan. Volgens het schema moeten het er 50 zijn, maar ik wil nog niets forceren. Ik ben weer gaan loslopen in het park langs het wandelpad van 4 km. Ditmaal verliep het zonder problemen wat betreft parcourskennis. Verleden week was het de eerste keer dat ik deze ronde liep en moest daarom een paar keer op mijn stappen terugkeren. De gekleurde paaltjes vielen toen nog niet zo goed op. Maar ik heb het voordeel dat ik ergens maar één keer moet zijn geweest om daarna de weg te kennen. Dat zal de natuurlijke coördinatie van de man ergens voor tussen zitten, denk ik . De laatste tien minuten kon ik niet op de piste lopen, aangezien er twee scholen blijkbaar hun sportdag hadden. Dan maar de parklaan eventjes heen en terug gelopen, wat hetzelfde resultaat gaf. Dus al bij al was de opdracht ietwat geslaagd.
Het was minder warm dan vorige week. Het liep veel aangenamer. Ook had ik geen last van het been tijdens het lopen. Zelfs enkele uren nadien was er nauwelijks hinder te merken. Enkel 's avonds laat zeurde mijn been een wat. Ook de hartslag was al een stuk lager. Beetje bij beetje krijgen we weer zicht op een normale trainingsarbeid. Het is nu enkel nog geduld oefenen. Maar het goede gevoel heeft toch de bovenhand.
Normaal gezien ga ik nu dinsdag naar de clubtraining. Er staat 4x1600m op het programma. Maar ik ga deze proberen op mijn eigen tempo af te werken. Misschien sla ik een sessie over, maar dat beslis is wel op het moment zelf. Zeker niet mee doortrekken met de anderen. Anders zitten we weer in de prullenmand en daar moeten we zo lang mogelijk uitblijven.
6,9 km - 0:40:00 - 10,35 km/u - 5:47 /km - HS na : 130 bpm
Verleden week is het dus bij de maandagtraining gebleven. Normaal was ik op dinsdag gaan trainen, maar Sandra haar planning was een beetje in het honderd gelopen, zodat zij iets later thuis was. Aangezien ik op donderdag niet ben gaan slapen na mijn nachtdienst (niet gezond, ik weet dat wel) besloot ik om het rustig aan te doen voor de rest van de week. Maandag was er dus een nieuwe training gepland. Het zou wat loslopen worden gedurende 40 minuten. Normaal is het een rustweek en stond er een training van 35 minuten op het menu. Aangezien het deze week bij maandag en dinsdag zou blijven, dacht ik om de maandagtraining een beetje te verlengen. Ik koos daarvoor de wanderlroute van het park Rivierenhof uit. Dit is een wandeling van 4km op zeer goed beloopbare paden. De eerste 30 minuten verliepen uitstekend. Ik liep constant onder de bomen en had hierdoor geen last van de zon en het warme weer. Maar voor de laatste 10 minuten draaide ik richting atletiekpiste. Het gevolg was dat ik daar in volle zong begon te lopen. Hoewel ik een rustig tempo van iets meer dan 10km/u aanhield, begon het me toch veel te warm te worden. Ik besloot om na 34 minuten de training te stoppen. Het was gewoon te warm. Hierdoor merk ik toch dat de conditie een heel pak minder is dan een maand geleden. Normaal kan ik goed tegen de warmte en loop ik aan dat tempo zonder problemen uit. Maar nu vond ik het verstandiger om voortijdig mijn stretchoefeningen te doen. Ook mijn hartslag was veel te hoog. Ik was wel de tel kwijt geraakt, dus hoe hoog juist weet ik niet. Het wordt hoog tijd dat ik me iets fatsoenlijk aanschaf, zodat ik dit ook beter in de hand kan houden. Tijdens het lopen heb ik geen last ondervonden van mijn been. Het gaat dus de goede kant uit. De pijn kwam nu pas later op de avond opzetten. Dus blijven we nog even verder doen met al de rest. Het zal wel een keer overgaan.
en de wekker verder gezet. Daarom was er nadien geen voldoende tijd meer om een fatsoenlijke training af te werken. En dan kun je beter andere dingen doen die nog moeten gebeuren. Niet getreurd. Ik ben vastbesloten om volgende week weer aan te knopen met mijn schema. Er zullen nog dagen komen dat ik een training moet overslaan. Het vooropgestelde aantal kilometers voor dit jaar zal heel waarschijnlijk niet gehaald worden. dit zal dan voor volgend jaar zijn.
. De dag na aankomst ben ik uit nieuwsgierigheid op de weegschaal gaan staan om te zien wat de gevolgen van het goede leven in Italië waren. Hoewel ik het een beetje had verwacht, keek ik er toch een beetje van op : bijna 1,5 kg bijgekomen 
. Hier moet dus serieus gewerkt worden om de conditie en gewicht weer op niveau te krijgen.
