Sarah Verrue is gekroond tot harpiste van het jaar
Kuurne: De negentienjarige Sarah Verrue kaapte op de achtste editie van het muziekconcours voor jonge solisten van Rotaryclub Gent de hoofdprijs weg. In dit Nationaal Harpconcours verkoos een internationale jury haar als harpiste van het jaar.
'Ik was enorm zenuwachtig', zegt Sarah. 'Die zenuwen worden bij mij altijd groter terwijl ik aan het spelen ben. Al vermindert dat volgens mij wel met ervaring. Ik nam dan ook vooral deel aan deze wedstrijd omdat de winnaars niet alleen een beperkte geldprijs ontvangen, maar ook enkele concerten mogen spelen.
De dag na de finale mocht ik concerteren in het conservatorium in Gent, op 3, 4 en 5oktober speel ik in de Solvay-bibliotheek in Brussel en ergens in de lente doe ik dat in het Duitse Aachen. De tiende mei ben ik aan het werk te zien op de Muizelhuisconcerten in Hulste. Van dat concert wordt er een live-cd opgenomen.'
Sarah Verrue studeert tegenwoordig aan het gerenommeerde Conservatoire national supérieur de musique (CNSM) in Parijs. Maar daarvoor legde ze op haar jonge leeftijd al een lange weg af. 'Ik speel sinds mijn negende harp. Notenleer volgde ik in de Centrumschool in Kuurne, maar omdat je daar geen harp kon spelen, trok ik naar het conservatorium in Kortrijk. Ik kreeg ook zeven jaar lang privéles van Arielle Valibouse. Zij bereidde me ook voor op het ingangsexamen van CNSM. Tegenwoordig is Isabelle Moretti mijn lerares.'
Zelf ziet Sarah lesgeven niet meteen zitten, of toch? 'Lesgeven is een roeping. Het lijkt me wel interessant, maar niet als voltijdse job. Ik zou graag harpiste worden bij een operaorkest of zo. Maar als je weet dat er daar in België maar vier van zijn, en dat hun harpisten niet onmiddellijk met pensioen zullen gaan, moet je realistisch blijven. Zolang het maar met muziek te maken heeft, want muziek is tof.' (sfk)
Er is geen kind te vinden dat er niet mee is opgegroeid: Roodkapje, Doornroosje, Hans en Grietje... Sprookjes horen bij je kleuterjaren. En bij Europa. Daar zijn vooral de gebroeders Grimm verantwoordelijk voor. Vooral Amerikaanse en Japanse toeristen komen er op af, onderweg naar kasteel Neuschwanstein.
Voor sprookjes moet je in Duitsland zijn. De broers Jacob en Wilhelm Grimm hebben ons heel wat verhaaltjes nagelaten die al tweehonderd jaar aan kinderen worden verteld. Roodkapje, Doornroosje, Sneeuwwitje, Assepoester, Hans en Grietje of de Kikkerkoning overal in de wereld zijn ze bekend, 210 stuks in totaal, en vertaald in 160 talen. Veel sprookjes horen bij kastelen. Kasteel Trendelburg bijvoorbeeld heeft zijn Rapunzel-toren, waaruit het meisje haar lange vlechten zou hebben laten hangen. En in de Sababurg zou de kamer zijn waar de prins zijn Doornroosje wakker moet hebben gekust. Sprookjes eindigen altijd goed. En beginnen met de klassieke Grimm woorden: "Er was eens ... "
Romantische strasse Sprookjes hebben iets romantisch. Kijk maar eens in het Grimm museum in KasseI. Of rij een stukje over de Romantische Strasse. In het hoog-seizoen wordt die romantiek een beetje geweld aangedaan door bussen vol met Amerikaanse en Japanse toeristen, die op zoek zijn naar het oorspronkelijke, oude Europa.
De route van de Romantische Strasse loopt officieel van Würzburg aan de Main naar Füssen aan de voet van de Alpen, maar bestaat al heel lang als deel van een middeleeuwse han-delsroute naar Italië. Onderweg kom je het ene oude stadje na het andere tegen. Zoals Rothenburg, Röttingen, Dinkelsbühl of Augsburg -schitterende juweeltjes.
Amerikanen zijn vooral dol op de kastelen langs de route. Tja, die hebben ze thuis niet, behalve de namaakkastelen in Disney-land. In Amerika leren ze op school dat Duitse kastelen vooral eng en somber zijn, en dat sprookjes-kastelen à la Disney met hun vrolijke, smalle torentjes vooral in het midden oosten zijn te vinden. Maar aan het eind van de Romantische Strasse kom je een kasteel tegen dat toch wel erg veel weg heeft van dat in Disneyland. Als de bus stopt voor kasteel Neuschwanstein zie je Japanners en Amerikanen als verstomd omhoog kijken. "Wow! Het echte sprookjespaleis!" De Japanners grijpen meteen hun camera.
Ludwig Of je koning Ludwig II van Beieren een sprookjeskoning mag noemen lijkt wat te ver gezocht volgens velen (waaronder zijn psychiater) was de man volledig kierewiet, en hij werd na twintig jaar chaotisch regeren door het Beierse parlement uit zijn functie gezet. Maar zonder hem hadden we nooit naar kastelen als Neuschwanstein kunnen kijken, dus ik zou hem liever 'prettig gestoord' willen noemen. Ludwig vermeed contact met familie of personeel hij ging alleen 's nachts naar buiten, verzot als hij was op het maanlicht. Het19e eeuwse sprookjespaleis stond inderdaad model voor de kastelen in de Disney-parken, en is veruit het bekendste plaatje op kalenders en puzzels.
Het is ook van binnen erg fraai, met fresco's van de zwanenridder Lohengrin; Richard Wagner deed er inspiratie op voor zijn opera's. Het kasteel was niet het enige speeltje van Ludwig. Hij had ook zijn eigen trein, compleet met salonwagen en aparte slaapwagen, en een locomotief in dezelfde stijl. Natuurlijk speciaal naar zijn eigen wensen ontworpen en dat betekende veel pracht en praal in Assepoester-stijl, zowel aan de buitenkant als in het interieur. De donkerblauwe trein met gouden versieringen staat als model in veel speelgoedwinkels, maar het enige echte exemplaar is op ware grootte te zien in het spoorwegmuseum te Nördlingen.
De weg naar Hamelen Naast mij klinkt een fluitje. Ah, de Japanse reisleider verzamelt zijn mensen bij de bus voor de volgende bestemming elders wacht weer een nieuw sprookje. Gedwee stapt iedereen in en voort gaat het weer. Komt me bekend voor. De rattenvanger van Hamelen deed het net zo: een fluitje en iedereen sjokte achter hem aan. Als je goed kijkt zijn sprookjes maar al te vaak een spiegel van de werkelijkheid. In de slotgracht hoor ik de kikkers kwaken. Ongetwijfeld zit daar een prinses tussen, wachtend op haar kus ... Wally Busman
Ingrediënten 500 g kalfsblokjes (borst of schouder), 4 tomaten, 1 klein doosje tomatenpuree, 3,5 dl kalfsfond 1 eetlepel tijm, laurier, rozemarijn, 1 klontje suiker, zout, versgemalen peper.
Bereiding De tomaten opwarmen, ontvellen en in stukken snijden. De kalfsblokjes aanbraden in boter en een weinig olijfolie.
Kruiden met peper en zout en de stukken tomaat toevoegen samen met een kontje suiker, de rozemarijn, tijm en laurier.
Bevochtigen met de kalfsfond en op een zacht vuur laten sudderen tot het geheel goed gebonden is. Naar smaak bijkruiden en warm opdienen met nieuwe aardappeltjes of tagliatelle.
Leve de gelijkheid van man en vrouw. De feministische partijen hebben er jaren voor gevochten en nog steeds is er werk aan de boeg. Dat deze nobele zaak ook een minder kantje heeft, blijkt uit een Zweeds onderzoek van het Instituut voor Volksgezondheid. Zowel mannen als vrouwen die hun mannetje staan, neigen vlugger ziek te worden en het loodje te leggen.
Data De gegevens van 290 gemeenten werden naast elkaar gelegd. Overlijdenscijfers, data omtrent arbeidsongeschiktheid en het aantal ziekmeldingen, werden weer vergeleken met het aantal leidinggevende vrouwen en gemiddelde inkomens.
Zij die een managementbaan beoefenen, hadden meer kans om eerder te overlijden dan mensen met minder verantwoordelijkheden. Volgens de onderzoekers sterven heren in dit soort functies eerder omdat zij hun domein hebben moeten afstaan aan de dames. De meeste jongens krijgen door dit gegeven net meer stress, temeer omdat deze banen voorheen exclusief tot hun gebied behoorden.
De vrouwen in een managementfunctie kampen evengoed met stress. Lange werkdagen en chronische werkstress verlagen hun levensverwachting. Voorlopig Toch dient dit nieuws niet het einde te betekenen van de emancipatiebeweging. Volgens de onderzoekers is het proces nog lang niet voltooid. Deze gezondheidsproblemen kunnen een bijeffect zijn van de overgangssituatie. Met andere woorden: mannen en vrouwen moeten even door de zure appel heen bijten. Pas nadien komt het met onze gezondheid nog in orde. (lvl)
Onderzoekers van de universiteit van Norwich zijn op zoek naar 150 vrouwen die elke dag bereid zijn een reep chocolade op te eten. Klinkt als de hemel? Vergeet het, want de studie kadert in een poging om diabetes type 2 af te stoppen. Enkel als u dus aan die ziekte lijdt en de menopauze al achter de rug heeft, kan u aan het experiment deelnemen.
Het geheim achter de techniek zijn de zogenaamde flavonoïden, plantonderdelen die onder meer in cacao en soja voorkomen en het risico op een hartaandoening aanzienlijk verminderen. Om niets aan het toeval over te laten, deden dieetspecialisten van ginder een beroep op een bekende chocolatier uit ons land. "De hoeveelheid flavonoïden ligt drie maal zo hoog als in een gewone reep", aldus coördinator Peter Curtis. "Dankzij een speciaal extractieproces hebben we die chemische grondstoffen kunnen overhouden die belangrijk voor ons zijn. De smaak valt trouwens best mee, een beetje karamelachtig."
Dit heuglijke nieuws betekent echter allerminst een vrijgeleide om massaal chocola te gaan vreten. "Overdrijven is altijd slecht, want chocolade bevat natuurlijk enorm veel suiker en vet", waarschuwt de directeur van het diabetescentrum. (svm)
Kinderstoeltje op bagagerek gevaarlijker dan aanhangwagentje
Een kind in een kinderstoeltje op het bagagerek van een fiets loopt bij een zijdelingse crashtest aan 25 km/u meer risico op verwondingen dan een kind in een aanhangwagentje dat achter aan de fiets wordt bevestigd. Dat blijkt uit crashtests die mobiliteitsorganisatie Touring uitvoerde in samenwerking met de Duitse zusterorganisatie ADAC.
Directe contact Dit komt door het directe contact van het kind met het aanrijdende voertuig en door het feit dat het kindje van hoger op de grond valt, waardoor er bijkomende valblessures optreden. Maar ook door de vallende fiets kan het kind verwondingen oplopen en het kan daarna nog overreden worden. In het aanhangwagentje kan het kind verwondingen oplopen door de structuren en de beperkte hoofdruimte van het wagentje zelf, stelt Touring vandaag in een persbericht.
Veiligheid systemen Met de zomermaanden in zicht, onderzocht Touring op welke manier kinderen het best met de fiets vervoerd worden en welke systemen het veiligst zijn. In de test werden twee methoden opgenomen: het kinderaanhangwagentje dat achteraan de fiets wordt bevestigd en het kinderstoeltje dat op het bagagerek wordt aangebracht.
Beide systemen hebben zowel voor- als nadelen, besluit Touring. De keuze hangt onder meer af van een aantal andere factoren zoals bijvoorbeeld de bergruimte thuis of in de wagen. Bij algemene manoeuvres, zoals het nemen van scherpe bochten, behaalt het kinderzitje het beste resultaat. Ook bij het nemen of afdalen van hellingen is het kinderstoeltje veel voordeliger.
Remtesten Bij remtesten (aan 10, 15 en 20 km/u) heeft het aanhangwagentje een veel langere remafstand nodig dan de fiets met kinderzitje. Het aanhangwagentje heeft soms de neiging om scheef te slaan wat uiteraard riskant is, stipt Touring aan.
Het onderzoek van de veiligheidsgordels toonde geen grote verschillen of gebreken aan. In een aanhangwagentje is het kind beter beschermd tegen wind en insecten, maar de kinderen worden wel meer blootgesteld aan uitlaatgassen en de regen dringt ook in het wagentje door. belga/ka
weekoverzicht alle artikels van 21/04 tot en met 27/04
Weekoverzicht van 21/04 tot en met 27/04 overzichtelijk alle artikels geschreven door: Yvette uit Kuurne en nog veel meer. Maak zelf de keuze welke schakelaar je aanklikt.
28 april is door de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) uitgeroepen als jaarlijkse internationale dag voor veiligheid en gezondheid op het werk. De werelddag focust op de preventie van arbeidsongevallen en beroepsziekten.
De belangrijkste risicofactoren zijn: krachtsinspanningen die een zware mechanische druk op nek, schouders en armen uitoefenen; werken in ongemakkelijke houdingen de spieren moeten samentrekken en er wordt een grotere mechanische druk op het lichaam uitgeoefend; repeterende bewegingen, in het bijzonder als daarvoor steeds een beroep op dezelfde gewrichten en spiergroepen wordt gedaan, en indien er sprake is van een interactie tussen krachtsinspanningen en repeterende bewegingen; uitvoeren van werkzaamheden gedurende langere tijd waarbij er geen gelegenheid is om uit te rusten en van de fysieke belasting te herstellen; plaatselijke druk op het lichaam door gereedschappen of oppervlakken; trillingen aan handen/armen die tot gevoelloosheid, tintelingen of gevoelsverlies lijden waardoor er bij het grijpen meer kracht uitgeoefend moet worden; werken in houdingen waarbij het gewicht van lichaamsdelen ondersteund moet worden of waarbij objecten vastgehouden moeten worden, zoals bij het werken met opgeheven armen; langdurige werkzaamheden in statische houdingen waarvoor een voortdurende samentrekking van dezelfde spiergroepen vereist is, bijv. Bij het werken met een microscoop; werkzaamheden waarbij de armen herhaaldelijk opgeheven moeten worden of waarbij het hoofd veelvuldig opzij moet worden gedraaid; wanneer veel spierkracht nodig is voor het hanteren van objecten, bijv. Bij grote handgrepen of wanneer iets tussen de duim en andere vingers vastgehouden moet worden; werkzaamheden waarbij de polsen zich in een afwijkende houding bevinden, bijv. naar binnen of naar buiten gedraaid; bij voortdurende herhaling van dezelfde polsbewegingen. werkomgeving: een slechte indeling van de werkruimte waardoor werknemers in ongemakkelijke houdingen moeten werken, of een slecht ontwerp van de gereedschappen of machines; overmatige hitte die tot algehele vermoeidheid leidt, terwijl overmatige kou de grijpbewegingen moeilijker kunnen maken; een slechte verlichting waardoor werknemers een ongemakkelijke houding aan moeten nemen om goed te kunnen zien wat ze aan het doen zijn; monotone werkzaamheden of een hoog werktempo; tijdsdruk; te weinig controle over de uit te voeren taken; beperkte mogelijkheden voor sociale interactie of weinig steun van managers en collegas.
Taal kan soms heel verwarrend zijn: een wilde kat is niet hetzelfde als een kat in het wild. De eerste is wild, de tweede eigenlijk niet...Een ander katachtig roofdier is de lynx. Ze lijkt op een reuzenkat met oorpluimpjes, bakkebaarden en een kort staartje. Ze is bij ons heel zeldzaam.
1. wilde kat Sommige huiskatten verwilderen en hebben geen 'thuis' meer, Het worden zwerfkatten, Ook hun jongen worden dan in het wild geboren en ze leven van wat ze zelf bijeenscharrelen, Maar toch zijn dit geen 'wilde katten', hoogstens 'verwilderde katten'. De Europese wilde kat lijkt wel op een huiskat, maar is toch een stuk groter en forser, e heeft ook nooit vlekken, alleen strepen, en een veel dikkere staart dan de huiskat.
De wilde kat leeft ook niet in de buurt van mensen, integendeel. Ze is erg schuw en niet te temmen, ze verkiest afgelegen streken met loofbossen, liefst zelfs uitgestrekte wouden, ze jaagt er op konijnen en kleine knaagdieren, of op vogels. Maar ze eet ook gras, kikkers en padden, vissen, insecten en zelfs kleine lammetjes en reetjes.
De wilde kat leeft in een holle boom of een spleet tussen de rotsen. Soms ook wel eens in een konijnenhol of een vossen- of dassenburcht. Ze klimt net als de huiskat achterwaarts uit een boom.Als ze wordt bedreigd, zet ze de haren recht om groter te lijken.
Wilde katten krabben aan bomen om hun nagels te scherpen, en ze laten ook overal geursporen na om hun territorium af te bakenen. Overdag rust de wilde kat meestal uit, ze ligt te zonnen op een tak of een rotspunt.
In België leven er alleen nog wilde katten in Wallonië, vroeger werd er voor het plezier op gejaagd. Of ze werden uitgeroeid, omdat ze con-currenten waren voor de jagers en het aantal fazanten en patrijzen deden afnemen, Nu is de wilde kat beschermd en het aantal groeit. Vooral in de Duitse wouden leven weer heel wat wilde katten.
2. Kat met pluimen Tot een eind in de middeleeuwen kwam de lynx nog in Nederland en België voor. Ze werd toen zelfs gegeten als wild. Noordzeevissers vinden ook af en toe nog eens een schedel of beenderen van een lynx uit de ijstijd in hun netten. Samen met de wolf is de lynx bij ons rond 1890 voorgoed verdwenen. Maar er is goed nieuws. Nu en dan wordt er opnieuw een lynx opgemerkt in de noordelijke Ardennen.
In Duitsland zijn er wel meer. Daar is de lynx niet uitgeroeid. Omdat er nog meer wouden zijn. En omdat rijke mensen er vroeger soms een eigen geheim dierentuintje hadden met bedreigde dieren. Ook lynxen dus, En die kregen jongen. Maar omdat de dierentuintjes verboden waren. konden ze die jongen niet verkopen. En dus lieten ze die maar in het wild los ...
Lynxen jagen meestal in de schemering op hazen, reeën en gemzen,maar vanuit de struiken besluipen ze ook knaagdieren en patrijzen of andere grondvogels. Een lynx eet gemiddeld 1 kilo vlees per dag. Het is dus een kat met een gezonde eetlust." De gekke oorpluimpjes van de lynx werken een beetje als antennes. Ze vangen het geluid heel goed op.
De lynx hoort dus zeer goed. Mannetjes en vrouwtjes leven gescheiden van elkaar. Alleen in de paartijd zoeken ze elkaar op. Als ze jongen hebben, helpt het mannetje de eerste twee maanden mee door voedsel voor het vrouwtje te brengen, Maar hij is het snel beu en neemt liever de benen, Lynxen hebben een groot territorium. Tussen de 100 en 250 vierkante kilometer. Het zijn dus ook grootgrondbezitters.
Het knuffelen van premature baby's en huidcontact met de moeder vermindert de pijn bij kindjes, blijkt uit een Amerikaanse studie.
28 weken Onderzoek toonde dit al eerder aan bij premature baby's geboren na 32 tot 36 weken zwangerschap. Maar nu blijkt dat dit contact met de moeder ook bij baby's helpt die al na 28 weken zwangerschap geboren worden.
Sneller herstellen Deze heel vroegtijdig geboren baby's voelen wat minder pijn wanneer ze door hun moeders vastgehouden worden wanneer de verpleegsters bloed afnemen. Het effect is wel niet zo groot als bij de oudere prematuurtjes. Wat wel veel belangrijker is, is dat de baby's die door hun moeder vastgehouden worden een minuut sneller herstellen dan de baby's die in de couveuse lagen.
Pijn De onderzoekers bestudeerden de premature baby's tijdens het nemen van bloedstalen, daarbij wordt bloed getrokken in de voet. De ene groep baby's lag ondertussen in een couveuse, de andere groep werd door de moeder vastgehouden. De gelaatsexpressies werden op video opgenomen, en onderzoekers controleerden hun vitale tekens. Het is wel moeilijk om te oordelen of een prematuurtje pijn heeft, en juist hoeveel pijn. De onderzoekers hielden rekening met fysiologische en uiterlijke signalen.
Dat is een teken dat de lichamen van de baby's zichzelf beginnen te regeluren, een proces dat homeostasis genoemd wordt. De mogelijkheid om snel te recuperen en dus ook homeostasis is een heel belangrijke fase in het groeiproces van een prematuurtje.
Kangaroo-care Pediater Edgar Rey vond huidcontact met het kind, of Kangaroo-care, uit in de jaren '70 in Colombia toen er een tekort was aan couveuses. Hij ontdekte dat moeders de baby's warm konden houden met hun eigen lichaamswarmte. Verschillende onderzoeken toonden aan dat het niet alleen goed is voor de gezondheid van het kind, het versterkt ook de band tussen moeder en kind en helpt bij het introduceren van borstvoeding.
De techniek bestaat er in dat het kind recht tussen de borsten van de moeder gehouden wordt. Een dekentje houdt het kindje warm. Dit moet de klok rond gedaan worden, dus delen moeders en vaders best deze taak. (ep)
De groentenmarkt is weer twee nieuwe groenten én een nieuwe fruitsoort rijker: broccolini, tangelo en toma bella. Bij het kweken van deze groenten wordt ook speciaal gelet op hun toegevoegde waarde: hun vitamine- en mineralengehalte wordt dus goed in het oog gehouden. En minstens even belangrijk: ze vormen variatie in het groente- en fruitpatroon.
Broccolini is een koolsoort, en zoals de naam doet vermoeden een combinatie van gewone en Chinese broccoli. Het frivool genaamde 'broccolini' zou zoeter smaken dan gewone. In deze groente vind je vitamines A & C, foliumzuur en ijzer.
De 'tangelo' wordt al jaren verkocht. De combinatie van een clementine ('tangerine') en een grapefruit (ook al een combinatie, van pompelmoes en sinaasappel) kan herkend worden aan zijn feloranje kleur en het uitstekend stulpje ter hoogte van het kroontje. Net als alle citrusvruchten bevatten ze veel vitamine C en vezels.
Tot slot is er nog de 'Toma Bella', ook wel de toma pepper genomed, een soort 'paprikomaat'. Deze groente smaakt mild, met de krokante textuur van een paprika. Ook de Toma Bella is een bron van vitamine A en C en lycopene. (edp)
Ingrediënten 600 g spiering zonder been, arachideolie, 1 bot jonge wortelen, 1 bot witte asperges, 100 g peultjes 1 jonge bloemkool 1 dl groentebouillon, 1 pakje lente-ui, 1 bot koriander, 1 citroen, 100 g pecannoten.
voor de marinade: een duimdik stuk gember, 1 teentje knoflook, een takje vers bonenkruid, sesamolie, een scheutje sojasaus, peper.
Bereiding Snijd het varkensvlees in kleine stukjes. Schil de gember en pel de look. Snijd beide zeer fijn. Doe de look en de gember bij het vlees met het gesneden bonenkruid, enkele druppels sesamolie, een scheutje sojasaus en peper. Meng goed door en laat een half uurtje rusten.
Schil intussen de wortelen en de asperges en snijd alle groenten in kleine stukjes. Verhit de wok en doe er een scheutje olie in. Schroei het vlees dicht en haal het terug uit de wok. Voeg wat verse olie toe en roerbak de wortelen, de bloemkool en de asperges enkele minuten. Blus met de groentenbouillon en voeg de peultjes toe. Bak verder tot het vocht is verdampt.
Doe er het varkensvlees terug bij om door te warmen. Werk de wokschotel af met de gesneden lente-ui en koriander, de noten en de geraspte schil van de citroen. Recept : Geert Van Der Bruggen
Net zoals dieren al heel wat schrijvers tot verhalen hebben aangezet, heeft de natuur ook al veel schilders en andere kunstenaars geprikkeld.
De natuur is een echte inspiratiebron voor kunstwerken, Veel schilders gingen in een bos zitten schilderen, of ze zaten lang naar een ondergaande zon te turen, terwijl ze probeerden om de diepe, oranjerode kleuren met verf op het doek na te bootsen, sommigen deden het met lange verfstrepen, anderen met kleine puntjes.
Velen probeerden vooral een impressie van de natuur weer te geven, Veel meer dan een natuurgetrouwe weergave, Zo ontstond het impres-sionisme: niet zozeer de werkelijkheid interesseerde de schilders, wel de emotie, de indruk, de impressie die de werkelijkheid op hen maakte, en die probeerden ze met speciale verftechnieken dan weer te geven. Het zijn vaak heel poëtische schilderijen die je even onder de indruk laten zijn.
Fotografen proberen de natuur doorgaans op een andere manier te 'vangen'. Door een plant, een dier, een landschap vanuit een bepaalde hoek vast te leggen. Of in een bepaald licht. Meestal heel natuurgetrouw, toch kun je met een camera ook wel schilderen.
Zoals de foto hiernaast laat zien. Het is echt wel een foto. Het beeld is achteraf niet met een computer of zo bewerkt. Het kwam zo uit de camera. Het werd wel op een speciale, meer geschilderde manier genomen. Het is een indruk, een impressie van een dreefje in een bos.
Zoektocht met de krant naar het gezelligste cafeetje, ( 10) laatste cafeetje- menselijke warmte in 't Oud Gemeentehuis.
Op 25 februari mocht Lieve Sneyaert 70 kaarsjes uitblazen, maar dat is de goedlachse cafébazin niet aan te zien, Al 42 jaar staat ze achter de toog van 't Oud Gemeentehuis en ze doet dat nog altijd met evenveel goesting, "Ik ga door tot ik er bij val, tot mijn ''laatste dag", lacht Lieve. Het interieur van het café, ooit inderdaad nog het gemeentehuis van Schore (nu bij Middelkerke), stamt uit de goede oude tijd: met de typische kleine houten tafeltjes en bijpassende stoelen, Wie wat verlichting zoekt, moet hier nog naar de koer. " Het enige echte moderne detail zijn de afgeprinte foto's aan de muur, beelden van Lieves groots verjaardagsfeest.
Lieve zelf staat achter de toog, waar geen tapkraan te bespeuren is, "Ik heb nooit een tap gehad en ik hoef er ook geen .. , Ik bewaar de biertjes op ideale temperatuur in mijn koelkast. En wat is er leuker dan een pintje zelf uitschenken , lacht Lieve, "En mijn brouwers ook al 42 jaar dezelfde, leveren goede marchandise".
Geen muziek Er speelt hier trouwens ook geen muziek. In de jaren 60 hadden we een juke-box, maar die heb ik na enkele maanden buitengegooid. Dat ding speelde de hele dag dezelfde liedjes voor een stuk van 5 frank... En zonder muziek kan je tenminste nog een deftig gesprek voeren." Lieve maakt er een erezaak van om met elke klant een babbeltje te slaan en werkelijk iedereen voelt zich thuis in 't Oud Gemeentehuis : jong en oud, land-bouwers en schepenen, en alles daartussenin.
Onze klanten maken de sfeer. Het ontbreken van muziek belet de klanten niet om te zingen, en dansen doen ze ook als het nodig is zelfs op de tafels. Alles mag hier, zolang het maar niet uit de hand loopt, benadrukt Lieve. Met echtgenoot André Dreeten Keirsebilck in de buurt worden opflakkerende ruzies vlug gedoofd. "Als er problemen waren, dan stak Dré zijn kop binnen in 't café en dat was genoeg om de rust weer te krijgen", lacht Lieve. "Maar Lieve is de baas in 't café, zoals ik vroeger de baas op 't land was. Ik heb hier in het café niets te zeggen", besluit André al 'lachend ... Waar kan je 't Oud Gemeentehuis vinden? Schorestraat 19, Schore Uitbater: Godelieve 'Lieve' Sneyaert. Soort café: volkscafé. Opmerkelijk: interieur uit de tijd van toen. Specialiteit: Kasteelbier hier te verkrijgen voor 2 euro. Eten: geen. Prijs van een pintje : 1,20 euro. Openingsuren: vrijdag en zaterdag vanaf ' s namiddags, op zondag de hele ,dag.
Algemeen Poperinge ligt in het heuvelachtige zuiden van West-Vlaanderen. De stad is met Ieper verbonden door de N38 die verder doorloopt naar de Franse grens. Op het platteland rond Poperinge wordt tachtig procent van de jaarlijkse hopproductie gerealiseerd. Poperinge draagt dan ook niet voor niets de titel van 'hoofdstad van het hoppeland'.
De talrijke historische monumenten, waaronder drie imposante kerken en de schilderachtige deelgemeenten, maken van Poperinge een interessante toeristische stad en een goed vertrekpunt voor de verkenning van de grensstreek.
Geschiedenis Poperinge duikt in de vijfde eeuw in de geschiedenis op als een Frankische nederzetting. Vanaf de 7de eeuw behoorde de landbouwexploitatie in het gebied van de huidige stad toe aan de abdij van Sint-Omaars in het noorden van Frankrijk. Poperinge ontwikkelde zich in de Middeleeuwen tot een voorspoedige lakenstad, met een omzet die de naburige Ieperlingen jaloers maakte.
Uit de bloeiperiode van de 13de en 14de eeuw dateren de gotische Sint-Janskerk en de Onze-Lieve-Vrouwekerk, een eeuw later wordt de Sint-Bertinuskerk herbouwd. Ondanks talrijke belegeringen en verwoestingen slaagde Poperinge erin haar economie te heroriënteren naar de hopteelt. De Eerste Wereldoorlog, die in het nabije Ieper een totale verwoesting aanrichtte, trof Poperinge in geringere mate.
Het Talbot House, dat dienst deed als ontmoetingsplaats voor Britse frontsoldaten, werd bewaard zoals het in 1917 was. Enkele andere bezienswaardigheden in Poperinge zijn het Hopmuseum, het weeuwhof op het Sint-Annaplein en het militaire kerkhof van Lyssenthoek.
Zachtjes door het sop, de zeilsport is democratischer geworden en de wind komt steeds beter te zitten. kortom steeds meer Belgen hijsen de zeilen. Een overzicht voor beginners.
Enkele bewijzen van de positieve trend zijn het succes van de jaarlijkse Belgian Boat Show in Gent en het toenemend aantal 'plezierboten' waar-door het almaar drukker wordt voor een plaatsje in de Belgische marina's. Da's dan weer de keerzijde van de medaille.
Ook de afmetingen van de boten evolueerden de voorbije,tien jaar: je kan nu meer ruimte en comfort krijgen voor minder geld. Wat (nog) niet betekent dat de zeilsport is weggelegd voor jan-en-alleman maar via clubs, stages en andere formules wordt het kostenplaatje wel een stuk minder.
Skipper of matroos? Je moet kiezen. Een boot besturen met alle zeilen en stromingen is geen kinderspel en vergt ervaring en nog eens ervaring (zonder het te hebben over de nodige brevetten). Je bent gewaarschuwd: geen sprake dus dat je je vrienden meeneemt voor een tochtje op volle zee met een boot waar je nog maar nauwelijks hebt gevaren.
Elk ongeval kan rampzalige gevolgen hebben. Heb je twijfels gaan dan maar beter mee als matroos en droom nog maar wat verder van jezelf als skipper. Je kan natuurlijk ook een boot met bemanning huren maar als je echt als matroos en voor geen geld de wereld wil zien dan raden we je aan de bemannings-beurzen te bekijken op de websites van de zeilclubs.
Het is de plek waar booteigenaars op zoek gaan naar bemanningen voor al dan niet langere tochten op onze Noordzee en de wereldzeeën. Als je ervaring genoeg hebt om het roer zelf in handen te nemen, hou dan toch maar rekening met deze oude zeemanswijsheid: "Als de meeuwen voet aan wal zetten, moet je rechtsomkeer maken".
Zachtjes door het sop Velen zullen wellicht verbaasd zijn als ze nu lezen dat er in ons land voldoende plassen zijn om te zeilen en marina's van waaruit men via de binnen-waters naar de Kust kan varen. Een leuk idee om in het zog van de aken langs de kanalen te varen. Zo zijn er bijvoorbeeld de Zeeschelde, het Centrum- en het Albertkanaal om vanuit Antwerpen Charleroi, Luik of Brussel de kust te bereiken. Onze meren en plassen zijn dan weer ideaal voor het aanleren en bijscholen ver van golven en druk verkeer.
In Henegouwen zijn er bv de bekende lacs de l'Eau d'Heure en de haven van Péronnes, nabij Doornik, met haar ruime wateroppervlakten en infrastructuur, of de Maas in Namen, Luik of Maaseik. Een lidmaatschap van een lokale zeil- of watersportclub maakt alles wat makkelijker, zeker wat de contacten betreft met andere "zoet- en zoutwatermatrozen". Jambers en Naessens zeilzigeuners.
