Er is geen kind te vinden dat er niet mee is opgegroeid: Roodkapje, Doornroosje, Hans en Grietje... Sprookjes horen bij je kleuterjaren. En bij Europa. Daar zijn vooral de gebroeders Grimm verantwoordelijk voor. Vooral Amerikaanse en Japanse toeristen komen er op af, onderweg naar kasteel Neuschwanstein.

Voor sprookjes moet je in Duitsland zijn. De broers Jacob en Wilhelm Grimm hebben ons heel wat verhaaltjes nagelaten die al tweehonderd jaar aan kinderen worden verteld. Roodkapje, Doornroosje, Sneeuwwitje, Assepoester, Hans en Grietje of de Kikkerkoning overal in de wereld zijn ze bekend, 210 stuks in totaal, en vertaald in 160 talen. Veel sprookjes horen bij kastelen. Kasteel Trendelburg bijvoorbeeld heeft zijn Rapunzel-toren, waaruit het meisje haar lange vlechten zou hebben laten hangen. En in de Sababurg zou de kamer zijn waar de prins zijn Doornroosje wakker moet hebben gekust. Sprookjes eindigen altijd goed. En beginnen met de klassieke Grimm woorden: "Er was eens ... "

Romantische strasse
Sprookjes hebben iets romantisch. Kijk maar eens in het Grimm museum in KasseI. Of rij een stukje over de Romantische Strasse. In het hoog-seizoen wordt die romantiek een beetje geweld aangedaan door bussen vol met Amerikaanse en Japanse toeristen, die op zoek zijn naar het oorspronkelijke, oude Europa.

De route van de Romantische Strasse loopt officieel van Würzburg  aan de Main naar Füssen aan de voet van de Alpen, maar bestaat al heel lang als deel van een middeleeuwse han-delsroute naar Italië. Onderweg kom je het ene oude stadje na het andere tegen. Zoals Rothenburg, Röttingen, Dinkelsbühl of Augsburg -schitterende juweeltjes.

Amerikanen zijn vooral dol op de kastelen langs de route. Tja, die hebben ze thuis niet, behalve de namaakkastelen in Disney-land. In Amerika leren ze op school dat Duitse kastelen vooral eng en somber zijn, en dat sprookjes-kastelen à la Disney met hun vrolijke, smalle torentjes vooral in het midden oosten zijn te vinden. Maar aan het eind van de Romantische Strasse kom je een kasteel tegen dat toch wel erg veel weg heeft van dat in Disneyland. Als de bus stopt voor kasteel Neuschwanstein zie je Japanners en Amerikanen als verstomd omhoog kijken. "Wow! Het echte sprookjespaleis!" De Japanners grijpen meteen hun camera.
 
Ludwig
Of je koning Ludwig II van Beieren een sprookjeskoning mag noemen lijkt wat te ver gezocht volgens velen (waaronder zijn psychiater) was de man volledig kierewiet, en hij werd na twintig jaar chaotisch regeren door het Beierse parlement uit zijn functie gezet. Maar zonder hem hadden we nooit naar kastelen als Neuschwanstein kunnen kijken, dus ik zou hem liever 'prettig gestoord' willen noemen. Ludwig vermeed contact met familie of personeel hij ging alleen 's nachts naar buiten, verzot als hij was op het maanlicht. Het19e eeuwse sprookjespaleis stond inderdaad model voor de kastelen in de Disney-parken, en is veruit het bekendste plaatje op kalenders en puzzels.

Het is ook van binnen erg fraai, met fresco's van de zwanenridder Lohengrin; Richard Wagner deed er inspiratie op voor zijn opera's. Het kasteel was niet het enige speeltje van Ludwig. Hij had ook zijn eigen trein, compleet met salonwagen en aparte slaapwagen, en een locomotief in dezelfde stijl. Natuurlijk speciaal naar zijn eigen wensen ontworpen en dat betekende veel pracht en praal in Assepoester-stijl, zowel aan de buitenkant als in het interieur. De donkerblauwe trein met gouden versieringen staat als model in veel speelgoedwinkels, maar het enige echte exemplaar is op ware grootte te zien in het spoorwegmuseum te Nördlingen.

De weg naar Hamelen
Naast mij klinkt een fluitje. Ah, de Japanse reisleider verzamelt zijn mensen bij de bus voor de volgende bestemming elders wacht weer een nieuw sprookje. Gedwee stapt iedereen in en voort gaat het weer. Komt me bekend voor. De rattenvanger van Hamelen deed het net zo: een fluitje en iedereen sjokte achter hem aan. Als je goed kijkt zijn sprookjes maar al te vaak een spiegel van de werkelijkheid. In de slotgracht hoor ik de kikkers kwaken. Ongetwijfeld zit daar een prinses tussen, wachtend op haar kus ... Wally Busman