soms heb ik een gedacht over iets en denk ik dat iedereen zo denkt soms heb ik ook wel eens het gevoel dat iedereen hetzelfde over iets denkt behalve ik dan.... soms ben ik dan zelfs bang om mijn gedacht te verwoorden
het begon al jaren geleden toen ik hoorde dat 'men' vooral goed steunende schoenen moest dragen omdat anders onze voeten zich helemaal gingen misvormen ik dacht toen is dat altijd zo? of is dat een reactie al die hoge naaldhakjes? of moet dat nu echt bij kindervoeten? of ben ik nu zo slecht voor mezelf dat ik me die goede (en duurdere schoenen) niet geef? of...
ik keek vaak naar mijn moeders voeten vooral zij was een aanhanger van de 'goede schoenen theorie' dikke knobbels opzij en andere vergroeiingen en vooral erg brede platte voeten... moest dus altijd steunzolen dragen en ik dacht dan: zal het mij ook zo vergaan? iedereen leek te geloven in de 'de goede schoen' behalve ik en dan nog die mensen die de centen er niet voor hadden maar daar gebeurde dan weer wel iets anders mee ik zag dat zij hun schoenen volledig uit droegen zo ver ging ik ook weer niet ik kocht nooit goede schoenen wel india slippers, sport sloefkes, sandalen andere teenslippers, bottinnes, enz. en ik veranderde zo'n 2 keer per dag van schoeisel en om de week van weer ander schoeisel ja, ik beken, ik had er wel een aantal soorten ondertussen weeg ik bijna 100 kg (tsjj dit is de eerste keer dat ik dit neerschrijf, denk ik) en ben ik nog net geen 50 jaar wat mij opvalt wanneer ik met blote voeten loop en van op een natte ondergrond naar een droge tegel overstap: mijn voetafdruk is er eentje, waarvan iedere vrouw van kan dromen mooi gevormd als die van een meisje van 16 en dan denk ik: is dat eigenlijk wel zo? wie heeft de mensen wijs gemaakt, dat ze allemaal goed schoeisel moeten dragen?
en dan kom ik meteen nog op een andere vraag: moeten die schoenen echt wel gepoetst worden? de bovenkant wordt dan wel onderhouden dus die schoen kan langer mee op het zicht, ja dan kan je er langer op lopen dan kan je er zo lang op lopen dat je voeten zich helemaal gaan vormen naar je oude, al lang van binnen en van onder, versleten schoenen ik weet het allemaal niet zo zeker of dit goed is voor onze voeten of ben ik nou verkeerd?
wanneer het te laat is zullen steunzolen wel hun nut hebben maar misschien is het te laat geworden door het gebruik van die 'goede schoenen'? (een denk cirkel waar ik niet uit kom)
kben blij dat ik hier weer terug kan schrijven gelukkig vielen de blogproblemen gelijk met een vrij drukke week
even overwoog ik vandaag om terug in de tijd te kijken en alle gebeurtenissen in een verslagje te gieten en toen dacht ik: "ben ik nu helemaal bedonderd? als er iets is waar ik een hekel aan heb, dan is het dat wel: een verslag schrijven" waarschijnlijk een allergie voor dat woord niks meer dan dat maar ik had het niet mogen 'denken' want nu voel ik een onbehagen
toch een klein stukje terug in de tijd: gisterenavond heb ik me in onze vereniging op het koperwerk gestort onderwijl in gesprek met een andere vrijwilligster die ook haar eigen karweitje onder handen nam 't is te zeggen: zij was eerst bezig maar ik kon er niet bij helpen dus herinnerde ik me een flesje koperpoets ging ik op zoek naar een pikzwart stuk koper
en wie me al een beetje kent of mijn klooster verblijf van enkele jaren terug las weet dat koper poetsen iets met me doet het is alsof er donkere stukken in mezelf zitten te wachten om aan het licht te komen kwaliteiten en ook gebeurtenissen uit mijn leven die nooit verteld zijn
de sfeer was vertrouwelijk beiden zochten woorden om eigen zieleroerselen te delen met de ander en om vervolgens de ander te ondersteunen en eventueel een wegwijzer te zijn
een bijzondere avond eentje waarbij we zelfs vergaten iets te drinken eentje waarvan we beiden een beetje zonder adem zaten eentje die ook nu nog een veilig gevoel na laat eentje die me liet inslapen met een gevoel dat ik me nu voor de eerste keer in lange tijd diep binnen in niet meer eenzaam voelde ik heb iemand binnen gelaten die zich nooit binnen wilde wroeten iemand die me ooit in ons prille begin contact nu al weer 8 jaar geleden vertelde "er zijn geen 'zwakke' mensen, Annemiek, er zijn alleen 'zachte' mensen" haar woorden hebben mijn proces in gang gezet ofschoon ze nooit zoveel eer zal willen krijgen
jawel, de webmasters van bloggen.be hebben zich uit de naad gewerkt alles gaat nu weer supersnel en naar het schijnt morgen nog sneller als we maar niet uit de bocht vliegen of de aarde verlaten ..... in ieder geval ben ik een tevreden mens zou ze een knuffel willen geven maar dat is dan weer raar naar mensen die ik niet persoonlijk ken . . . kben af en toe raar zal dus toch maar een knuffel sturen via mail
druk druk druk dus even kopje onder en me voluit geven buiten blogland deze blog blijkt trouwens toch de komende dagen (?) moeilijk bereikbaar en daarna gaat het bloggen, reageren, en wat al nog meer, weer op top speed (zeggen ze) ik gooi de riem er vanaf mijn nek zit vast jammer want daarstraks een blik geworpen op diverse blogs mijn vingers jeukten maar nee ik heb me niet laten afleiden heb zelf ook al zoveel woorden in mijn hoofd kvindaniezoleuk te veel druk geeft in de periode er na altijd problemen dan krijg ik niets meer helder och, misschien overdrijf ik misschien gaat het vanaf nu wel anders
wat een prachtige dag
in een prachtig weekend het spel zonder grenzen had ondanks het weer een lage opkomst maar er was wel een fijne samenwerking de maatjes, de Duveltjes, de neusjes smaakten naar meer
het tuintje rondom de vijver heb ik onder handen genomen veel planten lagen op apegapen ik wilde al een tijdje 'een andere look' dus elzescheuten afgeknipt en wilde geranium uitgedund veel wortels opgediept en stenen die ooit een pad vormden de vijver meteen ook wat schoongemaakt en nu ligt er een net over tegen de bladeren van de els de goudwindes hadden het wel even moeilijk, omdat het water troebel werd ook zo te zien wat weinig zuurstof had ik heb ze dan ook ruimschoots gevoerd met regenwormen
wat ook leuk is: mijn pompoenen groeien verschrikkelijk hard de tweede courgette geoogst verdorie ook al zo uit de kluiten gewassen de eikenblad sla die nog over is schiet door maar eigenlijk is dat geen probleem want de bladeren blijven lekker dus vanavond biefstuk met sla en tomaatjes, gebakken patatjes en en glas rode wijn meer moest dat niet zijn
morgen neem ik mijn ouders mee naar een dierenasiel hun hondje is in mei gestorven en zo langzamerhand zijn ze toe aan een nieuwe veteraan want jonge honden nemen ze niet meer
na een namiddag en avond onthaal in de vereniging en vele verhalen die mijn hoofd vulden ben ik beland op de bank voor de tv dit is mijn plekje niet mijn plekje is voor de pc of in de schommelstoel om te mijmeren of om met mijn klankschaal te spelen of tijdens bezoek of als ik mezelf in duffel en wil wiegen want er ligt een heerlijk warme deken in ...
kben aan het afdwalen ik belandde dus voor tv waar ik zelden naar kijk gisteren avond dus wel en ik wilde eens weten welke posten we allemaal kunnen ontvangen via de satelliet natuurlijk kan ik dit ook ergens lezen maar ik had geen zin in de snelle manier plots kwam ik op een zender van de Canarische Eilanden bij de eerste beelden wist ik het direct ik veerde op en dacht: dit is geen toeval net nu zenden ze dit uit! ik ben 2x in de winter naar El Hierro geweest een eilandje wat zelden op tv komt wegens toeristisch niet interessant ook niet zo gemakkelijk bereikbaar en daar verscheen deze kust in beeld mij zo bekend ofschoon ik meteen ontdekte dat ik er nog eens naar toe moet want sommige stukjes kust had ik nog niet van nabij bekeken ik wist ze perfect te situeren maar ik realiseer me nu dat ik daar niet zó dicht bij het water ben geweest
op plaatsen waar ik wel vlakbij ben geraakt overviel me het geweld van het golven per slot van rekening beukt daar de oceaan overal tegen de lava kust die voor geen millimeter lijkt af te kalven grote golven met een luid geraas als ik lang blijf kijken word ik enorm rusteloos mijn hart lijkt dan van slag mijn buik begint te rommelen mijn voeten lijken hun stevigheid te verliezen
en toch ga ik de komende winter nog eens naar die kust om kort daarna neer te strijken in het midden van het eiland daar waar geen ander geluid heerst dan die van de vogels en insecten het contrast wil ik wel eens beleven
vorige winter dacht ik nog: volgend jaar een ander eiland maar ik kom er op terug nergens anders val ik zo helemaal terug op mezelf ik spreek geen spaans en de meeste eiland bewoners spreken geen engels en ze zijn zeer stug in de omgang en toch heb ik daar ook warme zielen ontmoet misschien is het een idee om me meer toe te leggen op zulke contacten immers: wat ik wil dat er gebeurt komt binnen de 24 uur in orde vorige keren wilde ik me terug trekken in mezelf dus die stugge eilanders waren misschien mijn spiegels
net dat maakt dit eiland zo bijzonder ik experimenteer daar naar harte lust met mijn gedachtenkrachten met mijn mogelijkheden en kom daarom ook altijd oog in oog met de donkere plekken in mezelf ze komen op dat eiland in de schijnwerper ginds is er tijd en plaats om mijn verleden te doorvoelen ginds is er tijd en plaats om alles opnieuw te bekijken en dan weer een stukje te genezen
ik heb zelfs een vermoeden welk thema volgende keer aan bod komt een hevig thema deze keer is zich trouwens nu ook al aan het roeren ik noem het 'botsende ego's' ofschoon het niet altijd zo hevig hoeft te zijn ik denk dat ik veeleer een andere naam heb te geven: 'grenzen verkennen' ik ken ze niet heb ze nooit gekend niet die van mij niet die van de ander wel gedacht dat ik zicht had op zaken me vergist dat is duidelijk een hevig thema dus... en dan die kust en die golven beukend op die lavarotsen ja ze passen volledig in dit onderwerp zo heb ik het nog niet bekeken al schrijvende komt dit binnen gedreven prachtig
gazet van antwerpen en brouwerij de koninck in Schilde
zoals iedere dinsdag tenzij het echt warm is heb ik twee markten achter elkaar en soms breekt het me een beetje op het laatste half jaar worden mijn voeten dik van 12 uur staand werk terwijl ik bezig ben valt het me niet echt op maar als ik thuis kom lukt het me niet goed om na het eten nog terug in gang te schieten wagen laden wordt dan een zwaar karwij wat ik nogal eens uit durf te stellen tot de andere morgen niet vandaag, gelukkig niet vandaag, want ik had veel werk en anders vertrek ik 's morgens te laat
vanmorgen schonk de Gazet van Antwerpen aan iedereen die een bon had 4 flesjes bier van brouwerij 'De Koninck' plots kwam deze ingeslapen markt tot leven met als gevolg meer klanten dan gewoonlijk ik heb er een dubbel gevoel bij maar dat gebeurt wel meer wanneer ik met gratis bier word geconfronteerd ik kan er ook niet aan doen dat ik me de miserie rondom dronkenschap herinner ik vind het nog steeds erg dat men alcoholisten een biertje kado doet en vandaag 4 in één keer als die anderen die geen drankprobleem hebben gun ik dit geschenk van harte
vanmiddag was het dan weer minder druk en daarom had ik tijd om te luisteren naar een vrouw wiens vader in 1940 was neergeschoten en hoe haar moeder 4 kinderen in armoede grootbracht ze mochten nooit uit de tuin en nu was deze vrouw nog zeer bang om zich zonder haar man buitenshuis te begeven ik had dit al opgemerkt en ik vroeg me vorige week nog af hoe dit kwam vandaag begon ze spontaan te vertellen zonder enige vraag van mij daarna haar man over zijn broer die ook al 50 jaar in Australië woont (net als mijn oom) een ingrijpend verhaal over weinig contact en nog minder begrip over en weer (ook net als bij mijn oom) het lijkt er op dat Australië eind '50 dé plek was om naar te toe te gaan en daarna alle schepen achter zich te verbranden het land van 1001 mogelijkheden en van zeer grote miserie in de eerste jaren na immigratie een land wat mensen omvormt van 'loosers' (hier) tot 'winners' (daar) ofschoon de mensen van hier de mensen van daar nog altijd 'loosers' vinden ik vind het tragikomisch dat zulke mensen in films meestal helden zijn
zo'n idee heeft men hier in de westerse wereld ook van nogal wat mensen die te veel risico's nemen of die tijdens hun levensweg volledig van richting veranderen wanneer dit gebeurt zijn deze mensen dus 'loosers' tot hun levensverhaal verfilmd wordt dan wordt het een bestseller en de hoofdrolspeler is dan plots een dappere eigenwijze doorzetter
tijd om in mijn bedje te duiken deze keer zonder spelletje op tv speelt 'chocolat' een prachtige film ik heb hem al gezien
ons verlengde weekend is voorbij vanmorgen vroeg besloten we beiden een dagje extra te nemen dat kan als zelfstandige marktkramers ofschoon er natuurlijk klanten teleur gesteld zijn
we hadden een goede reden onze dochter was weer thuis ze heeft het een beetje moeilijk met zichzelf dezer dagen en aangezien ze donderdag jarig is maar dan op vakantie in Minorca mochten we haar dit weekend een beetje vertroetelen ze wilde ook vandaag taart eten samen met onze leverancier van het eerste uur én onze vriendin die bij ons werkt en die voor mijn dochter als een tweede moeder is én haar zoontje die daarom als haar broertje lijkt dus bakte ze vandaag appeltaart omdat ze dat graag doet en ik maakte frikandellen ballen met kriekskes omdat ze dat graag lust en vanavond bereidden we samen een uitgebreide koude plâte omdat ze dat thuis niet voor zichzelf alleen doet ze woont immers alleen haar vriend woont elders en is vegetariër vandaar
ondertussen heb ik naar mijn gevoel weinig gewerkt het huis is gelukkig wel aan kant geraakt en voor de rest ben ik aanwezig geweest niet opgeslokt door werk of andere bezigheden gewoon in de buurt als ze wilde praten over wat haar bezig houdt mijn eigen gedachten op een laag pitje als zachte achtergrond muziek af en toe opgefraaid door het lezen van een blog of door reacties op de mijne ik voel me een beetje 'tam' en tegelijkertijd ook een beetje vol in mijn hoofd alsof haar gedachten en gevoelens nu ook in mij huizen
ik weet dat ze games speelt om zich te ontspannen en in mij klinkt zoiets als 'alarm' ik sukkelde jaren geleden in bijna volledige apathie via het spelletje tetris op haar gameboy ook om mijn gedachten stil te krijgen ook om mijn emoties te sussen ook om het gevoel te hebben, dat ik tenminste ergens goed in was of projecteer ik nu mijn eigen leven op het hare? mijn leven voelde toen zinloos mijn lach was verdwenen ik kijk nu terug naar dat zwarte gat misschien doet zij het anders misschien is zij beter misschien duurt haar 'dip' veel korter dan mijn vele jaren van toen ik hoop het van ganser harte
en dan is er nog iets die spelletjes van haar zijn gelukkig niet zo afstompend als die tetris van mij, toen
http:/ /gedachtenkronkelingen. invite. AweSomezz. com
jawel, via een vroeger contact persoon opende zich plots weer een messenger venster met een link: http:/ /mijn naam .invite.AweSomezz.com ik vroeg of die persoon dit wist maar ik kreeg geen reactie dus ging ik op internet op zoek naar meerinfo blijkbaar is het een link richting een pornosite of iets dergelijks nog maar sinds kort wordt dit via messenger verspreid dus ik verwacht weer veel troubles in internet paradise
vanmorgen in de regen op de markt zonder overbuurman met een live spektakel van wel 4 bruiloften die allen een beetje in het water vielen dacht ik even: "wat doe ik hier?" ik kreeg het waarempel koud nu de overbuurman er dus niet was kwam het bushokje in zicht wat doorgaans achter zijn wagen verdwijnt dus belandden daar regelmatig gestrande toeristen of andere reizigers die koortsachtig op zoek waren naar uur tabellen en daarbij steeds een groot rood papier NIET zagen hangen straf is dat groot en rood en zelfs met een stadsplan er op: op zaterdag is deze halte niet in gebruik maar kan je op wandelafstand de volgende haltes bereiken kheb me dus bezig gehouden met 'informatie verstrekking' wat was er anders te doen.....
en dan plots 3 jonge gasten duidelijk nog niet te bed geweest dus reeds meer dan 24 uur wakker ook zij belandden op de bank in het bus kotje met zicht op mijn marktwagen ik sprak ze aan want ik dacht: "die hebben zelfs niet op het papier gekeken en subiet zitten ze hier uuuuren op die bus te wachten die niet komt" dus ik zei: "wachten jullie op de bus?" "nee" antwoordde de knapste van allen met donkere krullen en donkere ogen "ik wacht op u" khad alle antwoorden verwacht niet dit antwoord de charmeur vroeg ook nog "wanneer bent u vrij?" "pas om 2 uur" antwoordde ik ze zijn dan maar verder gewandeld blijkbaar niet op zoek naar een bus
ik bleef verweesd achter haha, nee niet echt, maar ik dacht: "stel nu even, dat dit gezegd werd door een knappe man van mijn leeftijd" dan zou ik ook denken 'charmeureke'? zou ik dan niet eventjes week worden in mijn benen, smelten door de blik in zijn ogen en me blozend omdraaien?" want reageert het hart niet altijd anders dan het 'gezonde' verstand?
firefox versus internet explorer een vreemd verschil
donderdag 21 augustus werd de website aangepast van onze vereniging 'De Lichtbron vzw' iemand anders dan onze vrijwilligers neemt deze taak op zich zelf geef ik slechts de te veranderen info door nadat ik dus een mailtje kreeg dat de klus geklaard was ging ik natuurlijk even checken omdat ze ook op eigen initiatie het een en ander had veranderd en ze wilde mijn mening daarover wat bleek: niets was veranderd geen nieuwe affiche voor de vrijwilligers info avond geen nieuwe kalender geen nieuwe activiteit toegevoegd ... dus ik stuurde pas gisteren een voorzichtig mailtje omdat ik veronderstelde dat ze misschien toch enige vertraging had of er was misschien iets mis gegeaan .... kreeg ik vandaag een antwoord alles was wel degelijk aangepast en ze had het ook nog gecheckt op een andere computer .... ik weer gaan kijken en nee ik zag geen verandering .... ????? spoken ?????
ik reis rond op internet via Mozilla Firefox dus besloot ik eens te gaan kijken via Internet Explorer en ja daar verscheen de gewijzigde website in zijn volle glorie leg dat maar eens uit ...... Redstar? misschien heeft die er een verklaring voor....
ik vind alleszins nergens een fatsoenlijk mail adres voor firefox ofwel moet ik me alweer ergens aanmelden.....
mijn vriendin uit Canada vond
dat een nichtje van me helemaal op mij leek
dus moest ik maar eens dringend wat oude foto's scannen
en versturen om te laten zien dat dit niet zo was
ehhhh
mja
ze heeft gelijk
nou ja
toch leuk dat ik die foto's nu ook op de pc heb
mijn blog dreigt stil te vallen terwijl en zeer veel te schrijven valt ofschoon ik druk druk druk bezig ben (lijkt wel drukker dan anders) voel ik me innerlijk wel in rust en vertrouwen iedere keer wanneer ik even naar binnen kijk verbaast me dat weer en uit de feedback van mijn omgeving blijkt dat het ook uiterlijk waarneembaar is gisteren was het tijdens het onthaal in 'De Lichtbron vzw' niet altijd gemakkelijk om dicht bij mezelf te blijven en toch lukte het ondanks een aantal persoonlijke verhalen van mensen die me dreigden mee te zuigen in hun gemoedstoestand op een moment dat ik een 'contact gevoel' voelde verdwijen ben ik (alweer) naar binnen gekeerd om te vragen, hoe ik dit kon omkeren en plots schoot me en verhaal binnen over een (voor mij) moeilijke dag van een aantal jaren geleden ik vertelde daarover en ook mijn emoties waren zichtbaar voor de anderen en terwijl ik hierover sprak zag ik plots dat deze emoties helemaal overeenkwamen met die van een bezoeker en ik werd er even stil van we keken elkaar in de ogen en ik zei: "jij voelt je nu ook 'zo', hè" het gezicht klaarde op
herkenning kan zoveel deuren openen en daarna kunnen we weer verder een nieuw bewustwordingsproces wordt opgestart ook al is er een lange weg te gaan toch is er gisteren een belangrijke stap gezet want het gevoel niet begrepen te zijn is een gevoel van machteloosheid dat een mens in zich zelf opsluit
ik ben blij dat ik toch iets geschreven heb in plaats van enkele zinnetjes over te weinig tijd waar maak ik me eigenlijk druk om woorden vloeien vanzelf geen gepieker komt er bij kijken
Vanmorgen ben ik werkelijk kwaad geworden niet goed zo 's-morgens vroeg maar soms is dat zo ik erger me al regelmatig aan video's die mensen te kijk zetten en ik erger me mateloos dat daar niet in gecensureerd wordt voor altijd staan mensen op internet te kijk met hun afgang en de etters die dit doen lachen zich in hun vuistje voelen zich beter dan een ander .... dus vanmorgen dat stomme filmpje op msn waar ik géén link naar plaats ik vraag me af of zulk materiaal er wel af gehaald kan worden en wie houdt zich bij MSN bezig met ethiek?
dinsdag: twee markten na elkaar zoals gewoonlijk en wind veel wind iedereen vloekt op die wind ik niet het herinnert me aan mijzelf staande op de dijk jas wijd open en leunend tegen de wind of op de fiets naar school alweer jas wijd open mee wind zonder te trappen
misschien zit de blog van Redstar er wel voor iets tussen foto's van wolken en water en grasland misschien laat de wind me voelen dat ik niet zo heel ver van mijn geboortestreek leef
terug naar de wind van vandaag kinderen waren wild mijn haren ook opwinding alom ook binnenin mezelf ik lach om de gedachte dat ik in mijn nieuwe marktwagen een spiegel wil hangen om de schittering in mijn eigen ogen te zien op dagen als deze klinkt ijdel ik weet het maar ik doel op het 'zelf bevestigende' effect ik voel me bruisen en ik wil eindelijk ook eens zien, wat mensen in mij zien op een dag van wind en wolken wanneer velen zich neerslachtig voelen om alweer een 'verloren' vakantiedag
eigenlijk is het toch wel verschrikkelijk dat mensen klagen over het weer zoals ze over zo veel andere zaken klagen waar ze wel iets aan kunnen doen
het weer leert me dat we het zelf zijn die dit ofwel verschrikkelijk vinden ofwel er van genieten alweer zoals alles in het leven: mislukkingen en kansen ontspruiten slechts in 's-mensens geest
.... wat heb ik me lang een mislukkeling gevoeld ja echt nooit gedacht dat dit nog kon veranderen er zijn er zelfs die me niet geloven maar ook dat is een gedachte en geen feit
komt er gisteren iemand langs mijn groente tuintje gewandeld vertelt me doodleuk: "daar ligt een joekel van een courgette
hmmm.... bloos..... had ik dus zelf nog niet eens ontdekt ben zoveel bezig geweest met binnenin mij en vervolgens zoveel bezig geweest met mijn sociale leven daarnaast nog zoveel inhaalwerk verricht richting manlief enz.enz. allemaal smoesjes mijn groentetuin is een oerwoud mijn roze varken is bijna verborgen onder het groen de tomaten planten hebben het begeven die heb ik dus niet goed vertroeteld de boerenkool doet het ook prima misschien wel de enige boerenkool in heel België want hier zie je die nergens in de winkels en verder veel peterselie, sla, basilicum, enkele kolen en nog wat, waarvan ik de naam weer kwijt ben pompoenen, meloenen en dus courgettes in wording rondom oost indische kers want dat houdt naar het schijnt de slakken op afstand die trekt weer wel allerlei rupsen aan zouden daar dan vlinders van komen ik hoop het
ok laat ik maar eens in de keuken duiken spaghetti saus voor morgen bereiden en verse groentesoep natuurlijk met ingrediënten uit eigen hof
ik mag niet vergeten om ook eens look te planten ....
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
