gelukkig zijn is voor mij misschien niet hetzelfde als voor anderen gelukkig zijn is voor mij een gevoel wat ik hier wel al meerdere malen heb verwoord gelukkig zijn is voor mij gewoon alles te mogen voelen wat er binnen in mij omgaat gelukkig zijn is voor mij alle sensoren op aan mogen zetten mijn ogen die waarnemen mijn oren die alles horen mijn neus die alles ruikt mijn mond die alles mag proeven mijn huid die alles voelt mijn intuïtie die me de weg wijst mijn gedachten die vrij zijn
gelukkig zijn is voor mij ook het gewaarworden van alles wat minder prettig is kijken naar wat dit met mij doet dit niet alleen de euforie maar ook de diepten in mijn leven
ik vernoem ook dat laatste omdat ik ooit in een innerlijke wereld leefde waar ik overduidelijk op slot zat (achteraf gezien) ik leefde wel maar ook eigenlijk niet
gelukkig zijn is voor mij mijn leven kunnen leiden zonder innerlijke remmingen en niet te vergeten gelukkig zijn is voor mij mensen om me heen hebben die mij nemen zoals ik ben die me niets verwijten als ik geen teken van leven geef wanneer ik me terug trek in mijn hol of op mijn berg gelukkig zijn is voor mij gelukkig zijn met mijzelf ondanks alles wat er niet is gebeurd ondanks alles wat ik niet heb ondanks mijn kwalen waarover ik zelden spreek
en zie daar iemand staan die heel gelukkig is ze durft rechtstreeks in de camera te kijken en duikt niet weg ze leeft!
en ik denk terug naar het 25 jarige bestaan van de school in 1999 ik haal mijn gevoel van toen naar boven toen was ik er ook bij slecht in mijn vel ongelukkig om wat het leven me tot dan toe gebracht had work-a-holisme en een relatie die vast zat ik was verbitterd niet fier op wie ik was ik voelde me echt niet op mijn gemak ik doolde rond ik voelde me nergens thuis ik zocht fast-happiness zonder diepgang
nu, twaalf jaar later, staat hier een andere vrouw omdat ze besliste dat het zo niet verder kon met vallen en opstaan altijd weer opnieuw naar binnen kerend kijkend naar mijn wereld beeld en naar hoe dat ontstaan was vanuit een 'nee' naar een 'ja' in het leven als dat geen ommezwaai is om fier op te zijn ofschoon dat woord niet in het minste omschrijft wat ik nu voel fier zijn is slechts een kleine fractie van mijn geluksgevoel zelfs die periode van toen omarm ik nu zonder de Annemiek van toen was de Annemiek van nu er niet gekomen
natuurlijk is dit proces van wording niet ten einde gelukkig maar ik wandel in ieder geval in de goede richting en mijn weg is die van mij en van niemand anders uniek
de mijne was een Solex van mams die verdorie harder reed dan de Zundapp van mijn vriendje ben er ook nog mee over de kop geweest (had die auto niet gezien) sleutelbeen gebroken
gisteravond nam ik zoals gewoonlijk mijn gsm mee voor op mijn nachtkastje (kan ik zien hoe laat het is als ik wakker word) en ik dacht nog: "zou ik dat wel doen???" straks belt die gekke turk weer ofschoon ik daar een half jaar geleden erg veel last van had en ofschoon ik die vent/vrouw echt niet ken maar het nummer is een turks nummer en omdat ik daar dus nu al lang geen last meer van had dacht ik: "doe niet zo onnozel" . . . wie belt er om 5 uur 's morgens: de Turk! ik sliep toch niet wegens te veel nagenot van de ex-mbo-leerlingen meeting dus snel die gsm afgeduwd nog voor manlief wakker werd
ik ken wel marokkanen, turken en egyptenaren zelfs ghanezen en burkinafaso mensen (hoe noem ik die anders?) maar geen turk heeft mijn telefoonnummer zou dat een gestolen gsm zijn waarin mijn nummer nog staat natuurlijk bovenaan bij de 'a'
maar ehm ben ik nu helderziend/voelend/wetend? is dit nog toeval? en evolueert dat van onschuldige/grappige naar meer bijzondere gevallen?
wat een lange titel.... gisteren middag was het zo ver ik kreeg bij het naar ginds rijden 3x een ingeving om via Yerseke binnendoor naar het Goese Sas te rijden en iedere keer negeerde ik dat met als gevolg: stilstaand verkeer door een wielerwedstrijd en daarna in file verder... natuurlijk
(vanaf nu schrijf ik in tegenwoordige tijd omdat ik dat prettiger vind)
niet erg want in mijn nieuwe autootje bevindt zich een cd speler (ik ben waarschijnlijk een van de weinigen die dat nog niet had) en eindelijk luister ik nu meermaals naar mijn "Didgegrove" CD didgeridoo muziek in een modern jasje
komende vanuit het donkere België is het en verademing om met open ramen te kunnen rijden de lucht is blauw met hier en daar een wolk
wanneer ik arriveer is komen er slechts nog 2 na mij dus het is al volle bak even oriënteren wie wie is sommigen zijn geen haar veranderd anderen blijken in een parallelklas te hebben gezeten vrijwel iedereen herkent mij (hoe zou dat komen, kben toch dubbel zo zwaar als toen, haha) onze klasse leraar is ook van de partij bovendien mede-stichter van die school van toen één jaartje voor wij arriveerden dus kan hij een overvloed aan toffe anekdoten vertellen en wij hangen aan zijn lippen deze leraar was er een van ons altijd aanwezig op de fuiven en hij nam ons wel eens achteraf mee naar hem thuis waarvoor wonder boven wonder nooit één klacht werd ingediend wegens nachtlawaai trompetter geschal bijvoorbeeld
deze leraar heeft nog maar net een maand geleden gehoord, dat hij vriendelijk verzocht wordt om zijn carrière te beëindigen niemand die vroeg hoe hij dat zelf zag behalve wij en ik vind het hart verwarmend als ik zie hoe wij allen met hem omspringen ik denk dat hij er echt deugd van heeft de laatste die vertrok en ik ook maar dat is vanzelfsprekend als ik ergens graag ben
foto's circuleren oude toetsen ook herinneringen worden opgehaald ik realiseer me dat onze leraren van de generatie '68 waren en nu besef ik pas wat een unieke situatie er toen ontstond alles kon de regeltjes werden pas in de loop der jaren uitgevonden misschien wel nadat wij vertrokken, haha
een frisse Duvel lest mijn dorst gevolgd door enkele wijntjes de tongen komen los de barbecue smaakt verrukkelijk geregeld veranderen we van plaats vriendschappen zijn nog vrijwel steeds hetzelfde sommigen hebben het hoogste woord net als vroeger anderen zijn even stil als vroeger enkelen kunnen uitpakken met leuke statussymbolen iedereen lijkt redelijk tevreden met eigen levensloop natuurlijk heb ik niet iedereen gesproken op 6à7 uur lukt dat gewoon niet over 5 jaar komen we terug samen onderwijl zullen we de afwezigen ook overtuigen van hun ongelijk fotootjes zijn getrokken binnenkort vallen ze in mijn mailbox
half één vertrek ik eerst nog even de kop over de dijk uitsteken en de lichtjes van de Oosterschelde bewonderen (goed idee, Jozien!) en dan weer onder begeleiding van diezelfde CD zoef ik op eenzame wegen huiswaarts die nacht slaap ik niet alles komt als een film voorbij en toch ben ik wonder boven wonder toch fris dat zal wel aan de energie liggen die ik ondervond van deze dag om in te lijsten
zulke vrijdagen zijn gewoonlijk mijn geluksdagen zo niet vandaag alhoewel gelukkig maar één incident: de buurman op de vrijdagmarkt is na 2 weken afwezigheid opnieuw komen opdagen en stond vrijwel uitgepakt en wel 2 meter op mijn plaats van mijn hart een steen gemaakt na maanden van verwittiging deze keer zijn boeltje laten afbreken want anders zou ik weer met de andere buren in de shit geraken stemming in mineur het ziet er naar uit dat 'the happy days are over' bah ik hou al twee en half jaar rekening met anderen blijkbaar wordt het tijd om mijn grenzen duidelijker aan te geven kvinetechtnietleuk
de verkoop ging echter vlotjes de files waren enigszins te omzeilen het weer viel mee en fotootjes trekken is fijn
vanavond wilde ik de website van de vereniging laten aanpassen maar ook daar trek ik mijn grens ik duik mijn bedje in ben een beetje uitgeblust
morgen een reünie met mijn studiemaatjes van de Laboratoriumschool Zeeland 1975-1978 een barbecue aan het Goese Sas niet te warm helaas ik heb er wél zin in ofschoon mijn beste maatjes van weleer niet aanwezig zullen zijn een ex liefje dan weer wel maar die heb ik enkele jaren geleden al eens ontmoet
Gisteravond werd mijn moeders computer het slachtoffer van een zogezegd antivirus programma: antivirus 2008 en dit gebeurde onder mijn eigen handen haar computer wat al enige tijd buiten gebruik en had hier en daar wat updates nodig er verscheen een venstertje met een dringende oproep daarbij werd het windows logo enigszins nagebootst in ieder geval had het dezelfde kleuren en ik las ergens XP (voor zover ik me alles goed herinner) binnen de kortste keren bleven er steeds pop ups verschijnen dat ik dit en dat en gene Trojaans paard kon verwijderen als ik ergens op een knopje drukte mijn haar rees me ten berge ik had iets verdacht gedownload dus ging ik op zoek op internet naar soortgelijke gevallen en oplossingen de ene was al moeilijker dan de andere en de tijd verstreek tot ik op een senioren blog kwam die me gewoon wist te vertellen dat alles verdween na een systeem herstel procedure zo gezegd zo gedaan en de klus was geklaard
via igoogle op zoek naar thema's van kunstenaars bots ik op Dale Chihuly ik hol zijn wonder wereld binnen en verstil en hol en verstil hier en daar een video waarin hij het ontstaan van zijn creaties toelicht of zijn verrukking tijdens of achteraf en een 1000-tal tekeningen in een jaar .... van zo'n leven droom ik ofschoon ik al droomleef nu en dan
Oh boy op de valreep lees ik bij Mohow en vervolgens bij Ishku over de fotologdag
ik citeer een andere Elei Suiadan: "Neem ieder uur een foto van uzelf, uw omgeving, uw gezelschap, uw
activiteit, en plaats die fotos op uw blog. Het is de uitgelezen kans
om helemaal gepermitteerd de voyeur uit te hangen en meer over andere
mensen te weten te komen. Daarenboven is het een excellente gelegenheid
om nog es wat fotografische moeite te doen.
wow, ieder uur?????????? dan loop ik al uren achter maar die foto in de badkamer zou toch wel een leuk begin zijn geweest helaas... gauw mijn toestel nemen
mijn hond speelt met mij want ik kijk haar aan zij komt naar mij zet ik een stap vooruit zij holt snel bij mij vandaan met haar staart hoog in de lucht die zegt: "kom vlug en ja, pak me" haar ogen kijken schalks achterom ik keer me weg en doe alsof verder het opwindspel begint opnieuw wie speelt er met wie ik denk dan ja
als ik zeg: "ik stop" ga ik door als ik zeg "ik ben weg" blijf ik als ik zeg: "dat is niets voor mij" word ik nieuwsgierig als ik zeg: "dit is spannend" ga ik gapen als ik zeg: "ik vlieg er in" val ik stil als ik zeg: "vandaag niet" is de klus direct geklaard als ik zeg: "vandaag nog" wordt het morgen als ik zeg: "ik ga slapen" hang ik hier uren rond als ik zeg "tot morgen" zie je me niet als ik zeg: "het gaat goed" begin ik te flippen als ik zeg: "het gaat slecht" valt het echt wel mee
wie kan nog een touw aan vast knopen ..... mijn blog naam klopt
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
