zulke vrijdagen zijn gewoonlijk mijn geluksdagen zo niet vandaag alhoewel gelukkig maar één incident: de buurman op de vrijdagmarkt is na 2 weken afwezigheid opnieuw komen opdagen en stond vrijwel uitgepakt en wel 2 meter op mijn plaats van mijn hart een steen gemaakt na maanden van verwittiging deze keer zijn boeltje laten afbreken want anders zou ik weer met de andere buren in de shit geraken stemming in mineur het ziet er naar uit dat 'the happy days are over' bah ik hou al twee en half jaar rekening met anderen blijkbaar wordt het tijd om mijn grenzen duidelijker aan te geven kvinetechtnietleuk
de verkoop ging echter vlotjes de files waren enigszins te omzeilen het weer viel mee en fotootjes trekken is fijn
vanavond wilde ik de website van de vereniging laten aanpassen maar ook daar trek ik mijn grens ik duik mijn bedje in ben een beetje uitgeblust
morgen een reünie met mijn studiemaatjes van de Laboratoriumschool Zeeland 1975-1978 een barbecue aan het Goese Sas niet te warm helaas ik heb er wél zin in ofschoon mijn beste maatjes van weleer niet aanwezig zullen zijn een ex liefje dan weer wel maar die heb ik enkele jaren geleden al eens ontmoet
Gisteravond werd mijn moeders computer het slachtoffer van een zogezegd antivirus programma: antivirus 2008 en dit gebeurde onder mijn eigen handen haar computer wat al enige tijd buiten gebruik en had hier en daar wat updates nodig er verscheen een venstertje met een dringende oproep daarbij werd het windows logo enigszins nagebootst in ieder geval had het dezelfde kleuren en ik las ergens XP (voor zover ik me alles goed herinner) binnen de kortste keren bleven er steeds pop ups verschijnen dat ik dit en dat en gene Trojaans paard kon verwijderen als ik ergens op een knopje drukte mijn haar rees me ten berge ik had iets verdacht gedownload dus ging ik op zoek op internet naar soortgelijke gevallen en oplossingen de ene was al moeilijker dan de andere en de tijd verstreek tot ik op een senioren blog kwam die me gewoon wist te vertellen dat alles verdween na een systeem herstel procedure zo gezegd zo gedaan en de klus was geklaard
via igoogle op zoek naar thema's van kunstenaars bots ik op Dale Chihuly ik hol zijn wonder wereld binnen en verstil en hol en verstil hier en daar een video waarin hij het ontstaan van zijn creaties toelicht of zijn verrukking tijdens of achteraf en een 1000-tal tekeningen in een jaar .... van zo'n leven droom ik ofschoon ik al droomleef nu en dan
Oh boy op de valreep lees ik bij Mohow en vervolgens bij Ishku over de fotologdag
ik citeer een andere Elei Suiadan: "Neem ieder uur een foto van uzelf, uw omgeving, uw gezelschap, uw
activiteit, en plaats die fotos op uw blog. Het is de uitgelezen kans
om helemaal gepermitteerd de voyeur uit te hangen en meer over andere
mensen te weten te komen. Daarenboven is het een excellente gelegenheid
om nog es wat fotografische moeite te doen.
wow, ieder uur?????????? dan loop ik al uren achter maar die foto in de badkamer zou toch wel een leuk begin zijn geweest helaas... gauw mijn toestel nemen
mijn hond speelt met mij want ik kijk haar aan zij komt naar mij zet ik een stap vooruit zij holt snel bij mij vandaan met haar staart hoog in de lucht die zegt: "kom vlug en ja, pak me" haar ogen kijken schalks achterom ik keer me weg en doe alsof verder het opwindspel begint opnieuw wie speelt er met wie ik denk dan ja
als ik zeg: "ik stop" ga ik door als ik zeg "ik ben weg" blijf ik als ik zeg: "dat is niets voor mij" word ik nieuwsgierig als ik zeg: "dit is spannend" ga ik gapen als ik zeg: "ik vlieg er in" val ik stil als ik zeg: "vandaag niet" is de klus direct geklaard als ik zeg: "vandaag nog" wordt het morgen als ik zeg: "ik ga slapen" hang ik hier uren rond als ik zeg "tot morgen" zie je me niet als ik zeg: "het gaat goed" begin ik te flippen als ik zeg: "het gaat slecht" valt het echt wel mee
wie kan nog een touw aan vast knopen ..... mijn blog naam klopt
hier wil ik nog eens terugkeren onder andere om die film over Iran te bekijken want op de markt ontmoette ik reeds diverse mensen die Iran ontvlucht zijn....
ooit al geplaatst maar steeds actueel als ik te veel in mijn hoofd zit vandaar dat ik terug op zoek ging want mijn leven gaat lekker als ik deze tekst in mijn hart draag zonder over details te piekeren aan mijn voordeur ligt zand en soms speel ik er in met schelpen en zo gedachten vallen dan stil een tekening helpt ook die me dan achteraf vertelt wat de waarheid is achter het vraagteken van dit moment ....
mijn moeders wens werd vandaag vervuld: een dagje dierentuin met kinderen en kleinkinderen twee rolstoelen en heerlijk weer mijn berg was nog maar een molshoopje omdat ik net als gisteren 'onbevangen van het leven genoot' en zonder moe te worden mams voortduwde
later hand in hand tussen mijn twee ouders richting het restaurant en terug naar de auto anders dan vroeger maar even warm als toen rondom ons drukte en af en toe wat spanning maar nooit was ik terug getrokken in mezelf mijn ouders vertrokken moe maar gelukkig en ik tevreden huiswaarts gewiegd door de tram de lucht is blauw
van de week beloofde ik aan mezelf om zo snel als mogelijk een filmpje van vroeger op te zoeken via you tube terwijl ik me inlog in mijn blog flitst deze belofte door mijn hoofd een heerlijk fragment uit een film van 1972 dat me ook deze keer weer laat schaterlachen
Vannacht om half 3 dook ik mijn bedje in met een bijna onwerkelijk gevoel van geluk 21.30 uur wakker geweest in een staat van volledig bewustzijn alle sensoren werkten mee zoiets gebeurt slechts tijdens mijn verlof die staat van opwinding die zoveel energie geeft dat ik (zoals van de winter) de berg opklim in eigen tempo om vervolgens te zingen: 'I can move any mountain' ik bedoel dan dat ik de bergen in mezelf verzet die bergen die mij belemmeren te genieten die waar ik tegenop zie die mij vast zetten
ik heb ze beklommen, bedwongen en verzet dé berg van alle bergen in mij 'ik ga er voor, maar ik ga er onderdoor' wetende dat ik een wrak ben achteraf die berg die eigenlijk een omgekeerde ravijn is die berg die ik steeds verwacht en die altijd op de afspraak verschijnt
deze berg is niet meer is geïmplodeerd verdwenen
genoeg symboliek ik zal mijn dag verwoorden die grijze dag zoals sommigen hem hebben ervaren met miezerige motregen ik zag trouwdagen in het water vallen wel 3 op een rij in Kontich aan de kerk en ik dacht net zoals mijn eigen huwelijksdag 25 jaar geleden waarop wij zo genoten hebben (het is maar hoe je het bekijkt) deze grijze dag met grijze mensen en grijze gedachten werd dus een hoogdag in mijn leven
vrijdag avond was ik nog lang de vereniging gegaan om de laatste hand te leggen aan de tombola op die immense trap in de grote centrale hal
ik heb in de loop der jaren overdreven in de organisatie ervan lijsten met nummers en prijzen geschreven in klad daarna uitgetypt en geprint en die nachten ervoor steeds klaarwakker doorgebracht over nummers die zoek waren naar beneden donderende prijzen mensen die me betichten van oneerlijke praktijken boze of broze en bange gedachten die mijn energie opzogen een karwij om tegen op te zien de dag zelf al steendood moe van stress 's avonds volledig in mezelf kerend opruimend geen verbondenheid voelend blij dat het voorbij was en dan nog al die muziek van de fuif barstende hoofdpijn 'ik wil naar huis!!!!!'-gevoel
dat was vroeger vrijdag avond kwam ik dus de puntjes op de 'i' zetten en ik geraakte in gesprek met een van de andere vrijwilligers dit gesprek bevatte veel warme diepgang niet over de tombola maar over onze vereniging er kwam een rust over mij en ik ben om 11 uur naar huis gegaan zonder nog één puntje op eender welke 'i' te zetten mijn rust was zelfs zo intens, dat ik mijn Sedinal pilletjes niet nodig vond die gebruik ik om nachtmerries tegen te gaan die ik op zo'n dagen heb en omdat ik dan vrijwel geen diepe slaap kan bereiken dus zonder pilletjes diep geslapen en met een glimlach wakker geworden op die grijze zaterdag
mijn markt was een succes alle klanten waren aardig de kinderharten ( en die van de ouders) werden veroverd ik had vroeger willen opruimen want de opendeurdag wachtte maar het lukte me niet mensen bleven komen en kopen en toch bleef ik in rust en vertrouwen
thuis snel omgekleed en naar de volgende job nog steeds donkergrijs weer het gras was nat, de pad bemodderd mijn schoenen ingeruild voor sandalen de lotjes tevoorschijn getoverd en ik voelde direct dat ik in een andere energie dan gewoonlijk zat andere jaren kom ik toe en voel me een indringer onwennig tussen mensen die al 2 dagen samen in touw zijn ik nog niet in staat om de ommezwaai te maken tussen werk en tombola ik wilde toen altijd binnen sluipen zonder iemand te groeten
zo niet gisteren de zwier, de schwung, waarmee ik arriveerde alsof die berg niet meer bestond een gesprek met de een een warme knuffel met de ander ondertussen de sfeer bevoelend (die overigens super prettig was) een knipoog en een stralende glimlach men sprak me er op aan en ik zei 'ik heb er zin in!' en op mijn gemak er aan begonnen
andere jaren heb ik assistent kinderen die lotjes verkopen nu waren alle kinderen aan het spelen, schilderen en boetseren enkel bedenkelijke blikken.... wat nu? geen probleem, ik los dat wel op alles verliep probleemloos mijn eigen manier van mensen benaderen opende de portemonnee vol vertrouwen in de mensen verliet ik al die prijzen om ver uit zicht toch lotjes te kunnen verkopen vroeg hun om mij de tijd te geven voor verdere verkoop ik verwachte hun iets later onderaan de trap en ja hier en daar was er al eens een nummer zoek
maar alles kon worden opgelost
op en neer de trap
warm maar gelukkig sloten water gedronken
veel meer verkocht dan vorig jaar
altijd prijs en geen stress weer een berg bedwongen
lekkere barbecue vrijwilligers die allemaal ontspannen en gelukkig mee werkten en dan 's avonds de fuif die berg was al verdwenen zonder slag op stoot geen hoofdpijn veel mee gedanst (zeldzaam in de vorige jaren) geen pijn in benen en voeten geen gêne om alleen op de dansvloer te wervelen geen noodzaak om me in mezelf terug te trekken geen opruim nog voor het feest gedaan was gewoon genoten nee niet gewoon gewoon is rustig terwijl ik binnenin dit alles ongewoon vond dus kheb ongewoon genoten en de lotjes verkoop liep op zijn einde
onderwijl nog een andere Scarlet box aangeloten (was toch zaterdag middag aangekomen) me steeds bijzonder verbonden gevoeld met onze team genoten ook dit neemt met de jaren toe een verbondenheid die ik nooit heb gekend de verbondenheid tussen anderen onderling werd bovendien door mij ervaren als een bedreiging ik kon me niet volledig binden altijd weer die angst om in groep vernederd te worden die angst om virtueel afgemaakt te worden ook zo'n berg die gedynamiteerd werd zelfs geen puin moeten ruimen alles verdween als sneeuw onder de zon
dozen werden voor mij versjouwd terwijl ik voort inpakte alles is weer opgeborgen voor volgend jaar ik was de laatste die vertrok in het donker maar met het licht in mij
vanmorgen keek ik bij Uvi en las iets over een gedicht met een diep decolleté over een vrouw die al ja zegt vooraleer iemand avances maakt en ik voel een andere dimensie in dit gegeven ik ben zo'n vrouw die al 'ja' zegt maar toch op een andere manier een vrouw die al geeft nog voor er iets gevraagd wordt eentje die voelt wat er nodig is om een mens te verblijden maar vooral en dat is het verschil met vroeger dit nu doet vanuit haar eigen innerlijke bron en niet om een ander te behagen en dat decolleté is inbegrepen want ook ik zie dat graag
wat is het fijn om zo lekker in mijn vel te zijn
o jee, het is al laat vandaag familie dierentuin bezoek dag om 2 uur ter plaatse af gesproken en ik moet nog douchen even mijn tijd vergeten is dat omdat ik daar misschien tegen op zie? de volgende berg dient zich aan ....
3 uur werd het voor de tombola volledig was uitgestald en ik tevreden in mijn bedje dook tollend van de slaap maar dik tevreden de hoofdprijs: een zweefvlucht en voor ieder lotje altijd prijs vanavond nog wat details en dan zaterdag opendeurdag vanaf 14 uur in het park van Wijnegem 's avonds fuif! iedereen is welkom
Mail aan Scarlet. Onze Scarlet box is voor de 2e keer kapot in evenveel maanden en wij hebben deze zaterdag 7 juni opendeurdag. Niemand kon reserveren voor de barbecue of andere actviteiten..... Dank U daarvoor, want na herhaaldelijke telefoontjes (met de bijbehorende uren wachttijd) met uw 'pechdienst' werd ons beloofd, dat U ons vandaag per taxipost een vervangende Scarlet box zou bezorgen. Helaas hebben we zelfs uw kat niet gezien die u ons daarvoor in de plaats stuurde. Nu wil ik onze telefoon doorschakelen naar ons GSM nummer, maar ook dat zal wel weer te laat gebeuren, denkt u niet? (u belooft dat dit binnen de 24 uur gebeurt) Waarschijnlijk betalen we dan voor een dienst, die alleen maar via onze bestaande telefoonlijn (die niet werkt) kunnen inschakelen. Want ook daar geeft u op uw website niet meer informatie over. Scarlet laat ons zo als gewoonlijk in de steek. Prettig weekend, u zal er waarschijnlijk niet van wakker liggen. Wij wel...........
Héla, wat gebeurt er? Deze keer kan ik mijn mail wel verzenden en verschijnt er geen scherm met excuses voor storingen tussen mij en de klantendienst Ongelofelijk. Ik vrees dat het toch te laat is jawel ik gebruik het woord 'vrees' dit komt uit mijn verstandelijk denkvermogen wanneer ik echter mijn hart volg dan weet ik dat alles wel in orde komt zoals gewoonlijk maar ik kon het even niet laten om eens een vlammende mail te sturen kben ook maar een mens
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
