als ik zeg: "ik stop" ga ik door als ik zeg "ik ben weg" blijf ik als ik zeg: "dat is niets voor mij" word ik nieuwsgierig als ik zeg: "dit is spannend" ga ik gapen als ik zeg: "ik vlieg er in" val ik stil als ik zeg: "vandaag niet" is de klus direct geklaard als ik zeg: "vandaag nog" wordt het morgen als ik zeg: "ik ga slapen" hang ik hier uren rond als ik zeg "tot morgen" zie je me niet als ik zeg: "het gaat goed" begin ik te flippen als ik zeg: "het gaat slecht" valt het echt wel mee
wie kan nog een touw aan vast knopen ..... mijn blog naam klopt
hier wil ik nog eens terugkeren onder andere om die film over Iran te bekijken want op de markt ontmoette ik reeds diverse mensen die Iran ontvlucht zijn....
ooit al geplaatst maar steeds actueel als ik te veel in mijn hoofd zit vandaar dat ik terug op zoek ging want mijn leven gaat lekker als ik deze tekst in mijn hart draag zonder over details te piekeren aan mijn voordeur ligt zand en soms speel ik er in met schelpen en zo gedachten vallen dan stil een tekening helpt ook die me dan achteraf vertelt wat de waarheid is achter het vraagteken van dit moment ....
mijn moeders wens werd vandaag vervuld: een dagje dierentuin met kinderen en kleinkinderen twee rolstoelen en heerlijk weer mijn berg was nog maar een molshoopje omdat ik net als gisteren 'onbevangen van het leven genoot' en zonder moe te worden mams voortduwde
later hand in hand tussen mijn twee ouders richting het restaurant en terug naar de auto anders dan vroeger maar even warm als toen rondom ons drukte en af en toe wat spanning maar nooit was ik terug getrokken in mezelf mijn ouders vertrokken moe maar gelukkig en ik tevreden huiswaarts gewiegd door de tram de lucht is blauw
van de week beloofde ik aan mezelf om zo snel als mogelijk een filmpje van vroeger op te zoeken via you tube terwijl ik me inlog in mijn blog flitst deze belofte door mijn hoofd een heerlijk fragment uit een film van 1972 dat me ook deze keer weer laat schaterlachen
Vannacht om half 3 dook ik mijn bedje in met een bijna onwerkelijk gevoel van geluk 21.30 uur wakker geweest in een staat van volledig bewustzijn alle sensoren werkten mee zoiets gebeurt slechts tijdens mijn verlof die staat van opwinding die zoveel energie geeft dat ik (zoals van de winter) de berg opklim in eigen tempo om vervolgens te zingen: 'I can move any mountain' ik bedoel dan dat ik de bergen in mezelf verzet die bergen die mij belemmeren te genieten die waar ik tegenop zie die mij vast zetten
ik heb ze beklommen, bedwongen en verzet dé berg van alle bergen in mij 'ik ga er voor, maar ik ga er onderdoor' wetende dat ik een wrak ben achteraf die berg die eigenlijk een omgekeerde ravijn is die berg die ik steeds verwacht en die altijd op de afspraak verschijnt
deze berg is niet meer is geïmplodeerd verdwenen
genoeg symboliek ik zal mijn dag verwoorden die grijze dag zoals sommigen hem hebben ervaren met miezerige motregen ik zag trouwdagen in het water vallen wel 3 op een rij in Kontich aan de kerk en ik dacht net zoals mijn eigen huwelijksdag 25 jaar geleden waarop wij zo genoten hebben (het is maar hoe je het bekijkt) deze grijze dag met grijze mensen en grijze gedachten werd dus een hoogdag in mijn leven
vrijdag avond was ik nog lang de vereniging gegaan om de laatste hand te leggen aan de tombola op die immense trap in de grote centrale hal
ik heb in de loop der jaren overdreven in de organisatie ervan lijsten met nummers en prijzen geschreven in klad daarna uitgetypt en geprint en die nachten ervoor steeds klaarwakker doorgebracht over nummers die zoek waren naar beneden donderende prijzen mensen die me betichten van oneerlijke praktijken boze of broze en bange gedachten die mijn energie opzogen een karwij om tegen op te zien de dag zelf al steendood moe van stress 's avonds volledig in mezelf kerend opruimend geen verbondenheid voelend blij dat het voorbij was en dan nog al die muziek van de fuif barstende hoofdpijn 'ik wil naar huis!!!!!'-gevoel
dat was vroeger vrijdag avond kwam ik dus de puntjes op de 'i' zetten en ik geraakte in gesprek met een van de andere vrijwilligers dit gesprek bevatte veel warme diepgang niet over de tombola maar over onze vereniging er kwam een rust over mij en ik ben om 11 uur naar huis gegaan zonder nog één puntje op eender welke 'i' te zetten mijn rust was zelfs zo intens, dat ik mijn Sedinal pilletjes niet nodig vond die gebruik ik om nachtmerries tegen te gaan die ik op zo'n dagen heb en omdat ik dan vrijwel geen diepe slaap kan bereiken dus zonder pilletjes diep geslapen en met een glimlach wakker geworden op die grijze zaterdag
mijn markt was een succes alle klanten waren aardig de kinderharten ( en die van de ouders) werden veroverd ik had vroeger willen opruimen want de opendeurdag wachtte maar het lukte me niet mensen bleven komen en kopen en toch bleef ik in rust en vertrouwen
thuis snel omgekleed en naar de volgende job nog steeds donkergrijs weer het gras was nat, de pad bemodderd mijn schoenen ingeruild voor sandalen de lotjes tevoorschijn getoverd en ik voelde direct dat ik in een andere energie dan gewoonlijk zat andere jaren kom ik toe en voel me een indringer onwennig tussen mensen die al 2 dagen samen in touw zijn ik nog niet in staat om de ommezwaai te maken tussen werk en tombola ik wilde toen altijd binnen sluipen zonder iemand te groeten
zo niet gisteren de zwier, de schwung, waarmee ik arriveerde alsof die berg niet meer bestond een gesprek met de een een warme knuffel met de ander ondertussen de sfeer bevoelend (die overigens super prettig was) een knipoog en een stralende glimlach men sprak me er op aan en ik zei 'ik heb er zin in!' en op mijn gemak er aan begonnen
andere jaren heb ik assistent kinderen die lotjes verkopen nu waren alle kinderen aan het spelen, schilderen en boetseren enkel bedenkelijke blikken.... wat nu? geen probleem, ik los dat wel op alles verliep probleemloos mijn eigen manier van mensen benaderen opende de portemonnee vol vertrouwen in de mensen verliet ik al die prijzen om ver uit zicht toch lotjes te kunnen verkopen vroeg hun om mij de tijd te geven voor verdere verkoop ik verwachte hun iets later onderaan de trap en ja hier en daar was er al eens een nummer zoek
maar alles kon worden opgelost
op en neer de trap
warm maar gelukkig sloten water gedronken
veel meer verkocht dan vorig jaar
altijd prijs en geen stress weer een berg bedwongen
lekkere barbecue vrijwilligers die allemaal ontspannen en gelukkig mee werkten en dan 's avonds de fuif die berg was al verdwenen zonder slag op stoot geen hoofdpijn veel mee gedanst (zeldzaam in de vorige jaren) geen pijn in benen en voeten geen gêne om alleen op de dansvloer te wervelen geen noodzaak om me in mezelf terug te trekken geen opruim nog voor het feest gedaan was gewoon genoten nee niet gewoon gewoon is rustig terwijl ik binnenin dit alles ongewoon vond dus kheb ongewoon genoten en de lotjes verkoop liep op zijn einde
onderwijl nog een andere Scarlet box aangeloten (was toch zaterdag middag aangekomen) me steeds bijzonder verbonden gevoeld met onze team genoten ook dit neemt met de jaren toe een verbondenheid die ik nooit heb gekend de verbondenheid tussen anderen onderling werd bovendien door mij ervaren als een bedreiging ik kon me niet volledig binden altijd weer die angst om in groep vernederd te worden die angst om virtueel afgemaakt te worden ook zo'n berg die gedynamiteerd werd zelfs geen puin moeten ruimen alles verdween als sneeuw onder de zon
dozen werden voor mij versjouwd terwijl ik voort inpakte alles is weer opgeborgen voor volgend jaar ik was de laatste die vertrok in het donker maar met het licht in mij
vanmorgen keek ik bij Uvi en las iets over een gedicht met een diep decolleté over een vrouw die al ja zegt vooraleer iemand avances maakt en ik voel een andere dimensie in dit gegeven ik ben zo'n vrouw die al 'ja' zegt maar toch op een andere manier een vrouw die al geeft nog voor er iets gevraagd wordt eentje die voelt wat er nodig is om een mens te verblijden maar vooral en dat is het verschil met vroeger dit nu doet vanuit haar eigen innerlijke bron en niet om een ander te behagen en dat decolleté is inbegrepen want ook ik zie dat graag
wat is het fijn om zo lekker in mijn vel te zijn
o jee, het is al laat vandaag familie dierentuin bezoek dag om 2 uur ter plaatse af gesproken en ik moet nog douchen even mijn tijd vergeten is dat omdat ik daar misschien tegen op zie? de volgende berg dient zich aan ....
3 uur werd het voor de tombola volledig was uitgestald en ik tevreden in mijn bedje dook tollend van de slaap maar dik tevreden de hoofdprijs: een zweefvlucht en voor ieder lotje altijd prijs vanavond nog wat details en dan zaterdag opendeurdag vanaf 14 uur in het park van Wijnegem 's avonds fuif! iedereen is welkom
Mail aan Scarlet. Onze Scarlet box is voor de 2e keer kapot in evenveel maanden en wij hebben deze zaterdag 7 juni opendeurdag. Niemand kon reserveren voor de barbecue of andere actviteiten..... Dank U daarvoor, want na herhaaldelijke telefoontjes (met de bijbehorende uren wachttijd) met uw 'pechdienst' werd ons beloofd, dat U ons vandaag per taxipost een vervangende Scarlet box zou bezorgen. Helaas hebben we zelfs uw kat niet gezien die u ons daarvoor in de plaats stuurde. Nu wil ik onze telefoon doorschakelen naar ons GSM nummer, maar ook dat zal wel weer te laat gebeuren, denkt u niet? (u belooft dat dit binnen de 24 uur gebeurt) Waarschijnlijk betalen we dan voor een dienst, die alleen maar via onze bestaande telefoonlijn (die niet werkt) kunnen inschakelen. Want ook daar geeft u op uw website niet meer informatie over. Scarlet laat ons zo als gewoonlijk in de steek. Prettig weekend, u zal er waarschijnlijk niet van wakker liggen. Wij wel...........
Héla, wat gebeurt er? Deze keer kan ik mijn mail wel verzenden en verschijnt er geen scherm met excuses voor storingen tussen mij en de klantendienst Ongelofelijk. Ik vrees dat het toch te laat is jawel ik gebruik het woord 'vrees' dit komt uit mijn verstandelijk denkvermogen wanneer ik echter mijn hart volg dan weet ik dat alles wel in orde komt zoals gewoonlijk maar ik kon het even niet laten om eens een vlammende mail te sturen kben ook maar een mens
Scarlet is dus telefonisch niet gemakkelijk te bereiken wel te bereiken maar je hangt al gauw een half uur of langer op een wachtspoor via de gsm die je voortdurend aan je oor moet houden kon ik dus niet moest deze morgen verkopen op de markt dus en ander heeft gebeld 3/4 uur gehangen op de zijspoorlijn kreeg vervolgens de goede raad om en quickstart uit te voeren pffff terug naar af alsof ik dit nog niet gedaan heb alsof men daarvoor zo lang aan de telefoon hangt om nu weer iemand op te bellen van die zogezegde klantendienst is ons er te veel aan we hebben het al druk genoeg ik weet een ding zeker daar bestaat bij mij geen twijfel meer over: Scarlet vliegt buiten .... nu nog de andere vrijwilligers daarvan overtuigen ....
zucht heel de avond gekloot of is het verkloot aan Scarlet en dat is niet de eerste keer na lang zoeken kom ik er achter dat we via een andere telefoon de voicemail kunnen beluisteren daar is dan wel een pincode voor nodig die waarschijnlijk niemand heeft of achtergelaten heeft
maar die vereniging móet echt wel bereikbaar zijn dezer dagen dus kies ik voor de optie: doorschakeling daarvoor moet dan weer de voice mail dienst worden uitgeschakeld ik kan niets beslissen zonder overleg met de verantwoordelijken maar die slapen al en als ik ze morgen bel ben ik alweer op de markt kan ik weer niets overschakelen want daarvoor moet ik een computer bij hebben zucht
ik kan ook mijn mans laptop meenemen en op een andermans internetverbinding surfen ..... over gedachtenkronkelingen gesproken
Iemand bij ons in de vereniging heeft ons enige jaren geleden aangemeld bij Scarlet toen nog Tiscali we hadden al een eigen website en email adres ons email adres werd automatisch doorgeschakeld naar Tiscali later werd dus de boel veranderd in Scarlet maar al enige tijd krijgt iedereen die ons gewone email adres gebruikt een foutmelding dat dit (via de verwijzing naar Tiscali) niet meer bestaat (dit hoorden we nog maar pas)
Klantendienst gecontacteerd via email maar telkens als ik mijn klacht verzend, verschijnt een een excuus van Scarlet dat deze toevallig niet kan bezorgd worden ondertussen valt ook regelmatig de telefoon uit soms krijgen we hem terug in gang maar deze keer weer eens niet net nu we een Opendeurdag hebben en er ook veel inschrijvingen verwacht worden voor de BBC
Nu probeert er iemand om via een andere telefoon ons zogezegde antwoord apparaat te beluisteren ik ben eens benieuwd maar eerlijk gezegd ik krijg stevig de pest in dat bedrijf
genoeg gefrustreerd ik ga vanavond naar daar mensen ontvangen en indien er niemand komt maak ik een start met het uitstallen van onze tombola prijzen op een prachtige centrale trap naar boven
neem de titel maar met een korreltje zout want ik hang te lang op andermans blogs heb er zoveel te lezen dat ik alweer plots constateer, dat het laat is. dat ik weer niks schreef in dit stukje van mezelf op het wereldwijdeweb
het gaat dus niet helemaal fout met mij kom slechts tijd te kort om te beschrijven hoe prettig ik terug in mijn vel ben dat was vorige week wel even anders of hoe misverstanden via geheimen escaleren tot explosies van agressieve taal
na het likken der wonden en een weekend verder waarbij alles duidelijk werd noem ik mezelf dus weer 'gelukkig'
kben ook een aantal kadootjes rijker die me vooral wezen op het inlevingsvermogen van de gevers mijn hart is daardoor lekker warm komt er nog bij dat onze dochter (ondertussen alweer bijna een jaar uithuizig en 2 uur verderop wonend) dit weekend zo'n 4 dagen aan een stuk ons leven deelt en wij het hare en de telepathische band is ook nog intact zij denkt aan mijn stoofvlees en ik zeg: "zullen we vandaag frieten met stoofvlees eten?" ik denk: "zou ik haar bellen om haar op te halen bij die vriend nu het zo'n noodweer is en ze anders doornat thuis komt....?" mijn gsm in de hand ik twijfel wil niet te veel interfereren in haar leven die gsm belt net op datzelfde moment ik schrik me rot en neem op "mams, ben je nog wakker? zou jij me dan alsjeblieft hier willen/kunnen ophalen?" weer voel ik me warm worden binnenin
Ze nam bovendien onze herdershond onder handen die krijgt ieder jaar een ferme knip en scheer beurt en ze vindt dat geweldig fijn alsof het een verjongings kuur is de dierenarts kijkt ook vertederd onze hond is gezond en gelukkig eventjes nagels knippen en inenten en ze kan er weer een lange tijd tegen
beweging heeft Aura genoeg holt achter alle konijnen en fazanten die op een afstandje zitten te lachen want ze zijn altijd sneller Aura eet ook vogelzaad en pindanoten omdat ze jaloers is op de aandacht die de vogels en eekhoorns van ons krijgen ze zou beter moeten weten voor zover een hond dat kan
ik sluit af voor ik alweer slaap te kort kom bloggen over zulke dagelijkse onderwerpen brengt mijn geest tot rust want voor iedere gedachte die hier vorm krijgt zijn er 10 die het daglicht niet zien evenals zovele herinneringen die ik slechts anoniem kan ventileren ooit hier of daar of moet ik alles maar laten rusten (datgene wat me maakte tot wie ik nu ben) ook die herinneringen geven warmte van een andere soort
vanmorgen bedacht ik me dat de foto hiernaast niet meer zo recent was dit kwam in me op terwijl ik de vorige tekst schreef over een foto die spontaan of niet genomen was
dus nam ik een niet spontane foto reeks van mezelf arghhh niet te doen toch eentje uitgepikt om hiernaast te plaatsen onder onze hond de schaduw effecten speelden in mijn voordeel de andere zal ik maar direct deleten of geven ze mijn ware zelf weer zoals anderen me zien? ok, eentje dan, hier boven deze tekst
in mij huizen zoveel zielen zoveel werelden zoveel gedachten soms lijkt het wel of ik zelf zoek ben soms ben ik in verbazing weet ik heel zeker wat mijn volgende stap is om daarna te constateren dat ik in tegenovergestelde richting ga altijd controle versus chaos de laatste wint en ik blij * * * * ook zoveel welkome invloeden van buitenaf werelden die ik niet ken nooit heb betreden worden een beetje de mijne ik begeef me dan in de stroom onbevangen met een blos en die schittering in mijn ogen
wat een verschil met de blik van iemand die weet wat er komen gaat
zoals het verschil tussen een verwachtte en een onverwachte foto
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
