meer moet dat niet zijn alhoewel..... o ja, vissoep vooraf en o jee, ik ben de ijstaart vergeten nog gauw even naar de winkel en meteen om rietsuiker want dat was mams dan weer vergeten
vanavond duurt de kerstmarkt eens een keertje tot 6 uur in plaats van de vorige weken tot minstens 8 uur dus met een beetje chance valt iedereen niet boven zijn talloor in slaap
en morgen gaat de kerstmarkt gewoon door en op tweede kerstdag ook dus allen daarheen! dan staan mijn twee duifjes daar niet alleen te blinken
die laatste kerstdag wordt meteen alles opgeruimd dus heel onze chalet leeggemaakt en de dag daarop afgebroken en dan is het net alsof er nooit iets gebeurd is .....
kheb veel in te halen zoveel gedachten schuiven aan en af in mijn hoofd en alles wil verwoord worden staat te drummen om geblogd te worden nog één schrijfseltje vandaag daarna ga ik hier wat opruimen en gezellig maken
eergisteren gebeurde er een ongelukje met mijn ventje hij schoof uit toen hij de wagen wilde vooruit trekken viel op de poep, en de dessel viel op zijn been heeft ferm afgezien van de pijn maar toch door doen, hè, weet van geen ophouden maar gisteren werd het hem fataal door zijn been en rug te ontzien en daarvoor een andere houding aan te nemen geraakt heel de rug in een kramp dus in de namiddag kreeg die een beurt met fastum gel gevolgd door enkele pillen en direct viel mijn oververmoeid ventje in slaap die kerstmarkt duurt nu immers al enkele weken en ook dat speelde een rol dus ben ik met voorraad naar ginds gereden
en eigenlijk kom ik nu pas aan het vreemde van het verhaal want eergisteren had ik een spijtig gevoel: een echt heel goede vriend van me heeft een nieuwe vriendin en die wilde ik echt dolgraag snel leren kennen maar helaas zag ik geen mogelijkheid om dit op korte termijn te realiseren vandaar dat spijtige gevoel door gisteren op de kerstmarkt te komen op een moment dat dit echt helemaal niet gepland was ontmoet ik daar toch wel die bewuste vriend mét zijn nieuwe vriendin hij was nog nooit op de kerstmarkt geweest nota bene is dit nu toeval of is dit nu geen toeval
ik geloof in het laatste want wanneer ik met heel mijn hart iets wens komt dit altijd uit binnen de 24 uur bangelijk eigenlijk wens ik nooit met voorbedachte rade om deze te laten uit komen en toch komen ze altijd en steeds weer onverwacht uit ze bezorgen me een traan in mijn ogen van ontroering en diep geluk zo ook deze keer want ik heb een vrouw ontmoet die ik meteen mocht ik ben blij voor mijn zielemaatje dat ze in zijn leven kwam
o ja vandaag was mijn ventje weer zo goed als helemaal de oude misschien moest hij wel vallen anders zou hij nooit eens bij geslapen zijn maar dat zal ik hem maar niet vertellen zeker?
wat is dat toch met die kerst wensen? waarom mensen me vandaag bedelven onder al die woorden die in veelvouden gepubliceerd worden niks persoonlijks klinkt er nog in door ze gillen me toe vanaf websites, blogs en mailboxen een zelfde wens naar mij en naar al die anderen alsof ik eenheidsworst ben en eenheidsworst dien te slikken
zelfs ik doe daar aan mee en dan word ik een beetje misselijk van mezelf maar het ventje wil kaarten sturen dus knutsel ik een fotokaart in elkaar met een tekstje daar op die ik dan mail naar zovelen namens ons allen en de rest wordt verstuurd per post
ik voel me diep ongelukkig bij deze gekunstelde kermis alsof men aan iedereen wil laten weten: ik leef nog, hoor, jij ook? door tijdsgebrek zagen we sommigen zelfs niet dit jaar hoe is het mogelijk is dit een manier om schuldgevoel af te wimpelen misschien wel maar ik voel me zeer zeker te kort schieten
Vanmorgen hebben we "gemarkt" in Schilde in plaats van gewoonlijk op dinsdag een uitgelezen kans om nieuwe mensen te bereiken want we mochten deze keer (na vele jaren) nog eens terug in de Schoolstraat staan vanaf de Turnhoutsebaan keek men direct op de kramen waarvan er bij eentje zelfs gratis warme chocomelk en soep werd geschonken velen waren wat pessimistisch over dit hele gebeuren de winkels waren echter ook open vanaf 10 uur en daarmee begon ook het volk toe te stromen rond 11 uur hoorde ik overal een geroezemoes van mensen die elkaar na lange tijd weer eens ontmoetten de markt leefde helemaal op al bij al heb ik beter verkocht dan gewoonlijk
misschien is het meteen weer eens een goede gelegenheid om te vertellen over het hoe en waarom van het verplaatsen van die markt die dus vroeger altijd in de Schoolstraat stond in die tijd was dit een bekende goedlopende markt met 2x per jaar een feestmarkt in diezelfde straat helaas waren er enkele burgers tegen deze markt voor hun deur en toen tijdens de feestmarkt ook nog enkele 'vreemde' marktkramers de boel begonnen te vervuilen was het hek van de dam ondanks een protest petitie heeft het gemeentebestuur toen de wekelijkse markt verplaatst naar het plein naast het dienstencentrum (met weinig passage) en het straffe van al: de 2 feestmarkten met dus vreemde bevuilende marktkramers vinden nog steeds plaats in de Schoolstraat wij moesten boeten voor andermans wandaden ondertussen zijn we al zo'n 10 jaar verder en deze markt verliest zijn cliënteel de voeding kramen marcheren nog goed maar de non-food heeft nood aan een groter aantal passanten die er dus niet zijn vandaar dat er in die sector gemord wordt deze non food marktkramers vinden dat de voedsel kramen meer verspreid moeten staan over heel de markt terwijl de voedsel marktkramers tegen dit voorstel zijn omdat er met slecht weer een heleboel marktkramers met paraplu's thuis blijven en de wagens dan her en der verspreid staan wat ook niet goed overkomt bij de bezoekers er wordt dus nog al wat gediscussiëerd en steeds meer non food kramers blijven weg en de bezoekers zeggen dan weer: "er staat niks" waarop ik antwoord: "had u kleding nodig? of schoenen? of ....?" "nee" is dan het antwoord, "maar er staat niks" Dan vraag ik: "mist u iets waarvoor u speciaal naar de markt bent gekomen?" "nee, eh, nee, niet echt, ik heb alles wat ik nodig had" op zo'n moment begrijp ik dan wel weer die non food marktkramers wie wil er nu alles uitpakken en inpakken zonder iets te verkopen? en ondertussen breek ik mijn hoofd over hoe deze markt aantrekkelijker te maken terwijl er zoveel marktkramers tegen gaan hangen als er een verruimend idee wordt gelanceerd ....
nog een kort stukje tekst: de 1 meter hoge chocolade kerstman is verkocht en getransporteerd door een zeer vrolijk koppel richting Nederland mijn dochter vertelde me dat ze niet schrokken van de prijs dit jaar wordt die kerstman dus niet weg geschonken het wonderlijke is dat ik dit jaar ook nog altijd niet wist, welke vereniging ik er mee wilde blij maken terwijl ik tot nu toe altijd een helder idee had toeval of niet... hij is verkocht aan twee gelukkige mensen en dat is ook fijn misschien schenken zij hem wel aan een goed doel wie weet ....
Verschrikkelijk koud, deze zaterdag maar het mooiste winter beeld toen ik vanmorgen toekwam natuurlijk geeft de foto dit bijlange niet zo goed weer .....
vroeg uit de veren om nog snel warme chocomelk te maken ne paraplu voor de stand van de kerstman in geladen en daar snorde ik weer naar de markt van de Luchtbal een van mijn lievelingsmarktjes de middenstand is daar helemaal verdwenen en soms wordt deze wijk ook door de stad wat vergeten de klanten verouderen meer allochtonen verschijnen marktkramers mopperen maar ja, zulke marktkramers vind je overal kheb geen zin om daar in mee te gaan khad zin om vandaag een feestje te bouwen het tweede van deze week deze keer hebben de marktkramers samen gelegd om de klanten gratis borreltjes, glühweintjes, koffietjes en chocomelkskes aan te bieden ondertussen werd er ook voorgesteld (stond zelfs op papier) om per kraam ook individueel iets aan te bieden dat laatste hebben helaas diverse marktkramers vergeten maar onze klanten wisten daar niets van dus niemand werd vies aangekeken en daar waar ze wel een attentie kregen waren ze er door gecharmeerd het goedkope kerstman pak stond niet helemaal goed de baard trok op niks maar de kerstman had zelf een paarse pruik bij dus werd er een kerstclown op de mensen los gelaten deze kerstman kent vrijwel iedereen want hij was geboren en getogen op de Luchtbal en had zelfs vele jaren een beenhouwers kraam uitgebaat ne vlotte mens op pensioen die in een een wip en een knip ambiance bracht hoeveel mensen me kwamen vertellen hoe blij ze waren met dit initiatief kan ik niet meer tellen het was berekoud maar niemand had het koud want ook wij marktkramers dronken ietske mee het zonneke scheen letterlijk en figuurlijk die dag
El Hierro dat eilandje wat vrijwel onbekend is in onze landen dat eilandje dat vroeger werd beschouwd als het einde van onze wereld dat eilandje waar ik een jaar geleden ben geland en verliet dat eilandje dat sindsdien mijn hart heeft gestolen dat eilandje lonkt weer
aanvankelijk wilde ik deze winter niet op verlof gaan maar na die vele dagen van regen en daarna nu weeral die vele dagen van koude voelt mijn hele lichaam aan alsof er geen één plekje zonder pijn is net als vorig jaar
en na een weekje op dat eilandje was dat allemaal verdwenen en kon ik er weer tegenaan voor de rest van de winter dat eilandje lonkt dus weer en daardoor komen mijn vroegere fantasieën weer boven drijven dat eilandje wil ik ooit met een minimum aan bagage bezoeken me laten vervoeren naar het uiterste zuid-westen en vandaar uit met rugzak en slaapzak boven over die oude krater wand en vervolgens langs het hoogland noord oostwaarts trekken daarna te belanden in het toffe hotel Boomerang in Valvèrde een soort vision quest wil ik maken zou ik daar in slagen?
eerste barrière is die gereduceerde bagage ik sleur altijd en overal veel te veel mee naar toe sommige dingen komen soms zelfs niet te voorschijn het is bijna symbolisch vandaar het idee om dit te wagen
het was zover iemand had me gewaarschuwd voor de negatieve attitudes van sommige marktkramers over jaren van inzet van enkelen en altijd negatieve commentaar gewaarschuwd voor teleurstellingen enz.
vol vertrouwen reed ik vanmiddag van Schilde richting Oud Turnhout het was koud en eigenlijk ideaal weer voor feest sfeer nee, hetgeen er daar gebeurde was niet wat ik verwacht had integendeel het overtrof al onze verwachtingen zelfs die van de grootste pessimist geen één sip gezicht niemand ontevreden vrolijke marktkramers en vrolijke klanten het leek wel een straatfeest waarbij iedereen iedereen kende aan ieder kraam werd inderdaad getrakteerd op hapjes en drankjes of kadootjes overal vuur manden met daarin kaarsen alle kramen versierd in kerstsfeer en het straffe van al: iedereen bleef langer hangen dan gewoonlijk deze keer duurde de markt écht tot 18 uur in plaats van de gewoonlijke 'gaten' vanaf 17 uur
Sofie van de bereide gerechten verdiende een dikke knuffel want zij had de aanzet gegeven tot dit gebeuren met een enthousiasme van een marktkramer met weinig ervaring vroeger zetten mijn man en ik regelmatig het een en ander in gang om van markten een feest te maken, maar nu was het al lang geleden ik voelde het enthousiasme van Sofie aan zoals dat van ons lang geleden en ik ben blij dat we haar idee in een vorm hebben gegoten die vrijwel uniek is.
volgend jaar weer? als het aan mij ligt "zeker wel'
als een mol heb ik me vandaag doorheen alle opgestapelde leeggoed, afgewerkte producten en geleverde goederen gegraven met een verbetenheid die ik dacht verloren te zijn als een mol blind voor iedere afleiding tussendoor wel de kerstmarkt bevoorraad en daarna mezelf verwend met een dubbel eitje versierd met gorgonzola en weer terug aan de slag
wanneer de anderen morgen ons magazijn induiken zullen ze deze keer aangenaam verrast zijn ... en ik ben moe maar terug gelukkig
een vreemde week achter de rug met ups en downs met 'the sky is the limit'-s en diepe zwarte gaten in mezelf emoties die me volledig overweldigden maar deze keer niet werden onderdrukt gewoon laten komen met tranen en al de weg naar binnen loopt niet over rozen twijfel overheerst en dat is nog het ergste denk ik
het heeft te maken met een grote opruiming van oude spanningen, conflicten, interpretaties die in deze fase van mijn leven niet meer kunnen dienen maar wel iedere keer opnieuw opspelen door er naar te gaan kijken en ze bijna letterlijk in handen te nemen dreig ik soms kopje onder te gaan in mijn eigen oude verdriet
ik ben gelukkig nu thuis veel alleen daarnaast zorgt de markt dan weer voor wat afleiding
vandaag ga ik er eens fysiek tegenaan want in ons magazijn is het een bende van terugkomend leeggoed en geleverd materiaal en bovendien staan er nog veel goederen te wachten op inpak de kerstmarkt op de Groenplaats in Antwerpen duurt nog tot 2e kerstdag en als dat allemaal achter de rug is wordt het tijd voor een verse pompoensoep
Onlangs las ik ergens: Wanneer je jezelf iets afvraagt, vraag het dan gewoon! daar moest ik vandaag aan denken dit kan letterlijk gebeuren maar ook in gedachten
zo heb ik me al diverse keren verwonderd over iemand die ik beter wilde leren kennen en binnen de paar uur begon die persoon plots een voorstellend gesprek
of nog maar pas stelde ik mezelf vragen bij een collega ik had het gevoel dat ik die na 8 jaar nog steeds niet kende en daar was ook iets wat me steeds prikkelde en ik kreeg daar geen duidelijkheid over tot ze vandaag vertelde over een stukje uit haar verleden zomaar zonder directe aanleiding, maar plots kreeg ik antwoord op twee vragen waarom ze me triggerde en ver hoe het ging met iemand die in haar prille huwelijk haar man verloor in een ongeluk het gebeurde minstens 22 jaar geleden en nooit had me dat los gelaten, integendeel het spookte de laatste tijd meer en meer door mijn hoofd gezichten uit die periode herinner ik me nauwelijks deze collega was dus die jonge weduwe van toen
ik ben daar vandaag erg van onder de voeten geweest meer nog omdat sommige van haar gedragingen vanaf vandaag een plaatsje hebben gekregen zoals de angst om haar huidige man te verliezen wat zich toont door altijd intens contact ook via berichtjes op gsm en zo
dus zomaar een vraag gaf me meer inzicht
dus gesterkt door deze gebeurtenis (die eigenlijk vooraf gegaan was door vele andere soortgelijke) vond ik het tijd om meer te experimenteren met vragen en ik vroeg terwijl ik er over zong om meer gelegenheden die zich mochten voordoen waarin ik de ruime kennis die ik in me draag over communicatie en gedragingen en triggers tussen mensen op een degelijke manier kon uitdragen want tot nu toe vind ik het echt moeilijk om in gesprekken zulke zaken onder woorden te brengen dus hou ik liever mijn mond daarover tenzij mijn gesprekspartner zich bezig houdt met deze materie
ik babbelde daarna op een andere markt met iemand die plots zeer geïnteresseerd werd door woorden die ik uitsprak naar aanleiding van wat er vandaag in de wereld rondom ons gebeurt ik zei: het is niet "ik en jij" of "ik en zij" of "wij en zij" of "ze zouden dit of dat moeten doen" "we zijn allemaal op een of andere manier met elkaar verbonden" ook ons gedrag bepaalt hoe de 'ander' handelt ook onze verwachtingen van andermans gedrag heeft invloed op die ander en wanneer wij stoppen met het ergste te verwachten van "zij' maar integendeel het goede zoeken in de ander en dit willen zien maakt dat er iets verandert
en niet alleen dat wij hebben niet te wijzen naar op andermans fouten wij hebben de ander te vertellen wat dit met ons doet 'ik'boodschappen werken meestal veel efficiënter dan een wijzende beschuldigende vinger
ondertussen zijn we begonnen met een positieve beweging in Oud Turnhout gaan we onze klanten trakteren op 18 december want de weken daarna vallen onze dinsdagnamiddag markten op kerstmis en nieuwjaar en daarmee zijn we afgestapt van het idee dat "ze" iets moeten organiseren we hebben iedere marktkramer aangesproken om zelf te bepalen wat ze gaan trakteren dus er wordt geen financiële bijdrage gevraagd en iedereen is vrij om zijn eigen budget te bepalen wel nemen sommigen van ons vuurmanden mee met daarin een kaars en ik weet ook wel dat de ene meer doet dan de andere maar dat mag niemand tegenhouden om zelf in actie te schieten het vuur in mijn betoog stak anderen aan
en zo kan het met allerlei situaties gaan ik ben geboren en getogen en achtervolgd door de woorden: "daar komt niks van" deze woorden hebben een impact op mij en mijn verleden gehad welke tot voor enkele jaren zwaar onderschat is geweest maar ondertussen begrijp ik dat ik dit nooit persoonlijk mocht pakken het is een groeiende mening van velen in deze tijd en ik begin me hardop af te vragen: "hoezo, daar komt niks van? wie zegt dat?" ik bedoel niet, dat ik uitgedaagd wordt ik bedoel wel dat enthousiasme aanstekelijk werkt dat dromen wel kunnen uitkomen dat wonderen geschieden dat glimlachen aanstekelijk werken dat schaterlachen anderen opvrolijkt dat iets delen met anderen grenzen verlegt dat spontaan gedrag belangrijk is
in plaats van te zeveren over wat uwen baas zou moeten doen of die madam van hiernaast of die bus chauffeur of onze wederhelft en/of kinderen is het nu dat elk van ons een glimlach op zijn of haar gezicht tovert zich even tracht in te leven in de ander zich het beste wenst en voor de ander verwacht en vooral zegt wat die tof vindt of graag doet of graag ziet of hoort
zo is het allemaal begonnen met mij al enige jaren terug en de wereld rondom mij is al een pak toffer dat daarvoor daar komt niks van? oh, jawel!
want de titel boven het vorige onderwerp sloeg op mij: aan het werk! kerstboom met zachte naalden gehaald de stofzuiger in gang gezet van boven naar beneden gestofzuigd kerstboom getooid in rood-wit-groen-zilver daar heb ik werkelijk van genoten het was zeker 10 jaar geleden dat ik dit nog zelf had gedaan daarna opnieuw gestofzuigd en een prachtige tule langs ons hoekraam gedrappeerd oranje rood met zilveren sterretjes vervolgens de keuken een grote beurt gegeven gedweild dat het een lieve lust was na 10 uur (vanavond) was ook die klus geklaard nieuw kerst tafelkleed op de keukentafel afwasmachine leeg geruimd wasmachine leeggemaakt nu nog even wachten op de droogkast het is 11 uur surprise subiet komt het ventje thuis moe maar gelukkig want onze dochter kwam reeds aan met goed nieuws: ondanks dit weer hebben ze gisteren en vandaag al wreed goed gewerkt op de kerstmarkt. volgens mij liggen hier straks 3 mensen steendood moe maar gelukkig te ronken in hun beddeke.
terwijl ik naar de kerstboom kijk die naast de pc staat komt een herinnering naar boven vanuit de tijd dat ik diep ongelukkig was ik ging alleen naar een kerstmarkt in Middelburg die een vreselijke flop was de kramen waren voor ons opgezet maar ze boden nauwelijks beschutting tegen sneeuw en hagel en niemand kwam bij niemand kopen tenzij de marktkramers bij elkaar moe koud en verdrietig reed ik naar huis geen kerstsfeer wel natte sneeuw onderweg en veel wind in mijn hoofd speelde het liedje van Chris Rea: Driving home for Christmas maar veel troost had ik daar ook niet van integendeel: ik reed huilend huiswaarts want het was er niet gezellig en warm er was geen kerstsfeer geen tijd gehad om ook maar iets in huis te doen .... toen ik de oprit nam reed ik op een vrolijk verlicht huis aan met een kerstboom in vol ornaat met lekker eten op tafel
manlief en dochter hadden daarvoor gezorgd nog meer tranen van geluk
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
