want de titel boven het vorige onderwerp sloeg op mij: aan het werk! kerstboom met zachte naalden gehaald de stofzuiger in gang gezet van boven naar beneden gestofzuigd kerstboom getooid in rood-wit-groen-zilver daar heb ik werkelijk van genoten het was zeker 10 jaar geleden dat ik dit nog zelf had gedaan daarna opnieuw gestofzuigd en een prachtige tule langs ons hoekraam gedrappeerd oranje rood met zilveren sterretjes vervolgens de keuken een grote beurt gegeven gedweild dat het een lieve lust was na 10 uur (vanavond) was ook die klus geklaard nieuw kerst tafelkleed op de keukentafel afwasmachine leeg geruimd wasmachine leeggemaakt nu nog even wachten op de droogkast het is 11 uur surprise subiet komt het ventje thuis moe maar gelukkig want onze dochter kwam reeds aan met goed nieuws: ondanks dit weer hebben ze gisteren en vandaag al wreed goed gewerkt op de kerstmarkt. volgens mij liggen hier straks 3 mensen steendood moe maar gelukkig te ronken in hun beddeke.
terwijl ik naar de kerstboom kijk die naast de pc staat komt een herinnering naar boven vanuit de tijd dat ik diep ongelukkig was ik ging alleen naar een kerstmarkt in Middelburg die een vreselijke flop was de kramen waren voor ons opgezet maar ze boden nauwelijks beschutting tegen sneeuw en hagel en niemand kwam bij niemand kopen tenzij de marktkramers bij elkaar moe koud en verdrietig reed ik naar huis geen kerstsfeer wel natte sneeuw onderweg en veel wind in mijn hoofd speelde het liedje van Chris Rea: Driving home for Christmas maar veel troost had ik daar ook niet van integendeel: ik reed huilend huiswaarts want het was er niet gezellig en warm er was geen kerstsfeer geen tijd gehad om ook maar iets in huis te doen .... toen ik de oprit nam reed ik op een vrolijk verlicht huis aan met een kerstboom in vol ornaat met lekker eten op tafel
manlief en dochter hadden daarvoor gezorgd nog meer tranen van geluk
soms vraag ik me af: waar komt die interesse toch vandaan of: welk hiaat vullen mijn schrijfsels op ik heb het over de bezoekers van deze blog die niet meer direct kunnen reageren op deze blog wel via mail
het lezen van reacties waar ik dan weer uit beleefdheid op diende te reageren gaf me een ongemakkelijk gevoel een zin die medeleven uitdrukt zegt me zo goed als niets over de schrijver een uitgebreide commentaar komt zelden voor (waarom eigenlijk niet?) een andere mening klinkt niet lekker als ze slechts geschreven is uitgesproken geeft het een levendige dialoog geschreven komt het over als een grafschrift of meer nog zo iets als: slow talk..... alle spontaniteit vloeit weg brrr ik griezel ervan maar om terug te komen op de titel van vanavond: ik vermoed dat het nieuwsgierigheid is naar het anders zijn van de ander of het tegenovergestelde naar overeenkomsten ach weet ik veel
ik bezoek zelden blogs omdat ik me heb te begrenzen in mijn reacties denk ik dan ik erger me te veel om wat ik lees terwijl ik vermoed dat ik de mens achter die woorden best wel tof zou kunnen vinden want wat zijn woorden in een blog zij drukken zelden uit wat er binnenin leeft de woorden zijn slechts de buitenkant zoals je aan de buitenkant van een huis niet weet wat er zich binnenin afspeelt of hoe het zo ver is kunnen komen, dat zulke woorden gebruikt worden ze verwoorden een momentopname van gevoelens of waarnemingen maar zelden lees je over de bron over de triggers over hoe het komt dat een mens doet wat die doet denkt wat die denkt en is wat die is hoeveel staan daar eigenlijk bij stil bewust worden van je voor 90% onbewuste gedragingen vol verwondering over al die mechanismen nieuwsgierig naar effecten van eigen gedachten experimenten en nieuwe gedragingen
wie leest dit eigenlijk onlangs hoorde ik dat iemand zelden belang hecht aan andermans mening behalve om zijn eigen mening te kunnen ventileren niet zozeer openlijk maar op zijn minst in het diepste van zijn gedachten net zoals ik zelf doe ja toch?
de druk die de laatste maand hoog lag neemt af sinterklaas zorgt voor deadlines door leverings data voor chaos in onze marktwagens voor chaos in ons huishouden voor snel-snel maaltijden voor te weinig nachtrust voor het aan duizend en een dingen denken van alles wat niet vergeten mag worden die druk valt nu dus weg
nu komt de kerstperiode die niet minder druk is maar wel minder druk geeft aan mij ik verkoop namelijk zelf niet op de kerstmarkt ik ben de vrouw achter de schermen eigen markten gaan gewoon door maar daarnaast sta ik in voor het laden van 2 marktwagens voor het verzorgen van serieuze maaltijden voor het voorbereiden van een warme thuiskomst voor hen die iedere dag een hele dag in touw zijn voor het stand-by staan in geval van nood voor de aanvoer van tekorten voor het klaarzetten of afhalen van nieuwe voorraden maar dus niet voor de verkoop op de kerstmarkt en daarom voelt het voor mij alsof de druk minder is ik ben gewoon op mijn eigen bezig niet onderhevig aan allerlei stress van anderen en zelf geen stresskip met negatieve invloed op de anderen ik voel me er goed bij met een beetje sjans staat de kerstboom dit weekend die is de vorige jaren steeds door mijn dochter gekocht en getooid nu dus weer door mij en ook dat is iets waar ik me op verheug net als het plezier dat ik gisteren beleefde aan het bereiden van een pot verse erwtensoep want daar keek iedereen naar uit: naar mijn potten verse soep te ondersteuning van het verkoopteam
het stormt buiten over een uurtje vertrek ik weer richting de boerenmarkt op het zuid een namiddag markt die waarschijnlijk vrij leeg zal liggen mensen met paraplu's pakken niet uit, vrees ik die van Marocco nuts zullen blij zijn als ik mijn wagen tegenover hun plaats, dan hebben zij minder wind (als zij er wél zijn natuurlijk) kzie wel...
vanaf vrijdag is het weer zover sinterklaas nauwelijks vertrokken en daar staat onze chocolade kerstman weeral te pronken op de kerstmarkt van Antwerpen mijn bloed zweet en tranen zijn weer vergoten ik: 1m56 de kerstman: 1m wanneer ik mijn gangen ga met die vorm moet het rustig zijn rondom mij eerst zijn baard en boorden van de mantel en laarzen wit maken daarna zijn laarzen en riem en ogen zwart hier en daar nog het speelgoed accentueren en vervolgens 3 maal vullen met melkchocolade dat laatste is een hels zwaar karwei een gevecht tussen twee zwaargewichten en dan bang afwachten tot alles koud is wanneer de man uit de vorm komt is de klus geklaard en ben ik fier hij is dit jaar mooier dan ooit te voren
ondertussen bestaat die kerstmarkt dit jaar al 24 jaar
het eerste jaar was hels in allerlei opzichten mijn man ging naar zijn wekelijkse markt in Moerbeke en ik stond met een paraplu en baby in mijn 2CV-tje op de Grote Markt met de voorkant naar het Stadhuis in de regen en hagel alles werd nat en ijskoud mijn dochtertje sliep overal doorheen (was nog maar 4 maanden ocharme) miserabel voelde ik me
toch blijven volhouden en soms naar Duitsland om daar ideeën op te doen vervolgens een eigen chalet laten bouwen en steeds weer een stukje groter gegroeid en nu hebben we dus alweer enige jaren een grote chocolade kerstman of meer dan één, hangt er van af of die verkocht wordt als er op het laatst nog eentje staat dan geven we die weg soms aan iemand die we dankbaar zijn om iets uit het afgelopen jaar soms aan vereniging of een opvangtehuis iedere keer weten we het nog niet vooraf het idee groeit naarmate de dagen vorderen we hebben nog even tijd: de kerstmarkt op de Groenplaats duurt tot woensdag 26 december 20 uur
zwarte piet is de helper van sinterklaas de slaaf die alle karweitjes doet de gast die nimmer moe mag zijn die onnozele die alle onmogelijke klussen uitvoert bv wanneer de mama's of papa's helemaal vergeten zijn om het verlanglijstje van hun kinderen aan de sint te bezorgen en daar dan op het aller-aller-aller laatste moment achter komen dan mag zwarte piet zich in alle mogelijke bochten wringen om alsnog de benodigde cadeautjes tevoorschijn te toveren krom van het zware werk en doornat, want wachten tot de bui over is mag ie niet... stijf van de reuma maar het komt niet in zijn gedachten op om daar over te klagen de glimlach is gemetseld op zijn gezicht
kvoel mee met zwarte piet kben kapot steendoodmoe mijn ogen staan wazig mijn voeten zakken door mijn knieën kreunen mijn nek en schouders zijn verkrampt hoofdpijn mijn hele lijf doet zeer
en dan te bedenken dat op 7 december alweer de kerstmarkt in Antwerpen begint
ik zoek een lichtpuntje er zijn er wel enkele maar tzijn d'r zwakke
zoveel bezig met hetgeen zich binnenin afspeelt dat ik karwijtjes buitenom vergeet vandaag een telefoontje gehad van een klant "zij de gij ons nie vergete?" oops oooooooooo jeeeeeeeee al goed dat het een fijne inlevende klant is maar die bestelling waar staat die eigenlijk...... oooooooooo niet gemaakt...... een stuk vind ik in een andere bestelling terug dat maak ik morgen wel terug in orde maar die pure sinten... nergens te vinden machine aan chocolade tempereren gauw maken inpakken en vanavond nog leveren moet gelukkig pas morgen mee naar een tournooi kzal d'r maar aan beginnen zeker....
gevolg: niet naar mijn ouders niet met het ventje naar een kaas avond lekker alleen thuis na die levering wat zal ik klaarmaken en daarna begin ik eindelijk die adressenlijst van de vereniging eens op te schonen
afijn er zijn geen potten gebroken een nadeel kan ook een voordeel zijn achteraf bekeken .
het thema waarover ik gisteren schreef overheerst mijn huidige beleving van de de wereld rondom me en ik voel dat ik er zomaar nog niet over uitgedacht geraak gisteren en vandaag heb ik er voor de eerste keer over gesproken en geschreven gisteren met een vriend die een zielemaatje is iemand waarbij ik zolang ik die mens ken me altijd wél veilig heb gevoel realiseer ik me nu pas vandaar dat ik dus dit woord zielemaatje gebruik
vandaag sprak ik met het zielemaatje van mijn man net vandáág juist vandáág het is toch ongelooflijk toevallig was ook zij vandaag een open boek over een levensproces waar ze in zit ik was aangenaam verrast om het warme vertrouwen wat ik kreeg en wat ikzelf kon voelen toen ik haar mijn verhaal vertelde in onze verhalen spelen wij telkens ook een grote rol het voelt als een klein wonder dus vertrok ik diep gelukkig naar de markt
de boerenmarkt een markt waarbij ik mijn gedrag de laatste week in vraag stel mijn alle-mans-vriend-gedrag mijn 'enige-vrouw-te-midden-van-mannelijke-allochtonen' gedrag in hoeverre durf ik hier zonder angst mijn grenzen aan te geven vroeg ik me deze week dus af en alsof deze vraag direct moest beantwoord worden doken er vandaag wél problemen op tussen mij en mijn collega's die ik direct heb aangepakt of rechtgezet of hoe het ook benoemd mag worden
mijn collega's pakken dezer dagen vroeger in want ze hebben geen licht en dus ontstaan er overal rondom mij torens van lege bakken midden in het gangpad ook de klanten zien mij zo niet meer staan aan het eind van de markt alsof men op een muur kijkt met daarachter IK ik heb me dus laten horen met een ongekende kracht zonder woede en direct werd de boel verreden om daarna ondoordacht de volgende pallet te beginnen vol stapelen op dezelfde plaats: midden in het gangpad hoe was het mogelijk meteen vond ik mijn woorden in het frans en très vite was ook die stapel weg gereden alvorens op onoverzichtelijke hoogte te zijn gekomen ze keken steeds naar mij om te zien of ik toch niet boos was waarom zou ik sommigen hebben inzicht en de anderen kunnen er niet aan doen
ok, de overburen zijn ingepakt en weggereden komt de buurman van naast mij zijn vrachtwagen parkeren tegenover mij motor moest blijven draaien ander werkt de laadbrug niet soepel deze was ik ook wel aan het inpakken maar alles stond nog wagen wijd open dus uitlaatgassen zijn niet welkom ik naar buiten met handen en voeten uitgelegd dat die vrachtwagen net als altijd achter mijn markt wagen kan staan die man plaatst eerst nog een houten plaat tegen zijn camion en beweert dat dan de rook niet naar mij komt (zeker nog niet van wind gehoord) ik hield voet bij stuk er was plaats genoeg achter mij die wagen is dus verplaatst in het halfdonker heb ik hem geholpen tijdens het achteruit rijden eind goed alles goed maar echt gemakkelijk voelen die mannen zich toch niet als een klein dik madammeke tegen die grote mannen komt vertellen dat ze hun plannen moeten aanpassen
wat was nu de test? door mijn ogen gezien, hoe reageer ik binnen in? is er verschil tussen binnenin en buiten is mijn dapper gedrag nog steeds fascade en zit er binnenin een vrouwke te bibberen? een beetje spanning voelde ik wel vooral omdat ik weinig frans ken maar voor de rest lijk ik me prima te voelen de angst binnenin slinkt ik voel die minder bijna niet meer binnenkort weg?
er kunnen soms jaren overheen gaan voor ik iets door heb kzal daar niet alleen mee zitten ofschoon ik ook vermoed dat sommigen nooit iets door hebben
sinds enige tijd is het vrij stil in deze blog ik voelde me niet steeds direct geroepen om neer te pennen wat nog niet af is
mijn ogen zijn open gegaan en iedere dag ontdekken ze een nieuw aspect van mezelf nee, ik druk me verkeerd uit, de puzzel begint vorm aan te nemen nee
de figtree toont zijn ware karakter die boom die via een zaadje vanuit de top van een andere boom wortels ontwikkelt die als haren naar de grond reiken om zich aldaar te wortelen zodat de haren dikker kunnen worden en de boom op de duur uit honderden stammen bestaat ja dit geeft (alweer) beter weer hoe ik me voel hoe ik groei maar ook hoe ik zoveel verschillende manieren ontwikkelde (als er stammen zijn) om te overleven niet in letterlijke zin maar in figuurlijke en onbewuste zin iedere stam is gelijk aan en nieuwe truck om mij te verzekeren van een bestaan en toch zien de mensen mij als een mooie boom die krachtig aanwezig is in het landschap dankzij de vele stammen lijkt dit zo op afstand overal zitten holten men ziet mij en toch ziet men mij niet echt
deze week kwam daar eindelijk verandering in deze week heb ik iedere keer mijzelf duidelijk laten zien mijn gedachten en gevoelens uitgedrukt met een kloppend hart in de keel met prikkende ogen de "oude ik' diep in mij keek toe aandachtig voor alle tekenen die een bevestiging in hielden van mijn vroegere angst om 'afgemaakt' te worden een zwaar woord, maar het geeft mijn gevoel het beste weer mijn nieuwe 'ik' sprak verder om te bewijzen dat de oude angsten ongefundeerd waren gebaseerd op oude interpretaties door kinderogen waargenomen mijn nieuwe 'ik' ervoer de lichtheid binnenin voor het eerst licht op een plaats waar het altijd donker is geweest en koud
het is alsof de zon eindelijk binnen komt alsof eindelijk iedereen mag zien wie ik ben wat ik voel hoe het komt dat ik ben wie ik ben en doe wat ik doe treffende woorden ze staan aan de top van deze blog nooit geweten dat vele handelingen van mij gewoon intuïtieve ingevingen waren om mezelf te laten ontdekken wie ik ben om de moeder van alle angst, onrust en chaos te tonen en mij meteen te laten voelen dat niets is wat het lijkt mensen zitten niet te wachten om iemand 'af te maken' wanneer die iemand oprecht is het enige wat telt is blijven zoeken naar de juiste woorden om weer te geven wat je wil zeggen
geen woorden die beginnen met "jij..." maar woorden die beginnen met "Ik...." gevolgd door de waarheid het mag echt wel met horten en stoten het mag echt wel evolueren terwijl je spreekt het heeft te maken met een tolerantie naar mezelf wat meteen ook liefde inhoudt
gisteren was ik bijvoorbeeld heel koud naar mijn moeder en ik gaf haar hier en daar een snauw de sfeer was niet bepaald gezellig en ik zag in dat ik hier snel iets aan moest doen dus vertelde ik dat ik niet over koetjes en kalfjes wilde praten maar over mijn fundamentele zorg om hun ik was zodanig in contact gekomen met het gevoel van onmacht dat in mijn moeders leven overheerst dat ik een inzicht kreeg in hoe zij zichzelf werkelijk ziek maakte ik was diep ongelukkig om dit inzicht maar verwoordde dat niet in tegendeel: ik snauwde waarom ik snauwde? omdat ik vond dat onze gesprekken nooit over de grond van de zaak gingen mijn moeder ontwijkt nu eenmaal de gronden van de zaken
maar door terug te komen op mijn gevoel van onmacht om haar bij haar gevoel van onmacht te kunnen brengen kwam er een wending in onze gesprekken die warmer werden, liefdevoller en mijn moeder en ik spraken over 'taboe' situaties die haar het gevoel gaven dat ze verstrikt zat enkele daarvan zijn diezelfde avond al opgelost mijn moeder liep rechter en zuchtte minder en vandaag klonk ze vrolijker aan de telefoon
dat is één kant van het verhaal vroeger zou ik niets gezegd hebben uit angst mij te bemoeien uit angst om woede tegen te komen uit angst voor de grote 'ikweetnietwat'
of vroeger zou ik gezegd hebben: "jij maakt jezelf ziek" of "wanneer hou jij nu eens op met doemdenken" of "wanneer ga je nu eindelijk eens inzien dat...."
nee, niet meer, ik oefen nu in het vertellen wat mensen en gebeurtenissen in mij teweeg brengen en vanzelf komt er een wending een opening en daglicht op zaken die niet benoemd mogen worden
alléé vooruit annemiekske doe zo voort en af en toe nen uitschuiver maken is niet zo erg als nooit te proberen
alle dagen druk druk druk voor de sint op de markt en door de kou ook nog iedere avond met blozende kaakjes soezend voor de pc helder denken gaat dan niet zo goed ik moet nog van alles doen op allerlei vlakken hopelijk gaat het me morgen beter af want dan doe ik geen markt voor de rest is het hier eigenlijk wel cosy en de boel blijft wonder boven wonder enigszins aan kant
oh ja deze week wel een serieuze crash gehad tijdens alweer een massage les zijn er inzichten naar boven gekomen over mijn manier van functioneren in mijn huidige leven over hoe mijn gedragingen worden gestuurd door mijn kinder verleden over hoe ik een bijzondere manier heb ontwikkeld om met mensen om te gaan niet wetende dat er een onderliggende angst de drijfveer was door dit zelf plots in te zien is er een vloed van tranen te voorschijn gekomen en de dag daarop dankbaarheid om dit inzicht nu ik me ervan bewust ben, kan er ook iets veranderen
weer een stapje dichter naar het onvoorwaardelijk liefhebben van alle mensen rondom me en daarbuiten
nog iets ik kreeg fotomateriaal van iemand wiens kinderen zowel adhd hebben als autistisch zijn de foto's betroffen het bezoek van die kinderen aan mijn kraam hartverwarmend is het om te zien en te horen hoe fijn ze het vinden om mij te bezoeken op die foto's bleek trouwens alweer, dat mijn kleurkeuze voor mijn nieuwe wagen prima is: warm, helder, vrolijk Wanneer Renault nu eindelijk mijn wagen eens levert dan kan de constructeur ook verder met de afbouw en hoop ik in januari te bollen
vanmorgen om 10 minuten na vijf krijg ik een telefoontje het wordt echter meteen onderbroken gelukkig dat dit telefoontje er was want manlief had zich daardoor net niet overslapen ik kijk naar het nummer en het zegt me niks 5 minuten later van't zelfde het blijkt een internationaal nummer te zijn vanmiddag alweer gevolgd door een smsje met de vraag: "who are you and why do you phone me" ik heb gereageerd met een afdoende antwoord dacht ik vanavond weer een telefoontje het nummer kan ik lokaliseren in Turkije fijn dat mijn ventje geen jaloeze man is
Dé marktkramers zitten iedere morgen in het café te koffie kletsen, te discussiëren of te roddelen onder deze marktkramers zijn er enkelen die er meteen blijven wonen tot 's middags wanneer ze zien dat het 'stront' regent anderen blijven er niet wonen maar rijden dan meteen naar huis zijn dus voor niets naar de markt gereden máár wel enkele verhaaltjes rijker
en ik ik ben geen echte marktkramer toch niet van dat slag wanneer ik in het café verschijn is er 'stront' aan de knikker of staat het 'water' bijna aan mijn lippen ik bedoel waar moet ik anders naar toe? openbare toiletten zijn dun gezaaid of nog niet open op kritieke momenten
en dan dringt zich meteen het volgende probleem op: ik wil wel iets gebruiken maar dan moet ik tijdens het drukste van de markt alweer terug naar het toilet ik weet wel dat men mij verplicht is toe te laten door 50 cent te geven voel ik me daar dan weer beter bij zo blijven we even goede vrienden en kan ik ook even op mijn gemak zijn
Een man en een vrouw kijken televisie, wanneer de
vrouw plots zegt: 'Ik
ben moe en het wordt laat, ik denk dat ik maar eens ga
slapen.' Ze gaat naar de
keuken om het ontbijt voor morgenvroeg voor te bereiden, spoelt alle popcorn schaaltjes uit, neemt
vlees uit de diepvries
voor het avondeten morgen, controleert of er nog
cornflakes zijn, vult de
suikerpot, legt lepels en zet schaaltjes op de tafel en zet de koffie klaar
voor morgenvroeg. Dan
stopt ze de was in de droger, een nieuwe was in de machine, strijkt een hemd en
naait er een knoop aan. Ze ruimt de kranten en het kaartenspel dat nog op
tafel ligt op en legt het telefoonboek op zijn
plaats. Ze maakt de
wasmanden leeg en legt de handdoeken gespreid om te
drogen. Ze geeuwt, rekt
zich uit en wanneer ze richting badkamer gaat, stopt ze bij het bureau, schrijft een briefje voor de leraar van haar zoon, legt er geld bij en neemt een boek mee dat op een
stoel lag. Ze tekent een
feestkaartje voor een vriend, schrijft er het adres op
en plakt er een
postzegel op. Daarnaast
maakt ze ook nog haar boodschappenlijstje. Ze legt de kaart en het briefje naast haar tas en
schrijft nog 3 dingen op
het briefje die ze morgen nog moet doen. Ze gaat naar de badkamer, brengt een nachtcrème op
haar gezicht aan, poetst
haar tanden en doet haar nagels. Haar man zegt: 'Ik dacht dat je ging
slapen!' 'Ja ga ik
ook.'antwoordt ze. Ze
vult de schaal met water voor de hond en zet de kat buiten, dan controleert ze of
alle deuren dicht zijn. Ze loopt nog eens langs de kamers van de kinderen, geeft een hoestpastille
aan het kind dat hoest, vervangt een lamp, legt de
sokken in de wasmand en
praat nog even met één van de grotere kinderen dat
nog zijn huiswerk
maakt. Eenmaal in de
slaapkamer stelt ze de wekker in en legt haar
kleding voor morgen
klaar. Terwijl ze dit
doet, zet haar man de televisie af en zegt
doodleuk: 'Ik ga ook
slapen'. Hij gaat naar de slaapkamer, stapt in bed en
gaat slapen. . . Doet dit alles je denken aan iemand die je
kent??? Bovendien moet
ze altijd mooi en sexy zijn, altijd lachen en
goedgezind zijn en zeker
niet chagrijnig! Zo zie
je maar wat voor een SUPERRAS wij vrouwen zijn! . . ehhhh ik vond dit in mijn mailbox maar ik geloof niet dat het op mij van toepassing is hahaha kben niet gek en niet perfect kben wie ik ben
na dit jaren niet meer te hebben gedaan heb ik gisteren avond gedanst in een fijne omgeving met toffe mensen na jaren van schrik om een overbelasting van mijn benen en voeten omdat ik niet van de lichtste ben heb ik gedanst alsof ik 50 kg lichter was hoe die klik plots gemaakt werd weet ik niet maar wat ik wel weet: vanmorgen geen spierpijnen gevoeld en ook geen zere rug meer geen pijnlijke uitstraling naar beneden geen kramp gevoel meer in mijn bovenbenen een klein wonder
vandaag laden we onze wagens boordevol sinterklaasgoed een drukke tijd breekt aan meer uitpak en meer inpak en tussendoor wat stress als er storm is en veel stress omdat ik plaats te kort heb mijn nieuwe markt wagen is niet op tijd klaar aan de wagen bouwer ligt het niet aan Renault des te meer nog steeds hebben die niet geleverd alles wat er aan vast moet gezet worden staat te wachten met een beetje geluk kan ik in januari eindenlijk de weg op
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
