El Hierro dat eilandje wat vrijwel onbekend is in onze landen dat eilandje dat vroeger werd beschouwd als het einde van onze wereld dat eilandje waar ik een jaar geleden ben geland en verliet dat eilandje dat sindsdien mijn hart heeft gestolen dat eilandje lonkt weer
aanvankelijk wilde ik deze winter niet op verlof gaan maar na die vele dagen van regen en daarna nu weeral die vele dagen van koude voelt mijn hele lichaam aan alsof er geen één plekje zonder pijn is net als vorig jaar
en na een weekje op dat eilandje was dat allemaal verdwenen en kon ik er weer tegenaan voor de rest van de winter dat eilandje lonkt dus weer en daardoor komen mijn vroegere fantasieën weer boven drijven dat eilandje wil ik ooit met een minimum aan bagage bezoeken me laten vervoeren naar het uiterste zuid-westen en vandaar uit met rugzak en slaapzak boven over die oude krater wand en vervolgens langs het hoogland noord oostwaarts trekken daarna te belanden in het toffe hotel Boomerang in Valvèrde een soort vision quest wil ik maken zou ik daar in slagen?
eerste barrière is die gereduceerde bagage ik sleur altijd en overal veel te veel mee naar toe sommige dingen komen soms zelfs niet te voorschijn het is bijna symbolisch vandaar het idee om dit te wagen
het was zover iemand had me gewaarschuwd voor de negatieve attitudes van sommige marktkramers over jaren van inzet van enkelen en altijd negatieve commentaar gewaarschuwd voor teleurstellingen enz.
vol vertrouwen reed ik vanmiddag van Schilde richting Oud Turnhout het was koud en eigenlijk ideaal weer voor feest sfeer nee, hetgeen er daar gebeurde was niet wat ik verwacht had integendeel het overtrof al onze verwachtingen zelfs die van de grootste pessimist geen één sip gezicht niemand ontevreden vrolijke marktkramers en vrolijke klanten het leek wel een straatfeest waarbij iedereen iedereen kende aan ieder kraam werd inderdaad getrakteerd op hapjes en drankjes of kadootjes overal vuur manden met daarin kaarsen alle kramen versierd in kerstsfeer en het straffe van al: iedereen bleef langer hangen dan gewoonlijk deze keer duurde de markt écht tot 18 uur in plaats van de gewoonlijke 'gaten' vanaf 17 uur
Sofie van de bereide gerechten verdiende een dikke knuffel want zij had de aanzet gegeven tot dit gebeuren met een enthousiasme van een marktkramer met weinig ervaring vroeger zetten mijn man en ik regelmatig het een en ander in gang om van markten een feest te maken, maar nu was het al lang geleden ik voelde het enthousiasme van Sofie aan zoals dat van ons lang geleden en ik ben blij dat we haar idee in een vorm hebben gegoten die vrijwel uniek is.
volgend jaar weer? als het aan mij ligt "zeker wel'
als een mol heb ik me vandaag doorheen alle opgestapelde leeggoed, afgewerkte producten en geleverde goederen gegraven met een verbetenheid die ik dacht verloren te zijn als een mol blind voor iedere afleiding tussendoor wel de kerstmarkt bevoorraad en daarna mezelf verwend met een dubbel eitje versierd met gorgonzola en weer terug aan de slag
wanneer de anderen morgen ons magazijn induiken zullen ze deze keer aangenaam verrast zijn ... en ik ben moe maar terug gelukkig
een vreemde week achter de rug met ups en downs met 'the sky is the limit'-s en diepe zwarte gaten in mezelf emoties die me volledig overweldigden maar deze keer niet werden onderdrukt gewoon laten komen met tranen en al de weg naar binnen loopt niet over rozen twijfel overheerst en dat is nog het ergste denk ik
het heeft te maken met een grote opruiming van oude spanningen, conflicten, interpretaties die in deze fase van mijn leven niet meer kunnen dienen maar wel iedere keer opnieuw opspelen door er naar te gaan kijken en ze bijna letterlijk in handen te nemen dreig ik soms kopje onder te gaan in mijn eigen oude verdriet
ik ben gelukkig nu thuis veel alleen daarnaast zorgt de markt dan weer voor wat afleiding
vandaag ga ik er eens fysiek tegenaan want in ons magazijn is het een bende van terugkomend leeggoed en geleverd materiaal en bovendien staan er nog veel goederen te wachten op inpak de kerstmarkt op de Groenplaats in Antwerpen duurt nog tot 2e kerstdag en als dat allemaal achter de rug is wordt het tijd voor een verse pompoensoep
Onlangs las ik ergens: Wanneer je jezelf iets afvraagt, vraag het dan gewoon! daar moest ik vandaag aan denken dit kan letterlijk gebeuren maar ook in gedachten
zo heb ik me al diverse keren verwonderd over iemand die ik beter wilde leren kennen en binnen de paar uur begon die persoon plots een voorstellend gesprek
of nog maar pas stelde ik mezelf vragen bij een collega ik had het gevoel dat ik die na 8 jaar nog steeds niet kende en daar was ook iets wat me steeds prikkelde en ik kreeg daar geen duidelijkheid over tot ze vandaag vertelde over een stukje uit haar verleden zomaar zonder directe aanleiding, maar plots kreeg ik antwoord op twee vragen waarom ze me triggerde en ver hoe het ging met iemand die in haar prille huwelijk haar man verloor in een ongeluk het gebeurde minstens 22 jaar geleden en nooit had me dat los gelaten, integendeel het spookte de laatste tijd meer en meer door mijn hoofd gezichten uit die periode herinner ik me nauwelijks deze collega was dus die jonge weduwe van toen
ik ben daar vandaag erg van onder de voeten geweest meer nog omdat sommige van haar gedragingen vanaf vandaag een plaatsje hebben gekregen zoals de angst om haar huidige man te verliezen wat zich toont door altijd intens contact ook via berichtjes op gsm en zo
dus zomaar een vraag gaf me meer inzicht
dus gesterkt door deze gebeurtenis (die eigenlijk vooraf gegaan was door vele andere soortgelijke) vond ik het tijd om meer te experimenteren met vragen en ik vroeg terwijl ik er over zong om meer gelegenheden die zich mochten voordoen waarin ik de ruime kennis die ik in me draag over communicatie en gedragingen en triggers tussen mensen op een degelijke manier kon uitdragen want tot nu toe vind ik het echt moeilijk om in gesprekken zulke zaken onder woorden te brengen dus hou ik liever mijn mond daarover tenzij mijn gesprekspartner zich bezig houdt met deze materie
ik babbelde daarna op een andere markt met iemand die plots zeer geïnteresseerd werd door woorden die ik uitsprak naar aanleiding van wat er vandaag in de wereld rondom ons gebeurt ik zei: het is niet "ik en jij" of "ik en zij" of "wij en zij" of "ze zouden dit of dat moeten doen" "we zijn allemaal op een of andere manier met elkaar verbonden" ook ons gedrag bepaalt hoe de 'ander' handelt ook onze verwachtingen van andermans gedrag heeft invloed op die ander en wanneer wij stoppen met het ergste te verwachten van "zij' maar integendeel het goede zoeken in de ander en dit willen zien maakt dat er iets verandert
en niet alleen dat wij hebben niet te wijzen naar op andermans fouten wij hebben de ander te vertellen wat dit met ons doet 'ik'boodschappen werken meestal veel efficiënter dan een wijzende beschuldigende vinger
ondertussen zijn we begonnen met een positieve beweging in Oud Turnhout gaan we onze klanten trakteren op 18 december want de weken daarna vallen onze dinsdagnamiddag markten op kerstmis en nieuwjaar en daarmee zijn we afgestapt van het idee dat "ze" iets moeten organiseren we hebben iedere marktkramer aangesproken om zelf te bepalen wat ze gaan trakteren dus er wordt geen financiële bijdrage gevraagd en iedereen is vrij om zijn eigen budget te bepalen wel nemen sommigen van ons vuurmanden mee met daarin een kaars en ik weet ook wel dat de ene meer doet dan de andere maar dat mag niemand tegenhouden om zelf in actie te schieten het vuur in mijn betoog stak anderen aan
en zo kan het met allerlei situaties gaan ik ben geboren en getogen en achtervolgd door de woorden: "daar komt niks van" deze woorden hebben een impact op mij en mijn verleden gehad welke tot voor enkele jaren zwaar onderschat is geweest maar ondertussen begrijp ik dat ik dit nooit persoonlijk mocht pakken het is een groeiende mening van velen in deze tijd en ik begin me hardop af te vragen: "hoezo, daar komt niks van? wie zegt dat?" ik bedoel niet, dat ik uitgedaagd wordt ik bedoel wel dat enthousiasme aanstekelijk werkt dat dromen wel kunnen uitkomen dat wonderen geschieden dat glimlachen aanstekelijk werken dat schaterlachen anderen opvrolijkt dat iets delen met anderen grenzen verlegt dat spontaan gedrag belangrijk is
in plaats van te zeveren over wat uwen baas zou moeten doen of die madam van hiernaast of die bus chauffeur of onze wederhelft en/of kinderen is het nu dat elk van ons een glimlach op zijn of haar gezicht tovert zich even tracht in te leven in de ander zich het beste wenst en voor de ander verwacht en vooral zegt wat die tof vindt of graag doet of graag ziet of hoort
zo is het allemaal begonnen met mij al enige jaren terug en de wereld rondom mij is al een pak toffer dat daarvoor daar komt niks van? oh, jawel!
want de titel boven het vorige onderwerp sloeg op mij: aan het werk! kerstboom met zachte naalden gehaald de stofzuiger in gang gezet van boven naar beneden gestofzuigd kerstboom getooid in rood-wit-groen-zilver daar heb ik werkelijk van genoten het was zeker 10 jaar geleden dat ik dit nog zelf had gedaan daarna opnieuw gestofzuigd en een prachtige tule langs ons hoekraam gedrappeerd oranje rood met zilveren sterretjes vervolgens de keuken een grote beurt gegeven gedweild dat het een lieve lust was na 10 uur (vanavond) was ook die klus geklaard nieuw kerst tafelkleed op de keukentafel afwasmachine leeg geruimd wasmachine leeggemaakt nu nog even wachten op de droogkast het is 11 uur surprise subiet komt het ventje thuis moe maar gelukkig want onze dochter kwam reeds aan met goed nieuws: ondanks dit weer hebben ze gisteren en vandaag al wreed goed gewerkt op de kerstmarkt. volgens mij liggen hier straks 3 mensen steendood moe maar gelukkig te ronken in hun beddeke.
terwijl ik naar de kerstboom kijk die naast de pc staat komt een herinnering naar boven vanuit de tijd dat ik diep ongelukkig was ik ging alleen naar een kerstmarkt in Middelburg die een vreselijke flop was de kramen waren voor ons opgezet maar ze boden nauwelijks beschutting tegen sneeuw en hagel en niemand kwam bij niemand kopen tenzij de marktkramers bij elkaar moe koud en verdrietig reed ik naar huis geen kerstsfeer wel natte sneeuw onderweg en veel wind in mijn hoofd speelde het liedje van Chris Rea: Driving home for Christmas maar veel troost had ik daar ook niet van integendeel: ik reed huilend huiswaarts want het was er niet gezellig en warm er was geen kerstsfeer geen tijd gehad om ook maar iets in huis te doen .... toen ik de oprit nam reed ik op een vrolijk verlicht huis aan met een kerstboom in vol ornaat met lekker eten op tafel
manlief en dochter hadden daarvoor gezorgd nog meer tranen van geluk
soms vraag ik me af: waar komt die interesse toch vandaan of: welk hiaat vullen mijn schrijfsels op ik heb het over de bezoekers van deze blog die niet meer direct kunnen reageren op deze blog wel via mail
het lezen van reacties waar ik dan weer uit beleefdheid op diende te reageren gaf me een ongemakkelijk gevoel een zin die medeleven uitdrukt zegt me zo goed als niets over de schrijver een uitgebreide commentaar komt zelden voor (waarom eigenlijk niet?) een andere mening klinkt niet lekker als ze slechts geschreven is uitgesproken geeft het een levendige dialoog geschreven komt het over als een grafschrift of meer nog zo iets als: slow talk..... alle spontaniteit vloeit weg brrr ik griezel ervan maar om terug te komen op de titel van vanavond: ik vermoed dat het nieuwsgierigheid is naar het anders zijn van de ander of het tegenovergestelde naar overeenkomsten ach weet ik veel
ik bezoek zelden blogs omdat ik me heb te begrenzen in mijn reacties denk ik dan ik erger me te veel om wat ik lees terwijl ik vermoed dat ik de mens achter die woorden best wel tof zou kunnen vinden want wat zijn woorden in een blog zij drukken zelden uit wat er binnenin leeft de woorden zijn slechts de buitenkant zoals je aan de buitenkant van een huis niet weet wat er zich binnenin afspeelt of hoe het zo ver is kunnen komen, dat zulke woorden gebruikt worden ze verwoorden een momentopname van gevoelens of waarnemingen maar zelden lees je over de bron over de triggers over hoe het komt dat een mens doet wat die doet denkt wat die denkt en is wat die is hoeveel staan daar eigenlijk bij stil bewust worden van je voor 90% onbewuste gedragingen vol verwondering over al die mechanismen nieuwsgierig naar effecten van eigen gedachten experimenten en nieuwe gedragingen
wie leest dit eigenlijk onlangs hoorde ik dat iemand zelden belang hecht aan andermans mening behalve om zijn eigen mening te kunnen ventileren niet zozeer openlijk maar op zijn minst in het diepste van zijn gedachten net zoals ik zelf doe ja toch?
de druk die de laatste maand hoog lag neemt af sinterklaas zorgt voor deadlines door leverings data voor chaos in onze marktwagens voor chaos in ons huishouden voor snel-snel maaltijden voor te weinig nachtrust voor het aan duizend en een dingen denken van alles wat niet vergeten mag worden die druk valt nu dus weg
nu komt de kerstperiode die niet minder druk is maar wel minder druk geeft aan mij ik verkoop namelijk zelf niet op de kerstmarkt ik ben de vrouw achter de schermen eigen markten gaan gewoon door maar daarnaast sta ik in voor het laden van 2 marktwagens voor het verzorgen van serieuze maaltijden voor het voorbereiden van een warme thuiskomst voor hen die iedere dag een hele dag in touw zijn voor het stand-by staan in geval van nood voor de aanvoer van tekorten voor het klaarzetten of afhalen van nieuwe voorraden maar dus niet voor de verkoop op de kerstmarkt en daarom voelt het voor mij alsof de druk minder is ik ben gewoon op mijn eigen bezig niet onderhevig aan allerlei stress van anderen en zelf geen stresskip met negatieve invloed op de anderen ik voel me er goed bij met een beetje sjans staat de kerstboom dit weekend die is de vorige jaren steeds door mijn dochter gekocht en getooid nu dus weer door mij en ook dat is iets waar ik me op verheug net als het plezier dat ik gisteren beleefde aan het bereiden van een pot verse erwtensoep want daar keek iedereen naar uit: naar mijn potten verse soep te ondersteuning van het verkoopteam
het stormt buiten over een uurtje vertrek ik weer richting de boerenmarkt op het zuid een namiddag markt die waarschijnlijk vrij leeg zal liggen mensen met paraplu's pakken niet uit, vrees ik die van Marocco nuts zullen blij zijn als ik mijn wagen tegenover hun plaats, dan hebben zij minder wind (als zij er wél zijn natuurlijk) kzie wel...
vanaf vrijdag is het weer zover sinterklaas nauwelijks vertrokken en daar staat onze chocolade kerstman weeral te pronken op de kerstmarkt van Antwerpen mijn bloed zweet en tranen zijn weer vergoten ik: 1m56 de kerstman: 1m wanneer ik mijn gangen ga met die vorm moet het rustig zijn rondom mij eerst zijn baard en boorden van de mantel en laarzen wit maken daarna zijn laarzen en riem en ogen zwart hier en daar nog het speelgoed accentueren en vervolgens 3 maal vullen met melkchocolade dat laatste is een hels zwaar karwei een gevecht tussen twee zwaargewichten en dan bang afwachten tot alles koud is wanneer de man uit de vorm komt is de klus geklaard en ben ik fier hij is dit jaar mooier dan ooit te voren
ondertussen bestaat die kerstmarkt dit jaar al 24 jaar
het eerste jaar was hels in allerlei opzichten mijn man ging naar zijn wekelijkse markt in Moerbeke en ik stond met een paraplu en baby in mijn 2CV-tje op de Grote Markt met de voorkant naar het Stadhuis in de regen en hagel alles werd nat en ijskoud mijn dochtertje sliep overal doorheen (was nog maar 4 maanden ocharme) miserabel voelde ik me
toch blijven volhouden en soms naar Duitsland om daar ideeën op te doen vervolgens een eigen chalet laten bouwen en steeds weer een stukje groter gegroeid en nu hebben we dus alweer enige jaren een grote chocolade kerstman of meer dan één, hangt er van af of die verkocht wordt als er op het laatst nog eentje staat dan geven we die weg soms aan iemand die we dankbaar zijn om iets uit het afgelopen jaar soms aan vereniging of een opvangtehuis iedere keer weten we het nog niet vooraf het idee groeit naarmate de dagen vorderen we hebben nog even tijd: de kerstmarkt op de Groenplaats duurt tot woensdag 26 december 20 uur
zwarte piet is de helper van sinterklaas de slaaf die alle karweitjes doet de gast die nimmer moe mag zijn die onnozele die alle onmogelijke klussen uitvoert bv wanneer de mama's of papa's helemaal vergeten zijn om het verlanglijstje van hun kinderen aan de sint te bezorgen en daar dan op het aller-aller-aller laatste moment achter komen dan mag zwarte piet zich in alle mogelijke bochten wringen om alsnog de benodigde cadeautjes tevoorschijn te toveren krom van het zware werk en doornat, want wachten tot de bui over is mag ie niet... stijf van de reuma maar het komt niet in zijn gedachten op om daar over te klagen de glimlach is gemetseld op zijn gezicht
kvoel mee met zwarte piet kben kapot steendoodmoe mijn ogen staan wazig mijn voeten zakken door mijn knieën kreunen mijn nek en schouders zijn verkrampt hoofdpijn mijn hele lijf doet zeer
en dan te bedenken dat op 7 december alweer de kerstmarkt in Antwerpen begint
ik zoek een lichtpuntje er zijn er wel enkele maar tzijn d'r zwakke
zoveel bezig met hetgeen zich binnenin afspeelt dat ik karwijtjes buitenom vergeet vandaag een telefoontje gehad van een klant "zij de gij ons nie vergete?" oops oooooooooo jeeeeeeeee al goed dat het een fijne inlevende klant is maar die bestelling waar staat die eigenlijk...... oooooooooo niet gemaakt...... een stuk vind ik in een andere bestelling terug dat maak ik morgen wel terug in orde maar die pure sinten... nergens te vinden machine aan chocolade tempereren gauw maken inpakken en vanavond nog leveren moet gelukkig pas morgen mee naar een tournooi kzal d'r maar aan beginnen zeker....
gevolg: niet naar mijn ouders niet met het ventje naar een kaas avond lekker alleen thuis na die levering wat zal ik klaarmaken en daarna begin ik eindelijk die adressenlijst van de vereniging eens op te schonen
afijn er zijn geen potten gebroken een nadeel kan ook een voordeel zijn achteraf bekeken .
het thema waarover ik gisteren schreef overheerst mijn huidige beleving van de de wereld rondom me en ik voel dat ik er zomaar nog niet over uitgedacht geraak gisteren en vandaag heb ik er voor de eerste keer over gesproken en geschreven gisteren met een vriend die een zielemaatje is iemand waarbij ik zolang ik die mens ken me altijd wél veilig heb gevoel realiseer ik me nu pas vandaar dat ik dus dit woord zielemaatje gebruik
vandaag sprak ik met het zielemaatje van mijn man net vandáág juist vandáág het is toch ongelooflijk toevallig was ook zij vandaag een open boek over een levensproces waar ze in zit ik was aangenaam verrast om het warme vertrouwen wat ik kreeg en wat ikzelf kon voelen toen ik haar mijn verhaal vertelde in onze verhalen spelen wij telkens ook een grote rol het voelt als een klein wonder dus vertrok ik diep gelukkig naar de markt
de boerenmarkt een markt waarbij ik mijn gedrag de laatste week in vraag stel mijn alle-mans-vriend-gedrag mijn 'enige-vrouw-te-midden-van-mannelijke-allochtonen' gedrag in hoeverre durf ik hier zonder angst mijn grenzen aan te geven vroeg ik me deze week dus af en alsof deze vraag direct moest beantwoord worden doken er vandaag wél problemen op tussen mij en mijn collega's die ik direct heb aangepakt of rechtgezet of hoe het ook benoemd mag worden
mijn collega's pakken dezer dagen vroeger in want ze hebben geen licht en dus ontstaan er overal rondom mij torens van lege bakken midden in het gangpad ook de klanten zien mij zo niet meer staan aan het eind van de markt alsof men op een muur kijkt met daarachter IK ik heb me dus laten horen met een ongekende kracht zonder woede en direct werd de boel verreden om daarna ondoordacht de volgende pallet te beginnen vol stapelen op dezelfde plaats: midden in het gangpad hoe was het mogelijk meteen vond ik mijn woorden in het frans en très vite was ook die stapel weg gereden alvorens op onoverzichtelijke hoogte te zijn gekomen ze keken steeds naar mij om te zien of ik toch niet boos was waarom zou ik sommigen hebben inzicht en de anderen kunnen er niet aan doen
ok, de overburen zijn ingepakt en weggereden komt de buurman van naast mij zijn vrachtwagen parkeren tegenover mij motor moest blijven draaien ander werkt de laadbrug niet soepel deze was ik ook wel aan het inpakken maar alles stond nog wagen wijd open dus uitlaatgassen zijn niet welkom ik naar buiten met handen en voeten uitgelegd dat die vrachtwagen net als altijd achter mijn markt wagen kan staan die man plaatst eerst nog een houten plaat tegen zijn camion en beweert dat dan de rook niet naar mij komt (zeker nog niet van wind gehoord) ik hield voet bij stuk er was plaats genoeg achter mij die wagen is dus verplaatst in het halfdonker heb ik hem geholpen tijdens het achteruit rijden eind goed alles goed maar echt gemakkelijk voelen die mannen zich toch niet als een klein dik madammeke tegen die grote mannen komt vertellen dat ze hun plannen moeten aanpassen
wat was nu de test? door mijn ogen gezien, hoe reageer ik binnen in? is er verschil tussen binnenin en buiten is mijn dapper gedrag nog steeds fascade en zit er binnenin een vrouwke te bibberen? een beetje spanning voelde ik wel vooral omdat ik weinig frans ken maar voor de rest lijk ik me prima te voelen de angst binnenin slinkt ik voel die minder bijna niet meer binnenkort weg?
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
