er gebeurt iets vreemd dezer dagen: mensen die korting vragen mensen die hun waren vergeten mee te nemen mensen die een bestelling afbreken wegens niet genoeg geld op zak mensen die halverwege het tellen van hun geld weer opnieuw moeten beginnen en nog eens en dan zien dat ze toch niet genoeg kleingeld hebben en toch nog eens willen tellen een ander die zich daaraan ergert en daarna in het zelfde bootje ziek is die ik daarom op haar gemakske laat tellen en onderwijl vraag ik de volgende al wat die graag wil hebben (want ondertussen staat er een kleine file) wordt ik ter verantwoording geroepen omdat ik niet wacht tot het geld komt (ondertussen komt het geld niet) huh sorry ik begrijp vandaag de wereld rondom me niet
een dag van 2 markten dus 12 uur werken gelukkig is gaat het er 's middags anders aan toe
mijn collega's hier zijn ook wat breder in bewustzijn een hoger gespreksniveau mijn hartje geniet er van
zo slecht was de dag voor de rest niet ok, het regende en véééél maar zo hard kan me dat niet deren al van in mijn vroege jeugd kan ik genieten van het geluid van druppels op een dak
en als ik kinderen zie spelen in plassen of doelbewust onder waterstraaltjes zie staan dan wordt ook het kind in mij weer wakker
of soms speelt ook dit liedje in mijn hoofd walking in the rain.... pure romantiek
nee, dat is weer wat overdreven maar hetgeen me vandaag overviel groeide al aan sinds woensdag ik ben echt boos geweest en het wezen was niet eens in mijn buurt
vorige week was ik op maandag niet gaan markten ik had heel de nacht niet geslapen en op tijd de markt verantwoordelijke verwittigd maar in de loop van de week en zelfs tot vanmorgen toe bereikte me een gerucht dat ik zou stoppen op mijn maandag markt met ingang van 1 januari 'de bron' werd meteen vermeld ik was al blij dat iedereen die het gehoord had mij aansprak om te vernemen of het waar was zelfs 'de bron' sprak mijn ventje aan om te horen of het gerucht waar was hij had het ergens gehoord jaja wishfull thinking wilde mijn plaatsje innemen
'de bron' was niet aanwezig te slecht weer zeker? of was hij bang, omdat hij de wind van voren ging krijgen ik kookte ook al nam niemand hem serieus blijkbaar neemt hij ook mij niet serieus nou ja, dat is dan wederzijds
zo lang ik hem ken krijg ik een vergelijkend beeld voor ogen van de slang in de tekenfilm van Mowgli
was het thema waar we vandaag in de vereniging bij stil stonden een onderwerp waar ik me niet mee verbonden voelde maar ik kom graag voor de meditatie en de rust dus liet ik dit onderwerp een beetje op me inwerken tot in diepere lagen in mij
later sprak ik woorden die vertelde over agressieve brullende mensen die gewoon teleurgesteld waren maar die nooit getroost werden omdat hun gedrag juist iedereen op afstand houdt juist zij die het meest behoefte hadden aan gewiegd te worden ze hadden dat van zich zelf niet door ....
weer later viel mijne frank (door woorden van anderen) er zijn er nog anderen die niet door hebben dat ze getroost willen worden niet met woorden niet met blikken van begrip want dat maakt hun onrustig ze zijn niet boos maar bezig met voort te hollen met iedereen het naar de zin te maken met niet de tijd te maken om te voelen wat ze zelf nodig hebben of eigenlijk om niet zelf in in huilen uit te barsten om een groot gemis een gemis aan geborgenheid en gemis aan veiligheid
door dit allemaal te bevoelen kwam ik vandaag bij een tere plek diep in mezelf de tranen dringen een wirwar van redenen dringen zich ook op maar nee niet al die redenen zijn de oorzaak
maar wel dat er ergens lang geleden diep in mijn herinneringen verborgen er ooit een gebeurtenis heeft plaats gevonden die 'geborgenheid en gewiegd' worden heeft omgevormd tot iets wat gewantrouwd moet worden
hoe zou het anders komen, dat ik dit onderwerp in al zijn variaties steeds op mijn pad ontmoet
hoe zou het anders komen dat ik altijd op zoek ben en me toch ook in zekere zin onmachtig voel naar of in dit gegeven een rode draad in mijn leven dé rode draad van alle rode draden in mijn leven de wortel van mijn onmacht de bron van onbewuste angsten die ik in mijn dagelijkse leven niet bewust beleef
straffe toebak maar nee, geen sigaret zelfs nu niet niet nu ik me even heel klein en zwak voel een test een stukje bewustwording met een zware emotionele lading
met dit allemaal neer te schrijven zakt de emotie en komt er terug helderheid in de plaats wanneer ik het niet opschrijf bestaat er de kans dat ik dit alles opnieuw begraaf in de kattakomben van mijn vroege jeugd daar waar geen herinneringen zijn gebleven op zich al een verontrustend iets
ondertussen surf ik rond om de werkelijke betekenis te zoeken achter het woord troost en kom ik op een prachtige site: "Be you Self" remember who you realy are een andere benadering van persoonlijke issues - en voor gewoon meer rust in jezelf als dat vandaag geen troost is voor mijn zieltje dan ben ik blind hier kom ik nog terug!
vorige week heb ik mezelf even onder druk gezet op werk gebied en plots voelde ik me binnenin 'ziek' worden wat ik al enige tijd vermoedde is: ik kan niet meer functioneren in situaties waarbinnen de kwantiteit primeert boven kwaliteit opbrengst boven diepgang en resultaat op langere termijn ik voelde me donderdag dus ziek worden (die massage was wel ok, gelukkig wel) en vrijdag was ik duidelijk mijn contact kwijt met mijn positieve flow (sinds Australië) mijn geloof in de goedheid van mensen kreeg een deuk mijn geloof in de eerlijkheid van mensen ook eigenlijk lag ik dus in de kreukels en zond dus geen positiviteit uit met als gevolg:
ja, ik ben bestolen op de vrijdagmarkt door die van de PIVA ik was deze keer wel argwanend mij vielen twee jongens op die zich vreemd gedroegen en ik printte hun gezicht in mijn geheugen ik voelde me zeer ongemakkelijk en dus zoals gezegd ook niet in evenwicht met mezelf later zag ik wat er verdwenen was op de plaats waar die gastjes hadden gestaan
ik was nog eerder boos en teleurgesteld op en in mezelf dan op die mannekes wist niet goed wat aan te vangen piekerde me rot voor Australië piekerde ik ook veel daarna nog zelden en nu dus weer volop
in de loop van het weekend zakte dit teleurstelling gevoel het werd min op meer op non actief gezet ik voelde dat ik het even moest laten rusten en dat ik moest vertrouwen op mijn intuïtie wanneer ik de volgende vrijdag daar weer zou zijn.
Dus het weekend verliep smooth en easy kben voor het eerst in zeer lange tijd weer eens naar een feestje geweest bij vrienden van mijn man lange tijd vermeed ik feestjes wegens te veel lawaai en daardoor slecht gehoor en dus weinig contact er is daar een wonder gebeurd: veel lawaai en toch wel een goed gehoor en goed contact ik ben blij dat dit blijkbaar verandert
maandag morgen ben ik niet naar de markt geweest ik had die nacht niet geslapen ziek in de buik... maar niet echt ernstig meteen een goede reden om vroeger naar mijn ouders te rijden en zo een gesprek bij te wonen met een "zorg" ambtenaar en boodschapkes gedaan en "den ond" eens gewassen paps en mams blij en ik ook we komen dichter bij elkaar
dinsdag kou geleden: net ietske te weinig aan gedaan omdat ik 2 markten doe, ben ik die avond steendoodmoe en miserable in mijn bedje gedoken
woensdagavond een bijzondere mens ontmoet Jan de Cock gaf een toelichting bij zijn boeken: 'Hotel Prison' en 'De Kelders van Congo' wat kan die boeiend vertellen en meer nog: hij haalt uit iedere negatieve situatie een positieve ervaring en zijn onwrikbaar vertrouwen in 'alles komt goed' maakt dat ik denk: hé, nog zo'n naïeveling (zoals met dat placht te noemen) zijn verhalen zijn zo herkenbaar ook al heb ik nog nooit een gevangenis van binnen uit gezien dus het zal eerder gaan om hoe hij alles beleeft in ieder geval met deze man voel ik me langzaam aan klaar voor de volgende vrijdag
die is er vlugger dan verwacht en de PIVA leerlingen duiken weer met vlagen op plots zijn ze daar: die twee... ik leg mijn zakje neer in volle drukte en ik vraag de aandacht van de hele groep ik vertel hun dat ik me vorige week zeer gekwetst voelde omdat er gepikt is door één of twee van hun (ik keek de bewuste jongens aan) ik vertelde dat ik royaal snoep uitdeel en dat er dus blijkbaar toch gepikt moest worden vandaar dat er deze week niets gratis te snoepen viel iets waarin alle jongeren nu de dupe van waren ik vertelde dat ik niet wrokkig ben maar wel graag de volgende keer weer in volle vertrouwen op deze markt en aan ieder van hun (ook de dief of dieven) wil verkopen dus vanaf nu spons ervoer en ik was blij dat ik dit heb gezegd na enig geroezemoes ging de verkoop terug zijn gewone gangetje ook de bewuste jongens kochten alsof er niets aan de hand was keken me alleen niet aan, maar dat hadden zijn nog nooit gedaan mijn markt verliep voor de rest vlotjes de zwaarte was verdwenen mijn innerlijk vertrouwen was hersteld en daarmee was ik meteen klaar om die avond mijne maat te ontvangen: nog zo'n wereld verbeteraar
toen die na een boeiende avond vertrok ontwaarde ik een egel met zelfmoordneigingen vlakbij de weg nam ik hem op en zette hem in het verwilderde domein naast ons huis diep gelukkig om deze afsluiting van de dag want zo'n egel is als sommige mensen ze zetten hun stekels op maar met behulp van wat eikbladeren zijn ze gemakkelijk op te pakken en kan je ze een andere weg op helpen
en vandaag ... vandaag waren er diverse mensen op diverse momenten in discussie over wie er aan de beurt was nee, niet om wie er eerst was maar wel, om wie er voor mocht gaan hoffelijkheid te top ik voelde me van binnen jodelen van blijdschap wanneer ik op de juiste flow zit heeft dit duidelijk effect op de mensen rondom mij altijd geweten maar het is zo leuk om nog eens met de neus op de feiten gedrukt te worden
eigenlijk ben ik rijk daar ben ik vandaag achter gekomen zoveel anderen kunnen mij niet vertellen, dat ze minstens 5 heel goede vrienden hebben. Toch niet van die categorie: vrienden voor het leven, die ik soms jaren niet zie maar die altijd diep in mij aanwezig zijn vrienden waarbij ik me niet hoef te verexcuseren nooit valt er aan een van de kanten een verwijt nooit wordt er het hemd van het lijf gevraagd over bezigheden en 'hoe het af liep sinds de laatste keer" iedere keer wanneer ik één van die vrienden zie voel ik een warm onthaal spreken onze blikken boekdelen weten we allebei dat we heel veel willen vertellen en is het vanzelfsprekend, dat we daar nog tijd voor maken ook
want bij deze vrienden maakt het niet uit wie er begint met de vraag: "heb jij morgen of overmorgen avond vrij" en "bij jou of bij mij" de gretigheid is in beide ogen te lezen en zo komt het dat ik morgenavond thuis bezoek heb van een vriend met wie het van het allereerste moment klikt; nog een eigenschap van mijn onvoorwaardelijke vriendschap ... ik heb er dus minstens 5 nee, ik vergis me, 6 allemaal mensen met een niet te temmen levenslust allemaal mensen die een positieve invloed hebben op de wereld rondom hun allemaal mensen die stralen door een innerlijke gloed en vooral: allemaal mensen met warme en begripvolle ogen 6 vrienden geen van allen heeft elkaar ooit gezien en ik vind dat ook niet nodig met ieder van hen heb ik een innige band en wanneer ik een ontmoeting met meer dan een zou hebben was de kwaliteit en intensiteit verloren dan werden de verhalen een gezellig keuvelen dan was het een toffe dag maar géén dag om in te lijsten op zich niks mis mee zulke dagen beleef ik ook graag
maar de dagen waarop ik mijn ware vrienden ontmoet vervullen ons met een energie die dagen na zindert
die brengen ons inzichten die ons leven beïnvloeden
die geven ons een zekerheid van een band die nooit verwatert en toch niet bindt
die laten ons stralen en brengen onze kwaliteiten in het daglicht
die tonen ons eerlijk wie we zijn en vooral . . . wat is het fijn om zo verschillend te zijn en toch de ander volledig lief te hebben je veilig te kunnen voelen het achterste van je tong te mogen laten zien een knuffel te kunnen geven zonder meer de tijd te vergeten vrij zijn . morgen is het weer zover en misschien de week daarna ook want een van hen wil een gewillig slachtoffer zijn waarop ik mijn massage lessen mag oefenen ... bij nader inzien wil ik dit wel doen bij alle zes ze zijn me zo lief en wat is er fijner dan dit zo te bekrachtigen (alsof dat nodig zou zijn)
wat een weertje echt wel koud vanmorgen maar de zon scheen enthousiast de basketbal ploeg (dacht ik) van Birmingham kwamen pralinekes kopen voor het thuisfront blij om mijn rijke engelse woordenschat they made my day!
en niet alleen zij een papa maakte een foto reportage van de weekend bezigheden van zoonlief andere zoon én papa mochten vanuit mijn wagen foto's trekken van het object in actie nog 3 blije mensen meer moet dat niet zijn
mijn overbuurman verving zijn broer we hadden elkaar al lang niet gezien dus werd er nog meer getetterd dan anders
een Porsche stopte om mij voor te laten een cassière bediende me met een glimlach onze hond is super vrolijk vandaag de noedels met chop choy smaakten verrukkelijk en dit weekend is er een meteoren regen: de orioniden subiet eventjes buiten opletten terwijl de hond een plasje pleegt
en ja nog steeds niet gerookt wel 4 kg zwaarder geworden dat wordt kritiek hoe kan ik dat omkeren niet snoepen tussen al die snoepjes ....
ik duik subiet mijn bed in het lijkt of er een griepje aankomt al goed dat ik morgen geen markt heb
gewoon ik geef toe kben vanavond steendoodmoe van het gekanker van mensen over mensen van het ge"ze zouden moeten enz." pff wanneer gaan ze het eindelijk zelf eens doen? zelfs als het niet aan hen is.. . . . gelukkig kreeg ik net een lang telefoontje van iemand die oprecht is en zelf altijd de koeien bij de horens vat die met ongelofelijke kracht datgene zegt wat er dient gezegd tegen de persoon die bij machte is om iets te veranderen
De mini massage avonden bij het Zomerhuis in Ekeren zijn een weldaad voor mezelf (en ook naar het schijnt voor mijn massage maatje) het was weer eventjes geleden dat ik er aan had deelgenomen deze week kreeg ik een mailtje "er waren nog enkele plaatsen vrij" dus besliste ik woensdag om donderdag deel te nemen bijna kwam er alweer eens iets tussen doch deze keer was ik vastbesloten om te gaan
het onthaal op deze locatie is altijd hartverwarmend en iedere keer voel ik me thuis komen de ruimte waar de massage plaats vindt is op een bijzondere wijze ingericht een warme cocon met zachte kleuren soms voel ik me bang dat ik de rust verstoor hier hangt iets waar ik intens naar verlang en als de avond afgerond wordt en iedereen zijn indrukken verwoordt komt er zoals steeds bij mij een diep verdriet naar boven een verdriet om een groot gemis het overspoelt me bijna mijn keel snoert dicht en is pijnlijk mijn evenwicht van de afgelopen maanden is verdwenen ik zou willen wenen maar ben bang voor de intensiteit van dit gevoel juist omdat dit gevoel er is en omdat ik binnen in mezelf weet dat ik hier liefst hard van wil weg lopen juist daarom weet ik dat ik er iets mee te doen heb het lijkt een zelfkwelling het maakt me echt zo verdrietig dat ik massage avonden zo weinig meemaak
iedere keer voel ik me in het begin zeer onzeker doch na verloop van tijd ga ik helemaal op in het masseren en iedere keer weer die teleurstelling dat gevoel van: wanneer kan ik dat nog doen?
deze keer heb ik besloten om me terug in te schrijven voor volgende maand en niet alleen dat: als ik dat dan toch zo graag doe en omdat ik voel dat er in de wereld een groot tekort is aan liefdevolle aanraking dan is het nu hoog tijd om mezelf een grote cursus te gunnen want al 4 jaar draai ik om die pot al even veel jaren zie ik dat iedere cursus valt op dagen wanneer ik niet kan komen en ik het liefste cursus zou volgen bij het Zomerhuis gisteren is er een oplossing gekomen voor dit probleem: in plaats van een 2-jarige cursus met vele weekenden wordt er nu een 3-jarige cursus ingericht op donderdag avond het nieuws is vers van de pers en ik zie niet in welke excuses ik nog heb om die niet bij te wonen
aan mijn diep verdriet komt een einde tenzij daaronder nog een andere laag zit maar die zal dan wel spoedig aan het licht komen ik zal maar al beginnen sparen
een dag om te vergeten wat betreft het weer een dag om in te kaderen wat betreft de opnames van man bijt hond gelukkig was het dus slecht weer en vandaar was er dan weer meer tijd dan anders twee jonge medewerkers van dit programma hadden files getrotseerd om tot de markt van 's-Gravenwezel te komen een groot verschil dit interview of dat van een half jaar geleden toen iemand van het nieuwsblad een interview afnam in Oud Turnhout die gast van toen deed "zijn job" die van nu deden dat ook maar mét enthousiasme mét inlevingsvermogen met blinkende oogjes dus het klikte
het is nog niet voor direct ze gaan linken leggen tussen verschillende mensen ik heb enkele namen en telefoonnummers gegeven en dan volgt er waarschijnlijk nog een kleine opname om die link te tonen
maar ok, ik was achteraf toch wel moe misschien te veel gekletst haha de ontvangsten lagen bedroevend laag zou zo'n camera en micro misschien angst aanjagen mijn collega's waren ook ontevreden dus zal ik de verantwoordelijkheid bij het weer leggen
grappig dat een heleboel vragen tijdens het interview me aan het denken zetten over wat wat ik doe zonder er bij stil te staan ...
het valt me trouwens op dat ik weer vol gas blog nu ik de 'reacties' en 'gastenboek' heb geëlimineerd het leidde me te veel af of leidde me te veel in andere richtingen ik begon te veel te overdenken en/of overwegen toch bedankt aan iedereen die ooit gereageerd heeft
sinds ik terug ben uit het land van de droomwereld droom ik bijna iedere nacht een zoete droom nooit meer nachtmerries altijd met een boodschap wonderlijke gebeurtenissen
die van vannacht is me helder bijgebleven ik volg een dier het kijkt regelmatig om naar mij om te zien of ik mee loop het pad kronkelt een zandpad ver van alles vandaan het verdwijnt in de bosjes nog steeds loop ik het dier achter na wat voor een dier herinner ik me niet meer opeens ben ik op een open plek daar zijn 3 dingo's en 3 mensen de mensen zijn verstoten uit de maatschappij zo lijkt het mij toch maar ze tonen zich op hun gemak in hun wereld net als de dingo's ze kijken mij aan niet vijandig wel accepterend dat ik er ben ik word niet opgenomen in de groep de dingo's komen ook niet naar mij er wordt geen lichaamscontact gemaakt ik kan wel mee eten er wordt niets van me verwacht ik voel wel respect voor hen en ik voel hun respect voor mij alsof ik een nomade ben overal en nergens thuis ik slaap zonder zorgen in morgen zet ik mijn reis voort
mijn wereld dus... de zon schijnt de mensen zijn vrolijk naar mij ze zijn de spiegel van mijn ziel ik ben royaal ze zijn ook vrijgevig iedere keer ben ik verbaasd wat ik in de spiegel van het leven zie opent mijn ogen
vandaag vertelde een klant me dat ze geïnterviewd was op de markt door 'man bijt hond' ze was er helemaal opgewonden van én zenuwachtig was van alles vergeten zeggen vroeg zich af of heel het interview getoond werd ze werd nog zenuwachtiger terwijl ze met me sprak ik zei: "ze halen er de mooiste stukjes uit al de rest wordt weggeknipt" een pak van haar hart
later overpeins ik dit gegeven tijdens interviews of andere openbaringen viert kleurloosheid hoogtij: niet te veel opvallen niet te veel vertellen oei, wat gaat men van me denken en welke commentaren zal ik krijgen .... ik vraag me af hoe ik zou reageren ... terwijl ik mijn wagen inruim om te vertrekken naar mijn namiddag markt speelt dit allemaal door mijn hoofd
23 minuten later (ik heb het eens getimed hoe lang ik er over doe) wil ik achteruit de markt afrijden een jong koppeltje loopt daar te slenteren ik zie ze nog net op tijd en zet mijn 4 pinkers aan ze zien mij ook dan gebeurt er iets vreemd in een opwelling draai ik mijn raam open en kijk hen aan als ik ze passeer en zij kijken mij aan vragen of ze me even iets mogen vragen zulke blinkende ogen ik zou ze het niet kúnnen weigeren ze zijn van 'man bijt hond' eh de camera is niet in gebruik de bandopnemer lijkt wél aan te staan maar ok, ik tater er lustig op los geen vraag is me te veel geen antwoord te gek het klikt vanaf de eerste seconde over golflengtes gesproken over het werk over de privé over de vereniging over gevangenissen over wat niet in die 15 minuutjes ben ik een spraakwaterval morgen komen ze terug hebben ze gezegd .... sprankelende woorden kleur in het leven een regenboog vrouwtje
Genoeg heb ik me ingeleefd soms kruip ik helemaal in een andermans vel meen ik te voelen wat die voelt tracht dit te verwoorden heel dubbel is dat een "niet ik" soms een gevaar een "niet ik" die mijn worden bepaalt een vernauwde blik in andermans wereld het is weer even genoeg geweest ik schud de zwaarte van me af gelukkig maar dat gaat vanzelf .. mijn wereld is wijd mijn wereld is prachtig mijn wereld is (naar mijn beleving) bijzonder
nee, ik zit niet diep in een crisis ik luister ik voel wat er in de wereld rondom me omgaat ik denk er over na misschien interpreteer ik verkeerd misschien gebruik ik niet de juiste woorden ik noem het "groeien"
ik groei met een beetje geluk in de juiste richting nu mijn wortels eindelijk stevig de grond in gaan beginnen mijn takken te reiken zo ver ze kunnen op zoek naar woorden om te verwoorden
eerst leren schrijven dan leren uitspreken bevoelend of het "dat" is ondertussen komt mijn eigen verleden terug op de voorgrond levenslessen die pas nu geleerd worden nooit is het te laat
maar nee ik ben niet in crisis misschien sommigen rondom mij maar ik.. ... ik zit en kijk en luister in rust .
altijd eerst zijn handig zijn geestig zijn schouder zijn verstandig zijn schietschijf zijn nooit eens bang zijn haantje de voorste zijn rots in de branding zijn meestal de beste zijn de locomotief zijn "het brein" zijn voorbeeld zijn favoriet zijn . . en dan doodmoe zijn . . . doe het zelf
iemand ophemelen hem of haar het middelpunt maken van je leven blind zijn voor wat je liever niet ziet alles te danken hebben aan... niet kunnen leven zonder in bezit nemen vastzuigen op eisen stalken * genoeg * the day after: haat en zelf haat *
inzicht
wie zichzelf ook graag ziet kan van anderen houden zonder te adoreren
het hoge woord is er uit in mijn vorige bericht en dat moet maar voldoende zijn
ondertussen leef ik op volle toeren niet dat er spectaculaire dingen gebeuren niets om te vermelden nee, dat is niet juist verwoord de wereld van Annemiek is niet hetzelfde als de wereld die zijn gangetje gaat mijn wereld gaat zelden zijn gangetje de wereld gaat wel zijn gangetje maar ik beleef hem anders niks gaat meer langs me heen niks heeft geen betekenis meer niemand ontgaat me alles heeft zin (was dat niet een titel van een boek?)
gisteren beleefde ik een bijzondere dag de Ramadan was ten einde, het Suikerfeest was begonnen ik rij de hoek om richting mijn markt in Antwerpen-zuid aan de Desquinlei en ik word bleek geen één kraam van moslims te zien de halve markt lag er leeg bij geen volk pfff even overwoog ik om terug naar huis te rijden maar dat was niet echt een optie dan zou ook ik mijn klanten in de kou laten staan dus opende ik mijn wagen op hoop van zegen ..... wie wil er snoepkes en chocolatjes? .....
vorige week had ik nog een vriendelijke confrontatie met enkele leerlingen van de PIVA ze lieten hun afval van hamburgers en frieten of zo achter net naast mijn kraam en ik was dat gewaar geworden mijn antennes werken nu eenmaal tegenwoordig op volle toeren ik was naar buiten gegaan en ontdekte dat 'stort' ik nam de troep in handen en riep hen ze draaiden zich om en ik zei met een glimlach "neem dit even mee, ik ben zeker dat je onderweg naar het station hier of daar een vuilbak tegenkomt en ik zou het tof vinden dat je dat daarin dumpt" een van hun nam het verbouwereerd aan ik denk dat hij het niet eens gedumpt had het waren de anderen ..... met een knipoog bedankte ik hem de anderen lachten wat onnozel ... diezelfde groep geeft me al langer een onrustig gevoel ze pikken meestal snoepjes die ik als proevertjes op de toog zet. wanneer zij passeren, is alles op ik heb ze al eerder betrapt op diefstal bij het noten kraam .... ze komen altijd nabij mijn kraam staan als het druk is .... zo ook gisteren het was druk! omdat er geen noten verkocht werden ging alle aandacht naar mijn snoep er heerste een vrolijke sfeer doordat mijn marrokaanse geburen er niet waren kon ik deze keer zelf de ambiance verzorgen ik werd niet overroepen eigenlijk leefde ik me helemaal uit die groep van vorige week stond ook aan te schuiven mijn verstand zei: "watch out" mijn buikgevoel zei: " alles is ok, het voelt veilig" mijn verstand zei weer: "watch out" maar mijn buikgevoel vertelde me het tegendeel dus bleef ik vrolijk dollen met de jeugd het was een uitzonderlijke sfeer
die gasten van het stort van vorige week schoven mee aan en kochten deze keer wél snoep kregen een knipoog en een lach en een zwans van me net als al de anderen mijn verstand zei me: "ze draaien me een loer om vorige week" mijn gevoel zei me: "alles is veilig en ok" ik vertrouwde op mijn gevoel zoals ik al 3 maanden vertrouw op mijn gevoel ..... nee, er lag geen stort achter mijn kraam nee, mijn snoepjes waren niet allemaal gepikt ja, de sfeer was terug ok ja, de sfeer was weer zoals ik me vorige week vanuit de grond van mijn hart gewenst had
het leven is mooi het leven is een spiegel glimlach er in ....
ik voel me blog moe worden iets wat ik vroeger al vreesde niet het bloggen steekt me tegen maar de reacties daarop ik voel dat ik ze niet echt nodig vind en daarom lig ik in de knoop ik wil niemand voor het hoofd stoten ik kan me indenken dat mensen willen reageren maar ik voel geen behoefte naar bevestiging en zeker niet eentje die publiekelijk te lezen is indien iemand zijn gedacht wil ventileren kan dat vanaf nu ook via een directe mail en zelfs dan voel ik me vrij om wel of niet te reageren ik weet wel dat het beleefder is om wel te reageren maar indien ik voel dat de inhoud geen diepgang heeft of mijn antwoord geforceerd is/wordt verkies ik dus vanaf nu niet te reageren tenzij men mij daartoe uitnodigt (zonder druk)
yesssss doordat ik regelmatig gegevens invul voor het enquete bureau IVOX kreeg ik deze zomer al eens een boekenbon én nu weer! dus een tip: klik op bovenstaande link en maak ook een kans
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
