Genoeg heb ik me ingeleefd soms kruip ik helemaal in een andermans vel meen ik te voelen wat die voelt tracht dit te verwoorden heel dubbel is dat een "niet ik" soms een gevaar een "niet ik" die mijn worden bepaalt een vernauwde blik in andermans wereld het is weer even genoeg geweest ik schud de zwaarte van me af gelukkig maar dat gaat vanzelf .. mijn wereld is wijd mijn wereld is prachtig mijn wereld is (naar mijn beleving) bijzonder
nee, ik zit niet diep in een crisis ik luister ik voel wat er in de wereld rondom me omgaat ik denk er over na misschien interpreteer ik verkeerd misschien gebruik ik niet de juiste woorden ik noem het "groeien"
ik groei met een beetje geluk in de juiste richting nu mijn wortels eindelijk stevig de grond in gaan beginnen mijn takken te reiken zo ver ze kunnen op zoek naar woorden om te verwoorden
eerst leren schrijven dan leren uitspreken bevoelend of het "dat" is ondertussen komt mijn eigen verleden terug op de voorgrond levenslessen die pas nu geleerd worden nooit is het te laat
maar nee ik ben niet in crisis misschien sommigen rondom mij maar ik.. ... ik zit en kijk en luister in rust .
altijd eerst zijn handig zijn geestig zijn schouder zijn verstandig zijn schietschijf zijn nooit eens bang zijn haantje de voorste zijn rots in de branding zijn meestal de beste zijn de locomotief zijn "het brein" zijn voorbeeld zijn favoriet zijn . . en dan doodmoe zijn . . . doe het zelf
iemand ophemelen hem of haar het middelpunt maken van je leven blind zijn voor wat je liever niet ziet alles te danken hebben aan... niet kunnen leven zonder in bezit nemen vastzuigen op eisen stalken * genoeg * the day after: haat en zelf haat *
inzicht
wie zichzelf ook graag ziet kan van anderen houden zonder te adoreren
het hoge woord is er uit in mijn vorige bericht en dat moet maar voldoende zijn
ondertussen leef ik op volle toeren niet dat er spectaculaire dingen gebeuren niets om te vermelden nee, dat is niet juist verwoord de wereld van Annemiek is niet hetzelfde als de wereld die zijn gangetje gaat mijn wereld gaat zelden zijn gangetje de wereld gaat wel zijn gangetje maar ik beleef hem anders niks gaat meer langs me heen niks heeft geen betekenis meer niemand ontgaat me alles heeft zin (was dat niet een titel van een boek?)
gisteren beleefde ik een bijzondere dag de Ramadan was ten einde, het Suikerfeest was begonnen ik rij de hoek om richting mijn markt in Antwerpen-zuid aan de Desquinlei en ik word bleek geen één kraam van moslims te zien de halve markt lag er leeg bij geen volk pfff even overwoog ik om terug naar huis te rijden maar dat was niet echt een optie dan zou ook ik mijn klanten in de kou laten staan dus opende ik mijn wagen op hoop van zegen ..... wie wil er snoepkes en chocolatjes? .....
vorige week had ik nog een vriendelijke confrontatie met enkele leerlingen van de PIVA ze lieten hun afval van hamburgers en frieten of zo achter net naast mijn kraam en ik was dat gewaar geworden mijn antennes werken nu eenmaal tegenwoordig op volle toeren ik was naar buiten gegaan en ontdekte dat 'stort' ik nam de troep in handen en riep hen ze draaiden zich om en ik zei met een glimlach "neem dit even mee, ik ben zeker dat je onderweg naar het station hier of daar een vuilbak tegenkomt en ik zou het tof vinden dat je dat daarin dumpt" een van hun nam het verbouwereerd aan ik denk dat hij het niet eens gedumpt had het waren de anderen ..... met een knipoog bedankte ik hem de anderen lachten wat onnozel ... diezelfde groep geeft me al langer een onrustig gevoel ze pikken meestal snoepjes die ik als proevertjes op de toog zet. wanneer zij passeren, is alles op ik heb ze al eerder betrapt op diefstal bij het noten kraam .... ze komen altijd nabij mijn kraam staan als het druk is .... zo ook gisteren het was druk! omdat er geen noten verkocht werden ging alle aandacht naar mijn snoep er heerste een vrolijke sfeer doordat mijn marrokaanse geburen er niet waren kon ik deze keer zelf de ambiance verzorgen ik werd niet overroepen eigenlijk leefde ik me helemaal uit die groep van vorige week stond ook aan te schuiven mijn verstand zei: "watch out" mijn buikgevoel zei: " alles is ok, het voelt veilig" mijn verstand zei weer: "watch out" maar mijn buikgevoel vertelde me het tegendeel dus bleef ik vrolijk dollen met de jeugd het was een uitzonderlijke sfeer
die gasten van het stort van vorige week schoven mee aan en kochten deze keer wél snoep kregen een knipoog en een lach en een zwans van me net als al de anderen mijn verstand zei me: "ze draaien me een loer om vorige week" mijn gevoel zei me: "alles is veilig en ok" ik vertrouwde op mijn gevoel zoals ik al 3 maanden vertrouw op mijn gevoel ..... nee, er lag geen stort achter mijn kraam nee, mijn snoepjes waren niet allemaal gepikt ja, de sfeer was terug ok ja, de sfeer was weer zoals ik me vorige week vanuit de grond van mijn hart gewenst had
het leven is mooi het leven is een spiegel glimlach er in ....
ik voel me blog moe worden iets wat ik vroeger al vreesde niet het bloggen steekt me tegen maar de reacties daarop ik voel dat ik ze niet echt nodig vind en daarom lig ik in de knoop ik wil niemand voor het hoofd stoten ik kan me indenken dat mensen willen reageren maar ik voel geen behoefte naar bevestiging en zeker niet eentje die publiekelijk te lezen is indien iemand zijn gedacht wil ventileren kan dat vanaf nu ook via een directe mail en zelfs dan voel ik me vrij om wel of niet te reageren ik weet wel dat het beleefder is om wel te reageren maar indien ik voel dat de inhoud geen diepgang heeft of mijn antwoord geforceerd is/wordt verkies ik dus vanaf nu niet te reageren tenzij men mij daartoe uitnodigt (zonder druk)
yesssss doordat ik regelmatig gegevens invul voor het enquete bureau IVOX kreeg ik deze zomer al eens een boekenbon én nu weer! dus een tip: klik op bovenstaande link en maak ook een kans
het is alweer dinsdag mijn dagen vliegen vooruit dit weekend is mijn dochter voor een paar dagen thuis geweest ook al is ze officieel het huis uit, het lijkt er meer op dat ze op kamers is we zijn vrijdags lekker scampies à volonté gaan eten in "Celle de nous" (onafhankelijkheidsstraat 95 te Edegem) en zowaar iets wat tegenwoordig wreed zeldzaam is: khad een stukske in mijn frakske zodanig dat ik bij het bestellen van een 'dame de noir' zo'n glitterpalm kreeg waar ik een rood foefke op zag zitten allee ja, ik bedoelde toefke, maar de tranen van het lachen hielden niet meer op bij geen van ons drieën flauw maar plezant én geen koppijn de volgende dag want zo erg was het ook weer niet
die dag heb ik de pannen van het dak gewerkt want het was prachtig weer 's middags zelf wat gaan shoppen en erg weinig uitgegeven dat gaat me prima af.... soms
de dag daarop was dat uitgespaarde geld een welkome bron van uitgaven met mams naar het Aboretum van Kalmthout gereden en plantjes gekocht (ze moeten nog wel in de grond...) en 's avonds alweer gaan eten deze keer in de Pizz' Amore in Schoten deze keer hebben we ons laten verwennen door 3 verschillende pizza's te kiezen en deze in drieën te laten delen zodat ieder van ons drie soorten pizza op ons bord had t'was goed voor één keer omdat we vroeg waren en er dus nog weinig volk was anders had het waarschijnlijk wel op de heupen gewerkt
wat heb ik nog zoal uitgespookt................ o ja, vandaag nog eens naar mijn markt wagen gaan kijken hij staat al ver maar de auto laat op zich wachten dat wil zeggen: de productie ervan loopt achter zo als het er nu uitziet is de wagen niet af voor het eind van het jaar sommige delen waren wel al in zonnig geel gespoten en ik moet zeggen dit is echt wel prachtig! geen twijfel mogelijk: perfecte kleur! ondertussen probeer ik een fijne slogan te verzinnen die achterop de wagen komt te staan ik had er al een maar wil die nog krachtiger en 'warmer' jammer dat ik hem hier niet kan schrijven anders is een ander er mee weg :)
voor de rest: pompoensoep gemaakt bloemen gekocht (dat doe ik weer meer dan vroeger) kamerplanten gekocht (ook weer meer dan vroeger) allerlei publiciteit voor de vereniging op internet geplaatst regenboog snoeptaarten en mini snoep saté's gemaakt veel van gedachten gewisseld met dochter en manlief over ons leven en de toekomst alweer de juiste mensen op de juiste plaatsen ontmoet of zelf de juiste woorden gevonden die iemand voort konden helpen
het leven blijft een feest sinds ik uit Australië terug ben gewoon omdat ik doe wat ik doe en ben wie ik ben
ik ken een mevrouw op leeftijd die woont in een wijk waar nogal wat vreemdelingen wonen veel flats, veel nationaliteiten, veel haat en onbegrip van twee kanten
ik ken een mevrouw op leeftijd die sinds jaar en dag iedere nieuwe bewoner aan 'haar' trap verwelkomt ze kijkt ze glimlachend aan en vertelt hen wat er op de 'papieren' staat de regeltjes van de huisvesting de regeltjes van het onderhoud van het gezamenlijke gedeelte zo nodig herinnert ze diegene die soms wat vergeet altijd met een glimlach
ze heeft alles gezien ze heeft alles gehoord niet stiekem vanachter de gordijnen nee, gewoon in contact met de mensen ze zwaait naar iedereen goedendag ze voelt zich op handen gedragen ze is gelukkig in haar flat gedeelte wél 4 nationaliteiten wonen daar en met geen van hen heeft ze last de wereld is een spiegel zij heeft dat ook door vandaag kreeg ze een knuffel zomaar..........of toch niet?
zwart/wit ik ben daar veel mee bezig met het zwart/wit denken van mensen rondom me net zoals ik steeds meer begin in te zien dat zwarte bezigheden/gedachten prachtig worden ingekleurd tot ze prettig ogen/klinken zo'n beetje als in de reclame wordt er gegoocheld met woorden en beelden een waterval van dit alles overspoelt ons het is slikken of stikken lijkt het ik slik niet en ik stik ook niet niet in zwart en wit denkend voel ik me soms als een zalm in die waterval tegen de stroom in naar boven naar daar waar het mooi en zuiver is waar oprechtheid en integriteit waardevol is
ik vraag me dikwijls af welke voorbeelden we krijgen ingelepeld via TV en PC die ons trachten te vertellen "zo is het en niet anders" ik denk dan: is dat zo?
beide hebben we elkaar ingesmeerd met fastum gel beide zijn we helemaal stijf vanaf de nek tot midden aan de rug hij wat meer dan ik bij mij was het vorige week meer misschien zitten we te veel aan de pc of zo
eigenlijk heb ik niet zoveel te vertellen of het zijn allemaal bagatellen bovendien zit ik hier te gapen dus is het tijd om eens vroeger te gaan slapen
vandaag bleek maar weer eens dat de wereld een spiegel is op zoek naar het beste in iedere mens die ik ontmoet waarna ik dat dan ook onder woorden breng kreeg ik vandaag van diverse kanten te horen hoe zij mij 'zagen' onverwacht werd ik in de spreekwoordelijke bloemetjes gezet zo voelt dat dus...(bloos)
verder was er een koppel dat nogal racistische uitspraken deed die ik kon weerleggen en direct was er een andere klant die de moed had om haar fijne ervaringen met allochtonen te vertellen die dan weer achter haar rug door dat koppel een beetje in het belachelijke getrokken werden uiteindelijk waren "ze"' allemaal profiteurs ik zei: ik zet hier altijd een schaaltje met proevertjes neer allochtonen vragen of ze er eentje mogen diverse blanke belgen rijven met hun hand in het bakje en komen daarna nog eens langs gezeild om vervolgens hun handeling te herhalen het koppel verslikte zich...... ...... deze keer het was al de tweede keer dat ze dit flikten
en ik ken er velen zoals zij jammer genoeg maar ik ben naarstig op zoek naar het "beste" in die mensen
wilde nog eens vroeg gaan slapen hmm, al 23.45 uur gekookt, en daarnaast ook een grote pot rode kool gemaakt was opgevouwen en weggeborgen gechat met Australië (ofcourse) gemaild sinterklaas voorbereid op een excel werkblad en zo kefir alweer verwerkt en deze keer ook gedroogd
gemasseerd jaja, 't ventje liet het toe (= is uitzonderlijk) niet dat het veel uithaalde kan ook niet terwijl er naar TV gekeken wordt geweldig overigens: die propaganda machine tussen de VS en Sovjetunie over de ruimtevluchten
en o ja veeeeeel regen gezien sinds het schooljaar is begonnen heb ik op de maandagmarkt in Brasschaat nog geen ene droge dag meegemaakt wel zonnebloemen gekocht voor onze vriendin en de verjaardag meegevierd van haar zoontje
"wat moet ik doen?" hoor ik dikwijls en ook: "het is alsof ik me schuldig moet voelen" 2 vragen die ik of niemand anders kan beantwoorden want iedere goede raad houdt nooit rekening met de context van die woorden die context is alleen maar bekend bij de vraagsteller hoe groot mijn inlevingsvermogen misschien ook is nooit ken ik de volledige achtergrond bij zulke woorden "het antwoord ligt diep in jezelf" zal ik de volgende keer antwoorden want mijn antwoord zal nooit verlichting brengen binnen iedere mens ligt een bron van wijsheid twijfel niet
achter iedere daad verschuilt zich een motief en achter ieder motief verschuilt zich een eerdere beleving iets uit de tijd van toen belevingen met bijbehorende emotie bepalen onze handelingen van nu het verschil in context wordt niet gezien het verschil in context tussen toen en nu de woestenij van toen kan ondertussen veranderd zijn in een prachtige rozentuin gaan wij die dan nog steeds betreden met onze gifspuit
het weer liet toe dat ik begon te fantaseren over cocooning kei grijs en veel regen en paraplu's ik vroeg sommigen wat gaat u doen vanavond? lekker koken of uit eten? me realiserende dat ik zelf nog geen plannen had wat ging ik doen vanavond? wat ging ik kokkerellen? niks gekocht op de markt deze keer alsof ik een voorgevoel had ventje vraagt: gaan we uit eten vanavond? ja, tof! ventje zit dezer dagen een beetje in het putje is net als ik bezig met introspectie wat doe ik verkeerd wat heb ik te doen in de toekomst welke lijnen trek ik waar haal ik mijn energie uit en waar verlies ik die
niet helemaal echt net als ik die fase is al geruime tijd voorbij maar ik herken het wel energie is een beetje verdwenen deze fenomenale gangmaker deze man die altijd aan iedere kar trekt is een beetje uitgeteld, gedesillusioneerd is bezig met grenzen te trekken
boeiend hoe verschillend wij zijn daar waar ik mijn grenzen verwijder gooit hij ze juist toe daar waar ik eindelijk stevigheid krijg blijkt hij te wankelen
mijn eeuwige tegenpool de man van mijn leven is toe aan een nieuw hoofdstuk in zijn leven net als ik maar dan anders denk ik hoe is het mogelijk de enige man die mijn man zou kunnen zijn de enige die me blijft boeien de enige
wat grappig is: hier vond ik ook oude clips can radio caroline en eentje bevat een reclame voor chocolade misschien vandaar die verslaving ... enkele jingles .. loveship
heel de avond heb ik me al surfende geamuseerd en ja eindelijk dat clipje gevonden van loving awareness op deze prachtige site: offshoreechos
toen ik ergens een gevoel kreeg
dat ik ooit ook lang geleden overspoeld werd
door hetzelfde 'universele' vredegevoel in mij
wat zich tegenwoordig langzamerhand van me meester maakt
vlogen mijn gedachten plots terug naar de 70-er jaren
'loving awareness" flitste er door mijn geest
Radio Caroline (overdag Mi Amigo)
die illegale zeezender dag en nacht op mijn radio
met veel flower power achtige muziek
toen heb ik ook een langere tijd een geluksgevoel gehad
het leven lachte me toe
welke muziek was dat ook al weer
ik ben op zoek naar die clip over loving awareness
ik duik dus weer eens achter die computer
via google richting radio Caroline
héla, wist ik niet:
die bestaat nu online
tof
als ik alleen thuis ben wil ik wel eens luisteren
nu echter speelt er achter mij een film met Sean O Connery
....
verder surfend op zoek naar 'loving awareness"
kan mijn geluk niet op
het bleek eigenlijk een groep te zijn
nostalgie...
jee, wat heeft die muziek mij toen beïnvloed
mij en het kleine dorpje (Walsoorden)
waar ik woonde
de hippie tijd was eigenlijk al lang voorbij
maar niet daar
eigenlijk echt niet daar
iedereen uit de omgeving kwam naar ons dorpje
om 's avonds te babbelen op de trap van de Westerschelde dijk
en iedereen was er welkom
en ook zowel groot als klein
jong en oud
er werd veel gelachen en soms geplaagd
maar nooit echt uitgelachen of gepest
terug naar "loving awareness"
op wikipedia vind ik het volgende
LA werd een soort mythische new-age achtige pseudo-religie
gebaseerd op de sfeer die met name John Lennon en George Harisson uitstraalden
vrije liefde, solidariteit met armen en verdrukten
drugsgebruik, goeroes en peace
haha
de bron komt in zicht
ik ben ooit gebrainwashed
is het niet?
ik was echt een aanhangster
alleen geen drugs gebruikt en ook geen goeroes gevolgd
maar voor de rest...
dit is een stuk van mij
dit is een stuk van mij die mijn wereld beeld toen bepaalde
dit is een stuk van mij,
waarvan ik vele jaren later niks meer in me meedroeg
de jaren van verbittering
van depressie
van een diep verdriet in mezelf
wat ik niet kon thuis brengen
eenzaamheid
is het dit verleden waarmee ik nu weer in contact treed
via andere bronnen
via andere spirituele leraars
iets wat ik me borrelt
iets wat weer helemaal naar buiten breekt
is dit fout?
doe ik er iemand onrecht mee?
is dit op termijn funest voor mezelf?
en voor de wereld rondom me?
domme vragen, voor zover er domme vragen zijn
ik ben gelukkig
ik ben terug bij de bron
na 30 jaar
gisteren ook nog naar een medische keuring geweest een beetje onrustig vooraf mijn verzicht is prima (met mijn lenzen in natuurlijk) mijn bijzicht ietsje minder, doch behoefde geen correctie mijn longen konden er mee door mijn plasje was super goe héééé de oorzaak van mijn onrust vooraf bleek ongegrond want ik en snoepjes...... "nee, geen glucose in de plas!" bloeddruk beetje hoger dan normaal de meter marcheerde niet goed en ik dreeg van die tafel af te glijden je zou voor minder in een stress gaan nee, die bloeddruk, daar ben ik overigens zelf echt gerust in mijn gewicht is natuurlijk te hoog dat ziet iedereen vanzelf mijn handen en nagels (ja, ook die worden bekeken) zien er super uit: geen nagelbijtster geen vitaminen of mineralen tekort kben eigenlijk lekker gezond die dokter had er plezier in
wat later moest ik ergens zijn voor inlichtingen trapje op want bovenaan was het onthaal aan het onthaal een telefoniste druk met telefoneren hangt op belt opnieuw zelf hangt op schrijft wat op een grote 'werk planner' krijgt telefoon van ene vriendin die ook inlichtingen vroeg en bij moest kletsen ondertussen komen er 2 andere werknemers binnen lopen heen en weer gaan terug weg komt er nog eentje . . . ik ben geen behangpapier ik zoek wel een ander bedrijf om die inlichtingen te krijgen het druk hebben is gezond voor zo'n bedrijf maar als er zelfs geen 'goededag' vanaf kan nee ik ben geen behang papier ik ruk me los van de muur daal de trapjes af en voel me bevrijd waarschijnlijk komt er een veel beter en vriendelijker bedrijf op mijn weg waar klantvriendelijkheid hogere toppen scheert
waar is de tijd dat ik me als een grijze muis liet klein houden ....
zoveel woorden heb ik dezer dagen niet geplaceerd terwijl er nochtans veel gebeurde het topje daarvan haalde nooit het internet en maar goed ook niet alles moet aan het grote publiek bekend gemaakt worden en soms is het beter om even niet aan de pc te zitten en tijd te besteden aan goede gesprekken en chats en diep zelf onderzoek
ja, ik voel me beter in evenwicht en wat heeft dat tot gevolg: steeds meer word ik (op eigen innerlijk verzoek) geconfronteerd me mijn eigen pijn puntjes en pijn doen ze zoveel pijn soms dat ik weet dat het nu of nooit is
vroeger zorgden die pijn puntjes voor een kletterende ambras waarbij ik de ander overlaadde met verwijten ofwel liep ik weg en wilde nooit meer terug komen ofwel kroop ik in mijn bed en wilde ik er nooit meer aan denken
het is voorbij ik voel de hevigheid van mijn reacties ik voel me koken of bijna alle controle verliezen en dan: neem ik een time out ja, ik loop weg ik neem afstand ik kijk erg boos ik verwijt ik overweeg om nooit meer..... enz.
vervolgens bekijk ik mezelf en bedenk ik me dat mijn reactie echt wel wreed hevig is dat dit toch iets meer te betekenen heeft dan de zogezegd "voor de hand liggende reden" dat ik misschien weer eens aan introspectie mag doen dan volgt een mini gevecht:
a1: het ligt niet aan mij a2: het zou toch wel eens aan mijn interpretatie kunnen liggen a1: ze zoeken het maar uit a2: wat heb ik gehoord en wat heb ik er van "gemaakt"? a1: ik ben hun slaafje/voetveeg/behangpapier niet (of iets dergelijks) a2: je ziet het verkeerd: nooit heeft iemand jou zo behandeld! a1: moppermoppermopper a2: kom op we zingen de longen uit ons lijf, leggen er alle woorden van twijfel, verdriet, angst in en blijven zingen hè totdat het inzicht komt!
dat gaat het beste in mijn auto die plek waar ik vroeger rookte met mijn ramen open vandaar dat ik nog altijd ex-roker ben roken en zingen gaan niet samen dus ik zing eerst met tegenzin die stem klinkt niet de weerzin hangt dwars in mijn keel verdomme ik vind mijn woorden niet dus dan maar zonder woorden en smeren die keel blijven proberen tot de tonen mooier klinken en ik er weer plezier in krijg om woorden op de melodie te draperen zoekend, vervangend, verhelderend het evolueert van 'dit lijkt nergens op' tot 'hoe zou publiek daarop reageren?' en ondertussen terwijl de woorden zich vormen komen de emoties boven oude emoties bejaarde emoties angst emoties ze knijpen soms mijn keel eventjes toe en dan weet ik: de basis komt in zicht hier zit de wortel van dat pijn punt van daarstraks tranen in mijn ogen doch blijven zingen publiek is al lang niet meer van tel ik vraag om een grensverleggende opening in mijn soms vernietigende denkcirkels
dankbaarheid stroomt binnen de weerstand is gebroken overgave brengt inzicht en dan...
vroeger bleef het daarbij (áls het al zóver kwam!) bleef alles binnen in mij deelde ik niks met als gevolg: geen echte verandering in mezelf het proces bleef steken
deze weken is daar eindelijk een doorbraak gekomen ik begin te spreken een spraak waterval over wat er gebeurd is over hoe ik dat interpreteerde over hoe de ander dat mogelijk bedoelde over hoe ik met dit gegeven aan de slag ging over welke inzichten ik eruit heb verkregen over wat me nu te doen staat of juist niet
de spraak waterval die vroeger alles verwoestend was is nu een kabbelend beekje boordevol stapstenen vriendelijk en uitnodigend murmelend vredig in mijn hart en in de wereld rondom me
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
