een dag om te vergeten wat betreft het weer een dag om in te kaderen wat betreft de opnames van man bijt hond gelukkig was het dus slecht weer en vandaar was er dan weer meer tijd dan anders twee jonge medewerkers van dit programma hadden files getrotseerd om tot de markt van 's-Gravenwezel te komen een groot verschil dit interview of dat van een half jaar geleden toen iemand van het nieuwsblad een interview afnam in Oud Turnhout die gast van toen deed "zijn job" die van nu deden dat ook maar mét enthousiasme mét inlevingsvermogen met blinkende oogjes dus het klikte
het is nog niet voor direct ze gaan linken leggen tussen verschillende mensen ik heb enkele namen en telefoonnummers gegeven en dan volgt er waarschijnlijk nog een kleine opname om die link te tonen
maar ok, ik was achteraf toch wel moe misschien te veel gekletst haha de ontvangsten lagen bedroevend laag zou zo'n camera en micro misschien angst aanjagen mijn collega's waren ook ontevreden dus zal ik de verantwoordelijkheid bij het weer leggen
grappig dat een heleboel vragen tijdens het interview me aan het denken zetten over wat wat ik doe zonder er bij stil te staan ...
het valt me trouwens op dat ik weer vol gas blog nu ik de 'reacties' en 'gastenboek' heb geëlimineerd het leidde me te veel af of leidde me te veel in andere richtingen ik begon te veel te overdenken en/of overwegen toch bedankt aan iedereen die ooit gereageerd heeft
sinds ik terug ben uit het land van de droomwereld droom ik bijna iedere nacht een zoete droom nooit meer nachtmerries altijd met een boodschap wonderlijke gebeurtenissen
die van vannacht is me helder bijgebleven ik volg een dier het kijkt regelmatig om naar mij om te zien of ik mee loop het pad kronkelt een zandpad ver van alles vandaan het verdwijnt in de bosjes nog steeds loop ik het dier achter na wat voor een dier herinner ik me niet meer opeens ben ik op een open plek daar zijn 3 dingo's en 3 mensen de mensen zijn verstoten uit de maatschappij zo lijkt het mij toch maar ze tonen zich op hun gemak in hun wereld net als de dingo's ze kijken mij aan niet vijandig wel accepterend dat ik er ben ik word niet opgenomen in de groep de dingo's komen ook niet naar mij er wordt geen lichaamscontact gemaakt ik kan wel mee eten er wordt niets van me verwacht ik voel wel respect voor hen en ik voel hun respect voor mij alsof ik een nomade ben overal en nergens thuis ik slaap zonder zorgen in morgen zet ik mijn reis voort
mijn wereld dus... de zon schijnt de mensen zijn vrolijk naar mij ze zijn de spiegel van mijn ziel ik ben royaal ze zijn ook vrijgevig iedere keer ben ik verbaasd wat ik in de spiegel van het leven zie opent mijn ogen
vandaag vertelde een klant me dat ze geïnterviewd was op de markt door 'man bijt hond' ze was er helemaal opgewonden van én zenuwachtig was van alles vergeten zeggen vroeg zich af of heel het interview getoond werd ze werd nog zenuwachtiger terwijl ze met me sprak ik zei: "ze halen er de mooiste stukjes uit al de rest wordt weggeknipt" een pak van haar hart
later overpeins ik dit gegeven tijdens interviews of andere openbaringen viert kleurloosheid hoogtij: niet te veel opvallen niet te veel vertellen oei, wat gaat men van me denken en welke commentaren zal ik krijgen .... ik vraag me af hoe ik zou reageren ... terwijl ik mijn wagen inruim om te vertrekken naar mijn namiddag markt speelt dit allemaal door mijn hoofd
23 minuten later (ik heb het eens getimed hoe lang ik er over doe) wil ik achteruit de markt afrijden een jong koppeltje loopt daar te slenteren ik zie ze nog net op tijd en zet mijn 4 pinkers aan ze zien mij ook dan gebeurt er iets vreemd in een opwelling draai ik mijn raam open en kijk hen aan als ik ze passeer en zij kijken mij aan vragen of ze me even iets mogen vragen zulke blinkende ogen ik zou ze het niet kúnnen weigeren ze zijn van 'man bijt hond' eh de camera is niet in gebruik de bandopnemer lijkt wél aan te staan maar ok, ik tater er lustig op los geen vraag is me te veel geen antwoord te gek het klikt vanaf de eerste seconde over golflengtes gesproken over het werk over de privé over de vereniging over gevangenissen over wat niet in die 15 minuutjes ben ik een spraakwaterval morgen komen ze terug hebben ze gezegd .... sprankelende woorden kleur in het leven een regenboog vrouwtje
Genoeg heb ik me ingeleefd soms kruip ik helemaal in een andermans vel meen ik te voelen wat die voelt tracht dit te verwoorden heel dubbel is dat een "niet ik" soms een gevaar een "niet ik" die mijn worden bepaalt een vernauwde blik in andermans wereld het is weer even genoeg geweest ik schud de zwaarte van me af gelukkig maar dat gaat vanzelf .. mijn wereld is wijd mijn wereld is prachtig mijn wereld is (naar mijn beleving) bijzonder
nee, ik zit niet diep in een crisis ik luister ik voel wat er in de wereld rondom me omgaat ik denk er over na misschien interpreteer ik verkeerd misschien gebruik ik niet de juiste woorden ik noem het "groeien"
ik groei met een beetje geluk in de juiste richting nu mijn wortels eindelijk stevig de grond in gaan beginnen mijn takken te reiken zo ver ze kunnen op zoek naar woorden om te verwoorden
eerst leren schrijven dan leren uitspreken bevoelend of het "dat" is ondertussen komt mijn eigen verleden terug op de voorgrond levenslessen die pas nu geleerd worden nooit is het te laat
maar nee ik ben niet in crisis misschien sommigen rondom mij maar ik.. ... ik zit en kijk en luister in rust .
altijd eerst zijn handig zijn geestig zijn schouder zijn verstandig zijn schietschijf zijn nooit eens bang zijn haantje de voorste zijn rots in de branding zijn meestal de beste zijn de locomotief zijn "het brein" zijn voorbeeld zijn favoriet zijn . . en dan doodmoe zijn . . . doe het zelf
iemand ophemelen hem of haar het middelpunt maken van je leven blind zijn voor wat je liever niet ziet alles te danken hebben aan... niet kunnen leven zonder in bezit nemen vastzuigen op eisen stalken * genoeg * the day after: haat en zelf haat *
inzicht
wie zichzelf ook graag ziet kan van anderen houden zonder te adoreren
het hoge woord is er uit in mijn vorige bericht en dat moet maar voldoende zijn
ondertussen leef ik op volle toeren niet dat er spectaculaire dingen gebeuren niets om te vermelden nee, dat is niet juist verwoord de wereld van Annemiek is niet hetzelfde als de wereld die zijn gangetje gaat mijn wereld gaat zelden zijn gangetje de wereld gaat wel zijn gangetje maar ik beleef hem anders niks gaat meer langs me heen niks heeft geen betekenis meer niemand ontgaat me alles heeft zin (was dat niet een titel van een boek?)
gisteren beleefde ik een bijzondere dag de Ramadan was ten einde, het Suikerfeest was begonnen ik rij de hoek om richting mijn markt in Antwerpen-zuid aan de Desquinlei en ik word bleek geen één kraam van moslims te zien de halve markt lag er leeg bij geen volk pfff even overwoog ik om terug naar huis te rijden maar dat was niet echt een optie dan zou ook ik mijn klanten in de kou laten staan dus opende ik mijn wagen op hoop van zegen ..... wie wil er snoepkes en chocolatjes? .....
vorige week had ik nog een vriendelijke confrontatie met enkele leerlingen van de PIVA ze lieten hun afval van hamburgers en frieten of zo achter net naast mijn kraam en ik was dat gewaar geworden mijn antennes werken nu eenmaal tegenwoordig op volle toeren ik was naar buiten gegaan en ontdekte dat 'stort' ik nam de troep in handen en riep hen ze draaiden zich om en ik zei met een glimlach "neem dit even mee, ik ben zeker dat je onderweg naar het station hier of daar een vuilbak tegenkomt en ik zou het tof vinden dat je dat daarin dumpt" een van hun nam het verbouwereerd aan ik denk dat hij het niet eens gedumpt had het waren de anderen ..... met een knipoog bedankte ik hem de anderen lachten wat onnozel ... diezelfde groep geeft me al langer een onrustig gevoel ze pikken meestal snoepjes die ik als proevertjes op de toog zet. wanneer zij passeren, is alles op ik heb ze al eerder betrapt op diefstal bij het noten kraam .... ze komen altijd nabij mijn kraam staan als het druk is .... zo ook gisteren het was druk! omdat er geen noten verkocht werden ging alle aandacht naar mijn snoep er heerste een vrolijke sfeer doordat mijn marrokaanse geburen er niet waren kon ik deze keer zelf de ambiance verzorgen ik werd niet overroepen eigenlijk leefde ik me helemaal uit die groep van vorige week stond ook aan te schuiven mijn verstand zei: "watch out" mijn buikgevoel zei: " alles is ok, het voelt veilig" mijn verstand zei weer: "watch out" maar mijn buikgevoel vertelde me het tegendeel dus bleef ik vrolijk dollen met de jeugd het was een uitzonderlijke sfeer
die gasten van het stort van vorige week schoven mee aan en kochten deze keer wél snoep kregen een knipoog en een lach en een zwans van me net als al de anderen mijn verstand zei me: "ze draaien me een loer om vorige week" mijn gevoel zei me: "alles is veilig en ok" ik vertrouwde op mijn gevoel zoals ik al 3 maanden vertrouw op mijn gevoel ..... nee, er lag geen stort achter mijn kraam nee, mijn snoepjes waren niet allemaal gepikt ja, de sfeer was terug ok ja, de sfeer was weer zoals ik me vorige week vanuit de grond van mijn hart gewenst had
het leven is mooi het leven is een spiegel glimlach er in ....
ik voel me blog moe worden iets wat ik vroeger al vreesde niet het bloggen steekt me tegen maar de reacties daarop ik voel dat ik ze niet echt nodig vind en daarom lig ik in de knoop ik wil niemand voor het hoofd stoten ik kan me indenken dat mensen willen reageren maar ik voel geen behoefte naar bevestiging en zeker niet eentje die publiekelijk te lezen is indien iemand zijn gedacht wil ventileren kan dat vanaf nu ook via een directe mail en zelfs dan voel ik me vrij om wel of niet te reageren ik weet wel dat het beleefder is om wel te reageren maar indien ik voel dat de inhoud geen diepgang heeft of mijn antwoord geforceerd is/wordt verkies ik dus vanaf nu niet te reageren tenzij men mij daartoe uitnodigt (zonder druk)
yesssss doordat ik regelmatig gegevens invul voor het enquete bureau IVOX kreeg ik deze zomer al eens een boekenbon én nu weer! dus een tip: klik op bovenstaande link en maak ook een kans
het is alweer dinsdag mijn dagen vliegen vooruit dit weekend is mijn dochter voor een paar dagen thuis geweest ook al is ze officieel het huis uit, het lijkt er meer op dat ze op kamers is we zijn vrijdags lekker scampies à volonté gaan eten in "Celle de nous" (onafhankelijkheidsstraat 95 te Edegem) en zowaar iets wat tegenwoordig wreed zeldzaam is: khad een stukske in mijn frakske zodanig dat ik bij het bestellen van een 'dame de noir' zo'n glitterpalm kreeg waar ik een rood foefke op zag zitten allee ja, ik bedoelde toefke, maar de tranen van het lachen hielden niet meer op bij geen van ons drieën flauw maar plezant én geen koppijn de volgende dag want zo erg was het ook weer niet
die dag heb ik de pannen van het dak gewerkt want het was prachtig weer 's middags zelf wat gaan shoppen en erg weinig uitgegeven dat gaat me prima af.... soms
de dag daarop was dat uitgespaarde geld een welkome bron van uitgaven met mams naar het Aboretum van Kalmthout gereden en plantjes gekocht (ze moeten nog wel in de grond...) en 's avonds alweer gaan eten deze keer in de Pizz' Amore in Schoten deze keer hebben we ons laten verwennen door 3 verschillende pizza's te kiezen en deze in drieën te laten delen zodat ieder van ons drie soorten pizza op ons bord had t'was goed voor één keer omdat we vroeg waren en er dus nog weinig volk was anders had het waarschijnlijk wel op de heupen gewerkt
wat heb ik nog zoal uitgespookt................ o ja, vandaag nog eens naar mijn markt wagen gaan kijken hij staat al ver maar de auto laat op zich wachten dat wil zeggen: de productie ervan loopt achter zo als het er nu uitziet is de wagen niet af voor het eind van het jaar sommige delen waren wel al in zonnig geel gespoten en ik moet zeggen dit is echt wel prachtig! geen twijfel mogelijk: perfecte kleur! ondertussen probeer ik een fijne slogan te verzinnen die achterop de wagen komt te staan ik had er al een maar wil die nog krachtiger en 'warmer' jammer dat ik hem hier niet kan schrijven anders is een ander er mee weg :)
voor de rest: pompoensoep gemaakt bloemen gekocht (dat doe ik weer meer dan vroeger) kamerplanten gekocht (ook weer meer dan vroeger) allerlei publiciteit voor de vereniging op internet geplaatst regenboog snoeptaarten en mini snoep saté's gemaakt veel van gedachten gewisseld met dochter en manlief over ons leven en de toekomst alweer de juiste mensen op de juiste plaatsen ontmoet of zelf de juiste woorden gevonden die iemand voort konden helpen
het leven blijft een feest sinds ik uit Australië terug ben gewoon omdat ik doe wat ik doe en ben wie ik ben
ik ken een mevrouw op leeftijd die woont in een wijk waar nogal wat vreemdelingen wonen veel flats, veel nationaliteiten, veel haat en onbegrip van twee kanten
ik ken een mevrouw op leeftijd die sinds jaar en dag iedere nieuwe bewoner aan 'haar' trap verwelkomt ze kijkt ze glimlachend aan en vertelt hen wat er op de 'papieren' staat de regeltjes van de huisvesting de regeltjes van het onderhoud van het gezamenlijke gedeelte zo nodig herinnert ze diegene die soms wat vergeet altijd met een glimlach
ze heeft alles gezien ze heeft alles gehoord niet stiekem vanachter de gordijnen nee, gewoon in contact met de mensen ze zwaait naar iedereen goedendag ze voelt zich op handen gedragen ze is gelukkig in haar flat gedeelte wél 4 nationaliteiten wonen daar en met geen van hen heeft ze last de wereld is een spiegel zij heeft dat ook door vandaag kreeg ze een knuffel zomaar..........of toch niet?
zwart/wit ik ben daar veel mee bezig met het zwart/wit denken van mensen rondom me net zoals ik steeds meer begin in te zien dat zwarte bezigheden/gedachten prachtig worden ingekleurd tot ze prettig ogen/klinken zo'n beetje als in de reclame wordt er gegoocheld met woorden en beelden een waterval van dit alles overspoelt ons het is slikken of stikken lijkt het ik slik niet en ik stik ook niet niet in zwart en wit denkend voel ik me soms als een zalm in die waterval tegen de stroom in naar boven naar daar waar het mooi en zuiver is waar oprechtheid en integriteit waardevol is
ik vraag me dikwijls af welke voorbeelden we krijgen ingelepeld via TV en PC die ons trachten te vertellen "zo is het en niet anders" ik denk dan: is dat zo?
beide hebben we elkaar ingesmeerd met fastum gel beide zijn we helemaal stijf vanaf de nek tot midden aan de rug hij wat meer dan ik bij mij was het vorige week meer misschien zitten we te veel aan de pc of zo
eigenlijk heb ik niet zoveel te vertellen of het zijn allemaal bagatellen bovendien zit ik hier te gapen dus is het tijd om eens vroeger te gaan slapen
vandaag bleek maar weer eens dat de wereld een spiegel is op zoek naar het beste in iedere mens die ik ontmoet waarna ik dat dan ook onder woorden breng kreeg ik vandaag van diverse kanten te horen hoe zij mij 'zagen' onverwacht werd ik in de spreekwoordelijke bloemetjes gezet zo voelt dat dus...(bloos)
verder was er een koppel dat nogal racistische uitspraken deed die ik kon weerleggen en direct was er een andere klant die de moed had om haar fijne ervaringen met allochtonen te vertellen die dan weer achter haar rug door dat koppel een beetje in het belachelijke getrokken werden uiteindelijk waren "ze"' allemaal profiteurs ik zei: ik zet hier altijd een schaaltje met proevertjes neer allochtonen vragen of ze er eentje mogen diverse blanke belgen rijven met hun hand in het bakje en komen daarna nog eens langs gezeild om vervolgens hun handeling te herhalen het koppel verslikte zich...... ...... deze keer het was al de tweede keer dat ze dit flikten
en ik ken er velen zoals zij jammer genoeg maar ik ben naarstig op zoek naar het "beste" in die mensen
wilde nog eens vroeg gaan slapen hmm, al 23.45 uur gekookt, en daarnaast ook een grote pot rode kool gemaakt was opgevouwen en weggeborgen gechat met Australië (ofcourse) gemaild sinterklaas voorbereid op een excel werkblad en zo kefir alweer verwerkt en deze keer ook gedroogd
gemasseerd jaja, 't ventje liet het toe (= is uitzonderlijk) niet dat het veel uithaalde kan ook niet terwijl er naar TV gekeken wordt geweldig overigens: die propaganda machine tussen de VS en Sovjetunie over de ruimtevluchten
en o ja veeeeeel regen gezien sinds het schooljaar is begonnen heb ik op de maandagmarkt in Brasschaat nog geen ene droge dag meegemaakt wel zonnebloemen gekocht voor onze vriendin en de verjaardag meegevierd van haar zoontje
"wat moet ik doen?" hoor ik dikwijls en ook: "het is alsof ik me schuldig moet voelen" 2 vragen die ik of niemand anders kan beantwoorden want iedere goede raad houdt nooit rekening met de context van die woorden die context is alleen maar bekend bij de vraagsteller hoe groot mijn inlevingsvermogen misschien ook is nooit ken ik de volledige achtergrond bij zulke woorden "het antwoord ligt diep in jezelf" zal ik de volgende keer antwoorden want mijn antwoord zal nooit verlichting brengen binnen iedere mens ligt een bron van wijsheid twijfel niet
achter iedere daad verschuilt zich een motief en achter ieder motief verschuilt zich een eerdere beleving iets uit de tijd van toen belevingen met bijbehorende emotie bepalen onze handelingen van nu het verschil in context wordt niet gezien het verschil in context tussen toen en nu de woestenij van toen kan ondertussen veranderd zijn in een prachtige rozentuin gaan wij die dan nog steeds betreden met onze gifspuit
het weer liet toe dat ik begon te fantaseren over cocooning kei grijs en veel regen en paraplu's ik vroeg sommigen wat gaat u doen vanavond? lekker koken of uit eten? me realiserende dat ik zelf nog geen plannen had wat ging ik doen vanavond? wat ging ik kokkerellen? niks gekocht op de markt deze keer alsof ik een voorgevoel had ventje vraagt: gaan we uit eten vanavond? ja, tof! ventje zit dezer dagen een beetje in het putje is net als ik bezig met introspectie wat doe ik verkeerd wat heb ik te doen in de toekomst welke lijnen trek ik waar haal ik mijn energie uit en waar verlies ik die
niet helemaal echt net als ik die fase is al geruime tijd voorbij maar ik herken het wel energie is een beetje verdwenen deze fenomenale gangmaker deze man die altijd aan iedere kar trekt is een beetje uitgeteld, gedesillusioneerd is bezig met grenzen te trekken
boeiend hoe verschillend wij zijn daar waar ik mijn grenzen verwijder gooit hij ze juist toe daar waar ik eindelijk stevigheid krijg blijkt hij te wankelen
mijn eeuwige tegenpool de man van mijn leven is toe aan een nieuw hoofdstuk in zijn leven net als ik maar dan anders denk ik hoe is het mogelijk de enige man die mijn man zou kunnen zijn de enige die me blijft boeien de enige
wat grappig is: hier vond ik ook oude clips can radio caroline en eentje bevat een reclame voor chocolade misschien vandaar die verslaving ... enkele jingles .. loveship
heel de avond heb ik me al surfende geamuseerd en ja eindelijk dat clipje gevonden van loving awareness op deze prachtige site: offshoreechos
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
