terug komende op mijn schrijfsels van
gisteren
(de laatste zinnen waren gewoon een komisch afsluiter,
want natuurlijk zijn er meerder Annemiekjes bekend bij Google)
bedacht ik me vandaag nog enkele dingen.
sommige verhalen van bloggers hebben een sterke emotionele lading
en ze gaan over gebeurtenissen die in zichzelf veel teweeg brengen
deze verhalen worden vol overtuiging geschreven
en de schrijver is zich er niet van bewust
dat er een groot verschil kan zijn
tussen zijn of haar beleving én de waar gebeurde feiten
met andere woorden:
de versie is gekleurd door de bril van de schrijver
Daar is niks mis mee.
Waar wel iets mis mee is?
het gaat mis als lezers deze feiten beschrijving voor "waar" aanzien
wanneer lezers klakkeloze volgers worden van andermans waarheid,
zich helemaal inleven in andermans belevingen........... dus door andermans bril waarnemen.
volgens mij is iedereen akkoord wanneer het voorbeeld aangehaald wordt van een ongeluk op een kruispunt waarbij de versie verschilt bij alle betrokken partijen en van alle omstanders die het zien vanuit
verschillende hoeken waarbij de ene persoon een overzicht schetst maar de andere persoon zich focust op de gewonden enz. stel nu eens dat zon ongeluk beschreven wordt in een
blog waarbij schuldigen met naam en toenaam vernoemd
worden terwijl deze versie misschien niet te ware versie is
van de feiten stel dat anderen zich hierin beginnen te bemoeien of beginnen aan te sporen tot acties die regelrecht leiden tot een publiekelijke
veroordeling stel dat alles escaleert en eventueel explodeert stel dat men heel misschien achteraf tot inzicht komt (sommigen bereiken dit stadium echter nooit) en besluit heel de boel te wissen uit het geheugen van de lezers kan echter niets gewist
worden dan komt Google ook nog lang na datum deze feiten rondstrooien via de zoekmachine want ook dit virtuele geheugen wordt niet gewist
kan iemand zich dan eigenlijk wel ten volle begrijpen wat een impact dit heeft op eventuele valselijk
beschuldigden? namen die steeds weer verschijnen plaatsen en data die niet werkelijk gewist worden
Google vind ik een fantastische zoekmachine ik ben altijd op zoek naar allerlei wetenswaardigheden toch is het dus erg moeilijk om onderscheid te maken tussen waarheid, geruchten en fictie tussen waargebeurde feiten én misinterpretaties menselijke emoties mogen beslist geventileerd worden zolang lezers beseffen dat dit andermans belevingen
zijn hoe meer theatraal de belevenissen neergeschreven
worden, hoe meer kans er is dat het geschrevene volledig loodrecht staat op de werkelijke feiten
ik wens heel intens dat menig mens zich daar meer bewust van wordt
Kben al enige dagen aan het mijmeren over gebruik en misbruik van Google over het expres of per ongeluk vermelden van namen over hoe dat blijft hangen op het net tot "het einde der tijden" over de draagwijdte van zulke daden over het al of niet bewust zijn daarvan waar ook ik bij betrokken ben achteraf bekeken wie niet eigenlijk? ...... er wringt iets ik heb de pest aan het spreekwoord: gedane zaken nemen geen keer omdat ik wél geloof in rechtzettingen dat iemand tot inzicht kan komen .......... helaas werkt dat niet bij Google gedane zaken blijven vermeld in deze zoekmachine 'mijmeren' is een verkeerd woord er wringt iets binnen in me zou dat nu dat "haat-liefde" gevoel zijn? ..... want kijk eens wat Google over mij te vertellen heeft: googlism :)
gisteren kreeg ik van mijn dochter te horen dat ze hadden gewed op mij: crasht ze vandaag of crasht ze morgen! Wat een lef om mij dat te vertellen maar tegelijkertijd ook iets om over na te denken ok, kheb me de afgelopen dagen voor 100% ingezet voor de vereniging en voor mijn werk met een doorzettings vermogen van een Brabants trekpaard niet stoppend voor een stuk vooropgesteld werk af was tussendoor wel tijd makend voor mensen en hun verhalen omdat ik ondertussen ervaren heb dat het juist dát is wat me doet volhouden ik crash alleen maar wanneer ik als een work-a-holic afgesloten van de wereld rondom me, voort doe. dus wanneer ik te gefixeerd ben geweest. dat is dus niet gebeurd, wel heb ik soms aangegeven, dat ik weer wilde voortdoen, maar wanneer er overgegaan werd tot gewone praatjes van de dag immers iedereen ging uiterlijk om 10 uur slapen, maar "de dees" was tot een kot in de nacht nog bezig samen een tombola opstellen is iets waar ik tot nu toe nog niet in staat ben ook wel omdat alles op een trap staat dus je kan elkaar niet passeren daarnaast moet alles vlot bereikbaar zijn en gemakkelijk weg te nemen zonder dat de rest instort het resultaat mag gezien worden ........ maar de opkomst was laag.... vreemd en teleurstellend ook. ieder van de vrijwilligers heeft zich enorm goed voorbereid op promotie vlak is er van alles gebeurd wat we tot nu toe nooit hebben aangedurfd misschien was de affiche niet duidelijk genoeg
het optreden Jean Bosco Safari was dan weer wel prachtig. wat een talent! hij had ook een lied geschreven over onze werking mijn ogen werden een beetje nat.......
later volgde de barbecue (die verrukkelijk was) en ons avondfeest diezelfde avond heb ik de tombola nog opgeruimd: volgend jaar moet ik niet op jacht: er is nog ruim genoeg dus weer om 2.30 uur thuis (3e dag op rij....) vanmorgen voelde mijn lichaam stijf en stram mijn hoofd was ook pijnlijk en ik wist niet wat eerst te doen er was veel werk in te halen en diverse beloofde lange telefoontjes wilde ik ook afhandelen héél even kwam er paniek op direct daarna gevolgd door 'niet alles tegelijk, annemiekske' doucheke, ontbijtje, stemming, 1e telefoontje, 2e telefoontje, wat PC werk voor de zaak en duikclub van manlief, even surfen en reageren, kokkerellen, 3e telefoontje, wagen laden, PC werk voor de zaak, 4e telefoontje bloggen............ kben tevreden, want ik ben niet gecrasht, in tegendeel mijn geest is helder, mijn lichaam voelt terug goed, hoofdpijn is ook weg. ondertussen overdenk ik veel onderwerpen waarover ik zou willen schrijven eigenlijk is mijn dag wat te kort, maar ik wil het dus deze keer niet later maken dan 11 uur.
tijdens het surfen heb ik bij elselisa een schrijver leren kennen: Ben Okri, al surfende in het tijdschrift Ode beland verrukt om wat ik las ben ik vastbesloten het boek te kopen het bruist in men het bruis in me, het bruist in me al schrijvende borrelen woorden op als een beginnende rivier al pratende (tijdens die telefoontjes) bruist het van inzichten: soms aanhoor ik mijn eigen woorden in verwondering: wanneer ik dit neerschrijf besef ik dat ik me gelukkig voel.
Deze keer ben ik er vroeg bij dan wordt het vanavond een beetje minder laat vandaag op de markt van De Luchtbal te Antwerpen waren er vandaag géén politici te zien wat volledig uitzonderlijk is vroeger een rood en sterk geëngageerd bastion tegenwoordig zijn er of vind men hier voldoende redenen om ontevreden te zijn en het ziet er naar uit dat zelfs politieke partijen deze regio links laten liggen
hoe dikwijls ik op deze markt hoor: "ze zouden toch wel eens werk moeten maken van dit of dat" ik kan het niet meer tellen altijd gaat het over buurtproblemen over afvalproblemen over woonstproblemen over wie de "bal" doorschuift naar wie over wie zijn nek niet meer durft uit te steken over wie er doet alsof er niks aan de hand is over wachten op oplossingen.....
Er zijn daar ook gelukkig nog mensen die een héél andere mening hebben mensen die zeggen: "ik ga hier wat aan doen" "ik ga voorstellen doen" "ik spreek zelf de verantwoordelijken aan" of "ik spreek anderen aan die misschien wél iets kunnen veranderen" en soms wonder boven wonder schijnt dan plots even de zon in deze wijk en geef ik die mens een pluim voor de actie die ze ondernamen tegen beter weten in van de massa een eenling in een zee van ongeloof iemand die met een lach kijkt naar zijn of haar wijk en denkt: "daar ben ik voor gegáán!"
wat krijgt zo'n mens daarna te horen van de buurtgenoten: "we zijn eens curieus of het lang zal duuuuuuren" dan moet die toch wel een dik vel hebben of zeer stevig in idealen geloven omdat al die mensen die beweren, dat "ze 'er' iets aan moeten doen" nog altijd niet beseffen dat zijzelf "ZE" zijn dat zijzelf op de rem staan dat zijzelf alles tegenwerken door steeds maar op en aanmerkingen te maken maar zelden zoeken naar oplossingen waar iedereen mee accoord kan gaan dat ze zelf met boze gezichten rondlopen en daarom boze gezichten ontmoeten dat zijzelf verkiezen niets te doen en zich daardoor blijven wentelen in de slachtoffer rol
alles kan nooit in korte tijd veranderen maar door samen te starten met zelf in actie te schieten komt er traag een omwenteling op gang kunnen "ze" fier zijn op de gevolgen van hun daden komt er een glimlach te voorschijn en je zal zien de mensen rondom lachen terug ..... eerlijk gezegd: een tegenstem is een stem tegen jezelf laat een stem op zijn minst gebaseerd zijn op hoop dat alles beter kan voor iedere inwoner van dit land een stem voor iemand die van goede wil is en niet voor een aanhanger van de "verdeel en heers" politiekers want vandaag zijn ze tegen de anderen maar morgen kan het zijn dat jezelf bij die "anderen" hoort en zodoende het slachtoffer wordt van een ondoordachte zet vanuit de overtuiging "daar is toch niks aan te doen"
de dag zit er op, kben uitgeteld het grootste gedeelte van de dag heb ik bij mijn ouders doorgebracht mams moest naar het ziekenhuis voor uitslagen ze blijkt in het verleden enkele herseninfarctjes te hebben gehad een geneesmiddel zou dat in de toekomst moeten voorkomen ze moet nog wel terug voor enkele onderzoeken want haar hersenen blijken niet genoeg zuurstof te krijgen
daarnaast is haar (psychologisch) systeem al jaren overbelast en dat laat zich nu voelen ze praat eindelijk over haar belevingen en ze kan nu zelfs niet meer stoppen met praten vroeger deed ze dat ook, maar meer over bijzaken dan over hoofdzaken en toen luisterde ik ook niet werkelijk nu is dat anders en ze voelt eindelijk erkenning dat doet deugd voor haar én voor mezelf ik ben blij dat ik nu kan luisteren en hier en daar duiding kan geven vandaar die bijzondere dag
vanavond zijn ook alle lotjes in enveloppen gestoken terwijl er om beurten 2 bezoekers zijn langs gekomen ook dat was fijn ofschoon ik wel met enkele 'vragen' achterbleef om ze vervolgens los te laten terwijl ik verder lotjes verdeelde de toekomst zal uitwijzen of mijn vragen terecht zijn geweest
morgen avond begin ik met de uitstalling van de tombola prijzen overmorgen worden ze genummerd weer 2 late avonden om daarna tot de apotheose over te gaan DE OPEN DEUR DAG en 's avonds een gratis fuif waarna opgeruimd wordt dus ook dan ben ik niet voor 3 uur thuis het stemmen zal dus in de namiddag plaatsvinden dan is het meteen een pak rustiger in het bureau dus wandel ik meteen binnen en teug buiten. welterusten!
het luisteren gaat verder ergens heb ik dikwijls het gevoel dat er een klein wonder gebeurt telkens wanneer er iemand ook aan mijn marktkraam plots begint te vertellen over het leven wat ze leven over wat ze tegen komen zowel positief als negatief over euforische blijdschap of diepe ontgoocheling in "de mens"
nee, eigenlijk begin ik mijn verhaal verkeerd: tot nog niet zo lang geleden wilde ik mijn leven een wending geven wilde ik een eigen onafhankelijke carrière uitbouwen en op termijn stoppen met de verkoop op markten
die carrière zou ofwel in de richting psychologie gaan ofwel op creatief/kunstzinnig vlak liggen
de eerste keuze zou moeilijk gaan omdat ik avond- of weekend studie slecht kan combineren met mijn huidige werk de tweede keuze zou wel te combineren zijn met mijn huidige werk maar dan zou mijn vrijwilligerswerk weer in het gedrang komen
Wat onze vereniging De Lichtbron vzw (huis voor dialoog en herbronning) vooral wil nastreven is waarachtig luisteren naar mensen teruggeven wat er verteld wordt daardoor mensen bewust laten worden van hun woordkeuze en de boodschap die soms onbewust uitzenden en daarnaast mensen helpen zich bewust te maken van alle oude 'vergeten' en vele nieuwe sluimerende kwaliteiten
bij nader inzien blijkt nu dat ik (indien mogelijk) met deze "waarden" actief bezig ben overal waar ik kom en dus zeer zeker ook op de markt dat ik dat met hart en ziel doe dat ik ondertussen ook mijn werk op de markt eveneens met hart en ziel doe dat er na enkele jaren een besef is gegroeid dat mijn werk een laag drempelige gelegenheid is voor velen om hun hart te luchten om een beetje inzicht te krijgen, wanneer ze daar voor open staan.
wat ik vandaag bijvoorbeeld alweer ervaren heb is: het kleine wonder gevoel van "de tijd staat even stil" en dit wel 3 keer in 12 uur tijd dus elke keer wanneer ik intens luister naar een bezoeker werk ik niet fysiek en blijft mijn werk dus even stilstaan doch op een eigenaardige wijze komt toch alles vanzelf op zijn pootjes terecht: toch ben ik op tijd uit- of ingepakt toch heb ik genoeg klanten bediend en goed verdiend alsof er na die focus op een verhaal een helder inzicht en een flexibelere werkmethode volgt alsof er dan veel energie in me stroomt nadat het verhaal is afgerond wanneer ik de mensen zie vertrekken met een andere uitstraling dan toen ze aankwamen maw: ook zij zijn energieker, prachtig
Vandaag was het dus mijn debuut op de markt van Brasschaat en alles ging van een leien dakje een vriendelijke marktleider vriendelijke collega's vriendelijk mensen een aantal bijzondere klanten gehad en enkele bestellingen binnen gereven. scholieren ontdekten een nieuw snoepkraam ...... volgende week zullen het er wel meer zijn
verder zijn we vandaag naar Borsele gereden eigenlijk zit ik te popelen van ongeduld om te vertellen, wat we daar gedaan hebben maar voor alles definitief rond is denk ik dat het beter is dat ik nog even de lippen stijf op elkaar knijp als het door gaat is het oranje van kleur stttttt, meer zeg ik niet, kben d'r vandoor want ik moet mijn Twingootje naar de garage brengen dan komt mijn man me oppikken na zijn duiksessie
Vandaag bestond mijn dag uit "luisteren" naar mijn moeder die het emotioneel moeilijk had naar mijn man die ook niet in de gemakkelijkste periode in zijn leven zit naar mijn neef die wat zenuwachtig wordt naar aanleiding van onze gezamenlijke reis naar Australië naar mijn dochter die net terug is van een weekend bij d'r vriendje ondertussen ervoor wakend dat ik niet mee in de emoties ging maar een helder overzicht behield tussen feiten (weliswaar geïnterpreteerd door de verteller) en wat daar mee aan te vangen niet simpel toch heb ik het gevoel dat ik het er niet slecht heb van af gebracht iedereen was blij dat er eens geventileerd kon worden zonder te veel onderbrekingen
en morgen start ik op mijn nieuwe markt in Brasschaat ik zie er naar uit
Vandaag ben ik om enkele achterstallige kadootjes gereden eerst naar het Office Center om Corel Paint Shop Pro Photo XI want dit had ik reeds op proef gedownload en ik was tevreden
daarna richting De Hof-leverancier in Ekeren daar hing een anekdote aan vast aangezien ik aan mijn broers waterplantjes had gevraagd hadden ze er niet beter op gevonden (wegens tijdgebrek) om in Walsoorden over de dijk te gaan kijken want daar waren naast de steiger langs de Westerschelde veel klakkers (blaasjeswier) te vinden die hadden ze samen gebonden onder 2 ballonnen en hier in de vijver laten zakken dat waren toch immer óók waterplanten? achteraf bleek dat de ballonnen geld bevatten waarmee ik vandaag om echte vijverplanten ben gereden
samen met de eerder gekochte goudwindes is de vijver eindelijk weer in orde nadat hij er jaren verwaarloosd had bij gelegen van mijn dochter had er ook nog vijver verlichting ingegooid: drijvende bollen die zich herladen op zonne energie deze gaven echter ook na een paar dagen nog steeds geen licht dus heb ik ze er maar eens uit gevist en zowaar, daar zat onderaan een hoesje met daaronder een knopje en de knopjes stonden allen nog op "uit" vandaag dus op "aan" gezet en het resultaat zie je hier boven: vannacht getrokken mét flits
Vanavond lijkt het dat ik even geen inspiratie heb even mijn dag overlopen geen uitschieters om te vermelden tenzij dat ik tegenwoordig in contact ben met ex klasgenoten dat is in jaren niet gebeurd omdat ik ver uit de omgeving woon via schoolbank.nl kon ik me alweer een jaar geleden aanmelden als ex-leerling bij iedere school die ik bezocht had nu krijg ik regelmatig mailtjes wanneer iemand zich aanmeldt en een van die gasten van vroeger kwam op het idee om volgend jaar samen te komen omdat we dan 30 jaar afgestudeerd zijn op de Laboratorium school in Goes in Nederland ondertussen krijgen we regelmatig een excell blad met namen en adressen van mensen die al terug gevonden zijn fijn is dat bij sommigen voel ik een vreugdevol gevoel wil ik meteen bellen of mailen om direct daaraan vast gekoppeld een ander gevoel te hebben: onzekerheid ooit kreeg ik terug contact met een vriend van vroeger en dat liep volledig de mist in. ik was waarschijnlijk gewoon te veel ineens aan het mailen kheb die een "overdosis Annemiek" bezorgd, denk ik, vermoed ik....... ik weet het niet, ik kreeg nooit meer antwoord. en ik had niet meer het lef om te vragen of die mail wel ooit is aangekomen dit blijkt een gevoelige snaar in mij te raken: een oude angst om "niet gewenst" te zijn tegenwoordig hoor ik gelukkig meestal het tegenovergestelde maar het is iets van vroeger een oud trauma altijd buiten de groep te staan op de lagere school. want op de laboratorium school was dat helemaal niet zo. toch slaat die angst op de meest onverwachte momenten toe. soms zelfs in zo'n mate dat ik mezelf daardoor buiten sluit. dus met andere woorden: het gebeurt! maar niet door de anderen, ik ben de 'mezelf buitensluiter" het inzicht is er wel, het komt ook steeds minder voor maar altijd onverwacht en dat blijft dus een punt van aandacht waarmee ik ooit nog eens aan het werk moet.
voor iemand die geen inspiratie heeft/had wordt het ook hoog tijd dat ze eens wat zelfvertrouwen krijgt op dat vlak want ondertussen staan hier weer al heel wat regeltjes
vanavond vroeg naar bed de geplande vergadering werd verschoven dus daar ga ik lekker gebruik van maken om eens goed bij te slapen dan sta ik morgen weer fris en vrolijk op de markt.
Deze dag sluit ik af met een tevreden gevoel het is wel alweer laat geworden doordat ik verder heb gedaan met de inventarisatie van onze tombola prijzen vééééééééééél prijzen hebben we bij elkaar gesprokkeld en zaterdag mag ik er waarschijnlijk nog een deel gaan afhalen Kheb de laptop meegenomen en alles staat nu op mijn usb stick keurig verdeeld in categorieën dat maakt het me gemakkelijker op volgende week alles uit te stallen De trap van onze locatie zal boordevol staan hoofdprijs is een zweefvlucht! Wat ook wel tof is: wanneer ik niet onmiddellijk een gewonnen prijs kan vinden heb ik maar in mijn notities te kijken want de laatste avond vóór onze opendeurdag voer ik de bijbehorende nummers in... dat is in het verleden ook een prettig hulpmiddel gebleken
wat heb ik voor de rest vandaag aan indrukken overgehouden: een pittige discussie over het wel of niet werken met personeel die een hoofddoek wensen te dragen of veel piercings in het gezicht of een rasta kapsel enz. De meesten vinden dit niet kunnen misschien willen ze het nog enigszins proberen maar wanneer de verkoop terug valt willen ze dit gebruik tegengaan. Ikzelf heb daarbij de bedenking dat ze gewoon hun nek niet willen uitsteken dat ze geen openlijke mening willen etaleren dat ze niet gewoon zijn om te argumenteren de omzet............die weegt blijkbaar erg zwaar door. is wel enigszins begrijpelijk want bij sommige kramen loopt de omzet tegenwoordig stevig terug. dus ze riskeren liever niets meer.
ok, ander onderwerp van gesprek: een dame op vergevorderde leeftijd met een traumatische jeugd en een al even bewogen verder leven vertelt me haar levens verhaal in het kort ik ken ze al heel lang druk druk druk weer iemand die vroeger nooit gediagnostiseerd is geweest maar in deze dagen zou ze overduidelijk ADHD hebben haar oude dokter heeft er nooit met haar over gesproken die mens schoolt zich blijkbaar niet bij weet zelfs niks over de allernieuwste suikervervangers die geschikt zijn voor diabetici en geeft dus deze mensen adviezen gebaseerd op onwetendheid. ok, dus die dokter heeft die madam al die jaren laten worstelen en afzien hoeveel zouden er zo nog rondlopen van die leeftijd? of een diagnose wel verandering in haar leven had gebracht is natuurlijk ook niet zo zeker
ook in deze tijd zijn er best veel jonge mensen die nooit een diagnose hebben gekregen maar die op hun eigen manier toch wél functioneren anders dan anderen maar ze zijn gelukkig mondiger weten meer wat ze willen en ondanks dat ze geen diploma halen worden ze toch "sterren" in een of andere beroepstak er zijn er genoeg waarbij AD(H)D gezien wordt als een kwaliteit die grote voordelen met zich mee brengt. soms is er wel een coach nodig die een beetje struktuur brengt maar de creativiteit en de inventiviteit is een kwaliteit!
Ja, te veel hooi op mijn vork genomen. De vergadering liep gisteren weer eens uit, ik kan het nu eenmaal niet laten om altijd als laatste te vertrekken luisterend, oplossend en soms niet wetend wat zeggen ........ vandaag voelde ik me dus niet geheel goed uitgeslapen toch ging de verkoop van een leien dakje weinig volk, maar wel enkele grote klanten. en 's middags was er veel animo tussen de marktkramers dus dat is ook altijd tof ondertussen genoeg tijd gehad om een grote hoeveelheid puntzakken te maken voor een verjaardag inclusief gepersonaliseerd kaartje eraan.
vanavond meteen weer mijn nieuw teken/fotobewerkings programma willen gebruiken om het een en ander aan ons logo te verbeteren grappig: want ten einde raad heb ik gewoon terug gegrepen naar de combi: Publisher en Paint. en klaar was Kees eh Annemiek na voordien een uur geknoeid te hebben.
wat blijft bij me hangen vandaag? ... een kort gesprek met iemand die al lang zijn stem min of meer kwijt lijkt te geraken is al een aantal jaren bezig ik vroeg me in het verleden af: waarom mag die man (van zichzelf) zijn stem niet laten horen? er is toch dikwijls een relatie tussen wat er in de geest om gaat en wat er zich in het lichaam afspeelt daar heb ik zelf al zo dikwijls een bewijs van gekregen ...... deze man is zijn baan verloren door een gezamenlijke lastercampagne door collega's een baan aan de top die hij onnoemelijk graag had gewild en met hart en ziel uitoefende ......... deze man zijn stem is nu gebroken net als de man zelf ik heb hem een foldertje gegeven van de vereniging wie weet vind hij dan een nieuw lichtpuntje in zijn leven. ..... waarom beetje verhaal van deze man me zo diep raakte? als kind ben ik dikwijls belasterd geweest aangevallen door 'de groep' uitgestoten ondertussen begrijp ik meer en meer iet over het "hoe en waarom" en dat maakt dit verleden ergens achteraf toch waardevol in meerdere opzichten. misschien een andere keer meer daarover
fotobewerking en andere reden om verslaafd te zijn aan de pc
luisterend naar Boudewijn de Groot hang ik al uren rond aan de pc ben ik dan toch verslaafd? maar nee, ik doe opzoekingswerk beantwoord wat berichten plaats wat commentaar probeer "Corel Painter Essentials 3" uit en ook "Corel Paint Shop Pro Photo" beide op proef gedown load voor mijn verjaardag zou ik een WACOM tablet krijgen met bijbehorend Corel programma had het nog niet besteld iets hield me tegen liet het gisteren mijn broer zien en die zei: "probeer het toch even" dat ik daar zelf niet opgekomen was ........ ben al enige tijd bezig met een postkaart te ontwerpen die gedrukt moet zijn tegen de open deur dag van de Lichtbron vzw dat is niet direct in kannen en kruiken de postkaart bevat een mozaïek van foto impressies van het park van Wijnegem en de centrale foto is op een ander moment van het jaar getrokken dus het groen rondom is anders groen en de eekhoorn op een ander fotootje is te donker ...... kijk, op zulke momenten ben ik dus echt opgetogen de tijd dringt en ik wil goed werk afleveren en nu heb ik gewoon door een simpele opmerking van eerst Nagolore en daarna van mijn broer genoeg tips en dus een programma om te doen wat ik wil doen Vanavond is het weer vergadering en dan kan ik weer eens een bijgewerkte andere versie voorleggen tkomt nog goed, zeker weten
daarnaast heb ik ondertussen mijn wagen weer eens vol geladen vandaag zal dit de laatste maandag zijn dat ik zonder markt ben volgende week mijn debuut in Brasschaat kben benieuwd hoeveel er nog van zulk een hooi op mijn vork kan dat komt er van: "ik zeg altijd ik doe dat graag" en van alles wat ik graag doe gebeurt er altijd maar meer en meer zou het dan toch zijn dat wij onze wereld zelf creëren?
maar om terug te komen op de titel: kben toch wel verslaafd denk ik komt omdat ik leergierig ben alles wil begrijpen en kunnen en met zo'n pc wordt ik niet geconfronteerd met sluitingsuren
na dit berichtje lijkt het of ik het bekijk voor vandaag maar nee, moet me nog verder voor bereiden voor de vergadering en verder doen aan de tombola
ehm kmag niet vergeten dat ik ook nog wat wil eten voor ik vertrek
Reeds om 7 uur stapte ik uit bed ons huis was immers nog niet in staat om gasten te ontvangen met andere woorden: alles stond hier nog flink overhoop ik ben nu eenmaal meer bezig met andere dingen dan met het runnen van een huishouden nou ja, vanmorgen lukte me dat toch wel, gelukkig maar tot 10 uur ben ik aan het oprommelen geweest daarna een douche genomen vervolgens gestofzuigd in de keuken en daarna gedweild terwijl mijn dochter dit in de rest van de woning overnam ben ik begonnen met scampies in look en olijfolie te marineren vervolgens fruit gesneden voor een fruit(non alcoholic)bowl en een sangriabowl daarna geitekaas voorgesneden zodat die perfect in tostibrood paste mijn man haalde mijn ouders op in Nederland ten tegen dat die arriveerden en de andere familiale gasten en vrienden stond zowat alles op punt eigenlijk liep vanaf dan alles van een leien dakje nee, eigelijk verliep heel de dag als een van een leien dakje tussen door kwam Sandrissimo met echtgenoot ook aanwippen: wat een verrassing! Jammer wel, dat ik niet zo heel veel tijd had voor een individuele babbel. Dat gaat zo op zulke dagen. Maar voor een verjaardagsdag was het wel een succes. De buikjes vol met hapjes en drankjes. Het huis is zelfs vanavond alweer terug aan kant en dat is een uitzonderlijke situatie, want gewoonlijk zie ik achteraf door de bomen het bos niet meer. De aanzet werd gelukkig gegeven door onze vriendin, die we al 23 jaar kennen die mij ook al 23 jaar kent en bij ons werkt, zij begon met mijn man en dochter op te ruimen terwijl ik de familie uitzwaaide en toen zij met man en zoontje na enkele uren vertrokken heb ik het laatste opgeruimd. eind goed al goed.
Ondertussen is er vanalles gebeurd in enkele blogs die ik nog niet zo lang bezocht: ze zijn verdwenen! Ik denk wel dat ik weet waarom, ofschoon ik geen betrokken partij was. Jammer, 2 schitterende blogs zijn opgedoekt. ik vraag me af hoe het met de mensen achter die blogs gaat hoeveel energie ze momenteel verloren zijn hoe snel ze zich zullen herpakken en vooral: ik vraag me af of ze ooit in staat zullen zijn om in communicatie te blijven met mensen die een gedachtengoed hebben dat haaks tegenover dat van hen zelf staat het zou een volgende uitdaging kunnen zijn ik hoop dat minstens één van hen daarin inzicht verkrijgt ik wens dat ze allebei zulk een inzicht willen verwerven dan zouden de gebeurtenissen van vandaag vrucht dragen dan zou de wereld weer een beetje mooier worden ......
Hoe kan ik anders mijn dag samenvatten in één titel te meer omdat iedere gebeurtenis een grote emotionele indruk achter liet
Kzal beginnen bij het begin: De begrafenis dus... Vandaag was ik op de markt van Kontich. ik sta daar op een strategische plaats: tussen kerk en het ceremoniële gemeentehuis. Vandaar dat ik altijd getuige ben van wat er buiten gebeurt bij begrafenissen en trouwen (én sinterklaasintochten maar dat is nu niet aan de orde) (én verkiezings propaganda stunten, maar ook daar wil ik vandaag niet op in gaan)
Vandaag dus een begrafenis en deze keer raakte me het bijbehorende verhaal erg diep: Een schooljuffrouw uit Kontich werd zwanger en kreeg kanker........ wanneer ze daartegen een behandeling zou ondergaan, zou het ongeboren kind verloren zijn gegaan, ze verkoos de zwangerschap niet te laten onderbreken dus het kind te laten geboren worden. ondertussen een dochtertje van 3 jaar ......... En vandaag werd de mama begraven dit gegeven en ook haar bekendheid als schooljuffrouw bracht heel veel volk op de been en het duurde lang voor iedereen in de kerk was en wie niet bij de begrafenis aanwezig was sprak er toch nog over aan mijn kraam met een diep gevoel van respect voor de overledene
Daarnaast (de begrafenis was nog niet echt voorbij) vond er aan de andere zijde ene trouw plaats met een aantal bekende belgen als genodigden het was ook een juf die trouwde, meende ik te horen, weliswaar van een andere school maar het gaf toch een schrijnend gevoel De mensen stonden buiten in grote groepen te wachten op het bruidspaar en toen kwam de fanfare ook nog aangewandeld
Ik kreeg pijn in heel mijn lijf: wrong place, wrong moment........ niemand heeft schuld niemand kon dit plannen maar een fanfare terwijl er een begrafenis op zijn einde liep .......... Er zijn geen woorden voor ok, dat is het leven en het leven gaat voort maar mijn lijf deed pijn ik voel me even behoorlijk ziek worden
Lang duurde het niet uiteindelijk ben ik bij geen van beide gebeurtenissen betrokken dus kon ik vrij snel mijn gewone doen en laten hervatten maar mijn medeleven was groot
(lang verhaal vandaag)
Volgende onderwerp: de tombola Vandaag ben ik op tombola prijzenjacht gegaan. op sommige plaatsen moest ik ze gewoon nog ophalen na mijn aanvraag van vorige week op andere plaatsen kreeg ik een ingeving. wat zo fijn was: vorige week kreeg ik enkele ontwijkende reakties (er waren er anderen voor geweest, en zo) en vandaag ging ik terug langs dezelfde en nieuwe plaatsen en ik kwam terug thuis met mijn autootje afgeladen vol alsof hemel en aarde bewogen was om ons feest te laten slagen. ik was diepgelukkig
En toen ik thuis kwam lag daar de volgende verrassing: een CD van Boudewijn de Groot als verjaardagskado voor morgen gewoon een dag te vroeg maar wie maalt daarom
Daarna zijn we lekker gaan eten bij Man Far op de Linkeroever Dit restaurant bezoeken we bij speciale gelegenheden reeds 28 jaar. en er zijn reeds vele familie anecdotes aan verbonden. Zoals de 1e dag rechtstreeks uit het ziekenhuis na de geboorte van onze dochter richting dit restaurant tussen twee borstvoedingen door ging dat nét. en dochterlief sliep in haar rotan reismand door alles heen. Ze kennen haar dus al van de geboorte en wij hebben hun kinderen ook zien opgroeien.
Zoals iedre keer willen we eens iets anders eten dan gewoonlijk en pluizen de de gehele kaart door om uiteindelijk alweer unaniem tot de volgende conclusie te komen: "Rijsttafel C aub en een fles rode huiswijn" 't is wreed, zulke gewoontedieren zijn wij eigenlijk nooit maar die chinees, die vangt ons iedere keer met zijn rijsttafel C En altijd ben ik het laatste bezig van ons drietjes, want die chop choy is steeds zo verrukkelijk dat het zonde is om de rest naar de keuken te retourneren. Al de rest is al eerder op......; ik verdenk mijn huisgenoten er van dat ze stiekem die chopchoy overlaten voor mij omdat ze weten dat ik daar dol op ben. ze denken dat ik hun niet door heb hahaha ...... en morgen ben ik dus jarig, 48 jaar... de leeftijd vind ik geen probleem. Vorig jaar heb ik echter een sterk gevoel gehad: "nu ben ik precies op de helft" en ik wist dat dit een scharnierpunt in mijn leven zou worden een punt in mijn leven waarna ik alle kennis die ik voordien had opgedaan zou omzetten in praktijk alsof ik nadat ik als een spons alles te hebben opgezogen daarna alles terug zou lossen, overdragen, doorvertellen ... wat is daarvan in huis gekomen heb ik dit waar gemaakt? eerlijk gezegd? Concreet? Ik heb niet het gevoel dat ik bergen heb verzet misschien moest ik geen bergen verzetten ...... misschien ben ik gewoon mijn gedachtegoed aan het uitstrooien misschien sijpelt dit overal binnen waar straffe woorden geen effect hebben misschien is mijn taak: mensen het gevoel te geven dat ik ze "gezien" heb dat ik ze "de moeite waard vind" dat ik mensen rondom me datgene geef waar ze het meeste nood aan hebben: aandacht, aanraking, verbondenheid dit was voor mijn 47e reeds aan het "worden" maar na mijn 47e is dit een gegeven wat me "eigen" is geworden wat vanzelf gaat ...... vandaar dat ik geen grootse verjaardag organiseer: bij de te veel mensen bij elkaar kan ik geen contact meer maken met ieder individu dan voel ik te veel verschillende emoties/spanningen door elkaar dan ervaar ik chaos en stort ik me op de organisatie in plaats van me te verbinden met ieder gast daar voel ik me achteraf verschrikkelijk bij dus dat wil ik niet meer.... wat ik wel graag zou doen is: met al mijn (huidige en toekomstige) vrienden en vriendinnen één voor één eens gaan eten of zo niet met koppels wel gewoon onder vier ogen daar geniet ik van met volle teugen. kmoet er alleen tijd voor maken, hè
Ja watte! Kben vandaag in een franse koleire uit mijn sloef geschoten en dat nog wel op mijn allerfavorietste markt iedere week moet ik als ik al geruime tijd open sta mijn luik terug dicht doen omdat de bakker nog passeert met een grote brede nieuwe aanhangwagen iedere week staan er auto's in de weg zodat die bakker zijn brede draai aan de oprit van de markt slecht kan maken en iedere week staan er ook marktkramers te breed of te diep uitgepakt maar ok, ik heb daar al in trachten te bemiddelen en het haalt niet veel uit er is van alle kanten nogal wat onwil zelf heb ik dat nooit meegemaakt nooit geen onwil naar mij toe gelukkig maar
maar vandaag stond er een kleine camion op de inrit van de markt ik dacht dat die van de buren was maar nee, hij was van iemand die "los" naar de markt komt de "lossen" moeten nummertjes trekken zodat ze de vrije marktplaatsen kunnen innemen deze "losse" was dus richting de marktleiders gelopen om mee te gaan "bollen" (een term voor het nummertjes trekken)
de bakker kwam er aan en was boos omdat de oprit weer maar eens geblokkeerd was hij op zoek naar de eigenaar van de camion komt terug en onmiddellijk op dat moment komt er iemand opgereden met een camionnette die zich achter die camion plaatst nu was alles geblokkeerd Deze persoon wil zich ook spoeden naar de "bolling" maar de bakker en ik spraken hem er op aan dat hij nu alles blokkeerde de man had geen tijd, was al te laat.... wij vonden dat niet kunnen en toen zei die man: trouwens ik kan niet starten ik ben dus ontploft op dat moment razend kwaad was ik ik beweerde dat dit geen grap was dat hij met onze voeten rammelde hij gaf me de sleutels en liep weg ik probeer te starten en nee, geen muziek onder de motorkap pfffffffffff
kwamen even later de beide bollers terug de ene zette zijn camion wat vooruit de andere hebben we met man en macht ook weg geduwd de bakker reed op en toen bleek dat er weer een kraam te breed stond uit gepakt die marktkramer moest dus de helft van het kraam afbreken
op dat moment stond ik er alweer bij met een lach van "dat kan niet meer hè" ik bedoel: zo chaotisch als die markt verloopt dat vindt zijn weerga vast niet in het Antwerpse in al die chaos wordt dat gewoon een komisch nummer
en dan dus die panne van die camionette die het kompleet maakte met de eigenaar daarvan (die naast me kwam uitpakken) heb ik het bijgelegd ik bedoel: dat hij op de oprit stond was dik fout, maar dat ik hem uitmaakte voor leugenaar omdat die wagen niet startte, ik vond dat ik dát moest inslikken, dus bood ik mijn excuses aan
hij zei dat we allemaal zenuwachtig waren en dat het al ok was voor hem
kheb dan later bij hem nog een partij diabolo's gekocht voor de tombola van de opendeurdag van de Lichtbron vzw in het park van Wijnegem eind goed al goed
de sfeer was de rest van de middag uitstekend de verkoop wat minder: te warm voor de chocolatjes te warm om te snoepen nou ja, zo gaat dat....
vanavond heb ik iemand vervangen die gewoonlijk in onze vereniging intuïtief schilderen en boetseren verzorgt toevallig kwam er geen volk opdagen voor deze avond moet je jezelf niet inschrijven (het kost trouwens maar 6 euro) dus weten we nooit wat de opkomst zal zijn na diverse binnen komende telefoontjes trok ik naar boven om mijn oog te laten gaan over de massa's tombolaprijzen die reeds verzameld waren (of over waren van vorig jaar) het zijn er nogal wat, zeg. en er moeten er nog veel binnen komen tof! Die worden dan op de dag zelf uitgepakt op de grote trap in de centrale zaal van de villa die locatie is steeds een succes én ik heb een zicht op alles wat er binnen en buiten gebeurt het is ook vlak naast de bar en daardoor zie ik iedereen die langs komt fijn om mensen te zien die ik doorgaans minder tegen kom omdat ik zelden overdag in de vereniging kom soms vind ik dat wel jammer maar het is aan de andere kant een voordeel overdag komt er meer volk van op woensdagavond wanneer ik het onthaal verzorg, maar ik heb liever een gesprek met een minimum aantal mensen in plaats van in een grotere groep omdat ik me dan niet kan concentreren en ook moeilijker kan inleven in het gesprek.
op zo'n opendeurdag zie ik dan dus mensen terug met wie ik een fijn contact heb gehad... ooit bij wie ook de herinnering aan dat gesprek nog steeds leeft het treft me dat er veel zijn die zich één bepaald zinnetje van me herinneren dat hun altijd bij is gebleven omdat het hun nog altijd een hart onder de riem steekt of omdat die uitspraak hun op een nieuwe weg bracht of hun aan het nadenken zette hartverwarmend is dat dan weet ik weer eens zeker dat ik dit vrijwilligerswerk graag doe
kben eigenlijk een contente mens, hè mijn werk op de markt vind ik ook al zo tof en meer moet dat (alweer) niet zijn of toch? jawel het wordt tijd dat ik weer eens begin te schilderen en te tekenen dat doe ik in de zomerperiode met hart en ziel maar deze keer ben ik nog niet in gang geschoten
vanavond was het weer zoals iedere woensdag vanaf 20 uur mijn avond in functie van het onthaal vrijwilliger bij De Lichtbron vzw in het park van Wijnegem samen met Willy ben ik dan aanwezig voor bezoekers die nood hebben aan een luisterend oor soms zijn die verhalen een heftige ventilatie over een moeilijke situatie in hun leven soms komen de mensen gewoon een babbeltje doen op een plek waar niet geoordeeld en veroordeeld wordt altijd is er thee of koffie en een koekje soms zitten we op het terras te genieten van de avond soms zitten we rondom een snorrende houtkachel soms zitten we aan de open haard soms is alles pais en vree soms is de sfeer wat complexer maar altijd heb ik zelf het gevoel, deze vereniging waardevol is voor velen een plaats om thuis te komen bij zichzelf een veilige en "warme" plek een eiland van geborgenheid te midden van een hectische wereld soms wordt er weinig gezegd en dat is ook goed
Vandaag was het weer eens van dat: GEDACHTENKRONKELINGEN! Eigenlijk realiseerde ik me dit pas vanavond een vervolg wilde breien aan mijn blog.... het is me onmogelijk gebleken om één thema uit te diepen er zijn te veel thema's om uit te diepen ik kon niet meer kiezen potverdorie. Ik voel me een beetje chaotisch krijg er hoofdpijn van ben van alles vergeten omdat ik van alles moest onthouden en omdat ik ook nog ronddoolde op andere blogs en daar weer van alles leerde 't is beter dat ik in mijn bedje kruip het belangrijkste is gedaan: mijn marktwagen staat weer klaar voor morgen: markt in 's-Gravenwezel Een rustig marktje met veel scholieren en toffe contacten met mijn collega's . . . 'khang hier nog steeds rond alweer afgeleid ik muis er vanonder
Vandaag ben ik gaan kijken naar de markt van Brasschaat. Op 4 juni krijg ik daar een vaste standplaats. Weer een marktje bij, Dan ben ik tijdens 6 dagen van de week aanwezig op 7 markten.
Terwijl ik daarna terug naar huis reed, kwam er een gedichtje terug in mijn gedachten. Een klant en ondertussen ook vriendin van me schreef een paar jaar geleden deze lieve woorden over/voor mij. Het ging over de donderdagmarkt maar eigenlijk is het alle dagen van toepassing:
Daar komt Annemiek met haar snoepwagen aangereden op donderdag steevast naar de markt! Ze is een bezig bijtje daarom staat groot en klein bij haar snoepkraam geduldig in het rijtje... Voor zoutjes, zoetjes en zuurtjes koekjes naar ieders keuze, smaakvolle rode neuzen Engelse drop in oude glazen bokalen met een glimlach wil men hier betalen. Doosjes, pakjes, zakjes van hand tot hand. Het zoetste plekje zo geplukt uit Luilekkerland!
Geschreven door Alice Van Den Bulck Uit Antwerpen, Luchtbal Gepubliceerd in het weekblad Story Van 28 juni 2001
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
