Vandaag ben ik gaan kijken naar de markt van Brasschaat. Op 4 juni krijg ik daar een vaste standplaats. Weer een marktje bij, Dan ben ik tijdens 6 dagen van de week aanwezig op 7 markten.
Terwijl ik daarna terug naar huis reed, kwam er een gedichtje terug in mijn gedachten. Een klant en ondertussen ook vriendin van me schreef een paar jaar geleden deze lieve woorden over/voor mij. Het ging over de donderdagmarkt maar eigenlijk is het alle dagen van toepassing:
Daar komt Annemiek met haar snoepwagen aangereden op donderdag steevast naar de markt! Ze is een bezig bijtje daarom staat groot en klein bij haar snoepkraam geduldig in het rijtje... Voor zoutjes, zoetjes en zuurtjes koekjes naar ieders keuze, smaakvolle rode neuzen Engelse drop in oude glazen bokalen met een glimlach wil men hier betalen. Doosjes, pakjes, zakjes van hand tot hand. Het zoetste plekje zo geplukt uit Luilekkerland!
Geschreven door Alice Van Den Bulck Uit Antwerpen, Luchtbal Gepubliceerd in het weekblad Story Van 28 juni 2001
Iedere zondag tracht ik naar Titaantjes te luisteren op Radio 1 met Pat Donnez Vandaag werd ik vroeger wakker dus nam ik eerst een douche om daarna weer lekker m'n bedje in te duiken...
Soms hoor ik een interview met iemand die ik dolgraag beter wil leren kennen Soms denk ik: "pffff, dat wordt waarschijnlijk niks" Vandaag was het weer zo ver: Ilse Beyers, de hoofdredactrice van Dag Allemaal hét blad waar ik me regelmatig aan erger 't is te zeggen: aan de cover bij het passeren van de kassa, ik lees dat blad eigenlijk nooit! Omdat die covers altijd breed uit schreeuwen wat eigenlijk niemand aangaat.
Omdat ik ondertussen al lang door heb dat ik zeker meer moet weten over datgene wat me mateloos ergert, besloot ik dus te luisteren en zo eeeeerrrruuuggg was die mevrouw niet eens! Meer nog: één zinnetje bleef aan me plakken één zinnetje dat beslist de moeite waard was één zinnetje wat ik niet woordelijk kan herhalen, maar het kwam er op neer, dat mensen dag allemaal lezen om zich te troosten met de gedachte dat ze niet alleen zijn met hun eigen beleving Dat ook de bekende Vlamingen hun portie verdriet-frustratie-woede-opluchting enz. krijgen-meemaken-ondergaan-overwinnen Dat de bekende en onbekende mensen veelal hetzelfde meemaken en dat de gedachte "dit overkomt niet alleen mij!" dus troost biedt....... Of een andere troost die gevonden wordt in de gedachte: "Zo erg is het gelukkig met mij nog niet"
Zo had ik het nog nooit bekeken. Ik kan er zelfs een beetje vrede mee hebben.
De andere kant van de medaille is dan weer, dat vele mensen over allerlei miserie lezen en daardoor misschien te veel "doem" leren denken. "Van het een komt het ander" want in den Dag Allemaal staat het!
Maar misschien ben ik verkeerd, misschien staat er wel meer positief nieuws dan negatief nieuws in......... Misschien moet ik er toch eens in bladeren, alleen weet ik niet zo gauw wie er in mijn kennisenkring Dag Allemaal leest.... En kopen? Nee dat gaat me nou nog net te ver!
Twas alweer een mooie dag vandaag En druk! Op de markt van Kontich was er niet zo heel veel volk, maar ik ben toch lekker bezig geweest. Intens contact gehad met nogal veel klanten en met mijn overbuur.
Vanmiddag op tombola prijzenjacht geweest Dat is niet simpel ook omdat ik dan eens aan de andere kant sta van zo'n activiteit Gewoonlijk ben ik het die om prijzen gevraagd wordt: de handelaar Nu dus vragende partij, lesjes in nederigheid :)
Daarnaast vraagt de rest van de voorbereiding voor de opendeurdag van De Lichtbron vzw ook veel aandacht zoals bv de nieuwe jaarfolder die bijna op punt staat. Het ziet er goed uit.
Morgen bezoek ik mijn ouders en nu zit ik geestdriftig te gapen dus 'twordt een korte blog
Kzit hier na te genieten, ja, het is weer vrijdag! Zoals gewoonlijk weer eens een 'geniet'berichtje over de boeren markt in Antwerpen zuid. Ik kan het niet laten, ik weet het wel: ik verval in herhaling. Maar als het leuk is vind ik dat ik dat moet vertellen.
Wanneer het geen school is heeft die markt een volledig ander karakter: Overal jonge kinderen met of zonder hun ouders, het krioelt er van en vooral rond mijn wagen... natuuuurlijk. Sommigen hebben geen geld, maar ook voor hen is er altijd een snoepje. Anderen mogen dan weer wél wat kopen en ze weten dan van enthousiasme niet wat ze moeten kiezen. Die stralende gezichtjes en hun grenzeloze vertrouwen: ze weten dat ik samen met hun zoek naar de perfecte keuze.
Vandaag vroeg ik aan hun: "is die zure tong niet wat te groot voor jou?" Een geestdriftig 'nee'geschud is het antwoord. Volgende opmerking: "volgens mij is jou mond echt nog niet groot genoeg hoor!" Dan gaat die mond wagewijd open, haha En ik ben dus overtuigd, die kan er echt wel in! De ouders schuddebuiken van het lachen. en de kinderen lachen hartelijk mee.
Vandaag was het dus echt 'kindjes dag"! Op zo'n dag moet ik echt tijd maken De opbrengst is relatief niet zo groot in verhouding met mijn inzet: snoep telt niet zo snel op als de duurdere chocolade. Maar ik voel de bruisende sfeer, ik geniet van aankomst tot vertrek. Ik vertel dat ook aan mijn klanten. Vooral de marokkaanse of Turkse vrouwen zijn om die uitspraak aangenaam verrast. Ik krijg van hun te horen, dat ze zelden zo'n positieve opmerkingen krijgen over hun marktje. Ze glunderen, ze genieten ook. Mijn collega's genieten er van om mij te zien genieten. En zo zet dit gevoel zich verder.
Wat wil ik nog meer, meer moet dat niet zijn. Een pracht van een job!
zo is het maandag................. en plots is het donderdag en realiseer ik me dat ik dus alweer niet geblogd heb meer nog: tegen dat deze blog verschijnt is het net na 12 uur dus alweer vrijdag, hoe is het mogelijk!
En dat terwijl ik iedere dag wel wat te schrijven heb! Als ik maar eens herinnerd werd dat ik nog iets heb te bloggen, komt de tekst toch vanzelf kheb nooit nood aan inspiratie integendeel meestal moet ik me dringend begrenzen of ik schrijf hele dagen door.
Ik hoop ook iedere dag ietsje te kunnen vertellen over Australië als het zover is in juli. Vandaag heb ik mijn neef bezocht met wie ik samen zal reizen en zijn moeder met wie ik voor de allereerste keer een gesprek had. Dat klinkt raar vind ik, maar toch is het zo. Wanneer ik haar ontmoette in familie kring was er vroeger nooit echt contact: iedereen kletste door elkaar ooms en tantes met elkaar en de nichten en neven met elkaar de tijd vloog en iedereen ging weer uiteen. Dus nooit waarlijk met haar gesproken. Vandaag dus wel en het was echt fijn. Ook mijn neef is diep gelukkig omdat we samen gaan reizen. We hebben honderd uit gekletst.
Daarna toen ik thuis kwam, ben ik gaan eten met mijn ventje. Die kon over een duikweek in de Rode Zee vertellen. Hij is gisterenavond aangekomen toen in niet thuis kon zijn en vanmorgen vroeg vertrokken richting de markt nog voor ik één oog open had. Dus alles moest de revue passeren hamerhaaien, manta's, octopussen, koraalgrotten, vissen die van kleur veranderen............ Altijd fijn om dit in geuren en kleuren te aanhoren. het is een geboren verteller, tzit in de familie.
Dochterlief is weer vertrokken richting het liefke in Nederland, Het huis is vrij proper, ik zit boordevol plannen, en mijn gsmkalender is volgestouwd met dingen die ik niet vergeten mag. de tijd vliegt!!!!!!!!!!!!!!!!
Vandaag in plaats van mijn ventje naar de markt van Schelle geweest. Deze markt staat niet zo hoog aangeschreven bij velen. Wij zijn er graag. Ik was er nu voor de eerste keer en wat viel me op? Dat daar veel mensen zo aardig en spontaan zijn. Dat ik "goede morgen" zeg en de mensen zeggen dat tegen mij ook; Er zijn markten waar de klanten niks zeggen of "ja, geef me dit of dat!" Ook geen groet bij het vertrekken, gewoon niks. Is dat een vorm van depressiviteit? Dat vraag ik me wel dikwijls af: Iemand die depressief is, die is toch ook niet attent op "de ander"?
In ieder geval, het waaide verschrikkelijk hard vandaag, er was niet zo veel volk op de markt, maar diegene die ik wel gezien heb, hebben een glimlach op mijn gezicht getoverd. Gewoon omdat ik hun gebabbel zo prettig vond.
Tussen haakjes: ik heb ook veel lovende woorden gehoord over mijn ventje. Volgens mij tuitten zijn oren ginds onder water in de Rode Zee. Het doet deugd, ik moet het hem vertellen dus niet vergeten!
Voor de rest wordt die markt tijdelijk verplaatst naar het kerkplein. Alles is ok als we maar niet de zon van voor in onze wagen hebben......
Yesssss, De tickets zijn gearriveerd Reisverzekering is ook in orde Inreisdocumenten voor Australië zijn deels klaar, maar dat komt donderdag of vrijdag in orde.
Uiteindelijk had ik lang genoeg gewacht om te boeken: De prijs is erg gunstig, de vlucht ook Slechts één overstap tussen Amsterdam en Brisbane. Daar een nachtje op hotel en de volgende dag pas om 11 uur via een binnenlandse vlucht naar Gladstone. Vandaar naar Boyne Island. Kben erg gelukkig. Met mijn neef heb ik al een paar keer gebeld en die ziet het ook helemaal zitten. Het is de eerste keer in +/- 40 jaar dat hij zijn vader terug ziet.
Het wordt nu tijd om plannen te maken, wat wil(len) ik/we zien in Australië Ikzelf ben iemand die vrij snle tevreden is op dat vlak. Het land is erg groot, dus waar te beginnen? Maar wat mij altijd het meeste boeit zijn de mensen. Ik ben een sfeer snuiver ik ben iemand die observeert, graag ergens rondhangt.... Dus meer dan waarschijnlijk voel ik me niet echt geroepen om veel bezienswaardigheden te bezoeken. Daar forceer ik me zelden voor, meestal ben ik wel goed voorbereid, zodat ik weet wat er is, maar het is bij mij nooit een "must" om een planning te volgen.
Ik zie er echt naar uit, ook naar gesprekken met mijn oom, we hebben veel gemeenschappelijke interesses. Waarom zijn familieleden die je nooit ontmoet hebt altijd zo intrigerend? Waarschijnlijk omdat we geen oordeel hebben over gedragingen in het verleden. KVINETGEWELDIGLEUK!!!
Vandaag een gat in de dag geslapen zonder te dromen De nacht daarvoor was het wel anders: Ik zat op een soort betonnen bewegend brugdeel het schoof verder een verder richting een betonnen wand en ik dreigde de verpletterd te worden. Ik heb zoooo hard gegild dat mijn dochter ook wakker werd. maar de bewxegende constructie werd stilgezet en ik kon naar de zijkant lopen waar ik ergens naar beneden sprong en terug onder de mensen was. En ik wakker, haha.
Het straffe van al is dat ik persoonlijk vind dat de droom een betekenis heeft. Over mijn gevoel van onmacht om gebeurtenissen in mijn leven te veranderen of stop te zetten. Om mensen met een sterke wilskracht halt toe te roepen, wanneer ze me trachten te verpletteren. Deze droom vertelt me dat ik me gewoon moet uitspreken. Op zijn minst eens moet proberen om krachtig 'halt' te zeggen. Deze droom gaf me een gevoel van verbazing: want de beweging stopte gewoon!
Eigenlijk volgde die droom op enkele inzichten in mezelf welke volgden op een vergadering waarbij werd gesproken over 'La Biologie Totale' Iemand volgde een cursus over dit onderwerp. Het gaat over de relatie tussen de geest en het lichaam. Over hoe gebeurtenissen uit het verleden zich herhalen en ziekten veroorzaken... En over inzichten te verkrijgen in je persooonlijke cycli op dit vlak. Ik was onderweg naar huis het een en ander aan het uitrekenen. En ontdekte inderdaad cycli in mijn leven die de me verbaasden, omdat ze exact tegelijk vielen met de jaren die ik berekende dat ze zouden vallen. Ik had het er warm en koud van gekregen......... Meer uitleg wil ik niet geven, het is te persoonlijk. Maar het fascineert me dus, hier wil ik meer over weten en niet alleen dat: De cycli zijn te doorbreken! Ben ik wel blij om, want er zat weer eens wat aan te komen........
Het dagje zit er weer op. Heb me 5 dagen een beetje druk gemaakt, omdat mijn overschijving voor de vlucht naar Australië met heel veel vertraging werd uitgevoerd daarbij kwam dan ook nog dat het gehele bedrag niet mocht, dus moest ik het in stukjes doen..... en dan nog eens de verzekering apart want die werd ook al vertraagd. Wat dan weer wel positief is: het duurde een aantal weken voor ik geboekt heb door ook alweer allerlei omstandigheden die me merkwaardig genoeg helemaal niet zenuwachtig maakten. Onderwijl checkte ik iedere dag welke vluchten er beschikbaar waren. De vlucht die ik nu op het laatste vond had maar één overstap in plaats van 2 of soms wel 3 tot in Brisbane. Nu kunnen we in Brisbane riant ruim lang overnachten en dan doorvliegen naar Gladstone. Visa aanvragen voor Australia gaat lekker gemakkelijk: die hebben daar een online site en meteen is kees klaar.
Dat tot zover......
Ander nieuws: Vannacht vertrekt mijn schatje richting Egypte voor een toffe duikcruise. Is wel wat verkouden, ik hoop dat hij met volle teugen geniet van deze welverdiende vakantie!
Mijn dochter heeft werk gevonden bij een firma die voor grote bedrijven computers installeert en dat overzet. Ze werd meteen in het diepe gegooid: 's middags kreeg ik een smsjs: complete chaos, maar ik vind het hier tof!
Chaos, haha, ze is dat gewoon: dit gezin is altijd in chaos. Zijzelf ook nogal eens. (ADHD ofADD?) Maar ze is ook nogal intelligent en communicatief zeer vaardig. Wat gebeurt er nu: dochterlief blijft onder alles zeer rustig, heeft snel door waar de problemen zitten en kan die erg duidelijk verwoorden én oplossingen bieden of de juiste persoon contacteren. Eerlijk gezegd ik ben een beetje fier: Ze heeft niet echt een opleiding in die branche, maar ze is dus ondertussen door eigen ervaring en door vele contacten met ander computer nerds en door snelle kennisopname (overname) blijkbaar een graag geziene werkkracht.
En de markten? Die gaan voort en ik geniet er iedere dag van. Vandaag kwam er ook iemand vragen of ik geïnteresseerd was in een nieuwe marktstandplaats vlak bij ons thuis. Reken maar van "yes!!!!!" Mijn ventje heeft meteen contact opgenomen met de marktleider ter plaatse en alles is al zo goed als rond, gewoon nog enkele weken wachten. Oei, het zal toch niet waar zijn ....... dat dat net tijdens mijn vakantie valt? nou ja, dan gaat er tijdelijk maar iemand anders van onze ploeg naar toe.
Wat een dag, vol prullen en prutsen, heb het gevoel dat ik niks gedaan heb ook al is dat niet werkelijk zo: eigenlijk heb ik veel werk verzet maar het gevoel blijft... nou ja, ik zal het maar los laten
na 36 dagen van zomer lijkt het nu najaar terwijl het nog maar net begin mei is gelukkig voor de natuur valt er nu weer regen Vanmorgen rook alles fris en groen dat had ik toch wel gemist
nog even de was opvouwen en dan mijn bedje in ....
Terug van weggeweest........ Op een of andere manier slaag ik er niet in om dagelijks iets te plaatsen. Maar naar aanleiding van een blogberichtje van mijn vriendin Sandrissimo, voel ik me meteen weer wakker geschud.
Dat icoontje (tegen racisme) wat ook op mijn blog prijkt dit is mijn mening en al lang
voordat ik dat icoontje daar heb geplaatst. Dat is bovendien mijn mening die
iknooit onder stoelen of banken
wegsteek. Dat is trouwens een mening
die steeds ook een uitnodiging inhoudt tot pittige discussies van mens tot
mens. En die
discussies en gesprekken vinden dagelijks plaats in mijn leven. Vooral omdat
vele vrienden en zeer goede kennissen van mij wél aanhangers zijn van het
Vlaams Belang. Ik mag die mensen heel graag, omdat ik "de mens" blijf
zien en me dus niet fixeer op een verschillend gedachtegoed. Bovendien brengen
ze me meer inzicht over het hoe en waarom ze Vlaams Belang aanhangers zijn.
Onze
discussies gaan vooral over het 'veralgemeniseren' van gedachtegoed, over
sommige mensen en eigen ervaringen daarmee. Over mijn mening dat iedere mens een individu is.
Want stel je maar eens voor hoe dit overkomt:
Als kind woonde ik aan een jachthaven en zag ik enorm veel "zatte Belgen" Dus "alle Belgen waren vervelende zatlappen"
Gelukkig zat dit niet in mijn geheugen gegrifd. Gelukkig heb ik veel andere belgen leren kennen. Gelukkig heb ik veel andere Belgen WILLEN leren kennen.
En daar wringt zich het schoentje, denk ik. Hoeveel mensen willen "anderen" echt leren kennen. hoeveel mensen willen het idee loslaten dat er niet een heel (vreemd) volk zo is als ze denken dat ze zijn maar die durven in te zien dat hun negatieve ervaringen eigenlijk de "uitzonderingen" zijn binnen een bevolkingsgroep, waarvoor daardoor een hele bevolkingsgroep wordt gestigmatiseerd.
Waarom fixeren op probleemgevallan in plaats van te genieten van een verrijking, te genieten van andere gewoonten, (die geweldig leuk zijn op vakantie, maar protest oproepen als dit hier in België gebeurt)
Dus dat icoontje wat hiernaast staat, is voor mij veel ruimer dan wat het lijkt uit te dragen. Misschien moet ik er toch maar eens iets aan veranderen, omdat het woord "tegen" niet aangeeft waar ik allemaal "voor" ben.
Ikzelf kan het nog eigenlijk niet helemaal vatten.
Hoe meer ik er over nadenk hoe opgewondener ik word.
Ok, ik heb wel wat verantwoordelijkheid te dragen,
maar eigenlijk is dat het minste van mijn zorgen.
Ook in de familie is er wel wat deining,
ergens heb ik het gevoel dat velen over mijn oom denken,
alsof die nooit veranderd is tegenover vroeger. Misschien heb ik het verkeerd voor en misschien doet mijn oom ook wel hetzelfde andersom....
Ikzelf heb er via internet nu al 4 jaar contact mee.
Nooit op familiale basis,
maar altijd over heel veel gezamenlijke interesses.
We zitten zelfs soms in elkanders haren,
nou ja, kortom,
ik denk dat ik gewoon een vriend ga bezoeken.
Trouwens hij heeft al 2x gebeld
en dat was telkens een warm gesprek.
Eigenlijk heb ik met geen van al mijn ooms en tantes
(en dat zijn er nogal erg veel)
ooit contact gehad op deze open en eerlijke manier.
De anderen blijven me gewoon beschouwen
als een kind van mijn moeder of vader. Ik lieg, met eentje had ik ook zo'n fijn contact, Maar die oom (Piet) is inmiddels gestorven.
Maar dus de anderen weten niet meer van me
dan dat ik op de markt eigen chocolade produkten verkoop.
Zijn nooit geïnteresseerd in wie ik verder nog ben.
Wat Australië zelf betreft:
Dit land staat samen met New Zeeland
sinds jaren aan de top van de landen
die me enorm intigreren.
Ik heb ook veel over de oorspronkelijke bevolking gelezen
en ik ben altijd emotioneel geraakt door hun muziek.
In ieder geval hoop ik dat ik tegen die tijd,
weer veel zal bloggen.
Mijn vorige verhaal is nog weliswaar niet af
(El Hierro)
maar dat kwam opdat ik alles achteraf moest schrijven.
Gelukkig heb ik ijn Australie wel een PC ter beschikking..
Kheb enige dagen niet geblogt: iets anders aan mijn hoofd: Continue gesurft op internet: Prijzen vergeleken, Australië bekeken............ Want wat is er aan het handje: Mijn oom uit Australië heeft me geïnviteerd. Ik zal deze zomer zijn zoon begeleiden richting Down Under JAWEL, DEZE MADAM GAAT DE REIS VAN HAAR LEVEN MAKEN!!!
Bij dit alles komt dus nogal wat kijken en daarom zijn mijn avonden te kort om ook nog te bloggen. Maar dat zal wel beteren zeker?
Dinsdag is zoals gewoonlijk een vermoeiende dag: 's Morgens naar Schilde, 's middags naar Oud Turnhout. Toch zou ik geen van beide markten willen missen. Ze zijn erg verschillend van elkaar in mentaliteit, in klanten, in struktuur. In Schilde duurde het lang, om het vertrouwen van de mensen te ontvangen. In Oud Turnhout had ik dat vrijwel vanaf het eerste uur dat die markt bestond.
Op beide markten krijg ik nu allerlei verhalen te horen, sommigen intriest, anderen diep ontroerend. Het is voor mij altijd weer boeiend om te ontdekken wie die mensen zijn, waarom ze doen wat ze doen. Dé reden waarom ik dus graag markt doe. Omdat ik een zekere anonimiteit heb, want ik kom deze mensen buiten de markt om nooit tegen. Dus zal ik niks doorvertellen, of hun niet confronteren met tegengestelde feiten, of een verschil in hun beleving en de ware aard van de gebeurtenissen.
Dat laatste komt dan weer soms al direkt aan het licht. Als ze hun beleving vertellen van iets wat op de markt zelf gebeurt. Zoveel mensen, zoveel versies, zoveel visies, één waarheid. Op zo'n moment stel ik dan ook mijn eigen waarneming in vraag: Is die zuiver? Of is ook die gekleurd door mijn eigen verleden en interpretaties? Ook dit zelfonderzoek is boeiend, ik leer nog iedere dag bij.
Naast dit alles komen er ook nog zoveel indrukken binnen, tijdens het horen van nieuwsberichten, het lezen van kranten of tijdschriften en het kijken naar TV.
Er heerst veel onmacht onder de mensen. Sommigen uiten dit in agressie naar anderen of naar zichzelf. Gebrek aan inzicht is volgens mij de hoofdoorzaak. En direkt daar aan vast hangt een gebrek aan een goed gesprek. Door een zuiver gesprek komt er meestal inzicht en is een kans op doorbraak uit het onmachtsgevoel. Maar velen zitten gevangen in een eenzaamheid al of niet bewust gecreëerd. Ik zelf kende dit maar al te goed. Gelukkig leerde ik De Lichtbron vzw kennen. Daar krijg je kans om inzicht te bekomen in jezelf en de ander. Daar leer je je kwaliteiten ontdekken en die van de ander. Daar kan je stappen leren zetten, om situaties die uitzichtloos lijken zelf te transformeren tot kansen op verandering.
Ons Aura is aan de sukkel, beetje te zwaar... is eigenlijk onze schuld: te weinig mee gewandeld het laatste half jaar, denk ik.... Ze is ook niet meer van de jongste. Haar pijngrens ligt nogal hoog, dus hadden we het niet direct door. Maar ze heeft pijn in de heupen en in de voorpoten Morgen wordt er een bloedstaal genomen om te zien of haar nieren, lever enz. goed functioneren. Zo ja, dan zal ze ontstekkingsremmers krijgen en misschien ook iets voor de pijn en andere medicatie om wat aan te sterken.
Daarnaast is ze ook gestart met een kuur Zyrtec, omdat ze altijd jeuk heeft, zonder dat er ongedierte in haar pels zit. En op dieet.... én als ze weer wat beter uit de voeten kan, gaan we langzamerhand meer en meer wandelen, dat zal ook mij goed doen. Ik heb immers de deugd daarvan ervaren toen ik op vakantie was in El Hierro.
Voor de rest zit deze zomerse periode er weer op, vanavond al voel je dat het weer aan het veranderen is.
Mijn marktwagen staat terug volgeladen met chocolade, niet dat daar al veel klanten op af komen. Want na een warme periode is die goesting een beetje over. Ik zie wel, er is genoeg ander lekkers.
Zomer in april! Niet te geloven hè, zaaaalig. Voor de chocolaatjes is het natuurlijk niet zo best, maar daarom niet getreurd. Ik geniet met volle teugen.
Vandaag weer richting mijn ouders geweest: Weer aan het kralengordijn voort gewerkt. Minstens 4 uur bezig geweest en we zijn nu op de helft. Natuurlijk heb ik weer eens slecht gelezen: Begin in het midden stond er geschreven. Nee, ik ben natuurlijk aan de zijkanten begonnen. Omdat de vuurtoren symmetrisch is, vond ik dat de beste optie. Bovendien zijn de zijkanten gemakkelijker en dat is dan weer prettig om er mee te leren omgaan. Vanavond heb ik het werk afgesloten met alle 1/4, 1/2 en 3/4 kralen op maat te snijden. Die komen er vanaf nu steeds meer in voor en dat zou de boel afremmen. Donderdag hoop ik verder te kunnen werken. Alles is nu voorbereid, dus we racen er doorheen ..... theoretisch toch .... denk ik ..... haha
Het zal dus af zijn als deze eerste zomerse dagen voorbij zijn.
"Het is een ramp" zegt mams, "als ik dát had geweten! wat doe ik je aan!" "Het is een zegen, mams" zeg ik, "Hoe lang is het al geleden dat we samen iets in elkaar knutselden? Ik vind het fijn om dit hier met jou te doen!"
Het is een kwestie van hoe zij of ik het bekijken.
Vanavond mijn dochter van de trein opgepikt: Ze zat een hele week in Zandvoort aan Zee bij d'r vriend. Kwam thuis met een "wow, wat een vakantiegevoel" Helemaal opgeladen en met blozende kaken. Taterend over vanalles en nog wat. Fijn dat ze terug is. Maar de tijd nadert dat ze zal vertrekken. Dat ze uit het nest zal vliegen. Dat ze haar vleugels dus uitslaat. Ze zal het uitstekend kunnen!
Verjaardagsfeestje ............. donderdag avond wordt dag en uur meegedeeld zaterdag van 14 tot 17 uur daarna opkrassen ........... want men moet naar ergens anders ....... wat mee te brengen? geld! ......... geldwolven! .......... toch zeker één van de twee jarigen ........ ...... kben niet geweest ........ feestje werd afgelast ........ geldwolfje had zich misdragen ............ andere jarige Jetje was meteen ook de dupe ....... ... . mams, waskikvroegerookzo?
Vandaag sliep ik langer dan normaal, ik was dan ook pas om 1 uur mijn bedje ingedoken en maakte in mijn dromen nóg kralengordijnen. Lekker op mijn gemakje gedoucht en ontbeten, daarna in een versnelling hoger mijn marktwagen geladen om dan om half twaalf weg te zoeven richting de boerenmarkt 's middags in Antwerpen zuid.
Twas er al goed druk, maar khad niet anders verwacht: het is immers zomer! Met een kakefonie van allerlei vreemde talen rondom me is het op zo'n dag niet moeilijk om me ergens in een vakantieland te wanen. Chaotisch verloop die markt altijd en in veel lawaai van marokkanen die groenten en fruit en olijven etc verkopen. Overal mag je proeven, iedereen vraagt de prijs ook al staat alles geprijst. Waarschijnlijk omdat velen beter horen dan lezen. Kroostrijke gezinnen schoven weer aan. De ouders zijn opgetogen, omdat iemand volledige aandacht schenkt aan hun kinderen. Soms wordt het me schrijnend duidelijk, dat ik een van de weinige blanke belgen ben, die dat zo doet....... Dat ik door lichaams communicatie volledig contact met hun én hun ouders kan maken. Gewoon omdat voor mij hartcontact zo waardevol is.
Aan sommige allochtonen die net iets beter nederlands spreken, vraag ik waar ze oorspronkelijk vandaan komen of hoe het leven hier is voor hen. Sommigen zijn positief, hebben wél werk. Anderen zijn te getraumatiseerd door de redenen van hun vertrek uit hun land. Wat ik fijn vind om te zien is, hun onderlinge contact, hun aanrakingen bij hun gesprekken. Hun openheid, hun oogcontact. Dat maken ze ook met mij, dat mis ik heel dikwijls bij de "blanke belgen".
Ikzelf voel me opgenomen, ik voel me 'gedragen' ik voel me helemaal thuis daar op die markt op de Desquinlei. Tevreden keerde ik alweer naar huis.
Kheb me weer reuze geamuseerd op de markt van de Luchtbal. Met dit prachtig weer heb ik het gevoel, dat ik vakantie heb terwijl ik werk. Vandaag was er ook tijd om fijn te babbelen met klanten en collega's.
's avonds ben ik naar mijn ouders in Nederland gereden. Mams had gisteren gebeld met de melding, dat ze een kralengordijn had gekocht voor aan de keukendeur, maar om kosten te sparen moest ze het zelf in elkaar steken. En daaar school dus een probleem, waar ik (omdat ik graag puzzel) iets aan kon doen. T'was een uitdaging :) En ik heb me dus uitgeleefd vanavond. We zijn nog maar met een 5e klaar, dus dat wordt nog een marathonklus. Maar het is ook een gezellig samenzijn met mijn ouders.
Eergisteren nam ik me voor om weer dagelijks te bloggen en gisteren was ik dat alweer vergeten. Niet abnormaal, na 12 uur op de markt, ben ik wel eens moe. Dus heb ik daarnet ook nog even over gisteren geschreven. En nu moet ik nog over vandaag. Nou ja moeten? Nee, ik doe dat graag, ondanks het late uur. En juist omdat ik het graag doe, wil ik me deze vorm van ontspanning gunnen.
Vandaag ben ik thuis geweest: wel heel de dag gewerkt, maar op een ontspannen manier. Al ons paasgoed moest gesorteerd, genoteerd en opgeborgen worden. Er is veel op van't jaar, dus moet ik volgend jaar massa's spullekes aankopen als versiering. Gelukkig heb ik daar mijn adres voor: Van Remoortel is een pracht van een supergroothandel. Daar ben ik in januari altijd een dagje zoet.
'Tventje is vandaag gaan duiken met een beginnelinge. 'Twas champagne achteraf' zei hij. Nen toffe duik, ook al was er nikske te zien. Wat me het meeste bij bleef in zijn verhaal, was dat de schoonmama kwam kijken. Niet vooraf (om hun niet zenuwachtig te maken) maar wel toen ze uit het water kwamen. Dit vond ik het vermelden waard, want zo'n schoonmama is er een uit duizenden.
Genoeg, morgen ist weer 5.30 uur En zoef ik richting Luchtbal!
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
