Het t Zwin is zonder twijfel één van de
bekendste natuurgebieden van Vlaanderen. Het unieke karakter is te danken aan
de regelmatige overstromingen. Om dit te vrijwaren worden werken uitgevoerd en
wordt het Zwin de komende jaren uitgebreid. Dit getijdenlandschap is een
favoriete bestemming bij heel wat vogels. We noemen het niet voor niets de
internationale luchthaven voor onze gevederde vrienden! Het is ook een
broedstandplaats voor de vele ooievaars die hier rustig aan het paringsritueel
kunnen werken.
De vele fietsers belemmeren soms ons gelukkig
is er af en toe een wandelpad afgezonderd van hen. We zijn terug in België om
te wandelen met de passage door de zwinduinen en -polders vooraleer we terugwandelen
door de villas van deze gemeente. Een 6-tal wandelclubs hadden naast de vele
andere wandelaars de weg gevonden naar deze wandeling dat deze wandelclub zich tevreden
stelt.
Om de verplaatsing te maken naar
Binche alleen al vraagt het nodige geluk dankzij het openbaar vervoer. Vorige
keren was ik belemmert door De Lijn, vandaag door de NMBS daar ze een trein
hebben afgeschaft vanuit Brussel-Zuid naar Binche waardoor genoodzaakt meer dan
een uur te wachten dus. Zo is het resultaat dus dat we (ik niet alleen) net
voor het startuur(21h) in de startzaal de nodige documenten kunnen ophalen.
Vriendelijk doen ze een geste om de start een 10-tal minuten te geven zodat ook
anderen zich kunnen aansluiten bij de start. In totaliteit mag de inrichtende
club Les Marcheurs de la Police de Binche 304 wandelaars succes wensen om de
weg te wijzen naast de restanten van de 13e-eeuwse stadswallen om het
standbeeldje van een Gilles te passeren bergaf de grote stad uit naar Waudrez
voor de 1ste bevoorradingspunt. De zon gaat stilletjes verdwijnen
maar de wieken van de windmolens blijven maar draaien. De soep laat ik links
leggen op de controlepost te Haulchin waar voor het eerst gekenmerkt wordt. Amper
verkeerslichten langs de kant dus de zaklamp is een nuttig ding om de fluocerende
pijltjes te zien. Een passage op een fietspad die voor geen meter bolt krijgen
we een eerste steil stuk onverhard omhoog maar gelukkig is het droog alsook net
voor de bagagepost te Lobbes. Vanaf hier krijgen we het lastigste deel van het
parcours dit alles omliggend rond het stadje Thuin met zijn verlichte Belfort.
Als het niet donker is kan men hier een mooi panoramisch zicht krijgen, of voor
de latere stappers wellicht ook. We duiken een bos in met steile stukken bergop
als bergaf goed uitkijkend op de uitstekende stenen als boomwortels om niet te
struikelen. Ik vind het bijzonder mooi in deze tocht als de ruïnes van de abdij
van Aulne in het zicht komen. Zo om 7 uur 's morgens is de plaatselijke horeca
nog niet open. Niet getreurd. In een sporthal vlak over de sluis was het voor
ons bevoorrading. Geloof me! Ik dronk er niet één maar 2 bekers cola ook al ben
ik deze stilletjes beu aan het worden ben en meer zal kiezen voor het water.
Daar we vorige edities hier het bos induiken wandelen we aan de bosrijke oever
van de Samber, op het grondgebied van Gozée, nu een deelgemeente van de
Belgische stad Thuin. Als we nog 2 rustposten voor de boeg hebben vallen de
eerste lichte regendruppels tijdens een passage van schuin lopende onverharde
stukken. Wat in onze bende is opgevallen is dat de kilometers aanduidingen in
de rustposten meestal niet kloppen daar we het merken op onze gps- toestellen. We
krijgen het gezelschap van de zaterdagstappers terug de windmolens als oriëntatiepunt
door de stofferige warme wegen tussen de korenvelden. Waar de abdij
van La Bonne Espérance in hetzicht komt al is het een vervelend stukje
onverhard daar schuin lopende paadje gekenmerkt door duizenden stenen van
verschillende formaat ons tempo een beetje doen zakken. In de Abdij hebben we
onze kaart voor de laatste keer gekenmerkt en ons nummer werd doorstreept op
het getallenblad. Vanaf hier is het dan nog 4,9 km te gaan beginnen op de oude
spoorweg-bedding die uitkomt bij de vestigingsmuren bij het kasteel van Binche om
dan nog even door het centrum te wandelen om te belanden in het Kursaal waar we
na 14u12 hebben gewandeld de bel luiden en proficiat wensen aan alle wandelaars
die deze tocht van 98,27km waarvan 1170 hoogtemeters met maximum 216m hebben
uitgewandeld. Terwijl we terugkerend naar huis zullen de laatste
wandelaars een echte regenbui gekregen hebben want de goot eventjes.
Aan het begin alsook het einde van de
zomervakantie staat de IJzer op het menu van de wandeldag in en rond
Diksmuide. Over een goede maand zelfs 4 dagen lang tijdens de 4-Daagse v/d
Yzer maar vandaag voor de 5de Op weg in Diksmuide (langs ijzer en
ijzertoren) ingericht door wandelclub Diksmuide. Vanuit het clublokaal waar er
volop aan pingpong wordt gedaan maar vandaag zijn ze even aan de kant geschoven
om de wandelaars een zitplaats aan te bieden. Men kan naast het lusje door het
stadscentrum kiezen of zoals de meesten voor de iets langere afstanden
variërend van 4 tot 24km. Direct speelt de hoofdrolspeler zijn rol als we ernaast
wandelen. Terwijl de kleinere afstanden via het Stiltepad wandelen naar
Kaaskerke, is de Dodengang ons richtpunt. Diksmuide kent kleinere dorpjes die
qua naam alles te maken heeft met geloof zoals Oostkerke & Oudekapelle waar
die eerst worden aangedaan. Voor de rustpost te Oostkerke passeren we nog het
oude stationsgebouw maar de spoorlijn werd verwoest tijdens de eerste
Wereldoorlog omwille van het IJzerfront. Via de Oude Zeedijk wandelen we naar
Oude- als Nieuwkapelle. Dit dorpje had zwaar te lijden tijdens de Wereldoorlog
toen 2 Belgische frontlinies door of langs het dorp liepen. Vandaag is het
echter de rust zelve toepasselijk ook in de rustpost. De grootste afstand krijgt
hier een plaatselijk lusje waar zij de IJzer opzoeken die loopt langs de Knokkebrug
(genoemd naar de door Spanjaarden gebouwde Fort Knokke of Fort de Knocke) alsook
rond de grote vijver de put om dan terug te keren naar Nieuwkapelle. Als men
langs deze kant dacht dat men onverharde stukken te doen is eraan voor de moeite
want maximum 150m verbindingsstukje kregen we onverhard de rest waren allemaal betonwegen.
Met zen allen wandelen we via Sint-Jacobskapelle met zijn pelgrim beeld aan de
voorzijde van de kerk, terug naar de boterstad & dit via de IJzertoren naar
de startzaal.
Op vakantie gaan om de zon op te
zoeken, dit weekend zéker niet hoor want met temperaturen even boven de 35°C is
het ten zwaarste aangeraden om zware inspanningen te doen maar toch moet ik
naar Nederbrakel om er een 100km van Euraudax te doen. Net voor we vertrokken
had Danny een mededeling dat deze 11ste editie tevens ook de laatste is. Het
dorpje uit zoeken we al snel het bos op tot aan de top van La Houppe (Vloesberg).
We verlatende provincie Henegouwen d.m.v. het Bos Ter Bijst in Schorisse. De
trappen op in het Knuffelbos leidt ons naar het natuurgebied de Burreken voor
de volgende wagenrust. Een voordeel van om 11u te starten wilt zeggen dat het
alleen maar zal afkoelen naarmate de avond vordert. Over warm besproken, het is
tijd voor het avondmaal maar nog niet voor het dessert. We wandelen naar de
dorpskern waar menig massa is verzameld voor de kermis waar wij ons door murwen
op zoek naar de Dwars door Brakelpad, vals plat naar de Toepkapel. Nadat we
genoten hebben van het rijsttaartje is het nog niet gedaan met klimmen want met
de Valkenberg als afdaling van de Berendries is het donker geworden als we voor
de laatste keer binnenstappen in het stamcafé van Danny met name The Corner
in Sint-Maria-Oudenhove (Zottegem). Weer op stap vertelde hij dat we nu alleen
maar bergaf gaat maar toch gaat de Elverenberg omhoog. We wandelen terug de
dorpskern in waar de kermis nog altijd aan de gang is, waar wij in
tegenstelling via het park Rijdtmeersen terug in de startzaal zijn voor het
ontbijt. Echter zijn we hier 2 Franssprekende als Eddy Goeman aan et opwachten.
Eddy krijgen we echter niet te contacteren maar tijdens de laatste lus krijgt
één van de collegas een telefoontje dat hij nadat gevallen was ergens is gaan aankloppen
om hen te komen ophalen. Wij dus bezig aan de laatste lus waar de zon stilaan
aan het opkomen is wat een mooi beeld is. We houden halt voor een banaan aan de
kerk van Everbeek Beneden. Van die van Beneden moeten we ook naar die van Boven
dus een klein stukje opwaarts maar wel terug de natuur opzoekend. Het slot van
de wandeling zoeken we terug de Toepkapel op waar kort erachter links een
steile afdaling nemen naar het busstation om via het centrum de laatste meters
af te leggen door de Rijdtmeersen naar de startzaal.
Geen enkele druppel de afgelopen 24h
is er hier gevallen terwijl in het binnenland er een overvloed aan was. Weeral
is gebleken dat de weervoorspellers er grandioos naast zaten & daardoor de
meeste Euraudax-fans de verplaatsing niet zaten zitten naar Adinkerke toe waar
Euraudax Westkust o.l.v. Coulier B zijn 2de zandloperstocht organiseert
bestaand uit 2 lussen van 25km, of afzonderlijk af te leggen. De naam van de
tocht speelt zich uit daar we in een bepaalde tijd in groep moeten uitoefenen tegelijkertijd
ook in het zand zullen lopen. Vanuit het gemeenschapshuis is de eerste 2km
verhard vooraleer we wandelen door de Krakeelduinen direct gevolgd door de
passage van domein De Westhoek. Als het echt zomer is waan je hier in de Sahara
daar tussen de duinhellingen de wind geen kans krijgt, mede daardoor dat het
hier in de volksmond zo wordt genoemd. In de laatste week kregen ze te horen
gekregen dat ze geen toestemming kregen om even halt te houden op het terrein van
de camping, dus wandelen we er vlug door. Aan de kust is het allemaal plat hoor
je meermaals in de volksmond, daar hebben ze hier een klein puistje in het
parcours ingepland om toegang te krijgen tot de Dune du Perroquet op weg naar
het strand van Bray-Dunes. De grens zijn we dus over gestoken om halt te houden
aan het infokantoor. Terug het strand op zoek naar een garnaal, niet in de zee,
maar wel op een bunker. Vele bunkers merken we ook op als we wandelen in de
Dune Marchand waar echt mul zand ver te zoeken is. Het eerste dorpje net over
de grens is Ghyvelde waar nadat we halt hebben gehouden achtereen-volgend Dune
Fossile als de Cabourduinen door wandelen om met kleine wijziging in het
Garzebekeveld door de modder te vermijden een einde hebben aan traject 1. Met
zijn 16 zijn we vertrokken aan de andere lus, die minder lastig is dan de
vorige. Het stationsgebouw achter ons latend, Plopsaland tegemoet zoeken we het
Calmeybos op die ons toegang heeft aan Domein Westhoek. Tijdens de 1ste
lus al een stukje meegepikt van dit maar nu korter. Het is tijd om zeelucht in
ons te nemen alsook voor een laatste keer nog het strand te zien tot aan het
borstbeeld van Leopold I. Eventjes de binnenwegjes door om makkelijk de 93
treden te nemen naar het hoogste punt in het centrum om door de winkelstraat
gans de dijk af te wandelen. De Houtsaegerduinen kunnen we ook al afschrapen
van de To Do-list, daar waar de Zuid-Abdijmolen met zijn neus naar de Hoge
Blekker staat. We doen hem maar half want bergjes hebben we wel genoeg gehad
zeker? Het terrasje opzoekend van cafetaria van het zwembad om even te verpozen
vooraleer we wandelen rond de militaire basis waar vroeger een wandelpaadje
liep voor de vakantiegangers van defensie die naar het strand wilden. De
Noorduinen als Kerkepannebos brengen ons terug naar De Panne waar er als
verassing nog een keer het bordje moeilijk wordt omhoog wordt gehouden om een
steile wand omhoog moeten. Via de Oosthoekduinen/Calmeynbos passeren we terug
Plopsaland om hetzelfde stukje als het begin doen, dus weten waar de finish is.
De zomer is in het land m.a.w. lichter wandelkledij, insmeren van voldoende zonnecrème,
voldoende drank(liefst water)drinken, veel schaduw opzoeken, al zal dat
laatste moeilijk worden daar we in Wallonië gaan wandelen op clubuitstap. Les
Marcheurs de la Sylle heeft voor onze buschauffeur een plaatsje gereserveerd
zodat we niet ver moeten naar de startzaal. Vlug inschrijven want normaal mocht
je maar tot 08:30 starten voor de 43km maar daar ik een goed wandeltempo kan
aanhouden zal ik geruim op tijd binnen zijn straks. Hier in tegenstelling tot
Vlaanderen geen landschap die verdwenen is door al dat beton dus volop de
natuur opzoeken naar het stadje Silly waar ook de 1ste als straks de
laatste rustpostlocatie is. De grotere afstanden wandelen nog verder onverharde
niet gemaaide stukjes onverhard naar de dorpjes Gondregnies, Gages &
Thoricourt. De hoogste temperaturen van de dag hebben we intussen bereikt &
is het sporadisch zoeken naar andere wandelaars op het heuvelachtig
traject, het krioelt hier wel van geparkeerde autos maar waarom? Hoe dichter
we erbij komen wordt de oplossing gegeven met name de vele toeschouwers voor
Pairi Daiza.
Pairi Daiza(tot en met 2009 Paradisio
of Parc Paradisio is een dierenpark in Cambron-Casteau, dat op 11 mei 1994 zijn
deuren opende. Pairi Daiza neemt deel aan 89 EEP's voor het behoud en de
bescherming van bedreigde diersoorten. Zo heeft de Chinese overheid in 2014
twee Chinese reuzenpanda's, Hao & Xing Hui, voor een periode van 15 jaar uitgeleend aan
het park. In 2016 resulteerde dat in de geboorte van een jong, dat de naam Tian
Bao kreeg.De drie panda's verblijven alle drie in het park. In 2007 bezochten meer dan
635.000 personen dit park die de komende jaren steeds meer werd bezoekt met in
2018 zo'n 2 miljoen.(bron Wikipedia)
Weer vertrokken na het plaatselijke
lusje rond Thoricourt passeren we de Château zoekend naar de juiste ingang van
het Bois de Silly. De Brouwerij van dat dorpje is gesloten vandaag maar om de
hoek was er dus die rustpost waar we in het begin ook zijn binnen gewandeld. Nu
nog wandelen naar het station van Silly die op zon kilometer van het dorpje
Bassilly ligt waar de kaatssport wordt beoefend, niet door de 786 deelnemende
wandelaars,voordat we de airco opzoeken
in de bus op weg naar (niet alleen dromenland) de Belgische Kust.
"Al noemt het 100km, toch gaat
het niet over 1 dag!"
Hemelvaartsweekend, voor velen een
verlengd weekend dus tijd genoeg om een wandeling mee te pikken toch moet je
een keuze maken uit 2 klassiekers met name de Helletocht (vroegere Omloop
Kluisbergen) of 100km van Ieper, daar waar mijn keuze opvalt al is het
slechts de 1ste dag van deze editie. Gestart voor de 32km wandelen we
de Vesten op als ook er vlak naast om de Verdronken Weide op te zoeken die lijdt
naar Zillebeke vijver. We wandelen deze rond aan de verste kant naar het dorpje
Zillebeke waar wegenwerken bezig zijn. Door de organisatorische zelf gecreëerde
gemaaide paadjes brengt toch een andere kijk om hier te wandelen daar het niet
altijd hetzelfde moet zijn. We passeren het Maple Corps Cemetery de juiste weg volgend
met de vele splitsingen kort na elkaar de Hill 62 tegemoet waar er een rustpost
is bij de plaatselijke tearoom. De Hill 62 (Sanctuary Wood) Canadian Memorial
over terug het concept van de vele splitsingsborden om de weg te tonen naar de
Gasthuisbossen waar we ruime tijd door wandelen de afkoeling tegemoet.
Wandelend naast als door de perenranken heeft die plaatselijke boer zijn hangar
opengesteld om als rustpost te dienen. Net niet naar Bellewaerde gaan we want
we zoeken alweer de Gasthuisbossen op waar we al over de helft zijn de 1ste
bevoorrading krijgen. Wij als grootste afstand alleen wandelen naar de grens
met Zandvoorde terugkerend om het yoghurtje mee te pikken daar ik een beetje
moest haasten of ik mis de bus nog. De rest van de wandeling is een beetje een kopie
van het 1ste stukje waar we terug wandelen naar het dorpje Zillebeke
alsook zijn vijver om nog het ijsje mee te pikken bij de camping op nog geen
490m van het sportcentrum.
Heb je nog niet te veel
wandelkilometers dit jaar of ben je aan het voorbereiden op een 100km- tocht
dan breekt nu een periode aan waar er tochten aanbreken met de grotere
afstanden maar voor de eeuwige jeugdstappers zijn er ook mooiere aanbiedingen,
keuze genoeg dit weekend & dan heb ik het niet over de verkiezingen morgen.
Is het daardoor dat er voor wandelclub Brugse Globetrotters vandaag
concurrentie moest delen met de tocht te Tielt waardoor er slechts 829
wandelaars de weg vonden naar Sint-Kruis(Brugge) voor hun Door het Brugse
Ommeland. Gestart uit het Sint-Andreas Lyceum wandelen we er naast gelegen
Veltembos door die gevolgd wordt door natuurgebied Gemene Weidebeek tot aan de
rustpost in het dienstencentrum. Het ziekenhuis voorbij wandelend, in één
rechte lijn op het fietspad nu naar Assebroek toe waar men ook het domein
Ryckevelde vindt met zijn kasteel.
De stijl waarin het
kasteel gebouwd is (neogotisch), verraadt de leeftijd al. Het werd in
opdracht van baron Raphael Gilles de Pélichy gebouwd tussen 1913 en 1929.
De familie bleef er maar tot 1946 wonen. Centraal valt direct de puntige
toren op, in de linkervleugel bevindt zich de kapel. Aan de achterkant
ligt een ruime tuin met een grote vijver. Vanop één van de talrijke
bankjes langsheen het wandelpad rond het dierenpark kun je het mooie uitzicht
bewonderen.
De Gemene en Loweiden
vormen nu voor de grotere afstanden het decor op weg naar Sint Kruis al moet
men daarvoor wel over de Oedelemberg waarna men kan verpozen niet alleen in
pats caffee(rustpost)maar ook tijdens de passage van het Beverhoutsveld. Het
jaagpad naast het Kanaal Gent-Oostende wordt vervolgd door te wandelen door
Leiemeersen Noord. Over enkele weken kom ik hier terug in Moerbrugge dan voor
de NVV waar we een stukje van dit parcours meepikken. Dwars door de Assebroekse
Meersen vervoegen de andere afstanden ons de Steenbrugse bosjes door met op het
einde nog een passage door kinderboerderij de zeven torentjes op weg naar de
startzaal.
Bij mijn weten in is het de eerste
keer dat we met de club op bus uitstap gaan naar Nederland. Terwijl het
massaevenement 2-Daagse van Blankenberge ook dit weekend plaats vindt, met gisteren
zelf een wandelaar die is bezweken aan een hartstilstand, is het telkens hetzelfde
parcours war ik het een beetje gehad heeft. Nieuw is ook dat ik vandaag de
reisbegeleider ben van de 59 Duintrappers waar we reizen naar Ossendrecht pal
over de grens met de provincie Antwerpen. Eens gearriveerd is het aanpassen met
de werkwijze van een wandeling georganiseerd door een vereniging aangesloten
bij de Nederlandse Wandelbond. Zij werken met inschrijvingskaarten waar ieder
afstand een ander kleurtje heeft alsook geen informatiebord hoe de afstand
inéén is samengesteld, dan maar op het gevoel doen/meten. Ik wacht nog eventjes
om te vertrekken daar er een felle bui bezig is gelukkig van korte duur zodat
ik de eerste meters van mijn 40km kan aanvatten. We wandelen gedurende 2,5km
nog door de dorpskern vooraleer we rechts het onverharde van reservaat Kleine
Meer overlopend in grenspark Kalmthoutse Weide als Ossendrechtse Duinen waar
ook de rustpost is onder een tentje. Weer iets nieuws in de methode hier is dat
ze op een rasterblad een kruisje naast je nummer zetten zodat ze weten als
iedere wandelaar van die afstand is gepasseerd. De wandelaars van de 30 &
40km wandelen verder naar Putte(Woensdrecht) de grens over in Putte(Kapellen)
waar ook de rustpost is op Nederlands grondgebied. Ter hoogte van kasteel
Ravenhof verlaat de 30km ons, wij terug België door met in Berendrecht het
langste stukje asfalt om daarna de mensen van de 30km weer op te pikken aan de
ingang van het Moretusbos waar aan het uiteinde samen met de wandelaars van de
20km de rustpostlocatie bereiken in de hangar van een plaatselijke land- bouwer
dichtbij een naturistencamping. 2x doorkruisen we de andere afstanden omdat we
naast het Molenbos(er niet door) nog een passage hebben door de industriezone
om dan het kerkpad te nemen naar de startzaal te ossendrecht.
Zelden hebben ze te maken met slecht
weer de dagen voordien of zelfs nog de dag zelf maar de komende uren zal het
een drogere versie zijn van de Gildentocht vertrekkend uit Schaffen waarvan
de eerste 49km in groep. Eens gestart met de groep van 6,3km/u zijn we de kerk
al gepasseerd wanneer we al een eerste stukje klim hebben gevolgd door een
passage bos waar men vele mogelijkheden heeft door de vele paadjes die men kan
ontdekken. Het is tijd om de zaklampen boven te halen om niet te struikelen
over de boomwortels om dan vreemd op te kijken wanneer we halt moeten houden
voor een druk goederenspoorlijn. Zelem door is het tijd om te genieten van de 1ste
wagenrust aan natuurdomein Sint Jansberg.Deze wandeling is ook bekend om te wandelen in de open weides als
naast/door de ranken dus vandaag ook vooraleer we in Zelk de 1ste
groep ons juist zal verlaten met mij erbij daar ik gewisseld heb met iemand van
die groep waarvoor het te snel ging. Vooraleer we aan het ontbijt zijn in
Melkwezer hebben we ook passages had door de dorpen Kortenaken als Ransberg. Na
het ontbijt vatten we het stukje aan waar we samen in groep zullen wandelen
stilaan het ochtendgloren tegemoet ook in het domein Grote Gete. Na een
kommetje aspergesoep te Linter kiest ieder zijn eigen tempo doorheen het Heibos
waar we opmerken dat er dikke mist hangt. Ransberg doen we een 2de
keer aan maar wel op een andere locatie vooraleer we halt houden in café Onder
de Toren op het dorpsplein van Waanrode. Terwijl ieder van zijn broodje eet
komen stilaan de wandelaars van de andere groep ook binnen te wijten dus aan je
eigen tempo kiezen. Het blijft klimmen als dalend Asteen-Scherpenheuvel door
wel niet naar de bekende basiliek, maar eventjes verder naar Zichem dorp waar
we gebruik kunnen maken voor het laatst van onze bagage. Het is klokslag 12u
als we in Tesselt direct na de spoorweg een steil stukje naar het bos toe
gevolgd door een passage door de Breisbroeken op zoek naar de kantine van de
vissersclub te Averbode. Dit is een terugkerende locatie net zoals de volgende
met name zaal Molenhuis te Molenstede waar de stappers van de dagtocht ook
toekomen. Stillaan wordt het nipt om nog op tijd te zijn om mijn bus naar het
station niet te missen dus niet te lang pauzeren wandel- makkers want de tijd
tikt voor mij. Nog 6,4km wacht er ons waar we de Blaasberg opwandelen met boven
ons het geluid van vliegtuigen. Dat wil zeggen dat we niet ver van het
vliegveld van het leger zijn waar we net zoals de vorige keer ook een passage
hebben door het militair domein waar we de straat over het naambordje van
Schaffen voorbij wandelen de laatste hectometers tegemoet naar de startzaal om
ons T-shirt op te halen(als ze voor je de juiste maat nog hebben).
Van her en der komen ze er naartoe,
dit jaar slechts op 2 locaties. Dan hebben we het over Vlaanderen Wandelt met
naast Roeselare ook Puurs(Sint-Amands) daar waar we per clubuitstap zijn
naartoe gereden. Rond 09:30u vertrokken kiezen we het juiste spoor letterlijk,
om helemaal alleen te zijn wanneer de 42km hun eigen weg zoekt naar domein
Coolhem waar we voor een gesloten poort staan. Dan maar een ommetje maken met
de andere afstanden door het domein richting de rustpost naast het station van
Ruisbroek waar wij ook hier een plaatselijk lusje doen met een kleine passage
naast het kanaal Brussel-Rupel. De spoorlijn komt meermaals terug de komende
kilometers op weg naar Lieszele met zijn fort, waar ik jammer genoeg deze niet
kan bezoeken wegens tijdsnood daar ik nog een bijkomend lusje moet doen rond de
Molenbeekvallei terug kerend het fort tegemoet. Ik kan ze nog juist op één hand
tellen hoeveel splitsingen we krijgen tijdens het slotstukje vooraleer door de
telbroek de zaal weer binnengaan. Organisatorisch is zon evenement een
kostenplaatje waardoor er slechts 1 gaststad is(voorlopig) voor de editie van
volgend jaar met name Nieuwpoort. Nu gaat het ook richting de kust.
Primeurs zoeken is niet altijd evident
als je rekening moet houdend met het openbaar vervoer. Gelukkig is die van de
komende uren niet ver net over de grens met name Zeeland waar ik ga deelnemen
aan de 24u van Oostburg. Qua publiciteit is het vooral bekend geworden de
laatste weken voor deze dag, daarom misschien de magere opkomst maar dit is een
pak beter. Op het centrumplein zijn we om 19:00u gestart nu nog droog het
dorpje Oostburg uit naar de gemeente Aardenburg waar na 10km de 1ste
rustpost hebben. De volgende dorpjes die we aandoen klinken me bekend voor
& dit zijn Sluis(met onderweg passage Retrachement) als Cadzand waar het
ondertussen donker is geworden. Gelukkig is de parcourscontroleur op tijd hier
want her en der waren er pijltjes verdwenen. Van Groede naar Breskens wandelend
naast de Westerschelde is het tijd voor de pasta in de kantine van voetbalclub
Biervliet. De poort is toe maar ik zie een bevestigingspijltje, waar u naar
toe? Ik vraag het aan de medewerkers & zij weten het ook eerst niet maar
blijkt dat we door het gat van de omheining moeten. Ondertussen is het stilaan
klaar aan het worden terwijl we nog (een allerlaatste)buitje krijgen & dit
op Koningsdag hier. Lange wegen waar men kan ver zien hebben we nog een stop
met een mooie naam Waterlandkerkje voor de laatste overbruggingsstuk te doen
via natuurgebied(-je) Fort Nijevelt, tussen de koeien door op de waterplas. Een
passage door het centrum van Oostburg belanden we in een lege zaal op de
medewerkers na die de nog vele wandelaars opwachten.
Er zijn zo van de wandeltochten die het
parcours niet veranderen voor één van hun tochten. Dat geld zeker voor Wandelen
met Prins Karel & Ensor ingericht door Keignaerttrippers Oostende. 3 weken
geleden hadden ze hun grootste tocht van hun kalenderjaar, daarom doen ze het
nu kleinschaliger. Vertrekkend uit de taverne Walrave wandelen we eerst de kant
uit richting Middelkerke via het wandelpaadje tussen de kampeerverblijfparken
& de zee. We keren terug naast de tramlijn tot we weer de trappen nemen terug
de cafetaria tegemoet. De kleinste afstand hebben hun traject afgelegd zodat
wij met de nog andere afstanden in zomerse omstandigheden wandelen door de wijk
vlak voor de luchthaven. Even tijd nemend om het Ensorkerkje te bezoeken voor
we wandelen door Mariakerke met een rustpost niet ver van het voetbalstadion
van KVO. Wij als grootste afstand moeten hier ook een lusje doen waar het lijkt
dat de parcoursbouwer niet veel inspiratie heeft dit omwille van de telkens quasi
op hetzelfde punt toekomen. Na de rust zoeken we terug de dijk op om terug te
wandelen naar het provinciedomein waarin we nog even door wandelen tot aan het
einde
Het nadert met rasse schreden, mijn
wandeling midden Juni hier net ver vandaan in Adinkerke. Tijd om dus voor de
laatste keren te gaan verkennen rond De Panne tijdens de Lentewandeling van
wandelclub Buencamino startend uit zaal De Boare waar de tocht bestaat uit 4
lussen. Beginnend doen we met lus geel van 7km waar we wandelen rond de grens
met Koksijde. We trekken ons om gang via het stadshuis gedecoreerd door vele
paasbloemen, gevolgd door gans de Zeelaan te doen tot aan de dijk. Daar
betreden we het strand richting de zeilclub van St.-Idesbald waar we het strand
verlaten. Aan de stadsgrens loopt de Houtsaegerduinen die op de voet wordt
gevolgd door het Kerkepannebos waarmee we terug in De Panne zijn. Nog eventjes
achter de sporthal het onverharde strookje naast wijk Oosthoek om in rechte
lijn een einde te maken aan deze lus. Goed opgewarmd niet alleen door de zalige
lentetemperaturen beginnen we toepasselijk met de zwaarste met name de rode lus
van 8,5km. We wandelen de paadjes tussen de villas om terug te wandelen naar het
strand maar nu de andere kant op richting Frankrijk maar niet helemaal want aan
de grens maken we een vervolg van het zand door domein De Westhoek, of als het
heel warm is , ook wel de sahara genoemd. Gelukkig hebben we nu wind zeebriesje
tegen dat het beter wandelen is hier als is het zand wel mul. Dit gebied sluit
aan het Calmeynbos maar daar gaan we (nog niet) door want we wandelen terug
naast de villas naar de startzaal. Nu staan de groene pijltjes ons te
begeleiden voor het lusje van 6km waar we het centrum vermijden om aan de buitenkant
te wandelen terug richting de zeedijk. Die gaan we op en af om dat te
combineren met een passage door de Dumontwijk tot aan het monument van Leopold
I niet ver van de zaal waarmee het verharde lus gedeelte erop zit. Tot slot de
laatste lus op het programma waar de blauwe pijltjes voor 5,5km de wandelaars
zullen leiden. In deze lus staat maar één ding centraal met name het Calmeynbos
die aan beide kanten wordt bewandeld.
Er zijn zo van die tochten die maar
voor enkelen geschikt zijn & daarom niet bekend worden gemaakt over de verschillende
kanalen. Belgian Walking Association(BWA) hebben al enkele wielerklassiekers
zoals de Ronde van Vlaanderen, Gent-Wevelgem, helemaal te voet gedaan. Ze
richten de komende uren de Napoleon Walk in het spoor van Napoleon dus. Maar
dan moet je wel gespecialiseerd zijn om de 100km af te leggen voor het grootste
stuk aan een wandeltempo van 6,3 of 7 km/u. Nadat zelfs een spanjaard het
vertrekpunt met name het stadhuis aan de Grote Markt te Brussel heeft gevonden
vertrekt om 20:40u de 1ste groep o.l.v. Rudy Schoors dwars door de
hoofdstad met de Kunstberg, het Koninklijk Paleis naar gemeente Elsene wat een
andere huizenbouw heeft dan in de hoofdstad zelf. Naast het Ter Kamerenbos
wandelen houden we halt voor het rijsttaartje aan de ingang van het Zoniënwoud.
De taalgrens overstekend in het park Solvay zoeken we enkele keren kasseistroken
op, een knipoog naar de helleklassieker van morgen. Wat zien we daar in het
veld verlicht uitstekend? Het is de leeuw van Waterloo waar hij(Napoleon)
gesneuveld is tijdens een veldslag. De meester van de Jungle wordt door velen
gefotografeerd voordat we weer vertrekken het Hallerbos door, terug in
Vlaanderen, naar Beersel met zijn kasteel. Het is tijd om gebruik te maken van
de bagage tijdens(voor de meesten) te grote portie pasta. Net wanneer de andere
groep aankomt is het tijd voor ons om terug op gang te trekken voor de
resterende 48km nog steeds in groep. Te Lot volgen we het kanaal waar het ochtendgloren
van kracht wordt, naar Halle met zijn basiliek waar vandaag ook de wekelijkse
markt plaats vindt. De steden/dorpen Sint-Pieters-Leeuw, Vlezenbeek wandelen we
voorbij om door het domein van het kasteel van Gaasbeek te wandelen, de laatste
meters tezamen in groep. Vanaf hier(in Leerbeek)nemen we afscheid van de grote
groep om aan eigen tempo de resterende 20,7km af te leggen. Dwars door de
Kesterheide volgen we de pijltjes met soms hellende stukken richting Geraardsbergen
zonder eerst de bevoorrading mee te pikken in Oetingen & Waarbeke. Soms
moeten we oppassen tijdens enkele gevaarlijke passages zoals een voetweg dalend
bezaaid met stenen waar we ons tempo een klein beetje moeten zakken. Naast ons
het Respaillebos, bekend terrein voor me gaat de stillaan bergop naar de O.L.V.-
van Oudenbergkapel op de top van de Muur om dan de legendarische puist af te
dalen naar het Heilig Hart Beeld die uitkijkt op de Grote Markt. Daar waar ook
het beeld staat van Manneken Pis gaan we rechts-links naar parochiezaal
Groenkruiske om de al gearriveerde collegas proficiat te wensen. Nu nog de
trein nemend naar de Kust om nog te helpen aan een wandelinrichting van ons.
In de komende 10 dagen lopen er 3
wandelorganisaties over een hetzelfde stukje parcours van elke vooropgaande
wandeling. De boosdoener is Wandelclub Nieuwpoort die hun data van hun
Jachthaventocht steeds verplaatst enkele dagen voor de Lentekriebelstocht van
Duintrappers Westende die dan hun parcours moeten aanpassen op het traject van
Wandelen met Ensor&Prins Karel van de zaterdag over één week. In 2013 ging de
jacht- haventocht nog door op 20/10, in 2014 op 19/10, in 2015 op 18/10, in
2016 op 11/09, om dan vanaf 2017 te verhuizen naar 06/04 net zoals vorig jaar
toen op 05/04. Vandaag boycotten ze de andere clubs weer door hun tocht op 11/04/2019
te laten inrichten tijdens de paasvakantie, schaam jullie!! Starten doen ze
altijd vanuit de Vismijn waar ze weer iets nieuws willen uitproberen, benieuwd
of deze initiatief wel lukt(de bandjes om bonnetjes te kopen hebben ze na één
tocht al afgeschaft)? We wandelen richting het monument van Albert-I om te
wandelen door de nieuwe jachthaven overlopend in natuurgebied Ysermonde. De rustpost
te Lombardsijde is in het clublokaal van onze club om vanaf daar ook een plaatselijk
lusje te doen naar de grens met Westende-Bad. We wandelen het strand op
Lombardsijde tegemoet tot net voor het Kwartier Lombardsijde om nog even naast
de Calidris terug te wandelen naar de rustpost. Lange stukken rechtdoor maken
een vervolg van deze tocht ook richting de bunkercomplex Schuddebeurze, de
windmolen tegemoet. Via het sluizencomplex zijn we weer in de vismijn beland om
dan de andere kant te bewandelen. Er zijn altijd passages die bij elke tocht
van hen terugkeert en dan hebben we het over de Havengeul helemaal tot in
Nieuwpoort-Bad waar onderweg we de mensen die gebruik hebben gemaakt van de veerboot
oppikken naar de rustpost in zaal Ysara. Hier is er ook een plaatselijk lusje
voor enkele afstanden waar we gans de zeedijk doen de grens over stekend met Groendyk(Koksijde)
om aan de KEI terug te keren het verharde gedeelte want zij besparen altijd op
onverharde stukken terug de winkelstraatpassage tot aan de rustpost. Het einde
van deze wandeling is hetzelfde slotstukje als hun vorige wandelorganisatie met
name passage naast oude verblijfsite Ysermonde om dan in één rechte lijn naar het
voetwegeltje tussen de bomen naast de kinderboerderij. Nog even naast de
tennisvelden om terug de Vismijn te betreden om dan snel naar huis terug te
keren.
De Keignaerttrippers uit Oostende
trekken vandaag hun wandeljaar op met hun Jaarlijkse Lentetocht startend
vanuit vrijetijd - en vormingscentrum Duin en Zee. Wist je het al dat deze
wandeling in 2021 de Regionale Wandeldag West-Vlaanderen zal zijn, daarvoor
hebben ze goedkeuring gekregen maar dat is pas over 2 jaar dus laten we het
eerst hebben voor vandaag. We zijn vertrokken door de sterke wind die het een pak
frisser maakt dan gisteren richting het Fort Napoleon die echter gesloten is
wegens renovatie. Hij wordt geflankeerd door de Lange Nelle, nog één van de 3
werkende vuurtorens aan onze Belgische Kust. Het havengebied waar we nu
doorwandelen heeft niet meer de functie van vroeger waar de vele vissersboten
aangemeerd waren als de vele viswinkeltjes bij de vismijn. Nu moeten zij plaats
maken voor de luxueuze hoge appartementsblokken als jachten. Beukend tegen de
wind in wandelen we naast het strand terug de startzaal binnen die vandaag ook
als 1ste rustpost dient. Terug het stukje van daarnet opzoekend
wandelen we naar Bredene aan Zee, het tunneltje onder de trambaan door, op weg
naar Bredene sas met zijn gevel-schilderijen alsook de rustpost die voor sommige
afstanden meermaals wordt aangedaan. De 2 grote afstanden leggen hier een
plaatselijk lusje af waar de grootste zelfs nog verder wandelt naar Vosseslag (
De Haan) vooraleer langs de campings terug te wandelen naar de rustpost. Even
voorbij de geassisteerde Breedeendje Nukkerbrug staat een gedenksteen ter
nagedachtenis van de waterramp veroorzaakt door de springvloed van Februari
1953, een groot deel van de lagergelegen saswijk werd overspoeld. De Kreekdijk
die leidt naar de visserijschool ligt pal naast de Spuikom, de walhalla voor de
watersporters alsook de oesters. Rondgewandeld rond het grote meer rest er ons
nog een passage door de achterliggende wijk met hun volkstuintjes vooraleer we
terug arriveren we terug aan de startzaal waar ze met een opkomst van 1565
wandelaars tevreden kunnen terugblikken op hun organisatie.
Als je geen voorstander was van wandelen
in groep aan een bepaald tempo maar toch wilde gaan wandelen in West-Vlaanderen
moest je de verplaatsing maken naar Marke daar het de enige wandeling is
vandaag in deze provincie. Opgehaald door één van de medewerkers aan het
station naar de startzaal opgemerkt dat er toch nieuwe wandelaars willen
proeven van het Euraudax concept. Op het menu vandaag: 2 lussen van 25km(of
afzonderlijk mee te doen), wandeltempo van 6km/u, toffe sfeer & zonnig
wandelweer in de loop van de dag. Totaliteit zullen we met 67 zijn als we
gestart zijn tussen de voortrekkers Monique V. / Marc D. & laatste man
Didier D. hebben ze bij de verkenning een onverhard smal paadje gevonden pal
naast de drukke weg slingerend als een lintworm wachtend zodat we tegelijkertijd
de drukke baan kunnen oversteken. Wist je dat één van de baankapiteins lid is
van de plaatselijke wandelvereniging WSK Marke, dat in vroegere tijden nog een
100km ingericht hebben, maar dan spreken we al van bijna 20 jaar terug.
Ondertussen wandelen we door het stadsgroen De Marionetten uitkijkend op het
grote ziekenhuis naar het dorp Aalbeke met zijn Hoogmolen als zijn kasteel. Het
is tijd om te rusten / hydrateren in de kantine van voetbalclub K.F.C. Aalbeke
Sport alsook van de nodige kleren op te bergen want de zon doet volop zijn werk.
Na de rust flirtend we met de grens de bedevaartstraat in waar men niet in
Zeebrugge moet zijn om containertorens te zien. Zoekend naar de juiste ingang
van het onverharde paadje waar de medewerkers terug staan om ons te bevoorraden.
Het laatste stukje van de 1ste lus hadden we een passage door het
Preshoekbos waar we niet verwachtend zand onder onze voeten krijgen maar zand
is plezant. Ondertussen hadden we te maken gekregen met een opgever net we via
het gemeentepark met kasteel Blommegem terug in Marke belanden daar waar Josse
V. beloond wordt door het behalen van zijn 2de schelp.
Met een 20tal wandelaars minder starten
we om 14:20u voor de 2de lus terug wandelend naar het gehucht
Marionetten(stadsgroen) met zijn Libelle de overbrugging makend naar Bellegem.
De zon krijgt het alsmaar moeilijker om zijn werk te doen, begrijpend want de
avond komt dichter. In Rollegem maken we tegenover de kerk, in het plaatselijk
café , nog even tijd om te pauzeren vooraleer we gestalkt worden door ijskar
Snuffelijs waar zijn deuntje niet helpt want wij stoppen alleen maar een paar
kilometer verder terug aankomend in Marke.
"Je moet niet van de streek zijn
om de weg te weten!"
Zeldzaam & ongewoon zijn ze te
vinden onder de ultrawalkers als we het hebben over de afstand 125km. Dit kan
alleen maar van toepassing zijn als je komt meewandelen in groep bij één van de
Euraudax-organisaties, dus moeten we de verplaatsing maken via Sint-Niklaas
naar Hamme waar Frank Rottiers zijn thuisgrond Merksem dus heeft omgeruild. Als
125km te veel was voor u kon je ook kiezen voor de 25, 50, 75 of 100km. Daar
waar vorig jaar nog te maken kregen met vrieskou, zullen we vandaag eerst door
de wind moeten beuken. Met velen, 131 wandelaars in zijn totaliteit over deze
organisatie, zijn we gestart vanuit café Ricos zaterdagochtend 11u waar hier
dichtbij ook de Oude Durme loopt het onverharde op kronkelend voor een eindje.
Ons landje is dik bezaaid met kapelletjes waar wij dus ook zullen tegenkomen op
ons traject en de barokke Sint-Jozefkapel met houtsculpturen is er één van die
staat in het gehucht St-Anna. Via Zele maken we de verbinding naar Zogge voor
de 1ste caférust in het supporterslokaal van crosser Kevin Pauwels.
We wandelen recht naar de O.L.V. Hulp der Christenenkerk waar daarvoor er een
diertje staat met toepasselijke titel 'Zogge Ku(n)st' waar de plaatsnaam Zogge
wordt gelinkt aan de benaming zeug voor een vrouwelijk zwijn. Dit dier komt
trouwens ook voor op de Zogse feestvlag. Het varken heeft gouden lippen
in bladgoud op het varkenslijf. Op het plateau staat volgend geschrift:
"Om je gemoed te sussen, moet je mijn billen kussen. Want zonder zorgen of
schulden worden je lippen verguld". De felicitatie kussen zijn voor
morgenmiddag pas want we hebben nog een hele karwei te gaan. 1010 padden hebben
dankzij de nodige aanpassingen van de gemeente een veilige oversteek gekregen
beter dan vroeger toen hier nog de oude spoorwegbedding liep naar Hamme. 1/4de
van het traject hebben we achter de rug nadat we ons broodje hebben opgegeten
alsook de fluohesjes hebben aangetrokken al is het nog niet donker maar des
temeer we meer opvallen in het verkeer. Startend waar we geëindigd zijn, met de
oude spoorwegbedding dus wandelen we door het industriecomplex om even halt te
houden aan het blauwe kapelletje voor de WR te Moerzeke. Er bestaan in dit
landje waar tussen 2 gemeentenamen slechts één letter verschillend dat is ook
van toepassing voor Grembergen. Het is eindelijk donker geworden als we door de
Grembergse Broeken wandelen met een zeldzame witte reiger. 50km (op papier)
achter de rug dus tijd voor het avondmaal die bestaat uit een worst met groentenstoemp.
Het is nog altijd zaterdagavond om precies te zijn 21:30u als we vertrekken
voor de lus geheel in het donker waar de Schelde ons zal vergezellen. Eens de
eerste druppels neer dwarrelen komen we meerdere keren naambordjes van Hamme
tegen, wellicht hebben ze ere te veel aangekocht. Tijd om na het kommetje soep
om regenbescherming mee te nemen want tijdens deze lus is er volgens de meeste apps
kans op regen. Gelukkig bleek het niet erg te zijn naar en terugkerend van
Moerzeke. Ondertussen is het zondagmorgen geworden wanneer we het ontbijt
achter de rug hebben waar we dus de hesjes weer mogen opbergen in de valiezen.
We zijn al over de 100km maar toch wacht er nog een laatste lus waar de Durme een
grote rol zal zijn zowel in het begin als het einde. We wandelen de Durme over
via de Mirabrug die haar naam en bekendheid kreeg dankzij de speelfilm Mira, de
verfilming uit 1971 van het boek De teleurgang van de Waterhoek van Stijn
Streuvels. Doorheen de koolputten waar gewerkt wordt zien we eventjes verder
voor ons de Sint-Rochuskerk te Sombeke waar ook een beeld staat van
kunstschilder Edmond Verstraeten tegenover café Roxy die speciaal voor ons open
hebben gedaan. We wandelen nu langs de chickere villas van het dorpje
Waaswunster om met een passage door het Eekhoekbos eindelijk weer een stukje
onverhard tot aan de wagenrust. Naast ons rijden hier ook mountainbikers
vandaag een tochtje en word er veel vaak fietsers omgeroepen om iedereen te
verwittigen. Dit doen ze net als ons op de oude spoorwegbedding waar nu niets
meer van te herkennen is op het naambordje na. Stilletjes aan verlaten we
Waasmunster waar hier vandaag een andere Wandelsport Vlaanderen- wandeltocht
doorliep, te herkennen aan hun pijltjes, om de Durme weer op te zoeken die we
een tijdje zullen volgen met onderweg nog de laatste bevoorrading vooraleer de
Mirabrug weer te nemen richting de Kaaiplein om eventjes verder de startzaal te
bereiken.
