Primeurs zoeken is niet altijd evident
als je rekening moet houdend met het openbaar vervoer. Gelukkig is die van de
komende uren niet ver net over de grens met name Zeeland waar ik ga deelnemen
aan de 24u van Oostburg. Qua publiciteit is het vooral bekend geworden de
laatste weken voor deze dag, daarom misschien de magere opkomst maar dit is een
pak beter. Op het centrumplein zijn we om 19:00u gestart nu nog droog het
dorpje Oostburg uit naar de gemeente Aardenburg waar na 10km de 1ste
rustpost hebben. De volgende dorpjes die we aandoen klinken me bekend voor
& dit zijn Sluis(met onderweg passage Retrachement) als Cadzand waar het
ondertussen donker is geworden. Gelukkig is de parcourscontroleur op tijd hier
want her en der waren er pijltjes verdwenen. Van Groede naar Breskens wandelend
naast de Westerschelde is het tijd voor de pasta in de kantine van voetbalclub
Biervliet. De poort is toe maar ik zie een bevestigingspijltje, waar u naar
toe? Ik vraag het aan de medewerkers & zij weten het ook eerst niet maar
blijkt dat we door het gat van de omheining moeten. Ondertussen is het stilaan
klaar aan het worden terwijl we nog (een allerlaatste)buitje krijgen & dit
op Koningsdag hier. Lange wegen waar men kan ver zien hebben we nog een stop
met een mooie naam Waterlandkerkje voor de laatste overbruggingsstuk te doen
via natuurgebied(-je) Fort Nijevelt, tussen de koeien door op de waterplas. Een
passage door het centrum van Oostburg belanden we in een lege zaal op de
medewerkers na die de nog vele wandelaars opwachten.
Er zijn zo van de wandeltochten die het
parcours niet veranderen voor één van hun tochten. Dat geld zeker voor Wandelen
met Prins Karel & Ensor ingericht door Keignaerttrippers Oostende. 3 weken
geleden hadden ze hun grootste tocht van hun kalenderjaar, daarom doen ze het
nu kleinschaliger. Vertrekkend uit de taverne Walrave wandelen we eerst de kant
uit richting Middelkerke via het wandelpaadje tussen de kampeerverblijfparken
& de zee. We keren terug naast de tramlijn tot we weer de trappen nemen terug
de cafetaria tegemoet. De kleinste afstand hebben hun traject afgelegd zodat
wij met de nog andere afstanden in zomerse omstandigheden wandelen door de wijk
vlak voor de luchthaven. Even tijd nemend om het Ensorkerkje te bezoeken voor
we wandelen door Mariakerke met een rustpost niet ver van het voetbalstadion
van KVO. Wij als grootste afstand moeten hier ook een lusje doen waar het lijkt
dat de parcoursbouwer niet veel inspiratie heeft dit omwille van de telkens quasi
op hetzelfde punt toekomen. Na de rust zoeken we terug de dijk op om terug te
wandelen naar het provinciedomein waarin we nog even door wandelen tot aan het
einde
Het nadert met rasse schreden, mijn
wandeling midden Juni hier net ver vandaan in Adinkerke. Tijd om dus voor de
laatste keren te gaan verkennen rond De Panne tijdens de Lentewandeling van
wandelclub Buencamino startend uit zaal De Boare waar de tocht bestaat uit 4
lussen. Beginnend doen we met lus geel van 7km waar we wandelen rond de grens
met Koksijde. We trekken ons om gang via het stadshuis gedecoreerd door vele
paasbloemen, gevolgd door gans de Zeelaan te doen tot aan de dijk. Daar
betreden we het strand richting de zeilclub van St.-Idesbald waar we het strand
verlaten. Aan de stadsgrens loopt de Houtsaegerduinen die op de voet wordt
gevolgd door het Kerkepannebos waarmee we terug in De Panne zijn. Nog eventjes
achter de sporthal het onverharde strookje naast wijk Oosthoek om in rechte
lijn een einde te maken aan deze lus. Goed opgewarmd niet alleen door de zalige
lentetemperaturen beginnen we toepasselijk met de zwaarste met name de rode lus
van 8,5km. We wandelen de paadjes tussen de villas om terug te wandelen naar het
strand maar nu de andere kant op richting Frankrijk maar niet helemaal want aan
de grens maken we een vervolg van het zand door domein De Westhoek, of als het
heel warm is , ook wel de sahara genoemd. Gelukkig hebben we nu wind zeebriesje
tegen dat het beter wandelen is hier als is het zand wel mul. Dit gebied sluit
aan het Calmeynbos maar daar gaan we (nog niet) door want we wandelen terug
naast de villas naar de startzaal. Nu staan de groene pijltjes ons te
begeleiden voor het lusje van 6km waar we het centrum vermijden om aan de buitenkant
te wandelen terug richting de zeedijk. Die gaan we op en af om dat te
combineren met een passage door de Dumontwijk tot aan het monument van Leopold
I niet ver van de zaal waarmee het verharde lus gedeelte erop zit. Tot slot de
laatste lus op het programma waar de blauwe pijltjes voor 5,5km de wandelaars
zullen leiden. In deze lus staat maar één ding centraal met name het Calmeynbos
die aan beide kanten wordt bewandeld.
Er zijn zo van die tochten die maar
voor enkelen geschikt zijn & daarom niet bekend worden gemaakt over de verschillende
kanalen. Belgian Walking Association(BWA) hebben al enkele wielerklassiekers
zoals de Ronde van Vlaanderen, Gent-Wevelgem, helemaal te voet gedaan. Ze
richten de komende uren de Napoleon Walk in het spoor van Napoleon dus. Maar
dan moet je wel gespecialiseerd zijn om de 100km af te leggen voor het grootste
stuk aan een wandeltempo van 6,3 of 7 km/u. Nadat zelfs een spanjaard het
vertrekpunt met name het stadhuis aan de Grote Markt te Brussel heeft gevonden
vertrekt om 20:40u de 1ste groep o.l.v. Rudy Schoors dwars door de
hoofdstad met de Kunstberg, het Koninklijk Paleis naar gemeente Elsene wat een
andere huizenbouw heeft dan in de hoofdstad zelf. Naast het Ter Kamerenbos
wandelen houden we halt voor het rijsttaartje aan de ingang van het Zoniënwoud.
De taalgrens overstekend in het park Solvay zoeken we enkele keren kasseistroken
op, een knipoog naar de helleklassieker van morgen. Wat zien we daar in het
veld verlicht uitstekend? Het is de leeuw van Waterloo waar hij(Napoleon)
gesneuveld is tijdens een veldslag. De meester van de Jungle wordt door velen
gefotografeerd voordat we weer vertrekken het Hallerbos door, terug in
Vlaanderen, naar Beersel met zijn kasteel. Het is tijd om gebruik te maken van
de bagage tijdens(voor de meesten) te grote portie pasta. Net wanneer de andere
groep aankomt is het tijd voor ons om terug op gang te trekken voor de
resterende 48km nog steeds in groep. Te Lot volgen we het kanaal waar het ochtendgloren
van kracht wordt, naar Halle met zijn basiliek waar vandaag ook de wekelijkse
markt plaats vindt. De steden/dorpen Sint-Pieters-Leeuw, Vlezenbeek wandelen we
voorbij om door het domein van het kasteel van Gaasbeek te wandelen, de laatste
meters tezamen in groep. Vanaf hier(in Leerbeek)nemen we afscheid van de grote
groep om aan eigen tempo de resterende 20,7km af te leggen. Dwars door de
Kesterheide volgen we de pijltjes met soms hellende stukken richting Geraardsbergen
zonder eerst de bevoorrading mee te pikken in Oetingen & Waarbeke. Soms
moeten we oppassen tijdens enkele gevaarlijke passages zoals een voetweg dalend
bezaaid met stenen waar we ons tempo een klein beetje moeten zakken. Naast ons
het Respaillebos, bekend terrein voor me gaat de stillaan bergop naar de O.L.V.-
van Oudenbergkapel op de top van de Muur om dan de legendarische puist af te
dalen naar het Heilig Hart Beeld die uitkijkt op de Grote Markt. Daar waar ook
het beeld staat van Manneken Pis gaan we rechts-links naar parochiezaal
Groenkruiske om de al gearriveerde collegas proficiat te wensen. Nu nog de
trein nemend naar de Kust om nog te helpen aan een wandelinrichting van ons.
In de komende 10 dagen lopen er 3
wandelorganisaties over een hetzelfde stukje parcours van elke vooropgaande
wandeling. De boosdoener is Wandelclub Nieuwpoort die hun data van hun
Jachthaventocht steeds verplaatst enkele dagen voor de Lentekriebelstocht van
Duintrappers Westende die dan hun parcours moeten aanpassen op het traject van
Wandelen met Ensor&Prins Karel van de zaterdag over één week. In 2013 ging de
jacht- haventocht nog door op 20/10, in 2014 op 19/10, in 2015 op 18/10, in
2016 op 11/09, om dan vanaf 2017 te verhuizen naar 06/04 net zoals vorig jaar
toen op 05/04. Vandaag boycotten ze de andere clubs weer door hun tocht op 11/04/2019
te laten inrichten tijdens de paasvakantie, schaam jullie!! Starten doen ze
altijd vanuit de Vismijn waar ze weer iets nieuws willen uitproberen, benieuwd
of deze initiatief wel lukt(de bandjes om bonnetjes te kopen hebben ze na één
tocht al afgeschaft)? We wandelen richting het monument van Albert-I om te
wandelen door de nieuwe jachthaven overlopend in natuurgebied Ysermonde. De rustpost
te Lombardsijde is in het clublokaal van onze club om vanaf daar ook een plaatselijk
lusje te doen naar de grens met Westende-Bad. We wandelen het strand op
Lombardsijde tegemoet tot net voor het Kwartier Lombardsijde om nog even naast
de Calidris terug te wandelen naar de rustpost. Lange stukken rechtdoor maken
een vervolg van deze tocht ook richting de bunkercomplex Schuddebeurze, de
windmolen tegemoet. Via het sluizencomplex zijn we weer in de vismijn beland om
dan de andere kant te bewandelen. Er zijn altijd passages die bij elke tocht
van hen terugkeert en dan hebben we het over de Havengeul helemaal tot in
Nieuwpoort-Bad waar onderweg we de mensen die gebruik hebben gemaakt van de veerboot
oppikken naar de rustpost in zaal Ysara. Hier is er ook een plaatselijk lusje
voor enkele afstanden waar we gans de zeedijk doen de grens over stekend met Groendyk(Koksijde)
om aan de KEI terug te keren het verharde gedeelte want zij besparen altijd op
onverharde stukken terug de winkelstraatpassage tot aan de rustpost. Het einde
van deze wandeling is hetzelfde slotstukje als hun vorige wandelorganisatie met
name passage naast oude verblijfsite Ysermonde om dan in één rechte lijn naar het
voetwegeltje tussen de bomen naast de kinderboerderij. Nog even naast de
tennisvelden om terug de Vismijn te betreden om dan snel naar huis terug te
keren.
De Keignaerttrippers uit Oostende
trekken vandaag hun wandeljaar op met hun Jaarlijkse Lentetocht startend
vanuit vrijetijd - en vormingscentrum Duin en Zee. Wist je het al dat deze
wandeling in 2021 de Regionale Wandeldag West-Vlaanderen zal zijn, daarvoor
hebben ze goedkeuring gekregen maar dat is pas over 2 jaar dus laten we het
eerst hebben voor vandaag. We zijn vertrokken door de sterke wind die het een pak
frisser maakt dan gisteren richting het Fort Napoleon die echter gesloten is
wegens renovatie. Hij wordt geflankeerd door de Lange Nelle, nog één van de 3
werkende vuurtorens aan onze Belgische Kust. Het havengebied waar we nu
doorwandelen heeft niet meer de functie van vroeger waar de vele vissersboten
aangemeerd waren als de vele viswinkeltjes bij de vismijn. Nu moeten zij plaats
maken voor de luxueuze hoge appartementsblokken als jachten. Beukend tegen de
wind in wandelen we naast het strand terug de startzaal binnen die vandaag ook
als 1ste rustpost dient. Terug het stukje van daarnet opzoekend
wandelen we naar Bredene aan Zee, het tunneltje onder de trambaan door, op weg
naar Bredene sas met zijn gevel-schilderijen alsook de rustpost die voor sommige
afstanden meermaals wordt aangedaan. De 2 grote afstanden leggen hier een
plaatselijk lusje af waar de grootste zelfs nog verder wandelt naar Vosseslag (
De Haan) vooraleer langs de campings terug te wandelen naar de rustpost. Even
voorbij de geassisteerde Breedeendje Nukkerbrug staat een gedenksteen ter
nagedachtenis van de waterramp veroorzaakt door de springvloed van Februari
1953, een groot deel van de lagergelegen saswijk werd overspoeld. De Kreekdijk
die leidt naar de visserijschool ligt pal naast de Spuikom, de walhalla voor de
watersporters alsook de oesters. Rondgewandeld rond het grote meer rest er ons
nog een passage door de achterliggende wijk met hun volkstuintjes vooraleer we
terug arriveren we terug aan de startzaal waar ze met een opkomst van 1565
wandelaars tevreden kunnen terugblikken op hun organisatie.
Als je geen voorstander was van wandelen
in groep aan een bepaald tempo maar toch wilde gaan wandelen in West-Vlaanderen
moest je de verplaatsing maken naar Marke daar het de enige wandeling is
vandaag in deze provincie. Opgehaald door één van de medewerkers aan het
station naar de startzaal opgemerkt dat er toch nieuwe wandelaars willen
proeven van het Euraudax concept. Op het menu vandaag: 2 lussen van 25km(of
afzonderlijk mee te doen), wandeltempo van 6km/u, toffe sfeer & zonnig
wandelweer in de loop van de dag. Totaliteit zullen we met 67 zijn als we
gestart zijn tussen de voortrekkers Monique V. / Marc D. & laatste man
Didier D. hebben ze bij de verkenning een onverhard smal paadje gevonden pal
naast de drukke weg slingerend als een lintworm wachtend zodat we tegelijkertijd
de drukke baan kunnen oversteken. Wist je dat één van de baankapiteins lid is
van de plaatselijke wandelvereniging WSK Marke, dat in vroegere tijden nog een
100km ingericht hebben, maar dan spreken we al van bijna 20 jaar terug.
Ondertussen wandelen we door het stadsgroen De Marionetten uitkijkend op het
grote ziekenhuis naar het dorp Aalbeke met zijn Hoogmolen als zijn kasteel. Het
is tijd om te rusten / hydrateren in de kantine van voetbalclub K.F.C. Aalbeke
Sport alsook van de nodige kleren op te bergen want de zon doet volop zijn werk.
Na de rust flirtend we met de grens de bedevaartstraat in waar men niet in
Zeebrugge moet zijn om containertorens te zien. Zoekend naar de juiste ingang
van het onverharde paadje waar de medewerkers terug staan om ons te bevoorraden.
Het laatste stukje van de 1ste lus hadden we een passage door het
Preshoekbos waar we niet verwachtend zand onder onze voeten krijgen maar zand
is plezant. Ondertussen hadden we te maken gekregen met een opgever net we via
het gemeentepark met kasteel Blommegem terug in Marke belanden daar waar Josse
V. beloond wordt door het behalen van zijn 2de schelp.
Met een 20tal wandelaars minder starten
we om 14:20u voor de 2de lus terug wandelend naar het gehucht
Marionetten(stadsgroen) met zijn Libelle de overbrugging makend naar Bellegem.
De zon krijgt het alsmaar moeilijker om zijn werk te doen, begrijpend want de
avond komt dichter. In Rollegem maken we tegenover de kerk, in het plaatselijk
café , nog even tijd om te pauzeren vooraleer we gestalkt worden door ijskar
Snuffelijs waar zijn deuntje niet helpt want wij stoppen alleen maar een paar
kilometer verder terug aankomend in Marke.
"Je moet niet van de streek zijn
om de weg te weten!"
Zeldzaam & ongewoon zijn ze te
vinden onder de ultrawalkers als we het hebben over de afstand 125km. Dit kan
alleen maar van toepassing zijn als je komt meewandelen in groep bij één van de
Euraudax-organisaties, dus moeten we de verplaatsing maken via Sint-Niklaas
naar Hamme waar Frank Rottiers zijn thuisgrond Merksem dus heeft omgeruild. Als
125km te veel was voor u kon je ook kiezen voor de 25, 50, 75 of 100km. Daar
waar vorig jaar nog te maken kregen met vrieskou, zullen we vandaag eerst door
de wind moeten beuken. Met velen, 131 wandelaars in zijn totaliteit over deze
organisatie, zijn we gestart vanuit café Ricos zaterdagochtend 11u waar hier
dichtbij ook de Oude Durme loopt het onverharde op kronkelend voor een eindje.
Ons landje is dik bezaaid met kapelletjes waar wij dus ook zullen tegenkomen op
ons traject en de barokke Sint-Jozefkapel met houtsculpturen is er één van die
staat in het gehucht St-Anna. Via Zele maken we de verbinding naar Zogge voor
de 1ste caférust in het supporterslokaal van crosser Kevin Pauwels.
We wandelen recht naar de O.L.V. Hulp der Christenenkerk waar daarvoor er een
diertje staat met toepasselijke titel 'Zogge Ku(n)st' waar de plaatsnaam Zogge
wordt gelinkt aan de benaming zeug voor een vrouwelijk zwijn. Dit dier komt
trouwens ook voor op de Zogse feestvlag. Het varken heeft gouden lippen
in bladgoud op het varkenslijf. Op het plateau staat volgend geschrift:
"Om je gemoed te sussen, moet je mijn billen kussen. Want zonder zorgen of
schulden worden je lippen verguld". De felicitatie kussen zijn voor
morgenmiddag pas want we hebben nog een hele karwei te gaan. 1010 padden hebben
dankzij de nodige aanpassingen van de gemeente een veilige oversteek gekregen
beter dan vroeger toen hier nog de oude spoorwegbedding liep naar Hamme. 1/4de
van het traject hebben we achter de rug nadat we ons broodje hebben opgegeten
alsook de fluohesjes hebben aangetrokken al is het nog niet donker maar des
temeer we meer opvallen in het verkeer. Startend waar we geëindigd zijn, met de
oude spoorwegbedding dus wandelen we door het industriecomplex om even halt te
houden aan het blauwe kapelletje voor de WR te Moerzeke. Er bestaan in dit
landje waar tussen 2 gemeentenamen slechts één letter verschillend dat is ook
van toepassing voor Grembergen. Het is eindelijk donker geworden als we door de
Grembergse Broeken wandelen met een zeldzame witte reiger. 50km (op papier)
achter de rug dus tijd voor het avondmaal die bestaat uit een worst met groentenstoemp.
Het is nog altijd zaterdagavond om precies te zijn 21:30u als we vertrekken
voor de lus geheel in het donker waar de Schelde ons zal vergezellen. Eens de
eerste druppels neer dwarrelen komen we meerdere keren naambordjes van Hamme
tegen, wellicht hebben ze ere te veel aangekocht. Tijd om na het kommetje soep
om regenbescherming mee te nemen want tijdens deze lus is er volgens de meeste apps
kans op regen. Gelukkig bleek het niet erg te zijn naar en terugkerend van
Moerzeke. Ondertussen is het zondagmorgen geworden wanneer we het ontbijt
achter de rug hebben waar we dus de hesjes weer mogen opbergen in de valiezen.
We zijn al over de 100km maar toch wacht er nog een laatste lus waar de Durme een
grote rol zal zijn zowel in het begin als het einde. We wandelen de Durme over
via de Mirabrug die haar naam en bekendheid kreeg dankzij de speelfilm Mira, de
verfilming uit 1971 van het boek De teleurgang van de Waterhoek van Stijn
Streuvels. Doorheen de koolputten waar gewerkt wordt zien we eventjes verder
voor ons de Sint-Rochuskerk te Sombeke waar ook een beeld staat van
kunstschilder Edmond Verstraeten tegenover café Roxy die speciaal voor ons open
hebben gedaan. We wandelen nu langs de chickere villas van het dorpje
Waaswunster om met een passage door het Eekhoekbos eindelijk weer een stukje
onverhard tot aan de wagenrust. Naast ons rijden hier ook mountainbikers
vandaag een tochtje en word er veel vaak fietsers omgeroepen om iedereen te
verwittigen. Dit doen ze net als ons op de oude spoorwegbedding waar nu niets
meer van te herkennen is op het naambordje na. Stilletjes aan verlaten we
Waasmunster waar hier vandaag een andere Wandelsport Vlaanderen- wandeltocht
doorliep, te herkennen aan hun pijltjes, om de Durme weer op te zoeken die we
een tijdje zullen volgen met onderweg nog de laatste bevoorrading vooraleer de
Mirabrug weer te nemen richting de Kaaiplein om eventjes verder de startzaal te
bereiken.
Het museum werd in 1982 opgericht door de
leden van de Maatschappij voor intercommunaal vervoer van Brussel (MIVB)en
enkele liefhebbers die gepassioneerd bezig waren met het openbaar vervoer. Het
is gevestigd in de huidige stelplaats van de trams nog waar men de bezoeker
meeneemt naar het verleden toen ze nog reden met paarden, gevolgd door de Belle
Epoque tijd rond Expo 58 tot hoe de tram nu rondrijdt met zelf al een kijk op
de toekomstige Metro die hier ook al staat. De trams van vroeger met geen ramen
als beperkte zitplaatsen zijn erop veranderd maar ik denk dat ze vroeger wel op
tijd reden. Over tijd gesproken, is het nu verzamelen geblazen om op de juiste
bus te stappen (niet op deze van de wandelclub uit Mons) om terug te keren naar
de kust.
11 tochten van 100km of meer zal ik
gedaan hebben in 2018 afsluiten met die van vandaag te Fosses-la-Ville die voor
mij totaal nieuw is. Na 4uur verplaatsing haal ik mijn startdocumenten af om
ook op zoek te gaan aan de startlijn naar mijn vaste wandelbendje. We zijn
vertrokken waar het al warm was in de zaal direct bergopwaarts dus opgewarmd zijn
we dus ten volle 100%. Het dorpje Aisemont is het eerst dat we passeren niet
meer in grote groepen want ieder zoekt zijn eigen tempo op dit terrein. We
wandelen geruime tijd op de oude spoorweg richting Lesve waar de verzorgers
goede zelfgemaakte cake hebben gebakken want het blijft niet bij één stukje hoor.
Via de bossen van Besine alsook Neffe, waar we daarin rustig de afdaling nemen
komen langs de rustposten die we straks nog een keer aandoen. Lange
beklimmingen waar we achter ons rijtjes zaklampen ziet wat toch zijn charme
geeft wandelen we terug een oude spoorweg op waar men ook met een soort van go-cart
plezier mee kan hebben. De Côte de Maredsous moeten we doen vooraleer we aan
het uiterste punt komen van het traject met name de Abdij van Maredsous.
De Abdij van Maredsous werd in
1872 door benedictijnenmonniken gesticht in de vallei van de Molignée. Ze is
een typisch voorbeeld van de neogotiek en past harmonieus in de beboste en
glooiende omgeving van de streek.
De gebouwen van de abdij
van Maredsous ademen spiritualiteit, in een sfeer van rust en
toewijding die niemand onverschillig kan laten. De kerk die boven het klooster
uittorent, het klooster zelf en de bibliotheek, de bijgebouwen, waaronder de
oude kunstnijverheidsschool, het Onthaalcentrum
Saint-Joseph, vormen een harmonieus geheel dat de bezoeker uitnodigt
tot wandelingen en bezinning. Net als de Cisterciënzers of de
Trappisten leven ook de monniken van de Abdij van Maredsous de regel van de
heilige Benedictus na. Deze gedragslijn deelt het leven van de monnik op tussen
gebed, werk en gastvrijheid.
Tijd hebben we echter niet om deze te
bezoeken want we moeten nog een 30tal kilometer doen weliswaar nu in daglicht.
Na het plaatselijk lusje rondom hier gaan we voor het laatst echt bergop op
zoek naar het kasteel van Bossière waar tegenover het gratis plaatselijk
biertje kan genuttigd worden. Bij het water van de Grand Etang de Fosses zijn
ook de zaterdagstappers bij ons om de laatste meters van het traject te volgen
die grote onderscheiding krijgt van me.
De komende 2 weekends ruil ik het vol gebetonneerde
Vlaanderen voor de meer natuurlijke omgeving van Wallonië te beginnen met de 35e
Marche du Val de Verne ingericht door de gelijknamige wandelclub. Mensen die
houden van lange afstanden zijn hier welkom als ze 50km peanuts vinden, al zijn
de andere afstanden zeker de moeite waard om te doen vandaag, zal later
blijken. Vanuit de gemeenteschool zoeken we al snel het centrum op met zijn verouderde
huizen geafficheerd met de verkiezingskandidaten. De passage van de Forêt
Domaniale de Bon-Secours is onze 1ste natuurpareltje waar je gerust
kasteelpark mag zeggen die een stuk in beide landen ligt en waar men nog het
kasteel van de familie vindt van de familie Croÿ. We wandelen naar het centra
gedeelte van dit dorpje die gebouwd is rond de Basiliek van O-L-V van Goede
Bijstand die zeker een bezoekje waard is vandaag vooraleer de rustpost binnen
te treden. Direct duiken we Het Natuurpark van de Plaines de lEscaut waar men zeker
een dagje uit van kan maken voor zen vele kilometers bewegwijzerde paden. De
Grote afstanden wandelen naar het stadje Blaton waar we langs het water lopen
die verbinding maakt naar het Grande Bruyère de Blaton, de voormalige
zandgroeve. Als je sluiswachter bent op het kanaal Blaton-Ath te Grandglise
moet je goede conditie hebben want de vele sluizen moeten met de hand bediend
worden over enkele hectometers. Tijdens de passage van de vele
onverharde(bos-)paden, al dan niet goed onderhouden, kom ik de eerste wandelaars
van de 50km tegemoet om even te pauzeren in de kantine van natuurreservaat
Sable Mer om daarin ook door te wandelen. We wandelen naar het dorpje Harchies
die vroeger afhankelijk werd van steenkoolontginning (te weten gekomen door de
mijnlamp als wagon in het dorp) maar nu al vele jaren bekend staat voor zijn
uitgerekte moerassen waar wij helemaal rondwandelen. Daar waar de afdaling
langer duurt dan de klim weet je dat we een steil stukje hadden hier. Terwijl de
jagers geconcentreerd uitkijken naar wild wandelen we terug het natuurpark door
die we in het begin ook deden. Nog even een passage door het centrum van
Péruwelz met zijn Grote Markt als stationsgebouw kijken de 700 deelnemers zéér
tevreden terug naar deze mooie natuurpareltje vooraleer de reis terug te vatten
met eender welk vervoersmiddel.
