"Je moet niet van de streek zijn om de weg te weten!"

Zeldzaam & ongewoon zijn ze te vinden onder de ultrawalkers als we het hebben over de afstand 125km. Dit kan alleen maar van toepassing zijn als je komt meewandelen in groep bij één van de Euraudax-organisaties, dus moeten we de verplaatsing maken via Sint-Niklaas naar Hamme waar Frank Rottiers zijn thuisgrond Merksem dus heeft omgeruild. Als 125km te veel was voor u kon je ook kiezen voor de 25, 50, 75 of 100km. Daar waar vorig jaar nog te maken kregen met vrieskou, zullen we vandaag eerst door de wind moeten beuken. Met velen, 131 wandelaars in zijn totaliteit over deze organisatie, zijn we gestart vanuit café Rico’s zaterdagochtend 11u waar hier dichtbij ook de Oude Durme loopt het onverharde op kronkelend voor een eindje. Ons landje is dik bezaaid met kapelletjes waar wij dus ook zullen tegenkomen op ons traject en de barokke Sint-Jozefkapel met houtsculpturen is er één van die staat in het gehucht St-Anna. Via Zele maken we de verbinding naar Zogge voor de 1^ste caférust in het supporterslokaal van crosser Kevin Pauwels. We wandelen recht naar de O.L.V. Hulp der Christenenkerk waar daarvoor er een diertje staat met toepasselijke titel 'Zogge Ku(n)st' waar de plaatsnaam Zogge wordt gelinkt aan de benaming zeug voor een vrouwelijk zwijn. Dit dier komt trouwens ook voor op de Zogse feestvlag.  Het varken heeft gouden lippen in bladgoud op het varkenslijf. Op het plateau staat volgend geschrift: "Om je gemoed te sussen, moet je mijn billen kussen. Want zonder zorgen of schulden worden je lippen verguld". De felicitatie kussen zijn voor morgenmiddag pas want we hebben nog een hele karwei te gaan. 1010 padden hebben dankzij de nodige aanpassingen van de gemeente een veilige oversteek gekregen beter dan vroeger toen hier nog de oude spoorwegbedding liep naar Hamme. 1/4^de van het traject hebben we achter de rug nadat we ons broodje hebben opgegeten alsook de fluohesjes hebben aangetrokken al is het nog niet donker maar des temeer we meer opvallen in het verkeer. Startend waar we geëindigd zijn, met de oude spoorwegbedding dus wandelen we door het industriecomplex om even halt te houden aan het blauwe kapelletje voor de WR te Moerzeke. Er bestaan in dit landje waar tussen 2 gemeentenamen slechts één letter verschillend dat is ook van toepassing voor Grembergen. Het is eindelijk donker geworden als we door de Grembergse Broeken wandelen met een zeldzame witte reiger. 50km (op papier) achter de rug dus tijd voor het avondmaal die bestaat uit een worst met groentenstoemp. Het is nog altijd zaterdagavond om precies te zijn 21:30u als we vertrekken voor de lus geheel in het donker waar de Schelde ons zal vergezellen. Eens de eerste druppels neer dwarrelen komen we meerdere keren naambordjes van Hamme tegen, wellicht hebben ze ere te veel aangekocht. Tijd om na het kommetje soep om regenbescherming mee te nemen want tijdens deze lus is er volgens de meeste apps kans op regen. Gelukkig bleek het niet erg te zijn naar en terugkerend van Moerzeke. Ondertussen is het zondagmorgen geworden wanneer we het ontbijt achter de rug hebben waar we dus de hesjes weer mogen opbergen in de valiezen. We zijn al over de 100km maar toch wacht er nog een laatste lus waar de Durme een grote rol zal zijn zowel in het begin als het einde. We wandelen de Durme over via de Mirabrug die haar naam en bekendheid kreeg dankzij de speelfilm Mira, de verfilming uit 1971 van het boek De teleurgang van de Waterhoek van Stijn Streuvels. Doorheen de koolputten waar gewerkt wordt zien we eventjes verder voor ons de Sint-Rochuskerk te Sombeke waar ook een beeld staat van kunstschilder Edmond Verstraeten tegenover café Roxy die speciaal voor ons open hebben gedaan. We wandelen nu langs de chickere villa’s van het dorpje Waaswunster om met een passage door het Eekhoekbos eindelijk weer een stukje onverhard tot aan de wagenrust. Naast ons rijden hier ook mountainbikers vandaag een tochtje en word er veel vaak “fietsers” omgeroepen om iedereen te verwittigen. Dit doen ze net als ons op de oude spoorwegbedding waar nu niets meer van te herkennen is op het naambordje na. Stilletjes aan verlaten we Waasmunster waar hier vandaag een andere Wandelsport Vlaanderen- wandeltocht doorliep, te herkennen aan hun pijltjes, om de Durme weer op te zoeken die we een tijdje zullen volgen met onderweg nog de laatste bevoorrading vooraleer de Mirabrug weer te nemen richting de Kaaiplein om eventjes verder de startzaal te bereiken.

Aantal deelnemers: 131