"Het mag regenen!, we zijn hoofdzakelijk
toch beschut."
Ik neem vandaag weer eens de bus naar
een wandelorganisatie, maar niet ene van De Lijn. Het is veel gezelliger om
samen met mijn clubleden een busuitstap van te maken naar Heverlee, gelegen aan
de zuidkant van de stad Leuven in de provincie Vlaams-Brabant. Tijdens onze rit
waren er momenten waar het goed heeft geregend dus nemen we toch in
hoofdzakelijkheid onze bescherming mee mocht het toch het geval zijn tijdens de
dag. De start bevind zich in het
Kwartier de Hemptinne, waar nog steeds terreurniveau 3 geld en daarom er
militairen staan aan de toegangspoort om de rugzakken te controleren. Van 3 tot
35km kan men kiezen uit 12 verschillende afstanden waar vele bosstroken op het
plannetjes zijn uitgetekend. We verlaten het militair domein en trekken
richting het kleine dorpskern met zijn Onze-Lieve-Vrouw-van-Troostkerk
waar de huizen zijn rondgebouwd. We wandelen naar het Abdij van 't Park, ook
wel Parkabdij of Abdij van het Park genoemd en is nog steeds het meest volledig
bewaarde abdijencomplex in de Nederlanden. Het is een Norbertijnen-abdij
gesticht in 1129 op initiatief van Godfried I(Graaf van Leuven) die
vroeg aan de toenmalige abt van de premonstratenzerabdij te Laon om er ene te
stichten in de buurt van Leuven. De graaf stond hiervoor een park en een
jachtslot af waar ook de meier van Leuven nog meer gronden schonk met daarop
een watermolen. De abdij werd 2x het slachtoffer van Oostenrijkers die het hebben geplunderd en deels vernield; vooral de
wijnkelder moest eraan geloven. In 1831 besliste het stadsbestuur van Leuven om
honderden Nederlandse krijsgevangen in de abdij te huisvesten. Dezen kwamen
kort nadien allemaal vrij wanneer het Nederlandse invasieleger België
binnenviel tijdens de Tiendaagse Veldtocht. We moeten wel eerst door de
toegangspoorten zoals de Sint-Janspoort als de Sint- Norbertuspoort om te komen
aan de binnenplein van de Abdij. De hoge toren van de
Sint-Jan-de-Evangelistkerk is een merkteken in het landschap. De toren dateert
uit het begin van de 18de eeuw en is meteen het laatste grote bouwwerk dat op
de site van de abdij van Park werd gebouwd. Het spreekhuis(roze gebouw er
naast) dateert uit 1718. Zoals het woord het zelf zegt, stonden de norbertijnen
hier bezoekers te woord. Leken en vrouwen hadden immers geen toegang tot het
kloostercomplex. De rozerode kleur van de buitenafwerking van de gevels
refereert naar kleursporen die tijdens de restauratie van het gebouw
teruggevonden werden. Terwijl ze de dorpsgenoten onder klokgeluiden verwelkomt
wandelen wij verder naar de achterkant van het complex waar we het
Sint-Albertuscollege passeren die werd geopend op 1 september 1949, als college
voor Priesterroepingen door de Paters Ongeschoeide Karmelieten in een klooster
van de Karmel dat zelf gebouwd was in 1936.. We treden opnieuw het militair
domein binnen naar de startzaal die tevens ook een controlepost is. We gaan de
andere uitgang uit en zien naast de wandelaars die ons tegemoet komen, aan de
hoek van de straat ook het Heverlee War Cemetery. 'Heverlee War Cemetery' is een
Britse militaire begraafplaats waar 30 doden uit de Eerste
Wereldoorlog(waaronder 1 niet geïdenti-ficeerde)en 988 uit de Tweede
Wereldoorlog(waaronder 36 niet geïdentificeerde)worden herdacht. Het is tijd om
de schaduw op te zoeken en dit doen we d.m.v. Het Arboretum van Heverleebos, de
ene afstand een langere passage dan de anderen om uitkomend tezamen te wandelen
naast het spoor tot het station van Oud-Heverlee. Onderweg moest ik even terug
op mijn stappen komen daar ik een stukje verkeerd ben gewandeld, daar ze hier
gebruik makend van 3 soorten pijlen als 2 soorten linten. Het is tijd dat we in
de rustpost de ideale moment vinden om ons lichter te gaan kleden, insmeren,
zonnebril op zette en de paraplu opbergen daar er naar uitziet dat er de
eerstkomende uren geen druppel zal vallen. Straks komen we hier terug maar
eerst wandelen we net niet naar de kerk, met bijhorende dorpskern van
Korbeek-Dijle, maar gaat het links naast de Dijle door reservaat Doode Bemde. De
Doode Bemde( betekent zoveel als onbruikbare graslanden) telt meer dan 250
hectaren grond en bestaat uit een mozaïek van kleine akkers,
populieraanplantingen en broekbosjes, wei- en hooilanden, ruigten en
rietvelden, vijvers en grachten. We doen al de poortjes netjes weer toe terwijl
we ook op de houten bruggetjes wandelen om daarna het Heverleebos op te zoeken
waar aan het Zoet Water voor de aandachtige kijkers op de waterlelies een
schildpad zien. Nadat we even gerust hebben in de rustpost van daarnet zoeken
we het laatste stukje schaduw op met een vervolg van het grote bos en nemen we
als grootste afstand nog even een korte afscheid en begroeten we ze aan het
uiteinde om tezamen het militair domein binnen treden en genieten van een
drankje voordat we na een korte huldiging als grootste wandelclub de bus nemen
terug naar de zee.
O.L.H-Hemelvaartweekend
staat in Ieper op wandelgebied in het teken van de "100km van Ieper. Al
moeten ze al jaren de concurrentie aangaan met 'Omloop Kluisbergen' toch lokken
ze steeds veel volk. Wat uniek is aan deze inrichting is dat er veel Britten
naar hier komen om hun gevallen makkers te herdenken. Daar Ieper moeilijk
bereikbaar is met het openbaar vervoer vanaf de kust kan ik alleen deelnemen
aan de vrijdag- tocht, maar gelukkig is er op die dag ook een lange afstand.
Vanuit het Jeugdstadion vertrek ik voor de omloop van 35km waar we wandelen op
de Vesten naar de Rijselpoort op het centrum op te zoeken met zijn Lakenhalle
op de Grote Markt. Door werkzaamheden moeten we niet kijken achter ons op de
straat richting het wellicht bekendste oorlogsmonument met name "De
Menenpoort" waar de duizenden namen ons doen herinneren naar het gruwel
van de Wereldoorlog op de slagvelden hier in de buurt. We wandelen nog een
tijdje op de Vesten en verlaten de stad om te wandelen naast de Bellewaerdebeek
naar St-Jan waar we ook aan het einde zullen passeren. We duiken de tunnel in
onder de expresweg en komen met het New Irish Farm Cemetery(1914-1919)de eerste
maar zeker niet de laatste begraafplaats tegen. Nadat we een yoghurtje kregen
op een hoeve zien we links van ons wintertaferelen in de lente onder
zomeromstandigheden. Even buiten St-Juliaan krijgen we het eerste stukje
onverhard die héél kort is waar aan het uiteinde de 35km hier voor het eerst
alleen gaan wandelen naar het Canadian Memorial St. Julien(de gedenkzuil met de
militair naar beneden kijkt)al moeten we daarvoor een hoekje omweg maken. Ook
in de rustpost te Sint Juliaan komen we 2x maar eerst gaat het immers met de
stappers van de 30km richting de Steenakkermolen. Aan de hoek van de straat
staat het Oorlogsmonument New Zealand Memorial herdenkt de rol van de
Nieuw-Zeelandse Divisie tijdens de Slag bij Broodseinde(4 oktober 1917)die op
zijn beurt kaderde in de Derde Slag bij Ieper (Slag bij Passendale). Na een
passage door de oude kaasmakerij van Passendaele nemen we afscheid van de
andere afstanden en krijgen wij alleen de kans om het Tyne Cot Cemetery, het
grootste,en wellicht de mooiste militaire begraafplaats van België. De
militairen zullen wellicht puffen in die kleren om te zwijgen over die niet
aangename wandelschoenen, maar we zijn al aan het terug keren. Nadat we voor de
2x de rustpost van Sint-Juliaan achter de rug hebben komen we op onze weg het Old
Reptonian Lt Birrell-Anthony monument als de gedenkzuil voor de 50th
Northumbrian Division tegen naar 2de doortocht door het gehucht
St-Jan. We wandelen terug naar Ieper waar er in de Liggywijk een rommelmarkt
plaats vind een groot verschil met de laatste dag tijdens de 4 Daagse V/D Yzer
die hier aankomt. We wandelen richting de Vesten en is de aankomst heel
dichtbij toch moeten we nog een lusje maken en dit doen we door het
Hoornwerkpark. We hebben nog recht op een frisco al is de aankomst slechts 350m
verder die we bereiken via de atletiekpiste achter de startzaal. Voor volgend
jaar hebben ze het een dag eerder laten plaats vinden daar er op die zondag de
Kattenstoet hier plaats vind en veel hinder mee zou brengen.
Niet met de
fiets, niet de volledige afstand, niet het ganse parcours, maar toch gaan we
vandaag een stuk volgen van "De Ronde van Vlaanderen". Euraudax
Hedersem o.l.v. Geert&Lucia hebben dat eens verwezenlijkt in 2013 maar
vandaag richten ze het nog een keer voor het laatst wel over een afstand van
150km onder de naam 'In het spoor van De Ronde'. Verzamelen doen we allemaal in
de sporthal van Herzele om samen dan de bus op te stappen die ons brengt naar tearoom
Boswachterhuisje naast het Kluisbos in Kluisbergen waar we daar met 66
wandelaars om 11u ons op gang trekken om rond het Kluisbos te wandelen wat
enige tijd duurt daar het geen klein bosje is. Een paar voetstappen zetten we
in Wallonië maar toch zoeken we terug het decor van de klassieker op en dat
doen we toevallig via de Ronde van Vlaanderenstraat waar op de straat enkele
figuren zijn gespoten ter ere van oud- winnaars zoals Briek Schotte, Johan
Museeuw, etc.. alsook aan de zijkant glorieportretten van hun wellicht mooiste
dag in hun carrière. In de verte zien we de kerk van het dorpje Kwaremont al
uitsteken en daar gaan we ook naartoe met daarbovenop nog de laatste meters dokkeren
over de kasseien van de Oude Kwaremont waarvoor we worden beloond met een
koffiekoek aan de 1ste wagenrust van deze editie. Daar ik de streek
een beetje goed ken daar ik veel hier ben geweest weet ik dat de Patersberg ook
dichtbij maar daar gaan we(nog)niet naartoe. We wandelen netjes achter elkaar
door het Beiaard- Fonteinbos naar de top van de Hotond met zijn witte molen
waar het ook tijd is om de paraplu open te doen daar er een klein buitje valt
tijdens onze volgende wagenrust. Gelukkig is die van korte duur en dalen we af
terug het bos in waar we terwijl we mooie landschappen zien toch uitkijken voor
de stieren al zijn ze ver weg in de weide. Het is tijd om de klimmersbenen
terug aan te spreken daar we ze nodig hebben om de Patersberg te beklimmen waar
ze zelfs geitjes voorbij steken en ene pech geeft daar hij niet boven komt en
hulp nodig heeft van zijn passagiers. Zulzeke, wandelen we nu door waar de
koeien toch vreemd kijken als ze zoveel wandelaars door hun weide zien lopen.
Via het Pironpad, waar de kasseien gewoon werden achter gesmeten moeten we
kijken meer naar beneden dan opzij of we liggen al eerder op ons gat dan enkele
minuten later in de kantine van KSV Maarkedal waar we tijd hebben om ons broodje
op te eten. Via de Kortekeer dalen we naar de voet van de Koppenberg die we
natuurlijk beklimmen, ieder op zijn eigen tempo natuurlijk, om terug op adem te
komen met een passage door het bos met die zelfde naam er vlak na. Waneer we de
kerk van Nukerke zijn gepasseerd trotseren we de distel die het paadje hebben
overwoekert naar het oud station van Etikhove beneden aan de Stationsberg. Tijdens
de pauze aan de wagenrust geeft de tijd aan baankapitein Geert om zijn voet te
verzorgen daar hij iets heeft gevoeld maar gelukkig is zijn compagnon Lucia er
om dit op haar te nemen. Eens dit gebeurt wandelen we verder waar we het huis
passeren waar Valerius de Saedeleer(Vlaamse schilder) van 1921 tot 1937 hier
leefde en werkte. We wandelen door het centrum van Oudenaarde waar "De
Ronde" eindigt maar voor ons nog belange niet want we hebben pas 45km op
de teller, dus nog een klein beetje(100km ongeveer)te doen. Via de Grote markt
met zijn mooie stadhuis passeren we om 19.30u ook het gerechtsgebouw aan de Schelde
en wacht ons met zijn lengte van 1300m de Achterberg die quasi ook uitkomt op
de top van de Eikenberg. Terwijl de zon ondergaat staat er ons nog de Kapelle-
alsook de Boigneberg nog op het menu tot
de eerste passage in zaaltje De Kroon in Horebeke waar er nu ons avondeten op
het menu staat. Om deze goed te laten verteren maken we nu een plaatselijke
lusje met de beklimming van de Molenberg alsook de kasseizone van de Jagerij om
in de zaal nu een stukje taart aan te nemen als dessert. Om deze ook te
verteren maken we nu een grotere lusje waar we de Steenberg afdalen om goed
lanceren naar het kapelletje ter ere van de Ronde van Vlaanderen waar alle ere-
winnaars staan vermeld al mogen ze deze wel eens aanpassen daar Fabian
Cancellara als winnaar van 2010 als laatste staat vermeld. We zoeken stilletjes
aan terug voor de laatste keer onze zaal op die is veranderd in een slaapzaal
lijkt het wel daar bijna de helft na het benuttigen van het krieken met
ballekes kizen voor een hazenslaapje. Hier moeten we ook afscheid nemen 2
kameraden die zich niet meer lichamelijk voelen en er de brui aan geven.
Dokkerend over de Haaghoek direct gevolgd door de beklimming van de Leberg is
nog een test of we nog goede benen hebben. Via smalle paadjes wandelen we
netjes achter elkaar naar de voet van de klim die maar 950m lang is en een maximum
stijgingspercentage heeft van 12% maar wel zonder kasseien, dan hebben we het
over de ......... Berendries. Terwijl de zon de horizon opzoekt, zoeken wij
Sint-Goriks-Oudenhove op voor ons ontbijt&voor velen rusttijd. Van
Sint-Goriks gaat het nu naar Sint-Maria-Oudenhove en dit doen we via het
Kloosterbos naar de top van de Eikenmolen. In Deftinge trakteert één van de
deelnemers met name François n.a.v. het behalen van zijn eerste Gouden Arend.
Eerst moet er nog vloeistof geloosd worden want alle extra kilootjes minder is
beter want we zijn beland via de Dender in Geraardsbergen bekend om zijn
Mattentaarten, Manneken Pis en zijn 'Muur' die we natuurlijk beklimmen helemaal
in de officiële richting naar de top van de Kapel waar we tijd maken voor een
groepsfoto. Na het middagmaal benuttig te hebben keren we even terug op onze
stappen richting dat bergske om via het park de stad te verlaten richting
Onkerzele met een passage door recreatiegebied 'De Gavers'. We volgen nu terug
een stukje van de Dender naar de volgende rust waar we nu worden getrakteerd
door Christian ook voor het behalen van zijn 1ste Gouden Arend.
Donkere wolken boven ons terwijl we in Smeerebbe zijn waar na een geruime tijd
geleden de paraplu's terug een keer open mogen en dit tijdens de drink die word
aangeboden door organisator Geert ook voor het behalen maar nu nar 10 Arenden.
Er wacht ons nu de volgende lange klim waar één onder ons toch voorzichtiger
zijn daar hij een vorm van suikerziekte heeft, daarom ons alle respect wanneer
hij straks zijn eerste arend ook behaald maar ons eerst trakteert op een
drankje aan de kerk van Sint-antelinks. We duiken het Druivenbos in en genieten
onze voeten nog een keer van de laatste kasseistrook naar de top van de
Engelsenberg. Na vele uren hebben gewandeld komen we aan in Herzele met een
passage naast de ruïnes van de burcht van Herzele in het gemeentepark om halt
te houden in de finishzaal waar naast de moeders die elk een bloempje krijgen
n.a.v. moederdag ook de vele laureaten die een Gouden Arend hebben behaald
feliciteren, maar ook evengoed al onze makkers die deze herneming tot een goed
einde hebben gebracht. We mogen natuurlijk de mensen niet vergeten die ook hun
nachtrust met onderbrekingen verstoord zien worden om ons te voorzien van de
nodige bevoorrading.
Een hoogdag
voor de wandeldag vandaag in Aarschot oftewel in Erembodegem(Aalst)waar ze
vandaag duizenden verwachten en vele bussen waarbij die van mijn wandelclub.
Een weg banend door de massa op weg naar de inschrijvingskaart op te halen kan
ik om 09.30u starten voor de wandeling van 40km. We wandelen met zen allen door
het reservaat Asbroek-Gertjens om via het kerkkof het kasteel van Regelsbrugge
te passeren recht tegenover de rustpost waar we niet hoeven binnen te wippen
daar er geen afstempeling plaats vind om lange rijen te vermijden. Voor de 3
grote afstanden wacht er hier een plaatselijke lus waar we wandelen over de
snelweg om te wandelen in Nieuwerkerken om dan weer de brug die brug te nemen
terug naar de rustpost. Nu is het tijd om het centrum van de ajuinstad te
verkennen en dit doen we rond de Sint-Martinuskerk, langs het stadsarchief met
het beeld van Vlaams schilder Valerius de Saedeleer naar de Grote Markt. Het
stadsbestuur heeft vandaag zijn deuren open gesteld voor ons en daarom
begroeten we eerst Ondineke aan de deur om door het gebouw te wandelen. Wie aan
Aalst denkt heeft het waarschijnlijk ook over het Carnaval en om al die
praalwagens te maken gebruiken ze de carnavalwerkhallen even nabij het station
waar zelf de muren mooi zijn gegrafiteerd. Na dit deeltje hebben we achteraf
gezien het mooiste stukje van de tocht gehad want na de 3de rustpost
is er ook een plaatselijke lusje met weinig onverharde paden tussendoor. Wij,
als 40km- wandelaars wandelen alleen nog een stukje verder naar Moorsel om dan
ook terug te keren naar Erembodegem net zoals het begin door het reservaat
Asbroek-Gertjens met zijn twee hangbruggen. Door Aalst loopt de Demer en deze
volgen we ook een tijdje om het station onder te wandelen richting de aankomst.
Voor de
mensen die de kans niet krijgen om deel te nemen aan de jaarlijkse Gildentocht
moesten vandaag toch naar Diest gaan om deel te nemen aan de vrij 100-
kilometertocht onder de naam "Ommegangtocht" genoemd naar het biertje.
Starten doen we niet vanuit het trouwe Gildenzaal maar vanuit de tennishallen vanuit
de sportcomplex Karteria aan de andere kant van de gemeente en dat een 20- tal
minuutjes van het station. Ik ben een dik uur later dan gepland wegens de
vertragingen(weeral)van de spoorwegen en bovendien is het nog eventjes
aanschuiven voor mijn documenten met daarbij behorende t-shirt. Vele bekenden
begroet ik nog even bekenden vooraleer we allen worden losgelaten maar even
achter de politiecombi moeten blijven daar ze willen dat we in groep nog door
de drukke stad kunnen doorkruisen. Het dorpsgedeelte verlaten we via het
gemeentepark(Jan Heylenpark)om te wandelen al snel in het donker op weg naar de
eerste wagenrust even buiten het shoppingcenter. Wanneer we Kaggevinne voor de
eerste maal bereiken is de grote groep al uit elkaar. Als we de mensen van de
politie in grote talrijke zien denken wij eerst dat ze ons helpen de straat
over steken maar het is voor de alcoholcontrole dat ze hier houden. Voor het
eerst deze wandeling maken we kennis met de aardewegen waar we links al is het
in verlichte toestand de basiliek van Scherpenheuvel zien. De gezondheid gaat
voor en daarom is het de juiste beslissing dat een maatje van mij met name
Caroline de strijd staakt na 27km in de kantine van voetbalclub SK Waanrode.
Met haar man zet ik de achtervolging in naar onze kameraden van daarnet en
trotseren we daarbij de kasseien bovenop de passages door de fruitranken die
grotendeels slachtoffer zijn geworden van de nachtvorst van afgelopen week. In
het buurthuis van Zelk kunnen we ons bevoorrade met het broodje smos en
wandelen we terug door de nacht daar waar de temperaturen flirten met het
vriespunt. We nemen de brug onder de autosnelweg en herkennen aan de andere
kant het herdenkingkruisje van Kevin Janssens & Shana Appeltant die hier op
gruwelijke omstandigheden werden omgebracht door ene Ronald Janssens. Terwijl
er geen wind staat waaien de wieken volop van de windmolens terwijl we de
volgende kasseistrook trotseren en opnieuw het beginstukje eerder van deze wandeling
doen om terug te belanden in de rustpost te Kaggevinne nu na 52km gewandeld te
hebben om nu ditmaal voor een kommetje soep te ontvangen. We dalen de Vinkenberg
af, één van de heuvels hier in het Hagelland op zoek naar de Demer waar
stilletjes aan de mist optrekt en zaterdagochtend aanbreekt. Nu zien we links
terug Scherpenheuvel met zijn basiliek in de ochtendgloren en wandelen we de
Maagdentoren voorbij op weg naar Molenstede 1x. Tijd makend voor spek met
eieren of koude pasta en alle overbodige achter laten in onze bagage en kijken
wat we nog kunnen meepikken als bevoorrading want daar moet je toch altijd aan
denken. We passeren het beeld "De Goede lieden van Molenstede" net
voor de kerk om te wandelen door stiltegebied Gerhagen, een heel mooi lang
stukje waar we aan het informatiecentrum een chocoladeboef deugd doend voor ons
groepje. Nog een klein stukje pikken we mee van het gebied om te wandelen naar
Veerle(Tessenderlo) waar in de rustpost van het cafézaaltje de nodige suikers
nemend voor de laatste 25km te kunnen afleggen. Deze tocht staat kenmerkend
voor de vele natuurpassages en daar werd naar gezocht vooraleer we de Abdij van
Averbode binnen wandelen en tijd maken niet voor het geleide bezoek van de
broeder maar vragen aan een omstaander om een groepsfoto te maken van ons
wandelgroepje, al missen we wel Caroline. Al hebben we de meeste hoogtemeters
gehad in het eerste deel van deze tocht toch gaan we nu op en neer op de
flanken van de Averboodse Bos en Heide op weg naar de kantine van de visclub
die ik nog herken van vorig jaar maar dan was het nog volop aan het regenen. We
blijven een stukje langer dan voorzien daar we moeite hebben om al onze
drankbonnen te kunnen gebruiken. Toch blijven we niet zitten net zoals de 35
anderen die hier al zijn gepasseerd en vangen we op dat er 20 wandelaars die
vooraf hebben ingeschreven niet zijn afgekomen. We wandelen teug door de natuur
opnieuw naar Molenstede waar we contact hebben met de zaterdagwandelaars die
vanaf hier ons vergezellen tot aan de aankomst. Wanneer we de spoorwegbrug zijn
over gewandeld passeren we links de startzaal maar daar mogen we nog niet naar
toe! Ondertussen zijn we wel begonnen aan de laatste 5 kilometers maar toch
moet er nog geklommen worden en dat naar de Citadel waar boven voor de
liefhebbers gratis het Ommegangbiertje word aangeboden. Dalend via de
Allerheiligenkapel gaan de laatste hectometers nu veel vlotter en belanden om
13.35u zaterdagmiddag aan in de te koude tennishal en genieten we nog even gezamenlijk,
nu ook terug met Caroline erbij om dan de terugreis aan te vatten.
Hoogdag in
Geraardsbergen vandaag met de feestelijke opening van het toeristisch seizoen
op de dag van de Geraardsbergse Mattentaart. De paddenstappers dragen hun
steentje bij door het ontvangen van duizenden wandelaars op hun jaarlijkse
Mattentaartentocht. Na
de inschrijvingsverplichtingen nog een werp blikken op het menu van de 42km
starten we vanuit het Atheneum waar buiten direct onze wegen worden gesplitst
met anderen. Het is even binnen en buiten wandelen in Goeferdinge &
Overboelare, 2 gehuchten van Geraardsbergen om het Boelarebos in te duiken en
her en der nog paarse boshyacinten te vinden zijn al zijn ze een beetje
verwelkt. Wanneer we eruit zijn gaan wij in tegenstelling tot de andere
afstanden de berg van de Denderoordstraat naar beneden om de taalgrens over te
steken voor de 1ste rustpost in het bezoekersschuur. Een
plaatselijke lusje door het reservaat Rietbeemd met zijn Borekensbeek zoeken we
terug de andere afstanden op in het Arduinbos om voornamelijk betonwegen te
zoeken te Overboelare. Nadat we langs de spoorlijn zijn gewandeld houden we
halt in het dorpsschooltje van Moerbeke voor de rustpost waar ook alleen voor
ons het plaatselijke lusje is uitgetekend. We wandelen naar de kerkplein vlak
voor het stationsgebouw om door de Markevallei te wandelen. Gelukkig is het de
voorbije weken droog gebleven anders was het hier een ferme
modderpassage(vandaar die laatste 'M' van modder in de titel)daar de grond het
water niet goed opzuigt. Terwijl de boer zijn koeien hun dagelijkse maal
voedert wandelen wij naar Viane met zijn kasteelpark waar er enkele hopen een
vis aan de haak te slaan, terwijl we nadat de ganse visvijver zijn rond
gewandeld snel binnen wippen in de daarbij gelegen tearoom. Rechts van ons is
de Bosberg te zien maar eerst leid de knooppunten- route ons dwars door een
koeienweide en de zei het wellicht al gewend zijn om verstoord te worden door
wandelaars. Nadat we het dorpsschooltje voor de 2de keer achter de rug
hebben gaat het via het Karkoolbos naar de top van de Bosberg. Natuurlijk
moeten we deze ook afdalen en dit doen we door een korte passage van het
Respaillebos op weg naar Onkerzeele voor de laatste officieuze rustpost. Nu is
het tijd om echt te gaan wandelen naar het centrumgedeelte van Geraardsbergen
waar eerst ons nog wat te wachten staat. Het is tijd om hem te beklimmen, jaja
'De Muur'! En tot helemaal boven tot het kapelletje. In looppas, daar het vlotter
en beter is voor mijn knieën dalen we af naar de vesten om de Grote Markt op te
zoeken. In het
bezoekerscentrum Vlaamse Ardennen(Permanensje) vind men vele standbeelden van
het plassende manneke ornaat in verschillende kostuums en word ons een halve
mattentaart aangeboden met een tasje koffie door de organiserende club bij het
buiten gaan. De plaatselijke reuzen begroeten ons nog en nemen wij nog afscheid
van anderen terwijl we weer klimmen door het gemeenteparkje naast de drukke
baan. We wandelen Geraardsbergen nog even uit om terug een passage te hebben
door het Boelarebos waar we t.h.v. de Maj. Van Lierdebrug rechts gaan om een
stukje van de Dender te volgen en allen de laatste meters af te leggen uitkomend
aan de achterkant van de startzaal. Even uitrustend in het zonneke nog om niet
vergetend mijn pakket mattentaarten mee te nemen naar huis toe.
Week van de
zee is aan de gang en wandelclub Buencamino draagt zijn steentje daarbij met
een Lentewandeling. Gestart word er uit een combinatie van lussen vanuit het
natuurbezoekerscentrum Nachtegaal. Mijn lus zal ene zijn van die van de 18 met
daar bovenop een plaatselijke lusje vanuit de rustpost van 8km. We wandelen een
heel klein stukje nog van het Calmeynbos op weg naar het centra om het hoogste
punt van De Panne te trotseren om dan via de Dumontwijk te wandelen naar de
Leopold 1- Esplanade om daar gans de dijk af te wandelen. Nu wandelen we het
strand op om deze te verlaten aan de zeilclub te St.-Idesbald(Koksijde) om
alleen verder te wandelen en hier ook gans de dijk te doen. Een klein stukje
strand brengt ons via het zand naar de rustpost in het Duinenhuis. Het is het
moment om te wandelen door de Schipgatduinen om als verste punt met name
natuurreservaat Doornpanne te wandelen om te merken dat er een groot verschil
is met de paasvakantie van afgelopen week. We dalen de Hoge Blekker onverhard
af waar aan de andere kant een vervolg te brengen aan het onverharde uitkomend
t.h.v. de gemeentelijke basisschool. We duiken de Noordduinen in waar we de
molen passeren vooraleer aan de andere kant te wandelen tot aan de rustpost in
de Kerkepannezaal. Het is hier dat onze plaatselijke lus is waar we terug de
Noordduinen induiken naar de luchtmachtbasis. Een passage door de
Lieffoordduinen staat ook op onze menu vooraleer te wandelen langs de
Sint-Pieterskerk te Koksijde-dorp om daarna te kriskrassen door de omliggende
straten. Via het sportcomplex duiken we hetzelfde stukje terug die we daarnet
deden met name Noordduinen naar de rustpost. Nu keren we terug naar De Panne en
dit doen we door het Kerkepannebos om de Oosthoekduinen in te wandelen vanaf de
sporthal tot aan de achterkant van de startzaal.
"Terwijl men kazen ruikt, gaan we op heksenjacht!"
3 dagen lang
een wandeltocht organiseren vraagt toch veel voorbereiding, denk maar aan het
uitpijlen van het traject voor de andere dagen erna. De Drevetrotters uit
Zonnebeke tonen dit ze dat al jaren kunnen organiseren en noemen het weekend de
'3 Daagse Kaaswandeltocht' plaats vinden in het OC 't Zonnerad te Zonnebeke.
Toen ik in de lege startzaal(op de medewerkers na)binnen kwam had ik blijkbaar
niet gemerkt in de Marching dat men pas kan starten vanaf 10u, een niet
gebruikelijke startuur van een weekdagtocht. Ik vertrek dus mijn wandeling aan
een tempo minder zodat ik niet te vroeg binnen ben. Al de afstanden gaan naar
het park waar de Memorial Museum Passchendaele is gevestigd maar voor de grote
afstanden daar niet passeren maar de andere kant het park uitwandelen. Het
duurt dan ook niet lang dat we de dorpskern van Beselare in wandelen, ook wel
bekend als heksendorp en dit is al te merken aan het heksenbeeld op de
kerkplein. Achter de kerk is er ook de kantine van de plaatselijke voetbalploeg
en van hieruit starten de plaatselijke lussen voor de 2 grootste afstanden. De
2 lussen die wij hier moeten doen kan men samenvatten als wandelend langs de
verschillende boerderijen die het decor uittekende. Wanneer we die lussen
hebben afgewerkt moeten we natuurlijk terug naar Zonnebeke en dat doen we niet
met een passage door het Reutelbos maar duiken het Polygoonbos in. Daarin
bevind zich ook een monument ter gedachtenis van de grote oorlog maar deze
kunnen we alleen in de verte bewonderen vandaag. Binnenkort kan men ook het
Brothers-In-Arms Memorial hier terug vinden maar daar zijn ze nog volop aan
bezig. Nog een paar meters en we zijn terug aan de startzaal waar binnenin al
ruim 400 wandelaars achter mij zijn vertrokken.
SOS 100km-
tochten te België bij Euraudax is stilaan een gebrek aan het worden, als je er
tien moet hebben moet je ze allemaal wel proberen mee te pikken, pak wat je
pakken kan? Als je er ene wilt organiseren bij de Euraudax- familie moet je aan
een paar voorwaarden voldoen met name een Gouden Arend of schelp te hebben
behaald, bij 3 verschillende organisatie hebben gewandeld, je eerste
organisatie maar 25 of 50km mag bedragen....Dan niet te spreken
over de vele tijd en voorbereiding dat men moet insteken, daardoor zien de
meesten het niet(meer)zien zitten om er enen uit te richten. Ook Euraudax Haren
krijgt het moeilijker zeiden ze na deze tocht, maar eerst moeten we ze wel nog
doen. 81 wandelaars hebben vandaag verzameld op de eerst dag van April om
vanuit het clubhuis van de MIVB te Haren om rond(of straks door)Brussel te
worden. Paasvakantie deze periode waar vele mensen op reis gaan en dit merken
we aan de vele vliegtuigen die opstijgen vanuit de luchthaven niet ver
hiervandaan. Het NAVO-hoofdkwartier komen we onderweg ook tegen al willen ze
niet dat er foto's worden getrokken van het domein wellicht omwille van het
terreurniveau. We kruisen de kerkplein met zijn Sint-Martinuskerk van Zaventem
om het klein stukje groen op te zoeken waar aan het uiteinde ook het
voetbalveld van SK Nossegem de ideale plaats voor de 1ste wagenrust(bevoorrading).
Vlakbij de luchthaven zijn er ook mensen die de hoop hebben naar een beter land
te kunnen vluchten maar voor velen lukt het net niet en worden ze vanuit de
luchthaven opgesloten in het repatriëringcentrum 127 bis van Steenokkerzeel die
we tijdens onze wandeling tegenkomen weliswaar onder de paraplus daar er
meerdere druppels tegelijkertijd naar beneden vallen. In de vele steden vind
men kunstwerken op de rotondes iets wat op te fleuren en in Melsbroek doet men
er ook aan mee. Het acht meter hoge kunstwerk die we eerst zien toont een groep
kraanvogels die in volle vlucht een verticale betonnen plaat naderen die doet
denken aan het staartvlak van een vliegtuig. Ze vertragen om via een
vliegtuigvenster een andere ruimte binnen te vliegen. Daar stijgen de vogels
weer op, met op kop een kraanvogel waarop De Kleine Prins zit. Voor de
kunstenaar Tom Frantzen is de droom de basis van de technische vooruitgang. De
beweging van de vogels staat niet enkel symbool voor de verschillende
bewegingen van een vliegtuig maar ook voor de drang van de mens om voortdurend
vooruit te gaan. Op het rondpunt er na stelt een groep wilde ganzen voor en de mens die
probeert te vliegen maar daar niet in slaagt. Het zijn niet alleen
passagiersvliegtuigen! We mogen de cargovliegers ook niet vergeten en daar
hebben vele firma's grote loodsen voorzien die men hier ook vind. Wanneer we
Machelen willen inwandelen zetten we het rijtje verder van de rondpunt
monumenten al is die hier niet groot en heet dan ook nog toepasselijk wat we
doen "samen op stap", maar eerst nog even halt houden voor ons te
bevoorraden. Wie geld heeft om een uniek woning te huren kan eens nadenken over
het Barokkasteel Beaulieu', dit staat te huur voor 360 000/jaar. Haren, dit is
nu waar we terug zijn nadat we het stationssporen hebben over gewandeld halt te
houden in de startzaal voor ons belegd broodje. 11 wandelaars vinden het
welletjes om te stoppen bij 25km, de rest zullen het nu moeten vol houden tot
morgenochtend. De komende 2 lussen staan in het teken van de hoofdstad binnenin
te verkennen. Om daar te komen moeten we wel eerst Schaarbeek passeren met zijn
spoorwegmuseum aan het station waar aan de voorkant een replica staat van de
bekende Loch Lomond-wagen uit het Kuifje album 'De Zwarte Rotsen'. We laten
Schaarbeek achter waar de zon stilletjes aan het dalen is en al voor de eerste
keer een glimp kunnen zien op een bol van het Atonium, die steeds dichterbij en
volledig te zien zal zijn. De Basiliek kunnen we wel helemaal zien voor het
donker is want wanneer we aan het Chinees Paviljoen daarbij liggend ook de
Japanse Toren zijn is het helemaal donker maar droog geworden. Rond de
Koninklijke serres wandelend heeft onze koning wellicht geen interesse in ons
al is hij terug van zijn missie te herkennen aan de Belgische vlag die wappert
op zijn dak. Van het Amerikaans Theater waar we zijn voor de bevoorrading
kunnen we er echt op gaan wandelen want voor ons zien we een overblijfsel van
de Expo 58 die bestaat uit 9 ballen, wat zou dat zijn?...............juist, het
Atonium waar wij beneden een klein figuur staan in tegenstelling tot het monument.
Al spelen de Rode Duivels niet vandaag toch horen we vele supporters in het
Koning Boudewijnstadion al zal er één van onze collega's er weinig plezier van
hebben, want zijn lievelingsploeg KV Mechelen die vanavond hier speelt stevent
af op een nederlaag. Her en der vind men in de binnenstraatjes ook grote stripfigurenprenten
aan de gevels terwijl we via de Onze-Lieve-Vrouwkerk van Laeken met Heiligen
aan portalen terug keren naar Haren, maar straks komen we weer terug nadat we
tijd hebben gemaakt om het avondmaal te benuttigen in de startzaal. Terwijl de
trams op stal gaan komen wij uit onze steltplaats voor onze 3de lus
en tevens de langste lus, op papier toch. Eer Arabier vond het
nodig om omgekeerd op een paard te zitten maar daar trekken we ons niets van
aan net zoals het jammerlijk tafereel van daklozen dat eigenlijk niet hoort in
onze maatschappij waar weinig word aan gedaan en wandelen we door een straat
waar de ramen verlicht zijn met gekleurde TL-lampen waar verder geen uitleg bij
hoeft te melden alleen een vermelding dat je boven de 18 jaar moet zijn en
liefst het mannelijk geslacht. Luid toegejuicht door de vele uitgangers
splitsen we om een gepaste cafeetje uit zoeken om ene te drinken. Meerdere
kerken en standbeelden komen we op ons traject tegen voordat we aan het
Beursplein zijn toegekomen. Vorig jaar was het hier prachtig om te zien met al
die bloemen, kaarsjes, beertjes & teksten n.a.v. de terreuraanslagen in ons
land maar vandaag zijn er enkel nog prenten aan de zijkanten te zien die
daaraan ons doen herinneren. Een heel ander contrast met vandaag waar het
bezaaid is met glasscherven en zatte mensen. We passeren nog meer
geveltekeningen, de ene al bekender dan de andere voordat we op het
Martelaarsplein waar de kabinetten zijn gevestigd weer een beetje uitleg
krijgen. Wandelend door de Koningsgallerij ligt de Rue des Bouchers er heel
verlaten bij dus geen belemmering op onze weg naar de Grote Markt met zijn goed
verlichte gebouwen. In een kleine arcade onder Grote Markt staat het gouden
standbeeld van Everard t Serclaes. De held heroverde Brussel in de veertiende
eeuw op namens de Hertog van Brabant op de Graaf van Vlaanderen. Wrijf over
zijn arm en een jaar geluk en liefde valt je ten deel. Een paar meter nog en
daar staat er ene te wildplassen alom bekend als "Manneken Pis".
Mocht hij een gasboete krijgen dan zou hij straatarm zijn maar te zwijgen
hoeveel hij al gedronken heeft want het blijft maar lopen. Om hun 30-jarige
aanwezigheid in de hoofdstad te vieren, wilde de Vlaamse Gemeenschapscommissie
(VGC) in 2002 een beeld aan de Brusselaars schenken. Omdat er nog geen
standbeeld was van Pieter Bruegel de Oude, mocht beeldhouwer Tom Frantzen de
schilder in brons vereeuwigen bij de Kapellekerk, waar Bruegel begraven ligt.
Blijkbaar heeft Manneken Pis een voorbeeld gegeven want wanneer we op het
Vossenplein tijd maken voor de wagenrust ruilen we de naam van 'Vossen' in
tegen 'Plas'- plein want achter de vele graffitiwagentjes zoeken we een plaats
uit om de natuur zijn gang te laten doen. Wat passeren we nog tijdens het
traject? Beginnend met het Graf van de onbekende soldaat gevolgd door het
gerechtsgebouw, Koudenberg(met uitzicht op Brussel), kerken en het Europees
Parlement. We eindigen nu echt de citytrip door Brussel en keren terug via
Elsene+Schaarbeek naar de startzaal voor ons ontbijt al zoeken anderen de
wolken op, op zoek naar leuke dromen. De laatste lus begint even voor 7uur maar
die is met zijn 15km wel de kortste. We wandelen terug naar Schaarbeek met een
passage door het Josafatpark waar de vogeltjes niet bang zijn van ons en rustig
verder fluiten om na het ouderlijk huis van Jacques Brel te hebben gepasseerd
de laatste wagenrust mee te pikken om de slotkilometers aan vatten om even voor
de klok van 10u een einde kunnen maken aan deze wandeling elkaar te feliciteren
met hun prestatie maar dubbele felicitaties voor Monique Vanoverberghe met het
behalen van je 16de gouden arend.
Ruim 2
maanden geleden was het toen ik bij mijn vrienden van Euraudax ben gaan
wandelen, hoogstens de tijd dus om daar iets te doen want ik moet toch zo snel
mogelijk zorgen voor een broertje van mijn eerste Gouden Arend. Gelukkig is er
vandaag één in de buurt met name Marke maar naar daar transporteren heeft voor
mij niet alleen geduld moeten hebben daar meerdere treinen afgeschaft werden en
het net voor 9uur dat ik in het 't Schuttershof mij kan inschrijven. Het is
tijd om te verzamelen als de klokken van de kerk luiden, het teken om op gang
te trekken voor de 2 lussen van 25km met de nodige pauzes. Ondanks de
concurrentie met de 50km van Zedelgem, telt deze groep toch 50 wandelaars die
stilletjes aan de Leieboorden opzoeken op weg naar het Preshoekbos, het
stadsrandbos van Kortrijk. Via de
voetwegeltjes zijn we ondertussen beland in Rekkem waar links van ons op de
autosnelweg het monument "De Sjouwer" kunnen herkennen
alvorens halt te houden en te genieten van een stukje broodpudding bij de 1ste
wagenrust. Daar waar de Bedevaartweg overschakelt in de Pelgrimsweg wandelen we
de talgrens over om een stukje van Moeskroen/ Mouscroun mee te pikken op weg
naar de kantine van K.F.C. Aalbeke Sport net voorbij de Hoogmolen voor onze
caférust. Nadat we gerust zijn verzamelen we terug buiten om te wandelen naar
de kerkplein van deze gemeente waar het kippenkraam goede zaken aan het doen,
maar voor onze middagmaal is het nog even wachten. In een gehucht van Kortrijk
met name Marionetten kunnen we genieten van een stukje stille recreatiegebied
waar vroeger de oude stortplaats was en zelfsvia een wandelpad door het lichaam van een Libel kan wandelen. Het paviljoen is multifunctioneel. Zo
dient het als uitkijkpunt. Vanaf de facetogen kan je het prachtige natuurgebied
rondom en de torens van de lager gelegen stad bewonderen. De Libel is voorts
een publieke schuilruimte en biedt mogelijkheden voor educatieve
tentoonstellingen. De spanwijdte van de vleugels bedraagt 37 meter, de lengte
27 meter en de constructie is tot 6 meter hoog. Het geluid van de vele auto's
op de expresweg stoort de rust maar gelukkig loopt er een natuurpaadje ernaast
die ons terug leid naar Marke om via de achterkant van de Sint-Brixiuskerk voet
te zetten in de startzaal om tijd te maken voor ons middagmaal. De nieuwkomers
heten we welkom tijdens juist voor de start van de 2de lus om in
zijn totaliteit met nog 35 te wandelen naar de andere kant van Marke. We merken
op dat het AZ nog niet helemaal is afgewerkt is terwijl we wandelen naar de
Vannestesmolen(Rodenburgmolen). De wegkapiteins zorgen ervoor dat we vlot en
vooral veilig de drukke banen kunnen over steken om gestaag bergop via de
Madonettenberg terug door het gehucht Marionetten snel doorkruisen maar vals
plat blijft lopen tot aan de Sint-Amanduskerk te Bellegem om halt te
houden in café Sportwereld waar binnenin aan een muur vroegere winnaars vinden
van BellegemKoerse, zo te denken aan de broers De Vlaeminck, Raas, Van
Springel tot zelfs wijlen Vandenbroucke. Naast het cafeetje vind men ook brouwerij
Omer Vander Ghinste-vroeger bekend als Bockor. Naeen
25-tal minuutjes is het tijd om terug te starten en vind men aan die kerk een
mooie sculptuur die herinnert aan Germain Derycke, die de Ronde van Vlaanderen
won in 1958. In het panoramisch landschap kunnen we in de verte 'Dottignies' zien
met zijn Sint-Legierskerk & de Romaanse toren van de oude parochiekerk. Ook
hier worden stilletjes aan de resterende stukjes groen verkocht om er
gigantische villa's op te zetten, wat jammer toch! We keren terug naar
Bellegem, niet naar het café van daarjuist maar naar het OC om nog even tijd te
maken voor de laatste bevoorrading. We dalen de Kleitberg terwijl de elastiek
is uitgerokken, de zon stilletjes aan het neerdalen is dat zorgt voor koelere
temperaturen, nochtans schakelen we straks over op zomeruur. Als we de
wegwijzerbord mogen geloven zij we begonnen aan de laatste kilometer en dat
mogen we echt denken want we duiken snel het dorpskern van Marke terug binnen
waar we het beschermd monument 'Heilige Theresiakapel' nog passeren vooraleer
een einde te maken aan deze wandeldag maar eerst de 3 collega's feliciteren met
het behalen van hun 1ste schelp(Marleen Bogaerts), 8ste
schelp (Frank Rottiers)&10de schelp(Ivo Goosens)door1000kmhebben
afgelegd over tochten van 25of 50km.
"Naar het slagveld waar de leeuw niet
zullen zien!"
Oorspronkelijk stond de 125km- wandeling van Euraudax in
Hamme op de agenda maar wegens de voorspelde weeromstandigheden dit weekend heb
ik deze laten vallen. Afgelopen avond blijkt dat deze weer overdreven waren
plus daarbij de nodige voorbereidingen hebben gedaan toch beslist om dan een
andere wandeltocht in te plannen en na het bekijken van de wandelboek beslist
om de trein te nemen naar Waterloo om daar deel te nemen aan de 'Marche du
Printemps' georganiseerd door Les Marcheurs du Hain uit het nabije Braine
L'Alleud. Ik ben gestart voor de grootste afstand, iets meer dan 38km en dalen
af weg van de Eglise Saint-Francois d'Assise en zien vele wandelaars met
skistokken, denken dat hier de Alpen zijn zeker. Ondertussen wandel ik het
thuisdorpje van de club door en opgemerkt dat de wandelclubs uit Ruddervoorde
en Boezinge hier een busuitstap van hebben gemaakt dus West-Vlaams word er veel
gesproken op het traject. Ik wandel door de vele boswegels soms oplopend op weg
naar de eerste rustpost van de dag. Straks kom ik hier terug maar eerst
wandelen we door de grote industriezone te Braine-le-Château op
weg naar een strook met nieuw aangeplante bomen vlak voor de 2de
rustpost. Het bos van Hautmont is nu waar ik door wandel net naast het beekje
en merken dat wandelaars respect hebben voor andere en mij laten voor gaan. De Église Notre Dame du Bon Conseil te
Wauthier-Braine die nu weliswaar een zaaltje is geworden passeer ik en plots
ben beland(niet als enige)in de tuin ben van de plaatselijke bewoner. Verkeerd
dus en keer ik op mijn stappen terug en moesten we op een smal paadje ernaast
terug naar de rustpost die we als eerst hebben gehad. Voor ons zie ik een groot
bos en daar leiden de pijltjes ons naar toe maar welk bos?Later zal blijken uit
een infobord aan de uitgang dat we door
het Hallerbos nu ben gewandeld uitkomend aan Vlaamse kant. Ik daal af naar het
dorpje Dworp(Beersel) met zijn Sint Gaugericuskerk op zoek naar het cafeetje
Gildenhuis om mijn kaart af te stempelen. Tot 1918 was het hier gedurende 200
jaren de brouwerij van Hemelryck genaamd 'Het Hooghuys'. Wij, als grootste
afstand moeten hier een plaatselijke lusje doen en zoeken terug het Hallerbos
op om aan de kilometers te komen maar mij hoor je niet treuren. Langs de
stadhuis verlaten we het dorpje Dworp en herken een stukje waar ik begin dit
jaar met de Euraudax van Lot hier ook zijn gepasseerd. Nu liggen de kasseien er
niet glad bij en kan ik goed door stappen naar het dorp Alsemberg waar de
O.L.V.-kerk uitsteekt maar naar daar loopt het traject niet, wel naar een
pleintje waar in een café de laatste rustpost is gevestigd. Nu rest mij nog een
goede 7km en kiezen terug voor de bospaden in Sint-Genesius-Rode laverend
tussen de plassen. Nadat ik gebukt heb wegens omliggende bomen passeer ik een
betonnen kruis van Graaf de Croix in het domein van Revelingen en zou
herinneren aan een jachtongeval van hem. Ik ben al een tijdje tevergeefs op
zoek naar de bekende Leeuw van Waterloo maar die blijkt niet echt in Waterloo
te bevinden maar op grondgebied Eigenbrakel, toch een eindje hiervandaan dus.
Ik besef het niet maar vlug moeten we weer omhoog richting de kerk vlak naast
de startzaal en ben ruim vroeger binnen dan gepland maar dat deert niet want
heb nog een lange verplaatsing voor de boeg.
"Daar we eind deze maand de andere
gastgemeente hebben gekozen, wandelen we vandaag hier zodat we de 2 steden
hebben gedaan dit jaar!"
Vandaag moet ik niets aantrekken hoe
ik mij moet verplaatsen naar Aarschot daar mijn wandelclub deze wandeldag als
busreis heeft gepland om daar deel te nemen aan de "43ste Mars
der Zuiderkempen", een organisatie van WSC Langdorp. Zij zijn bezig met de
laatste hand te leggen om de duizenden wandelaars over een maand te begroeten
tijdens de Vlaamse Wandeldag maar verliezen natuurlijk hun andere tochten niet.
Nadat we met geduld hebben kunnen inschrijven kan ik even voor de klok van 10u
starten voor het traject van 34km dwars door het Hagelland, nu nog onder de
stralende zon maar voor hoe lang? We wandelen zonder de kleine afstanden door
het Gijmelbos en blijkt later deze dag niet de laatste bospassage. We wandelen rond
het natuurgebied De Blakers op weg naar het dorpje Gijmel waar in de
parochiezaal de eerste rustpost van de dag is. Na de rust scheiden de wegen van
de 30&34km tegenover de andere afstanden om te wandelen door het
natuurgebied de Langdonken. Dit gebied is gelegen
in de vallei van de Calsterloop. Ecologisch gezien één van de meest waardevolle
natuurgebieden van de Zuiderkempen. Het gebied bestaat uit droge en natte
gebieden. De bodem bestaat uit verschillende grondsoorten, men vindt er zowel
wit zand, zandige leem als kleigrond terug. In combinatie met het zuur
opborrelen grondwater geeft dit een zeer grote verscheidenheid aan fauna en
flora. Sommige stukken zijn door de regen van afgelopen dagen onder gelopen en
zoeken we de drogere plekken op ook al moeten we soms vreemde manoeuvres doen.
Her en der passeren we meerdere blokhutten, waarvan enkele die 'te koop' zijn
op ons traject naar de kantine van FC Varenwinkel voor de rustpost. Voor ons
wacht hier het plaatselijke lusje doorheen de boswegels alsook nog enkele van
die soort blokhutten. Na de rust wandelen we naar de thuisstad van deze club
met name Langdorp en dit terwijl de eerste druppels vallen. Nu de zon is
verdwenen is het toch een pak frisser geworden maar we krijgen het toch warm
door het klim- en daalwerk richting de top van
de Wijngaard- en Bosberg. Deze twee heuvels werden nog tot in de helft van
vorige eeuw bewerkt, maar nu zijn ze bedekt met naaldbomen. Op de Wijngaardberg
(45 meter), de naam doet het al vermoeden, werd in de vorige eeuwen aan
wijnbouw gedaan. Achter de Sint-Pieterskerk kunnen we even schuilen voor de
regen tijdens de laatste rustpost. De paraplu moeten we stevig in de hand
hebben want soms zijn er windstoten die sommige paraplu's doen omplooien als we
naast de Demer wandelen. De riviernaam Demer zou afkomstig zijn van het
Keltische tam (donkerkleurig) plus ara (water). Demer zou dan donkere rivier
betekenen. Het water van de Demer wordt via de Dijle, de Rupel en de Schelde
afgevoerd naar de Noordzee. Nu wacht voor de meeste afstanden nog een lange
klim door het Gijmelbos netjes achter elkaar daar het een singletrack is maar
boven hebben we toch een mooi uitzicht van Aartselaar. We dalen heel
voorzichtig goed vasthoudend aan de houten leuning of we liggen sneller dan we
denken beneden. Wist je trouwens dat de spotnaam van de Aarschottenaars
kasseistampers is? Toen keizerin Maria Theresia in de 18e eeuw aan de macht
kwam in de stad, heerste er onrust. De stadswacht patrouilleerde tijdens de
nacht op de straten om de bewoners te beschermen tegen geweld en diefstal. De
nachtwachters hadden vaak andere plannen om hun nachten te vullen: op café zitten
drinken. Dit stelde de Aarschottenaars niet tevreden. Zij eisten daarom dat de
stadswacht tijdens hun nachtelijke patrouilles met hun klompen op de kasseien
stampten. Zo kon iedereen horen dat ze daadwerkelijk hun job aan het doen waren
in plaats van op café zitten te drinken. Zo kreeg de Aarschottenaar in de loop
der tijd de naam "kasseistamper". Een graffititekening wijst ons
daarop aan een brug achter het zwembad aan de Demer die we nog een klein stukje
volgen om via de achterkant van de startzaal bereiken. Nu moeten we wel nog
kijken als we de juiste bus instappen en niet die andere of we belanden in
Geraardsbergen daar de 'Padstappers' net zoals wij vandaag met de bus zijn
gekomen.
Wandelclub 'Lachende Klomp' verwelkomt alle wandelaars vandaag even buiten
Sint-Niklaas voor hun 'Pannenkoekentocht'. Op klompen zullen we wel niet
wandelen vandaag dat is heel lang geleden dat ze dat deden, vandaag gewoon de
ingestapte wandelschoenen. Als men vandaag een beetje geld bijlegt bij je
inschrijving kan je voordelig genieten van 2 pannenkoeken met koffie na de
tocht. Vanuit de school zijn we gestart voor de grootste afstand verlaten we
het woongedeelte om de boswegels op te zoeken rond het voetbalplein van SK Gerda. Af en toe maken we plaats voor de mensen op hun mountainbike
die vandaag ook exact af en toe onze traject vergezellen. Al is het nog lang
geen Kerstmis, toch groeien er massa's uit de grond hier wel niet versiert met
slingers of lichtjes, zelfs de sneeuw van afgelopen dagen is ook al gesmolten.
Samen met de wandelaars van de 15km passeren we naast het kapelleken bankwegel
ook het fort van Haasdonk.
In 1906
keurde de Belgische regering een plan goed om een nieuwe fortengordel te bouwen
rond Antwerpen. In 1909 werd gestart met de bouw van het fort van Haasdonk. Bij
het uitbreken van de eerste wereldoorlog is het fort nog niet helemaal klaar.
Het is wel al bemand, maar sommige geschutskoepels zijn nog niet afgewerkt. In
1927 wordt het fort gedeclasseerd als verdedigingswerk waarna het dienst doet
als munitiedepot. Tijdens de 2de Wereldoorlog gebruikt de Duitse
bezetter het fort als opslagplaats en opleidingsterrein. In de jaren '50
verliest het fort langzaam zijn functie. Het fort is niet langer in gebruik, de
natuur neemt het gebied beetje bij beetje in. Tegenwoordig behoort het Fort van
Haasdonk tot één van de belangrijkste overwinteringsgebieden voor vleermuizen
van Vlaanderen. De laatste jaren overwinterden er tussen de 200 en 300
vleermuizen en zijn er 6 verschillende soorten terug gevonden. De toegang tot
het fort is momenteel verboden. Je kan wel een mooie wandeling maken rond de
fortgracht. Daarmee heb je een prima zicht op het fort zelf.
We komen de wandelaars van de andere wandelaars tegemoet om samen
te wandelen naar Haasdonk met zijn Sint-Jacob de Meerderekerk en het authentieke
oud gemeentehuisje die nu een beschermd monument
is. Op dat pleintje vin men ook het parochiezaaltje daar waar vandaag een
rustpost is gearrangeerd. Straks komen we hier nog eens terug maar eerst gaan
we nog een stukje verder wandelen en dit doen we via het bedrijfspark door op
de oude spoorweg te wandelen die vroeger dienst heeft gehad voor de
bevoorrading van wisselstukken en voor het transport van voertuigen naar het militair kwartier Westakkers en ligt er al sinds 1937 maar door
geldnood en herstructureringen, is het al van 1998 geleden dat de spoorweg nog gebruikt
is. In 2004 besliste het ministerie van Defensie om de kilometerslange verbinding
definitief te schrappen en dit nu gedeeltelijk openbaar te maken voor fietsers
en/of wandelaars. We wandelen de fusiegemeente Beveren in en hier vind men
"Hof ter Saksen" waar in het hoevegebouw de volgende rustpost is
gevestigd.
In de Middeleeuwen stond het landgoed ter Saksen bekend als Het Schaek.
Doorheen de tijd zou dit verder evolueren van goed Schaekx(1447) naar Saecks(1590)
tot uiteindelijk ter Saks(en) (1720). Hof ter Saksen was een pachtgoed met een
dubbele bestemming, namelijk een landbouwuitbating en een herberg. Omwille van
de gunstige ligging naast de oude heerweg van Antwerpen naar Gent deden vele reizigers
de locatie aan als rust- en stopplaats.In 1781
kwam het landgoed in handen van Jan-Baptist Versmessen (1815), hoofdschepen
van het Land van Waas, die de oude gebouwen en het neerhof liet afbreken om te
vervangen door een huys van plaisancein neoclassicistische stijl. De bouw van
het nieuwe kasteel vond plaats in de jaren 1804-1805. Kort daarna werd begonnen
met de bouw van de prachtige oranjerie en pachthoeve (1812). Later werd het goed
bewoond door de familie de Schoutheete de Tervarent. De laatste private
eigenaar van Hof ter Saksen was de rijke Sint-Niklase industrieel Edmond Meert
(1879-1961). Wist je dat het kasteel van Hof ter Saksen tijdens de Eerste
Wereldoorlog (1914-1918) door de Duitse bezetters zwaar beschadigd werd? Na de
inbeslagname van het domein werden Duitse officieren in het kasteel
ondergebracht. Het domein van Hof ter Saksen maakte in de oorlogsjaren deel uit
van een strategische spoorlijn die vertrok van op de Rapenberg (Bazel) langs de
Heihoek (Kruibeke) en Haasdonk tot Hof ter Saksen. Via de spoorlijn werden
allerlei goederen, materiaal en munitie aangevoerd. Tijdens de Duitse bezetting
van Beveren werden langs de Bosstraat ook twaalf hangars gebouwd voor de
berging van allerhande oorlogsmateriaal. Hof ter Saksen speelde een belangrijke
rol als logistiek hoofdkwartier voor de Duitse soldaten in bezet België. In
1920 kocht hij het domein aan als tweede verblijfplaats. Textielfabrikant Meert
bewoonde het kasteel slechts gedurende korte tijd, tussen 1954 en 1961, en liet
de hoeve ombouwen tot zijn nieuwe residentie. De familie Meert gaf Hof ter
Saksen een stukje van zijn vroegere grandeur terug, maar na het overlijden van Edmond
in 1961 verviel het kasteel tot een bouwvallige ruïne. Dit was te wijten aan de
verwaarlozing door zijn erfgenamen, die het kasteel en het domein achteloos
lieten verloederen. Na een lange en moeilijke aankoopprocedure werd het kasteel
Hof ter Saksen, met het omliggende landschapspark en cultuurgronden, op 11 juni
1982 overgedragen aan de gemeente Beveren. Het domein werd ingericht als een
gemeentelijk parkgebied en arboretum en ook de gemeentelijke groendienst vond
onderdak op het terrein. Per Koninklijk Besluit van 7 februari 1980 is Hof ter
Saksen beschermd als monument en landschap. Door de langdurige leegstand en de
ontmanteling van het interieur van Hof ter Saksen kwam de stabiliteit van het
kasteel ernstig in gevaar. Lange tijd dreigde het gebouw letterlijk in te
storten. Na de doortocht van een hevige storm in 1986 zakte een groot deel van
het dak in. Sindsdien werd het kasteel blootgesteld aan de destructieve invloed
van de weerelementen die het eens zo prachtige gebouw herleidden tot een
bouwvallige ruïne. Na enkele alarmerende rapporten over de bouwfysische
toestand werd besloten om het kasteel in zijn vroegere glorie te herstellen.
Bij de start van de renovatiewerken in 2004 werd een volledig nieuwe inwendige
draagstructuur aangebracht waarin de instortende gevels verankerd werden en
waarmee de nieuwe dakconstructie opgevangen moest worden. Tussen september 2004
en juli 2007 werd onafgebroken gewerkt aan de buitenrestauratie van het kasteel
Hof ter Saksen.De totale kostprijs
van de restauratie liep op tot2.063.014 euro, waarvan de gemeente Beveren, als
opdrachtgever van de verbouwingswerken, een bedrag van 679.133 euro betaalde.
Het resterende bedrag werd opgevangen met subsidies van de Vlaamse gemeenschap
(Dienst Monumenten en Landschappen) en de Provincie Oost-Vlaanderen. De
binnenrenovatie van het kasteel is op heden nog niet aangevat. Nutsleidingen
zoals gas-, elektriciteits- en waterleidingen zijn voor het ogenblik niet
aanwezig. Momenteel bekijkt de gemeente Beveren samen met privé-investeerders
de mogelijkheden om het kasteel een nieuwe publieke of private bestemming te
geven.
Voor de 2 grootste afstanden hebben ze hier een plaatselijke lusje
ingepland waar we gaan wandelen naast de spoorlijn tot aan het station van
Beveren die we onder wandelen door het tunneltje. Even verder gaan we door de
poort van Kasteelhof ter Welle.
Hof Ter Welle dankt zijn naam waarschijnlijk aan 'een waterplaats
aan een bron'. Geschiedkundigen zijn het er nog niet helemaal over eens maar in
de Anna Piersdreef moet ergens tussen 1.000 en 1.100 al een houten burcht
gestaan hebben. Balken van dit bouwwerk zijn later gebruikt om het huidige
kasteel te bouwen. De eerste vermelding 'Hof ter Welle' dateert uit 1291 en het
bouwwerk kende uitbreidingen in de 15de en 17de eeuw. In 1752 kreeg het zijn
huidige vorm met de bouw van de kapel. Juffrouw Anne Françoise Piers kocht het
gebouw in 1727 en bracht er een school voor weesmeisjes en arme meisjes in
onder. Zij zag de bouw van haar kapel nooit beëindigd, want op 2 augustus 1751
overleed zij op 88-jarige leeftijd. Zij schonk bij testament het Hof ter Welle,
met alle gebouwen en landerijen aan de overste en directrice van de school.
Rond het kasteel werd een schoolgebouw opgetrokken en de zusters gebruikten het
kasteel als klooster tot in 1988 toen de laatste zeven zusters Hof ter Welle
verlieten.In 1974 werd het gebouw en zijn onmiddellijke omgeving beschermd. De
gemeente Beveren kocht in 1978 het gebouw maar het duurde nog tot maart 2009 voor
de renovatie van de buitenkant klaar was. Het kasteel dient nu als decor voor
een tehuis waar kinderen voorlopig niet meer thuis kunnen wonen of een misdrijf
hebben gepleegd.
We zoeken stilaan het spoor weer op om terug te keren naar het Hof
ter Saksen waar we tijd maken om onze boterhammetjes op te eten. Na de
lunchpauze wandelen we door het park rond het kasteel terugwaarts naar Haasdonk
waar men het borstbeeld van de 'Heilige
Jacobus' aan de zijgevelvan de Sint-Jacobus
de Meerderekerk kan vinden. We verlaten de laatste rustpost en wandelen tussen
villa's door het kleine gespetter, gelukkig van korte duur. Even nadat we de
Haasdonkse bossen zijn gepasseerd komen we de Heikapel tegen voordat we een
Parijs-Roubaixtje doen daar we de kasseien moeten trotseren al kiezen de
meesten om te wandelen aan de zijkant tot we weer de dorpskern bereiken en de
startzaal bereiken. Voor de meeste wandelaars moeten ze nog enige tijd geduld hebben
vooraleer ze kunnen genieten van hun pannenkoeken om dan terugwaart te keren
naar huis zonder eerst nog een ogenblikje tijd te maken om een passage te maken
in het mooi uitgebouwde toiletten.
"Mijn aller, aller eerste 100km-
wandeling.......in Nederland!"
Al doe ik jaren meerdere 100km- tochten maar nu pas is
het mijn eerste in het buitenland met name de "Bossche 100" startend
vanuit 's Hertogenbosch. Na de lange treinreis stonden er aan het station
medewerkers die treinreizigers naar de startzaal brachten ook al was die niet
ver vandaan. In de startzaal na het ophalen van mijn formulieren + t-shirt zag
ik enkele bekenden die ook gekozen hebben om hier aan deel te nemen. Het is
precies de 30ste editie dit jaar en daardoor voor het parcours
hetzelfde traject gekozen als de eerste editie. Om 22u wandelen we in
groepsverband gedurende 4km achter de voorloper door het centrum van deze stad,
alsook langs de Moerasdraak . Eens we zijn los gelaten wandelen we de Bossche
Broek door gevolgd door een passage van het Sterrenbosch waar een beetje na het
uiteinde de 1ste wagenrust is grondgebied Sint-Michielsgestel.
Nederland is ook bekend om zijn vele dijken en daarop wandelen we meerdere keren
op weg naar Berlicium. op een graspaadje naast een slootje pletten we het gras
voor de achtervolgers die het makkelijker krijgen straks vooraleer ze ook
kunnen uitrusten aan de volgende bevoorradingspunt. Al slingerend door het bos
naast de camping moeten we bukken door het Kruipgat(tunnel) onder de A59 al voor
we laveren tussen de grote ijsplekken vooraleer Rosmalen binnen te wandelen
waar in de kantine van voetbalclub OJC Rosmalen de eerste hoofdrust is. Al is
het 02.00u toch moeten we wachten tot iedereen hier is om dan weer te kunnen
vertrekken om 04.00u, dus tijd genoeg om de soep met bijhorende broodje te
verorberen en voor sommigen eventueel een hazenslaapje te maken of kiezen voor
een extra lusje hier te doen voor hun Long Distance. Bij Empel gaan we
vervolgens de dijk op door de Uiterwaarden waar de groep in 2 is gebroken daar
er geen enkele pijl te zien was en de meeste de eersten zijn gevolgd op intuïtie
maar bij de volgende wagenrust op de Maasboulevard zijn we weer samen. Al duurt
het niet lang of we wandelen weer in zeer kleine groepjes of zoals ik alleen
naar Bruchem om geen zin te hebben in boerenworst met stoemp en liever kies
voor eigen bevoorrading in mijn rugzak. Op een onverhard gevroren tractorpad is
het weer van dat 'misgelopen' te danken aan de bepijling daar ze nog niet de
kneepjes kennen zoals bij ons. De zon begint stilletjes boven te komen die voor
een mooi rood gloedlandschap zorgt als we de dijk op wandelen met meerdere
molens. Het is hier op de dijk van Nederhemert-noord, bij de volgende wagenrust
dat we een oversteek maken met een veerdienst, dat is toch de bedoeling. Daar
de stuurman niet aanwezig zijn en anders lang moeten wachten kruipen we als
smokkelwaar in een bestelwagen(ongehoord)die ons met een ommetje over het water
brengt. Een paar hectometers verder moeten we weer over het water zien te komen
met een veerboot maar de stuurman heeft geen zin om voor 9uur zich te begeven
naar ons. Wij dus met velen wachten in de koude en grapjes makend of beklach
tot eindelijk de veerboor van de Bergsche Maasveren ons aan de overkant brengt.
De Mastdijk naast de molen leid ons naar de stadshaven van Heusden waar hoofdrust
2 in het pannenkoekenbakker(tearoom)is gelegen en daar door de grote problemen
met de veerdiensten met een vertraging van 20 minuten gezamenlijk starten voor
de resterende 39km op papier maar de organisatie heeft besloten om het traject
in te korten. Vanuit de Vismarkt verlaten we het dorpje van de provincie
Brabant. Mijn wandeltempo moet rond de 8km/u blijven als we door Loonse- en
Drunense duinen wandelen waar we de harde stukken opzoeken zowel door het zand
als bospaden tot aan de laatste hoofdrust in de kapschuur van café 'Drie
Linden'. Snel wat ik niet meer nodig heb in mijn rugzak steken om minder
gewicht mee te pikken want het is weer snel vertrekken(nu moeten we niet
wachten)als ik mijn ideale trein weer wil halen. Het dorpje Cromvoirt wandel ik
nu door maar jàwel hoor, weer te ver gelopen en dit allemaal te danken aan de
slechte bepijling. Ik kan het niet meer op één hand tellen de hoeveelste keer
dit is en daar ik geen terreinkennis heb ben ik genoodzaakt terug te keren tot
het laatste pijltje dat ik gezien heb. En dit is aan het kruisbeeld waar we
rechts moesten tot aan de voorlaatste bevoorradingspost die aan de andere kant
van de centrum is. We volgen de fietspaden kenmerkend aan het fietsend
Nederland en wandelen de laatste bevoorradingspunt voorbij wegens geen tijd en
passeren het vroegere concentratiekamp van Vucht vooraleer we de skyline van s'
Hertogenbosch na lange tijd weer zien. Door de wijken door bereiken we terug de
startzaal na 106km over bijna 12u wandeltijd(15.20u) plaatselijke tijd)en
dringend mijn diploma met bijhorend Bossche Bol(grote slagroomsoes)op haal en
tegelijkertijd na het afstempelen van mijn wandelboekje vraag of er iemand mij
zeer dringend naar het station wil voeren om de trein niet te missen. Toch zal
ik nog eens goed overwegen om nog een keer deel te nemen aan deze wandeltocht.
Euraudax heeft de eer de eerste 100kilometer wandeling van 2017 op de
agenda te zetten. De 100km van Schilde is aan zijn 21ste editie toe
toch is het de laatste keer dat Frank Rottiers deze laat plaats vinden vanuit
Schilde. We, dat zijn naast mij nog 68 anderen, verlaten de startzaal Mano om
te wandelen langs de drukke baan direct al in het donker tussen de villa-
wijken van SInt-Gravenwezel. Wanneer we de dorpskern van Schoten ingaan via de Willem
Churchilllaan waar we
het stadhuis passeren staat er een beeldje n.a.v. de 100ste editie
van de Scheldeprijs die hier telkens eindigt. Aan het kapelleke 'Aan d'
onbevlekte maagd en Moeder Gods Maria gaan we naar de Westkaai waar we het
beeld van "Een op een meerpaal gezeten schipper"(de visser met zijn pijp) tegenkomenonderweg naar onze allereerste stop in zaal
'Bart' te Merksem waar we kunnen genieten van een snee rozijnenbrood met een
kop koffie. Na de stop wandelen we voor bij Hof van Rosendael, een onderdeel
van het gemeentepark van Merksem. Het Hofke is een overgebleven onderdeel van een veel
groter gebouw dat in 1944 werd gebombardeerd door de geallieerden. Het
slot werd in 1637 gebouwd als buitenhuis voor de rijke familie
Roosendael. In de 19e eeuw werd het een armenhuis. Er werden speeltuigen
geplaatst voor kinderen. Het bevat ook een kasteel omringd door water en
sportvelden. We steken het Albertkanaal over om dit keer niet via de Scheldekaaien
te wandelan daar deze zijn afgesloten wegens de springtij en zijn we
genoodzaakt om op de baan te wandelen en vinden aan de overkant(al moet je goed
kijken in het donker)het MAS te zien. Dit wil zeggen dat we de
provinciehoofdstad Antwerpen binnen wandelen waar er veel wegenwerken aan de
gang zijn. Na de caférust tegenover de stadsschouwburg leid de baankapitein Frank
Rottiers niet alleen het traject maar speelt ook als gids en geeft uitleg bij
al die bezienswaardigheden zoalshet
Steen met daarvoor de meest bekende woord van afgelopen jaren nl. "Lange
Wapper". Het is niet het tracé waar wel het monument die hier sinds 1962
staat. Lange Wapper is
een ietwat ludiek spook uit de Antwerpse folklore. Eén van zijn fratsen bestond
erin dat hij zich zo lang kon maken dat hij door de vensters van de hoogste
verdiepingen kon binnenkijken. Zo staat hij ook afgebeeld. De legende wil dat
deze kwelgeest vooral 's nachts te voorschijn kwam en dan dronkaards
achtervolgde. Eerst liep hij als klein mannetje achter hen aan, maar hij kon
zich almaar groter maken, tot hij boven de huizen uitstak. Toen de dronkaard
dan hijgend en zwetend thuiskwam, keek Lange Wapper door zijn raam naar binnen.
Soms vermomde hij zich ook als een klein kind om moedermelk te kunnen drinken.
Maar als de moeder hem weer in zijn bedje wilde leggen, liet hij zichzelf zo
groot worden dat hij niet meer in de kamer paste. Een andere legende die met
Lange Wapper verbonden is, verklaart waarom er zoveel Mariabeelden op de gevels
van de huizen in het centrum staan. De Antwerpenaars die Lange Wapper omwille
van zijn pesterijen beu waren, ontdekten dat de kwelgeest absoluut niet van
Maria hield. Ze plaatsten daarom allemaal Mariabeeldjes op de gevels van hun
huizen. De beeldjes deden Lange Wapper almaar verder wegvluchten, tot hij
uiteindelijk in de Schelde viel en verdronk. We passeren verder ook het
toneelhuis, Onze-Lieve-Vrouwekathedraal en
natuurlijk ook het stadhuis in Renaissancestijl.
We blazen even uit bij een drankje om nog het Rubenshuis te passeren om op de
Meir, de duurste straat van België op te wandelen. Na de Sint-Carolus
Borromeuskerk en de stadsbibliotheek(is het nu toeval of niet)doorwandelen we
het schipperskwartier met de verlichte ramen waar daarachter vrouwen klanten
lokken en hier definitief het centrumgedeelte afsluiten. Nu het een keer rustig
is aan het sportpaleis beginnen de magen te knorren, hoog tijd om ons ontbijt
te nuttigen in de zaal te Merksem. We merken op dat we halfweg op onze
wandeltocht zijn en passeren het standbeeld van Joske, Joske wie???Joske
Vermeulen, Trammezantlei 122 in Schoten. Een zaklamp is nu echt nodig want we
wandelen door het domein Peerdebos met het kasteel van Brasschaat met zijn
basiliek alsook een bruggetje die heel voorzichtig word overwonnen daar deze
heel glad is en goed moeten vast klampen aan de reling.. Wanneer we het
sportcomplex De Zeurt in Schoten halt houden voor een chiptje en bekertje
frisdrank mogen we onze fluo-vestjes stilletjes opbergen daar het ochtendlicht
boven de horizon komt. Wel wel wel, waar belanden we hier nu terug? Het is het
exacte paadje die we gisterenavond ook hebben bewandeld en nu begint de zon
volop te schijnen op weg naar de wagenrust. We wandelen Sint-Gravenwezel binnen
waar we riante villa's op onze traject komen en op zoek gaan naar beschutting
van de bomen want het water staat hoge bij vele wandelaars daar ze een plasstop
moeten inlassen. Door de struiken zien de aandachtige wandelaars het
"Kasteel van 's Gravenwezel". Het is even na de klok van 10.45u en we zijn beland
in de startzaal al is het niet de finish maar het is tijd al om de middagmaal
te benuttigen. Deze bestaat uit tomatensoep, kervelstoemp met chipolata &
een ijsje als dessert al laten er deze inruilen voor een middagdutje. Zo als de
magen zijn gevuld rest er ons nog 1/4 van de afstand waar we tegenover de zaal
het Vennebos inwandelen waar we bunkers passeren voordat we het Domein
Rivierenhof doorwandelen met zijn kasteel maar toch op onze stappen moeten
keren daar de wandelpaadjes grotendeels onder water staan. Het is tijd om
Oelegem(Ranst)binnen te wandelen om aan de molen voor de laatste keer een café
binnen te gaan. Je kan zien dat dit nog nieuw is daar de eigenaars de kneepjes
van het vak nog niet goed in de handen hebben daar we lang moeten wachten op
onze bestelling en zelfs een 8tal collega's geen drankje hebben kunnen
benuttigen door de trage bedoening. 87km hebben we al achter de rug waar we
steeds flirten met de grens van Schilde langs de brede boulevards waar we in de
verte de kop van de groep voor de mensen achteraan steeds kleiner zien worden.
We maken nog even de tijd om achter de supermarkt de laatste krachten in te
nemen alsook de laatste ballast te lossen om deze keer niet door het bos weer
in te wandelen maar nog even nog een blokje te maken al zijn we ruimschoots
eerder arriveren en iedereen(67 van de 69 vertrokkene)proficiat wensen met in
het bijzonder 2 collega's die hun zoveelste gouden arend hebben behaald.
Natuurlijk mogen we de mensen van de wagenrust en de baan- en wegkapiteins die
voor onze veiligheid bij deze wandeling hebben gezorgd niet vergeten te
bedanken voordat we terug huiswaarts onze bed gaan opzoeken.
Begonnen het nieuwe wandeljaar met
25km in Lot afgelopen donderdag en de komende tochten gaan we er niet onder bij
de Euraudax- wandelingen. Vandaag staat het dubbele op het menu al moet ik
eerst ruim 2uur met de tram komen daar ik van de andere kant van de Belgische
Kust moet komen om in Heist te arriveren. Een voordeel is dat de startzaal
dichtbij de halte is in tegenstelling van de vorige jaren daar het nog een
eindje wandelen was. De voorspelde weerberichten hadden het weer eens mis daar
het aan de kust vannacht niet heeft gevroren en zelfs al 5°C was af te lezen. 2
lussen van 25km ga ik vandaag ga doen in groep al worden er eerst door velen
beste wensen volbracht daar het de 1ste Euraudax- wandeling van 2017
voor de meesten is. Om 9 uur trekken 92 wandelbenen zich op gang vanuit het
Zwitserse chalet en duiken achter de startzaal het Directeur-generaal
Willemspark alias "Het bosje van Heist" in en wandelen richting de
dijk al is het oppassen dat we met onze klikken- en- klakken niet op de grond
vallen door sommige gladde ijsplekken tijdens de afdaling van de Nieuwe
Wandelaar. Bij het uitwandelen van 'Park 58' komen we voorbij de 46,83m hoge
watertoren om halt te houden bij de spooroverweg om de trein voorrang heeft ten
opzichte van de wandelaars. Aan het sportcomplex bevind zich ook het
duinenwatermeer, de walhalla voor de beoefenaars van waterskiën,die we rond
wandelen al moeten we meerdere keren vélo roepen daar er hier ook montainbikers
passeren. Nadat we het station van Knokke zijn gepasseerd wandelen we naar het
Zegemeer of krabbenvijver genoemd. We zoeken de dijk op en passeren de
kunstwerken die witte gezichten voorstellen om even verder aan het toerismekantoor
halt te houden voor de eerste wagenrust waar we getrakteerd worden om warme
wijn of koffie met stukjes bloedworst. Tussen de villa's vind men ook paadjes
der nationaliteiten, zo te denken aan Poolpad, Britspad bijvoorbeeld die we doorwandelen
op weg naar de zoveelste keer, de dijk! Ik zoek het zand op terwijl de groep
kiest voor het verharde want onverhard zijn we nog niet tegen gekomen en moet
mijn clubnaam natuurlijk alle eer aandoen. De Zwinduinen en- polders heten ons
welkom daar we tussen de zwinbosjes wandelen op de verhakkelde schelpenpaadjes
of houten bruggetjes op weg naar 't Zoute voor de 2de wagenrust op
de Oosthoekplein. Na een 10- tal minuutjes trekken we weer op gang langs het
kunstwerk met de boomwortels en zoeken het Koningsbos op om de verbinding te
maken tussen de verschillende woonwijken om stilletjes aan via het Caddiepad
tussen de golfcourts het centrumgedeelte op te zoeken. Ook hier hebben ze een
schaatspiste gelegd vlak voor het gemeentehuis en wandelen we door en volgen tegelijkertijd
de pijltjes van wandelclub 'WNZB Knokke-Heist' die morgen hun wandeltocht inrichten
en de wandelaars ook door het Willemspark leiden maar wij steken af naar de
startzaal om ons middagmaal te benuttigen. Om 14u15 starten aan de 2de
25km waar we de visserskapel in stelling passeren richting het Heldenplein met
een mooi monument uitspringt en dan hebben we het niet over de kerststal. De
Sashul en vuurtorenweiden is ook bekend voor de meesten die hier soms komen
wandelen en dat doen wij ook dus op weg naar de haven van Zeebrugge. Vanaf hier
is het nog 8 kilometer tot Blankenberge en naar daar gaan we naartoe in quasi
rechte lijn door de mistige miezerige weeromstandigheden. Halfweg het pad
t.h.v. het reservaat houden we halt voor een plakje cake met koffie om daarna
contact houdend met de trambaan de dijk op te zoeken van Blankenberge en
herkennen we de Pier. Nu keren we terugwaarts aan de andere kant van de trambaan
daar ze denken dat het pad door natuurgebied de Fonteintjes te modderig zou
zijn. Ah, zand vinden we gelukkig terug die ons brengt naar de dijk van
Zeebrugge en de plaatselijke inwoners aan milieuvervuiling doen op het strand
door hun kerstbomen te verbranden. De duisternis treed toe als we door de containerhaven
wandelen op weg naar café Rembrandt voor de laatste rustplaats. Een rondje door
de jachthaven met de bekende Westhinder hebben ze in het parcours in gestoken
omdat we anders te vroeg binnen zouden zijn al zoeken we opnieuw de dijk op
voor de laatste meters op weg naar de startzaal. Nu nog die lange terugreis
aanvatten maar met de veelvouden van 25km- tochten komen we stilletjes in vorm
voor de eerste 100km- tochten die eraan komen.
Op één van de laatste dagen van
December staat al meer dan 10- tallen jaren een wandeling op het programma georganiseerd
door de toeristische dienst van de gemeente Koksijde. In de begin jaren heette
het nog natuur- en volkswandeling maar sinds kort is dit veranderd in
Winterwandeldag, daar waar we de voorbije jaren ver zoeken was op de winter! Er
zijn een paar nieuwigheden aan deze wandeling: ten eerste dat het plaats vind op
een weekdag (waarschijnlijk éénmalig), ten tweede is dat de originele afstanden
niet meer bestaat uit 8, 16 of 32km maar nu een 6 / 10 & 22 is bij gekomen
en de 32 is herlijd naar 29km. Ten derde is men dat men 1 inschrijving moet
betalen die ook als korting dient bij het eventueel kunnen aanschaffen van een
gadget. MAAR vooral dat op de flyers(affiches)staat vermeld 'nieuw parcours'.
Ben benieuwd naar het laatste want het was een keer nodig na steeds die
herhalingen elk jaar. Wat wel is gebleven zijn de rood-witte pijlen die we
moeten volgen, waar was de tijd toen ze het nog ver verf hebben uitgezet, ik
mis het toch die charme. Vertrekken doen we wel op dezelfde manier als vorige
jaren wat wil zeggen dat we door de Noordduinen trekken noch thans op verboden
gebied voor wie een hond mee heeft want zij mogen hier op enkele stukken niet
door. Hopelijk is dit niet gezien geweest door Agentschap Natuur&Bos of ze
moesten oftewel de wandelaars een boete laten betalen of hun parcours
aanpassen. Nadat we de Zuid-Abdijmolen links van ons hebben gezien gaat het
niet meer naar links langs de gemeenteschool maar de andere kant op richting de
luchtmachtbasis om ook aan de andere kant van de baannog een stukje te doen van deze natuurdomein
tot aan de eerste rustpost in de taverne van camping 't Liefoord. We nemen
afscheid van de mensen van de 10km die hier terug keren maar wij verder
wandelen naar de Sint Pieterskerk om via hier de dorpskern te verlaten en langs
de witte takken(door de rijm en rijp die ontstaat als het de vorige nacht even
gevroren heeft)naar het dorpje Wulpen met zijn controle aan de overkant van de
vaart,dat dus bij de aangepaste versie
toch nog op het traject loopt behalve voor de 16km die even voor de Florizoonebrug
links zijn afgeslagen. Ik weet niet dat het slim is maar toch zijn er golfers
die in dit weer een balletje willen slaan. Hopelijk kunnen ze de baan van de
bal wel zien want wij kunnen nu al niet ver kijken. Eens Oostduinkerke binnen
wandelend zijn we nog maar alleen daar we afscheid hebben genomen van al de
andere afstanden. De Oostvoorduinen staan ook nog steeds op het menu en toch
mij zit te bedenken waneer we het "nieuw parcours" zullen tegen komen
want buiten die 3 kilometer van daarnet is alles nog hetzelfde gebleven dan de
vorige jaren.Ik heb bijna 13 kilometer
op mijn GPS staan en we krijgen dan toch de vernieuwing daar we het
Hannecartbos door wandelen die ons brengt naar....... het strand die we bij mij
weten voor het eerst doen sinds deze tocht bestaat. Het is zo mistig dat we het
zeewater nergens kunnen bespeuren we zullen het dan moeten doen met de
schelpjes. Door die mist hebben we bijna de afslag gemist om het strand te
verlaten waar we de dijk opwandelen en de gemeentediensten bezig zijn met de
voorbereidingen van de Sylvestervuren later deze dag. Net als vorig jaar hadden
ze wellicht te veel kerstbomen besteld en hebben ze er een bosje van gemaakt
die 'Bos van commerce' word genoemd met enkele haardvuren en chalets(wigwam).
We keren terug op onze stappen en wandelen terug hetzelfde stukje maar nu door
de Ter Yde duinen die naast het strand loopt. De Ter Yde duinen zijn heel groot
want aan de andere kant van de trambaan ligt er ook nog een stukje en komen we
op het punt niet ver van de ingang van het Hannecartbos. Daar waar hier een
mooi stuk natuurgebied "Plaatsduinen" ligt wandelen we niet doorheen
want we volgen traditioneel deze wandeling terug de combinatie Nieuwe Ydelaan -
Duinparklaan tot Oostduinkerke-dorp met een passage langs de Sint-Niklaaskerk
waar we het natuurreservaat Doornpanne opzoeken naar de rustpost in het bezoekerscentrum.
Daar we vroeger van de andere kant kwamen doen we dus in tegengestelde richting
door de grazers- gebied door, ook voor mensen met honden waar het nochtans
verboden is voor hen wandelen we naar de top van de Hoge Blekker. Afdalend doen
we hem voor de helft want we zoeken de verharde banen weer op richting de
O.L.V.- Ter Duinenkerk samen met de andere afstanden opnieuw om na een passage
door het parkje de laatste rustpost in de cinema- café binnen te stappen voor
de laatste stempel. De wandelaars van de 16&22km gaan de andere kant uit en
zoeken de dijk op terwijl wij de resterende kilometers afleggen en opmerken dat
de bomen steeds meer en meer hun witte charme zien verliezen naar beneden ook in
het laatste klein stukje onverhard. Veel nieuwe stukken zijn er niet bijgekomen
heb ik opgemerkt waar ze willen nog meer natuur kunnen insteken.
De
Keignaerttrippers uit Oostende organiseren al een stukje rond de kerstperiode
hun "Oostende met Kerstlicht". U kan starten tot 19u, maar zodat je
kan genieten van de stad in het donker, maar je met wel binnen zijn voor 21u
meld de club ons. De wandeling bestaat vandaag uit 3 lussen die steeds vanuit
het KTA vertrekken, die pal naast de tram -en bushalte is gevestigd. We hebben
gekozen om al te lussen te doen, maar dan in omgekeerde volgorde. Beginnend doe
we, nu het nog voldoende daglicht is met lus c. Die brengt ons eerst langs het
Maritiem Instituut Mercator, waarna we via de achterkant ons tempo wordt abrupt
opgehouden word door stil te staan bij de rode lichten. We wandelen langs de grote
huizen die hier gebouwd werden in de Wijk Vogelzang. De kinderen moeten naar
school kunnen, dus het is niet raar dat we scholen tegen komen her en der in de
Westerkwartierwijk tijdens deze lus. Via de Heilige Hartkerk, gaan we rechts de
Alfonds Pieterslaan in, met al zijn
winkels voordat we via de achterkant van het stadhuis weer belanden in de
startzaal. We verliezen geen tijd en beginnen direct aan lus B. Via de The
Belgian Netherlands Mine Warfare School, dwarsen we de grote parking om het
paadje naast 't bosje te betreden die ons brengt bij de oude watertoren met
zijn 2 Kariatiden. Dit zijn
vrouwenbeelden die gebruikt worden als pilaren of pilasters. Het waren danseressen die afkomstig waren
uit het Griekse dorpje Kuruai. Weeral staan we stil bij die lichten van
daarnet, voordat we weer kunnen verder stappen. Via de Joodse Synagoge achter
de St.-Jozefkerk steken we de baan over met recht voor ons het monument van
Leopold. Via het casinogebouw is het tijd om de dijk op te wandelen. We merken
dat er nog veel volk is op de dijk t.h.v. de gaanderijen. Via het zwembad
wandelen we de gerestaureerde Koninginnelaan in om rechtdoor te wandelen
richting het Spaans Paviljoen. In deze straat vinden we in het midden van de
talrijke beelden, voordat we afdalen in het Maria Hendrikapark(of t'bosje in de
volksmond). Eerst naast de Koninginnevijver om vervolgens de brug over en te
kiezen voor de Iependreef het bos te verlaten. We wandelen via de steltplaats
van de lijn voordat we deze lus ook een eind kunnen maken. We warmen ons even
op om ons bonnetje in te ruilen voor een jenever aan het jeneverbar. Het is nu
het gepaste moment om de laatste(alsook de kortste)lus aan te vatten die ons
zullen brengen naar al het pracht&praal in de binnenstad. Terugwandelend
langs het Vuurkruisenplein voor het gemeentehuismaken we onze opwachting in het Leopoldpark.
Hier staat ook het uurwerk die in deze periode mooi verlicht is maar nu nog
niet donker genoeg is om dit te bezien. Via het Marie Joseplein gaan we
rechtdoor naar het Wapenplein, waar in vele gemeenten ook een ijspiste is
aangelegd. We bekijken de verschikkende kerstkraampjes voordat we het plein
verlaten. Ondertussen is de duister gevallen als we via de casino de dijk
opwandelen.maar naar de anderen kant
toe. We komen de grote (besproken!!)kunstwerken tegen op de zeeheldenplein,
waar je al dan niet voor of tegen bent. Aan de jachthaven is er ook de
welgekende vistrap, waar ze bezig zijn met de opkuis & de meeuwen
halskijkend zien of ze geen vangst kunnen te grazen nemen. We maken nog even
een passage door de winkelstraat, maar helaas, de winkels zijn inmiddels al
gesloten.Nog een ommetje via de
Sint-Petrus- en Pauluskerk vlakbij de Amandine om nog de resterende laatste
meters wandelen we nog rond de boten/jachten maar zonder de verlichte Mercator het
uitgangbord van de stad die weliswaar in de loods staat voor opknapwerken om
stilletjes een einde te maken aan deze wandeling.
"het is niet voor het parcours maar voor
de afstand!"
We hebben weer een afspraak met
Euraudax wat dus wilt zeggen dat we in groep gaan wandelen aan een wandeltempo
van ongeveer 6km/u. 2 lussen van 25km heeft het team van Euraudax Torhout
samengesteld van om en bij de 25km al doe ik vandaag maar de eerste deel. We
starten vanuit de startzaal Heidelberg het stationsgebouw tegemoet waar het al
meteen duidelijk dat het oppassen is daar het vannacht hier heeft gevroren. We
met name 69 wandelaars, keren het stationscomplex onze rug toe om te wandelen
naar de watertoren. Naast de expresweg wandelend op de Venteweg(hier ook een
Vrouweweg?) zorgt de wegkapiteins dat de auto's even moeten wachten om ons over
te laten steken zoadat we het gehucht Maria Assumpta kunnen doorwandelen. Hier
niet ver vandaan ligt provinciedomein d'Aertrycke met zijn kasteel waar we op
de parking even tot rust komen om oftewel warme wijn of koffie tegemoet krijgen
om even op te warmen. Na een 8tal minuutjes stappen we weer verder om te
wandelen rond het kasteel om daarna met een passage hier door het bos enkele
meters extra afleggen voordat we in het dorpje Wijnendale zijn binnenspringend
in de café op de hoek. We wandelen bovenop de oude spoorweg om die ook over te
wandelen waar we op zoek gaan naar de kasteel van Wijnendale die we rechts
kunnen opwerken. Door het bos heen is het stilletjes tijd om terug te keren
naar Torhout en dit doen we via het gehucht Don Bosco. Netjes achter elkaar op
een buurtwegel bereiken we de Grote Markt met zijn stadhuis die niet ver van
het stationscomplex ligt waar we de tunnel nemen onder de sporen op weg naar de
startzaal.
Zedelgem ligt niet ver van hier en nu
ik toch de trein moet
pakken kan ik daartegen ook de wandeling "Brugge by Night" gaan doen.
Vanuit het KTA verwelkomt wandelclub 'Frisse Stappers' weliswaar al in daglicht
waar de omloop getekend is over 5 / 7 / 10 / 12 & 14Km rond de binnenstad.
We wandelen richting het stationsgebouw, nu nog niet om de trein naar huis te
nemen, maar om erdoor te wandelen om de overbrugging te maken naar de binnenstad.
Maar eerst gaan we er rond via het Minnewaterpark die we even verlaten voor de
splitsing bij de paardenkoets- verzamelplaats. Terug het Minnewaterpark door
wandelen we op de Vesten waar we aan de Gentpoort linksaf het Koningin
Astridpark induiken. Nu is het tijd om een vervolg te brengen aan de Vesten met
name de Kazernevest om daarna rond de jachthaven te wandelen waar we de
rustpost gaan opzoeken. De Sint Maartenskerk passeren we op ons traject waar na
de Vesten nu de beurt is aan de Reien waar we samen de Grote Markt op wandelen
en het nog krioelt van het volk. We laveren tussen al de toeristen door naar De
Burg waar even verder de volgende rustpost is in een schooltje even buiten de
centra. We hebben nog een goede 2 kilometer voor de boeg maar het lijkt dat we
al heel ver aan het stappen zijn zo'n gevoel heb ik dat ik al die Japanners
tegemoet kom op weg opnieuw naar de Grote Markt weliswaar al in het donker. We
pikken een klein stukje winkelstraat mee om het stationsplein te kruisen om het
stationsgebouw door naar de aankomst zich te begeven.
