"het is niet voor het parcours maar voor
de afstand!"
We hebben weer een afspraak met
Euraudax wat dus wilt zeggen dat we in groep gaan wandelen aan een wandeltempo
van ongeveer 6km/u. 2 lussen van 25km heeft het team van Euraudax Torhout
samengesteld van om en bij de 25km al doe ik vandaag maar de eerste deel. We
starten vanuit de startzaal Heidelberg het stationsgebouw tegemoet waar het al
meteen duidelijk dat het oppassen is daar het vannacht hier heeft gevroren. We
met name 69 wandelaars, keren het stationscomplex onze rug toe om te wandelen
naar de watertoren. Naast de expresweg wandelend op de Venteweg(hier ook een
Vrouweweg?) zorgt de wegkapiteins dat de auto's even moeten wachten om ons over
te laten steken zoadat we het gehucht Maria Assumpta kunnen doorwandelen. Hier
niet ver vandaan ligt provinciedomein d'Aertrycke met zijn kasteel waar we op
de parking even tot rust komen om oftewel warme wijn of koffie tegemoet krijgen
om even op te warmen. Na een 8tal minuutjes stappen we weer verder om te
wandelen rond het kasteel om daarna met een passage hier door het bos enkele
meters extra afleggen voordat we in het dorpje Wijnendale zijn binnenspringend
in de café op de hoek. We wandelen bovenop de oude spoorweg om die ook over te
wandelen waar we op zoek gaan naar de kasteel van Wijnendale die we rechts
kunnen opwerken. Door het bos heen is het stilletjes tijd om terug te keren
naar Torhout en dit doen we via het gehucht Don Bosco. Netjes achter elkaar op
een buurtwegel bereiken we de Grote Markt met zijn stadhuis die niet ver van
het stationscomplex ligt waar we de tunnel nemen onder de sporen op weg naar de
startzaal.
Zedelgem ligt niet ver van hier en nu
ik toch de trein moet
pakken kan ik daartegen ook de wandeling "Brugge by Night" gaan doen.
Vanuit het KTA verwelkomt wandelclub 'Frisse Stappers' weliswaar al in daglicht
waar de omloop getekend is over 5 / 7 / 10 / 12 & 14Km rond de binnenstad.
We wandelen richting het stationsgebouw, nu nog niet om de trein naar huis te
nemen, maar om erdoor te wandelen om de overbrugging te maken naar de binnenstad.
Maar eerst gaan we er rond via het Minnewaterpark die we even verlaten voor de
splitsing bij de paardenkoets- verzamelplaats. Terug het Minnewaterpark door
wandelen we op de Vesten waar we aan de Gentpoort linksaf het Koningin
Astridpark induiken. Nu is het tijd om een vervolg te brengen aan de Vesten met
name de Kazernevest om daarna rond de jachthaven te wandelen waar we de
rustpost gaan opzoeken. De Sint Maartenskerk passeren we op ons traject waar na
de Vesten nu de beurt is aan de Reien waar we samen de Grote Markt op wandelen
en het nog krioelt van het volk. We laveren tussen al de toeristen door naar De
Burg waar even verder de volgende rustpost is in een schooltje even buiten de
centra. We hebben nog een goede 2 kilometer voor de boeg maar het lijkt dat we
al heel ver aan het stappen zijn zo'n gevoel heb ik dat ik al die Japanners
tegemoet kom op weg opnieuw naar de Grote Markt weliswaar al in het donker. We
pikken een klein stukje winkelstraat mee om het stationsplein te kruisen om het
stationsgebouw door naar de aankomst zich te begeven.
"Het word nog eens tijd om de schoenen
aan te doen!"
35 edities lang al organiseert
wandelclub 'Vier op een rij- Zedelgem' om hun wandeljaar af te sluiten de
Sint-Elooitocht in. Startend doen we vanuit het sportencomplex waar we
kunnen kiezen uit 5 afstanden variërend van 6 tot 30km die ik al blijkend zal
bewandelen. Via de achterkant van de startzaalgaan we allen de oude spoorwegbedding op en nemen voorts afscheid van de
kleinere afstanden die het park Hof ter Lo tegemoet wandelen terwijl wij de
andere kant de rood-witte pijltjes blijven volgen tot in Loppem-dorp waar de medewerkers
al de wandelaars begroeten in de rustpost 'De Strooien Hane' en dit zelf twee
keer voor de wandelaars van de 2 grote afstanden die hier een plaatselijke
lusje gaan doen. We steken de drukke baan over om een passage te maken door het
park met
kasteel van Loppem.
In 1856 geven baron Charles van Caloen en zijn echtgenote
geboren gravin Savina de Gourcy Serainchamps opdracht aan de Engelse architect
Edward Welby Pugin een volledig nieuw kasteel te bouwen. Drie jaar later neemt
Jean Bethune de taak over. Hij verleent aan de toen heersende neogotiek,
christelijke bouwstijl bij uitstek, een Vlaams karakter. Het Kasteel van Loppem
speelde een voorname rol in de politieke geschiedenis van België aan het einde
van de WO I. In de late herfst van 1918 vestigden zich hier het hoofdkwartier
van het Belgisch leger en de zetel van de zogenaamde Regering van Loppem.
Koning Albert I en Koningin Elisabeth verbleven er tijdens die periode. De
laatste effectieve bewoner van het kasteel was baron Jean Van Caloen. Hij
voorzag dat de volgende generaties er niet meer zouden willen in wonen en
stichtte in 1952 de vereniging 'Stichting van Caloen' die eigenaar werd van
kasteel en park.
In 1985 werd het kasteel als monument beschermd. Het park werd vanaf 1974 voor
de symbolische frank verhuurd aan de gemeente, die het onderhoudt en openstelt
voor het publiek.
Eens het kasteeldomein uit passeren we een oude neerhof uit
de 13de eeuw vooraleer we terug belanden in de rustpost om daar de
afstandwandelaars van 18km op te pikken en voet te zetten richting Zedelgem.
Maar eerst wandelen we de tunnel door onder de autosnelweg waar we nu in
Sint-Michiels(Brugge) een bosje gaan doorwandelen, en wat voor een bos? Aan de
ingang van het Tillegembos komen we eerst voorbij het Kruis van de
gefusilleerden die op een kleine
aarden heuvel staat. Het kruis vermeld in twee talen "Op deze plaats gefusilleerd
in dienst van België 10.11.1942". Tevens staan de namen van de
gefusilleerden op het kruis vermeld.
Acht leden
van de inlichtingendienst Brave-Bravery veroordeeld wegens spionage en hulp aan
de vijand werden er in het grootste geheim in de bossen van Tillegem
gefusilleerd op 10 november 1942. De lichamen van de gefusilleerden werden naar
een geheime begraafplaats in Hechtel overgebracht. Bij de opgravingen werd nog
een onbekend negende slachtoffer aangetroffen over wie geen gegevens zijn
bekend, mogelijks gaat het hier over een Duits militair die ook in het
Tillegembos als negende slachtoffer werd gefusilleerd. De bomen waartegen de
slachtoffers in het Tillegembos werden terechtgesteld werden door de bezetter
omgehakt om alle sporen uit te wissen. Na de oorlog kon men slechts bij
benadering nog te plaats van de terechtstellingen aanduiden.
We blijven wandelen op de gevallen herfstbladeren ploeteren
door soms grote plassen om juist voor het kasteel van Tudor links af te slaan
en domein Breisbroek letterlijk rechts laten of we komen met meerdere kilometers
straks weer binnen aan de aankomst. We gaan terug de snelweg onder om de
Diksmuidse Heirweg te blijven volgen terug Zedelgem binnen wandelend op weg
naar de rustpost pal in de wijk. De wandelaars van de 12km vergezellen ons hier
tijdens het plaatselijke lusje waar we via de oude spoorwegbedding naar het
Vloethemveld wandelen, een voormalig militair domein en krijgsgevangenkamp, dat
nu een waar natuurdomein geworden is! Eens het bos uitkijk ik eens naar boven, terwijl we een verzopen
weidestuk opwandelen, maar in één van de wolken zie ik toch een hondje of
hallucineer ik misschien. Na een tweede stop in die rustpost is het nog een
goede 2 kilometer stappen naar het sportcomplex de Groene Meersen.
"Nu maak ik eens tijd om de mensen met
hun fluo- clubuitrusting te bezoeken!"
Het zou een schitterende
herfstdag worden ook al hing er op schaarse plekken hardnekkige mist. Maar toch
wilde ik een keer wandelen bij wandelclub WSV Wetteren waar een paar van mijn
Euraudax- vrienden zijn aangesloten en vandaag een beetje meehelpen met hun
"Voettocht der Tuinbouwstreek". Eens een foto werd getrokken ook door
een collega wandelgazette- reporter kon ik mij inschrijven voor de wandeling
van 29km. Beginnend doen we samen met de kleinste afstand met een plaatselijke
lusje rond de startzaal. We zoeken het jaagpad op naast de Schelde waar we de Sint-Gertrudiskerk die uitsteekt over de stad nog net kunnen zien. Op
voornamelijk balkvormige wegen te gaan is een stukje landbouwgrond als bospad
een onderbreking voor onze voeten terwijl we terug keren naar de startzaal. We
gaan opnieuw op het jaagpad gaan wandelen, nu aan de andere kant, tussen de
Schelde en reservaat voor een geruime tijd. We verlaten die even om de splitsing
mee te pikken om terug de Schelde op te zoeken. Eens het jaagpad
verlaten, ging het de rustige natuur in. Opvallend mooi waren de kleuren van de
groene boomtoppende kleuren in de natuur komen prachtig naar voor. Het infobord
Ten Ede wijst erop dat we in een gehucht van Wetteren gekomen zijn. Hier is
ook de rustpost gevestigd in het Buurthuis. Velen hebben buiten plaats genomen,
binnen zit het al redelijk vol. Lang zal ik hier niet blijven, en begin ik hier
aan de plaatselijke lus door de dorpen Laarne&Heusden. Na de rust aan de
Sint-Annakerk nemen we afscheid van de kleinste afstand om te wandelen zonder
eerst voorrang te verlenen aan een groep ruiters, allen keurig gekleed en een
bruin paard berijdend wat je ook niet elke dag ziet. Voor de 2 grote afstanden
met name 21&29km hebben ze besparing gedaan op onverharde wegels want nu
krijgen we pas er wel zoals te wandelen tussen de boom- en fruitranken. Wanneer
we het bedrijvenpark Braakakker achter ons hebben gelaten gaan we via de
achterkant van de school terug de startzaal binnen om tijd te maken voor mijn
middagmaal om dan een stukje nog te doen naar het station.
"Ik ga nog eens wandelen aan de stadsrand
van onze hoofdstad en het is niet De Gordel!"
Het is een tijdje geleden dat ik nog
bij de Waalse wandelfederatie F.F.B.M.P. ben gaan wandelen maar vandaag pik ik nog een keer een
wandeling mee. Ik verplaats me met het openbaar vervoer naar de gemeente Jette
waar de wandelclub 'Section Marche Police de Jette' voor de 34ste
keer een tocht organiseren lang de rand van onze hoofdstad. Morgen(zondag) kan
je hier ook terecht als je geen zin hebt vandaag, ze zullen je ook met open
handen verwelkomen. Uit de keuze van 7 afstanden staat voor mij met name de
41km de meeste kilometers op het menu. We zijn gestart en wandelen van het
woongedeelte weg en duiken het Dielegembos in direct gevolgd, nadat we de
straat hebben over gestoken, door het Koning Boudewijnpark. Ondertussen zijn we
aan het wandelen in Ganshoren, het dorpje dat verbroederd is met het dorpje
Rusatira(Rwanda). Dit is te merken aan de rustpost in de gemeentelijke
paviljoen 'Les Tarins/De Rivieren' die lijkt op de administratieve en medische
centra in Centraal Afrika. We wandelen over de slagboomloze spooroverweg het
gemeentepark in waar wij met de andere afstanden worden gesplitst. Terwijl de
anderen afdraaien wandelen wij nog verder tot aan het perron van Asse om dan
terug te keren naar die rustpost van daarnet. Hopelijk hebben ze in die gekleurde
appartementsblokken, die we op onze weg tegen komen,hier een lift want als je met je boodschappen
helemaal naar boven moet heb je een goede conditie nodig. Wij wandelen terug
het Koning Boudewijnpark in om de Brusselse Ring onder te wandelen waar we aan
de andere zijde links van ons in de verte de Basiliek van Koekelberg zien. We
verlaten het grondgebied van Zellik en wandelen naar het hoogste punt van het
dorpje Relegem waar de Sint-Jan-de-Doperkerk staat en niet hier ver vandaan in
een plaatselijke taverne de volgende rustpost is. 4 kilometer vanaf hier volgen
we het aangeduide traject naar het dorpje Kobbegem waar de 3 lieftallige
medewerkers ons verwelkomen in hun rustpost. Wij, als grootste afstand trekken
hier rond de Sint Gaugericuskerk twee plaatselijke lusjes. De eerste gaat via
de brouwerij van Mort Subit richting Bollebeek langs vele aardewegen terwijl we
tijdens de andere lus een stukje van het Vlietbronnenwandelpad volgen rond
Asse. Samen met de wandelaars van de 21&28km trotseren van de kasseien maar
toch eerst stil staan om een fotootje van het Atonium te nemen of we liggen met
onze klikken en klakken op de grond en komen we vuil aangesmeerd aan in Hamme.
Even na de Sint-Servaaskerk in Wemmel zijn voorbij gewandeld hebben wij nog een
laatste rustpost te doen vooraleer we de laatste 3,5km aanvatten eerst door het
stadspark met het gemeentehuis om daarna Wemmel te verlaten door de drukste
baan te volgen. We wandelen nog rond 2 vijvers om aan de straat die in volle
werken is op te wandelen om het UZ te passeren die maar enkele meters voor de
startzaal Poelbos ligt waar mensen met een goed hart voor de school een tuintje
aan het verwezenlijken zijn.
"kom,komkom,kom........maar geen duif
maar mijn Arend!"
Vandaag is het de dag voor een nieuwe
mijlpaal in mijn wandelleven. Morgenmiddag behaal ik bij Euraudax mijn 1ste
"Gouden Arend". Om dit te behalen moet men bij de
Euraudax-wandelingen 1900km bijeengestapt hebben en dit door 4tochten te doen
van 25km, 3 van 50km, 2 van 75km, 10 van 100km, 2 van 125km en als dit nog niet
genoeg is ook nog 2 stuks van 150km. Ik had nog één van 150km nodig en dit
weekend staat er zo één op het programma ingericht door Euraudax Hedersem
o.l.v. Geert& Lucia te Velzeke(Zottegem). Naast Belgen, een Nederlander
zijn ook de Fransen paraat want Euraudax heeft ook zijn wandelingen buiten
België. Bij het binnenkomen zaterdagmorgen heeft mijn vogel gezelschap van nog
meerdere d.w.z. dat er nog andere hun "Gouden Arend" zullen behalen.
Om 11u starten we in tezamen, jazeker bij Euraudax is het wandelen ingroep aan een wandeltempo van 6km/u, aan de
onderneming om en bij de 30u maar als je mijn verplaatsing bijtelt zal het dus
bijna 36u wakker blijven zijn, gelukkig heb ik voor maandag verlof gevraagd. We
pikken in de herfst natuurlijk een stukje bos mee waar een wachtbekken de
natuur herstelde ten volle van de zware verminking zodat wandelaars hier kunnen
passeren. Via het voetbalveld van RC Strijpen zoeken we het centrum van
Zottegem op via de achterkant van het Egmontkasteel om snel het centra te
verlaten daar we straks nog in gaan. We wandelen via een smal paadje naar de 1ste
wagenrust(afkorting WR), of voor de niet kenners 'bevoorradingspunt' even voor
de kerk van Hillegem. Na een zevental minuutjes trekken we op gang enblijven we achter de baankapitein Geert
wandelen het hoekje om door een stukje van de Cotthemwandelroute te volgen de
jagers tegemoet want voor hen is het seizoen vandaag begonnen. Eens dat we 'De
Hautemsche Steen',een trio van natuur, cultuur & architectuur, zien gaat
het rechts het Cotthembos in en even de voeten moeten opheffen of we liggen met
onze klikken en klakken op de omgewaaide boom. Aan het einde van het bos vinden
we een Mariagrot maar geen tijd om een Weesgegroetje te doen want één van de
deelnemers vandaag die straks zijn 16de "Arend" krijgt
trakteert ons op een drankje. We wandelen verder door Oombergen om de drukke
baan over te steken, gelukkig kan dit veilig gebeuren door de seingevers om de
kasteeldreef op te wandelen naar het kasteel van Baron Baudouin della Faille
d'Huysse te Leeuwergem waar we tijd maken om een groepsfoto te maken. Dokkerend
over de kasseien van de Lippenhovestraat zoeken we de startzaal op om ons
belegd broodje te laten smaken. Alléz, nu nog 5x van deze 25km- lussen wacht er
ons nog. Even na de klok van 16u vergeten we onze fluohesje mee te doen want
als we straks terug in de startzaal zijn zal het al donker zijn. We wandelen
naar de kerk van Velzeke richting het oude klooster om in hun tuin enkele beeldhouwwerken van die
vroegere paters te bewonderen. Als we kerk van Oudenhove hebben gehad voor de
WR gaan we juist niet naar de top van de klim 'Vlamme' maar gaat het naar
rechts tussen de bomen over de waterlopen. We dalen de Berendries af naar het
dorpje Michelbeke om de oude spoorweg Ronse-Zottegem op te wandelen die nu een
verharde fietspad is geworden. Aan het einde van het spoor worden we weer
getrakteerd door een deelneemster(Christa) nu die haar 1ste
"Gouden Arend" zal behalen al heeft ze aan 50km straks genoeg.
Terwijl de volle maan boven ons in Boembeke aan de horizon schijnt wandelen we
door het golvend landschap van Strijpen om op zoek te gaan naar de startzaal om
ons avondmaal te laten smaken. Voor het toetje moeten we nog het allemaal nog
laten verteren en wandelen we eerst een plaatselijk lusje waar we de
Paddestraat opwandelen gelukkig gespaard van lekke banden om te wandelen naar
Munkzwalm en terug naar de zaal waar de eclairs op tafel al staan. Nu gaat we
citytrippen in Zottegem met het beeld van Egmont die we passeren vooraleer de
spoorweg over te wandelen en de kleine wegeltjes te kriskrassen naar de WR bij
de kerk van Godveerdegem. Als we achter ons kijken zien we een lange sliert van
zaklampjes wat het toch aangenamer doet lijken in het donker richting de zaal
om te genieten van de soep. 73.6km hebben we al achter de rug, bijna aan de
helft dus maar moe dat zijn we nog belange niet. We beginnen aan onze vierde
lus waarin in deze lus aan de wagenrust worden getrakteerd op een hotdog. Op de
Lange Munte(bij menig wielerkenner wel bekend) zijn het gelukkig klinkers die
we moeten trotseren om te wandelen naar Oosterzele gevolgd door Balegem met
zijn Klepmolen. Lichtjes bergop waar de volle maan ons alle licht geeft gaat
het naar de startzaal voor het ontbijt. 4 deelnemers krijgen hun Arend
toegereikt met de nodige felicitaties van iedereen al hebben sommige al een
oogje dicht gedaan. Om even na 7uur zondagmorgen nemen we afscheid van de
wandelaars die vandaag hebben gekozen om maar 100km te doen en beginnen we aan
het vervolg aan deze tocht want het zit er nog niet op. We verlaten Velzeke via
de industriezone om contact te houden met de spoorweg waar spinnenwebben in
overvloed in mijn gezicht belanden daar ik als eerste wandel op de kleine
paadjes. Aan het station van Hillegem waar de WR plaats vind is de zon aan de
horizon verschenen en wandelen we naar Herzele, de thuisstad van organisatrice
Lucia, waar voor de burchtruïne even tijd maken om hier ook een groepsfoto te
maken. Eens het stadhuis gepasseerd met zijn regenboogvlag kiezen we weer terug
voor onverharde paden naar Leeuwergem dreef waar we een peertje ons laten
smaken. We volgen het juiste traject naar Zottegem met een passage door het
domein Breivelde met zijn kasteel. We dalen de trap af van de voetgangerstunnel
onder het station om het centragedeelte terug op te zoeken langs het beeld vanEgmond aan den Hoef - Lamoraal
van Egmond. Ik weet niet of er sommigen al last van hebben maar als we door het
straatje 'Blarenhoek' wandelen is de startzaal nabij en maken we tijd voor onze
middagmaal van zondag met name soep met daarna koolstoemp met worst. Courage,
we zijn begonnen aan de laatste lus en eerlijk gezegd van vermoeidheid voel ik
nog niks, wie weet straks na de tocht tijdens mijn verplaatsing. Met zijn 53
zijn we begonnen waar we terug een klein stukje Paddestraat mee pikken
onderbroken door een passage door een reservaat. We bewandelen soms springend over
de grote(modder-)plassen het paadje naast de Zwalmbeek en krijgen weliswaar
gezelschap van andere wandelaars, Wie zijn ze??Het zijn de wandelaars die
hebben gekozen om de wandeling te doen die vandaag word ingericht door de
Scheldestappers uit Zingem startent vanuit Munkzwalm. Na de wagenrust(tevens de
laatste)zoeken opnieuw de Zwalmbeek op naast de Ijzerkotmolen en nemen afscheid
van de andere wandelaars naar het dorpje Munkzwalm niet voor die wandeling maar
een café op te pikken om een rust in te lassen die voor de meesten gelukkig wat
langer mag duren om te weten te komen wie wereldkampioen is geworden daar in
het verre Qatar. Eens geweten dat het Sagan is geworden vertrekken we voor de
laatste 10km waar we de weides inwandelen op zoek naar de juiste kerk van
Velzeke. Door het Hondebos nog even waar houten palletjes werd gelegd door de
organisatoren zodat we niet met vuile schoenen via de achterkant de startzaal
bereiken en 2x proficiat wensen aan alle mensen die de tocht hebben volbracht
een ook aan de 2 wandelaars die een schelp hebben behaald(1000km behaald over
tochten van 25 en/of 50km- tochten)maar ook aan de andere 10 wandelaars die
naast mij ook een vogel mee naar huis mogen nemen. Wie deze 150km heeft gemist
krijgt volgend jaar zeker weer een kans.
"Te vroeg starten en/of te laat
aankomen?, dat is van toepassing vandaag!"
6.45u starten in een stad waar de
omgeving prachtig is als je van heuvels houd, dat is Ronse. Pech heb ik want zo vroeg op deze
zaterdag komt er geen trein aan daar bovenop als ik zou kiezen voor 50km dan
kan ik ook niet naar huis pendelen wanneer er om 21.30u gearriveerd word. Geen
75 of 50km maar dan is er wel nog de lus van 25km die uitgestippeld is door
Dirk op deze mooie zomerdag. Het is kwart voor twaalf als we starten vanuit
café 'Locale Unique' op de Grote Markt die vandaag toepasselijk om een weg te
zoeken om uit het dorpskern te wandelen en dit doen we via het shopping center
aan de stadsgrens. We wandelen naar het dorpje Klype via stofferige onverharde
paadjes al is het momenteel tussen de netels wandelen op een paadje dat een
beetje aan het afbreken is. Het straatnaambordje met Scherpenberg erop wilt dan
zeggen dat we begonnen zijn zeker aan een bergske die hier het landschap
bepaald. Netjes op een rij op ieder zijn eigen tempo wandelen we de Hotondebos
naar boven toe waar aan de witte molen een cafeetje is om een verfrissend
drankje te bestellen. Na 25 minuten is het weer tij om op gang te trekken en
breiden opnieuw een stukje van dit bos hier uit om zo veel mogelijk schaduw op
te zoeken. Terwijl een beeldende grootmoeder naar ons toekijkt wandelen we door
Zulzeke waar een beklimming word beloond met de wagenrust. Waar voor stilaan
sommigen de hitte een rol begint te spelen is concentratie toch belangrijk om
te kijken naar de uitstekende stenen tijdens het afdalen van de Pironpad te
Nukerke. Nu dalen we af en zien we de huizenbouw van Ronse onder ons en krijgen
we weliswaar een stukje modder te verwerken. Eens Ronse weer binnengestapt
passeren we de St.-Hermeskerk waar rechts(voor het Albertpark) het standbeeld "de
Belleman" staat gemaakt in Balegemse
steen. Hij verwijst naar de Fiertelommegang waar elk jaar op
Drievuldigheidszondag (zondag na Pinksteren) het reliekschrijn van Sint-Hermes
in een grote cirkel om de stad word gedragen. Daarnaast vind men het gedenkmonument
ter ere van de slachtoffers van 1914-1918. Omwille van de voorstelling, een
naakte soldaat met vaandel, wordt dit monument in de volksmond een beetje
oneerbiedig "den bluuten pompier" genoemd. Onder de kroon bovenaan
prijken de wapenschilden van land, provincie, stad en oorlogsstrijders. Nog
eventjes verder wandelen en belanden weer op de Grote Markt waar de
marktkraampjes zijn ingeruild door auto's die aan de mensen worden verkocht pal
voor onze startzaal.
"Al is de verleiding groot, een beetje
minder heb ik nodig!"
Een 75km vinden die je nodig heeft
voor je Gouden Arend is niet vanzelfsprekend voor me. Daar ik rekening moet
houden met het openbaar vervoer is het startuur aanpassen of iets zoeken niet
veraf. Gelukkig is er ene in Torhout waar er een 100 kilometertocht vandaag
plaats vind, niet dat ik deze afstand doe daar ik er de vereiste tien al
bereikt hebben. Om 14h
zaterdagmiddag starten we met 51 medewandelaars, niet allemaal voor de 100km
vanaf café Heidelberg het station tegemoet en het dorp al snel verlaten om te
wandelen naar het Groenhovebos wat we vorig jaar niet hebben gedaan daar het
bos gesperd was met omgevallen bomen wegens de nazomerstorm. Nadat we de 1ste
WR achter de rug hebben wandelen we op het traject die het slot was van 'Door
Vlaamse Velden' maar in omgekeerde volgorde. Via het Moereveld passeren we het
Bakvoordekapel en volgen een stukje van het Maerkeveld- wandelroute naar het
gehucht Don Bosco waar op het Don Boscoplein een volgend WR plaats vind net
voor de kerk. Het centrum van Torhout is rechts gelegen maar we wandelen nog
even door t' Hoge om de oude spoorweg over te wandelen om stilletjes aan weer
naar de startzaal gaan om onze belegde broodjes te benuttigen. Even voor de
klok van 19u terug naar het stationscomplex om het dorps gedeelte in te ruilen
voor het hoevegedeelte met onderweg ook kapelletjes waar na de brug over de
autosnelweg weer gerust word met een halve gehaktbal + een drankje. Waar aan de
ene kant van de brug waar we heen kwamen Lichtervelde is, is het aan de andere
kant Wingene-Zwevezele waar de koeien en/of paarden naast ons samen huppelen
het donker in tot aan de Landsman kunnen kiezen voor de WR of het cafeetje
binnen gaan bewakend door de 3 honden. Als we kijken naar het TV- scherm zien
we niet dat alleen onze benen op en neer moeten maar het kan ook de boezem
zijn. Op macadamwegen wandelen we door Ruddervoorde de autosnelweg weer over om
net als in het begin de Ruddervoordewegel weer te volgen door het harde
gedeelte van de groenhovebos naar de startzaal waar de carbonara met gebakken
patatjes ons laten smaken. Voor de meesten zijn we al halfweg maar voor mij
begint hier de laatste lus van deze wandeltocht.We stappen richting het sportcomplex De Mast
om ook door de industriezone te wandelen waar we vooral naast maïsvelden
wandelen tot aan de WR aan de kerk van Veldegem. Niet ver hier vandaan ligt het dorpje
Aartrijke dus blijven in het donker betonwegen bewandelen waar we weinig
assistentie krijgen van de straatverlichting tot t.h.v. Firma Moebeke nog even
de wagenrust mee te pikken. Nu gaat het naar het gehucht Driekoningen waarmee
de laatste kilometers zijn begonnen richting de startzaal. Nu wacht mij nog
ruim 2 uur voordat de eerste trein vertrekt naar huis dus nog eventjes een hazenslaapje
maken in het station zo gaat de uren sneller lopen.
"Deze is nog niet voldaan of ik ben al
bezig met de volgende!"
Grote afstanden heb ik nog nodig maar
ik kan ook gerust beginnen aan de volgende exemplaar dus waarom deze wandeling
niet meepikken. Jeroen
& Etienne organiseren hun 3de tocht al dit jaar op de
Euraudaxkalender 2016 en dit vanuit de Gemeentehallen te Merelbeke. De
wandeltocht maakt deel uit van de benefietdag van vzw Hachiko die honden opleid
voor mensen met een lichamelijke beperking. Om 10u zijn we met 37 wandelaars
gestart voor de groepswandeling van 25km aan een wandeltempo om en bij de
6km/uur en dit rond de oevers van de Schelde. De Potaardeberg noemen ze het
maar voor ons is dit geen echte daar we snel overwinnen langs een weide waar de
Canadeze ganzen heel veel lawaai maken die nog van ver zijn te horen als we het
Sint-Elooiskapel voorbij wandelen en voor het eerst kennis maken met de
Merelbeekse Scheldemeersen door middel van kleine voetpaden. Aan de Sint-Martinuskerk
te Schelderode gaan we rechts en merken de Belgische driekleur her en der op,
waarom??? Wel, onze bronzen medaillewinnares Jolien D'Hoore woont hier namelijk
en haar buren zijn daar trots op en laten het dus zo merken. We wandelen door
het Luisdonkbos vooraleer we halt houden voor het middagmaal in café 't
Bakkershof waar men ook kan overnachten in één van de oude stallen. Na een
halfuur trekken we ons weer op gang en wandelen richting de Prinsenmolen die
volop gerestaureerd word om terug een bosstrook mee te pikken tot aan de
wagenrust, kenmerkend aan de Euraudax- wandelingen. Nadat iedereen is
bijgetankt en de groepsfoto is genomen van alle deelnemers wandelen we naar het
dorpje Bottelaere waar we de parochie- en bedevaartkerk Sint-Anna Bottelaere
langs passeren. Langs maïsvelden waar men nog geen popcorn van kan maken is er
nog tijd om door het Gentbos te wandelen vooraleer terug te belanden in de
Gemeentehallen en Polleke mogen feliciteren daar hij zijn 4de Gouden
Schelp heeft behaald
De Grote Markt van Ieper zijn we
beland vandaag, d.w.z. dat we weer toe zijn aan de laatste wandeldag van editie
2016. We starten langs de fonteintjes om via allerlei smalle straatjes uit te
komen in het park. Hier nemen we al direct afscheid van de wandelaars op de
kleinste afstand. Wij steken de drukke baan over om de vaart Komen-Ieper op te
zoeken en nemen we afscheid van de groene pijltjes al duurt het niet lang dat
ook de rode pijltjes niet meer(voorlopig)zullen zien dat deze in het Tortelbos
hun eigen weg zoeken. Wij wandelen de kortste weg naar Dikkebusvijver die we
een stukje blijven volgen om te komen in meer open terrein. We passeren
verschillende Duitse kerkhoven, vooraleer we het centrum van Voormezele bereiken.
We hebben al meer dan 10 kilometer opzitten komen we aan een rondpunt waar we
een gedenksteen naast een kanon voor de mijnenslag Sint-Elooi zien. Voor ons
krijgen we het bos te zien van Provinciaal domein Palingbeek die we veroveren
in samenwerking met de stappers van de 24km. Nadat we het bordje van de 20km
hebben gepasseerd wandelen we aan de andere kant van de straat om een vervolg
te brengen door de Palingbeek met name De Vlierlingen waar we de imposante
mijnkrater Caterpillar tegen komen. Dit stukje heb ik ook al gedaan 2 weken
terug tijdens een wandeltocht van wandelclub 'Nooit Moe Boezinge' maar dan met
minder volk. Met zijn allen gaan we over de nieuwe spoorwegbrug en wandelen
door de site Hill 60. Vlug nog de sampling meepikken en indien nodig flesjes
bijvullen met water om bij de voetbalvrienden van Hollebeke even kort afscheid
te nemen van de 16km daar zij niet met ons(en de 24)door het Groeneburgbos
wandelen. Naast de Hill60 ligt een paar kilometers verder Hill 62, deze die
minder groot is maar ook veel slachtoffers heeft geleden. We passeren het
Sanctury Wood Cemetery en duiken links het smal paadje in die ons stilletjes
aan zal brengen dalend naar Zillebeke. Bijna jaarlijks staat ook een passage
rond de Zillebekevijver op het menu daar waar het tempo in een ruk daalt en
zigzaggen word. De stappers van de kleinste afstand kregen vandaag geen
bustransport daar zij ons toevoegen aan de tavernehuis aan de vijver en
iedereen nog de laatste meters afleggen naast het sportterrein op weg naar wijk
Torrepoort om een einde te maken aan deze editie. De slotceremonie laat ik al
vele jaren aan mij voorbij gaan daar het anders ruim 3u wachten is en ik nu
rapper thuis zal zijn.
De niet geoefende wandelaars zullen
puffen vandaag en die niet door de zomerse hitte maar ook door het parcours dat
op het menu staat. Omdat zowel de Grote Markt als het Oudstrijdersplein dit
jaar niet vrij zijn starten we vanop een volledig nieuwe locatie met name het
stationsplein. Vandaag heb ik besloten op het gemakske(bejaardentempo)de tocht
af te werken en vergeet zeker niet alleen te drinken maar ook te eten onderweg
want je hebt eenmaal benzine nodig. De dag van Poperinge is al vele jaren de
topdag van de editie vooral dankzij zijn parcours met dit jaar na enkele jaren
terug opnieuw naar het Heuvelland. We wandelen naar de buitenring van Poperinge
om aan de andere zijde het eerste maar zeker niet de laatste onverharde strook
te bewandelen waar aan het uiteinde het bordje '5km' is gepland. De heuvels
prijken voor ons uit en daar moeten we naar toe maar stilletjes aan. We nemen
eerst afscheid van de kleinste afstanden die naar Reningelst trekken en zoeken
wij meerdere veldwegeltjes tot we uitkomen aan het voetbalveld van Westouter.
Vanaf we de dorpskern van dit dorpje verlaten begint het klimwerk beginnend met
de Rode berg door het bos naar de oude site van Kosmos. Eens de trappen gedaan
van het openbaar theaterplein splitsen ook onze wegen met de 24km. Nog eventjes
nog meer naar boven tot de Lijstermolen die in restauratie is op de top van de
Baneberg. We zoeken het volgende natuurreservaat op namelijk de Douvevallei en
het Eeuwenhout om tot aan de landgrens te wandelen maar het gaat richting
Dranouter. Met het gratis aangeboden frisdrankje in de rugzak maken we stilaan
op voor de verovering van de Kemmelberg maar daarvoor ligt aan deze kant de
Monteberg en deze beklimmen we via de knooppunten in de natuur deze ons doet
brengen naar het Franse massagraf (Ossuaire français) aan de voet van de
Kemmelberg waar 5294 soldaten hun laatste rustpost hebben. De meesten
sneuvelden tijdens de slag om de Kemmelberg in april 1918. Het steilste stuk en
op de kasseien trekken we ons op gang om naar "Den Engel" van het
"Monument aux soldats français" toe te wandelen. Nog even op de top
blijvend dalen we deze af in het bos en gaan op zoek naar de wandelaars van de
24km die samen met ons de laatste hindernis met name de Scherpenberg beklimmen
al is deze snel gedaan voor we het weten. Vanaf nu gaat alles in dalende lijn
langzaam naar het gehucht Ouderdom waar we het gezelschap krijgen van de 16km.
Samen gaan we nu naar de finish die we bereiken via de fabriekszone en enkele
wijken tot weer aan het stationsplein.
Het is al een paar jaar dat de
wandeldag van Diksmuide gepland staat op de 2de dag, waarom?weet ik
nog altijd niet maar hoe eerder traditioneel de saaiste dag achter de rug is
hoe beter. Nu start ik een paar minuutjes eerder dan de grote meute daar de
eerste hectometers van deze traject niet moet aanschuiven in de file. Nadat ik
mijn waterflesje en plannetje heb genomen ben ik gestart via de vismarkt en de
grote dijk naar de grote baan om deze over te steken en te wandelen op de
Handzamedijk al is het maar voor een klein stukje. We nemen afscheid van de
16km even voor het bordje van de 5km en krijgen we een exact kopie van gisteren
toen we ook na een 6tal kilometers moeten wachten op het eerste stukje
onverhard maar gelukkig is het nu langer. We wandelen door het praatbos dat
achter het Soldatenfriedhof van Vladslo ligt waar ik even deze rap bezoek om
het 'treurend echtpaar' te fotograferen voor de graafstenen op het grasveld. We
brengen nog een stukje vervolg aan het praatbos en het is hier dat we afscheid nemen
van de 8km die net zoals gisteren met de bus terug gebracht zullen worden. Een
flesje limonade meepikkend wandelen we het bordje van "10km" voor de
ingang van Koekelarebos voorbij en nemen ook afscheid van de 24km en wandelen
naar Koekelare met onder meer de oude Brouwerijsite. We wandelen door het
kasteelpark om onze kaart te laten scannen aan de sporthal om de terugtocht aan
te vatten naar Diksmuide. We zoeken rustige maïsvelden/baantjes op naar het
dorpje Bovekerke waar we pas buiten het dorpsgedeelte naast het bordje van de
"20km" ook terug de wandelaars van de 24km bijvoegen op de kasseistrook
van de Bovekerkestraat. Het dorpje Vladslo laten we rechts liggen en zoeken
onze weg naar de Bethoosterse broeken, een stukje van de IJzervlakte. We komen hier
nog een paar pijltjes tegen die we vorige vrijdagnacht moesten volgen tijdens 'Door Vlaamse Velden' toen we hier ook
waren en deze nog niet zijn verwijderd blijkbaar. We pikken de wandelaars van
de 16km op tijdens deze onverharde passage via de brede veldweg naar de
spoorlijn. Dit jaar geen passage onverhard naast de Yzer, maar drukke baan
volgend voor een lang stukje waar we voor het eerst vandaag de Yzertoren voor
ons zien staan. We doorkruisen de wijken achter het voetbalveld om Diksmuide
weer in te stappen langs de Wouwenweg op zoek naar de Grote Markt. Het is
sporadisch dat het parcours van de wandeling te Diksmuide mooier is dan de 1ste
dag maar dit jaar was het van dat en d.w.z. hoe teleurstellend de 1ste
dag was dus. Gelukkig staat morgen de topdag van Poperinge op het menu.
"De wandelmeerdaagse die al enkele jaren
telkens aangeduid staat in mijn agenda !"
Aan het eind van Augustus is het voor
mij congé vragen om deel te nemen aan de "4 Daagse v/d Yzer" en dit
sinds mijn jeugdjaar 8 telkens elk jaar deelgenomen op de editie van 2014 na.
Inschrijven moet ik niet meer doen daar ik het eerder heb gedaan via het
internet en mijn kaart al heb opgestuurd gekregen. Sinds vorig jaar slaap ik op
de eerst dag uit daar de komende dagen vroeg opstaan zal zijn. Bovendien als ik
rond 10.30u start op het Sint-Niklaasplein is de grote meute al op weg en kan
zo mijn (rustige!!!)tempo vandaag niet onderbreken door de tragere wandelaars
die ik dan moet voorbijsteken. We verlaten de dorpskern van Oostduinkerke om te
wandelen naast het golfterrein richting de Conterdijk waar we het kanaal
Nieuwpoort-Duinkerke blijven volgen richting de Pelikaanbrug te NIeuwpoort.
Nadat we het Jules Destrooper koekje hebben aangenomen wandelen we even met de
wandelaars van de 24km rond de koolhofput gevolgd door de Frontzate naar
Ramskapelle waar we een ommetje maken om kilometers te hebben om dan weer op
het dorpsplein te belanden. Aan de ingang van de Frontzate opnieuw nemen we
frisdrankje aan en nemen afscheid van de 24km, die weer via de Frontzate naar
Sint-Joris wandelen. Wij zijn begonnen aan de saaiste gedeelte, en dit voor
heel lang gedurende de komende kilometers, grote stukken rechtdoor wandelen in
de openvlakte op macadamwegen waar rond om ons niets te zien is. Aan de
Schoorbakkebrug wandelen we nu aan de andere kant van de Yzer en dit tot aan
het sluizencomplex Ganzepoort om ook onderweg terug de wandelaars van de andere
afstanden weer op te pikken. Aan het Albert-I Monument is de wandeling voor de
8km gedaan en worden zij per bus naar de aankomst gebracht. Wij wandelen via
het schooltje naar de Grote Markt waar ook de reus Jan Turpijn staat om hier
ook een extra ommetje te maken, voor de kilometers weet je. Een passage langs
het gemeentelijk zwembad hoort er ook bij zoadat we nadat we het fruitsapje bij
het sportpark hebben meegepikt terug een lang stuk wandelen richting de
watertoren die een beetje voor het domein Sunparks staat waarop de parking de Orde
van de Paardevissers staan om de wandelaars een kommetje garnalensoep te geven.
We wandelen tussen de bungalows en naast de vijver om nog afscheid te nemen van
de andere wandelaars. De 16&24km gaan via de Oostvoorduinen richting
aankomst, wij daartegen krijgen nu pas het mooiste stukje van het parcours en
daar hebben we HEEL LANG moeten wachten. Nadat we door het Hannecartbos zijn
doorgewandeld wandelen we door het mulle zand van de Plaatsduinen tot aan de
aankomst traditioneel op het pleintje van het visserijmuseum. Zeer
teleurgesteld was het parcours voor deze 1ste wandeldag daar we geen
dijk en/of strand hebben gezien en moesten wachten op de laatste kilometer om
eindelijk zand te zien, onbegrijpelijk!!!!
"De enige lange tocht waar we de
slachtoffers gedeeltelijk herdenken!"
Om de 2 jaar wil men in Torhout de
gruwel van de Wereldoorlog herdenken d.m.v. een 100 kilometertocht georganiseerd
door VZW De Nacht met als naam "Door Vlaamse Velden". Waar
traditioneel bij de jaarlijkse NVV gestart word bij het sportcentrum is het
vandaag te doen in de middelbare school even buiten de stad. Als we onze
inschrijvingsdocumenten ophalen herkennen we enkelen die verleden week ook de
Dodentocht al dan iet tot een goed einde gebracht hebben beter bekend als de
die hards. Om 201.15u zijn we in groep gestart achter de mensen van de politie
die ons door het centra waar er kermiskramen staan te begeleiden. Het doet toch
een beetje vreemd aan zo zonder al die toeschouwers die hier een paar maanden
geleden ons nog succes wensten. Eens het centra dus achter ons is wandelen we
direct in de wijk 't Hoge waar we een onverhard wandelpadje te volgen die ons
zoals altijd lijd naar het kasteel van Wijnendale om al ons vocht bij te tanken
nadat we 5km achter de rug hebben alsook de startstempel op onze kaart. Door
het bos wandelen we niet door, dat is alleen bestemd voor de 12km. Wij wandelen
helemaal rond tussen de maïsvelden op grondgebied Ichtegem om de Ruidenberg af
te dalen via een smal bospaadje dicht bij het prikkeldraad weliswaar naar
Edewalle. Met een wafel in de hand wandelen we door het polderlandschap waar de
lichtjes stilletjes aan naar boven gehaald te worden om de bekende
oranje-fluocerende pijltjes te kunnen zien. Wie wil kan het lijflied zingen van
alle lange afstandwandelaars die begint met "Wij zijn de
mannen van de nacht. De mannen die gaan stappen als de anderen ontwaken"
om de overbrugging plezanter te maken tijdens de passage van de vallei van de
Handzamevaart en de Bethoosterse Broeken op weg naar Esen. In tegenstelling tot
2 jaar geleden wandelen we niet naar Diksmuide met zijn Yzertoren die we nu
niet zullen zien ook niet in de verte al is het ook donker. We trotseren de
kasseien de kasseien op de steenstraat waar we op de heuvelrug de Vredesmolen
passeren en afdalen naar Houthuls om op het kerkpleintje ons bijtanken. We
doorwandelen het Vrijbos op met zijn Lourdeskapel naar het militair kerkhof. De
gemeente Madonna zijn we nu aan het toe wandelen, niet om het varken op te
zoeken maar even na het monument ter ere van de seizoenarbeiders café sportman
binnen te wippen om onze energybar op te halen. Via Langemark met zijn Duitse
begraafplaats waar ruim 44 000 Duitse soldaten zijn begraven van wie bijna 25 000
in een massagraf &het gehucht Sint-Jan volgen wij het traject naar de
Vredesstad Ieper waar het toch even zoeken is naar de hoofdpost(bagage)daar de
aanwijzing een verkeerde richting aanduid in een gesloten café. De Site John
McRae passeren we niet dit jaar want we wandelen al vlug de vesten op bovenop
de Menepoort die we achter onze rug keren op weg naar de Grote Markt met zijn
Lakenhalle om na een stukje winkelstraat opnieuw de vesten op te wandelen naar
de Rijselpoort waarmee we de stad verlaten om een stukje Verdronken Weiden te
bewandelen naar Zillebekevijver die we aan de verste kant rond te wandelen tot
aan het OC in 't riet voor een banaan mee te pikken. We wandelen richting Hill
62 maar daar gaan we niet naartoe, het gaat wel naar het Hooge Crater Cemetery
die we passeren om te wandelen naar de leeuw van Bellewaerdepark waar het over
enkele uren meer drukker zal zijn. We zijn ondertussen in Zonnebeke waar we aan
het monument van de paraat staande soldaat(Black Watch Corner) de Polygoon Wood
of beter bekend als het Doelbos doorwandelen tot aan café 'De Dreve' te gast
bij Johan vandewalle, één van de "diggers", een groep enthousiaste
archeologisten die iets heel interessant hebben opgegraven waarvan hij graag
wat meer info heeft aan de wandelaars: In 2006 doen ze tijdens het aanleggen
van een gasleiding een merkwaardige vondst. Dat de stoffelijke resten van 5
Australische soldaten gevonden werden is niet ongebruikelijk, wel dat één van
hen op zorgzame wijze begraven werd naast zijn gevallen makkers. Onderzoek
toont dat het om John Hunter gaat die door zijn jongere broer Jim begraven werd
en op zijn sterfbed in 1975 zou jij bij zijn laatste adam nog geroepen hebben
naar zijn broer John. Lang kunnen we echter niet blijven want we hebben nog
vele kilometers te doen en wandelen terug het bos door om het Memorial Museum
Passchendaele in het stadspark te passeren op weg naar de hoogste punt van
Passendaele waar ook het al bekende "Tyne Cot Cemetery" zich bevind.
Zo'n 12 000 soldaten waarvan grotendeels ongeïdentificeerd vonden hier hun
eeuwige rustplaats. Dit is ook te zien achteraan het kerkhof waar de namen van
35 000 vermiste Britten en Nieuw-Zeelanders die nooit gevonden werden. Na deze
wonderbaarlijke herdenkingsmonument is het gedaan met de plaatsen die ons doen
herdenken aan de Groten Oorlog. Wij hebben nog 25km voor de boeg en ons wandelgroepje
van 9 man waarmee we de tocht hebben aangevangen nu nog bestaat uit 3. We zijn al
82km ver als we Oostnieuwkerke binnen wandelen en hier ook enkele medewerkers
van de plaatselijke wandelclub, de Colliemolen een rustpost bemannen waar zoals
de vorige posten nog stilte voor de storm is op deze vroege zaterdagochtend.
Het is een dorp waar veel gekweekt word want we bewandelen de onverharde
paadjes tussen de serres om de laatste 10tallen kilometers af te leggen.
Hooglede-Gits spreken we meestel aan als één gemeente maar toch passeren we de
2 kerken ervan om steeds rechtdoor te wandelen naar het gehucht St.-Henricus
voor de laatste rustpost waar alsook de dagstappers van de Moerveldetocht ons
toevoegen. Het laatste stukje is het moereveldpad
die we onder de voeten voorgeschoteld krijgen. Alléz, de laatste kilometer is
in gegaan waar we Torhout terug na geruime tijd weer inwandelen en ons
klaarmaken voor....... aan de bel te luiden om onze blijdschap te vertonen.
"Ook al is er een wandeling aan de zee,
hier zal men meer natuur vinden!"
We melden ons aan bij
wandelclub 'Nooit moe Boezinge' in Zillebeke een deelgemeente van Ieper voor
hun jaarlijkse Harmonietocht. We starten in het ontmoetingscentrum het Riet
waar ik gekozen heb voor de grootste afstand en krijgen het gezelschap van de stappers
van 4km om te wandelen rond de Zillebekevijver(met een passage door het
vredesbos), een toeristische trekpleister niet alleen voor wandelaars maar ook
voor fietsers en hengelaars die vandaag hopen dat ze veel vis kunnen ophalen
uit het 28ha grote vijver. De stappers van de 4 kilometer mogen de startzaal
weer binnenwandelen, wij gaan richting de Sint-Catharinakerk op het dorpsplein
om te wandelen naast het Railway Cemetery naar het gehucht de Verbrande Molen
genoemd naar de molen die 3x vernield werd door het vuur. Rechts zien we de
kerktorens van de Vredestad in de verte terwijl het voor ons links af gaat door
het Molenbos die ons leid naar het Provinciaal domein 'De Palingbeek' waar we
een stukje doorwandelen van de 150 ha grote domein en hopen of we geen
verdwaalde golfbal op ons hoofd krijgen. We komen voorbij de plek waar op 26
Oktober 1914 voor het eerst in WO I troepen van het Indische Leger werden ingezet,
op de lijn Harelbeke-Wijtschate-Mesen vooraleer te wandelen naar Hollebeke waar
in het OC De Oude school de medewerkers ons ontvangen in de rustpost. Vlak voor
de kerk worden de militaire en
burgerlijke slachtoffers Hollebeke en Franse gesneuvelden met een beeld op een
sokkel dat een soldaat in velduitrusting voorstelt die op het punt staat om een
granaat te werpen. Aan de voeten van de soldaat ligt de loop van een
geschutsstuk, een boomstronk en een palmtak. We breiden een vervolg aan een
deel van het provinciedomein 'De Palingbeek'(De Vlierlingen)waar men ook de
krater 'Caterpillar' tegen kan komen ontstaan door de ontploffing tijdens de
mijnenslag van 7 Juni 1917.Eens het bos uit zijn we beland aan de Hill 60 site
waar men de 14th Light Infantry Division Memorial alsook Hill 60 Memorial to
the 1st Australian Tunneling Company vind. We genieten van de rust in de
Gasthuisbossen tot aan de hoeve 'Het Lindegoed' waar in de schuur of lekker
buiten in het zonnetje even kan verpozen. Van hieruit krijgen de 3 grote
afstanden een plaatselijke lusje waar je gekozen hebt voor één van de 2
grootste een vervolg krijgt van de Gasthuisbossen op de voet gevolgd door
domein Godschalck terugkerend naar de rustpost. Niet getreurd als je hebt
gekozen voor de kleinste afstanden want eens het hoekje om wandelen ook zij met
ons nog een klein stukje door de Gasthuisbossen waar we getier kunnen horen van
mensen die schrik hebben in de attracties van Bellewaerde. Aan het Hooge Crater
Cemetery worden onze wegen nog evens gesplitst en dwarsen we de grote baan
naast het Hooge Crater Museum 1914-1918 onder de bomen door naar het Liverpool
Scottish Memorial, Railway Wood, één van de mooiste herdenkingsstenen vind ik
persoonlijk. Waar we de andere afstanden weer oppikken leid de straat ons naar
Hill 62 maar het gaat rechtsaf de fietswegel op om af te dalen naar Zillebeke
op zoek naar de startzaal.
Terwijl nog duizenden zitten te
zwoegen om hun 100km in Bornem te volbrengen eb ik besloten deze dit jaar over
te slaan. In de Marching stonden er genoeg wandelingen die plaats vinden op
zaterdag her en der in het land. Het moet niet altijd in de buurt zijn en/of
deze die ik al een keer heb gedaan, daarom kies ik vandaag voor "Dwars
door Trompe" te Deerlijk. Wat de betekenis is van die tocht was het nog
raden naar, maar toen ik ter plaatse was kon je het makkelijk achter halen. Her
en der wimpelden er vlaggen met daarom 'De Trompe Sint-Lodewijk' genoemd dus
naar de wijkfeesten van het gehucht Sint-Lodewijk. De start vind plaats in de
feesttent op een weide en mijn dag was goed begonnen want elke 20ste
deelnemer kreeg een gratis fles Moezelwijn en ik was er dus één van de
gelukkigen. Uit de keuze van 6 afstanden heb ik gekozen voor die een beetje
werkelijkheid minder is dan 30km. Startend al etend van een gratis aangeboden
appel wandelen we de Wulfsberg op om de wijk te verlaten waar we een rondje
maken rond een privébos daar even verder halt word gehouden voor een gratis
koffie, karnemelk of een bekertje water. We zijn nu in Zwevegem beland op weg
naar de supportersclubcafé van Stijn Devolder waar de 1ste rustpost
is. De grote afstanden moeten hier extra meters doen voordat we weer samen
komen om dan te wandelen door de wijken van Vichte zonder de 6&10km waarvan
we afscheid hebben genomen. We wandelen door het openbaar domein Beukenhof rond
het kasteel op weg naar
de rustpost even voor de oude kerk. De 2 grote afstanden passeren het oud
kasteel om naar de top van de Kleitberg te Ingooigem te wandelen waar het lijkt
alsof we op bedevaart zijn daar we op verharde wegen wandelen tussen de kerk
van Vichte en deze van Otegem(Sint-Amanduskerk). Voor de kerk is er na de
rustpost een plaatselijk lusje voor ons gepland waar we een klein stukje
landbouwweg onder de voeten krijgen daar we dus lang hebben op moeten wachten
voor we van dat soort wegen kregen. Het is tijd terug te keren naar de wijk en
passeren we het borstbeeld van Jef Planckaert om stilletjes aan de andere
afstanden weer op te pikken waar we nog onderweg een half bekertje kriekbier of
water en net voor de tent nog een Alpro-drankje krijgen toegestopt vooraleer in
de warme tent te belanden.
Zot gaan we niet doen in de carnavalstad Aalst. We zijn hier vandaag om
25km te wandelen in groep dat thuis hoort bij de Euraudax- familie o.l.v. Eddy
die de tocht organiseert. Even buiten het centrum verzamelen de ervaren
Euraudaxstappers maar ook nieuwe wandelaars die voor het eerst proeven van deze
methode om 10u te starten richting de oude
Zeebergbrugom het Somergembos in te wandelen. Bos is veel gezegd, laten we het houden bij een stadspark. Terwijl
de voetballers jong en oud zich rot lopen op het plein wandelen wij aan een
tempo gemiddeld van 6km/u rustig door Moorsel waar we een stuk van het
'Faluintjesstreekwandelroute' blijven volgen tussen de maïsvelden waar we veel
stronken zullen mogen plukken als we popcorn willen maken. Laten we het dan
maar houden bij een cornetto met drankje die we krijgen van de medewerkers. We
zoeken stilletjes aan weer de onverharde stroken om en wat voor een strook met
name het Kravaalbos waar we netjes achter elkaar meestel moeten wandelen daar
de paadjes smal zijn en uitkijken voor ons of we botsen met ons hoofd tegen een
neergebliksemde boom. In laatste instantie moest Eddy een andere café gaan
zoeken daar de geplande locatie vandaag gesloten is maar blijkbaar kent hij
veel van deze kroegen in de buurt en leid hij ons naar het ploegcafé van FC
Patrol "Bij Stine" om onze boterhammen te benuttigen lekker buiten in
het zonnetje. Na een goed halfuurtje wandelen we terug dezelfde traject tussen
de plassen naar Meldert om even na de kerk te wandelen langs de hoppevelden om
links het klooster van Hekelgem te zien. We zoeken aan het einde van de
wandeling nog smalle onverharde paden op met onderweg de Kluiskapel om nog door
het Kluisbos door te wandelen om net zoals in het begin maar nu in omgekeerde
richting door het Somergembos en de Zeebergbrug richting de startzaal waar Ivo
Goossens een cadeau krijgt n.a.v. zijn 9de schelp bekomend na 1000km te
wandelen verzamelen over tochten van 25 en/of 50KM.
"Meerdere
Gilles in Binche, maar niet om de sinaasappelen te gooien!"
Zwerven door de nacht, al dan niet wandelend of lopend langs een golvend landschap nietgedomineerd door dichtbevolking. Dat had ik
zo een beetje verwacht toen ik de verplaatsing deed naar Binche waar wandelclub
'Les Marcheurs de la police de Binche' voor de 30ste keer 100km en
Thudine weer hebben ingericht. Al ben ik lichtjes ziek door de hoest toch
verzamel ik een paar minuten voor 21u buiten waar iedereen(258)ook staat en
paar minuten later op gang trekken om te wandelden langs een vestigingsmuur op
de Square Seri Veux Binches de grote stad uit naar de eerst bevoorradingspost
te Waudrez. Op de toekomstige bevoorradingspunten zullen voor ter drinken
altijd kunnen kiezen tussen water of cola al dan niet bijkomstige keuze van
koffie. Als waait het bijna niet toch zien we de windmolens hun wieken met
volle kracht laten draaien. Het is vanaf hier dat ik wandelmakkers(Caroline en
haar echtgenoot) vergezel die een goede tempo aanhoudend daar zij experts zijn
in Centurions te doen. Op kasseien worden onze voeten niet verwend waar we nu
de windmolens achter ons laten op weg naar Haulchin. Geen soep voor mij op deze
bevoorradingspost waar ook voor het eerst onze kaart word gekenmerkt, want het
is al warm genoeg buiten. Geen verlichtingspaal onderweg dus de zaklamp is
nuttig om de fluocerende pijltjes te zoeken onder het geluid van krekels in de
bermen. Richting Merbes-le-Château wandelen we wandelaars voorbij die blijkbaar
te vlug zijn gestart wat een geoefende wandelaar eigenlijk niet zou mogen
tegenkomen. We wandelen de Sambre over om door de industriezone te wandelen om
andere kleding en/of kousen aan te doen in de hoofdpost terwijl we in
tegenstelling tot eerdere jaren een koude pastaportie voorgeschoteld krijgen,
maar toch niet voor mij. We volgen nog een klein stukje het spoorweg om terug
via het water een klein stapje terug te keren om een klein onverhard waar de
uitstekende stenen zeer gevoelig zijn voor onze enkels niet te verstuiken. Het
is tijd om de Collégiale te Watze te passeren en verder door Thudinie, dat is
het land van Thuin, te stappen die boven een helling ligt met onder meer
zijn bibliotheek en zijn stadsplein waar waarschijnlijk overdag men
vergezichten kan bewonderen. Het was net helder aan het worden,als er al 61 km
op de teller stond nu zou ook de tocht wat meer avontuurlijk worden. We
liepen terug door een stukje bos met vooral een gevaarlijke afdaling waar we
blij zijn mocht het niet geregend had of het was een gladde bedoeling geweest
op weg naar de post 10(van de 14)waar we het lege flesje sportwater inruilen
voor een volle. Ik vind het bijzonder mooi in deze tocht als de ruines van de
abdij van Aulnes in het zicht komen. Zo om 7 uur 's morgens is de plaatselijke
horeca nog niet open. Niet getreurd. In een school vlak over de sluis was het
voor ons bevoorrading. Geloof me! Ik dronk er niet één maar 2 bekers cola ook
al ben ik deze stilletjes beu aan het worden ben en meer zal kiezen voor de
water. De Samber bleef enige tijd onze compagnon naast de mooie vergezichten.
Het landschap in het bos na de controlepost merken we niet veel op daar ik hoofdzakelijk
naar beneden blijf kijken om niet te struikelen over de uitstekende stenen waar
het grotendeels bergop gaat. Dit stukje is nieuw voor mij in tegenstelling tot
vorig jaar daar ik toen verkeerd heb gewandeld en voor een andere weg moest
kiezen naar de volgende rustpost in het schooltje van Thuin.De laatste verbindingsstuk
van 7km zoeken we weer veel onverharde stukken op richting de volgende rustpost
in het zaaltje langs de baan te Mont Sainte-Geneviève waar we een banaan laten
benuttigen. Vanaf hier krijgen we het gezelschap van de zaterdagstappers waar
de grootste afstand daarvan ons vergezellen naar Buvrinnes waar men her en der
soorten vogelverschrikkers vind, de ene al origineler als de andere. Het is
gedaan met het voedsel tijdens de bevoorradingen nu nog alleen
drankmogelijkheden tijdens de laatste 10km. Als de windmolens weer in zicht komen is het
stappen door de stofferige warme wegen tussen de korenvelden. waar deabdij van La Bonne Espérance in hetzicht komt al is het een vervelend stukje
onverhard daar schuin lopende paadje gekenmerkt door duizenden stenen van
verschillende formaat ons tempo een beetje doen zakken. In de Abdij hebben we
onze kaar voor de laatste keer gekenmerkt en ons nummer werd doorstreept op het
getallenblad. Vanaf hier is het dan nog 4,9 km te gaan beginnen op de oude spoorweg-bedding
die uitkomt bij de vestigingsmuren bij het kasteel van Binche om dan nog even
door het centrum te wandelen om te belanden in het Kursaal waar we om 11u10 na
12u56 hebben gewandeld de bel luiden en proficiat wensen aan alle wandelaars
die deze tocht hebben uitgewandeld.
Ik ben begonnen aan de laatste reeks 100km- wandelingen van dit jaar waar
ik steeds op zoek ben naar nieuwe inrichtingen van 100km of meer om niet altijd
dezelfde te doen.
Watewystappers Tielt richt in het kader van "Tielt Zomert" hun 1ste
100km in maar je kan vandaag ook kiezen voor de 50km of deze morgen ook doen
samen met nog een paar afstanden. Daar de trein een beetje vertraging had(zo
verwonderlijk is het niet)moet ik me een beetje haasten om de start nog mee te
pikken nadat ik mijn gepersonaliseerde envelop met daarin het plannetje alsook
overzicht rustposten heb afgehaald en niet tijd heb om deze vlug te bekijken.
Eens gestart wandelen we naar de winkelstraten waar ook de Halletoren staat met
daarvoor het beeld van 'De Roede van Tielt' vooraleer de stad weer verlaten nu
voor lange tijd via de industriezone. We wandelen naar het dorpje Kanegem waar
de eersten waaronder ik de rustpost over het hoofd hebben gezien maar gelukkig
nog de cafégangers op de hoogte zijn en ons terug roepen naar de parochiezaal,
noch thans stond het pijltje rechtdoor i.p.v. linksaf. Net zoals wijlen Briek
Schotte maken wij een ommetje rond de Sint-Bavokerk en wandelen we eerst naar
Aarsele voor de 2de rustpost in het oud gemeentehuis om daarna terug
te draaien naar Kanegem met onderweg de Mevrouwtoren die nog in restauratie is.
Je hebt de reflectie om je voorganger te volgen en daardoor heb je dus kans om
verkeerd te wandelen want door mais is niet de bedoeling toch, of is het een
auto die ervoor staat geparkeerd zodat we het pijltje niet zien als we terug in
Kanegem zijn en merken dat het pijltje van daarnet nu juist hangt. Via
onverharde tractorwegen met in de achtergrond fuifmuziek wandelen we nu de
donkere maar aangename nacht in door Schuiferskapelle om in de school een
kommetje soep mee te pikken aangeboden door medewerkers van wandelclub 'Spartastappers
Ardooie'. We wandelen Tielt in maar direct weer uit en blijkbaar heeft mijn
lampje al opgegeven want zijn batterijen zijn op. Daardoor ben ik dus
genoodzaakt om mijn wandeltempo te verminderen om de pijltjes in het donker
goed te kunnen zien of we wandelen nog extra meters. Na een appeltje meegepikt
te hebben vanuit hoeve Pittemberg volgen we een tijdje de spoorweg terug naar
de startzaal al is het zoeken waar de juiste deur is. Voor de wandelaars die
vandaag hebben gekozen voor de 50km i.p.v. de zaterdageditie is de finish
aangebroken. Het is even voor 3u zaterdagmorgen waar nu nog in een lege
startzaal terug aanzetten nu voor het tweede deel van deze wandeltocht die we
starten met te kriskrassen door de wijkparkjes om onder en over de spoorweg te
wandelen bergop de Poelberg op met onderweg de donkere Poelbergmolen. Na de
rustpost passeren we de Lourdesgrot en duiken de Meikensbossen in die pal ligt
op de grens van Tielt & Dentergem op zoek naar de pijltjes in het donkere, "waar
hangen ze?" vraag ik me meermaals af. Nu krijgen we rustposten op het menu
die we 2x doen beginnend met de veldschool te Dentergem terug in daglicht. Als
we straks 25km hebben gedaan zijn we hier terug beland maar eerst gaat de route
naar de uilengemeente Markegem, de bijnaam voor de inwoners van deze stad. Zo
zie je in het straatbeeld tijdens het plaatselijke lusje her en der voor de gevels
uiltjes of zelfs een grote aan de Sint-Amanduskerk. We wandelen een pikje groen
mee met een passage door Provinciedomein Baliekouter vooraleer een lang stuk
betonweg in de vlakke zon te doen tussen de fruitgaarden langs de Koorstkapel terug
naar de veldschool. Terwijl een paar goede wandelvrienden hier voor de eerste
keer belanden heb ik nog maar 11km te doen en gaan we elk onze eigen weg, ik
naar links waar ik de Poelbergmolen nu in klaarlichte dag zie, een grote
verandering met vannacht als scheelt het niet veel of we waren weer boven op de
Poelberg maar het gaat juist daar niet naartoe maar door het 't Poelbergbosje
om naast de buitenring te wandelen op weg naar de laatste rustpost in het
buurthuis. We zijn begonnen aan de laatste 5 kilometer waar geruime tijd
contact word gehouden met de spoorlijn om deze over te steken nog wel om door
de woonwijk te wandelen die achter het Atheneum ligt en de volle controlekaart
inruilen voor een diploma, t-shirt en streekbiertje Cornet.
Moet er nog water vallen naar beneden, want de afgelopen week heeft het
hoedje de wegen hier heel nat gemaakt. Na de laatste verkenning deze week
moesten Jeroen & Etienne met spijt enkele natuurstukken uit hun
oorspronkelijke parcours schrappen daar ze de Euraudax- wandelaars geen natte
voeten willen geven tijdens hun 1ste 50KM en dit te Lede. Even
vanuit het station gewandeld naar de startzaal 't Kantientje in een woonwijk
zijn we nog juist op tijd om in te schrijven voor de tocht die bestaat uit 2
lussen van 25km en kan kiezen of men de tweede lus er nog bijneemt. Om negen
uur starten we langs het Doornskapelleke steeds in contact houdend met de
spoorlijn door de ajuinenstad Aalst waar we de Cottemmolen voorbij wandelen en
deze door sommigen op de vaste plaat leggen. De Cottemmolen op de molenbeek
bestond al in 1216. Het ging toen om een dubbele molen met 2 waterraderen, waar
graan werd gemalen en olie werd geslagen. De pletterstenen van het oliestampkot
staan nu buiten. Het ijzeren bovenslagwiel heeft een diameter van 2,40 meter en
kan een natuursteenkoppel en een kunststeenkoppel aandrijven. Tot de
maaluitrusting behoren ook nog een cilindermolen en een graankuiser. De molen
is sinds 3 Juni 1986 een beschermd monument.We wandelen door de Molenmeersen waar de plassen/modder de overmacht
hebben op de wandelpaadjes tot eventjes verder na een 9-tal kilometer halt te
houden voor de eerste wagenrust(gratis bevoorrading op de route aangeboden door
de organisatie)te Erpe. Eens de watertoren gepasseerd te hebben is het tijd om
het bos in te duiken en hier ligt welzeker de Overimpse 'Poreibossen' waar omgehakte boomstammetjes
ons beter door de modder doen wandelen richting het boskapelletje. Het is even
over middagtijd als we halt houden niet om onze boterhammetjes te eten maar
iets te drinken in café De Wijmenier die zo goed als in het natuur is
gevestigd. Na een passage door de Geelstervallei wandelen we naast het sportcomplex
van Lede en mogen de paraplus bovengehaald en opengeklapt worden want de
regenbui zien we letterlijk ons tegemoet komen. Als is het niet koud toch
trakteert de equipe van Jeroen & Etienne ons op een jenevertje aan de
spoorlijn vooraleer we ons kunnen opdrogen in de startzaal terwijl we onze
boterhammetjes of broodje laten smaken. Van de 57 wandelaars die vanmorgen zijn
gestart blijven we nog met 27 over, al zijn er enkele nu pas bijgevoegd, om de
2de lus van 25km aan te vatten. We volgen een stukje van het Vier-
uitersten wandelroute in het stadje Wanzele om in het volgende dorpje Smetlede
de Vallei van de Serskampse Beek op de houten balken door te wandelen al kijken
de koeien vreemd op als we het juiste geschikte paadje uitzoeken zodat onze
voeten toch grotendeels droog kunnen blijven. De paraplus zijn al een tijdje
niet meer nodig zelfs mag de jassen uit daar het warm aanvoelt en een ijsje
krijgen aan de wagenrust. Jeroen & Etienne, de organisatoren van deze
nieuwe wandelinrichting van Euraudax zijn trouwens lid van de
"Schooiers" en hebben toch met stress gezeten deze week n.a.v. de
talrijke regenbuien. We houden eventjes halt aan Sint-Phara ldiskerk te
Smetlede om de dame die naar het toilet is geweest weer bij de groep te laten
uitsluiten zoadat iedereen weer op de gezamenlijke tempo van 6km/u terug
belanden in hetzelfde cafeetje van de eerste lus. We wandelen het reservaat
weer uit tussen de waterplassen langs de buitenverblijf van enkele collega's
wandelaars richting Lede centra waar we de Sint-Martinuskerk naast het stadhuis
vinden en nog een passage maken door het gemeentepark waar men bezig is met de
afbrekingswerken van het Kasteel van Mesen daar er spokenjagers gebruik maken
van het gebouw, vooraleer de startzaal weer op te zoeken.
