"Ik ga nog eens wandelen aan de stadsrand
van onze hoofdstad en het is niet De Gordel!"
Het is een tijdje geleden dat ik nog
bij de Waalse wandelfederatie F.F.B.M.P. ben gaan wandelen maar vandaag pik ik nog een keer een
wandeling mee. Ik verplaats me met het openbaar vervoer naar de gemeente Jette
waar de wandelclub 'Section Marche Police de Jette' voor de 34ste
keer een tocht organiseren lang de rand van onze hoofdstad. Morgen(zondag) kan
je hier ook terecht als je geen zin hebt vandaag, ze zullen je ook met open
handen verwelkomen. Uit de keuze van 7 afstanden staat voor mij met name de
41km de meeste kilometers op het menu. We zijn gestart en wandelen van het
woongedeelte weg en duiken het Dielegembos in direct gevolgd, nadat we de
straat hebben over gestoken, door het Koning Boudewijnpark. Ondertussen zijn we
aan het wandelen in Ganshoren, het dorpje dat verbroederd is met het dorpje
Rusatira(Rwanda). Dit is te merken aan de rustpost in de gemeentelijke
paviljoen 'Les Tarins/De Rivieren' die lijkt op de administratieve en medische
centra in Centraal Afrika. We wandelen over de slagboomloze spooroverweg het
gemeentepark in waar wij met de andere afstanden worden gesplitst. Terwijl de
anderen afdraaien wandelen wij nog verder tot aan het perron van Asse om dan
terug te keren naar die rustpost van daarnet. Hopelijk hebben ze in die gekleurde
appartementsblokken, die we op onze weg tegen komen,hier een lift want als je met je boodschappen
helemaal naar boven moet heb je een goede conditie nodig. Wij wandelen terug
het Koning Boudewijnpark in om de Brusselse Ring onder te wandelen waar we aan
de andere zijde links van ons in de verte de Basiliek van Koekelberg zien. We
verlaten het grondgebied van Zellik en wandelen naar het hoogste punt van het
dorpje Relegem waar de Sint-Jan-de-Doperkerk staat en niet hier ver vandaan in
een plaatselijke taverne de volgende rustpost is. 4 kilometer vanaf hier volgen
we het aangeduide traject naar het dorpje Kobbegem waar de 3 lieftallige
medewerkers ons verwelkomen in hun rustpost. Wij, als grootste afstand trekken
hier rond de Sint Gaugericuskerk twee plaatselijke lusjes. De eerste gaat via
de brouwerij van Mort Subit richting Bollebeek langs vele aardewegen terwijl we
tijdens de andere lus een stukje van het Vlietbronnenwandelpad volgen rond
Asse. Samen met de wandelaars van de 21&28km trotseren van de kasseien maar
toch eerst stil staan om een fotootje van het Atonium te nemen of we liggen met
onze klikken en klakken op de grond en komen we vuil aangesmeerd aan in Hamme.
Even na de Sint-Servaaskerk in Wemmel zijn voorbij gewandeld hebben wij nog een
laatste rustpost te doen vooraleer we de laatste 3,5km aanvatten eerst door het
stadspark met het gemeentehuis om daarna Wemmel te verlaten door de drukste
baan te volgen. We wandelen nog rond 2 vijvers om aan de straat die in volle
werken is op te wandelen om het UZ te passeren die maar enkele meters voor de
startzaal Poelbos ligt waar mensen met een goed hart voor de school een tuintje
aan het verwezenlijken zijn.
"kom,komkom,kom........maar geen duif
maar mijn Arend!"
Vandaag is het de dag voor een nieuwe
mijlpaal in mijn wandelleven. Morgenmiddag behaal ik bij Euraudax mijn 1ste
"Gouden Arend". Om dit te behalen moet men bij de
Euraudax-wandelingen 1900km bijeengestapt hebben en dit door 4tochten te doen
van 25km, 3 van 50km, 2 van 75km, 10 van 100km, 2 van 125km en als dit nog niet
genoeg is ook nog 2 stuks van 150km. Ik had nog één van 150km nodig en dit
weekend staat er zo één op het programma ingericht door Euraudax Hedersem
o.l.v. Geert& Lucia te Velzeke(Zottegem). Naast Belgen, een Nederlander
zijn ook de Fransen paraat want Euraudax heeft ook zijn wandelingen buiten
België. Bij het binnenkomen zaterdagmorgen heeft mijn vogel gezelschap van nog
meerdere d.w.z. dat er nog andere hun "Gouden Arend" zullen behalen.
Om 11u starten we in tezamen, jazeker bij Euraudax is het wandelen ingroep aan een wandeltempo van 6km/u, aan de
onderneming om en bij de 30u maar als je mijn verplaatsing bijtelt zal het dus
bijna 36u wakker blijven zijn, gelukkig heb ik voor maandag verlof gevraagd. We
pikken in de herfst natuurlijk een stukje bos mee waar een wachtbekken de
natuur herstelde ten volle van de zware verminking zodat wandelaars hier kunnen
passeren. Via het voetbalveld van RC Strijpen zoeken we het centrum van
Zottegem op via de achterkant van het Egmontkasteel om snel het centra te
verlaten daar we straks nog in gaan. We wandelen via een smal paadje naar de 1ste
wagenrust(afkorting WR), of voor de niet kenners 'bevoorradingspunt' even voor
de kerk van Hillegem. Na een zevental minuutjes trekken we op gang enblijven we achter de baankapitein Geert
wandelen het hoekje om door een stukje van de Cotthemwandelroute te volgen de
jagers tegemoet want voor hen is het seizoen vandaag begonnen. Eens dat we 'De
Hautemsche Steen',een trio van natuur, cultuur & architectuur, zien gaat
het rechts het Cotthembos in en even de voeten moeten opheffen of we liggen met
onze klikken en klakken op de omgewaaide boom. Aan het einde van het bos vinden
we een Mariagrot maar geen tijd om een Weesgegroetje te doen want één van de
deelnemers vandaag die straks zijn 16de "Arend" krijgt
trakteert ons op een drankje. We wandelen verder door Oombergen om de drukke
baan over te steken, gelukkig kan dit veilig gebeuren door de seingevers om de
kasteeldreef op te wandelen naar het kasteel van Baron Baudouin della Faille
d'Huysse te Leeuwergem waar we tijd maken om een groepsfoto te maken. Dokkerend
over de kasseien van de Lippenhovestraat zoeken we de startzaal op om ons
belegd broodje te laten smaken. Alléz, nu nog 5x van deze 25km- lussen wacht er
ons nog. Even na de klok van 16u vergeten we onze fluohesje mee te doen want
als we straks terug in de startzaal zijn zal het al donker zijn. We wandelen
naar de kerk van Velzeke richting het oude klooster om in hun tuin enkele beeldhouwwerken van die
vroegere paters te bewonderen. Als we kerk van Oudenhove hebben gehad voor de
WR gaan we juist niet naar de top van de klim 'Vlamme' maar gaat het naar
rechts tussen de bomen over de waterlopen. We dalen de Berendries af naar het
dorpje Michelbeke om de oude spoorweg Ronse-Zottegem op te wandelen die nu een
verharde fietspad is geworden. Aan het einde van het spoor worden we weer
getrakteerd door een deelneemster(Christa) nu die haar 1ste
"Gouden Arend" zal behalen al heeft ze aan 50km straks genoeg.
Terwijl de volle maan boven ons in Boembeke aan de horizon schijnt wandelen we
door het golvend landschap van Strijpen om op zoek te gaan naar de startzaal om
ons avondmaal te laten smaken. Voor het toetje moeten we nog het allemaal nog
laten verteren en wandelen we eerst een plaatselijk lusje waar we de
Paddestraat opwandelen gelukkig gespaard van lekke banden om te wandelen naar
Munkzwalm en terug naar de zaal waar de eclairs op tafel al staan. Nu gaat we
citytrippen in Zottegem met het beeld van Egmont die we passeren vooraleer de
spoorweg over te wandelen en de kleine wegeltjes te kriskrassen naar de WR bij
de kerk van Godveerdegem. Als we achter ons kijken zien we een lange sliert van
zaklampjes wat het toch aangenamer doet lijken in het donker richting de zaal
om te genieten van de soep. 73.6km hebben we al achter de rug, bijna aan de
helft dus maar moe dat zijn we nog belange niet. We beginnen aan onze vierde
lus waarin in deze lus aan de wagenrust worden getrakteerd op een hotdog. Op de
Lange Munte(bij menig wielerkenner wel bekend) zijn het gelukkig klinkers die
we moeten trotseren om te wandelen naar Oosterzele gevolgd door Balegem met
zijn Klepmolen. Lichtjes bergop waar de volle maan ons alle licht geeft gaat
het naar de startzaal voor het ontbijt. 4 deelnemers krijgen hun Arend
toegereikt met de nodige felicitaties van iedereen al hebben sommige al een
oogje dicht gedaan. Om even na 7uur zondagmorgen nemen we afscheid van de
wandelaars die vandaag hebben gekozen om maar 100km te doen en beginnen we aan
het vervolg aan deze tocht want het zit er nog niet op. We verlaten Velzeke via
de industriezone om contact te houden met de spoorweg waar spinnenwebben in
overvloed in mijn gezicht belanden daar ik als eerste wandel op de kleine
paadjes. Aan het station van Hillegem waar de WR plaats vind is de zon aan de
horizon verschenen en wandelen we naar Herzele, de thuisstad van organisatrice
Lucia, waar voor de burchtruïne even tijd maken om hier ook een groepsfoto te
maken. Eens het stadhuis gepasseerd met zijn regenboogvlag kiezen we weer terug
voor onverharde paden naar Leeuwergem dreef waar we een peertje ons laten
smaken. We volgen het juiste traject naar Zottegem met een passage door het
domein Breivelde met zijn kasteel. We dalen de trap af van de voetgangerstunnel
onder het station om het centragedeelte terug op te zoeken langs het beeld vanEgmond aan den Hoef - Lamoraal
van Egmond. Ik weet niet of er sommigen al last van hebben maar als we door het
straatje 'Blarenhoek' wandelen is de startzaal nabij en maken we tijd voor onze
middagmaal van zondag met name soep met daarna koolstoemp met worst. Courage,
we zijn begonnen aan de laatste lus en eerlijk gezegd van vermoeidheid voel ik
nog niks, wie weet straks na de tocht tijdens mijn verplaatsing. Met zijn 53
zijn we begonnen waar we terug een klein stukje Paddestraat mee pikken
onderbroken door een passage door een reservaat. We bewandelen soms springend over
de grote(modder-)plassen het paadje naast de Zwalmbeek en krijgen weliswaar
gezelschap van andere wandelaars, Wie zijn ze??Het zijn de wandelaars die
hebben gekozen om de wandeling te doen die vandaag word ingericht door de
Scheldestappers uit Zingem startent vanuit Munkzwalm. Na de wagenrust(tevens de
laatste)zoeken opnieuw de Zwalmbeek op naast de Ijzerkotmolen en nemen afscheid
van de andere wandelaars naar het dorpje Munkzwalm niet voor die wandeling maar
een café op te pikken om een rust in te lassen die voor de meesten gelukkig wat
langer mag duren om te weten te komen wie wereldkampioen is geworden daar in
het verre Qatar. Eens geweten dat het Sagan is geworden vertrekken we voor de
laatste 10km waar we de weides inwandelen op zoek naar de juiste kerk van
Velzeke. Door het Hondebos nog even waar houten palletjes werd gelegd door de
organisatoren zodat we niet met vuile schoenen via de achterkant de startzaal
bereiken en 2x proficiat wensen aan alle mensen die de tocht hebben volbracht
een ook aan de 2 wandelaars die een schelp hebben behaald(1000km behaald over
tochten van 25 en/of 50km- tochten)maar ook aan de andere 10 wandelaars die
naast mij ook een vogel mee naar huis mogen nemen. Wie deze 150km heeft gemist
krijgt volgend jaar zeker weer een kans.
"Te vroeg starten en/of te laat
aankomen?, dat is van toepassing vandaag!"
6.45u starten in een stad waar de
omgeving prachtig is als je van heuvels houd, dat is Ronse. Pech heb ik want zo vroeg op deze
zaterdag komt er geen trein aan daar bovenop als ik zou kiezen voor 50km dan
kan ik ook niet naar huis pendelen wanneer er om 21.30u gearriveerd word. Geen
75 of 50km maar dan is er wel nog de lus van 25km die uitgestippeld is door
Dirk op deze mooie zomerdag. Het is kwart voor twaalf als we starten vanuit
café 'Locale Unique' op de Grote Markt die vandaag toepasselijk om een weg te
zoeken om uit het dorpskern te wandelen en dit doen we via het shopping center
aan de stadsgrens. We wandelen naar het dorpje Klype via stofferige onverharde
paadjes al is het momenteel tussen de netels wandelen op een paadje dat een
beetje aan het afbreken is. Het straatnaambordje met Scherpenberg erop wilt dan
zeggen dat we begonnen zijn zeker aan een bergske die hier het landschap
bepaald. Netjes op een rij op ieder zijn eigen tempo wandelen we de Hotondebos
naar boven toe waar aan de witte molen een cafeetje is om een verfrissend
drankje te bestellen. Na 25 minuten is het weer tij om op gang te trekken en
breiden opnieuw een stukje van dit bos hier uit om zo veel mogelijk schaduw op
te zoeken. Terwijl een beeldende grootmoeder naar ons toekijkt wandelen we door
Zulzeke waar een beklimming word beloond met de wagenrust. Waar voor stilaan
sommigen de hitte een rol begint te spelen is concentratie toch belangrijk om
te kijken naar de uitstekende stenen tijdens het afdalen van de Pironpad te
Nukerke. Nu dalen we af en zien we de huizenbouw van Ronse onder ons en krijgen
we weliswaar een stukje modder te verwerken. Eens Ronse weer binnengestapt
passeren we de St.-Hermeskerk waar rechts(voor het Albertpark) het standbeeld "de
Belleman" staat gemaakt in Balegemse
steen. Hij verwijst naar de Fiertelommegang waar elk jaar op
Drievuldigheidszondag (zondag na Pinksteren) het reliekschrijn van Sint-Hermes
in een grote cirkel om de stad word gedragen. Daarnaast vind men het gedenkmonument
ter ere van de slachtoffers van 1914-1918. Omwille van de voorstelling, een
naakte soldaat met vaandel, wordt dit monument in de volksmond een beetje
oneerbiedig "den bluuten pompier" genoemd. Onder de kroon bovenaan
prijken de wapenschilden van land, provincie, stad en oorlogsstrijders. Nog
eventjes verder wandelen en belanden weer op de Grote Markt waar de
marktkraampjes zijn ingeruild door auto's die aan de mensen worden verkocht pal
voor onze startzaal.
"Al is de verleiding groot, een beetje
minder heb ik nodig!"
Een 75km vinden die je nodig heeft
voor je Gouden Arend is niet vanzelfsprekend voor me. Daar ik rekening moet
houden met het openbaar vervoer is het startuur aanpassen of iets zoeken niet
veraf. Gelukkig is er ene in Torhout waar er een 100 kilometertocht vandaag
plaats vind, niet dat ik deze afstand doe daar ik er de vereiste tien al
bereikt hebben. Om 14h
zaterdagmiddag starten we met 51 medewandelaars, niet allemaal voor de 100km
vanaf café Heidelberg het station tegemoet en het dorp al snel verlaten om te
wandelen naar het Groenhovebos wat we vorig jaar niet hebben gedaan daar het
bos gesperd was met omgevallen bomen wegens de nazomerstorm. Nadat we de 1ste
WR achter de rug hebben wandelen we op het traject die het slot was van 'Door
Vlaamse Velden' maar in omgekeerde volgorde. Via het Moereveld passeren we het
Bakvoordekapel en volgen een stukje van het Maerkeveld- wandelroute naar het
gehucht Don Bosco waar op het Don Boscoplein een volgend WR plaats vind net
voor de kerk. Het centrum van Torhout is rechts gelegen maar we wandelen nog
even door t' Hoge om de oude spoorweg over te wandelen om stilletjes aan weer
naar de startzaal gaan om onze belegde broodjes te benuttigen. Even voor de
klok van 19u terug naar het stationscomplex om het dorps gedeelte in te ruilen
voor het hoevegedeelte met onderweg ook kapelletjes waar na de brug over de
autosnelweg weer gerust word met een halve gehaktbal + een drankje. Waar aan de
ene kant van de brug waar we heen kwamen Lichtervelde is, is het aan de andere
kant Wingene-Zwevezele waar de koeien en/of paarden naast ons samen huppelen
het donker in tot aan de Landsman kunnen kiezen voor de WR of het cafeetje
binnen gaan bewakend door de 3 honden. Als we kijken naar het TV- scherm zien
we niet dat alleen onze benen op en neer moeten maar het kan ook de boezem
zijn. Op macadamwegen wandelen we door Ruddervoorde de autosnelweg weer over om
net als in het begin de Ruddervoordewegel weer te volgen door het harde
gedeelte van de groenhovebos naar de startzaal waar de carbonara met gebakken
patatjes ons laten smaken. Voor de meesten zijn we al halfweg maar voor mij
begint hier de laatste lus van deze wandeltocht.We stappen richting het sportcomplex De Mast
om ook door de industriezone te wandelen waar we vooral naast maïsvelden
wandelen tot aan de WR aan de kerk van Veldegem. Niet ver hier vandaan ligt het dorpje
Aartrijke dus blijven in het donker betonwegen bewandelen waar we weinig
assistentie krijgen van de straatverlichting tot t.h.v. Firma Moebeke nog even
de wagenrust mee te pikken. Nu gaat het naar het gehucht Driekoningen waarmee
de laatste kilometers zijn begonnen richting de startzaal. Nu wacht mij nog
ruim 2 uur voordat de eerste trein vertrekt naar huis dus nog eventjes een hazenslaapje
maken in het station zo gaat de uren sneller lopen.
"Deze is nog niet voldaan of ik ben al
bezig met de volgende!"
Grote afstanden heb ik nog nodig maar
ik kan ook gerust beginnen aan de volgende exemplaar dus waarom deze wandeling
niet meepikken. Jeroen
& Etienne organiseren hun 3de tocht al dit jaar op de
Euraudaxkalender 2016 en dit vanuit de Gemeentehallen te Merelbeke. De
wandeltocht maakt deel uit van de benefietdag van vzw Hachiko die honden opleid
voor mensen met een lichamelijke beperking. Om 10u zijn we met 37 wandelaars
gestart voor de groepswandeling van 25km aan een wandeltempo om en bij de
6km/uur en dit rond de oevers van de Schelde. De Potaardeberg noemen ze het
maar voor ons is dit geen echte daar we snel overwinnen langs een weide waar de
Canadeze ganzen heel veel lawaai maken die nog van ver zijn te horen als we het
Sint-Elooiskapel voorbij wandelen en voor het eerst kennis maken met de
Merelbeekse Scheldemeersen door middel van kleine voetpaden. Aan de Sint-Martinuskerk
te Schelderode gaan we rechts en merken de Belgische driekleur her en der op,
waarom??? Wel, onze bronzen medaillewinnares Jolien D'Hoore woont hier namelijk
en haar buren zijn daar trots op en laten het dus zo merken. We wandelen door
het Luisdonkbos vooraleer we halt houden voor het middagmaal in café 't
Bakkershof waar men ook kan overnachten in één van de oude stallen. Na een
halfuur trekken we ons weer op gang en wandelen richting de Prinsenmolen die
volop gerestaureerd word om terug een bosstrook mee te pikken tot aan de
wagenrust, kenmerkend aan de Euraudax- wandelingen. Nadat iedereen is
bijgetankt en de groepsfoto is genomen van alle deelnemers wandelen we naar het
dorpje Bottelaere waar we de parochie- en bedevaartkerk Sint-Anna Bottelaere
langs passeren. Langs maïsvelden waar men nog geen popcorn van kan maken is er
nog tijd om door het Gentbos te wandelen vooraleer terug te belanden in de
Gemeentehallen en Polleke mogen feliciteren daar hij zijn 4de Gouden
Schelp heeft behaald
De Grote Markt van Ieper zijn we
beland vandaag, d.w.z. dat we weer toe zijn aan de laatste wandeldag van editie
2016. We starten langs de fonteintjes om via allerlei smalle straatjes uit te
komen in het park. Hier nemen we al direct afscheid van de wandelaars op de
kleinste afstand. Wij steken de drukke baan over om de vaart Komen-Ieper op te
zoeken en nemen we afscheid van de groene pijltjes al duurt het niet lang dat
ook de rode pijltjes niet meer(voorlopig)zullen zien dat deze in het Tortelbos
hun eigen weg zoeken. Wij wandelen de kortste weg naar Dikkebusvijver die we
een stukje blijven volgen om te komen in meer open terrein. We passeren
verschillende Duitse kerkhoven, vooraleer we het centrum van Voormezele bereiken.
We hebben al meer dan 10 kilometer opzitten komen we aan een rondpunt waar we
een gedenksteen naast een kanon voor de mijnenslag Sint-Elooi zien. Voor ons
krijgen we het bos te zien van Provinciaal domein Palingbeek die we veroveren
in samenwerking met de stappers van de 24km. Nadat we het bordje van de 20km
hebben gepasseerd wandelen we aan de andere kant van de straat om een vervolg
te brengen door de Palingbeek met name De Vlierlingen waar we de imposante
mijnkrater Caterpillar tegen komen. Dit stukje heb ik ook al gedaan 2 weken
terug tijdens een wandeltocht van wandelclub 'Nooit Moe Boezinge' maar dan met
minder volk. Met zijn allen gaan we over de nieuwe spoorwegbrug en wandelen
door de site Hill 60. Vlug nog de sampling meepikken en indien nodig flesjes
bijvullen met water om bij de voetbalvrienden van Hollebeke even kort afscheid
te nemen van de 16km daar zij niet met ons(en de 24)door het Groeneburgbos
wandelen. Naast de Hill60 ligt een paar kilometers verder Hill 62, deze die
minder groot is maar ook veel slachtoffers heeft geleden. We passeren het
Sanctury Wood Cemetery en duiken links het smal paadje in die ons stilletjes
aan zal brengen dalend naar Zillebeke. Bijna jaarlijks staat ook een passage
rond de Zillebekevijver op het menu daar waar het tempo in een ruk daalt en
zigzaggen word. De stappers van de kleinste afstand kregen vandaag geen
bustransport daar zij ons toevoegen aan de tavernehuis aan de vijver en
iedereen nog de laatste meters afleggen naast het sportterrein op weg naar wijk
Torrepoort om een einde te maken aan deze editie. De slotceremonie laat ik al
vele jaren aan mij voorbij gaan daar het anders ruim 3u wachten is en ik nu
rapper thuis zal zijn.
De niet geoefende wandelaars zullen
puffen vandaag en die niet door de zomerse hitte maar ook door het parcours dat
op het menu staat. Omdat zowel de Grote Markt als het Oudstrijdersplein dit
jaar niet vrij zijn starten we vanop een volledig nieuwe locatie met name het
stationsplein. Vandaag heb ik besloten op het gemakske(bejaardentempo)de tocht
af te werken en vergeet zeker niet alleen te drinken maar ook te eten onderweg
want je hebt eenmaal benzine nodig. De dag van Poperinge is al vele jaren de
topdag van de editie vooral dankzij zijn parcours met dit jaar na enkele jaren
terug opnieuw naar het Heuvelland. We wandelen naar de buitenring van Poperinge
om aan de andere zijde het eerste maar zeker niet de laatste onverharde strook
te bewandelen waar aan het uiteinde het bordje '5km' is gepland. De heuvels
prijken voor ons uit en daar moeten we naar toe maar stilletjes aan. We nemen
eerst afscheid van de kleinste afstanden die naar Reningelst trekken en zoeken
wij meerdere veldwegeltjes tot we uitkomen aan het voetbalveld van Westouter.
Vanaf we de dorpskern van dit dorpje verlaten begint het klimwerk beginnend met
de Rode berg door het bos naar de oude site van Kosmos. Eens de trappen gedaan
van het openbaar theaterplein splitsen ook onze wegen met de 24km. Nog eventjes
nog meer naar boven tot de Lijstermolen die in restauratie is op de top van de
Baneberg. We zoeken het volgende natuurreservaat op namelijk de Douvevallei en
het Eeuwenhout om tot aan de landgrens te wandelen maar het gaat richting
Dranouter. Met het gratis aangeboden frisdrankje in de rugzak maken we stilaan
op voor de verovering van de Kemmelberg maar daarvoor ligt aan deze kant de
Monteberg en deze beklimmen we via de knooppunten in de natuur deze ons doet
brengen naar het Franse massagraf (Ossuaire français) aan de voet van de
Kemmelberg waar 5294 soldaten hun laatste rustpost hebben. De meesten
sneuvelden tijdens de slag om de Kemmelberg in april 1918. Het steilste stuk en
op de kasseien trekken we ons op gang om naar "Den Engel" van het
"Monument aux soldats français" toe te wandelen. Nog even op de top
blijvend dalen we deze af in het bos en gaan op zoek naar de wandelaars van de
24km die samen met ons de laatste hindernis met name de Scherpenberg beklimmen
al is deze snel gedaan voor we het weten. Vanaf nu gaat alles in dalende lijn
langzaam naar het gehucht Ouderdom waar we het gezelschap krijgen van de 16km.
Samen gaan we nu naar de finish die we bereiken via de fabriekszone en enkele
wijken tot weer aan het stationsplein.
Het is al een paar jaar dat de
wandeldag van Diksmuide gepland staat op de 2de dag, waarom?weet ik
nog altijd niet maar hoe eerder traditioneel de saaiste dag achter de rug is
hoe beter. Nu start ik een paar minuutjes eerder dan de grote meute daar de
eerste hectometers van deze traject niet moet aanschuiven in de file. Nadat ik
mijn waterflesje en plannetje heb genomen ben ik gestart via de vismarkt en de
grote dijk naar de grote baan om deze over te steken en te wandelen op de
Handzamedijk al is het maar voor een klein stukje. We nemen afscheid van de
16km even voor het bordje van de 5km en krijgen we een exact kopie van gisteren
toen we ook na een 6tal kilometers moeten wachten op het eerste stukje
onverhard maar gelukkig is het nu langer. We wandelen door het praatbos dat
achter het Soldatenfriedhof van Vladslo ligt waar ik even deze rap bezoek om
het 'treurend echtpaar' te fotograferen voor de graafstenen op het grasveld. We
brengen nog een stukje vervolg aan het praatbos en het is hier dat we afscheid nemen
van de 8km die net zoals gisteren met de bus terug gebracht zullen worden. Een
flesje limonade meepikkend wandelen we het bordje van "10km" voor de
ingang van Koekelarebos voorbij en nemen ook afscheid van de 24km en wandelen
naar Koekelare met onder meer de oude Brouwerijsite. We wandelen door het
kasteelpark om onze kaart te laten scannen aan de sporthal om de terugtocht aan
te vatten naar Diksmuide. We zoeken rustige maïsvelden/baantjes op naar het
dorpje Bovekerke waar we pas buiten het dorpsgedeelte naast het bordje van de
"20km" ook terug de wandelaars van de 24km bijvoegen op de kasseistrook
van de Bovekerkestraat. Het dorpje Vladslo laten we rechts liggen en zoeken
onze weg naar de Bethoosterse broeken, een stukje van de IJzervlakte. We komen hier
nog een paar pijltjes tegen die we vorige vrijdagnacht moesten volgen tijdens 'Door Vlaamse Velden' toen we hier ook
waren en deze nog niet zijn verwijderd blijkbaar. We pikken de wandelaars van
de 16km op tijdens deze onverharde passage via de brede veldweg naar de
spoorlijn. Dit jaar geen passage onverhard naast de Yzer, maar drukke baan
volgend voor een lang stukje waar we voor het eerst vandaag de Yzertoren voor
ons zien staan. We doorkruisen de wijken achter het voetbalveld om Diksmuide
weer in te stappen langs de Wouwenweg op zoek naar de Grote Markt. Het is
sporadisch dat het parcours van de wandeling te Diksmuide mooier is dan de 1ste
dag maar dit jaar was het van dat en d.w.z. hoe teleurstellend de 1ste
dag was dus. Gelukkig staat morgen de topdag van Poperinge op het menu.
"De wandelmeerdaagse die al enkele jaren
telkens aangeduid staat in mijn agenda !"
Aan het eind van Augustus is het voor
mij congé vragen om deel te nemen aan de "4 Daagse v/d Yzer" en dit
sinds mijn jeugdjaar 8 telkens elk jaar deelgenomen op de editie van 2014 na.
Inschrijven moet ik niet meer doen daar ik het eerder heb gedaan via het
internet en mijn kaart al heb opgestuurd gekregen. Sinds vorig jaar slaap ik op
de eerst dag uit daar de komende dagen vroeg opstaan zal zijn. Bovendien als ik
rond 10.30u start op het Sint-Niklaasplein is de grote meute al op weg en kan
zo mijn (rustige!!!)tempo vandaag niet onderbreken door de tragere wandelaars
die ik dan moet voorbijsteken. We verlaten de dorpskern van Oostduinkerke om te
wandelen naast het golfterrein richting de Conterdijk waar we het kanaal
Nieuwpoort-Duinkerke blijven volgen richting de Pelikaanbrug te NIeuwpoort.
Nadat we het Jules Destrooper koekje hebben aangenomen wandelen we even met de
wandelaars van de 24km rond de koolhofput gevolgd door de Frontzate naar
Ramskapelle waar we een ommetje maken om kilometers te hebben om dan weer op
het dorpsplein te belanden. Aan de ingang van de Frontzate opnieuw nemen we
frisdrankje aan en nemen afscheid van de 24km, die weer via de Frontzate naar
Sint-Joris wandelen. Wij zijn begonnen aan de saaiste gedeelte, en dit voor
heel lang gedurende de komende kilometers, grote stukken rechtdoor wandelen in
de openvlakte op macadamwegen waar rond om ons niets te zien is. Aan de
Schoorbakkebrug wandelen we nu aan de andere kant van de Yzer en dit tot aan
het sluizencomplex Ganzepoort om ook onderweg terug de wandelaars van de andere
afstanden weer op te pikken. Aan het Albert-I Monument is de wandeling voor de
8km gedaan en worden zij per bus naar de aankomst gebracht. Wij wandelen via
het schooltje naar de Grote Markt waar ook de reus Jan Turpijn staat om hier
ook een extra ommetje te maken, voor de kilometers weet je. Een passage langs
het gemeentelijk zwembad hoort er ook bij zoadat we nadat we het fruitsapje bij
het sportpark hebben meegepikt terug een lang stuk wandelen richting de
watertoren die een beetje voor het domein Sunparks staat waarop de parking de Orde
van de Paardevissers staan om de wandelaars een kommetje garnalensoep te geven.
We wandelen tussen de bungalows en naast de vijver om nog afscheid te nemen van
de andere wandelaars. De 16&24km gaan via de Oostvoorduinen richting
aankomst, wij daartegen krijgen nu pas het mooiste stukje van het parcours en
daar hebben we HEEL LANG moeten wachten. Nadat we door het Hannecartbos zijn
doorgewandeld wandelen we door het mulle zand van de Plaatsduinen tot aan de
aankomst traditioneel op het pleintje van het visserijmuseum. Zeer
teleurgesteld was het parcours voor deze 1ste wandeldag daar we geen
dijk en/of strand hebben gezien en moesten wachten op de laatste kilometer om
eindelijk zand te zien, onbegrijpelijk!!!!
"De enige lange tocht waar we de
slachtoffers gedeeltelijk herdenken!"
Om de 2 jaar wil men in Torhout de
gruwel van de Wereldoorlog herdenken d.m.v. een 100 kilometertocht georganiseerd
door VZW De Nacht met als naam "Door Vlaamse Velden". Waar
traditioneel bij de jaarlijkse NVV gestart word bij het sportcentrum is het
vandaag te doen in de middelbare school even buiten de stad. Als we onze
inschrijvingsdocumenten ophalen herkennen we enkelen die verleden week ook de
Dodentocht al dan iet tot een goed einde gebracht hebben beter bekend als de
die hards. Om 201.15u zijn we in groep gestart achter de mensen van de politie
die ons door het centra waar er kermiskramen staan te begeleiden. Het doet toch
een beetje vreemd aan zo zonder al die toeschouwers die hier een paar maanden
geleden ons nog succes wensten. Eens het centra dus achter ons is wandelen we
direct in de wijk 't Hoge waar we een onverhard wandelpadje te volgen die ons
zoals altijd lijd naar het kasteel van Wijnendale om al ons vocht bij te tanken
nadat we 5km achter de rug hebben alsook de startstempel op onze kaart. Door
het bos wandelen we niet door, dat is alleen bestemd voor de 12km. Wij wandelen
helemaal rond tussen de maïsvelden op grondgebied Ichtegem om de Ruidenberg af
te dalen via een smal bospaadje dicht bij het prikkeldraad weliswaar naar
Edewalle. Met een wafel in de hand wandelen we door het polderlandschap waar de
lichtjes stilletjes aan naar boven gehaald te worden om de bekende
oranje-fluocerende pijltjes te kunnen zien. Wie wil kan het lijflied zingen van
alle lange afstandwandelaars die begint met "Wij zijn de
mannen van de nacht. De mannen die gaan stappen als de anderen ontwaken"
om de overbrugging plezanter te maken tijdens de passage van de vallei van de
Handzamevaart en de Bethoosterse Broeken op weg naar Esen. In tegenstelling tot
2 jaar geleden wandelen we niet naar Diksmuide met zijn Yzertoren die we nu
niet zullen zien ook niet in de verte al is het ook donker. We trotseren de
kasseien de kasseien op de steenstraat waar we op de heuvelrug de Vredesmolen
passeren en afdalen naar Houthuls om op het kerkpleintje ons bijtanken. We
doorwandelen het Vrijbos op met zijn Lourdeskapel naar het militair kerkhof. De
gemeente Madonna zijn we nu aan het toe wandelen, niet om het varken op te
zoeken maar even na het monument ter ere van de seizoenarbeiders café sportman
binnen te wippen om onze energybar op te halen. Via Langemark met zijn Duitse
begraafplaats waar ruim 44 000 Duitse soldaten zijn begraven van wie bijna 25 000
in een massagraf &het gehucht Sint-Jan volgen wij het traject naar de
Vredesstad Ieper waar het toch even zoeken is naar de hoofdpost(bagage)daar de
aanwijzing een verkeerde richting aanduid in een gesloten café. De Site John
McRae passeren we niet dit jaar want we wandelen al vlug de vesten op bovenop
de Menepoort die we achter onze rug keren op weg naar de Grote Markt met zijn
Lakenhalle om na een stukje winkelstraat opnieuw de vesten op te wandelen naar
de Rijselpoort waarmee we de stad verlaten om een stukje Verdronken Weiden te
bewandelen naar Zillebekevijver die we aan de verste kant rond te wandelen tot
aan het OC in 't riet voor een banaan mee te pikken. We wandelen richting Hill
62 maar daar gaan we niet naartoe, het gaat wel naar het Hooge Crater Cemetery
die we passeren om te wandelen naar de leeuw van Bellewaerdepark waar het over
enkele uren meer drukker zal zijn. We zijn ondertussen in Zonnebeke waar we aan
het monument van de paraat staande soldaat(Black Watch Corner) de Polygoon Wood
of beter bekend als het Doelbos doorwandelen tot aan café 'De Dreve' te gast
bij Johan vandewalle, één van de "diggers", een groep enthousiaste
archeologisten die iets heel interessant hebben opgegraven waarvan hij graag
wat meer info heeft aan de wandelaars: In 2006 doen ze tijdens het aanleggen
van een gasleiding een merkwaardige vondst. Dat de stoffelijke resten van 5
Australische soldaten gevonden werden is niet ongebruikelijk, wel dat één van
hen op zorgzame wijze begraven werd naast zijn gevallen makkers. Onderzoek
toont dat het om John Hunter gaat die door zijn jongere broer Jim begraven werd
en op zijn sterfbed in 1975 zou jij bij zijn laatste adam nog geroepen hebben
naar zijn broer John. Lang kunnen we echter niet blijven want we hebben nog
vele kilometers te doen en wandelen terug het bos door om het Memorial Museum
Passchendaele in het stadspark te passeren op weg naar de hoogste punt van
Passendaele waar ook het al bekende "Tyne Cot Cemetery" zich bevind.
Zo'n 12 000 soldaten waarvan grotendeels ongeïdentificeerd vonden hier hun
eeuwige rustplaats. Dit is ook te zien achteraan het kerkhof waar de namen van
35 000 vermiste Britten en Nieuw-Zeelanders die nooit gevonden werden. Na deze
wonderbaarlijke herdenkingsmonument is het gedaan met de plaatsen die ons doen
herdenken aan de Groten Oorlog. Wij hebben nog 25km voor de boeg en ons wandelgroepje
van 9 man waarmee we de tocht hebben aangevangen nu nog bestaat uit 3. We zijn al
82km ver als we Oostnieuwkerke binnen wandelen en hier ook enkele medewerkers
van de plaatselijke wandelclub, de Colliemolen een rustpost bemannen waar zoals
de vorige posten nog stilte voor de storm is op deze vroege zaterdagochtend.
Het is een dorp waar veel gekweekt word want we bewandelen de onverharde
paadjes tussen de serres om de laatste 10tallen kilometers af te leggen.
Hooglede-Gits spreken we meestel aan als één gemeente maar toch passeren we de
2 kerken ervan om steeds rechtdoor te wandelen naar het gehucht St.-Henricus
voor de laatste rustpost waar alsook de dagstappers van de Moerveldetocht ons
toevoegen. Het laatste stukje is het moereveldpad
die we onder de voeten voorgeschoteld krijgen. Alléz, de laatste kilometer is
in gegaan waar we Torhout terug na geruime tijd weer inwandelen en ons
klaarmaken voor....... aan de bel te luiden om onze blijdschap te vertonen.
"Ook al is er een wandeling aan de zee,
hier zal men meer natuur vinden!"
We melden ons aan bij
wandelclub 'Nooit moe Boezinge' in Zillebeke een deelgemeente van Ieper voor
hun jaarlijkse Harmonietocht. We starten in het ontmoetingscentrum het Riet
waar ik gekozen heb voor de grootste afstand en krijgen het gezelschap van de stappers
van 4km om te wandelen rond de Zillebekevijver(met een passage door het
vredesbos), een toeristische trekpleister niet alleen voor wandelaars maar ook
voor fietsers en hengelaars die vandaag hopen dat ze veel vis kunnen ophalen
uit het 28ha grote vijver. De stappers van de 4 kilometer mogen de startzaal
weer binnenwandelen, wij gaan richting de Sint-Catharinakerk op het dorpsplein
om te wandelen naast het Railway Cemetery naar het gehucht de Verbrande Molen
genoemd naar de molen die 3x vernield werd door het vuur. Rechts zien we de
kerktorens van de Vredestad in de verte terwijl het voor ons links af gaat door
het Molenbos die ons leid naar het Provinciaal domein 'De Palingbeek' waar we
een stukje doorwandelen van de 150 ha grote domein en hopen of we geen
verdwaalde golfbal op ons hoofd krijgen. We komen voorbij de plek waar op 26
Oktober 1914 voor het eerst in WO I troepen van het Indische Leger werden ingezet,
op de lijn Harelbeke-Wijtschate-Mesen vooraleer te wandelen naar Hollebeke waar
in het OC De Oude school de medewerkers ons ontvangen in de rustpost. Vlak voor
de kerk worden de militaire en
burgerlijke slachtoffers Hollebeke en Franse gesneuvelden met een beeld op een
sokkel dat een soldaat in velduitrusting voorstelt die op het punt staat om een
granaat te werpen. Aan de voeten van de soldaat ligt de loop van een
geschutsstuk, een boomstronk en een palmtak. We breiden een vervolg aan een
deel van het provinciedomein 'De Palingbeek'(De Vlierlingen)waar men ook de
krater 'Caterpillar' tegen kan komen ontstaan door de ontploffing tijdens de
mijnenslag van 7 Juni 1917.Eens het bos uit zijn we beland aan de Hill 60 site
waar men de 14th Light Infantry Division Memorial alsook Hill 60 Memorial to
the 1st Australian Tunneling Company vind. We genieten van de rust in de
Gasthuisbossen tot aan de hoeve 'Het Lindegoed' waar in de schuur of lekker
buiten in het zonnetje even kan verpozen. Van hieruit krijgen de 3 grote
afstanden een plaatselijke lusje waar je gekozen hebt voor één van de 2
grootste een vervolg krijgt van de Gasthuisbossen op de voet gevolgd door
domein Godschalck terugkerend naar de rustpost. Niet getreurd als je hebt
gekozen voor de kleinste afstanden want eens het hoekje om wandelen ook zij met
ons nog een klein stukje door de Gasthuisbossen waar we getier kunnen horen van
mensen die schrik hebben in de attracties van Bellewaerde. Aan het Hooge Crater
Cemetery worden onze wegen nog evens gesplitst en dwarsen we de grote baan
naast het Hooge Crater Museum 1914-1918 onder de bomen door naar het Liverpool
Scottish Memorial, Railway Wood, één van de mooiste herdenkingsstenen vind ik
persoonlijk. Waar we de andere afstanden weer oppikken leid de straat ons naar
Hill 62 maar het gaat rechtsaf de fietswegel op om af te dalen naar Zillebeke
op zoek naar de startzaal.
Terwijl nog duizenden zitten te
zwoegen om hun 100km in Bornem te volbrengen eb ik besloten deze dit jaar over
te slaan. In de Marching stonden er genoeg wandelingen die plaats vinden op
zaterdag her en der in het land. Het moet niet altijd in de buurt zijn en/of
deze die ik al een keer heb gedaan, daarom kies ik vandaag voor "Dwars
door Trompe" te Deerlijk. Wat de betekenis is van die tocht was het nog
raden naar, maar toen ik ter plaatse was kon je het makkelijk achter halen. Her
en der wimpelden er vlaggen met daarom 'De Trompe Sint-Lodewijk' genoemd dus
naar de wijkfeesten van het gehucht Sint-Lodewijk. De start vind plaats in de
feesttent op een weide en mijn dag was goed begonnen want elke 20ste
deelnemer kreeg een gratis fles Moezelwijn en ik was er dus één van de
gelukkigen. Uit de keuze van 6 afstanden heb ik gekozen voor die een beetje
werkelijkheid minder is dan 30km. Startend al etend van een gratis aangeboden
appel wandelen we de Wulfsberg op om de wijk te verlaten waar we een rondje
maken rond een privébos daar even verder halt word gehouden voor een gratis
koffie, karnemelk of een bekertje water. We zijn nu in Zwevegem beland op weg
naar de supportersclubcafé van Stijn Devolder waar de 1ste rustpost
is. De grote afstanden moeten hier extra meters doen voordat we weer samen
komen om dan te wandelen door de wijken van Vichte zonder de 6&10km waarvan
we afscheid hebben genomen. We wandelen door het openbaar domein Beukenhof rond
het kasteel op weg naar
de rustpost even voor de oude kerk. De 2 grote afstanden passeren het oud
kasteel om naar de top van de Kleitberg te Ingooigem te wandelen waar het lijkt
alsof we op bedevaart zijn daar we op verharde wegen wandelen tussen de kerk
van Vichte en deze van Otegem(Sint-Amanduskerk). Voor de kerk is er na de
rustpost een plaatselijk lusje voor ons gepland waar we een klein stukje
landbouwweg onder de voeten krijgen daar we dus lang hebben op moeten wachten
voor we van dat soort wegen kregen. Het is tijd terug te keren naar de wijk en
passeren we het borstbeeld van Jef Planckaert om stilletjes aan de andere
afstanden weer op te pikken waar we nog onderweg een half bekertje kriekbier of
water en net voor de tent nog een Alpro-drankje krijgen toegestopt vooraleer in
de warme tent te belanden.
Zot gaan we niet doen in de carnavalstad Aalst. We zijn hier vandaag om
25km te wandelen in groep dat thuis hoort bij de Euraudax- familie o.l.v. Eddy
die de tocht organiseert. Even buiten het centrum verzamelen de ervaren
Euraudaxstappers maar ook nieuwe wandelaars die voor het eerst proeven van deze
methode om 10u te starten richting de oude
Zeebergbrugom het Somergembos in te wandelen. Bos is veel gezegd, laten we het houden bij een stadspark. Terwijl
de voetballers jong en oud zich rot lopen op het plein wandelen wij aan een
tempo gemiddeld van 6km/u rustig door Moorsel waar we een stuk van het
'Faluintjesstreekwandelroute' blijven volgen tussen de maïsvelden waar we veel
stronken zullen mogen plukken als we popcorn willen maken. Laten we het dan
maar houden bij een cornetto met drankje die we krijgen van de medewerkers. We
zoeken stilletjes aan weer de onverharde stroken om en wat voor een strook met
name het Kravaalbos waar we netjes achter elkaar meestel moeten wandelen daar
de paadjes smal zijn en uitkijken voor ons of we botsen met ons hoofd tegen een
neergebliksemde boom. In laatste instantie moest Eddy een andere café gaan
zoeken daar de geplande locatie vandaag gesloten is maar blijkbaar kent hij
veel van deze kroegen in de buurt en leid hij ons naar het ploegcafé van FC
Patrol "Bij Stine" om onze boterhammen te benuttigen lekker buiten in
het zonnetje. Na een goed halfuurtje wandelen we terug dezelfde traject tussen
de plassen naar Meldert om even na de kerk te wandelen langs de hoppevelden om
links het klooster van Hekelgem te zien. We zoeken aan het einde van de
wandeling nog smalle onverharde paden op met onderweg de Kluiskapel om nog door
het Kluisbos door te wandelen om net zoals in het begin maar nu in omgekeerde
richting door het Somergembos en de Zeebergbrug richting de startzaal waar Ivo
Goossens een cadeau krijgt n.a.v. zijn 9de schelp bekomend na 1000km te
wandelen verzamelen over tochten van 25 en/of 50KM.
"Meerdere
Gilles in Binche, maar niet om de sinaasappelen te gooien!"
Zwerven door de nacht, al dan niet wandelend of lopend langs een golvend landschap nietgedomineerd door dichtbevolking. Dat had ik
zo een beetje verwacht toen ik de verplaatsing deed naar Binche waar wandelclub
'Les Marcheurs de la police de Binche' voor de 30ste keer 100km en
Thudine weer hebben ingericht. Al ben ik lichtjes ziek door de hoest toch
verzamel ik een paar minuten voor 21u buiten waar iedereen(258)ook staat en
paar minuten later op gang trekken om te wandelden langs een vestigingsmuur op
de Square Seri Veux Binches de grote stad uit naar de eerst bevoorradingspost
te Waudrez. Op de toekomstige bevoorradingspunten zullen voor ter drinken
altijd kunnen kiezen tussen water of cola al dan niet bijkomstige keuze van
koffie. Als waait het bijna niet toch zien we de windmolens hun wieken met
volle kracht laten draaien. Het is vanaf hier dat ik wandelmakkers(Caroline en
haar echtgenoot) vergezel die een goede tempo aanhoudend daar zij experts zijn
in Centurions te doen. Op kasseien worden onze voeten niet verwend waar we nu
de windmolens achter ons laten op weg naar Haulchin. Geen soep voor mij op deze
bevoorradingspost waar ook voor het eerst onze kaart word gekenmerkt, want het
is al warm genoeg buiten. Geen verlichtingspaal onderweg dus de zaklamp is
nuttig om de fluocerende pijltjes te zoeken onder het geluid van krekels in de
bermen. Richting Merbes-le-Château wandelen we wandelaars voorbij die blijkbaar
te vlug zijn gestart wat een geoefende wandelaar eigenlijk niet zou mogen
tegenkomen. We wandelen de Sambre over om door de industriezone te wandelen om
andere kleding en/of kousen aan te doen in de hoofdpost terwijl we in
tegenstelling tot eerdere jaren een koude pastaportie voorgeschoteld krijgen,
maar toch niet voor mij. We volgen nog een klein stukje het spoorweg om terug
via het water een klein stapje terug te keren om een klein onverhard waar de
uitstekende stenen zeer gevoelig zijn voor onze enkels niet te verstuiken. Het
is tijd om de Collégiale te Watze te passeren en verder door Thudinie, dat is
het land van Thuin, te stappen die boven een helling ligt met onder meer
zijn bibliotheek en zijn stadsplein waar waarschijnlijk overdag men
vergezichten kan bewonderen. Het was net helder aan het worden,als er al 61 km
op de teller stond nu zou ook de tocht wat meer avontuurlijk worden. We
liepen terug door een stukje bos met vooral een gevaarlijke afdaling waar we
blij zijn mocht het niet geregend had of het was een gladde bedoeling geweest
op weg naar de post 10(van de 14)waar we het lege flesje sportwater inruilen
voor een volle. Ik vind het bijzonder mooi in deze tocht als de ruines van de
abdij van Aulnes in het zicht komen. Zo om 7 uur 's morgens is de plaatselijke
horeca nog niet open. Niet getreurd. In een school vlak over de sluis was het
voor ons bevoorrading. Geloof me! Ik dronk er niet één maar 2 bekers cola ook
al ben ik deze stilletjes beu aan het worden ben en meer zal kiezen voor de
water. De Samber bleef enige tijd onze compagnon naast de mooie vergezichten.
Het landschap in het bos na de controlepost merken we niet veel op daar ik hoofdzakelijk
naar beneden blijf kijken om niet te struikelen over de uitstekende stenen waar
het grotendeels bergop gaat. Dit stukje is nieuw voor mij in tegenstelling tot
vorig jaar daar ik toen verkeerd heb gewandeld en voor een andere weg moest
kiezen naar de volgende rustpost in het schooltje van Thuin.De laatste verbindingsstuk
van 7km zoeken we weer veel onverharde stukken op richting de volgende rustpost
in het zaaltje langs de baan te Mont Sainte-Geneviève waar we een banaan laten
benuttigen. Vanaf hier krijgen we het gezelschap van de zaterdagstappers waar
de grootste afstand daarvan ons vergezellen naar Buvrinnes waar men her en der
soorten vogelverschrikkers vind, de ene al origineler als de andere. Het is
gedaan met het voedsel tijdens de bevoorradingen nu nog alleen
drankmogelijkheden tijdens de laatste 10km. Als de windmolens weer in zicht komen is het
stappen door de stofferige warme wegen tussen de korenvelden. waar deabdij van La Bonne Espérance in hetzicht komt al is het een vervelend stukje
onverhard daar schuin lopende paadje gekenmerkt door duizenden stenen van
verschillende formaat ons tempo een beetje doen zakken. In de Abdij hebben we
onze kaar voor de laatste keer gekenmerkt en ons nummer werd doorstreept op het
getallenblad. Vanaf hier is het dan nog 4,9 km te gaan beginnen op de oude spoorweg-bedding
die uitkomt bij de vestigingsmuren bij het kasteel van Binche om dan nog even
door het centrum te wandelen om te belanden in het Kursaal waar we om 11u10 na
12u56 hebben gewandeld de bel luiden en proficiat wensen aan alle wandelaars
die deze tocht hebben uitgewandeld.
Ik ben begonnen aan de laatste reeks 100km- wandelingen van dit jaar waar
ik steeds op zoek ben naar nieuwe inrichtingen van 100km of meer om niet altijd
dezelfde te doen.
Watewystappers Tielt richt in het kader van "Tielt Zomert" hun 1ste
100km in maar je kan vandaag ook kiezen voor de 50km of deze morgen ook doen
samen met nog een paar afstanden. Daar de trein een beetje vertraging had(zo
verwonderlijk is het niet)moet ik me een beetje haasten om de start nog mee te
pikken nadat ik mijn gepersonaliseerde envelop met daarin het plannetje alsook
overzicht rustposten heb afgehaald en niet tijd heb om deze vlug te bekijken.
Eens gestart wandelen we naar de winkelstraten waar ook de Halletoren staat met
daarvoor het beeld van 'De Roede van Tielt' vooraleer de stad weer verlaten nu
voor lange tijd via de industriezone. We wandelen naar het dorpje Kanegem waar
de eersten waaronder ik de rustpost over het hoofd hebben gezien maar gelukkig
nog de cafégangers op de hoogte zijn en ons terug roepen naar de parochiezaal,
noch thans stond het pijltje rechtdoor i.p.v. linksaf. Net zoals wijlen Briek
Schotte maken wij een ommetje rond de Sint-Bavokerk en wandelen we eerst naar
Aarsele voor de 2de rustpost in het oud gemeentehuis om daarna terug
te draaien naar Kanegem met onderweg de Mevrouwtoren die nog in restauratie is.
Je hebt de reflectie om je voorganger te volgen en daardoor heb je dus kans om
verkeerd te wandelen want door mais is niet de bedoeling toch, of is het een
auto die ervoor staat geparkeerd zodat we het pijltje niet zien als we terug in
Kanegem zijn en merken dat het pijltje van daarnet nu juist hangt. Via
onverharde tractorwegen met in de achtergrond fuifmuziek wandelen we nu de
donkere maar aangename nacht in door Schuiferskapelle om in de school een
kommetje soep mee te pikken aangeboden door medewerkers van wandelclub 'Spartastappers
Ardooie'. We wandelen Tielt in maar direct weer uit en blijkbaar heeft mijn
lampje al opgegeven want zijn batterijen zijn op. Daardoor ben ik dus
genoodzaakt om mijn wandeltempo te verminderen om de pijltjes in het donker
goed te kunnen zien of we wandelen nog extra meters. Na een appeltje meegepikt
te hebben vanuit hoeve Pittemberg volgen we een tijdje de spoorweg terug naar
de startzaal al is het zoeken waar de juiste deur is. Voor de wandelaars die
vandaag hebben gekozen voor de 50km i.p.v. de zaterdageditie is de finish
aangebroken. Het is even voor 3u zaterdagmorgen waar nu nog in een lege
startzaal terug aanzetten nu voor het tweede deel van deze wandeltocht die we
starten met te kriskrassen door de wijkparkjes om onder en over de spoorweg te
wandelen bergop de Poelberg op met onderweg de donkere Poelbergmolen. Na de
rustpost passeren we de Lourdesgrot en duiken de Meikensbossen in die pal ligt
op de grens van Tielt & Dentergem op zoek naar de pijltjes in het donkere, "waar
hangen ze?" vraag ik me meermaals af. Nu krijgen we rustposten op het menu
die we 2x doen beginnend met de veldschool te Dentergem terug in daglicht. Als
we straks 25km hebben gedaan zijn we hier terug beland maar eerst gaat de route
naar de uilengemeente Markegem, de bijnaam voor de inwoners van deze stad. Zo
zie je in het straatbeeld tijdens het plaatselijke lusje her en der voor de gevels
uiltjes of zelfs een grote aan de Sint-Amanduskerk. We wandelen een pikje groen
mee met een passage door Provinciedomein Baliekouter vooraleer een lang stuk
betonweg in de vlakke zon te doen tussen de fruitgaarden langs de Koorstkapel terug
naar de veldschool. Terwijl een paar goede wandelvrienden hier voor de eerste
keer belanden heb ik nog maar 11km te doen en gaan we elk onze eigen weg, ik
naar links waar ik de Poelbergmolen nu in klaarlichte dag zie, een grote
verandering met vannacht als scheelt het niet veel of we waren weer boven op de
Poelberg maar het gaat juist daar niet naartoe maar door het 't Poelbergbosje
om naast de buitenring te wandelen op weg naar de laatste rustpost in het
buurthuis. We zijn begonnen aan de laatste 5 kilometer waar geruime tijd
contact word gehouden met de spoorlijn om deze over te steken nog wel om door
de woonwijk te wandelen die achter het Atheneum ligt en de volle controlekaart
inruilen voor een diploma, t-shirt en streekbiertje Cornet.
Moet er nog water vallen naar beneden, want de afgelopen week heeft het
hoedje de wegen hier heel nat gemaakt. Na de laatste verkenning deze week
moesten Jeroen & Etienne met spijt enkele natuurstukken uit hun
oorspronkelijke parcours schrappen daar ze de Euraudax- wandelaars geen natte
voeten willen geven tijdens hun 1ste 50KM en dit te Lede. Even
vanuit het station gewandeld naar de startzaal 't Kantientje in een woonwijk
zijn we nog juist op tijd om in te schrijven voor de tocht die bestaat uit 2
lussen van 25km en kan kiezen of men de tweede lus er nog bijneemt. Om negen
uur starten we langs het Doornskapelleke steeds in contact houdend met de
spoorlijn door de ajuinenstad Aalst waar we de Cottemmolen voorbij wandelen en
deze door sommigen op de vaste plaat leggen. De Cottemmolen op de molenbeek
bestond al in 1216. Het ging toen om een dubbele molen met 2 waterraderen, waar
graan werd gemalen en olie werd geslagen. De pletterstenen van het oliestampkot
staan nu buiten. Het ijzeren bovenslagwiel heeft een diameter van 2,40 meter en
kan een natuursteenkoppel en een kunststeenkoppel aandrijven. Tot de
maaluitrusting behoren ook nog een cilindermolen en een graankuiser. De molen
is sinds 3 Juni 1986 een beschermd monument.We wandelen door de Molenmeersen waar de plassen/modder de overmacht
hebben op de wandelpaadjes tot eventjes verder na een 9-tal kilometer halt te
houden voor de eerste wagenrust(gratis bevoorrading op de route aangeboden door
de organisatie)te Erpe. Eens de watertoren gepasseerd te hebben is het tijd om
het bos in te duiken en hier ligt welzeker de Overimpse 'Poreibossen' waar omgehakte boomstammetjes
ons beter door de modder doen wandelen richting het boskapelletje. Het is even
over middagtijd als we halt houden niet om onze boterhammetjes te eten maar
iets te drinken in café De Wijmenier die zo goed als in het natuur is
gevestigd. Na een passage door de Geelstervallei wandelen we naast het sportcomplex
van Lede en mogen de paraplus bovengehaald en opengeklapt worden want de
regenbui zien we letterlijk ons tegemoet komen. Als is het niet koud toch
trakteert de equipe van Jeroen & Etienne ons op een jenevertje aan de
spoorlijn vooraleer we ons kunnen opdrogen in de startzaal terwijl we onze
boterhammetjes of broodje laten smaken. Van de 57 wandelaars die vanmorgen zijn
gestart blijven we nog met 27 over, al zijn er enkele nu pas bijgevoegd, om de
2de lus van 25km aan te vatten. We volgen een stukje van het Vier-
uitersten wandelroute in het stadje Wanzele om in het volgende dorpje Smetlede
de Vallei van de Serskampse Beek op de houten balken door te wandelen al kijken
de koeien vreemd op als we het juiste geschikte paadje uitzoeken zodat onze
voeten toch grotendeels droog kunnen blijven. De paraplus zijn al een tijdje
niet meer nodig zelfs mag de jassen uit daar het warm aanvoelt en een ijsje
krijgen aan de wagenrust. Jeroen & Etienne, de organisatoren van deze
nieuwe wandelinrichting van Euraudax zijn trouwens lid van de
"Schooiers" en hebben toch met stress gezeten deze week n.a.v. de
talrijke regenbuien. We houden eventjes halt aan Sint-Phara ldiskerk te
Smetlede om de dame die naar het toilet is geweest weer bij de groep te laten
uitsluiten zoadat iedereen weer op de gezamenlijke tempo van 6km/u terug
belanden in hetzelfde cafeetje van de eerste lus. We wandelen het reservaat
weer uit tussen de waterplassen langs de buitenverblijf van enkele collega's
wandelaars richting Lede centra waar we de Sint-Martinuskerk naast het stadhuis
vinden en nog een passage maken door het gemeentepark waar men bezig is met de
afbrekingswerken van het Kasteel van Mesen daar er spokenjagers gebruik maken
van het gebouw, vooraleer de startzaal weer op te zoeken.
Mijn 1ste Gouden Arend komt steeds dichter, dichter........en
dichter maar het is niet alleen dat ik gekozen heb voor de 20h(100km)van Brakel
om mijn lijst vol te maken maar ook omdat Brakel thuis is waar de Vlaamse
Ardennen de mensen verwelkomt die van klimmen houden. Het Duo
Danny(Spitaels)&Danny(Van der Hoeven)verwelkomen vanuit sporthal De Rijdt
te Nederbrakel hoofdzakelijk de wandelaars die Euraudax trouw blijven al vind
men ook hier en daar een gelegenheidswandelaar uit de buurt, ook al hebben ze
de MESA pas achter de rug. Om 11u zijn we met 67 gestart en wandelen we door
het recreatiepark
'de Rijdtmeersen' om te wandelen
richting het Brakelbos waar men naast een kapelletje de herdenkingskruis vind
die werd opgericht in 1782 ter nagedachtenis van de hier vermoorde Livina
Bruggelinck, een meisje uit de Bosstraat. Tjen, ken ik dit kappelletje hier
niet ergens van? Natuurlijk, tijdens de Mega-Sloebertocht van 14 dagen geleden zijn
we Kapel van Houppe in gehucht D'Hoppe ook tegengekomen toen juist na de
rustpost in het hutje daar achter. Nu zijn we hier weer waarmee we de taalgrens
hebben over gestoken en verder door het Brakelbos de weg vervolledigen nu aan
de andere kant waarna we dalend het bos uit aan Ferme du Géron halt houden voor
de 1ste WR(wagenrust)waar menige zich het kippenborstje laten
smaken. Vreemde kunstwerken komen wij tegen op een voetwegeltje vooraleer we
Ellezelles achter ons laten kijkend door een bril naar het mooie landschap
langs beide kanten. We vatten de bosklim aan tot aan de radar om de rustpost
mee te pikken en niet zeuren als we een modderstrook onder de voeten krijgen
daar onze schoenen al een laagje hebben gekregen en bijna Nadia zonet niet haar
wandelschoenen moet achterlaten anders kon ze p haar sokken de startzaal
inwandelen waar we nu terug zijn na de eerste en tevens ook de langste lus en
ons broodje al op ons wacht. Na goed 35 minuten staan we buiten weer te
verzamelen waaronder het groepje van WSV Wetteren dit maal de meesten met een
paraplu want de donkere wolken komen steeds dichter naar ons toe, hoe lang
blijft het nog eventjes droog? We wandelen naar het dorpje Michelbeke, benieuwd
of Herman De Croo ook naar de dorpsfeesten zal gaan die vandaag worden gehouden
juist voor de kerk. Michelbeke is ook de plaats waar de Berendries ligt, bij
menig wielerliefhebber wel bekend. Het is deze klim die we beklimmen langs de
zijkant door het stukje bos met aan het einde een bronzen beeld van een fietser
al is zijn achterwiel half gebroken. Een paardenkar dat ons voorbij
huppelt/rijd is blijkbaar voor toeristen makkelijker als hulmiddel i.p.v.
wandelschoenen om zo eerder de top te bereiken, dus heffen we onze voeten hoger
op al gaat het voor de ene vlotter dan de andere om zo ook de top te bereiken die
we dan snel afdalen langs het voetbalveld van E.C.Oudenhove waar we beloond
worden met een ijsje door de medewerkers van de wagenrusten. Als grasmachine's
op de akkervelden wanen we naar de top van de Potaardestraat direct gevolgd
door de Woeseberg waar een Oriëntatietafel is gepland waar men Ronse rechts, de
Brabantse heuvels links en zowat halverwege de Kapelmuur op de Muur van
Geraardsbergen kan ontwaren. Ja, het is van dat!, de paraplu's mogen open want
de eerste druppels vallen naar beneden nu we aan de WR te Sint-Maria-Lierde
zijn toegekomen. Maar we krijgen ook bezoek van K3 die speciaal "Alle
kleuren van de regenboog" komen zingen, al thans de verbeelding ervan als
we naar de hemel kijken. Gevloek, gelach, verschot en zelfs valpartij komen we
tegen als de ketting van de groep weer sluit bij een grote modderpoel waar de
laatste nog een tijdje stil staan als de voorsten al weer weg zijn gelukkig
blijft Danny op een dame wachten die een beetje schrik heeft maar gelukkig kent
hij de weg die wij ook doen via het Jansveld naar de Sint-Pieter-in-de-Bandenkerk waar wegenwerken aan de gang zijn om zo de
startzaal te bereiken om ons diner te laten smaken en iemand te feliciteren
voor het behalen van zijn 14de schelp. Om het dessert te krijgen
moeten we onze fluohesjes aandoen om een plaatselijke lus te wandelen van om en
bij 9km rond de startzaal. Al is het goed donker geworden toch zal het taartje
rap verteerd zijn daar we golvende wegen bewandelen met in het begin nog enkele
modder-strookjes richting de stamkroeg van Danny S. met name "The
Corner" om nadien de Berendries ditmaal af te dalen en het dorpsfeest nog
altijd bezig is blijkbaar toen we daarnet ook gepasseerd waren. De Valkenberg
ligt hier ook maar dalend word hij gedaan naar de startzaal voor het ontbijt of
een hazenslaapje. Even voor 3u zondagmorgen vatten we de laatste lus aan
waaronder 42 die voor de volle pot hebben gekozen. We passeren het fietswielen-
rondpunt om vermoedelijk de laatste echte klim nl. Fayte- helling om de
helderheid terug te verwelkomen en wakker blijven nog even de boodschap is niet
slaapwandelen of je beland in de berm. Deze laatste lus draait tot 2
verschillende gemeentenamen maar toch één dorp zijn wat je zo dadelijk zal
zien, maar ik kan zeggen dat het niet Nieuwpoort is dat hier gewezen word. Beetje bij beetje gaat we vals plat naar de WR in
Everbeek-Beneden voor een puddinkje en een bekertje frisdrank. Van de stad
"beneden" moeten we dus ook naar die van "boven" waar het
luchtruim aan het ophelderen is wanneer we dus Everbeek-Boven eventjes rusten.
We kunnen weer goed zien, al heeft de ene meer moeite met zijn ogen op te
houden dan de andere, dus kunnen we weer de natuur induiken dat was de
bedoeling toch maar daar Danny gevraagd heeft om het paadje te willen maaien is
deze niet gedaan en zijn we genoodzaakt Danny te volgen via een omleiding op
het Dwars door Brakel- pad naar de Toepkapel waar Danny & Jean Pol ons
trakteren n.a.v. het behalen van hun 5de gouden arend. We dalen af
naar het station van Nederbrakel waar op het stationsplein een beeld staat ter
ere van de mijnwerkers vooraleer we de startzaal opzoeken voor een geslaagde
20h van Brakel
Euraudax wandelingen heb
ik al gedaan in België, maar Lucia vroeg me in het begin van het jaar of ik het
niet zien zitten om met andere wandelaars een Euraudax wandeling mee te pikken
in het buitenland. Het is een vorm van kleine citytrip maar dan
gedeeltelijk op sportieve vlakte met twee dagen wandelen van tochten om en bij
de 50km. De laatste weken was het bang afwachten of mijn trein naar de
verzamelplaats aan het station van Brussel-Noord wel zou rijden met die
aangekondigde treinstaking. Gelukkig hadden de spoorvakbonden mij gehoord en
bliezen ze de staking af, dus stond ik vrijdagmorgen rond de klok van elf uur
op het perron om de trein nemen tot Brussel. Alleszins dat was toch het plan,
maar de treinconducteur sprak door de luidsprekers dat we in het station van
Gent St.-Pieters moesten uitstappen daar de trein niet verder kon rijden daar
er een probleem was met een seinhuis op de lijn Gent-Brussel(achteraf was er
sprake van sabotage door brandstichting). Op de borden kijkend niet alleen
blijkbaar stonden er lange vertragingen van meer dan een uur of zelfs treinen
die zijn afgeschaft. Nu zoeken welk trein er nu eerst zal rijden en was het op
die trein duidelijk dat ik juist niet op tijd zal zijn om de afgesproken
plaats.........of toch geluk hebben want blijkbaar had de bus die ons ging
transporteren een vertraging opgelopen hier naartoe. De firma Eurolines zal
niet alleen wij maar ook de reizigers die naar London willen ons voeren tot
over de kanaal, dus snel de valiezen posteren in de bagageruimte en een
plaatsje zoeken tussen mijn wandelmakkers om richting de Eurotunnel te reizen.
Eens daar werden we eerst uitverkoren tussen de andere bussen om langs de kant
te gaan staan en uit te stappen om een grenscontrole te doen persoonlijk maar
ook onze bagages en dit zelfs 2x kort na elkaar voor de Franse & Engelse
douaniers. Zo hebben we vertraging gelopen maar gelukkig zijn er 2 treinen die
kort na elkaar vertrekken om met de bus in de treinwagons te rijden wat toch
precisiewerk vraagt. Het is geen gewone trein waar men een goed uitzicht geeft,
dus moesten we op de bus blijven zitten wachten of met momenten door het klein
venstertje tijdens het uitstrekken van de benen kijken waar er niet veel te
zien was natuurlijk. Vanaf nu is het gedaan met in onze taal te praten voortaan
is Engels voornamelijk de voertaal de komende dagen. Het is al donker wanneer
we het Charlton Hotel bereiken om in te
Checken en nog even een drankje gaan benuttigen voor de nachtrust ons wacht, al
was die niet stil.
Wandeldag 1:
Veel heb ik niet geslapen deze nacht, aanpassing van andere
slaapomgeving weet je wel. Dus van de tijd gebruik maken om het begin van deze
verhaal uit te typen vooraleer aan te schuiven voor het ontbijtje bij velen bekend
wat dat in houd in dit land. Ik laat het aan mij voorbij gaan en kies voor de
granen om krachten binnen te hebben wanneer we verzamelen aan de Leas Cliff
Hall op de zeedijk waar ook andere bekende wandelaar verzamelen zodat we met 40
kunnen vertrekken onder miezerige omstandigheden aan de wandeldag van 51km.
Nadat we het station Folkstone Central hebben gepasseerd gaat het gestaag
bergop waar we het dorpje Folkestone achter ons in het dal ligt. Hier vind je
geen knooppunten waar je makkelijker je route kan uit-stippelen maar het is
toch plezanter om via kaart & gps de onverharde openbare voetpaden beter
gekend als de Public Foothpad te gaan opzoeken en dat doen we ook beginnend met
de Folkestone Downs al moet je de modder er vandaag bijnemen. In de open velden
gaan we over de houten bruggetjes en door de poortjes terwijl we kunnen
genieten van al die uitzichten in dit niet volgebouwd land. Aan het Lyminge
winkeltje te Aschford waar Danny iedereen trakteert met een jenevertje n.a.v.
zijn verjaardag vandaag, proost. Het is bijna tijd voor de lunch maar eerst
word er nog door een weide gewandeld waar de dieren voor het zeggen hebben tot
ik plots zie dat Polleke zijn eigen tempo moet kiezen maar ik ben vriendelijk
samen met een wandelcollega hem te vergezellen al moesten we wel even bellen
naar Lucia om te weten welke weg we moeten bewandelen die leid naar de pub
"The Rose and Crown" even voorbij de The Parish Churge of St. Mary
the Virgin in het stadje Elham. Ondertussen is de match bezig tussen België vs
Ireland waar een fervente supporter zijn middagmaal voor de buis laat
benuttigen. Het duurt even voordat iedereen kan beginnen met zijn middagmaal
vooral voor diegene die steak hebben besteld, of vegetarische balletjes in
tomatensaus met tagliatelle voor niet te lang gewacht te hebben. Het is hier in
dit dorpje dat we rond de klok van 15u Engelse tijd afscheid nemen van Polleke
daar hij maar 2 dagen de 25km zal doen. Voor ons gaat het weer direct bergop de
publieke weidepaden door kenmerkend met zijn houten bruggetjes en/of poortjes
die ons zelfs door een bos doet wandelen. Het voordeel dat je hebt door van
achteraan de groep te wandelen als die op een sliert is geworden is dat je geen
extra meters moet terug wandelen als de baankapitein Ruud een foute vergissing
heeft gemaakt waar het niet de juiste kant op ging, zodat iedereen weer kan
aansluiten. Via de Railway Hill komen we terecht in het dorpje Kingston om te
rusten in de pub om verder te trekken naar Bishops Bourne waar we een niet goed
onderhouden begraafplaats tegenkomen nadat we door een poortje zijn gewandeld
waar bovenaan 'Ye that would life + fear not to die' staat vermeld. Daar
trekken de massa schapen zich niet veel van aan in het veld er achter bij het
Bourne Park en rennen gewoon prettig rond als ze zien wat voor vreemde snuiters
hun rust komen verstoren. We passeren St. Peter, Church of England, Leck om een
drankje te benuttigen in de pub waar Ruud zegt dat het weer tijd is om te
vertrekken wij eventjes nog kijken of de vrije trap tijdens de slotminuten van
de match IJsland vs Hongarije in het doel al dan niet verdwijnt, helaas voor de
Hongaren. Voor ons zien we de St. Marys church van Patrixbourne maar plots
worden we met volle vaart ingehaald door een Keniaanse(dat denken we toch)loper
op blote voeten zelfs en dit op niet al te best asfalt. We dalen via de
Pilgrims Way met één licht geblesseerde (voetbal-)collega af richting de
dorpskern van Canterbury waar we nog even tijd maken om ene te drinken in
wellicht het enige drukste café hier want zoveel volk, de ene al vreemder
gekleed als de andere, dat er hier binnen zit. We zijn ruim anderhalf uur
achter op schema en heeft Ruud beslist om de lus door het centrum te laten
vallen en te wandelen naast de stadsmuur met de The Fitzsimmons Memorial on top
of the Dane John Mount naar het station Canterbury East tot in Dover waar we de
bus nog op moeten naar Folkestone waar we het hotel opzoeken voor de
nachtoverbrugging.
Wandeldag 2:
Het is vroeg dag voor mij daar een goede nachtrust nog niet ter sprake
was maar gelukkig de laptop bij en daar bovenop nog een goede
internetverbinding neem ik tijd om alles te bekijken wat er in de wereld is
gebeurt en lees dat men in België aan het Noordstation een aanslag heeft kunnen
verijdelen die zou plaats gevonden hebben in het Belgische fandorp tijdens de
match van de Rode Duivels gisteren tegen Ierland die ze trouwens gewonnen hebben
met 3-0 al wisten we dat al tijdens onze tocht. Nadat we de vaste ontbijt
achter de kiezen hebben verzamelen we weer om 9u aan de kiosk maar ditmaal met
één deelnemer minder daar het voor onze superfan de gevolgen van het ongelukje
gisteren toen hij met zijn knie tegen een amsterdammertjes is aangelopen nog
niet helemaal in orde is. Nadat we eerst in het station een treinticketje
hebben voorzien hemmen we ook tegelijkertijd een klimticketje genomen want het
gaat weer omhoog en dit op dezelfde weg die we gisteren ook aan begonnen zijn
maar nu gaat het verder naar de top. De beloning is een mooi uitzicht over het
stadje Folkestone met in de achtergrond de zee. We wandelen 'The Battle of
Britain Memorial' door met onder meer een beeldhouwwerk waar een pillot met
zijn hoed af kijkt naar de zee om zijn verdriet te verwerken die zijn collega's
hebben moeten ondergaan van het Royal Air Force Squadron en dit zijn er een
heleboel te zien aan al hun namen op de memorial wall. Ook Sir Keith Park staat
hier als borstbeeld, wie was hij dan? Keith Rodney Park(Nieuw-Zeeland),
15 juni1892
Auckland,
6 februari1975)
was een Nieuw-Zeelands soldaat, een vliegende aas
tijdens de Eerste Wereldoorlog en tijdens de Tweede Wereldoorlog commandant bij
de Royal Air Force. Hij was
betrokken bij twee luchtslagen tijdens de Tweede Wereldoorlog namelijk, de Slag om Engeland
en de Slag om Malta. De Duitsers
noemde hem the Defender of London. Na een goede 6 kilometer te hebben
afgewandeld is het tijd om halt te houden voor een drankje aan het Cliff Top
Café waar ondanks de mist een mooi uitzicht hebben over de zee en zijn
kleirotsen. Vanaf hier volgen we nu voor de rest van de wandeling zal blijken
de kustlijn op de krijtrotsen met onderweg ook de Abbots Cliff sound mirror
waar we de snelweg over wandelen via een brug langs het Archcliffe Fort
richting het stadje Dover bekend om zijn overzetboten. 'Over een uur spreken we
weer af aan de bloemenkroon' dus is het tijd om iets te gaan zoeken waar we ons
middagmaal kunnen gaan benuttigen. We verlaten het centragedeelte en zoeken de
kustlijn weer op waar Charles Stewart Rolls ons begroet in volle ornaat.
Charles Stewart Rolls was een automobiel- en luchtvaartpionier, die samen met
Frederick Henry Royce het bedrijf Rolls-Royce Limited heeft opgericht. Als
piloot was hij in 1910 de eerste die een non-stop dubbele oversteek over het
Kanaal volbracht. Links zien we enorme hoge krijtrotsen nadat we even achterom
hebben gekeken om een foto te nemen van Dover Castle en ons hebben opgeladen
want nu is volle bak omhoog de krijtrotsen op langs de druk bezochte
wandelpaadjes die we even verlaten soms voor een kijkje te gaan nemen bij de
afgrond want daar vind men de mooiste stukken. Aan een poortje bovenaan is even
tellen/kijken of iedereen nog mee is en niemand is achter is gebleven want de
kans is groot hier met al dat pracht en praal.De South Foreland lighthouse komen we erlangs voorbij om even af te
dalen naar St. Margaret's Bay waar 3 collega's gehuldigd worden voor het
behalen van hun Gouden Arend of schelp en daarvoor bedankt worden door de ganse
groep o.l.v. organisator Ruud. Als tegenprestatie geven zijn een gratis drankje
in de Pub waar we lekker buiten zitten genietend van het zonnetje. Nog even
gaan de 25 kilometer wandelaars met ons mee op de England Coast Path waar we
het moment of the dover patrol links van ons zien en afdalen naar Walmer waar
we ter hoogte van het kasteel "tot straks of tot morgen" zeggen tegen
hen en wij de dijk blijven volgen met onderweg banken tegen komen waar
slachtoffers worden herinnerd door iets op de leuning in te graveren. We houden
halt in 'The Sir Norman Wisdom'-pub te Deal genoemd naar de acteur van de
komische films zoals Trouble in the
store en Early Bird.
Eens bijgetankt laten we de kiezelsteentjes van het strand naast ons daar het
niet handig is om te wandelen en blijven we deze nog eventjes volgen om nadien
door de golfcourts te wandelen waar in tegenstelling tot gisteren geen
golfballetjes op te rapen zijn, richting onze aankomstplaats van deze wandeldag
te Sandwich, toch een komische naam vind ik. Het begint stilletjes af te koelen
daar de avond stilletjes aan het vallen is en even na de klok van 20u locale
tijd nog eventjes wachten op de bus die ons zal brengen naar Folkestone daar
een deel van de treinsporen onder water staan en genoodzaakt zijn deze te
nemen. We zoeken nu iets voor te eten en wij blijkbaar niet alleen want de
pizzeria in onze basiskamp doet goede zaken met al die Euraudaxers hier. Nadat
we in de bar van het hotel onze pizza laten smaken hebben en een laatste
drankje, al hebben sommige plaatselijke bewoners al teveel op, hebben benuttigd
laten we de eigenaar van het hotel zijn sluitingswerk doen en zoeken we de
kamers op waar we een beetje kunnen uitslapen daar we pas om 10u de taxi's
komen die Lucia heeft kunnen regelen i.p.v. opnieuw het paadje te doen naast de
spoorweg, bij ons wel gekend.
Terugreis:
Vandaag nemen we afscheid in typisch Belgisch weer van Folkestone,
zonder niet voor het laatste de typische Engelse ontbijt te nemen in onze hotel
waar ook de valiezen weer gepakt mogen worden om deze allemaal weer te
verzamelen in de lobby waar we wachten op de colonne. Die brengen ons naar de
plaats waar de bus van Eurolines even voor ons laat wachten met name bijna een
uur, dus snel de valiezen in de autokoffer zetten om dan verspreid in de bus de
verplaatsing te maken richting de Euro Channel. De grenscontrole aan Engelse
kant gaat een pak sneller dan de heenreiswaar we gewoon onze paspoort moeten laten zien. Nu begint het wachten,
en wachten, en wachten, en........wachten voor lange tijd dat allemaal door elektriciteitsproblemen
in de tunnel waar we pas rond half vijf locale tijd kunnen inrijden. Door de
warmte is het niet uit te houden in de bus tijdens de treinreis en wachten we
buiten tot we aan de overkant zijn. Toepasselijk of niet maar de buschauffeur
(een rare kwezel te denken aan zijn reisstijl)laat ons tijdens de busreis de
film "Mission Impossible" tonen al kan het geen kwaad terwijl het
verkeer op zijn slakkengangetje gaat tot even naar Calais, waardoor we dus veel
later toekomen aan het station van Brussel-Noord. Ondertussen is gebleken dat ik
mijn laatste trein heb moeten laten schieten gelukkig zijn Lucia&Johan mijn
reddende engels en brengen ze me, al moeten ze een groot omweg maken, mij naar
mijn thuisstadje, een Grote Dank U!!!
"Na 4 jaar gaan we
nog een keer de sloeber uithangen!"
Naast hun jaarlijkse klassieker
nodigen de Scheldestappers uit Zingem elke 100km- stappers om de 4 jaar uit om
deel te nemen aan de "Mega Sloebertocht". Starten word niet meer
gedaan vanuit de kantine van voetbalclub Zingem maar nu vanuit de Sporthal
tegenover het station van Munkzwalm. Na mijn startnummer 111 en wegbeschrijving
heb opgehaald leg ik mijn bagage op de desbetreffende plaats en wandel ik naar
buiten waar we even voor de klok van 21u gestart zijn voor onze opdracht
beginnend met een plaatselijke lus van om en bij de 40km rond de startzaal. We volgen
de Zwalmbeek richting Nederzwalm, en we meanderen via kleine wandelpaadjes naar
Meilegem, waar we na 6,5km onze eerste rustplaats bereiken. We trekken verder
richting Kaaihoeve en slalommen via wegeltjes tussen bos en water tot in
Dikkelvenne. Hier volgt ons eerste klimmetje (een opwarmertje) naar de Sint-Christianakapel
boven op de Rotse. We dalen terug af en begeven ons naar de markt van Gavere
voor de volgende rustpost. In de volledige duisternis blijven we de Schelde volgen
en begeven ons naar Asper langs goed begaanbare autoluwe verkavelingwegen en
boerenlossen om via het Meuleke t Dal ( een windmolen uit de jaren 1150) het
domein Axelwalle aan te doen, om de Schelde terug over te steken via de
Ohiobrug die bewaakt word door de Bizons. We trekken naar het 47 hectaren groot
natuurgebied De Reytmeersen in Welden om stilletjes aan terug onze startzaal te
bereiken. Hier maken we tijd rond de klok van 2u zaterdagmorgen om na een
zoektocht tussen al die sportzakken de juiste te vinden vooraleer onze 2
koffiekoeken te laten smaken. Vanaf hier krijgen we het gezelschap van de
stappers die gekozen hebben om de 60km van de gewone "Sloebertocht"
te doen al mogen zij pas starten vanaf 6u.Via de Zwalm bereiken we het waterzuiveringstation
waar we ons de natuur inschieten naar een mooi stukje bos naar het
Mijnwerkerspad, waar we t.h.v. een splitsingsaanduiding schuin rechts naar
beneden klauteren, om na een 500- tal meter terug het pad bereiken. In het
donker zien we hem voor ons liggen met name de Berendries die we naar boven
klimmen om via een smalle GR-route naar
beneden te lanceren (door bos en dal) tot aan het Kasteel waarna we via het
Mijnwerkerspad onze volgende rustpost (De Vierklaver) bereiken . We hebben nu
53 km afgelegd dat wil zeggen dat we al ruim over de helft zijn en vanaf nu
kunnen aftellen. Ondertussen verteren we terug enkele hellingen, komen we de
wondermooie natuur ingewandeld, hebben we fantastische vergezichten en komen we
na 62 km aan in de voetbalkantine van Zegelsem. Vooraleer deze te bereiken
hebben ze, al is het niet voor de eerste keer, bespaard op de bepeiling daar we
eerst juist moest gegokt moesten hebben vooraleer een bevestiging te krijgen
dat we op het juiste traject zitten. Nu volgt een korte lus van 4 km naar onze
volgende halte, een vierkantshoeve in Opbrakel, waar we onze bagage terugvinden
en een zakje chips krijgen. Van hieruit vertrekken we naar Le Pays Des
Collines met zijn bossen, zijn ups en downs, en zijn prachtige natuur. We doen
het Livierenbos aan, we beklimmen de Mont De Rhode, en trekken door Brakelbos
naar La Cabanne Sylvie(de hut van Sylvie) in Flobecq waar de rustpost is
gevestigd. We hebben nu 3/4de van de wandeltocht erop zitten
afgelegd. Verderop trekken we door een privédomein dat nog nooit bewandeld
geweest is. Onze volgende objectief is het Bos Ter Rijst, een 30 hectare groot
bos, waarna we Schorisse binnen komen, om via idyllische landwegeltjes onze
volgende, maar gekende, halte De Wante te bereiken. Hier vond tijdens de
vorige editie van de Mega-Sloebertocht in het schooltje het ontbijt/bagage
plaats en halfweg waren, nu zijn we al 83 km ver, en zijn een 5 tal km
verwijderd van ons volgende hoogtepunt: de Brouwerij Roman. We kunnen de
schoorsteen van de brouwerij al zien al gaat het eerst via een kasseiwegeltje
de andere kant van de grote baan naar de poort die we instappen rond half tien
al laten de uitbaters ons niet wachten daar de post normalitair maar open ging
om 11u.Via Sint Kornelis Horebeke, waar we nog enkele zeer mooie paadjes bedekt
met brandnetels voor de voeten krijgen, en soms halt moeten houden voor de
tegenkomende montainbikers, komen we via een zeer mooi privébosje dichterbij
onze laatste rustpost in Sint Denijs Boekel. De kasseien van de Molenberg trotserend we nu
ook nog aan het einde van de tocht maar eerst nog het paadje bewandelt te
hebben die we gisterenavond in het begin ook hebben gedaan om de bekende bierwagen waar een gratis Adriaan
Brouwer biertje of frisdrank wordt aangeboden aan alle wandelaars van beide
wandeldagen, dat ons nog voldoende power moet geven om de laatste 600 meter te
overbruggen.
En zo bereiken we het eindpunt, waar we een flinke lel te geven op de koebel en
waar meer ons een dikke proficiat wacht
en ons rode t-shirt kunnen ophalen.
Al is de verleiding groot om naar de wandeling die de Brugse Globetrotters inricht
te gaan, toch moet ik naar Oostkamp daar ik een 25 kilometerwandeling nodig heb
voor mijn Gouden Arend. Vanuit café Oud-Stuivenberge die niet ver van het
station is kan men ook kiezen om even na 14u de 2de 25km mee te
wandelen, maar daar ik in de vooravond nog ergens verwacht word heb ik gekozen
voor de eerste lus. Met zen 33 schat ik zijn we vertrokken richting het
stationsgebouw om te passeren naast het kasteeldomein Gruuthuse waarna we
kriskrassen door de woonwijken voor en achter het Boudewijn Seapark tot aan de
wagenrustbij het monument voor
burgerslachtoffers bombardementen Sint-Michiels en slachtoffers twee
wereldoorlogen aan de bibliotheek. Na 8min op rust te hebben gekomen wandelen
we verder door het stationsgebouw richting 't Zand waar de wekelijkse markt
bezig is niet ver van het concertgebouw vandaan. Dit wil ook het teken zeggen
dat we effectief pal in het centrum zijn van in het Venetië van het Noorden al
wandelen we naast de drukke winkelcentra via de Sint-Salvatorskerk. Onder de
Hallen door belanden we op de Grote Markt met in het midden het duo Jan Breydel
en Pieter de Coninck die uitkijken naar het Belfort. Door een mistig
decorlandschap wandelen we verder naar de Burg, Het Sint-Janshospitaal, naast
de bootjes op de Reien naar het Begijnhof waar we de rust respecteren. Met een
passage door het Minnewaterpark maken we weer tijd voor de wagenrust eventjes
verder op de parking aan de jachthaven. Het kanaal Gent-Oostende zal nu grotendeels
ons gezelschap houden voor de laatste deel van deze lus al moeten we deze ook
even oversteken aan de fabrieken van Bombardier om naast de begraafplaats van
Steenbrugge te passeren. De Assebroekse Meersen ligt ook op onze route die
uitkomt aan een industriepark die terug leidt naar het Kanaal waar de
Moerbruggebrug juist op tijd naar beneden is gegaan waardoor we ruimschoots op
tijd zijn terug in de startzaal.
