"Al is het jaar
nog niet voorbij, het is toch de laatste 100km!"
Na Schilde(100), Lauwe(100), Berlare(100), Aalst(100),
Baudour(105), Velzeke(125), Torhout(102), Brakel(125), Binche(100),
Bornem(100)& Tournai(105) is het vandaag de laatste lange
afstandswandeltocht van +100km aan de beurt en dit bij Euraudax te Torhout waar
we in groep wandelen gedurende 20h. Om 14h zaterdagmiddag starten we met 46
medewandelaars vanaf café Heidelberg het station tegemoet en Torhout al snel
verlaten. Oorspronkelijk was het doel om nu door het Groenhovebos te wandelen
maar door de storm van afgelopen weekend is het park voor iedereen gesloten.
Het is te begrijpen waarom nu we de ravage opmerken al naast het bos en in het maïsvelden.
De paraplu's(voor wie er aan gedacht heeft)mogen open vanaf het punt waar er
een jumping plaatsvindt op weg naar de 1ste wagenrust(WR) op het
Rozenplein. Via het Moereveld passeren we het Bakvoordekapel en volgen een
stukje van het Maerkeveld- wandelroute naar het gehucht Don Bosco waar op het
Don Boscoplein een volgend WR plaats vind net voor de kerk. Het centrum van
Torhout is rechts gelegen maar we wandelen nog even door t' Hoge om de oude
spoorweg over te wandelen om stilletjes aan weer naar de startzaal gaan om onze
koude schotel te benuttigen. 7 wandelaars vonden het welletjes voor vandaag
terwijl we de 2de lus aanvatten terug naar het stationscomplex om
het dorps gedeelte in te ruilen voor het hoevegedeelte met onderweg ook
kapelletjes waar na de brug over de autosnelweg weer gerust word. Waar aan de
ene kant van de brug waar we heen kwamen Lichtervelde is, is het aan de andere
kant Wingene-Zwevezele waar de koeien en/of paarden naast ons samen huppelen
het donker in tot aan de Landsman kunnen kiezen voor de WR of het cafeetje
binnen gaan bewakend door de 3 honden. Op macadamwegen wandelen we door Ruddervoorde
de autosnelweg weer over om net als in het begin de Ruddervoordewegel weer te
volgen naar de startzaal waar de carbonara met gebakken patatjes ons laten
smaken. Lucia & Geert hebben al sinds september vorig jaar voor Dirk van
Massenhove zijn 3de schelp bijgehouden en deze vandaag kunnen
overhandigen daar hij deelneemt aan deze wandeling. Als het middernacht is het
tijd om aan de 3de lus te beginnen richting het sportcomplex De Mast
om ook door de industriezone te wandelen waar we vooral naast maïsvelden
wandelen tot aan de WR te Zedelgem. We blijven in het donker betonwegen
bewandelen waar we weinig assistentie krijgen van de straatverlichting te
Eernegem. Na we het langste verbindingstuk hebben voldaan neem ik wellicht als
eerste een 'de zondag' mee om bij te nemen bij het ontbijt. Het zal niet meer
lang duren wanneer het weer licht word want met net geen 6 uur op de klok
beginnen we met z'n 35 nog aan de laatste lus en begint vaste waarde te worden
weer richting het stationcomplex het centra door langs de brandweer die eens
een rustige weekend hebben in tegenstelling tot vorige week. We wandelen de
oude spoorweg(Groene 62)op tot aan de derde brug de trappen op. Nu het helder
genoeg is doe ik mijn fluohesje uit juist voor het binnenwandelen van Ichtegem
waar de WR is. Als we op onze afstandblaadje kijken merken dat we hier straks
weer terug keren maar eerst dalen de ene al dan niet als een bompa wegens zijn
blaren op zijn voet we naar de schuur 'de melkerie' met aan de overkant het
borstbeeld van een dame in volle ornaat. Dezelfde weg weer de kleiberg op en de
paraplus mogen weer open om dit of in de garage van de schuur toch een beetje
geschut een 10tal minuutjes te pauzeren. Nog een goede 7 kilometer wachten ons
nog richting de finish, wandelend door het Wijnendalebos maar niet langs het
kasteel. We wandelen nog een keer door het gehucht Don Bosco voor we via het
gemeentepark Rivierenhof, gemeenteplein het perron onder wandelen naar onze
startzaal. Naast een applausje voor de (baan-)wegkapiteins, medewerkers
feliciteren we ook Rudy met zijn 1ste Gouden arend na 33jaar over te
doen alsook Huub voor zijn 20ste Gouden arend, Proficiat!!
"Een drukke wandelmaand met
vele kilometers zit er na vandaag op"
Voor
de 2de weekend deze maand stond er een zondagwandeling na een 100
kilometertocht op mijn agenda. Nadat ik de 100km te Tournai(Doornik) tot een
goed eind had gebracht was ik blijkbaar nog niet genoeg uitgeslapen te zijn,
gelukkig kan ik nog op het gemak worden tijdens de treinreis naar Antwerpen om
dan de bus te nemen naar Schelle waar W.S.V. Schelle vzw hun 38ste zomertocht
inrichten tevens ook een manche van Sportief Wandelen. Verstandig heb ik
gekozen niet voor de 50km, maar 28km is al meer dan genoeg startend vanuit de
sporthal. Eens de Sint-Petruskerk gepasseerd wandelt men naargelang de gekozen
afstand wel of niet de benedenvliet-Schelde door. Een wit gebouwtje springt in
het oog met name het Leerkapel. Deze landelijke kapel is toegewijd aan de
Moeder van Smarten. In haar huidige vorm dateert zij uit de 17de eeuw - hoewel
haar oorsprong veel vroeger ligt. Aan de voorgevel bevindt zich boven de oude
offerblok een merkwaardige steen met gotische inscriptie. De rondgang aan de
buitenkant stelt de zeven smarten van Maria voor. Binnen ziet men het
eenvoudige barokaltaar met de marteltuigen van de passie van ons Heer. Tot in
1831 was de kapel privébezit van de eigenaren van het naburige kasteel het
Laarhof of het vroegere Hagelsteen. Naast de Laarkapel vind je het standbeeld
Brigand van Roger Pintens jr., een Schelse kunstenaar. Dit beeld werd
geplaatst naar aanleiding van de herdenking van 200 jaar Boerenkrijg. Het is
daar waar wij ook gesplitst worden waar op de kleine afstanden na een oude
spoorweg wandelend naar de rustpost in het schooltje. Wij zijn samen met de
50km op stap voor een plaatselijke lusje om door Niel te wandelen die zich in
2014 als "slimste gemeente" mochten dragen. We wandelen de Broeklei
in tot aan de Rupel die we eventjes volgen om terug via natuurdomein Niels
Broek weer naar de rustpost gaan. We nemen de straten van de dichters met name
Conscience & Rubens naar het station van Niel om met respect voor de
vissers de visvijvers van hengelclub 'de karper' rondwandelen. Natuur speelt
ook een belangrijke rol bij alle wandelclubs, dus hier ook waar we de Nielse
Kleiputten doorheen wandelen gevolgd door de Waelenhoek. De naam verwijst naar
de inmiddels verdwenen hoeve "de Waelenhoef", nu een paradijs voor
mensen die willen genieten van de natuur en zijn vijvers. Het is tijd om te
koekeloeren en dat doen we nadat we de rustpost achter ons hebben gelaten in de
gemeente Koekoek(Aartselaar)door een weg te banen alsof we in een jungle
wandelen met natuurlijke hindernissen. Gelukkig is het de afgelopen droog
gebleven of het was andere koek om de hellingkjes te nemen. Nadat we de
rustpost Koekhoekhoeve voor de 2de keer hebben bezocht rest ons nog een goede
5km waar we een graspaadje langs een beekje tegenover de industriezone voor
geruime tijd volgen tot we door het centragedeelte opnieuw de startzaal
bereiken.
Het moet niet allemaal media-aandachtnodig hebben om de 100km-tocht te promoten.
De wandelaars die al jaren houden van de lange afstand te doen weten dat er ook
in Doornik(Tournai)een mooie 100 kilometertocht is met name "100km des 5
clochers". De naam staat voor de 5
torens die op de kathedraal van Doornik staan. Ze maken indruk en kenmerken de
binnenstad. Vrijdag waren we echter niet naar Doornik getrokken om er de
kathedraal te bezoeken. We zouden ons ook niet met de geschiedenis van die stad
bezig houden. Of toch? Clovis veroverde vanuit Doornik het gebied dat we nu
Frankrijk noemen. Zouden we in zijn voetstappen treden?
We kwamen naar Doornik om een lange tocht te stappen o.l.v. de wandelclub 'Mont-Marche'
die het inrichtte. We stonden geschat met 150 wandelaars tot een jongen de
koebel aangreep en voluit luidde om ons te laten vertrekken vanuit het collège
Notre-Dame. Het was al donker bij de start met de lantaarnlichten die de
fluo-pijltjes makkelijker ons de weg zou aanwijzen over de brede wegen op weg
naar de 1ste rustpost na een 6 tal kilometer. We wandelen het spoor overwaar we Taintignies binnenwandelen waar de
eerste strook onverhard ons toelating brengt. Daar waar we aansluitend bij
elkaar wandelen hebben menige wandelaars hun bedenkingen daar we naast het maïs
wandelen waar de gras nog niet is aangestapt. Hier klopt iets
niet!...........geen pijl te zien? In een grote groep besluiten om naar Rumes
te wandelen via een gps tot we de parcourscontroleur tegenkomen en ons erop
aanwijst dat we een beetje verder weer op het stukje komen waar we net geweest
zijn. Nu is het aandachtig kijken waar we verkeerd zijn gewandeld nu extra uit
de doppen moeten kijken om het juiste pad te bewandelen. We steken
verschillende malen weer de spoorweg over waar in de rustpost te Wannehain een
carré confituur krijgen van de medewerkers. Een onverharde steenweg naar de
Sint Pieterskerk te Bouvinnes wandelen we nu Frankrijk door tussen de plassen
laverend. In Noord-Frankrijk kennen ze natuurlijk kasseien die wij ook onder de
voeten krijgen met nat gras in Orchies, bij velen bekend bij de wielerfans. Na het
langste verbindingsstuk is het tijd om gebruik te maken van onze bagage en
krachten op te doen met een omeletje. We
wandelen de stad St-Amands-Les-Eaux uit om plots rechtsaf tussen de bosjes naar
het water te wandelen......jà, lap zeg weer geen pijl te zien. We kammen de
buurt uit waar we het laatste lintje hebben gezien onder de brug of er hier of
daar geen pijl te zien is terwijl onze collega's ook verbazend opkijken en
vloeken. We besluiten om dan gewoon rechtdoor lang het water te blijven volgen
wie weet een pijltje tegenkomend. Een pijl hebben we (nog)niet gezien tot de
parcoursbouwers ons tegemoet komen met extra pijlen die ze aanbrengen voor de
achterblijvers en zeggen tegen ons dat we tot aan de volgende brug moeten
wandelen en links naar de rustpost moeten te Nivelle. Het is stilletjes weer
aan het ophelderen om goed de onverharde stukken te trotseren naar de rustpost
te Maulde even verder dan de watertoren. In Mortagne-du-Nord steken we weer de
grens over in ons landje op weg naar Peronnes waar we rond de jachthaven van Peronnes-Antoing
Grand Large wandelen. In L'Auberge du Lac maken we gebruik van het
consumptiebonnetje om de nodige vocht in te nemen daar het stilletjes aan warm
begint te worden. We wandelen de tunnel onder de spoorweg langs een stukje
autosnelweg waar in Antoing bij de burcht de rustpost even binnenwippen en een
stripmuur opmerken aan een rondpunt. We volgen de schelde en komen reünies
tegen uit de oorlog om bergop het parc de 5 rocs op te wandelen en we het weer
kennis kunnen maken met het ontbreken van de pijlen. Op goed geluk kiezen we
een weggetje naar beneden tot we weer een pijl zien die ons zal brengen naar de
laatste rustpost in de tennisclub van Vaulx. Veel zijn er nog niet gepasseerd
na een blik te werpen op het grote cijferblad waar amper 7 wandelaars al
gepasseerd zijn. Nu wacht er ons een lang stuk onverhard pal naast het kanaal
tot we Doornik weer inwandelen met een passage door het centrum met zijn
belfort, kathedraal en winkelcentra waar we weer eindigen onder applaus van de
opwachtende in het collège en 105km op de teller hebben staan.
"Wat gaat de tijd toch snel,
we zitten aan de laatste dag!"
Welkom
in Ieper waar we de laatste wandeldag aanvatten voor de editie van dit jaar.
Door de besparingen bij Defensie is de afsluiter nu op vrijdag i.p.v. zaterdag
de voorbije jaren. Velen hebben net zoals mij een extra dag congé moeten nemen
om toch alle 4 dagen te kunnen doen. Starten doen we wel op dezelfde plaats als
de voorbije jaren met name op de Grote Markt voor de Lakenhalle. Juist voorbij
de imposante Sint-Maartenskathedraal(daar waar straks de bussen staan)wandelen
wij alleen rechtdoor richting de Veemarkt om stilletjes aan kanaal Ieper-Ijzer
te komen. Dat is onze kameraad voor de volgende zevental kilometer tot aan de
Boezingesas waar we afdraaien richting Langemark. Juist voor de 10km herkennen
we een oorspronkelijke, imposante Duitse bunker "Viking Ship" om een
twee tal kilometer de wandelaars van de 24km op te pikken. Als we in de helft
van deze wandeling zijn wandelen we de markt van Langemark voorbij om een
drukke baan te volgen tot aan de kruispunt waar het St. Julien Canadian
Memorial ligt even van onze parcours af. Na het bezichtigen van dit imposante
beeld zoeken we de samensmelting op met de 16km. Een smal wegeltje op passeren
we het bordje van de 20km die we normaal gezien op het plannetje alleen moesten
passeren maar hier is geen sprake van net zoals het bord van de 25km die we
niet zullen zien vandaag want we passeren de sampling volgens het plannetje op
27km.Aan het gedenkzuil voor de 50th Northumbrian Division zijn we allemaal
weer bij elkaar om de laatste kilometers van deze editie aan te vatten. We
passeren op een hoogte de militair begraafplaats 'Saint-Charles de Potyze' nog
voor we aankomen niet op de site van Picanol(daar vandaag een werkdag is)maar
in wijk Torrepoort waar de sfeer voor mij ver te zoeken is. Als de organisatie
niet nog meer moet besparen mogen ze me van 23 tot 26 augustus 2016 weer
verwachten voor de 44ste editie.
Goedemorgen,
we zijn aan de derde dag toe en starten deze keer van op de Grote Markt te
Poperinge voor wat ik vind de mooiste omloop van alle 4. Direct na de start
splitsen we waar wij alleen door het Frimoutpark in waarna we de Switch Road
over onder de deskundige leiding van de MP om voor een vijftal kilometer
onverharde paden langs de Poperingevaart. We stappen verder waar we onderweg
het bordje van de 5km tegen komen in de 'wippehoek'. We ontmoeten opnieuw de
andere wandelaars(op de 8km na)en trekken naar de abdij ven de paters waar we
met een fruitsapje in de hand de Sixtusbossen inwandelen na een passage langs
een militaire begraafplaats. Aan de parking van het Jagershof breng ik een
bezoekje in het oorlogsmuseum om nadien 'De Lovie', een instelling voor begeleiding
van mensen met een verstandelijke handicap, door te wandelen en laten de
16kilometer- wandelaars achter ons. Net voordat wij alleen Sint-Jan-Ter-Biezen
bewandelen nemen we eventjes afscheid van de 24km omdat wij nog onze controle
moeten hebben niet ver van het bordje van de 20km. Het Helleketelbos komt er quasi
elk jaar in en wandelen we een heel klein stukje erdoor om de sampling mee te
nemen aan de Wally's Farm, op zoek naar de Vleterbeek. Via een ommetje gaat de
32km naar het Lyssenthoek Military Cemetery met bijna 10 000graven de 2de
grootste Britse militaire begraafplaats in België na die van Tyne Cot Cemetery
te Plassendale. We wandelen door het bezoekerscentrum en pikken de wandelaars
van de 24km op aan een boerderij om het pad te wandelen die een beetje
smalletjes is naast één van de vele hoppeplantages richting de Grote Markt. Tot
morgen voor alweer de laatste dag......!
Hoe
eerder we Diksmuide achter de rug hebben hoe vlugger de saaiste dag van de 4
voorbij is. Traditioneel is de dag van Diksmuide deze met de minste deelnemers
en met het saaiste parcours. Diksmuide vind dit jaar plaats als 2de
wandeldag en traditioneel niet als derde maar vroeger was dit al eerder een
keer gedaan met zelf een uitzondering toen we op de 1ste dag van
Oostduinkerke naar Diksmuide gingen. Starten doen we altijd op de Grote markt
een halfuur eerder ik daar die show niet nodig is om te wachten en zo de drukte
voor ben. We volgen de drukken baan richting Wouwen maar we het voetbalcomplex
voorbij wandelen en het polderlandschap(niemandsland)in gaan. Op de grens
Essen-Woumen gaan de 2 kleinste naar links waar we de andere kant wandelen om
even na het bordje van de 5km ons dagelijkse fruitsapje krijgen. We wandelen
Jonkershove binnen en zijn intussen alleen om de eerste boerenwegel, waar de
stenen uitsteken te bewandelen. Bij het Belgische militaire begraafplaats van
Houthulst gaan we het Vrijbos/bos van Houthulst in met onderweg de grot van
o.l.v. van Lourdes voordat we op de markt onze kaart laten scannen. We verlaten
de dorpskern en gaan gestaag bergop het plakkaatje van de 20km voorbij en
pikken de wandelaars van de 24km op, op zoek naar de Vredesmolen. We wandelen
verder, eerst richting Klerken en aansluitend naar Zarren om te dokken op de
kasseien van de steenstraat. Na de veilige oversteek moeten we ook opletten
voor de trein om een drankje mee te pikken vooraleer de Bethoosterse Broeken in
te wandelen richting de Handzamevallei. Quasi telkens we de tocht van Diksmuide
doen wandelen we het onverharde, vervelende stukje naast de Handzamevaart(en
dijk)richting het centragedeelte niet zonder eerst nog naast de gracht en de
vismarkt voor we terug op de Grote Markt zijn.
"Benieuwd wat de gevolgen
zijn van de besparingen bij defensie"
Na
een jaartje niet deel te hebben nemen pik ik de draad weer op met mijn
jaarlijkse afspraak aan de "Vierdaagse v/d Yzer". De organisatie
moest wegens de besparingen bij defensie met mindere middelen stellen en daarom
baten ze vanaf dit jaar hun logementkampen niet meer zelf uit. Ik was te laat
met vooraf in te schrijven en was eerst van plan dit gisteren na mijn werkdag
nog te doen maar er stond een lange rij waardoor ik genoodzaakt was het vandaag
voor het wandelen te doen. Achteraf was het toch beter gisteren gedaan te
hebben want heb lang moeten aanschuiven om mijn deelnemingskaart te hebben. Het
is 10.45u toen ik pas kon starten voor de 1ste 32km van de 4 dagen
met als voordeel dat de grote massa al lang weg is en het beeld is dat ik
alleen deze tocht afleg. We duiken de Piet Verhaertstraat in richting het
Hannecartbos maar deze niet in ga maar via de Polderstraat Sunparks voorbij wandel.
Via de Louisweg hebben we een passage door het zorgcentrum/vakantieverblijf
"Ter Duinen" waar we van de medewerkers een fruitsapje krijgen. We
wandelen Nieuwpoort binnen en gaat het via de Prins Mauritspark de promenade op
richting de zeedijk voor ons melkdrankje vlak naast het westerstaketsel. Gans
de zeedijk leggen we af waar een zeer klein stukje strand onder onze voeten
krijgen om de Zeebermduinen te bewandelen om de zeedijk van Oostduinkerke te
volgen waar er vandaag een markt plaats vind. Via het voetpaadje tussen de dijk
en het strand gaat het weer het strand op naar Koksijde-Bad om vanaf hier
altijd de dijk op te wandelen tot aan het eind met onderweg een garnalensoep
voor de wandelaars aangeboden door de Orde van de Paardevisser. De 16km gaat de
Houtsaegerduinen terwijl wij samen met de 24km de trambaan volgen(en eindelijk
wandelaars tegenkom)richting De Panne om weeral de dijk op te wandelen zonder
eerst onze kaart te laten scannen op het Canadezenplein een gratis appeltje
krijgen aangeboden door de gemeente. Eens Leopold I gepasseerd gaat het via
straten door de wijk achter de Dynastielaan naar het Calmeynbos. Dit bos duiken
we in langs beide kanten van de trambaan om het Artiestenpad een stukje te
volgen tot aan de zeescouts. We verlaten De Panne en pikken de wandelaars van
de 16km weer op om samen via de Noordhoekstraat met onderweg een gratis
sampling een onverhard stukje te nemen richting de vroegere schoolhoeve
"Ten Bogaerde". Na het oversteken van de drukke baan komen we via het
clubhuis van de vliegclub terecht op het militair vliegveld. We dwarsen de
landingsbaan en passeren de loods waar zowel de oude als de nieuwe(NH-90)
seaking staan om via vakantiedomein 't Liefoord, Hegerplein als de
brandweerkazerne naar het zwembad waar alle afstanden weer tezamen komen om in
rechte lijn te wandelen naar het visserijmuseum.
"Blijkbaar zijn
mijn benen nog niet moe van gisteren"
Na de dodentocht van gisteren was ik genoodzaakt omwille om
mijn kaart van 'Sportief wandelen' vol te laten maken te gaan wandelen in
Boutersem voor de "Gordel om Groot-Boutersem" die ook de
Vlaams-Brabantse wandeldag was. De Organisatie was in handen van wandelclub
Boutersem Sportief die de wandelaars afstanden aanboden van 4 tot 35km. Ikzelf
gekozen voor de 21km ben ik gestart vanuit de gemeentelijke feestzaalom direct de Hertbos in te wandelen voor
geruime tijd om Boutersem weer in te wandelen niet om naar de startzaal te gaan
maar voor de rustpost in de voetbalkantine van de plaatselijke voetbalclub. We
wandelen de spoorweg over de natuur opzoekend in plaats van de drukke
autowegen. De 3 grote afstanden wandelen eerst naast om nadien over de
autosnelweg te gaan om Neervelp in te wandelen waar we na het passeren van de
kapel van Onze-Lieve-Vrouw Niet Bevlekt Ontvangen van Neervelp, de rustpost
bereiken aan de zaal 'schuttervrij'. Nadat de 27, 30&35km hier hun
plaatselijke lus hebben afgelegd wandelen ze samen met ons weer als is het voor
een klein stukje tot aan de splitsing. Met de 27km wandelen we de spoorweg als
autosnelweg onder om in Vertrijk in de buurthuis na 3,5km de volgende rustpost
te hebben. Het volgende verbindingsstukje is ook maar 2,2km waar onderweg de
16km uit het gemeentehuis komt en ons bijvoegt om in Roosbeek in de kantine 'in
de voorlaatste' van Sporting Roosbeek de laatste rustpost te hebben. Alléz, nog
3km waar we terug de natuur opzoeken voor de laatste keer om terug de startzaal
te bereiken na een mooie wandeling en goede benen na de dodentocht van
gisteren.
"Het
begint stilletjes aan allemaal 'show' te worden!"
Weet je het nog na de editie van vorig jaar aan de geïnterviewde
wandelaars na hun Dodentocht: "Volgend jaar opnieuw?, Nooit meer!".
Maar toch staan de meesten hier terug om op de 2de vrijdag van augustus deel te nemen aan
de "Dodentocht". Sommigen voor een weddenschap, de eerste deelname of
gewoon om proberen als getrainde wandelaar de 100km af te leggen binnen 24 uur.
Na een treinreis(met onderbreking tussen Sint-Niklaas en Bornem d.m.v.
pendelbussen)is het tijd om mijn scanningkaart af te halen alsook om mijn badge
af te geven. Net zoals vorig jaar is het verzamelen aan het Kloosterplein voor
nog een lange wachttijd.. Terwijl sommigen nog een dutje proberen te doen
schoven er duizenden aan in mondjesmaat om klaar te staan om te vertrekken.
Nadat de burgemeester door een micro iedereen succes wenstesteeg de spanning op. De brandweer zorgde
ervoor dat het nog even kalm was, maar eens zij weg waren gingen de lopers als
een schicht ervandoor. Door het late startuur(21h)was het niet lang wachten
voor het donker werd toen we op de Groenendijk lang de Schelde, wandelden met
links enkele schapen onder het krekelsgeluid. Aan de kerk van Weert kregen we
de tijd om voor de 1ste keer ons bevoorraden met een bekertje water.
Als we de steentjesdreef met enkele grote putten hebben bewandeld komen we
terug in het centrum van Bornem, waar we nog niet opgeven want 15km afgelegd te
hebben is nog geen 100, dus houd de moed erin collega's. We gaan de tunnel
onder de N16 door om bij de chocoladefabriek krachten op te doen door een
dorstlesser en een rijsttaartje. De Schelde speelt een bijrol in deze actiefilm
omdat we er weer langs wandelen voordat we kennis maken met Hingene, die
wellicht bekend staat als de gemeente van kasseien, die wij niet graag
opwandelen. Op weg naar Ruisbroek zien we de schelde stromen in het donker, het
ideale moment om de kikkers te horen. Wat ook hoort bij dit evenement is dat de
plaatselijke bewoners ook hun slaap even uitstellen om bij een vuurtje, de ene
al groter dan de andere, de deelnemers aanmoedigen. Aan het station gaan we
naar rechts om eventjes het spoor te volgen tot we aan een rondpunt een
kookketel met de naam 'Duvel' opmerken. Dat wil zeggen dat we op de controle aan
de klimmuur de kans op een Duveltje naast ons verstandelijk liggen, voor we een
passage hebben door de brouwerij. Nu volgt het langste overgangsstuk van
10,39km tot de volgende controlepost, met op een deeltje een vervelend stukje
onverhard waar de stenen uitsteken, maar gelukkig hebben we genoeg zaklampen
bij om niet te kunnen struikelen. In de gemeente Londerzeel staan de mensen van
Aquarius om ons een drankje te geven in toch te zeggen uitstekende
weeromstandigheden. Nu komen we aan het punt net na het bordje van de 50km waar
de meeste willen bereiken, de bekende post van Palm. We zien na 7uur wandelen
dat er nog weinig opgevers zijn, zodat het nog kalm is. Vlug de tijd geven om
ons van frissere kleren en/of kousen aan te brengen plus krachten op te doen om
te beginnen aan het tweede gedeelte. Als de duisternis heeft plaats gemaakt
voor de dag mag een stukje bos niet ontbreken, dus wandelen we door het
Buggenhoutbos om nog een stukje molenbeek mee te pikken om krachten op te doen
aan de school van Lippelo. Kort erna hebben we al 3/4 opzitten van deze tocht
om rond het water van het fort Lieszele te wandelen. Een onverhard wegeltje
brengt ons naar het centrum van Puurs om even halt te houden. Na de toren gaat
het links doorWandelbos
Tekbroek om de verbinding te maken naar Oppuurs. Een agente brengt ons veilig
de baan over om het onverhard paadje te wandelen tussen de Vlasrootputten.
Nadat we de nog overblijfselen van het vroegere station Sint-Amands met kort
daarna de sporthal kunnen we hier nog even bij- of aftanken voor de laatste
10km af te leggen. Traditioneel volgt nu de passage op jaagpad of beter bekend
de dijk van de Schelde. Eerst passeren we Mariekerke, het dorp van Emile
Verhaeren met onder meer zijn grafsteen die uitkijkt op de grote plas. Wie het
nog nodig heeft kan nog even bijtanken bij de laatste bevoorradingspunt om
beginnen af te tellen met de al bekende bordjes voordat we het centrum betreden
waar we onder geklap de eindmeet bereiken net zoal de 7741 collega's van de 12
018(recordopkomst)die gisterenavond vertrokken zijn.
De Ronde van Vlaanderen voor wandelaars georganiseerd door
wandelclub Hanske de Krijger - Oudenaarde is veel gezegd. Laten we het houden
bij een wisselbekertocht hier rond met enkele bekende wegen die de renners ook
doen maar geen Koppenberg, Patersberg, Oude Kwaremont, etc. We zijn gestart
onder de temperatuur van 24°C voor de wandeltocht van 31,5km waar we wandelen
naast het spoor naar de kerk van Sint Walburgakerk met geen passage door het
centrum maar richting Leupegem voor de rustpost naast de kerk. We volgen het
paadje naast de Maarkebeek voordat we de Ladeuze onverhard beklimmen. We dalen
naar de rustpost om nadien de Volkegemberg op te wandelen. Een passage door het
Volkegembos hoort er ook bij zonder de 20km richting Mater waar in het
schooltje achter de kerk de rustpost is. Wij doen hier een plaatselijke lus
langs brouwerij Smisje op weg naar de Tissenhovemolen dokkerend over de
kasseien terug naar de rustpost.We
duiken het bos van Ename in gevolgd door een klein stukje van de Kattenberg.
Zonder te beseffen zijn we op de top van de Wolvenberg om de drukke(en te
kleine)rustpost van Volkegem op te zoeken. Nu dalen we af naar Oudenaarde en
passeren brouwerij Liefmans om de schelde via de brug over te wandelen in de
Prins Karelstraat. Via langs de sporen te wandelen beëindigen net zoals we
begonnen zijn aan deze wandeling.
"Om uit te
blazen kan men ook bij de mensen van Lennik wandelen"
Voor een manche van 'Sportief Wandelen' moet ik op deze
zaterdag uitwijken naar Vlaams-Brabant met name Sint-Kwintens-Lennik waar de
wandelclub "Lennikse Windheren" hun jaarlijkse Lennikse Feestentocht
inrichten. Hier duid men de parcoursgegevens niet uit in afstanden maar doen ze
d.m.v. lussensysteem. Mijn parcours van 34,8km zal bestaan uit de lussen
1+2+3+4A+5 & 4B waarna de eerste drie lussen telkens hier terug komen. We
zijn begonnen aan de 1ste lus waar we onderweg een kapelletje
passeren en onverharde stukjes bewandelen in Gooik met ook de Saffelberg
terugkerend naar de startzaal. Lus 2 gaat via de juiste pijltjes te volgen
langs talrijke landbouw- en fruitteeltgronden waar we de kerk al van ver zien
staan. Lus 3 gaat via de marktplein met zijn beroemde paard op weg naar de
Sint-Martinuskerk waar we verder autoloze wegen/wegels opzoeken om via de
marktplein terug te keren naar de startzaal. Lus 4 bestaat uit 2delen(een a
& een b lus)waar we eerst naar de rustpost gaan met onderweg weer grote
perenranken om na het voetbalplein van Sporting Eizeringen de rustpost in het
plaatselijk basisschooltje kunnen rusten. Lus 5 is hier een plaatselijke lusje
door het pajottenland dwars door Roosdaal om na de rust tot slot nog lus 4 af
te maken waar we in volle zon een kerkwegel ons weer brengt naar de startzaal.
We spelen eerst het spelletje 'Wie van de 3'? In de Marching konden we lezen
dat er in Vinderhoute, Zandhoven alsook in Eernegem "Kastelentochten"
plaats vinden. Ik heb gekozen voor dat laatste al vraag ik me af er wel
kastelen zullen tegen komen in dit polderlandschap. Vanuit het domein Torenhof
kon men ook kiezen voor de wandeling of een fietstocht op deze zonnige
zomerdag. De wandeling stond o.l.v. wandelclub Motestappers uit Koekelare die
ons de keuze liet uit 6 afstanden, voor elk wat wils. Wij houden voor onze
eerste gedeelte van de omloop als 25km- stapper het gezelschap aan de kleinste
afstand. Het duurt niet lang of we wandelen de Groene 62 op , dat vroeger een
spoorwegbedding was, op en passeren het oud station van Moere voordat we aan de
Moerdijk in de startzaal kunnen verpozen of direct verder wandelen. We wandelen
de windmolens tegemoet op grondgebied om te wandelen naar Gistel. Nadat we het
industriepark zijn voorbij gewandeld gaan we op naar Abdij "Ten
Putte" waar in de cafetaria de volgende rustpost is. Een klein stukje
geschiedenis geven we u mee: Wellicht op het einde van de 11de eeuw werd op de
plaats van de marteldood van de H. Godelieve een klooster van zusters
Benedictinessen opgericht. Enkele Latijnse en Middelnederlandse levensbeschrijvingen
van Godelieve verwijzen naar het blindgeboren dochtertje uit het tweede
huwelijk van Bertolf als stichteres en eerste abdis van dit klooster. De abdij
werd in 1578 verwoest door de geuzen. De zusters moesten vluchten en stichtten
in 1623 een nieuwe abdij in de Boeveriestraat te Brugge. Op 2 juli 1891 keerden
twaalf zusters naar Gistel terug en namen hun intrek in het nieuwe klooster,
gebouwd in neogotische stijl. In 1934 kreeg de priorij de eeuwenoude titel van
abdij terug. Eind 2007 verhuisde de Gemeenschap Moeder van Vrede, die erkend
werd als religieuze congregatie van diocesaan recht, vanuit Meetkerke naar de
abdij Ten Putte. De abdij Ten Putte wordt druk bezocht door bedevaarders en
toeristen. In een fraaie koepelkapel staat de put met het miraculeuze water
(1634). Verder kunt de abdijkerk, de devotiekapel, het kraaikapelletje (op de
motte), de plaats met het genadebeeld en de gevangenis bezoeken. Zeer bijzonder
is het 'hemd zonder naad', dat volgens de legende gemaakt werd door Godelieve.
Zeker aan te raden is een bezoek aan het vernieuwde Sint-Godelievemuseum waar u
meer verneemt over de Gistelse heilige en de geschiedenis van de abdij. Het is
tijd om verder te wandelen door het polderlandschap langs de achterzijde van de
abdij door Zevekote om eventjes een hoekje om te maken om het Kasteel Bon
Vouloir te passeren. Het kasteel werd vanaf 1889 in fasen gebouwd en als
jachthuis door een adellijke familie ingericht(Bon Vouloir is de titel van een
jachtlied) Tijdens de 1ste Wereldoorlog werd het door de Duitsers als
veldhospitaal gebruikt en verwoest. Vanaf 2001 kreeg het een grondige renovatie
met respect voor de eclectische stijl van de jaren 1900. We wandelen het
CC(cultureel centrum)in voor de verpozing waar meerdere afstanden hier een
lusje doen. We wandelen langs de tarwe- en maïsvelden naar de Hovaeremolen waar
we rechtsaf terugkeren langs de Wallenbeek tot de dorpskern. Nog een goed 2km
resten ons nog waar we de drukken baan nog eventjes volgen om nog eens langs de
Moerdijk wandelen tot aan de startzaal. Wel spijtig dat we maar één kasteel
hebben gezien terwijl het toch in meervoudsvorm stond gepubliceerd.
Zwerven
door de nacht, al dan niet wandelend of lopend langs een landschap niet gedomineerd door dichtbevolking. Dat had ik zo
een beetje verwacht toen ik de verplaatsing deed naar Binche waar wandelclub
'Les Marcheurs de la police de Binche' hun jaarlijkse 100km en Thudine weer
hebben ingericht. Een paar minuten voor 21u kregen we het licht op groen en
wandelden langs een vestigingsmuur op de Square Seri Veux Binches de grote stad
uit naar de eerst bevoorradingspost te Waudrez. Op de toekomstige
bevoorradingspunten zullen voor ter drinken altijd kunnen kiezen tussen water
of cola al dan niet bijkomstige keuze van koffie. Als waait het bijna niet toch
zien we de windmolens hun wieken met volle kracht laten draaien. Op kasseien
worden onze voeten niet verwend waar we nu de windmolens achter ons laten op
weg naar Haulchin. Geen soep voor mij op deze bevoorradingspost waar ook voor
het eerst onze kaart word gekenmerkt, want het is al warm genoeg buiten. Geen
verlichtingspaal onderweg dus de zaklamp is nuttig om de fluocerende pijltjes
te zoeken onder het geluid van krekels in de bermen. Richting Merbes-le-Château
wandelen we wandelaars voorbij die blijkbaar te vlug zijn gestart wat een
geoefende wandelaar eigenlijk niet zou mogen tegenkomen. We wandelen de Sambre
over om door de industriezone te wandelen om andere kleding en/of kousen aan te
doen in de hoofdpost terwijl we wachten op onze omelet. We volgen nog een klein
stukje het spoorweg om terug via het water een klein stapje terug te keren om
een klein onverhard waar de uitstekende stenen zeer gevoelig zijn voor onze
enkels niet te verstuiken. Het is tijd om de Collégiale te Watze te passeren en
verder door Thudinie, dat is het land van Thuin, te stappen die boven een
helling ligt met onder meer zijn bibliotheek en zijn stadsplein waar
waarschijnlijk overdag men vergezichten kan bewonderen. Het was net helder aan
het worden,als er al 61 km op de teller stond nu zou ook de tocht wat meer
avontuurlijk worden. We liepen terug door een stukje bos met vooral een
gevaarlijke afdaling waar we blij zijn mocht het niet geregend had of het was
een gladde bedoeling geweest op weg naar de post 10(van de 14)waar we het lege
flesje sportwater inruilen voor een volle. Ik vind het bijzonder mooi in deze
tocht als de ruines van de abdij van Aulnes in het zicht komen. Zo om 7 uur 's
morgens is de plaatselijke horeca nog niet open. Niet getreurd. In een school
vlak over de sluis was het voor ons bevoorrading. Geloof me! Ik dronk er niet
één maar 2 bekers koffie. Ik had de cafeïne precies nodig. De Samber bleef
enige tijd onze compagnon naast de mooie vergezichten. Het is het landschap in
het bos na de controlepost die me de verstrooidheid naast mijn medemakkers die
ik tegenkwam tijdens deze tocht, heeft opgebracht. Wat nu? We hebben besloten
om het eerste dorpje op te zoeken aan vragen aan de bewoners, zelfs aan de
postbode waar Mont-Sainte-Geneviève is. Je zou denken dat we extra kilometers
zullen hebben maar op de afstandsmeter van mijn compagnon stond dezelfde aantal
kilometers die we ook gingen afgelegd hebben toen we in de bevoorradingspost
zijn. Nu zijn we dus weer op het oorspronkelijke parcours en wandelen we met de
dagstappers naar Buvrinnes waar men her en der soorten vogelverschrikkers vind,
de ene al origineler als de andere. Als de windmolens weer in zicht komen is
het stappen door de stofferige warme wegen tussen de korenvelden. waar de abdij van La Bonne Espérance in het zicht komt. Hier hebben we de laatste
bevoorrading Vanaf hier is het dan nog 4,9 km te gaan lang een fietspad die
uitkomt bij de vestigingsmuren bij het kasteel van Binche om dan nog even door
het centrum te wandelen om te belanden in het Kursaal waar we de bel luiden en
proficiat wensen aan alle wandelaars die deze tocht hebben uitgewandeld.
1ste Op weg in Diksmuide rond de Yzer en Yzertoren 2015
"Een pasgeboren
kindje heeft nog veel te ontdekken"
Aktivia heet "TTC Smashing Smude VZW" van harte
welkom om als wandelclub toe te treden bij de grote wandelfamilie. De
tafeltennisclub uit Diksmuide organiseert hun eerste wandeltocht met name '1ste
Op weg in Diksmuide rond de Yzer en Yzertoren' en dit zowel zaterdag als zondag
al stond de tocht niet vermeld in de Marching maar via enkele internetbronnen
toch bekend werd voor de wandelaars. Vanuit hun clublokaal aan de jachthaven
zijn we samen vertrokken met de 6km voor een korte passage door de binnenstad
met een passage langs de Begijnhof, Vismarkt en de Sint-Niklaaskerk om de
Handzamedijk op te wandelen. We nemen de Drie Mussenbrug om de woonwijk door te
wandelen om een beetje afkoeling te zoeken in het stadspark. We treden opnieuw
de stadskern in met een doortocht langs de Grote Markt met het beeld van
Janneke Maan en een stukje winkelstraat om de grote baan te dwarsen om nog even
de wijk erachter mee te pikken om weer in de startzaal te belanden. De 6km
heeft hun tocht al op zitten maar wij nog niet dus voegen we toe aan de andere
afstanden om de Hoge brug over als onder te wandelen richting de Yzertoren met
PAX-poort. We volgen de Ijzer op de Ijzerdijk om te wandelen naar Sint-Jacobskapelle.
Op het Sint-Jacobsplein voor de kerk vind men een grote pelgrim als aan de
overzijde een tekstje van Guido Gezelle. We wandelen verder de polder in naar
Oudkapelle waar bij een plaatselijke boer de rustpost is. De 18km doen net
zoals wij een plaatselijk lusje waar het rechttoe rechtaan naar Nieuwkapelle
gaat om de windmolens aan de visvijver voorbij te wandelen om terug te wandelen
via de Oude Zeedijk naar de rustpost te Oudkapelle. Na een drankje is het tijd
om terug te keren richting Diksmuide dat we doen via de Grote Beverdijk. De 1ste
druppels vallen uit de lucht maar de voorspelde onweersbuien blijven(weeral
!!!)uit. We wandelen langs het spoor en op de Oude Spoorwegbedding Frontzate
richting de Yzertoren. Nog even de brug weer onder en over om via de Jachthaven
de startzaal weer binnen te wandelen waar we bij afgeven van de controlekaart
een ijsje krijgen. De club mag tevreden met hun 1ste
wandelorganisatie en hopelijk mogen er nog velen volgen waar men al doende
leert om de wandelaars tevreden te maken.
"2/2 op mijn
rapport voor de 125km, 0/2 voor de 125km"
Als je een gouden arend wilt halen bij Euraudax Belgium moet
je 2 maal 125km wandelen aan één stuk zonder slaap of het moet een hazenslaapje
zijn tijdens de lange pauzes. Vandaag organiseert Euraudax Brakel o.l.v. de 2
Danny's de 20h van Brakel. Het is de baankapitein Danny die me komt ophalen om
me naar de startplaats sporthal 'de rijdt' te brengen. Eerst begroeten we
iedereen hoofdzakelijk de steeds terugkerende makkers die ook houden van lange
afstanden te wandelen. Euraudax is ook bekend over de grenzen met wandelingen
in Frankrijk, Duitsland, etc. Zelfs een groepje Denen hebben de weg gevonden om
hier de streek te komen verkennen door in groep te wandelen aan een tempo van
6km/u. Het is rond de klok van 11u wanneer we met z'n 83 zijn vertrokken voor
de 1ste lus van 50km waar het niet lang duurt voor we kennis maken
met het op en neer wandelen die deze streek rijk is. Tijdens de afwisseling van
(on-)verharde paden in Zegelsem merken we pijltjes op voor de wandeling van de
wandelclub uit Nukerke die morgen hun wandeling . hiernaar toe brengen. Na een
8km en al over het middaguur krijgen we bij de eerste wagenrust een warme
kippenbout aangeboden door de medewerkers die we met volle teugen afknabbelen.
We blijven achter de baankapitein onverharde stukken opzoeken tot het
Etikhoveplein voor de volgende bevoorradingspost. Het is hier dat een
pasgetrouwde koppel hun mooiste dag van hun leven hebben te merken aan de
paardenkoets voor de kerk. Kleine stapelwolkjes met verbeelding zie je zelfs er
iets in, brengen ons met poze's afkoeling. We wandelen Leupegem binnen waar de
verleiding naar de Koppenberg groot is maar daar gaan we niet naar toe. Via de
spoorweg die we volgen gaan we nu nog niet naar het centrum van Oudenaarde maar
eerst geven we onze bonneke af in ruil voor een broodje die we bij een drankje
benuttigen in 'The Outsider' met zicht op de kerk van Oudenaarde bij het meer.
hier kan je ook terecht kan voor events, incentives, teambuilding, survival, sportkampen,
milieuklassen, expedities en nog veel meer. Via het meer dat we een tijdje
volgen verlaten we het domein en trekken nu echt de stad van Adriaan Brouwer in
waar tijdens de laatste weekend van Juni de Bierfeesten plaatsvinden. Tussen de
drukte slaan we net voor het stadhuis rechts af om door het
Liedtspark(stadspark) om lang beide kanten van de Eindrieskaai te wandelen
langs de Schelde tot aan het Kezelsfort waar we eerst een ijsje eten voor we
gezamenlijk het bezoeken. Het fort is gebouwd tussen 1822 en 1824 door 1500
bouwvakkers tijdens de Verenigde Nederlanden met als doel Oudenaarde te
beschermen tegen eventuele aanvallen van de Oostenrijkers of Fransen, maar werd
nooit gebruikt. In het midden staat het buitenverblijf van de eigenaar , een
klein kasteeltje(Belvedère). Het fort is
gesloten tussen 15 september en 15mei zodat de vleermuizen ongestoord kunnen
overwinteren. De ronde bogen van baksteen zien er als nieuw uit, ze hebben dan
nooit last gehad van weerinvloeden en erosie. Aan de ingang staan meters ver
confituurpotten die families gebruikte om de vruchten van de vele fruitbomen
rond het fort te verwerken. Het fort bestaat uit luistergangen(waar ze hoorden
of de vijand aan het graven was)& dynamietgangen alsook kazematten aanwezig
als verblijfplaats voor officieren. Eens we het fort bezocht hebben zien we
links nog een prachtig uitzicht over de stad voordat we de wandeling weer
hervatten via de Vlaamse Ardennendreef. Wanneer we het Markebeekje beklimmen we
de 1ste echte klim van de dag met name de Ladeuze waar het gras hoog
staat tot aan de extra ingelaste WR aan het kapelletje. Jean Jacques & Luc
trakteren ons op een glaasje daar ze hun al dan niet eerste gouden arend hebben
behaald. Na de aperitief wachten we geduldig op onze toer om het overstapje
over het prikkeldraad te nemen en hopelijk Danny geen klachten krijgt van de
plaatselijke landbouwer daar we op zijn patattenveld aan het wandelen zijn daar
het beter loopt. De 1ste lus zit er op en is het tijd voor het avondmaal te
benuttigen en tegelijkertijd Geudens Kim te feliciteren met het behalen van
zijn 21ste schelp. De fluohestjes worden aangedaan wanneer we met 68
man vertrekken voor lus 2. Naast Nederbrakel ligt op een boogscheut Opbrakel
waar we nog de kans krijgen nu het zicht nog optimaal is om door het
Rivierenbos te wandelen. Na het bos kiest Danny om een afslag eerder te nemen
wegens de tijd niet te veel verliezen daar we nog recht hebben om ons
dessert(rijsttaartje)nog te laten smaken. We hebben 60,5km op de teller staan
om via het gemeentelijk domein Reytmeersen de nacht in te wandelen en een blauw
uitzichttoren passeren voor we halt houden om de banaan als krachtvoer in te
nemen bij de kerk van Michelbeke. Er word blijkbaar veel gefuifd in Brakel want
her en der paseren we de ene jukebox na de andere op weg via het gemeentepark
naar de startzaal waar de benen/voetjes kunnen uitrusten tijdens onze koude
schotel. Alléz parti voor lus 3 waar we met 61 zijn vertrokken voor de
voorlaatste lus via het rondpunt met fietswielen Brakel uit te wandelen om
stilletjes vals plat naar de WR in Everbeek-Beneden voor een puddinkje en een
bekertje frisdrank. Van de stad "beneden" moeten we dus ook naar die
van "boven" waar het luchtruim aan het ophelderen is wanneer we dus
Everbeek-Boven eventjes rusten. We kunnen weer goed zien, al heeft de ene meer
moeite met zijn ogen op te houden dan de andere, dus kunnen we weer de natuur
induiken en zoeken het Hoogbos op waar Danny heeft besloten om hier ook een
beetje in te korten via de Toepkapel daar we nog tijd genoeg krijgen om onze
ontbijt te benuttigen. In de startzaal krijgen Luc & Hugo hun aandenken
voor het behalen van hun arend. Waar we met 83 zijn vertrokken gisteren ochtend
zijn er 60 die vinden dat ze nog een 25km kunnen bijdoen en beginnen met goede
moed te klimmen naar de top van de Valkenberg om verder naar boven te gaan
nadat we een rode kip zijn voorbij gewandeld in de rarara.....Kiekenstraat. In
Elst zoeken we een stukje bos op die uitloopt na schriftelijke toestemming om
een stukje te wandelen door te wandelen door zijn fruitgaarden van meneer
Decroo. Er word vandaag nog een keer getrakteerd nu door Geert Strobbe die ons
een druppel aanbied voor het behalen van zijn 9de gouden arend net
bij de Zwalmbeek. De Berendries speelt nu een grote rol daar we deze eerst
dwarsen via een nieuw aangelegd onverhard stukje om deze op de straatzijde af
te dalen en weer op te klimmen net zoals enige wielertoeristen. Via de
patattenvelden als maïsvelden wandelen we naar St.-Maria Oudenhove om café The
Corner binnen stappen voor onze CR. De Pelgrimsweg wandelen we in om het
kasteel van Lilare en Jansveld met mondjes maat een einde kunnen maken aan deze
Euraudax wandeling waar in de startzaal nog wandelcollega's beloond worden met
het behalen van hun Gouden Arenden en ik nog wakker moet blijven om niet in het
verkeerde dorp te belanden dan mijn thuisbasis. Wie nog zin heeft om een 100km
wandeling van Euraudax mee te doen(laatste van het jaar)heeft nog een kans op 5
september voor de wandeling te Torhout.
Na mijn 100km wandeltocht te Torhout gisteren was ik
benieuwd of ik genoeg gerecupereerd was om samen met mijn clubgenoten te gaan
wandelen in Wallonië. Per bus zijn we aangekomen te Mons die cultureel
hoofdstad van 2015 is waar Federation Francophone Belche de Marches
Populaires(F.F.B.M.P) of Waalse tegenhanger van Aktivia hun Nationale Wandeldag
houden. De organisatie is in handen van Comité Provincial Du Hainaut(HT 000)die
al de wandelaars verwelkomen in de Lotto Expohallen waar ze hen afstanden
aanbieden van 4 tot 42km. Ik haast me om me in te schrijven om zo snel mogelijk
aan de 42km te beginnen daar ik de busreis terug niet mag missen. We wandelen
naar het station over de sporen heen om de geeloranje pijltjes te volgen via de
universiteit Cité Jacques Franeau, het stadsparkje en zelfs de gevangenis om
Bergen(Mons)uit te wandelen tot aan de rustpost. We zien dat we straks hier
terug komen maar eerst gaan we samen met de 21 & 29km de brug over de Maas.
We zien de kerk van Obourg maar daar gaan we niet naartoe daar we het beekje
L'Obrechoeul volgen. F.C. Ouborg heeft zijn terrein hier uitgezet een beetje
uit het dorp waar we op de kasseien, want dit kennen ze hier ook,wandelen op
weg naar de school Saint-Denis voor onze rustpost. Het duurt niet lang of we
steken de maas over via de hoge brug naar het perron van Obourg. We nemen
afscheid van de 30 kilometerstappers om de mensen van de 20km te vergezellen.
Het duurt niet lang of we wandelen weer alleen als we in het bos van Havre
gesplitst worden. Het is even puffen om naar boven te gaan op naar de rustpost
te Saint-Symphorien. Na de rustpost vind men aan de kerk een reuze megaliet
dien in de Stenen Tijdperk diende als slijpmiddel. Een onverhard steenwegeltje
brengt ons naar het Militair begraafplaats van Saint-Symphorien waar we deze
snel even bezichtigen. Daar waar in de verte de windmolens met volle teuge
draaien keren we terug na het korte lusje van 3km naar de rustpost. Via
woonwijken steken we de drukke baan over om een steil stuk te doen naast een
groot veld waar vroeger hard werd gevochten tijdens de Slag van Bergen.
Verschillende woonwijken wandelen we hier ook weer door tot aan de rustpost die
we aan het begin van deze tocht ook bezochten. Nu duiken we het centragedeelte
in met tijdens onze tocht kunstwerken ter gelegenheid van Mons 2015.De
Saint-Waudru kunnen we gratis bezoeken met binnen in grote schilderijen en
zelfs de gouden koets die gebruikt word bij een belangrijke
historisch-religieuze stoeten aan deze taalgrens. We gaan naar boven tot aan de
top waar bij de belfort we een prachtig panoramische uitzicht kan bewonderen
van Bergen. Als u bijgelovig bent mag u zeker het aapje niet vergeten te
strelen op het hoofdje met je linker handje om alle geluk te mogen hopen net
aan de stadhuis. Nog even we wandelen we langs de gesloten winkels om nog een
rustpost mee te pikken en de Saint-Waudru via de achterkant in de Rue Samson
weer voorbij wandelen. Eindigen doen we zoals we begonnen zijn met een passage
door het station tot aan de startzaal waar ik nog eventjes een drankje kan
benuttigen voor de bus op te stappen op weg naar de Vlaamse Kust.
"pfff,
het is niet van de vermoeidheid maar van het parcours dat al quasie 5x
hetzelfde is"
Eerst was het 'Nacht van Vlaanderen', maar sinds een aantal jaar al 'Nacht
van West-Vlaanderen', of zoals ik het noem de 'Nacht van Torhout-Brugge', daar
we niet gans de provincie aandoen(denk maar aan de kust). Al zijn de afstanden
lang, we doen dit allen met veel plezier al dan niet getraind. Ik neem het
openbaar vervoer om mij te verplaatsen naar Torhout voor mijn 5de deelname van de Nacht van
West-Vlaanderen. In de sporthal haalt iedereen zijn borstnummer en/of
controlekaart om stilletjes zich klaar te maken voor de tocht. Om 20.15u kropen
we in het zog van de lopers van de 42, 21&10km en wandelden tussen 2 hagen
van supporters over de Burg naar De markt. De brede Ruddevoordestraat leidde
ons het Brugse Ommeland in. Een muziekgroepje en de startstempel wachtten ons
op aan de ingang van het diocesaan centrum Virgo Fidelis, waar de schitterende
dreven van het wandelbos ons de 1ste
natuurstroken bezorgden, om over te gaan in het Groenhovebos. Enkele meters
verder waar we gratis peperkoek kregen lieten we de 10km achter en stapten het
Plaisierbos in. Een smal paadje tussen de varens zorgden ervoor dat het tempo
even zakte. Langs enkele straten, met passage door het girodomein kwamen we aan
in Veldegem waar we krachten konden opdoen met een banaan en een bekertje
water. De wandelaars van de 42km komen hier straks nog eens terug, wij niet
want we eindigen via andere wegen, maar dat is nog veraf. We wandelen het
natuurdomein doeveren in waar onderweg even de benen moeten heffen om de houten
bruggetjes te trotseren. We zoeken na een stukje harde gedeelte opnieuw de
natuur op met domein(maar zeg maar bos)Merkenveld waar aan het einde het
bevoorradingsteam van wandelclub 4 Op een Rij-Zedelgem stond te wachten om ons
bij te tanken met de nodige suikers van een bekertje cola&een suikerwafel.
We wandelden naast de snelweg op nu definitief afscheid te nemen van de 42km
bij de brug. Ondertussen kwamen de fluovestjes&zaklampen tevoorschijn. De
sliert van op en neer dansende lichtjes werd gevormd, wat de mooiste momenten
beleefd van De Nacht. We klauterden de A17over en kozen voor een lange
kasseidreef die ons afleverde aan de controlepost in Oostkamp. Met het Rooiveld
kregen we er een volgend bosstrook onder de voeten geschoven, die ons brengt in
Waardamme. Hier krijgen we de kans om onze 1ste portie koffie binnen, alsook(waar ik een beetje tegenopzie)een rijsttaartje,
dat we moeten opeten, nu we de kans nog hebben om nog vast voedsel in te nemen.
Wat rustige straatjes brachten ons naar een drukke baan waar een politieagent
ons een veilige doorgang bezorgde. Al is Beernem hier 9km vandaan, toch moeten
we eerst nog een ommetje maken om een passage te hebben te Hertsberge. Via een
ommetje rond de kerk, wandelen we het uitgestrekte Bulskampveld in gevolgd door
de Vagevuurbossen. Ondertussen zijn we beland in het gesloten instelling te
Ruiselede waar we moeten letten op het verhoogje bij het binnenkomen van de
controlepost. Leuke betondreefjes voerden ons even doorheen Oost-Vlaanderen,
waar we 2 bruggen over wandelen om vanwege parcoursaanpassing niet via de
Miseriestraat en bocht de jachthaven van Beernem naast te wandelen met de
intussen bekende voetgangersbrug over het kanaal Gent-Brugge-Oostende die we
oversteken om via het wegeltje achter het gemeentehuis het Cultureel Centrum te
bereiken waar we voor het eerst gebruik kunnen maken van onze bagage. Een
tiental minuutjes later zetten we de tocht verder, want we zijn zo goed als
halfweg. We zoeken een onverhard en nadien verhard paadje op die ons bracht
naar het kanaal Gent-Oostende. We moeten de Leiemeersen onderbreken want
inMoerbrugge kregen we de kans voor een
suikerwafel, maar daar bedank ik voor want mijn maag begon een beetje tegen te
pruttelen. Al een paar jaren gaan we niet de Assebroekse Meersen & de
Gemene Weiden bewandelen maar blijven de vaart volgen richting
Steenbrugge-Assebroek voor de volgende rustpost. Ondertussen mogen de
fluovestjes en de zaklampen weg gestoken worden en kijken de koeien een beetje
vreemd op, want zo vroeg op de dag zoveel wandelaars voor hun neus zien voorbij
komen, hadden ze wellicht niet gedacht. We steken de Steenbruggebrug over om
een passage te maken op het Hugo Clauspad door het Lappersfortbos, bekend om
zen actie voor het behoud van dit stukje natuur. We nemen de brug over de vaartdijk
om eindelijk Brugge in te treden. Halt!!!, ik merk dat ik de verkeerde weg ben
gewandeld dus moet ik een stukje terug om het juiste traject te volgen. Via de
Jachthaven, het allombekende Begijnhof & het Minnewaterpark krioelt het
niet van de toeristen, maar de rust zelve wandelen we nog door een aantal
wijken voordat we de 2de
hoofdcontrolepost bereiken in het Immaculata Instituut(al een paar jaar niet
het Boudewijn Seapark meer)waar we kunnen genieten van een boterhammetje met
een tasje koffie. Hier kunnen we ook het overtollige soorten belast achter
laten, want mijn maag kon het niet meer aan maar het Rode Kruis hielp me met
een pilletje maar ook om mijn rugzak enigszins lichter te maken door deze i
mijn bagage te doen. We trekken ons weer op gang om via enkel straten te
belanden in het Tillegembos & domein Breisbroek. Bij het natuurcentrum
bevind zich een hoeve waar ik opmerk dat ik hier buiten de medewerkers geen
collega zie. Vanaf hier krijgen we een lag stukje verharde gedeelte om door het
dorpje Snellegem met zijn paard te wandelen tot we de voeten nog eens verwend
mogen worden om op zachte bospaden van het Vloethemveld door te wandelen. Toch
zijn we al in Zedelgem om in het provinciaal veiligheidscentrum voor al onze
hulpdiensten te genieten van een drankje. We trekken opnieuw het Vloethemveld
in gevolgd door de open vlakte van de Klijthoek om bergopwaarts het dorpje
Aartrijke te bereiken. Gelukkig is het niet aan het regenen nu we onder donkere
wolken wandelen want miezeren heeft het al vannacht gedaan. We verlaten het
voetbalterrein van VV Aartrijke om even verder het stukje inwandelen van
hetprovinciaal domein DAertrycke,
grondgebied Torhout, waar een lange dreef ons bracht naar de dorpskern van
Wijnendale. Het is hier ook dat we de wandelaars van de Batjestocht ons
bijvoegen. In het Parochiehuis kunnen we onze laatste krachten bijvullen om de
resterende 4 kilometers af te. Via de herasfalteerde Groene 62 gaat het zo goed
als rechtdoor om aan het einde van deze strook nog even een drukke baan te
dwarsen, en aan de brandweerkazerne het sportterrein inwandelen om de bel te
mogen luiden na de 100km te hebben uitgewandeld.
"Al wegen
verkenen die ik volgende weekend ook zal doen."
Ook al stond voor de mensen die houden van lange afstanden de sloebertocht in de marching, sla ik deze
een jaartje over daar dan een Mega-versie zal plaatsvinden in 2016. Nu
transporteer ik me naar Oostkamp waar de Godelievestappers in samenwerking met
de plaatselijke Rode Kruis-afdeling hun 'Tweis deur Orscamp'. Vanuit de
startzaal in het dorpskern zijn we vertrokken voor de wandeling van 23km waar
we beginnen met te wandelen door het stadspark & sportcomplex. Aan het
kasteel van Gruuthuuse zijn de 3 kleinste afstanden al weg van ons waar wij na
de spoorwegbrug de vallei van de Zuidleie een klein stukje doorwandelen. We
zijn in Moerbrugge beland waar eventjes na de kerk de 1ste rustpost
van de dag in CC de Zuidleie is die we 2x doen. Eerst moeten we net zoals de
18km nog een plaatselijke lusje doen waar we de Beverhoutse kapel passeren net
op de grens met Oedelem. Het Zuiddambeekje merken we op terwijl we de lange
stukken weg bewandelen naar de rustpost. Via de Moerbruggebrug, ook moet je
geluk hebben dat hij niet open gaat, wandelen we niet langs het kanaal van Gent
naar Oostende maar steken de autosnelweg E40 over. We doen dit bijna nogmaals
maar ernaast loopt het paadje door het Nieuwenhovebos met zijn kasteel van
Erkegem tot aan de rustpost Nieuwvliet in de wijk Sint-Pieter. Daar wij nog
extra kilometers moeten doen tegenover de overige afstanden wandelen wij eerst nog
door de wijk om tot slot met de andere afstanden steeds contact houden met de
autosnelweg waar we de vanaf de rustpost geen natuur hebben doorgewandeld tot
aan de aankomst in Oostkamp.
Jaarlijks nodigt de Duintrappers Westende al hun leden uit
om deel te nemen aan hun clubwandeling. Op een vergadering vroeg ik als
kersvers bestuurslid of ik de clubwandeling een keer mag laten plaats vinden in
Koksijde nadat we in 2005 al eens in Wulpen(een deeldorpje van Koksijde)hadden
geweest. Ik kreeg een Jà en kon mijn voorbereiding een paar maanden geleden
starten om alles tot in de puntjes te krijgen dit weekend. Op de eerste
zaterdag van Juni kwamen ze met 94 naar zaal Noordduinen om eerst in groep een
wandeling te maken van 7 of 14km in en rond deze gemeente. Wie koos voor de 7km
wandelde via de Noorduinen dichtbij de Zuid-Abdijmolen langs Baaldus Kruis om
een klein stukje park naast de ruïnes van de Duinenabdij door te wandelen om
nadat we links het vissershuisje Nys-Vermoote / Jommekeshuis (ca.
1855-1865)zien met een knipoog naar onze stripfigurentocht, halt te houden om
de clubmakkers tijd te gunnen om de O.L.V.-Ter Duinenkerk te bezichtigen. De
winkelstraat vermijden we best in het weekend en daarom heb ik uitgestippeld
dat ze via de kleine rustige straatjes erom heen kunnen wandelen. Wat ook men
hier vind is de typische huizen in Belle Époquestijl in het het Quartier
Sénégalais. Net om de hoek op het Bad Schallerbachplein staat ook de Manneke Pis(een
replica van die van Brussel)maar net vandaag niet. Misschien is die in
herstelling wie weet?Ze wandelen gewoon verder richting de zee via de Gedenkteken voor de gesneuvelde
zoeaven(Zouavenplein) naar de rustpost in het educatief centrum 'Duinenhuis' waar
ze door de club getrakteerd worden op een drankje en een uitstekend uitzicht op
het dakterras. Ze zijn al over de helft en wandelen stilletjes aan richting de
aankomst. Ik kon ze de Hoge Blekker nog voorgeschoteld hebben maar dan hadden
ze meer kilometers moeten doen dus stuur ik ze niet naar boven maar langs een
bouwput via de toekomstige assistentiewoningen(één van de vele hier) rond de
historische villa La Vigie die werd gebouwd in 1923 op een bunker uit de
eerste wereldoorlog en was tot eind vorige eeuw het officiersgebouw van de
luchtmacht. Nog eventjes een onverhard stukje duinen moeten ze meepikken om te
kunnen belanden in de rustpost in afwachting tot de wandelaars van de 14km.
Ikzelf was baankapitein voor de stappers van de 14km waar de
natuur een grote rol speelt. We wandelen de Noorduinen in maar aan de andere
kant om de Hoge Blekker te beklimmen in het zand tot boven. We hebben goed
getimed want de nieuwelingenkoers was juist gepasseerd voordat we de afdaling
konden inzetten. Wij zien de kerk voor ons maar gaan niet naar binnen maar
wandelen het park naast het Abdijmuseum een heel stuk door om de
voetgangerstunnel te nemen naar de zee toe. Nadat we een rondvraag hebben
gedaan konden ze kiezen of ze al dan niet het strand op wilden wandelen of via
de dijk naar de andere uiteinde om ook stilletjes aan de rustpost in de
Duinenhuis aan te doen. Daar we een klein beetje vertraging hadden moesten we
de pauze een klein beetje korter houden want er stond ons nu een lastig stukje
op het menu die onze tijd ook zal laten uitlopen. We zijn Duintrappers dus
wandelen we door de Schipgatduinen met enkele lastige stukjes zoals een steile
zandhelling naar beneden om uit te komen bij de boten Peniche & Normandie.
We wandelen door natuurreservaat Doornpanne waar de mensen met hun honden een
paar meters extra moeten doen daar ze niet door mogen wandelen omwille van de
grazers. We zijn beland in Koksijde-Dorp om door de Galopperswijk te wandelen
en me soms vergis wat nu de juiste links of recht afslag is daar ik naar ze
uitkijk in andere standpunt. We steken de drukke baan over om de wijk door te
wandelen bij de Sint-Pieterskerk waar de koers al lang voorbij is, gelukkig.
Een plaatselijke bewoner heeft wel een bijzonder binnenhuisinterieur met name
een geraamte van een hele olifant in hun huis gezet deel ik ze mee voor we de
laatste stukje natuur laat voorschotelen. Het zijn de Liefoordduinen waar ook
jaarlijks de wereldbekermanche cyclocross plaats vind. Door het late tijdstip
heb ik moeten knippen in het parcours en in plaats van de duinen achter de
luchtmachtbasis door te wandelen te wandelen naar het Coxyde Military Cemetery
die op zo'n 200m van de startzaal is.
Na alle wandelaars een eerste drankje hebben benuttigd
hadden we nog 3 biermanden uitgeloot tussen de deelnemers voor ze allen konden
aanschuiven voor een heerlijke barbecue en het 9u was voor we voldaan konden
terug kijken op een geslaagde editie.
Vroeger waren ze wandelclub Vriendenkring
Maria-Duyne (VWJL-335)maar sinds 2013 zijn ze ever gegaan in de Puinstappers.
Naast hun Calidristocht hebben ze vandaag de 'Zeebriestocht' boven het doopvond
gehouden. Starten doen we vanuit Bredene-Dorp vlak naast de kerk waar ze ons 7
afstanden voorschotelen. Eens gestart wandelen we rond de kerk en kunnen we
gevelschilderijen her en der zien in dit dorpje. We wandelen via de campings om
in het polderlandschap te wandelen tot we via de containerpark weer tussen de
huizen wandelen naar de rustpost in het schooltje niet ver van de startzaal.
Dat schooltje ligt ook gelegen naast de spuikom die we een stukje volgen tot
aan de splitsing. Een stukje groen maakt de verbinding met de woonwijk
erachter. We steken de drukke baan over om de houten trap te nemen waar we bovenaan
de zee kunnen zien. Dichter erbij komen we niet want het gaat het mulle zand op
gevolgd door hget harde gedeelte met onderweg de uitkijktoren. Mò, we zien geen
pijl meer wat nu?gewoon terug wandelen het stukje terug waar we de laatste pijl
gezien hebben die blijkbaar door een persoon van de elastiek werd verwijderd
zodat ze ons gewoon weg ergens in niemendals sturen. We nemen de 2de brug over
de drukke baan om via het Staf Versluyscentrum het winkelgedeelte door te
wandelen om het duinenplein(met zijn beeldende vrouw)schuin over te gaan het
paadje op te wandelen tot aan de rustpoist in café zeemeeuw. Via straten waar
steden en/of landen zijn verwerkt zoals Aalststraat of Frankrijklaan wandelen
we naar het visserskapel om nog even het recreatiedomein grasduinen tot aan de
startzaal waar we nog een klein lusje moeten doen om onze afstand te voldoen.
We wandelen naar de paardenmanege ruitershoeve om weldra weer de rustpost bij
de spuikom te bereiken. Bij de splitsing is het niet ver meer om langs het
paadje naast het voetbalveld de grijs-witte(vroeger was die
blauw-wit)watertoren tegen te komen die we snel weer in de startzaal doet
belanden.
