Na mijn 100km wandeltocht te Torhout gisteren was ik
benieuwd of ik genoeg gerecupereerd was om samen met mijn clubgenoten te gaan
wandelen in Wallonië. Per bus zijn we aangekomen te Mons die cultureel
hoofdstad van 2015 is waar Federation Francophone Belche de Marches
Populaires(F.F.B.M.P) of Waalse tegenhanger van Aktivia hun Nationale Wandeldag
houden. De organisatie is in handen van Comité Provincial Du Hainaut(HT 000)die
al de wandelaars verwelkomen in de Lotto Expohallen waar ze hen afstanden
aanbieden van 4 tot 42km. Ik haast me om me in te schrijven om zo snel mogelijk
aan de 42km te beginnen daar ik de busreis terug niet mag missen. We wandelen
naar het station over de sporen heen om de geeloranje pijltjes te volgen via de
universiteit Cité Jacques Franeau, het stadsparkje en zelfs de gevangenis om
Bergen(Mons)uit te wandelen tot aan de rustpost. We zien dat we straks hier
terug komen maar eerst gaan we samen met de 21 & 29km de brug over de Maas.
We zien de kerk van Obourg maar daar gaan we niet naartoe daar we het beekje
L'Obrechoeul volgen. F.C. Ouborg heeft zijn terrein hier uitgezet een beetje
uit het dorp waar we op de kasseien, want dit kennen ze hier ook,wandelen op
weg naar de school Saint-Denis voor onze rustpost. Het duurt niet lang of we
steken de maas over via de hoge brug naar het perron van Obourg. We nemen
afscheid van de 30 kilometerstappers om de mensen van de 20km te vergezellen.
Het duurt niet lang of we wandelen weer alleen als we in het bos van Havre
gesplitst worden. Het is even puffen om naar boven te gaan op naar de rustpost
te Saint-Symphorien. Na de rustpost vind men aan de kerk een reuze megaliet
dien in de Stenen Tijdperk diende als slijpmiddel. Een onverhard steenwegeltje
brengt ons naar het Militair begraafplaats van Saint-Symphorien waar we deze
snel even bezichtigen. Daar waar in de verte de windmolens met volle teuge
draaien keren we terug na het korte lusje van 3km naar de rustpost. Via
woonwijken steken we de drukke baan over om een steil stuk te doen naast een
groot veld waar vroeger hard werd gevochten tijdens de Slag van Bergen.
Verschillende woonwijken wandelen we hier ook weer door tot aan de rustpost die
we aan het begin van deze tocht ook bezochten. Nu duiken we het centragedeelte
in met tijdens onze tocht kunstwerken ter gelegenheid van Mons 2015.De
Saint-Waudru kunnen we gratis bezoeken met binnen in grote schilderijen en
zelfs de gouden koets die gebruikt word bij een belangrijke
historisch-religieuze stoeten aan deze taalgrens. We gaan naar boven tot aan de
top waar bij de belfort we een prachtig panoramische uitzicht kan bewonderen
van Bergen. Als u bijgelovig bent mag u zeker het aapje niet vergeten te
strelen op het hoofdje met je linker handje om alle geluk te mogen hopen net
aan de stadhuis. Nog even we wandelen we langs de gesloten winkels om nog een
rustpost mee te pikken en de Saint-Waudru via de achterkant in de Rue Samson
weer voorbij wandelen. Eindigen doen we zoals we begonnen zijn met een passage
door het station tot aan de startzaal waar ik nog eventjes een drankje kan
benuttigen voor de bus op te stappen op weg naar de Vlaamse Kust.
"pfff,
het is niet van de vermoeidheid maar van het parcours dat al quasie 5x
hetzelfde is"
Eerst was het 'Nacht van Vlaanderen', maar sinds een aantal jaar al 'Nacht
van West-Vlaanderen', of zoals ik het noem de 'Nacht van Torhout-Brugge', daar
we niet gans de provincie aandoen(denk maar aan de kust). Al zijn de afstanden
lang, we doen dit allen met veel plezier al dan niet getraind. Ik neem het
openbaar vervoer om mij te verplaatsen naar Torhout voor mijn 5de deelname van de Nacht van
West-Vlaanderen. In de sporthal haalt iedereen zijn borstnummer en/of
controlekaart om stilletjes zich klaar te maken voor de tocht. Om 20.15u kropen
we in het zog van de lopers van de 42, 21&10km en wandelden tussen 2 hagen
van supporters over de Burg naar De markt. De brede Ruddevoordestraat leidde
ons het Brugse Ommeland in. Een muziekgroepje en de startstempel wachtten ons
op aan de ingang van het diocesaan centrum Virgo Fidelis, waar de schitterende
dreven van het wandelbos ons de 1ste
natuurstroken bezorgden, om over te gaan in het Groenhovebos. Enkele meters
verder waar we gratis peperkoek kregen lieten we de 10km achter en stapten het
Plaisierbos in. Een smal paadje tussen de varens zorgden ervoor dat het tempo
even zakte. Langs enkele straten, met passage door het girodomein kwamen we aan
in Veldegem waar we krachten konden opdoen met een banaan en een bekertje
water. De wandelaars van de 42km komen hier straks nog eens terug, wij niet
want we eindigen via andere wegen, maar dat is nog veraf. We wandelen het
natuurdomein doeveren in waar onderweg even de benen moeten heffen om de houten
bruggetjes te trotseren. We zoeken na een stukje harde gedeelte opnieuw de
natuur op met domein(maar zeg maar bos)Merkenveld waar aan het einde het
bevoorradingsteam van wandelclub 4 Op een Rij-Zedelgem stond te wachten om ons
bij te tanken met de nodige suikers van een bekertje cola&een suikerwafel.
We wandelden naast de snelweg op nu definitief afscheid te nemen van de 42km
bij de brug. Ondertussen kwamen de fluovestjes&zaklampen tevoorschijn. De
sliert van op en neer dansende lichtjes werd gevormd, wat de mooiste momenten
beleefd van De Nacht. We klauterden de A17over en kozen voor een lange
kasseidreef die ons afleverde aan de controlepost in Oostkamp. Met het Rooiveld
kregen we er een volgend bosstrook onder de voeten geschoven, die ons brengt in
Waardamme. Hier krijgen we de kans om onze 1ste portie koffie binnen, alsook(waar ik een beetje tegenopzie)een rijsttaartje,
dat we moeten opeten, nu we de kans nog hebben om nog vast voedsel in te nemen.
Wat rustige straatjes brachten ons naar een drukke baan waar een politieagent
ons een veilige doorgang bezorgde. Al is Beernem hier 9km vandaan, toch moeten
we eerst nog een ommetje maken om een passage te hebben te Hertsberge. Via een
ommetje rond de kerk, wandelen we het uitgestrekte Bulskampveld in gevolgd door
de Vagevuurbossen. Ondertussen zijn we beland in het gesloten instelling te
Ruiselede waar we moeten letten op het verhoogje bij het binnenkomen van de
controlepost. Leuke betondreefjes voerden ons even doorheen Oost-Vlaanderen,
waar we 2 bruggen over wandelen om vanwege parcoursaanpassing niet via de
Miseriestraat en bocht de jachthaven van Beernem naast te wandelen met de
intussen bekende voetgangersbrug over het kanaal Gent-Brugge-Oostende die we
oversteken om via het wegeltje achter het gemeentehuis het Cultureel Centrum te
bereiken waar we voor het eerst gebruik kunnen maken van onze bagage. Een
tiental minuutjes later zetten we de tocht verder, want we zijn zo goed als
halfweg. We zoeken een onverhard en nadien verhard paadje op die ons bracht
naar het kanaal Gent-Oostende. We moeten de Leiemeersen onderbreken want
inMoerbrugge kregen we de kans voor een
suikerwafel, maar daar bedank ik voor want mijn maag begon een beetje tegen te
pruttelen. Al een paar jaren gaan we niet de Assebroekse Meersen & de
Gemene Weiden bewandelen maar blijven de vaart volgen richting
Steenbrugge-Assebroek voor de volgende rustpost. Ondertussen mogen de
fluovestjes en de zaklampen weg gestoken worden en kijken de koeien een beetje
vreemd op, want zo vroeg op de dag zoveel wandelaars voor hun neus zien voorbij
komen, hadden ze wellicht niet gedacht. We steken de Steenbruggebrug over om
een passage te maken op het Hugo Clauspad door het Lappersfortbos, bekend om
zen actie voor het behoud van dit stukje natuur. We nemen de brug over de vaartdijk
om eindelijk Brugge in te treden. Halt!!!, ik merk dat ik de verkeerde weg ben
gewandeld dus moet ik een stukje terug om het juiste traject te volgen. Via de
Jachthaven, het allombekende Begijnhof & het Minnewaterpark krioelt het
niet van de toeristen, maar de rust zelve wandelen we nog door een aantal
wijken voordat we de 2de
hoofdcontrolepost bereiken in het Immaculata Instituut(al een paar jaar niet
het Boudewijn Seapark meer)waar we kunnen genieten van een boterhammetje met
een tasje koffie. Hier kunnen we ook het overtollige soorten belast achter
laten, want mijn maag kon het niet meer aan maar het Rode Kruis hielp me met
een pilletje maar ook om mijn rugzak enigszins lichter te maken door deze i
mijn bagage te doen. We trekken ons weer op gang om via enkel straten te
belanden in het Tillegembos & domein Breisbroek. Bij het natuurcentrum
bevind zich een hoeve waar ik opmerk dat ik hier buiten de medewerkers geen
collega zie. Vanaf hier krijgen we een lag stukje verharde gedeelte om door het
dorpje Snellegem met zijn paard te wandelen tot we de voeten nog eens verwend
mogen worden om op zachte bospaden van het Vloethemveld door te wandelen. Toch
zijn we al in Zedelgem om in het provinciaal veiligheidscentrum voor al onze
hulpdiensten te genieten van een drankje. We trekken opnieuw het Vloethemveld
in gevolgd door de open vlakte van de Klijthoek om bergopwaarts het dorpje
Aartrijke te bereiken. Gelukkig is het niet aan het regenen nu we onder donkere
wolken wandelen want miezeren heeft het al vannacht gedaan. We verlaten het
voetbalterrein van VV Aartrijke om even verder het stukje inwandelen van
hetprovinciaal domein DAertrycke,
grondgebied Torhout, waar een lange dreef ons bracht naar de dorpskern van
Wijnendale. Het is hier ook dat we de wandelaars van de Batjestocht ons
bijvoegen. In het Parochiehuis kunnen we onze laatste krachten bijvullen om de
resterende 4 kilometers af te. Via de herasfalteerde Groene 62 gaat het zo goed
als rechtdoor om aan het einde van deze strook nog even een drukke baan te
dwarsen, en aan de brandweerkazerne het sportterrein inwandelen om de bel te
mogen luiden na de 100km te hebben uitgewandeld.
"Al wegen
verkenen die ik volgende weekend ook zal doen."
Ook al stond voor de mensen die houden van lange afstanden de sloebertocht in de marching, sla ik deze
een jaartje over daar dan een Mega-versie zal plaatsvinden in 2016. Nu
transporteer ik me naar Oostkamp waar de Godelievestappers in samenwerking met
de plaatselijke Rode Kruis-afdeling hun 'Tweis deur Orscamp'. Vanuit de
startzaal in het dorpskern zijn we vertrokken voor de wandeling van 23km waar
we beginnen met te wandelen door het stadspark & sportcomplex. Aan het
kasteel van Gruuthuuse zijn de 3 kleinste afstanden al weg van ons waar wij na
de spoorwegbrug de vallei van de Zuidleie een klein stukje doorwandelen. We
zijn in Moerbrugge beland waar eventjes na de kerk de 1ste rustpost
van de dag in CC de Zuidleie is die we 2x doen. Eerst moeten we net zoals de
18km nog een plaatselijke lusje doen waar we de Beverhoutse kapel passeren net
op de grens met Oedelem. Het Zuiddambeekje merken we op terwijl we de lange
stukken weg bewandelen naar de rustpost. Via de Moerbruggebrug, ook moet je
geluk hebben dat hij niet open gaat, wandelen we niet langs het kanaal van Gent
naar Oostende maar steken de autosnelweg E40 over. We doen dit bijna nogmaals
maar ernaast loopt het paadje door het Nieuwenhovebos met zijn kasteel van
Erkegem tot aan de rustpost Nieuwvliet in de wijk Sint-Pieter. Daar wij nog
extra kilometers moeten doen tegenover de overige afstanden wandelen wij eerst nog
door de wijk om tot slot met de andere afstanden steeds contact houden met de
autosnelweg waar we de vanaf de rustpost geen natuur hebben doorgewandeld tot
aan de aankomst in Oostkamp.
Jaarlijks nodigt de Duintrappers Westende al hun leden uit
om deel te nemen aan hun clubwandeling. Op een vergadering vroeg ik als
kersvers bestuurslid of ik de clubwandeling een keer mag laten plaats vinden in
Koksijde nadat we in 2005 al eens in Wulpen(een deeldorpje van Koksijde)hadden
geweest. Ik kreeg een Jà en kon mijn voorbereiding een paar maanden geleden
starten om alles tot in de puntjes te krijgen dit weekend. Op de eerste
zaterdag van Juni kwamen ze met 94 naar zaal Noordduinen om eerst in groep een
wandeling te maken van 7 of 14km in en rond deze gemeente. Wie koos voor de 7km
wandelde via de Noorduinen dichtbij de Zuid-Abdijmolen langs Baaldus Kruis om
een klein stukje park naast de ruïnes van de Duinenabdij door te wandelen om
nadat we links het vissershuisje Nys-Vermoote / Jommekeshuis (ca.
1855-1865)zien met een knipoog naar onze stripfigurentocht, halt te houden om
de clubmakkers tijd te gunnen om de O.L.V.-Ter Duinenkerk te bezichtigen. De
winkelstraat vermijden we best in het weekend en daarom heb ik uitgestippeld
dat ze via de kleine rustige straatjes erom heen kunnen wandelen. Wat ook men
hier vind is de typische huizen in Belle Époquestijl in het het Quartier
Sénégalais. Net om de hoek op het Bad Schallerbachplein staat ook de Manneke Pis(een
replica van die van Brussel)maar net vandaag niet. Misschien is die in
herstelling wie weet?Ze wandelen gewoon verder richting de zee via de Gedenkteken voor de gesneuvelde
zoeaven(Zouavenplein) naar de rustpost in het educatief centrum 'Duinenhuis' waar
ze door de club getrakteerd worden op een drankje en een uitstekend uitzicht op
het dakterras. Ze zijn al over de helft en wandelen stilletjes aan richting de
aankomst. Ik kon ze de Hoge Blekker nog voorgeschoteld hebben maar dan hadden
ze meer kilometers moeten doen dus stuur ik ze niet naar boven maar langs een
bouwput via de toekomstige assistentiewoningen(één van de vele hier) rond de
historische villa La Vigie die werd gebouwd in 1923 op een bunker uit de
eerste wereldoorlog en was tot eind vorige eeuw het officiersgebouw van de
luchtmacht. Nog eventjes een onverhard stukje duinen moeten ze meepikken om te
kunnen belanden in de rustpost in afwachting tot de wandelaars van de 14km.
Ikzelf was baankapitein voor de stappers van de 14km waar de
natuur een grote rol speelt. We wandelen de Noorduinen in maar aan de andere
kant om de Hoge Blekker te beklimmen in het zand tot boven. We hebben goed
getimed want de nieuwelingenkoers was juist gepasseerd voordat we de afdaling
konden inzetten. Wij zien de kerk voor ons maar gaan niet naar binnen maar
wandelen het park naast het Abdijmuseum een heel stuk door om de
voetgangerstunnel te nemen naar de zee toe. Nadat we een rondvraag hebben
gedaan konden ze kiezen of ze al dan niet het strand op wilden wandelen of via
de dijk naar de andere uiteinde om ook stilletjes aan de rustpost in de
Duinenhuis aan te doen. Daar we een klein beetje vertraging hadden moesten we
de pauze een klein beetje korter houden want er stond ons nu een lastig stukje
op het menu die onze tijd ook zal laten uitlopen. We zijn Duintrappers dus
wandelen we door de Schipgatduinen met enkele lastige stukjes zoals een steile
zandhelling naar beneden om uit te komen bij de boten Peniche & Normandie.
We wandelen door natuurreservaat Doornpanne waar de mensen met hun honden een
paar meters extra moeten doen daar ze niet door mogen wandelen omwille van de
grazers. We zijn beland in Koksijde-Dorp om door de Galopperswijk te wandelen
en me soms vergis wat nu de juiste links of recht afslag is daar ik naar ze
uitkijk in andere standpunt. We steken de drukke baan over om de wijk door te
wandelen bij de Sint-Pieterskerk waar de koers al lang voorbij is, gelukkig.
Een plaatselijke bewoner heeft wel een bijzonder binnenhuisinterieur met name
een geraamte van een hele olifant in hun huis gezet deel ik ze mee voor we de
laatste stukje natuur laat voorschotelen. Het zijn de Liefoordduinen waar ook
jaarlijks de wereldbekermanche cyclocross plaats vind. Door het late tijdstip
heb ik moeten knippen in het parcours en in plaats van de duinen achter de
luchtmachtbasis door te wandelen te wandelen naar het Coxyde Military Cemetery
die op zo'n 200m van de startzaal is.
Na alle wandelaars een eerste drankje hebben benuttigd
hadden we nog 3 biermanden uitgeloot tussen de deelnemers voor ze allen konden
aanschuiven voor een heerlijke barbecue en het 9u was voor we voldaan konden
terug kijken op een geslaagde editie.
Vroeger waren ze wandelclub Vriendenkring
Maria-Duyne (VWJL-335)maar sinds 2013 zijn ze ever gegaan in de Puinstappers.
Naast hun Calidristocht hebben ze vandaag de 'Zeebriestocht' boven het doopvond
gehouden. Starten doen we vanuit Bredene-Dorp vlak naast de kerk waar ze ons 7
afstanden voorschotelen. Eens gestart wandelen we rond de kerk en kunnen we
gevelschilderijen her en der zien in dit dorpje. We wandelen via de campings om
in het polderlandschap te wandelen tot we via de containerpark weer tussen de
huizen wandelen naar de rustpost in het schooltje niet ver van de startzaal.
Dat schooltje ligt ook gelegen naast de spuikom die we een stukje volgen tot
aan de splitsing. Een stukje groen maakt de verbinding met de woonwijk
erachter. We steken de drukke baan over om de houten trap te nemen waar we bovenaan
de zee kunnen zien. Dichter erbij komen we niet want het gaat het mulle zand op
gevolgd door hget harde gedeelte met onderweg de uitkijktoren. Mò, we zien geen
pijl meer wat nu?gewoon terug wandelen het stukje terug waar we de laatste pijl
gezien hebben die blijkbaar door een persoon van de elastiek werd verwijderd
zodat ze ons gewoon weg ergens in niemendals sturen. We nemen de 2de brug over
de drukke baan om via het Staf Versluyscentrum het winkelgedeelte door te
wandelen om het duinenplein(met zijn beeldende vrouw)schuin over te gaan het
paadje op te wandelen tot aan de rustpoist in café zeemeeuw. Via straten waar
steden en/of landen zijn verwerkt zoals Aalststraat of Frankrijklaan wandelen
we naar het visserskapel om nog even het recreatiedomein grasduinen tot aan de
startzaal waar we nog een klein lusje moeten doen om onze afstand te voldoen.
We wandelen naar de paardenmanege ruitershoeve om weldra weer de rustpost bij
de spuikom te bereiken. Bij de splitsing is het niet ver meer om langs het
paadje naast het voetbalveld de grijs-witte(vroeger was die
blauw-wit)watertoren tegen te komen die we snel weer in de startzaal doet
belanden.
De Brugse Mettenwandelclub hebben niet lang moeten zoeken
naar een naam voor een wandeltocht. Vanuit Sint-Kruis(Brugge)richten ze vanuit een
schooltje hun Brugse Mettentocht in. De straten bij de startzaal kriskrassen we
voor we het kasteel van Rooigem passeren tot aan de rustpost Nieuwland. Straks
komen we hier terug maar eerst een plaatselijke lusje doen die ons brengt naar
de Damse Vaart aan de grote baan die we een klein stukje volgen om via een
paardenhoeve terug te keren op het steenpad naar de rustpost. Eens het
schoolcomplex verlaten wandelen we het sportcomplex 'gulden kamer' vierkantig
rond om via de kerk van Sint Kruis terug te belanden in de startzaal. Vanaf her
komen we nog een keer langs na de 2 lussen die hier uitgepijld zijn. Gesplitst
word er bij de abdij van Sint-Trudos om de lange betonbanen te volgen tot we de
dorpskern van Sijsele voor ons zien maar naar rechts gaat het fietspad op naast
domein Ryckevelde. Alléz, zo veel natuurstukken om door te wandelen vind men
hier en toch het harde gedeelte kiezen, zeer teleurstellend! Als we veel wagens
zien moet de startzaal niet ver zijn dus nog even de laatste lus vlug doen om
van dit saai parcours af te zijn. De laatste lus is quasi hetzelfde als de
vorige lus want nu gaat het weer naar Ryckevelde achterlangs het kasteel terug
naar de grote baan om tussen de villa's te wandelen tot aan de aankomst.
Goed geslapen heb ik weer niet toch na de inspanning
waardoor ik al ruimschoots wakker ben om de voorbereidingen te treffen voor de
tweede 50 kilometer van het weekend. Het is vandaag niet alleen de keuze uit 25
& 50km zoals gisteren maar er zijn ook afstanden bijgekomen waardoor
families ook kunnen zich sportief uitleven. We staan met ze allen al te popelen
om te mogen starten maar we mogen van de organisatie al om 6.25u vertrekken
voor onze tocht. We gaan het baantje in die we gisteren deden toen we van de
Oude Kwaremont deden en opmerken dat we onze 1ste bevoorrading niet zullen
krijgen daar de mensen van de Coca Cola nog helemaal aan het opstellen zijn.
Voor ons zien we de Kluisberg die we nu de top gaan bereiken via de straatkant
waar we eerst een stuk fruit overhandigd krijgen om het bos in te wandelen. Het
is geen lang stuk die we verkennen daar eens aan de linkerzijde de
recreatiedomein ons doen herinneren aan de oude startplaats zijn we zo goed al
weer buiten aan het bos waar in de tent bij de Vierschaar men nog druk bezig is
om gezellig samen de broodjes te smeren om de wandelaars hun ontbijt aan te
bieden. We volgen de weg naar de uitgang van de dreef om naar de hangar van
Willequet voor het flesje water want voor een pintje is het nog heel vroeg. We
moeten opletten dat we vandaag de brede oranje wegwijzers volgen en niet die
van gisteren die nog niet werden weggehaald of we wandelen verkeerd. We
wandelen door de tuin van de kunstenaar waar we beelden/kunstwerken van alle
genre kunnen bezichtigen op weg naar de drukke Ronsebaan die we dwarsen om af
te dalen naar de splitsing waar de 2 grote afstanden hun eigen weg beginnen. We
vatten de klim van de Kalkhoveberg aanwaar
we het natte grasweide de Beiaard(Fontein-)bos tegemoet wandelen. Links zien we
de witte uitkijktoren die bovenop de Hotond staat en daar moeten we ook naartoe
voor de volgende bevoorradingspost waar we met een zoetekoek in de hand de
Hotondbos doorwandelen waar we de vogels rustig horen tjirpen. Juist het bos te
hebben verlaten nemen we ook afscheid van de 25km maar we zien ze straks zeker
terug. Wie nog kasseien over heeft mag ze gerust hier komen storten want er is
nog plaats genoeg op Leo Pentirenpad naar de top van de Kortekeer. Daar ik
verschillende tochten heb bewandeld in deze streek en de banen een beetje ken
weet ik dat om de hoek de rustpost zal liggen.... maar we gaan er nog niet
naartoe daar de verbindingstuk ruim 10km is. We gaan eerst naar de kerk van
Zelzekedie we gisteren ook nog hebben
gepasseerd waar de rustpost was maar vandaag niet dus want stilletjes aan gaan
we toch de Kortekeer beklimmen met een paar steile bochten om het bestemde
middagmaal(terwijl het nog volop ochtend is)in de kantine van KSV Maarkedal een
paar medewerkers van gisteren nog herkennen die ook vandaag weer bezig zijn met
boterhammen te smeren. We wandelen eerst langs de flank van de Koppenberg naar
beneden maar moeten hem toch bedwingen naar boven toe en ene fietser beter naar
boven gaat dan de andere. Via het Koppenbergbos gaan we naar beneden naar het
dorpje Melden waar we een deja vu krijgen want op dezelfde plaats(meetingcenter
Enjoy) als gisteren krijgen we dezelfde bevoorrading met name onze rijsttaart
met koffie. Nadat we de kerk voorbij zijn gewandeld volgen we Schelde aan de
rechterzijde van ons via het onverhard paadje vlak ernaast met onderweg ook het
domein Scheytteput waar we de gratis aangeboden appel niet wegsteken maar
direct ons laten smaken om op krachten te komen want straks weten we dat er nog
geklommen zal worden. Waar we gisteren nog de Patersberg naar boven moesten
doen we hem deze keer al afdalend op de kasseien waar de samensmelting met de
andere afstanden stilletjes een feit is om opwaarts en dokkerend naar het dorp
Kwaremont wandelen en kunnen genieten van de sfeer bij een fris
Kwaremontbiertje. Samen laten we het dorp achter ons om Berchem weer binnen te
wandelen om via de oude spoorweg onze kunnen neerploffen na een 2daagse. Ik ben
wel een beetje teleurgesteld geweest over het parcours vandaag daar we veel dezelfde wegen hebben
bewandeld die we gisteren ook al hebben gedaan. Het is tijd om mijn pak en zak
te nemen om weer naar onze eigen huisje te vertrekken.
"Waar was de tijd dat ik hier kwam wandelen met de familie."
Toen ik nog was trok ik met mijn familie naar het
recreatieoord Kluisbos om deel te nemen aan Omloop Kluisbergen, ik ben benieuwd
of er iets veranderd is na 44 edities?
De startplaats is sinds dit jaar veranderd waar ze zijn uitgeweken
naar feestzaal Brugzavel te Berchem. Omloop Kluisbergen is al enkele jaren een
wandelweekend waar men ook de zaterdag kan wandelen tussen 2 afstanden in het
bijzonder 25 & 50km. Na een al te weinige slaap recht tegenover de
startzaal staan we met zen velen al klaar aan de inschrijvingstafel en is het
nog geen 7 uur als de eersten al vertrekken. We verlaten het dorpje Berchem
waar we de Schelde oversteken tot juist niet in Kerkhove te wandelen maar langs
de Avelgemse Scheldemeersen tot aan de rustpost in zaal Volkswelzijn te ruien
waar me een broodje met kaas en hesp met bijhorende koffie bij krijgen die een
beetje dienst doet als ontbijt. Als we Ruien verlaten zien we links het
Kluisbos op de Kluisberg die we beklimmen langs de Waalse kant daaropvolgend het
bos in en uit stappen met onderweg het huldegingsmonument van de 2
wandelschoenen van de organisatie bij het in ontvangst nemen van een blikje
ice-tea. We pikken eerst nog een stukje Wallonië mee voor we weer het bos
inwandelen waar aan de bekende tearoom Vierschaar bij de tent een ontbijtkoek
meekrijgen. De pijlen met de gele fluolintjes volgen zegt een van die
medewerkers daar aan ons daar ook al de pijlen voor morgen al hangen. Even
verder worden we definitief voor de 1ste maal gesplitst met de
afstand van de 25km daar wij het bos dalen tot in Russeignies om de
karnemelkbeek opwaarts gaan om bovenaan in de hangar van Willequet daar waar terug een samensmelting is getrakteerd
worden met een pintje of een flesje water. Het duurt niet lang of we worden
alweer gesplitst waar de 25km de Kalkhoveberg afdalen. Wij gaan zeker de Patersberg
op? Néé, Morgen misschien tijdens de 2de dag. We moeten goed kijken
waar we onze voeten zetten tijdens het stappen op een met gras bedekt onverhard
wegel daar de schuine boorden niet deugd zullen doen als men je voeten verstuikt.
Wanneer we Zulzeke binnen wandelen kunnen we al een beetje het parcours van
morgen verkennen daar de pijlen ook hier naartoe lijden maar de andere richting
uit. Na een volgend stukje bos dalen we af naar de rustpost in de kantine van
KSV Maarkedal waar we een bekertje soep met 2 boterhammen bijkrijgen die nog
volop bezig zijn met het smeren ervan. We wandelen netjes achter elkaar op de
drukke baan tot we tussen de 2 delen van de Koppenbergbos wandelen die al zegt het
zichzelf de Koppenberg hier ook ligt. Die beklimmen we morgen pas, vandaag is
het al afdalend tot in het dorpje Melden waar in de meetingcenter op onze
positieve kunnen komen bij het nuttigen van een rijsttaart met bijhorend kopje
koffie. Via de achterzijde kunnen we even schuilen tegen het miezeren in het
bos waar ze ervoor gezorgd hebben dat we niet de gladde sompige stukken moeten
bewandelen onderweg naar Zulzeke in het café naast de kerk een ontbijtkoek
terug in onze handen krijgen. Nog een goed 10km te wandelen waar we voorlopig
geen natuur meer krijgen maar macadamwegen langs verschillende hoven. Ah, daar
is hij dan toch! De Patersberg die we toch moeten beklimmen en natuurlijk ook
moeten afdalen en onderweg de 25km oppikken om samen een stukje Feelbos met
uitstekende stenen alsook moeten dokkeren over de kasseien langs de achterzijde
van de Oude Kwaremont waar op het plein hoe kan het niet anders dan het
Kwaremontbier gratis kunnen proeven of een flesje water. We zijn er bijna dus
nog even op onze tanden bijten om nadat we weer Bechem binnen wandelen nog even
op de oude spoorweg stappen tot we aankomen in de zaal en alvast onze
wandelkaart voor morgen ophalen.
Het Provinciaals bestuurskring Aktivia West-Vlaanderen houd
nog eens hun Sunparks wandelweekend te Oostduinkerke. De afgelopen jaren was
het één dag of ook soms een 2-daagse. Men kan dit weekend wandelingen kiezen
die hier rond op het menu heeft. Een nadeel is wel dat zowel de zaterdag alsook
de zondag dezelfde parcours is uitgepijld wat een beetje jammer is. Vandaag
kies ik voor 24km die dan ook nog bestaat uit een optie 'Hoge Blekker' of
'Schipgat'. We gaan het domein uit langs de achterkant om de watertoren te
passeren om op de weidegrond op te wandelen met meerdere bunkers op onze weg
richting het vakantiedomein Ysermonde. We keren terug langs de Loisweg om een
passage te doen door domein 'Ter Duinen' om via de grote baan terug te belanden
in de startzaal. Nu gaat het via de Noordzeedreef het Hannecartbos in. De
organisators waren eerst van plan om door het groen stukje te wandelen i.p.v.
de grintpad maar dat stukje is maar op een bepaalde tijd open na het broedseizoen.
We duiken de Oostvoorduinen in waar we uitkomen naast de begraafplaats om een
beetje verder halt te houden in de rustpost naast het visserijmuseum. Het is
ook hier dat voor de 2 grootste afstanden de opties starten waar de enede andere hun eigen kant uitgaat. Ik heb
gekozen voor de optie "schipgat" daar de andere optie ik een beetje
minder mooi vind. We wandelen langs de Sint-Niklaaskerk tot bijna op de dijk
waar het plots naar links gaat via de boot Penisch richting het strand van
Sint-André. We wandelen het strand op naar links om het strandzand in te ruilen
voor het duinenzand van de Schipgatduinen. aan het bezoekerscentrum Doornpanne gaat
het naar links en zien we de kerk voor ons om het dorp in te wandelen richting
de rustpost. De Plaatsduinen doen we niet in werkelijkheid want we wandelen er
juist naast kriskras de straten volgen tot aan de zeedijk. Het voetwegel volgen
we helemaal tot het uiteinde om dan te wandelen in Ter Yde waar een pijltje
weer juist gedraaid moest worden om de correcte weg te doen i.p.v. de drukke
baan te volgen. Nog even terug de Noordzeedreef in om aan de linkerzijde het
vakantiepark al te zien waar we moeten zijn.
"Het is nog eens
tijd dat we verder werken aan onze spaarkaart."
Mijn 3de manche van 'Sportief Wandelen' speelt
zich nog een keer af in West-Vlaanderen met name in Beernem. Daar organiseert
WSV Beernem(moedige wandelaars)hun Beernemse Gordel. De grootste afstand van
42km laat ik een keertje overslaan maar gelukkig is er nog een 35km. We starten
in OC De Kleine Beer om via de brug het kanaal Gent-Brugge over te wandelen en
nadien de jachthaven naast te wandelen. "Man, man , man....miserie,
miserie, miserie", miserie zien we in alle vormen over enkele meters. Is
het niet de bocht is het dan de straat of waarom niet ook een hoeve. Een
onverhard strook langs het spoor volgen we tot aan het station waar even verder
een eerste rust is in een lagere school. Terwijl de kortste afstanden terug
keren stappen de langere afstanden over de autosnelweg waar ernaast een groen
domein is waar we doorwandelen met mede dank door de watergroep. Eens dit
gedaan zijn we al beland in Sint-Joris(deelgemeente Beernem)waar in het Hulstlo, volgend stuk bos ook mountainbikes
hun traject volgen. In de sporthal van het Psychiatrisch Centrum Sint Amandus
is de centrale rustpost voor de komende aantal keer. Want van hieruit starten
de 2 plaatselijke lussen die wij moeten afleggen. Het ene stuk na de andere
stuk natuur krijgen we onder onze voeten in en rond Ruiselede om dan de
Vagevuurbossen in te duiken wat betekent rust, schoonheid, groen,.... tot aan
de rustpost. De 2 grote afstanden krijgen nog niet genoeg natuur op hun bord
daar de 2de plaatselijke lus zich helemaal afspeelt in het
provinciaal domein Lippensgoed-Bulskampveld met zijn houten bruggetjes en
natuurlijk ook zijn kasteel. Na we nu definitief voor de laatste keer de
rustpost hier hebben verlaten wandelen we nog even door het domein over de E40
om de spoorwegtunnel ook nog te nemen. Wanneer we Beenem terug inwandelen zijn
de donkere wolken hier ontstaan. De laatste kilometer is aangebroken en daar
zijn ook de eerste regendruppels dus hoog tijd om nog eventjes de paraplu open
te doen wanneer we langs het kanaal de laatste meters volgen tot aan de
startzaal.
"Als je 100km
aankan, moet je je grenzen verleggen naar afstand toe."
Nadat ze vorig jaar hun niet te onderschattende 200km
hielden, doen ze het dit jaar een beetje minder met een 125km of 25h in
Euraudax- termen. We hebben het over Euraudax Hedersem die wel de concurrentie
moeten ondergaan met die andere honderd kilometertocht vanuit Schaffen. Vanuit
de deelgemeente van Zottegem met name Velzeke zijn we met 88 wandelaars
waaronder 5 Britten gestart voor de 1ste 25km, dus de weg is nog
lang. Via aardewegen maken we al direct kennis met het golvend landschap die
deze regio uitstalt. Mochten we al stevig willen klimmen gingen we de Vlamme
doen(gemiddelde 10%), maar we moeten ons nog niet afmatten en gaan we rechts de
Steenbergse bossen in waar eens het bos uit halt houden bij de wagenrust aan de
kerk van Oudenhove. Wanneer de halve boterhammetjes kaas/hesp gesmaakt hebben
wandelen we netjes op een rijop het
wegeltje dwars door de wijk Boterhoek. Het is aangeraden om niet aan hun grond
te komen of we krijgen een riek in de kont staat vermeld om een protestbord
waar de landbouwers vrezen voor hun voortbestaan. Aan de vistrap/oude molen
lassen we een pauze in om een drankje te nemen en zeker de mars of snicker niet
mogen meedoen daar ze in ice cream vorm is. We beklimmen de Hostelerie(8%)om
aan de grote weg de dringende medische hulpverleners voorrang te verlenen voor
we naast het klosster door hun bos wandelen met enkele beeldhouwwerken van die
vroegere paters. We gaan de kerk tegemoet om aan de achterzijde de kerkwegel te
nemen richting de zaal om ons broodje te verorberen. Eens de 2de lus
aangevat dokkeren we een kleine stukje over de kasseien van de Paddestraat voor
we terug de onverharde wegels uitkiezen naast het beekje Zwalm waar me in
Munkwalm recht tegenover de kerk in het café Ysebaert de enige CR is op deze
editie. Om 17.30u is het nog steeds 16°C dus opwarmen is niet echt nodig om
langzaam lichtlopend te wandelen naar Roborst. Eens de kerk gepasseerd krijgen
we geen natuurstroken onder onze voeten richting Rozebeke waar voor de kerk het
standbeeld "De Ruitersommegang" met aan de andere kant. De laatste WR
van de vorige lus is ook de laatste van deze lus waar we een snacksaté krijgen
naast ons drankje. We wandelen op het mijnwerkerspad het gehucht van
Sint-Goriks-Oudenhove uit om in Strijpen enkele stukken nog herkennen die we
ook deden op de Nationale Wandeldag zoals de wachtbekken. Het is tijd om het avondmaal
te benuttigen waar op menu staat: Aspergesoep gevolgd door kalkoenrollade met
spekboontjes en gebakken aardappeltjes. Na de maaltijd word Dirk Cooman gehuldigd
voor zijn 5de schelp, bravo! Naast de fluohesjes is een zaklamp ook misschien
nuttig om de smalle voetwegels alsook de kasseien over te wandelen om zo de
vertering zijn werk te versnellen tijdens een plaatselijke lusje rond de zaal.
Het dessert zijn we daarstraks niet vergeten hoor! Om niet met een zware maag
te moesten vertrekken hebben we daarom deze lusje gedaan want er stond een
grote eclair voor onze neus die voor sommigen ietsje te groot was. We hebben
ongeveer 60km al achter de rug wanneer we de centrum doorwandelen alsook de
achterkant van het station, rond de kerk van Bevergem en het AZ tot aan de
wagenrust bij de kerk van Godveerdegem. "Het spoor" speelt nu een
grote rol de komende kilometers beginnend door de spoorwegbrug te gaan om dan
naast het paadje naast het spoor om deze dan over te wandelen via de spoorweg
om het juiste spoor te volgen achter Lucia & Geert om via Strijpen terug te
zaal binnen te treden en een kop soep te benuttigen. De volgende wandelaar die
word gehuldigd is Castelein Jo met het behalen van zijn 1ste gouden
arend. Rond de klok van 2u30 zijn we vertrokken voor de vierde lus al waar we
de kasseien van de Lange Munte ook moeten over wandelen richting Oosterzele. Is
het geen klim is het dan de brug over de spoorweg dat we moeten op en af gaan
richting de wagenrust aan feestzaal Steenput te Balegem. De zon begint op te
komen nadat we de Klepmolen uit graniet met zetelkap zijn gepasseerd. Op de
kasseien van de Lippenhovestraat is er een motorrijder die ons gezelschap houd.
Waarom steekt hij ons niet voorbij? Het is namelijk Jeroen(een trouwe
Euraudax-wandelaar)die ons eerst komt begroeten voordat hij ons bijvoegt na het
ontbijtvoor de laatste lus. Er zijn 2
wandelaars die hebben deelgenomen aan Schaffen die blijkbaar nog zin hebben om
nog deze wandeling er bijvoegt. Met z'n 44 zijn we vertrokken voor de laatste
lus van 25km waar we via de Lovertheaterdreef aan de rechterzijde het kasteel
van Leeuwergem op onze pad tegenkomen.Als we de drukke kruispuntover
gestoken hebben zijn we niet alleen als we door het Cotthembos wandelen, want
we moeten zowel voor als achter ons kijken en dikwijls 'vélo' moeten roepen als
er meerder montainbikers ons willen dwarsen. Aan het einde van de lange
bosstrook maken we tijd voor de pauze bij de WR.We wandelen door Hillegem waar na een
landbouwwegel Nadia ons trakteert bij de laatste bevoorradingspunt aan de
hondenschool voor het behalen van haar gouden arend op een vorige Euraudax
wandeling. Alléz, nog even op de tandjes bijten voor de laatste kilometers waar
we door het park van kasteel Breivelde wandelen. We zoeken nog even het centrum
op om toepasselijk via de Blarenhoek de laatste lijn in te gaan en onder
applaus worden gefeliciteerd door de medewerkers en ook door de baankapiteins
Geert & Lucia. Applaus is er ook voor Gunther(1ste), Guy(1ste),
Lelay(8ste), Danny(11de), Luc(17de)en in het
bijzonder voor Frank(66ste!!)die hun Gouden arend(-en)hebben
behaald, proficiat aan hen maar ook aan de andere wandelaars voor het
volbrengen van hun lange wandelingetje.
"druk, druk druk......zowel op de
grote markt als tijdens de wandeling"
Hoogdag in Geraardsbergen vandaag met de feestelijke opening van het
toeristisch seizoen op de dag van de Geraardsbergse Mattentaart. De
paddenstappers dragen hun steentje bij door het ontvangen jaarlijks van
duizenden wandelaars op hun tocht van het jaar met hun Mattentaartentocht die
tevens ook de 7de manche is van 'Sportief Wandelen'. Na de
inschrijvingsverplichtingen zijn we gestart vanuit de grote startzaal in het
Atheneum en wandelen we langs het spoor op bospaden in de Korte Lake, een
eerste natuurgebied dat word bewandeld. De pijltjes brengen ons naar de Dender
die we eventjes volgen. Aan de Maj. Van Lierdebrug komen we allemaal weer samen
nadat we ze eerder verlaten hebben. Het Boerlarebos staat voor iedereen op het
programma maar voor een paar afstanden is het maar een heel klein stukje voor
de afstand van14, 16, 32 & 42km. Via het Bourengbos word er hoogte gewonnen
en steken we de grens over in het stadje Boureng waar er kan gerust worden in
het schuurtje van centrum Sint-Antoon. Via het aangeplante wensbos pikken we
weer een klein stukje Boerlarebos mee waar in deze tijd van het jaar blauwe of
witte boshyacinten het pad opkleurt. We zijn ondertussen weer in Vlaanderen met
name Overboelare waar aan de spoorweg de 22km al naar de rustpost gaat en wij
nog een omeweggetje moeten doen om ook in de rustpost van het Sint-Catharinacollege
te Moerbeke buiten kunnen op rust komen. Het is tijd om weer afkoeling te
zoeken en één van de hier liggende bossen in wandelen. Als we aan het einde van
de Karkoolbos zijn is het tijd dat ieder grote afstand zijn eigen weg verder
vervolgt. Bij zijn beland aan de top van de Bosberg die we afdalen gelukkig
niet op de kasseien maar via het onverhard paadje ernaast. We dalen nog steeds
verder af in het Moerbekebos en passeren de Hof ten Steenborre voordat we nu
weer naar de top van de Bosberg moeten. Het is zuchten tijdens al dat beklim in
het Raspaillebos tot aan de rustpost 'El Faro'. Tijdens het stukje terug pikken
we nog een klein stukje van het bos mee voordat we door het verblind zijn van
de zon een stukje moeten terug keren daar we een pijltje hebben over het hoofd
gezien. Via het weideveld ruiken we goed de daslook in het Kluysbos onderweg
terug naar Moerbeke. Eerst gaan we nog door de Markvallei. De Markvallei is een
nog vrijwel ongeschonden gebied langs het beekje Mark die we helemaal rond
wandelen en halt kunnen houden in de rustpost. We wandelen terug naar het
kerkje waar de splitsing was en wandelen stilletjes richting Geraardsbergen. Daar
waar de 22km in Onkerzeele rechtdoor gaan, is het voor de 2 grote afstanden de
natuur opzoeken op brede en smalle paadjes en alle stukjes groen opzoeken ook
al is het tussen 2 drukke banen. We wandelen nu echt het centra binnen waar op
de Grote Markt begroet worden door de reuzen en in het bezoekerscentrum Vlaamse
Ardennen(Permanensje)een halve mattentaart word aangeboden met een tasje koffie
bij het buiten gaan. Ik hoor het al: Waar blijft de Muur?; Staat hij dit jaar
niet op het programma?;
Laten we hem aan de kant liggen?
Sommigen wel, de afstanden 6, 10 en 14 mogen na de Markt terug zonder deze
stevige kuitenbijter. Anderen krijgen hem tijdens de finale te
verwerken. Wie zich niet gespaard zal hebben, zal het weten
maar boven op de kapel krijgt men een mooi vergezicht. We dalen af om nog een
passage via het gemeenteparkje om nog even de Dender te volgen om de spoorwegbrug
over te gaan waar we een eind kunnen maken aan deze wandeling.
Vandaag is het de moment of je moet weer 10 jaar wachten.
Dat is zo het geval voor de 100km wandeltocht georganiseerd door 'Les
Sans-Soucis Ghlin' startend vanuit Baudour. Het is voor mij ook de 1ste
kennismaking met deze lange wandeling in Wallonië, dat je toch ook een keer
moet ontdekken. Na de inschrijfverplichtingen zie ik makkers terug die vorige
week net zoals ik dezelfde 100km-wandeltocht hebben gedaan in Aalst van
Euraudax. Om 20u is het al donker en met fluovestjes geeft het een mooi zicht
in het bos van Baudour. Nu het nog kan wensen we iedereen die we willen veel
succes want nog geen halfuur later als we het bos verlaten hebben zijn er
groepjes gevormd of zelfs zoals ik alleen aan het wandelen. Hier word ook zware
nijverheid gedaan want aan de linkerzijde zien we het grote verlichte complex
als we Baudour niet meer zullen zien tot morgen. Als we het 2de kerkje voorbij
wandelen, deze die van Hautrage vind de eerste checkpoint plaats in de Maison
Villageoise. Hier komen we nog eens halfweg en zelfs nog bijna aan het einde
maar dat is nog ver af. De Schelde loopt ook door Wallonië door en volgen we
naar Ville-Pommeroel waar in het schooltje we kunnen bijtanken. Ook dit klein
dorpje heeft een station gekregen van de NMBS, een luxe voor de weinige
bewoners. Via het dorpsplein gaan we het dorpje uit terug langs het water maar
nu langs de 'La Heine' waar één van de parcoursmeester de bewegwijzering nog
eens controleert. Het is weer rusten geblazen in de Ferme Noyelle te
Montroeul-sur-Haine. We gaan door de poort en bewandelen een schuin
landbouwwegel te herkennen aan de tractorsporen. Na de rustpost(1x) te Thulin horen
we veel gezoem van de vele windmolens die we onderweg tegen komen. We passeren
ook het monument met de uitstekende palen van het "Memorial La Bataille
d'Audregnies"als we de rustpost gaan opzoeken In het plaatselijke lusje
krijgen we na de eerst kasseien ook het debuut van het klimmen maar geen
wegwijzer meer te zien. Jà lap zeg, ik ben te ver gewandeld dus terugkeren naar
het laatste herkenningspunt. De stenen komen hier uit de grond dus goed
schijnen met de zaklamp om niet te struikelen is de boodschap. Nadat we Thulin
nu definitief verlaten hebben wandelen we een stuk bos door met vele plassen en
mijn sokken nat zijn geworden. Gelukkig is het niet ver meer tot de post
halfweg waar we andere kousen kunnen aandoen en kunnen genieten eventueel van
een omelet. Wat me hier wel opvalt is dat er maar weinig wandelaars gepasseerd zijn,
daar mijn bagage als 5de gaat vertrekken, dus zijn er nog velen achter mij.
Hopla het is weer van dat, weer te ver gelopen. Ik ben de tel kwijt maar qua bepeiling
is het niet zo top hier of moet die man van daarstraks dit stuk nog doen. We
wandelen langs de villas tot we wandelen in het bos van Stambruges en halt
houden in de chalet die midden in het bos staat. Straks komen we hier nog 2x langs
maar eerst gaan we nog richting Beloeil waar we een kop soep krijgen en opvang
hoeveel mensen er al hebben opgegeven tijdens het telefoontje van één van de
medewerkers. Het fluovestje mag opgeborgen worden en de zaklamp mogen we
stilletjes aan veranderen door een paraplu want het begint te miezeren. Hier
kennen ze ook een soort van Bos van Wallers uit Paris-Roubaix, maar dit maal
het bos van Stambruges daar we op een lange kasseistrook meten wandelen tijdens
het plaatselijke lus rond de chalet met onderweg de kapel van Erconpuch met vooraan
de boom met sjaals ingenageld. Eens deze een 3de x hebben gedaan passeren we
langs de rotsen en gaan op en neer door de regen naar het dorpje Hautrage waar
we terug belanden waar ook de 1ste rustpost was. Alléz, de laatste kilometers
staan voor de boeg waar we stilletjes ook de dagstappers mondjesmaat ons mogen
verzamelen. De laatste keer dat we kunnen bevoorraden is bestemd voor de
wandelaars die nog snelle suikers nodig hebben, op de rustpost op net geen
kilometer van de aankomst. Ik neem geen energie meer en stap gezwind, al is dit
veel gezegd tot aan de startzaal waar ik nog voor de klok van 11u ben
gearriveerd en meer dan 100km op de afstandteller staat. Nu wacht er mij nog
een lange terugreis van ruim 3 uur voor ik een dutje kan doen.
Euraudax Belgium kende afgelopen jaren bij hun
organisatieseen magere deelnemers
opkomst, maar stilletjes aan begint de opmars. Vandaag organiseert Euraudax
Affligem een 20h- wandeltocht vanuit Aalst. Men moet niet volledig de 20h uit
te wandelen maar men kan kiezen om na elke lus van 25km te stoppen. De echte
Die-hards hebben net zoals ik geen schrik om de volle pot te doen. We zijn met
82 wandelaars vertrokken, benieuwdhoeveel er straks nog zullen zijn. Bij vorige soort van wandeltochten
heb ik opgemerkt dat de deelnemers na geruime tijd afslanken. We zijn gestart
en het duurt niet lang voor we Aalst uit zijn en Vlaams-Brabantse wegen
opwandelen zoals de gemeente Hekelgem ook deel van uitmaakt. De meeste
onverharde stroken doen we aan zolang het nog klaar is. We wilden een strook
bewandelen maar daar had iemand anders liever niet. De reden was dat er een
paardeneventing plaats vind en de organisator niet wilt dat we de wedstrijd
beletten. We wandelen gewoon verder, maar mocht er een paard met ruiter aankomen
kaan we gewoon netjes aan de kant. Sommige paarden hadden niet veel zin om te
springen, daar hij een 3de poging nodig had om de hindernis te trotseren. We
wandelen Essene in en voor de kerk staat het beeldhouwwerk van "De
Papeter" net voor we halt houden voor de eerste wagenrust aan het
parochiezaal. We krijgen alle soorten trajecten voorgeschoteld onderweg. Is het
nu kleine wegeltjes, kasseien, bos- of weidepaden, we komen ze allemaal tegen
op weg naar de wagenrust voor de begraafplaats. Gebabbeld word er op dit
ogenblik maar weinig dat komt omdat we de Eksterberg beklimmen. Blijkbaar Ligt
Hekelgem/Affligem op zeer hoge hoogte. De Oude witte molen ligt ook al op een
top om deze te passeren. Voor het eerst zien we de zon die ons een beetje doet
opwarmen terwijl we in Erembodegem wandelen op weg naar de startzaal De Kring
waar we tijd nemen om onze broodje op te smukkelen. Met 66 wandelaars vatten we
de volgende 25km aan waar we via de oude Zeebergbrughet Somergembos in wandelen. Bos is veel
gezegd, laten we het houden op een soort van stadsparkje waar we doorwandelen.
Links zin we de witte Kluiskapel maar het gaat naar rechts langs een hoppeveld
voor een kasteel. We laveren tussen de grote plassen om toch geen natte voeten
te hebben als we richting de kerkplein van Meldert wandelen voor onze
wagenrust. Hop, de kasseien laten we rechts liever liggen en wandelen het bos
in en merken dat er al een elastiek is gevormd dit ook wegens de talrijke
plaspauzes. De zon gaat nu definitief onder dus tijd om de fluohestjes aan te
doen maar.....het is de moeite om hem niet aan te doen daar het tijd is om te
genieten van het avondmaal halfweg deze wandeling. We kunnen genieten van een groentesoepje
gevolgd door een schotel van kippenblokjes met kroketjes en gestoofde worteltjes
gevolgd door een cornetto.Ondertussen
word Temmerman Willy gehuldigd daar hij zijn 1ste gouden schelp heeft behaald. Wanneer
we buiten verzamelen is het echt donker dus een klein lampje is nuttig voor de
60 wandelaars die beginnen aan de kortste van 4 lussen. Na het wandelen tussen
de populieren wandelen we Erembodegem door langs de autosnelweg. Sommige dorpnamen
heb ik nog nooit van gehoord, neem nu Teralfene daar we het plaatsnaambord van
passeren. Aan het rondpunt merken we de kookketel van Affligem gemaakt door het
VTI. We hebben de wagenrust al achter de rug wanneer we het station van
Sint-Katelijne- Lombeek voorbij gaan. Het spoor speelt de volgende periode een
grote rol op weg naar Liedekerke. We passeren het overstromingsgebied van
Denderleeuw langs het water en het onfris ruikt dat afkomt van een fabriek die
kadavers verwerkt. Aan het viaduct houden we even halt om te lozen en bij te
tanken. De Oude denderweg brengt ons rarara..... naar de Dender die we aan de
linkerzijde blijven volgen tot aan de startzaal voor het ontbijt of sommigen
een dutje. Van de 82 die gestart zijn deze morgen zijn 59 dapperen gestart om
de laatste lus te doen. Het begin is hetzelfde als de 2de lus met een passage
door het Somergembos, waar we moeten vechten om niet te slaap wandelen. De
straten gaan bergop tot aan de 2x kerkplein Meldert maar nu in donkere en
rustige omstandigheden. De Paasklokken hebben blijkbaar hun werk al gedaan.
Koud is het alleszins want aan de ruiten van de auto's merken we een kleine
vrieslaagje onderweg naar de laatste wagenrust bij de Patronaat te Hekelgem.
Nog een goede 6 kilometer wacht er ons waar bijna aan het einde van de
wandeling de zon zien opkomen en iedereen feliciteren met hun prestaties. Ann
Baert krijgt daar bovenop nog een extra applausje daar zij nog gehuldigd word
voor haar 3de gouden arend. Nu nog de trein nemen om zo snel mogelijk mijn bed
op te zoeken. De paaseierenraap is voor enkele uurtjes later.
De West-Vlaamse wandeldag vind dit jaar plaats in Ieper waar
Wandelclub Nooit Moe Boezinge in de vredestad 'Dwars door de Frontstreek'
inrichten. Daar de bus nemen naar daar niet zo praktisch is in de uren was ik
genoodzaakt per trein te gaan ook al is het een ommetje via Kortrijk. Na het
clubfeestje van gisteren is het goed om een frisse neus te nemen d.m.v. een
wandeltocht. Startend vanuit het VTI ben ik begonnen aan mijn 29km waar al snel
Ieper verlaten word met al een rustpost na 1,5km. Straks komen we hier nog
terug, eerst volgen we de vaart Komen-Ieper voor de andere kilometers. Het
duurt niet lang voor we één van de begraafplaatsen langs de weg passeren. De
1ste is die van de Essex Farm Cemetery waar een groep jongeren voor de
aanduiding van de splitsing staan waardoor we over de hoofden moeten kijken of
we wel de juiste weg nemen. Alléz, we verlaten Ieper nu voorgoed om te wandelen
naar Brielen waar in het CC Den Briel de volgende rust is. Een klein smal
wegeltje brengt ons naar een splitsing waar andere afstanden weg wandelen van
ons. Wij zetten voet op de lange macadamwegen naar de thuisbasis van de
inrichtende club met name Boezinge. In het dorpschool kan er weer gerust worden
voor we de plaatselijke lus afleggen naar Zuidschote met herinneringskruis. Een
paar meters verder vind men in Steenstraete het monument ter ere van de
gebeurtenis waar de Duitsers op 22 april 1915 5730 gaslessen opengedraaid met
chloor waar de Franse & Canadese troepen verrast werden door die aanval. We
volgen het kanaal Ieper-Yzer langs de ene kant om na de Sluis Boezinge Sas ook
de andere kant te doen tot terug beland te zijn in de rustpost.We passeren het kasteel van Boezinge om niet
te struiken over één van de 3 Demarcatiepalen. Dat zijn stenen zuilen die
aanduiden waar de Duitsers het verst westelijk zijn doorgedrongen. In de verte
draaien de wieken van de windmolens met volle genot terwijl wij op de site van
John McRae doorwandelen die bekend staat van het gedicht "In Flanders
Fields". We volgen nog een klein stukje van het kanaal tot aan de schuur
waar onze rustpost ook was in het begin van de wandeling. Via de Astridpark
zijn we aan de achterkant van de Lakenhallen die op de Grote markt beter te
zien is om naar de Menenpoort te wandelen. We wandelen nog op de Vesten over de
Rijselpoort om via het Scholierenpad uit te komen aan de startzaal.
"Daar geen vroegere trein
genoodzaakt de 50km te doen"
Dit
weekend werd het startschot gegeven voor de Oost-Vlaamse wandelbiergordel met
een klepper van formaat : de Super Klypetocht in Ronse, een organisatie in
handen van de Chatons Ronse. Een tocht die enkel weggelegd is voor wandelaars
die houden van klimmen in de Vlaamse Ardennen, 60kilometer willen afwandelen, liefhebbers
van natuur,... kortom : voor Die Hards! Uiteraard vormen ook de overige
afstanden pareltjes. Het is even na de klok van 9u waar je normaal gezien te
laat bent om te inschrijven voor de 50km, maar de persoon van de inschrijving
vond het niet erg en gaf me de speciale consumptiekaart erbij alleen bestemd
voor de wandelaars van de 50 &60km. We verlaten het schoolcomplex om door
de wijk te wandelen waar men veel nieuwbouw treft. De ene na de andere
splitsing komen we tegen waar we hopelijk al goed zijn opgewarmd want ......
het is klimmen geblazen. We beklimmen de Scherpenberg /Hotond tot boven aan de
witte uitkijktoren waar men niet op de toren moet gaan om prachtige uitzichten
te zien. Ook al loopt het onverhard paadje een beetje scheef, we steken de
drukke baan over om het Provinciaal Instituut Heynsdaele langs de poort in te
wandelen. Het Instituut is bedoeld voor opvangcentrum voor jongens met gedragsmoeilijkheden. In
het zaaltje vind de rustpost plaats waar we gratis een yoghurtje krijgen. De club heeft gevraagd aan de bewoner van kunstgalerie
Beukenhof of ze ons mogen doorsturen door hun tuin en dat mocht waardoor we
kunstwerken tegenkomen, de ene wat origineler dan de andere. We steken opnieuw
de grote baan over en wandelen door het Feelbos voor we de kasseien trotseren
en na de bocht merken dat we ook naar boven moeten naar de top van Kalkhoveberg
of zoals de straatnaam Rampe met stijgingspercentage tot 18%, dat kan al
tellen. Boven zien we een wegwijzer met <- Patersberg, deze zullen we
wellicht ook moeten bedwingen zeker? Toch niet! We volgen een stukje van het
Panoramisch wandelroute naar Kwaremont waar in het OC de rustpost is gevestigd
die het centrale punt is voor de stappers van de 60km waar ze gebruik kunnen
maken van hun bagage. Het dorpje is ook zeer veel bekend bij de vele
cyclosportieven, al zuchtend komen ze boven, de ene al sneller dan de andere
tijdens een toertocht. Een paadje volgend dalen we af en komen soms zitbanken
tegen met grappige citaten voor we het kluisbos inwandelen. We steken de
taalgrens over om te wandelen in het stille dorpje Ammougnies waar ook een
protestants centrum is gelegen. Ik kijk een beetje vreemd op want in het domein
vind ik geen pijltje meer, het zal toch niet waar zijn? Jà lap, ik ben verkeerd
gelopen en moet dus een stukje terug waar we een smal paadje tussen moesten
wandelen om weer met zen allen naar de top van de Kluisberg(in het kluisbos)te
wandelen waar in de taverne 'Toren' de volgende rustpost is. We dalen het bos neerwaarts
met een passage door Orroir al is deze kort waar in tegenstelling tot de 60km
wij al eerder terug het kluisbos inwandelen met zijn speelzone
"bosuil". Het is stevig klimmen al zijn de treden van de trap al
zwaar maar het is toch prachtig wandelen door dit stukje natuur die me als
zelfs doet verlangen naar het wandelevenement Omloop Kluisbergen. Eens het bos
uit zien we voor ons weer het dorpje Kwaremont terug. We pikken nog een klein
stukje van de Oude Kwaremont mee voordat we eventjes uitblazen van al dat
klimwerk in de rustpost en enkele vrienden van de Euraudax wandeling van vorige
week terugzien. Een blokje maken voordat we nu toch de Patersberg opklimmen
maar wel via een graspaadje dat het toch een beetje minder lastig maakt. Een
eenzaam blauw kapelletje krijgt ons stil als we zeer mooie panoramische
uitzichten kunnen bewonderen. Al wandelend door brede weides met draaideurtjes
laten we het Fonteinbos(beiaardbos)rechts onderweg naar de rustpost te
Heynsdaele. Steeds dalend doen we nog extra meters voordat we terug het
Heysdaelebos inwandelen met enkele sommige stukken die door de afscherming met
de zon niet kunnen opdrogen. Via de achterkant van de zaal wandelen we door de
poort waar we belanden in het gehucht Klijpe waar achter de kerk in het
parochiezaal kunnen genieten van de laatste rustpost van de dag. De
Hotond/Scherpenberg die we in het begin al tegenkwamen beklimmen we nogmaals
zowel het harde- en bosgedeelte langs beide kanten van de drukke baan. De
samensmelting met de andere afstanden is een feit om via het winkelschoppingsgedeelte
weer Ronse binnen te wandelen om het schoolcomplex via de achterkant kunnen
nagenieten van deze mooie wandeling.
Aantal
deelnemers: 1776
Sorry voor de ontbrekende foto's, problemen fototoestel.
"We zitten al
aan de 3de 100kilometer van het jaar!"
Als we een stappenteller zouden meedragen de komende uren
zou de gewenste aangeraden voetstappen aan de aankomst tellen daar we weer aan
een 100km- wandeltocht meedoen van Euraudax. Alles gebeurt de komende 20h rond
de streek Berlare-Zele waar we 4 lessen afleggen van 25km om steeds terug te
keren/vertrekken in de feestzaal "De Dreef". Met maar liefst 111
wandelaars zijn we vertrokken onder lentetemperaturen voor de 1ste
les. Via onverharde paden al dan niet omhoog of omlaag vermijden we de drukke
wegen om naast het water te wandelen van de 'Eendenkooi'. De Eendenkooi nabij het
gehucht Donk en tussen het donkmeer is de verblijfplaats van vele (water)vogels
en je vindt er reigers en ooievaars. Vroeger werden er door middel van een eendenkooi wilde eenden gevangen,
maar sinds 1961 is de "Eendenkooi" een dierenpark en wandeldomein. Aan het einde
van het meer maken we tijd voor de eerste wagenrust(WR)waar we getrakteerd
worden op sneetjes rozijnenbrood met warme chocolademelk. We wandelen na 10min.
weer verder en kiezen nu het nog helder is weer voor autoluwe- en onverharde
wegen om door het domein Berlarebroek te wandelen. één van de talrijke
kapelletjes van ons land passeren we ook om onze wandelschoenen die de kasseien
moeten trotseren om een koek te nemen uit de mand en deze door te spoelen door
een bekertje frisdrank aan WR2 te Meerskant(Zele). Na 2 overbruggingsstukken
van 9km moeten we dus nog 7km besteden om terug de feestzaal te zien. De
Schelde kunnen we (nog !!!)niet zien daar het uitzicht versperd word door een
grasheuvel, dan maar de huppelende paarden opmerken voor we de lus achter de
rug hebben en genieten van een koude schotel. Met de 111 man die gestart zijn,
vinden 88man dat 25km te weinig is en vertrekken voor de 2de lus van de dag. We
wandelen de kasteeldreef op niet naar een kasteel maar terug een stukje
Berlarebroek meepikkend voor we nu dan toch langs de Schelde wandelen. Rechts
zien we de dorpskern van Uitbergen terwijl we de Uitbergenbrug op- en
afwandelen netjes op een rij op het paadje rond het waterzuiveringstation. Is
het nu al dan niet door het paadje maar de groep is uitgetrokken met het gevolg
dat de staart halt moet houden aan de spooroverweg om de trein te laten
passeren. De leiders laten even het tempo temperen om iedereen weer te laten
aansluiten om te Schellebelle, die zich noemt als "Mooiste dorpsnaam van
Vlaanderen" even nog naast het spoor te wandelen gevolgd door een privé
stukje van een boomkweker een satéstokje te nemen op het einde van dehoek van de straat, toevallig ook de
straatnaam voor de WR. Als de sportdrankjes leeg zijn drijven we het tempo weer
op waar naast het Nonnenbos gewandeld word daar je eerst toestemming moet vragen
om de zon onder te zien gaan en deze door velen op de plaat word geklikt. Nu ik
toch een plaspauze moeten inlassen maak ik er gebruik van om het fluo-vestje
aan te doen want veiligheid is prioritair! voordat we rusten t.h.v.het station van Wichelen. We wandelen langs
het overstromingsgebied Broekmeersen om de brug over het water die we aan het
begin van de lus ook al deden dezelfde weg weer bewandelen tot aan de feestzaal
en iedereen kan genieten van de soep en avondmaal. Wanneer 5minuten na het
fluitsignaal iedereen zich nog de laatste kledingstukken nog aandoen zijn de
eersten weer vertrokken voor de andere helft van deze tocht. 73 wandelaars
hebben nog goesting om er nog een lus bij te doen om toch meer dan 50km te
wandelen. We wandelen naast de kerk, steken de Schelde weer over om nog een korte passage door het centrum van
Schoonaarde door te wandelen. Geen grote baan maar het fietspad langs de
schelde naar Appels waar we nog recht hebben na onze avondmaal op een stukje
taart als dessert voor de kerk. Daar het nu al een tijdje donker is zal
verharde wegen nu grotendeels bewandeld moeten worden zo ook in Oudegem. Het is
ondertussen zondag wanneer we de wegels tussen de woonwijken te Mespelaere om eventjes
uit te rusten aan de Kerk te Gijzegem(Aalst). Het kasteel met zijn grachtkunnen we bij de passage niet bewonderen, we
moeten tevreden zijn met de poort, misschien krijgen we nog een kans bij één of
andere wandeling overdag in de buurt. Al is de verleiding groot maar het is pas
over 7u dat we de trein kunnen nemen aan het station van Schoonaarde want daar
zijn we weer beland om de brug over te wandelen en kriskrassen door de wijk
achter de feestzaal en tijd maken voor het ontbijt. Tijdens het ontbijt kon de
inrichters dankzij gulle sponsors een tombola houden onder de deelnemers van de
100km om enkelen gelukkig te maken met een prijsje variërend van
schrijfblokken, wekkers tot rugzakken al heeft de trekking enig volharding
nodig daar vele afgeroepen nummers niet van kracht zijn. De grote massa vind
75km wel genoeg geweest, het zijn alleen de cracks die niet schrikken om nog de
laatste lus aan te vatten. Nadat we de kerk en sporthal te zijn gepasseerd
verlaten we via de kerkwegen Berlare nog eventjes. Op applaudisserende
toeschouwers aan het donkmeer moeten we niet reken, allen het standbeeld van de
turfsteker verwelkomt ons op weg naar de wagenrust voor de kerk met aan de
voorkant het monument ter ere van de Boerenkrijg hier in Overmere. We nemen de
banaan op om de nodige krachten nog bij te tanken want het is toch nog 16km. De
vermoeidheid steekt bij velen toe ook bij uw verslaggever en gaan sommigen
collectief nog langs de kant om alle extra vocht achter te laten voor de
laatste wagenrust waar de mensen ons aan alle wagenrusten ons heel goed verwend
hebben. De hemel is aan het ontwaken wanneer we Berlare nu definitief niet meer
verlaten en het personeel naast de medewerkers ook feliciteren voor de mensen
die de 100km volbracht hebben.
Torhout, Merksem, Diest of Zottegem zijn de steden waar de
duizenden wandelaars kunnen deelnemen aan de Nationale wandeldag. Wellicht de
laatste in deze gedaante met de samensmelting van alle federaties voor de deur
in 2016. Ik heb gekozen voor Zottegem daar we met de bus van de club naar daartoe
gaan. Edmond Zottegem(de grootste club van Oost-Vlaanderen qua aantal
leden)heeft de gelegenheid genomen om de organisatie op zich te nemen. Eens
gestart zijn we vertrokken om nog enkele gladde wegen en krijgen nog tijd voor
enkele wees gegroetjes aan de 2 kapelletjes die we passeren voor de 7 &
15km weg zijn van ons. Wij wandelen langs de spoorweg op weg naar de 1ste
rustpost in de sporthal Smissenhoek te Lierde. Hier legt de grote afstand een
plaatselijke lus af door het gehucht Sint-Maria-Lierde met passage door het
parkbos. Na de rust bewandelen we een veldwegel en dalen de kleiberg af. Na een
modderwegelsteken we de spoorweg over
en zien voor ons het dorpje Strijpen waar er ook een rustpost is in het ontmoetingscentrum.
Terugwandelend naar de kerk is het tijd voor de mensen van de 25 & 30km aan
het voetbalveld van Racing Strijpen naar links te gaan om te beginnen aan de
plaatselijke lus. We wandelen op de boomschors rond de Bettelhovespaarbekken.
Een straatnaambordje met Blarenhoek laat ons niet demotiveren om verder te
wandelen naar Velzeke met zijn Sint-Martinuskerk. Op de terugweg passeren we
een vervallen watermolen genoemd 'Driesmolen' voor we weer in Strijpen
belanden. Hetzelfde stukje naar de splitsing bij het voetbalveld maar nu
rechtdoor naar het centrum van Zottegem waar we de kans krijgen om de
Egmontzaal te bezoeken. Aan de spoorwegbrug splitsen onze wegen echter nog om
extra meters af te leggen door de woonwijk achter het Bijlokepark, langs de
talrijke clubbussen in de industrielaan tot aan de rustpost in het schooltje te
Grotenberge. Dankzij de club & de gemeente mogen we gratis tijdens de
plaatselijke lus het museum van de folklore bezoeken waar we kunnen zien hoe
men vroeger leefde. Na de rustpost krijgen we het mooiste stukje van het ganse
parcours vandaag met name het domein Breivelde met zijn kasteel waar we
doorwandelen. Eens de poort uit zijn we aan de achterkant van de startzaal en
merk ik dat ik nog tijd heb en belange nog niet moe en doe daarom nog de 7km
parcours bij die rond en door het domein brengt en deze afstand nog mooier was
dan de plaatselijke afstanden.
"Door
omstandigheden kwamen we niet aan de effectieve 20h wandelen"
Euraudax Kuurne-Ieper organiseerde dit weekend voor de
20ste keer de 20h van Lauwe. Voor deze jubileumeditie konden de wandelaars
kiezen voor een afstand van 25 (1 lus), 50 (2 lussen), 75 (3 lussen) of 100
kilometer (4 lussen). Onder leiding van baankapiteins Monique en Didier startte
om 11h stipt een grote groep van 112 wandelaars voor de eerste lus van om en
bij de 26km. Het was een internationaal gezelschap want ook wandelaars uit
Nederland, Frankrijk, Duitsland en Denemarken waren naar Lauwe afgezakt. Na de
Kloosterhoekwegel en de Grenswegel staken we naast de talrijke auto's op de
autosnelweg de grens over om te wandelen in Frankrijk waar we aan de Chemin des
Meurins te Halluin konden bevoorraden aan de 1ste wagenrust door een bekertje
soep te drinken. Alléz, nous retrouvons une fois de plus om het waterkanaal
over te steken om te wandelen in het Port de plaisance d' Halluin-Menen, een
park met rietvelden en een jachthaven naast de Riviere de la Lys. We
overbruggen het kanaal via de sluizen waar aan de overkant de gedenksteen staat
ter ere van een schaar moedige weerstanders en 2 parachutisten die onder bevel
van het geallieerde oppercommando vernield moesten worden en daarbij hun leven
lieten op 28 april 1944. Ondertussen zijn we weer aan het wandelen op Belgisch
grondgebied om op de Oude vestingen of zelf onder door middel van een tunneltje
dwars door het stadspark van Menen te wandelen. Is het nog niet te vroeg om de
kurken te knallen of hebben sommigen nu al zijn om een beetje cava te drinken
aan het ontmoetingscentrum. 't Is niet waar hé! We mogen de paraplu open doen
want nu we net gingen aanzetten begint het te druppelen, gelukkig is het maar
voor korte duur. We verlaten het stadscentra van Menen om lang de Leie te
wandelen om te beseffen dat we 1/4de al achter de rug hebben. Tijd
om ons broodje te benuttigen om krachten op te doen om net zoals de 94anderen
te vertrekken voor de 2de lus. Ojà, we mogen onze fluo-vestje niet
vergeten want tijdens deze 25km gaat de duister vallen. Eens het voetbalveld gepasseerd
wandelen we op de kerkweg om de spoorweg te volgen waar het even verder gestaag
bergop gaat naar een monument voor ons naast de autostrade, het heet "De
Sjouwer". De Sjouwer is een monument in het Belgische dorp Aalbeke. Het
bevindt zich op een heuvel langs de Franse grens, langs
de autosnelweg E17 Rijsel-Gent. Het monument werd opgericht ter ere
van de West-Vlaamsegrensarbeiders of seizoensarbeiders die de grens overtrokken om in Frankrijk
te gaan werken. In de periode van 1930 tot 1960 gingen vele Vlamingen namelijk
het zware seizoenswerk uitvoeren in de Franse regio Nord-Pas-de-Calais. De grootste top van het monument is
daarom ook van symbolische waarde; hij wijst richting Frankrijk. Aan de
spoorwegbrug houden we even halt bij de wagen om beetje bij te praten bij een
mooie zonsondergang. Het schietgebedje of een kaarsje laten branden laten we
aan ons voorbij gaan nabij het kapelletje want eens de hoek om zijn we in
Moeskroen-Mouscroun de Pelgrimsweg aan het volgen o.l.v. ons Monique die wellicht
nog niet zoveel wandelaars heeft voorgespeld en genoodzaakt is om de groep te
splitsen in 2 om daarbovenop nog een taverne in de buurt te mogen opofferen om
ons de kans te geven iets te drinken. Is het nu de National of 't Paradijs, het
maakt niet uit zodoende dat men even kan rusten. Via de wijk Ten Dale ruilen we
Rekkem om terug het voorgeborchte van Lauwe in te gaan via het voetbalveld naar
onze feestzaal Astoria.Wie zijn schuld
het is laten we te midden maar we moesten ruim een uur wachten voordat we
konden beginnen aan het avondmaal(soep & stoofvlees/friet). Zo is de
organisatie verplicht om te snijden in het parcours en de 100km niet helemaal
kunnen doen. Na de vertraging zijn we van start gegaan met zen 81 op weg naar
Wevelgem waar we door het stadspark wandelen om de wegels op te zoeken die de
wijken verbinden en zien dat er een lange rekker ontstaat tussen de kop en de staart
van de groep. Nu het ondertussen zondag is geworden doet ons denken aan de
koffie met gebak die we in onze jeugdjaren veel hebben gedaan bij de bomma. Nu
doen we dit aan het sportcomplex te Moorsele.De brug onder door het weide land om nu in de omgekeerde richting weer
door het stadspark van Wevelgem, de thuisbasis van de wielerklassieker
Gent-Wevelgem nog eventjes halt houden aan de wagenrust met de nodige koffie om
wakker te blijven. Sommigen kunnen niet zolang wachten en maken gebruik van de
periode tijdens het ontbijt een uiltje te knappen om het laatste deel met volle
kracht(dat hopen we toch allemaal)aan te vatten. 70 diehards zetten een stap in
de goede richting om hetzelfde beginstukje van daarnet te doen maar nu in
Wevelgem rechts en harde noten moeten kraken(straatnamen). Al is het verrukkelijk
om te wachten op een trein aan het station, zetten we onze tocht verder op weg
naar de sportstraat voor onze puddingsje te benuttigen. De spoorlijn staat
centraal blijkbaar deze lus want we komen hem meerdere keren tegen onderweg
naar Wevelgem met onderweg de witte molen 'De Goede Hoop' voor de laatste maal
dienst mogen doen van de vrijwilligers die ook op deze laatste wagenrust ons
met de wenken bedienen. Chapeau en van harte bedankt voor deze medewerkers die
net zoals wij de hele nacht hebben wakker gebleven om ons te verwennen met al
dat lekkers. Wellicht door de koude(-2°C)kreeg ik te maken met een dip wat
normaal niet van toepassing is op mij maar we overwinnen deze handicap door
iedereen aan te moedigen en vooral proficiat te wensen wanneer we na de vele
kilometers nu definitief aan het einde zijn gekomen. Naast
de schitterende organisatie van Monique mochten we nog een groter applaus
gevenaan haar voor het behalen van haar
"15de arend Euraudax". Ook 'Willy van Euraudax' kreeg een trofee :
een gouden schelp voor behalen van 1.000km. Een dikke proficiat aan de
voltallige organisatie. Het parcours, de bevoorrading onderweg, de bediening in
de zaal, het vervoer van en naar het station in Kortrijk,... Een dikke pluim
voor het volledige team van Euraudax Kuurne-Ieper!
"De club doet als zijn naam waar, dwars door alle
velden"
Wandelclub Halfoogstvrienden
Bellingen begroet de wandelaars in het kleinste Pepingse deel-gemeente,het landelijke Elingen voor hun 7e Het pajottenland op zijn mooist tochten!
die ook de 2de manche is van 'Sportief Wandelen' editie 2015. Met
het project Sportief wandelen wordt elke wandelaar aangemoedigd om zijn
grenzen te verleggen en de strijd met zichzelf aan te gaan. Een bepaalde
afstand afleggen binnen een vooropgestelde tijdslimiet, daar gaat het om. U
bepaalt zelf of er aan 5km/u, 6km/u of 7km/u gewandeld wordt. De keuze van de
afstand en snelheid bepalen uiteindelijk de opgelegde tijdslimiet. De
tijdslimiet omvat ook rusttijden: 10 minuten per rustpost, 1x 30 minuten voor
een langere pauze (vrij op te nemen). Voor meer info surf naar www.sportiefwandelen.be. Ik
ben niet de enige vertegenwoordiger van mijn club want net binnen in de
startzaal kom ik enkele clubleden tegen die de kust hebben geruild om te
wandelen in deze streek. Eens gestart doet de naam van de club alle eer aan
daar we wandelen op een oogstveld waar akkervogels naar hun zin hebben. We gaan
deprivé grashelling op richting het
dorp Sint- Pieters- Leeuw. Het is hier dat de kleine afstanden terugkeren en
wij na één jaar afwezigheid wandelen door de weide Miavit. Daar waar dagelijks
vee grazenkunnen wij daar moeilijkheden
van vinden want je moet oppassen dat je niet in een diep spoor in wandelt en
daar bovenop is het grotendeels bedekt met dooiwater van afgelopen
sneeuwperiode. Even verder zien we een tent staan naast een waterloop in de
volle natuur waar de 1ste ruspost van de dag in elkaar is uitgezet.
nadat we gepauzeerd hebben wandelen we rustig verder kenmerkend aan deze streek
op en neer richting Gooik. We merken onderweg op de restant van een brug die
ooit ondersteuning gaf aan de spoorlijn Leerbeek- Halle. Het is weer rust
geblazen in de kleuterschool van Pepingen waar we deze keer onze kaart in- en
direct weer uitscannen want door het parcours ben ik een beetje tijd achter op
schema. We wandelen door de weide Alsoegt waar even na de splitsing een beetje
vloeken want er is bijna geen ander mogelijkheid om tot in onze enkels de
modder de trotseren. In de verte zien we een zendmast die we later merken dat deze
voor de rest van de wandeling kunnen opmerken. We verwelkomen weer de kleine
afstanden waar we naast de kerk van Auderzeele(hier schrijft het men nog met
een A i.p.v. een O), het kerkwegel volgend naar St.- Laureins- Berchem waar in
de parochiezaal gerust kan worden. Van hieruit stuurt de parcoursbouwers ons
een plaatselijke lus in waar het geklim beloond word met prachtige vergezichten
over het Pajottenland. We bewandelen een graspaadje naast een beekje van de
Markvallei om weer via de kerk onze kleine(4km)lusje te voldaan. Mijn
persoonlijke mooiste stukje van de natuur is alleen bestemd voor de 3 grootste
afstanden daar wij door domein Gaasbeek wandelen met de trappenklim naar het
kasteel. Het is jammer dat we het domein al snel weer verlaten, misschien een
suggestie aan de club om op een volgende jaargang een langer stukje door dit
domein te doen. We moeten uitkijken of we bij de splitsing het juiste traject
kiezen of we zijn weer aan het begin van de wandelingkilometers. We nemen met
zen allen het laatste stukje onverhard waar we de kerk voor ons zien en eerst
uitscannen voordat we kunnen uitrusten van deze wandeling. Na de terugreis
wacht er ons nog namelijk een grote poetspartij voor onze wandelschoenen weer
proper te krijgen tegen de volgende wandelingen.
Aantal deelnbemers: 1508
Sorry, maar door platte batterij geen foto's vandaag.
