Hoe
eerder we Diksmuide achter de rug hebben hoe vlugger de saaiste dag van de 4
voorbij is. Traditioneel is de dag van Diksmuide deze met de minste deelnemers
en met het saaiste parcours. Diksmuide vind dit jaar plaats als 2de
wandeldag en traditioneel niet als derde maar vroeger was dit al eerder een
keer gedaan met zelf een uitzondering toen we op de 1ste dag van
Oostduinkerke naar Diksmuide gingen. Starten doen we altijd op de Grote markt
een halfuur eerder ik daar die show niet nodig is om te wachten en zo de drukte
voor ben. We volgen de drukken baan richting Wouwen maar we het voetbalcomplex
voorbij wandelen en het polderlandschap(niemandsland)in gaan. Op de grens
Essen-Woumen gaan de 2 kleinste naar links waar we de andere kant wandelen om
even na het bordje van de 5km ons dagelijkse fruitsapje krijgen. We wandelen
Jonkershove binnen en zijn intussen alleen om de eerste boerenwegel, waar de
stenen uitsteken te bewandelen. Bij het Belgische militaire begraafplaats van
Houthulst gaan we het Vrijbos/bos van Houthulst in met onderweg de grot van
o.l.v. van Lourdes voordat we op de markt onze kaart laten scannen. We verlaten
de dorpskern en gaan gestaag bergop het plakkaatje van de 20km voorbij en
pikken de wandelaars van de 24km op, op zoek naar de Vredesmolen. We wandelen
verder, eerst richting Klerken en aansluitend naar Zarren om te dokken op de
kasseien van de steenstraat. Na de veilige oversteek moeten we ook opletten
voor de trein om een drankje mee te pikken vooraleer de Bethoosterse Broeken in
te wandelen richting de Handzamevallei. Quasi telkens we de tocht van Diksmuide
doen wandelen we het onverharde, vervelende stukje naast de Handzamevaart(en
dijk)richting het centragedeelte niet zonder eerst nog naast de gracht en de
vismarkt voor we terug op de Grote Markt zijn.
"Benieuwd wat de gevolgen
zijn van de besparingen bij defensie"
Na
een jaartje niet deel te hebben nemen pik ik de draad weer op met mijn
jaarlijkse afspraak aan de "Vierdaagse v/d Yzer". De organisatie
moest wegens de besparingen bij defensie met mindere middelen stellen en daarom
baten ze vanaf dit jaar hun logementkampen niet meer zelf uit. Ik was te laat
met vooraf in te schrijven en was eerst van plan dit gisteren na mijn werkdag
nog te doen maar er stond een lange rij waardoor ik genoodzaakt was het vandaag
voor het wandelen te doen. Achteraf was het toch beter gisteren gedaan te
hebben want heb lang moeten aanschuiven om mijn deelnemingskaart te hebben. Het
is 10.45u toen ik pas kon starten voor de 1ste 32km van de 4 dagen
met als voordeel dat de grote massa al lang weg is en het beeld is dat ik
alleen deze tocht afleg. We duiken de Piet Verhaertstraat in richting het
Hannecartbos maar deze niet in ga maar via de Polderstraat Sunparks voorbij wandel.
Via de Louisweg hebben we een passage door het zorgcentrum/vakantieverblijf
"Ter Duinen" waar we van de medewerkers een fruitsapje krijgen. We
wandelen Nieuwpoort binnen en gaat het via de Prins Mauritspark de promenade op
richting de zeedijk voor ons melkdrankje vlak naast het westerstaketsel. Gans
de zeedijk leggen we af waar een zeer klein stukje strand onder onze voeten
krijgen om de Zeebermduinen te bewandelen om de zeedijk van Oostduinkerke te
volgen waar er vandaag een markt plaats vind. Via het voetpaadje tussen de dijk
en het strand gaat het weer het strand op naar Koksijde-Bad om vanaf hier
altijd de dijk op te wandelen tot aan het eind met onderweg een garnalensoep
voor de wandelaars aangeboden door de Orde van de Paardevisser. De 16km gaat de
Houtsaegerduinen terwijl wij samen met de 24km de trambaan volgen(en eindelijk
wandelaars tegenkom)richting De Panne om weeral de dijk op te wandelen zonder
eerst onze kaart te laten scannen op het Canadezenplein een gratis appeltje
krijgen aangeboden door de gemeente. Eens Leopold I gepasseerd gaat het via
straten door de wijk achter de Dynastielaan naar het Calmeynbos. Dit bos duiken
we in langs beide kanten van de trambaan om het Artiestenpad een stukje te
volgen tot aan de zeescouts. We verlaten De Panne en pikken de wandelaars van
de 16km weer op om samen via de Noordhoekstraat met onderweg een gratis
sampling een onverhard stukje te nemen richting de vroegere schoolhoeve
"Ten Bogaerde". Na het oversteken van de drukke baan komen we via het
clubhuis van de vliegclub terecht op het militair vliegveld. We dwarsen de
landingsbaan en passeren de loods waar zowel de oude als de nieuwe(NH-90)
seaking staan om via vakantiedomein 't Liefoord, Hegerplein als de
brandweerkazerne naar het zwembad waar alle afstanden weer tezamen komen om in
rechte lijn te wandelen naar het visserijmuseum.
"Blijkbaar zijn
mijn benen nog niet moe van gisteren"
Na de dodentocht van gisteren was ik genoodzaakt omwille om
mijn kaart van 'Sportief wandelen' vol te laten maken te gaan wandelen in
Boutersem voor de "Gordel om Groot-Boutersem" die ook de
Vlaams-Brabantse wandeldag was. De Organisatie was in handen van wandelclub
Boutersem Sportief die de wandelaars afstanden aanboden van 4 tot 35km. Ikzelf
gekozen voor de 21km ben ik gestart vanuit de gemeentelijke feestzaalom direct de Hertbos in te wandelen voor
geruime tijd om Boutersem weer in te wandelen niet om naar de startzaal te gaan
maar voor de rustpost in de voetbalkantine van de plaatselijke voetbalclub. We
wandelen de spoorweg over de natuur opzoekend in plaats van de drukke
autowegen. De 3 grote afstanden wandelen eerst naast om nadien over de
autosnelweg te gaan om Neervelp in te wandelen waar we na het passeren van de
kapel van Onze-Lieve-Vrouw Niet Bevlekt Ontvangen van Neervelp, de rustpost
bereiken aan de zaal 'schuttervrij'. Nadat de 27, 30&35km hier hun
plaatselijke lus hebben afgelegd wandelen ze samen met ons weer als is het voor
een klein stukje tot aan de splitsing. Met de 27km wandelen we de spoorweg als
autosnelweg onder om in Vertrijk in de buurthuis na 3,5km de volgende rustpost
te hebben. Het volgende verbindingsstukje is ook maar 2,2km waar onderweg de
16km uit het gemeentehuis komt en ons bijvoegt om in Roosbeek in de kantine 'in
de voorlaatste' van Sporting Roosbeek de laatste rustpost te hebben. Alléz, nog
3km waar we terug de natuur opzoeken voor de laatste keer om terug de startzaal
te bereiken na een mooie wandeling en goede benen na de dodentocht van
gisteren.
"Het
begint stilletjes aan allemaal 'show' te worden!"
Weet je het nog na de editie van vorig jaar aan de geïnterviewde
wandelaars na hun Dodentocht: "Volgend jaar opnieuw?, Nooit meer!".
Maar toch staan de meesten hier terug om op de 2de vrijdag van augustus deel te nemen aan
de "Dodentocht". Sommigen voor een weddenschap, de eerste deelname of
gewoon om proberen als getrainde wandelaar de 100km af te leggen binnen 24 uur.
Na een treinreis(met onderbreking tussen Sint-Niklaas en Bornem d.m.v.
pendelbussen)is het tijd om mijn scanningkaart af te halen alsook om mijn badge
af te geven. Net zoals vorig jaar is het verzamelen aan het Kloosterplein voor
nog een lange wachttijd.. Terwijl sommigen nog een dutje proberen te doen
schoven er duizenden aan in mondjesmaat om klaar te staan om te vertrekken.
Nadat de burgemeester door een micro iedereen succes wenstesteeg de spanning op. De brandweer zorgde
ervoor dat het nog even kalm was, maar eens zij weg waren gingen de lopers als
een schicht ervandoor. Door het late startuur(21h)was het niet lang wachten
voor het donker werd toen we op de Groenendijk lang de Schelde, wandelden met
links enkele schapen onder het krekelsgeluid. Aan de kerk van Weert kregen we
de tijd om voor de 1ste keer ons bevoorraden met een bekertje water.
Als we de steentjesdreef met enkele grote putten hebben bewandeld komen we
terug in het centrum van Bornem, waar we nog niet opgeven want 15km afgelegd te
hebben is nog geen 100, dus houd de moed erin collega's. We gaan de tunnel
onder de N16 door om bij de chocoladefabriek krachten op te doen door een
dorstlesser en een rijsttaartje. De Schelde speelt een bijrol in deze actiefilm
omdat we er weer langs wandelen voordat we kennis maken met Hingene, die
wellicht bekend staat als de gemeente van kasseien, die wij niet graag
opwandelen. Op weg naar Ruisbroek zien we de schelde stromen in het donker, het
ideale moment om de kikkers te horen. Wat ook hoort bij dit evenement is dat de
plaatselijke bewoners ook hun slaap even uitstellen om bij een vuurtje, de ene
al groter dan de andere, de deelnemers aanmoedigen. Aan het station gaan we
naar rechts om eventjes het spoor te volgen tot we aan een rondpunt een
kookketel met de naam 'Duvel' opmerken. Dat wil zeggen dat we op de controle aan
de klimmuur de kans op een Duveltje naast ons verstandelijk liggen, voor we een
passage hebben door de brouwerij. Nu volgt het langste overgangsstuk van
10,39km tot de volgende controlepost, met op een deeltje een vervelend stukje
onverhard waar de stenen uitsteken, maar gelukkig hebben we genoeg zaklampen
bij om niet te kunnen struikelen. In de gemeente Londerzeel staan de mensen van
Aquarius om ons een drankje te geven in toch te zeggen uitstekende
weeromstandigheden. Nu komen we aan het punt net na het bordje van de 50km waar
de meeste willen bereiken, de bekende post van Palm. We zien na 7uur wandelen
dat er nog weinig opgevers zijn, zodat het nog kalm is. Vlug de tijd geven om
ons van frissere kleren en/of kousen aan te brengen plus krachten op te doen om
te beginnen aan het tweede gedeelte. Als de duisternis heeft plaats gemaakt
voor de dag mag een stukje bos niet ontbreken, dus wandelen we door het
Buggenhoutbos om nog een stukje molenbeek mee te pikken om krachten op te doen
aan de school van Lippelo. Kort erna hebben we al 3/4 opzitten van deze tocht
om rond het water van het fort Lieszele te wandelen. Een onverhard wegeltje
brengt ons naar het centrum van Puurs om even halt te houden. Na de toren gaat
het links doorWandelbos
Tekbroek om de verbinding te maken naar Oppuurs. Een agente brengt ons veilig
de baan over om het onverhard paadje te wandelen tussen de Vlasrootputten.
Nadat we de nog overblijfselen van het vroegere station Sint-Amands met kort
daarna de sporthal kunnen we hier nog even bij- of aftanken voor de laatste
10km af te leggen. Traditioneel volgt nu de passage op jaagpad of beter bekend
de dijk van de Schelde. Eerst passeren we Mariekerke, het dorp van Emile
Verhaeren met onder meer zijn grafsteen die uitkijkt op de grote plas. Wie het
nog nodig heeft kan nog even bijtanken bij de laatste bevoorradingspunt om
beginnen af te tellen met de al bekende bordjes voordat we het centrum betreden
waar we onder geklap de eindmeet bereiken net zoal de 7741 collega's van de 12
018(recordopkomst)die gisterenavond vertrokken zijn.
De Ronde van Vlaanderen voor wandelaars georganiseerd door
wandelclub Hanske de Krijger - Oudenaarde is veel gezegd. Laten we het houden
bij een wisselbekertocht hier rond met enkele bekende wegen die de renners ook
doen maar geen Koppenberg, Patersberg, Oude Kwaremont, etc. We zijn gestart
onder de temperatuur van 24°C voor de wandeltocht van 31,5km waar we wandelen
naast het spoor naar de kerk van Sint Walburgakerk met geen passage door het
centrum maar richting Leupegem voor de rustpost naast de kerk. We volgen het
paadje naast de Maarkebeek voordat we de Ladeuze onverhard beklimmen. We dalen
naar de rustpost om nadien de Volkegemberg op te wandelen. Een passage door het
Volkegembos hoort er ook bij zonder de 20km richting Mater waar in het
schooltje achter de kerk de rustpost is. Wij doen hier een plaatselijke lus
langs brouwerij Smisje op weg naar de Tissenhovemolen dokkerend over de
kasseien terug naar de rustpost.We
duiken het bos van Ename in gevolgd door een klein stukje van de Kattenberg.
Zonder te beseffen zijn we op de top van de Wolvenberg om de drukke(en te
kleine)rustpost van Volkegem op te zoeken. Nu dalen we af naar Oudenaarde en
passeren brouwerij Liefmans om de schelde via de brug over te wandelen in de
Prins Karelstraat. Via langs de sporen te wandelen beëindigen net zoals we
begonnen zijn aan deze wandeling.
"Om uit te
blazen kan men ook bij de mensen van Lennik wandelen"
Voor een manche van 'Sportief Wandelen' moet ik op deze
zaterdag uitwijken naar Vlaams-Brabant met name Sint-Kwintens-Lennik waar de
wandelclub "Lennikse Windheren" hun jaarlijkse Lennikse Feestentocht
inrichten. Hier duid men de parcoursgegevens niet uit in afstanden maar doen ze
d.m.v. lussensysteem. Mijn parcours van 34,8km zal bestaan uit de lussen
1+2+3+4A+5 & 4B waarna de eerste drie lussen telkens hier terug komen. We
zijn begonnen aan de 1ste lus waar we onderweg een kapelletje
passeren en onverharde stukjes bewandelen in Gooik met ook de Saffelberg
terugkerend naar de startzaal. Lus 2 gaat via de juiste pijltjes te volgen
langs talrijke landbouw- en fruitteeltgronden waar we de kerk al van ver zien
staan. Lus 3 gaat via de marktplein met zijn beroemde paard op weg naar de
Sint-Martinuskerk waar we verder autoloze wegen/wegels opzoeken om via de
marktplein terug te keren naar de startzaal. Lus 4 bestaat uit 2delen(een a
& een b lus)waar we eerst naar de rustpost gaan met onderweg weer grote
perenranken om na het voetbalplein van Sporting Eizeringen de rustpost in het
plaatselijk basisschooltje kunnen rusten. Lus 5 is hier een plaatselijke lusje
door het pajottenland dwars door Roosdaal om na de rust tot slot nog lus 4 af
te maken waar we in volle zon een kerkwegel ons weer brengt naar de startzaal.
We spelen eerst het spelletje 'Wie van de 3'? In de Marching konden we lezen
dat er in Vinderhoute, Zandhoven alsook in Eernegem "Kastelentochten"
plaats vinden. Ik heb gekozen voor dat laatste al vraag ik me af er wel
kastelen zullen tegen komen in dit polderlandschap. Vanuit het domein Torenhof
kon men ook kiezen voor de wandeling of een fietstocht op deze zonnige
zomerdag. De wandeling stond o.l.v. wandelclub Motestappers uit Koekelare die
ons de keuze liet uit 6 afstanden, voor elk wat wils. Wij houden voor onze
eerste gedeelte van de omloop als 25km- stapper het gezelschap aan de kleinste
afstand. Het duurt niet lang of we wandelen de Groene 62 op , dat vroeger een
spoorwegbedding was, op en passeren het oud station van Moere voordat we aan de
Moerdijk in de startzaal kunnen verpozen of direct verder wandelen. We wandelen
de windmolens tegemoet op grondgebied om te wandelen naar Gistel. Nadat we het
industriepark zijn voorbij gewandeld gaan we op naar Abdij "Ten
Putte" waar in de cafetaria de volgende rustpost is. Een klein stukje
geschiedenis geven we u mee: Wellicht op het einde van de 11de eeuw werd op de
plaats van de marteldood van de H. Godelieve een klooster van zusters
Benedictinessen opgericht. Enkele Latijnse en Middelnederlandse levensbeschrijvingen
van Godelieve verwijzen naar het blindgeboren dochtertje uit het tweede
huwelijk van Bertolf als stichteres en eerste abdis van dit klooster. De abdij
werd in 1578 verwoest door de geuzen. De zusters moesten vluchten en stichtten
in 1623 een nieuwe abdij in de Boeveriestraat te Brugge. Op 2 juli 1891 keerden
twaalf zusters naar Gistel terug en namen hun intrek in het nieuwe klooster,
gebouwd in neogotische stijl. In 1934 kreeg de priorij de eeuwenoude titel van
abdij terug. Eind 2007 verhuisde de Gemeenschap Moeder van Vrede, die erkend
werd als religieuze congregatie van diocesaan recht, vanuit Meetkerke naar de
abdij Ten Putte. De abdij Ten Putte wordt druk bezocht door bedevaarders en
toeristen. In een fraaie koepelkapel staat de put met het miraculeuze water
(1634). Verder kunt de abdijkerk, de devotiekapel, het kraaikapelletje (op de
motte), de plaats met het genadebeeld en de gevangenis bezoeken. Zeer bijzonder
is het 'hemd zonder naad', dat volgens de legende gemaakt werd door Godelieve.
Zeker aan te raden is een bezoek aan het vernieuwde Sint-Godelievemuseum waar u
meer verneemt over de Gistelse heilige en de geschiedenis van de abdij. Het is
tijd om verder te wandelen door het polderlandschap langs de achterzijde van de
abdij door Zevekote om eventjes een hoekje om te maken om het Kasteel Bon
Vouloir te passeren. Het kasteel werd vanaf 1889 in fasen gebouwd en als
jachthuis door een adellijke familie ingericht(Bon Vouloir is de titel van een
jachtlied) Tijdens de 1ste Wereldoorlog werd het door de Duitsers als
veldhospitaal gebruikt en verwoest. Vanaf 2001 kreeg het een grondige renovatie
met respect voor de eclectische stijl van de jaren 1900. We wandelen het
CC(cultureel centrum)in voor de verpozing waar meerdere afstanden hier een
lusje doen. We wandelen langs de tarwe- en maïsvelden naar de Hovaeremolen waar
we rechtsaf terugkeren langs de Wallenbeek tot de dorpskern. Nog een goed 2km
resten ons nog waar we de drukken baan nog eventjes volgen om nog eens langs de
Moerdijk wandelen tot aan de startzaal. Wel spijtig dat we maar één kasteel
hebben gezien terwijl het toch in meervoudsvorm stond gepubliceerd.
Zwerven
door de nacht, al dan niet wandelend of lopend langs een landschap niet gedomineerd door dichtbevolking. Dat had ik zo
een beetje verwacht toen ik de verplaatsing deed naar Binche waar wandelclub
'Les Marcheurs de la police de Binche' hun jaarlijkse 100km en Thudine weer
hebben ingericht. Een paar minuten voor 21u kregen we het licht op groen en
wandelden langs een vestigingsmuur op de Square Seri Veux Binches de grote stad
uit naar de eerst bevoorradingspost te Waudrez. Op de toekomstige
bevoorradingspunten zullen voor ter drinken altijd kunnen kiezen tussen water
of cola al dan niet bijkomstige keuze van koffie. Als waait het bijna niet toch
zien we de windmolens hun wieken met volle kracht laten draaien. Op kasseien
worden onze voeten niet verwend waar we nu de windmolens achter ons laten op
weg naar Haulchin. Geen soep voor mij op deze bevoorradingspost waar ook voor
het eerst onze kaart word gekenmerkt, want het is al warm genoeg buiten. Geen
verlichtingspaal onderweg dus de zaklamp is nuttig om de fluocerende pijltjes
te zoeken onder het geluid van krekels in de bermen. Richting Merbes-le-Château
wandelen we wandelaars voorbij die blijkbaar te vlug zijn gestart wat een
geoefende wandelaar eigenlijk niet zou mogen tegenkomen. We wandelen de Sambre
over om door de industriezone te wandelen om andere kleding en/of kousen aan te
doen in de hoofdpost terwijl we wachten op onze omelet. We volgen nog een klein
stukje het spoorweg om terug via het water een klein stapje terug te keren om
een klein onverhard waar de uitstekende stenen zeer gevoelig zijn voor onze
enkels niet te verstuiken. Het is tijd om de Collégiale te Watze te passeren en
verder door Thudinie, dat is het land van Thuin, te stappen die boven een
helling ligt met onder meer zijn bibliotheek en zijn stadsplein waar
waarschijnlijk overdag men vergezichten kan bewonderen. Het was net helder aan
het worden,als er al 61 km op de teller stond nu zou ook de tocht wat meer
avontuurlijk worden. We liepen terug door een stukje bos met vooral een
gevaarlijke afdaling waar we blij zijn mocht het niet geregend had of het was
een gladde bedoeling geweest op weg naar de post 10(van de 14)waar we het lege
flesje sportwater inruilen voor een volle. Ik vind het bijzonder mooi in deze
tocht als de ruines van de abdij van Aulnes in het zicht komen. Zo om 7 uur 's
morgens is de plaatselijke horeca nog niet open. Niet getreurd. In een school
vlak over de sluis was het voor ons bevoorrading. Geloof me! Ik dronk er niet
één maar 2 bekers koffie. Ik had de cafeïne precies nodig. De Samber bleef
enige tijd onze compagnon naast de mooie vergezichten. Het is het landschap in
het bos na de controlepost die me de verstrooidheid naast mijn medemakkers die
ik tegenkwam tijdens deze tocht, heeft opgebracht. Wat nu? We hebben besloten
om het eerste dorpje op te zoeken aan vragen aan de bewoners, zelfs aan de
postbode waar Mont-Sainte-Geneviève is. Je zou denken dat we extra kilometers
zullen hebben maar op de afstandsmeter van mijn compagnon stond dezelfde aantal
kilometers die we ook gingen afgelegd hebben toen we in de bevoorradingspost
zijn. Nu zijn we dus weer op het oorspronkelijke parcours en wandelen we met de
dagstappers naar Buvrinnes waar men her en der soorten vogelverschrikkers vind,
de ene al origineler als de andere. Als de windmolens weer in zicht komen is
het stappen door de stofferige warme wegen tussen de korenvelden. waar de abdij van La Bonne Espérance in het zicht komt. Hier hebben we de laatste
bevoorrading Vanaf hier is het dan nog 4,9 km te gaan lang een fietspad die
uitkomt bij de vestigingsmuren bij het kasteel van Binche om dan nog even door
het centrum te wandelen om te belanden in het Kursaal waar we de bel luiden en
proficiat wensen aan alle wandelaars die deze tocht hebben uitgewandeld.
1ste Op weg in Diksmuide rond de Yzer en Yzertoren 2015
"Een pasgeboren
kindje heeft nog veel te ontdekken"
Aktivia heet "TTC Smashing Smude VZW" van harte
welkom om als wandelclub toe te treden bij de grote wandelfamilie. De
tafeltennisclub uit Diksmuide organiseert hun eerste wandeltocht met name '1ste
Op weg in Diksmuide rond de Yzer en Yzertoren' en dit zowel zaterdag als zondag
al stond de tocht niet vermeld in de Marching maar via enkele internetbronnen
toch bekend werd voor de wandelaars. Vanuit hun clublokaal aan de jachthaven
zijn we samen vertrokken met de 6km voor een korte passage door de binnenstad
met een passage langs de Begijnhof, Vismarkt en de Sint-Niklaaskerk om de
Handzamedijk op te wandelen. We nemen de Drie Mussenbrug om de woonwijk door te
wandelen om een beetje afkoeling te zoeken in het stadspark. We treden opnieuw
de stadskern in met een doortocht langs de Grote Markt met het beeld van
Janneke Maan en een stukje winkelstraat om de grote baan te dwarsen om nog even
de wijk erachter mee te pikken om weer in de startzaal te belanden. De 6km
heeft hun tocht al op zitten maar wij nog niet dus voegen we toe aan de andere
afstanden om de Hoge brug over als onder te wandelen richting de Yzertoren met
PAX-poort. We volgen de Ijzer op de Ijzerdijk om te wandelen naar Sint-Jacobskapelle.
Op het Sint-Jacobsplein voor de kerk vind men een grote pelgrim als aan de
overzijde een tekstje van Guido Gezelle. We wandelen verder de polder in naar
Oudkapelle waar bij een plaatselijke boer de rustpost is. De 18km doen net
zoals wij een plaatselijk lusje waar het rechttoe rechtaan naar Nieuwkapelle
gaat om de windmolens aan de visvijver voorbij te wandelen om terug te wandelen
via de Oude Zeedijk naar de rustpost te Oudkapelle. Na een drankje is het tijd
om terug te keren richting Diksmuide dat we doen via de Grote Beverdijk. De 1ste
druppels vallen uit de lucht maar de voorspelde onweersbuien blijven(weeral
!!!)uit. We wandelen langs het spoor en op de Oude Spoorwegbedding Frontzate
richting de Yzertoren. Nog even de brug weer onder en over om via de Jachthaven
de startzaal weer binnen te wandelen waar we bij afgeven van de controlekaart
een ijsje krijgen. De club mag tevreden met hun 1ste
wandelorganisatie en hopelijk mogen er nog velen volgen waar men al doende
leert om de wandelaars tevreden te maken.
"2/2 op mijn
rapport voor de 125km, 0/2 voor de 125km"
Als je een gouden arend wilt halen bij Euraudax Belgium moet
je 2 maal 125km wandelen aan één stuk zonder slaap of het moet een hazenslaapje
zijn tijdens de lange pauzes. Vandaag organiseert Euraudax Brakel o.l.v. de 2
Danny's de 20h van Brakel. Het is de baankapitein Danny die me komt ophalen om
me naar de startplaats sporthal 'de rijdt' te brengen. Eerst begroeten we
iedereen hoofdzakelijk de steeds terugkerende makkers die ook houden van lange
afstanden te wandelen. Euraudax is ook bekend over de grenzen met wandelingen
in Frankrijk, Duitsland, etc. Zelfs een groepje Denen hebben de weg gevonden om
hier de streek te komen verkennen door in groep te wandelen aan een tempo van
6km/u. Het is rond de klok van 11u wanneer we met z'n 83 zijn vertrokken voor
de 1ste lus van 50km waar het niet lang duurt voor we kennis maken
met het op en neer wandelen die deze streek rijk is. Tijdens de afwisseling van
(on-)verharde paden in Zegelsem merken we pijltjes op voor de wandeling van de
wandelclub uit Nukerke die morgen hun wandeling . hiernaar toe brengen. Na een
8km en al over het middaguur krijgen we bij de eerste wagenrust een warme
kippenbout aangeboden door de medewerkers die we met volle teugen afknabbelen.
We blijven achter de baankapitein onverharde stukken opzoeken tot het
Etikhoveplein voor de volgende bevoorradingspost. Het is hier dat een
pasgetrouwde koppel hun mooiste dag van hun leven hebben te merken aan de
paardenkoets voor de kerk. Kleine stapelwolkjes met verbeelding zie je zelfs er
iets in, brengen ons met poze's afkoeling. We wandelen Leupegem binnen waar de
verleiding naar de Koppenberg groot is maar daar gaan we niet naar toe. Via de
spoorweg die we volgen gaan we nu nog niet naar het centrum van Oudenaarde maar
eerst geven we onze bonneke af in ruil voor een broodje die we bij een drankje
benuttigen in 'The Outsider' met zicht op de kerk van Oudenaarde bij het meer.
hier kan je ook terecht kan voor events, incentives, teambuilding, survival, sportkampen,
milieuklassen, expedities en nog veel meer. Via het meer dat we een tijdje
volgen verlaten we het domein en trekken nu echt de stad van Adriaan Brouwer in
waar tijdens de laatste weekend van Juni de Bierfeesten plaatsvinden. Tussen de
drukte slaan we net voor het stadhuis rechts af om door het
Liedtspark(stadspark) om lang beide kanten van de Eindrieskaai te wandelen
langs de Schelde tot aan het Kezelsfort waar we eerst een ijsje eten voor we
gezamenlijk het bezoeken. Het fort is gebouwd tussen 1822 en 1824 door 1500
bouwvakkers tijdens de Verenigde Nederlanden met als doel Oudenaarde te
beschermen tegen eventuele aanvallen van de Oostenrijkers of Fransen, maar werd
nooit gebruikt. In het midden staat het buitenverblijf van de eigenaar , een
klein kasteeltje(Belvedère). Het fort is
gesloten tussen 15 september en 15mei zodat de vleermuizen ongestoord kunnen
overwinteren. De ronde bogen van baksteen zien er als nieuw uit, ze hebben dan
nooit last gehad van weerinvloeden en erosie. Aan de ingang staan meters ver
confituurpotten die families gebruikte om de vruchten van de vele fruitbomen
rond het fort te verwerken. Het fort bestaat uit luistergangen(waar ze hoorden
of de vijand aan het graven was)& dynamietgangen alsook kazematten aanwezig
als verblijfplaats voor officieren. Eens we het fort bezocht hebben zien we
links nog een prachtig uitzicht over de stad voordat we de wandeling weer
hervatten via de Vlaamse Ardennendreef. Wanneer we het Markebeekje beklimmen we
de 1ste echte klim van de dag met name de Ladeuze waar het gras hoog
staat tot aan de extra ingelaste WR aan het kapelletje. Jean Jacques & Luc
trakteren ons op een glaasje daar ze hun al dan niet eerste gouden arend hebben
behaald. Na de aperitief wachten we geduldig op onze toer om het overstapje
over het prikkeldraad te nemen en hopelijk Danny geen klachten krijgt van de
plaatselijke landbouwer daar we op zijn patattenveld aan het wandelen zijn daar
het beter loopt. De 1ste lus zit er op en is het tijd voor het avondmaal te
benuttigen en tegelijkertijd Geudens Kim te feliciteren met het behalen van
zijn 21ste schelp. De fluohestjes worden aangedaan wanneer we met 68
man vertrekken voor lus 2. Naast Nederbrakel ligt op een boogscheut Opbrakel
waar we nog de kans krijgen nu het zicht nog optimaal is om door het
Rivierenbos te wandelen. Na het bos kiest Danny om een afslag eerder te nemen
wegens de tijd niet te veel verliezen daar we nog recht hebben om ons
dessert(rijsttaartje)nog te laten smaken. We hebben 60,5km op de teller staan
om via het gemeentelijk domein Reytmeersen de nacht in te wandelen en een blauw
uitzichttoren passeren voor we halt houden om de banaan als krachtvoer in te
nemen bij de kerk van Michelbeke. Er word blijkbaar veel gefuifd in Brakel want
her en der paseren we de ene jukebox na de andere op weg via het gemeentepark
naar de startzaal waar de benen/voetjes kunnen uitrusten tijdens onze koude
schotel. Alléz parti voor lus 3 waar we met 61 zijn vertrokken voor de
voorlaatste lus via het rondpunt met fietswielen Brakel uit te wandelen om
stilletjes vals plat naar de WR in Everbeek-Beneden voor een puddinkje en een
bekertje frisdrank. Van de stad "beneden" moeten we dus ook naar die
van "boven" waar het luchtruim aan het ophelderen is wanneer we dus
Everbeek-Boven eventjes rusten. We kunnen weer goed zien, al heeft de ene meer
moeite met zijn ogen op te houden dan de andere, dus kunnen we weer de natuur
induiken en zoeken het Hoogbos op waar Danny heeft besloten om hier ook een
beetje in te korten via de Toepkapel daar we nog tijd genoeg krijgen om onze
ontbijt te benuttigen. In de startzaal krijgen Luc & Hugo hun aandenken
voor het behalen van hun arend. Waar we met 83 zijn vertrokken gisteren ochtend
zijn er 60 die vinden dat ze nog een 25km kunnen bijdoen en beginnen met goede
moed te klimmen naar de top van de Valkenberg om verder naar boven te gaan
nadat we een rode kip zijn voorbij gewandeld in de rarara.....Kiekenstraat. In
Elst zoeken we een stukje bos op die uitloopt na schriftelijke toestemming om
een stukje te wandelen door te wandelen door zijn fruitgaarden van meneer
Decroo. Er word vandaag nog een keer getrakteerd nu door Geert Strobbe die ons
een druppel aanbied voor het behalen van zijn 9de gouden arend net
bij de Zwalmbeek. De Berendries speelt nu een grote rol daar we deze eerst
dwarsen via een nieuw aangelegd onverhard stukje om deze op de straatzijde af
te dalen en weer op te klimmen net zoals enige wielertoeristen. Via de
patattenvelden als maïsvelden wandelen we naar St.-Maria Oudenhove om café The
Corner binnen stappen voor onze CR. De Pelgrimsweg wandelen we in om het
kasteel van Lilare en Jansveld met mondjes maat een einde kunnen maken aan deze
Euraudax wandeling waar in de startzaal nog wandelcollega's beloond worden met
het behalen van hun Gouden Arenden en ik nog wakker moet blijven om niet in het
verkeerde dorp te belanden dan mijn thuisbasis. Wie nog zin heeft om een 100km
wandeling van Euraudax mee te doen(laatste van het jaar)heeft nog een kans op 5
september voor de wandeling te Torhout.
Na mijn 100km wandeltocht te Torhout gisteren was ik
benieuwd of ik genoeg gerecupereerd was om samen met mijn clubgenoten te gaan
wandelen in Wallonië. Per bus zijn we aangekomen te Mons die cultureel
hoofdstad van 2015 is waar Federation Francophone Belche de Marches
Populaires(F.F.B.M.P) of Waalse tegenhanger van Aktivia hun Nationale Wandeldag
houden. De organisatie is in handen van Comité Provincial Du Hainaut(HT 000)die
al de wandelaars verwelkomen in de Lotto Expohallen waar ze hen afstanden
aanbieden van 4 tot 42km. Ik haast me om me in te schrijven om zo snel mogelijk
aan de 42km te beginnen daar ik de busreis terug niet mag missen. We wandelen
naar het station over de sporen heen om de geeloranje pijltjes te volgen via de
universiteit Cité Jacques Franeau, het stadsparkje en zelfs de gevangenis om
Bergen(Mons)uit te wandelen tot aan de rustpost. We zien dat we straks hier
terug komen maar eerst gaan we samen met de 21 & 29km de brug over de Maas.
We zien de kerk van Obourg maar daar gaan we niet naartoe daar we het beekje
L'Obrechoeul volgen. F.C. Ouborg heeft zijn terrein hier uitgezet een beetje
uit het dorp waar we op de kasseien, want dit kennen ze hier ook,wandelen op
weg naar de school Saint-Denis voor onze rustpost. Het duurt niet lang of we
steken de maas over via de hoge brug naar het perron van Obourg. We nemen
afscheid van de 30 kilometerstappers om de mensen van de 20km te vergezellen.
Het duurt niet lang of we wandelen weer alleen als we in het bos van Havre
gesplitst worden. Het is even puffen om naar boven te gaan op naar de rustpost
te Saint-Symphorien. Na de rustpost vind men aan de kerk een reuze megaliet
dien in de Stenen Tijdperk diende als slijpmiddel. Een onverhard steenwegeltje
brengt ons naar het Militair begraafplaats van Saint-Symphorien waar we deze
snel even bezichtigen. Daar waar in de verte de windmolens met volle teuge
draaien keren we terug na het korte lusje van 3km naar de rustpost. Via
woonwijken steken we de drukke baan over om een steil stuk te doen naast een
groot veld waar vroeger hard werd gevochten tijdens de Slag van Bergen.
Verschillende woonwijken wandelen we hier ook weer door tot aan de rustpost die
we aan het begin van deze tocht ook bezochten. Nu duiken we het centragedeelte
in met tijdens onze tocht kunstwerken ter gelegenheid van Mons 2015.De
Saint-Waudru kunnen we gratis bezoeken met binnen in grote schilderijen en
zelfs de gouden koets die gebruikt word bij een belangrijke
historisch-religieuze stoeten aan deze taalgrens. We gaan naar boven tot aan de
top waar bij de belfort we een prachtig panoramische uitzicht kan bewonderen
van Bergen. Als u bijgelovig bent mag u zeker het aapje niet vergeten te
strelen op het hoofdje met je linker handje om alle geluk te mogen hopen net
aan de stadhuis. Nog even we wandelen we langs de gesloten winkels om nog een
rustpost mee te pikken en de Saint-Waudru via de achterkant in de Rue Samson
weer voorbij wandelen. Eindigen doen we zoals we begonnen zijn met een passage
door het station tot aan de startzaal waar ik nog eventjes een drankje kan
benuttigen voor de bus op te stappen op weg naar de Vlaamse Kust.
"pfff,
het is niet van de vermoeidheid maar van het parcours dat al quasie 5x
hetzelfde is"
Eerst was het 'Nacht van Vlaanderen', maar sinds een aantal jaar al 'Nacht
van West-Vlaanderen', of zoals ik het noem de 'Nacht van Torhout-Brugge', daar
we niet gans de provincie aandoen(denk maar aan de kust). Al zijn de afstanden
lang, we doen dit allen met veel plezier al dan niet getraind. Ik neem het
openbaar vervoer om mij te verplaatsen naar Torhout voor mijn 5de deelname van de Nacht van
West-Vlaanderen. In de sporthal haalt iedereen zijn borstnummer en/of
controlekaart om stilletjes zich klaar te maken voor de tocht. Om 20.15u kropen
we in het zog van de lopers van de 42, 21&10km en wandelden tussen 2 hagen
van supporters over de Burg naar De markt. De brede Ruddevoordestraat leidde
ons het Brugse Ommeland in. Een muziekgroepje en de startstempel wachtten ons
op aan de ingang van het diocesaan centrum Virgo Fidelis, waar de schitterende
dreven van het wandelbos ons de 1ste
natuurstroken bezorgden, om over te gaan in het Groenhovebos. Enkele meters
verder waar we gratis peperkoek kregen lieten we de 10km achter en stapten het
Plaisierbos in. Een smal paadje tussen de varens zorgden ervoor dat het tempo
even zakte. Langs enkele straten, met passage door het girodomein kwamen we aan
in Veldegem waar we krachten konden opdoen met een banaan en een bekertje
water. De wandelaars van de 42km komen hier straks nog eens terug, wij niet
want we eindigen via andere wegen, maar dat is nog veraf. We wandelen het
natuurdomein doeveren in waar onderweg even de benen moeten heffen om de houten
bruggetjes te trotseren. We zoeken na een stukje harde gedeelte opnieuw de
natuur op met domein(maar zeg maar bos)Merkenveld waar aan het einde het
bevoorradingsteam van wandelclub 4 Op een Rij-Zedelgem stond te wachten om ons
bij te tanken met de nodige suikers van een bekertje cola&een suikerwafel.
We wandelden naast de snelweg op nu definitief afscheid te nemen van de 42km
bij de brug. Ondertussen kwamen de fluovestjes&zaklampen tevoorschijn. De
sliert van op en neer dansende lichtjes werd gevormd, wat de mooiste momenten
beleefd van De Nacht. We klauterden de A17over en kozen voor een lange
kasseidreef die ons afleverde aan de controlepost in Oostkamp. Met het Rooiveld
kregen we er een volgend bosstrook onder de voeten geschoven, die ons brengt in
Waardamme. Hier krijgen we de kans om onze 1ste portie koffie binnen, alsook(waar ik een beetje tegenopzie)een rijsttaartje,
dat we moeten opeten, nu we de kans nog hebben om nog vast voedsel in te nemen.
Wat rustige straatjes brachten ons naar een drukke baan waar een politieagent
ons een veilige doorgang bezorgde. Al is Beernem hier 9km vandaan, toch moeten
we eerst nog een ommetje maken om een passage te hebben te Hertsberge. Via een
ommetje rond de kerk, wandelen we het uitgestrekte Bulskampveld in gevolgd door
de Vagevuurbossen. Ondertussen zijn we beland in het gesloten instelling te
Ruiselede waar we moeten letten op het verhoogje bij het binnenkomen van de
controlepost. Leuke betondreefjes voerden ons even doorheen Oost-Vlaanderen,
waar we 2 bruggen over wandelen om vanwege parcoursaanpassing niet via de
Miseriestraat en bocht de jachthaven van Beernem naast te wandelen met de
intussen bekende voetgangersbrug over het kanaal Gent-Brugge-Oostende die we
oversteken om via het wegeltje achter het gemeentehuis het Cultureel Centrum te
bereiken waar we voor het eerst gebruik kunnen maken van onze bagage. Een
tiental minuutjes later zetten we de tocht verder, want we zijn zo goed als
halfweg. We zoeken een onverhard en nadien verhard paadje op die ons bracht
naar het kanaal Gent-Oostende. We moeten de Leiemeersen onderbreken want
inMoerbrugge kregen we de kans voor een
suikerwafel, maar daar bedank ik voor want mijn maag begon een beetje tegen te
pruttelen. Al een paar jaren gaan we niet de Assebroekse Meersen & de
Gemene Weiden bewandelen maar blijven de vaart volgen richting
Steenbrugge-Assebroek voor de volgende rustpost. Ondertussen mogen de
fluovestjes en de zaklampen weg gestoken worden en kijken de koeien een beetje
vreemd op, want zo vroeg op de dag zoveel wandelaars voor hun neus zien voorbij
komen, hadden ze wellicht niet gedacht. We steken de Steenbruggebrug over om
een passage te maken op het Hugo Clauspad door het Lappersfortbos, bekend om
zen actie voor het behoud van dit stukje natuur. We nemen de brug over de vaartdijk
om eindelijk Brugge in te treden. Halt!!!, ik merk dat ik de verkeerde weg ben
gewandeld dus moet ik een stukje terug om het juiste traject te volgen. Via de
Jachthaven, het allombekende Begijnhof & het Minnewaterpark krioelt het
niet van de toeristen, maar de rust zelve wandelen we nog door een aantal
wijken voordat we de 2de
hoofdcontrolepost bereiken in het Immaculata Instituut(al een paar jaar niet
het Boudewijn Seapark meer)waar we kunnen genieten van een boterhammetje met
een tasje koffie. Hier kunnen we ook het overtollige soorten belast achter
laten, want mijn maag kon het niet meer aan maar het Rode Kruis hielp me met
een pilletje maar ook om mijn rugzak enigszins lichter te maken door deze i
mijn bagage te doen. We trekken ons weer op gang om via enkel straten te
belanden in het Tillegembos & domein Breisbroek. Bij het natuurcentrum
bevind zich een hoeve waar ik opmerk dat ik hier buiten de medewerkers geen
collega zie. Vanaf hier krijgen we een lag stukje verharde gedeelte om door het
dorpje Snellegem met zijn paard te wandelen tot we de voeten nog eens verwend
mogen worden om op zachte bospaden van het Vloethemveld door te wandelen. Toch
zijn we al in Zedelgem om in het provinciaal veiligheidscentrum voor al onze
hulpdiensten te genieten van een drankje. We trekken opnieuw het Vloethemveld
in gevolgd door de open vlakte van de Klijthoek om bergopwaarts het dorpje
Aartrijke te bereiken. Gelukkig is het niet aan het regenen nu we onder donkere
wolken wandelen want miezeren heeft het al vannacht gedaan. We verlaten het
voetbalterrein van VV Aartrijke om even verder het stukje inwandelen van
hetprovinciaal domein DAertrycke,
grondgebied Torhout, waar een lange dreef ons bracht naar de dorpskern van
Wijnendale. Het is hier ook dat we de wandelaars van de Batjestocht ons
bijvoegen. In het Parochiehuis kunnen we onze laatste krachten bijvullen om de
resterende 4 kilometers af te. Via de herasfalteerde Groene 62 gaat het zo goed
als rechtdoor om aan het einde van deze strook nog even een drukke baan te
dwarsen, en aan de brandweerkazerne het sportterrein inwandelen om de bel te
mogen luiden na de 100km te hebben uitgewandeld.
"Al wegen
verkenen die ik volgende weekend ook zal doen."
Ook al stond voor de mensen die houden van lange afstanden de sloebertocht in de marching, sla ik deze
een jaartje over daar dan een Mega-versie zal plaatsvinden in 2016. Nu
transporteer ik me naar Oostkamp waar de Godelievestappers in samenwerking met
de plaatselijke Rode Kruis-afdeling hun 'Tweis deur Orscamp'. Vanuit de
startzaal in het dorpskern zijn we vertrokken voor de wandeling van 23km waar
we beginnen met te wandelen door het stadspark & sportcomplex. Aan het
kasteel van Gruuthuuse zijn de 3 kleinste afstanden al weg van ons waar wij na
de spoorwegbrug de vallei van de Zuidleie een klein stukje doorwandelen. We
zijn in Moerbrugge beland waar eventjes na de kerk de 1ste rustpost
van de dag in CC de Zuidleie is die we 2x doen. Eerst moeten we net zoals de
18km nog een plaatselijke lusje doen waar we de Beverhoutse kapel passeren net
op de grens met Oedelem. Het Zuiddambeekje merken we op terwijl we de lange
stukken weg bewandelen naar de rustpost. Via de Moerbruggebrug, ook moet je
geluk hebben dat hij niet open gaat, wandelen we niet langs het kanaal van Gent
naar Oostende maar steken de autosnelweg E40 over. We doen dit bijna nogmaals
maar ernaast loopt het paadje door het Nieuwenhovebos met zijn kasteel van
Erkegem tot aan de rustpost Nieuwvliet in de wijk Sint-Pieter. Daar wij nog
extra kilometers moeten doen tegenover de overige afstanden wandelen wij eerst nog
door de wijk om tot slot met de andere afstanden steeds contact houden met de
autosnelweg waar we de vanaf de rustpost geen natuur hebben doorgewandeld tot
aan de aankomst in Oostkamp.
Jaarlijks nodigt de Duintrappers Westende al hun leden uit
om deel te nemen aan hun clubwandeling. Op een vergadering vroeg ik als
kersvers bestuurslid of ik de clubwandeling een keer mag laten plaats vinden in
Koksijde nadat we in 2005 al eens in Wulpen(een deeldorpje van Koksijde)hadden
geweest. Ik kreeg een Jà en kon mijn voorbereiding een paar maanden geleden
starten om alles tot in de puntjes te krijgen dit weekend. Op de eerste
zaterdag van Juni kwamen ze met 94 naar zaal Noordduinen om eerst in groep een
wandeling te maken van 7 of 14km in en rond deze gemeente. Wie koos voor de 7km
wandelde via de Noorduinen dichtbij de Zuid-Abdijmolen langs Baaldus Kruis om
een klein stukje park naast de ruïnes van de Duinenabdij door te wandelen om
nadat we links het vissershuisje Nys-Vermoote / Jommekeshuis (ca.
1855-1865)zien met een knipoog naar onze stripfigurentocht, halt te houden om
de clubmakkers tijd te gunnen om de O.L.V.-Ter Duinenkerk te bezichtigen. De
winkelstraat vermijden we best in het weekend en daarom heb ik uitgestippeld
dat ze via de kleine rustige straatjes erom heen kunnen wandelen. Wat ook men
hier vind is de typische huizen in Belle Époquestijl in het het Quartier
Sénégalais. Net om de hoek op het Bad Schallerbachplein staat ook de Manneke Pis(een
replica van die van Brussel)maar net vandaag niet. Misschien is die in
herstelling wie weet?Ze wandelen gewoon verder richting de zee via de Gedenkteken voor de gesneuvelde
zoeaven(Zouavenplein) naar de rustpost in het educatief centrum 'Duinenhuis' waar
ze door de club getrakteerd worden op een drankje en een uitstekend uitzicht op
het dakterras. Ze zijn al over de helft en wandelen stilletjes aan richting de
aankomst. Ik kon ze de Hoge Blekker nog voorgeschoteld hebben maar dan hadden
ze meer kilometers moeten doen dus stuur ik ze niet naar boven maar langs een
bouwput via de toekomstige assistentiewoningen(één van de vele hier) rond de
historische villa La Vigie die werd gebouwd in 1923 op een bunker uit de
eerste wereldoorlog en was tot eind vorige eeuw het officiersgebouw van de
luchtmacht. Nog eventjes een onverhard stukje duinen moeten ze meepikken om te
kunnen belanden in de rustpost in afwachting tot de wandelaars van de 14km.
Ikzelf was baankapitein voor de stappers van de 14km waar de
natuur een grote rol speelt. We wandelen de Noorduinen in maar aan de andere
kant om de Hoge Blekker te beklimmen in het zand tot boven. We hebben goed
getimed want de nieuwelingenkoers was juist gepasseerd voordat we de afdaling
konden inzetten. Wij zien de kerk voor ons maar gaan niet naar binnen maar
wandelen het park naast het Abdijmuseum een heel stuk door om de
voetgangerstunnel te nemen naar de zee toe. Nadat we een rondvraag hebben
gedaan konden ze kiezen of ze al dan niet het strand op wilden wandelen of via
de dijk naar de andere uiteinde om ook stilletjes aan de rustpost in de
Duinenhuis aan te doen. Daar we een klein beetje vertraging hadden moesten we
de pauze een klein beetje korter houden want er stond ons nu een lastig stukje
op het menu die onze tijd ook zal laten uitlopen. We zijn Duintrappers dus
wandelen we door de Schipgatduinen met enkele lastige stukjes zoals een steile
zandhelling naar beneden om uit te komen bij de boten Peniche & Normandie.
We wandelen door natuurreservaat Doornpanne waar de mensen met hun honden een
paar meters extra moeten doen daar ze niet door mogen wandelen omwille van de
grazers. We zijn beland in Koksijde-Dorp om door de Galopperswijk te wandelen
en me soms vergis wat nu de juiste links of recht afslag is daar ik naar ze
uitkijk in andere standpunt. We steken de drukke baan over om de wijk door te
wandelen bij de Sint-Pieterskerk waar de koers al lang voorbij is, gelukkig.
Een plaatselijke bewoner heeft wel een bijzonder binnenhuisinterieur met name
een geraamte van een hele olifant in hun huis gezet deel ik ze mee voor we de
laatste stukje natuur laat voorschotelen. Het zijn de Liefoordduinen waar ook
jaarlijks de wereldbekermanche cyclocross plaats vind. Door het late tijdstip
heb ik moeten knippen in het parcours en in plaats van de duinen achter de
luchtmachtbasis door te wandelen te wandelen naar het Coxyde Military Cemetery
die op zo'n 200m van de startzaal is.
Na alle wandelaars een eerste drankje hebben benuttigd
hadden we nog 3 biermanden uitgeloot tussen de deelnemers voor ze allen konden
aanschuiven voor een heerlijke barbecue en het 9u was voor we voldaan konden
terug kijken op een geslaagde editie.
Vroeger waren ze wandelclub Vriendenkring
Maria-Duyne (VWJL-335)maar sinds 2013 zijn ze ever gegaan in de Puinstappers.
Naast hun Calidristocht hebben ze vandaag de 'Zeebriestocht' boven het doopvond
gehouden. Starten doen we vanuit Bredene-Dorp vlak naast de kerk waar ze ons 7
afstanden voorschotelen. Eens gestart wandelen we rond de kerk en kunnen we
gevelschilderijen her en der zien in dit dorpje. We wandelen via de campings om
in het polderlandschap te wandelen tot we via de containerpark weer tussen de
huizen wandelen naar de rustpost in het schooltje niet ver van de startzaal.
Dat schooltje ligt ook gelegen naast de spuikom die we een stukje volgen tot
aan de splitsing. Een stukje groen maakt de verbinding met de woonwijk
erachter. We steken de drukke baan over om de houten trap te nemen waar we bovenaan
de zee kunnen zien. Dichter erbij komen we niet want het gaat het mulle zand op
gevolgd door hget harde gedeelte met onderweg de uitkijktoren. Mò, we zien geen
pijl meer wat nu?gewoon terug wandelen het stukje terug waar we de laatste pijl
gezien hebben die blijkbaar door een persoon van de elastiek werd verwijderd
zodat ze ons gewoon weg ergens in niemendals sturen. We nemen de 2de brug over
de drukke baan om via het Staf Versluyscentrum het winkelgedeelte door te
wandelen om het duinenplein(met zijn beeldende vrouw)schuin over te gaan het
paadje op te wandelen tot aan de rustpoist in café zeemeeuw. Via straten waar
steden en/of landen zijn verwerkt zoals Aalststraat of Frankrijklaan wandelen
we naar het visserskapel om nog even het recreatiedomein grasduinen tot aan de
startzaal waar we nog een klein lusje moeten doen om onze afstand te voldoen.
We wandelen naar de paardenmanege ruitershoeve om weldra weer de rustpost bij
de spuikom te bereiken. Bij de splitsing is het niet ver meer om langs het
paadje naast het voetbalveld de grijs-witte(vroeger was die
blauw-wit)watertoren tegen te komen die we snel weer in de startzaal doet
belanden.
De Brugse Mettenwandelclub hebben niet lang moeten zoeken
naar een naam voor een wandeltocht. Vanuit Sint-Kruis(Brugge)richten ze vanuit een
schooltje hun Brugse Mettentocht in. De straten bij de startzaal kriskrassen we
voor we het kasteel van Rooigem passeren tot aan de rustpost Nieuwland. Straks
komen we hier terug maar eerst een plaatselijke lusje doen die ons brengt naar
de Damse Vaart aan de grote baan die we een klein stukje volgen om via een
paardenhoeve terug te keren op het steenpad naar de rustpost. Eens het
schoolcomplex verlaten wandelen we het sportcomplex 'gulden kamer' vierkantig
rond om via de kerk van Sint Kruis terug te belanden in de startzaal. Vanaf her
komen we nog een keer langs na de 2 lussen die hier uitgepijld zijn. Gesplitst
word er bij de abdij van Sint-Trudos om de lange betonbanen te volgen tot we de
dorpskern van Sijsele voor ons zien maar naar rechts gaat het fietspad op naast
domein Ryckevelde. Alléz, zo veel natuurstukken om door te wandelen vind men
hier en toch het harde gedeelte kiezen, zeer teleurstellend! Als we veel wagens
zien moet de startzaal niet ver zijn dus nog even de laatste lus vlug doen om
van dit saai parcours af te zijn. De laatste lus is quasi hetzelfde als de
vorige lus want nu gaat het weer naar Ryckevelde achterlangs het kasteel terug
naar de grote baan om tussen de villa's te wandelen tot aan de aankomst.
Goed geslapen heb ik weer niet toch na de inspanning
waardoor ik al ruimschoots wakker ben om de voorbereidingen te treffen voor de
tweede 50 kilometer van het weekend. Het is vandaag niet alleen de keuze uit 25
& 50km zoals gisteren maar er zijn ook afstanden bijgekomen waardoor
families ook kunnen zich sportief uitleven. We staan met ze allen al te popelen
om te mogen starten maar we mogen van de organisatie al om 6.25u vertrekken
voor onze tocht. We gaan het baantje in die we gisteren deden toen we van de
Oude Kwaremont deden en opmerken dat we onze 1ste bevoorrading niet zullen
krijgen daar de mensen van de Coca Cola nog helemaal aan het opstellen zijn.
Voor ons zien we de Kluisberg die we nu de top gaan bereiken via de straatkant
waar we eerst een stuk fruit overhandigd krijgen om het bos in te wandelen. Het
is geen lang stuk die we verkennen daar eens aan de linkerzijde de
recreatiedomein ons doen herinneren aan de oude startplaats zijn we zo goed al
weer buiten aan het bos waar in de tent bij de Vierschaar men nog druk bezig is
om gezellig samen de broodjes te smeren om de wandelaars hun ontbijt aan te
bieden. We volgen de weg naar de uitgang van de dreef om naar de hangar van
Willequet voor het flesje water want voor een pintje is het nog heel vroeg. We
moeten opletten dat we vandaag de brede oranje wegwijzers volgen en niet die
van gisteren die nog niet werden weggehaald of we wandelen verkeerd. We
wandelen door de tuin van de kunstenaar waar we beelden/kunstwerken van alle
genre kunnen bezichtigen op weg naar de drukke Ronsebaan die we dwarsen om af
te dalen naar de splitsing waar de 2 grote afstanden hun eigen weg beginnen. We
vatten de klim van de Kalkhoveberg aanwaar
we het natte grasweide de Beiaard(Fontein-)bos tegemoet wandelen. Links zien we
de witte uitkijktoren die bovenop de Hotond staat en daar moeten we ook naartoe
voor de volgende bevoorradingspost waar we met een zoetekoek in de hand de
Hotondbos doorwandelen waar we de vogels rustig horen tjirpen. Juist het bos te
hebben verlaten nemen we ook afscheid van de 25km maar we zien ze straks zeker
terug. Wie nog kasseien over heeft mag ze gerust hier komen storten want er is
nog plaats genoeg op Leo Pentirenpad naar de top van de Kortekeer. Daar ik
verschillende tochten heb bewandeld in deze streek en de banen een beetje ken
weet ik dat om de hoek de rustpost zal liggen.... maar we gaan er nog niet
naartoe daar de verbindingstuk ruim 10km is. We gaan eerst naar de kerk van
Zelzekedie we gisteren ook nog hebben
gepasseerd waar de rustpost was maar vandaag niet dus want stilletjes aan gaan
we toch de Kortekeer beklimmen met een paar steile bochten om het bestemde
middagmaal(terwijl het nog volop ochtend is)in de kantine van KSV Maarkedal een
paar medewerkers van gisteren nog herkennen die ook vandaag weer bezig zijn met
boterhammen te smeren. We wandelen eerst langs de flank van de Koppenberg naar
beneden maar moeten hem toch bedwingen naar boven toe en ene fietser beter naar
boven gaat dan de andere. Via het Koppenbergbos gaan we naar beneden naar het
dorpje Melden waar we een deja vu krijgen want op dezelfde plaats(meetingcenter
Enjoy) als gisteren krijgen we dezelfde bevoorrading met name onze rijsttaart
met koffie. Nadat we de kerk voorbij zijn gewandeld volgen we Schelde aan de
rechterzijde van ons via het onverhard paadje vlak ernaast met onderweg ook het
domein Scheytteput waar we de gratis aangeboden appel niet wegsteken maar
direct ons laten smaken om op krachten te komen want straks weten we dat er nog
geklommen zal worden. Waar we gisteren nog de Patersberg naar boven moesten
doen we hem deze keer al afdalend op de kasseien waar de samensmelting met de
andere afstanden stilletjes een feit is om opwaarts en dokkerend naar het dorp
Kwaremont wandelen en kunnen genieten van de sfeer bij een fris
Kwaremontbiertje. Samen laten we het dorp achter ons om Berchem weer binnen te
wandelen om via de oude spoorweg onze kunnen neerploffen na een 2daagse. Ik ben
wel een beetje teleurgesteld geweest over het parcours vandaag daar we veel dezelfde wegen hebben
bewandeld die we gisteren ook al hebben gedaan. Het is tijd om mijn pak en zak
te nemen om weer naar onze eigen huisje te vertrekken.
"Waar was de tijd dat ik hier kwam wandelen met de familie."
Toen ik nog was trok ik met mijn familie naar het
recreatieoord Kluisbos om deel te nemen aan Omloop Kluisbergen, ik ben benieuwd
of er iets veranderd is na 44 edities?
De startplaats is sinds dit jaar veranderd waar ze zijn uitgeweken
naar feestzaal Brugzavel te Berchem. Omloop Kluisbergen is al enkele jaren een
wandelweekend waar men ook de zaterdag kan wandelen tussen 2 afstanden in het
bijzonder 25 & 50km. Na een al te weinige slaap recht tegenover de
startzaal staan we met zen velen al klaar aan de inschrijvingstafel en is het
nog geen 7 uur als de eersten al vertrekken. We verlaten het dorpje Berchem
waar we de Schelde oversteken tot juist niet in Kerkhove te wandelen maar langs
de Avelgemse Scheldemeersen tot aan de rustpost in zaal Volkswelzijn te ruien
waar me een broodje met kaas en hesp met bijhorende koffie bij krijgen die een
beetje dienst doet als ontbijt. Als we Ruien verlaten zien we links het
Kluisbos op de Kluisberg die we beklimmen langs de Waalse kant daaropvolgend het
bos in en uit stappen met onderweg het huldegingsmonument van de 2
wandelschoenen van de organisatie bij het in ontvangst nemen van een blikje
ice-tea. We pikken eerst nog een stukje Wallonië mee voor we weer het bos
inwandelen waar aan de bekende tearoom Vierschaar bij de tent een ontbijtkoek
meekrijgen. De pijlen met de gele fluolintjes volgen zegt een van die
medewerkers daar aan ons daar ook al de pijlen voor morgen al hangen. Even
verder worden we definitief voor de 1ste maal gesplitst met de
afstand van de 25km daar wij het bos dalen tot in Russeignies om de
karnemelkbeek opwaarts gaan om bovenaan in de hangar van Willequet daar waar terug een samensmelting is getrakteerd
worden met een pintje of een flesje water. Het duurt niet lang of we worden
alweer gesplitst waar de 25km de Kalkhoveberg afdalen. Wij gaan zeker de Patersberg
op? Néé, Morgen misschien tijdens de 2de dag. We moeten goed kijken
waar we onze voeten zetten tijdens het stappen op een met gras bedekt onverhard
wegel daar de schuine boorden niet deugd zullen doen als men je voeten verstuikt.
Wanneer we Zulzeke binnen wandelen kunnen we al een beetje het parcours van
morgen verkennen daar de pijlen ook hier naartoe lijden maar de andere richting
uit. Na een volgend stukje bos dalen we af naar de rustpost in de kantine van
KSV Maarkedal waar we een bekertje soep met 2 boterhammen bijkrijgen die nog
volop bezig zijn met het smeren ervan. We wandelen netjes achter elkaar op de
drukke baan tot we tussen de 2 delen van de Koppenbergbos wandelen die al zegt het
zichzelf de Koppenberg hier ook ligt. Die beklimmen we morgen pas, vandaag is
het al afdalend tot in het dorpje Melden waar in de meetingcenter op onze
positieve kunnen komen bij het nuttigen van een rijsttaart met bijhorend kopje
koffie. Via de achterzijde kunnen we even schuilen tegen het miezeren in het
bos waar ze ervoor gezorgd hebben dat we niet de gladde sompige stukken moeten
bewandelen onderweg naar Zulzeke in het café naast de kerk een ontbijtkoek
terug in onze handen krijgen. Nog een goed 10km te wandelen waar we voorlopig
geen natuur meer krijgen maar macadamwegen langs verschillende hoven. Ah, daar
is hij dan toch! De Patersberg die we toch moeten beklimmen en natuurlijk ook
moeten afdalen en onderweg de 25km oppikken om samen een stukje Feelbos met
uitstekende stenen alsook moeten dokkeren over de kasseien langs de achterzijde
van de Oude Kwaremont waar op het plein hoe kan het niet anders dan het
Kwaremontbier gratis kunnen proeven of een flesje water. We zijn er bijna dus
nog even op onze tanden bijten om nadat we weer Bechem binnen wandelen nog even
op de oude spoorweg stappen tot we aankomen in de zaal en alvast onze
wandelkaart voor morgen ophalen.
Het Provinciaals bestuurskring Aktivia West-Vlaanderen houd
nog eens hun Sunparks wandelweekend te Oostduinkerke. De afgelopen jaren was
het één dag of ook soms een 2-daagse. Men kan dit weekend wandelingen kiezen
die hier rond op het menu heeft. Een nadeel is wel dat zowel de zaterdag alsook
de zondag dezelfde parcours is uitgepijld wat een beetje jammer is. Vandaag
kies ik voor 24km die dan ook nog bestaat uit een optie 'Hoge Blekker' of
'Schipgat'. We gaan het domein uit langs de achterkant om de watertoren te
passeren om op de weidegrond op te wandelen met meerdere bunkers op onze weg
richting het vakantiedomein Ysermonde. We keren terug langs de Loisweg om een
passage te doen door domein 'Ter Duinen' om via de grote baan terug te belanden
in de startzaal. Nu gaat het via de Noordzeedreef het Hannecartbos in. De
organisators waren eerst van plan om door het groen stukje te wandelen i.p.v.
de grintpad maar dat stukje is maar op een bepaalde tijd open na het broedseizoen.
We duiken de Oostvoorduinen in waar we uitkomen naast de begraafplaats om een
beetje verder halt te houden in de rustpost naast het visserijmuseum. Het is
ook hier dat voor de 2 grootste afstanden de opties starten waar de enede andere hun eigen kant uitgaat. Ik heb
gekozen voor de optie "schipgat" daar de andere optie ik een beetje
minder mooi vind. We wandelen langs de Sint-Niklaaskerk tot bijna op de dijk
waar het plots naar links gaat via de boot Penisch richting het strand van
Sint-André. We wandelen het strand op naar links om het strandzand in te ruilen
voor het duinenzand van de Schipgatduinen. aan het bezoekerscentrum Doornpanne gaat
het naar links en zien we de kerk voor ons om het dorp in te wandelen richting
de rustpost. De Plaatsduinen doen we niet in werkelijkheid want we wandelen er
juist naast kriskras de straten volgen tot aan de zeedijk. Het voetwegel volgen
we helemaal tot het uiteinde om dan te wandelen in Ter Yde waar een pijltje
weer juist gedraaid moest worden om de correcte weg te doen i.p.v. de drukke
baan te volgen. Nog even terug de Noordzeedreef in om aan de linkerzijde het
vakantiepark al te zien waar we moeten zijn.
"Het is nog eens
tijd dat we verder werken aan onze spaarkaart."
Mijn 3de manche van 'Sportief Wandelen' speelt
zich nog een keer af in West-Vlaanderen met name in Beernem. Daar organiseert
WSV Beernem(moedige wandelaars)hun Beernemse Gordel. De grootste afstand van
42km laat ik een keertje overslaan maar gelukkig is er nog een 35km. We starten
in OC De Kleine Beer om via de brug het kanaal Gent-Brugge over te wandelen en
nadien de jachthaven naast te wandelen. "Man, man , man....miserie,
miserie, miserie", miserie zien we in alle vormen over enkele meters. Is
het niet de bocht is het dan de straat of waarom niet ook een hoeve. Een
onverhard strook langs het spoor volgen we tot aan het station waar even verder
een eerste rust is in een lagere school. Terwijl de kortste afstanden terug
keren stappen de langere afstanden over de autosnelweg waar ernaast een groen
domein is waar we doorwandelen met mede dank door de watergroep. Eens dit
gedaan zijn we al beland in Sint-Joris(deelgemeente Beernem)waar in het Hulstlo, volgend stuk bos ook mountainbikes
hun traject volgen. In de sporthal van het Psychiatrisch Centrum Sint Amandus
is de centrale rustpost voor de komende aantal keer. Want van hieruit starten
de 2 plaatselijke lussen die wij moeten afleggen. Het ene stuk na de andere
stuk natuur krijgen we onder onze voeten in en rond Ruiselede om dan de
Vagevuurbossen in te duiken wat betekent rust, schoonheid, groen,.... tot aan
de rustpost. De 2 grote afstanden krijgen nog niet genoeg natuur op hun bord
daar de 2de plaatselijke lus zich helemaal afspeelt in het
provinciaal domein Lippensgoed-Bulskampveld met zijn houten bruggetjes en
natuurlijk ook zijn kasteel. Na we nu definitief voor de laatste keer de
rustpost hier hebben verlaten wandelen we nog even door het domein over de E40
om de spoorwegtunnel ook nog te nemen. Wanneer we Beenem terug inwandelen zijn
de donkere wolken hier ontstaan. De laatste kilometer is aangebroken en daar
zijn ook de eerste regendruppels dus hoog tijd om nog eventjes de paraplu open
te doen wanneer we langs het kanaal de laatste meters volgen tot aan de
startzaal.
