"De club doet als zijn naam waar, dwars door alle
velden"
Wandelclub Halfoogstvrienden
Bellingen begroet de wandelaars in het kleinste Pepingse deel-gemeente,het landelijke Elingen voor hun 7e Het pajottenland op zijn mooist tochten!
die ook de 2de manche is van 'Sportief Wandelen' editie 2015. Met
het project Sportief wandelen wordt elke wandelaar aangemoedigd om zijn
grenzen te verleggen en de strijd met zichzelf aan te gaan. Een bepaalde
afstand afleggen binnen een vooropgestelde tijdslimiet, daar gaat het om. U
bepaalt zelf of er aan 5km/u, 6km/u of 7km/u gewandeld wordt. De keuze van de
afstand en snelheid bepalen uiteindelijk de opgelegde tijdslimiet. De
tijdslimiet omvat ook rusttijden: 10 minuten per rustpost, 1x 30 minuten voor
een langere pauze (vrij op te nemen). Voor meer info surf naar www.sportiefwandelen.be. Ik
ben niet de enige vertegenwoordiger van mijn club want net binnen in de
startzaal kom ik enkele clubleden tegen die de kust hebben geruild om te
wandelen in deze streek. Eens gestart doet de naam van de club alle eer aan
daar we wandelen op een oogstveld waar akkervogels naar hun zin hebben. We gaan
deprivé grashelling op richting het
dorp Sint- Pieters- Leeuw. Het is hier dat de kleine afstanden terugkeren en
wij na één jaar afwezigheid wandelen door de weide Miavit. Daar waar dagelijks
vee grazenkunnen wij daar moeilijkheden
van vinden want je moet oppassen dat je niet in een diep spoor in wandelt en
daar bovenop is het grotendeels bedekt met dooiwater van afgelopen
sneeuwperiode. Even verder zien we een tent staan naast een waterloop in de
volle natuur waar de 1ste ruspost van de dag in elkaar is uitgezet.
nadat we gepauzeerd hebben wandelen we rustig verder kenmerkend aan deze streek
op en neer richting Gooik. We merken onderweg op de restant van een brug die
ooit ondersteuning gaf aan de spoorlijn Leerbeek- Halle. Het is weer rust
geblazen in de kleuterschool van Pepingen waar we deze keer onze kaart in- en
direct weer uitscannen want door het parcours ben ik een beetje tijd achter op
schema. We wandelen door de weide Alsoegt waar even na de splitsing een beetje
vloeken want er is bijna geen ander mogelijkheid om tot in onze enkels de
modder de trotseren. In de verte zien we een zendmast die we later merken dat deze
voor de rest van de wandeling kunnen opmerken. We verwelkomen weer de kleine
afstanden waar we naast de kerk van Auderzeele(hier schrijft het men nog met
een A i.p.v. een O), het kerkwegel volgend naar St.- Laureins- Berchem waar in
de parochiezaal gerust kan worden. Van hieruit stuurt de parcoursbouwers ons
een plaatselijke lus in waar het geklim beloond word met prachtige vergezichten
over het Pajottenland. We bewandelen een graspaadje naast een beekje van de
Markvallei om weer via de kerk onze kleine(4km)lusje te voldaan. Mijn
persoonlijke mooiste stukje van de natuur is alleen bestemd voor de 3 grootste
afstanden daar wij door domein Gaasbeek wandelen met de trappenklim naar het
kasteel. Het is jammer dat we het domein al snel weer verlaten, misschien een
suggestie aan de club om op een volgende jaargang een langer stukje door dit
domein te doen. We moeten uitkijken of we bij de splitsing het juiste traject
kiezen of we zijn weer aan het begin van de wandelingkilometers. We nemen met
zen allen het laatste stukje onverhard waar we de kerk voor ons zien en eerst
uitscannen voordat we kunnen uitrusten van deze wandeling. Na de terugreis
wacht er ons nog namelijk een grote poetspartij voor onze wandelschoenen weer
proper te krijgen tegen de volgende wandelingen.
Aantal deelnbemers: 1508
Sorry, maar door platte batterij geen foto's vandaag.
Vandaag kan ik
gewoon per fiets naar de startzaal Witte Burg in mijn thuisgemeente om daar
deel te nemen aan de Pannenkoekentocht van Wandelclub Nieuwpoort. Men kan
kiezen uit 5 lussen van 2,7km tot 7,7km om tot je gewenste totale afstand toe
te komen. Als men kiest uit lus 3, 4 & 5 komt men volgens de club uit rond
18km. Terwijl de vriesregen begint aan zijn pauze zijn we vertrokken voor de 1ste(lus3)van
de dag. We wandelen kriskras door verschillende wegen om eerst kijken of er
geen tram afkomst vooraleer de dijk opwandelen beukend tegen de wind in om na
de splitsing van de andere lus het voetwegeltje te nemen naar het oude vakantiecentrum
'de zeebries' waar we rond de boei wandelen met de coördinaten van
Oostduinkerke geometrisch staan vermeld om via de straat van de Witte Burg de
startzaal niet binnen gaan om te beginnen met lus 4. Die brengt ons naar de
Sint-Niklaaskerk waar we de rug toe keren en 2 lange straten nemen om langs de
draad van natuurreservaat Doornpanne wandelen om via de Karel Rathéstraat, een
plaatselijke gesneuvelde oud-strijder tijdens de 1ste Wereldoorlog,
het duinzand betreden om naar de hoogste top van de Belgische kust met name de
'Hoge Blekker'(33m)te wandelen. We dalen af om nu wel door het reservaat te
wandelen om nog de duinhelling recht tegenover de startzaal te overwinnen. Na
een rustpauze zijn we vertrokken voor de laatste lus(lus 5)die ook de kortste van
de drie is. We wandelen de Piet Verhaertstraat in, die een Belgische schilder
en etser van genretaferelen, stadsgezichten, interieurs, figuren en portretten
was en hier zijn laatste levensjaren meemaakte. Links zien we het natuurdomein
de Plaatsduinen maar daar besteed de club niet aan want ze brengt ons via de
begraafplaats de Oostvoorduinen in waar we gehinderd worden door mountainbikers
die normaal hier niet mogen rijden. Nog even de laatste wegen bewandelen om te
kunnen genieten van vers gebakken pannenkoeken in de startzaal.
"In plaats van
de Padstappers zijn we modderstappers"
Vandaag zijn we te gast in de stad van de 3 m's met name
Muur, Mattentaarten & Manneken Pis oftewel Geraardsbergen waar de
Padstappers hun wandeljaar beginnen met hun 22ste editie van de
Manneken-Pistocht. We starten vanuit het jeugdcentrum De Spiraal voor de
wandelparcours van 33km met hopelijk een paar minder gladde ijzelstroken zoals
gisteren waren tijdens mijn wandeling in Brugge. Als je voor 2 kleinste
afstanden heeft gekozen blijf je de Dender volgen in tegenstelling tot de
andere afstanden die naast het spoor wandelen op weg naar Schendelbeke. Soms
moeten we op het gras wandelen daar er zeer grote plassen het wegtraject
versperren en wij geen zin hebben in natte voeten. Aan het kapelletje scheiden
onze wegen en verlaten wij alk snel het dorpje om te wandelen in
natuurreservaat Moenebroek. Over broek gesproken, we merken op dat deze niet
meer proper is daar wij kennis gemaakt hebben met de modderstroken tijdens dit
stukje. Aan het einde van het reservaat vind men een monument ter ere van het
vliegtuig 'Lancaster' waar deze werd neergebombardeerd.Als ik in de verte kijk zie ik dat het
wegeltje dat ons voorgesteld word vol grote plassen zijn. Gelukkig kan ik op
het perron wandelen waar we toch hetzelfde uitkomen voordat we rond de kerk
wandelen om halt te houden in het buurthuis. Samen nemen we de Schipkensbrug om
te wandelen in het recreatiedomein De Gavers waar we helemaal rond de vijver
wandelen. Wanneer we het domein verlaten zien we voor ons de dorpskern van
Onkerzeele waar de vrijwilligers van de wandelclub ons begroeten in de
Kinderopvang De Speeldoos. Wanneer we aan de kerk zijn scheiden ons traject van
de andere afstanden en beginnen we aan het plaatselijke lusje. Het duurt niet
lang of we wandelen in het Raspaillebos.In dit sprookjesachtig
stukje Vlaanderen op de flanken van de Bosberg, bekend van de Ronde van
Vlaanderen hebben bronbeekjes er een mozaïek van scherpe ruggen,
valleitjes en verzakkingen geboetseerd. We gaan de Bosberg niet op via de
kasseien(dat is voor echte flandriens)maar via het bospaadje ernaast. Daar we
naar boven zijn gewandeld wil dan ook zeggen dat we weer naar beneden moeten
door het bos. Als we een minpuntje mogen melden aan de club zou ik bij slecht
weer een andere omleiding hebben gekozen want het was niet te doen vandaag, we
gleden meer dan we stapten omlaag, jammer!! Nadat we de rustpost te Onkerzeele weer
verlaten hebben kunnen we voor het eerst kiezen voor het deeltje van de Buggy's
of doen we zoals de meesten voor het onverharde stukje waar we de bomen goed
moeten vastpakken om toch een beetje grip te hebben of we schuiven weg door de
zachte brij. We zien de kapel van Oudenberg aan de top staan maar we gaan rechts
naar beneden om toch de bekendste puist van de streek met name "De
Muur" een héél klein stukje te bedwingen om dan te dalen tot aan de vesten
met het gouden Christus onderweg in het stadspark. Als we hem niet hebben
voorbij gewandeld kan men hem vinden waarnaar deze wandeltocht genoemd is. Aan
de voorgevel vind men "Manneken-Pis". IK spreek niet uit welke nu de
echte is, dat is een spelletje tussen de bewoners van Brussel en Geraardsbergen.
Hopelijk ben je op krachten gekomen tijdens de rustpost, want nu moeten we
stevig klimmen of weeral eens schuiven omhoog door de modder om passage te
maken in "Den Boeloeërsken bos"(Boelarebos)even buiten Geraardsbergen.
We merken het monument op ter nagedachtenis van Kolonel Vlieger SBH Remi Mony Van
Lierde DFC. Remy Van Lierde, in 1915 geboren in Overboelare, ontsnapte
na de Duitse inval in 1940 naar Engeland en groeide daar uit tot een van de
toppiloten van de RAF. Hij haalde bij bosjes vliegende bommen en Duitse
toestellen uit de lucht. De man werd de meest gedecoreerde Belg in Britse
dienst. Ook na de oorlog bleef Van Lierde in de belangstelling door als eerste
Belgische piloot de geluidsmuur te doorbreken. Mony' vloog missies in Congo en
was zelfs vleugeladjudant van koning Leopold III. Via de Vanlierdebrug kunnen
wij nu ook lans de Dender wandelen en houden halt aan het openluchtzwembad voor
het gratis aangeboden Jenevertje of chocolademelk. We zijn in de laatste
kilometer en blijven langs het water wandelen om via de Begijnhofkaai terug te
belanden in de startzaal.
De Brugsche
globetrotters beginnen vandaag ook hun wandeljaar met hun Brugse vestentocht.
Starten doen we vanuit het atheneum in deelgemeente Sint-Andries waar er bijna
30km op het programma staat. Straks komen we direct weer terug na een
plaatselijke lus waar we deze aanvatten. We pikken een stukje bos mee naast het
kapelletje om door het sportcentrum watertoren te wandelen. We passeren het Jan
Breydel stadion van de club en/of vereniging van stad vooraleer we na het
provinciehuis boeverbos de rustpost in gaan. Ook hier leggen als enige een
plaatselijke lus af die ons brengt naar domein 'Koude Keuken' met zijn Chateau de
Beausart. Het is voornamelijk kiezen voor de graspaadjes want door de ijzel van
afgelopen nacht is het glad geworden op de wandelpaadjes. We volgen het jaagpad
naast het water om terug te keren zonder eerst de muren van de gevangenis te
passeren naar de rustpost. Nog geen 2,5km afgewandeld te hebben zijn we weer
beland in de startzaal waar we zijn terecht gekomen na de tunnel te hebben
genomen onder de expresweg. Nu is het tijd om al de vesten die hier gebouwd
zijn op te wandelen te beginnen met de Smedenvest waar wij met de 23km nog niet
het centra binnen gaan maar de Canadabrug met zijn bizons voorbij wandelen om
een passage te maken in het Waggelwaterbos helemaal rond de vijver om deze weer
uit te wandelen. We blijven langs de vaart wandelen en begroeten opnieuw de
andere afstanden om samen de sasplein met zijn watermolen op te wandelen. Het
is tijd voor de Kruisvest met zijn molens waar enig trouwkoppel foto's aan het
maken zijn en wij hunwerk rustig laten doen om via de kruispoort, Kazernevest
en de Gentpoort naast het minnewaterpark te wandelen. Het is even rust geblazen
in de rustpost voordat we het concertgebouw rechts laten staan en richting het
station wandelen maar daar splitsen nog onze wegen eventjes. De 23km doen net
zoals wij nog plaatselijke extra meters via het pompgebouw en de jachthaven toch
aan het stationsplein toekomen om de laatste meters af te werken tot aan de
startzaal.
"Mijn 1ste, maar zeker niet mijn
laatste, 100km- wandeltocht van 2015"
Euraudax, Wat is
dit precies? Dat betekend dat men in groep aan een gemiddelde snelheid van om
en bij de 6km/u wandelt over 25 tot zelfs 200km. Vandaag staat voor mij de 1ste
100km van het jaar op het menu en deze wandelclub is een goede trainingmethode
om lange afstanden af te leggen. Daar ik niet van de streek ben was het
opzoekenhoe men de Brasserie MaNo in
Schilde makkelijk kon bereiken, en toch was ik verdwaald daar geen wegwijzers
naar de start te vinden was, gelukkig was er een lifter die me naar de
vertrekzaal bracht. Misschien een ideetje om dit beter aan te duiden misschien
daar de mensen die de eerste keer hier mee deelnemen. Inschrijven zal straks
moeten gebeuren want snel het fluo-vestje aan want zichtbaar zijn is van
uiterste belang zodat we 5min later dan gepland kunnen beginnen met de
tocht.We volgen een drukken baan met
links naast ons een vijver waar we rechts het Klinkerpad kiezen maar wat zien
we? Door de overvloedige regen van afgelopen dagen is het paadje een zwembad
geworden. Gelukkig is er een aangestampt paadje om dit heuvel te overwinnen
zodat we onze tempo kunnen aanhouden. We wandelen het centra van Schoten in op
de Churchilllaan en passeren de finishlijn waar bij koerskenners de
Scheldeprijs eindigt. Aan het kapelleke 'Aan d' onbevlekte maagd en Moeder Gods
Maria gaan we naar de Westkaai waar we het beeld van "Een op een meerpaal gezeten schipper"(de
visser met zijn pijp) tegenkomenonderweg naar onze allereerste stop in zaal 'Bart' te Merksem waar we
kunnen genieten van een snee rozijnenbrood met een kop koffie. Na de stop wandelen
we voor bij Hof van Rosendael, een onderdeel van het gemeentepark van Merksem. Het Hofke is een
overgebleven onderdeel van een veel groter gebouw dat in 1944 werd
gebombardeerd
door de geallieerden. Het slot werd in 1637 gebouwd als buitenhuis voor
de rijke familie Roosendael. In de 19e eeuw werd het een armenhuis. Er
werden speeltuigen geplaatst voor kinderen. Het bevat ook een kasteel
omringd door water en sportvelden. We steken het Albertkanaal over om via de kaaien
aan de overkant(al moet je goed kijken in het donker)het MAS te zien. Dit wil
zeggen dat we de provinciehoofdstad Antwerpen binnen wandelen. Na de caférust
tegenover de stadsschouwburg leid de baankapitein Frank Rottiers niet alleen
het traject maar speelt ook als gids en geeft uitleg bij al die
bezienswaardigheden zoalshet Steen met
daarvoor de meest besproken woord van afgelopen jaar nl. "Lange
Wapper". Het is niet het tracé waar wel het monument die hier sinds 1962
staat. Lange Wapper is een ietwat ludiek spook uit de Antwerpse
folklore. Eén van zijn fratsen bestond erin dat hij zich zo lang kon maken dat
hij door de vensters van de hoogste verdiepingen kon binnenkijken. Zo staat hij
ook afgebeeld. De legende wil dat deze kwelgeest vooral 's nachts te voorschijn
kwam en dan dronkaards achtervolgde. Eerst liep hij als klein mannetje achter
hen aan, maar hij kon zich almaar groter maken, tot hij boven de huizen
uitstak. Toen de dronkaard dan hijgend en zwetend thuiskwam, keek Lange Wapper
door zijn raam naar binnen. Soms vermomde hij zich ook als een klein kind om
moedermelk te kunnen drinken. Maar als de moeder hem weer in zijn bedje wilde
leggen, liet hij zichzelf zo groot worden dat hij niet meer in de kamer paste.
Een andere legende die met Lange Wapper verbonden is, verklaart waarom er
zoveel Mariabeelden op de gevels van de huizen in het centrum staan. De
Antwerpenaars die Lange Wapper omwille van zijn pesterijen beu waren, ontdekten
dat de kwelgeest absoluut niet van Maria hield. Ze plaatsten daarom allemaal
Mariabeeldjes op de gevels van hun huizen. De beeldjes deden Lange Wapper
almaar verder wegvluchten, tot hij uiteindelijk in de Schelde viel en verdronk.
We passeren verder ook het toneelhuis, Onze-Lieve-Vrouwekathedraal en natuurlijk ook het stadhuis in Renaissancestijl.
We blazen even uit bij een drankje om nog het Rubenshuis te passeren om op de
Meir, de duurste straat van België op te wandelen. Na de Sint-Carolus
Borromeuskerk en de stadsbibliotheek(is het nu toeval of niet)doorwandelen we het
glazen straatje waar we definitief het centrumgedeelte afsluiten. Nu het een
keer rustig is aan het sportpaleis beginnen de magen te knorren, hoog tijd om
ons ontbijt te nuttigen in de zaal te Merksem. We merken op dat we halfweg op
onze wandeltocht zijn en passeren het standbeeld van Joske, Joske wie???Joske
Vermeulen, Trammezantlei
122 in Schoten. Een zaklamp is nu echt nodig want we wandelen door het domein
Peerdebos op de voet gevolgd door het kasteel van Brasschaat met zijn basiliek
& zijn kasteel. Wanneer we het sportcomplex De Zeurt halt houden voor een
chiptje en bekertje frisdrank mogen we onze fluo-vestjes stilletjes opbergen
daar het ochtendlicht boven de horizon komt. Wel wel wel, wat zien we hier nu
terug? Het is het exacte paadje die nog steeds onder water stond net zoals
gisteren avond dus moet we netjes op een rij langs de hekken om geen natte
voeten te krijgen. We wandelen Sint-Gravenwezel binnen waar we riante villa's
op onze traject komen en op zoek gaan naar beschutting want het water staat
hoge bij vele wandelaars daar ze een plasstop moeten inlassen. Door de struiken
zien de aandachtige wandelaars het "Kasteel van 's Gravenwezel". Het is even voor
de klok van 12 u en we zijn beland in de startzaal al is het niet de finish
maar het is tijd om de middagmaal te benuttigen. Deze bestaat uit soep,
koolstoemp met chipolata & een ijsje als dessert al laten er deze inruilen
voor een middagdutje. Zo als de magen zijn gevuld rest er ons nog 1/4 van de
afstand waar we tegenover de zaal het Vennebos inwandelen waar we bunkers
passeren voordat we het Domein Rivierenhof doorwandelen. Althans dat was de
bedoeling zoals de vorige jaren maar wegens de regen(weeral) is het hier ook
grotendeels onder water gelopen op de wandelpaden zen zijn we genoodzaakt op
onze passen terug te keren en vlugger als gepland Oelegem(Ranst)binnenwandelen
om aan het kerkplein voor de laatste keer een café binnen te gaan. 87km hebben
we het droog gehouden maar nu moeten echt de paraplus open en deze ook goed
vasthouden wegens de strakke wind en flirten steeds met de grens van Schilde om
nog even de mensen te bedanken die al de wagenstops uitstekend hebben verzorg
deze te bedanken om deze keer niet door het bos weer in te wandelen maar nog
even nog een blokje te maken al zijn we ruimschoots een halfuur eerder
gearriveerd en iedereen proficiat wensen met in het bijzonder de 3
100km-debutanten en de baan- en wegkapiteins die voor onze veiligheid bij deze
wandeling hebben gezorgd.
We gaan ons niet
echt forceren met grote afstanden te doen. Dat denkt wandelclub Nacht van
Vlaanderen uit Torhout ook met hun 'Katertocht'. We kiezen voor de 19km waar we
direct bij de start al afscheid nemen van de 7 & 15km die direct het
centrum in gaan waar wij eventjes langs de buitenrand wandelen om dan toch via
stadspark ravenhof weer samen zijn om via het sportcomplex naar de rustpost te
gaan in de kantine van torhout km 1992. De wandelaars van de 7km gaan we
eventjes meenemen om deze dan in te ruilen voor die andere wandelaars van de
12km om te wandeling richting het groenhovebos en daardoor ook wandelen. Een
onverhard buurtwegel brengt ons naar de Venteweg die naast de expresweg bevind
om via de oude spoorwegbedding terug naar de rustpost te gaan. Na de rust word
er aan de Scheldeplein gesplitst en moeten we uitkijken dat we op tijd rechts
afslaan of we gaan weer naar het groenhovebos. Na de Nachtegaalstraat wandelen
we nog door het stationcomplex om terug te belanden in de vertrekzaal.
Modder hebben we daarnet genoeg gezien op de wandeling in Torhout. Hier zullen we dit niet meemaken. Het enige zachte gedeelte dat men hier kent is het zand van de zee. We hebben express een klein beetje vertraging opgedaan zodat we toch het nut van deze wandeling zullen meemaken. De Keignaerttrippers uit Oostende organiseren al een stukje rond de kerstperiode hun "Wandelen in Oostende met Kerstlicht". U kan starten tot 17u, maar zodat je kan genieten van de stad in het donker, maar je met wel binnen zijn voor 21u meld de club ons. De wandeling bestaat vandaag uit 3 lussen die steeds vanuit het KTA vertrekken, die pal naast de tram -en bushalte is gevestigd. We hebben gekozen om al te lussen te doen, maar dan in omgekeerde volgorde. Beginnend doe we, nu het nog voldoende daglicht is met lus c. Die brengt ons eerst langs het Maritiem Instituut Mercator, waarna we via de achterkant ons tempo wordt abrupt opgehouden word door stil te staan bij de rode lichten. We wandelen langs de grote huizen die hier gebouwd werden. De kinderen moeten naar school kunnen, dus het is niet raar dat we scholen tegen komen her en der om onze lus. Via de Heilige Hartkerk, gaan we rechts de Alfonds Pieterslaan in, met al zijn winkels voordat we via de achterkant van het stadhuis weer belanden in de startzaal. We verliezen geen tijd en beginnen direct aan lus B. Via de The Belgian Netherlands Mine Warfare School, dwarsen we de grote parking om het paadje naast 't bosje te betreden die ons brengt bij de watertoren met zijn 2 Kariatiden. Dit zijn vrouwenbeelden die gebruikt worden als pilaren of pilasters. Kariatide is een samengesteld Grieks woord dat letterlijk "priesteres uit Karyae" betekent. Weeral staan we stil bij die lichten van daarnet, voordat we weer kunnen verder stappen. Via de Joodse Synagoge achter de St.-Jozefkerk merken we dat de verlichte Kerstman van vorig jaar hier niet staat, wat toch een beetje jammer is. Ondertussen is de duister gevallen als we via de casino de dijk opwandelen. We merken dat er nog veel volk is op de dijk t.h.v. de gaanderijen. Via het zwembad wandelen we de gerestaureerde Koninginnelaan in om rechtdoor te wandelen richting het Spaans Paviljoen. In deze straat vinden we in het midden van de talrijke beelden, voordat we afdalen in het Maria Hendrikapark. We duiken het donkere gat in, waar de kraaien veel lawaai maken. Na de brug genome te hebben over de Koninginnevijver moeten we goed kijken dat we geen pijtje missen, wat niet evident is. We wandelen via de steltplaats van de lijn voordat we deze lus ook een eind kunnen maken. We warmen ons even op om ons bonnetje in te ruilen voor een jenever aan het jeneverbar. Het is nu het gepaste moment om de laatste(alsook de kortste)lus aan te vatten die ons zullen brengen naar de verlichte momenten in de binnenstad. Het 1ste wat ons de ogen open trekt is de verlichte mercator, die gehuldigd is met de verschillende lichtjes. Via het stadhuis maken we onze opwachting in het Leopoldpark. Hier staat ook het uurwerk die in deze periode mooi verlicht is door de gemeente en enige mensen tijd maken om deze op de vaste plaat te zetten. Via het Marie Joseplein gaan we rechtdoor naar het Wapenplein, waar in vele gemeenten ook een ijspiste is aangelegd. We bekijken de verschikkende kerstkraampjes voordat we het plein verlaten. We maken voor de 2de keer kennis met het casino, waar we nu weer nu de dijk op zoeken maar naar de anderen kant toe. We komen de grote (besproken!!)kunstwerken tegen op de zeeheldenplein, waar je al dan niet voor of tegen bent. Aan de jachthaven is er ook de welgekende vistrap, waar ze bezig zijn met de opkuis & de meeuwen halskijkend zien of ze geen vangst kunnen te grazen nemen. We maken nog even een passage door de winkelstraat, maar helaas, de winkels zijn inmiddels al gesloten. De laatste meters wandelen we nog rond de boten/jachten om stilletjes een einde te maken niet alleen aan mijn lange wandeldag, maar ook aan deze wandeling.
"Een drukke wandeldag, gelukkig dicht bij
elkaar!"
Na de wandeling
gisteren te Brugge wandel ik vandaag toch in de buurt want Torhout &
Oostende liggen er niet ver vandaan. Straks in Oostende wandelen maar eerst de
'August de Maeretocht' te Torhout wat ook meteen de laatste wandeling is van
Wandelclub Nacht van Vlaanderen voor ze een druk wandeljaar 2015 hebben met het
hoogtepunt, de "Nationale Wandeldag". We zijn direct alleen als we de
wijk Don Bosco verlaten om en onverhard buurtwegel te bewandelen waar we juist
niet in de stadsrand wandelen maar direct naar 't Hoge wandelen en terug bij
elkaar zijn. Het gaat bergop naast het Wijnendaals plateau aan de
Hogestraat waar het oude festivalterrein van rock torhout plaats vond. We
steken de Groene 62 over langs het kerkhof om aan de taverne van speeltuin Warande
onze 1ste rustpost te hebben. Nu is het tijd om echt op de Oude spoorweg te
wandelen, waar zoals in de werkelijkheid onze trajecten scheiden om deze te
verlaten aan Wijnendale Station(taverne). Voordat we het dorp bereiken wandelen
we eerst door het provinciedomein d' Aertrycke bekend door zijn kasteel. Na we
het parochiezaal(rustpost)achter ons lieten was het tijd voor onze plaatselijke
lus waar het park weer centraal stond en sommige bospaden sompig & verraderlijk
waren door de bladeren voor alweer de rustpost bereikten. Het is klokslag 12u
wanneer het nu begint te motregenen als we de laatste kilometers afleggen om terug
in de wijk Don Bosco terug belanden en snel onze tank bijvullen voordat we de
verplaatsing maken naar Oostende voor de 2de wandeling van de dag.
"Jezelf gidsen tijdens een gidstocht tijdens
een wandeling."
Daar ik vorige
week niet kon wandelen door de voorbereiding en werkdag van onze
'Over-De-Grenstocht' moest ik dus de achterstand inhalen & daarom een druk
wandelagenda heb dit weekend over 3 wandelingen. Vandaag startend met de 'Brugge
Binnenste Buiten in kerstsfeer'. Vanuit het KTA ben ik vertrokken voor de tocht
van 20km waar we richting het station wandelden en er rond gingen om naar 't
Zand te wandelen waar de wekelijkse markt plaats vind. Via de Karlemietenkerk
& 2 splitsingen wandelen we de kleine straatje in van het centragedeelte
tot we de rustpost bereiken. Onze plaatselijke lus bracht ons via het
gerechtsgebouw naar de Kruispoort om de straten te bewandelen die namen heeft
van Vlaamse dichters tot weer terug in de rustpost. Via de Sint Annalei, Kon.
Astrispark en de Vismarkt zijn we nu echt in het centrum waar we eerst nog een
rustpost hebben tegenover de O.L.V. Kathedraal om door het Begijnhof te wandelen
om door het stationsgebouw te wandelen om te eindigen teug in de startzaal.
"Hij komt, Hij komt..........., bijna is het zover"
Het was eventjes opzoeken begin deze week waar Zevekote lag en of deze wel bereikbaar was met het openbaar vervoer. Ik was van plan om de grootste afstand te doen maar daar ik gisteren een werkaccident had en de gevolgen nog voel zal ikl het niet moeten forceren vandaag en kiezen voor een kleinere afstand. Het was eventjes wandelen tussen de bushalte en de startzaal voor we konden vertrekken met een chocoladefiguur in de hand voor de gekozen afstand van 12km. Eens voorbij het dorpsgedeelte gaat het rechts een straat in waar we de wandelaars uitgestrekt konden zien tot we in Moere waren waar in het cultureel centrum de rustpost is. Terwijl de 2 grote afstanden hier hun plaatselijk lus beginnen wandelen we nu eigenlijk op grondgebied Koekelare waar we de wallebeek volgen om een onverhard paadje naar een erf wandelen om dan terecht te komen in Zande waar juist na de kerk in de d'Oude Pastorie de volgende rustpost is. De laatste 3-tal kilometers hebben we ingezet om eventjes de drukke baan te volgen waar we deze oversteken om een klein paadje te volgen tot we weer in Zevekote belanden om aan de achterkant de startzaal in te wandelen.
"Voor te stormen heb je natuurlijk wind nodig die er vandaag niet is."
Wandelclub Int. 2-Daagse Blankenberge organiseert niet alleen hun grote wandel-tweedaagse begin mei, maar ook eind november een wandeltocht op kleinere schaal met name de 'stormtocht'. Vanuit de Forum kan men maar kiezen uit 3 afstanden met name 8, 13 of 22km. We wandelen langs de straten in het centrum om al snel de zeedijk om te zoeken met zijn pier die we opwandelen tot aan de tearoom aan het uiteinde. Eens terug gewandeld gaat het helemaal rond de jachthaven om het strand (nog)niet op te wandelen maar te kiezen voor het verhard fietspaadje tot aan Wenduine waar we de trambaan volgen om de klim aan te vatten naar het uitzichttorentje waar we een verre uitkijk hebben op de zee. Het strandchalet doet dienst als rustpost voor we nu echt het strand op zoeken voor geruime tijd om dan de trap te nemen en de trambaan te dwarsen om te wandelen door de domeinbossen De Haan. Als we uit het bos zijn zoeken we het stadhuis van Wenduine op waar op de hoek de volgende rustpost is. Nog enkele straten doorkruisen om de drukke baan te volgen richting Blankenberge om t.h.v. de Wrakkebrug de wandelaars van de 13km op te pikken om samen door de camping te wandelen om stilletjes weer de jachthaven te bereiken waar we het waterhoekpad te volgen langs de Blankenberge vaart te wandelen. Nu is het de beurt aan straatnamen te passeren zoals de Pladijs- en Makreelstraat tot we tegenover de kerk kunnen opwarmen met een gratis aangeboden glühwein of chocolademelk. Nog even de huizen à la belle-epoquestijl in de binnenstad verkennen voor we de aankomst bereiken.
"Kerstmis staat al in de etalage, maar eerst die andere 2"
Het is de periode
van de kindervrienden Sinterklaas & Sint-Maarten de komende weken. In
Ichtegem staat dit weekend de 2de centraal waar loopclub Pasar Ichtegem hun
jaarlijkse Sint-Maartenstocht inrichten. Jammer genoeg is de grootste afstand
maar 20km vandaag maar het is een opwarmer voor de wandeling van morgen te
Dessel. We gaan niet helemaal naar boven de Kleiberg maar gaat linksaf allemaal
op een rijtje de Puydennestwegel volgend waar we de wegdek in slechte
staat(kassei)op wandelen. We steken de drukke baan Oostende-Torhout over waar
de anderen al naar het Dorpje Eernegem opzoeken wij nog en stukje rechtdoor
gaan om de Groene 62 volgen om weer de anderen te groeten als we het dorpsgedeelte
de rug toe keren op weg naar de rustpost in de schuur van de Herdershoeve. Het
is tijd voor de plaatselijke lus aan te vatten waar we als enige afstand rond
de visvijver wandelen die we een tijd geleden ook al eens gezien hebben. Weer
komen "wegdek in slechte staat" tegen d.m.v. een openliggende straat net
voor de rustpost terug in de schuur. We volgen een tijdje de Zedelgemse
Steenweg om een wegeltje te kiezen die ons brengt naar een landbouwerf waar de
rustpost was van de wandeltocht georganiseerd door Wandeclub Koeklare van begin
oktober, dat nu het resterende kilometers exact hetzelfde traject is tot we
weer via de kasteelwegel Ichtegem bereiken.
Tijdens het
Canadees Wandelweekend 2014 te Knokke-Heist, als afsluiting op de Canadese
week, vinden er op zaterdag en zondagtraditioneel 2 wandelingen plaats met als zaterdag de 'Monumententocht' met bijzondere aandacht voor
de monumenten opgericht ter nagedachtenis van de Eerste en Tweede Wereldoorlog.
We starten vanuit de verwarmde tent op het A. Verweeplein. Uit de keuze van 4
afstanden staat voor mij de langste afstand(20km)op het menu onder lenteachtige
omstandigheden. Eens gestart verlaten we al snel het centragedeelte om de
wuivende krabben, een kunstwerk van Panamarenko op het Zegemeer tegen te komen
voordat we Park 58 doorwandelen tot aan de watertoren. We wandelen op het
stationspad langs het gerenoveerde station van Duinbergen om als enige afstand
de rit nog verder af te leggen langs het spoor terwijl de anderen al het
winkelgedeelte bereiken. We maken tijd om door de Sashul & Vuurtorenweiden
te wandelen waar we zoals het natuurgebied al zegt rond de vuurtoren wandelen
om nu ook naar de rustpost toegaan vlak naasthet Sincfala, Museum van de
Zwinstreek. Aan het Heldenplein worden we nog eens gesplitst daar wij een 900m
extra moeten afleggen om via het vissersmonument terug te keren naar het
Heldenplein met het natuurstenen Standbeeld voor slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog. Hier echt niet ver
vandaan staat ook het visserkapel ter nagedachtenis aan de vissers die op zee
achter bleven en nooit terugkwamen. de kapel word aan de achterkant uitgebreid
met een klein achtergelegen kapelletje met beeld van de H. Theresia en
gedenksteen (cf. infra). We wandelen door het Dir. Gen. Willemspark om stilaan
de zeedijk op te wandelen. Deze zeedijk leggen we in stukken af want aan het
casino passeren we even langs de Canada Square(ter herinnering aan de bevrijding
door de Canadezen tijdens de 2de Wereldoorlog. Na een passage langs het
verzetsplein is het tijd om weer de dijk op te wandelen voor eventjes want het
is rusten geblazen in de rustpost aan het college. We nemen het Cottagepad om
de dijk(nu voor het langste stuk)op te wandelen door 't Zoute. Ondertussen zijn
alle afstanden weer bij elkaar gekomen om door het Prins(jawel, hier is hij nog
prins)Filiplaan te volgen tot aan het monument van Maurice Lippens voordat we
terug belanden op het Verweeplein.
"Moet je daarom
de naam van Jachthaventocht veranderen speciaal voor den oorlog"
Naar aanleiding van het herdenkingweekend van de gruwel die
100jaar begon kon de wandelclub uit Nieuwpoort niet achterblijven en gaven ze
de Jachthaventocht een andere naam vandaag. Alles vandaag stond in het teken
van de gebeurtenissen die hier plaats vinden tijdens de 1ste Wereldoorlog met
herdenkmonumenten:gedenkstenen die we tijdens de wandeling zouden tegenkomen.
Vanuit de vismijn zijn we vertrokken voor de langste afstand(die vandaag net
geen 30km is)die ons via de achterzijde van de jachthaven aanvat. We volgen de
havengeul en doen daarbij als enige afstand de ganse dijk af om dan weer het
hele stuk terug te keren naar de vaste rustplaats in Nieuwpoort-Bad. De
trambaan speelt nu een grote weg want we volgen eerst deze, slaan dan rechts af
om hem weer te volgen vanaf de lichten niet ver van de vismijn waar we kunnen
aan de andere kant van Nieuwpoort waar we met de gedenksteenter ere van de Nieuwpoortse slachtoffers van
beide oorlogen het 1ste herdenkingmonument tegenkomen. We wandelen de
marktplein over om even door een tentoonstelling te wandeling in het
'Bommenvrij'(kruitmagazijn en arsenaal)om na de bocht van Jeanne Panne de
"Duvetorre' te passeren. We volgen de Oude Veurnevaart om eerst afscheid
te nemen van de 12km om richting de Pelikaanbrug te wandelen om de toegang te
nemen om rond de Koolhofput te wandelen waar vissers op elk zijn manier
proberen iets te vangen. Nu is het tijd om de Frontzate(of spoorwegberm)op te
wandelen richting Ramskapelle waar we ook het Militair begraafplaats voorbij wandelen
om in het dorpshuis d' Oude Schole de volgende rustpost te hebben. Nu volgt het
langste verbindingsstuk met name 10km om de volgende rustpost te bereiken, het
is daarom dat we na de drukke Diksmuidse weg gevolgd te hebben weer op de
Frontzate wandelen om de andere afstanden(18&24) die eerder na de rustpost
hebben afgeslagen, weer te begroeten ter hoogte van het oude station van
Ramskapelle. We wandelen richting de IJzer om deze eventjes te volgen. Onder
het brugje door herkennen we het standbeeld van de 7e Linie om in St.-Joris
halt te houden voor de rustpost. Langs de Brugse Steenweg passeren we het
"Ramscapelle Road Military Cemetery" eerst voordat we belanden aan
het Sluizencomplex waar de basis lag voor de onderwaterzetting van de
IJzervlakte. We gaan helemaal rond en wie wilde kon een ticketje kopen om het
vernieuwde Koning Albert-I monument('Westfront')bezoeken. Ik heb daar geen tijd
voor en legde de slotmeters af om terug in de Vismijn te belanden.
"Tijdens het
herfstseizoen moet men natuurlijk ten volle genieten van de natuur"
Met de regen van afgelopen dagen zullen we veel sompige
stroken krijgen voorgeschoteld daar Wandelclub Koekelare hun jaarlijkse
natuurtocht inrichten. Gestart word er wal vanuit het sportcomplex "De Klokkenput"
in Eernegem waar men kan kiezen 6 afstanden waar ik traditioneel kies voor de
langste afstanden. Direct gestart of we worden al gesplitst en kiezen alleen de
2 grootste afstanden om door de straten te wandelen naar bomen zoals de
Wilgenlaan, Populierenlaan, etc. Via een veldwegeltje kreeg de club toelating van
een landbouwer om een passage te maken door zijn erf. We hebben eigenlijk
vastgesteld dat we eigenlijke een grote lus hebben gemaakt want we pikken de
andere afstanden weer op niet heel ver van de start om via de kerkplein de
fabriekszone te bereiken waar in een loods de 1ste rustpost van de dag is.
Straks komen we hier nog terug als we '30 1x' moeten volgen waar we op de
groene 62 wandelen en onderweg de kasseifreters zoals Boonen & Merckx
tegenkomen dichtbij de plaats waar tussen 1868-1963 het station stond van
spoorlijn 62. Na afscheid genomen hebben van andere afstanden steken we de
drukke baan over om richting het bosomgeving te gaan wandelen om tussen de
bomen te wandelen van de kasteeldreef tot aan de rustpost in de schuur van
hoeve Neyens. Het is hier dat we als grootste afstand onze plaatselijke lus
afleggen waar we de drukke baan Torhout-Oostende over steken. Het Rozendaalpad
doorkruist meerdere keren ons parcours waar we hoofdzakelijk stille betonwegen
en kerkwegels bewandelen rond het dorp Ichtegem waar we opnieuw pauzeren in de
hoeve. Langs de gerestaureerde Rozendaalhoeve stappen we opnieuw de velden in
waar de parcoursbouwers ons laat passeren langs de stationsput die vroeger
diende om het station van Oostende de stoomtreinente bevoorraden met zoetwater i .p.v. het
zeewater die de treinen aantaste. Nu is het een recreatievijver geworden waar
men kan hengelen of rondwandelen om eventueel tijd te maken om verschillende poëzie
te lezen wat wij nu ook doen om weldra weer te belanden in de rustpost op de
fabriekszone. We wandelen op de laatste stukken betonwegen om door de wijken te
wandelen met hun speelpleintje om terug aan te komen in het sportcomplex.
"Een klein
clubje merk je toch het verschil aan de wandeling"
Zzzzzz............driiiiing, had heel veel zin om op de
snooze- knop te duwen vandaag maar we kunnen vandaag gewoon gaan slaapwandelen
daar in Veurne de Veurnsche slaperstocht doorgaat. Wandel team Veurne is een
klein clubje die al 15jaar lid is van Aktivia die maar 2 wandeltochten
organiseert per jaar. Naast de Coberghertocht van Juni ontvangen ze nu de
wandelaars niet meer in een cafeetje aan het station maar in het ontmoetingcentrum
dichtbij de kliniek. Het is nog mistig als we vertokken zijn voor de
28km-wandeling waar we beginnen met een lusje die straks weer eindigt in de startzaal.
We volgen het kanaal Nieuwpoort-Duinkerke voordat we rond het centrum wandelen
maar dan toch eventjes de markt overwandelen en een zeer korte passage hebben
door het stadspark. We nemen de Calonnengracht aan beide kanten voordat we de
wijk voorstad terug inwandelen waar de startzaal is bevestigd. We nemen het
beginstukje opnieuw tot aan Nieuwpoortsluis waar het nu de andere kant opgaat
met een passage langs het stationsgebouw om op de oude site van de
suikerfabriek een stukje onverhard mee te pikken die alleen voor deze wandeling
open is gesteld. We kiezen na de industriezone voor het fietspad die ons zal
brengen naar Steenkerke waar in het dorpszaaltje de rustpost is bevestigd. Het
is tijd om afscheid te nemen van de andere afstanden om voet te zetten langs de
krommegracht naar Eggewaartskapelle. Waar de ene afstand al afdraait moeten wij
nog een stukje verder om de Molenpad te bewandelen die eindigt bij molentje
Decroos. Deze editie gaat het niet naar het kleinste dorpje van het land met
name Zoutenaaie maar draaien vroeger af om de rustpost mee te pikken in de
Barakke achter de kerk van Avekapelle. Daar op de flyer staat vermeld dat we nochtans
naar Booitshoeke zouden gaan zullen we dit toch niet zien vandaag want we keren
nu terug naar Steenkerke om na de rustpost bij de andere afstand bij te voegen
om samen de slotkilometers aan te vatten. In Steenkerke woont ook de Vlaamskleinkunstenaar, schrijver, dichter, beeldhouwer, levensfilosoof, zanger, gitarist en schilder Willem Vermandere die op het titanenpad
enkele beeldkunsten mocht zetten om het paadje een beetje op te vrolijken. We
volgen de Lovaart om richting het Bakkerijmuseum te wandelen waar even verder
de wijk Voorstad voor de laatste meters doorkruisen om deze wandeltocht te
beëindigen.
Na ruim een inactiviteit(wegens lichamelijke kwaaltjes)van
een maand is het weer tijd op de draad van het wandelen op te pikken. Net nu
vandaag vind zoals iedere 2de zaterdag van september, de 'boterronde' plaats,
een fiets en wandelevenement te Diksmuide. De startplaats is wegens het
BBQ-kampioenschap der lage landen verplaatst van de Boterhalle naar de weide
bij de IJzertoren. In de tent is het zoeken waar je kan inschrijven voor de
wandeling die onder werking staat van de Tervaetestappers uit Keiem. Op het
menu staat vandaag iets meer dan 28km waar we het terrein verlaten om eerst
onder en dan op de Hogebrug wandelen om langs de jachthaven aan de rechterkant
van de IJzer te wandelen tot we via een landbouwpaadje de Handzamedijk
bewandelen en het brugje nemen om de wijken te doorkruisen die ons leid naar
het stadspark. Via de vismarkt wandelen
we op de kleine dijk om even verder net voor de toren van ijzer te belanden in
de rustpost in het zaaltje. Het is tijd om deze keer langs de andere kant van
de IJzer te wandelen en wij als enige verder wandelen naar de Dodengang. Eens
de loopgraven gepasseerd passeren we een herdenkingsmonument van tankers
voordat we het fietswegeltje opzoeken die ons brengt naar Oud-Stuivekenskerke.
Enkele graspaden brengen ons naar de Veconia kleiputten, waar na de talrijke poortjes
uitkomen in Stuivekenskerke waar in het café de volgende rustpost is. We keren
het dorpje de rug toe en zoeken weldra de Frontzate op waar we de andere
afstanden weer tegenkomen. Deze editie is er geen controle in taverne Bamburg,
maar een paar meters verder net achter de kerk van Oostkerke waar in een
zaaltje er een peperkoek toegestopt krijgen. Nu is het tijd om de macadamwegen
te wandelen tot we het juiste spoor vinden om er even onder te duiken met een
passage door de fabriekszone van Kaaskerke aan de achterkant van de
Ijzertorenweide een einde maken aan deze wandeltocht.
"Tijd voor de 1ste
herdenkingstocht, maar ook voor mijn 1ste 100 kilometer"
In het jaar dat we het begin van de 1ste
Wereldoorlog herdenken zijn er her en der ingerichte wandelingen van onze
Aktivia-clubs in de komende periode. VZW De Nacht mag als het ware de spits
afbijten met een nieuwe 100km wandeling genoemd 'Door Vlaamse Velden' waarbij
we wandelen langs de frontlijn. Wie deze afstand te lang vond kon ook kiezen
voor 7, 12, 28 & 50km om het Houtland te verkennen tussen Torhout en
Diksmuide. Waar traditioneel bij de jaarlijkse NVV gestart word bij het
sportcentrum is het vandaag te doen in de middelbare school even buiten de
stad. Als we onze inschrijvingsdocumenten ophalen herkennen we enkelen die
verleden week ook de Dodentocht al dan iet tot een goed einde gebracht hebben
beter bekend als de die hards. 10 minuutjes later dan gepland zijn we in groep
gestart achter de mensen van de politie die ons door het centra begeleiden. Het
doet toch een beetje vreemd aan zo zonder al die toeschouwers die hier een paar
maanden geleden ons nog succes wensten. Eens het centra dus achter ons is
wandelen we direct in de wijk 't Hoge waar we de echte startstempel met
daarbovenop een koek krijgen om een onverhard wandelpadje te volgen die ons
zoals altijd lijd naar het kasteel van Wijnendale om al ons vocht bij te tanken
nadat we 5km achter de rug hebben. Door het bos wandelen we niet door, dat is
alleen bestemd voor de 12km. Wij wandelen helemaal rond tussen de maïsvelden op
grondgebied Ichtegem om de Koekelareberg af te dalen via een smal bospaadje
dicht bij het prikkeldraad weliswaar. Met een wafel in de hand wandelen we door
het stadspark waar de lichtjes stilletjes aan naar boven gehaald te worden om
de bekende oranje-fluocerende pijltjes te kunnen zien. Wie wil kan het lijflied
zingen van alle lange afstandwandelaars die begint met "Wij zijn de mannen van de nacht. De
mannen die gaan stappen als de anderen ontwaken" om de overbrugging
plezanter te maken tot aan Vladslo. Hier vind men ook waar we passeren het
Praatbos waar het aangrijpend 'Treurend Ouderpaar' zich bevind, gemaakt door
Käthe Kollwitz waar haar zoon hier is begraven. We volgen een stukje de
Handzamevaart om deze via een bruggetje over te steken en halt te houden om ons
op te warmen met een kop koffie met rijsttaart. Het is tijd om na een passage
door het gemeentepark achter het stationsplein de markt met middenin het standbeeld
ter ere van Generaal Baron Jacques de Dixmude op te wandelen waar we ook
afscheid genomen hebben van de 50km die nu al terug keren. Wij zijn nog niet
halfweg dus waar de jeugd nog geniet van hun verlengd weekend wandelen we richting
de 84m hoge IJzertoren achter de Paxpoort. Veel kunnen we niet zien van de
toren want jammer genoeg is ze niet belicht, waardoor we genoodzaakt om op onze
honger te blijven zitten en verder te wandelen langs de IJzervlakte die in 1914
werd onder gezet in een ultieme poging om de Duitse opmars te stuiten. We
wandelen de dorpjes voorbij die allemaal "kapelle" in hun naam hebben
zoals Nieuwkapelle er één van is waar inde camping IJzerhoeve een
fruityoghurtje krijgen. We wandelen tot aan de Knokkebrug waar we nu helemaal
het kanaal Ieper-IJzer blijven volgen om deze eventjes te verlaten in Boezinge
waar enkel medewerkers van wandelclub Nooit Moe Boezinge een bevoorradingspost
bemannen. Wij volgen weer het water, al is daar niet veel van te zien tot we
deze verlaten aan de Site John McRae bekend om zijn gedicht "In Flanders
Fields" die hij hier schreef in de nacht van 2 op 3 mei 1915en zo het
symbool voor de herdenking van de gesneuvelden opleveren: de klaproos! Even
verder we wandelen we ook voorbij het Duhallow British Cemetery om zo Ieper
binnen te wandelen waar in het Koninklijk Atheneum de rustpost die ons even
over de helft(52,9km)heeft gebracht. Uitzoeken waar onze bagage staat,
opfrissen en de nodige krachten bijvullen om de terugtocht aan te vatten. We
zijn eventjes stil niet alleen voor de gedetineerden maar ook om stil te staan
bij de Menepoort om de ongeveer 55 000 gesneuvelden die geen bekend graf kregen
te herdenken. Een stukje van het hoornwerkpark meepikken om richting de vijver
te wandelen die Zillebeke rijk is. We trekken langs Hill 62, de 62m hoge
Sorrelberg die ook het Sanctuary Wood op zijn flank heeft. Het is stilletjes
weer klaar aan het worden wanneer we door het kasteelpark doorwandelen met zijn
Memorial Museum Passchendaele. Niet ver hier vandaan Ligt Passendale met zijn
al bekende "Tyne Cot Cemetery". Zo'n 12 000 soldaten waarvan
grotendeels ongeïdentificeerd vonden hier hun eeuwige rustplaats. Dit is ook te
zien achteraan het kerkhof waar de namen van 35 000 vermiste Britten en
Nieuw-Zeelanders die nooit gevonden werden. Na deze wonderbaarlijke
herdenkingsmonument is het gedaan met de plaatsen die ons doen herdenken aan de
Groten Oorlog. Wij hebben nog 25km voor de boeg en ik begin lichamelijk iets te
voelen. Het kopje thee van de vorige bevoorradingspunt is mij blijkbaar niet
meegevallen want moet even helemaal vooruitbuigen om een braakske te doen. Een
voordeel is dat je maag weer helemaal in orde is zodat we Oostnieuwkerke binnen
wandelen en hier ook enkele medewerkers van de plaatselijke wandelclub, de
Colliemolen een rustpost bemannen waar zoals de vorige posten nog stilte voor
de storm is op deze vroege zaterdagochtend. Het is een dorp waar veel gekweekt
word want we bewandelen de onverharde paadjes tussen de serres om de laatste
10tallen kilometers af te leggen. De laatste meters zijn natuurlijk de zwaarste
maar we zijn blij als we de andere afstanden als ook de dagstappers van de
Moerveldetocht ons toevoegen. Na een stukje van het moereveldpad onder de
voeten kregen is de laatste controlepost in de kinderboerderij ook weer een
feit. Alléz, de laatste kilometer is in gegaan waar we Torhout terug na geruime
tijd weer inwandelen en ons klaarmaken voor....... aan de bel te luiden om onze
blijdschap te vertonen.
"smiet mo je
kieten in, want klimmersbenen heb je nodig bij de Padstappers."
Als je tevreden bent van een vorige organisatie van één van
onze talrijke wandelclubs ga je automatisch terug naar hen als ze opnieuw een
tocht inrichten. In het eerste weekend van Augustus kan je klimmersbenen ten
volle benutten bij de Padstappers voor hun zomertocht alsook de
Sint-Adriaanstocht die ook meetelt als manche van de Oost-Vlaamse Biergordel
voor de wandelaars die graag grote afstanden wandelt. Vanuit de kinderopvang te
Onkerzele zijn we vertrokken en het is meteen een scheef wandelen op het graspaadje
richting de kerk die in stelling is wegens verfraaiingswerken. Deze club staat
bekend om rustige wegen maar ook veel natuur op te zoeken en dit doen we met
enkele stroken zoals de oudenberg maar ook bospaden waar ik eventjes vastzat
met mijn paraplu in het Moerbekebos(gelukkig zijn er collega's die een handje
toesteken) tot aan de rustpost in Moerbeke. We duiken het Karkoolbos in om
eerst nog afscheid te nemen van andere afstanden om de nieuwe paadjes te
bewandelen met af en toe hindernissen, zo te denken aan eventjes te bukken
onder een boom in het bos die ons brengt naar de top van de Bosberg. Op de top
van de Bosberg heb je een schitterend uitzicht over de Dender- en Markvallei.
Een weids panorama met tientallen kerktorens strekt zich uit tot aan de torens
van Brussel. We laten eerst de afziende fietsers door om het Raspaillebos in te
duiken. De bronbeekjes hebben ervoor gezorgd dat er scherpe ruggen en valleitjes
zijn geboetseerd. Wie weet heb je geluk en zie je een ree opduiken. We komen
ook opmerkelijk een kapel tegen die als naam heeft "'t Iffraken",
opgedragen aan de heilige Apollonia. Als men vroeger dronk aan het beekje
hierbovenop het gebed was men verlost
van tandpijn kunnen we hieruit uitmaken uit het infobordje. Hier niet ver vandaan
is het weer rusten geblazen in het Vlaams Kennis- en
Vormingscentrum voor Natuur en Milieu 'Helix'. Zoals de streek gekend is gaat
het nu weer op en neer op hellende strokenmet soms aangename onverharde stroken zoals de Bovenkasei waar delen van
kasseien uitsteken tussen de landbouwgronden, goed uitkijken is een must want
we krijgen een kuitenbijter om in Nieuwenhove te gaan waar in het zaaltje de
Beukenhof enkele vrijwilligers weer paraat staan om wandelaars te ontvangen.
Terwijl de grootste afstand hier nog een lusje maakt gaan wij alvast verder
terugwaarts om het dorp te verlaten en te wandelen op de bietenvelden om zich
als slang te wanen om te kronkelen tussen de bomen op weg terug naar de Helix.
Voor sommige afstanden moeten ze extra meters afleggen maar niet getreurd,
samen treden we terug Onkerzele binnen om voor het naar huis gaan onze
meeneempakket mattentaarten mee te doen. Tot de volgende keer Padstappers.
Het is een tijdje geleden dat er nog een wandeltocht in mijn
eigen (deel-)gemeente plaats vond zodat ik per fiets de verplaatsing kon doen
naar feestzaal de Witte Burg waar W.T.C. Nieuwpoort hun Kruwerstocht inrichten.
Vandaag staat er naast de regen net geen 30km op het menu langs plaatsen die
voor mij zeer bekend zijn. We keren de starzaal de rug toe en wandelen de Andre
Gerylstraat(een oude paardenvisser) in om nog snel even de batterijen vol te
laten opnemen bij de elektriciteitscentrale of we houden al halt aan de
rustpost bij vzw Vrienden der blinden. Zij leiden blinde geleide honden op om
onze kwetsbare medegenoten toch een lieve assistent aan te bieden. Het is tijd
om het natuurreservaat Doornpanne in te wandelen die samen met de Hoge Blekker
& de Schipgatduinen een 240 ha groot duinenmassief vormt. Nog even de optie
"duinenhelling" kiezen waar we afdalen naar de feestzaal om even
verschuiling op te zoeken. Nu is het tijd om de andere richting uit te gaan
waar we de Sint-Niklaaskerk met zijn gedenkmoment ter ere van de gesneuvelden
voorbij wandelen om bij de splitsing links de Plaatsduinen induiken. We
zigzaggen door het mulle zand die door de natheid aan onze wandelschoenen
blijven plakken om toch te kunnen genieten van de duindoorn en helmgrassen.'stoemp, stoemp' om al onze ballast van de
schoenen af te kloppen om toch een beetje netjes de dijk op te wandelen van de
gemeente van de garnalen met her en der daaromtrent een verwijzing naar dit
zeebeestje die toch felgesmaakt word. We nemen een slakkengangetje op het
paadje tussen de dijk en het strand om weldra weer de feestzaal te bereiken.
Als we het plannetje bekeken hebben zien we dat we nu weer naar de andere
rustpost moet en zijn daarom genoodzaakt om hetzelfde stukje af te leggen tot
aan de splitsing waar we via de gemeentelijke werkplaatsen de Hof ter
Hillestraat volgen waar nu ook het golfcourts naar genoemd is rechts zien
liggen. Wanneer we de Conterdijk opwandelen zijn we beland in de kleinste, maar
ook rustigste deelgemeente Wulpen. Het duurt niet lang of we moeten al afscheid
nemen. Onderweg vinden we het oude munitiedepot en moeten we uit de doppen
kijken of er een plaatsje vrij is in de garage van het opleidingcentra om ons
even te laten uitdrogen, van de natte kledij wel te verstaan. Het stukje dat nu
volgt kennen we nog van daarnet om de doornpanne weer in te wandelen en nu
rechtdoor te wandelen op het boomschorspad. Dit gebied dient ook als
waterwingebied eigendom van de Intercommunale Waterleidingsmaatschappij
Veurne-Ambacht(IWVA)en dit kunnen kenmerken aan de uitstekende buizen in het
gebied links van ons. Nu we bijna de top zien van de Hoge Blekker zijn we
verplicht af te haken om de afdaling in te gaan om stilletjes aan de zeelucht
op te snuiven wanneer we het strand op wandelen. Waar zijn al die strandgangers
vraag ik me af? Het enige wat we zien zijn naast de andere wandelvrienden
paardenvissers en in de hele verte kruwers die trouwens vandaag hun Vlaams
kampioenschap kruwen houden. Daarvoor hebben we geen tijd want bij St.-André(genoemd
naar één van de gestrande potvissen destijds)verlaten we het strand en leggen
de resterende meters van daarnet weer af waar ik voor de 3de maal deze
wandeldag het groepje Keignaerttrippers voor bij steek en net iets eerder in de
startzaal ben beland.
