"Als je 100km
aankan, moet je je grenzen verleggen naar afstand toe."
Nadat ze vorig jaar hun niet te onderschattende 200km
hielden, doen ze het dit jaar een beetje minder met een 125km of 25h in
Euraudax- termen. We hebben het over Euraudax Hedersem die wel de concurrentie
moeten ondergaan met die andere honderd kilometertocht vanuit Schaffen. Vanuit
de deelgemeente van Zottegem met name Velzeke zijn we met 88 wandelaars
waaronder 5 Britten gestart voor de 1ste 25km, dus de weg is nog
lang. Via aardewegen maken we al direct kennis met het golvend landschap die
deze regio uitstalt. Mochten we al stevig willen klimmen gingen we de Vlamme
doen(gemiddelde 10%), maar we moeten ons nog niet afmatten en gaan we rechts de
Steenbergse bossen in waar eens het bos uit halt houden bij de wagenrust aan de
kerk van Oudenhove. Wanneer de halve boterhammetjes kaas/hesp gesmaakt hebben
wandelen we netjes op een rijop het
wegeltje dwars door de wijk Boterhoek. Het is aangeraden om niet aan hun grond
te komen of we krijgen een riek in de kont staat vermeld om een protestbord
waar de landbouwers vrezen voor hun voortbestaan. Aan de vistrap/oude molen
lassen we een pauze in om een drankje te nemen en zeker de mars of snicker niet
mogen meedoen daar ze in ice cream vorm is. We beklimmen de Hostelerie(8%)om
aan de grote weg de dringende medische hulpverleners voorrang te verlenen voor
we naast het klosster door hun bos wandelen met enkele beeldhouwwerken van die
vroegere paters. We gaan de kerk tegemoet om aan de achterzijde de kerkwegel te
nemen richting de zaal om ons broodje te verorberen. Eens de 2de lus
aangevat dokkeren we een kleine stukje over de kasseien van de Paddestraat voor
we terug de onverharde wegels uitkiezen naast het beekje Zwalm waar me in
Munkwalm recht tegenover de kerk in het café Ysebaert de enige CR is op deze
editie. Om 17.30u is het nog steeds 16°C dus opwarmen is niet echt nodig om
langzaam lichtlopend te wandelen naar Roborst. Eens de kerk gepasseerd krijgen
we geen natuurstroken onder onze voeten richting Rozebeke waar voor de kerk het
standbeeld "De Ruitersommegang" met aan de andere kant. De laatste WR
van de vorige lus is ook de laatste van deze lus waar we een snacksaté krijgen
naast ons drankje. We wandelen op het mijnwerkerspad het gehucht van
Sint-Goriks-Oudenhove uit om in Strijpen enkele stukken nog herkennen die we
ook deden op de Nationale Wandeldag zoals de wachtbekken. Het is tijd om het avondmaal
te benuttigen waar op menu staat: Aspergesoep gevolgd door kalkoenrollade met
spekboontjes en gebakken aardappeltjes. Na de maaltijd word Dirk Cooman gehuldigd
voor zijn 5de schelp, bravo! Naast de fluohesjes is een zaklamp ook misschien
nuttig om de smalle voetwegels alsook de kasseien over te wandelen om zo de
vertering zijn werk te versnellen tijdens een plaatselijke lusje rond de zaal.
Het dessert zijn we daarstraks niet vergeten hoor! Om niet met een zware maag
te moesten vertrekken hebben we daarom deze lusje gedaan want er stond een
grote eclair voor onze neus die voor sommigen ietsje te groot was. We hebben
ongeveer 60km al achter de rug wanneer we de centrum doorwandelen alsook de
achterkant van het station, rond de kerk van Bevergem en het AZ tot aan de
wagenrust bij de kerk van Godveerdegem. "Het spoor" speelt nu een
grote rol de komende kilometers beginnend door de spoorwegbrug te gaan om dan
naast het paadje naast het spoor om deze dan over te wandelen via de spoorweg
om het juiste spoor te volgen achter Lucia & Geert om via Strijpen terug te
zaal binnen te treden en een kop soep te benuttigen. De volgende wandelaar die
word gehuldigd is Castelein Jo met het behalen van zijn 1ste gouden
arend. Rond de klok van 2u30 zijn we vertrokken voor de vierde lus al waar we
de kasseien van de Lange Munte ook moeten over wandelen richting Oosterzele. Is
het geen klim is het dan de brug over de spoorweg dat we moeten op en af gaan
richting de wagenrust aan feestzaal Steenput te Balegem. De zon begint op te
komen nadat we de Klepmolen uit graniet met zetelkap zijn gepasseerd. Op de
kasseien van de Lippenhovestraat is er een motorrijder die ons gezelschap houd.
Waarom steekt hij ons niet voorbij? Het is namelijk Jeroen(een trouwe
Euraudax-wandelaar)die ons eerst komt begroeten voordat hij ons bijvoegt na het
ontbijtvoor de laatste lus. Er zijn 2
wandelaars die hebben deelgenomen aan Schaffen die blijkbaar nog zin hebben om
nog deze wandeling er bijvoegt. Met z'n 44 zijn we vertrokken voor de laatste
lus van 25km waar we via de Lovertheaterdreef aan de rechterzijde het kasteel
van Leeuwergem op onze pad tegenkomen.Als we de drukke kruispuntover
gestoken hebben zijn we niet alleen als we door het Cotthembos wandelen, want
we moeten zowel voor als achter ons kijken en dikwijls 'vélo' moeten roepen als
er meerder montainbikers ons willen dwarsen. Aan het einde van de lange
bosstrook maken we tijd voor de pauze bij de WR.We wandelen door Hillegem waar na een
landbouwwegel Nadia ons trakteert bij de laatste bevoorradingspunt aan de
hondenschool voor het behalen van haar gouden arend op een vorige Euraudax
wandeling. Alléz, nog even op de tandjes bijten voor de laatste kilometers waar
we door het park van kasteel Breivelde wandelen. We zoeken nog even het centrum
op om toepasselijk via de Blarenhoek de laatste lijn in te gaan en onder
applaus worden gefeliciteerd door de medewerkers en ook door de baankapiteins
Geert & Lucia. Applaus is er ook voor Gunther(1ste), Guy(1ste),
Lelay(8ste), Danny(11de), Luc(17de)en in het
bijzonder voor Frank(66ste!!)die hun Gouden arend(-en)hebben
behaald, proficiat aan hen maar ook aan de andere wandelaars voor het
volbrengen van hun lange wandelingetje.
"druk, druk druk......zowel op de
grote markt als tijdens de wandeling"
Hoogdag in Geraardsbergen vandaag met de feestelijke opening van het
toeristisch seizoen op de dag van de Geraardsbergse Mattentaart. De
paddenstappers dragen hun steentje bij door het ontvangen jaarlijks van
duizenden wandelaars op hun tocht van het jaar met hun Mattentaartentocht die
tevens ook de 7de manche is van 'Sportief Wandelen'. Na de
inschrijvingsverplichtingen zijn we gestart vanuit de grote startzaal in het
Atheneum en wandelen we langs het spoor op bospaden in de Korte Lake, een
eerste natuurgebied dat word bewandeld. De pijltjes brengen ons naar de Dender
die we eventjes volgen. Aan de Maj. Van Lierdebrug komen we allemaal weer samen
nadat we ze eerder verlaten hebben. Het Boerlarebos staat voor iedereen op het
programma maar voor een paar afstanden is het maar een heel klein stukje voor
de afstand van14, 16, 32 & 42km. Via het Bourengbos word er hoogte gewonnen
en steken we de grens over in het stadje Boureng waar er kan gerust worden in
het schuurtje van centrum Sint-Antoon. Via het aangeplante wensbos pikken we
weer een klein stukje Boerlarebos mee waar in deze tijd van het jaar blauwe of
witte boshyacinten het pad opkleurt. We zijn ondertussen weer in Vlaanderen met
name Overboelare waar aan de spoorweg de 22km al naar de rustpost gaat en wij
nog een omeweggetje moeten doen om ook in de rustpost van het Sint-Catharinacollege
te Moerbeke buiten kunnen op rust komen. Het is tijd om weer afkoeling te
zoeken en één van de hier liggende bossen in wandelen. Als we aan het einde van
de Karkoolbos zijn is het tijd dat ieder grote afstand zijn eigen weg verder
vervolgt. Bij zijn beland aan de top van de Bosberg die we afdalen gelukkig
niet op de kasseien maar via het onverhard paadje ernaast. We dalen nog steeds
verder af in het Moerbekebos en passeren de Hof ten Steenborre voordat we nu
weer naar de top van de Bosberg moeten. Het is zuchten tijdens al dat beklim in
het Raspaillebos tot aan de rustpost 'El Faro'. Tijdens het stukje terug pikken
we nog een klein stukje van het bos mee voordat we door het verblind zijn van
de zon een stukje moeten terug keren daar we een pijltje hebben over het hoofd
gezien. Via het weideveld ruiken we goed de daslook in het Kluysbos onderweg
terug naar Moerbeke. Eerst gaan we nog door de Markvallei. De Markvallei is een
nog vrijwel ongeschonden gebied langs het beekje Mark die we helemaal rond
wandelen en halt kunnen houden in de rustpost. We wandelen terug naar het
kerkje waar de splitsing was en wandelen stilletjes richting Geraardsbergen. Daar
waar de 22km in Onkerzeele rechtdoor gaan, is het voor de 2 grote afstanden de
natuur opzoeken op brede en smalle paadjes en alle stukjes groen opzoeken ook
al is het tussen 2 drukke banen. We wandelen nu echt het centra binnen waar op
de Grote Markt begroet worden door de reuzen en in het bezoekerscentrum Vlaamse
Ardennen(Permanensje)een halve mattentaart word aangeboden met een tasje koffie
bij het buiten gaan. Ik hoor het al: Waar blijft de Muur?; Staat hij dit jaar
niet op het programma?;
Laten we hem aan de kant liggen?
Sommigen wel, de afstanden 6, 10 en 14 mogen na de Markt terug zonder deze
stevige kuitenbijter. Anderen krijgen hem tijdens de finale te
verwerken. Wie zich niet gespaard zal hebben, zal het weten
maar boven op de kapel krijgt men een mooi vergezicht. We dalen af om nog een
passage via het gemeenteparkje om nog even de Dender te volgen om de spoorwegbrug
over te gaan waar we een eind kunnen maken aan deze wandeling.
Vandaag is het de moment of je moet weer 10 jaar wachten.
Dat is zo het geval voor de 100km wandeltocht georganiseerd door 'Les
Sans-Soucis Ghlin' startend vanuit Baudour. Het is voor mij ook de 1ste
kennismaking met deze lange wandeling in Wallonië, dat je toch ook een keer
moet ontdekken. Na de inschrijfverplichtingen zie ik makkers terug die vorige
week net zoals ik dezelfde 100km-wandeltocht hebben gedaan in Aalst van
Euraudax. Om 20u is het al donker en met fluovestjes geeft het een mooi zicht
in het bos van Baudour. Nu het nog kan wensen we iedereen die we willen veel
succes want nog geen halfuur later als we het bos verlaten hebben zijn er
groepjes gevormd of zelfs zoals ik alleen aan het wandelen. Hier word ook zware
nijverheid gedaan want aan de linkerzijde zien we het grote verlichte complex
als we Baudour niet meer zullen zien tot morgen. Als we het 2de kerkje voorbij
wandelen, deze die van Hautrage vind de eerste checkpoint plaats in de Maison
Villageoise. Hier komen we nog eens halfweg en zelfs nog bijna aan het einde
maar dat is nog ver af. De Schelde loopt ook door Wallonië door en volgen we
naar Ville-Pommeroel waar in het schooltje we kunnen bijtanken. Ook dit klein
dorpje heeft een station gekregen van de NMBS, een luxe voor de weinige
bewoners. Via het dorpsplein gaan we het dorpje uit terug langs het water maar
nu langs de 'La Heine' waar één van de parcoursmeester de bewegwijzering nog
eens controleert. Het is weer rusten geblazen in de Ferme Noyelle te
Montroeul-sur-Haine. We gaan door de poort en bewandelen een schuin
landbouwwegel te herkennen aan de tractorsporen. Na de rustpost(1x) te Thulin horen
we veel gezoem van de vele windmolens die we onderweg tegen komen. We passeren
ook het monument met de uitstekende palen van het "Memorial La Bataille
d'Audregnies"als we de rustpost gaan opzoeken In het plaatselijke lusje
krijgen we na de eerst kasseien ook het debuut van het klimmen maar geen
wegwijzer meer te zien. Jà lap zeg, ik ben te ver gewandeld dus terugkeren naar
het laatste herkenningspunt. De stenen komen hier uit de grond dus goed
schijnen met de zaklamp om niet te struikelen is de boodschap. Nadat we Thulin
nu definitief verlaten hebben wandelen we een stuk bos door met vele plassen en
mijn sokken nat zijn geworden. Gelukkig is het niet ver meer tot de post
halfweg waar we andere kousen kunnen aandoen en kunnen genieten eventueel van
een omelet. Wat me hier wel opvalt is dat er maar weinig wandelaars gepasseerd zijn,
daar mijn bagage als 5de gaat vertrekken, dus zijn er nog velen achter mij.
Hopla het is weer van dat, weer te ver gelopen. Ik ben de tel kwijt maar qua bepeiling
is het niet zo top hier of moet die man van daarstraks dit stuk nog doen. We
wandelen langs de villas tot we wandelen in het bos van Stambruges en halt
houden in de chalet die midden in het bos staat. Straks komen we hier nog 2x langs
maar eerst gaan we nog richting Beloeil waar we een kop soep krijgen en opvang
hoeveel mensen er al hebben opgegeven tijdens het telefoontje van één van de
medewerkers. Het fluovestje mag opgeborgen worden en de zaklamp mogen we
stilletjes aan veranderen door een paraplu want het begint te miezeren. Hier
kennen ze ook een soort van Bos van Wallers uit Paris-Roubaix, maar dit maal
het bos van Stambruges daar we op een lange kasseistrook meten wandelen tijdens
het plaatselijke lus rond de chalet met onderweg de kapel van Erconpuch met vooraan
de boom met sjaals ingenageld. Eens deze een 3de x hebben gedaan passeren we
langs de rotsen en gaan op en neer door de regen naar het dorpje Hautrage waar
we terug belanden waar ook de 1ste rustpost was. Alléz, de laatste kilometers
staan voor de boeg waar we stilletjes ook de dagstappers mondjesmaat ons mogen
verzamelen. De laatste keer dat we kunnen bevoorraden is bestemd voor de
wandelaars die nog snelle suikers nodig hebben, op de rustpost op net geen
kilometer van de aankomst. Ik neem geen energie meer en stap gezwind, al is dit
veel gezegd tot aan de startzaal waar ik nog voor de klok van 11u ben
gearriveerd en meer dan 100km op de afstandteller staat. Nu wacht er mij nog
een lange terugreis van ruim 3 uur voor ik een dutje kan doen.
Euraudax Belgium kende afgelopen jaren bij hun
organisatieseen magere deelnemers
opkomst, maar stilletjes aan begint de opmars. Vandaag organiseert Euraudax
Affligem een 20h- wandeltocht vanuit Aalst. Men moet niet volledig de 20h uit
te wandelen maar men kan kiezen om na elke lus van 25km te stoppen. De echte
Die-hards hebben net zoals ik geen schrik om de volle pot te doen. We zijn met
82 wandelaars vertrokken, benieuwdhoeveel er straks nog zullen zijn. Bij vorige soort van wandeltochten
heb ik opgemerkt dat de deelnemers na geruime tijd afslanken. We zijn gestart
en het duurt niet lang voor we Aalst uit zijn en Vlaams-Brabantse wegen
opwandelen zoals de gemeente Hekelgem ook deel van uitmaakt. De meeste
onverharde stroken doen we aan zolang het nog klaar is. We wilden een strook
bewandelen maar daar had iemand anders liever niet. De reden was dat er een
paardeneventing plaats vind en de organisator niet wilt dat we de wedstrijd
beletten. We wandelen gewoon verder, maar mocht er een paard met ruiter aankomen
kaan we gewoon netjes aan de kant. Sommige paarden hadden niet veel zin om te
springen, daar hij een 3de poging nodig had om de hindernis te trotseren. We
wandelen Essene in en voor de kerk staat het beeldhouwwerk van "De
Papeter" net voor we halt houden voor de eerste wagenrust aan het
parochiezaal. We krijgen alle soorten trajecten voorgeschoteld onderweg. Is het
nu kleine wegeltjes, kasseien, bos- of weidepaden, we komen ze allemaal tegen
op weg naar de wagenrust voor de begraafplaats. Gebabbeld word er op dit
ogenblik maar weinig dat komt omdat we de Eksterberg beklimmen. Blijkbaar Ligt
Hekelgem/Affligem op zeer hoge hoogte. De Oude witte molen ligt ook al op een
top om deze te passeren. Voor het eerst zien we de zon die ons een beetje doet
opwarmen terwijl we in Erembodegem wandelen op weg naar de startzaal De Kring
waar we tijd nemen om onze broodje op te smukkelen. Met 66 wandelaars vatten we
de volgende 25km aan waar we via de oude Zeebergbrughet Somergembos in wandelen. Bos is veel
gezegd, laten we het houden op een soort van stadsparkje waar we doorwandelen.
Links zin we de witte Kluiskapel maar het gaat naar rechts langs een hoppeveld
voor een kasteel. We laveren tussen de grote plassen om toch geen natte voeten
te hebben als we richting de kerkplein van Meldert wandelen voor onze
wagenrust. Hop, de kasseien laten we rechts liever liggen en wandelen het bos
in en merken dat er al een elastiek is gevormd dit ook wegens de talrijke
plaspauzes. De zon gaat nu definitief onder dus tijd om de fluohestjes aan te
doen maar.....het is de moeite om hem niet aan te doen daar het tijd is om te
genieten van het avondmaal halfweg deze wandeling. We kunnen genieten van een groentesoepje
gevolgd door een schotel van kippenblokjes met kroketjes en gestoofde worteltjes
gevolgd door een cornetto.Ondertussen
word Temmerman Willy gehuldigd daar hij zijn 1ste gouden schelp heeft behaald. Wanneer
we buiten verzamelen is het echt donker dus een klein lampje is nuttig voor de
60 wandelaars die beginnen aan de kortste van 4 lussen. Na het wandelen tussen
de populieren wandelen we Erembodegem door langs de autosnelweg. Sommige dorpnamen
heb ik nog nooit van gehoord, neem nu Teralfene daar we het plaatsnaambord van
passeren. Aan het rondpunt merken we de kookketel van Affligem gemaakt door het
VTI. We hebben de wagenrust al achter de rug wanneer we het station van
Sint-Katelijne- Lombeek voorbij gaan. Het spoor speelt de volgende periode een
grote rol op weg naar Liedekerke. We passeren het overstromingsgebied van
Denderleeuw langs het water en het onfris ruikt dat afkomt van een fabriek die
kadavers verwerkt. Aan het viaduct houden we even halt om te lozen en bij te
tanken. De Oude denderweg brengt ons rarara..... naar de Dender die we aan de
linkerzijde blijven volgen tot aan de startzaal voor het ontbijt of sommigen
een dutje. Van de 82 die gestart zijn deze morgen zijn 59 dapperen gestart om
de laatste lus te doen. Het begin is hetzelfde als de 2de lus met een passage
door het Somergembos, waar we moeten vechten om niet te slaap wandelen. De
straten gaan bergop tot aan de 2x kerkplein Meldert maar nu in donkere en
rustige omstandigheden. De Paasklokken hebben blijkbaar hun werk al gedaan.
Koud is het alleszins want aan de ruiten van de auto's merken we een kleine
vrieslaagje onderweg naar de laatste wagenrust bij de Patronaat te Hekelgem.
Nog een goede 6 kilometer wacht er ons waar bijna aan het einde van de
wandeling de zon zien opkomen en iedereen feliciteren met hun prestaties. Ann
Baert krijgt daar bovenop nog een extra applausje daar zij nog gehuldigd word
voor haar 3de gouden arend. Nu nog de trein nemen om zo snel mogelijk mijn bed
op te zoeken. De paaseierenraap is voor enkele uurtjes later.
De West-Vlaamse wandeldag vind dit jaar plaats in Ieper waar
Wandelclub Nooit Moe Boezinge in de vredestad 'Dwars door de Frontstreek'
inrichten. Daar de bus nemen naar daar niet zo praktisch is in de uren was ik
genoodzaakt per trein te gaan ook al is het een ommetje via Kortrijk. Na het
clubfeestje van gisteren is het goed om een frisse neus te nemen d.m.v. een
wandeltocht. Startend vanuit het VTI ben ik begonnen aan mijn 29km waar al snel
Ieper verlaten word met al een rustpost na 1,5km. Straks komen we hier nog
terug, eerst volgen we de vaart Komen-Ieper voor de andere kilometers. Het
duurt niet lang voor we één van de begraafplaatsen langs de weg passeren. De
1ste is die van de Essex Farm Cemetery waar een groep jongeren voor de
aanduiding van de splitsing staan waardoor we over de hoofden moeten kijken of
we wel de juiste weg nemen. Alléz, we verlaten Ieper nu voorgoed om te wandelen
naar Brielen waar in het CC Den Briel de volgende rust is. Een klein smal
wegeltje brengt ons naar een splitsing waar andere afstanden weg wandelen van
ons. Wij zetten voet op de lange macadamwegen naar de thuisbasis van de
inrichtende club met name Boezinge. In het dorpschool kan er weer gerust worden
voor we de plaatselijke lus afleggen naar Zuidschote met herinneringskruis. Een
paar meters verder vind men in Steenstraete het monument ter ere van de
gebeurtenis waar de Duitsers op 22 april 1915 5730 gaslessen opengedraaid met
chloor waar de Franse & Canadese troepen verrast werden door die aanval. We
volgen het kanaal Ieper-Yzer langs de ene kant om na de Sluis Boezinge Sas ook
de andere kant te doen tot terug beland te zijn in de rustpost.We passeren het kasteel van Boezinge om niet
te struiken over één van de 3 Demarcatiepalen. Dat zijn stenen zuilen die
aanduiden waar de Duitsers het verst westelijk zijn doorgedrongen. In de verte
draaien de wieken van de windmolens met volle genot terwijl wij op de site van
John McRae doorwandelen die bekend staat van het gedicht "In Flanders
Fields". We volgen nog een klein stukje van het kanaal tot aan de schuur
waar onze rustpost ook was in het begin van de wandeling. Via de Astridpark
zijn we aan de achterkant van de Lakenhallen die op de Grote markt beter te
zien is om naar de Menenpoort te wandelen. We wandelen nog op de Vesten over de
Rijselpoort om via het Scholierenpad uit te komen aan de startzaal.
"Daar geen vroegere trein
genoodzaakt de 50km te doen"
Dit
weekend werd het startschot gegeven voor de Oost-Vlaamse wandelbiergordel met
een klepper van formaat : de Super Klypetocht in Ronse, een organisatie in
handen van de Chatons Ronse. Een tocht die enkel weggelegd is voor wandelaars
die houden van klimmen in de Vlaamse Ardennen, 60kilometer willen afwandelen, liefhebbers
van natuur,... kortom : voor Die Hards! Uiteraard vormen ook de overige
afstanden pareltjes. Het is even na de klok van 9u waar je normaal gezien te
laat bent om te inschrijven voor de 50km, maar de persoon van de inschrijving
vond het niet erg en gaf me de speciale consumptiekaart erbij alleen bestemd
voor de wandelaars van de 50 &60km. We verlaten het schoolcomplex om door
de wijk te wandelen waar men veel nieuwbouw treft. De ene na de andere
splitsing komen we tegen waar we hopelijk al goed zijn opgewarmd want ......
het is klimmen geblazen. We beklimmen de Scherpenberg /Hotond tot boven aan de
witte uitkijktoren waar men niet op de toren moet gaan om prachtige uitzichten
te zien. Ook al loopt het onverhard paadje een beetje scheef, we steken de
drukke baan over om het Provinciaal Instituut Heynsdaele langs de poort in te
wandelen. Het Instituut is bedoeld voor opvangcentrum voor jongens met gedragsmoeilijkheden. In
het zaaltje vind de rustpost plaats waar we gratis een yoghurtje krijgen. De club heeft gevraagd aan de bewoner van kunstgalerie
Beukenhof of ze ons mogen doorsturen door hun tuin en dat mocht waardoor we
kunstwerken tegenkomen, de ene wat origineler dan de andere. We steken opnieuw
de grote baan over en wandelen door het Feelbos voor we de kasseien trotseren
en na de bocht merken dat we ook naar boven moeten naar de top van Kalkhoveberg
of zoals de straatnaam Rampe met stijgingspercentage tot 18%, dat kan al
tellen. Boven zien we een wegwijzer met <- Patersberg, deze zullen we
wellicht ook moeten bedwingen zeker? Toch niet! We volgen een stukje van het
Panoramisch wandelroute naar Kwaremont waar in het OC de rustpost is gevestigd
die het centrale punt is voor de stappers van de 60km waar ze gebruik kunnen
maken van hun bagage. Het dorpje is ook zeer veel bekend bij de vele
cyclosportieven, al zuchtend komen ze boven, de ene al sneller dan de andere
tijdens een toertocht. Een paadje volgend dalen we af en komen soms zitbanken
tegen met grappige citaten voor we het kluisbos inwandelen. We steken de
taalgrens over om te wandelen in het stille dorpje Ammougnies waar ook een
protestants centrum is gelegen. Ik kijk een beetje vreemd op want in het domein
vind ik geen pijltje meer, het zal toch niet waar zijn? Jà lap, ik ben verkeerd
gelopen en moet dus een stukje terug waar we een smal paadje tussen moesten
wandelen om weer met zen allen naar de top van de Kluisberg(in het kluisbos)te
wandelen waar in de taverne 'Toren' de volgende rustpost is. We dalen het bos neerwaarts
met een passage door Orroir al is deze kort waar in tegenstelling tot de 60km
wij al eerder terug het kluisbos inwandelen met zijn speelzone
"bosuil". Het is stevig klimmen al zijn de treden van de trap al
zwaar maar het is toch prachtig wandelen door dit stukje natuur die me als
zelfs doet verlangen naar het wandelevenement Omloop Kluisbergen. Eens het bos
uit zien we voor ons weer het dorpje Kwaremont terug. We pikken nog een klein
stukje van de Oude Kwaremont mee voordat we eventjes uitblazen van al dat
klimwerk in de rustpost en enkele vrienden van de Euraudax wandeling van vorige
week terugzien. Een blokje maken voordat we nu toch de Patersberg opklimmen
maar wel via een graspaadje dat het toch een beetje minder lastig maakt. Een
eenzaam blauw kapelletje krijgt ons stil als we zeer mooie panoramische
uitzichten kunnen bewonderen. Al wandelend door brede weides met draaideurtjes
laten we het Fonteinbos(beiaardbos)rechts onderweg naar de rustpost te
Heynsdaele. Steeds dalend doen we nog extra meters voordat we terug het
Heysdaelebos inwandelen met enkele sommige stukken die door de afscherming met
de zon niet kunnen opdrogen. Via de achterkant van de zaal wandelen we door de
poort waar we belanden in het gehucht Klijpe waar achter de kerk in het
parochiezaal kunnen genieten van de laatste rustpost van de dag. De
Hotond/Scherpenberg die we in het begin al tegenkwamen beklimmen we nogmaals
zowel het harde- en bosgedeelte langs beide kanten van de drukke baan. De
samensmelting met de andere afstanden is een feit om via het winkelschoppingsgedeelte
weer Ronse binnen te wandelen om het schoolcomplex via de achterkant kunnen
nagenieten van deze mooie wandeling.
Aantal
deelnemers: 1776
Sorry voor de ontbrekende foto's, problemen fototoestel.
"We zitten al
aan de 3de 100kilometer van het jaar!"
Als we een stappenteller zouden meedragen de komende uren
zou de gewenste aangeraden voetstappen aan de aankomst tellen daar we weer aan
een 100km- wandeltocht meedoen van Euraudax. Alles gebeurt de komende 20h rond
de streek Berlare-Zele waar we 4 lessen afleggen van 25km om steeds terug te
keren/vertrekken in de feestzaal "De Dreef". Met maar liefst 111
wandelaars zijn we vertrokken onder lentetemperaturen voor de 1ste
les. Via onverharde paden al dan niet omhoog of omlaag vermijden we de drukke
wegen om naast het water te wandelen van de 'Eendenkooi'. De Eendenkooi nabij het
gehucht Donk en tussen het donkmeer is de verblijfplaats van vele (water)vogels
en je vindt er reigers en ooievaars. Vroeger werden er door middel van een eendenkooi wilde eenden gevangen,
maar sinds 1961 is de "Eendenkooi" een dierenpark en wandeldomein. Aan het einde
van het meer maken we tijd voor de eerste wagenrust(WR)waar we getrakteerd
worden op sneetjes rozijnenbrood met warme chocolademelk. We wandelen na 10min.
weer verder en kiezen nu het nog helder is weer voor autoluwe- en onverharde
wegen om door het domein Berlarebroek te wandelen. één van de talrijke
kapelletjes van ons land passeren we ook om onze wandelschoenen die de kasseien
moeten trotseren om een koek te nemen uit de mand en deze door te spoelen door
een bekertje frisdrank aan WR2 te Meerskant(Zele). Na 2 overbruggingsstukken
van 9km moeten we dus nog 7km besteden om terug de feestzaal te zien. De
Schelde kunnen we (nog !!!)niet zien daar het uitzicht versperd word door een
grasheuvel, dan maar de huppelende paarden opmerken voor we de lus achter de
rug hebben en genieten van een koude schotel. Met de 111 man die gestart zijn,
vinden 88man dat 25km te weinig is en vertrekken voor de 2de lus van de dag. We
wandelen de kasteeldreef op niet naar een kasteel maar terug een stukje
Berlarebroek meepikkend voor we nu dan toch langs de Schelde wandelen. Rechts
zien we de dorpskern van Uitbergen terwijl we de Uitbergenbrug op- en
afwandelen netjes op een rij op het paadje rond het waterzuiveringstation. Is
het nu al dan niet door het paadje maar de groep is uitgetrokken met het gevolg
dat de staart halt moet houden aan de spooroverweg om de trein te laten
passeren. De leiders laten even het tempo temperen om iedereen weer te laten
aansluiten om te Schellebelle, die zich noemt als "Mooiste dorpsnaam van
Vlaanderen" even nog naast het spoor te wandelen gevolgd door een privé
stukje van een boomkweker een satéstokje te nemen op het einde van dehoek van de straat, toevallig ook de
straatnaam voor de WR. Als de sportdrankjes leeg zijn drijven we het tempo weer
op waar naast het Nonnenbos gewandeld word daar je eerst toestemming moet vragen
om de zon onder te zien gaan en deze door velen op de plaat word geklikt. Nu ik
toch een plaspauze moeten inlassen maak ik er gebruik van om het fluo-vestje
aan te doen want veiligheid is prioritair! voordat we rusten t.h.v.het station van Wichelen. We wandelen langs
het overstromingsgebied Broekmeersen om de brug over het water die we aan het
begin van de lus ook al deden dezelfde weg weer bewandelen tot aan de feestzaal
en iedereen kan genieten van de soep en avondmaal. Wanneer 5minuten na het
fluitsignaal iedereen zich nog de laatste kledingstukken nog aandoen zijn de
eersten weer vertrokken voor de andere helft van deze tocht. 73 wandelaars
hebben nog goesting om er nog een lus bij te doen om toch meer dan 50km te
wandelen. We wandelen naast de kerk, steken de Schelde weer over om nog een korte passage door het centrum van
Schoonaarde door te wandelen. Geen grote baan maar het fietspad langs de
schelde naar Appels waar we nog recht hebben na onze avondmaal op een stukje
taart als dessert voor de kerk. Daar het nu al een tijdje donker is zal
verharde wegen nu grotendeels bewandeld moeten worden zo ook in Oudegem. Het is
ondertussen zondag wanneer we de wegels tussen de woonwijken te Mespelaere om eventjes
uit te rusten aan de Kerk te Gijzegem(Aalst). Het kasteel met zijn grachtkunnen we bij de passage niet bewonderen, we
moeten tevreden zijn met de poort, misschien krijgen we nog een kans bij één of
andere wandeling overdag in de buurt. Al is de verleiding groot maar het is pas
over 7u dat we de trein kunnen nemen aan het station van Schoonaarde want daar
zijn we weer beland om de brug over te wandelen en kriskrassen door de wijk
achter de feestzaal en tijd maken voor het ontbijt. Tijdens het ontbijt kon de
inrichters dankzij gulle sponsors een tombola houden onder de deelnemers van de
100km om enkelen gelukkig te maken met een prijsje variërend van
schrijfblokken, wekkers tot rugzakken al heeft de trekking enig volharding
nodig daar vele afgeroepen nummers niet van kracht zijn. De grote massa vind
75km wel genoeg geweest, het zijn alleen de cracks die niet schrikken om nog de
laatste lus aan te vatten. Nadat we de kerk en sporthal te zijn gepasseerd
verlaten we via de kerkwegen Berlare nog eventjes. Op applaudisserende
toeschouwers aan het donkmeer moeten we niet reken, allen het standbeeld van de
turfsteker verwelkomt ons op weg naar de wagenrust voor de kerk met aan de
voorkant het monument ter ere van de Boerenkrijg hier in Overmere. We nemen de
banaan op om de nodige krachten nog bij te tanken want het is toch nog 16km. De
vermoeidheid steekt bij velen toe ook bij uw verslaggever en gaan sommigen
collectief nog langs de kant om alle extra vocht achter te laten voor de
laatste wagenrust waar de mensen ons aan alle wagenrusten ons heel goed verwend
hebben. De hemel is aan het ontwaken wanneer we Berlare nu definitief niet meer
verlaten en het personeel naast de medewerkers ook feliciteren voor de mensen
die de 100km volbracht hebben.
Torhout, Merksem, Diest of Zottegem zijn de steden waar de
duizenden wandelaars kunnen deelnemen aan de Nationale wandeldag. Wellicht de
laatste in deze gedaante met de samensmelting van alle federaties voor de deur
in 2016. Ik heb gekozen voor Zottegem daar we met de bus van de club naar daartoe
gaan. Edmond Zottegem(de grootste club van Oost-Vlaanderen qua aantal
leden)heeft de gelegenheid genomen om de organisatie op zich te nemen. Eens
gestart zijn we vertrokken om nog enkele gladde wegen en krijgen nog tijd voor
enkele wees gegroetjes aan de 2 kapelletjes die we passeren voor de 7 &
15km weg zijn van ons. Wij wandelen langs de spoorweg op weg naar de 1ste
rustpost in de sporthal Smissenhoek te Lierde. Hier legt de grote afstand een
plaatselijke lus af door het gehucht Sint-Maria-Lierde met passage door het
parkbos. Na de rust bewandelen we een veldwegel en dalen de kleiberg af. Na een
modderwegelsteken we de spoorweg over
en zien voor ons het dorpje Strijpen waar er ook een rustpost is in het ontmoetingscentrum.
Terugwandelend naar de kerk is het tijd voor de mensen van de 25 & 30km aan
het voetbalveld van Racing Strijpen naar links te gaan om te beginnen aan de
plaatselijke lus. We wandelen op de boomschors rond de Bettelhovespaarbekken.
Een straatnaambordje met Blarenhoek laat ons niet demotiveren om verder te
wandelen naar Velzeke met zijn Sint-Martinuskerk. Op de terugweg passeren we
een vervallen watermolen genoemd 'Driesmolen' voor we weer in Strijpen
belanden. Hetzelfde stukje naar de splitsing bij het voetbalveld maar nu
rechtdoor naar het centrum van Zottegem waar we de kans krijgen om de
Egmontzaal te bezoeken. Aan de spoorwegbrug splitsen onze wegen echter nog om
extra meters af te leggen door de woonwijk achter het Bijlokepark, langs de
talrijke clubbussen in de industrielaan tot aan de rustpost in het schooltje te
Grotenberge. Dankzij de club & de gemeente mogen we gratis tijdens de
plaatselijke lus het museum van de folklore bezoeken waar we kunnen zien hoe
men vroeger leefde. Na de rustpost krijgen we het mooiste stukje van het ganse
parcours vandaag met name het domein Breivelde met zijn kasteel waar we
doorwandelen. Eens de poort uit zijn we aan de achterkant van de startzaal en
merk ik dat ik nog tijd heb en belange nog niet moe en doe daarom nog de 7km
parcours bij die rond en door het domein brengt en deze afstand nog mooier was
dan de plaatselijke afstanden.
"Door
omstandigheden kwamen we niet aan de effectieve 20h wandelen"
Euraudax Kuurne-Ieper organiseerde dit weekend voor de
20ste keer de 20h van Lauwe. Voor deze jubileumeditie konden de wandelaars
kiezen voor een afstand van 25 (1 lus), 50 (2 lussen), 75 (3 lussen) of 100
kilometer (4 lussen). Onder leiding van baankapiteins Monique en Didier startte
om 11h stipt een grote groep van 112 wandelaars voor de eerste lus van om en
bij de 26km. Het was een internationaal gezelschap want ook wandelaars uit
Nederland, Frankrijk, Duitsland en Denemarken waren naar Lauwe afgezakt. Na de
Kloosterhoekwegel en de Grenswegel staken we naast de talrijke auto's op de
autosnelweg de grens over om te wandelen in Frankrijk waar we aan de Chemin des
Meurins te Halluin konden bevoorraden aan de 1ste wagenrust door een bekertje
soep te drinken. Alléz, nous retrouvons une fois de plus om het waterkanaal
over te steken om te wandelen in het Port de plaisance d' Halluin-Menen, een
park met rietvelden en een jachthaven naast de Riviere de la Lys. We
overbruggen het kanaal via de sluizen waar aan de overkant de gedenksteen staat
ter ere van een schaar moedige weerstanders en 2 parachutisten die onder bevel
van het geallieerde oppercommando vernield moesten worden en daarbij hun leven
lieten op 28 april 1944. Ondertussen zijn we weer aan het wandelen op Belgisch
grondgebied om op de Oude vestingen of zelf onder door middel van een tunneltje
dwars door het stadspark van Menen te wandelen. Is het nog niet te vroeg om de
kurken te knallen of hebben sommigen nu al zijn om een beetje cava te drinken
aan het ontmoetingscentrum. 't Is niet waar hé! We mogen de paraplu open doen
want nu we net gingen aanzetten begint het te druppelen, gelukkig is het maar
voor korte duur. We verlaten het stadscentra van Menen om lang de Leie te
wandelen om te beseffen dat we 1/4de al achter de rug hebben. Tijd
om ons broodje te benuttigen om krachten op te doen om net zoals de 94anderen
te vertrekken voor de 2de lus. Ojà, we mogen onze fluo-vestje niet
vergeten want tijdens deze 25km gaat de duister vallen. Eens het voetbalveld gepasseerd
wandelen we op de kerkweg om de spoorweg te volgen waar het even verder gestaag
bergop gaat naar een monument voor ons naast de autostrade, het heet "De
Sjouwer". De Sjouwer is een monument in het Belgische dorp Aalbeke. Het
bevindt zich op een heuvel langs de Franse grens, langs
de autosnelweg E17 Rijsel-Gent. Het monument werd opgericht ter ere
van de West-Vlaamsegrensarbeiders of seizoensarbeiders die de grens overtrokken om in Frankrijk
te gaan werken. In de periode van 1930 tot 1960 gingen vele Vlamingen namelijk
het zware seizoenswerk uitvoeren in de Franse regio Nord-Pas-de-Calais. De grootste top van het monument is
daarom ook van symbolische waarde; hij wijst richting Frankrijk. Aan de
spoorwegbrug houden we even halt bij de wagen om beetje bij te praten bij een
mooie zonsondergang. Het schietgebedje of een kaarsje laten branden laten we
aan ons voorbij gaan nabij het kapelletje want eens de hoek om zijn we in
Moeskroen-Mouscroun de Pelgrimsweg aan het volgen o.l.v. ons Monique die wellicht
nog niet zoveel wandelaars heeft voorgespeld en genoodzaakt is om de groep te
splitsen in 2 om daarbovenop nog een taverne in de buurt te mogen opofferen om
ons de kans te geven iets te drinken. Is het nu de National of 't Paradijs, het
maakt niet uit zodoende dat men even kan rusten. Via de wijk Ten Dale ruilen we
Rekkem om terug het voorgeborchte van Lauwe in te gaan via het voetbalveld naar
onze feestzaal Astoria.Wie zijn schuld
het is laten we te midden maar we moesten ruim een uur wachten voordat we
konden beginnen aan het avondmaal(soep & stoofvlees/friet). Zo is de
organisatie verplicht om te snijden in het parcours en de 100km niet helemaal
kunnen doen. Na de vertraging zijn we van start gegaan met zen 81 op weg naar
Wevelgem waar we door het stadspark wandelen om de wegels op te zoeken die de
wijken verbinden en zien dat er een lange rekker ontstaat tussen de kop en de staart
van de groep. Nu het ondertussen zondag is geworden doet ons denken aan de
koffie met gebak die we in onze jeugdjaren veel hebben gedaan bij de bomma. Nu
doen we dit aan het sportcomplex te Moorsele.De brug onder door het weide land om nu in de omgekeerde richting weer
door het stadspark van Wevelgem, de thuisbasis van de wielerklassieker
Gent-Wevelgem nog eventjes halt houden aan de wagenrust met de nodige koffie om
wakker te blijven. Sommigen kunnen niet zolang wachten en maken gebruik van de
periode tijdens het ontbijt een uiltje te knappen om het laatste deel met volle
kracht(dat hopen we toch allemaal)aan te vatten. 70 diehards zetten een stap in
de goede richting om hetzelfde beginstukje van daarnet te doen maar nu in
Wevelgem rechts en harde noten moeten kraken(straatnamen). Al is het verrukkelijk
om te wachten op een trein aan het station, zetten we onze tocht verder op weg
naar de sportstraat voor onze puddingsje te benuttigen. De spoorlijn staat
centraal blijkbaar deze lus want we komen hem meerdere keren tegen onderweg
naar Wevelgem met onderweg de witte molen 'De Goede Hoop' voor de laatste maal
dienst mogen doen van de vrijwilligers die ook op deze laatste wagenrust ons
met de wenken bedienen. Chapeau en van harte bedankt voor deze medewerkers die
net zoals wij de hele nacht hebben wakker gebleven om ons te verwennen met al
dat lekkers. Wellicht door de koude(-2°C)kreeg ik te maken met een dip wat
normaal niet van toepassing is op mij maar we overwinnen deze handicap door
iedereen aan te moedigen en vooral proficiat te wensen wanneer we na de vele
kilometers nu definitief aan het einde zijn gekomen. Naast
de schitterende organisatie van Monique mochten we nog een groter applaus
gevenaan haar voor het behalen van haar
"15de arend Euraudax". Ook 'Willy van Euraudax' kreeg een trofee :
een gouden schelp voor behalen van 1.000km. Een dikke proficiat aan de
voltallige organisatie. Het parcours, de bevoorrading onderweg, de bediening in
de zaal, het vervoer van en naar het station in Kortrijk,... Een dikke pluim
voor het volledige team van Euraudax Kuurne-Ieper!
"De club doet als zijn naam waar, dwars door alle
velden"
Wandelclub Halfoogstvrienden
Bellingen begroet de wandelaars in het kleinste Pepingse deel-gemeente,het landelijke Elingen voor hun 7e Het pajottenland op zijn mooist tochten!
die ook de 2de manche is van 'Sportief Wandelen' editie 2015. Met
het project Sportief wandelen wordt elke wandelaar aangemoedigd om zijn
grenzen te verleggen en de strijd met zichzelf aan te gaan. Een bepaalde
afstand afleggen binnen een vooropgestelde tijdslimiet, daar gaat het om. U
bepaalt zelf of er aan 5km/u, 6km/u of 7km/u gewandeld wordt. De keuze van de
afstand en snelheid bepalen uiteindelijk de opgelegde tijdslimiet. De
tijdslimiet omvat ook rusttijden: 10 minuten per rustpost, 1x 30 minuten voor
een langere pauze (vrij op te nemen). Voor meer info surf naar www.sportiefwandelen.be. Ik
ben niet de enige vertegenwoordiger van mijn club want net binnen in de
startzaal kom ik enkele clubleden tegen die de kust hebben geruild om te
wandelen in deze streek. Eens gestart doet de naam van de club alle eer aan
daar we wandelen op een oogstveld waar akkervogels naar hun zin hebben. We gaan
deprivé grashelling op richting het
dorp Sint- Pieters- Leeuw. Het is hier dat de kleine afstanden terugkeren en
wij na één jaar afwezigheid wandelen door de weide Miavit. Daar waar dagelijks
vee grazenkunnen wij daar moeilijkheden
van vinden want je moet oppassen dat je niet in een diep spoor in wandelt en
daar bovenop is het grotendeels bedekt met dooiwater van afgelopen
sneeuwperiode. Even verder zien we een tent staan naast een waterloop in de
volle natuur waar de 1ste ruspost van de dag in elkaar is uitgezet.
nadat we gepauzeerd hebben wandelen we rustig verder kenmerkend aan deze streek
op en neer richting Gooik. We merken onderweg op de restant van een brug die
ooit ondersteuning gaf aan de spoorlijn Leerbeek- Halle. Het is weer rust
geblazen in de kleuterschool van Pepingen waar we deze keer onze kaart in- en
direct weer uitscannen want door het parcours ben ik een beetje tijd achter op
schema. We wandelen door de weide Alsoegt waar even na de splitsing een beetje
vloeken want er is bijna geen ander mogelijkheid om tot in onze enkels de
modder de trotseren. In de verte zien we een zendmast die we later merken dat deze
voor de rest van de wandeling kunnen opmerken. We verwelkomen weer de kleine
afstanden waar we naast de kerk van Auderzeele(hier schrijft het men nog met
een A i.p.v. een O), het kerkwegel volgend naar St.- Laureins- Berchem waar in
de parochiezaal gerust kan worden. Van hieruit stuurt de parcoursbouwers ons
een plaatselijke lus in waar het geklim beloond word met prachtige vergezichten
over het Pajottenland. We bewandelen een graspaadje naast een beekje van de
Markvallei om weer via de kerk onze kleine(4km)lusje te voldaan. Mijn
persoonlijke mooiste stukje van de natuur is alleen bestemd voor de 3 grootste
afstanden daar wij door domein Gaasbeek wandelen met de trappenklim naar het
kasteel. Het is jammer dat we het domein al snel weer verlaten, misschien een
suggestie aan de club om op een volgende jaargang een langer stukje door dit
domein te doen. We moeten uitkijken of we bij de splitsing het juiste traject
kiezen of we zijn weer aan het begin van de wandelingkilometers. We nemen met
zen allen het laatste stukje onverhard waar we de kerk voor ons zien en eerst
uitscannen voordat we kunnen uitrusten van deze wandeling. Na de terugreis
wacht er ons nog namelijk een grote poetspartij voor onze wandelschoenen weer
proper te krijgen tegen de volgende wandelingen.
Aantal deelnbemers: 1508
Sorry, maar door platte batterij geen foto's vandaag.
Vandaag kan ik
gewoon per fiets naar de startzaal Witte Burg in mijn thuisgemeente om daar
deel te nemen aan de Pannenkoekentocht van Wandelclub Nieuwpoort. Men kan
kiezen uit 5 lussen van 2,7km tot 7,7km om tot je gewenste totale afstand toe
te komen. Als men kiest uit lus 3, 4 & 5 komt men volgens de club uit rond
18km. Terwijl de vriesregen begint aan zijn pauze zijn we vertrokken voor de 1ste(lus3)van
de dag. We wandelen kriskras door verschillende wegen om eerst kijken of er
geen tram afkomst vooraleer de dijk opwandelen beukend tegen de wind in om na
de splitsing van de andere lus het voetwegeltje te nemen naar het oude vakantiecentrum
'de zeebries' waar we rond de boei wandelen met de coördinaten van
Oostduinkerke geometrisch staan vermeld om via de straat van de Witte Burg de
startzaal niet binnen gaan om te beginnen met lus 4. Die brengt ons naar de
Sint-Niklaaskerk waar we de rug toe keren en 2 lange straten nemen om langs de
draad van natuurreservaat Doornpanne wandelen om via de Karel Rathéstraat, een
plaatselijke gesneuvelde oud-strijder tijdens de 1ste Wereldoorlog,
het duinzand betreden om naar de hoogste top van de Belgische kust met name de
'Hoge Blekker'(33m)te wandelen. We dalen af om nu wel door het reservaat te
wandelen om nog de duinhelling recht tegenover de startzaal te overwinnen. Na
een rustpauze zijn we vertrokken voor de laatste lus(lus 5)die ook de kortste van
de drie is. We wandelen de Piet Verhaertstraat in, die een Belgische schilder
en etser van genretaferelen, stadsgezichten, interieurs, figuren en portretten
was en hier zijn laatste levensjaren meemaakte. Links zien we het natuurdomein
de Plaatsduinen maar daar besteed de club niet aan want ze brengt ons via de
begraafplaats de Oostvoorduinen in waar we gehinderd worden door mountainbikers
die normaal hier niet mogen rijden. Nog even de laatste wegen bewandelen om te
kunnen genieten van vers gebakken pannenkoeken in de startzaal.
"In plaats van
de Padstappers zijn we modderstappers"
Vandaag zijn we te gast in de stad van de 3 m's met name
Muur, Mattentaarten & Manneken Pis oftewel Geraardsbergen waar de
Padstappers hun wandeljaar beginnen met hun 22ste editie van de
Manneken-Pistocht. We starten vanuit het jeugdcentrum De Spiraal voor de
wandelparcours van 33km met hopelijk een paar minder gladde ijzelstroken zoals
gisteren waren tijdens mijn wandeling in Brugge. Als je voor 2 kleinste
afstanden heeft gekozen blijf je de Dender volgen in tegenstelling tot de
andere afstanden die naast het spoor wandelen op weg naar Schendelbeke. Soms
moeten we op het gras wandelen daar er zeer grote plassen het wegtraject
versperren en wij geen zin hebben in natte voeten. Aan het kapelletje scheiden
onze wegen en verlaten wij alk snel het dorpje om te wandelen in
natuurreservaat Moenebroek. Over broek gesproken, we merken op dat deze niet
meer proper is daar wij kennis gemaakt hebben met de modderstroken tijdens dit
stukje. Aan het einde van het reservaat vind men een monument ter ere van het
vliegtuig 'Lancaster' waar deze werd neergebombardeerd.Als ik in de verte kijk zie ik dat het
wegeltje dat ons voorgesteld word vol grote plassen zijn. Gelukkig kan ik op
het perron wandelen waar we toch hetzelfde uitkomen voordat we rond de kerk
wandelen om halt te houden in het buurthuis. Samen nemen we de Schipkensbrug om
te wandelen in het recreatiedomein De Gavers waar we helemaal rond de vijver
wandelen. Wanneer we het domein verlaten zien we voor ons de dorpskern van
Onkerzeele waar de vrijwilligers van de wandelclub ons begroeten in de
Kinderopvang De Speeldoos. Wanneer we aan de kerk zijn scheiden ons traject van
de andere afstanden en beginnen we aan het plaatselijke lusje. Het duurt niet
lang of we wandelen in het Raspaillebos.In dit sprookjesachtig
stukje Vlaanderen op de flanken van de Bosberg, bekend van de Ronde van
Vlaanderen hebben bronbeekjes er een mozaïek van scherpe ruggen,
valleitjes en verzakkingen geboetseerd. We gaan de Bosberg niet op via de
kasseien(dat is voor echte flandriens)maar via het bospaadje ernaast. Daar we
naar boven zijn gewandeld wil dan ook zeggen dat we weer naar beneden moeten
door het bos. Als we een minpuntje mogen melden aan de club zou ik bij slecht
weer een andere omleiding hebben gekozen want het was niet te doen vandaag, we
gleden meer dan we stapten omlaag, jammer!! Nadat we de rustpost te Onkerzeele weer
verlaten hebben kunnen we voor het eerst kiezen voor het deeltje van de Buggy's
of doen we zoals de meesten voor het onverharde stukje waar we de bomen goed
moeten vastpakken om toch een beetje grip te hebben of we schuiven weg door de
zachte brij. We zien de kapel van Oudenberg aan de top staan maar we gaan rechts
naar beneden om toch de bekendste puist van de streek met name "De
Muur" een héél klein stukje te bedwingen om dan te dalen tot aan de vesten
met het gouden Christus onderweg in het stadspark. Als we hem niet hebben
voorbij gewandeld kan men hem vinden waarnaar deze wandeltocht genoemd is. Aan
de voorgevel vind men "Manneken-Pis". IK spreek niet uit welke nu de
echte is, dat is een spelletje tussen de bewoners van Brussel en Geraardsbergen.
Hopelijk ben je op krachten gekomen tijdens de rustpost, want nu moeten we
stevig klimmen of weeral eens schuiven omhoog door de modder om passage te
maken in "Den Boeloeërsken bos"(Boelarebos)even buiten Geraardsbergen.
We merken het monument op ter nagedachtenis van Kolonel Vlieger SBH Remi Mony Van
Lierde DFC. Remy Van Lierde, in 1915 geboren in Overboelare, ontsnapte
na de Duitse inval in 1940 naar Engeland en groeide daar uit tot een van de
toppiloten van de RAF. Hij haalde bij bosjes vliegende bommen en Duitse
toestellen uit de lucht. De man werd de meest gedecoreerde Belg in Britse
dienst. Ook na de oorlog bleef Van Lierde in de belangstelling door als eerste
Belgische piloot de geluidsmuur te doorbreken. Mony' vloog missies in Congo en
was zelfs vleugeladjudant van koning Leopold III. Via de Vanlierdebrug kunnen
wij nu ook lans de Dender wandelen en houden halt aan het openluchtzwembad voor
het gratis aangeboden Jenevertje of chocolademelk. We zijn in de laatste
kilometer en blijven langs het water wandelen om via de Begijnhofkaai terug te
belanden in de startzaal.
De Brugsche
globetrotters beginnen vandaag ook hun wandeljaar met hun Brugse vestentocht.
Starten doen we vanuit het atheneum in deelgemeente Sint-Andries waar er bijna
30km op het programma staat. Straks komen we direct weer terug na een
plaatselijke lus waar we deze aanvatten. We pikken een stukje bos mee naast het
kapelletje om door het sportcentrum watertoren te wandelen. We passeren het Jan
Breydel stadion van de club en/of vereniging van stad vooraleer we na het
provinciehuis boeverbos de rustpost in gaan. Ook hier leggen als enige een
plaatselijke lus af die ons brengt naar domein 'Koude Keuken' met zijn Chateau de
Beausart. Het is voornamelijk kiezen voor de graspaadjes want door de ijzel van
afgelopen nacht is het glad geworden op de wandelpaadjes. We volgen het jaagpad
naast het water om terug te keren zonder eerst de muren van de gevangenis te
passeren naar de rustpost. Nog geen 2,5km afgewandeld te hebben zijn we weer
beland in de startzaal waar we zijn terecht gekomen na de tunnel te hebben
genomen onder de expresweg. Nu is het tijd om al de vesten die hier gebouwd
zijn op te wandelen te beginnen met de Smedenvest waar wij met de 23km nog niet
het centra binnen gaan maar de Canadabrug met zijn bizons voorbij wandelen om
een passage te maken in het Waggelwaterbos helemaal rond de vijver om deze weer
uit te wandelen. We blijven langs de vaart wandelen en begroeten opnieuw de
andere afstanden om samen de sasplein met zijn watermolen op te wandelen. Het
is tijd voor de Kruisvest met zijn molens waar enig trouwkoppel foto's aan het
maken zijn en wij hunwerk rustig laten doen om via de kruispoort, Kazernevest
en de Gentpoort naast het minnewaterpark te wandelen. Het is even rust geblazen
in de rustpost voordat we het concertgebouw rechts laten staan en richting het
station wandelen maar daar splitsen nog onze wegen eventjes. De 23km doen net
zoals wij nog plaatselijke extra meters via het pompgebouw en de jachthaven toch
aan het stationsplein toekomen om de laatste meters af te werken tot aan de
startzaal.
"Mijn 1ste, maar zeker niet mijn
laatste, 100km- wandeltocht van 2015"
Euraudax, Wat is
dit precies? Dat betekend dat men in groep aan een gemiddelde snelheid van om
en bij de 6km/u wandelt over 25 tot zelfs 200km. Vandaag staat voor mij de 1ste
100km van het jaar op het menu en deze wandelclub is een goede trainingmethode
om lange afstanden af te leggen. Daar ik niet van de streek ben was het
opzoekenhoe men de Brasserie MaNo in
Schilde makkelijk kon bereiken, en toch was ik verdwaald daar geen wegwijzers
naar de start te vinden was, gelukkig was er een lifter die me naar de
vertrekzaal bracht. Misschien een ideetje om dit beter aan te duiden misschien
daar de mensen die de eerste keer hier mee deelnemen. Inschrijven zal straks
moeten gebeuren want snel het fluo-vestje aan want zichtbaar zijn is van
uiterste belang zodat we 5min later dan gepland kunnen beginnen met de
tocht.We volgen een drukken baan met
links naast ons een vijver waar we rechts het Klinkerpad kiezen maar wat zien
we? Door de overvloedige regen van afgelopen dagen is het paadje een zwembad
geworden. Gelukkig is er een aangestampt paadje om dit heuvel te overwinnen
zodat we onze tempo kunnen aanhouden. We wandelen het centra van Schoten in op
de Churchilllaan en passeren de finishlijn waar bij koerskenners de
Scheldeprijs eindigt. Aan het kapelleke 'Aan d' onbevlekte maagd en Moeder Gods
Maria gaan we naar de Westkaai waar we het beeld van "Een op een meerpaal gezeten schipper"(de
visser met zijn pijp) tegenkomenonderweg naar onze allereerste stop in zaal 'Bart' te Merksem waar we
kunnen genieten van een snee rozijnenbrood met een kop koffie. Na de stop wandelen
we voor bij Hof van Rosendael, een onderdeel van het gemeentepark van Merksem. Het Hofke is een
overgebleven onderdeel van een veel groter gebouw dat in 1944 werd
gebombardeerd
door de geallieerden. Het slot werd in 1637 gebouwd als buitenhuis voor
de rijke familie Roosendael. In de 19e eeuw werd het een armenhuis. Er
werden speeltuigen geplaatst voor kinderen. Het bevat ook een kasteel
omringd door water en sportvelden. We steken het Albertkanaal over om via de kaaien
aan de overkant(al moet je goed kijken in het donker)het MAS te zien. Dit wil
zeggen dat we de provinciehoofdstad Antwerpen binnen wandelen. Na de caférust
tegenover de stadsschouwburg leid de baankapitein Frank Rottiers niet alleen
het traject maar speelt ook als gids en geeft uitleg bij al die
bezienswaardigheden zoalshet Steen met
daarvoor de meest besproken woord van afgelopen jaar nl. "Lange
Wapper". Het is niet het tracé waar wel het monument die hier sinds 1962
staat. Lange Wapper is een ietwat ludiek spook uit de Antwerpse
folklore. Eén van zijn fratsen bestond erin dat hij zich zo lang kon maken dat
hij door de vensters van de hoogste verdiepingen kon binnenkijken. Zo staat hij
ook afgebeeld. De legende wil dat deze kwelgeest vooral 's nachts te voorschijn
kwam en dan dronkaards achtervolgde. Eerst liep hij als klein mannetje achter
hen aan, maar hij kon zich almaar groter maken, tot hij boven de huizen
uitstak. Toen de dronkaard dan hijgend en zwetend thuiskwam, keek Lange Wapper
door zijn raam naar binnen. Soms vermomde hij zich ook als een klein kind om
moedermelk te kunnen drinken. Maar als de moeder hem weer in zijn bedje wilde
leggen, liet hij zichzelf zo groot worden dat hij niet meer in de kamer paste.
Een andere legende die met Lange Wapper verbonden is, verklaart waarom er
zoveel Mariabeelden op de gevels van de huizen in het centrum staan. De
Antwerpenaars die Lange Wapper omwille van zijn pesterijen beu waren, ontdekten
dat de kwelgeest absoluut niet van Maria hield. Ze plaatsten daarom allemaal
Mariabeeldjes op de gevels van hun huizen. De beeldjes deden Lange Wapper
almaar verder wegvluchten, tot hij uiteindelijk in de Schelde viel en verdronk.
We passeren verder ook het toneelhuis, Onze-Lieve-Vrouwekathedraal en natuurlijk ook het stadhuis in Renaissancestijl.
We blazen even uit bij een drankje om nog het Rubenshuis te passeren om op de
Meir, de duurste straat van België op te wandelen. Na de Sint-Carolus
Borromeuskerk en de stadsbibliotheek(is het nu toeval of niet)doorwandelen we het
glazen straatje waar we definitief het centrumgedeelte afsluiten. Nu het een
keer rustig is aan het sportpaleis beginnen de magen te knorren, hoog tijd om
ons ontbijt te nuttigen in de zaal te Merksem. We merken op dat we halfweg op
onze wandeltocht zijn en passeren het standbeeld van Joske, Joske wie???Joske
Vermeulen, Trammezantlei
122 in Schoten. Een zaklamp is nu echt nodig want we wandelen door het domein
Peerdebos op de voet gevolgd door het kasteel van Brasschaat met zijn basiliek
& zijn kasteel. Wanneer we het sportcomplex De Zeurt halt houden voor een
chiptje en bekertje frisdrank mogen we onze fluo-vestjes stilletjes opbergen
daar het ochtendlicht boven de horizon komt. Wel wel wel, wat zien we hier nu
terug? Het is het exacte paadje die nog steeds onder water stond net zoals
gisteren avond dus moet we netjes op een rij langs de hekken om geen natte
voeten te krijgen. We wandelen Sint-Gravenwezel binnen waar we riante villa's
op onze traject komen en op zoek gaan naar beschutting want het water staat
hoge bij vele wandelaars daar ze een plasstop moeten inlassen. Door de struiken
zien de aandachtige wandelaars het "Kasteel van 's Gravenwezel". Het is even voor
de klok van 12 u en we zijn beland in de startzaal al is het niet de finish
maar het is tijd om de middagmaal te benuttigen. Deze bestaat uit soep,
koolstoemp met chipolata & een ijsje als dessert al laten er deze inruilen
voor een middagdutje. Zo als de magen zijn gevuld rest er ons nog 1/4 van de
afstand waar we tegenover de zaal het Vennebos inwandelen waar we bunkers
passeren voordat we het Domein Rivierenhof doorwandelen. Althans dat was de
bedoeling zoals de vorige jaren maar wegens de regen(weeral) is het hier ook
grotendeels onder water gelopen op de wandelpaden zen zijn we genoodzaakt op
onze passen terug te keren en vlugger als gepland Oelegem(Ranst)binnenwandelen
om aan het kerkplein voor de laatste keer een café binnen te gaan. 87km hebben
we het droog gehouden maar nu moeten echt de paraplus open en deze ook goed
vasthouden wegens de strakke wind en flirten steeds met de grens van Schilde om
nog even de mensen te bedanken die al de wagenstops uitstekend hebben verzorg
deze te bedanken om deze keer niet door het bos weer in te wandelen maar nog
even nog een blokje te maken al zijn we ruimschoots een halfuur eerder
gearriveerd en iedereen proficiat wensen met in het bijzonder de 3
100km-debutanten en de baan- en wegkapiteins die voor onze veiligheid bij deze
wandeling hebben gezorgd.
We gaan ons niet
echt forceren met grote afstanden te doen. Dat denkt wandelclub Nacht van
Vlaanderen uit Torhout ook met hun 'Katertocht'. We kiezen voor de 19km waar we
direct bij de start al afscheid nemen van de 7 & 15km die direct het
centrum in gaan waar wij eventjes langs de buitenrand wandelen om dan toch via
stadspark ravenhof weer samen zijn om via het sportcomplex naar de rustpost te
gaan in de kantine van torhout km 1992. De wandelaars van de 7km gaan we
eventjes meenemen om deze dan in te ruilen voor die andere wandelaars van de
12km om te wandeling richting het groenhovebos en daardoor ook wandelen. Een
onverhard buurtwegel brengt ons naar de Venteweg die naast de expresweg bevind
om via de oude spoorwegbedding terug naar de rustpost te gaan. Na de rust word
er aan de Scheldeplein gesplitst en moeten we uitkijken dat we op tijd rechts
afslaan of we gaan weer naar het groenhovebos. Na de Nachtegaalstraat wandelen
we nog door het stationcomplex om terug te belanden in de vertrekzaal.
Modder hebben we daarnet genoeg gezien op de wandeling in Torhout. Hier zullen we dit niet meemaken. Het enige zachte gedeelte dat men hier kent is het zand van de zee. We hebben express een klein beetje vertraging opgedaan zodat we toch het nut van deze wandeling zullen meemaken. De Keignaerttrippers uit Oostende organiseren al een stukje rond de kerstperiode hun "Wandelen in Oostende met Kerstlicht". U kan starten tot 17u, maar zodat je kan genieten van de stad in het donker, maar je met wel binnen zijn voor 21u meld de club ons. De wandeling bestaat vandaag uit 3 lussen die steeds vanuit het KTA vertrekken, die pal naast de tram -en bushalte is gevestigd. We hebben gekozen om al te lussen te doen, maar dan in omgekeerde volgorde. Beginnend doe we, nu het nog voldoende daglicht is met lus c. Die brengt ons eerst langs het Maritiem Instituut Mercator, waarna we via de achterkant ons tempo wordt abrupt opgehouden word door stil te staan bij de rode lichten. We wandelen langs de grote huizen die hier gebouwd werden. De kinderen moeten naar school kunnen, dus het is niet raar dat we scholen tegen komen her en der om onze lus. Via de Heilige Hartkerk, gaan we rechts de Alfonds Pieterslaan in, met al zijn winkels voordat we via de achterkant van het stadhuis weer belanden in de startzaal. We verliezen geen tijd en beginnen direct aan lus B. Via de The Belgian Netherlands Mine Warfare School, dwarsen we de grote parking om het paadje naast 't bosje te betreden die ons brengt bij de watertoren met zijn 2 Kariatiden. Dit zijn vrouwenbeelden die gebruikt worden als pilaren of pilasters. Kariatide is een samengesteld Grieks woord dat letterlijk "priesteres uit Karyae" betekent. Weeral staan we stil bij die lichten van daarnet, voordat we weer kunnen verder stappen. Via de Joodse Synagoge achter de St.-Jozefkerk merken we dat de verlichte Kerstman van vorig jaar hier niet staat, wat toch een beetje jammer is. Ondertussen is de duister gevallen als we via de casino de dijk opwandelen. We merken dat er nog veel volk is op de dijk t.h.v. de gaanderijen. Via het zwembad wandelen we de gerestaureerde Koninginnelaan in om rechtdoor te wandelen richting het Spaans Paviljoen. In deze straat vinden we in het midden van de talrijke beelden, voordat we afdalen in het Maria Hendrikapark. We duiken het donkere gat in, waar de kraaien veel lawaai maken. Na de brug genome te hebben over de Koninginnevijver moeten we goed kijken dat we geen pijtje missen, wat niet evident is. We wandelen via de steltplaats van de lijn voordat we deze lus ook een eind kunnen maken. We warmen ons even op om ons bonnetje in te ruilen voor een jenever aan het jeneverbar. Het is nu het gepaste moment om de laatste(alsook de kortste)lus aan te vatten die ons zullen brengen naar de verlichte momenten in de binnenstad. Het 1ste wat ons de ogen open trekt is de verlichte mercator, die gehuldigd is met de verschillende lichtjes. Via het stadhuis maken we onze opwachting in het Leopoldpark. Hier staat ook het uurwerk die in deze periode mooi verlicht is door de gemeente en enige mensen tijd maken om deze op de vaste plaat te zetten. Via het Marie Joseplein gaan we rechtdoor naar het Wapenplein, waar in vele gemeenten ook een ijspiste is aangelegd. We bekijken de verschikkende kerstkraampjes voordat we het plein verlaten. We maken voor de 2de keer kennis met het casino, waar we nu weer nu de dijk op zoeken maar naar de anderen kant toe. We komen de grote (besproken!!)kunstwerken tegen op de zeeheldenplein, waar je al dan niet voor of tegen bent. Aan de jachthaven is er ook de welgekende vistrap, waar ze bezig zijn met de opkuis & de meeuwen halskijkend zien of ze geen vangst kunnen te grazen nemen. We maken nog even een passage door de winkelstraat, maar helaas, de winkels zijn inmiddels al gesloten. De laatste meters wandelen we nog rond de boten/jachten om stilletjes een einde te maken niet alleen aan mijn lange wandeldag, maar ook aan deze wandeling.
"Een drukke wandeldag, gelukkig dicht bij
elkaar!"
Na de wandeling
gisteren te Brugge wandel ik vandaag toch in de buurt want Torhout &
Oostende liggen er niet ver vandaan. Straks in Oostende wandelen maar eerst de
'August de Maeretocht' te Torhout wat ook meteen de laatste wandeling is van
Wandelclub Nacht van Vlaanderen voor ze een druk wandeljaar 2015 hebben met het
hoogtepunt, de "Nationale Wandeldag". We zijn direct alleen als we de
wijk Don Bosco verlaten om en onverhard buurtwegel te bewandelen waar we juist
niet in de stadsrand wandelen maar direct naar 't Hoge wandelen en terug bij
elkaar zijn. Het gaat bergop naast het Wijnendaals plateau aan de
Hogestraat waar het oude festivalterrein van rock torhout plaats vond. We
steken de Groene 62 over langs het kerkhof om aan de taverne van speeltuin Warande
onze 1ste rustpost te hebben. Nu is het tijd om echt op de Oude spoorweg te
wandelen, waar zoals in de werkelijkheid onze trajecten scheiden om deze te
verlaten aan Wijnendale Station(taverne). Voordat we het dorp bereiken wandelen
we eerst door het provinciedomein d' Aertrycke bekend door zijn kasteel. Na we
het parochiezaal(rustpost)achter ons lieten was het tijd voor onze plaatselijke
lus waar het park weer centraal stond en sommige bospaden sompig & verraderlijk
waren door de bladeren voor alweer de rustpost bereikten. Het is klokslag 12u
wanneer het nu begint te motregenen als we de laatste kilometers afleggen om terug
in de wijk Don Bosco terug belanden en snel onze tank bijvullen voordat we de
verplaatsing maken naar Oostende voor de 2de wandeling van de dag.
"Jezelf gidsen tijdens een gidstocht tijdens
een wandeling."
Daar ik vorige
week niet kon wandelen door de voorbereiding en werkdag van onze
'Over-De-Grenstocht' moest ik dus de achterstand inhalen & daarom een druk
wandelagenda heb dit weekend over 3 wandelingen. Vandaag startend met de 'Brugge
Binnenste Buiten in kerstsfeer'. Vanuit het KTA ben ik vertrokken voor de tocht
van 20km waar we richting het station wandelden en er rond gingen om naar 't
Zand te wandelen waar de wekelijkse markt plaats vind. Via de Karlemietenkerk
& 2 splitsingen wandelen we de kleine straatje in van het centragedeelte
tot we de rustpost bereiken. Onze plaatselijke lus bracht ons via het
gerechtsgebouw naar de Kruispoort om de straten te bewandelen die namen heeft
van Vlaamse dichters tot weer terug in de rustpost. Via de Sint Annalei, Kon.
Astrispark en de Vismarkt zijn we nu echt in het centrum waar we eerst nog een
rustpost hebben tegenover de O.L.V. Kathedraal om door het Begijnhof te wandelen
om door het stationsgebouw te wandelen om te eindigen teug in de startzaal.
"Hij komt, Hij komt..........., bijna is het zover"
Het was eventjes opzoeken begin deze week waar Zevekote lag en of deze wel bereikbaar was met het openbaar vervoer. Ik was van plan om de grootste afstand te doen maar daar ik gisteren een werkaccident had en de gevolgen nog voel zal ikl het niet moeten forceren vandaag en kiezen voor een kleinere afstand. Het was eventjes wandelen tussen de bushalte en de startzaal voor we konden vertrekken met een chocoladefiguur in de hand voor de gekozen afstand van 12km. Eens voorbij het dorpsgedeelte gaat het rechts een straat in waar we de wandelaars uitgestrekt konden zien tot we in Moere waren waar in het cultureel centrum de rustpost is. Terwijl de 2 grote afstanden hier hun plaatselijk lus beginnen wandelen we nu eigenlijk op grondgebied Koekelare waar we de wallebeek volgen om een onverhard paadje naar een erf wandelen om dan terecht te komen in Zande waar juist na de kerk in de d'Oude Pastorie de volgende rustpost is. De laatste 3-tal kilometers hebben we ingezet om eventjes de drukke baan te volgen waar we deze oversteken om een klein paadje te volgen tot we weer in Zevekote belanden om aan de achterkant de startzaal in te wandelen.
"Voor te stormen heb je natuurlijk wind nodig die er vandaag niet is."
Wandelclub Int. 2-Daagse Blankenberge organiseert niet alleen hun grote wandel-tweedaagse begin mei, maar ook eind november een wandeltocht op kleinere schaal met name de 'stormtocht'. Vanuit de Forum kan men maar kiezen uit 3 afstanden met name 8, 13 of 22km. We wandelen langs de straten in het centrum om al snel de zeedijk om te zoeken met zijn pier die we opwandelen tot aan de tearoom aan het uiteinde. Eens terug gewandeld gaat het helemaal rond de jachthaven om het strand (nog)niet op te wandelen maar te kiezen voor het verhard fietspaadje tot aan Wenduine waar we de trambaan volgen om de klim aan te vatten naar het uitzichttorentje waar we een verre uitkijk hebben op de zee. Het strandchalet doet dienst als rustpost voor we nu echt het strand op zoeken voor geruime tijd om dan de trap te nemen en de trambaan te dwarsen om te wandelen door de domeinbossen De Haan. Als we uit het bos zijn zoeken we het stadhuis van Wenduine op waar op de hoek de volgende rustpost is. Nog enkele straten doorkruisen om de drukke baan te volgen richting Blankenberge om t.h.v. de Wrakkebrug de wandelaars van de 13km op te pikken om samen door de camping te wandelen om stilletjes weer de jachthaven te bereiken waar we het waterhoekpad te volgen langs de Blankenberge vaart te wandelen. Nu is het de beurt aan straatnamen te passeren zoals de Pladijs- en Makreelstraat tot we tegenover de kerk kunnen opwarmen met een gratis aangeboden glühwein of chocolademelk. Nog even de huizen à la belle-epoquestijl in de binnenstad verkennen voor we de aankomst bereiken.
