"Moet je daarom
de naam van Jachthaventocht veranderen speciaal voor den oorlog"
Naar aanleiding van het herdenkingweekend van de gruwel die
100jaar begon kon de wandelclub uit Nieuwpoort niet achterblijven en gaven ze
de Jachthaventocht een andere naam vandaag. Alles vandaag stond in het teken
van de gebeurtenissen die hier plaats vinden tijdens de 1ste Wereldoorlog met
herdenkmonumenten:gedenkstenen die we tijdens de wandeling zouden tegenkomen.
Vanuit de vismijn zijn we vertrokken voor de langste afstand(die vandaag net
geen 30km is)die ons via de achterzijde van de jachthaven aanvat. We volgen de
havengeul en doen daarbij als enige afstand de ganse dijk af om dan weer het
hele stuk terug te keren naar de vaste rustplaats in Nieuwpoort-Bad. De
trambaan speelt nu een grote weg want we volgen eerst deze, slaan dan rechts af
om hem weer te volgen vanaf de lichten niet ver van de vismijn waar we kunnen
aan de andere kant van Nieuwpoort waar we met de gedenksteenter ere van de Nieuwpoortse slachtoffers van
beide oorlogen het 1ste herdenkingmonument tegenkomen. We wandelen de
marktplein over om even door een tentoonstelling te wandeling in het
'Bommenvrij'(kruitmagazijn en arsenaal)om na de bocht van Jeanne Panne de
"Duvetorre' te passeren. We volgen de Oude Veurnevaart om eerst afscheid
te nemen van de 12km om richting de Pelikaanbrug te wandelen om de toegang te
nemen om rond de Koolhofput te wandelen waar vissers op elk zijn manier
proberen iets te vangen. Nu is het tijd om de Frontzate(of spoorwegberm)op te
wandelen richting Ramskapelle waar we ook het Militair begraafplaats voorbij wandelen
om in het dorpshuis d' Oude Schole de volgende rustpost te hebben. Nu volgt het
langste verbindingsstuk met name 10km om de volgende rustpost te bereiken, het
is daarom dat we na de drukke Diksmuidse weg gevolgd te hebben weer op de
Frontzate wandelen om de andere afstanden(18&24) die eerder na de rustpost
hebben afgeslagen, weer te begroeten ter hoogte van het oude station van
Ramskapelle. We wandelen richting de IJzer om deze eventjes te volgen. Onder
het brugje door herkennen we het standbeeld van de 7e Linie om in St.-Joris
halt te houden voor de rustpost. Langs de Brugse Steenweg passeren we het
"Ramscapelle Road Military Cemetery" eerst voordat we belanden aan
het Sluizencomplex waar de basis lag voor de onderwaterzetting van de
IJzervlakte. We gaan helemaal rond en wie wilde kon een ticketje kopen om het
vernieuwde Koning Albert-I monument('Westfront')bezoeken. Ik heb daar geen tijd
voor en legde de slotmeters af om terug in de Vismijn te belanden.
"Tijdens het
herfstseizoen moet men natuurlijk ten volle genieten van de natuur"
Met de regen van afgelopen dagen zullen we veel sompige
stroken krijgen voorgeschoteld daar Wandelclub Koekelare hun jaarlijkse
natuurtocht inrichten. Gestart word er wal vanuit het sportcomplex "De Klokkenput"
in Eernegem waar men kan kiezen 6 afstanden waar ik traditioneel kies voor de
langste afstanden. Direct gestart of we worden al gesplitst en kiezen alleen de
2 grootste afstanden om door de straten te wandelen naar bomen zoals de
Wilgenlaan, Populierenlaan, etc. Via een veldwegeltje kreeg de club toelating van
een landbouwer om een passage te maken door zijn erf. We hebben eigenlijk
vastgesteld dat we eigenlijke een grote lus hebben gemaakt want we pikken de
andere afstanden weer op niet heel ver van de start om via de kerkplein de
fabriekszone te bereiken waar in een loods de 1ste rustpost van de dag is.
Straks komen we hier nog terug als we '30 1x' moeten volgen waar we op de
groene 62 wandelen en onderweg de kasseifreters zoals Boonen & Merckx
tegenkomen dichtbij de plaats waar tussen 1868-1963 het station stond van
spoorlijn 62. Na afscheid genomen hebben van andere afstanden steken we de
drukke baan over om richting het bosomgeving te gaan wandelen om tussen de
bomen te wandelen van de kasteeldreef tot aan de rustpost in de schuur van
hoeve Neyens. Het is hier dat we als grootste afstand onze plaatselijke lus
afleggen waar we de drukke baan Torhout-Oostende over steken. Het Rozendaalpad
doorkruist meerdere keren ons parcours waar we hoofdzakelijk stille betonwegen
en kerkwegels bewandelen rond het dorp Ichtegem waar we opnieuw pauzeren in de
hoeve. Langs de gerestaureerde Rozendaalhoeve stappen we opnieuw de velden in
waar de parcoursbouwers ons laat passeren langs de stationsput die vroeger
diende om het station van Oostende de stoomtreinente bevoorraden met zoetwater i .p.v. het
zeewater die de treinen aantaste. Nu is het een recreatievijver geworden waar
men kan hengelen of rondwandelen om eventueel tijd te maken om verschillende poëzie
te lezen wat wij nu ook doen om weldra weer te belanden in de rustpost op de
fabriekszone. We wandelen op de laatste stukken betonwegen om door de wijken te
wandelen met hun speelpleintje om terug aan te komen in het sportcomplex.
"Een klein
clubje merk je toch het verschil aan de wandeling"
Zzzzzz............driiiiing, had heel veel zin om op de
snooze- knop te duwen vandaag maar we kunnen vandaag gewoon gaan slaapwandelen
daar in Veurne de Veurnsche slaperstocht doorgaat. Wandel team Veurne is een
klein clubje die al 15jaar lid is van Aktivia die maar 2 wandeltochten
organiseert per jaar. Naast de Coberghertocht van Juni ontvangen ze nu de
wandelaars niet meer in een cafeetje aan het station maar in het ontmoetingcentrum
dichtbij de kliniek. Het is nog mistig als we vertokken zijn voor de
28km-wandeling waar we beginnen met een lusje die straks weer eindigt in de startzaal.
We volgen het kanaal Nieuwpoort-Duinkerke voordat we rond het centrum wandelen
maar dan toch eventjes de markt overwandelen en een zeer korte passage hebben
door het stadspark. We nemen de Calonnengracht aan beide kanten voordat we de
wijk voorstad terug inwandelen waar de startzaal is bevestigd. We nemen het
beginstukje opnieuw tot aan Nieuwpoortsluis waar het nu de andere kant opgaat
met een passage langs het stationsgebouw om op de oude site van de
suikerfabriek een stukje onverhard mee te pikken die alleen voor deze wandeling
open is gesteld. We kiezen na de industriezone voor het fietspad die ons zal
brengen naar Steenkerke waar in het dorpszaaltje de rustpost is bevestigd. Het
is tijd om afscheid te nemen van de andere afstanden om voet te zetten langs de
krommegracht naar Eggewaartskapelle. Waar de ene afstand al afdraait moeten wij
nog een stukje verder om de Molenpad te bewandelen die eindigt bij molentje
Decroos. Deze editie gaat het niet naar het kleinste dorpje van het land met
name Zoutenaaie maar draaien vroeger af om de rustpost mee te pikken in de
Barakke achter de kerk van Avekapelle. Daar op de flyer staat vermeld dat we nochtans
naar Booitshoeke zouden gaan zullen we dit toch niet zien vandaag want we keren
nu terug naar Steenkerke om na de rustpost bij de andere afstand bij te voegen
om samen de slotkilometers aan te vatten. In Steenkerke woont ook de Vlaamskleinkunstenaar, schrijver, dichter, beeldhouwer, levensfilosoof, zanger, gitarist en schilder Willem Vermandere die op het titanenpad
enkele beeldkunsten mocht zetten om het paadje een beetje op te vrolijken. We
volgen de Lovaart om richting het Bakkerijmuseum te wandelen waar even verder
de wijk Voorstad voor de laatste meters doorkruisen om deze wandeltocht te
beëindigen.
Na ruim een inactiviteit(wegens lichamelijke kwaaltjes)van
een maand is het weer tijd op de draad van het wandelen op te pikken. Net nu
vandaag vind zoals iedere 2de zaterdag van september, de 'boterronde' plaats,
een fiets en wandelevenement te Diksmuide. De startplaats is wegens het
BBQ-kampioenschap der lage landen verplaatst van de Boterhalle naar de weide
bij de IJzertoren. In de tent is het zoeken waar je kan inschrijven voor de
wandeling die onder werking staat van de Tervaetestappers uit Keiem. Op het
menu staat vandaag iets meer dan 28km waar we het terrein verlaten om eerst
onder en dan op de Hogebrug wandelen om langs de jachthaven aan de rechterkant
van de IJzer te wandelen tot we via een landbouwpaadje de Handzamedijk
bewandelen en het brugje nemen om de wijken te doorkruisen die ons leid naar
het stadspark. Via de vismarkt wandelen
we op de kleine dijk om even verder net voor de toren van ijzer te belanden in
de rustpost in het zaaltje. Het is tijd om deze keer langs de andere kant van
de IJzer te wandelen en wij als enige verder wandelen naar de Dodengang. Eens
de loopgraven gepasseerd passeren we een herdenkingsmonument van tankers
voordat we het fietswegeltje opzoeken die ons brengt naar Oud-Stuivekenskerke.
Enkele graspaden brengen ons naar de Veconia kleiputten, waar na de talrijke poortjes
uitkomen in Stuivekenskerke waar in het café de volgende rustpost is. We keren
het dorpje de rug toe en zoeken weldra de Frontzate op waar we de andere
afstanden weer tegenkomen. Deze editie is er geen controle in taverne Bamburg,
maar een paar meters verder net achter de kerk van Oostkerke waar in een
zaaltje er een peperkoek toegestopt krijgen. Nu is het tijd om de macadamwegen
te wandelen tot we het juiste spoor vinden om er even onder te duiken met een
passage door de fabriekszone van Kaaskerke aan de achterkant van de
Ijzertorenweide een einde maken aan deze wandeltocht.
"Tijd voor de 1ste
herdenkingstocht, maar ook voor mijn 1ste 100 kilometer"
In het jaar dat we het begin van de 1ste
Wereldoorlog herdenken zijn er her en der ingerichte wandelingen van onze
Aktivia-clubs in de komende periode. VZW De Nacht mag als het ware de spits
afbijten met een nieuwe 100km wandeling genoemd 'Door Vlaamse Velden' waarbij
we wandelen langs de frontlijn. Wie deze afstand te lang vond kon ook kiezen
voor 7, 12, 28 & 50km om het Houtland te verkennen tussen Torhout en
Diksmuide. Waar traditioneel bij de jaarlijkse NVV gestart word bij het
sportcentrum is het vandaag te doen in de middelbare school even buiten de
stad. Als we onze inschrijvingsdocumenten ophalen herkennen we enkelen die
verleden week ook de Dodentocht al dan iet tot een goed einde gebracht hebben
beter bekend als de die hards. 10 minuutjes later dan gepland zijn we in groep
gestart achter de mensen van de politie die ons door het centra begeleiden. Het
doet toch een beetje vreemd aan zo zonder al die toeschouwers die hier een paar
maanden geleden ons nog succes wensten. Eens het centra dus achter ons is
wandelen we direct in de wijk 't Hoge waar we de echte startstempel met
daarbovenop een koek krijgen om een onverhard wandelpadje te volgen die ons
zoals altijd lijd naar het kasteel van Wijnendale om al ons vocht bij te tanken
nadat we 5km achter de rug hebben. Door het bos wandelen we niet door, dat is
alleen bestemd voor de 12km. Wij wandelen helemaal rond tussen de maïsvelden op
grondgebied Ichtegem om de Koekelareberg af te dalen via een smal bospaadje
dicht bij het prikkeldraad weliswaar. Met een wafel in de hand wandelen we door
het stadspark waar de lichtjes stilletjes aan naar boven gehaald te worden om
de bekende oranje-fluocerende pijltjes te kunnen zien. Wie wil kan het lijflied
zingen van alle lange afstandwandelaars die begint met "Wij zijn de mannen van de nacht. De
mannen die gaan stappen als de anderen ontwaken" om de overbrugging
plezanter te maken tot aan Vladslo. Hier vind men ook waar we passeren het
Praatbos waar het aangrijpend 'Treurend Ouderpaar' zich bevind, gemaakt door
Käthe Kollwitz waar haar zoon hier is begraven. We volgen een stukje de
Handzamevaart om deze via een bruggetje over te steken en halt te houden om ons
op te warmen met een kop koffie met rijsttaart. Het is tijd om na een passage
door het gemeentepark achter het stationsplein de markt met middenin het standbeeld
ter ere van Generaal Baron Jacques de Dixmude op te wandelen waar we ook
afscheid genomen hebben van de 50km die nu al terug keren. Wij zijn nog niet
halfweg dus waar de jeugd nog geniet van hun verlengd weekend wandelen we richting
de 84m hoge IJzertoren achter de Paxpoort. Veel kunnen we niet zien van de
toren want jammer genoeg is ze niet belicht, waardoor we genoodzaakt om op onze
honger te blijven zitten en verder te wandelen langs de IJzervlakte die in 1914
werd onder gezet in een ultieme poging om de Duitse opmars te stuiten. We
wandelen de dorpjes voorbij die allemaal "kapelle" in hun naam hebben
zoals Nieuwkapelle er één van is waar inde camping IJzerhoeve een
fruityoghurtje krijgen. We wandelen tot aan de Knokkebrug waar we nu helemaal
het kanaal Ieper-IJzer blijven volgen om deze eventjes te verlaten in Boezinge
waar enkel medewerkers van wandelclub Nooit Moe Boezinge een bevoorradingspost
bemannen. Wij volgen weer het water, al is daar niet veel van te zien tot we
deze verlaten aan de Site John McRae bekend om zijn gedicht "In Flanders
Fields" die hij hier schreef in de nacht van 2 op 3 mei 1915en zo het
symbool voor de herdenking van de gesneuvelden opleveren: de klaproos! Even
verder we wandelen we ook voorbij het Duhallow British Cemetery om zo Ieper
binnen te wandelen waar in het Koninklijk Atheneum de rustpost die ons even
over de helft(52,9km)heeft gebracht. Uitzoeken waar onze bagage staat,
opfrissen en de nodige krachten bijvullen om de terugtocht aan te vatten. We
zijn eventjes stil niet alleen voor de gedetineerden maar ook om stil te staan
bij de Menepoort om de ongeveer 55 000 gesneuvelden die geen bekend graf kregen
te herdenken. Een stukje van het hoornwerkpark meepikken om richting de vijver
te wandelen die Zillebeke rijk is. We trekken langs Hill 62, de 62m hoge
Sorrelberg die ook het Sanctuary Wood op zijn flank heeft. Het is stilletjes
weer klaar aan het worden wanneer we door het kasteelpark doorwandelen met zijn
Memorial Museum Passchendaele. Niet ver hier vandaan Ligt Passendale met zijn
al bekende "Tyne Cot Cemetery". Zo'n 12 000 soldaten waarvan
grotendeels ongeïdentificeerd vonden hier hun eeuwige rustplaats. Dit is ook te
zien achteraan het kerkhof waar de namen van 35 000 vermiste Britten en
Nieuw-Zeelanders die nooit gevonden werden. Na deze wonderbaarlijke
herdenkingsmonument is het gedaan met de plaatsen die ons doen herdenken aan de
Groten Oorlog. Wij hebben nog 25km voor de boeg en ik begin lichamelijk iets te
voelen. Het kopje thee van de vorige bevoorradingspunt is mij blijkbaar niet
meegevallen want moet even helemaal vooruitbuigen om een braakske te doen. Een
voordeel is dat je maag weer helemaal in orde is zodat we Oostnieuwkerke binnen
wandelen en hier ook enkele medewerkers van de plaatselijke wandelclub, de
Colliemolen een rustpost bemannen waar zoals de vorige posten nog stilte voor
de storm is op deze vroege zaterdagochtend. Het is een dorp waar veel gekweekt
word want we bewandelen de onverharde paadjes tussen de serres om de laatste
10tallen kilometers af te leggen. De laatste meters zijn natuurlijk de zwaarste
maar we zijn blij als we de andere afstanden als ook de dagstappers van de
Moerveldetocht ons toevoegen. Na een stukje van het moereveldpad onder de
voeten kregen is de laatste controlepost in de kinderboerderij ook weer een
feit. Alléz, de laatste kilometer is in gegaan waar we Torhout terug na geruime
tijd weer inwandelen en ons klaarmaken voor....... aan de bel te luiden om onze
blijdschap te vertonen.
"smiet mo je
kieten in, want klimmersbenen heb je nodig bij de Padstappers."
Als je tevreden bent van een vorige organisatie van één van
onze talrijke wandelclubs ga je automatisch terug naar hen als ze opnieuw een
tocht inrichten. In het eerste weekend van Augustus kan je klimmersbenen ten
volle benutten bij de Padstappers voor hun zomertocht alsook de
Sint-Adriaanstocht die ook meetelt als manche van de Oost-Vlaamse Biergordel
voor de wandelaars die graag grote afstanden wandelt. Vanuit de kinderopvang te
Onkerzele zijn we vertrokken en het is meteen een scheef wandelen op het graspaadje
richting de kerk die in stelling is wegens verfraaiingswerken. Deze club staat
bekend om rustige wegen maar ook veel natuur op te zoeken en dit doen we met
enkele stroken zoals de oudenberg maar ook bospaden waar ik eventjes vastzat
met mijn paraplu in het Moerbekebos(gelukkig zijn er collega's die een handje
toesteken) tot aan de rustpost in Moerbeke. We duiken het Karkoolbos in om
eerst nog afscheid te nemen van andere afstanden om de nieuwe paadjes te
bewandelen met af en toe hindernissen, zo te denken aan eventjes te bukken
onder een boom in het bos die ons brengt naar de top van de Bosberg. Op de top
van de Bosberg heb je een schitterend uitzicht over de Dender- en Markvallei.
Een weids panorama met tientallen kerktorens strekt zich uit tot aan de torens
van Brussel. We laten eerst de afziende fietsers door om het Raspaillebos in te
duiken. De bronbeekjes hebben ervoor gezorgd dat er scherpe ruggen en valleitjes
zijn geboetseerd. Wie weet heb je geluk en zie je een ree opduiken. We komen
ook opmerkelijk een kapel tegen die als naam heeft "'t Iffraken",
opgedragen aan de heilige Apollonia. Als men vroeger dronk aan het beekje
hierbovenop het gebed was men verlost
van tandpijn kunnen we hieruit uitmaken uit het infobordje. Hier niet ver vandaan
is het weer rusten geblazen in het Vlaams Kennis- en
Vormingscentrum voor Natuur en Milieu 'Helix'. Zoals de streek gekend is gaat
het nu weer op en neer op hellende strokenmet soms aangename onverharde stroken zoals de Bovenkasei waar delen van
kasseien uitsteken tussen de landbouwgronden, goed uitkijken is een must want
we krijgen een kuitenbijter om in Nieuwenhove te gaan waar in het zaaltje de
Beukenhof enkele vrijwilligers weer paraat staan om wandelaars te ontvangen.
Terwijl de grootste afstand hier nog een lusje maakt gaan wij alvast verder
terugwaarts om het dorp te verlaten en te wandelen op de bietenvelden om zich
als slang te wanen om te kronkelen tussen de bomen op weg terug naar de Helix.
Voor sommige afstanden moeten ze extra meters afleggen maar niet getreurd,
samen treden we terug Onkerzele binnen om voor het naar huis gaan onze
meeneempakket mattentaarten mee te doen. Tot de volgende keer Padstappers.
Het is een tijdje geleden dat er nog een wandeltocht in mijn
eigen (deel-)gemeente plaats vond zodat ik per fiets de verplaatsing kon doen
naar feestzaal de Witte Burg waar W.T.C. Nieuwpoort hun Kruwerstocht inrichten.
Vandaag staat er naast de regen net geen 30km op het menu langs plaatsen die
voor mij zeer bekend zijn. We keren de starzaal de rug toe en wandelen de Andre
Gerylstraat(een oude paardenvisser) in om nog snel even de batterijen vol te
laten opnemen bij de elektriciteitscentrale of we houden al halt aan de
rustpost bij vzw Vrienden der blinden. Zij leiden blinde geleide honden op om
onze kwetsbare medegenoten toch een lieve assistent aan te bieden. Het is tijd
om het natuurreservaat Doornpanne in te wandelen die samen met de Hoge Blekker
& de Schipgatduinen een 240 ha groot duinenmassief vormt. Nog even de optie
"duinenhelling" kiezen waar we afdalen naar de feestzaal om even
verschuiling op te zoeken. Nu is het tijd om de andere richting uit te gaan
waar we de Sint-Niklaaskerk met zijn gedenkmoment ter ere van de gesneuvelden
voorbij wandelen om bij de splitsing links de Plaatsduinen induiken. We
zigzaggen door het mulle zand die door de natheid aan onze wandelschoenen
blijven plakken om toch te kunnen genieten van de duindoorn en helmgrassen.'stoemp, stoemp' om al onze ballast van de
schoenen af te kloppen om toch een beetje netjes de dijk op te wandelen van de
gemeente van de garnalen met her en der daaromtrent een verwijzing naar dit
zeebeestje die toch felgesmaakt word. We nemen een slakkengangetje op het
paadje tussen de dijk en het strand om weldra weer de feestzaal te bereiken.
Als we het plannetje bekeken hebben zien we dat we nu weer naar de andere
rustpost moet en zijn daarom genoodzaakt om hetzelfde stukje af te leggen tot
aan de splitsing waar we via de gemeentelijke werkplaatsen de Hof ter
Hillestraat volgen waar nu ook het golfcourts naar genoemd is rechts zien
liggen. Wanneer we de Conterdijk opwandelen zijn we beland in de kleinste, maar
ook rustigste deelgemeente Wulpen. Het duurt niet lang of we moeten al afscheid
nemen. Onderweg vinden we het oude munitiedepot en moeten we uit de doppen
kijken of er een plaatsje vrij is in de garage van het opleidingcentra om ons
even te laten uitdrogen, van de natte kledij wel te verstaan. Het stukje dat nu
volgt kennen we nog van daarnet om de doornpanne weer in te wandelen en nu
rechtdoor te wandelen op het boomschorspad. Dit gebied dient ook als
waterwingebied eigendom van de Intercommunale Waterleidingsmaatschappij
Veurne-Ambacht(IWVA)en dit kunnen kenmerken aan de uitstekende buizen in het
gebied links van ons. Nu we bijna de top zien van de Hoge Blekker zijn we
verplicht af te haken om de afdaling in te gaan om stilletjes aan de zeelucht
op te snuiven wanneer we het strand op wandelen. Waar zijn al die strandgangers
vraag ik me af? Het enige wat we zien zijn naast de andere wandelvrienden
paardenvissers en in de hele verte kruwers die trouwens vandaag hun Vlaams
kampioenschap kruwen houden. Daarvoor hebben we geen tijd want bij St.-André(genoemd
naar één van de gestrande potvissen destijds)verlaten we het strand en leggen
de resterende meters van daarnet weer af waar ik voor de 3de maal deze
wandeldag het groepje Keignaerttrippers voor bij steek en net iets eerder in de
startzaal ben beland.
De edewalletocht word niet elk jaar georganiseerd als we de
achterkant zien op de T-shirts van de medewerkers. Voor mij is het ook de 1ste
keer dat ik deze tocht doe vertrekkend uit Handzame. De grootste afstand is
maar 23km waar we starten met een passage door de wijk die achter de startzaal
ligt. We wandelen op de macadamwegen waar we ondertussen alleen zijn maar eens
op de grens Kortemark-Handzame zijn we op de 4&8km weer allemaal bij elkaar.
Rusten word er geblazen in het dienstcentrum Edewallehof vlak naast de kerk.
Het is hier dat de 3 grote afstanden hun plaatselijke lus moeten afleggen en
alleen de 2 grootste krijgen de kans om de Ruidenberg op te wandelen en
natuurlijk ook af te dalen. Het enige stukje onverhard dat we vandaag onder de
voeten krijgen is een passage door het Edewallebos. Na het slingeren door het
bos is het stilletjes tijd om terug te keren naar de rustpost met hetzelfde
stukje weer af te leggen vanaf een groot bedrijf vlakbij de grens. Net zoals
wij moeten de wandelaars van de 13km ook extra meters afleggen via de
vakantiehoeve die op grondgebied Werken ligt. Via enkele groothandelaars
belanden we langzaam weer in Handzame.
Normaal gezien stond dit weekend alles in het teken van de
NVV, maar wegens omstandigheden was ik verplicht de editie met een jaartje te
laten voorbij gaan. Maar gelukkig is er nog een wandeling in de provincie al
moet je een lange verplaatsing moet maken naar Zeebrugge waar de 'Brugse
Metten-wandelclub' een tocht organiseren waar de haven een grote rol zal
spelen. Ik ben gestart voor de grootste afstand(22km maar)of we wandelen al de
haven tegemoet. De wandelaars van de 10km passeert het stationsgebouw terwijl
de andere grotere afstanden wandelen door de industriezone in de haven. Wat
heeft de wandelaars die hebben gekozen voor de grootste afstand weer geluk dat
ze op het jaagpad langs het Boudewijnkanaal mogen bewandelen richting
Lissewege. Tijdens de 2-daagse van Blankenberge was er hier nog in dit dorpje
veel ambiance maar nu is het rustig als we rond de kerk wandelen om bij de
gracht in het dienstcentrum de rustpost in te gaan. We verlaten nu het dorpje
om te wandelen in de Uitkerkse polders. Het is mij voorbij gegaan maar
ondertussen is de 16km ons bijgevoegd, maar al snel nemen ze weer afscheid van
ons waar wij door het domein zeebos wandelen tot aan een hotel waar binnenin
gerust kan worden. Ikzelf wandel gewoon door op het fietswegel langs de kustweg
richting Zeebrugge om de dijk op te zoeken. Het is nu echt de tijd om kennis te
maken met de haven waar we wandelen rond de verschillende boten(vissers-,
pleziers- en zelfs jachtboten)en onderweg even halt te houden om een foto te
nemen van een bebloemde anker voor een herdenkingsmonument. Eens we de marinebasis
voorbij wandelen passeren we de kerk en weten waar de finish is gelegen daar we
vanmorgen ook hetzelfde weg moesten volgen tot aan de startzaal. Jammer genoeg
hebben we geen enkel stukje onverhard gekregen en moest ik tevreden zijn met de
zon die voldoende scheen. Hopelijk volgend jaar weer gaan wandelen in Torhout
want dit had ik toch een beetje gemist.
"Door dat er
binnen een paar dagen 2 wandelingen zijn hier ga het de andere kant uit."
Met de wandeltocht van een andere Brugse club 2 dagen na vandaag
in de regio van Brugge hebben de Brugse
Globtrotters om een nieuw parcours in te richten naar de andere kant voor hun
"Dwars door het Brugse Ommeland". Wat ik leuk vond was dat er aan het
station een infobordje van hen was opgehangen dat je het best buslijn 10 kon
nemen om bij de startplaats in Sint-Kruis te komen. Vanuit het
Sint-Andreaslyceum kon men kiezen voor de afstanden die variëren tussen de 6 en
60km voor de geoefende wandelaars. Ik heb gekozen om voor de middenweg te
kiezen en de afstand van 30km af te leggen. Voor de 3 grote afstanden word er
begonnen met een plaatselijk lusje van 4km waar we rond het Blosoterrein
wandelen om tussen de gebouwen een glimp te nemen van het Belfort die niet ver
hier vanaf is. Na we het lusje afgewerkt hebben wandelen we het Veltembos in
waar er kan gewerkt worden aan de conditie door de fit-o-meterparcours. Het
duurt niet lang of we krijgen met het natuurgebied Gemene Weidebeek een volgend
mooi stukje natuur voorgeschoteld. Eens uit de natuur is het rusten geblazen in
de rustpost. We wandelen op de spoorwegbedding waar we afscheid nemen van
andere wandelcollega's en moeten uitkijken of we niet worden omver gereden door
mountainbikers die hier verder meedoen aan een toertocht. Een grint- , ruiter-
of kasseipad leiden allemaal naar het kasteel Ryckevelde die men al van ver kan
zien staan. Rond het kasteel ligt er ook het domein waar we doorwandelen. Ryckevelde ligt op eeuwenoude zandruggen
die ontstonden door zandstormen tijdens de laatste ijstijd. Sommigen beweren
dat het domein daarvan ook zijn naam kreeg, omdat rycke rug betekent. Wie
tijd heeft kan even halt houden om de heemtuin eventueel te bezoeken. Deze
natuureducatieve tuin wil de bezoeker laten kennismaken met de typische
landschapselementen en biotopen van de arme zandgronden uit de omgeving.
Ondertussen zijn we Sijsele binnengetreden waar in de lokaal('t Keunekot) van
de plaatselijke krulbollenclub de volgende rustpost is gevestigd. Weer
voorspelen blijft moeilijk want waar we gehoord hebben dat het vanavond maar
zou regenen belanden er toch enkele druppels op onze hoofd, "waar blijft
de zon"? We volgen de weg naar Sint-Kruis met zijn talloze hoeves niet om
naar de startplaats te gaan maar naar Oedelem waar in het Vrije Basisschool de
medewerkers van de club ons verwelkomen. Vanaf hier starten voor de grote
afstanden hun lussen die ze zal brengen naar Knesselare of zelfs tot in Beernem
voor de 65 wandelaars die de 60km deden. Het is tijd om stilletjes terug te
keren naar Sint-Kruis dat we doen om weer de natuur in te duiken eerst door de
Beverhoutse velden op de voet gevolgd door de Assebroekse Meersen tot aan het
dorpje Ver-Assebroek waar in het 't leenhof de meesten kiezen om eindelijk van het
zonnetje te genieten met een koelend drankje erbij. Terwijl de 42&60km nog
meer hier doorkruisen wandelen we opnieuw de spoorwegbedding op om voor het
laatst net als in het begin van deze wandeling door de Gemene Weidebeek te
wandelen om terug aan te komen in de startzaal waar de club enorme lof
over dit parcours hebben ontvangen met een minpuntje waar zij niet de enige
club zijn waar de klassieke "pijlendraaiers" en
"-dieven" ook weer van de partij waren, niettegenstaande de
veelvuldige controles, we toch vele malen nog extra hebben ingegrepen bij elke
nieuwe melding om zo de wandelaars het juiste pad te laten nemen.
"Met 100km af te
leggen in 3dagen geruime tijd om Ieper te verkennen."
Hemelvaartsweekend betekent in Ieper ook automatisch de 10km
van Ieper. De streek verkennen in 3 dagen aan de afstanden tussen 6 en 50km op zaterdag.
Voor de 43ste editie moeten ze komend weekend de concurrentie aan
met Omloop Kluisbergen, kan er weer gestart worden op vrijdag voor dag 1 vanuit
zaal Fenix. Smoet mao je kiet'n, voor de wandeling aan te vatten voor de
grootste afstand van om en bij de 30km. Achter de zaal ligt een mooi stukje
natuur van de Hoornwerk, een vooruitgeschoven onderdeel van de Ieperse
vestingen die vooral ondergronds nog aanwezig zijn. Tijdens de herdenkingsjaar
van 100 jaar Wereldoorlog I passeren we uiteraard ook langs de Menenpoort. Elke
avond word hier sinds 1928 om 20.00u de Last Post geblazen en ook vanavond dus
en dit al voor de 29.594ste keer. Na een korte passage door het
winkelcentrum met zijn Lakenhalle keren we langzaam terug om terug een passage
te maken door het Hoornwerk. Het is tijd om richting Zillebeke te trekken met
zijn bekende vijver die we vandaag helemaal rond gaan te beginnen met het
eerste deel tot aan de dorpskern waar in de CC de rustpost is. Terwijl de 10 en
15 kilometer al terugkeren gaan wij nog een stukje verder met een passage door
het bos van De Vlierlingen. Met zijn vele vijvers(waar we gekwaak horen van de
kikkers)en prachtige fauna en flora is het zeker één van de best bewaarde en
beheerde bossen van de regio. Blikvanger is ongetwijfeld ook de Caterpillar,
een enorme mijnenkrater met een diameter van om en bij de 200meter. Na een
korte passage door het provinciedomein Palingbeek bewandelen we het paadje
langs de spoorlijn naar Hollebeke. Na de rustpost wandelen de dappersten die
net zoals ik de 30km voor hun rekening nemen verder langs de spoorlijn bij het
kanaal Ieper-Komen om eventjes de taalgrens over te steken. Het keerpunt van
deze wandeling ligt immers in Houthem, een dorp dat deel uitmaakt van de
gemeente Komen-Waasten(en dus van de provincie Henegouwen).We steken weer de
grens oven om bergopwaarts, typisch voor deze streek, terug te keren naar
Hollebeke. We pikken de andere wandelaars weer op om teug de Natuur op te
zoeken om te schuilen voor de eventuele golfballen van het golfterrein die vlak
voor het Provinciaal domein De Palingbeek zich bevind. Jawel, het is voor de
2de keer deze tocht dat we in het domein wandelen, die ook een vast ingrediënt
is van de 100km. We trotseren de kasseien, steengruis en graspaden tot aan het
bezoekerscentrum waar we gratis bevoorrading krijgen. Nu hier niet ver vandaan
vinden we terug het dorpje Zillebeke waar terug in het CC er gerust kan worden
om via de kerk naar de vijver te gaan om nu aan de andere kant te wandelen. Na
een gratis gekregen Frisco bij de drinkwaterproductiecentrum duiken we de
Verdronken Weide/vredesbos in. Ook dit gebied werd al sinds de Middeleeuwen
onder water gezet om vijandige troepen tot staand te brengen. Op vandaag is het
een natuurgebied van meer dan 30ha groot, waar heel zeldzame watervogels hun
broedplaats hebben. Nog even langs het water met aan de overkant de vestingen
en zo zit onze dag erop, maar ook deze editie. Misschien in de toekomst wel de
andere dagen erbij om dan toch de 100km werkelijk af te leggen.
"een kleine wandelclub die nog niet veel ervaring
heeft hebben we gezien."
Vandaag zijn we in
Houthulst te gast bij wandelclub de 'buskanters' voor hun 7de Muziektocht. Het
is even zoeken naar de inschrijvingsplaats die verscholen staat tussen de
foorkramen op het dorpsplein. We kiezen vandaag voor de 18km waar men ook voor
deze afstand kan kiezen voor de samenstelling van de12&6km waar het bos een
grote rol speelt. We zijn vertrokken en verlaten het dorpskern om de drukke
baan eventjes te volgen om linksaf te slaan in een landbouwwegeltje, wat een
beetje sompig is geworden door de regen van afgelopen dagen. Het gaat
stilletjes omhoog naar Zarren om te kiezen voor de optie "natuur"
i.p.v. het harde gedeelte want voor het volgende stukje natuur zullen we nog
even moeten wachten. We slalommen tussen de plassen om weer af te dalen
richting de dorpskern. Nog even langs de fabrieksput wandelen om een paar meter
verder dan de startplaats de rustpost binnen te wippen. Het is hier dat men kon
kiezen om de 18km te volgen of de 12km mee te volgen om straks nog 6km bij te
doen. We wandelen langs de nieuwbouwwoningen om bij de kerk weer op het
dorpsplein te zijn. Nu is het dus tijd om de kleinste afstand bij te doen om
nog te kunnen genieten van de natuur. We wandelen eerst langs de Lourdesgrot om
rond de vijver weer te wandelen en binnen enkele momenten het Vrijbos in te
wandelen. Het
Vrijbos, dat je misschien kent van de roversbende van Bakelandt, werd in
Wereldoorlog I voor de Duitsers het strategisch punt bij uitstek. Het bos was
doorweven met een net van spoorwegen die aangesloten waren op de spoorlijn
Staden-Westrozebeke. Hierdoor konden ze gemakkelijk hun zwaar materiaal en
geschut vervoeren. Het bos werd stilaan omgebouwd tot een oorlogsarsenaal van
het Duitse leger, het is daarom dat er hier ook een militair domein is. In
september 1918 zette men het offensief in tegen het Duitse leger. Van het woud
van Houthulst bleven enkel nog kapotgeschoten stammen over. Momenteel is het
bos een prachtig wandelgebied waar we in kronkelen tot we het bos verlaten om
stilletjes een einde te maken aan deze wandeling.
De Internationale 2-Daagse
van Vlaanderen te Blankenberge is ook een jaarlijkse bijeenkomst van duizenden
wandelaars die van her en der komen om niet alleen van de sfeer te genieten,
maar natuurlijk om de beentjes te strekken. We mogen naast onze thuiswandelaars
& noorderburen ook mensen begroeten uit Duitsland, Finland,
Britten,Taiwanezen,etc. Traditioneel word er gestart vanuit de tent die
opgesteld is op de Grote Markt. Men kan kiezen uit 4 afstanden geschikt van 6km
voor de familiewandeling tot de sportieve uitdaging van 42km. Eens gestart
zoeken we al vlug de dijk op tijdens de week van de zee waar we wandelen tot
aan het einde van de Pier waar voor de 1ste maal onze kaart worden
geknipt. Aan het einde van de dijk gaat het over in Natuurgebied De
Fonteintjes, waar we plaats zoeken om de verschillende pelotons van het Duitse
leger voorbij te wandelen. Nadat we een gratis peperkoekje kregen met een
bekertje soep gratis aangeboden door het hotel moeten we goed opletten of we de
splitsing geraadpleegd hebben om op het juiste tijd de correcte weg te nemen.
We wandelen op het wandelpaadje die vlak naast de trambaan loopt richting
Zeebrugge. Moeten we niet wachten voor de verkeerslichten is het deze keer voor
de brug waar de schepen eerst voorrang krijgen. We wandelen door het
havengebied van Zeebrugge met al zijn soorten schepen voordat we verder gaan
richting Heist om de brug nemen over de kustbaan. We wandelen de Sashul&Vuurtorenweiden
een klein stukje door om tussen de koeien rond de watertoren te wandelen. We maken weer tijd
om de dijk op te wandelen tot aan de openluchtzwembad voor de volgende
rustpost. We nemen een passage door het Generaal Willemspark om een klein
beetje afkoeling te zoeken voordat we het tunneltje nemen. Als we links
afgedraaid zijn zien we voor ons de Museum van de Zwinsttreek te herkennen aan
zijn rode gebouw. We maken een ommetje door de Oosthoek die achter het station
van Heist bevind. Dit betekent ook het einde van de reis door deze gemeente.
Nadat we links de kleiputten van Heist opmerken is het tijd om te kiezen voor
het rustige gedeelte van het parcours. We wandelen tussen de bomen langs het
Kanaal van Schipdonck, waar we deze verder even verlaten om een passage te
maken door Ramskapelle, voor de rustpunt in hetFor Freedom Museum . Geen enkele plek op het
parcours legt beter de link met het gastland van dit jaar. Het waren tenslotte
de Canadezen die de Oostkust bevrijdden van WO II. Tijdens het verlaten van dit dorpje vinden we verschillende
langgevelhoeven en boerderijen met losstaande gebouwen. Deze gebouwen hebben
meestal een 17de of 18de-eeuwse kern. De wieken van de Callantmolen of De Kruier, een stenen
windmolen uit 1897 beginnen ook te draaien. We zetten onze weg
verder langs de fotogenieke tweelingkanalen Stinker en Blinker . Nu het
Leopoldkanaal hier ook loopt zullen we deze niet zien, daar we op de
macadamwegen ernaast bewandelen. We blijven mooi links houden aan de drukke
Damsesteenweg om tijd te maken om even halt
te maken in de postkaart-dorpskernen van Dudzele in te wandelen. Als we
wandelen langs het Boudewijnkanaal mogen we onze vrienden van de 24km terug
begroeten waar we samen aan het geluidhorend weldra Lissewege ingaan. Lissewege
is trouwens opgenomen in de lijst van 50 mooiste dorpen van Vlaanderen en
vandaag de dorp van de 1ste dag. Op het pleintje met zijn Onze-Lieve-Vrouw-Bezoekingskerk kunnen we even uitrusten
en genieten van de ambiance. Lissewege heeft veel van zijn authenticiteit uit
zijn verleden bewaard, met zijn kleine straatjes en huisjes plus zijn Lisseweegs Vaartje, een oud kanaal doorheen
het dorpscentrum die we tegen komen als we deze verlaten. De Militairen zijn
ook maar gewone mensen, dus zij worden ook verzorgd door hun medemakkers, terwijl
wij een gratis een appel krijgen voordat
we de mensen van 16km ook ons komen bijvoegen. In tegenstelling tot vorig jaar
wandelen we niet langs het spoor om Blankenberge te betreden, maar gaat het
rechtdoor kronkelend tot Uitkerke. Het is hier bij de kerk dat de
allerkleinsten zich kunnen uitleven in de Funpark 'De Voetjes', maar voor de
volwassenen heeft de inrichters ook gedacht want een 100m verder op het
schoolterrein inden we de jaarlijkse feesttent terug waar we kunnen genieten
van het plaatselijk biertje met een kaasboterhammetje erbij. Alléz nog even
volhouden, we zijn er bijna. Het is gewoonweg nog even wandelen door de
centrumstraten voordat we terug belanden op de markt waar we kunnen genieten
onder de muzikale omlijsting van visserslieden van een verg gebakken visje met
daarbij een gratis aangeboden Kokketeute.
We zijn al eind april en dat betekend
dat ik even de grens voorbij steek om te gaan wandelen rond Ghyvelde. De
Randonneurs des Polders(Aktivia-459)richten voor de 12de maal hun Rando
Watergang. Vanuit Salle des Fêtes ben ik gestart voor de +-23km(22,500km) om eventjes
door de wijk te wandelen tot bij het voetbalstadium. Daar volgen we de baan
naar rechts toe om binnen de kortste keren het poortje open te doen naar Site
Fosile, een stukje natuur. We komen naast de andere afstanden ook een bunker
tegen die nu dienst doet als huis voor de vleermuizen. Een plaatselijke bewoner
die duinenasperges teelt heeft zijn toelating gegeven om doortocht te lenen.
I.p.v. naar de aankomst te gaan verlaten we Ghyvelde om het graspaadje te nemen
naast Canal de Furnes. We duiken opnieuw de duinstroken in, ditmaal de Dunes
Marchand waar we onderweg een groot kruisteken tegenkomen pal in de duinen.
Bray-Dunes zijn we nu ingewandeld met de rustpost die we onderweg tegenkomen.
Het is tijd om zeelucht op te snuiven op de bijna lege dijk, waar ik een beetje
verstrooid was door te laat af te slaan, dus enkele meters extra afleggen. Als
de zon verstopt raakt achter de wolken is het een pak frisser, maar als we nu
het badstadje verlaten is het weer duintrappen geblazen door de Dune Marchand,
waar we daarnet bij de splitsinglocatie kwamen nu terug zijn en dus tezamen
richting de Espace Robert Merle gaan voor de volgende rustpost. De 2 grootste
afstanden beginnen hier aan de plaatselijke lusje. We komen al snel enkele
dingen tegen die nog dienst deden tijdens de oorlog, met name eerst het oude
perron die vlak voor Het complex Ferme Nord, gebouwd in 1910, voorzag de
kliniek (Maritiem Hospitaal) van de nodige verse etenswaren. We nemen tal van
houten trappen op en neer om door het natuurgebied te wandelen richting de zee.
Eens we uit de duinen geraakt zijn, volgen we de kustlijn.We passeren het maritiem hospitaal, een
sanatorium. voordat we stilletjes aan de rustpost weer bereiken. Het is tijd om
Zuydcoote achter ons te laten om via een laatste onverhard stuk een einde te
maken aan deze 2-sterrentocht.
"Op
bezoek bij de schilder&de keizer in de koningin der badsteden."
Paaszaterdag, Paasvakantie & bovenop
een verlengd weekend. Niets houd ons tegen om onze wandelschoenen gedurende de
volgende dag meermaals aan te binden. De Keignaerttrippers organiseren voor de
5de keer "Wandelen met Prins Karel & Ensor startend vanuit
provinciedomein Walrave. Eens
gestart kon je als je tijd had direct weer halt houden om de Vogelopvang gratis
bezoeken die we in het begin voorbij kwamen. Na het wandelen tussen de
kampeerhuisjes nemen we de trap en kronkelen op de dolomietpaadjes waar me met
momenten kunnen genieten van duin -en strandzichten. Wij
kunnen ons nauwelijks voorstellen dat ruim 500 jaar geleden het vissersdorpje
Walraverszijde hier in zee verdween. Een vijftal vissershuisjes zijn in
middeleeuwse stijl herbouwt ter nagedachtenis van het dorpje. Tijdens het
wandelen op de dijk zien ook
verschillende oorlogsbunkers en resten van mitrailleurpostenuit de eerste en tweede wereldoorlog. , zij
zijn de overblijfselen van de Atlantikwall. Dit was een door de Duitse bezetter
aangelegde verdedigingsgordel tegen aanvallen uit zee. Zo was de batterij in
Raversijde bestemd als verdediging van de Oostendse haven. We betreden het
houten trapje om terug te belanden het domein waar we uitkomen aan de
startzaal. Zo onze 1ste lusje zit erop, het is tijd om een vervolg
te maken aan de wandeling. Door verfraaiingwerken was de club genoodzaakt om
ons niet door het domein te kunnen leiden maar terug te kiezen voor het baantje
dat ernaast loopt. Wij verlaten het domein en stappen door de wijk een gedeelte
van Mariakerke Oostende op. Wij passeren de eeuwenoude duinenkapel het
bekende duinenkerkje. Vele malen verbouwd en de eerste vermeldingen van een
kapel vinden wij in het jaar 1171. Het duinenkerkje werd gebouwd tussen de jaren
1350 en 1400 in Gotische stijl met een westertoren, in de eerste wereldoorlog
braken de Duitsers de toren af. Vanaf 1929 tot 1931 werd na vele vernielingen
het kerkje gerestaureerd. Er is nog heel wat oud kunstig meubilair te
bezichtigen en sinds 1946 als beschermt monument herkend. Op het kerkhof werd
hier ook baron James Ensor begraven, een Belgisch kunstschilder. En dit in zijn
geliefde omgeving, en hij belette ook dat het kerkje zou gesloopt worden. Naast
het kerkje het vertelhuisje de woonst van de familie Corvelyns. Op een bepaald
moment woonden de familie met acht dochters en zes zonen. Moeder Corvelyns was
beter gekend onder de naam Mietje Maene en was een zeer bekende visleurster. Wij
stappen richting grote baan die wij gaan kruisen, en een eindje verder veilig
afgeschermd van het drukke verkeer vangen wij een glimp op van de Oostendse
luchthaven. Het wordt een rustige zwerftocht door de straten met zijn kerk van
de Koningin om even later voorbij het voetbalplein van K.V. Oostende te komen.
Het is tijd om even halt te houden in zaaltje Ter Duinen voor de rustpost. Het
plaatselijke lusje die wij als grootste afstand hier zullen doen, kunnen we
kort over zijn. Je kan het een huizenjacht noemen want we wandelen blokjes door
de woonwijken van het aangrenzende gehucht Stene, om terug te komen in de
rustpost. Nu stappen we voor het slot met alle afstanden terug richting de
dijk. We vinden meer mensen op de dijk dan op het strand, een teken dat het nog
altijd geen prachtig weer is. Na de wandeling op de dijk stappen wij terug het
domein Raversijde in, en vinden er even later de residentie van Prins Karel.
Die er na zijn regentschap kwam wonen en het nadien verkocht aan de Belgische
staat. Thans keurig gerestaureerd en er zijn ook enkele musea in ondergebracht die
kunnen bezocht worden en een gans arsenaal boeiende en geschiedkundige
onderdelen bevatten, echt een aanrader. Anderzijds genieten wij verder na van
de prachtige natuur en komen zo naar het einde van onze wandeldag toegestapt. Wij
hadden genoten van het afwisselende parkoers. Keignaertstappers jullie zorgden
voor een verzorgde organisatie, daarom aan iedereen proficiat en van harte dank
voor jullie inzet, het gaat jullie goed en tot een volgende wandelgelegenheid.
"Op zoek naar het licht van de toren" De stormvogels organiseren voor de 18de keer hun Lange Nelle tocht vanuit Oostende. De Lange Nelle die werkelijkheid een vuurtoren is hier dichtbij is trouwens hun coverfoto van hun clubblad. De startzaal Sluisvliet bevindt zich in het oostelijk deel van Oostende, ze noemen het ook het visserijgedeelte van de stad. Uit de 4 afstanden kies ik gewoonlijk weer voor de grootste afstand, die vandaag 21,9km is. Vlakbij de startzaal ligt de 80ha grote Spuikom. Aangelegd om de havenmonding te spuien. Tijdens WO II landingsplaats van Duitse watervliegtuigen, nu het mekka voor watersportbeoefenaars en kweekplaats van de echte Oostendse oesters! We gaan de linkerkant uit langs heraangelegde paadjes om uit te komen in Bredene-sas, één van de gehuchten waaruit Bredene bestaat. Voor ons zien we de blauw witte toren waar we steeds blokjes om rond wandelen om via het wachtbekken van de Noord-Ede& plaatselijk containerpark. Wat je hier opmerkt is dat plaatselijke bewoners hun gevel beschilderd hebben met een muurtekening. Het is een paar meter meer voor we de rustpost bereiken in manege ' 't Ruitershof'. Via de paardenstallen en een prachtige paardenwegel kom je bij de St. Rikierkerk. Eens die kerk voorbij scheiden we ons van de 18km. Hier is ook het mekka van de campingzones. Tussen één van deze kampeerplaatsen gaat het links naar recreatiedomein 'Grasduinen'. Het tunneltje onder, om het wegeltje tussen de trambaan en de zee met ook depaddenstoel van kabouter pinnemuts te bewandelen, tot we een houten trap afdalen om via enkele wegeltjes tussen de wijken voor ons wijkschooltje Groenendijk zien, waar de 2de rustpost plaatsvindt. Hier maken de wandelaars aan de lijven mee wat het is om weer kleuter te voelen, want er zijn hier grotendeels kleine tafeltjes&stoelen te gebruiken. Na de rust wandelen alle afstanden op de 6km na terug naar de zee. Een venijnig klimmetje brengt je op een zandpad hoog op de duinen.tijdens de duinstrook , ter hoogte van strandpost 1 Turkeyen komen we het kunstwerk 'Olnetop 2012' van de Belg Nick Ervinck n.a.v. Beaufort 04 tegen. De artistieke installatie van 8 meter hoog refereert naar opspattende golven.Een houten trap brengt me terug naar de zeedijk. In de nabijheid ligt het fort Napoleon. Oostende was vroeger een versterkte stad, maar aan de oostelijke kant van de stand herinneren je namen als Spinoladijk, Buskruitstraat en Halvemaandijk nog aan de versterkingen. Hier kan je niet tot de havengeul wandelen, want de ganse Halvemaandijk is afgezet wegens grote werken voor de nieuwe oostelijke havendam. Je stapt niet ver van de site waar men zich klaarmaakt om nog tientallen windmolens te bouwen die ons vanuit de Noordzee elektriciteit zullen leveren.Eens de dijk verlaat zien we waaraan deze tocht is vernoemd de Lange Nelle. Deze mooie, slanke, wit-blauwe vuurtoren kan haar licht 40m ver laten schijnen om de vissers te waarschuwen. We nemen nog even afscheid van de kleinste afstand waar de sluisdeuren ons brengt naar de vismijn. We wandelen er nu door, met boven ons de prachtige foto's te kijken van visserskoppen. We keren even terug om eventjes voorbij het Visserijdok met zijn vissersschepen te wandelen, waar zelfs op een zaterdag er altijd wel bedrijvigheid is. Eerst kijken of er geen tram voorbij snelt om de laatste meters van deze wandeling langs de St. Antonius van Paduakerk af te stappen waar we het eindpunt hebben bereikt!
"Wandelen tussen de duinstroken op zoek naar garnalen"
Vandaag word door de Stormvogels uit Oostende voor de 23ste keer hulde gebracht aan de Paardenvissers. Dit wilt dus zeggen dat er gestart word vanuit hun thuisgemeente aan 't zétje met name Oostduinkerke. Ik start rond de middag voor de afstand van 23km waar we direct al afscheid moeten nemen van een andere afstand. We wandelen door de straten rond de startplaats om het eerste onverharde stukje te nemen waar de 6&21km nog een extra ommetje moeten maken. Als we voor ons kijken zien we het strand maar we verkiezen het zand van natuurgebied Ter Yde, langs beide kanten van de trambaan. Nu we alleen zijn met de 30km is het in plaats van rechtdoor een ommetje geblazen door de duinen waardoor we de baan over steken en terug kiezen voor het onverharde. Het is tijd om de 1ste rustpost bij frituur als restaurant als tearoom Paldy. We passeren vakantiepark Sunparks voordat we via de noordzeedreef het Hannecartbos ingaan waar deze gevolgd worden door het zand van de Plaatsduinen met o.a. een pittige zandhelling. Eens we dit achter de rug hebben zijn we zo goed als zeker bij het parochiehuis naast het visserijmuseum voor de rustpost. De startzaal is niet ver maar we zijn pas net over de helft, dus zetten we de tocht verder door reservaat Doornpanne waarna we de Hoge Blekker op- en neer gaan. In het begin van het bosje gaan de wandelaars van de 21&30km alvast naar de rustpost, maar wij zoeken eerst nog de gemeentelijke basisschool op om ook voor de rustpost te kiezen in de andere school hier in de buurt. We zijn begonnen aan de laatste 5km waar 'De Poort' ons het winkelcentrum doorkrassen om aan het gemeentehuis links te gaan en de dijk opzoeken en deze voltooien tot aan het einde om als het nog niet genoeg is geweest, de Schipgatduinen door te wandelen. Nog even de laatste meters met onder meer de traditionele zandhelling voor deze jaargang erop zit.
De 1ste zondag van maart staat er voor mij de Picontocht van mijn wandelclub op het menu. De startplaats onder zomerse omstandigheden nl. 16°C is dit jaar verlegd en ditmaal naar De Panne zelf. Het is even na de middag wanneer ik start voor de afstand van 24km. Al snel zoeken we het Calmeynbos op die ons na een passage door het bezoekerscentrum 'De Nachtegaal' ons al brengt naar de rustpost in vakantieverblijf J-Club. Van hieruit starten de lussen voor meerdere afstanden. Het is tijd om het mulle zand te bewandelen door de Oosthoekduinen om ons te manoeuvreren naast de werken bij de sporthal om een bospad te bewandelen die uitkomt in Adinkerke, maar snel weer het Calmeynbos induiken tot de rustpost. We nemen even tijd om het gedicht van "Zand"(Paul Snoek)te lezen om door de oosthoekwijk de drukke baan over te steken om de Kzerkepannebos op de voet gevolgd door de Houtsaegerduinen deze die uitkomt bij de trambaan. De neus krijgt ook de kans om het zeelucht op te snuiven terwijl we de ganse dijk bewandelen tot aan het standbeeld van Leopold I. De startzaal is nog niet mijn eindpunt, want we zijn nog maar net over de helft, dus weer hetzelfde stukje terug wandelen tot aan de splitsing. Ik neem even een break om op de panoramische uitkijkpunt het mooie domein De Westhoek ten volle te bekijken, want het is aan het begin van deze dat de wegen weer scheiden. Wij kunnen nog met de 18&30km even de graspaden opwandelen, maar wij ontsnappen er ook niet aan om het mulle zand te betreden(want ik ben toch een 'Duintrapper')in de Sahara. Hier word dit stuk ook in de volksmond genoemd want er kaan er behoorlijk heet zijn mede door de wind weinig kans heeft. Even over de grens word er in de cafeetje weer gerust en maakt de 18&30km een plaatselijke lus terwijl wij al door heen de camping stilletjes aan het strand opzoeken. De mensen die zeilwagenrijdend als hobby hebben kunnen vandaag hartenlust beoefenen want ze zoeven voorbij. Na het strand te verlaten hebben is het nog even de wandelpaden betreden tussen de wijken voordat we weer aan de startzaal uitkomen.
Dit jaar heeft WTC Nieuwpoort hun Geeraerttocht laten vallen om een nieuw tocht in te richten nl. Pannenkoekentocht. Gestart word er vanuit de feestzaal Witte Burg te Oostduinkerke. De tocht bestaat uit 5 lussen(ze hebben een beetje afgekeken van de wandeling die plaatsvond vanuit Sunparks een paar jaar terug) van 2,7km tot 7,7km. Als je lussen 3,4&5 bewandelt ga je 18,6km achter de rug hebben. We zijn vertrokken en dit beginnend met lus 3 na enkelen wegen te bewandeld te hebben zijn we op de zeedijk waar men bezig is met de vernieuwing van het openlucht zwembad. We wandelen op het paadje waar rechts van ons het strand zich bevind om de trambaan over te steken t.h.v. de 2 boten om de klim aan te vatten naar de startzaal. Nu is het tijd voor de langste lus waar we beginnen om lange straten te wandelen om Oostduinkerke te verlaten en een stukje duinen mee te pikken langs de Doornpanne. We beklimmen de Hoge Blekker om deze af te dalen om voet te zetten in het natuurreservaat Doornpanne om aan het einde nog de optie te nemen "duin" waar we de helling op -en neer gaan bij de startzaal. Nu rest er nog ons de laatste lus, waar we achter de kerk(voor de 2de maal)de rug toe keren en langzaam voet zetten naar de Oostvoorduinen om tot slot nog de resterende meters af te leggen om een einde te maken aan deze wandeling. De meesten zullen teleurgesteld zijn als ze vinden dat we geen gratis pannenkoeken kregen tot andere van dezelfde namen van wandeltochten.
Een paar weken was ik ook al te gast bij WNZB Knokke-Heist, maar dit weekend is het voor de zwintocht. Zij richten een zomer- en wintereditie in maar eigenlijk is het al de dagen de moeite waard om 't Zwin te verkennen. Eens gestart vanuit het schuttersplein wandelen we nog alleen maar met de andere collega's van de 20km. Wij krijgen in het begin van de wandeling de kans om Westkapelle ruimschoots te verkennen tot we even voorbij de molen alles weer tezamen loopt om het ganzenpad te nemen die ons brengt naar het gemeentelijk basisschool Polderkind voor onze 1ste rustpost. Even daarna merken we een soort van gespleten stam op die als kunstwerk dient hier in 't Zoute. Nu zijn we echt alleen en wandelen een heel lang rechtdoor stuk tot aan de grens die we over steken om in Retranchement te belanden waar in het dorpshuis weer rusten is geblazen. We verlaten dit tof dorpje om de Polderdijk op te wandelen langs de waterkant tot we belanden in Cadzand-Bad. We merken geen zonnebaders op het strand maar toch kunnen we hier genieten van de mooie zeespiegel. Op het strand staat er een paviljoen waar weverplicht zijn binnen te gaan om onze kaart af te stempelen. Als we de grenspaal tegenkomen zien we rechts van ons al het reservaat t' Zwin, maar eerst nog even de Internationale dijk opwandelen om een klein ommetje maken omdat er wegenwerken aan de gang zijn t.h.v. de ingangspoort. We merken eerst een paar harige runderen op voordat de samensmelting een feit is om door het reservaat te wandelen tot we het huppelende konijn langs onze tocht tegen komen die elke editie van deze inrichting terugkomt. We wandelen de dijk op, al is maar kort want blijkbaar komen we straks hier nog terug dat we kunnen afleiden aan het splitsingsbord. Waarom?, wel in het tentje die even verder staat opgesteld is het gezelligheid troef om even tot rust te komen voordat we de tocht verder zetten. We kunnen er niet genoeg van krijgen om wandelen we er een vervolg aan om voor het laatst vandaag kennis te maken met de Zwinduinen en -polders tot we nu echt de zeedijk- Het Zoute bewandelen om nog eventjes de straten tussen de villa's te bespeuren om via het Sint-Sebastiaanspad naast het voetbalstadion ons terug naar de startplaats brengt.
