De 1ste zondag van maart staat er voor mij de Picontocht van mijn wandelclub op het menu. De startplaats onder zomerse omstandigheden nl. 16°C is dit jaar verlegd en ditmaal naar De Panne zelf. Het is even na de middag wanneer ik start voor de afstand van 24km. Al snel zoeken we het Calmeynbos op die ons na een passage door het bezoekerscentrum 'De Nachtegaal' ons al brengt naar de rustpost in vakantieverblijf J-Club. Van hieruit starten de lussen voor meerdere afstanden. Het is tijd om het mulle zand te bewandelen door de Oosthoekduinen om ons te manoeuvreren naast de werken bij de sporthal om een bospad te bewandelen die uitkomt in Adinkerke, maar snel weer het Calmeynbos induiken tot de rustpost. We nemen even tijd om het gedicht van "Zand"(Paul Snoek)te lezen om door de oosthoekwijk de drukke baan over te steken om de Kzerkepannebos op de voet gevolgd door de Houtsaegerduinen deze die uitkomt bij de trambaan. De neus krijgt ook de kans om het zeelucht op te snuiven terwijl we de ganse dijk bewandelen tot aan het standbeeld van Leopold I. De startzaal is nog niet mijn eindpunt, want we zijn nog maar net over de helft, dus weer hetzelfde stukje terug wandelen tot aan de splitsing. Ik neem even een break om op de panoramische uitkijkpunt het mooie domein De Westhoek ten volle te bekijken, want het is aan het begin van deze dat de wegen weer scheiden. Wij kunnen nog met de 18&30km even de graspaden opwandelen, maar wij ontsnappen er ook niet aan om het mulle zand te betreden(want ik ben toch een 'Duintrapper')in de Sahara. Hier word dit stuk ook in de volksmond genoemd want er kaan er behoorlijk heet zijn mede door de wind weinig kans heeft. Even over de grens word er in de cafeetje weer gerust en maakt de 18&30km een plaatselijke lus terwijl wij al door heen de camping stilletjes aan het strand opzoeken. De mensen die zeilwagenrijdend als hobby hebben kunnen vandaag hartenlust beoefenen want ze zoeven voorbij. Na het strand te verlaten hebben is het nog even de wandelpaden betreden tussen de wijken voordat we weer aan de startzaal uitkomen.
Dit jaar heeft WTC Nieuwpoort hun Geeraerttocht laten vallen om een nieuw tocht in te richten nl. Pannenkoekentocht. Gestart word er vanuit de feestzaal Witte Burg te Oostduinkerke. De tocht bestaat uit 5 lussen(ze hebben een beetje afgekeken van de wandeling die plaatsvond vanuit Sunparks een paar jaar terug) van 2,7km tot 7,7km. Als je lussen 3,4&5 bewandelt ga je 18,6km achter de rug hebben. We zijn vertrokken en dit beginnend met lus 3 na enkelen wegen te bewandeld te hebben zijn we op de zeedijk waar men bezig is met de vernieuwing van het openlucht zwembad. We wandelen op het paadje waar rechts van ons het strand zich bevind om de trambaan over te steken t.h.v. de 2 boten om de klim aan te vatten naar de startzaal. Nu is het tijd voor de langste lus waar we beginnen om lange straten te wandelen om Oostduinkerke te verlaten en een stukje duinen mee te pikken langs de Doornpanne. We beklimmen de Hoge Blekker om deze af te dalen om voet te zetten in het natuurreservaat Doornpanne om aan het einde nog de optie te nemen "duin" waar we de helling op -en neer gaan bij de startzaal. Nu rest er nog ons de laatste lus, waar we achter de kerk(voor de 2de maal)de rug toe keren en langzaam voet zetten naar de Oostvoorduinen om tot slot nog de resterende meters af te leggen om een einde te maken aan deze wandeling. De meesten zullen teleurgesteld zijn als ze vinden dat we geen gratis pannenkoeken kregen tot andere van dezelfde namen van wandeltochten.
Een paar weken was ik ook al te gast bij WNZB Knokke-Heist, maar dit weekend is het voor de zwintocht. Zij richten een zomer- en wintereditie in maar eigenlijk is het al de dagen de moeite waard om 't Zwin te verkennen. Eens gestart vanuit het schuttersplein wandelen we nog alleen maar met de andere collega's van de 20km. Wij krijgen in het begin van de wandeling de kans om Westkapelle ruimschoots te verkennen tot we even voorbij de molen alles weer tezamen loopt om het ganzenpad te nemen die ons brengt naar het gemeentelijk basisschool Polderkind voor onze 1ste rustpost. Even daarna merken we een soort van gespleten stam op die als kunstwerk dient hier in 't Zoute. Nu zijn we echt alleen en wandelen een heel lang rechtdoor stuk tot aan de grens die we over steken om in Retranchement te belanden waar in het dorpshuis weer rusten is geblazen. We verlaten dit tof dorpje om de Polderdijk op te wandelen langs de waterkant tot we belanden in Cadzand-Bad. We merken geen zonnebaders op het strand maar toch kunnen we hier genieten van de mooie zeespiegel. Op het strand staat er een paviljoen waar weverplicht zijn binnen te gaan om onze kaart af te stempelen. Als we de grenspaal tegenkomen zien we rechts van ons al het reservaat t' Zwin, maar eerst nog even de Internationale dijk opwandelen om een klein ommetje maken omdat er wegenwerken aan de gang zijn t.h.v. de ingangspoort. We merken eerst een paar harige runderen op voordat de samensmelting een feit is om door het reservaat te wandelen tot we het huppelende konijn langs onze tocht tegen komen die elke editie van deze inrichting terugkomt. We wandelen de dijk op, al is maar kort want blijkbaar komen we straks hier nog terug dat we kunnen afleiden aan het splitsingsbord. Waarom?, wel in het tentje die even verder staat opgesteld is het gezelligheid troef om even tot rust te komen voordat we de tocht verder zetten. We kunnen er niet genoeg van krijgen om wandelen we er een vervolg aan om voor het laatst vandaag kennis te maken met de Zwinduinen en -polders tot we nu echt de zeedijk- Het Zoute bewandelen om nog eventjes de straten tussen de villa's te bespeuren om via het Sint-Sebastiaanspad naast het voetbalstadion ons terug naar de startplaats brengt.
"Een gezonde wandeling flirtend met het vriespunt"
We hebben er lang moeten wachten maar sinds vannacht en een beetje vanmorgen flirten we met het vriespunt, toch gaan we een strandwandeling maken bij wandelclub WNZB Knokke-Heist voor hun strand- en polderwandeling startend uit Heist. Eens gestart moeten we na korte tijd al een paar vrienden wegzwaaien terwijl we rond de toren gaan om de trap te nemen naar domein 'de sashul&vuurtorenweiden'. Aan de rechterkant kunnen we de jachthaven van Zeebrugge zien als we langs de kleiputten van Heist wandelen. Nu speelt het Leopoldkanaal een grote rol daar we deze volgen op de Vaartdijk tot we aan het restaurantje afslaan om recht voorwaarts naar het polderdorpje Ramskapelle. Achter de kerk in het parochiezaaltje vermoed ik is het tijd voor de 1ste rustpost van de dag. Vanaf hier zijn wij als grootste afstand verplicht de plaatselijke lus aan te vatten, waar we een grote kring maken tot aan de Zelzatebrug terug nog eens te wandelen langs het water om in korte tijd een laatste keer kennis maken met het dorpje. We nemen afscheid van dit rustige dorpje om stilletjes aan weer binnen te wandelen in de thuisstad van deze club om in een schooltje weer halt te houden om ons op te warmen. Op vertoon van de inschrijvingskaart kunnen we allemaal gratis het Heemkundig Museum Sincfala bezoeken, nu we toch door het museum van de kust doormoeten. Het tunneltje onder voordat we afscheid nemen van onze collega's om te wandelen door de Gen. Willemspark. om na de passage van het Stübbenpark en klim te nemen om af te dalen naar het strand. We wandelen nu het toch prachtig weer is langs de waterlijn voor een paar kilometers tot aan De Baai van Heist. Nee, we gaan er niet door want we moeten het strand af om de tunnel onder te trambaan te nemen om nog even door de winkelstraat te wandelen tot we weer belanden in de startzaal. Het negatieve puntje vandaag is dat de verplaatsing voor mij dubbel zo lang is dan de wandeltijd, maar treur daar niet om vanwege het prachtige parcours van deze inrichting, bedankt WNZB Knokke-Heist.
"Al staat er 'marathon',
kies ik toch voor het 'Sportief Wandelen'."
Het zijn toch bezige bijtjes die "Lachende Wandelaars" uit
Aalter. Want amper 6 dagen na de Hooggoedwandeling had de wandelaar vandaag
opnieuw de kans om Aalter en zijn omgeving te komen ontdekken. Vandaag stond
immers de 5de Aalterse marathon op het programma. Nam daarbij ook de eerste
tocht in 2014 van het project "sportief wandelen" en het zachte,
rustige, droge winterweer en je had de ideale mix om vandaag te kiezen voor
deze wandeling. Zoals de naam
al deed vermoeden kon je vandaag een heuse marathon stappen... 42 km, eventueel
te doen via het project "sportief wandelen". Wie deze afstand te lang
vond, kon nog opteren voor 32 of 25 km. Ook bij deze afstanden had je de
mogelijkheid om ze te doen via "sportief wandelen". Wou je eerder een
kleine wandeling maken dan kon je nog kiezen tussen 18, 10 en 6 km. Op deze
afstanden was wel het "sportief wandelen" niet mogelijk. Ik koos voor
32km en "sportief wandelen" want ik wou toch eens zien hoe dat
eigenlijk in elkaar zat. Het is eigenlijk vrij simpel. Met het project
"Sportief wandelen" wordt elke wandelaar aangemoedigd om zijn grenzen
te verleggen en de strijd met zichzelf aan te gaan. Een bepaalde afstand
afleggen binnen een vooropgestelde tijdslimiet, daar gaat het om. Elke tocht
biedt de sportieve wandelaar 2 afstanden aan, een kortere afstand tussen 20 en
25 km ofwel een lange afstand tussen 35 en 60 km voor de echte
kilometervreters. De wandelaar bepaalt zelf of er aan 5km/u, 6km/u, 7km/u of
8km/u gewandeld wordt. De keuze van de afstand en snelheid bepalen uiteindelijk
de opgelegde tijdslimiet. Ik besluit me te houden aan het tijdschema van 6km/u
wat goed doorstappen is maar wel haalbaar is. Eenmaal ingeschreven en de
startscan gemaakt, kan ik vertrekken richting Sint-Maria-Aalter. Na een tijdje
stappen tussen de weidse velden, de akkers en doorheen imposante beukendreven
steek ik de E40 over en stap ik het gehucht Sint-Maria-Aalter binnen. Dit gehucht is nooit een dorp
geweest vandaar dat men niet kan spreken van een deelgemeente. Vrijwel
onmiddellijk merk ik links de parochiekerk van Sint-Maria-Aalter op met aan de
overzijde de gedenksteen ter ere van de kantwerksters waar iets verderop de
rustpost ligt waar ik mijn controlekaart een eerste keer kan laten scannen. Dit
scannen moet gebeuren zowel bij aankomst als bij vertrek op de controle. De
tijdslimiet omvat trouwens ook rusttijden: namelijk 10 minuten per rustpost en
1x 30 minuten voor een langere pauze (vrij op te nemen). Toch ben ik algauw
terug op pad voor een grote lus die me stuurt naar de bossen van het Schuurlo.
Bos, natuur, velden, akkers, hier en daar een boerderij, enkele
varkenskwekerijen en een verdoken kasteeltje... het is het decor van deze mooie
lus. Na de tweede scanbeurt ben ik terug op weg voor het volgende plaatselijke
lusje. We wandelen nu een stukje op grondgebied Ruiselede met zijn Vorte
Bossen(met een opmerkende Christusbeeldje om na het Vredesbos via de
sparhoekdreef terug in de rustpost te belanden. Het vervolg van het parcours
leidt me naar het Blekkerbos en het domein Hooggoed. Het is schitterend om hier
in deze mooie bossen te wandelen. Het is werkelijk genieten in deze oase van
rust met hier en daar een beekje dat kabbelt. Alleen enkele eksters en een paar
kraaien verstoren de stilte in het bos met hun gekras. Eenmaal uit de bossen is
het nog even wandelen tussen de open velden en akkers van Stratem richting de
razende auto's op de E40. Want die moeten we via de brug overwandelen willen we
terug naar de start geraken. Terwijl de kleinere en de grootste afstanden nog een ommetje maken via de dorpskern gaat
het stapvoets de laatste meters in met een passage langs het gemeentehuis.
Aangekomen in de startzaal doe ik onmiddellijk de eindscan en mijn eerste
"sportief wandelen" zit erop.
"Alle tellers mogen weer op nul, om te kunnen herbeginnen in
Torhout."
Terwijl
menige medemensen tijd maken op het bed op te zoeken zijn de fervente
wandelaars al goed uitgeslapen om de 1ste wandeltocht van het nieuwe jaar in te
zetten. Al voor de 21ste jaar begroet wandelclub Nacht van
Vlaanderen iedereen om hun kater te verteren door een wandeling te maken in het
Houtland. In de startzaal worden volop kussen en beste wensen uitgedeeld
terwijl we ons inschrijven. Qua weeromstandigheden is er geen verandering
gekomen tegenover de laatste dagen waar het nog steeds zoeken is naar de winter,
maar nu toch al een kille wind staat. Mochten we iemand vergeten gelukkig
Nieuwjaar te wensen, heeft tijd genoeg, want de eerste kilometers van de
wandeling leggen we samen af. Jammer genoeg voor de mensen van de kleinste
afstand, maar zij maken geen passage door het groenhovebos. Na dit stukje
natuur wandelen we stilletjes naar het voetbalstadium van Torhout KM 1992 om in
de kantine even ons opwarmen. Niet ver hier vandaan aan het oude hospitaal Ten
Walle begint voor de grootste afstand ons plaatselijke lus. We zoeken het
gehuscht 't Hoge op waar een onverhard paadje(die er een beetje sompig
bijligt)ons naar de top brengt om op de treugweg binnen de kortste keer de
Groene 62 op te wandelen. Nadat we de brug zijn gepasseerd over deze
fietsweg(of oude spoorweg)tussen Oostende-Torhout steken we de baan over om
door de industriezone via het Benny Vansteelantcomplex terug in de kantine belanden.
Via het beeld 'het nest' op het rondpunt en enkele wijken waken we tijd om een
passage te maken door het gemeentepark Ravenhof. Na dit stukje groen scheiden onze wegen voor het laatst nog een keer, doordat
wij nog enkele kilometers meer moeten afleggen. We wandelen eventjes buiten het
centrum om nog op het pauwwegel te wandelen, waar we nog eens kennis maken met
de rustige momenten. We begroeten terug onze medemensen om vlak voor het
station nog even een korte passage te maken met het centrum, voordat we terug
belanden in de startplaats waar we aan onze aperitief kunnen beginnen d.m.v.
een jenevertje&boterlukke aangeboden door de wandelclub.
"Traditioneel staat de winterwandeling op het
menu."
Elk jaar organiseert de toerismedienst van
mijn stad op het einde van het jaar een winterwandeling. De winter is vandaag
ver te zoeken met deze zachte temperaturen. We vetrekken vanuit zaal
Kerkepanne, waar de inschrijving gratis is, voor de wandeling van 32km. We
krijgen al de eerste duinenpassage onder onze voeten met name de Noordduinen.
Er zijn hier wel pijlen te zien, maar geen linten. Gelukkig ken ik mijn weg
vanuit mijn broekzak. We wandelen naast de Hoge Blekker, die we wel opwandelen
op het harde gedeelte. We gaan tot de vorige jaren helemaal tot boven, om te
dalen om voet te zetten richting natuurreservaat Doornpanne. Aan het
bezoekerscentrum laten we de kaart voor de 1ste maal bestempelen. Straks komen
we hier terug. Aan de één(peniche) van de twee boten gaan wij eerst naar rechts
op weg naar de Witte Burg. We wandelen langs Ter Yde om de Oostvoorduinen in te
wandelen. Aan het einde van deze strook splitsen onze wegen. Wij wandelen langs
golfterrein Hof ter Hille richting Wulpen, waar we enkele druppels op ons hoofd
krijgen. Over de brug aan de andere kant van de Conterdijk is er in het tearoom
een controlepost gepland. We verlaten dit dorpje om stilletjes aan weer te
wandelen naar Oostduinkerke. Na de 3de controlepost wringen we door de bochten
opnieuw richting het bezoekerscentrum. We wandelen even langs de drukke baan om
recht tegenover de Normandie een klimmetje te nemen naar de Schipgatduinen. We
wandelen door het mulle zand met enkele hellingetjes, om stilletjes aan de dijk
op te zoeken die we helemaal bewandelen. Aan het toerismebureau van
St.-Idesbald krijgen we onze laatste stempel. Een kleine parcourswijziging
treed nu aan want de winkelstraat doen we niet aan. We nemen tweemaal van de
wandelaars van de 8km, voordat we voor het laatste kunnen proeven van de duinen
op het stukje die we in het begin ook hebben gedaan. Via de Zuid Abdijmolen
maken we stilletjes een einde niet alleen van deze wandeling, maar ook van deze
drukke wandeldag alsook van het wandeljaar.
"Het laatste wandeldag van het jaar begint in Nieuwpoort"
De
laatste 2 wandeltochten van het jaar zijn er twee die op amper 5km van elkaar
lopen. Straks naar Koksijde(St.-Idesbald), maar eerst de laatste van de Aktivakalender.
Wandelclub W.T.C.Nieuwpoort organiseert de vakantietocht, startend vanuit de
zaal in de vismijn. Uit de keuze van 3 afstanden is de grootste aantal
kilometers vandaag 18km. Het is nog een beetje donker als we starten met een
plaatselijk lusje. We gaan via het sluizencomplex rechts naar St.-Joris. We
passeren het Ramscapelle Road Cemetery( militaire begraafplaats) tot we de
verlichte kerk met zijn kerststal van de fusiegemeente van de stad te zien
krijgen. Nu wandelen we langs het fietswegeltje die loopt tussen de
camping&de spaarbekken. We zijn terug beland bij de sluizencomplex, om deze
rechts rond te wandelen om weldra weer te belanden in de startzaal. Nu wandelen
we met zen alen langs de vismijn/kaai om even verder via de havengeul te
wandelen naar Nieuwpoort-Bad. We maken nog eerst een passage door het
Mauritiuspark om bij elke organisatie van deze club weer te belanden in het
schooltje voor de volgende rustpost. Wij, als grootste afstand maken hier nog
een lusje. We wandelen de dijk af vooraleer de enige duinstrook van deze
wandeling door te maken, nl. de Karthuizerduinen. We maken enkele blokjes langs
straatnamen van schilders voordat we weer in de controle belanden. Nu is het
niet ver meer. We wandelen langs vakantieverblijf Yzermonde voordat we op een
wandelwegeltje tussen de woonblokken wandelen die ons brengt naar de
kinderboerderij 'De Lenspolder'. We maken nog even tijd om een glaasje glühwein
mee te pikken in het zaaltje bij het parkje, om juist voor de kerk links af te
slaan om een einde te maken aan deze wandeling. Nu nog even de tram nemen die
mij brengt naar de 2de wandeling van de dag.
"Op het einde van het jaar staat de
winterwandeling op het menu."
Elk jaar organiseert de toerismedienst van mijn
stad op het einde van het jaar een winterwandeling. De winter is vandaag ver te
zoeken met deze zachte temperaturen. We vetrekken vanuit zaal Kerkepanne, waar
de inschrijving gratis is, voor de wandeling van 32km. We krijgen al de eerste
duinenpassage onder onze voeten met name de Noordduinen. Er zijn hier wel
pijlen te zien, maar geen linten. Gelukkig ken ik mijn weg vanuit mijn
broekzak. Voor het eerst sinds 5-tal jaren wandelen we tot de top van de Hoge
Blekker, die we wel opwandelen op het harde gedeelte tot we afdalen richting natuurreservaat Doornpanne. Aan het
bezoekerscentrum laten we de kaart voor de 1ste maal bestempelen. Straks komen
we hier terug. Aan de één van de twee boten gaan wij eerst naar rechts op weg
naar de Witte Burg. We wandelen langs Ter Yde om de Oostvoorduinen in te
wandelen. Aan het einde van deze strook splitsen onze wegen. Wij wandelen langs
golfterrein Hof ter Hille richting Wulpen onder de druppels. Over de brug aan
de andere kant van de Conterdijk is er in het tearoom een controlepost gepland.
We verlaten dit dorpje om stilletjes aan weer te wandelen naar Oostduinkerke.
Na de 3de controlepost wringen we door de bochten opnieuw richting het
bezoekerscentrum. We wandelen even langs de drukke baan om recht tegenover de
Normandie een klimmetje te nemen naar de Schipgatduinen. We wandelen door het
mulle zand met enkele hellingetjes, om stilletjes aan de dijk op te zoeken die
we helemaal bewandelen. Aan het toerismebureau van St.-Idesbald krijgen we onze
laatste stempel. Nog even lange straten volgen voordat we voor het laatst
kunnen proeven van de duinen op het stukje die we in het begin ook hebben
gedaan. Via de Zuid Abdijmolen maken we stilletjes een einde niet alleen van
deze wandeling, maar ook van deze drukke wandeldag alsook van het wandeljaar.
De Keignaerttrippers uit Oostende
organiseren al een stukje rond de kerstperiode hun "Oostende met Kerstlicht".
U kan starten tot 19u, maar zodat je kan genieten van de stad in het donker,
maar je met wel binnen zijn voor 21u meld de club ons. De wandeling bestaat
vandaag uit 3 lussen die steeds vanuit het KTA vertrekken, die pal naast de
tram -en bushalte is gevestigd. We hebben gekozen om al te lussen te doen, maar
dan in omgekeerde volgorde. Beginnend doe we, nu het nog voldoende daglicht is
met lus c. Die brengt ons eerst langs het Maritiem Instituut Mercator, waarna
we via de achterkant ons tempo wordt abrupt opgehouden word door stil te staan
bij de rode lichten. We wandelen langs de grote huizen die hier gebouwd werden
in de Wijk Vogelzang. De kinderen moeten naar school kunnen, dus het is niet
raar dat we scholen tegen komen her en der in de Westerkwartierwijk tijdens deze
lus. Via de Heilige Hartkerk, gaan we rechts de
Alfonds Pieterslaan in, met al zijn
winkels voordat we via de achterkant van het stadhuis weer belanden in de
startzaal. We verliezen geen tijd en beginnen direct aan lus B. Via de The Belgian Netherlands Mine Warfare School, dwarsen we de
grote parking om het paadje naast 't bosje te betreden die ons brengt bij de oude
watertoren met zijn 2 Kariatiden. Dit zijn vrouwenbeelden die gebruikt worden als pilaren of
pilasters. Het waren danseressen die
afkomstig waren uit het Griekse dorpje Kuruai. Weeral staan we stil bij
die lichten van daarnet, voordat we weer kunnen verder stappen. Via de Joodse
Synagoge achter de St.-Jozefkerk steken we de baan over met recht voor ons het
monument van Leopold. Via het casinogebouw is het tijd om de dijk op te wandelen.
We merken dat er nog veel volk is op de dijk t.h.v. de gaanderijen. Via het zwembad
wandelen we de gerestaureerde Koninginnelaan in om rechtdoor te wandelen
richting het Spaans Paviljoen. In deze straat vinden we in het midden van de
talrijke beelden, voordat we afdalen in het Maria Hendrikapark(of t'bosje in de
volksmond). Eerst naast de Koninginnevijver om vervolgens de brug over en te
kiezen voor de Iependreef het bos te verlaten. We wandelen via de steltplaats
van de lijn voordat we deze lus ook een eind kunnen maken. We warmen ons even
op om ons bonnetje in te ruilen voor een jenever aan het jeneverbar. Het is nu
het gepaste moment om de laatste(alsook de kortste)lus aan te vatten die ons
zullen brengen naar al het pracht&praal in de binnenstad. Terugwandelend
langs het Vuurkruisenplein voor het gemeentehuis maken we onze opwachting in het Leopoldpark.
Hier staat ook het uurwerk die in deze periode mooi verlicht is maar nu nog
niet donker genoeg is om dit te bezien. Via het Marie Joseplein gaan we
rechtdoor naar het Wapenplein, waar in vele gemeenten ook een ijspiste is
aangelegd. We bekijken de verschikkende kerstkraampjes voordat we het plein
verlaten. Ondertussen is de duister gevallen als we via de casino de dijk
opwandelen. maar naar de anderen kant
toe. We komen de grote (besproken!!)kunstwerken tegen op de zeeheldenplein,
waar je al dan niet voor of tegen bent. Aan de jachthaven is er ook de
welgekende vistrap, waar ze bezig zijn met de opkuis & de meeuwen
halskijkend zien of ze geen vangst kunnen te grazen nemen. We maken nog even
een passage door de winkelstraat, maar helaas, de winkels zijn inmiddels al
gesloten. Nog een ommetje via de
Sint-Petrus- en Pauluskerk vlakbij de Amandine om nog de resterende laatste
meters wandelen we nog rond de boten/jachten met de verlichte Mercator als
uitgangbord om stilletjes een einde te maken aan deze wandeling. Aantal deelnemers: 1742
Het einde van het jaar nadert dus ook voor de
club(Duintrappers Westende) van waar ik lid van ben is het tijd voor de laatste
jaartocht in te richten. Bovendien is ze nog in mijn thuisbasis dus kan ik gewoonweg
de fiets te nemen naar zaal de Witte Burg voor de Hoge Blekkertocht. Straks
komen we weer terug maar eerst gaan we richting Nieuwpoort voor het 1ste lusje.
Ik wandel kriskras door de straten tot we na 2 splitsingen alleen door de
Spelleplekkeduinen gestaag bergop wandelen. Eens boven kan je in de verte de
zee al zien maar de zon is nog aan het opkomen dus moeten we dan maar ernaar
toe gaan. We wandelen op het rustige strand die grotendeels bedekt is met scheermesjes
uit de zee tot we het strand ruilen voor de dijk van Groenendyk/Nieuwpoort.
Recht tegenover het schooltje in taverne Duynenhuys is er een rustpost
ingelast. We wandelen verder waar we de restanten van de Sinterklaasstorm van
midden deze week nog aanwezig zijn, maar we wandelen er gewoon naast om de
Havengeul te blijven volgen tot aan het uitzichthuisje waar we het Louispad
blijven volgen tot nog een stukje meet te pikken van duinstroken tot aan de
ingang van het Hannecartbos. Je zou denken dat het nu rechtdoor zal gaan de
zaal maar nee hoor we wandelen eerst nog door Oostvoorduinen voor extra meters
tot aan de zaal. Nu gaan het de andere kant uit en laten de kerk letterlijk
achter ons om het natuurreservaat Doornpanne te wandelen om ons klaar te maken
naar de hoogste top van de Belgische kust waar het allemaal te doen is vandaag
'Hoge Blekker(33m)'.Wie bergop gaat moet natuurlijk ook bergaf door het mulle
zand om deze dan te ruilen door bospaden tot deze uitkomt aan de gemeentelijke
basisschool waar de rustpost is. Hier is het tijd voor de 2 grote afstanden om
een plaatselijke lus die hoofdzakelijk plaats vind door de Noordduinen met ook
nog de Zuid-Abdijmolen onderweg. Tegenover de kazerne is er een duin waar elk
jaar de veldrit plaats vind met in de verte de (Paul)Herygersduin. Eens de baan
over brengt een graspaadje ons naar de Coxyde Military Cemetery om weldra weer
te belanden in de rustpost. Nu gaat iedereen eerst voorbij de Sint-Niklaaskerk
over de ijsberen aan de fontein om stilletjes weer het strand op te wandelen
naar <st.-André. Nog enkele straten bewandelen tot we voor het laatst deze
dag nog eens mogen proeven van het zand om een klim te overwinnen die afdaalt
rechtstreeks in de startzaal.
Wat is er nu
niets gezelliger om in groep een wandeling te doen, dat is de motto dat
Euraudax al jaren verwezenlijkt. Vandaag hebben ze weer terug gekozen om hun jaarlijkse memorial Fred Vermeersch in te richten maar dit jaar zal het zijn om de streek te verkennen rond de
Houtlandstad Torhout. We verzamelen allemaal om 9u in feestzaal 't centrum om voor
de 1ste lus van 25km af te leggen. We(vandaag toch 65man) wandelen
nog eventjes door de straten van de binnenstad om via de ring het gehucht 't
Hoge in te wandelen. Door het paadje smal is zijn we genoodzaakt om achter
elkaar te wandelen om in de verte het kasteel van Wijnendale te zien. Het is
naar daar waar we gaan om door het Wijnendalebos te wandelen met onderweg zijn
kapelletje en ijskelder. Aan het einde van de bospassage hielden we onze eerste wagenrust voor een koffietje of glühwijntjebij Erna en Daniel. Na
8tal minuutjes was het tijd om verder te wandelen en eventjes terug keren langs
hetzelfde paadje maar toch meer gezigzagd word om de onder bladeren verdoken
modderpoelen te vermijden. We wandelen op de macadamwegen onder aanvoering van
de wegkapiteins richting Kortemark waar in het centrum tijd was voor de 1ste
caféstop in de 'Gouden Leeuw' en getrakteerd worden met een koek door enkele
medewerkers van wandelclub Michiel Mispelonvrienden. Eens we het fluitje
gehoord hebben is het weer tijd om te verzamelen om de tocht weer verder te
zetten. Enkele Kreketrekkers onder ons voelen zich thuis maar toch moeten ze
nog mee want eens de Spanjaardbeek over laten we definitief Kortemark achter
ons.Eens weer in Torhout maken we nog
een passage door het gemeentepark Ravenhof voor het tijd is om krachten bij te
vullen met onze zelf meegebrachte boterhammetjes of de lekkere spaghetti die
voor vele erg gesmaakt word. Niet allemaal hebben vandaag gekozen voor de 2x
25km maar toch zijn we nog met velen om rond de klok van 14u te vertrekken om
de andere lus te beginnen. We laten de stationsbuurt achter ons om via het
ruddervoordewegeltje voet te zetten richting het groenhovebos waar we geruime
tijd door te wandelen. We houden steeds contact met de expresweg, gelukkig op
veilige weg ernaast en ik merk dat de groep soms een lange rekker maar dit word
weer in orde gebracht wanneer we halt
houden voor de koffiestop ter hoogte van de brug in Zwevezele. De inwoners van
deze streek zijn blijkbaar tegen de plannen om hier een windmolenpark te laten
zetten en dat laten ze blijken door de vele spandoeken/affiches. De
wegkapiteins zorgen ervoor dat we veilig de drukke banen kunnen oversteken wat
wij natuurlijk erg appreciëren. Ondertussen is de duister aan het vallen
wanneer we Lichtervelde binnen wandelen en onze 5de stop houden in
traditioneel in café Wilro met zijn mooie binneninrichting. Na de laatste keer
gerust te hebben wandelen we langs het station, gelukkig hadden we fluovestjes
aan om ons zichtbaar te maken want de sommige donkere stukken die we nu krijgen
heeft ook zijn charme. Sommigen voelen al de vermoeidheid maar nog eventjes
doorbijten want met wijk Goede Herder is het niet ver meer voordat we de kerk
al zien van Torhout, die steeds dichter bij komt maar nog eventjes een ommetje
maken voordat we weer in het centrum zijn en een einde maken aan deze leuke dag
en een afspraak kunnen maken voor hun wandeling op de laatste dag van het jaar,
met name 31/12 ook te Torhout die niet vermeld staat in de Marching. Aantal deelnemers: 68
De stormtocht bestaat al een decennia lang in de badstad
Blankenberge. De wandelclub van de Int. 2-daagse toont dus al zo lang dat ze
niet alleen hun internationale 2-daagse wandelevenement kunnen aanbieden, het
klein broertje maakt ook ons het pracht en praal uit deze gemeente. Toch staat
nog niet alles op punt, dit merken we aan de inschrijvingstafel waar ze gebruik
maken om onze lidkaart te scannen in plaats van dit in te vullen. Het is daarom
eventjes aanschuiven om onze kaart te hebben om te kunnen vertrekken voor één
van de drie afstanden. We wandelen door de straatjes in deze centra en komen
onder weg het oud stadhuis en zelfs het huisje van Majutte tegen. Het
schilderachtig vissershuisje met zijn witte puntgeveltje is genoemd naar een
plaatselijke visser die als bijnaam 'Pee Majutte' kreeg. Het is tijd om de dijk
op te zoeken en richting de vuurtoren te wandelen. Het staketsel heeft zijn
beste tijd gemaakt daar ze stilletjes aan afbrokkelt. Gelukkig hebben ze voor
een soort loopbrug gezorgd waar we opwandelen tot het stukje staketsel die nog
voltakt is om naar het tearoom te gaan voor de rustpost. We keren hetzelfde
stukje terug(netjes achter elkaar op een rij)om volledig rond de jachthaven te
wandelen en het strand op te wandelen. Wij, als de stappers van de grootste
afstand krijgen de eer om heel de strand af te wandelen tot aan Wenduine. We
vervolledigen de ganse dijk op de klim aan te vatten naar het torentje om te
wandelen naar het strandpaviljoen voor de volgende knipbeurt. We snuiven nog
meer zeelucht op want we gaan weer het strandzand op al is het jammer vanwege
het miezerig weer maar we moeten ervan profiteren want het zal de laatste keer
zijn vandaag. We ruilen het zand in voor de bospaadjes in de duinbossen De
Haan, deelgebied Wenduine waar we soms worden gestoord door de mountainbikers.
Als we een molen zien weten we dat we het centrum van Wenduine wandelen met zijn mooie gevel van het gemeentehuis. Tijdens het wandelen
op het schelpwegeltje naast de trambaan komen we meerdere keren wandelaars
tegen van de 12km die blijkbaar het pijltje niet gezien hebben en te ver
gewandeld zijn. Ze mogen dus met ons terugkeren tot we de trap afdalen en links
de funderingen zien van de toekomstige fiets- en voetgangersbrug Wrakhout om de
drukken baan binnenkort veilig ver te steken. Nu moeten we dus nog uitkijken
voor het drukke verkeerom op zoek te
gaan naar de rustpost bij de camping. We wandelen op het paadje tussen de stacaravans
om weer aan de vismijn te komen. We wandelen een stukje langs de Blankenbergse
vaart om na een passage door het Tiendepark tijd te maken voor onze gratis
warme glühwein of choco. Nog eventjes de laatste kilometers af te leggen die
ons brengt via het station naar de belle epoque wijk om rond de Sint-Rochuskerk
het hoekje om de Forum weer binnen te wandelen. Aantal deelnemers: 1622
"Wandel mee......met
anderen en wandelclub nacht van vlaanderen."
Op 11 november is het altijd Wandel Mee Dag waarbij je op
veel plaatsen een wandeltocht kan kiezen uit het aanbod vermeld in de Marching.
Mijn voorkeur dit jaar gaat naar Torhout waar wandelclub Nacht van Vlaanderen
de wandelaars 3 afstanden voor ons uitgestippeld hebben. Nog voor we goed
en wel op toerental geraakt waren, mochten we , na een klein ommetje langs de
Burg, alweer halt houden voor een jenevertje in het oude hospitaal Ten Walle,
een welgekomen opwarmertje. Vermoedelijk werd dit hospitaal gesticht in 1229
door Joanna van Constantinopel (1205-1244), de gravin van Vlaanderen. Door de
godsdiensttwisten tijdens de geuzentijd in de 16de eeuw ging het ter ziele,
waarna het in 1661 werd heropgericht. De zusters Augustinessen uit het
hospitaal van Menen bevolkten het hospitaal in 1666. De gebouwen die er nu nog
zijn stammen uit de 17de en 18de eeuw. Tijdens de Franse Revolutie werd het
gebruikt als stapelplaats voor aangeslagen goederen. Later vond de gendarmerie
er onderdak. De zusters werden nadien opnieuw eigenaar van de noordvleugel en
de moestuin. In 1834 werd de oude hospitaalvleugel volledig eigendom van de
stad. In 1840 werd het heringericht als een rusthuis voor ouderlingen. Nadien
werd ten zuiden van de bestaande gebouwen een hospitaal gebouwd. In 1890
tenslotte werd de neogotische kapel gebouwd. In de Eerste en Tweede
Wereldoorlog werd het gebruikt als veldhospitaal. Door de bouw van het
Sint-Rembertziekenhuis, kort na de Tweede Wereldoorlog, verloren de gebouwen
hun hospitaalfunctie. Nu volgt de treinspoor een grote rol daar we eerst op de
oude spoorwegbedding wandelen naast de treinspoor, de spoorbrugtweemaal onder moeten voordat we weer het
centrum doorsnuiven met onder meer het oorlogsgedenkteken voor
de militaire slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog opgericht op het
Conscienceplein.
We doken er onder de spoorweg om via een aaneenschakeling van wijkwegels
Torhout-Oost te doorkruisen, om bij de Ruddervoordewegel te belandden. Een
heerlijke, smalle wegel die zich rond en tussen de mistige velden en akkers
slingert, alvorens terug te draaien richting de woonwijk. Eens deze wijk terug
bereikt, stonden ons nog wat meer wegeltjes en paadjes te wachten, die ons
afleverden aan de campus Houtland voor de rustpost. Vanaf hieruit zijn we
begonnen aan de lussen te beginnen aan de lus met de stappers van de 14km. Een
graspad(die soms erg waterig is) brengt ons eerst naar de vallei van de Koebeek
en de Spanjaardbeek. Het bochtig traject biedt tal van verrassende uitzichten. We
bewandelen nu een stukje van het Moereveldpad waar we de landelijke omgeving
ten westen van Torhout verkennen. Een bont lappendeken van weilanden en akkers
doorsneden met kleine waterlopen zorgt voor een aangenaam, afwisselend
landschap. Men ontmoet er vooral rustige, landelijke weggetjes en tal van
boerderijen. Via de manege&kinderboerderij komen we weer terecht in de
campus. Voor de volgende lus wandelen we nu een stukje alleen te beginnen met
de Pauwwegel aan de achterkant van de campus.We wandelen door de Krommenhaak waar we onderweg enkele schattige
kalfjes tegen komen voordat we het gehucht 'Goede Herder' eventjes doorkruisen
om na de drukke baan te volgen hebben de rustpost voor een laatste maal
binnentreden. Nu gowe tope(West-Vlaams voor 'gaan we samen')de resterende kilometers
aanvatten om via de Kortemarkwegel een passage te hebben door het stadspark
Ravenhof . Aan het einde maken we nog even tijd om één van de talrijke
poëzie-borden nog te lezen tot we weer belanden in de startzaal om ook onze
wapens neer te leggen.
Elke eerste zondag van de maand november organiseert de
Brigandtrotters uit Ingelmunster hun wisselbeker. Het is voor mij ook de eerste
keer dat ik zal kennismaken met al dat schoons in deze omgeving. Vandaag is het
ook nog de laatste kans om deel te nemen aan "Sportief wandelen" van
Aktiviamaar niet getreurd, volgend jaar
krijg je weer de kans. Ik verschoot toch een beetje toen ik zag dat er om 8u al
500wandelaars ingeschreven, dus moet dit toch een echte aanrader zijn
blijkbaar. Eens het sportcomplex verlaten zoeken we al snel het water op. Eens
te brug over wandelen we langs het kanaal Roeselare-Ooigem tot aan de laadkaai
van een fabriek om kleine wegeltjes te wandelen om weer via een speeltuintje
eventjes het kanaal weer opzoeken via een jaagpad. We treden Ingelmunster weer
binnen om een stille weg te nemen die ons zal leiden naar de 1ste
rustpost. Deze stad is dik bebouwd want het zijn allemaal huizen dat we
tegenkomen onderweg naar Izegem. Na de splitsing krijgen we een onverwachte bui
boven onze hoofd, daar toch de zon schijnt om de Emelgembrug niet over te gaan
maar het paadje te kiezen naast de spoorweg. De jeugdbrandweer van Izegem
offeren hun zondagvoormiddag op om toch als eens te proeven wat hun grote
mannen doen als wij voet binnen zetten om het hoekje in de school voor rustpost
2. We moeten eventjes halt houdenvoor
de gesloten slagboom want de trein rijd het station van Izegem binnen. Trap op,
brug over en dan weer trap af om een klein stukje van het kerelspad te wandelen
tot we het kanaal Roeselare-Leie volgen eerst op een sompig stukje(al zijn er
ook slimme mensen die nu al kiezen voor het grasgedeelte)maar geleid door de parcoursmeester
het gras kiezen. Rechts komen we voorbij het kasteel van Ingelmunster waar we
deze niet kunnen zien daar de toegangspoort dicht is, dus zit er niets anders
op dan eerst afscheid te nemen van de 12&17km om het wegeltje te volgen
tussen het natuurgebied Mandelhoek en Brigandswandelpad via de beukendreef tot
aan de volgende rustpost in het Trefpunt St.-Pieter te Emelgem. We krijgen
direct 2 splitsingen achter elkaar waar we als uitkomst hebben dat we nu alleen
wandelen. We volgen de 'juiste weg' in de Goede Buurstraat waar de kolen
wachten om naar de veiling te gaan. We zien andere wandelaars in de verte terug
keren dat wil zeggen dat we een blokje om maken waar we Meulebeke in wandelen
om toch een beetje meer beschutting tegen de regen op te zoeken in
Provinciedomein 't Veld met zijn vele vijvers. Eens uit dit bos zijn we voor
een korte passage in Ardooie om de rustpost op te zoeken in een authentieke
cafeetje op de hoek waar je dit hier niet zou verwachten. We pikken de
wandelaars van de 28km op om naast de preiranken te wandelen om kennis te maken
met het Merelbos. Het Merelbos is een rust- en wandelgebied voor de
plaatselijke omwonenden van iets meer dan 5 hectare. Het is eigendom van de
stad Izegem en werd in 1992-'93 aangeplant. Je kunt er luisteren naar typische
zangvogels als de tjiftjaf en je vindt er algemene vlindersoorten als de
citroenvlinder. Na dezelfde rustpostlocatie als eerder op deze dag rest ons nog
allen een klein stukje van 3km maar. We volgen het Iseghemwegeltje om door de
wijken te wandelen en het laatste onverhard(Oude Aerdeweg)te nemen die ons weer
brengt naar het sportcomplex.
"De
Wisselbekertocht die start in de Vismijn, maar toch jachthaven al zijn naam
doet."
Ook voor WTC Nieuwpoort is het tijd om hun jaarlijkse
wisselbeker te houden, gelukkig onder droge omstandigheden zoals niet voorspeld
was. Uit de keuze van 5 afstanden startend vanuit de Vismijn wandelen we de IJzer
over om de Nieuwe Jachthaven voldoende te verkennen voordat we langs het
monument van Albert-I monument aan het sluizencomplex afscheid nemen van de
12km. We wandelen langs het water waar we linksaf de Frontzate opwandelen voor
de HEEN-weg die ons leid naar Ramskapelle om in het dorpshuis d'Oude Schole de
rustpost is gelegen. Wij als 2 grootste afstanden leggen we extra meters af om
terug de oude spoorweg(Frontzate)te bewandelen waar bijna op het einde wij naar
beneden moeten om rond de koolhofput te wandelen. Via enkele lange wegen
wandelen we rond de stadskern om weer te belanden in de Vismijn. Néé, niet als
aankomst maar als rustpost, want we zijn net over de helft. We wandelen tussen
de nieuwbouwappartementen tot aan Nieuwpoort-Bad waar op de vaste
rustpostlocatie bij elke organisatie terecht komen(met name het schooltje). Het
is tijd om nu eventjes alleen te gaan wandelen, dit doen we door enkele
achterliggende straten te wandelen tot aan de Sint-Hubertuskerk waar het links
gaat om Nieuwpoort eventjes te verlaten. Nu volgt het mooiste(jammer genoeg ook
te kort)stukje van de omloop als we de duinen van Ter Yde inwandelen die ons
brengt naar het strand. Veel tijd hebben we niet om de zeelucht op te snuiven
daar we de zeedijk snel weer opmoeten tot een de rustpost. We keren met zen
allen weer de zeedijk op, maar door werken een omeweggetje moeten doen om de
havengeul te verkennen loodrecht naar de Vismijn.
"Halloween viert
men toch als het donker is&op het einde van de maand Oktober?"
Voor de Spiegelstappers uit Ieper breekt Halloween wel vroeg
aan,en dan nog maar te zeggen dat het een dagtocht is zonder griezels. Er word
gestart vanuit het zaaltje achter meubelwinkel Crack voor de afstand
van18,10km. We passeren in de Leopold III-laan langs zijn borstbeeld om via het
voetbalveld de tunnel onder het rondpunt te nemen. Iedereen maakt kennis met
een passage door het Ieperse Vredesbos die uitkomt aan de Zillebeke-vijver. Het
is jammer dat de mist roet gooit want ver kan je niet kijken over het water. We
wandelen rond de vijver die ons verbind met Zillebeke. In het klein cultureel
centrum wacht ons de enige rustpostplaats van de dag waarvan hieruit de lussen
vertrekken. De 2 grootste afstanden gaan na de kerk naar rechts om deze
gemeente even te verlaten. De stieren kijken een beetje vreemd op als ze al die
wandelaars opmerken die op het paadje tussen de maïsvelden voet zetten richting
Hill 62 zonder eerst Sanctuary Wood Cemetery te passeren. We wandelen rond de
gedenkteken monument Hill 62 Memorial om even verder één van de talrijke
militaire kerkhoven, nl. Maple Copse Cemetery voorbij te wandelen. Een
plaatselijke landbouwer heeft de organiserende club toegang te geven om rond
zijn perenhaarden te wandelen, al zijn ze kaal geplukt om enkele niet
verkoopbare op de grond. Het is tijd om aan ons 2de lusje te beginnen vanuit
Zillebeke-city. Naast de spoorweg vinden we tijdens onze route de 'Larch Wood
Railway Cutting Cemetery' die we eventjes bezoeken en op de grafstenen merken
dat er ook jonge soldaten hier gesneuveld zijn. We wandelen verder om een
passage te maken door Provinciedomein Palingbeek om daar rond de waterplas te
wandelen om uit te komen aan Hill 60, al bekend voor de meesten. Stapwaarts
keren we via de rustpost terug naar de vijver, waar de mist grotendeels
verdwenen is waar we nu heel de vijver kunnen bewonderen tijdens de passage nu
aan de andere kant. Nog even enkele meters af te leggen om weer via het
tunneltje een eind te maken aan deze wandeltocht.
September is een
drukke maand voor de Heuvellandstappers qua wandelorganisaties want na de
11-Bergentocht begin deze maand organiseren ze nu op het eind hun Kratertocht.
Alles gebeurt rond Wijtschate, één van de ....deelgemeenten van Heuvelland.
Eens gestart gaan we zonder de 10km langs het doprspleintje 'de Dries'.
Op de hoek herinnert het beeld van een tunneler ons aan de soldaten die diep
onder de heuvelrug van Wijtschate-Mesen de Duitse stellingen ondermijnden als
voorbereiding aan de Mijnenslag van juni1917. We vervolgen langs het
Kampagnebos (20 ha) waar men meerdere relicten uit WOI zich in bevind. Zo komen
we voorbij een grote, als verblijf voor vleermuizen ingerichte bunker en bij
het verlaten van het bos is er ook de gemetselde Duitse mijnenschacht Dietrich
te zien. We wandelen een stukje langs de grote drukke baan om als enige het
paadje te kiezen die boven een prachtig uitzicht geeft over het golvend
landschap met onder meer de Rode Berg die we rechts herkennen. De kerk van
Wulvergem laten we rechts, om langs de R.E. Farm Cemetery. Het is tijd om voor
het eerst onze bevoorradingskaart te tonen om deze om te ruilen voor een
drankje in de hoeve waar de kleine katjes dolle pret hebben. We nemen de klim
die ons brengt naar de dorpskern van Wijtschate. Nu is het tijd om de
wandelaars van de 10km te vergezellen door middel van een graspad die ons
brengt naar de drukke Ieperstraat die we voorzichtig dwarsen om af te slaan
naar de Blauwepoorthoek. We dalen af in de vallei van de Blauwepoortbeek waarna
het Sint-Georgeswegel ons naar de avontuurlijke doorsteek van de kleiputten van
de beschermde buizenfabriek Dumoulin brengt. Het lijkt wel of we hier een
parcours van een cross krijgen want we maken kleine lusjes op dit terrein. Een
weidepad brengt ons naar de Galgestraat waar we maar eventjes tijd hebben om
andere collega's te begroeten want aan het einde van deze straat worden we
gesplitst. Nu maken we kennis met eerste stukje pad van de Grote keer. De
Grote Keer is een eeuwen oude voettocht langsheen de stadsgrenzen van Mesen. Ze
valt samen met de noveen ter ere van O.-L.-Vrouw van Mesen en de relikwie van
het Heilig Kruis en gaat jaarlijks door van 14 tot en met 22 september. Een
groot deel van het traject is enkel dan toegankelijk en de landbouwers moeten
daarvoor de doorgang over hun velden en weiden vrijmaken, dat kunnen we merken
als we tussen de wortelen wandelen. Voordat we Mesen binnenwandelen,kiezen we
voor enkele onverharde paden om te komen bij het Iers Vredespark. De toren
symboliseert enerzijds de herdenking van alle soldaten van het Ierse eiland die
gesneuveld zijn tijdens de Eerste Wereldoorlog en anderzijds het streven naar
verzoening tussen alle inwoners van het Ierse eiland. Eerst stappen we door het veld en vervolgens
door een weide. Na nog een velddoorsteek komen we bij de rustpost in het Peace
Village. Het is stilletjes tijd om terug te keren niet zonder eerst langs de
Messines Ridge Britisch Cemetery voorbij te lopen. Hier liggen 1.503 soldaten
begraven (1003 Verenigd Koninkrijk, 342 Australiërs, 128 Nieuw-Zeelanders, 57
Zuid-Afrikanen en 1 Canadees). Alle lichamen werden na de wapenstilstand uit
het omliggende slagveld bijeen gebracht, wat ook het grote aantal onbekende
soldaten verklaard. De hoeve naast het kerkhof was vroeger de abdijhoeve Ferme
du Moulin. Op de plaats waar de Hospiesmolen, de windmolen van de boerderij,
stond, werd het Cross of Sacrifice opgericht. Rondom vind je 44 gedenkplaten
waarin de namen van 840 vermiste Nieuw-Zeelandse soldaten gebeiteld staan.
Allen sneuvelden ze tijdens de Slag om Mesen op 7 of 8 juni 1917. We dalen af
in de vallei van de Steenbeek en de onverharde Scheerstraat voert ons naar een
pauze met versnapering in een boerderij. Er rest ons alleen nog te stijgen naar
Wijtschate op hetzelfde stukje te wandelen als daarnet met onderweg de Duitse
bunker, beter bekend als 'Sky Point' om zo een einde te maken aan deze
wandeldag.
Het is weer tijd om een tocht van mijn wandelclub mee te
doen. De wisselbekertocht van het jaar is traditioneel de Duin- en Poldertocht,
dus op naar Lombardsijde. Het is zondagmiddag dus grote afstand zit er niet in,
ik moet blij zijn met de 19km maar wandelen is goed voor de gezondheid. De 4
grootste afstanden beginnen hier met een plaatselijke lusje om te beginnen.
Hier niet ver vandaan liggen nog de bunkers van Veldbatterij Bamburg waar we
dus door wandelen. Een plaatselijke boer heeft hier duidelijk groenten over
want zijn voorgevel is versierd met pompoenen en een kar vol courgettes.
Ondertussen zijn we het plaatsnaambord van Slijpe(Middelkerke)voorbij gewandeld
en zoeken we de Rattevallebrug op. Die licht natuurlijk aan het water waar
daarnaast een jaagpad loopt die met momenten niet effen is om zo terug te keren
naar Lombardsijde met ook nog onderweg de zonnepanelen park met zijn
windmolens. Na de startzaal weer binnengesprongen gaat het nu de andere kant op
richting het reservaat IJzermonding die we doorwandelen om langs het kwartier
Lombardsijde met zijn vuurtoren(nu omgeven door een stelling)om het strand op
te zoeken. We pikken een stukje zeelucht mee om langs een duinpaadje halt te
houden aan de rustpost in een plaatselijke serre. Vanaf hier krijgen meerdere
afstanden plaatselijke lus(-sen)voorgeschoteld terwijl wij stilletjes aan naar
de startzaal te gaan zonder eerst langs de campingzones te passeren om aan te
komen.
De laatste
midweektocht van het zomerverlof brengt me naar Wijnendale(Torhout)om voor de
10de Terug naar de Natuurtocht. Het moet niet altijd loopwedstrijden zijn dachten de Road Runners uit
torhout, waarom niet eens een wandeling inrichten? En zo komen velen ieder jaar
terug naar hen om volop te gaan genieten van de natuur. Vanuit het parochiezaal
starten telkens 3 lussen, dus beginnen we met lus a(5,8km).Het is meteen de
kortste, maar zonet lazen we dat het is met de meeste natuur. Even langs de
verdoken watermolen zoeken we het Provinciedomein d'Aertrycke op waar we enkele
lussen trekken rond het kasteel. Met sommige momenten horen we het geluid van
kettingzagen waar een grote kraan erop wijst dat er hier aan bosbeheer doet. Na
het bos draaien we nog een oostwegel in voordat we weer belanden in het
parochiezaal waar we meteen beginnen aan lus b(7,5km) Aan de kerk komen straks
weer want hier worden de 2 overige lussen gesplitst. Wij gaan eerst naar links
waar we de trap afdalen om op de groene 62 te wandelen. Een private wegeltje
die ook jachtgebied is&slechts vandaag bewandelbaar is(die we konden
afleiden op een bordje in het begin)brengt opnieuw ons naar een bos waar we
wandelen op de groene dreven tussen de bomen die ons al een beetje denken aan
de komende herfst. Uit het bos wandelen we het gehucht Driekoningen binnen,
gelukkig niet voor lang want we wandelen door de poort van het provinciedomein
en zien nu het kasteel op zijn vooraanzicht. Na een tussenstop in de startzaal
beginnen we aan de laatste lus c(8,1km)Wat komt er als eerst op gedachte als je
"Wijnendale"hoort? Bijna zeker hoor je veel het kasteel, deze kunnen
we dus niet vergeten vandaag. We verlaten de dorpskern om nu bovenop de groene
62 te wandelen om de verbinding te maken naar het kasteel. We wandelen door het
domeinbos met lange stukken waar enkele druppels vallen die nochtans niet
voorspeld was om met volle teugen te genieten met name van de kasteelbeek, de
ijskelder, het kapelletje&natuurlijk het kasteel zelf(waar wel van
buitenaf)Nog een klein stukje af te leggen moeten we om terug te keren in de
parochiezaal waar we ten volle genoten hebben van deze wandeling.
