Elke eerste zondag van de maand november organiseert de
Brigandtrotters uit Ingelmunster hun wisselbeker. Het is voor mij ook de eerste
keer dat ik zal kennismaken met al dat schoons in deze omgeving. Vandaag is het
ook nog de laatste kans om deel te nemen aan "Sportief wandelen" van
Aktiviamaar niet getreurd, volgend jaar
krijg je weer de kans. Ik verschoot toch een beetje toen ik zag dat er om 8u al
500wandelaars ingeschreven, dus moet dit toch een echte aanrader zijn
blijkbaar. Eens het sportcomplex verlaten zoeken we al snel het water op. Eens
te brug over wandelen we langs het kanaal Roeselare-Ooigem tot aan de laadkaai
van een fabriek om kleine wegeltjes te wandelen om weer via een speeltuintje
eventjes het kanaal weer opzoeken via een jaagpad. We treden Ingelmunster weer
binnen om een stille weg te nemen die ons zal leiden naar de 1ste
rustpost. Deze stad is dik bebouwd want het zijn allemaal huizen dat we
tegenkomen onderweg naar Izegem. Na de splitsing krijgen we een onverwachte bui
boven onze hoofd, daar toch de zon schijnt om de Emelgembrug niet over te gaan
maar het paadje te kiezen naast de spoorweg. De jeugdbrandweer van Izegem
offeren hun zondagvoormiddag op om toch als eens te proeven wat hun grote
mannen doen als wij voet binnen zetten om het hoekje in de school voor rustpost
2. We moeten eventjes halt houdenvoor
de gesloten slagboom want de trein rijd het station van Izegem binnen. Trap op,
brug over en dan weer trap af om een klein stukje van het kerelspad te wandelen
tot we het kanaal Roeselare-Leie volgen eerst op een sompig stukje(al zijn er
ook slimme mensen die nu al kiezen voor het grasgedeelte)maar geleid door de parcoursmeester
het gras kiezen. Rechts komen we voorbij het kasteel van Ingelmunster waar we
deze niet kunnen zien daar de toegangspoort dicht is, dus zit er niets anders
op dan eerst afscheid te nemen van de 12&17km om het wegeltje te volgen
tussen het natuurgebied Mandelhoek en Brigandswandelpad via de beukendreef tot
aan de volgende rustpost in het Trefpunt St.-Pieter te Emelgem. We krijgen
direct 2 splitsingen achter elkaar waar we als uitkomst hebben dat we nu alleen
wandelen. We volgen de 'juiste weg' in de Goede Buurstraat waar de kolen
wachten om naar de veiling te gaan. We zien andere wandelaars in de verte terug
keren dat wil zeggen dat we een blokje om maken waar we Meulebeke in wandelen
om toch een beetje meer beschutting tegen de regen op te zoeken in
Provinciedomein 't Veld met zijn vele vijvers. Eens uit dit bos zijn we voor
een korte passage in Ardooie om de rustpost op te zoeken in een authentieke
cafeetje op de hoek waar je dit hier niet zou verwachten. We pikken de
wandelaars van de 28km op om naast de preiranken te wandelen om kennis te maken
met het Merelbos. Het Merelbos is een rust- en wandelgebied voor de
plaatselijke omwonenden van iets meer dan 5 hectare. Het is eigendom van de
stad Izegem en werd in 1992-'93 aangeplant. Je kunt er luisteren naar typische
zangvogels als de tjiftjaf en je vindt er algemene vlindersoorten als de
citroenvlinder. Na dezelfde rustpostlocatie als eerder op deze dag rest ons nog
allen een klein stukje van 3km maar. We volgen het Iseghemwegeltje om door de
wijken te wandelen en het laatste onverhard(Oude Aerdeweg)te nemen die ons weer
brengt naar het sportcomplex.
"De
Wisselbekertocht die start in de Vismijn, maar toch jachthaven al zijn naam
doet."
Ook voor WTC Nieuwpoort is het tijd om hun jaarlijkse
wisselbeker te houden, gelukkig onder droge omstandigheden zoals niet voorspeld
was. Uit de keuze van 5 afstanden startend vanuit de Vismijn wandelen we de IJzer
over om de Nieuwe Jachthaven voldoende te verkennen voordat we langs het
monument van Albert-I monument aan het sluizencomplex afscheid nemen van de
12km. We wandelen langs het water waar we linksaf de Frontzate opwandelen voor
de HEEN-weg die ons leid naar Ramskapelle om in het dorpshuis d'Oude Schole de
rustpost is gelegen. Wij als 2 grootste afstanden leggen we extra meters af om
terug de oude spoorweg(Frontzate)te bewandelen waar bijna op het einde wij naar
beneden moeten om rond de koolhofput te wandelen. Via enkele lange wegen
wandelen we rond de stadskern om weer te belanden in de Vismijn. Néé, niet als
aankomst maar als rustpost, want we zijn net over de helft. We wandelen tussen
de nieuwbouwappartementen tot aan Nieuwpoort-Bad waar op de vaste
rustpostlocatie bij elke organisatie terecht komen(met name het schooltje). Het
is tijd om nu eventjes alleen te gaan wandelen, dit doen we door enkele
achterliggende straten te wandelen tot aan de Sint-Hubertuskerk waar het links
gaat om Nieuwpoort eventjes te verlaten. Nu volgt het mooiste(jammer genoeg ook
te kort)stukje van de omloop als we de duinen van Ter Yde inwandelen die ons
brengt naar het strand. Veel tijd hebben we niet om de zeelucht op te snuiven
daar we de zeedijk snel weer opmoeten tot een de rustpost. We keren met zen
allen weer de zeedijk op, maar door werken een omeweggetje moeten doen om de
havengeul te verkennen loodrecht naar de Vismijn.
"Halloween viert
men toch als het donker is&op het einde van de maand Oktober?"
Voor de Spiegelstappers uit Ieper breekt Halloween wel vroeg
aan,en dan nog maar te zeggen dat het een dagtocht is zonder griezels. Er word
gestart vanuit het zaaltje achter meubelwinkel Crack voor de afstand
van18,10km. We passeren in de Leopold III-laan langs zijn borstbeeld om via het
voetbalveld de tunnel onder het rondpunt te nemen. Iedereen maakt kennis met
een passage door het Ieperse Vredesbos die uitkomt aan de Zillebeke-vijver. Het
is jammer dat de mist roet gooit want ver kan je niet kijken over het water. We
wandelen rond de vijver die ons verbind met Zillebeke. In het klein cultureel
centrum wacht ons de enige rustpostplaats van de dag waarvan hieruit de lussen
vertrekken. De 2 grootste afstanden gaan na de kerk naar rechts om deze
gemeente even te verlaten. De stieren kijken een beetje vreemd op als ze al die
wandelaars opmerken die op het paadje tussen de maïsvelden voet zetten richting
Hill 62 zonder eerst Sanctuary Wood Cemetery te passeren. We wandelen rond de
gedenkteken monument Hill 62 Memorial om even verder één van de talrijke
militaire kerkhoven, nl. Maple Copse Cemetery voorbij te wandelen. Een
plaatselijke landbouwer heeft de organiserende club toegang te geven om rond
zijn perenhaarden te wandelen, al zijn ze kaal geplukt om enkele niet
verkoopbare op de grond. Het is tijd om aan ons 2de lusje te beginnen vanuit
Zillebeke-city. Naast de spoorweg vinden we tijdens onze route de 'Larch Wood
Railway Cutting Cemetery' die we eventjes bezoeken en op de grafstenen merken
dat er ook jonge soldaten hier gesneuveld zijn. We wandelen verder om een
passage te maken door Provinciedomein Palingbeek om daar rond de waterplas te
wandelen om uit te komen aan Hill 60, al bekend voor de meesten. Stapwaarts
keren we via de rustpost terug naar de vijver, waar de mist grotendeels
verdwenen is waar we nu heel de vijver kunnen bewonderen tijdens de passage nu
aan de andere kant. Nog even enkele meters af te leggen om weer via het
tunneltje een eind te maken aan deze wandeltocht.
September is een
drukke maand voor de Heuvellandstappers qua wandelorganisaties want na de
11-Bergentocht begin deze maand organiseren ze nu op het eind hun Kratertocht.
Alles gebeurt rond Wijtschate, één van de ....deelgemeenten van Heuvelland.
Eens gestart gaan we zonder de 10km langs het doprspleintje 'de Dries'.
Op de hoek herinnert het beeld van een tunneler ons aan de soldaten die diep
onder de heuvelrug van Wijtschate-Mesen de Duitse stellingen ondermijnden als
voorbereiding aan de Mijnenslag van juni1917. We vervolgen langs het
Kampagnebos (20 ha) waar men meerdere relicten uit WOI zich in bevind. Zo komen
we voorbij een grote, als verblijf voor vleermuizen ingerichte bunker en bij
het verlaten van het bos is er ook de gemetselde Duitse mijnenschacht Dietrich
te zien. We wandelen een stukje langs de grote drukke baan om als enige het
paadje te kiezen die boven een prachtig uitzicht geeft over het golvend
landschap met onder meer de Rode Berg die we rechts herkennen. De kerk van
Wulvergem laten we rechts, om langs de R.E. Farm Cemetery. Het is tijd om voor
het eerst onze bevoorradingskaart te tonen om deze om te ruilen voor een
drankje in de hoeve waar de kleine katjes dolle pret hebben. We nemen de klim
die ons brengt naar de dorpskern van Wijtschate. Nu is het tijd om de
wandelaars van de 10km te vergezellen door middel van een graspad die ons
brengt naar de drukke Ieperstraat die we voorzichtig dwarsen om af te slaan
naar de Blauwepoorthoek. We dalen af in de vallei van de Blauwepoortbeek waarna
het Sint-Georgeswegel ons naar de avontuurlijke doorsteek van de kleiputten van
de beschermde buizenfabriek Dumoulin brengt. Het lijkt wel of we hier een
parcours van een cross krijgen want we maken kleine lusjes op dit terrein. Een
weidepad brengt ons naar de Galgestraat waar we maar eventjes tijd hebben om
andere collega's te begroeten want aan het einde van deze straat worden we
gesplitst. Nu maken we kennis met eerste stukje pad van de Grote keer. De
Grote Keer is een eeuwen oude voettocht langsheen de stadsgrenzen van Mesen. Ze
valt samen met de noveen ter ere van O.-L.-Vrouw van Mesen en de relikwie van
het Heilig Kruis en gaat jaarlijks door van 14 tot en met 22 september. Een
groot deel van het traject is enkel dan toegankelijk en de landbouwers moeten
daarvoor de doorgang over hun velden en weiden vrijmaken, dat kunnen we merken
als we tussen de wortelen wandelen. Voordat we Mesen binnenwandelen,kiezen we
voor enkele onverharde paden om te komen bij het Iers Vredespark. De toren
symboliseert enerzijds de herdenking van alle soldaten van het Ierse eiland die
gesneuveld zijn tijdens de Eerste Wereldoorlog en anderzijds het streven naar
verzoening tussen alle inwoners van het Ierse eiland. Eerst stappen we door het veld en vervolgens
door een weide. Na nog een velddoorsteek komen we bij de rustpost in het Peace
Village. Het is stilletjes tijd om terug te keren niet zonder eerst langs de
Messines Ridge Britisch Cemetery voorbij te lopen. Hier liggen 1.503 soldaten
begraven (1003 Verenigd Koninkrijk, 342 Australiërs, 128 Nieuw-Zeelanders, 57
Zuid-Afrikanen en 1 Canadees). Alle lichamen werden na de wapenstilstand uit
het omliggende slagveld bijeen gebracht, wat ook het grote aantal onbekende
soldaten verklaard. De hoeve naast het kerkhof was vroeger de abdijhoeve Ferme
du Moulin. Op de plaats waar de Hospiesmolen, de windmolen van de boerderij,
stond, werd het Cross of Sacrifice opgericht. Rondom vind je 44 gedenkplaten
waarin de namen van 840 vermiste Nieuw-Zeelandse soldaten gebeiteld staan.
Allen sneuvelden ze tijdens de Slag om Mesen op 7 of 8 juni 1917. We dalen af
in de vallei van de Steenbeek en de onverharde Scheerstraat voert ons naar een
pauze met versnapering in een boerderij. Er rest ons alleen nog te stijgen naar
Wijtschate op hetzelfde stukje te wandelen als daarnet met onderweg de Duitse
bunker, beter bekend als 'Sky Point' om zo een einde te maken aan deze
wandeldag.
Het is weer tijd om een tocht van mijn wandelclub mee te
doen. De wisselbekertocht van het jaar is traditioneel de Duin- en Poldertocht,
dus op naar Lombardsijde. Het is zondagmiddag dus grote afstand zit er niet in,
ik moet blij zijn met de 19km maar wandelen is goed voor de gezondheid. De 4
grootste afstanden beginnen hier met een plaatselijke lusje om te beginnen.
Hier niet ver vandaan liggen nog de bunkers van Veldbatterij Bamburg waar we
dus door wandelen. Een plaatselijke boer heeft hier duidelijk groenten over
want zijn voorgevel is versierd met pompoenen en een kar vol courgettes.
Ondertussen zijn we het plaatsnaambord van Slijpe(Middelkerke)voorbij gewandeld
en zoeken we de Rattevallebrug op. Die licht natuurlijk aan het water waar
daarnaast een jaagpad loopt die met momenten niet effen is om zo terug te keren
naar Lombardsijde met ook nog onderweg de zonnepanelen park met zijn
windmolens. Na de startzaal weer binnengesprongen gaat het nu de andere kant op
richting het reservaat IJzermonding die we doorwandelen om langs het kwartier
Lombardsijde met zijn vuurtoren(nu omgeven door een stelling)om het strand op
te zoeken. We pikken een stukje zeelucht mee om langs een duinpaadje halt te
houden aan de rustpost in een plaatselijke serre. Vanaf hier krijgen meerdere
afstanden plaatselijke lus(-sen)voorgeschoteld terwijl wij stilletjes aan naar
de startzaal te gaan zonder eerst langs de campingzones te passeren om aan te
komen.
De laatste
midweektocht van het zomerverlof brengt me naar Wijnendale(Torhout)om voor de
10de Terug naar de Natuurtocht. Het moet niet altijd loopwedstrijden zijn dachten de Road Runners uit
torhout, waarom niet eens een wandeling inrichten? En zo komen velen ieder jaar
terug naar hen om volop te gaan genieten van de natuur. Vanuit het parochiezaal
starten telkens 3 lussen, dus beginnen we met lus a(5,8km).Het is meteen de
kortste, maar zonet lazen we dat het is met de meeste natuur. Even langs de
verdoken watermolen zoeken we het Provinciedomein d'Aertrycke op waar we enkele
lussen trekken rond het kasteel. Met sommige momenten horen we het geluid van
kettingzagen waar een grote kraan erop wijst dat er hier aan bosbeheer doet. Na
het bos draaien we nog een oostwegel in voordat we weer belanden in het
parochiezaal waar we meteen beginnen aan lus b(7,5km) Aan de kerk komen straks
weer want hier worden de 2 overige lussen gesplitst. Wij gaan eerst naar links
waar we de trap afdalen om op de groene 62 te wandelen. Een private wegeltje
die ook jachtgebied is&slechts vandaag bewandelbaar is(die we konden
afleiden op een bordje in het begin)brengt opnieuw ons naar een bos waar we
wandelen op de groene dreven tussen de bomen die ons al een beetje denken aan
de komende herfst. Uit het bos wandelen we het gehucht Driekoningen binnen,
gelukkig niet voor lang want we wandelen door de poort van het provinciedomein
en zien nu het kasteel op zijn vooraanzicht. Na een tussenstop in de startzaal
beginnen we aan de laatste lus c(8,1km)Wat komt er als eerst op gedachte als je
"Wijnendale"hoort? Bijna zeker hoor je veel het kasteel, deze kunnen
we dus niet vergeten vandaag. We verlaten de dorpskern om nu bovenop de groene
62 te wandelen om de verbinding te maken naar het kasteel. We wandelen door het
domeinbos met lange stukken waar enkele druppels vallen die nochtans niet
voorspeld was om met volle teugen te genieten met name van de kasteelbeek, de
ijskelder, het kapelletje&natuurlijk het kasteel zelf(waar wel van
buitenaf)Nog een klein stukje af te leggen moeten we om terug te keren in de
parochiezaal waar we ten volle genoten hebben van deze wandeling.
Het was nog droog
toen we voor de laatste keer deze morgen de bus namen om ons te laten brengen
naar Ieper. Eens uit de bus mochten de paraplu's al open, hopelijk zal dit niet
voor gans de dag zijn. Het is eventjes wachten op de start, maar eens op gang
geschoten volgen worden we direct afgescheiden van de 2 kleinste afstanden. Het
beginstukje is dezelfde als vorig jaar met een passage door het park tot aan de
drukke baan. We volgen de vijverbeek om de open vlakte in te trekken richting
Vlamertinge. De wandelaars van de 16km gaan door het kasteel van Vlamertinge,
terwijl wij daartegen rechtdoor wandelen tot aan de Hospitaalhoek. Daar gaat
het rechts de boerenwegels die nu modderwegels zijn op tot aan Elverdinge. Ook
wij krijgen een kasteeldomein voorgeschoteld. Binnengaan doen we via de groene
poort, het pad links volgend langs de vijver om buiten te gaan via de zwarte
poort. Vooraleer de drukke baan over te steken, groeten we eerst nog het beeld
van "bekend ventje" en gaan we in rechte lijn naar Boezinge. Onderweg
komen we de kleinste afstand tegen die bijna aan het einde van deze wandeling
zijn daar hun aankomst is in Boezinge. Wie goesting heeft kan een gratis pintje
drinken in brouwerij SAS of voor de anderen even verder een gratis frisdrankje
krijgen. Direct na het Artillery Wood Cemetery splitsen onze wegen opnieuw en
wandelen als grootste afstand de steentjespad(Ledwigepad)tot aan de fabriek van
Belgomilk waar we een frisco krijgen. Daarna in rechte lijn via een laatste
stukje onverhard van deze editie naar Sint-Jan waar alle wandelaars(op de 8 na
dus)samen komen t.h.v. New Irish Farm Cemetery. We krijgen nog een gratis
drankje&koekje als sampling tot we de poort van de eindcontrole
doorwandelen, MAAR nog moeten doorwandelen naar de parkingsite van Picanol om
onze medaille of plaatje kunnen ophalen die het einde luid van deze editie,
maar nu al verlangen naar 20/08/2014 voor de 42ste editie.
Als je 1dag niet
willen hebben is het wel steeds de dag van Diksmuide. De meeste vinden deze de saaiste
van alle vier. Gelukkig regent het niet zoals gisteren, maar de warmte moeten
we wel meenemen. Als de burgemeester ons op gang heeft geschoten wandelen we
door tot we de brug over de IJzer over steken en dan onder de brug wandelen
richting de IJzertoren. Nu volgt ons voor 80% van het vervolg rustige wegen met
als eerste dorpje Sint-Jacobskapelle. Hier nemen we afscheid van de kleinste
afstand zonder eerst nog een drankje mee te graaien onder het waakzaam oog van
"De Pelgrim". Onder de wieken van de windmolens gaat ook de 16km van
ons weg die richting Nieuwkapelle wandelen. Wij bevinden ons nu op de Oude
zeedijk totdat we in Lo aankomen. Nu de fabriek van Jules Destrooper hier
bevind krijgen we een boterlukke om door het stadspark te wandelen met aan het
einde de Caeserboom aan de Westpoort. Eens een molen voorbij slaan we rechts de
velden in. We wandelen een kleine 5km door verschillende boerderijen en
veldwegeltjes. We komen uit aan het mout- en brouwhuis waar we gescand worden
en nagenoeg over de helft zijn. We lopen een stukje langs de Lovaart om deze
over te steken waar de brug versiert is met meerdere pijlen. We wandelen op het
steentjespad van de Pannendorpwandelroute, om zo te komen in Lampernisse.
Eerst pikken we de 24km op, kort daarna de 16 kilometerwandelaars om richting
te IJzertoren voor de 2de keer deze dag te bereiken. Het einde is
bijna hetzelfde als het begin maar het gaat nu links door de winkels tot aan de
Grote Markt.
De 2de
dag is traditioneel de mooiste van de vier waar vandaag het heuvelland centraal
staat. Starten doen we de komende dagen op de plaatselijke grote markten,
vandaag naast het stadhuis. We wandelen tegen het verkeer in om de ring over de
steken om zonder de 8km langs de zijkant van de industrieterrein te wandelen
met voor we de controleurs van de omloop die me bij wijze van spreke
escorteren. Op naar de 5km waar we de mensen van de melkbrigade tegen komen en
stilletjes aan de bergen in de verte zien. De wandelaars van de 2 grote
afstanden trekken verder naar Loker waar we gesplitst worden om elkaar terug te
zien op de Rodeberg. Wij volgen het graspaadje en het bos tot we de laatste
meters kassei betreden tot op de top van de Kemmelberg waar daar ons een
frisdrank kunnen krijgen. Via "Den Engel" dalen we langs de kasseien
om via het graspaadje richting Dranouter te wandelen. Op de grote parking word
onze kaart afgestempeld om in orde te zijn met de boekhouding. Een vervelend
stukje onverhard met grote stenen in reservaat Eeuwenhout brengt ons de
Douvevallei in, zeer mooie zichten, zeer mooie paadjes in het bos, zelfs enkele
trapjes met als finale een kleine korte klim naar de Rodeberg om uit te komen
bij de "Lijstermolen". We dalen samen met de wandelaars van de 24km
af naar Westouter, waar jammer genoeg de paraplu's tevoorschijn moeten komen.
We nemen nu definitief afscheid van de heuvels om onderweg al de wandelaars
weer op te pikken voordat we wegens werken even een omweg moeten maken om de
Vleterbeek naast ons zien en de stadskern ban Poperinge binnen te dringen en de
markt te veroveren waar de ambiance jammer genoeg niet te vinden is daar
iedereen verschuiling zoekt.
De 4-daagse is voor
mij het einde van de zomervakantie, waar we rond de ijzer wandelen. De 1ste dag
is voor mij een thuismatch daar het loopt in eigen gemeente. Nu het nog kan heb
ik eerst uitgeslapen, want de komende dagen is het steeds vroeg opstaan. Ik start
zoals het hoort op de begin aan de St.-Niklaaskerk. We gaan rechts en zien daar
de tentenkamp van Oostduinkerke om stilletjes aan Doornpanne te bereiken.
Onderweg hebben we al de 8km-stappers achter gelaten. We wandelen door het
reservaat op het steengruis voor dat we dalen richting zee toe. Na een
melkbekertje hebben we 5km achter ons en volgen de ganse dijk tot aan
St.-Idesbald met onderweg een soepje van de Paardevissers en de 16km daar ons
verlieten. Wij alleen volgen de grote baan voordat we De Panne binnentreden om
een appeltje te krijgen van de gemeente om deze op te eten tijdens de hele dijk
tot aan de tent van Marcel Vantilt. We zoeken het strand op om deze een klein
stukje te volgen. Zand krijgen we nu in overvloed, daar we een passage hebben
door domein De Westhoek. Voor afkoeling zorgt het Calmeynbos en een fruitsapje
aan het einde van deze strook. We bewandelen de macadamwegen om stilletjes aan
Veurne te bereiken. Dit doen we langs het water met de verschillende bruggen.
We bereiken de site van de Suikerfabriek en zien loopgraven gereconstrueerd
voor de serie 'in de velden'. Voor we het station passeren moeten we eerst onze
kaart afstempelen. We zoeken stilletjes weer de rust op om quasi in rechte lijn
te wandelen naar Wulpen, een deelgemeente van Koksijde. Aan het brugje is het
weer de samenkomst van alle afstanden om de laatste meters af te leggen langs
het golfcomplex voordat we in het visserijmuseum belanden.
Snaaskerke, waar
kan je dit het best situeren?Het is even buiten Oostende maar ook niet ver van
Gistel gelegen. Het is bereikbaar met het openbaar vervoer dus wandelschoenen
aan voor de polderwandeltocht georganiseerd door Wandelclub Gistel. Welke van
de drie afstanden zullen we doen vraag ik me af bij de inschrijvingstafel. Het
is mooi weer & tijd genoeg, dus waarom niet kiezen voor de 22km. We mogen
nog even genieten van rustige wegen maar dan volgt de grote baan langs het
Plassendalevaart waar we netjes achter elkaar wandelen. Er moet een manier zijn
om hier over of onder het water te kunnen! Ah, wat zien we daar al? Collega's
wandelaars wandelen op de Snaaskerkebrug dat wij dus ook op en af moeten. Nu
laten we het geruis van auto's ruilen voor het geruis van vogeltjes terwijl de koeien
+schapen liever gezellig met zen allen de schaduw opzoeken. Als we de
houtfabriek gepasseerd zijn vroeg er me iemand of dit de weg naar de start is.
Ik help ze op de goede weg daar ik de streek een beetje ken. We nemen de andere
brug over het water om weldra afscheid te nemen van de kleinste afstand die in
de rustpost/startzaal hun wandeling al hebben opzitten. Eens weer bij de Sint-Cornelius-kerk gaat het nu naar links waar ik de dame zie
die me daarnet iets vroeg voor de startzaal. We wandelen bij het geboortebos
van 2006 op de groene 62 tot aan de thuishaven van deze wandelclub met name
Gistel. Eerst de tunnel onder de E40 voordat we de cafetaria van het zwembad
rusten is geblazen. Voor de afkoeling moeten de mensen ergens anders naartoe
want die is gesloten vandaag, maar de zee is toch niet ver. Het is eerst
aandachtig het splitsingsbord raadplegen dat je de juiste weg kiest, want
hopelijk ben ik de enige die de verkeerde richting heb bewandeld. Voor het
plaatselijk lusje wandelen we voorbij het borstbeeld van Pieter Bortier.In Gistel experimenteerde hij op de
Britanniahoeve, en legde hij volkstuintjes aan voor gepensioneerde landbouwers zonder
eigendom. Dit was een primeur in België. In Diksmuide opende de hij als eerste
in West-Vlaanderen een openbaar park. We wandelen voorbij de oostmolen om de harde weg te wandelen tussen de
maïsvelden om terug voor een poosje de groen 62 te bewandelen tot we weer bij
het zwembad zijn. Nu ik de juiste weg volg moeten we over de E40 om het
macadamwegeltje te volgen naast de Waerevaart. Nog even de grote baan volgen
tot we even voorbij de betonfabriek het stukje opnieuw doen die ons nu ik
brengt naar het einde toe.
Met zen
allen komen we de 2de vrijdag van augustus naar Bornem om deel te
nemen aan de "Dodentocht". Sommigen voor een weddenschap, de eerste
deelname of gewoon om proberen als getrainde wandelaar de 100km af te leggen
binnen 24 uur. Na een treinreis wilde ik van voor eens starten en was dus om
17u al aanwezig om mijn badge af te halen. Na ik mijn bagage te hebben
afgegeven aan één van de vele vrijwilligers, verschoot ik dat er al een spurtje
van een kilometer werd ingezet om toch vooraan te staan. Terwijl sommigen nog
een dutje proberen te doen schoven er duizenden aan in mondjesmaat om klaar te
staan om te vertrekken. Nadat weervrouw Sabine Hagedooren als ambassadrice van
Plan België ons beide handen in de lucht wilde hebben&de burgemeester door
een micro die niet wilde meehelpen voor zijn toespraak steeg de spanning op. De
brandweer zorgde ervoor dat het nog even kalm was, maar eens zij weg waren
gingen de lopers als een schicht ervandoor. Door het late startuur(21h)was het
niet lang wachten voor het donker werd toen we op de Groenendijk lang de
Schelde, wandelden met links enkele schapen onder het krekelsgeluid. Aan de
kerk van Weert kregen we de tijd om voor de 1ste keer ons bevoorraden met een
bekertje water. Als we de steentjesdreef met enkele grote putten hebben
bewandeld komen we terug in het centrum van Bornem, waar we nog niet opgeven
want 15km afgelegd te hebben is nog geen 100, dus houd de moed erin collega's.
We gaan de tunnel onder de N16 door om bij de chocoladefabriek krachten op te
doen door een dorstlesser en een rijsttaartje. De Schelde speelt een bijrol in
deze actiefilm omdat we er weer langs wandelen voordat we kennis maken met
Hingene, die wellicht bekend staat als de gemeente van kasseien, die wij niet
graag opwandelen. Op weg naar Ruisbroek zien we de schelde stromen in het
donker, het ideale moment om de kikkers te horen. Wat ook hoort bij dit
evenement is dat de plaatselijke bewoners ook hun slaap even uitstellen om bij
een vuurtje, de ene al groter dan de andere, de deelnemers aanmoedigen. Aan het
station gaan we naar rechts om eventjes het spoor te volgen tot we aan een
rondpunt een kookketel met de naam 'Duvel' opmerken. Dat wil zeggen dat we op
de controle aan de klimmuur de kans op een Duveltje naast ons verstandelijk
liggen, voor we een passage hebben door de brouwerij. Nu volgt het langste overgangsstuk
van 10,39km tot de volgende controlepost, met op een deeltje een vervelend
stukje onverhard waar de stenen uitsteken, maar gelukkig hebben we genoeg
zaklampen bij om niet te kunnen struikelen. In de gemeente Londerzeel staan de
mensen van Aquarius om ons een drankje te geven in toch te zeggen uitstekende
weeromstandigheden. Nu komen we aan het punt net na het bordje van de 50km waar
de meeste willen bereiken, de bekende post van Palm. We zien na 7uur wandelen dat
er nog weinig opgevers zijn, zodat het nog kalm is. Vlug de tijd geven om ons
van frissere kleren en/of kousen aan te brengen plus krachten op te doen om te
beginnen aan het tweede gedeelte. Als de duisternis heeft plaats gemaakt voor
de dag mag een stukje bos niet ontbreken, dus wandelen we door het Buggenhoutbos
om nog een stukje molenbeek mee te pikken om krachten op te doen aan de school
van Lippelo. Kort erna hebben we al 3/4 opzitten van deze tocht om rond het
water van het fort Lieszele te wandelen. Een onverhard wegeltje brengt ons naar
het centrum van Puurs om even halt te houden. Na de toren gaat het links doorWandelbos Tekbroek om de
verbinding te maken naar Oppuurs. Een agente brengt ons veilig de baan over om
het onverhard paadje te wandelen tussen de Vlasrootputten. Nadat we de nog
overblijfselen van het vroegere station Sint-Amands met kort daarna de sporthal
kunnen we hier nog even bij- of aftanken voor de laatste 10km af te leggen.
Traditioneel volgt nu de passage op jaagpad of beter bekend de dijk van de
Schelde. Eerst passeren we Mariekerke, het dorp van Emile Verhaeren met onder
meer zijn grafsteen die uitkijkt op de grote plas. Wie het nog nodig heeft kan
nog even bijtanken bij de laatste bevoorradingspunt om beginnen af te tellen met
de albekende bordjes voordat we het centrum betreden waar we onder geklap de
eindmeet bereiken net zoal de 6932 collega's van de 11157(recordopkomst)die
gisterenavond vertrokken zijn.
Vele
wandelclubs hebben een midweek wandeltocht op hun jaarprogramma staan, dus kon
wandelclub de Stormvogels uit Oostende niet achterblijven. Op naar tsjeitje
(nvdr. zeetje) of respectievelijk De Haan voor de 42ste uitvoering van de
Noordzeetocht. Verzamelen doen we aan de Einsteinschool alwaar ons de keuze
wordt geboden van vijf wandelafstanden.We kijken eerst of er geen verkeer is om
de drukke Stationsstraat te dwarsen richting de Sint Monicakerk. We stappen
eveneens voorbij de nieuwe bibliotheek waar vroeger de pastorie van de paters
Augustijnen stond opgesteld. Het is nu opletten geblazen bij het over steken
van de drukke baan en de tramsporen (de trams zijn dringend aan vervanging toe
maar ze rijden nog altijd heel geruisloos!). We wandelen nu op en neer door de
Concessiewijk met zijn talrijke geklasseerde villa's uit de Belle-Epoque.Na de
zeetrap afgedaald te zijn ontmoeten we in de Normandiëlaan een beroemde
geleerde die rustig op een bankje zit. Het is Einstein, die hier in deze
gemeente veel van zijn vrije tijd doorbracht. Het is tijd om de natuur op te
zoeken, een stuk Duinbossen De Haan/deelgebied Vlissegem wenkt. Waarna we de
zeedijk opstappen, waar we merken dat er nog niet veel strandgangers te zien
zijn. Via een stukje van het domeinbos (waar ook een venijnig trapje inzit naar
een torentje)bereiken we opnieuw de startzaal als rustpost. Na de inwendige
mens gesterkt te hebben, stappen we nu naar links, met dank aan de
parcoursbouwer! Enkele rustige wijken met moderne villa's brengen ons terug
naar het bos. Via rustige, slingerende, onverharde bospaden bereiken we de wijk
Vosseslag. Een deelgemeente van De Haan waar het centrumplein druk aan het
renoveren is. Even verder in de wijkschool van het GO! Vosseslag hebben we
terug een rustpost. Behoor je net zoals ik tot de 24 km-stappers dan moeten we
hier nog een extra lusje afleggen. We flirten met de grens van buurgemeente
Bredene om het wegeltje te nemen naar recreatiedomein de Grasduinen. Net tot
aan het begin, want tussen de 2 kampeerzones door wenken we af en
tegelijkertijd vormt deze periode er een grote circustent. We wandelen op het
paadje waar we aan beide kanten natuurreservaat d'Heye kunnen bezichtigen. Nog
eventjes de straten van dit Bredense gehucht bewandelen voordat we terug de
rustpost binnen springen weliswaar al wandelend. Na een verkwikkende rust met
deze zomerse wandeltemperaturen zijn we klaar voor het laatste stuk van de
wandeling. Al snel zoeken we de verkoeling op van het duinbos De
Haan/deelgebied Klemskerke. Wie hier al meerdere keren heeft gewandeld weet dat
het paadje er niet zo denderend bij ligt. We moeten uitkijken om niet te
struikelen willen we heelhuids de eindmeet bereiken.
Als er ieder jaar in Middelkerke een stripfestival plaats
vind organiseert de Duintrappers hun Stripfigurentocht. We zijn gestart vanuit
de startzaal met alle afstanden tegelijkertijd zodat we op vertoon van onze
controlekaart na een tijdje de dijk te hebben bewandeld, gratis het festival
kunnen bezoeken. Eens uit de tent gaan we richting Oostende lang beide kanten
van de trambaan om langs het wegeltje met zijn campings terug in de startzaal
te komen voor de rustpost. We nemen hetzelfde stukje tot aan de dijk nogmaals,
maar nu de andere kant op. We komen de verschillende bronzen stripfiguren tegen
zoals jommeke, nero,etc. op weg naar Westende. We verlaten de dijk via het
schelpwegeltje die gaat langs het vroegere camping Kosmos tot we even verder in
het schooltje de rustpost is gelegen. Terwijl de grootste afstand hier nog een
plaatselijke lusje aflegt keren wij alvast terug. Eens de kerk voorbij is het
tijd om in de polders te wandelen voor ruime tijd met onder meer de
stripdoolhof die alsware de poort is om Middelkerke terug in te wandelen. We
maken nog een passage door het stadspark die ons terug doet belanden bij de
sporthal.
Het was zwoel met kans op onweer, hopelijk is het niet
erg toen ik richting gits trok waar voetje voor voetje hun gitsbergroute inrichten.
Het was mistig, doch droog en warm toen we vertrokken voor de 31km vanuit de
sportzaal van het Dominiek Savio Instituut. Aan het einde van de Koolkampstraat
gaat het links de Engelhofstraat in, een mooie asfaltweg met veel groen en
prachtige woningen. Het is heel rustig in de straat, je hoort zelfs bijna geen
vogels. Dit is waarschijnlijk te wijten aan het mistige weer. We horen het in
de verte reeds donderen. De 50 km verlaten ons en wij slaan rechtsaf. In deze
straat zijn er aan weerszijden maïsvelden. De maïs is al tot op manshoogte
gegroeid en gelukkig is er geen felle zon want dan is de hitte bijna niet te
harden. We maken een passage door de Hawynbossen die hier ligt. Het begint nu
toch serieus te donderen en we zien de eerste bliksemschichten. Plots begint
het hevig te stortregenen. Ik berg snel mijn fototoestel op en in enkele
seconden ben ik doornat. Ik probeer te schuilen onder een boom of even verder
in een landbouwgarage. Het blijft maar stortregenen en het ziet er niet naar
uit dat het vlug zal stoppen. We hebben in een lus gelopen en eigenlijk ben ik
niet ver meer van de rustpost. Gelukkig is de regen nu voorbij definitief toen
we in groot Roeselare wandelden met deelgemeente beveren-aan-de-Ijzer waar een
rustpost was. Nu keerden we terug met nog een passage op de gitsberg tot we
afdaalden tot het stationsgebouw die vlakbij de finish lag.
"ook al is heet, zo vlucht je al het gedoe van de
troonwissel."
Omdat de
troonwisseling mij niet interesseert heb ik geluk dat er een wandeling in de
buurt is. De Spoetnikstappers organiseren in Westende hun jaarlijkse Beachwalk.
De tocht is ingedeeld in drie lussen. Ze alle drie doen kan ik niet wegens ik
pas achter de middag kan starten. Ik heb gekozen om lus 1&2 te doen,
beginnend met de laatste. We nemen een kasseiwegeltje om rechts af te slaan en
nu gewoon rechtdoor te wandelen richting de zee. We wandelen tussen de
strandgangers op deze hete dag om het strand te volgen tot aan de pier van
Nieuwpoort. Dit loopt eveneens gelijk met natuurreservaat 'De IJzermonding'
alsook het legerkwartier van Lombardsijde waar wij rond wandelen. Nog even de
drukke baan oversteken, de tram voorrang geven om via de campingplaatsen een
klein wegeltje te nemen om uit te komen recht tegenover het vroegere camping
Kosmos. Weldra belanden we weer in de startzaal om direct te beginnen aan lus
1. We zoeken de trambaan even weer op voor een korte tijd om de dijk op te
zoeken. Die wandelen we richting Middelkerke tot even voorbij hotel de Rotonde
de dijk te verlaten via een wegeltje waar we links de watertoren zien. We
steken de drukke baan over en kiezen voor het verharde duinenwegel waar we nu
rechttoe gaan want deze komt uit aan het pleintje waar de start/aankomst is. Toch
heb ik deze hitte een wandeling gemaakt van 14,5km.
"Wandelen door de natuurgebieden even uit het stadscentrum."
Nu het nog
volop zomer is moeten we er ten volle van genieten. Daarom lassen we op het
laatst nog een tocht in. Nu organiseren de Keignaerttrippers uit Oostende voor
de 3de maal Rondom De Keignaert. Ik dus het openbaar vervoer nemen om de
verplaatsing te maken even uit het stadscentrum waar de inschrijving plaats vind.
De langste afstand dat ik vandaag kan doen is ruim 24km lang. Eens gestart
nemen we de wegeltjes die de omliggende wijken zich verbinden. Zo komen we uit
in de industriezone die we snel doorwandelen. Eens buiten mogen we een klein
stukje rond wandelen het krekengebied. Nadat we dit stukje verkend hebben
konden we door het Vredesbos wandelen maar helaas, de wandeling zet ons voort
richting Zandvoorde. Een onverdoken wegeltje brengt ons naar de Grote
Keignaert, een prachtig stukje watergebied die je kan bewonderen als je tijd
hebt door een uitkijktoren. Rond de skeelerpiste komen we het beeldhouwwerk van
'De zwaan met kuikens', want zwaan komt hier veel voor met o.a. zwanefeesten,
de zwaanhoek&zwanenlaan. Het is tijd voor de 1ste rustpost in de toepasselijke
taverne "De Leegaard". We zetten ons tocht verder en bewandelen het
Noriyuki Inoue Pad(spreek dat maar eens uit)die zich bevind naast het
Geuzenbos. We doorkruisen onze collega's als we Zandvoorde achter ons laten en
bewandelen een stukje Groen 62 over de E40. We volgen de drukke baan om deze
even voorbij te steken voor een rustig stukje naast de spoorweg om te belanden
in de startzaal/rustpost. Nu is het tijd omna de 2de passage van het tunneltje te gaan wandelen met de kleinste
afstand. We wandelen rond het Jet Center om via de volkstuintjes een passage te
maken door het Maria-Hendrikapark. We wandelen rond de Konijnevijver en het
Spiegelmeer(met een kunstwerk in het midden)om weer het schaduwstukje te
verlaten langs het bomenpad. Terwijl de andere afstanden richting de aankomst
gaan moeten wij nog een plaatselijke lusje maken om aan onze kilometers te
komen. We nemen de brug over de E40 en belanden terug in de industriezone, waar
het voorbijzoeven van de vrachtwagens zorgt voor de wervelwindje. We verlaten
het drukke gedeelte om te wandelen langs het sportcomplex De Schorre, met niet
alleen zijn sportterreinen maar ook hier een volkstuintje en een aantal
bunkers. We wandelen door het gehucht Stene met zijn witte molen tot we
nogmaals de E40 over steken en links de torens zien van Oostende om terug te
belanden in de wijk Konterdamom een
einde te maken aan deze wandeltocht.
"Wandelen in de zomer aan de andere kant van de kust."
Eerst moeten
we een verplaatsing nemen van ruim 2 uur voordat we kunnen deelnemen aan de
zomertocht te Knokke-Heist. De wandelende Noordzee Boys organiseren steeds in
de zomervakantie hun zomertocht. Eens gestart voor de 20km vanuit het
schuttersplein volgen we het Caddiespad naar het waterbedrijf met zijn blauwe
kraan. Achter het gemeentehuis volgen we de verschillende paadjes tussen de
riante villa's tot we langs Maurice Lippens afscheid nemen van de 2 kleinste
afstanden. Vanaf volgende week is hij pas koning maar heden heeft hij hier nog
zijn Prins Filiplaan die wij ingaan die grenst aan het Koningbos. Maar niet
getreurd, we maken ook een passage door het bos tot we terecht komen in de
rustpost. Nog een klein stukje weer door het bos om stilletjes aan richting het
strand te gaan via het Zoutedijkske. De andere afstanden zoeken al snel de dijk
op terwijl wij nog langs de villa's wandelen die eromheen zijn gebouwd. Het is
nu ook voor ons tijd om de dijk te bewandelen die we geruime tijd wandelen om
toch deze toch eventjes te verlaten voor de rustpost in het schooltje vlak na de
H.Hartkerk. We hebben nog niet genoeg gekregen van de zee want weer een passage
op de dijk met onder meer zijn casino&de Wandelaar. Even verder wandelen we
alleen een stukje verder een bosje in die naast de drukke baan loopt. De andere
afstanden mogen we weer begroeten bij het Zeemeerpark met een kunstwerk midden
het water, om samen een passage te maken langs het Lippensplein, die pal voor
de winkelstraat ligt. Nog even langs de sportpark om via Sint-Sebastiaanspad
terug te belanden op het schuttersplein. Aantal deelnemers:926
"Je hoeft express geen gids te nemen, als je het alleen kunt
verkennen."
Het is tijd
om vandaag aan citytrippen te doen in het Venetië van het Noorden. De Brugse
Metten wandelclub organiseert voor de 11de keer hun Breydel&De
Coninck-wandeltocht die pal in de stadswallen van Brugge zal plaats vinden.
Eens vanuit de startzaal dien niet ver van het station ligt wandelen we op de
vesten tot we de gele Ezelspoort te voorschijn komt. We wandelen er rond heen
om de Pater Damiaanstraat in te wandelen waar we her en der prachtige huisbouw
tegenkomen. In het centrumgedeelte vind men her en der kerken zoals er ook één
staat op het Sint Jacobsplein. Niet ver hier vandaan komen we de
stadsschouwburg voorbij waar voor de ingang een beeldhouwwerk staat. Het duurt
niet lang voordat we belanden op de grote markt met zijn belfort die centraal in
de belangstelling staat. De club heeft ervoor gekozen om in die belfort een
rustpost in te lassen in de zaal Georges Rodenbach. Straks komen we hier nog
eens terug maar eerst worden we nog gesplitst om richting de Burg te wandelen.
Waar enkele gidsen in kleine groepjes de toeristen meer info geven trekken wij
langs de vismarkt langs het water waar de toeristenbootjes talrijk aanwezig
zijn op deze mooie dag. Het is tijd dat wij als grootste afstand tijd maken om
alleen te wandelen. We verlaten even het centrum om een passage te maken door
het Pastoor Van Hoecke-plantsoen. Even voorbij het kinderkunstwerk merken we op
dat we te ver zijn gewandeld, dus even terug keren om een steegje te
bewandelen. In het kantmuseum vind de volgende rustpost deze plaats vin in de
kantine. We maken tijd om met de andere afstand stilletjes terug te wandelen
naar het belfort voor de 3de rustpost van de dag. Nu gaan we de
andere kant op om eventjes door de winkelstraat te wandelen. Het is tijd om het
wegeltje te bewandelen naast de molens die hier ook bevinden. Daar hoort ook de
Smedenpoort bij die niet ver van de jachthaven ligt. We wandelen er even rond
om een passage te maken door het Koningin Astridpark. Kijk daar wie er naar ons
kijkt, het is de standbeeld van Guido Gezelle. We maken nog een passage door
het concertgebouw recht tegenover het t'Zand om de laatste meters af te leggen
van deze wandeling.
"Een lange wandeling maken tijdens de
kortste nacht van het jaar."
Heet het 'Nacht
van Vlaanderen', 'Nacht van West-Vlaanderen', of zoals dit jaar 'De
Nacht&dag van torhout', goed en wel maar de meeste wandelaars houden
hetgewoon bij De Nacht. Al zijn de
afstanden lang, we doen dit in de kortste nacht van het jaar. Ik neem het openbaar vervoer om mij te verplaatsen
naar Torhout voor mijn 4de deelname van de Nacht van
West-Vlaanderen. In de sporthal haalt iedereen zijn borstnummer en/of
controlekaart om stilletjes zich klaar te maken voor de tocht. Om 20.15u kropen
we in het zog van de lopers van de 42&10km en wandelden tussen 2 hagen van
supporters over de Burg naar De markt. De brede Ruddevoordestraat leidde ons
het Brugse Ommeland in. Een muziekgroepje en de startstempel wachtten ons op
aan de ingang van het diocesaan centrum Virgo Fidelis, waar de schitterende
dreven van het wandelbos ons de 1ste natuurstroken bezorgden, om
over te gaan in het Groenhovebos. Enkele meters verder waar we gratis peperkoek
kregen lieten we de 10km achter en stapten het plaisierbos in. Een smal paadje
tussen de varens zorgden ervoor dat het tempo even zakte. Langs enkele straten,
met passage door het girodomein kwamen we aan in Veldegem waar we krachten
konden opdoen met een banaan en een bekertje water. De wandelaars van de 42km
komen hier straks nog eens terug, wij niet want we eindigen via andere wegen,
maar dat is nog veraf. We wandelen het natuurdomein doeveren in waar onderweg
even de benen moeten heffen om de houten bruggetjes te trotseren. We krijgen
een vervelend stukje grasweide waar de dagelijkse runderen het terrein vol
putjes heeft onderworpen waar wij moeten kijken of we onze enkels niet omslaan.
Aan het einde van het natuurstrookje stond het bevoorradingsteam te wachten om
ons bij te tanken met de nodige suikers van een bekertje cola&een
suikerwafel. We dwarste een brede baan en zochten een brede natuurstrook langs
de snelweg op afscheid te nemen van de 42km. Ondertussen kwamen de
fluovestjes&zaklampen tevoorschijn. De sliert van op en neer dansende
lichtjes werd gevormd, wat de mooiste momenten beleefd van De Nacht. We
klauterden de A17over en kozen voor een lange kasseidreef die ons afleverde aan
de controlepost in Oostkamp. Met het Rooiveld kregen we er een volgend
bosstrook onder de voeten geschoven, die ons brengt in Waardamme. Hier krijgen
we de kans om onze 1ste portie koffie binnen, alsook(waar ik een
beetje tegenopzie)een frangipanegebak, dat we moeten opeten, nu we de kans nog
hebben om nog vast voedsel in te nemen. Wat rustige straatjes brachten ons naar
een drukke baan waar een politieagent ons een veilige doorgang bezorgde. Al is
Beernem hier 9km vandaan, toch moeten we eerst nog een ommetje maken om een
passage te hebben te Hertsberge. Via een ommetje rond de kerk, wandelen we het
uitgestrekte Bulskampveld in gevolgd door de Vagevuurbossen. Halt!!!, ik merk
dat ik de verkeerde weg ben gewandeld dus moet ik een stukje terug om het
juiste traject te volgen. Ondertussen zijn we beland in het gesloten instelling
te Ruiselede waar we moeten letten op het verhoogje bij het binnenkomen van de
controlepost. Leuke betondreefjes voerden ons even doorheen Oost-Vlaanderen,
waar we 2 bruggen over wandelen om via de Miseriestraat de jachthaven van
Beernem naast te wandelen met de intussen bekende voetgangersbrug over het
kanaal Gent-Brugge-Oostende die we oversteken om via het wegeltje achter het
gemeentehuis het Cultureel Centrum te bereiken waar we voor het eerst gebruik
kunnen maken van onze bagage. Een tiental minuutjes later zetten we de tocht
verder, want we zijn zo goed als halfweg. We zoeken een onverhard en nadien
verhard paadje op die ons bracht naar het kanaal Gent-Oostende. We moeten de
Leiemeersen onderbreken want in Moerbrugge kregen we de kans voor een
suikerwafel, maar daar bedank ik voor want mijn maag begon een beetje tegen te
pruttelen. In tegenstelling tot vorig jaar gaan we niet via de Assebroekse
Meersen om de Gemene Weiden te bewandelen. Ondertussen mogen de fluovestjes en
de zaklampen weg gestoken worden en kijken de koeien een beetje vreemd op, want
zo vroeg op de dag zoveel wandelaars voor hun neus zien voorbij komen, hadden
ze wellicht niet gedacht. We steken de Steenbruggebrug over om een passage te
maken door het Lappersfortbos, bekend om zen actie voor het behoud van dit
stukje natuur. We volgen de vaartdijk om eindelijk Brugge in te treden. Via de
Jachthaven, het allombekende Begijnhof & het Minnewaterpark krioelt het
niet van de toeristen, maar de rust zelve bereiken we het concertgebouw bij t
Zand. We wandelen nog door een aantal wijken voordat we de 2de
hoofdcontrolepost bereiken in het Immaculata Instituut(al een paar jaar niet
het Boudewijn Seapark meer)waar we kunnen genieten van een boterhammetje met
een tasje koffie. Hier kunnen we ook het overtollige belast achter laten in
onze bagage om mijn rugzak enigszins lichter te maken. We trekken ons weer op
gang om via enkel straten te belanden in het Tillegembos die zijn 50ste jaar
mag vieren als provinciedomein. Een onverhard pad bracht ons langs de
historische hoeves Peereboom&Hermitage. We volgden de Diksmuidse Heirweg
tot onze voetjes nog eens een graspaadje voorgeschoteld krijgen in het domein
Breisbroek. Bij het natuurcentrum bevind zich een hoeve waar ik opmerk dat ik
hier buiten de medewerkers geen collega zie. Vanaf hier krijgen we een nieuw
stukje parcours. Het gaat niet meer naar het sportcomplex de Groene Meersen. We
ruilen dit terecht door een mooi stukje natuur van de Vloethemveld. Toch zijn
we in Zedelgem om in het provinciaal veiligheidscentrum voor al onze
hulpdiensten te genieten van een drankje. We trekken opnieuw het Vloethemveld
in gevolgd door de open vlakte van de Klijthoek om bergopwaarts het dorpje
Aartrijke te bereiken. Gelukkig is de temperatuur hier niet -60°C zoals vermeld
aan een winkel anders was het onverantwoord om te wandelen. We verlaten het
voetbalterrein van VV Aartrijke om even verder het stukje inwandelen van hetprovinciaal domein DAertrycke, grondgebied
Torhout, waar een lange dreef ons bracht naar de dorpskern van Wijnendale. Het
is hier ook dat we de wandelaars van de Batjestocht ons bijvoegen. In het
Parochiehuis kunnen we onze laatste krachten bijvullen om de resterende 4
kilometers af te leggen weliswaar in de regen. Via de welbekende Groene 62 gaat
het zo goed als rechtdoor om aan het einde van deze strook nog even een drukke
baan te dwarsen, en aan de brandweerkazerne het sportterrein inwandelen om de bel
te mogen luiden na de 100km te hebben uitgewandeld. Aantal deelnemers: 1975
