Het einde van het jaar nadert dus ook voor de
club(Duintrappers Westende) van waar ik lid van ben is het tijd voor de laatste
jaartocht in te richten. Bovendien is ze nog in mijn thuisbasis dus kan ik gewoonweg
de fiets te nemen naar zaal de Witte Burg voor de Hoge Blekkertocht. Straks
komen we weer terug maar eerst gaan we richting Nieuwpoort voor het 1ste lusje.
Ik wandel kriskras door de straten tot we na 2 splitsingen alleen door de
Spelleplekkeduinen gestaag bergop wandelen. Eens boven kan je in de verte de
zee al zien maar de zon is nog aan het opkomen dus moeten we dan maar ernaar
toe gaan. We wandelen op het rustige strand die grotendeels bedekt is met scheermesjes
uit de zee tot we het strand ruilen voor de dijk van Groenendyk/Nieuwpoort.
Recht tegenover het schooltje in taverne Duynenhuys is er een rustpost
ingelast. We wandelen verder waar we de restanten van de Sinterklaasstorm van
midden deze week nog aanwezig zijn, maar we wandelen er gewoon naast om de
Havengeul te blijven volgen tot aan het uitzichthuisje waar we het Louispad
blijven volgen tot nog een stukje meet te pikken van duinstroken tot aan de
ingang van het Hannecartbos. Je zou denken dat het nu rechtdoor zal gaan de
zaal maar nee hoor we wandelen eerst nog door Oostvoorduinen voor extra meters
tot aan de zaal. Nu gaan het de andere kant uit en laten de kerk letterlijk
achter ons om het natuurreservaat Doornpanne te wandelen om ons klaar te maken
naar de hoogste top van de Belgische kust waar het allemaal te doen is vandaag
'Hoge Blekker(33m)'.Wie bergop gaat moet natuurlijk ook bergaf door het mulle
zand om deze dan te ruilen door bospaden tot deze uitkomt aan de gemeentelijke
basisschool waar de rustpost is. Hier is het tijd voor de 2 grote afstanden om
een plaatselijke lus die hoofdzakelijk plaats vind door de Noordduinen met ook
nog de Zuid-Abdijmolen onderweg. Tegenover de kazerne is er een duin waar elk
jaar de veldrit plaats vind met in de verte de (Paul)Herygersduin. Eens de baan
over brengt een graspaadje ons naar de Coxyde Military Cemetery om weldra weer
te belanden in de rustpost. Nu gaat iedereen eerst voorbij de Sint-Niklaaskerk
over de ijsberen aan de fontein om stilletjes weer het strand op te wandelen
naar <st.-André. Nog enkele straten bewandelen tot we voor het laatst deze
dag nog eens mogen proeven van het zand om een klim te overwinnen die afdaalt
rechtstreeks in de startzaal.
Wat is er nu
niets gezelliger om in groep een wandeling te doen, dat is de motto dat
Euraudax al jaren verwezenlijkt. Vandaag hebben ze weer terug gekozen om hun jaarlijkse memorial Fred Vermeersch in te richten maar dit jaar zal het zijn om de streek te verkennen rond de
Houtlandstad Torhout. We verzamelen allemaal om 9u in feestzaal 't centrum om voor
de 1ste lus van 25km af te leggen. We(vandaag toch 65man) wandelen
nog eventjes door de straten van de binnenstad om via de ring het gehucht 't
Hoge in te wandelen. Door het paadje smal is zijn we genoodzaakt om achter
elkaar te wandelen om in de verte het kasteel van Wijnendale te zien. Het is
naar daar waar we gaan om door het Wijnendalebos te wandelen met onderweg zijn
kapelletje en ijskelder. Aan het einde van de bospassage hielden we onze eerste wagenrust voor een koffietje of glühwijntjebij Erna en Daniel. Na
8tal minuutjes was het tijd om verder te wandelen en eventjes terug keren langs
hetzelfde paadje maar toch meer gezigzagd word om de onder bladeren verdoken
modderpoelen te vermijden. We wandelen op de macadamwegen onder aanvoering van
de wegkapiteins richting Kortemark waar in het centrum tijd was voor de 1ste
caféstop in de 'Gouden Leeuw' en getrakteerd worden met een koek door enkele
medewerkers van wandelclub Michiel Mispelonvrienden. Eens we het fluitje
gehoord hebben is het weer tijd om te verzamelen om de tocht weer verder te
zetten. Enkele Kreketrekkers onder ons voelen zich thuis maar toch moeten ze
nog mee want eens de Spanjaardbeek over laten we definitief Kortemark achter
ons.Eens weer in Torhout maken we nog
een passage door het gemeentepark Ravenhof voor het tijd is om krachten bij te
vullen met onze zelf meegebrachte boterhammetjes of de lekkere spaghetti die
voor vele erg gesmaakt word. Niet allemaal hebben vandaag gekozen voor de 2x
25km maar toch zijn we nog met velen om rond de klok van 14u te vertrekken om
de andere lus te beginnen. We laten de stationsbuurt achter ons om via het
ruddervoordewegeltje voet te zetten richting het groenhovebos waar we geruime
tijd door te wandelen. We houden steeds contact met de expresweg, gelukkig op
veilige weg ernaast en ik merk dat de groep soms een lange rekker maar dit word
weer in orde gebracht wanneer we halt
houden voor de koffiestop ter hoogte van de brug in Zwevezele. De inwoners van
deze streek zijn blijkbaar tegen de plannen om hier een windmolenpark te laten
zetten en dat laten ze blijken door de vele spandoeken/affiches. De
wegkapiteins zorgen ervoor dat we veilig de drukke banen kunnen oversteken wat
wij natuurlijk erg appreciëren. Ondertussen is de duister aan het vallen
wanneer we Lichtervelde binnen wandelen en onze 5de stop houden in
traditioneel in café Wilro met zijn mooie binneninrichting. Na de laatste keer
gerust te hebben wandelen we langs het station, gelukkig hadden we fluovestjes
aan om ons zichtbaar te maken want de sommige donkere stukken die we nu krijgen
heeft ook zijn charme. Sommigen voelen al de vermoeidheid maar nog eventjes
doorbijten want met wijk Goede Herder is het niet ver meer voordat we de kerk
al zien van Torhout, die steeds dichter bij komt maar nog eventjes een ommetje
maken voordat we weer in het centrum zijn en een einde maken aan deze leuke dag
en een afspraak kunnen maken voor hun wandeling op de laatste dag van het jaar,
met name 31/12 ook te Torhout die niet vermeld staat in de Marching. Aantal deelnemers: 68
De stormtocht bestaat al een decennia lang in de badstad
Blankenberge. De wandelclub van de Int. 2-daagse toont dus al zo lang dat ze
niet alleen hun internationale 2-daagse wandelevenement kunnen aanbieden, het
klein broertje maakt ook ons het pracht en praal uit deze gemeente. Toch staat
nog niet alles op punt, dit merken we aan de inschrijvingstafel waar ze gebruik
maken om onze lidkaart te scannen in plaats van dit in te vullen. Het is daarom
eventjes aanschuiven om onze kaart te hebben om te kunnen vertrekken voor één
van de drie afstanden. We wandelen door de straatjes in deze centra en komen
onder weg het oud stadhuis en zelfs het huisje van Majutte tegen. Het
schilderachtig vissershuisje met zijn witte puntgeveltje is genoemd naar een
plaatselijke visser die als bijnaam 'Pee Majutte' kreeg. Het is tijd om de dijk
op te zoeken en richting de vuurtoren te wandelen. Het staketsel heeft zijn
beste tijd gemaakt daar ze stilletjes aan afbrokkelt. Gelukkig hebben ze voor
een soort loopbrug gezorgd waar we opwandelen tot het stukje staketsel die nog
voltakt is om naar het tearoom te gaan voor de rustpost. We keren hetzelfde
stukje terug(netjes achter elkaar op een rij)om volledig rond de jachthaven te
wandelen en het strand op te wandelen. Wij, als de stappers van de grootste
afstand krijgen de eer om heel de strand af te wandelen tot aan Wenduine. We
vervolledigen de ganse dijk op de klim aan te vatten naar het torentje om te
wandelen naar het strandpaviljoen voor de volgende knipbeurt. We snuiven nog
meer zeelucht op want we gaan weer het strandzand op al is het jammer vanwege
het miezerig weer maar we moeten ervan profiteren want het zal de laatste keer
zijn vandaag. We ruilen het zand in voor de bospaadjes in de duinbossen De
Haan, deelgebied Wenduine waar we soms worden gestoord door de mountainbikers.
Als we een molen zien weten we dat we het centrum van Wenduine wandelen met zijn mooie gevel van het gemeentehuis. Tijdens het wandelen
op het schelpwegeltje naast de trambaan komen we meerdere keren wandelaars
tegen van de 12km die blijkbaar het pijltje niet gezien hebben en te ver
gewandeld zijn. Ze mogen dus met ons terugkeren tot we de trap afdalen en links
de funderingen zien van de toekomstige fiets- en voetgangersbrug Wrakhout om de
drukken baan binnenkort veilig ver te steken. Nu moeten we dus nog uitkijken
voor het drukke verkeerom op zoek te
gaan naar de rustpost bij de camping. We wandelen op het paadje tussen de stacaravans
om weer aan de vismijn te komen. We wandelen een stukje langs de Blankenbergse
vaart om na een passage door het Tiendepark tijd te maken voor onze gratis
warme glühwein of choco. Nog eventjes de laatste kilometers af te leggen die
ons brengt via het station naar de belle epoque wijk om rond de Sint-Rochuskerk
het hoekje om de Forum weer binnen te wandelen. Aantal deelnemers: 1622
"Wandel mee......met
anderen en wandelclub nacht van vlaanderen."
Op 11 november is het altijd Wandel Mee Dag waarbij je op
veel plaatsen een wandeltocht kan kiezen uit het aanbod vermeld in de Marching.
Mijn voorkeur dit jaar gaat naar Torhout waar wandelclub Nacht van Vlaanderen
de wandelaars 3 afstanden voor ons uitgestippeld hebben. Nog voor we goed
en wel op toerental geraakt waren, mochten we , na een klein ommetje langs de
Burg, alweer halt houden voor een jenevertje in het oude hospitaal Ten Walle,
een welgekomen opwarmertje. Vermoedelijk werd dit hospitaal gesticht in 1229
door Joanna van Constantinopel (1205-1244), de gravin van Vlaanderen. Door de
godsdiensttwisten tijdens de geuzentijd in de 16de eeuw ging het ter ziele,
waarna het in 1661 werd heropgericht. De zusters Augustinessen uit het
hospitaal van Menen bevolkten het hospitaal in 1666. De gebouwen die er nu nog
zijn stammen uit de 17de en 18de eeuw. Tijdens de Franse Revolutie werd het
gebruikt als stapelplaats voor aangeslagen goederen. Later vond de gendarmerie
er onderdak. De zusters werden nadien opnieuw eigenaar van de noordvleugel en
de moestuin. In 1834 werd de oude hospitaalvleugel volledig eigendom van de
stad. In 1840 werd het heringericht als een rusthuis voor ouderlingen. Nadien
werd ten zuiden van de bestaande gebouwen een hospitaal gebouwd. In 1890
tenslotte werd de neogotische kapel gebouwd. In de Eerste en Tweede
Wereldoorlog werd het gebruikt als veldhospitaal. Door de bouw van het
Sint-Rembertziekenhuis, kort na de Tweede Wereldoorlog, verloren de gebouwen
hun hospitaalfunctie. Nu volgt de treinspoor een grote rol daar we eerst op de
oude spoorwegbedding wandelen naast de treinspoor, de spoorbrugtweemaal onder moeten voordat we weer het
centrum doorsnuiven met onder meer het oorlogsgedenkteken voor
de militaire slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog opgericht op het
Conscienceplein.
We doken er onder de spoorweg om via een aaneenschakeling van wijkwegels
Torhout-Oost te doorkruisen, om bij de Ruddervoordewegel te belandden. Een
heerlijke, smalle wegel die zich rond en tussen de mistige velden en akkers
slingert, alvorens terug te draaien richting de woonwijk. Eens deze wijk terug
bereikt, stonden ons nog wat meer wegeltjes en paadjes te wachten, die ons
afleverden aan de campus Houtland voor de rustpost. Vanaf hieruit zijn we
begonnen aan de lussen te beginnen aan de lus met de stappers van de 14km. Een
graspad(die soms erg waterig is) brengt ons eerst naar de vallei van de Koebeek
en de Spanjaardbeek. Het bochtig traject biedt tal van verrassende uitzichten. We
bewandelen nu een stukje van het Moereveldpad waar we de landelijke omgeving
ten westen van Torhout verkennen. Een bont lappendeken van weilanden en akkers
doorsneden met kleine waterlopen zorgt voor een aangenaam, afwisselend
landschap. Men ontmoet er vooral rustige, landelijke weggetjes en tal van
boerderijen. Via de manege&kinderboerderij komen we weer terecht in de
campus. Voor de volgende lus wandelen we nu een stukje alleen te beginnen met
de Pauwwegel aan de achterkant van de campus.We wandelen door de Krommenhaak waar we onderweg enkele schattige
kalfjes tegen komen voordat we het gehucht 'Goede Herder' eventjes doorkruisen
om na de drukke baan te volgen hebben de rustpost voor een laatste maal
binnentreden. Nu gowe tope(West-Vlaams voor 'gaan we samen')de resterende kilometers
aanvatten om via de Kortemarkwegel een passage te hebben door het stadspark
Ravenhof . Aan het einde maken we nog even tijd om één van de talrijke
poëzie-borden nog te lezen tot we weer belanden in de startzaal om ook onze
wapens neer te leggen.
Elke eerste zondag van de maand november organiseert de
Brigandtrotters uit Ingelmunster hun wisselbeker. Het is voor mij ook de eerste
keer dat ik zal kennismaken met al dat schoons in deze omgeving. Vandaag is het
ook nog de laatste kans om deel te nemen aan "Sportief wandelen" van
Aktiviamaar niet getreurd, volgend jaar
krijg je weer de kans. Ik verschoot toch een beetje toen ik zag dat er om 8u al
500wandelaars ingeschreven, dus moet dit toch een echte aanrader zijn
blijkbaar. Eens het sportcomplex verlaten zoeken we al snel het water op. Eens
te brug over wandelen we langs het kanaal Roeselare-Ooigem tot aan de laadkaai
van een fabriek om kleine wegeltjes te wandelen om weer via een speeltuintje
eventjes het kanaal weer opzoeken via een jaagpad. We treden Ingelmunster weer
binnen om een stille weg te nemen die ons zal leiden naar de 1ste
rustpost. Deze stad is dik bebouwd want het zijn allemaal huizen dat we
tegenkomen onderweg naar Izegem. Na de splitsing krijgen we een onverwachte bui
boven onze hoofd, daar toch de zon schijnt om de Emelgembrug niet over te gaan
maar het paadje te kiezen naast de spoorweg. De jeugdbrandweer van Izegem
offeren hun zondagvoormiddag op om toch als eens te proeven wat hun grote
mannen doen als wij voet binnen zetten om het hoekje in de school voor rustpost
2. We moeten eventjes halt houdenvoor
de gesloten slagboom want de trein rijd het station van Izegem binnen. Trap op,
brug over en dan weer trap af om een klein stukje van het kerelspad te wandelen
tot we het kanaal Roeselare-Leie volgen eerst op een sompig stukje(al zijn er
ook slimme mensen die nu al kiezen voor het grasgedeelte)maar geleid door de parcoursmeester
het gras kiezen. Rechts komen we voorbij het kasteel van Ingelmunster waar we
deze niet kunnen zien daar de toegangspoort dicht is, dus zit er niets anders
op dan eerst afscheid te nemen van de 12&17km om het wegeltje te volgen
tussen het natuurgebied Mandelhoek en Brigandswandelpad via de beukendreef tot
aan de volgende rustpost in het Trefpunt St.-Pieter te Emelgem. We krijgen
direct 2 splitsingen achter elkaar waar we als uitkomst hebben dat we nu alleen
wandelen. We volgen de 'juiste weg' in de Goede Buurstraat waar de kolen
wachten om naar de veiling te gaan. We zien andere wandelaars in de verte terug
keren dat wil zeggen dat we een blokje om maken waar we Meulebeke in wandelen
om toch een beetje meer beschutting tegen de regen op te zoeken in
Provinciedomein 't Veld met zijn vele vijvers. Eens uit dit bos zijn we voor
een korte passage in Ardooie om de rustpost op te zoeken in een authentieke
cafeetje op de hoek waar je dit hier niet zou verwachten. We pikken de
wandelaars van de 28km op om naast de preiranken te wandelen om kennis te maken
met het Merelbos. Het Merelbos is een rust- en wandelgebied voor de
plaatselijke omwonenden van iets meer dan 5 hectare. Het is eigendom van de
stad Izegem en werd in 1992-'93 aangeplant. Je kunt er luisteren naar typische
zangvogels als de tjiftjaf en je vindt er algemene vlindersoorten als de
citroenvlinder. Na dezelfde rustpostlocatie als eerder op deze dag rest ons nog
allen een klein stukje van 3km maar. We volgen het Iseghemwegeltje om door de
wijken te wandelen en het laatste onverhard(Oude Aerdeweg)te nemen die ons weer
brengt naar het sportcomplex.
"De
Wisselbekertocht die start in de Vismijn, maar toch jachthaven al zijn naam
doet."
Ook voor WTC Nieuwpoort is het tijd om hun jaarlijkse
wisselbeker te houden, gelukkig onder droge omstandigheden zoals niet voorspeld
was. Uit de keuze van 5 afstanden startend vanuit de Vismijn wandelen we de IJzer
over om de Nieuwe Jachthaven voldoende te verkennen voordat we langs het
monument van Albert-I monument aan het sluizencomplex afscheid nemen van de
12km. We wandelen langs het water waar we linksaf de Frontzate opwandelen voor
de HEEN-weg die ons leid naar Ramskapelle om in het dorpshuis d'Oude Schole de
rustpost is gelegen. Wij als 2 grootste afstanden leggen we extra meters af om
terug de oude spoorweg(Frontzate)te bewandelen waar bijna op het einde wij naar
beneden moeten om rond de koolhofput te wandelen. Via enkele lange wegen
wandelen we rond de stadskern om weer te belanden in de Vismijn. Néé, niet als
aankomst maar als rustpost, want we zijn net over de helft. We wandelen tussen
de nieuwbouwappartementen tot aan Nieuwpoort-Bad waar op de vaste
rustpostlocatie bij elke organisatie terecht komen(met name het schooltje). Het
is tijd om nu eventjes alleen te gaan wandelen, dit doen we door enkele
achterliggende straten te wandelen tot aan de Sint-Hubertuskerk waar het links
gaat om Nieuwpoort eventjes te verlaten. Nu volgt het mooiste(jammer genoeg ook
te kort)stukje van de omloop als we de duinen van Ter Yde inwandelen die ons
brengt naar het strand. Veel tijd hebben we niet om de zeelucht op te snuiven
daar we de zeedijk snel weer opmoeten tot een de rustpost. We keren met zen
allen weer de zeedijk op, maar door werken een omeweggetje moeten doen om de
havengeul te verkennen loodrecht naar de Vismijn.
"Halloween viert
men toch als het donker is&op het einde van de maand Oktober?"
Voor de Spiegelstappers uit Ieper breekt Halloween wel vroeg
aan,en dan nog maar te zeggen dat het een dagtocht is zonder griezels. Er word
gestart vanuit het zaaltje achter meubelwinkel Crack voor de afstand
van18,10km. We passeren in de Leopold III-laan langs zijn borstbeeld om via het
voetbalveld de tunnel onder het rondpunt te nemen. Iedereen maakt kennis met
een passage door het Ieperse Vredesbos die uitkomt aan de Zillebeke-vijver. Het
is jammer dat de mist roet gooit want ver kan je niet kijken over het water. We
wandelen rond de vijver die ons verbind met Zillebeke. In het klein cultureel
centrum wacht ons de enige rustpostplaats van de dag waarvan hieruit de lussen
vertrekken. De 2 grootste afstanden gaan na de kerk naar rechts om deze
gemeente even te verlaten. De stieren kijken een beetje vreemd op als ze al die
wandelaars opmerken die op het paadje tussen de maïsvelden voet zetten richting
Hill 62 zonder eerst Sanctuary Wood Cemetery te passeren. We wandelen rond de
gedenkteken monument Hill 62 Memorial om even verder één van de talrijke
militaire kerkhoven, nl. Maple Copse Cemetery voorbij te wandelen. Een
plaatselijke landbouwer heeft de organiserende club toegang te geven om rond
zijn perenhaarden te wandelen, al zijn ze kaal geplukt om enkele niet
verkoopbare op de grond. Het is tijd om aan ons 2de lusje te beginnen vanuit
Zillebeke-city. Naast de spoorweg vinden we tijdens onze route de 'Larch Wood
Railway Cutting Cemetery' die we eventjes bezoeken en op de grafstenen merken
dat er ook jonge soldaten hier gesneuveld zijn. We wandelen verder om een
passage te maken door Provinciedomein Palingbeek om daar rond de waterplas te
wandelen om uit te komen aan Hill 60, al bekend voor de meesten. Stapwaarts
keren we via de rustpost terug naar de vijver, waar de mist grotendeels
verdwenen is waar we nu heel de vijver kunnen bewonderen tijdens de passage nu
aan de andere kant. Nog even enkele meters af te leggen om weer via het
tunneltje een eind te maken aan deze wandeltocht.
September is een
drukke maand voor de Heuvellandstappers qua wandelorganisaties want na de
11-Bergentocht begin deze maand organiseren ze nu op het eind hun Kratertocht.
Alles gebeurt rond Wijtschate, één van de ....deelgemeenten van Heuvelland.
Eens gestart gaan we zonder de 10km langs het doprspleintje 'de Dries'.
Op de hoek herinnert het beeld van een tunneler ons aan de soldaten die diep
onder de heuvelrug van Wijtschate-Mesen de Duitse stellingen ondermijnden als
voorbereiding aan de Mijnenslag van juni1917. We vervolgen langs het
Kampagnebos (20 ha) waar men meerdere relicten uit WOI zich in bevind. Zo komen
we voorbij een grote, als verblijf voor vleermuizen ingerichte bunker en bij
het verlaten van het bos is er ook de gemetselde Duitse mijnenschacht Dietrich
te zien. We wandelen een stukje langs de grote drukke baan om als enige het
paadje te kiezen die boven een prachtig uitzicht geeft over het golvend
landschap met onder meer de Rode Berg die we rechts herkennen. De kerk van
Wulvergem laten we rechts, om langs de R.E. Farm Cemetery. Het is tijd om voor
het eerst onze bevoorradingskaart te tonen om deze om te ruilen voor een
drankje in de hoeve waar de kleine katjes dolle pret hebben. We nemen de klim
die ons brengt naar de dorpskern van Wijtschate. Nu is het tijd om de
wandelaars van de 10km te vergezellen door middel van een graspad die ons
brengt naar de drukke Ieperstraat die we voorzichtig dwarsen om af te slaan
naar de Blauwepoorthoek. We dalen af in de vallei van de Blauwepoortbeek waarna
het Sint-Georgeswegel ons naar de avontuurlijke doorsteek van de kleiputten van
de beschermde buizenfabriek Dumoulin brengt. Het lijkt wel of we hier een
parcours van een cross krijgen want we maken kleine lusjes op dit terrein. Een
weidepad brengt ons naar de Galgestraat waar we maar eventjes tijd hebben om
andere collega's te begroeten want aan het einde van deze straat worden we
gesplitst. Nu maken we kennis met eerste stukje pad van de Grote keer. De
Grote Keer is een eeuwen oude voettocht langsheen de stadsgrenzen van Mesen. Ze
valt samen met de noveen ter ere van O.-L.-Vrouw van Mesen en de relikwie van
het Heilig Kruis en gaat jaarlijks door van 14 tot en met 22 september. Een
groot deel van het traject is enkel dan toegankelijk en de landbouwers moeten
daarvoor de doorgang over hun velden en weiden vrijmaken, dat kunnen we merken
als we tussen de wortelen wandelen. Voordat we Mesen binnenwandelen,kiezen we
voor enkele onverharde paden om te komen bij het Iers Vredespark. De toren
symboliseert enerzijds de herdenking van alle soldaten van het Ierse eiland die
gesneuveld zijn tijdens de Eerste Wereldoorlog en anderzijds het streven naar
verzoening tussen alle inwoners van het Ierse eiland. Eerst stappen we door het veld en vervolgens
door een weide. Na nog een velddoorsteek komen we bij de rustpost in het Peace
Village. Het is stilletjes tijd om terug te keren niet zonder eerst langs de
Messines Ridge Britisch Cemetery voorbij te lopen. Hier liggen 1.503 soldaten
begraven (1003 Verenigd Koninkrijk, 342 Australiërs, 128 Nieuw-Zeelanders, 57
Zuid-Afrikanen en 1 Canadees). Alle lichamen werden na de wapenstilstand uit
het omliggende slagveld bijeen gebracht, wat ook het grote aantal onbekende
soldaten verklaard. De hoeve naast het kerkhof was vroeger de abdijhoeve Ferme
du Moulin. Op de plaats waar de Hospiesmolen, de windmolen van de boerderij,
stond, werd het Cross of Sacrifice opgericht. Rondom vind je 44 gedenkplaten
waarin de namen van 840 vermiste Nieuw-Zeelandse soldaten gebeiteld staan.
Allen sneuvelden ze tijdens de Slag om Mesen op 7 of 8 juni 1917. We dalen af
in de vallei van de Steenbeek en de onverharde Scheerstraat voert ons naar een
pauze met versnapering in een boerderij. Er rest ons alleen nog te stijgen naar
Wijtschate op hetzelfde stukje te wandelen als daarnet met onderweg de Duitse
bunker, beter bekend als 'Sky Point' om zo een einde te maken aan deze
wandeldag.
Het is weer tijd om een tocht van mijn wandelclub mee te
doen. De wisselbekertocht van het jaar is traditioneel de Duin- en Poldertocht,
dus op naar Lombardsijde. Het is zondagmiddag dus grote afstand zit er niet in,
ik moet blij zijn met de 19km maar wandelen is goed voor de gezondheid. De 4
grootste afstanden beginnen hier met een plaatselijke lusje om te beginnen.
Hier niet ver vandaan liggen nog de bunkers van Veldbatterij Bamburg waar we
dus door wandelen. Een plaatselijke boer heeft hier duidelijk groenten over
want zijn voorgevel is versierd met pompoenen en een kar vol courgettes.
Ondertussen zijn we het plaatsnaambord van Slijpe(Middelkerke)voorbij gewandeld
en zoeken we de Rattevallebrug op. Die licht natuurlijk aan het water waar
daarnaast een jaagpad loopt die met momenten niet effen is om zo terug te keren
naar Lombardsijde met ook nog onderweg de zonnepanelen park met zijn
windmolens. Na de startzaal weer binnengesprongen gaat het nu de andere kant op
richting het reservaat IJzermonding die we doorwandelen om langs het kwartier
Lombardsijde met zijn vuurtoren(nu omgeven door een stelling)om het strand op
te zoeken. We pikken een stukje zeelucht mee om langs een duinpaadje halt te
houden aan de rustpost in een plaatselijke serre. Vanaf hier krijgen meerdere
afstanden plaatselijke lus(-sen)voorgeschoteld terwijl wij stilletjes aan naar
de startzaal te gaan zonder eerst langs de campingzones te passeren om aan te
komen.
De laatste
midweektocht van het zomerverlof brengt me naar Wijnendale(Torhout)om voor de
10de Terug naar de Natuurtocht. Het moet niet altijd loopwedstrijden zijn dachten de Road Runners uit
torhout, waarom niet eens een wandeling inrichten? En zo komen velen ieder jaar
terug naar hen om volop te gaan genieten van de natuur. Vanuit het parochiezaal
starten telkens 3 lussen, dus beginnen we met lus a(5,8km).Het is meteen de
kortste, maar zonet lazen we dat het is met de meeste natuur. Even langs de
verdoken watermolen zoeken we het Provinciedomein d'Aertrycke op waar we enkele
lussen trekken rond het kasteel. Met sommige momenten horen we het geluid van
kettingzagen waar een grote kraan erop wijst dat er hier aan bosbeheer doet. Na
het bos draaien we nog een oostwegel in voordat we weer belanden in het
parochiezaal waar we meteen beginnen aan lus b(7,5km) Aan de kerk komen straks
weer want hier worden de 2 overige lussen gesplitst. Wij gaan eerst naar links
waar we de trap afdalen om op de groene 62 te wandelen. Een private wegeltje
die ook jachtgebied is&slechts vandaag bewandelbaar is(die we konden
afleiden op een bordje in het begin)brengt opnieuw ons naar een bos waar we
wandelen op de groene dreven tussen de bomen die ons al een beetje denken aan
de komende herfst. Uit het bos wandelen we het gehucht Driekoningen binnen,
gelukkig niet voor lang want we wandelen door de poort van het provinciedomein
en zien nu het kasteel op zijn vooraanzicht. Na een tussenstop in de startzaal
beginnen we aan de laatste lus c(8,1km)Wat komt er als eerst op gedachte als je
"Wijnendale"hoort? Bijna zeker hoor je veel het kasteel, deze kunnen
we dus niet vergeten vandaag. We verlaten de dorpskern om nu bovenop de groene
62 te wandelen om de verbinding te maken naar het kasteel. We wandelen door het
domeinbos met lange stukken waar enkele druppels vallen die nochtans niet
voorspeld was om met volle teugen te genieten met name van de kasteelbeek, de
ijskelder, het kapelletje&natuurlijk het kasteel zelf(waar wel van
buitenaf)Nog een klein stukje af te leggen moeten we om terug te keren in de
parochiezaal waar we ten volle genoten hebben van deze wandeling.
Het was nog droog
toen we voor de laatste keer deze morgen de bus namen om ons te laten brengen
naar Ieper. Eens uit de bus mochten de paraplu's al open, hopelijk zal dit niet
voor gans de dag zijn. Het is eventjes wachten op de start, maar eens op gang
geschoten volgen worden we direct afgescheiden van de 2 kleinste afstanden. Het
beginstukje is dezelfde als vorig jaar met een passage door het park tot aan de
drukke baan. We volgen de vijverbeek om de open vlakte in te trekken richting
Vlamertinge. De wandelaars van de 16km gaan door het kasteel van Vlamertinge,
terwijl wij daartegen rechtdoor wandelen tot aan de Hospitaalhoek. Daar gaat
het rechts de boerenwegels die nu modderwegels zijn op tot aan Elverdinge. Ook
wij krijgen een kasteeldomein voorgeschoteld. Binnengaan doen we via de groene
poort, het pad links volgend langs de vijver om buiten te gaan via de zwarte
poort. Vooraleer de drukke baan over te steken, groeten we eerst nog het beeld
van "bekend ventje" en gaan we in rechte lijn naar Boezinge. Onderweg
komen we de kleinste afstand tegen die bijna aan het einde van deze wandeling
zijn daar hun aankomst is in Boezinge. Wie goesting heeft kan een gratis pintje
drinken in brouwerij SAS of voor de anderen even verder een gratis frisdrankje
krijgen. Direct na het Artillery Wood Cemetery splitsen onze wegen opnieuw en
wandelen als grootste afstand de steentjespad(Ledwigepad)tot aan de fabriek van
Belgomilk waar we een frisco krijgen. Daarna in rechte lijn via een laatste
stukje onverhard van deze editie naar Sint-Jan waar alle wandelaars(op de 8 na
dus)samen komen t.h.v. New Irish Farm Cemetery. We krijgen nog een gratis
drankje&koekje als sampling tot we de poort van de eindcontrole
doorwandelen, MAAR nog moeten doorwandelen naar de parkingsite van Picanol om
onze medaille of plaatje kunnen ophalen die het einde luid van deze editie,
maar nu al verlangen naar 20/08/2014 voor de 42ste editie.
Als je 1dag niet
willen hebben is het wel steeds de dag van Diksmuide. De meeste vinden deze de saaiste
van alle vier. Gelukkig regent het niet zoals gisteren, maar de warmte moeten
we wel meenemen. Als de burgemeester ons op gang heeft geschoten wandelen we
door tot we de brug over de IJzer over steken en dan onder de brug wandelen
richting de IJzertoren. Nu volgt ons voor 80% van het vervolg rustige wegen met
als eerste dorpje Sint-Jacobskapelle. Hier nemen we afscheid van de kleinste
afstand zonder eerst nog een drankje mee te graaien onder het waakzaam oog van
"De Pelgrim". Onder de wieken van de windmolens gaat ook de 16km van
ons weg die richting Nieuwkapelle wandelen. Wij bevinden ons nu op de Oude
zeedijk totdat we in Lo aankomen. Nu de fabriek van Jules Destrooper hier
bevind krijgen we een boterlukke om door het stadspark te wandelen met aan het
einde de Caeserboom aan de Westpoort. Eens een molen voorbij slaan we rechts de
velden in. We wandelen een kleine 5km door verschillende boerderijen en
veldwegeltjes. We komen uit aan het mout- en brouwhuis waar we gescand worden
en nagenoeg over de helft zijn. We lopen een stukje langs de Lovaart om deze
over te steken waar de brug versiert is met meerdere pijlen. We wandelen op het
steentjespad van de Pannendorpwandelroute, om zo te komen in Lampernisse.
Eerst pikken we de 24km op, kort daarna de 16 kilometerwandelaars om richting
te IJzertoren voor de 2de keer deze dag te bereiken. Het einde is
bijna hetzelfde als het begin maar het gaat nu links door de winkels tot aan de
Grote Markt.
De 2de
dag is traditioneel de mooiste van de vier waar vandaag het heuvelland centraal
staat. Starten doen we de komende dagen op de plaatselijke grote markten,
vandaag naast het stadhuis. We wandelen tegen het verkeer in om de ring over de
steken om zonder de 8km langs de zijkant van de industrieterrein te wandelen
met voor we de controleurs van de omloop die me bij wijze van spreke
escorteren. Op naar de 5km waar we de mensen van de melkbrigade tegen komen en
stilletjes aan de bergen in de verte zien. De wandelaars van de 2 grote
afstanden trekken verder naar Loker waar we gesplitst worden om elkaar terug te
zien op de Rodeberg. Wij volgen het graspaadje en het bos tot we de laatste
meters kassei betreden tot op de top van de Kemmelberg waar daar ons een
frisdrank kunnen krijgen. Via "Den Engel" dalen we langs de kasseien
om via het graspaadje richting Dranouter te wandelen. Op de grote parking word
onze kaart afgestempeld om in orde te zijn met de boekhouding. Een vervelend
stukje onverhard met grote stenen in reservaat Eeuwenhout brengt ons de
Douvevallei in, zeer mooie zichten, zeer mooie paadjes in het bos, zelfs enkele
trapjes met als finale een kleine korte klim naar de Rodeberg om uit te komen
bij de "Lijstermolen". We dalen samen met de wandelaars van de 24km
af naar Westouter, waar jammer genoeg de paraplu's tevoorschijn moeten komen.
We nemen nu definitief afscheid van de heuvels om onderweg al de wandelaars
weer op te pikken voordat we wegens werken even een omweg moeten maken om de
Vleterbeek naast ons zien en de stadskern ban Poperinge binnen te dringen en de
markt te veroveren waar de ambiance jammer genoeg niet te vinden is daar
iedereen verschuiling zoekt.
De 4-daagse is voor
mij het einde van de zomervakantie, waar we rond de ijzer wandelen. De 1ste dag
is voor mij een thuismatch daar het loopt in eigen gemeente. Nu het nog kan heb
ik eerst uitgeslapen, want de komende dagen is het steeds vroeg opstaan. Ik start
zoals het hoort op de begin aan de St.-Niklaaskerk. We gaan rechts en zien daar
de tentenkamp van Oostduinkerke om stilletjes aan Doornpanne te bereiken.
Onderweg hebben we al de 8km-stappers achter gelaten. We wandelen door het
reservaat op het steengruis voor dat we dalen richting zee toe. Na een
melkbekertje hebben we 5km achter ons en volgen de ganse dijk tot aan
St.-Idesbald met onderweg een soepje van de Paardevissers en de 16km daar ons
verlieten. Wij alleen volgen de grote baan voordat we De Panne binnentreden om
een appeltje te krijgen van de gemeente om deze op te eten tijdens de hele dijk
tot aan de tent van Marcel Vantilt. We zoeken het strand op om deze een klein
stukje te volgen. Zand krijgen we nu in overvloed, daar we een passage hebben
door domein De Westhoek. Voor afkoeling zorgt het Calmeynbos en een fruitsapje
aan het einde van deze strook. We bewandelen de macadamwegen om stilletjes aan
Veurne te bereiken. Dit doen we langs het water met de verschillende bruggen.
We bereiken de site van de Suikerfabriek en zien loopgraven gereconstrueerd
voor de serie 'in de velden'. Voor we het station passeren moeten we eerst onze
kaart afstempelen. We zoeken stilletjes weer de rust op om quasi in rechte lijn
te wandelen naar Wulpen, een deelgemeente van Koksijde. Aan het brugje is het
weer de samenkomst van alle afstanden om de laatste meters af te leggen langs
het golfcomplex voordat we in het visserijmuseum belanden.
Snaaskerke, waar
kan je dit het best situeren?Het is even buiten Oostende maar ook niet ver van
Gistel gelegen. Het is bereikbaar met het openbaar vervoer dus wandelschoenen
aan voor de polderwandeltocht georganiseerd door Wandelclub Gistel. Welke van
de drie afstanden zullen we doen vraag ik me af bij de inschrijvingstafel. Het
is mooi weer & tijd genoeg, dus waarom niet kiezen voor de 22km. We mogen
nog even genieten van rustige wegen maar dan volgt de grote baan langs het
Plassendalevaart waar we netjes achter elkaar wandelen. Er moet een manier zijn
om hier over of onder het water te kunnen! Ah, wat zien we daar al? Collega's
wandelaars wandelen op de Snaaskerkebrug dat wij dus ook op en af moeten. Nu
laten we het geruis van auto's ruilen voor het geruis van vogeltjes terwijl de koeien
+schapen liever gezellig met zen allen de schaduw opzoeken. Als we de
houtfabriek gepasseerd zijn vroeg er me iemand of dit de weg naar de start is.
Ik help ze op de goede weg daar ik de streek een beetje ken. We nemen de andere
brug over het water om weldra afscheid te nemen van de kleinste afstand die in
de rustpost/startzaal hun wandeling al hebben opzitten. Eens weer bij de Sint-Cornelius-kerk gaat het nu naar links waar ik de dame zie
die me daarnet iets vroeg voor de startzaal. We wandelen bij het geboortebos
van 2006 op de groene 62 tot aan de thuishaven van deze wandelclub met name
Gistel. Eerst de tunnel onder de E40 voordat we de cafetaria van het zwembad
rusten is geblazen. Voor de afkoeling moeten de mensen ergens anders naartoe
want die is gesloten vandaag, maar de zee is toch niet ver. Het is eerst
aandachtig het splitsingsbord raadplegen dat je de juiste weg kiest, want
hopelijk ben ik de enige die de verkeerde richting heb bewandeld. Voor het
plaatselijk lusje wandelen we voorbij het borstbeeld van Pieter Bortier.In Gistel experimenteerde hij op de
Britanniahoeve, en legde hij volkstuintjes aan voor gepensioneerde landbouwers zonder
eigendom. Dit was een primeur in België. In Diksmuide opende de hij als eerste
in West-Vlaanderen een openbaar park. We wandelen voorbij de oostmolen om de harde weg te wandelen tussen de
maïsvelden om terug voor een poosje de groen 62 te bewandelen tot we weer bij
het zwembad zijn. Nu ik de juiste weg volg moeten we over de E40 om het
macadamwegeltje te volgen naast de Waerevaart. Nog even de grote baan volgen
tot we even voorbij de betonfabriek het stukje opnieuw doen die ons nu ik
brengt naar het einde toe.
Met zen
allen komen we de 2de vrijdag van augustus naar Bornem om deel te
nemen aan de "Dodentocht". Sommigen voor een weddenschap, de eerste
deelname of gewoon om proberen als getrainde wandelaar de 100km af te leggen
binnen 24 uur. Na een treinreis wilde ik van voor eens starten en was dus om
17u al aanwezig om mijn badge af te halen. Na ik mijn bagage te hebben
afgegeven aan één van de vele vrijwilligers, verschoot ik dat er al een spurtje
van een kilometer werd ingezet om toch vooraan te staan. Terwijl sommigen nog
een dutje proberen te doen schoven er duizenden aan in mondjesmaat om klaar te
staan om te vertrekken. Nadat weervrouw Sabine Hagedooren als ambassadrice van
Plan België ons beide handen in de lucht wilde hebben&de burgemeester door
een micro die niet wilde meehelpen voor zijn toespraak steeg de spanning op. De
brandweer zorgde ervoor dat het nog even kalm was, maar eens zij weg waren
gingen de lopers als een schicht ervandoor. Door het late startuur(21h)was het
niet lang wachten voor het donker werd toen we op de Groenendijk lang de
Schelde, wandelden met links enkele schapen onder het krekelsgeluid. Aan de
kerk van Weert kregen we de tijd om voor de 1ste keer ons bevoorraden met een
bekertje water. Als we de steentjesdreef met enkele grote putten hebben
bewandeld komen we terug in het centrum van Bornem, waar we nog niet opgeven
want 15km afgelegd te hebben is nog geen 100, dus houd de moed erin collega's.
We gaan de tunnel onder de N16 door om bij de chocoladefabriek krachten op te
doen door een dorstlesser en een rijsttaartje. De Schelde speelt een bijrol in
deze actiefilm omdat we er weer langs wandelen voordat we kennis maken met
Hingene, die wellicht bekend staat als de gemeente van kasseien, die wij niet
graag opwandelen. Op weg naar Ruisbroek zien we de schelde stromen in het
donker, het ideale moment om de kikkers te horen. Wat ook hoort bij dit
evenement is dat de plaatselijke bewoners ook hun slaap even uitstellen om bij
een vuurtje, de ene al groter dan de andere, de deelnemers aanmoedigen. Aan het
station gaan we naar rechts om eventjes het spoor te volgen tot we aan een
rondpunt een kookketel met de naam 'Duvel' opmerken. Dat wil zeggen dat we op
de controle aan de klimmuur de kans op een Duveltje naast ons verstandelijk
liggen, voor we een passage hebben door de brouwerij. Nu volgt het langste overgangsstuk
van 10,39km tot de volgende controlepost, met op een deeltje een vervelend
stukje onverhard waar de stenen uitsteken, maar gelukkig hebben we genoeg
zaklampen bij om niet te kunnen struikelen. In de gemeente Londerzeel staan de
mensen van Aquarius om ons een drankje te geven in toch te zeggen uitstekende
weeromstandigheden. Nu komen we aan het punt net na het bordje van de 50km waar
de meeste willen bereiken, de bekende post van Palm. We zien na 7uur wandelen dat
er nog weinig opgevers zijn, zodat het nog kalm is. Vlug de tijd geven om ons
van frissere kleren en/of kousen aan te brengen plus krachten op te doen om te
beginnen aan het tweede gedeelte. Als de duisternis heeft plaats gemaakt voor
de dag mag een stukje bos niet ontbreken, dus wandelen we door het Buggenhoutbos
om nog een stukje molenbeek mee te pikken om krachten op te doen aan de school
van Lippelo. Kort erna hebben we al 3/4 opzitten van deze tocht om rond het
water van het fort Lieszele te wandelen. Een onverhard wegeltje brengt ons naar
het centrum van Puurs om even halt te houden. Na de toren gaat het links doorWandelbos Tekbroek om de
verbinding te maken naar Oppuurs. Een agente brengt ons veilig de baan over om
het onverhard paadje te wandelen tussen de Vlasrootputten. Nadat we de nog
overblijfselen van het vroegere station Sint-Amands met kort daarna de sporthal
kunnen we hier nog even bij- of aftanken voor de laatste 10km af te leggen.
Traditioneel volgt nu de passage op jaagpad of beter bekend de dijk van de
Schelde. Eerst passeren we Mariekerke, het dorp van Emile Verhaeren met onder
meer zijn grafsteen die uitkijkt op de grote plas. Wie het nog nodig heeft kan
nog even bijtanken bij de laatste bevoorradingspunt om beginnen af te tellen met
de albekende bordjes voordat we het centrum betreden waar we onder geklap de
eindmeet bereiken net zoal de 6932 collega's van de 11157(recordopkomst)die
gisterenavond vertrokken zijn.
Vele
wandelclubs hebben een midweek wandeltocht op hun jaarprogramma staan, dus kon
wandelclub de Stormvogels uit Oostende niet achterblijven. Op naar tsjeitje
(nvdr. zeetje) of respectievelijk De Haan voor de 42ste uitvoering van de
Noordzeetocht. Verzamelen doen we aan de Einsteinschool alwaar ons de keuze
wordt geboden van vijf wandelafstanden.We kijken eerst of er geen verkeer is om
de drukke Stationsstraat te dwarsen richting de Sint Monicakerk. We stappen
eveneens voorbij de nieuwe bibliotheek waar vroeger de pastorie van de paters
Augustijnen stond opgesteld. Het is nu opletten geblazen bij het over steken
van de drukke baan en de tramsporen (de trams zijn dringend aan vervanging toe
maar ze rijden nog altijd heel geruisloos!). We wandelen nu op en neer door de
Concessiewijk met zijn talrijke geklasseerde villa's uit de Belle-Epoque.Na de
zeetrap afgedaald te zijn ontmoeten we in de Normandiëlaan een beroemde
geleerde die rustig op een bankje zit. Het is Einstein, die hier in deze
gemeente veel van zijn vrije tijd doorbracht. Het is tijd om de natuur op te
zoeken, een stuk Duinbossen De Haan/deelgebied Vlissegem wenkt. Waarna we de
zeedijk opstappen, waar we merken dat er nog niet veel strandgangers te zien
zijn. Via een stukje van het domeinbos (waar ook een venijnig trapje inzit naar
een torentje)bereiken we opnieuw de startzaal als rustpost. Na de inwendige
mens gesterkt te hebben, stappen we nu naar links, met dank aan de
parcoursbouwer! Enkele rustige wijken met moderne villa's brengen ons terug
naar het bos. Via rustige, slingerende, onverharde bospaden bereiken we de wijk
Vosseslag. Een deelgemeente van De Haan waar het centrumplein druk aan het
renoveren is. Even verder in de wijkschool van het GO! Vosseslag hebben we
terug een rustpost. Behoor je net zoals ik tot de 24 km-stappers dan moeten we
hier nog een extra lusje afleggen. We flirten met de grens van buurgemeente
Bredene om het wegeltje te nemen naar recreatiedomein de Grasduinen. Net tot
aan het begin, want tussen de 2 kampeerzones door wenken we af en
tegelijkertijd vormt deze periode er een grote circustent. We wandelen op het
paadje waar we aan beide kanten natuurreservaat d'Heye kunnen bezichtigen. Nog
eventjes de straten van dit Bredense gehucht bewandelen voordat we terug de
rustpost binnen springen weliswaar al wandelend. Na een verkwikkende rust met
deze zomerse wandeltemperaturen zijn we klaar voor het laatste stuk van de
wandeling. Al snel zoeken we de verkoeling op van het duinbos De
Haan/deelgebied Klemskerke. Wie hier al meerdere keren heeft gewandeld weet dat
het paadje er niet zo denderend bij ligt. We moeten uitkijken om niet te
struikelen willen we heelhuids de eindmeet bereiken.
Als er ieder jaar in Middelkerke een stripfestival plaats
vind organiseert de Duintrappers hun Stripfigurentocht. We zijn gestart vanuit
de startzaal met alle afstanden tegelijkertijd zodat we op vertoon van onze
controlekaart na een tijdje de dijk te hebben bewandeld, gratis het festival
kunnen bezoeken. Eens uit de tent gaan we richting Oostende lang beide kanten
van de trambaan om langs het wegeltje met zijn campings terug in de startzaal
te komen voor de rustpost. We nemen hetzelfde stukje tot aan de dijk nogmaals,
maar nu de andere kant op. We komen de verschillende bronzen stripfiguren tegen
zoals jommeke, nero,etc. op weg naar Westende. We verlaten de dijk via het
schelpwegeltje die gaat langs het vroegere camping Kosmos tot we even verder in
het schooltje de rustpost is gelegen. Terwijl de grootste afstand hier nog een
plaatselijke lusje aflegt keren wij alvast terug. Eens de kerk voorbij is het
tijd om in de polders te wandelen voor ruime tijd met onder meer de
stripdoolhof die alsware de poort is om Middelkerke terug in te wandelen. We
maken nog een passage door het stadspark die ons terug doet belanden bij de
sporthal.
Het was zwoel met kans op onweer, hopelijk is het niet
erg toen ik richting gits trok waar voetje voor voetje hun gitsbergroute inrichten.
Het was mistig, doch droog en warm toen we vertrokken voor de 31km vanuit de
sportzaal van het Dominiek Savio Instituut. Aan het einde van de Koolkampstraat
gaat het links de Engelhofstraat in, een mooie asfaltweg met veel groen en
prachtige woningen. Het is heel rustig in de straat, je hoort zelfs bijna geen
vogels. Dit is waarschijnlijk te wijten aan het mistige weer. We horen het in
de verte reeds donderen. De 50 km verlaten ons en wij slaan rechtsaf. In deze
straat zijn er aan weerszijden maïsvelden. De maïs is al tot op manshoogte
gegroeid en gelukkig is er geen felle zon want dan is de hitte bijna niet te
harden. We maken een passage door de Hawynbossen die hier ligt. Het begint nu
toch serieus te donderen en we zien de eerste bliksemschichten. Plots begint
het hevig te stortregenen. Ik berg snel mijn fototoestel op en in enkele
seconden ben ik doornat. Ik probeer te schuilen onder een boom of even verder
in een landbouwgarage. Het blijft maar stortregenen en het ziet er niet naar
uit dat het vlug zal stoppen. We hebben in een lus gelopen en eigenlijk ben ik
niet ver meer van de rustpost. Gelukkig is de regen nu voorbij definitief toen
we in groot Roeselare wandelden met deelgemeente beveren-aan-de-Ijzer waar een
rustpost was. Nu keerden we terug met nog een passage op de gitsberg tot we
afdaalden tot het stationsgebouw die vlakbij de finish lag.
"ook al is heet, zo vlucht je al het gedoe van de
troonwissel."
Omdat de
troonwisseling mij niet interesseert heb ik geluk dat er een wandeling in de
buurt is. De Spoetnikstappers organiseren in Westende hun jaarlijkse Beachwalk.
De tocht is ingedeeld in drie lussen. Ze alle drie doen kan ik niet wegens ik
pas achter de middag kan starten. Ik heb gekozen om lus 1&2 te doen,
beginnend met de laatste. We nemen een kasseiwegeltje om rechts af te slaan en
nu gewoon rechtdoor te wandelen richting de zee. We wandelen tussen de
strandgangers op deze hete dag om het strand te volgen tot aan de pier van
Nieuwpoort. Dit loopt eveneens gelijk met natuurreservaat 'De IJzermonding'
alsook het legerkwartier van Lombardsijde waar wij rond wandelen. Nog even de
drukke baan oversteken, de tram voorrang geven om via de campingplaatsen een
klein wegeltje te nemen om uit te komen recht tegenover het vroegere camping
Kosmos. Weldra belanden we weer in de startzaal om direct te beginnen aan lus
1. We zoeken de trambaan even weer op voor een korte tijd om de dijk op te
zoeken. Die wandelen we richting Middelkerke tot even voorbij hotel de Rotonde
de dijk te verlaten via een wegeltje waar we links de watertoren zien. We
steken de drukke baan over en kiezen voor het verharde duinenwegel waar we nu
rechttoe gaan want deze komt uit aan het pleintje waar de start/aankomst is. Toch
heb ik deze hitte een wandeling gemaakt van 14,5km.
