"Het zwoele weer word letterlijk weggespeld."xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het was zwoel met kans op onweer, hopelijk is het niet erg toen ik richting gits trok waar voetje voor voetje hun gitsbergroute inrichten. Het was mistig, doch droog en warm toen we vertrokken voor de 31km vanuit de sportzaal van het Dominiek Savio Instituut. Aan het einde van de Koolkampstraat gaat het links de Engelhofstraat in, een mooie asfaltweg met veel groen en prachtige woningen. Het is heel rustig in de straat, je hoort zelfs bijna geen vogels. Dit is waarschijnlijk te wijten aan het mistige weer. We horen het in de verte reeds donderen. De 50 km verlaten ons en wij slaan rechtsaf. In deze straat zijn er aan weerszijden maïsvelden. De maïs is al tot op manshoogte gegroeid en gelukkig is er geen felle zon want dan is de hitte bijna niet te harden. We maken een passage door de Hawynbossen die hier ligt. Het begint nu toch serieus te donderen en we zien de eerste bliksemschichten. Plots begint het hevig te stortregenen. Ik berg snel mijn fototoestel op en in enkele seconden ben ik doornat. Ik probeer te schuilen onder een boom of even verder in een landbouwgarage. Het blijft maar stortregenen en het ziet er niet naar uit dat het vlug zal stoppen. We hebben in een lus gelopen en eigenlijk ben ik niet ver meer van de rustpost. Gelukkig is de regen nu voorbij definitief toen we in groot Roeselare wandelden met deelgemeente beveren-aan-de-Ijzer waar een rustpost was. Nu keerden we terug met nog een passage op de gitsberg tot we afdaalden tot het stationsgebouw die vlakbij de finish lag.