"Een lange wandeling maken tijdens de kortste nacht van het jaar."xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Heet het 'Nacht van Vlaanderen', 'Nacht van West-Vlaanderen', of zoals dit jaar 'De Nacht&dag van torhout', goed en wel maar de meeste wandelaars houden het  gewoon bij ‘De Nacht’. Al zijn de afstanden lang, we doen dit in de kortste nacht van het jaar. Ik neem het openbaar vervoer om mij te verplaatsen naar Torhout voor mijn 4^de deelname van de Nacht van West-Vlaanderen. In de sporthal haalt iedereen zijn borstnummer en/of controlekaart om stilletjes zich klaar te maken voor de tocht. Om 20.15u kropen we in het zog van de lopers van de 42&10km en wandelden tussen 2 hagen van supporters over de Burg naar De markt. De brede Ruddevoordestraat leidde ons het Brugse Ommeland in. Een muziekgroepje en de startstempel wachtten ons op aan de ingang van het diocesaan centrum Virgo Fidelis, waar de schitterende dreven van het wandelbos ons de 1^ste natuurstroken bezorgden, om over te gaan in het Groenhovebos. Enkele meters verder waar we gratis peperkoek kregen lieten we de 10km achter en stapten het plaisierbos in. Een smal paadje tussen de varens zorgden ervoor dat het tempo even zakte. Langs enkele straten, met passage door het girodomein kwamen we aan in Veldegem waar we krachten konden opdoen met een banaan en een bekertje water. De wandelaars van de 42km komen hier straks nog eens terug, wij niet want we eindigen via andere wegen, maar dat is nog veraf. We wandelen het natuurdomein doeveren in waar onderweg even de benen moeten heffen om de houten bruggetjes te trotseren. We krijgen een vervelend stukje grasweide waar de dagelijkse runderen het terrein vol putjes heeft onderworpen waar wij moeten kijken of we onze enkels niet omslaan. Aan het einde van het natuurstrookje stond het bevoorradingsteam te wachten om ons bij te tanken met de nodige suikers van een bekertje cola&een suikerwafel. We dwarste een brede baan en zochten een brede natuurstrook langs de snelweg op afscheid te nemen van de 42km. Ondertussen kwamen de fluovestjes&zaklampen tevoorschijn. De sliert van op en neer dansende lichtjes werd gevormd, wat de mooiste momenten beleefd van De Nacht. We klauterden de A17over en kozen voor een lange kasseidreef die ons afleverde aan de controlepost in Oostkamp. Met het Rooiveld kregen we er een volgend bosstrook onder de voeten geschoven, die ons brengt in Waardamme. Hier krijgen we de kans om onze 1^ste portie koffie binnen, alsook(waar ik een beetje tegenopzie)een frangipanegebak, dat we moeten opeten, nu we de kans nog hebben om nog vast voedsel in te nemen. Wat rustige straatjes brachten ons naar een drukke baan waar een politieagent ons een veilige doorgang bezorgde. Al is Beernem hier 9km vandaan, toch moeten we eerst nog een ommetje maken om een passage te hebben te Hertsberge. Via een ommetje rond de kerk, wandelen we het uitgestrekte Bulskampveld in gevolgd door de Vagevuurbossen. Halt!!!, ik merk dat ik de verkeerde weg ben gewandeld dus moet ik een stukje terug om het juiste traject te volgen. Ondertussen zijn we beland in het gesloten instelling te Ruiselede waar we moeten letten op het verhoogje bij het binnenkomen van de controlepost. Leuke betondreefjes voerden ons even doorheen Oost-Vlaanderen, waar we 2 bruggen over wandelen om via de Miseriestraat de jachthaven van Beernem naast te wandelen met de intussen bekende voetgangersbrug over het kanaal Gent-Brugge-Oostende die we oversteken om via het wegeltje achter het gemeentehuis het Cultureel Centrum te bereiken waar we voor het eerst gebruik kunnen maken van onze bagage. Een tiental minuutjes later zetten we de tocht verder, want we zijn zo goed als halfweg. We zoeken een onverhard en nadien verhard paadje op die ons bracht naar het kanaal Gent-Oostende. We moeten de Leiemeersen onderbreken want in  Moerbrugge kregen we de kans voor een suikerwafel, maar daar bedank ik voor want mijn maag begon een beetje tegen te pruttelen. In tegenstelling tot vorig jaar gaan we niet via de Assebroekse Meersen om de Gemene Weiden te bewandelen. Ondertussen mogen de fluovestjes en de zaklampen weg gestoken worden en kijken de koeien een beetje vreemd op, want zo vroeg op de dag zoveel wandelaars voor hun neus zien voorbij komen, hadden ze wellicht niet gedacht. We steken de Steenbruggebrug over om een passage te maken door het Lappersfortbos, bekend om zen actie voor het behoud van dit stukje natuur. We volgen de vaartdijk om eindelijk Brugge in te treden. Via de Jachthaven, het allombekende Begijnhof & het Minnewaterpark krioelt het niet van de toeristen, maar de rust zelve bereiken we het concertgebouw bij ’t Zand. We wandelen nog door een aantal wijken voordat we de 2^de hoofdcontrolepost bereiken in het Immaculata Instituut(al een paar jaar niet het Boudewijn Seapark meer)waar we kunnen genieten van een boterhammetje met een tasje koffie. Hier kunnen we ook het overtollige belast achter laten in onze bagage om mijn rugzak enigszins lichter te maken. We trekken ons weer op gang om via enkel straten te belanden in het Tillegembos die zijn 50ste jaar mag vieren als provinciedomein. Een onverhard pad bracht ons langs de historische hoeves Peereboom&Hermitage. We volgden de Diksmuidse Heirweg tot onze voetjes nog eens een graspaadje voorgeschoteld krijgen in het domein Breisbroek. Bij het natuurcentrum bevind zich een hoeve waar ik opmerk dat ik hier buiten de medewerkers geen collega zie. Vanaf hier krijgen we een nieuw stukje parcours. Het gaat niet meer naar het sportcomplex de Groene Meersen. We ruilen dit terecht door een mooi stukje natuur van de Vloethemveld. Toch zijn we in Zedelgem om in het provinciaal veiligheidscentrum voor al onze hulpdiensten te genieten van een drankje. We trekken opnieuw het Vloethemveld in gevolgd door de open vlakte van de Klijthoek om bergopwaarts het dorpje Aartrijke te bereiken. Gelukkig is de temperatuur hier niet -60°C zoals vermeld aan een winkel anders was het onverantwoord om te wandelen. We verlaten het voetbalterrein van VV Aartrijke om even verder het stukje inwandelen van het  provinciaal domein D’Aertrycke, grondgebied Torhout, waar een lange dreef ons bracht naar de dorpskern van Wijnendale. Het is hier ook dat we de wandelaars van de Batjestocht ons bijvoegen. In het Parochiehuis kunnen we onze laatste krachten bijvullen om de resterende 4 kilometers af te leggen weliswaar in de regen. Via de welbekende Groene 62 gaat het zo goed als rechtdoor om aan het einde van deze strook nog even een drukke baan te dwarsen, en aan de brandweerkazerne het sportterrein inwandelen om de bel te mogen luiden na de 100km te hebben uitgewandeld.
Aantal deelnemers: 1975