Pfff. Nu moet ik toch even bekomen. Mensen zeggen dat katjes altijd op hun pootjes terechtkomen. Wel dat heb ik, katertje-geweest Lowieke, vandaag ondervonden.
Wie mijn avonturen bij mijn baasjes al een beetje gevolgd heeft, weet dat ik nieuwsgierig ben, graag op verkenning trek. In huis vind ik zo steeds nieuwe verstopplaatsjes en als ik op het terras, één hoog, mag, geniet ik van het uitzicht, van de pasgeboren lammetjes - het zijn er ondertussen drie, dat jongste is toch nog zo klein - in de wei achter ons, probeer ik insectjes te pakken en ga zo maar door. En heb ik gevonden hoe ik op het dak moet geraken, zodat ik ook bij de buren in de goot kan wandelen, loeren.
Maar deze morgen heb ik me een beetje misrekend. Terwijl bazinneke zich klaarmaakte om te gaan werken, mocht ik een luchtje gaan scheppen. En het kriebelde.... Dus ik over de terrasafsluiting het dak op. Genietend van het uitzicht. Maar toen begon het een beetje te regenen en werden de dakpannen nat, glibberig. Ik durfde niet meer springen, durfde niet naar het velux-raam klimmen, ook al probeerde baasje me te lokken met speeltjes. Het was te glad, vond ik. Dus bleef ik maar in de dakgoot, af en toe miauwend, maar baasje kon niet aan mij, kon mij niet helpen.
Plots gleed ik uit, misstapte me. Ik kon niets vastgrijpen en baasje zag me naar beneden tuimelen. Enkele ogenblikken later was hij ook in de tuin, op zoek naar mij. Ik was redelijk mals terechtgekomen in de dennenstruiken en nog wat beduusd aan het rondstappen. Met wat kattenkorrels probeerde baasje me te lokken en na een tijdje liet ik me toch oppakken. Als dank gaf ik baasje nog een paar krabjes.
Nu lig op bed te bekomen van mijn avontuur, nadat ik eerst mijn buikje volgegeten had hoor. Pootjes zijn ook al gewassen. Volgende keer zal ik misschien toch een beetje voorzichtiger moeten zijn..... Alhoewel, in die tuin rondsluipen is misschien toch ook plezant?
Tja, het is misschien niet goed, ik krijg er wellicht ne slechte naam door. Maar toch. Aan de 'toog' kom je veel te weten. Officieus toch. Maar als je goed tussen de lijnen leest/luistert....
Oke, ze zijn nu volle bak bezig aan de Hogeweg hier in Erembodegem. Als ik bewoners mag geloven, het gaat goed (in alle betekenissen) vooruit. Tegen Pasen (16 april) zou er al terug tot aan 'Coppens', tot aan de 'Gazettenwinkel' kunnen gereden worden. Als er niks gaat tegenzitten. Maar dan nog: chapeau.
Maar daarna.... Na de Hogeweg, wordt Keppestraat en Rooms-Hofstraat aangepakt, zo was toch de planning. Maar hoe, wat, wanneer.... eigenlijk heb ik als bewoner daar nog NIKS over gehoord. Ja, 'voor de deur' zijn er voorbereidingswerken gebeurd/bezig - proper, echt waar - maar wat er daarna staat te gebeuren? Wanneer?
Dan zit je aan de toog op de plesj van Erembodegem en zie/hoor je iemand die een wielerkoers gaat organiseren (Belgisch Kampioenschap voor de VWF - een amateurbond) op zaterdag 9 september..... En het parcours moet aangepast worden.... Dus eventjes goed luisteren en beetje redeneren...
Die koers start/komt aan ter hoogte van het station van Erembodegem, dan de brug over, meteen naar links en dan 180 graden de IJzerenweg in. Om langs de Kapellekensbaan, de weg naast het park, de Zeebergbrug, de Brusselse steenweg, het 'Krimineel' en de Leuvestraat, via het Dorp terug te keren. (kort samengevat die wegbeschrijving hé )
Al deze blabla gewoon om te melden dat de voorziene wegenwerken aan Rooms-Hof- en Keppestraat (na die aan de Hogeweg) lijken te beginnen ter hoogte van sporthal Schotte en dan richting kerkhof en verder. En dat 'wij' redelijk snel hinder zouden gaan ondervinden. Officieus, ik heb nog geen enkel officieel bericht gekregen, nog geen enkele planning. Voor werken die eind augustus (ongeveer) zouden beginnen. Een beetje info (juiste liefst) mocht er nu toch al zijn, niet?
Al ruim twee jaar ben ik op zoek. Toegegeven een beetje bevooroordeeld, het liefst blijf ik in mijn 'sector'. Tegen beter weten in misschien.
Vandaag eens gebeld, na een zoveelste afwijzing, voor een beetje feedback - iets waar ik eerder te trots voor was, nutteloos vond. En eerlijk, ik heb nuttige info gekregen. Dank u, K. Of ik er verder mee geraak..... dat is een ander probleem.
Want, ja ik ben niet mee met de nieuwste computersystemen, nee ik ben niet up-to-date (verre van) met marketingsystemen. Hoe dat komt? Bijna 30 jaar op een krantenredactie...... Heel die tijd elke dag knokken om op tijd krantenpagina's af te werken, zodat u bij uw koffie alles kon lezen. Ook die wereld verandert, aan de lijve ondervonden (sic). Maar ook al was ik geen kei in programma's allerhande, ik durf wel te zeggen dat ik snel met 'nieuwigheden' weg was, dat ik maar eventjes uitleg nodig had.....
Och, het is allemaal makkelijk te schrijven, te zeggen. Ik kan het niet bewijzen, ik mag het niet bewijzen. Want bedrijven hebben geen tijd, geen mogelijkheid om een 'nitwit van 54' in te werken. Ook al wil die heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel graag.
Dit is de 200ste. En - ondanks alle miserie hier te lande en in de wereld, ondanks onbegrijpelijke politieke spelletjes en aanverwanten - ik vind dat dit blogitem positief moet zijn, opbouwend. Daarom zet ik in de kijker: de 'Dag van de Zorg', nu zondag (19 maart). En meer bepaald Ter Muren in (ondertussen toch) 'mijn' Erembodegem.
Bijna een kwarteeuw geleden kwam ik naar Erembodegem, vond ik er een thuis. Als Limburger, meer bepaald Hesselier, voelde ik me hier vrij snel aanvaard, voelde ik me hier echt 'thuis'. Ik had het geluk om mijn eigen keuzes te kunnen maken, anderen hebben dat helaas niet. En dan zijn er instellingen zoals 'ter Muren', hier in 'mijn' dorp, die aan kinderen uit 'probleemgezinnen' (of erger), pubers een opvang, een oplossing willen bieden. Chapeau, een dikke chapeau.
Het is een begrip in Erembodegem, het 'klooster', zoals ik het in 'den beginne' hoorde noemen. Waar mensen zich inzetten om kinderen, die om één of andere reden, geen '(h)echt thuis' hebben, toch een thuis proberen te geven. En dat verloopt met vallen en opstaan, soms eindigt het met een drama (helaas, RIP Jordy). Maar elke dag vinden die mannen en vrouwen toch de nodige motivatie om te blijven doorgaan, om te blijven werken aan een betere toekomst voor 'hun gasten'. Ik herhaal het: chapeau, ne dikke chapeau.
Nu zondag (19 maart van 10 tot 17 uur) houden ze op ter Muren een opendeur, in het kader van de 'dag van de Zorg'. Dan kan u uitleg krijgen over wat ze er eigenlijk allemaal doen, wat hun doelstellingen zijn, hun toekomstplannen. En een toekomst hebben ze voor ogen, niet alleen voor hun huidige 'bewoners', maar ook voor een betere infrastructuur.
Vandaag op Facebook een 'noodkreet' van een kennis, dat haar zoon maar niet aan werk geraakt. Talloze sollicitaties, weinig tot geen antwoorden - laat staan positieve. Helaas, ik herken me daarin.
Jobs, jobs, jobs. Dat werd, dat wordt ons beloofd door de (diverse)) regering(en) in ons landje. En mooie cijfers worden er ook bovengehaald. Vraag me nu vanwaar die cijfertjes komen, want in de praktijk.....
Ik ben niet alleen, dat weet ik. Zoals mij zijn er tientallen, honderden, duizenden.... Ruim twee jaar op zoek en ik wil min of meer in 'hetzelfde wereldje' actief blijven, in dezelfde branche. Als plus 50-er een beetje begrijpelijk, denk ik toch. Dus solliciteer ik volop - en vooral, maar niet alleen - in de communicatiebranche, waar ik in opgegroeid ben, al heel mijn leven in vertoef. En dan krijg je reacties (slik): 'De afstand tot de werkplek lijkt ons te groot'; 'Uw profiel is niet wat we zoeken'; en de topper: 'U heeft te weinig ervaring' (28 jaar op een krantenredactie op de teller, maar soit....).
Bij een bepaald bedrijf heb ik al ettelijke keren mijn kans gewaagd, blijkbaar - ook maar gelezen - hebben ze honderden vacatures. Ik heb enkel gepolst naar een job in 'mijn' branche, waarvoor er regelmatig meldingen via VDAB en co tot mij kwamen. 'Mijn profiel' is blijkbaar al elke keer een probleem. Maar als je dan belt...... Een afsnauwing en 'persoon in kwestie (die mail verstuurde) zal nog iets laten weten'. Bemoedigend, echt waar.
Naam van die firma? Nee, dat blog ik (nog) niet. Ik heb wel manieren.
Het is een tijdje geleden dat ik nog eens op de blog van mijn baasje ben geweest. Niet dat ik mijn leven echt gebeterd heb, ik, Lowieke, blijf een grote kapoen. De ene dag al wat braver dan de andere.... Miauw.
Krabben aan zetels? Ondanks wat spuitbusjes die baasjes proberen, kan ik het niet laten. Klimmen op kasten? Heel leuk. Ik ontdek trouwens nog steeds nieuwe mogelijkheden. Wist je bijvoorbeeld dat je achter de tv in de slaapkamer een dutje kunt doen? Het vergt wel wat klim- en springwerk.... En dat maakt hen soms wakker en dan zijn baasjes beetje boos. Waarom slapen mensen toch als katertjes-geweest zoals ik klaarwakker zijn? En als ik wil slapen, maken zij lawaai. Miauw.
Wat baasjes ook niet willen begrijpen: visjes moeten in het water, visjes zwemmen. Ik mag dan in het echt nog nooit zo een vis gezien hebben, dat weet ik, dat zegt mijn instinct. Kan u niet volgen? Kijk, baasjes kopen van die speelgoedjes voor mij, van die stokjes met een koordje en daar een diertje aan. Zodat ze me kunnen doen sluipen, springen, lopen, zodat ze me kunnen proberen moe maken. Een van die speeldingetjes is een visje. En daar loop ik 's avonds, 's nachts graag mee rond. Trap op en af, zodat ze het getik van de stok achter me goed kunnen horen, mihihiauw. En dat visje laat ik altijd even zwemmen in mijn drinkbakje. En dat begrijpen de baasjes niet..... Vissen zwemmen, ja toch?
Zou het lukken? Gaan de weergoden deze carnavalseditie gunstig gezind blijven/zijn? Deze middag in Erembodegem stonden ze alvast - op een paar druppels na - aan de kant van de schoolkinderen. Zo 'voesj doen', zou ik zeggen.
De laatste vrijdagmiddag voor de krokusvakantie in Aalst en deelgemeenten staat voor de lagere scholen (natuurlijk) in het teken van carnaval. De prins - dit jaar Raf - moet zich van school naar school reppen om eventjes op te treden, de kinderen in de stemming te brengen. En in Erembodegem is er dan 's namiddags 'de stoet'. De één al mooier dan de andere, sommigen onwennig - in het begin toch. Maar dan bijt de microbe, wordt er gek gedaan, gedanst op die Oilsjterse liedjes ('Waar zijn die handjes' en co).
Vandaag waren de weergoden braaf - dank u o grote schepper - hopelijk blijven ze dat nog een paar dagen (en langer...). Morgen (zaterdag) is er immers Kindercarnaval op de Plesj in Erembodegem, vanavond al voetbalt de Iendracht tegen die andere (zogenaamde) carnavalsstad Halle. Morgen mag dan de Okapi hopelijk nog eens feesten en kan de nieuwe sporttelg van 't stad - volleybalclub Lindemans Aalst - kennnismaken met hoe men in Aalst carnaval viert. U leest, regen en wind zijn niet gewenst.
Droog weer, niet te koud, zondag, maandag en dinsdag (en langer). Daarvoor willen we allemaal tekenen. Ja toch? Dat het een op dat vlak alvast een leuke carnaval wordt. En voor wie nog niet genoeg eieren naar de Arme Klaren (de Clarissen, zeiden we in Hasselt) gebracht heeft om de weergoden gunstig te stemmen, kan zondagmorgen in Erembodegem nog (extra) bidden voor goed weer tijdens de Oilsjterse mis in de kerk op de Plesj van Erembodegem (om half elf). Want de pastoor is uit het ziekenhuis, en alles zou normaal doorgaan.
Soms vraagt een mens zich af... Soms wordt iets goed bedoeld totaal uit de context gehaald... Soms vraag je je af waarom je je met bepaalde zaken moeit. En ik beken.... ik kan het niet laten.
Een voorbeeldje, de sluikstortproblematiek in Erembodegem. Wordt geregeld - volgens mij terecht - aangekaart op Facebook, vervloekt op straat en aan cafétogen. Een goed bedoeld initiatief enkele maanden geleden om zwerfvuil op te ruimen in 'ons dorp' heeft niet echt geholpen. Ik bedoel, (sommige) mensen blijven vuil achterlaten waar het niet hoort. Jammer. Maar moet de initiatiefneemster van die actie Silke Van Vaerenbergh dan met alle zonden van Israël bedolven worden als er een nieuwe melding geplaatst wordt in 'Ge zetj van Erembodegem as ge....'? Kan zij er aan doen dat 'het stad' vraagt aan de inwoners zelf om de hotspots van sluikstorten te melden, zodat er misschien camera's komen? Het is al knap dat ze zelf zaken doorspeelt, ze is inderdaad gemeenteraadslid voor iets, maar moeten we daaraan niet allemaal meewerken? Om proberen Erembodegem proper te krijgen en te houden.
Soms zou een mens beter zwijgen, soms zou een mens beter niet op zijn toetsenbord tokkelen om zijn blog te vullen. Soms moet een mens zijn tong eens tien keer ronddraaien, zijn vingers ettelijke keren kraken vooraleer iets te uiten. Ik weet het. Maar ik kan het moeilijk laten.
Nog 4 dagen. Oké volgens de aftelkalender van De Moikes nog 5, maar in Erembodegem nog vier. Want dan krijgt ons dorp opnieuw de primeur...
Al jaren een traditie, dat Kindercarnaval op Erembodegem-Dorp. 's Zaterdags, de dag voor de 'grote' jongens hun kunstwerken aan het publiek in de straten van Aalst tonen. En even traditioneel komt Prins Carnaval dan ook op bezoek. Voor de eerste keer in zijn kostuum. Dus wie prins Raf in vol ornaat wil zien en niet kan wachten tot zondag: zaterdagnamiddag in Erembodegem, optocht vertrekt aan de kerk op De Plesj om 14 uur. Voor de kinderen is nadien de binnenspeeltuin Kidskaai vrij toegankelijk, er is animatie voorzien, en naast Prins Raf zal er ook een clown zijn opwachting maken. Een mooie inzet van de Krokusvakantie en het carnavalweekend.
Eigenlijk worden de Erembodegemse kinderen verwend, want ook vrijdagnamiddag zal er al carnavalsfeer zijn op het dorp. De scholen van de Plesj (De Stip en De Regenboog) - volgens één van mijn bronnen zou ook LP Boonschool Leuvestraat meedoen - houden dan immers hun 'stoet', laten zien wat hun juffen/meesters met hun leerlingen in elkaar gebokst hebben. Want ook in Erembodegem wordt carnaval met de paplepel ingegeven.......
Nu maar hopen dat de weergoden een beetje meewillen. Droog weer graag, niet te koud en niet te veel wind. Duimen maar.
De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet. Dat is blijkbaar het politiek spelletje dat er de laatste dagen gespeeld wordt. Jammer, heel jammer. Want een 'deftige' oplossing voor het probleem - lees voor het (stoppen met) vullen van hun eigen rekening(en) - komt er toch niet naar voren. Of heb ik toch nog niet gehoord.
Rood, geel, oranje, groen, blauw, zwart, bruin of een combinatie van die 'kleuren', allemaal hebben ze dezer dagen wel iets te zeggen, een mening over. De man in de straat, hun kiezers (straks) ook. Maar dat lijken 'ze' te vergeten. Langs alle kanten wringen ze zich in bochten om toch maar te rechtvaardigen dat in intercommunale x of nv y een bepaald bedrag wordt opgestreken voor 'geleverde' diensten, voor 'geleverd' werk, voor de aanwezigheid op één of andere vergadering. Vloeken mag niet, maar toch: bullshit. Gooi het nu eens allemaal echt op tafel, belastbaar of niet, al die extraatjes die jullie trekken. Heren en dames politici, in de ogen van de bevolking, uw kiezers, zouden jullie daarmee goed doen. Echt waar.
Ben ik jaloers? Misschien wel. Want ik, net zoals het grotendeel van de bevolking, kan zo niet profiteren van die achterpoortjes, door jullie (voorgangers) geschapen. Dat jullie politici naast een 'normale' baan ook een vergoeding krijgen voor het bestuurlijk werk in gemeente, gewest, nationaal.... daar kan ik nog mee leven - al vind ik persoonlijk dat er in ons landje veel te veel 'regeringen' en 'besturen' zijn, maar dit terzijde. Maar is het echt nodig om 'hier en daar' nog extra zitpenningen op te strijken in intercommunales, verenigingen, bedrijven, ....? Tuurlijk, ik zal ook niet klagen als ik een extraatje kan mee graaien, maar te veel is te veel!!!!!!!!!
Dus heren en dames politici, kom eerstdaags samen in kamer, senaat, (Vlaams of Waals) parlement, in de gemeenteraden...; en spreek duidelijk af: vanaf nu ontvangen we van geen enkele intercommunale of dergelijke nog een extra euro, buiten onze vergoeding die we al krijgen voor ons politiek mandaat dat de kiezer ons gegeven heeft en onze normale wedde voor onze 'gewone' job.
Misschien, heel misschien, kan dan het vertrouwen van de man/vrouw in de straat terug gewonnen worden.
Net gehoord: Blokker gaat x-aantal winkels sluiten. Voor zo een 300 mensen (en hun familie) in Vlaanderen heel slecht nieuws. De concurrentie - andere ketens, internet - wordt te groot. Een beetje onze schuld?
Och, het is toch zo gemakkelijk. Achter je computer zoek je klederen, snuisterijen, huishoudtoestellen - van een keukenrobot tot.... - of ik weet niet wat. En je bestelt, betaalt met je bankkaart via je computer en een paar dagen later - soms al na één dag - wordt het aan je voordeur afgeleverd, door één van die - ze lijken wel uit de grond te komen - firma's die niets anders doen.
Dagelijkse boodschappen kan je nu al gewoon doorgeven aan je supermarkt, al moet je die (in het algemeen toch) nog zelf gaan afhalen. Een gezonde evolutie? Voor de consument misschien wel, hij moet zich (haast) niet meer verplaatsen. Maar voor de winkels???? Nu Blokker, eerder al, en in de toekomst wellicht nog meer, kleding-, schoenenwinkels, shops voor accessoires allerhande, doe-het-zelfzaken en ga maar door. Ik vrees dat er nog ketens gaan volgen.
En moeten we ons dan niet iets gaan afvragen? Kunnen we gewoon aan de zijlijn gewoon zuchten 'dat is erg', maar ondertussen online bestellen? Als ik goed geïnformeerd ben is er in Vlaanderen tot op heden één firma (Torfs) die een akkoord heeft met de werknemers om tot elf uur 's avonds te werken, om online-bestellingen te verwerken. Ondertussen kopen we via de 'buitenlanders' bol.com, Zalando, Cool Blue en noem maar op, crossen de PostNl-wagens samen met die van bv. Dpd en co over onze wegen om aan onze behoeften te voldoen.
Nogmaals: moeten we ons niet eens iets gaan afvragen? Laten we de winkelcentra gewoon verloederen, wordt leegstand in de steden, dorpskommen de norm? Bij onze Noorderburen is er al (lang) aan de alarmbel geklingeld, hier zucht de minister van werk eens: 'Ik ga met de firma aan tafel zitten om te zien....'. Wakker worden, allemaal, in de Wetstraat, en ook u en ik thuis.
Tijden veranderen, daar moet ook ik me bij neerleggen. Maar laat ze dan ten goede veranderen aub.
Soms moeten we er ons bij neerleggen, hebben we gewoon geen keuze. Eventjes vloeken, dat kunnen we doen. Maar er iets aan veranderen? Helaas niet. Als het op de kalender staat, gaan ze door: die (wegen)werken.
De wegen in 'mijn' dorp - ik woon hier bijna een kwarteeuw, dus die 'tjipkes' mogen eigenlijk weg - worden (eindelijk?) onder handen genomen. Geen enkele inwoner van Erembodegem - denk ik toch - die dat betreurt. Dat de timing van die werken niet altijd ideaal lijkt..... Tja, voor iedereen goed doen kan niet. Maar soms lijkt het ons inwoners toch een beetje overdreven. Zo hoor ik toch ook rondom mij.
Volgende week beginnen ze aan de 'voorbereidende werken voor de nutsvoorzieningen' in de Rooms-Hofstraat - in eerste instantie tussen sporthal Schotte en de 'brug', later het gedeelte tussen die brug en de Keppestraat. Een (helaas?) grote verkeersader, nu al staan de auto's in file in de ochtend(school)uren. Werken zullen - als alles meezit (weersomstandigheden,...) - tot eind maart duren. Oké, het moet gebeuren. Maar ondertussen is een andere verkeersader - de Hogeweg - ook onderbroken (tot bouwverlof in de zomer, als er niks tegenzit). De 'echte' werken in Rooms-Hof- en Keppestraat zijn voor later - lees najaar 2017 ? - maar ook nu wordt er al gewaarschuwd voor ernstige verkeershinder, lees nog wat meer 'langzaam verkeer'.
Moeten die (noodzakelijke) ingrepen nu echt tegelijk gebeuren? Kan dat niet beter gecoördineerd worden? We hebben in Erembodegem al de saga van de Denderbrug, de miserie van 'de straat langs het park', de bouw van Schotte,.... meegemaakt. Laat me wel wezen: niets tegen die verwezenlijkingen, wel iets tegen de misverstanden, de slechte afspraken die daaromtrent gemaakt werden.
Dus alle bovengeschreven (on)zin samengevat: verkeersmiserie is er en zal er (helaas) blijven zijn, maar stadsbestuur maak het aub niet erger dan het al is en spreek met aannemers, andere overheidsdiensten (gewest, provincie...) eens goed af om het de pendelaar, de gewone man/vrouw die met de auto op pad moet niet nog moeilijker te maken. In de hoop......................
Ik ga toch een beetje zondigen tegen mijn principes. Vrees ik. Bloggen over politiek is immers gevoelig. Maar soms kruipt, sluipt er iets....
Het gespreksonderwerp dezer dagen - aan de cafétogen, tijdens de koffiepauzes op het werk, in de huiskamers,........: Donald J. Trump. De nieuwe Amerikaanse president (voor zij die echt van een andere planeet komen) en zijn eerste beslissingen. Zijn ze goed of niet? Weerstand al over de wereld krijgen ze wel. Dus............. Anderzijds zijn er mensen die ze toejuichen............. Wie heeft er nu gelijk???????????
Ja, er is een terrorismeprobleem in de (Westerse) wereld, dat kan niet ontkend worden. Ja, daar moet tegen opgetreden worden, zal elk weldenkende burger beamen. Maar of Trumps oplossing dé oplossing is? Mensen uit x-aantal Arabische landen de toegang tot de USA verbieden - maar aan de andere kant niet uit (Arabische) landen waar zijn (vroeger - sic) bedrijf actief is??? Toch twijfels, nee?
Ja, in de VSA is er een probleem met illegale immigratie, met mensen die zonder de nodige papieren het land zijn binnengeraakt en er (goedkoop) werken. Ook in Europa is dat het geval. Zelfs met mensen (uit het voormalige Oostblok) die met de nodige papieren, onder de prijs mogen/kunnen werken in (het zogenaamde) West-Europa. Is dat gezond? Is dat (voor een werkzoekende bij ons) hoopvol voor de toekomst? Wie profiteert van die goedkopere werkkrachten? U en ik niet, vrees ik.
Och, al het bovenstaande gewoon om te schrijven, te melden dat ik alle wrok, haat, teleurstelling,.... van de gewone man (van mij dus ook) begrijp. Dat ik snap waarom men in Groot-Brittannië - eigenlijk tegen de verwachting van de politici zelf in - voor een Brexit heeft gekozen, dat in de USA iemand als Donald Trump tot president verkozen werd. Maar vooral dat ik hoop dat de politici (werkgevers, vakbonden) - in Vlaanderen, België, Europa,.... - eens eindelijk hun gezond verstand gaan gebruiken, luisteren wat er in de straat, op de werkvloer leeft. Want anders zullen bij de nakende verkiezingen in Nederland, Frankrijk en Duitsland en waar nog allemaal - in België gemeenteraadsverkiezingen in 2018 - nog 'rare' dingen kunnen gebeuren.
Het zit soms in je hoofd, je denkt dat je het zeker weet, maar toch ben je snel verkeerd.... Zo ook nu. Ik heb altijd gedacht dat 't Soetebekje tijdens carnaval Aalst met congé was, maar nee dus.
Deze week viel het me plots op, bakkerszaak 't Soetebekje in Erembodegem is volgende week gesloten. 'Tiens? Dat is toch altijd bij carnaval?' Dacht ik. Verkeerd gedacht, meldde uitbaatster Els me meteen. Oke, ze krijgen hun 'waar' van Ponnet en zijn dus ook (grotendeels) aangewezen, verweven met de werkdagen van de leverancier. Altijd samenvallend met Oilsjt Carnaval, dacht ik dus. Verkeerd, een klein beetje toch. Want op maandag en dinsdag is Elske altijd gesloten.....
En dat brengt ons bij het grootste feest dat in deze stad, in de deelgemeenten leeft: carnaval. Nog 30 dagen, de aftelkalender van De Moikes moogt u beginnen te gebruiken. Zondag 26 februari is het 'van datte', is het 'prijs', gaat de stoet uit, hopelijk met de weergoden aan de kant van al diegenen die uren, dagen, weken, maanden werk hebben gestoken in hun 'jour de gloire'. Want - als uitgeweken Hesseleer (inwoner van Hasselt, hoofdplaats van Belgisch Limburg, noot van de schrijver....) - Aalsters carnaval is uniek. Wat mijn (ex-)gouwgenoten, Hollanders of Duitsers ook mogen beweren. Geen 'Alaaf' hier, maar gewoon amusement.
Met Raf als prins. Die gaat bewijzen dat je als inwijkeling - van Poolse origine, so what? - ook ne echte Oilsjterse carnavalist kunt zijn. Voor hem, voor alle feestvierders - een maandje op voorhand - het allerbeste.
Ik ga moeten oppassen, me een beetje beter beginnen te gedragen. Want mijn baasjes worden de laatste dagen nog al eens kwaad op mij. Ik word blijkbaar een te grote deugniet, een te grote kapoen. Miauw, groetjes van Lowieke......
Sorry baasjes, ik kan het niet laten. Ik wil nieuwe dingen ontdekken en ja, soms ben ik een beetje te enthousiast. Gelukkig zijn de vazen van die kunstbloemen veel steviger dan jullie dachten, al maken ze wel veel lawaai als ze vallen. En dan steek ik me snel weg.... Bazinneke dat een bakje met bloembollen geplant had. Tja, dat moest ik toch eventjes onderzoeken. En dat er dan wat aarde en ne bloembol op de grond vielen..... Misorryauw. Ik heb de 'vloeken' wel gehoord.
Gisterenavond vond ik het tijd voor een nieuw avontuur. Baasje ging na het eten sigaretje roken op terras, ik glipte mee buiten en, ja, het kriebelde.... Toch nog eens gaan kijken op dat dak, ook al was het donker. En ja, ik had me een klein beetje overschat. Naar boven, dat ging nog. Maar het was toch een beetje hoog.... Na een tijdje mijn moed bijeengeraapt en toch - via een terrastafel - de sprong gewaagd. Een volgende keer een beetje meer nadenken voor ik mijn stoute schoenen aantrek? Zo dacht ik, tot een uurke geleden.... De voordeur was open, baasjes hadden mij niet in de gaten..... en ik glipte - voor het eerst - buiten aan die kant. Meteen onder de auto op de oprit gedoken, zo zagen ze me niet. Maar ja, als die deur dan terug op slot gaat, sta ik weer op straat; ben ik mijn eten, mijn warme slaapplaatsjes kwijt.... Gelukkig was het 'kleine' baasje, de zoon van bazinneke, er. Die hoorde me miauwen aan de deur en liet me terug binnen. Ik zal de volgende keer toch een beetje minder stout, minder ondeugend moeten zijn. Want eerlijk, baasjes zien me graag en ik hen eigenlijk ook.
Al ben ik nog af en toe een grote stoute deugniet...............
Ik weet het, vloeken mag niet - god (?) ziet u. Maar soms, heel dikwijls eigenlijk, kan je je maar moeilijk bedwingen. Opgekropt of niet, een welgemeende godverdomme, of een fuck you....
Als je nog maar eens een 'slechte' reply op een sollicitatie krijgt, of geen: dan volgt er een vloek. Al twee jaar lang probeer ik.
Ben ik te oud? Ik vind van niet, mogelijke werkgevers blijkbaar wel. En ja ik maak nu ook geen reclame voor mezelf, maar ik moet het van me afschrijven. Misschien tegen beter weten in, gvd. Ben ik te duur? Nog nooit ben ik tot 'wat wilt u verdienen' geraakt. Gvd zeker? Oke, ik had een mooie job, verdiende meer dan goed mijn boterham en op een bepaald moment oordeelde mijn werkgever dat het over was, gvd. Buiten mijn wil.
Nu zoek ik al twee jaar, krijg ik soms reacties op sollicitaties - helaas meestal (gvd) à la uw profiel voldoet niet, af en toe (één procent.....) een telefoontje, een kort gesprek. Maar kort samengevat: nada, niente, noppes, niks (gvd). Als resultaat. Hoopgevend, grrr.
Opgeven mag ik niet. Daarvoor ben ik nog te jong, te gedreven, ja zelfs te ambitieus misschien. En opgeven zal ik ook niet (gvd). Ooit moet het toch wel lukken? Ooit moet er toch een werkgever zijn die een - weliswaar een plus 50-er - gedreven werknemer kan gebruiken? Godverdomme, ik blijf hopen.
Aan al mijn vrienden, aan de inwoners van Erembodegem (en bij uitbreiding Aalst), aan alle volgers van mijn (on)zin-blog, aan kennissen, familie..... Kortom aan iedereen: de beste wensen voor 2017. Mijn nieuwjaarsbrief kan je hieronder lezen, als je zin hebt.
Voor de inwoners van 'mijn dorp' Erembodegem: dat we de aankomende werken aan de Hogeweg, later Keppestraat en Rooms-Hofstraat goed verteren. Wellicht met het nodige gevloek, de bijhorende overlast, maar in de hoop dat het beter wordt. Dat het aangekondigde 'Masterplan' voor Erembodegem ook echt een succes wordt - ik wacht vol ongeduld op de ideeën, de plannen - zodat het hier echt leefbaar wordt.
Voor onze politici wens ik een dosis gezond verstand, bij sommigen (velen?) echt nodig. Stop met palaveren, zeveren over in mijn ogen onbenullige dingen, maar maak eindelijk werk van zaken waar de gewone man echt wakker van ligt: veiligheid, zijn centjes, zijn (pensioen)toekomst en de toekomst van zijn (klein)kinderen. Referenda (o.a. Groot-Brittannië) en verkiezingen (o.a Trump) moeten jullie toch al wakker geschud hebben?
Voor allen die vechten tegen een ernstige ziekte en voor hun familie en vrienden: de nodige sterkte, de moed die nodig is om te overleven, of als het niet anders kan mooi afscheid te nemen.
Voor mijn dochter evenveel succes met de studies als in 2016. Ik weet dat je er voor werkt, ik hoop dat het resultaat oplevert - zoals vorig academiejaar. Toen heb je papa echt blij gemaakt, was ik echt trots. Voor de rest duim ik voor een goede gezondheid, toffe vrienden en vriendinnen.
Voor mijn (heel lieve) vriendin dat we na de verbouwing, de verhuis, de laatste loodjes ook tot een goed einde brengen. Nog even op de tanden bijten zeker?
Voor mij persoonlijk: terug werk, of op zijn minstens zinvollere afwijzingen dan 'uw profiel voldoet niet' (lees u bent te oud....). Zodat ik terug moed schep om te blijven zoeken naar een nieuwe job. En werkgevers, het is niet omdat ik 50-plus ben, dat ik oud ben; het is niet omdat ik 28 jaar bij dezelfde firma actief was, dat ik niet flexibel ben, niet wil (bij)leren, iets nieuws ontdekken.
En tenslotte ook een wens voor onze vondeling, Lowieke. Gevonden aan het station begin oktober, nu zich meer en meer thuisvoelend. Een kat mag dan zogezegd negen levens hebben, ik weet niet hoeveel je er al hebt opgebruikt. Dus nu je op avontuur trekt op het dak, wees voorzichtig. Ik wil je niet kwijt, ik zou je gespin, je gehos, je zottigheid echt missen.
Yes, het lukt. Lowieke op 'de grond houden' dat pakt niet meer, miauw. Ik heb een ontsnappingsroute ontdekt, tot (min of meer) wanhoop van mijn baasjes.
Oh, ik was (probeerde het toch) braaf in het begin, zo content dat ik aan het station van Erembodegem gered werd, een thuis kreeg. Krabben aan zetels, stoelen en zo, dat hadden/hebben ze niet zo graag, maar sorry ik kan het niet laten. Al begint die krabpaal me af en toe toch te interesseren.... Maar voor de rest, ben ik echt tevreden: koekjes, eten en drinken op tijd en stond (meer dan genoeg) en daarnaast het nodige 'geflos' - als ik goesting heb, hé.
Een dikke twee maand en half ben ik er nu. Het buiten lopen beperkte zich tot het terras - één hoog, vooral als baasje een sigaretje ging roken. Was het op, liep ik mee binnen. In het begin toch. Op de duur bleef ik al wat langer buiten, kroop ik op of onder de tuinstoelen, wat langer genieten van de goede lucht. Maar net nu, voor de mensen-feestdagen, heb ik iets ontdekt, miauw. Ik kan nog hoger, moet alleen een beetje durven. En dat doe ik. Ik klauter dus over de terrasafsluiting, wurm me tot op het dak, en ik zit meteen een heel stuk hoger - sorry baasjes. Hihiauw. Dat de vogeltjes maar beginnen op te passen, ik kom dichter. Voorlopig ben ik nog tevreden met een stukje gevonden isolatie, maar straks..... Miauw.
Jaaaaaaaaaaaaaa, ik heb het gevonden. Katten overal lees deze tip van Lowieke. Het levert een vloek op, maar het is efficiënt. Echt waar. Miauw, hihihi.
Blijven je baasjes wat te lang slapen volgens jou, moet je te lang wachten op een nieuwe portie eten of vers water? Ik heb er iets op gevonden, bij mijn baasje werkt het tenminste. Die mensen hebben toch echt een heel ander levensritme dan wij katten. Als ik wil spelen, rondlopen, als een 'paardje' huppelen, zijn ze te moe of nog niet wakker genoeg om mee te doen. Luieriken zijn het. Miauw.
Maar nu heb ik het gevonden, mihiiiauw. Springen op bed, tussen baasjes inkruipen en luid spinnen, het hielp allemaal niet. Tot vorig weekend.... Deken was een beetje opgeschoven, voetjes lagen bloot.... Met mijn nageltjes voorzichtig aan de onderkant van een voet..... Het zal niet veel langer dan een seconde geduurd hebben, of baasje - die dit nu aan het tikken is - vloekte, sprong recht. En even later had Lowieke dus een gevuld schaaltje om te smullen. Miauw.
Het is een lieverd, net als bazinneke. Mijn kapoenenstreken worden met de mantel der liefde bedekt, meestal toch. Oké, soms krijg ik een vloek te horen, af en toe een kussentje mijn richting uit - ik krab nu eenmaal graag en niet altijd aan de aangekochte krabpaal..... - maar al bij al ben ik echt tevreden dat bazinneke mij aan het station van Erembodegem gevonden heeft. Nu heb ik een leuke thuis en word ik verwend. Dankmiauw.
Elke dag leer ik, Lowieke, bij, ontdek ik nieuwe dingen. De ene al raarder, gekker dan de andere. Mensen zijn toch rare wezens, hebben gekke toestellen en zaken in huis. En dat moet allemaal in mijn kattenverstand. Miauw.
Neem nu die robotstofzuiger vorige week. Lag ik net rustig een dutje te doen op de mat, zet bazinneke dat onding aan. Tuurlijk verschoot ik, ik verstopte me direct onder het bed. Kwam dat lawaaierig spul daar toch ook niet kuisen zeker. Me dan maar veilig in de gang achter een muurtje verstopt, waar ik alles goed in het oog kon houden. En eigenlijk was hij toch niet zo stout die stofzuiger, een balletje dat ik al een tijdje kwijt was, kreeg ik terug. Dank, miauw.
Mensen gaan binnenkort blijkbaar feesten. Kerstmis heet dat, heb ik begrepen. Dus staan er allerlei rare beesten en lichtjes in huis. Ik blijf er braaf af, tot tevredenheid van de baasjes. Maar die bloemstukjes op tafel..... Eerst pikte ik alleen maar de paarse bloemetjes, maar die twee glinsterende vlinders staken mijn ogen uit. En ik heb ze kunnen pakken, mihihihiauw. Maar lekker waren ze allerminst, wist ik veel dat het geen echte beestjes waren. Dat vogeltje zal dus ook wel namaak zijn.....
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Evil or Very Mad"){kind=icon}
 "Smile"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
